Projekt rezolucji - B7-0315/2012Projekt rezolucji
B7-0315/2012

PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w Tybecie

11.6.2012 - (2012/2685(RSP))

zamykającej debatę nad oświadczeniem wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu

Kristiina Ojuland, Annemie Neyts-Uyttebroeck, Edward McMillan-Scott, Marietje Schaake, Leonidas Donskis, Ramon Tremosa i Balcells, Izaskun Bilbao Barandica, Sarah Ludford, Ivo Vajgl, Johannes Cornelis van Baalen, Jelko Kacin, Nathalie Griesbeck, Sonia Alfano w imieniu grupy ALDE

Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0312/2012

Procedura : 2012/2685(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
B7-0315/2012
Teksty złożone :
B7-0315/2012
Debaty :
Teksty przyjęte :

B7‑0315/2012

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w Tybecie

(2012/2685(RSP))

Parlament Europejski,

–   uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Chin i Tybetu, zwłaszcza rezolucje z dnia 26 października 2011 r. i z dnia 24 listopada 2010 r.,

–   uwzględniając swoją wcześniejszą rezolucję z dnia 7 kwietnia 2011 r. w sprawie zakazu przeprowadzenia wyborów do tybetańskiego rządu na uchodźstwie w Nepalu,

–   uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,

–   uwzględniając art. 36 konstytucji Chińskiej Republiki Ludowej, który gwarantuje wszystkim obywatelom wolność wyznania,

–   uwzględniając spodziewane wyznaczenie specjalnego przedstawiciela UE ds. praw człowieka,

–   uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że poszanowanie praw człowieka oraz wolność zachowania tożsamości, kultury i religii oraz wolność stowarzyszania się to fundamentalne zasady UE i jej polityki zagranicznej;

B.  mając na uwadze, że dialog na temat praw człowieka między UE i Chinami nie przyniósł żadnej znaczącej poprawy sytuacji Tybetańczyków w zakresie praw człowieka;

C. mając na uwadze, że Parlament Europejski ma świadomość okupacji Tybetu przez Chińską Republikę Ludową;

D. mając na uwadze, że wysłannicy Jego Świątobliwości Dalajlamy zwrócili się do rządu Chińskiej Republiki Ludowej o znalezienie pokojowego i korzystnego dla obu stron rozwiązania kwestii Tybetu;

E.  mając na uwadze, że władze Chińskiej Republiki Ludowej użyły niewspółmiernych sił do powstrzymania protestów w Tybecie w 2008 r. i od tego czasu utrzymują restrykcyjne środki bezpieczeństwa, które ograniczają wolność wypowiedzi, wolność stowarzyszania się i wolność przekonań;

F.  mając na uwadze, że liczba ofiar protestów z 2008 r. prawdopodobnie przekroczyła 200 osób, a liczba zatrzymanych waha się między 4 434 do ponad 6 500 osób, oraz wiadomo, że pod koniec 2010 r. było w Tybecie 831 więźniów politycznych, z których 360 zostało skazanych wyrokiem sądowym, a 12 odbywa karę dożywotniego więzienia;

G. mając na uwadze tortury, np. bicie, używanie broni rażącej prądem, długoterminowe przetrzymywanie w odosobnieniu, głodzenie oraz inne podobne środki, które zgodnie z doniesieniami stosowane są przez władze Chińskiej Republiki Ludowej w celu wymuszenia zeznań w więzieniach w Tybecie;

H. mając na uwadze, że według doniesień od 2009 roku 38 Tybetańczyków, głównie mnichów i mniszek, dokonało samopodpalenia w proteście przeciwko restrykcyjnej polityce Chin w Tybecie i apelując o powrót Dalajlamy oraz prawo do wolności religijnej w okręgu Aba/Ngaba w prowincji Seczuan, a także w innych częściach Równiny Tybetańskiej;

I.   mając na uwadze, że obecny stan zdrowia i miejsce pobytu szeregu ofiar samospalenia, takich jak Czimej Palden, Tenpa Dardżej, Dżamjang Palden, Lobsang Gjatso, Sona Rabjang, Dawa Cering, Kelsang Wangczuk, Lobsang Kelsang, Lobsang Kunczok i Tapej, pozostają nieznane lub niejasne;

J.   mając na uwadze, że XI Panczenlama Gendun Czokji Nima został zatrzymany przez władze Chińskiej Republiki Ludowej i nie widziano go od 14 maja 1995 r.;

