Κωνσταντίνος Πουπάκης (PPE). - Κυρία Πρόεδρε, χωρίς αμφιβολία, η κρίση ανέδειξε και επέτεινε τις μακροοικονομικές ανισορροπίες ορισμένων κρατών μελών.

Η Ελλάδα αποτέλεσε την πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που εντάχθηκε στον μεικτό μηχανισμό στήριξης, αναλαμβάνοντας επαχθείς δεσμεύσεις.

Τέσσερα χρόνια μετά, το κοινωνικό, αναπτυξιακό και ανθρωπιστικό κόστος των Προγραμμάτων Οικονομικής Προσαρμογής είναι ανυπολόγιστο.

Η ταυτόχρονη εφαρμογή πολιτικών ακραίας λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης, μια «συνταγή» που αγνόησε εθνικές ιδιαιτερότητες, θεμελιώδεις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες καθώς και τους στόχους της στρατηγικής "Ευρώπη 2020" και φυσικά με εσφαλμένους δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές και λάθος εκτιμήσεις, αλλά και μέτρα που πολλές φορές παραπέμπουν περισσότερο σε τιμωρία, οδήγησαν εκ του αποτελέσματος στην κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων πολιτών κατά περίπου 50% –μια πρωτοφανή μείωση για ευρωπαϊκό κράτος μεταπολεμικά–, σε μια βαθιά και παρατεταμένη ύφεση, που ξεπερνά σωρευτικά το 25%, σε γενίκευση της ανεργίας, που αγγίζει το 28%, και της μακροχρόνιας ανεργίας, με 6 στους 10 νέους στο επαγγελματικό πουθενά, σε παραγωγική αποεπένδυση και διάλυση της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, σε μετατροπή του κράτους πρόνοιας σε κράτος φιλανθρωπίας, όταν η ακραία φτώχεια διογκώνεται επικίνδυνα με φαινόμενα αστέγων και συσσιτίων να πολλαπλασιάζονται.

Η «απάντηση», λοιπόν, στην κρίση μπορούσε και έπρεπε να ήταν αμιγώς ευρωπαϊκή, περισσότερη Ευρώπη αλληλεγγύης και αμοιβαιότητας. Μια «λύση» που θα συνδύαζε την απαραίτητη δημοσιονομική εξυγίανση με την αναγκαία ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής. Μέσα από θεσμικές δομές, μηχανισμούς, αξιολογήσεις και διαφανείς διαδικασίες, σε συνεργασία με τα εθνικά κοινοβούλια -και όχι εκβιαστικά- και έπειτα από διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους -που δεν έγινε-, ώστε να είχαν διασφαλιστεί: ο σεβασμός του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου και κεκτημένου χωρίς εξαιρέσεις και αστερίσκους, η δημοκρατική νομιμοποίηση και λογοδοσία, η κοινωνική συναίνεση και συνεννόηση, κρίσιμα δηλαδή ζητήματα που απουσιάζουν μέχρι σήμερα από τη «μεθοδολογία» που ακολουθήθηκε από την Τρόικα.