Wdrażanie Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych w państwach członkowskich (debata)
Czesław Hoc (ECR). – Pani Przewodnicząca! Bezrobocie ludzi młodych to bardzo poważny, wielowymiarowy problem. Z jednej strony – zagrożenie izolacją, alienacją społeczną, a nawet patologizacją tej młodzieży, z drugiej zaś strony – niewykorzystany potencjał młodego kapitału ludzkiego. I co ważne: aktualne pokolenie musi sobie zdawać sprawę, że dzisiejsi potencjalni młodzi pracownicy staną w obliczu podwójnego obciążenia, wynikającego ze zmian demograficznych oraz konieczności zapewnienia stabilności systemów emerytalnych. Zatem praca dla ludzi młodych to warunek pokoleniowej lepszej przyszłości.
Do sprawozdania jednak mamy wiele uwag. Po pierwsze, potrzeba pozostawienia większej elastyczności dla państw członkowskich w zarządzaniu alokacją. Należy uprościć i zmniejszyć obciążenia biurokratyczne i ujednolicić zasady monitorowania, wprowadzić obowiązek raportowania rzeczywistych wskaźników efektów – jak podjęcie pracy, nauki lub uzyskanie kwalifikacji, a nie jedynie otrzymanie oferty pracy czy szkolenia – prowadzić autentyczne wsparcie dla młodzieży NEET, koniecznie premiować udział osób młodych z niepełnosprawnościami i przeciwdziałać ich dyskryminacji, prowadzić konkretną współpracę z organizacjami młodzieżowymi.