Projekt rezolucji - B7-0307/2012Projekt rezolucji
B7-0307/2012

PROJEKT REZOLUCJI w sprawie położenia kresu okaleczaniu żeńskich narządów płciowych

11.6.2012 - (2012/2684(RSP))

zamykającej debatę nad oświadczeniem wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu

Ana Gomes, Véronique De Keyser, Sylvie Guillaume, Britta Thomsen, Claude Moraes, Emine Bozkurt, Minodora Cliveti w imieniu grupy S&D
Rebecca Harms, Isabelle Durant, Marije Cornelissen, Raül Romeva i Rueda, Franziska Katharina Brantner, Nicole Kiil-Nielsen, Ana Miranda, Ulrike Lunacek, Jean Lambert, Malika Benarab-Attou, Barbara Lochbihler, Catherine Grèze w imieniu grupy Verts/ALE
Mikael Gustafsson, Kartika Tamara Liotard, Inês Cristina Zuber, Patrick Le Hyaric, Willy Meyer, Marie-Christine Vergiat, Jacky Hénin w imieniu grupy GUE/NGL
Renate Weber, Cecilia Wikström, Sophia in 't Veld, Antonyia Parvanova, Edward McMillan-Scott, Sarah Ludford, Gesine Meissner, Frédérique Ries, Izaskun Bilbao Barandica, Louis Michel w imieniu grupy ALDE

Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0304/2012

Procedura : 2012/2684(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
B7-0307/2012
Teksty złożone :
B7-0307/2012
Teksty przyjęte :

B7‑0307/2012

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie położenia kresu okaleczaniu żeńskich narządów płciowych

(2012/2684(RSP))

Parlament Europejski,

–   uwzględniając sprawozdania przedstawione na mocy Konwencji ONZ w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet (CEDAW) oraz fakultatywnego protokołu do niej i Konwencji w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania,

–   uwzględniając rezolucję z dnia 24 marca 2009 r. w sprawie walki z okaleczaniem żeńskich narządów płciowych praktykowanym w UE[1],

–   uwzględniając sprawozdanie sekretarza generalnego ONZ z dnia 5 grudnia 2011 r. pt. „Położyć kres okaleczaniu żeńskich narządów płciowych”,

–   uwzględniając konkluzje Rady EPSCO z dnia 8 marca 2010 r. dotyczące wykorzeniania przemocy wobec kobiet w Unii Europejskiej, w których zaapelowano o zastosowanie międzynarodowego podejścia do walki z okaleczaniem żeńskich narządów płciowych,

–   uwzględniając Konwencję Rady Europy z dnia 12 kwietnia 2011 r. w sprawie zapobiegania i zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej,

–   uwzględniając wytyczne UE w sprawie zwalczania przemocy wobec kobiet i dziewcząt oraz zwalczania wszelkich form ich dyskryminacji przyjęte przez Radę do Spraw Ogólnych w dniu 8 grudnia 2008 r.,

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie priorytetów oraz zarysu ram nowej polityki UE w dziedzinie walki z przemocą wobec kobiet[2],

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 18 kwietnia 2012 r. w sprawie rocznego sprawozdania dotyczącego praw człowieka na świecie oraz polityki Unii Europejskiej w tym zakresie, w tym wpływu na strategiczną politykę UE w dziedzinie praw człowieka[3],

–   uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że okaleczanie żeńskich narządów płciowych jest nieodwracalnym nadużyciem, polegającym na celowej zmianie lub spowodowaniu obrażeń żeńskich narządów płciowych ze względów innych niż medyczne, powodującym nieodwracalne skutki i spotykającym 140 mln żyjących obecnie kobiet i dziewcząt, a także mając na uwadze, że każdego roku kolejnym 3 mln dziewcząt grozi takie okaleczenie;

B.  mając na uwadze, że 500 tys. kobiet żyjących w Europie doświadczyło okaleczenia narządów płciowych, a 180 tys. dziewcząt grozi takie okaleczenie, a także mając na uwadze, że według ekspertów liczby te są zaniżone i nie biorą pod uwagę drugiego pokolenia czy nielegalnych imigrantek;

