PROJEKT REZOLUCJI
1.9.2008
zgodnie z art. 103 ust. 2 Regulaminu
złożyli Jan Marinus Wiersma, Hannes Swoboda, Adrian Severin, Kristian Vigenin i Marek Siwiec
w imieniu grupy politycznej PSE
w sprawie sytuacji w Gruzji
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B6-0402/2008
B6‑0410/2008
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Gruzji
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Gruzji, a w szczególności rezolucje z dnia 26 października 2006 r., 29 listopada 2007 r. i 5 czerwca 2008 r.,
– uwzględniając rezolucję z dnia 15 listopada 2007 r. w sprawie wzmocnienia europejskiej polityki sąsiedztwa (EPS) oraz rezolucje z dnia 17 stycznia 2008 r. w sprawie skuteczniejszej polityki UE wobec Kaukazu Południowego oraz w sprawie podejścia do polityki regionalnej w odniesieniu do Morza Czarnego,
– uwzględniając plan działania w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa zatwierdzony wraz z Gruzją i zawierający zobowiązanie do współpracy na rzecz rozwiązania konfliktów wewnętrznych w Gruzji,
– uwzględniając wspólne działanie Rady 2008/450/WPZiB z dnia 16 czerwca 2008 r. dotyczące dalszego wkładu Unii Europejskiej w proces rozstrzygnięcia konfliktu w Gruzji/Osetii Południowej[1] oraz inne poprzednie wspólne działania Rady w tej samej sprawie,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie stosunków UE-Rosja, w szczególności rezolucję w sprawie szczytu UE-Rosja z dnia 19 czerwca 2008 r.,
– uwzględniając konkluzje Rady ds. Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych z dnia 13 sierpnia 2008 r. na temat sytuacji w Gruzji,
– uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ 1781 (2007) oraz 1808 (2008) popierające integralność terytorialną Gruzji i przedłużające mandat misji obserwacyjnej ONZ w Gruzji (UNOMIG) do dnia 15 października 2008 r.,
– uwzględniając decyzję nr 861 Stałej Rady OBWE w sprawie zwiększenia liczby obserwatorów wojskowych w ramach misji OBWE w Gruzji,
– uwzględniając deklarację NATO ze szczytu w Bukareszcie z dnia 3 kwietnia 2008 r. oraz wyniki posiedzenia Rady Północnoatlantyckiej NATO z dnia 19 sierpnia 2008 r.,
– uwzględniając art. 103 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że UE nadal angażuje się we wspieranie niepodległości, suwerenności i integralności terytorialnej Gruzji w ramach uznanych przez wspólnotę międzynarodową granic,
B. mając na uwadze, że w nocy z 7 na 8 sierpnia po tygodniach prowadzonych na mniejszą skalę działań wojennych (a także prowokacji ze strony separatystów) w oderwanym od Gruzji regionie — Osetii Południowej, Gruzja rozpoczęła ofensywę na jego stolicę, Cchinwali,
C. mając na uwadze, że Rosja popierająca dążenia niepodległościowe tego regionu, natychmiast odpowiedziała zmasowanym kontratakiem, wysyłając czołgi i siły lądowe, dokonując szeregu bombardowań na terenie Gruzji, w tym miasta Gori, oraz blokując z Morza Czarnego dostęp do portów gruzińskich,
D. mając na uwadze wynegocjowanie przez UE sześciopunktowego porozumienia o zawieszeniu broni i podpisanie go przez Gruzję i Rosję kolejno w dniach 15 i 16 sierpnia,
E. mając na uwadze, że w dniu 22 sierpnia rosyjskie wojska zaczęły wycofywać się z terytorium Gruzji, a rząd rosyjski ogłosił pozostanie wojsk w strefie bezpieczeństwa wokół Osetii Południowej, ustanawiając osiem punktów kontrolnych, na których rozmieszczonych zostanie 500 żołnierzy sił pokojowych,
