Czesław Hoc (ECR). – Pani Przewodnicząca! Konfucjusz mawiał wybierz sobie pracę, którą kochasz, a przez całe życie nie będziesz musiał pracować. Z drugiej strony tylko człowiek spełniony i szczęśliwy w życiu prywatnym jest maksymalnie wydajny i zaangażowany w sferze zawodowej. Byłoby wspaniale, gdyby zachować równowagę tych dwóch sfer. Otóż dyrektywa unijna dotycząca owej równowagi ma cele dobre i pożądane. Wszak wzmacnianie potencjału rodziny i jej roli w wychowaniu i opiece nad dziećmi oraz osobami starszymi to inwestycja pokoleniowa i pożądana wymiarze aksjologicznym.

W polskiej konstytucji mamy wprost napisane, że rodzina, rodzicielstwo i opieka nad starszymi osobami są pod szczególną ochroną państwa. Natomiast należy zauważyć, że kwestie te są materią bardzo wrażliwą, że państwa członkowskie mogą uważać to za zbyt nadmierną ingerencję Unii w sprawy organizacji życia rodzinnego, w sfery opieki nad potomstwem i ich wychowaniem, nawet naruszenie zasady pomocniczości. Niektóre wewnętrzne przepisy są kompatybilne z propozycjami unijnymi, na przykład w Polsce z okazji urodzenia dziecka przysługuje czternastodniowy płatny urlop ojcowski, Unia proponuje co najmniej dziesięć dni czy też uelastycznienie organizacji pracy. Natomiast należy już polemizować jeśli chodzi o nieprzenoszalność dwumiesięcznego urlopu rodzicielskiego na drugiego rodzica.