C. mając na uwadze, że wszelkie formy okaleczania żeńskich narządów płciowych są przejawem szkodliwych tradycyjnych praktyk, które nie są częścią religii, a także są przejawem przemocy wobec kobiet i dziewcząt, co stanowi pogwałcenie ich praw podstawowych, w szczególności prawa do bezpieczeństwa osobistego i integralności osobistej oraz zdrowia fizycznego i psychicznego, a także zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, stanowiąc jednocześnie w przypadku małoletnich dziewcząt maltretowanie dzieci; mając na uwadze, że tego typu naruszeń nie można w żadnych okolicznościach usprawiedliwiać powołując się na poszanowanie różnego rodzaju tradycji kulturowych lub ceremonii inicjacyjnych;

D. mając na uwadze, że okaleczanie żeńskich narządów płciowych stanowi samo w sobie pogwałcenie praw człowieka i nie przynosi żadnych popartych dowodami korzyści dla zdrowia, a raczej w perspektywie krótko- i długoterminowej powoduje ciężkie i nieodwracalne uszkodzenia zdrowia psychofizycznego u poddawanych mu kobiet i dziewcząt, stanowiąc poważne naruszenie dla ich osoby i integralności, a w niektórych przypadkach może nawet prowadzić do śmierci; mając na uwadze, że wykorzystanie prymitywnych narzędzi i brak antyseptycznych środków zabezpieczających pociąga za sobą szkodliwe skutki uboczne, co może powodować bolesne stosunki płciowe i porody, nieodwracalne uszkodzenia narządów i komplikacje, na przykład krwawienia, stan szoku, infekcje, zakażenia wirusem HIV, tężcem i niezłośliwe nowotwory, a także poważne komplikacje podczas ciąży i porodu;

E.  mając na uwadze, że okaleczanie żeńskich narządów płciowych jest wyrazem nierównego stosunku sił i formą przemocy wobec kobiet, wraz z innymi poważnymi formami przemocy uwarunkowanej płcią, oraz mając na uwadze, że absolutnie niezbędne jest wpisanie walki z okaleczaniem żeńskich narządów płciowych w ogólne i spójne podejście do zwalczania przemocy uwarunkowanej płcią i przemocy wobec kobiet;

1.  z zadowoleniem przyjmuje decyzję 56. sesji Komisji ds. Statusu Kobiet z dnia 8 marca 2012 r., zgodnie z którą kwestia okaleczania żeńskich narządów płciowych powinna zostać poruszona na nadchodzącej 67. sesji Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych;

2.  wzywa Zgromadzenie Ogólne ONZ do przyjęcia w czasie swojej 67. sesji rezolucji mającej na celu wprowadzenie na całym świecie zakazu okaleczania żeńskich narządów płciowych – zgodnie z wnioskiem szczytu Unii Afrykańskiej w dniu 2 lipca 2011 r. – poprzez harmonizowanie działań podejmowanych przez państwa członkowskie i wydawanie zaleceń i wytycznych dotyczących rozwijania i zaostrzania regionalnych i międzynarodowych instrumentów prawnych oraz przepisów krajowych;

3.  zdecydowanie popiera następujące zalecenie Rady Społeczno-Gospodarczej ONZ: „Państwa powinny nadal ratyfikować międzynarodowe instrumenty i wdrażać je z wykorzystaniem krajowych ram prawnych i politycznych. Zgodnie z międzynarodowymi normami praw człowieka powinno się przyjąć szczegółowe przepisy zakazujące wszelkich rodzajów okaleczania żeńskich narządów płciowych oraz gwarantujące ukaranie winnych. Przepisy te powinny również obejmować pełny zakres środków ochronnych dla kobiet i dziewcząt, które zostały poddane procederowi okaleczania narządów płciowych lub im to grozi. W pakiecie tym powinny się również znaleźć postanowienia dotyczące skutecznego wdrażania prawa, łącznie z przydziałami budżetowymi, oraz mechanizmy koordynowania, monitorowania i oceny wdrażania prawa. Przepisy powinny przewidywać skuteczne sankcje, w tym w odniesieniu do pracowników służby zdrowia, którzy dokonują takich zabiegów, lub w przypadkach przeprowadzania operacji okaleczania żeńskich narządów płciowych w kraju, w którym nie jest to zabronione. Należy zwiększyć egzekwowanie prawa, w tym przez szerokie rozpowszechnianie go oraz szkolenia dla służb wymiaru sprawiedliwości. Trzeba poprawić warunki pozwalające kobietom i dziewczętom zgłaszać przypadki okaleczania narządów płciowych.”

