Projekt rezolucji - B6-0539/2008Projekt rezolucji
B6-0539/2008

PROJEKT REZOLUCJI

15.10.2008

w odpowiedzi na pytania wymagające ustnej odpowiedzi B6‑0473/2008 i B6‑0474/2008
zgodnie z art. 108 ust. 5 Regulaminu
złożyli Pasqualina Napoletano, Raimon Obiols i Germà, Richard Howitt, Barbara Weiler
w imieniu grupy politycznej PSE
w sprawie nowej umowy o partnerstwie i współpracy UE-Wietnam oraz praw człowieka

Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B6-0538/2008

Procedura : 2008/2643(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
B6-0539/2008
Teksty złożone :
B6-0539/2008
Teksty przyjęte :

B6‑0539/2008

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie nowej umowy o partnerstwie i współpracy UE-Wietnam oraz praw człowieka

Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Wietnamu,

–  uwzględniając Umowę o współpracy zawartą w 1995 r. między Unią Europejską a Socjalistyczną Republiką Wietnamu,

–  uwzględniając Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych, ratyfikowany przez Wietnam w 1982 r.,

–  uwzględniając przystąpienie Wietnamu w dniu 11 stycznia 2007 r. do Światowej Organizacji Handlu,

–  uwzględniając art. 108 ust. 5 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że druga tura rozmów w sprawie umowy o partnerstwie i współpracy pomiędzy Unią Europejską a Wietnamem odbędzie się w Hanoi w dniach 20-21 października 2008 r.,

B.  mając na uwadze, że przesłuchanie na temat sytuacji praw człowieka w Wietnamie, Laosie i Kambodży odbyło się w Podkomisji Praw Człowieka w dniu 25 sierpnia 2008 r.,

C.  mając na uwadze, że kolejne spotkanie w ramach dialogu trojki UE i Wietnamu na temat praw człowieka przewidziano w grudniu 2008 r.,

D.  mając na uwadze art. 1 obowiązującej Umowy o współpracy między Unią Europejską a Socjalistyczną Republiką Wietnamu stanowi, że „poszanowanie praw człowieka i zasad demokratycznych jest podstawą współpracy między Umawiającymi się Stronami i postanowień niniejszej Umowy, oraz stanowi jej istotny element”,

E.  mając na uwadze, że wolność zgromadzeń podlega surowym ograniczeniom, a we wrześniu 2008 r. wietnamski rząd rozpoczął najostrzejszą od kilkudziesięciu lat rozprawę z uczestnikami pokojowych demonstracji katolickich,

F.  mając na uwadze, że wolność prasy nadal podlega surowym ograniczeniom: w 2008 r. wielu wietnamskich dziennikarzy zostało aresztowanych lub ukaranych za zgłaszanie oficjalnej korupcji, a dziennikarz Associated Press został aresztowany i pobity przez policję za relacjonowanie pokojowej manifestacji wietnamskich katolików w Hanoi,

G.  mając na uwadze, że mniejszości etniczne z płaskowyżów w północnej i centralnej części kraju są wciąż ofiarami dyskryminacji, konfiskaty ziemi i łamania przysługujących im praw dotyczących wolności wyznania i zachowania własnej kultury; oraz że ani niezależne organizacje pozarządowe, ani zagraniczni dziennikarze nie mieli wolnego dostępu do płaskowyżów centralnych i nie mogli przekonać się o rzeczywistej sytuacji ludności Degar, w tym zwłaszcza przymusowych repatriantów z Kambodży; mając na uwadze, że od 2001 r. ponad 300 osób z ludności Degar zostało skazanych na karę więzienia za pokojową działalność polityczną i religijną,

H.  mając na uwadze, że pomimo nieustannych i wielokrotnie ponawianych wezwań społeczności międzynarodowej przywódca Zjednoczonego Kościoła Buddyjskiego Wietnamu Thich Quang Do, laureat Nagrody Rafto przyznawanej za obronę praw człowieka, od 1982 r. wielokrotnie przebywał w więzieniu i nadal pozostaje w faktycznym areszcie domowym,

I.  mając na uwadze, że wietnamski rząd dotąd nie uznał Zjednoczonego Kościoła Buddyjskiego Wietnamu, swego czasu największej buddyjskiej organizacji w południowym i centralnym Wietnamie,

J.  mając na uwadze, że Wietnam wdrożył przepisy ograniczające swobodę dostępu do Internetu poprzez filtrowanie zasobów Internetu i kontrolę treści oraz aresztował wielu cyberdysydentów za używanie Internetu do rozpowszechniania ich poglądów na temat praw człowieka i demokracji lub za udział w internetowych dyskusjach o demokracji; mając na uwadze, że dnia 10 września 2008 r. publikujący a Internecie działacz demokratyczny Nguyen Hoang Hai, znany pod pseudonimem Dieu Cay, został skazany na karę więzienia,

