Presidente. - L'ordine del giorno reca, in discussione congiunta,

- la relazione di Gunnar Hökmark, a nome della commissione per i problemi economici e monetari, sulla proposta di direttiva del Parlamento europeo e del Consiglio che istituisce un quadro di risanamento e risoluzione delle crisi degli enti creditizi e delle imprese di investimento e che modifica le direttive del Consiglio 77/91/CEE e 82/891/CE, le direttive 2001/24/CE, 2002/47/CE, 2004/25/CE, 2005/56/CE, 2007/36/CE e 2011/35/CE e il regolamento (UE) n. 1093/2010 (COM(2012)0280 - C7-0136/2012 - 2012/0150(COD)) (A7-0196/2013), e

- la raccomandazione per la seconda lettura della commissione per i problemi economici e monetari, relativa alla posizione del Consiglio in prima lettura in vista dell'adozione della direttiva del Parlamento europeo e del Consiglio relativa ai sistemi di garanzia dei depositi (rifusione) (05199/1/2014 - C7-0094/2014 - 2010/0207(COD)) (Relatore: Peter Simon).

  Gunnar Hökmark, rapporteur. - Madam President, today we are to decide upon the basis for the European banking sector and banking union, with the Banking Recovery Resolution Directive being the cornerstone of that. On 11[nbsp ]December last year, we managed to reach a political agreement on what is essentially a fundamentally new way of legislation. Until now, there have been no common rules on how to handle the failure of a bank either at European level or, in many cases, at national level.

This new legislation stipulates what has to happen when a bank needs to be resolved – that is, wound down in an orderly fashion with the minimum impact on taxpayers and financial stability. It establishes the Berlin principle, which means that banks’ shareholders and creditors will be the first to face the losses from a bank failure. It also lays down the framework for how the authorities of home and host Member States are to deal with one another, clarifying the responsibilities of the different authorities.

But it also states that, although Berlin will be the main way to solve problems, there are also situations of systemic crisis when you need public intervention. In the future, no one should presume that taxpayers will help any bank, but we shall not preclude the need for public intervention in order to safeguard financial stability. I am happy that we have achieved the right balance for this year.

The BRRD, the Banking Resolution Recovery Directive, also lays the foundation of banking union and the forthcoming single resolution mechanism. In this regard, the point of departure will be that rules are set for all 28 Member States and we will have the same rules in all of the Union. I think that this is fundamentally important, because it means that when there are discussions in the eurozone about banking union, we will not have the risk of a fragmented union for banks, because we have the same platform, with the Recovery Resolution Directive as its cornerstone.

I think this is an essential thing to think about in the future, because the strength of the European economy and European financial markets is their ability to act in a unified way and mobilise all the resources we have in our different markets, making them into one financial market.

Looking at the wider horizon, we are now facing the votes we will be casting later today on this and other dossiers, which mark not only the end of this mandate but also an era of regulation of financial markets probably never seen before. I think it is worthwhile to use the coming years for a time of reflection: how far did we go, how successful were we and what will be the results when we implement all this legislation?

I think it is important to see how the European financial markets work after implementation of these enormous, ambitious regulations. I think it is fair to say that we are now laying the ground for a stable banking sector, but also with opportunities for dynamic decisions, because we are underlining the need for responsibilities in the management of each bank. When banks and bank owners can no longer trust and rely on the feeling that someone else will save them, the need for increased responsibility will be realised and we will see that, in that sense, we will have regained the principles of market economy in the banking sector.

We have done a lot: we have higher capital levels, harmonised rules for deposit guarantee schemes, and we will have new rules for markets and financial instruments, OTC derivatives, etc., and I think when we take an overall view of all this, we will see that we have achieved a lot and now it is time to see how it works.

I think we could also take a look at some of the other things that we will need. We will need a dynamic financial market and I think the litmus test will be whether we can get the European economy to grow. I am proud of the result of our work. I would like to express my gratitude to my colleagues for their very professional cooperation and good spirits during this procedure. Thank you, Elisa, Wolf, Philippe, Vicky and all of your staff; thank you to the secretariat of the Committee on Economic and Monetary Affairs for invaluable effort and expertise and thank you, Commissioner Barnier, for all the work you and your staff have done. We have prepared the ground for a more stable and more dynamic European banking sector. Now let us wait for growth and new jobs to come.

  Peter Simon, Berichterstatter. - Frau Präsidentin, liebe Kolleginnen und Kollegen! Für diejenigen, die ich hier vorne sehe, die an dem Dossier mitgearbeitet haben, liebe Mitstreiterinnen und Mitstreiter!

Fünf Jahre liegen hinter uns. Fünf Jahre geprägt von Arbeit dieses Parlaments an einer Bankenunion, die wir heute vollenden. Rechtzeitig zum Ende dieser Legislaturperiode, rechtzeitig für den Steuerzahler. Denn mit dieser Bankenunion ist es uns erstmals gelungen, den Steuerzahler direkt aus der Schusslinie zu nehmen und ihn – bildlich gesprochen – auf die hinteren Plätze zurückzusetzen. Er steht nicht mehr in vorderster Reihe, wenn wir Bankenkrisen wie die vergangenen in der Zukunft wieder erleben sollten.

Wir haben es geschafft, gemeinsam mit der Kommission und mit dem Rat, neben der Aufsicht, neben der Abwicklungsgesetzgebung, neben der Schaffung der Abwicklungsbehörde, ein Einlagensicherungssystem, für das ich als Berichterstatter verantwortlich war, zu etablieren – ein Einlagensicherungssystem, das sicher mit einigen Stolpersteinen auf dem Weg vorangebracht werden musste. Aber wir konnten diese Stolpersteine überwinden. Wir können heute als Parlament sagen, es war gut, dass wir uns diese Zeit genommen haben. Es war gut, dass wir in die erste Lesung gegangen sind und heute mit der zweiten Lesung erst dieses Gesetzesverfahren abschließen.

Wir haben viel erreicht. Wir haben Dinge erreicht, die uns der Rat vor nunmehr knapp drei Jahren nie zugestanden hätte. Schauen wir uns allein die Höhe des Einlagensicherungsfonds an. Wir hatten damals das Angebot des Rates für Abwicklungsfonds und Einlagensicherungsfonds, was etwas mehr als die Hälfte dessen ausmachte, was wir heute für beide Fonds erreicht haben. Wir haben also knapp doppelte Stabilität für den Steuerzahler, doppelte Stabilität, dass künftige Bankenkrisen von Banken selbst gelöst werden und nicht von der Gemeinschaft aller.

Wir haben viel erreicht bei der Frage der Auszahlung. Man hat uns vor zwei Jahren erklärt, es sei unmöglich, dem normalen Bürger binnen kurzer Zeit Zugang zu seinen Finanzmitteln zu verschaffen. Wir haben es durchgesetzt. Binnen einer Woche wird für den normalen Girokontoinhaber alles wieder beim Alten sein.

Wir haben durchgesetzt, dass dieser Einlagensicherungsfonds aber viel seltener zum Tragen wird kommen müssen, als dies in der Vergangenheit in manchem Mitgliedstaat der Fall war. Wir haben sichergestellt, dass durch das „Bail-Inn-Prinzip“ endlich auch im Bereich der Banken das Prinzip „Risiko muss Haftung nach sich ziehen künftig“ der Regelfall ist.

Wir haben es geschafft, die Dinge vom Kopf auf die Füße zurückzustellen. Ich bin mir durchaus bewusst, dass das Ganze jetzt eines Praxistests bedarf. Ich bin mir durchaus bewusst, dass hier, wenn man ein so großes Rad dreht, einzelne Stellschrauben mit Sicherheit im weiteren Fortgang der Dinge nachgezogen werden müssen. Aber ich bin mir ganz sicher, dass dieses Haus gemeinsam mit der Kommission und dem Rat in der kommenden Legislatur diese Stellschrauben entsprechend zu stellen in der Lage ist.

Ich möchte hier an dieser Stelle noch einmal ganz ausdrücklich für das, was wir bisher bereits geschafft haben, meinen Schattenberichterstattern danken. Danken möchte ich ferner der Kommission, mit Kommissar Barnier an der Spitze, und insbesondere auch der litauischen Ratspräsidentschaft, die den Mut besessen hat, dieses scheinbar aussichtslose Dossier Einlagensicherung mit uns gemeinsam noch einmal auf die Tagesordnung zu setzen.

Der heutige Tag zeigt, wir haben Recht gehabt, es zu tun. Wir können heute die Bankenunion vollenden, es ist ein guter Tag für die Steuerzahlerinnen und Steuerzahler, für die Bürgerinnen und Bürger in Europa.

  Ευάγγελος Βενιζέλος, Ασκών την Προεδρία του Συμβουλίου. - Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι βουλευτές, θεωρώ μεγάλη τύχη και τιμή το γεγονός ότι εκπροσωπώ το Συμβούλιο σε αυτή την τόσο σημαντική συνεδρίαση. Μια συνεδρίαση στην οποία γίνεται ένα μεγάλο βήμα προς την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης, προς την κατεύθυνση της τραπεζικής ένωσης.

Η ταχεία ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης στέλνει ένα καθαρό και σαφές μήνυμα σε όλους εκείνους που αμφέβαλαν για την ικανότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αντλήσει τα σωστά διδάγματα από την οικονομική κρίση και να προβεί στις διαρθρωτικές παρεμβάσεις που αφορούν την εποπτεία και τη διαχείριση του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος. Η συγκρότηση μίας στέρεης τραπεζικής ένωσης είναι απαραίτητη για την διάρρηξη του δεσμού μεταξύ του τραπεζικού τομέα και του δημόσιου χρέους, μεταξύ της δημοσιονομικής και της χρηματοοικονομικής κρίσης που βιώνει η Ευρωπαϊκή Ένωση τα τελευταία πολλά χρόνια. Είναι, επίσης, ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση του κατακερματισμού της αγοράς, ιδίως της αγοράς χρηματοοικονομικών υπηρεσιών στο εσωτερικό της ευρωζώνης.

Η τραπεζική ένωση έχει συγκροτηθεί σε λιγότερο από δύο χρόνια. Πρόκειται για έναν τιτάνιο άθλο, που θα επιτρέψει στην Ευρώπη να βγει ισχυρότερη από την κρίση. Είναι ένα σημαντικό βήμα προς την επίτευξη μιας πραγματικής οικονομικής και νομισματικής ένωσης, που θα βασίζεται στην ολοκλήρωση και την αλληλεγγύη στη ζώνη του ευρώ και το ελάχιστο κοινό κανονιστικό πλαίσιο, το θεμέλιο πάνω στο οποίο έχει οικοδομηθεί η τραπεζική ένωση προσφέρει πολύ μεγαλύτερη σταθερότητα στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην εσωτερική αγορά. Ως μέρος αυτού του ελάχιστου κοινού κανονιστικού πλαισίου, έχουμε ήδη υιοθετήσει το 2013 το νομοθετικό πακέτο της 4ης οδηγίας για τις κεφαλαιακές απαιτήσεις. Αυτό εξασφαλίζει τη διατήρηση από όλες τις τράπεζες επαρκών κεφαλαιακών αποθεμάτων και ρευστότητας, και ενισχύει την ικανότητά τους να διαχειρίζονται τον κίνδυνο. Με τον τρόπο αυτό ανταποκριθήκαμε και στις διεθνείς δεσμεύσεις της Ένωσης στο πλαίσιο της Βασιλείας ΙΙΙ.

Επίσης, ως μέρος του ελάχιστου κοινού κανονιστικού πλαισίου η οδηγία σχετικά τα συστήματα εγγύησης των καταθέσεων είναι ζωτικής σημασίας για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος της μαζικής απόσυρσης καταθέσεων και να ενισχυθεί η χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Έτσι προστατεύονται οι καταθέτες, μέσω της σημαντικής ενίσχυσης των Ταμείων Εγγύησης Καταθέσεων, και μέσα από τη μείωση των καθυστερήσεων στην αποζημίωσή τους σε περίπτωση των τραπεζών. Αυτό, φυσικά, πρέπει να συμπληρωθεί με ειδικότερες διατάξεις για την προστασία των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και των συνταξιοδοτικών προγραμμάτων τους, καθώς και των καταθέσεων των μικρών δημόσιων αρχών, καθώς και ορισμένων καταθέσεων για στεγαστικούς και κοινωνικούς σκοπούς. Προσβλέπω, εκ μέρους του Συμβουλίου, στην επιβεβαίωση από αυτήν την σύνοδο Ολομελείας της ολοκλήρωσης της οδηγίας σχετικά με τα συστήματα εγγύησης των καταθέσεων μέσω της έγκρισης που συμφωνήσαμε με το Κοινοβούλιο στο τέλος του περασμένου έτους. Απώτερη φιλοδοξία είναι, φυσικά, να περάσουμε από την οδηγία για τα συστήματα εγγύησης των καταθέσεων σε ένα ολοκληρωμένο ευρωπαϊκό σύστημα εγγύησης καταθέσεων. Ελπίζω ότι αυτό δεν θα αργήσει να γίνει αντιληπτό ως ζωτική ανάγκη για την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά.

Η οδηγία για την ανάκαμψη και εξυγίανση των τραπεζών (BRRD) είναι επίσης ένα σημαντικό κείμενο υποστηρικτικό της τραπεζικής ένωσης για την οποία ζητείται σήμερα η έγκρισή σας. Η οδηγία για την ανάκαμψη και εξυγίανση των τραπεζών θα μεγιστοποιήσει τις πιθανότητες των τραπεζών να ανακάμπτουν μέσα από μία δύσκολη κατάσταση. Στην ακραία περίπτωση που μια τράπεζα πλήττεται ανεπανόρθωτα, θα επιτρέψει την διατήρηση των κρίσιμων λειτουργιών της τράπεζας, ενώ η εξυγίανση της τράπεζας θα γίνει με συντεταγμένο τρόπο. Το σχετικό κόστος θα επιβαρύνει κατά κύριο λόγο τους ιδιοκτήτες και τους ανασφάλιστους πιστωτές, όχι τον φορολογούμενο. Οι εποπτικές αρχές της τράπεζας και οι εθνικές αρχές εξυγίανσης θα έχουν πλέον τα μέσα να επιβάλλουν πλήρως αυτή τη διαδικασία.

Επιτρέψτε μου μία παρατήρηση για τον εποπτικό πυλώνα: τον ενιαίο εποπτικό μηχανισμό. Ο κανονισμός για τον ενιαίο εποπτικό μηχανισμό έχει δημιουργήσει μία ισχυρή τραπεζική εποπτεία στη ζώνη του ευρώ και τα άλλα κράτη μέλη που επιθυμούν να συμμετάσχουν. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εποπτεύει απευθείας τις συστημικά σημαντικές τράπεζες και συνεργάζεται πλέον στενά με τις αρμόδιες εθνικές αρχές που είναι υπεύθυνες για τις υπόλοιπες. Αυτό συμβάλλει στη δημιουργία ισότιμων όρων ανταγωνισμού και αυστηρότερης εποπτείας του τομέα.

Σε σχέση με τον ενιαίο μηχανισμό εξυγίανσης πρέπει να τονίσω ότι εκ μέρους του Συμβουλίου επιδοκιμάζω θερμά το γεγονός ότι είμαστε σε θέση να καταλήξουμε σε απόλυτη συμφωνία επί του κανονισμού. Αυτό θα σας δώσει τη δυνατότητα να ψηφίσετε τώρα για ένα τόσο σημαντικό νομοθέτημα. Δεν είναι καθόλου μυστικό ότι η διαδικασία ήταν πολύπλοκη και δύσκολη. Πιστεύω ότι ο λεπτός συμβιβασμός στον οποίο καταλήξαμε είναι ένα πραγματικό επίτευγμα. Όπως συμβαίνει με κάθε συμβιβασμό κανένας δεν τον θεωρεί ιδανικό, αλλά το διακύβευμα είναι πολύ υψηλό για να επιτρέψουμε στην αναζήτησή μας για τελειότητα να υπονομεύσει τη δυνατότητα μιας αποδεκτής συμφωνίας.

Θέσαμε στους εαυτούς μας ένα πολύ φιλόδοξο στόχο, είμαστε τώρα πολύ κοντά στο να πετύχουμε αυτό που είχαμε θέσει ως επιδίωξη. Έχουμε δημιουργήσει θεμελιώδεις για τους φορολογούμενους και τους καταθέτες που θα προστατεύουν την χρηματοπιστωτική μας σταθερότητα, και θα προλαμβάνουν μελλοντικές κρίσεις.

Θέλω, λοιπόν, να ευχαριστήσω θερμά τους εισηγητές, τους σκιώδεις εισηγητές, τον πρόεδρο και τα μέλη της Επιτροπής Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τη μεγάλη τους συμβουλή και συμβολή, τα επιτελεία τους, φυσικά, τον Επίτροπο κύριο[nbsp ]Michèle Barnier, ο οποίος έχει παίξει καθοριστικό ρόλο σε όλα αυτά, την προηγούμενη Προεδρία της Λιθουανίας για όσα έκανε, και θέλω να διατυπώσω προσωπικά τις ευχαριστίες μου στον έλληνα Υπουργό Οικονομικών, τον κύριο Γιάννη Στουρνάρα, που προεδρεύει την περίοδο αυτή του ECOFIN, στον μόνιμο Πρόεδρο του Ευρωομάδας, καθώς και σε όλους εκείνους που συνέβαλαν άμεσα ή έμμεσα σε αυτό το θεσμικό επίτευγμα.

  Michel Barnier, membre de la Commission. - Madame la Présidente, bonjour à chacune et chacun d'entre vous. On voit bien que c'est un moment important aujourd'hui. En effet, non seulement c'est la dernière session de votre Parlement mais aussi, avec ces trois textes qui forment un tout, nous construisons ensemble, Mesdames et Messieurs les députés, avec la présidence, l'architecture de la régulation et de la stabilité financière après que l'Union européenne –[nbsp ]et nous ne sommes pas encore sortis des difficultés[nbsp ]– a été frappée depuis 2008 par une crise financière d'une violence incroyable, qui a cassé la croissance, accentué la crise de la dette souveraine et provoqué des difficultés économiques, sociales et politiques que nous n'avons pas fini de mesurer.

Face à cette crise, je suis là avec vous depuis février[nbsp ]2010. Nous avons, Mesdames et Messieurs les députés, beaucoup travaillé ensemble. J'ai eu l'honneur de vous présenter, au nom de la Commission européenne, et avec le soutien du Président Barroso, près de 40[nbsp ]propositions législatives pour répondre à cette crise, en tirer les leçons et construire cette stabilité. Au milieu de cette architecture –[nbsp ]je remercie Othmar[nbsp ]Karas, qui est là[nbsp ]– nous avons mis en place un texte central qui est celui des mesures prudentielles sur les 8[nbsp ]300[nbsp ]banques des vingt-huit États membres. Et nous sommes allés plus loin ensemble. Nous y sommes avec ce code de référence, ce single rule book, avec BRD, la résolution et la garantie de dépôt. Grâce aux efforts remarquables de vos rapporteurs qui viennent de s'exprimer, Peter[nbsp ]Simon et Gunnar Hökmark, que je remercie, ainsi que leurs collaborateurs et tous les membres de la commission des affaires économiques et monétaires, Sharon[nbsp ]Bowles et les rapporteurs fictifs, nous avons pu trouver un accord équilibré sur ces deux textes, qui intéressent l'ensemble du marché unique. Cet accord marque la création de ce single rule book pour la gestion des crises bancaires dans l'ensemble de l'Union européenne avec des outils communs de prévention, de préparation, de gestion et de financement des défaillances bancaires sans aller toujours, comme on l'a trop souvent vu dans le passé, chercher le contribuable à la rescousse pour lui demander de payer les erreurs ou les faiblesses des banques.

Notre tâche déjà difficile a été rendue encore plus difficile par l'évolution de la situation économique. À partir de 2010, cette crise financière des marchés s'est doublée d'une crise de la dette souveraine, très aiguë, en particulier dans la zone euro. Il fallait donc passer à la vitesse supérieure à travers une intégration plus poussée et la mise en place de ce mécanisme de supervision unique accompagnée d'une gestion des crises bancaires crédible. C'est ce qu'on a appelé l'union bancaire, que j'ai eu l'honneur de présenter en deux étapes depuis le mois de septembre[nbsp ]2012.

À cet égard, je voudrais associer à mes remerciements naturellement les différentes présidences qui se sont succédées, la présidence chypriote, la présidence irlandaise et la présidence lituanienne, qui a déjà été citée. Et je salue, bien entendu, le vice-premier ministre, M.[nbsp ]Venizélos, la présidence grecque, particulièrement active, et en particulier, au sein du gouvernement grec, le ministre des finances, Ioannis[nbsp ]Stournaras et ses équipes.

Nous avons donc passé cette vitesse supérieure et cette ambition a été partagée dès le début et même un peu en avance par le Parlement européen. Je n'oublie pas, dès 2010, Elisa[nbsp ]Ferreira, votre rapport non législatif qui appelait précisément à ce cadre européen pour la gestion des crises bancaires, à un Fonds de stabilité financière et à une unité –[nbsp ]aviez-vous écrit[nbsp ]– de résolution préfigurant ce qui est devenu finalement le board un peu plus tard.

Quatre ans plus tard, tous ensemble, nous avons transformé cette approche conceptuelle en réalité. Nous avons franchi cette première étape avec le mécanisme de supervision unique, plus rigoureux pour toutes les banques de la zone euro, appliquant les mêmes règles que celles du marché unique, only one single rule book, mais appliquant ces règles de manière plus intégrée, plus efficace et plus fédérale dans la zone euro.

Je salue ici, d'ailleurs, le travail de Marianne[nbsp ]Thyssen, de Sven[nbsp ]Giegold et de tous les rapporteurs fictifs ainsi que le travail, au sein de la Banque centrale européenne, de la présidente Danièle[nbsp ]Nouy, de la vice-présidente Sabine[nbsp ]Lautenschläger, qui se sont mises au travail. Le mécanisme de supervision est quasiment opérationnel. Son inventaire de départ, avec les asset quality review et les stress tests, rendra plus transparent le bilan des banques européennes en vue de regagner la confiance des citoyens et des marchés.

Mais l'union bancaire doit marcher sur deux pieds: la supervision et la résolution. Cela n'a pas été facile, peut-être un peu plus difficile même pour la résolution que pour la supervision, compte tenu des enjeux et des positions initiales très éloignées. Vous avez fait preuve de beaucoup de pragmatisme. Je sais que cela a demandé des efforts pour aboutir à un compromis et l'accord du 20[nbsp ]mars constitue une avancée majeure.

Là encore, je remercie très chaleureusement Elisa[nbsp ]Ferreira et, naturellement, la présidente Sharon[nbsp ]Bowles, mais aussi les rapporteurs Corien[nbsp ]Wortmann-Kool, qui est ici, Sven[nbsp ]Giegold, Vicky[nbsp ]Ford, qui ont beaucoup travaillé, y compris lors de cette très longue séance de négociation, de près de 17[nbsp ]heures, pour aboutir à cet accord.

Je pense que nous avons raisonnablement et sérieusement rempli notre mission, en posant les conditions pour que les banques européennes soient plus robustes et que la confiance dans le secteur financier et dans l'euro soit rétablie.

Je vais rappeler de manière télégraphique, pour ceux qui nous écoutent à l'extérieur sans doute, les avancées concrètes. D'abord, nous avons changé de paradigme. La résolution bancaire sera désormais financée par les actionnaires et les créanciers à travers le bail-in, la recapitalisation interne et, en complément, par des fonds de résolution et de garantie crédibles, alimentés par les banques et pour les banques.

Si ce système avait été mis en place au début de la crise, il y a cinq ou six ans, je peux dire que nous compterions probablement sur les doigts d'une seule main les crises bancaires pour lesquelles nous aurions dû avoir recours à l'argent public. Je pense que la crise de la dette souveraine aurait été sans doute moins sévère.

Deuxième point: la protection des déposants. Elle doit être réaffirmée en dessous de 100[nbsp ]000[nbsp ]euros. Partout et toujours, dans toutes les circonstances, les dépôts seront et sont garantis. Et même au-delà, le risque de perte est extrêmement faible grâce au rang privilégié pour les déposants, les citoyens et les petites et moyennes entreprises.

Troisièmement, nous introduisons dans l'ensemble de l'Union des pouvoirs de prévention et de préparation des crises. Je vous ai souvent dit que, en matière financière comme en matière de catastrophe écologique –[nbsp ]elles se multiplient[nbsp ]– la prévention coûte toujours moins cher que la réparation. Et quand il faut réparer –[nbsp ]cela arrive que des catastrophes se produisent tout de même[nbsp ]– une réparation préparée et organisée coûte toujours moins cher qu'une réparation désordonnée ou improvisée. C'est ce que nous avons voulu faire aussi dans le secteur des banques. À l'avenir, chaque banque devra démontrer qu'elle peut être résolue sans dommage pour la stabilité financière. Nous en avons donc fini avec cette improvisation.

Quatrièmement, dans la zone euro et dans tous les États membres qui souhaitent participer, le mécanisme de résolution sera le garant de l'application effective de ces règles à toutes les banques.

Il y a le resolution board, avec un mécanisme de résolution européen et centralisé, un système qui est fiable, sans doute complexe, je le regrette aussi. La Commission et le Conseil interviennent pour valider les décisions les plus discrétionnaires du board, mais cela aussi illustre les responsabilités importantes qui sont confiées à ce dernier. Le système s'appuie sur un financement crédible, accéléré sur huit ans et avec une mutualisation des contributions à hauteur de 60[nbsp ]% après deux ans.

Enfin, et cela me tient particulièrement à cœur, comme à vous tous, la cohérence du marché intérieur dans son ensemble a été préservée avec le respect intégral de la directive sur la résolution, qui constitue ce single rule book applicable dans les vingt-huit États membres.

Mesdames et Messieurs les députés, je vous devais ces remerciements. J'ai été sensible aux témoignages que vous avez adressés à la Commission européenne, qui a fait son travail de manière déterminée et volontariste. C'était normal. Je prends acte de ces témoignages de remerciements, qui concernent aussi l'ensemble de mes équipes, de mon cabinet et de la direction générale du marché intérieur des services de la Commission, qui ont beaucoup et bien travaillé avec vous.

Vous avez accepté des compromis, cela n'a pas été facile. Je pense notamment à l'accord intergouvernemental. Même s'il est limité, il a été difficile à accepter pour beaucoup d'entre nous. Mais le niveau et la mutualisation du financement, l'indépendance du board, l'encadrement des outils de stabilisation publique, la réduction des délais d'indemnisation des déposants, tous ces aspects et sans doute bien d'autres n'ont été possibles que grâce à vous et à votre détermination pour garder le niveau d'ambition et de crédibilité du texte. Ainsi, il me semble qu'avec l'union bancaire reposant sur ces deux piliers, nous donnons corps et réalité au projet européen le plus ambitieux depuis l'euro.

Comme pour tous les autres textes financiers, il nous faudra veiller aujourd'hui et demain au level playing field avec ce que font nos partenaires du G20 et il faudra, comme cela a été dit tout à l'heure, veiller à ce que cela fonctionne. Il faudra donc le temps de la mise en œuvre, le temps de l'évaluation, de l'ajustement de tous ces textes mais nous avons convenablement et correctement travaillé pour assurer la stabilité financière. Comme l'a dit Gunnar Hökmark, tout à l'heure, cette stabilité étant rétablie, il convient que nous puissions maintenant sur ces bases solides plus robustes, plus fermes –[nbsp ]où nous avons rétabli la transparence, de la responsabilité, comme M.[nbsp ]Simon l'a dit, et aussi un peu de morale et d'éthique là où elles avaient disparu[nbsp ]– nous occuper de la croissance, de l'emploi et de la compétitivité de l'Europe.

(Applaudissements)

  Burkhard Balz, im Namen der PPE-Fraktion. – Frau Präsidentin! Aus meiner Sicht ist die Bankenunion sicherlich das wichtigste Projekt in dieser Wahlperiode im Finanzbereich. Ich stimme Kommissar Barnier ausdrücklich zu, der eben gerade in eine ähnliche Richtung argumentiert hat. Als Schattenberichterstatter der EVP liegt mir natürlich die Überarbeitung der Einlagensicherungsrichtlinie – der dritten Säule der Bankenunion – besonders am Herzen. Daher bin ich sehr froh und erleichtert darüber, dass wir dieses so wichtige Thema der Einlagensicherung nun endlich zu einem Abschluss bringen konnten. Ich bin davon überzeugt, dass wir hier wirklich zu einem guten Ergebnis gekommen sind.

Lassen Sie mich kurz einen Blick zurück werfen. Bereits vor über zwei Jahren, im Februar 2012, hatten wir im Plenum unseren Standpunkt in erster Lesung festlegt, nachdem ja der Rat die Verhandlungen lange blockiert hatte. Die Verhandlungen wurden dann im Herbst letzten Jahres von der litauischen Ratspräsidentschaft wieder aufgenommen, und nach nur drei Trilogrunden erzielten wir am 17.[nbsp ]Dezember 2013 mit dem Rat eine Einigung. Mit europaweit einheitlichen Standards für die Sicherung von Sparguthaben haben wir sicherlich ein sehr wichtiges Zeichen für den Sparerschutz gesetzt. Konkret heißt das, dass jedem Sparer sein Guthaben von bis zu 100[nbsp ]000[nbsp ]Euro garantiert wird, und zwar ohne Wenn und Aber. Der Schutz der Sparer, gerade der Kleinsparer, hat somit höchste Priorität. Wir können zufrieden sein mit den beschlossenen Maßnahmen. Es ist ein hohes Maß an Einlegerschutz gesichert.

Auch bei der Bankenabwicklung hat die EU Handlungsfähigkeit bei einer äußerst komplexen Materie bewiesen. Künftig können Bankenpleiten, die Finanzmärkte und Staatsfinanzen mit in den Abgrund ziehen können, nicht mehr verschleppt werden.

Mit der heutigen Abstimmung über die verbleibenden zwei Säulen der Bankenunion – die Bankenabwicklung mit dem einheitlichen Aufsichtsmechanismus und die Einlagensicherung – werden wir in der Entwicklung eines stabilen und verantwortungsvollen Finanzsystems einen großen Schritt vorankommen. Die EU ist die erste Wirtschaftsregion weltweit, die eine Bankenunion und damit ein ausgefeiltes System zur Vermeidung von Bankenkrisen entwickelt hat. Unser Ziel, dieses Vorhaben bis zum Ende dieser Legislaturperiode zu vervollständigen, ist nun so gut wie geschafft.

  Elisa Ferreira, em nome do Grupo S&D. – Senhora Presidente, na presente sessão plenária, a última desta legislatura, o Parlamento Europeu aprovará mais três peças fundamentais para a gestão das crises bancárias. E talvez esta seja a legislação mais importante do pós-crise de 2008, sendo que a salvação dos bancos envolveu mais de 26 % do PIB da União, gastou o equivalente a seis orçamentos comunitários e arrastou países e empresas para uma crise que ainda persiste.

Era possível fazer diferente, e foi isto que o Parlamento disse, já em 2010, no relatório que o Comissário Barnier teve a amabilidade de evocar. Nessa altura, o Parlamento pressionava a Comissão Europeia a agir com coragem e determinação e, sob a orientação precisamente do Comissário Michel Barnier e da sua equipa, a resposta veio. Os bancos são a seiva da economia europeia. A sua saúde determina a vida das empresas e das famílias.

Na sessão de hoje, aprovaremos finalmente as regras europeias que devem gerir de forma previsível e organizada uma crise num banco, consagrando a imputação de perdas aos acionistas e credores, o chamado bail-in, e financiando a resolução através de fundos alimentados pelos bancos em função do seu perfil de risco. Confirmaremos ainda por via legislativa a garantia nacional dos depósitos inferiores a 100 mil euros.

Para a Zona Euro e países aderentes, a ambição é maior. A união bancária inclui a supervisão única centrada no Banco Central Europeu, já operacional no corrente ano. Mas a uma supervisão forte teria de corresponder um sistema de resolução também único e forte, e é esse que, espero, aprovaremos também hoje.

Enquanto relatora estou convicta de que também aqui a contribuição do Parlamento melhorou muito o texto do Conselho. O regime que aprovaremos centra no BCE a declaração da inviabilidade de um banco, liberta o processo de resolução de possíveis e prováveis interferências políticas dos Estados-Membros e acelera substancialmente a constituição da parte comum do fundo de resolução – quase 70 % ao fim de 3 anos. O regime tornou-se mais europeu, mais credível e mais eficiente. Porque as negociações foram muito duras, os agradecimentos habituais são neste caso particularmente sinceros, primeiro à Sharon, à Corinne, à Sylvie, ao Sven, à Vicky, as quatro mulheres e um homem da equipa de negociação do Parlamento, pelo seu empenho, determinação e resistência, mas também aos líderes dos grupos políticos, permitam-me também realçar o do meu próprio Grupo dos Socialistas e Democratas, e ao Presidente do Parlamento, que nos acompanharam e reforçaram politicamente as nossas convicções.

Em conjunto transformámos o Parlamento Europeu num parceiro de negociação, de solidez e determinação inabaláveis. O Conselho entendeu essa posição. E agradeço à Presidência grega e ao Ministro Iannis Stournaras, ao Presidente do Eurogrupo, o Ministro Jeroen Dijsselbloem, pelo esforço sério de aproximação dos dois colegisladores, e agradeço ainda a toda a equipa da Comissão Europeia por ter facilitado essa aproximação. Naturalmente, sem os nossos colaboradores nada disto teria sido possível. Mas há que acompanhar a implementação. Saudamos o compromisso do Conselho aqui hoje expresso no sentido de que a ratificação do acordo intergovernamental ocorra antes de 1 de janeiro de 2016, bem como o empenho de que uma linha de crédito esteja operacional desde o início da entrada em funcionamento do fundo de resolução. Confiamos que a interpretação de instrumentos como a capitalização preventiva seja fiel ao princípio de que não mais os contribuintes financiarão os bancos.

Termino já, Sra. Presidente. Queria apenas relembrar que o terceiro pilar da união bancária é um sistema único de garantia de depósitos que falta construir. Este Parlamento deixa criadas as fundações para romper a dependência entre os bancos e os Estados, para proteger os contribuintes e os depositantes, para colocar a banca ao serviço das empresas e empregos. Caberá ao novo Parlamento garantir que o que hoje conseguimos não se perde na fase de implementação e aprofundamento que é a fase que se segue. Muito obrigada mais uma vez.

  Wolf Klinz, im Namen der ALDE-Fraktion. – Frau Präsidentin, liebe Kolleginnen und Kollegen! Der Finanzsektor hat uns vorgeworfen, dass wir ihn in den letzten Jahren mit einem wahren Regulierungs-Tsunami überzogen hätten. Ich finde, dass alle Projekte, die wir angepackt haben, richtig waren und dass es notwendig war, diese Projekte zu beschließen, um die Sicherheit des Sektors zu erhöhen. Allerdings haben wir – Kommissar Barnier hat darauf hingewiesen – die Prioritäten falsch gesetzt. Wir hätten mit der Bankenunion als erstem Projekt anfangen sollen. Die Bankenunion hat das übergeordnete Ziel, die verhängnisvolle Verflechtung zwischen Banken und Staatsfinanzierung zu durchbrechen.

Ich möchte nur kurz auf die drei Säulen der Bankenunion eingehen. Zunächst zur Aufsicht. Darüber haben wir in der Vergangenheit schon gesprochen. Sie wird hoffentlich dazu beitragen, dass wir keine Regulierungsarbitrage mehr haben, dass wir eine einheitliche Aufsichtskultur in den Ländern haben, dass wir mehr Sicherheit des Sektors haben und einen besseren Schutz der Anleger. Ich hoffe nur, dass sich die Befürchtung, dass es hier zu einer Interessenkollision zwischen Aufsicht und Geldpolitik kommt, nicht bewahrheitet, und ich hoffe auch, dass der Asset Quality Review, der mithilfe vieler Wirtschaftsprüfer durchgeführt wird, ein gutes Ergebnis zeitigt, um die Glaubwürdigkeit der EZB nicht zu gefährden. Denn diese Wirtschaftsprüfer haben in der Vergangenheit die Position der Banken nicht immer richtig eingeschätzt.

Was den Abweichmechanismus betrifft, so wird er uns hoffentlich ermöglichen, den Sektor ohne politische Einflussnahme zu konsolidieren. Ich hoffe, dass der Übergang vom Bail-out zum Bail-in tatsächlich helfen wird, die Verluste nicht mehr zu sozialisieren und die Gewinne zu privatisieren, sondern den Steuerzahler außen vor zu halten. Das Prinzip, dass risikoreiches Handeln und Haften zusammengehört, muss wieder durchgesetzt werden.

Das Ergebnis ist nicht ganz das, was wir uns als Parlament vorgestellt haben, aber es ist durchaus akzeptabel. Acht Jahre für die Finanzierung und nicht zehn – okay, Vergemeinschaftung schon nach zwei Jahren zu 60[nbsp ]%. Ich bitte allerdings darum, dass wir nachher, wenn es um die Implementierung geht, darauf achten, dass Sparkassen, Volksbanken und kleine Banken wirklich angemessen, unter dem Gesichtspunkt der Proportionalität und des Risikos Beiträge zahlen und nicht über Gebühr.

Was den Einlagensicherungsfonds betrifft, so bin ich sehr froh, dass er vorläufig national bleibt. Ich bin nicht der Meinung von Minister Venizelos, dass wir auch das möglichst schnell vergemeinschaften sollen.

  Philippe Lamberts, au nom du groupe Verts/ALE. – Madame la Présidente, "Plus jamais ça!", combien de fois avons-nous entendu ces mots-là?

Plus jamais le contribuable ne doit être obligé d'aller au secours d'une banque en perdition. "Plus jamais ça!" et ce n'est qu'aujourd'hui, au cours de la dernière session de cette législature, que nous allons adopter le texte qui commence à donner une réalité à cette ambition de protéger le contribuable contre les errements du secteur bancaire.

Incontestablement, les textes qui seront adoptés aujourd'hui sont un progrès en la matière. Clairement, les propriétaires, les actionnaires et les créanciers des banques seront mis à l'amende bien plus tôt que le contribuable.

Mais je ne peux m'empêcher de m'étonner qu'au cours de ces négociations les États membres, soutenus par la Banque centrale européenne, soutenus par une partie de la Commission européenne –[nbsp ]et en particulier les services de M.[nbsp ]Rehn, qui, aux dernières nouvelles, est un libéral,[nbsp ]– se sont battus pour insérer dans ces textes une clause qu'on appelle de recapitalisation préventive, qui permettrait aux États d'aller au secours de leurs banques en perdition avant qu'elles ne soient vraiment en perdition. Autrement dit, de remédier au fait que les marchés ne feraient plus confiance à telle banque, en allant se porter à son secours. Je m'étonne de ce genre d'attitude parce qu'elle consiste à dire qu'on ne recapitalisera plus sauf si on le fait suffisamment tôt. Je pense que c'est inacceptable.

Deuxième élément: il n'est plus possible que des banques soient transnationales lorsqu'elles vivent et redeviennent nationales lorsqu'elles meurent. En effet, le texte du MRV apporte là également un progrès, dans le sens où nous allons vers une plus grande fédéralisation de la gestion des crises. Mais, une fois de plus, les grandes banques seront gérées –[nbsp ]lorsqu'en difficulté[nbsp ]– par un consortium d'États et non pas par la Commission européenne.

Finalement, Monsieur Barnier, mon seul regret par rapport à votre action, est que le texte principal, qui devait mettre un terme à l'existence des banques réputées "too big to fail", ne soit arrivé que trop tard, de telle manière qu'au cours de cette législature, il n'a pas pu être traité par ce Parlement. Des banques qui sont réputées trop grosses pour qu'on les laisse faire faillite ne devraient tout simplement pas exister! Le texte que vous avez déposé va dans ce sens et je regrette que nous n'ayons pas pu nous en saisir cette fois-ci.

  Vicky Ford, on behalf of the ECR Group. – Madam President, today we are looking at three parts of the new rules on banks. The first is part of a global change that deals with the mistake of the past. In the past, when a bank faced failure, authorities either had to choose between a messy, uncertain bankruptcy or a taxpayer bailout, but now the recovery and resolution work changes that. We can have the orderly wind-down of a bank with creditors – not taxpayers – paying the bill, and depositors – that is ordinary men and women who have money in ordinary bank accounts – will be protected. The financial world will be a safer place. And this is largely thanks to G20 work led, I am glad to say, by the Bank of England and now adopted here as part of a new global framework. Thank you, colleagues.

The second bit of work is about deposit guarantees. It is quite right that banks and not taxpayers should pay the bill, and some countries have chosen to do this through the Deposit Guarantee Fund. Others, like my own, have chosen to take a levy. It is worth over GBP[nbsp ]2[nbsp ]billion to our own taxpayers. I am glad that we have not chosen a one-size-fits-all approach because different approaches can work and it is right that we have respected that.

The third leg is banking union. Here the eurozone has decided to go further. Decisions which were once taken at a Member State level will now be taken more at a European level and they will pool their funds. I understand why – because of the eurozone situation – some of those countries wish to do that, but the UK and many other members of my group are not part of the eurozone, so I am glad that the intergovernmental agreement makes it clear that we are not paying the funds and we do not share in the liabilities, because that puts up a firewall between those in the eurozone and those who choose not to participate. We have difficult negotiations ahead. If we can have international agreements where they are needed, respect different national approaches where appropriate, and understand that, although some countries want ever-closer union, others do not, then perhaps those negotiations will go well in the future.

  Marisa Matias, em nome do Grupo GUE/NGL. – Senhora Presidente, quando a crise financeira eclodiu, responsáveis europeus e mundiais multiplicaram-se em declarações. Na altura, renegava-se a desregulação dos mercados financeiros e avisavam que viriam medidas draconianas para que a crise, e uma crise destas, nunca mais pudesse voltar a acontecer.

Seis anos depois, e depois de termos investido 26 % do PIB europeu ou o equivalente a 6 orçamentos comunitários a salvar a banca, o que foi feito foi feito a passo de caracol e muito aquém das necessidades. A tarefa de pôr a finança em ordem não só está por concluir como ainda nem sequer começou. O projeto da união bancária é, no meu entender, o melhor exemplo dessa promessa falhada. Falhou-se na tarefa de criar um quadro regulatório que discipline o sistema financeiro, e depois as instituições europeias propõem-se a criar um superbanco central. Um superbanco central que acumula funções de política monetária, funções de supervisão bancária, para além de todas as tarefas que exerce e que estão fora do seu mandato.

O Banco Central Europeu é por isso hoje a instituição não democrática mais poderosa do mundo. A boa notícia deste pacote da união bancária, devo dizê-lo, a única, é que finalmente se cria um fundo de resolução europeu. Mas esta boa notícia só estará concluída daqui a oito anos. Em oito anos muita coisa pode acontecer. Em oito anos muita gente e muitas cabeças podem mudar de ideias. Nós não inviabilizaremos esta promessa, porque, como digo, é a única boa notícia deste pacote. Mas começa a ser insuportável que a forma como todas as reformas que podem tornar a Zona Euro e a União Europeia projetos viáveis sejam sistematicamente proteladas e sistematicamente postos os interesses do mercado financeiro à frente dos interesses das populações.

  Jaroslav Paška, za skupinu EFD – V mojej krajine je bankový sektor v súčasnosti relatívne zdravý a stabilný. V dôsledku opatrení bankovej únie sa však môže dostať v[nbsp ]priebehu pár rokov do vážnych problémov. Po pochybnej privatizácii štátnych finančných inštitúcií dnes u nás ovládajú bankový sektor dcérske spoločnosti zahraničných bánk.

Zatiaľ čo dcérske spoločnosti sú samostatnými subjektmi neohrozovanými nesolventnosťou matky, po ich transformácii na pobočky v zmysle navrhovaných zmien, sa stanú nástrojom na vysávanie likvidity z krajiny pôsobenia do štátu, v[nbsp ]ktorom sídli ich centrála. Národný bankový dohľad nedokáže zabrániť transformácii dcérskej spoločnosti na pobočku a nedokáže potom ani zablokovať prevody likvidity z pobočky na zahraničnú matku.

Vážený pán komisár, nechcem tvrdiť, že vytvorenie bankovej únie je skrytým mechanizmom na vykradnutie zdrojov zdravých stabilných dcérskych spoločností nezdravými matkami, či projektom na[nbsp ]vysatie likvidity z prosperujúcich krajín Únie do iných štátov. Chcem však upozorniť na to, že pripravovaná legislatíva zakladá široký priestor na finančné manipulácie s[nbsp ]vážnymi celospoločenskými dosahmi.

  Corien Wortmann-Kool (PPE). - Vandaag is een historische dag in de geschiedenis van de Economische en Monetaire Unie. Het akkoord over de Europese bankenresolutie-autoriteit vormt de finale bouwsteen van de bankenunie. Naast het ECB-toezicht op onze banken kunnen probleembanken nu Europees worden aangepakt. Dat is cruciaal voor het herstel van het vertrouwen en ook voor het herstel van de belangrijke rol die banken vervullen voor ons MKB en voor onze economie.

Het standpunt van de Raad van ministers in december was op cruciale punten onvoldoende. Door de stemverhoudingen zouden enkele grote lidstaten de dienst uitmaken in de eerste jaren en die politieke inmenging dreigt de strikte en gelijkwaardige toepassing van de regels voor herstructurering van probleembanken te ondermijnen. Met het akkoord bereiken wij dat niet de belastingbetaler, maar de aandeelhouders en investeerders betalen voor de falende banken. Dat geldt niet alleen in Portugal en Ierland, maar ook voor Franse en Duitse banken. Aandeelhouders zullen daardoor meer focussen op verantwoord omgaan met risico's dan op maximale winst op korte termijn.

Ik wil graag mijn collega's, maar ook Michel Barnier, het voorzitterschap en Eurogroepvoorzitter Jeroen Dijsselbloem danken dat wij samen dit akkoord mogelijk hebben kunnen maken.

