Sidonia Elżbieta Jędrzejewska (PPE). - Panie Przewodniczący! Jest to dla mnie szczególny dzień. Jest to moje ostatnie wystąpienie tutaj na sesji plenarnej. Bardzo się cieszę i był to dla mnie zaszczyt współpracować z tak wspaniałymi ludźmi, budżetowcami Parlamentu Europejskiego, którzy tutaj są obecni i jeszcze raz dziękuję Wam za wszystko, czego się od Was nauczyłam. Równocześnie jest nieco przykre, że znowu rozmawiamy w podobnym nastroju, jak na samym początku kadencji. Nie ma odpowiednio wystarczającego postępu, jeżeli chodzi o środki własne. Czeka nas dalej trudna droga, ale ta reform jest konieczna. Dlaczego? W ciągu ostatnich lat Unia Europejska została rozszerzona o 12 nowych państw członkowskich. Unia Europejska zyskała nowe kompetencje, dostała nowe obowiązki, powstały nowe oczekiwania wobec Unii Europejskiej. Dostała nowe zadania, nowe obszary, w których musi działać. Jednocześnie system finansowania budżetu unijnego pozostaje niemal niezmieniony od lat 70-tych ubiegłego wieku. Dochody z opłat celnych, które niegdyś stanowiły ważne źródło finansowania Wspólnot, dziś stanowią niewielką część dochodów budżetu unijnego. Jest to wynikiem między innymi postępującej liberalizacji handlu międzynarodowego, którego o ironio, głównym orędownikiem jest właśnie Unia Europejska. Dla mnie to kolejny dowód, że Unia jest ofiarą własnego sukcesu.

Aktualnie większość środków finansowych stanowią składki członkowskie. To powoduje znaczne uzależnienie, moim zdaniem, Unii od partykularnych i krótkoterminowych interesów państw członkowskich. Szersze korzyści z integracji unijnej, takie jak stworzenie obszaru demokracji, obszaru swobód obywatelskich, pokojowe rozwiązywanie konfliktów, wspólny rynek, są w tej debacie, i nad tym bardzo ubolewam, spychane na plan dalszy. Z żalem przyjęłam informację, że Rada nie tylko nie zaakceptowała propozycji Komisji Europejskiej, by wprowadzić nowe rodzaje zasobów własnych, ale także dalej rozszerzyła system rabatów na składki członkowskie. Aktualny system finansowania wydatków unijnych jest nieprzejrzysty i brakuje mu niezależności od politycznych, często krótkoterminowych interesów państw członkowskich.

Ciągle trzeba powtarzać, że w ciągu ostatnich 40 lat miały miejsce olbrzymie zmiany gospodarcze i społeczne w Europie i na całym świecie. By zapewnić sprawne funkcjonowanie Unii, jesteśmy zobowiązani do zreformowania systemu zasobów własnych. Konieczne jest wprowadzenie nowych rodzajów zasobów własnych, ale przede wszystkim uproszczenie systemu by stał się on bardziej sprawiedliwy i bardziej zrozumiały dla obywateli. Co więcej jestem przekonana o tym, że konieczna jest odważna, otwarta oraz szczera dyskusja na temat korzyści jakie Unia Europejska przynosi wszystkim państwom członkowskim.