K.  mając na uwadze, że członkowie mniejszości etnicznej Khmer (Khmer Krom) w południowym Wietnamie są prześladowani na tle wyznaniowym i padają ofiarami konfiskaty ziemi; mając na uwadze, że władze zawiesiły w pełnieniu obowiązków około 20 mnichów buddyjskich ze społeczności Khmer Krom za ich udział w pokojowym proteście w lutym 2007 r. apelującym o większą swobodę wyznania, i skazały pięciu z nich na karę więzienia; mając na uwadze, że po uwolnieniu z więzienia w maju 2008 r. wietnamskie władze umieściły Tima Sakhorna, buddyjskiego mnicha ze społeczności Khmer Krom, w areszcie domowym; mając na uwadze, że władze nadużyły siły przeciw rolnikom ze społeczności Khmer Krom proszącym o rozwiązanie konfliktów o grunty,

1.  przypomina, że dialog Unii Europejskiej i Wietnamu na temat praw człowieka musi doprowadzić do konkretnej poprawy sytuacji w Wietnamie; zwraca się do Rady i Komisji o ponowne przeprowadzenie oceny współpracy z Wietnamem, z uwzględnieniem art. 1 umowy o współpracy z 1995 r., w myśl którego współpraca ta opiera się na poszanowaniu demokratycznych zasad i praw podstawowych;

2.  zwraca się do Komisji o ustanowienie wyraźnych punktów odniesienia służących ocenie aktualnych projektów rozwojowych w Wietnamie w celu zapewnienia ich zgodności z tzw. klauzulą dotyczącą demokracji;

3.  wzywa Komisję i Radę – w ramach obecnie prowadzonych negocjacji nad nową umową o partnerstwie i współpracy, która będzie zawierać jednoznaczną klauzulę demokratyczną – do wezwania strony wietnamskiej do zaprzestania obecnego systematycznego łamania demokracji i praw człowieka przed zawarciem umowy, a w szczególności do zwrócenia się do rządu wietnamskiego o:

  • aktywną współpracę z istniejącymi w ramach ONZ mechanizmami związanymi z prawami człowieka poprzez zaproszenie do Wietnamu specjalnego sprawozdawcy ds. nietolerancji wyznaniowej, który ostatnio odwiedził Wietnam w 1998 r., oraz grupy roboczej ds. arbitralnego uwięzienia, która ostatnio odwiedziła Wietnam w 1994 r.; oraz o zapewnienie urzędnikom ONZ i specjalnym sprawozdawcom nieograniczonego dostępu do wszystkich regionów, w tym centralnego i północnego płaskowyżu, gdzie powinno im się pozwolić na przeprowadzanie poufnych rozmów z więźniami z powodów religijnych i z powodów politycznych, a także z ubiegającymi się o azyl członkami ludności Degar odesłanymi do Wietnamu z Kambodży;
  • natychmiastowe uwolnienie wszystkich osób więzionych i zatrzymanych z powodu pokojowego wyrażania przekonań politycznych i religijnych, w tym ponad 300 chrześcijan z ludności Degar, jak również mnichów buddyjskich ze społeczności Khmer Krom, działaczy na rzecz demokracji, obrońców prawa do ziemi, cyberdysydentów, przywódców związków zawodowych, członków parafii katolickich i wyznawców buddyzmu Hoa Hao oraz religii Cao Dai;
  • natychmiastowe uwolnienie z aresztu domowego Thich Quang Do, najwyższego patriarchy Zjednoczonego Kościoła Buddyjskiego w Wietnamie, oraz mnicha Tima Sakhorna ze społeczności Khmer Krom, który został uwolniony z więzienia w Wietnamie w maju 2008 r., ale pozostaje w areszcie domowym;
  • zezwolenie niezależnym organizacjom religijnym na swobodne prowadzenie działalności religijnej bez interwencji ze strony rządu i zezwolenie im na swobodne podjęcie decyzji o rejestracji wymaganej przez rząd; zwrócenie własności kościelnych i pagód skonfiskowanych przez wietnamski rząd i przywrócenie prawnego statusu Zjednoczonemu Kościołowi Buddyjskiemu Wietnamu;
  • uchylenie zawartych w wietnamskim ustawodawstwie przepisów obejmujących karą odmienność poglądów i niektóre praktyki religijne na podstawie odwołań do nieprecyzyjnie zdefiniowanych przestępstw przeciw „bezpieczeństwu narodowemu”, aby zagwarantować, że przepisy te nie będą mogły być stosowane przeciw tym, którzy korzystają z przysługującego im podstawowego prawa do wolności słowa, zgromadzeń, zrzeszania się i wyznania;
  • zakończenie stosowanej przez wietnamski rząd cenzury i kontroli krajowych środków przekazu, w tym Internetu i łączności elektronicznej;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom państw członkowskich ASEAN, Sekretarzowi Generalnemu ONZ, Wysokiemu Komisarzowi ONZ ds. praw człowieka oraz rządowi i parlamentowi Wietnamu.