F. mając na uwadze, że w dniu 25 sierpnia wyższa izba parlamentu rosyjskiego przegłosowała rezolucję wzywającą prezydenta do uznania niepodległości separatystycznych regionów Gruzji – Abchazji i Osetii Południowej,
G. mając na uwadze, że rozwiązanie tego konfliktu będzie miało daleko idące skutki dla stabilności i bezpieczeństwa w regionie, znacznie wykraczające poza bezpośrednie stosunki pomiędzy wszystkimi stronami konfliktu i mające potencjalny wpływ na stosunki UE-Rosja, europejską politykę sąsiedztwa i m.in. region Morza Czarnego,
1. potępia interwencję militarną Gruzji w regionie Osetii Południowej w dniu 8 sierpnia oraz brutalną i niewspółmierną do tego ataku reakcję Rosji godzącą zarówno w ludność cywilną, jak i infrastrukturę gospodarczą i stanowiącą jasne pogwałcenie prawa międzynarodowego;
2. wyraża ubolewanie z powodu ofiar śmiertelnych i cierpienia ludzi w wyniku masowego użycia siły przez wszystkie zaangażowane w konflikt strony;
3. potępia reakcję zbrojną Rosji i wtargnięcie daleko w głąb terytorium Gruzji stanowiące pogwałcenie prawa międzynarodowego; wzywa Rosję do poszanowania suwerenności i integralności terytorialnej Gruzji, a także nienaruszalności uznanych przez społeczność międzynarodową granic tego państwa;
4. dobitnie podkreśla, że konflikt ten nie może zostać rozstrzygnięty w sposób zbrojny, a wyłącznie za pomocą rozwiązania politycznego;
5. pochwala skuteczność i szybkość reakcji prezydencji UE na wybuch tego konfliktu oraz jednomyślność, którą państwa członkowskie UE wykazały podczas mediacji między obiema stronami, umożliwiając podpisanie porozumienia o zawieszeniu broni;
6. w pełni popiera wyważone konkluzje Rady z dnia 1 września 2008 r. i wzywa Radę do przedstawiania Parlamentowi Europejskiemu regularnych sprawozdań w sprawie toczących się rozmów z Rosją oraz wdrażania decyzji podjętych przez Radę;
7. wzywa zarówno Rosję, jak i Gruzję, do pełnego realizowania sześciopunktowego porozumienia o zawieszeniu broni i zwraca się do Rosji o natychmiastowe wycofanie swoich wojsk na pozycje sił pokojowych zajmowane przed wybuchem konfliktu;
8. żąda niezwłocznego przeprowadzenia niezależnego międzynarodowego dochodzenia w celu ustalenia faktów i lepszego wyjaśnienia niektórych zarzutów (dotyczących wykorzystania bomb kasetowych, zbrodni przeciwko ludności osetyjskiej);
9. stwierdza, że stosowność rozmów na temat statusu Osetii Południowej można określić jedynie po zakończeniu takiego dochodzenia;
10. z zadowoleniem przyjmuje inicjatywy podjęte przez OBWE, których celem jest zwiększenie liczby nieuzbrojonych obserwatorów; wzywa do dalszego wzmocnienia misji OBWE w Gruzji i zapewnienia jej członkom pełnej swobody przemieszczania się na terenie całego kraju; zwraca się do państw członkowskich o wsparcie tych wysiłków;
11. wzywa Rosję do powstrzymania się od jakichkolwiek dalszych działań, które mogłyby zagrozić gospodarce Gruzji lub w jeszcze większym stopniu zakłócać życie codzienne obywateli tego kraju;
12. odrzuca jednostronne uznanie przez rząd rosyjski niepodległości — będących de facto regionami — Osetii Południowej i Abchazji, ponieważ komplikuje to dodatkowo proces rozwiązania konfliktu;
13. zdecydowanie potępia przesiedlenie Gruzinów z Osetii Południowej za pomocą siły i wzywa władze południowoosetyjskie do zapewnienia przesiedlonej ludności cywilnej bezpiecznego powrotu w zgodzie z międzynarodowym prawem humanitarnym;
14. ponownie zapewnia o silnym zaangażowaniu UE w obronę statusu i mocy prawa międzynarodowego;