K. mając na uwadze, że tożsamość, język, kultura i religia Tybetu, stanowiące świadectwo bogatej pod względem historycznym cywilizacji, są zagrożone z powodu przesiedlania ludności z grupy etnicznej Han na historyczne terytoria Tybetu i tępienia tradycyjnego koczowniczego trybu życia Tybetańczyków;

L.  mając na uwadze, że w UE toczy się procedura określenia mandatu i mianowania specjalnego przedstawiciela UE ds. praw człowieka;

M. mając na uwadze, że wcześniejsze apele Parlamentu Europejskiego do wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa o podjęcie kwestii sytuacji w Tybecie z partnerami chińskimi nie przyniosły oczekiwanych rezultatów;

1.  ponownie stwierdza, że strategiczne partnerstwo między UE i Chińską Republiką Ludową powinno opierać się na wspólnych zasadach i wartościach;

2.  wzywa wiceprzewodniczącą Komisji/wysoką przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa do wzmożonych wysiłków i intensywniejszych działań, które doprowadzą do zajęcia się sytuacją Tybetańczyków w zakresie praw człowieka w ramach dialogu na temat praw człowieka między UE i Chinami;

3.  wzywa władze Chińskiej Republiki Ludowej, by przyznały historycznemu terytorium Tybetu znaczną autonomię;

4.  wyraża rozczarowanie, że od stycznia 2010 r. rząd Chińskiej Republiki Ludowej okazuje brak woli do kontynuacji dialogu z wysłannikami Jego Świątobliwości Dalajlamy i zachęca władze Chin do podjęcia poważnych rozmów z przedstawicielami Centralnej Administracji Tybetańskiej na temat przyszłości Tybetu;

5.  nalega, aby władze Chińskiej Republiki Ludowej szanowały prawo Tybetańczyków do wolności wypowiedzi, wolności stowarzyszania się i wolności przekonań;

6.  wzywa władze Chińskiej Republiki Ludowej, by zezwoliły na przeprowadzenie niezależnego międzynarodowego dochodzenia w sprawie protestów z 2008 r. i ich następstw oraz apeluje o uwolnienie więźniów politycznych;

7.  potępia wszelkie formy torturowania osób w więzieniach oraz zwraca się do władz Chińskiej Republiki Ludowej o zezwolenie na niezależną międzynarodową inspekcję więzień i ośrodków przetrzymywania w Tybecie;

8.  ponownie potępia władze chińskie za stałe ataki na klasztory tybetańskie i wzywa rząd Chin do zagwarantowania ludności Tybetu oraz wszystkim obywatelom wolności religii;

9.  nalega, aby władze chińskie ujawniły los i miejsce pobytu wszystkich ofiar samospaleń w Tybecie;

10. nalega, aby władze chińskie ujawniły los i miejsce pobytu XI Panczenlamy Genduna Czokji Nimy;

11. wzywa władze chińskie, by stały na straży wolności języka, kultury, religii i innych podstawowych wolności Tybetańczyków oraz by powstrzymały się od przesiedlania ludności z grupy etnicznej Han na historyczne terytoria Tybetu, a także od zmuszania koczowników tybetańskich do porzucenia ich tradycyjnego stylu życia;

12. oczekuje od specjalnego przedstawiciela UE ds. praw człowieka regularnych sprawozdań na temat sytuacji w zakresie praw człowieka w Chińskiej Republice Ludowej, w szczególności w Tybecie;

13. wzywa wiceprzewodniczącą Komisji/wysoką przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa do podejmowania kwestii sytuacji w zakresie praw człowieka w Tybecie podczas wszystkich spotkań z przedstawicielami Chińskiej Republiki Ludowej;

14. zachęca wiceprzewodniczącą Komisji/wysoką przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa do mianowania specjalnego przedstawiciela UE ds. Tybetu, aby nadać większą rangę kwestii szanowania praw człowieka narodu tybetańskiego, w tym prawa do zachowania i rozwoju jego wyjątkowej tożsamości oraz jej przejawów w religii, kulturze i języku, aby wspierać konstruktywny dialog i negocjacje pomiędzy rządem Chińskiej Republiki Ludowej a wysłannikami Jego Świątobliwości Dalajlamy oraz udzielać pomocy uchodźcom tybetańskim, zwłaszcza w Nepalu i Indiach;

15. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządowi i parlamentowi Chińskiej Republiki Ludowej, sekretarzowi generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, rządowi Tybetu na uchodźstwie, parlamentowi Tybetu na uchodźstwie oraz Jego Świątobliwości Dalajlamie.