Dit is mijn laatste optreden als lid van het Europees Parlement en vicevoorzitter van onze fractie. Ik ben trots op wat wij bereikt hebben om de eurocrisis te boven te komen: het economisch bestuur, sixpack, twopack, gericht op verantwoord begrotingsbeleid en versterking van de concurrentiekracht van lidstaten, wetgeving voor de financiële sector en het sluitstuk vandaag, de bankenunie. Wij zijn op de goede weg, het vertrouwen in de euro en de eurozonelanden keert terug. De economie herstelt zich, maar de werkloosheid is nog altijd onaanvaardbaar hoog. Dat kost tijd, maar ook hier keert de trend ten goede.

Tot slot, het komt erop aan dat wij in Europa en in de lidstaten leveren wat wij hebben afgesproken. Dat is cruciaal voor onze samenleving, want dat leidt tot het herstel van het MKB en ook banen voor onze burgers en in het bijzonder voor onze jeugd, en daar komt het op aan.

  Antolín Sánchez Presedo (S&D). - Señora Presidenta, durante la presente legislatura hemos adoptado iniciativas legislativas en materia de requisitos de capital y creado un Sistema Europeo de Supervisión Financiera. Para superar la crisis, restablecer el crédito y extraer todos los beneficios de la integración europea se exige ir más allá.

La aprobación en el presente Pleno de las Directivas para la armonización de los sistemas de garantía de depósitos y la adopción de un marco de la Unión para la resolución de entidades financieras es un avance sensible en el proceso de proporcionar seguridad a los depositantes y proteger a los contribuyentes frente a los problemas de las entidades financieras en el seno de la Unión.

Es, además, un requisito esencial para el funcionamiento de la unión bancaria, que debe permitir romper el círculo vicioso entre deuda soberana y privada, poner fin a la fragmentación del crédito y mejorar la transmisión de la política monetaria de la zona del euro.

Quiero expresar mi satisfacción porque, después de aprobar el Mecanismo Único de Supervisión, se ha alcanzado in extremis un acuerdo para establecer un Mecanismo y un Fondo Único de Resolución que posibiliten una acción europea eficaz, aceleren la transición a un Fondo Único de Resolución y respeten la responsabilidad del Parlamento como colegislador.

Sin embargo, quiero expresar también que el proceso de reforma y fortalecimiento del sistema financiero debe proseguir con la reforma estructural, el perfeccionamiento de la unión bancaria como un mecanismo único de seguridad de depósitos y el establecimiento de una red común de seguridad fiscal.

Debemos continuar nuestros esfuerzos porque, en definitiva, la unión bancaria requerirá una unión financiera y una unión fiscal.

  Olle Schmidt (ALDE). - Fru talman! Bankunionen är kanske den viktigaste omröstningen under hela valperioden. Nu får vi en gemensam stark europeisk tillsynsmyndighet i form av ECB, en gemensam stabilitetsfond så att skattebetalarna inte drabbas och ett insättningsgarantisystem.

Valutaunionen har ifrågasatts av ekonomer och opinionsbildare ända sedan dess början. De som inte trodde att euron skulle bli verklighet hade fel. De som trodde att euron skulle kollapsa hade fel. De som för två år sedan trodde att Grekland skulle tvingas lämna valutaunionen hade också fel. Möjligen är det tid för eftertanke för dem som inte förstod den beslutskraft som unionen kan uppbåda i orostider. Europa reser sig ur den värsta krisen sedan 20- och 30-talen.

Mr Deputy Prime Minister, Greece has returned to the international bond market. My congratulations!

Också Irland och Portugal håller på att återhämta sig. EU har visat sin styrka i svåra tider. Bankunionen skapar stabilitet och trygghet, men reformerna måste nu fortsätta. Fru talman, jag beklagar att Sverige står utanför bankunionen. Det är inte bra för de svenska storbankerna och deras kunder, och det försvagar Sveriges inflytande i Europeiska unionen.

Detta är ett av mina sista anföranden. Jag vill passa på att tacka fru talman, herr kommissionär och herr vice statsminister. Jag tror ni har gjort ett gott arbete, och vi får hoppas att även mitt hemland kommer med i valutaunionen så småningom.

  Sven Giegold (Verts/ALE). - Frau Präsidentin, Herr Kommissar, liebe Ratspräsidentschaft, liebe Kolleginnen und Kollegen! Die Bankenunion ist sicherlich der größte Schritt vorwärts für Europa in dieser Legislaturperiode.

Wir haben die Regeln verschärft. Wir haben jetzt eine gemeinsame europäische Aufsicht. Wir haben jetzt dann auch die gemeinsamen Regeln der Abwicklung. Das soll dafür sorgen, dass in Zukunft nicht mehr die Steuerzahlerinnen und Steuerzahler bezahlen müssen, sondern Haftung auch in diesem Bereich der Marktwirtschaft wieder greift.

Damit ist das Werk noch nicht vollendet: Es fehlen noch zwei wichtige Elemente. Es fehlt die Frage der Besteuerung der Finanzmärkte – die Finanztransaktionssteuer ist immer noch nicht umgesetzt –, und wir haben auch noch keine Lösung für das Problem, dass manche Banken so groß sind, dass es selbst mit der schönsten Abwicklungsarchitektur immer schwierig sein wird, ob man sie abwickeln kann.

Deshalb müssen die Regeln zum Trennbankensystem, für die die Kommission einen vorsichtigen Vorschlag vorgelegt hat, nun diskutiert und mit Verve umgesetzt werden. Darüber hinaus bleibt natürlich die Frage, was war die Rolle des Parlaments? Das Parlament hat bei all diesen Gesetzen, die wir hier beschlossen haben, getrieben in Richtung eines effizienteren, europäischeren und demokratischeren Modells.

Gerade bei der Abwicklung haben wir große Fortschritte in diese Richtung erreicht. Deshalb werden wir auch hier zustimmen. Allerdings muss man gleichzeitig sagen, dass der intergouvernementale Vertrag, der parallel zur Rechtsetzung im Gemeinschaftsrecht auf dem Weg gebracht wurde, eine Rechtsverletzung von Seiten des Rats darstellt, und dass die Europäische Kommission nicht den Mut hatte, mit den Mitteln als Hüterin der Verträge gegen diese Rechtsverletzung vorzugehen.

Schließlich beunruhigt mich, dass hinter den Türen des Wirtschafts- und Finanzausschusses versucht wird, die Haftungsregeln schon wieder außer Kraft zu setzen. Der berühmte Artikel 27 Absatz 2 mit der präventiven Bankenrekapitalisierung, den wir mit Mühe eingegrenzt haben, wird derzeit wieder in den Details hintertrieben. Dem sollten sich sowohl die Kommission als auch der Rat und das Parlament entschieden widersetzen, denn Haftung muss auch in diesem Bereich gelten.

  Ivo Strejček (ECR). - Vážená paní předsedající, pane komisaři, já si také myslím, že banky mají být potrestány. Mají být ale potrestány za to, že po celá desetiletí daleko více věřily vládám, kterým půjčovaly své finanční prostředky, než soukromým podnikatelům.

Bylo to vždy jistější půjčit vládám na jejich projekty než půjčit soukromému podnikání. Důsledkem nemohlo být nic jiného než celkový kolaps. Myslím, že to řekl pan ministr Venezelos velmi přesně. Bankovní unie má být cestou, jak oddělit zadlužování států od bankovních institucí. To je ale nemožné, neboť bankovní unie, návrh, o kterém tady debatujeme, přece automaticky nepřivede jednotlivé členské státy k tomu, aby si naráz začaly počínat racionálně. Nepřivede je k tomu, aby naráz zreformovaly velmi významně to, co je téměř nereformovatelné. Obávám se, že v tomto bodě bankovní unie není správnou cestou.

  Νικόλαος Χουντής (GUE/NGL). - Κυρία Πρόεδρε, πριν από έξι χρόνια είδαμε να καταρρέει το χρηματοπιστωτικό σύστημα ‘Καζίνο’ που δημιουργούσε υπερκέρδη για τους πολλούς και τους ισχυρούς. Ένα σύστημα που έλαβε σε κεφάλαια εγγυήσεις και άλλα δώρα από τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης - περίπου 4 τρισεκατομμύρια ευρώ - την ίδια στιγμή που οι άνεργοι στην Ευρώπη είναι 26 εκατομμύρια. Είδαμε τους προστάτες αυτού του συστήματος, την μαφία των κερδοσκόπων, τους οίκους αξιολόγησης, να σφυροκοπούν την Ελλάδα και να την οδηγούν σε κρίση χρέους και στα μνημόνια, και στη συνέχεια να επιτίθενται στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Ιταλία και, τέλος, στην Κύπρο. Είδαμε, αγαπητοί συνάδελφοι, πριν τέσσερα χρόνια την Ευρωπαϊκή Ένωση, την κυρία Μέρκελ, τον κύριο Σαρκοζί, τον κύριο Μπαρόζο να θυσιάζουν την Ελλάδα ώστε να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες όπως με περισσή κυνικότητα μας ομολόγησε ο κύριος Όλι Ρεν.

Κυρία Πρόεδρε, η τραπεζική ένωση που σχεδιάζει το Συμβούλιο, η Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και, δυστυχώς, η σημερινή πλειοψηφία του Κοινοβουλίου, δίνει συγχωροχάρτι στο τραπεζικό σύστημα, που έχει τεράστια ευθύνη για την οικονομική κατάσταση στην Ευρώπη σήμερα. Αντί για ευκαιρίες ανάκαμψης και ανάπτυξης για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, η τραπεζική ένωση που σχεδιάζεται ενισχύει τις τράπεζες-ζόμπι, ενισχύει ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα, που θα συνεχίσει να γεννά ‘φούσκες’, ανισορροπία και κρίσεις.

  Roger Helmer (EFD). - Madam President, the proposals before us today are inadequate for the eurozone and inappropriate for the wider EU. Without a joint deposit guarantee scheme for eurozone banks there is no proper banking union at all. Understandably, the Germans do not want a joint scheme, because they would end up paying for the profligacy of eurozone banks in other countries.

Likewise, we in the UK cannot watch the City of London – a global banking hub – be trammelled by the EU’s hopelessly complex and time-consuming requirements. But there is a broader problem: a series of measures – bailouts, haircuts, banking regulation – have been applied to the euro crisis, but they are no more than sticking plasters. The underlining cancer is the euro itself: a failed political project that never made economic sense. The hubris and obstinacy of elderly EU leaders, their refusal to face the collapse of their flagship project is devastating the economic prospects of a young generation across southern Europe. They have suffered enough; it is time to dismantle the euro.

(The speaker agreed to take a blue-card question under Rule 149(8))

  Vicky Ford (ECR), blue-card question. – Mr Helmer, if you think these proposals are so inappropriate and so unacceptable, why has your group failed to turn up to any of the hundreds of negotiations that have happened in the past five years on such an important issue as sorting out our broken banking system? And why do you wait until the very, very last meeting of this Parliament before you bother to make your voice heard?

(Applause)

  Roger Helmer (EFD), blue-card answer. – Well thank you, Vicky; it is always good to hear from you. When you are in a fairly small group and in a structural minority as a eurosceptic party opposed to the projects of this European Union, you cannot follow every issue in detail, no matter how important. I am privileged to have the opportunity of expressing a view on these matters today and I thank Vicky for her question.

(Loud, hostile interjections)

  Jean-Paul Gauzès (PPE). - Madame le Président, Monsieur le Commissaire, Monsieur le représentant du Conseil, je suis heureux de pouvoir constater, comme la plupart d'entre nous ici –[nbsp ]sauf quelques petites musiques dissonantes[nbsp ]–, que nous sommes parvenus à faire aboutir les propositions courageuses de la Commission que vous avez, Monsieur le Commissaire, portées avec beaucoup d'opiniâtreté.

Ce travail –[nbsp ]de la part du Parlement et du Conseil[nbsp ]– traduit une véritable volonté politique d'aboutir à une plus grande efficacité de l'action économique de l'Union européenne. Il convient de saluer les efforts de tous ceux qui ont contribué à ce que ces textes soient prêts avant la fin de cette législature, et qui ont su respecter un calendrier ambitieux, dans un contexte économique très difficile.

Nous avons réussi à finaliser, au cours de ce mandat, les piliers de l'union bancaire que sont le mécanisme de supervision des banques, le système de résolution –[nbsp ]avec un fonds de résolution unique[nbsp ]–, et le mécanisme de garantie des dépôts.

Ces textes ont tous pour objectif final de redonner confiance aux citoyens européens dans le système bancaire et de les prémunir contre les risques de dérive bancaire. Ils viennent couronner l'ensemble des travaux parlementaires effectués sous ce mandat sur la régulation financière, lesquels devraient permettre de bien tenir le système financier, d'éviter la survenance de nouvelles crises systémiques et de mettre la finance et les banques au service de l'économie.

Nous avons réussi à dépasser nos différends sur la conception large ou non de la supervision européenne, ou sur le système de mutualisation de la garantie des dépôts. Tout cela est le fruit d'une volonté collective, pour la plupart d'entre nous, d'aboutir à des solutions meilleures auxquelles, Monsieur le Commissaire, vous avez pris une large part. Ce débat d'aujourd'hui est en quelque sorte –[nbsp ]si j'ose dire[nbsp ]– la cerise sur le gâteau d'une activité de régulation qui a été exemplaire.

  Pervenche Berès (S&D). - Madame la Présidente, Monsieur le Président du Conseil, Monsieur le Commissaire, alors que l'Union européenne connaît un excès de chômage avec 26[nbsp ]millions de chômeurs, il est temps de s'attaquer aux excès bancaires qui ont conduit à une situation des finances publiques insupportable.

Je me réjouis qu'au cours de cette session nous adoptions ces pans absolument majeurs du fonctionnement de l'union bancaire en trois piliers.

D'abord, je veux saluer –[nbsp ]une fois n'est pas coutume[nbsp ]– mon collègue Hökmark puisque, dans son rapport, nous fixons la procédure à suivre lorsqu'un établissement bancaire se trouve en difficulté et doit procéder à la restructuration de ses activités.

L'objectif est simple: s'assurer que les contribuables et les épargnants européens ne soient plus en première ligne pour porter secours aux banques en difficulté, dès le 1er[nbsp ]janvier[nbsp ]2016. Il incombera aux actionnaires et aux créanciers d'assumer en premier lieu les pertes subies par les établissements bancaires.

À travers l'adoption du rapport de mon collègue Peter Simon, le régime de protection des dépôts sera désormais harmonisé. En cas de faillite des établissements bancaires, les citoyens européens pourront recouvrer, au bout de sept jours, jusqu'à 100[nbsp ]000[nbsp ]euros de leur épargne. C'est une promesse longuement tenue, elle est maintenant réalité.

Enfin, last but not least: le rapport de ma collègue Elisa Ferreira. Là, nous sommes vraiment dans le dur. Elle a bataillé tout au long de ces mois et je me félicite du soutien et de la dynamique que mon groupe politique a apportés à cette discussion. Nous avons ainsi fait la démonstration qu'il existe une dimension européenne qui permet de dépasser les approches de certains États membres, d'avoir une véritable union bancaire, de détruire le lien pernicieux entre la dette bancaire et les finances publiques. C'est une vraie innovation, qui nous permet enfin de relancer l'investissement. Je veux la remercier de nous avoir ainsi permis d'attaquer le vrai sujet qui concerne nos citoyens: l'investissement créateur d'emplois.

