Powrót na stronę Europarl

Choisissez la langue de votre document :

  • bg - български
  • es - español
  • cs - čeština
  • da - dansk
  • de - Deutsch
  • et - eesti keel
  • el - ελληνικά
  • en - English
  • fr - français
  • ga - Gaeilge
  • hr - hrvatski
  • it - italiano
  • lv - latviešu valoda
  • lt - lietuvių kalba
  • hu - magyar
  • mt - Malti
  • nl - Nederlands
  • pl - polski (wybrano)
  • pt - português
  • ro - română
  • sk - slovenčina
  • sl - slovenščina
  • fi - suomi
  • sv - svenska
 Indeks 
 Pełny tekst 
Pełne sprawozdanie z obrad
Środa, 15 marca 2017 r. - Strasburg Wersja poprawiona

Skutki konstytucyjne, prawne i instytucjonalne wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony: możliwości oferowane przez Traktat z Lizbony (debata)
MPphoto
 

  Kazimierz Michał Ujazdowski, w imieniu grupy ECR. – Pani Przewodnicząca! Unia Europejska ma prawo myśleć o własnych wysiłkach w zakresie obrony, pod warunkiem że oprze je na dobrych, zdrowych zasadach. Po pierwsze – na realnej solidarności. Pan poseł Danjean mówił o samotności Francuzów w Mali, ale realna solidarność oznacza solidarność na wszystkich kierunkach: także to, że Francuzi, Hiszpanie i Włosi będą traktować ochronę państw bałtyckich jako własną, będą wspierać Ukrainę, traktować bezpieczeństwo Europy Środkowo-Wschodniej jako własną kwestię, jako sprawę własnego bezpieczeństwa.

Po drugie – odpowiedzialność, tj. respektowanie przez państwa kryterium 2 % PKB na wydatki obronne. Tylko niewiele państw europejskich to stosuje i mnie bardzo dziwi to, że niektórzy opowiadają się za wspólną polityką obronną i jednocześnie przeciwko podniesieniu wydatków.

Wreszcie kwestia trzecia: te wysiłki muszą uzupełniać Sojusz Północnoatlantycki, a nie konfrontować się z nim. Gdyby sprawozdanie odpowiadało tym zasadom, byłbym za nim; ponieważ ich nie wyraża – nie mogę go poprzeć.

 
Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności