PROJEKT REZOLUCJI w sprawie rozległych klęsk żywiołowych w autonomicznym regionie Madery, we Francji i w Hiszpanii
4.3.2010
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Nuno Teixeira, Lambert van Nistelrooij, Salvador Garriga Polledo, László Surján, Marian-Jean Marinescu, Barbara Matera, Danuta Maria Hübner, Carlos Coelho, Regina Bastos, José Manuel Fernandes, Esther Herranz García, Maurice Ponga, Maria do Céu Patrão Neves, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Jan Olbrycht, Luis de Grandes Pascual, Lena Kolarska-Bobińska, Hans-Gert Pöttering, Maria Da Graça Carvalho, Pilar del Castillo Vera, Artur Zasada, Danuta Jazłowiecka, Jarosław Leszek Wałęsa, Sławomir Witold Nitras, Andrzej Grzyb, Piotr Borys, Jolanta Emilia Hibner, Róża Thun Und Hohenstein, Nuno Melo, Veronica Lope Fontagné, Sophie Briard Auconie, Elisabeth Morin-Chartier, Jean-Pierre Audy, Véronique Mathieu, Christine De Veyrac, Marie-Thérèse Sanchez-Schmid, Tokia Saïfi, Françoise Grossetête, Rachida Dati, Alain Cadec, Jean-Marie Cavada, Philippe Juvin, Pascale Gruny w imieniu grupy politycznej PPE
Constanze Angela Krehl, Edite Estrela, Luís Paulo Alves, Luis Manuel Capoulas Santos, António Fernando Correia De Campos, Elisa Ferreira, Ana Gomes, Vital Moreira, Stéphane Le Foll, Patrice Tirolien, Iratxe García Pérez, Ricardo Cortés Lastra w imieniu grupy politycznej S&D
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0139/2010
B7‑0156/2010
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie rozległych klęsk żywiołowych w autonomicznym regionie Madery, we Francji i w Hiszpanii
Parlament Europejski,
– uwzględniając art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Europejski Fundusz Solidarności (COM(2005)0108) oraz stanowisko Parlamentu z dnia 18 maja 2006 r.[1],
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w dniu 20 lutego 2010 r. na Maderze wystąpiły nadzwyczajne zjawiska meteorologiczne w postaci bezprecedensowo obfitych opadów deszczu (szacuje się, że opady odnotowane w ciągu 5 godzin odpowiadają wielkościom obserwowanym zazwyczaj średnio w ciągu dwóch i pół miesiąca), silnego wiatru i bardzo wysokich fal morskich, które spowodowały śmierć co najmniej 42 osób, ponadto 32 osoby wciąż uznaje się za zaginione, 370 zostało przesiedlonych, a około 70 odniosło obrażenia,
B. mając na uwadze, że w dniu 27 i 28 lutego 2010 r. przez zachodnią Francję wzdłuż wybrzeża Atlantyku (w regionie Poitou-Charentes i Kraj Loary) przeszła potężna i niszczycielska nawałnica Xynthia, powodując śmierć niemal 60 osób, zaginięcie prawie 10 osób, przesiedlenie ponad 2 000 osób i niespotykane szkody,
C. mając na uwadze, że zjawiska meteorologiczne, zwłaszcza nawałnica Xynthia, spowodowały również odcięcie od świata niektórych regionów Hiszpanii, zwłaszcza Wysp Kanaryjskich i Andaluzji, i wywołały poważne zniszczenia, których pełnego zasięgu nie można jeszcze ostatecznie oszacować,
D. mając na uwadze, że klęski te przyniosły ludzkie cierpienie i niemożliwe do naprawienia szkody psychologiczne w rodzinach ofiar i wśród mieszkańców obszarów dotkniętych klęską,
E. mając na uwadze, że klęski spowodowały zniszczenia na znaczną skalę, w tym ogromne szkody w infrastrukturze publicznej (m.in. drogi, autostrady i mosty, podstawowe usługi, jak dostawy wody, elektryczności, sieci kanalizacyjne i telekomunikacyjne), a także w domach mieszkalnych, placówkach handlowych, w gospodarce regionów przybrzeżnych, w przemyśle i na terenach rolniczych oraz w dziedzictwie przyrodniczym, kulturowym i religijnym,