  Jürgen Klute (GUE/NGL). - Frau Präsidentin! Ich möchte zunächst auch einmal unterstreichen, dass aus unserer Sicht die Bankenunion ein wichtiger Schritt in die richtige Richtung ist. Wenn wir eine Währungseinheit haben wollen, dann brauchen wir eine entsprechend klare Regulierung des Bankensektors, eine klare Koordinierung der Wirtschaftspolitik. Das haben wir bereits zu Beginn der Krise gesagt.

Wir haben allerdings auch ein paar kritische Anmerkungen. Das Ziel der Bankenunion, vor allen Dingen der Abwicklungsfonds, ist es, die Steuerzahler künftig vor den Kosten für eine Bankabwicklung zu verschonen. Wir haben allerdings etwas Probleme uns vorzustellen, dass die Ausstattung dieses Instruments wirklich ausreichend sein wird. Das wird man sehen müssen, aber wir haben da doch noch eine ganze Reihe Zweifel, und vielleicht muss man da zukünftig nacharbeiten.

Eine weitere wichtige Frage für uns ist das Problem des too big to fail. Das ist nicht gelöst mit diesem Punkt, das kriegen wir nicht hin, das ist auch alles nicht auf einmal möglich. Ich denke, hier bleibt eine große Herausforderung für die nächste Legislaturperiode. Ich hoffe, dass wir in der nächsten Legislaturperiode eine befriedigende Antwort auf dieses Problem finden werden.

  Markus Ferber (PPE). - Frau Präsidentin, Herr Kommissar, Herr Ratspräsident, liebe Kolleginnen, liebe Kollegen! Ich denke, nach fünf Jahren in dieser Legislaturperiode können wir heute schon voller Stolz sagen, dass wir das, was wir 2009 den Bürgerinnen und Bürgern in Europa versprochen haben, nämlich stabile Finanzmärkte zu schaffen und die Steuerzahler dauerhaft zu entlasten, wenn ähnliche Krisen im Bankensektor wieder auftreten sollten, dass wir diese Aufgabe gut erfüllt haben.

Wir haben es geschafft, europäische Aufsichtsstrukturen zu schaffen. Wir haben es geschafft, im Bereich der Finanzmarktregulierung – darüber werden wir heute Abend ja abstimmen – umfangreiche Regelungen vorzunehmen und damit auch die Verpflichtung der G20-Staaten zu erfüllen, keine unregulierten Produkte, keine unregulierten Märkte zuzulassen. Wir schaffen es jetzt mit der Bankenunion, auch einen Beitrag dazu zu leisten, dass der Sektor selbst seine Risiken trägt und nicht der Steuerzahler als Notretter in erster Linie zur Verfügung steht. Ich halte das für einen großen Erfolg, was wir in dieser Legislaturperiode miteinander erarbeitet haben.

Ich darf ein paar wenige Sätze zur Finanzmarktregulierung sagen darf, weil darüber heute Abend leider ohne Debatte abgestimmt wird: Wir haben alleine, was die MiFID betrifft, in zweieinhalb Jahren schwerer Verhandlungen mit mehreren Ratspräsidentschaften – Sie werden sich daran erinnern, Herr Kommissar – eine Musterlösung erarbeitet, die nicht nur für die Europäische Union gelten kann, sondern die in vielen Teilbereichen auch für andere Wirtschaftsmärkte auf dieser Welt geeignet ist. Ich bedanke mich dafür ganz herzlich für die gute kollegiale Zusammenarbeit in dieser Legislaturperiode.

  Leonardo Domenici (S&D). - Signora Presidente, onorevoli colleghi, signor Commissario, essendo questa l'ultima tornata a Strasburgo dell'attuale legislatura, credo che sia giusto fare un bilancio generale sulla regolamentazione bancaria e finanziaria che abbiamo cercato di porre in atto.

Possiamo dirci soddisfatti? Sì e no. Ci sono luci, che sono state messe in evidenza molto bene negli interventi di questa mattina dai colleghi e non sto a ripeterle, ma anche alcune ombre. È positiva la vigilanza, positivo il lavoro svolto dai relatori sul meccanismo di risoluzione delle crisi, sulle garanzie dei depositi, il tentativo in generale di difendere i cittadini e i contribuenti. Ma i tempi sono spesso troppo lunghi per decidere e per applicare le norme.

Mi dispiace di non essere riusciti in questa legislatura a portare a compimento anche il progetto di separazione fra banche d'investimento e banche commerciali. Dovrà essere uno dei principali obiettivi della prossima legislatura. Credo che dobbiamo limitare ancora di più la tendenza delle banche ad essere gigantesche, la loro tendenza a indebitarsi. Abbiamo bisogno di una governance bancaria più efficace per controllare ciò che fanno i vertici delle banche. Dobbiamo distinguere meglio fra banche grandi e piccole, soprattutto cooperative, radicate sul territorio. L'obiettivo principale della regolamentazione deve essere quello di garantire sicurezza e solidità del sistema finanziario nel pubblico interesse.

Come diceva Benjamin Franklin "an ounce of prevention is better than a pound of cure".

  Άννυ Ποδηματά (S&D). - Κυρία Πρόεδρε, είναι πολύ σημαντικό, και έχει και έναν ιδιαίτερο συμβολισμό, ότι σ' αυτή την τελευταία μας ολομέλεια επικυρώνουμε τη συμφωνία για τον δεύτερο πυλώνα της τραπεζικής ένωσης, τον ενιαίο μηχανισμό εξυγίανσης τραπεζών και το ενιαίο ταμείο εξυγίανσης που, μαζί με τον ενιαίο εποπτικό μηχανισμό, θέτουν τις βάσεις για την άρση του κατακερματισμού και των επικίνδυνων ανισορροπιών του τραπεζικού συστήματος της Ευρώπης.

Οι υγιείς τράπεζες με ενιαίους και διαφανείς κανόνες εποπτείας, λειτουργίας και εξυγίανσης, όταν και εφόσον χρειαστεί, δεν σημαίνει μόνο προστασία των φορολογουμένων από βάρη που δεν τους αναλογούν, αλλά σημαίνει και ένα αποφασιστικό βήμα για την αποκατάσταση της ρευστότητας και της χρηματοδότησης της πραγματικής οικονομίας.

Και όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά και χαίρομαι για τη μεγάλη συμβολή της Ελληνικής Προεδρίας στην επίτευξη συμφωνίας και χαίρομαι ιδιαιτέρως, κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, που υπενθυμίσατε πολύ σωστά ότι η τραπεζική ένωση έχει και έναν τρίτο πυλώνα που δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί: τη δρομολόγηση του ενιαίου ευρωπαϊκού συστήματος εγγύησης καταθέσεων με ένα ενιαίο ταμείο στα πρότυπα του ενιαίου ταμείου εκκαθάρισης.

Ελπίζω, Επίτροπε Barnier - και σας ευχαριστώ με την ευκαιρία για το εξαιρετικό έργο σας συνολικά και ειδικότερα σε ό,τι αφορά την τραπεζική ένωση - ότι η επόμενη Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα δεσμευθεί να προχωρήσει και να υλοποιήσει και αυτόν τον τρίτο πυλώνα που είναι απολύτως απαραίτητος για την τραπεζική ένωση.

  Marianne Thyssen (PPE). - Wie had er bij de start van deze zittingsperiode gedacht dat wij vandaag de laatste hand zouden leggen aan een echte bankenunie, met een gemeenschappelijk toezichts- en afwikkelingsmechanisme en met een uniforme garantieregeling voor de spaarders? Wij hebben gedaan wat wij ons hadden voorgenomen en wij mogen trots zijn op ons werk.

Onze volgehouden inspanningen, gericht op concrete resultaten via de uitvoering van een ambitieus, maar haalbaar bouwplan, hebben Europa echt vooruitgeholpen. Door moedig samen te werken in dit huis, maar ook met de Raad en de Europese Commissie en met name met commissaris Barnier en zijn equipe, boeken wij meer resultaat dan zij die mirakelen beloofden of zij die Europa als zondebok de woestijn willen insturen.

Wij zijn trots op ons succesvol verzet tegen overdreven nationale reflexen, op mechanismen die de vicieuze cirkels helpen doorbreken, op het karakter van de bankenunie dat openstaat voor landen van buiten de eurozone en op de bevordering van een veilig financieel stelsel waarbij, als het toch nog misgaat, een bank afgewikkeld kan worden op één weekeinde volgens rechtszekere en rechtvaardige regels en zonder dat de spaarder en de belastingbetaler ervoor moeten opdraaien. Maar natuurlijk vooral trots op het feit dat wij door al deze nieuwe regels ook een nieuw vooruitzicht krijgen dat de bankensector kan doen wat hij moet doen, nl. zorgen dat hij een rol speelt in de reële economie, zodat wij weer duurzame groei kunnen krijgen en scheppen van banen in de privésector.

Ik wil iedereen nog danken voor de samenwerking. Het is door samen te werken dat wij deze resultaten kunnen neerzetten en het is ook door in Europa samen te werken, dat wij sterk zullen staan in de wereld.

  Othmar Karas (PPE). - Frau Präsidentin, Herr Kommissar, meine Damen und Herren! Wir haben es geschafft und unser Wort gehalten. Am heutigen Tag wird ein Mammutprojekt in der Beantwortung der Krisenerfahrungen beschlossen, der nächste große europäische Integrationsschritt gesetzt und eine wichtige Versicherung für die europäischen Bürgerinnen und Bürger festgelegt.

Die Bankenunion ist unsere Versicherung dafür, dass dem Steuerzahler bei Bankenpleiten nicht in die Tasche gegriffen wird. Wir machen Europas Banken damit stabiler und krisenresistenter. Die neue Eigenkapitalregulierung schafft Regeln und Standards für alle europäischen Banken. Die gemeinsame Aufsicht bei der EZB stellt sicher, dass Regeln überall gleich angewendet werden. Es gibt eine schnelle Reaktionsfähigkeit durch „Testamente“ für alle Banken im Rahmen des Bankeninsolvenzrechts.

Gleichzeitig schaffen wir mehr Sicherheit für Kleinanleger durch eine schnelle Auszahlung der geschützten 100[nbsp ]000 Euro binnen sieben Tagen. Der Einlagensicherungsfonds wird aufgebaut. Das „Bail-In“ im Insolvenzfall wird zur Norm, und wir starten den Aufbau eines Bankenabwicklungsfonds.

Eines der zentralen Ziele unserer Anstrengungen ist daher gesichert: keine Verwendung von Steuermitteln mehr zur Rettung maroder Banken.

Herr Kommissar, wir haben im Rahmen der Umsetzung von Basel[nbsp ]III auch die Banker-Boni-Regelung beschlossen. Sie haben am 4.[nbsp ]März[nbsp ]2014 eine delegierte Verordnung am vorgelegt, in der detaillierte Kriterien zur Identifikation von Risikoträgern, die von dieser Beschränkung erfasst sind, festgelegt wurden.

Wir als Gesetzgeber haben klare Regelungen geschaffen, und wir verlangen, dass die Aufsichtsbehörden und auch die Europäische Kommission alles dafür tun, diese konsequent umzusetzen. Dazu gehört es aus unserer Sicht, dass, wenn eine Bank der Ansicht ist, dass eine Person kein Risikoträger im Sinne der Verordnung ist, eine Ex-ante-Notfizierung an die zuständigen Behörden ergehen muss.

Ihr Vorschlag hat diesbezüglich ein großes Fragezeichen für uns. Wir wollen keine Schlupflöcher, wir tolerieren keine Schlupflöcher. Wir wollen, dass die Banker-Boni-Regelung eins zu eins umgesetzt wird, und daher bitte ich Sie um eine Stellungnahme und klare Positionierung, damit dieses Fragezeichen ausgeräumt wird.

  Theodor Dumitru Stolojan (PPE). - Doamnă Președinte, aș dori să felicit, în primul rând, pe toți raportorii care au lucrat la aceste rapoarte care au desăvârșit Uniunea bancară, reglementările europene, de asemenea, să felicit Consiliul și Comisia, comisarul Barnier pentru eforturile depuse. Celor care încă nu cred în puterea Uniunii Europene de a rezolva problemele cu care se confruntă, este cazul să le reamintim tuturor adevărul înscris în declarația Schuman care a constituit punctul de plecare a ceea ce astăzi este Uniunea Europeană, și anume că Europa unită se va realiza nu dintr-odată, pe baza unui singur plan, dar prin realizări concrete care vor crea o solidaritate de facto.

Îmi exprim speranța că noua legislatură, propunerea Partidului Popular European de modificare a Tratatului de funcționare a Uniunii Europene să includă toate aceste progrese obținute în realizarea unei adevărate Uniuni economice și monetare a unei bune guvernanțe economice europene.

  Diogo Feio (PPE). - Senhora Presidente, hoje vivemos neste plenário do Parlamento Europeu um dia histórico, de debate relativamente à matéria da união bancária, mas também de votação de muitos daqueles que são os seus documentos legislativos essenciais. E, por isso, queria deixar uma palavra de felicitações ao Parlamento Europeu, à Comissão Europeia, ao Sr. Comissário Barnier, ao Sr. Presidente Barroso, ao Conselho, pelo esforço que em conjunto foi possível fazer relativamente a esta matéria.

Uma das promessas que grande parte de nós tinha em 2009 é que não seria possível que os contribuintes pudessem continuar a pagar por problemas de natureza bancária. Hoje damos um sinal claríssimo nesse sentido de que essa página está a ser voltada. A união bancária é uma resposta europeia positiva. Levará a que os juros que as empresas têm que pagar pelos seus empréstimos tenham cada vez mais situações equivalentes. Não são aceitáveis as diferenças até agora existentes. Mas há também um grande desafio que temos pela frente, que é o da defesa dos nossos depositantes, da garantia dos nossos depositantes. Será esse um dos grandes desafios para o mandato que agora vai começar no Parlamento Europeu após as eleições.

Esta é a minha última intervenção como deputado europeu. De fora vou estar a torcer para que tudo corra bem no próximo mandato e para que seja possível caminharmos no sentido positivo em relação a esta matéria dos depositantes.

Queria agradecer com toda a sinceridade a vários dos colegas que aqui estão neste momento por tudo o que fizeram pela Europa, por tudo o que me ensinaram durante este mandato, por tudo o que me fizeram também crescer politicamente e esperar que tudo possa continuar pelo melhor. Assim será.

  Danuta Maria Hübner (PPE). - Madam President, I would like to thank all those involved who made it possible to put in place these two pieces of legislation with European unity at heart. I would also like to thank colleagues for staying clear of deepening further euro/non-euro divisions and keeping the internal market together.

So-called opt-ins will be protected in the Single Resolution Mechanism (SRM) by having a say in the decision-making process where banks on their territory are concerned. The Single Resolution Fund will also be able to borrow on capital markets, a measure which can to some extent compensate for the fact that non-euro Member States do not have access to the European Stability Mechanism (ESM). I am also pleased that the non-discrimination clause which was added to the text will ensure a fair treatment of those outside the system.

The relatively rapid build-up of the Single Resolution Fund is good news, as is the quicker merging of national compartments and the enhanced dose of democratic legitimacy we have incorporated into the system. A final comment on the Bank Recovery and Resolution Directive (BRRD): I think another reason to be happy is that we have managed to balance the home-host relationship. I am reassured that the SRM and BRRD will enable Europe to make a significant leap ahead on the financial stability front, which is – as we all know – equally important as a precondition for growth.

  Werner Langen (PPE). - Frau Präsidentin! Ich möchte dem Binnenmarkt- Kommissar sehr herzlich für seine Arbeit in den letzten fünf Jahren danken. Das hat er hervorragend gemacht.

Ich erinnere mich noch lebhaft daran, dass sein Vorgänger McCreevy, erst am 15.[nbsp ]März[nbsp ]2009 die allerersten Vorschläge vorgelegt hat, weil er lieber vorher zum Pferderennen nach Irland gefahren ist. Insofern ein ausdrückliches Wort des Dankes.

Trotzdem, glaube ich, wird die Bankenunion kein Allheilmittel sein. Ich bin dankbar, dass insbesondere, was den Abwicklungsfonds angeht, das auf einer anderen Rechtsgrundlage geschehen ist, als es die Mehrheit im Parlament gefordert hat. Denn dieser Bankenabwicklungsfonds wird nicht die Altfälle lösen können, sondern nur zukünftige. Die Altfälle werden auch in Zukunft noch national geregelt – sei es Dexia in Benelux, sei es die HRE in Deutschland oder sei es die Crédit Agricole in Frankreich. Das wird dieser Bankenabwicklungsfonds nicht lösen, die Eigenkapitalausstattung, die bad banks usw.

Aber ich bin froh, dass die Spareinlagen vereinheitlicht werden, aber es keine europaweite Umlage für Spareinlagen gibt, dass also die Sparer der Länder, in denen viel gespart wird, nicht für marode Banken in anderen Ländern geradestehen müssen.

Ich möchte zum Schluss betonen: Die EZB-Rechtsgrundlage für die Bankenaufsicht bleibt unsicher. Nicht zuletzt deshalb hat die EZB darauf bestanden, dass die Stresstests vor der Übernahme dieser Verantwortung durchgeführt werden.

Insofern ist die Bankenunion wichtig – ich werde zustimmen –, aber kein Allheilmittel.

Procedura "catch-the-eye"

  Mairead McGuinness (PPE). - Madam President, I should like to thank colleagues Gunnar Hökmark, Marianne Thyssen, Corien Wortman-Kool and others across the political divide for this excellent work today. Commissioner, you used the word that this was a ‘violent’ crisis. And violent is how it was in terms of its impact on families, on society, on politics right across the European Union. Let me explain, lest we forget the figures. In the Irish context – and remember, our taxpayers took the hit, which we said from now on will not happen in the future – the amount was EUR 64 billion.

The agreement which the leaders reached in June 2012 to break the link between the banks and sovereign, and to address the legacy debt for Ireland, needs to be honoured. I am pleased about your work, Commissioner, and you talked of ethics and morality. It is not the first time and I thank you for using those words in this Chamber about the banking sector. Good luck to all to those who do not run in the future, and to those who do.

  Seán Kelly (PPE). - A Uachtaráin, mar a dúirt an t-uasal Karas: is lá mór iontach é seo don Aontas Eorpach mar táimid tagtha go deireadh cúig bliana nó níos mó oibre. Tá moladh mór ag dul do gach duine, go háirithe don Choimisinéir Barnier agus tá súil agam go bhfaighidh sé post a oireann don tallann atá aige mar tá jab iontach déanta aige le cúig bliana anuas.

Thankfully, this is a great day, as has been said. I just want to emphasise three points. The deposit guarantee scheme is huge for depositors. It will create confidence in banks and is a job well done.

Banks’ bonuses are being limited, which is very important. I would prefer them to be less, but at least they are better than they were. The concept of ‘too big to fail’ has also been mentioned. One way of making sure that banks are not too big to fail is by ensuring that they are not too big. Regarding the Irish solution, my colleague has referred to that and I endorse it.

  Andrej Plenković (PPE). - Gospođo potpredsjednice, pozdravljam povjerenika Barniera i visoko cijenim napor koji je on u okviru ove Komisije poduzeo u vremenima krize tijekom proteklih godina. Također zahvaljujem izvjestitelju Hökmarku i Simonu na dva sekundarna akta kojima zaokružujemo bankovnu uniju, na kojima zaokružujemo upravo onu ključnu poruku, a to je da smo u krizi čuli da Europska unija radi premalo-prekasno. Upravo ovim zakonskim okvirom idemo prevenirati krizu, idemo utjecati na financijsku stabilnost u Europskoj uniji i želimo minimizirati rizik i trošak za europske građane, potrošače i štediše u slučajevima insolventnosti kreditnih institucija.

Smatram da je izuzetno važno da smo i uvođenjem obaveza uspostave fondova za osiguranje novčanih uloga, smanjenjem rokova isplate i povećanjem osiguranih iznosa u određenim slučajevima ovom direktivom pojačali razinu zaštite i osigurali povjerenje građana u kreditne institucije. Čestitam svim kolegama koji su radili na ovim zakonskim prijedlozima.

  Phil Prendergast (S&D). - Madam President, I wish to pay tribute to the work done by Elisa Ferreira for her longstanding commitment and her determination to prevent a repetition of the financial disasters that have cost us so much since 2008. As my colleague Mairead McGuinness has said, it cost us EUR[nbsp ]64 billion in public money – equivalent to over 40% of our GDP.

This deal actually brings us many steps forward towards a stronger and more prudent European banking system. Together with stronger banking supervision and stricter capital requirements we will now have rules for the orderly winding down or restructuring of our troubled banks. I believe it is the most important piece of legislation that we will have passed in this term of the European Parliament. I wish we had done it sooner and that the Member States had allowed it to go further. We will have a hierarchy of shareholders and bondholders responsible for bailing in banks and taking on the bulk of their losses, and an EU Single Resolution Mechanism funded by the bank levies will be in place to deal with the remainder of the losses.

  Vladimír Maňka (S&D) - V roku 2006 európski socialisti predložili návrhy, ktoré mali zmenšiť pravdepodobnosť a silu budúcich systémových kríz. Pravicová časť Európskeho parlamentu spolu s euroskeptikmi nás odmietli so slovami: „Trh všetko vyrieši sám.“ Nevyriešil. Aj preto krachujúce banky museli zachraňovať ľudia, ktorí tieto problémy nespôsobili.

Pekný zákon trhu, keď si zisky delia vlastníci bánk a na straty sa skladajú všetci. Keď najbohatší si ukladajú peniaze v daňových rajoch a všetci ostatní platia za ich chamtivosť.

Cieľom riešenia krízových situácií musí byť ochrana vkladateľov, záruka, že základné finančné služby budú môcť pokračovať, a stabilita finančného systému. Treba obmedziť morálny hazard tým, že zlyhávajúce inštitúcie sa budú len minimálne spoliehať na verejnú finančnú podporu.

Akcionári a veritelia zlyhávajúcich bánk a investičných spoločností tieto straty musia pocítiť. Bude to aj pre nich podnet, že si budú lepšie monitorovať svoje banky.

  Αντιγόνη Παπαδοπούλου (S&D). - Κυρία Πρόεδρε, αυτή την εβδομάδα διανύουμε στην Κύπρο την Εβδομάδα των Παθών προσδοκώντας το Πάσχα και την Ανάσταση. Την ίδια ώρα, εδώ στο Στρασβούργο, κάνουμε έναν απολογισμό πενταετίας για όσα πράξαμε ή παραλείψαμε, για να αντιμετωπίσουμε τα κενά και τις αδυναμίες που ανέδειξε η οικονομική κρίση.

Δυστυχώς, ο απολογισμός είναι θλιβερός γιατί εμείς - οι κύπριοι πολίτες - γίναμε τα πειραματόζωα για να δούμε σήμερα πώς αντιμετωπίζουμε τον συστημικό κίνδυνο, με ποιον τρόπο η ανυπαρξία κανόνων και μέσων γίνεται σήμερα νομοθεσία, πώς αντιμετωπίζεται η χρεωκοπία τραπεζών. Δυστυχώς, βλέπουμε σήμερα ότι η προσπάθεια που γίνεται αφορά μόνο το μέλλον. Τί γίνεται όμως για τη δική μου πατρίδα, την Κύπρο, οι πολίτες της οποίας βιώνουν αυτά ακριβώς τα Πάθη όχι μόνο τώρα - αυτή την εβδομάδα - αλλά κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών; Πότε θα έρθει η Ανάσταση όταν αυτά που σκεπτόμαστε είναι για το μέλλον και δεν αφορούν το χτες αλλά ούτε και τα λάθη που έκαναν οι Ευρωπαίοι;

  Ruža Tomašić (ECR). - Gospođo potpredsjednice, stabilnost europskog financijskog sektora važna je za budućnost jedinstvenog tržišta. Ali, držim da nikako ne bi trebala imati prednost pred zaštitom poreznih obveznika za čijim su novcem neodgovorne vlade opetovano posezale u želji da povećanjem javne potrošnje pobjede krizu.

Bankama je ta politika odgovarala, jer je generirala nova zaduženja pa su podržavale pogubne i promašene mjere. Deluzionirani političari su na taj način i sami sudjelovali u destabilizaciji europskog financijskog sektora. Danas smo tu kako bismo ovaj sektor zaštitili od propadanja, ali prije svega kako bismo naše građane i obične štediše zaštitili od novih promašenih politika koje bi bile financirane iz njihovog džepa. Stoga mi je posebno drago što prema ovom prijedlogu sredstva za sanaciju banaka neće potjecati iz državnog proračuna zemalja članica, te ću ga zato i podržati.

  Nikola Vuljanić (GUE/NGL). - Gospođo predsjednice, ovo je korak u dobrom smjeru. Ne povijesni dan. Jer nije valjda povijesni dan, kad kažemo da račune moraju platiti oni koji su ih napravili. Naime, financijska i ekonomska kriza dobrim je dijelom rezultat nepromišljenog i neodgovornog ponašanja banaka, posebno kreditne politike široke ruke koje je posljedično dovela do toga da banke tiskaju nepostojeći novac. Račun je došao na naplatu poreznim obveznicima i svima koji za to nimalo nisu krivi. E, to bi se sad trebalo promijeniti. Barem onaj dio tko plaća račun za nepodopštine.

Ono što je opasnost, jest da bankovni sustav postane ili ostane država u državi. Da odgovara samo sebi, a raspolaže našim novcem kao temeljem za tiskanje vlastitog, kreditnog, virtualnog i zapravo nepostojećeg novca. Da banke ponovo postanu servis, a ne središte gospodarskih događanja u Europskoj uniji i državama članicama, valjda će se pobrinuti sljedeći sastav ovog Parlamenta.

  Νικόλαος Σαλαβράκος (EFD). - Κυρία Πρόεδρε, είναι θετικό να υπάρχει σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης ένα ελάχιστο όριο εγγυήσεων των αποταμιεύσεων για τους μικρούς και μεσαίους καταθέτες, και να αυξηθούν οι προβλέψεις των τραπεζών για επισφαλείς απαιτήσεις. Θεωρώ επιτυχή την προσπάθεια, παρ' ότι φοβάμαι ότι οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης μεταφέρονται και πάλι στους φορολογούμενους πολίτες, ήτοι στους πολίτες-καταθέτες και όχι στους μετόχους, ούτε, κυρίως, στα εποπτικά όργανα που έχουν τις ευθύνες τους.

Πέντε χρόνια τώρα, υποκρινόμεθα ότι αγνοούμε το γεγονός ότι η κρίση είναι και νομισματική. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρέπει να λάβει επιπλέον μέτρα νομισματικής χαλάρωσης για να αντιμετωπιστεί ο χαμηλός πληθωρισμός και το ισχυρό ευρώ τα οποία βάζουν φρένο στην ανάπτυξη της οικονομίας και την ανταγωνιστικότητα της πλειοψηφίας των κρατών μελών. Θεωρώ ότι πρέπει να αποκαταστήσουμε την αντιστοιχία του ευρώ με το δολάριο η οποία ανατράπηκε μετά την έκδοση των 6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Με την ευκαιρία, εκφράζω τις ευχαριστίες μου σε όλους τους συναδέλφους και κυρίως στον Επίτροπο Barnier για τις προσπάθειες που έχει καταβάλει στα θέματα του χαρτοφυλακίου του, αλλά και για τη συνεργασία που είχαμε μέχρι σήμερα.

  Claudio Morganti (EFD). - Signora Presidente, onorevoli colleghi, si dice che in caso di crisi siamo obbligati a salvare le banche poiché altrimenti crollerebbe l'intera economia.

È vero, ma solamente perché siamo arrivati a un punto di non ritorno in cui le banche sono diventate troppo grandi per poter fallire. I soldi dei cittadini e dei contribuenti sono già stati utilizzati massicciamente negli ultimi anni e ora a pagare saranno anche azionisti e creditori. Si è voluto insistere sull'Unione bancaria perché non abbiamo avuto il coraggio di intraprendere una misura necessaria ben prima di tutto questo.

Signor Presidente Barnier, mi riferisco a una chiara e netta separazione delle banche, sul modello della Glass-Steagall americana del 1933. La storia dovrebbe insegnarci qualcosa e avevamo un chiaro e concreto esempio di cosa si doveva fare per uscire da questa crisi. Le banche dovevano tornare a fare le banche, cioè a raccogliere e gestire i risparmi e gli investimenti dei cittadini e a far funzionare l'economia reale. Gli istituti finanziari, che invece vogliono rischiare e speculare sui mercati, lo possono tranquillamente fare, ma non con i nostri soldi e le nostre garanzie.

(Fine della procedura "catch-the-eye")

  Michel Barnier, Membre de la Commission. - Madame la Présidente, c'est un très long chemin que nous avons parcouru ensemble, à vingt-huit –[nbsp ]je dis cela par rapport aux remarques sur la City de Londres.

Ce chemin à vingt-huit n'est pas le fait du hasard. C'était un travail volontaire –[nbsp ]de ma part en tout cas, de la vôtre aussi, et de la part des gouvernements[nbsp ]– que de travailler ensemble pour l'unité du marché intérieur, y compris de cette très grande place financière qu'est la City; c'est la principale et c'est une chance pour nous tous.

Ce long chemin a commencé, Mesdames et Messieurs les députés, par des réformes structurelles –[nbsp ]et je dis cela en écho aux regrets qu'on en soit venu trop tard à l'union bancaire.

Je rappelle que ma priorité a été la création des trois autorités européennes de supervision dans le prolongement du rapport de Larosière: l'ABE, l'AEAPP et l'AEMF. Sylvie Goulard, Sven Giegold, Peter Skinner et votre ancien collègue García-Margallo ont été les rapporteurs. Tous ceux qui voudront rejoindre l'union bancaire sont les bienvenus, y compris la Suède et les autres pays, parce qu'il est clair que la stabilité de la zone euro –[nbsp ]ou son instabilité, comme on l'a vu pendant cinq ans[nbsp ]– c'est la stabilité ou l'instabilité de toute l'Union européenne. Cette union bancaire est donc un élément fondamental.

Elisa Ferreira, Marianne Thyssen et Sven Giegold y ont beaucoup travaillé. Mais je veux, comme Corien Wortmann-Kool l'a dit, saluer le rôle particulier, aux côtés de la présidence grecque, du président de l'Eurogroupe Jeroen Dijsselbloem, et –[nbsp ]si vous me le permettez également[nbsp ]– souligner le rôle majeur de la Banque centrale européenne dans toute cette négociation, avec le président Draghi et le vice-président Vitor Constâncio.

