PROJEKT REZOLUCJI w sprawie praw człowieka, symboli religijnych i zasady pomocniczości
15.12.2009
zgodnie z art. 115 ust. 5 Regulaminu
Sophia in 't Veld, Jeanine Hennis-Plasschaert w imieniu grupy politycznej ALDE
B7‑0276/2009
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie praw człowieka, symboli religijnych i zasady pomocniczości
Parlament Europejski,
– - uwzględniając wolność myśli, sumienia i religii, prawo do nauki oraz zakaz dyskryminacji, chronione art. 9 i 14 europejskiej konwencji praw człowieka (EKPC), art. 2 protokołu nr I do tej konwencji oraz art. 10, 14 i 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,
– uwzględniając orzeczenie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawie Lautsi przeciwko Włochom,
– uwzględniając traktat z Lizbony oraz przyszłe przystąpienie UE do EKPC,
– uwzględniając pytanie z dnia 4 grudnia 2009 r. do Komisji w sprawie obrony zasady pomocniczości (O‑0152/2009 – B7‑0238/2009),
– uwzględniając art. 115 ust. 5 oraz art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że art. 6 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej stanowi, że „prawa podstawowe, zagwarantowane w europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz wynikające z tradycji konstytucyjnych wspólnych państwom członkowskim, stanowią część prawa Unii jako zasady ogólne prawa”,
B. mając na uwadze, że w oparciu o art. 6 ust. 2 TUE UE uznaje znaczenie EKPC oraz orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka,
C. mając na uwadze, że europejska Karta praw podstawowych została sporządzona w oparciu o tekst EKPC i dorobek prawny UE oraz że obowiązuje ona państwa członkowskie UE w oparciu o art. 6 ust. 1 TUE, który stanowi, że „Unia uznaje prawa, wolności i zasady określone w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej z 7 grudnia 2000 roku, w brzmieniu dostosowanym 12 grudnia 2007 roku w Strasburgu, która ma taką samą moc prawną jak Traktaty”,
D. mając na uwadze, że traktat lizboński przewiduje, iż „Unia przystępuje do europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności” gwarantując tym samym, że zakres kompetencji UE nie narusza postanowień EKPC,
E. mając na uwadze, że warunkiem członkostwa w UE jest bycie stroną EKPC, zgodnie z kryteriami kopenhaskimi; mając na uwadze, że międzynarodowy dialog UE na temat praw człowieka opiera się na EKPC oraz Karcie praw podstawowych,
F. F. mając na uwadze, że EKPC jest w pełni zgodna z zasadą pomocniczości, ponieważ Europejski Trybunał Praw Człowieka interweniuje jedynie po wyczerpaniu wewnętrznych możliwości apelacji i jedynie wtedy, gdy państwo będące stroną konwencji nie przestrzega praw człowieka i podstawowych swobód przewidzianych w konwencji, którą podpisało, mając ponadto na uwadze, że EKPC przewiduje mechanizm odwoławczy,
1. wyraża przywiązanie do zasady rozdziału kościoła i państwa, wolności myśli, sumienia i religii oraz prawa do wykształcenia i zakazu dyskryminacji jako podstawowych wartości UE;
2. zwraca uwagę, że podstawowe prawa i swobody wolności to indywidualne i niezbywalne prawa każdego obywatela UE;
3. jest zdania, że państwa członkowskie posiadają aktywny obowiązek zapewniania wszystkim obywatelom wolności religii i sumienia oraz gwarantowania, że instytucje państwowe i publiczne na wszystkich szczeblach administracji rządowej reprezentują bez dyskryminacji wszystkich obywateli, niezależnie od wyznania, religii lub filozofii; zwraca uwagę, że wysoki poziom ochrony praw i swobód obniży potrzebę interwencji sądowych; uważa, że państwa członkowskie muszą zagwarantować i chronić swobodę wyznania i sumienia mniejszości - niezależnie od tego, czy są one zorganizowane, czy też nie - również poprzez zachęcanie obywateli do wypracowywania w obrębie społeczności, których część stanowią rozwiązań opartych na konsensusie i wzajemnym szacunku;
4. jest zdania, że wolność wyznania obejmuje stosowanie, noszenie lub eksponowanie symboli religijnych, jednak obowiązkowe eksponowanie symboli religijnych w siedzibach władz publicznych, przykładowo w szkołach państwowych lub na salach sądowych, faworyzujących jedną religię lub postawę życiową kosztem innych lub zakazywanie symboli jakiejkolwiek konkretnej religii lub postawy życiowej w sposób dyskryminujący niepotrzebnie ogranicza swobodę wyznania i sumienia;
5. zwraca uwagę, że w oparciu o zasadę pomocniczości państwa członkowskie muszą przestrzegać praw człowieka i podstawowych swobód zapisanych w EKPC oraz w Karcie praw podstawowych, oraz stosować je również na poziomie krajowym;
6. zauważa, że pełne wdrożenie orzeczeń Europejskiego Trybunału Praw Człowieka jest wewnętrznym, międzynarodowym i europejskim obowiązkiem prawnym państw członkowskich UE, zarówno na podstawie zobowiązań podjętych w związku z podpisaniem i ratyfikacją EKPC, jak i w związku z ich członkostwem w UE, co przewiduje art. 6 TUE;
7. jest zdania, że Europejski Trybunał Praw Człowieka powinien działać w pełni niezależnie, a od jego orzeczeń powinno się odwoływać w sądzie, a nie na arenie politycznej;
8. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji, Radzie, parlamentom i rządom państw członkowskich oraz Radzie Europy.