Joanna Katarzyna Skrzydlewska (PPE). - Pani Przewodnicząca! Swobodny przepływ pracowników jest konsekwencją swobodnego przepływu osób, czyli jednej z głównych podstaw Unii Europejskiej. Zwiększenie i ułatwienie transgranicznej mobilności pracowników w kontekście zachowania przez nich uprawnień do dodatkowych emerytur lub rent powinno być przynajmniej w minimalnym stopniu zabezpieczone jednolitymi rozwiązaniami obowiązującymi na terenie całej Wspólnoty. Pracownicy w obawie o utratę w nowym państwie pobytu już wcześniej nabytych uprawnień do dodatkowych emerytur mogą zrezygnować ze zmiany miejsca pracy. Chodzi oczywiście o te uprawnienia, które nie wchodzą w zakres osłony socjalnej gwarantowanej przez systemy zabezpieczenia społecznego poszczególnych państw członkowskich, ale wynikają np. z dodatkowych porozumień zawartych w ramach umowy o pracę pomiędzy pracodawcą a pracownikiem. Brak takich regulacji może wpływać na ograniczenie swobody przepływu pracowników. Dlatego tak ważne jest określenie minimalnych wymogów regulujących zasady przenoszenia uprawnień do dodatkowych emerytur po to, by ułatwić pracownikom transgraniczną mobilność. Wprowadzając mechanizmy ułatwiające zmianę miejsca pobytu, czy to ze względu na uwarunkowania czysto osobiste czy też z powodu większej możliwości znalezienia pracy w państwie, w którym dana osoba zamierza się osiedlić, musimy zmierzać do tego, aby nabyte wcześniej uprawnienia gwarantowane były w sposób pewny i nienaruszalny. Dotychczas bowiem brak jest norm, które dawałyby szansę na ich uznanie na podobnych zasadach w różnych państwach członkowskich. Dlatego należy szukać w tym zakresie rozwiązań możliwych do zastosowania w całej Unii Europejskiej, by ich brak nie stanowił przyczyny ograniczającej transgraniczną mobilność pracowników.

Na zakończenie chciałam serdecznie pogratulować pani poseł sprawozdawczyni Rii Oomen-Ruijten, która wykonała niesamowitą pracę, i mam nadzieję, że rozwiązania, które znalazły się w tym sprawozdaniu, poprawią sytuację również na rynku pracy.