Powrót na stronę Europarl

Choisissez la langue de votre document :

  • bg - български
  • es - español
  • cs - čeština
  • da - dansk
  • de - Deutsch
  • et - eesti keel
  • el - ελληνικά
  • en - English
  • fr - français
  • ga - Gaeilge
  • hr - hrvatski
  • it - italiano
  • lv - latviešu valoda
  • lt - lietuvių kalba
  • hu - magyar
  • mt - Malti
  • nl - Nederlands
  • pl - polski
  • pt - português
  • ro - română
  • sk - slovenčina
  • sl - slovenščina
  • fi - suomi
  • sv - svenska
Ten dokument nie jest dostępny w Państwa języku i został zaproponowany w innym języku spośród dostępnych w pasku języków.

 Indeks 
 Pełny tekst 
Volledig verslag van de vergaderingen
Woensdag 2 mei 2018 - Brussel Herziene uitgave

De bescherming van migrerende kinderen (debat)
MPphoto
 

  Hilde Vautmans, Auteur. – Mevrouw de commissaris, ik zou graag willen beginnen met een van de vluchtelingenkinderen hier aan het woord te laten. Ik zou graag willen beginnen met Nimo, die 6 jaar was toen ze uit Somalië wegvluchtte. “We zijn lang in de Sahara gebleven, meer dan 3 maanden. We sliepen buiten op de grond. Onze schoenen gebruikten we als hoofdkussen. De mannen die ons meenamen waren gemeen. Wie wegliep werd geslagen met een stok. Want je moest eerst betalen, anders kon je niet weg. De smokkelaars hebben eens tegen oma gezegd dat ze haar zouden vrijlaten als ze mij aan de mannen zou geven. Gelukkig heeft ze dat niet gedaan.” Aldus kleine Nimo.

Dit verhaal toont voor mij heel duidelijk aan dat dit debat en deze resolutie over kinderen in migratie broodnodig zijn. Collega's, twee jaar geleden is Europol met een rapport naar buiten gekomen dat duidelijk zei dat er in Europa tienduizend niet-begeleide minderjarige asielzoekers verdwenen zijn. De kinderen zouden beland zijn in de prostitutie, in de kinderarbeid, gedood zijn voor hun organen of in een ander Europees land bij hun familie wonen, zonder dat we het weten.

Ik heb vorige week een boek voorgesteld met de titel “Waar zijn ze?” Where are they?

En ik moet u zeggen dat ik daarin onthutsende cijfers over België heb kunnen citeren. In 2017 waren er 124 vermiste kinderen aangegeven in België bij Child Focus. En weet u hoeveel bij de dienst voogdij? 618! Hoe kan dat? Hoe kan het dat wij in België niet eens de juiste cijfers over verdwijningen hebben?

Maar, collega's, het is niet enkel in België het geval. Ik heb ook eens rondgebeld naar andere landen. In Italië schat men 5700, in Oostenrijk om en bij de 700, in Zweden 318, in Nederland 290. Maar eigenlijk is er niemand, niemand in Europa, die het juiste cijfer exact kan geven en dat op zich is een pure schande. Vandaar dat we eigenlijk blij zijn dat deze resolutie de punten op een rijtje zet.

Laat ons beginnen met cijfers, opdat wij de data hebben.

1. Biometrische gegevens, foto's, vingerafdrukken en natuurlijk afgenomen op kindvriendelijke wijze en alleen om hen te beschermen.

2. Kindvriendelijke menswaardige opvang. Geen gevangenissen meer! Voogden aanduiden, psychologische begeleiding en onderwijs.

3. Snellere familiereünie binnen Europa. Ook dat duurt soms maanden.

The Commissioner has said that, in her book, if a child disappears it is a ‘ticket to hell’. Let us create awareness; let us find them; let us just do it.

 
Ostatnia aktualizacja: 29 czerwca 2018Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności