Kathleen Van Brempt (S&D). – Mevrouw de voorzitter, mevrouw de commissaris, ik zou willen beginnen met het werk van Richard Wilkinson te citeren, een Britse onderzoeker die baanbrekend werk heeft geleverd over ongelijkheid. Eigenlijk valt het kort samen te vatten als volgt: samenlevingen waar diepe ongelijkheid heerst, zijn samenlevingen waar het erg moeilijk gaat. Omgekeerd is een samenleving met weinig ongelijkheid en veel gelijkheid, een samenleving waar iedereen gelukkig is. Iedereen is heel belangrijk. Het gaat niet alleen over de armen. Iedereen in de samenleving is beter af wanneer er minder ongelijkheid is.

Wat misschien nog belangrijk is om te onderstrepen: grote en toenemende ongelijkheid is ook een gevaar voor onze democratie. Dat is eigenlijk logisch. Mensen die allemaal samen aan een samenleving bouwen en daar allemaal op hun manier aan bijdragen maar daar heel oneerlijk voor worden beloond, voelen dat aan als zeer onrechtvaardig. Een democratie – dat weten we allemaal – is veel meer dan dit Parlement of de rechtsstaat. Dat is een middel om tot een doel te geraken. Met andere woorden, ervoor te zorgen dat iedereen vrij en gelukkig kan samenleven en dat kan in een samenleving met minder ongelijkheid. Dat is essentieel.

De Commissie is de laatste tijd – met onze volle steun – enorm actief op het vlak van de rechtsstaat. Denk aan wat we doen in Polen. Denk aan wat we doen in Hongarije. Dat is belangrijk. Dat deel van de democratie wordt verdedigd. De vraag is: willen we dat andere deel van de democratie alstublieft met evenveel vuur verdedigen? Mijn collega's hebben al gesproken over de sociale pijler en eerlijke belastingen. Maar laten we heel duidelijk zijn. Het gaat over een uitdaging die veel breder is dan de aanpak van armoede, hoe belangrijk die ook is. Het gaat over een aanpak die ervoor zorgt dat onze Europese democratie een toekomst heeft.