PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Syrii, Bahrajnie i Jemenie
4.4.2011
złożony zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu Parlamentu
Anneli Jäätteenmäki, Marielle De Sarnez, Edward McMillan-Scott, Ramon Tremosa i Balcells, Kristiina Ojuland, Sonia Alfano, Marietje Schaake w imieniu grupy politycznej ALDE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0249/2011
B7‑0264/2011
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Syrii, Bahrajnie i Jemenie
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Syrii i Jemenu,
– uwzględniając swoje sprawozdanie z dnia 24 marca 2011 r. w sprawie stosunków UE z Radą Współpracy Państw Zatoki Perskiej (GCC),
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając sprawozdanie zawierające zalecenie Parlamentu Europejskiego dla Rady w sprawie zawarcia Układu euro-śródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie pomiędzy Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi a Syryjską Republiką Arabską, przyjęte w dniu 10 października 2006 r.,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r., którego stroną jest Syria,
– uwzględniając Konwencję ONZ w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania z 1975 r., ratyfikowaną przez Syrię w dniu 18 września 2004 r.,
– uwzględniając oświadczenia wysokiej przedstawiciel UE/wiceprzewodniczącej Komisji z dnia 10, 15 i 17 marca 2011 r. w sprawie Bahrajnu,
– uwzględniając oświadczenia wysokiej przedstawiciel UE/wiceprzewodniczącej Komisji z dnia 10 i 17 marca 2011 r. w sprawie Jemenu,
– uwzględniając oświadczenia wysokiej przedstawiciel UE/wiceprzewodniczącej Komisji z dnia 18, 22, 24 i 26 marca 2011 r. w sprawie Syrii,
– uwzględniając konkluzje Rady ds. Stosunków Zewnętrznych z posiedzenia w Brukseli w dniu 21 marca 2011 r.,
– uwzględniając konkluzje ze szczytu Rady Europejskiej w dniach 24-25 marca 2011 r.,
– uwzględniając wspólny komunikat z dnia 8 marca 2011 r. w sprawie partnerstwa na rzecz demokracji i dzielenia się dobrobytem z krajami południowej części regionu Morza Śródziemnego w celu dalszego wspierania przemian demokratycznych i społeczeństwa obywatelskiego w odpowiedzi na historyczne wydarzenia mające obecnie miejsce w tym regionie,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że niedawne demonstracje w kilku krajach arabskich w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie są wezwaniem do położenia kresu autorytarnym reżimom oraz do reform politycznych, gospodarczych i społecznych, a także apelem o wolność, demokrację i lepsze warunki życia dla zwykłych obywateli; mając na uwadze, że masowe protesty w wielu krajach arabskich pokazały, że niedemokratyczne i autorytarne rządy nie mogą zagwarantować wiarygodnej stabilności oraz że wartości demokratyczne mają zasadnicze znaczenie dla partnerstwa gospodarczego i politycznego,
B. mając na uwadze, że podobnie jak to miało miejsce w innych krajach arabskich takich jak Tunezja, Egipt, Libia, Algieria, Maroko i Jordania, uczestnicy demonstracji zorganizowanych w zeszłym tygodniu w Bahrajnie, Syrii i Jemenie domagali się reform mających zapewnić sprawiedliwszy podział dobrobytu, ochronę praw socjalnych i społecznych oraz bardziej demokratyczny charakter ustroju politycznego,
C. mając na uwadze, że w wyniku nadużycia siły przez służby bezpieczeństwa wobec demonstrantów w Bahrajnie, Jemenie i Syrii wiele osób poniosło śmierć lub doznało obrażeń,
D. mając na uwadze, że w marcu na internetowych portalach społecznościowych wzywano do pokojowych demonstracji na rzecz reform demokratycznych, uwolnienia więźniów sumienia, zniesienia stanu wyjątkowego (obowiązującego od 1963 r.) oraz że w wyniku tych wezwań w Syrii doszło do licznych zgromadzeń pokojowych; mając na uwadze, że ustawa o stanie wyjątkowym, która skutecznie ogranicza korzystanie przez obywateli z praw społecznych i politycznych, zapewniając jednocześnie władzom syryjskim stałą kontrolę nad sądownictwem, narusza Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych, którego stroną jest Syria,