4.  wzywa wspólnotę międzynarodową, właściwe organy ONZ oraz społeczeństwo obywatelskie do udzielenia aktywnego wsparcia przez przyznanie dostatecznych środków finansowych dla ukierunkowanych innowacyjnych programów oraz do rozpowszechniania najlepszych praktyk dotyczących zajmowania się potrzebami i priorytetami dziewcząt w niekorzystnym położeniu, między innymi narażonych na okaleczenie narządów płciowych, które mają utrudniony dostęp do właściwych służb i programów;

5.  zwraca się do sekretarza generalnego ONZ o dopilnowanie, by wszystkie właściwe organizacje i organy ONZ, w szczególności Fundusz Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci, Fundusz Ludnościowy ONZ, Światowa Organizacja Zdrowia, Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO), zespół ONZ ds. równości płci i wzmacniania pozycji kobiet, Fundusz ONZ na rzecz Kobiet, Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju oraz urząd Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka, indywidualnie i wspólnie, włączały ochronę i promowanie praw dziewcząt zakazujących okaleczania żeńskich narządów płciowych do programów krajowych, w stosownych przypadkach i zgodnie z priorytetami narodowymi, w celu dalszego zwiększenia ich wysiłków w tej kwestii;

6.  podkreśla, że aby zagwarantować, że wszystkie kluczowe podmioty, przedstawiciele rządu (w tym przedstawiciele organów ścigania i organów sądowych), pracownicy służby zdrowia, przywódcy religijni i społecznościowi, nauczyciele, pracodawcy, pracownicy mediów oraz osoby pracujące bezpośrednio z dziewczętami, jak również rodzice, rodziny i społeczności będą działać na rzecz zmiany nastawienia i wyeliminowania szkodliwych praktyk zagrażających dziewczętom, konieczne jest zwiększenie świadomości, mobilizacja wspólnoty, edukacja i szkolenia;

7.  zwraca uwagę na potrzebę wspierania podmiotów społeczeństwa obywatelskiego, a w szczególności organizacji kobiet pracujących w obrębie swoich społeczności na rzecz położenia kresu przemocy wobec kobiet, w tym okaleczaniu żeńskich narządów płciowych;

8.  wzywa Komisję, by dopilnowała, aby przemoc uwarunkowana płcią oraz wzmocnienie pozycji kobiet zostały włączone do głównego nurtu wszystkich polityk na rzecz rozwoju i programów rozwoju UE poprzez plan działania Komisji dotyczący płci na 2010 r.; podkreśla znaczenie zaangażowania władz krajowych, regionalnych i lokalnych oraz społeczeństwa obywatelskiego w krajach partnerskich;

9.  wzywa Komisję do poświęcenia szczególnej uwagi problemowi okaleczania żeńskich narządów płciowych w ramach ogólnej strategii zwalczania przemocy wobec kobiet, łącznie ze wspólnym działaniem na rzecz zwalczania okaleczania żeńskich narządów płciowych; apeluje do państw członkowskich o podjęcie zdecydowanych działań w celu zwalczania tej nielegalnej praktyki; nalega, by Komisja uznała za priorytet położenie kresu przemocy wobec kobiet i dziewcząt oraz by poprzez przeznaczenie odpowiednich środków finansowych wspierała ukierunkowane i innowacyjne programy w UE i w krajach trzecich;

10. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, sekretarzowi generalnemu ONZ oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.