Structure, encore, avec la règle commune, pour éviter que les citoyens ou les contribuables ne paient pour les banques; avec les règles de la BERD, comme Gunnar Hökmark l'a rappelé tout à l'heure; avec des règles prudentielles, structurelles, pour l'ensemble des acteurs "assurances" avec le régime de solvabilité[nbsp ]– Burkhard Balz en a parlé tout à l'heure[nbsp ]– et puis Othmar Karas, qui a joué un rôle majeur concernant les règles prudentielles pour les 8[nbsp ]300[nbsp ]banques de l'Union européenne.

Ce sont des réformes structurelles destinées à limiter les risques, à assurer une bonne supervision et à responsabiliser. La première clé de la responsabilité, c'est la transparence: qu'on sache qui fait quoi. Et nous avons mis de la lumière sur un certain nombre de gens qui n'aiment pas beaucoup la lumière. Il faudra continuer.

Mairead McGuinness, je veux bien reprendre à nouveau les mots de "morale" et d'"éthique". Ce n'est pas anormal d'évoquer ces mots et de mettre derrière ces mots des actes, des lois, qui sont conformes à l'intérêt général.

Puisque je parle des citoyens, de l'éthique, de la morale et des risques aussi, je voudrais répondre à Othmar Karas sur le point précis qu'il a évoqué, à savoir les normes techniques sur les rémunérations dans le cadre de la CRD.

Je salue votre accord d'il y a quelques semaines sur les normes techniques en matière de rémunérations pour bien définir ce qu'on appelle les risk takers, auxquels s'appliqueront les règles de la CRD en matière de rémunérations. À la suite de mes discussions en commission[nbsp ]ECON, Monsieur[nbsp ]Karas, je suis bien conscient –[nbsp ]et je soutiens le souci du Parlement[nbsp ]– que les autorités doivent être informées ex ante de l'application de ces règles. C'est dans ce sens, précisément, que nous interprétons les normes techniques. Je confirmerai cette interprétation, Monsieur Karas, par une lettre formelle.

Voilà une situation où les citoyens attendaient des réponses et où vous avez, en tant que parlementaires, apporté des réponses sur la base d'un travail avec la Commission et avec le Conseil, de sorte que le monde de la finance ne se croie pas tout permis, qu'on ne lui permette pas tout, comme cela a été le cas pendant vingt-cinq ou trente ans. Ce monde de la finance –[nbsp ]comme l'a dit M.[nbsp ]Gauzès[nbsp ]– doit se remettre au service de l'économie réelle plutôt que d'être à son propre service.

Nous avons beaucoup travaillé et puisque j'évoque les citoyens et les contribuables –[nbsp ]que nous avons voulu protéger[nbsp ]–, je voudrais également mentionner quelques textes que nous avons adoptés depuis quatre ans, qui sont précisément des textes citoyens: la garantie de dépôt est un texte citoyen, Monsieur[nbsp ]Simon; les PRIPS, Madame[nbsp ]Bérès; le compte bancaire de base, Monsieur Jürgen Klute –[nbsp ]et je salue d'ailleurs la présence de mon collègue Neven[nbsp ]Mimica, qui a suivi ce texte de très près; le crédit hypothécaire avec Antolín Sánchez Presedo; la garantie et la compensation des investisseurs avec Olle Schmidt; l'encadrement des services de paiement et des commissions interchange, avec Pablo Zalba et Diogo Feio.

Tous ces textes citoyens concernent la vie quotidienne des gens et des familles qui, par milliers, ont souffert du manque de transparence, parfois de manipulations et du manque de responsabilité. Nous avons protégé les citoyens.

Madame la Présidente, il vaut également la peine de prendre une ou deux minutes pour rappeler le travail réalisé par l'ensemble des acteurs et des secteurs, depuis le texte que Jean-Paul Gauzès a rapporté sur les fonds alternatifs et le private equity jusqu'au shadow banking et aux market funds de M.[nbsp ]El Khadraoui et le texte sur les produits dérivés. Werner Langen s'est exprimé, je le remercie de son appréciation. Il a fait un travail considérable sur ce secteur, qui représente, dans le monde des échanges, quelque 600[nbsp ]000[nbsp ]milliards d'euros, dont 80[nbsp ]% sont over-the-counter, non transparents.

Nous avons mis de la lumière et il faudra aller plus loin et continuer: le short selling, avec Philippe Lamberts; les marchés financiers –[nbsp ]Markus Ferber, tout à l'heure a évoqué ce texte central[nbsp ]–; les abus de marché; le contrôle des manipulations –[nbsp ]certains banquiers iront en prison désormais pour les manipulations les plus graves[nbsp ]–, c'est le travail d'Arlene McCarthy; les agences de notations, avec M.[nbsp ]Domenici; les OPCVM avec Sven Giegold, l'audit avec Sajjad Karim; les valeurs mobilières avec Mme[nbsp ]Swinburne; les simplifications comptables avec le président Lehne[nbsp ]– que nous saluons au-delà de cette maison[nbsp ]– les conglomérats financiers avec M.[nbsp ]Stolojan.

Je citerai encore deux textes qui sont importants pour moi, au titre du marché intérieur, parce qu'ils sont aussi des textes facilitateurs pour la croissance: le passeport sur le capital risque, dont M.[nbsp ]Lamberts et Mme[nbsp ]Hübner ont été chargés, et le Fonds d'entrepreunariat social européen, qui est un secteur qui crée des emplois actuellement sur le terrain, dont Mme[nbsp ]Sophie Auconie a été rapporteure.

Je voulais citer tous ces rapporteurs parce qu'eux, leurs collaborateurs, les services de la Commission, les interprètes –[nbsp ]que je salue[nbsp ]– et le service juridique ont fait un travail considérable, auquel nous avons aussi contribué.

Ce n'est pas fini, Mesdames et Messieurs. Beaucoup d'entre vous, je le souhaite, vont revenir ici, dans cette assemblée, pour poursuivre le travail sur le financement de long terme, pour lequel Mme Rodi[nbsp ]Kratsa est rapporteure, sur les benchmarks, dont la présidente Sharon Bowles s'est occupée, sur le reporting non financier, avec M. Baldassarre.

En ce qui concerne la réforme structurelle des banques, Mesdames et Messieurs les députés, je sais que le texte est venu tardivement. J'ai voulu, en toute logique, qu'on fasse tout le reste, c'est-à-dire tous les textes transversaux horizontaux qui concernent les 8[nbsp ]300[nbsp ]banques: résolution, garantie de dépôts, supervision, capitalisation, robustesse. Et c'est après avoir fait tous ces textes et après qu'ils ont été adoptés, précisés dans le détail, que je me suis posé la question "Est-ce que ça suffit?". Et j'ai répondu "oui, ça suffit, si ces textes sont adoptés pour la quasi-totalité des banques et s'ils sont respectés correctement sous l'autorité des superviseurs". Ma réponse est "non" pour les trente plus grandes banques européennes, qui ont un bilan souvent supérieur au PIB du pays où elles se trouvent. Et si l'une d'entre elles a un problème, ce n'est pas seulement la question du pays dans lequel se trouve son siège social, c'est un problème systémique pour toute l'Union européenne. Voilà pourquoi j'ai proposé cette dernière réforme structurelle, que votre assemblée, après son renouvellement, aura à adopter.

Comme beaucoup d'entre vous vont revenir au Parlement, si les citoyens le veulent, vous aurez à coeur de porter cette réforme. En tout cas, là où je serai, je la suivrai de très près parce que je la crois très importante pour bien séparer la pondération et la gestion des risques et peut-être interdire aussi[nbsp ]–c'est ce que je vous ai proposé[nbsp ]– les activités les plus spéculatives, ce qu'on appelle le property trading, qui n'a aucune justification du point de vue de l'intérêt général et de l'économie pour les plus grandes banques.

Mesdames et Messieurs les députés, il faudra veiller à la bonne application de ces textes, il faudra les évaluer, les compléter, les corriger s'il le faut. Il faudra aussi veiller au level playing field avec tous nos partenaires. Je rappelle que c'est l'Union européenne qui est à l'origine du G20, de tout cet agenda de régulations mondiales pour tirer les leçons de la crise et pour que cela ne recommence pas. Nous avons fait notre travail et nous devons vérifier avec nos partenaires, américains en particulier, mais aussi les autres partenaires du G20, que chacun fait son travail.

41[nbsp ]textes, Mesdames et Messieurs les députés! Voilà le travail que j'ai fait! Certains banquiers trouvent que ça fait beaucoup. Moi je trouve que ce qui a fait beaucoup c'est l'absence de régulation. C'est l'autorégulation à laquelle je ne crois pas. C'est la dérégulation, que parfois l'Europe a soutenue depuis 30[nbsp ]ans, qui a provoqué cette crise financière. Il fallait des règles justes, une bonne supervision et une régulation publique. Nous l'avons fait ensemble et je fais observer, Madame la Présidente, que tous les groupes politiques de cette assemblée y ont, d'une manière ou d'une autre, participé à travers les rapporteurs que j'ai cités.

Ce n'est pas le moment de l'autosatisfaction, il y a trop de citoyens européens qui souffrent, qui ont des efforts à faire, à qui on a demandé beaucoup d'efforts. Pensons à eux, sur la base que j'ai indiquée de marchés financiers stabilisés et de meilleures règles. Nous devons maintenant mettre tous nos efforts dans la relance, la croissance et la compétitivité.

  Ευάγγελος Βενιζέλος, Ασκών την Προεδρία του Συμβουλίου. - Κύριε Πρόεδρε, Αξιότιμα Μέλη, επειδή έτυχε να ασκώ τα καθήκοντα του υπουργού οικονομικών στην Ελλάδα την πιο δύσκολη στιγμή της δημοσιονομικής κρίσης, όταν η δημοσιονομική κρίση μετατράπηκε σε κρίση του τραπεζικού συστήματος, λόγω και της ανάγκης δραστικής μείωσης του ελληνικού δημοσίου χρέους, μπορώ, χάρη στα βιώματα και την εμπειρία μου, να σας διαβεβαιώσω ότι αυτό που γίνεται σήμερα, αυτή η απόφαση που θα λάβετε για την τραπεζική ένωση και τον ενιαίο μηχανισμό εξυγίανσης, είναι μια πολύ σημαντική πράξη και, τολμώ να πω, μια ιστορική πράξη, διότι θα σπάσουμε τον δεσμό που υπάρχει και επιτρέπει το ενδεχόμενο η δημοσιονομική κρίση να μετατρέπεται σε χρηματοοικονομική και χρηματοπιστωτική και το αντίστροφο. Αυτό τον φαύλο κύκλο δεν πρέπει να τον ξαναζήσουμε.

Η προσπάθεια να συμπληρωθούν τα θεμελιώδη και εκ γενετής κενά της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης είναι δύσκολη. Η ολοκλήρωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης απαιτεί πολλές προσπάθειες ακόμη. Συμφωνώ με τους αξιότιμους βουλευτές που τόνισαν προηγουμένως ότι δεν αρκεί να έχουμε έναν ενιαίο μηχανισμό εποπτείας και δεν αρκεί να έχουμε έναν ενιαίο μηχανισμό εξυγίανσης, με όσα προβλήματα και ατέλειες έχει, αλλά χρειαζόμαστε και έναν πραγματικά ενιαίο μηχανισμό προστασίας εγγυήσεων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο που θα ξεπερνά τους στόχους της οδηγίας, που είναι στόχοι εναρμόνισης των εθνικών συστημάτων εγγύησης.

Σε πολύ μεγάλο βαθμό, αυτό που συμβαίνει είναι μια προσπάθεια να αρθούν πολύ σημαντικές εσωτερικές ανισότητες μεταξύ των κρατών μελών και διαρθρωτικές ανισότητες της ενιαίας αγοράς στον χρηματοοικονομικό τομέα. Η πιο σημαντική, κατά τη γνώμη μου, ανισότητα στην ευρωπαϊκή τραπεζική αγορά είναι η ανισότητα των επιτοκίων, διότι αναπαράγει βαθιές αναπτυξιακές ανισότητες μεταξύ των κρατών μελών. Όταν μια ελληνική μικρή ή μεσαία επιχείρηση δανείζεται χρήμα από τις τράπεζες με επιτόκιο 6 ή 7 % ακριβότερο από το επιτόκιο με το οποίο δανείζεται μια γερμανική επιχείρηση, τότε αναπαράγεται μια εσωτερική αναπτυξιακή και κοινωνική ανισότητα. Αυτό οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό και στο γεγονός ότι δεν υπάρχει τραπεζική ένωση. Μια πολύ σημαντική ανισότητα που συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες είναι η απόσυρση καταθέσεων για να μεταφερθούν σε άλλη χώρα, όχι γιατί υπάρχει καλύτερο επιτόκιο - μπορεί το επιτόκιο να είναι μικρότερο - αλλά γιατί υπάρχει βαθύτερο αίσθημα ασφάλειας· κάτι που έχει πολύ μεγάλη σημασία. Γι' αυτό χρειαζόμαστε και τον τρίτο πυλώνα του ευρωπαϊκού μηχανισμού εγγύησης καταθέσεων, προκειμένου να ξεπεραστούν οριστικά αυτές οι δύο πολύ σημαντικές ανισότητες.

Τίθεται τώρα όμως ένα πολύ μεγάλο ερώτημα, λίγες μέρες πριν από τις ευρωπαϊκές εκλογές, τώρα που πρέπει όλοι να διατυπώσουμε την ολοκληρωμένη πρότασή μας για το μέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης καθώς απευθυνόμαστε σε πολίτες και δη νέους ευρωπαίους πολίτες που είναι άνεργοι. Το ερώτημα είναι γιατί να τους ενδιαφέρει αυτό που γίνεται στην τραπεζική ένωση και γιατί είναι σημαντικό για τους ίδιους να υπάρχει ενιαίος μηχανισμός εποπτείας και ενιαίος μηχανισμός εξυγίανσης καταθέσεων.

Πρέπει να εξηγήσουμε στους πολίτες ότι αυτές είναι προκαταρκτικές προϋποθέσεις για να στηριχθεί, με πιο υγιή και ανταγωνιστικό τρόπο, η ευρωπαϊκή πραγματική οικονομία και για να ενισχυθούν οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις επί ίσοις όροις, με υγιή τρόπο, με επιτόκια τα οποία είναι πραγματικά ανταγωνιστικά. Έτσι θα επιδιώξουμε το μεγάλο ζητούμενο που είναι η ανάπτυξη και τελικά η δημιουργία θέσεων απασχόλησης. Έτσι θα χτυπήσουμε το πρόβλημα της ανεργίας και ιδίως την ανεργία των νέων στην καρδιά του. Το συμπέρασμα συνεπώς είναι ότι η τραπεζική ένωση δεν αφορά μόνο τράπεζες, τραπεζίτες, υβριδικά προϊόντα, μετόχους, χρηματοοικονομικά παιχνίδια, δεν περιορίζεται δηλαδή μόνο στην χρηματοοικονομική σφαίρα αλλά αφορά εν τέλει, και κυρίως, τη σφαίρα της πραγματικής οικονομίας, εκεί όπου πονά η Ευρώπη και εκεί που εκφράζεται η αγωνία του κάθε ευρωπαίου πολίτη και ιδίως εκείνου που ζει σε κατάσταση ανεργίας, ή, οριακά, σε κατάσταση φτώχειας.

Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία να μιλήσουμε για όλα όσα πρέπει να γίνουν. Συμφωνώ με τον Επίτροπο Barnier, τον οποίο και εγώ τιμώ και επαινώ για τη δουλειά του, την εμμονή του, τον σταθερό προσανατολισμό του, όταν δηλώνει ότι πρέπει να κάνουμε και άλλα βήματα. Σημειώνω, ως πολύ σημαντικό βήμα και ως στοιχείο διαφάνειας, τον απόλυτο διαχωρισμό επενδυτικών και εμπορικών τραπεζών. Έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να πούμε ποια είναι η αλήθεια σε σχέση με τους στόχους μας στην τραπεζική ένωση. Προφανώς και θέλουμε να ελέγξουμε την ποιότητα των χαρτοφυλακίων των τραπεζών, και των επενδυτικών και των εμπορικών. Προφανώς και θέλουμε να ελέγξουμε τα κριτήρια και την ποιότητα των δανειοδοτήσεων από τις τράπεζες. Αυτοί οι έλεγχοι, μέσα από τον ενιαίο μηχανισμό εποπτείας, βοηθούν σε τελική ανάλυση στην ανάπτυξη, βοηθούν στην υγιή ανταγωνιστικότητα, βοηθούν στις επενδύσεις και βοηθούν, τέλος, στην αντιμετώπιση του μεγάλου προβλήματος που είναι η ανεργία. Υπάρχει η σκέψη ότι πίσω από όλα αυτά κρύβεται το γεγονός ότι η χρηματοοικονομική σφαίρα έχει οριστικά αποχωριστεί από την πραγματική οικονομία και αυτοτροφοδοτείται, ότι αποκομίζει εύκολα κέρδη μέσα από χρηματοοικονομικά παιχνίδια και ότι αυτή είναι μια ιστορία χωρίς τέλος, ότι μπορούμε δηλαδή έτσι να πορευόμαστε προς το μέλλον, χωρίς κανέναν κίνδυνο, σωρεύοντας υπερκέρδη. Αυτό δεν οδηγεί πουθενά. Απεδείχθη ότι δεν οδηγεί πουθενά.

Πρέπει επίσης να πω και κάτι άλλο, ότι ο έλεγχος της ποιότητας των χαρτοφυλακίων των τραπεζών, των 130 ευρωπαϊκών συστημικών τραπεζών, τελικά οδηγεί και σε μία έμμεση αξιολόγηση των κρατικών ομολόγων και άρα μας φέρνει αντιμέτωπους και με το ζήτημα του ευρωπαϊκού δημοσίου χρέους, διότι φυσικά η διαχείριση του ευρωπαϊκού δημοσίου χρέους, του δημοσίου χρέους των κρατών μελών, δεν μπορεί να γίνει μόνον από τα κράτη ή την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή τον Ευρωπαίκό Μηχανισμό Σταθερότητας. Χρειαζόμαστε το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα αλλά χρειαζόμαστε εκείνο το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα που εξασφαλίζει, μέσα από τη συμμετοχή στην αγορά κρατικών ομολόγων στην Ευρώπη, την απόκτηση και τη διατήρηση ενός υγιούς χαρτοφυλακίου το οποίο, με τη σειρά του, θα βοηθήσει τις πραγματικές οικονομίες των κρατών μελών. Με τον τρόπο αυτό θα μπορέσουμε να περάσουμε από την εμπειρία του φαύλου κύκλου σε έναν κύκλο εξυγίανσης, ο οποίος είναι πάρα πολύ σημαντικός για την προοπτική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να απευθυνθούμε στους ευρωπαίους πολίτες μιλώντας τους για πράγματα που τους αφορούν, εξηγώντας τους ότι αυτά που κάνουμε δεν είναι αφηρημένες έννοιες και δεν αφορούν ένα κλειστό κόσμο των χρηματοοικονομικών συναλλαγών αλλά αφορούν την πραγματική Ευρώπη, τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, τους λαούς και τους πολίτες.

Σας ευχαριστώ πολύ

(Χειροκροτήματα)

  Gunnar Hökmark, föredragande. - Fru talman! Tack till kommissionär Michel Barnier med medarbetare, minister Evangelos Venizelos, det grekiska ordförandeskapet och också till det tidigare litauiska ordförandeskapet, som gjorde det möjligt att sluta den politiska överenskommelsen mellan parlament och råd.

Vi är nu i slutet av en period av intensiv lagstiftning, där vi lägger grunden för europeiska banker och för framtida europeisk banklagstiftning. Vi har tidigare lagt grunden för tydliga regler om de offentliga finanserna. Har man inte balans i de offentliga finanserna så finns det nämligen inte heller någon stabilitet i samhällsekonomin. Dessa två saker hänger tydligt samman.

Vad vi nu gör är att vi går in i en ny period där detta måste genomföras, där vi måste säkerställa att det vi har gjort när det gäller stabilitet också bidrar till den tillväxt, de jobb och de investeringar som krävs. Det vi nu lägger grunden för är banker som kan vara mer stabila. Genom det Berlinförfarande som vi har tvingar vi inte bara fram en stabilitet i varje enskild bank utan även en stabilitet i systemet när krisen kommer. Vi ger en möjlighet för bankerna att vara mer europeiska genom att vi löser de problem som har funnits mellan värdland och hemland men säkerställer också att vi har en gemensam lagstiftning i alla 28 medlemsstater. Genom allt detta gör vi dessutom bankerna mer trovärdiga, vilket kommer att underlätta deras möjligheter att finansiera de investeringar och den tillväxt som Europa behöver.

Det kommer att vara klart att ingen kan lita på och tro att staten eller skattebetalarna löser bankers problem. Bankägare och långivare vet nu att de löper samma risk som man gör inom alla andra verksamheter. Vi ser till att det gemensamma allmänna ytterst alltid kan se till att säkra stabiliteten i systemet.

Nu finns det en möjlighet att gå vidare. Jag skulle vilja tacka alla som har varit inblandade i denna debatt här i[nbsp ]dag, därför att det finns ett brett stöd för att genomföra dessa grundläggande åtgärder. Nu gäller det att se till att de genomförs på det viset att vi får fram de jobb, den tillväxt och de investeringar som Europa behöver. Vi har lagt den grunden, och jag är stolt över att ha varit en del av detta.

PRESIDE: ALEJO VIDAL-QUADRAS
Vicepresidente

  Peter Simon, Berichterstatter. - Herr Präsident, sehr geehrter Herr Kommissar Barnier, sehr geehrter Herr Minister Venizelos, liebe Mitberichterstatterinnen, Berichterstatter, Schattenberichterstatter, Schattenberichterstatterinnen, liebe Kolleginnen und Kollegen! Es ist für mich eine besondere Ehre, heute – nach fünf Jahren Diskussion – die Diskussion um die Bankenunion in diesem Hause hier abschließen zu dürfen. Es ist, nachdem ich bereits zu Beginn der Debatte ausführlich die Position der Sozialdemokratischen Fraktion darlegen konnte, nicht mein Ziel, mich hier zu wiederholen. Aber es ist mein Ziel, zum Abschluss der Debatte ein deutliches Signal zu setzen nach außen, von diesem Haus ausgehend.

Denn Europa hat heute etwas Besonderes auf den Weg gebracht, das wir nachher in unserer Abstimmung vollenden werden. Wir haben all die kritischen Stimmen, die nicht einen Pfifferling auf uns gewettet hätten, die nicht mehr an unsere Kraft, die Dinge hier auf einen guten Weg zu bringen, geglaubt haben, eines Besseren belehrt. Wir werden mit dem heutigen Tag mit der Vollendung der Bankenunion die Steuerzahlerinnen und Steuerzahler – wie ich bereits vorhin sagte – aus der vordersten Schusslinie herausnehmen, sie auf die hinteren Plätze verweisen.

Wir werden Staaten sicherer dastehen lassen in Bankenkrisen, die es auch künftig geben wird. Aber wir haben alles dazu getan, dass in Zukunft Bankenkrisen seltener und kontrollierter ablaufen, als dies in der Vergangenheit der Fall war. Wir haben unsere Hausaufgaben gemacht!

Es bleibt noch genügend Arbeit für die kommende Wahlperiode, für kommende Generationen an Kolleginnen und Kollegen in diesem Haus, im Rat und in der Kommission. Aber heute ist das wichtigste Signal für die Menschen in Europa: Europa hat wieder einmal bewiesen, dass es in der Lage ist, gerade aus den tiefsten Krisen gestärkt hervorzugehen. Gerade Krisen haben dieses Europa vorangebracht, auch die Wirtschafts- und Finanzkrise hat Europa hier vorangebracht.

Heute ziehen wir einen Schlussstrich unter ein Projekt, das nicht nur in der Eurozone, sondern in der ganzen Europäischen Union für mehr Stabilität für die Bürgerinnen und Bürger sorgen wird. Es geht voran!

  El Presidente. - Se cierra el debate.

La votación tendrá lugar hoy, a las 12.00 horas.

Declaraciones por escrito (artículo 149 del Reglamento)

  Zuzana Brzobohatá (S&D), písemně. – Dnešní debata o bankovní unii, zejména o rámci pro ozdravné postupy a řešení problémů úvěrových institucí a investičních podniků a o systémů pojištění vkladů ukázala nutnost jednotného řešení. Domnívám se, že banky by měly nést odpovědnost za jejich transakce. Proto považuji za důležité, aby daňoví poplatníci neplatili za pochybné transakce a nezodpovědné jednání bank. Bankovní unie a systém pojištění vkladů mohou zaručit, aby v krizových situacích na finančním trhu byly chráněny vklady spořitelů a peníze daňových poplatníků. Kdyby přišla další krize, tak musí za svoje chyby platit jedině samotné banky.

  Evelyn Regner (S&D), schriftlich. – Mit der heutigen Abstimmung und Vervollständigung der Bankenunion kommen wir unserem Ziel, für mehr Stabilität auf den europäischen Finanzmärkten zu sorgen, einen bedeutenden Schritt näher. Die Bankenunion ist ein großer Fortschritt, verschärft die Regeln, wird maßgeblich zu Finanzmarktstabilität beitragen und die Steuerzahlerinnen und Steuerzahler in Zukunft davor bewahren, für Fehlentscheidungen von Banken eintreten zu müssen. Wir brauchen aber auch dringend weitere Gesetzgebung: Eine rasche Einführung der Finanztransaktionssteuer auf einer breiten Bemessungsgrundlage. Die Steuer hätte per 1.1.2014 eingeführt werden sollen und wurde nun wieder verschoben – auf 2016! Was bringt uns die Bankenunion, wenn wir Institute haben, die „too big to fail“ sind? Wir brauchen ein Trennbankensystem! Die Trennung von Kredit-/Einlagengeschäft vom Investment Banking darf nicht halbherzig erfolgen! Der vorliegende Kommissionsvorschlag muss erheblich nachgebessert werden – wir brauchen eine zwingende Trennung von Geschäfts- und Investment Banking – und die Regulierung von Schattenbanken! Es ist bedauerlich, dass wir diese genannten Maßnahmen in dieser Legislaturperiode nicht beschließen konnten. Wir müssen mutig sein, diese Initiativen weiter vorantreiben, wenn wir solide Finanzmärkte haben wollen.

  Mitro Repo (S&D), kirjallinen. – Seurasin tätä keskustelua tarkasti. Eurooppaa ravistellut talous- ja finanssikriisi on havahduttanut meidät tarpeeseen säännellä ja valvoa pankkitoimintaa paremmin. Tulevaisuuden kriisit eivät saa yllättää meitä enää aseettomina.

Pankkiunionin viimeistely on ollut tämän kevään tärkein poliittinen kysymys. Pankkiunioni on välttämätön välttääksemme vastaavanlaiset katastrofit jatkossa. Kansalliset valvonta- ja kriisinratkaisutoimet eivät ole enää riittäviä. Sijoittajavastuun nimissä talletussuojarahasto tulee kerätä pankeilta, ei kansalaisilta. Tavallisen veronmaksajan ei tule enää joutua maksumiehiksi holtittomien pankkiirien ja sijoittajien epäonnistumisille. Euroopan unionin toimivaltaa pankkiunionissa ei kuitenkaan haluttu lisätä. Kyse on tärkeästä periaatteesta – valtioiden itsemääräämisoikeudesta kansalliseen talouspolitiikkaan halutaan pitää kiinni!

Euroopan-tason päätöksissä tulisi kuitenkin kuulla myös unionimme ainoaa demokraattista toimielintä. Pankkiunionissa kyse on myös keskinäisen yhteisvastuun lisäämisestä.

Suomessa vastustetaan ymmärrettävästi yhteisvaroin perustettavaa pankkien talletussuojarahastoa. Ajatuksena on, että koska meillä Suomessa on jo toimiva talletussuojarahasto kansallisten pankkiemme turvaksi, kukin maa hoitakoon itse suojansa. Ongelman ydin onkin ylikansallisissa pankeissa sekä jäsenvaltioissa, joissa yhteisesti sovittuja sääntöjä ei noudateta.

Sopu pankkiunionista syntyi lopulta nopeasti. Eurovaalien alla pankkiunioniin liittyvät kiusalliset kysymykset haluttiin varmasti välttää. Saavutettu sopu mahdollistaa nyt sen, että vaalien jälkeen päästään finanssialan uudelleensääntelyn sijaan keskittymään talouskasvuun ja sitä kautta investointien ja uusien työpaikkojen luomiseen. Markkinoiden on tarkoitus palvella kansalaisia eikä kansalaisten markkinoita.

  Marc Tarabella (S&D), par écrit. – Nous voulons éviter que le citoyen paie une nouvelle fois la note. En cas de faillite de sa banque européenne, il pourra d'une part récupérer jusque 100[nbsp ]000 euros de son épargne dans les 7 jours. D'autre part, ce n'est pas le citoyen mais les actionnaires et les créanciers qui assumeront en premier les pertes de leur banque. Avec ce texte, dès le 1er janvier 2016, ce sont d'abord les actionnaires et les créanciers qui assumeront les pertes de leur banque.

Nous avons amélioré la procédure de résolution bancaire, qui consiste à restructurer et à liquider de manière ordonnée une banque, de manière préventive, lorsqu'elle se trouve au bord de la faillite. Cela évitera la "banquémie", tel un impact "systémique" sur le reste de l'économie. En cas de faillite, le citoyen européen pourra récupérer jusque 100[nbsp ]000[nbsp ]euros de son épargne, et ce dans les 7 jours. Le régime de protection des dépôts est enfin harmonisé.

  Josef Weidenholzer (S&D), schriftlich. – Mit den notwendigen Beschlüssen zur Bankenunion wird die Europäische Union in Zukunft Bankkrisen besser vorbeugen und besser auf sie reagieren können. Alle Europäischen Bürgerinnen und Bürger hätten sich immens viel Geld sparen können, wenn es die Bankenunion schon länger gegeben hätte - allein in Österreich verschlingt die Hypo-Rettung große Summen an Steuergeld. Die Umsetzung ist daher ein wichtiger Erfolg. Banken müssen die Risiken, die sie eingehen, künftig vor allem selbst finanzieren, nicht mehr die Steuerzahlerinnen und Steuerzahler oder Sparerinnen und Sparer. Die verstärkte Regulierung der Banken ist gleichbedeutend mit mehr Gerechtigkeit und Verantwortung im Finanzsektor. Dass es mehr Regulierung braucht, mussten sich im Zuge der Finanz- und Wirtschaftskrise selbst überzeugte neoliberale Kräfte eingestehen. Es bleibt zu hoffen, dass wir diese Lehren nicht vergessen und dass die Bankenunion den ersten Schritt eines Paradigmenwechsels in der europäischen Wirtschaftspolitik darstellt.