E. mając na uwadze, że demonstracje rozpoczęły się w mieście Dara na południu Syrii, po czym rozprzestrzeniły się na inne miasta i wsie w kraju; mając na uwadze, że władze Syrii uciekły się do represji wobec demonstrantów, używając ostrej amunicji w celu rozpędzenia pokojowego zgromadzenia, i aresztowały setki cywilów,
F. mając na uwadze, że w środę 23 marca armia syryjska wkroczyła do meczetu al-Omari w mieście Dara i otworzyła ogień do nieuzbrojonych cywilów, a w niektórych częściach miasta odcięto elektryczność i łączność,
G. mając na uwadze, że w Bahrajnie i Jemenie ogłoszono stan wyjątkowy,
H. mając na uwadze, że według doniesień w Bahrajnie dokonano aresztowań personelu medycznego, obrońców praw człowieka i działaczy politycznych, a szpitale zostały przejęte przez siły bezpieczeństwa, natomiast w Jemenie karetki wiozące rannych demonstrantów antyrządowych do szpitali były zatrzymywane przez służby bezpieczeństwa,
I. mając na uwadze, że sytuacja w Bahrajnie jest nadal napięta, a według doniesień w zeszłym tygodniu zaginęło tam od 50 do 100 osób; mając na uwadze, że wśród aresztowanych są podobno działacze polityczni, obrońcy praw człowieka oraz lekarze i pielęgniarki ze szpitala Salamanija,
J. mając na uwadze, że w prowincji Sada, na północy Jemenu, w wyniku działań zbrojnych prowadzonych przeciwko ugrupowaniu Huti życie straciły setki cywilów, kiedy Arabia Saudyjska włączyła się do operacji bojowych po stronie jemeńskiej armii; mając na uwadze, że władze Jemenu użyły wojny z terroryzmem jako pretekstu do rozpoczęcia kampanii zbrojnej przeciw południowym prowincjom, których mieszkańcy są zaangażowani w powszechne protesty przeciwko polityce marginalizacji i wykluczenia oraz ciągłego represjonowania mieszkańców południa kraju,
K. mając na uwadze, że na wniosek rządu Bahrajnu do tego kraju zostały skierowane służby bezpieczeństwa z krajów należących do Rady Współpracy Państw Zatoki Perskiej: Arabii Saudyjskiej, Zjednoczonych Emiratów Arabskich i Kuwejtu,
1. z radością przyjmuje „arabską wiosnę” oraz falę powstań i protestów społecznych przeciw autorytarnym systemom i dostrzega w nich oznakę odwagi, determinacji i dążenia do przemian demokratycznych w całym regionie; składa kondolencje rodzinom niewinnych ofiar tych zrywów i docenia odwagę i zaangażowanie społeczeństw krajów arabskich na rzecz przemian demokratycznych;
2. wyraża głębokie zaniepokojenie skalą przemocy wobec demonstrantów we wszystkich tych trzech krajach; w związku z tym zdecydowanie potępia użycie siły i apeluje do służb bezpieczeństwa o niestosowanie przemocy; podkreśla, że trzeba dostrzec uzasadnione aspiracje demokratyczne i zrealizować je na drodze otwartego dialogu politycznego oraz rzeczywistych reform, a nie poprzez represje;
3. wzywa wszystkie strony do konstruktywnego i otwartego dialogu; przypomina, jak ważne dla przyszłej stabilności Jemenu, Syrii i Bahrajnu są reformy polityczne i gospodarcze, oraz że w tym względzie UE pragnie udzielić wsparcia obywatelom tych krajów;
4. apeluje do władz Syrii, Jemenu i Bahrajnu, aby przestrzegały swoich zobowiązań międzynarodowych w dziedzinie praw człowieka i podstawowych wolności;
5. wzywa władze tych krajów do:
– natychmiastowego zniesienia stanu wyjątkowego;
– niezwłocznego uwolnienia wszystkich więźniów politycznych;
– wprowadzenia do przepisów prawa kwestii wolności słowa i stowarzyszania się oraz do ich stosowania w praktyce;
– bardziej zdecydowanych działań w walce z korupcją;
– zagwarantowania równych praw mniejszości;
– zapewnienia dostępu do środków łączności takich jak Internet i telefonia komórkowa;
– zagwarantowania dostępu do niezależnych mediów;
6. potępia ingerencję władz Bahrajnu i Jemenu w udzielanie pomocy medycznej oraz ograniczanie dostępu do placówek medycznych;
7. wzywa UE i państwa członkowskie, aby nie tylko potępiły zabicie i aresztowania setek demonstrantów, w tym dzieci, lecz by również wezwały do przeprowadzenia głębokich reform politycznych, położenia kresu państwu policyjnemu oraz do uwolnienia wszystkich więźniów politycznych;