F. mając na uwadze, że gospodarcze i społeczne skutki klęski, mające oczywisty wpływ na całą działalność produkcyjną we wspomnianych regionach, uniemożliwiają obecnie mieszkańcom podjęcie normalnego życia,
G. mając na uwadze konieczność oczyszczenia, odbudowy i rekultywacji obszarów dotkniętych klęską, odtworzenia infrastruktury i obiektów energetycznych, wodociągów, kanalizacji, telekomunikacji, a także dróg, mostów i domów mieszkalnych, odbudowania potencjału produkcyjnego tych obszarów i odtworzenia utraconych miejsc pracy, a także przyjęcia odpowiednich środków w celu zrekompensowania kosztów społecznych nierozerwalnie związanych ze wspomnianą utratą miejsc pracy i innych źródeł dochodu,
1. wyraża głębokie współczucie i solidarność ze wszystkimi regionami, których dotknęły opisane zjawiska, ubolewając przy tym nad poważnymi konsekwencjami dla ich struktury gospodarczej i produkcyjnej, a w szczególności przekazuje kondolencje rodzinom ofiar;
2. składa wyrazy uznania zespołom poszukiwawczym i ratowniczym, które pracowały bez ustanku, by ratować ludzi i zmniejszyć straty ludzkie i materialne;
3. wzywa Komisję, by niezwłocznie po przedłożeniu odpowiednich wniosków przez zainteresowane rządy zachęcała do podjęcia wszelkich działań niezbędnych do jak najszybszego, jak najbardziej elastycznego uruchomienia jak najwyższych środków z Funduszu Solidarności Unii Europejskiej w celu przyjścia z pomocą ofiarom klęski;
4. ponownie stwierdza, że bezwzględnie konieczne jest przyjęcie nowego rozporządzenia w sprawie Funduszu Solidarności Unii Europejskiej w oparciu o wniosek Komisji w celu elastyczniejszego i skuteczniejszego rozwiązywania problemów wynikających z klęsk żywiołowych; krytycznie odnosi się do faktu, że Rada zablokowała prace nad tym wnioskiem, chociaż stanowisko Parlamentu Europejskiego zostało przyjęte przeważającą większością głosów w pierwszym czytaniu w maju 2006 r.; stanowczo wzywa hiszpańską prezydencję, by niezwłocznie, przyjmując postawę pełnej odpowiedzialności, rozpoczęła poszukiwania rozwiązania pozwalającego na podjęcie procedury przeglądu wspomnianego rozporządzenia w celu utworzenia solidniejszego i bardziej elastycznego instrumentu, pozwalającego skutecznie reagować na nowe wyzwania związane ze zmianami klimatu;
5. wzywa Komisję do uwzględnienia specyfiki i słabości wyspiarskich i peryferyjnych regionów dotkniętych klęską;
6. zdecydowanie wzywa Komisję, by poza uruchomieniem środków z Funduszu Solidarności Unii Europejskiej przyjęła dyspozycyjną i elastyczną postawę wobec wynegocjowania z odpowiednimi organami przeglądu regionalnych programów operacyjnych Intervir+ (ERDF) i Rumos (ESF) oraz ich francuskich odpowiedników, a także dotyczącej Madery części tematycznego programu rozwoju terytorialnego, finansowanego przez Fundusz Spójności; wzywa Komisję, by przystąpiła do wspomnianego przeglądu jak najszybciej i by przeanalizowała również możliwość zwiększenia w 2010 r. poziomu współfinansowania przez Wspólnotę realizacji konkretnych projektów w ramach odpowiednich programów operacyjnych, zgodnie z zasadami i pułapami ustanowionymi w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1083/2006 ustanawiającym przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności, nie kwestionując przy tym rocznej puli finansowej przyznanej danym państwom członkowskim;
7. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom państw członkowskich, rządowi autonomicznego regionu Madery oraz zainteresowanym organom regionalnym Francji i Hiszpanii.
- [1] Dz.U. C 297 E z 7.12.2006, s. 331.