15. zwraca się do Rady o rozważenie wysłania misji monitorującej w ramach EPBO (Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony) w celu dopełnienia misji ONZ i OBWE oraz o wystąpienie o mandat ONZ dla misji pokojowej EPBO;
16. z zadowoleniem przyjmuje czynne i nieustające wsparcie UE dla starań międzynarodowych służących znalezieniu pokojowego i trwałego rozwiązania konfliktu, w szczególności zobowiązanie Rady do wspierania wszelkich wysiłków ONZ, OBWE i innych działań podejmowanych w celu rozstrzygnięcia konfliktu; w szczególności wyraża zadowolenie z decyzji o umocnieniu urzędu specjalnego wysłannika UE ds. Gruzji oraz zespołu wsparcia granicznego;
17. z zadowoleniem przyjmuje pakiet przyspieszonej pomocy humanitarnej Komisji o wysokości 6 mln EUR z przeznaczeniem na pomoc ludności cywilnej, który musi zostać wzmocniony dodatkowymi funduszami na podstawie lokalnie przeprowadzonej oceny potrzeb; zauważa natychmiastową potrzebę pomocy w odbudowie w następstwie konfliktu;
18. wzywa oba rządy do podjęcia niezbędnych działań w celu ułatwienia natychmiastowego powrotu do domów osób niedawno przesiedlonych i uchodźców oraz do zapewnienia nieograniczonego dostępu dla pomocy humanitarnej;
19. silnie popiera dalsze starania mediacyjne UE, które muszą obejmować zdecydowane wsparcie dla Gruzji (i ewentualnie innych państw w regionie) oraz poważny dialog z Rosją w sprawie jej interesów w ramach wspólnego sąsiedztwa; w tym kontekście oczekuje nieformalnego spotkania ministrów spraw zagranicznych w Avignionie w dniach 5-6 września;
20. proponuje, by UE powołała specjalną jednostkę w ramach delegacji UE w Tbilisi w celu pokierowania działaniami związanymi z odbudową;
21. podkreśla związek między szeregiem problemów w regionie Południowego Kaukazu a potrzebą kompleksowego rozwiązania w postaci paktu na rzecz stabilności, przy zaangażowaniu znaczących zewnętrznych podmiotów; podkreśla konieczność wzmocnienia współpracy z krajami sąsiadującymi z regionu Morza Czarnego poprzez ustanowienie specjalnego instytucjonalnego i wielostronnego mechanizmu, takiego jak unia na rzecz Morza Czarnego, oraz zorganizowanie międzynarodowej konferencji na temat bezpieczeństwa i współpracy w regionie Południowego Kaukazu; wzywa zatem Komisję do przedstawienia specjalnego wniosku Radzie i Parlamentowi w sprawie stworzenia wielostronnych ram dla regionu morza Czarnego, w tym Turcji i Ukrainy; uważa, że kraje sąsiadujące, takie jak Kazachstan, powinny zaangażować się na rzecz stabilności i przepływu energii w całym regionie;
22. jest zdania, że współpraca w regionie Kaukazu Południowego nie powinna opierać się na wzajemnie wykluczających się sferach wpływu UE i Rosji (tzw. „strefach interesów”), lecz na skoordynowanym podejściu;
23. podkreśla potrzebę zagwarantowania stabilności w regionie Kaukazu Południowego i wzywa rządy Armenii i Azerbejdżanu do wkładu w dążenie do tego celu przy poszanowaniu wszystkich podjętych przez nie zobowiązań międzynarodowych;
24. ponownie stwierdza, że pluralistyczne i demokratyczne rządy, z działającymi partiami opozycyjnymi i poszanowaniem praw człowieka i obywatela, są najlepszą gwarancją stabilności dla całego regionu Kaukazu Południowego;
25. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji i państwom członkowskim, prezydentom i parlamentom Gruzji Federacji Rosyjskiej, NATO, OBWE i Radzie Europy.
- [1] Dz.U. L 157 z 17.6.2008, s. 110.