8. zwraca uwagę, że podjęta przez Jemen decyzja o rozpoczęciu procesu reform jest ważnym krokiem, który Unia Europejska i jej państwa członkowskie powinny popierać; wzywa prezydenta Jemenu Salaha do podjęcia konkretnych działań w celu wywiązania się ze zobowiązania, które dotyczy „pokojowego przekazania władzy za pośrednictwem instytucji konstytucyjnych”;
9. wzywa rząd Bahrajnu i inne strony do niezwłocznego i bezwarunkowego zaangażowania się w merytoryczny i konstruktywny dialog, aby doprowadzić do reform; z zadowoleniem przyjmuje komunikat sekretarza generalnego ONZ, w którym stwierdza on, że ONZ jest gotowa do wsparcia wysiłków prowadzonych przez poszczególne kraje, na ich wniosek;
10. odnotowuje ustąpienie rządu Syrii w dniu 29 marca, jednak uważa, że taki akt nie wystarczy, by uspokoić rosnące niezadowolenie syryjskiego społeczeństwa;
11. wzywa prezydenta Baszara Al-Assada do zaprzestania brutalnych represji wobec demonstrantów i niestosowania żadnej formy przemocy; apeluje o natychmiastowe uwolnienie zatrzymanych demonstrantów, dziennikarzy, obrońców praw człowieka i więźniów politycznych oraz o położenie kresu dominacji partii Baas nad syryjskim państwem i społeczeństwem;
12. wzywa władze syryjskie, aby zaangażowały się w merytoryczny i konstruktywny dialog z innymi stronami w celu spełnienia uzasadnionych żądań i realizacji aspiracji demonstrantów;
13. apeluje, aby UE wsparła procesy demokratyczne w regionie Morza Śródziemnego celem zapewnienia pełnego udziału wszystkich obywateli – w szczególności kobiet, które odegrały kluczową rolę w zrywie na rzecz przemian demokratycznych –w życiu politycznym;
14. wzywa UE do natychmiastowego przejęcia inicjatywy w kwestii zwołania nadzwyczajnego posiedzenia Rady Praw Człowieka, aby zająć się przypadkami stosowania przemocy, których dopuszczono się w Syrii, Jemenie i Bahrajnie podczas tłumienia demonstracji i represji wobec przeciwników;
15. apeluje do UE o niezwłoczne wstrzymanie wszelkiego wsparcia w dziedzinie bezpieczeństwa udzielanego Bahrajnowi, w tym sprzedaży materiałów używanych do tłumienia zamieszek i ciężkiego sprzętu wojskowego, do czasu zaprzestania przez władze Bahrajnu stosowania przemocy i pociągnięcia do odpowiedzialności winnych tych nadużyć;
16. podkreśla zobowiązania Komisji oraz wysokiej przedstawiciel/wiceprzewodniczącej Komisji zawarte we wspólnym komunikacie w sprawie partnerstwa na rzecz demokracji i dzielenia się dobrobytem z krajami południowej części regionu Morza Śródziemnego w celu dalszego wspierania przemian demokratycznych i społeczeństwa obywatelskiego w odpowiedzi na historyczne wydarzenia mające obecnie miejsce w tym regionie; wzywa zatem wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą Komisji, Radę i Komisję, by wspierały uzasadnione aspiracje i polityczne oczekiwania narodu syryjskiego oraz by nie naciskały na zawarcie układu stowarzyszeniowego między UE i Syrią w obliczu brutalnych represji; jest zdania, że zawarcie takiego układu powinno być uzależnione od tego, czy władze syryjskie będą w stanie przeprowadzić oczekiwane reformy demokratyczne;
17. wzywa Komisję do pełnego i skutecznego wykorzystywania wsparcia udzielanego obecnie za pomocą europejskiego instrumentu sąsiedztwa i partnerstwa, europejskiego instrumentu na rzecz wspierania demokracji i praw człowieka na świecie oraz instrumentu na rzecz stabilności oraz do niezwłocznego opracowania konkretnych propozycji dotyczących tego, jak dzięki pomocy finansowej UE lepiej wspierać w przyszłości kraje i społeczeństwo obywatelskie na Bliskim Wschodzie i w Zatoce Perskiej na drodze przemian prowadzących do demokracji i poszanowania praw człowieka;
18. apeluje do Rady i państw członkowskich, by zrewidowały swoją politykę wobec Bahrajnu, Syrii i Jemenu oraz przyjęły jako UE wspólne stanowisko, sprzeciwiając się naruszaniu praw człowieka w tych krajach; podkreśla, że jeżeli cywile będą w dalszym ciągu padać ofiarą łamania praw człowieka, na kraje te zostaną nałożone sankcje;
19. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa/wiceprzewodniczącej Komisji, Radzie, Komisji, sekretarzowi generalnemu ONZ, królowi, rządowi i parlamentowi Królestwa Bahrajnu, prezydentowi, rządowi i parlamentowi Republiki Jemeńskiej oraz prezydentowi, rządowi i parlamentowi Arabskiej Republiki Syryjskiej.