PROJEKT REZOLUCJI w sprawie zaostrzenia walki z rasizmem, ksenofobią, antysemityzmem, niechęcią wobec Romów, homofobią, transfobią oraz wszelkimi innymi formami przestępstw z nienawiści i nawoływania do nienawiści
6.3.2013 - 2013/2543 (RSP)
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Ulrike Lunacek, Nikos Chrysogelos, Carl Schlyter, Catherine Grèze, Jan Philipp Albrecht, Elisabeth Schroedter, Barbara Lochbihler, Franziska Keller, Raül Romeva i Rueda, Sandrine Bélier, Jean Lambert, Jean-Jacob Bicep, Nicole Kiil-Nielsen w imieniu grupy Verts/ALE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0121/2013
B7‑0125/2013/rev
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie zaostrzenia walki z rasizmem, ksenofobią, antysemityzmem, niechęcią wobec Romów, homofobią, transfobią oraz wszelkimi innymi formami przestępstw z nienawiści i nawoływania do nienawiści
2013/2543 (RSP)
Parlament Europejski,
– uwzględniając międzynarodowe instrumenty w zakresie praw człowieka zakazujące dyskryminacji, zwłaszcza Konwencję ONZ w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej (UNCERD),
– uwzględniając europejską konwencję praw człowieka, zwłaszcza jej art. 14, który zakazuje „dyskryminacji wynikającej z takich powodów, jak płeć, rasa, kolor skóry, język, religia, przekonania polityczne i inne, pochodzenie narodowe lub społeczne, przynależność do mniejszości narodowej, majątek, urodzenie bądź z jakichkolwiek innych przyczyn”, oraz zmieniający ją protokół nr 12 dotyczący ogólnego zakazu dyskryminacji, a także uwzględniając powiązane orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka,
– uwzględniając art. 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej zakazujący „wszelkiej dyskryminacji w szczególności ze względu na płeć, rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne lub społeczne, cechy genetyczne, język, religię lub przekonania, poglądy polityczne lub wszelkie inne poglądy, przynależność do mniejszości narodowej, majątek, urodzenie, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną” lub ze względu na przynależność państwową,
– uwzględniając art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) stanowiący, że „Unia opiera się na wartościach poszanowania godności osoby ludzkiej, wolności, demokracji, równości, państwa prawnego, jak również poszanowania praw człowieka, w tym praw osób należących do mniejszości. Wartości te są wspólne państwom członkowskim w społeczeństwie opartym na pluralizmie, niedyskryminacji, tolerancji, sprawiedliwości, solidarności oraz na równości kobiet i mężczyzn”,
– uwzględniając art. 10 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) stanowiący, że „przy określaniu i realizacji swoich polityk i działań Unia dąży do zwalczania wszelkiej dyskryminacji ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną”,
– uwzględniając art. 19 TFUE, który udziela UE politycznego mandatu do podejmowania środków niezbędnych „w celu zwalczania wszelkiej dyskryminacji ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną”,
– uwzględniając art. 67 TFUE, który stanowi, że UE „dokłada starań, aby zapewnić wysoki poziom bezpieczeństwa za pomocą środków zapobiegających […] rasizmowi i ksenofobii oraz zwalczających te zjawiska”,
– uwzględniając art. 83 ust. 2 TFUE, który umożliwia UE – „jeżeli zbliżanie przepisów ustawowych i wykonawczych państw członkowskich w sprawach karnych okaże się niezbędne w celu zapewnienia skutecznego wprowadzania w życie polityki Unii w dziedzinie, która stała się przedmiotem środków harmonizujących” – przyjmowanie dyrektyw, aby „ustanowić normy minimalne odnoszące się do określania przestępstw oraz kar w danej dziedzinie”,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie rasizmu, ksenofobii, antysemityzmu, islamofobii, niechęci wobec Romów, homofobii, transfobii, dyskryminacji, przemocy motywowanej uprzedzeniami, ekstremizmu oraz podejście UE do prawa karnego,
– uwzględniając Agencję Praw Podstawowych i jej pracę w dziedzinie niedyskryminacji, rasizmu, ksenofobii, antysemityzmu, homofobii i powiązanych rodzajów nietolerancji oraz przemocy motywowanej uprzedzeniami,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że rasizm, ksenofobia, antysemityzm, homofobia, transfobia, niechęć wobec Romów i podobne rodzaje nietolerancji wiążą się z przekonaniami, uprzedzeniami i poglądami, które legitymizują dyskryminację, przemoc i nienawiść na podstawie niektórych pobudek;
B. mając na uwadze, że chociaż wszystkie państwa członkowskie w celu propagowania równości dla wszystkich wprowadziły do swoich systemów prawnych zakaz dyskryminacji, w UE nadal występują przypadki dyskryminacji i przestępstw z nienawiści, np. przemoc i przestępstwa motywowane rasizmem, ksenofobią, niechęcią wobec Romów, nietolerancją religijną, antysemityzmem, homofobią, transfobią lub przynależnością do grup mniejszościowych, na podstawie pobudek wymienionych w karcie praw podstawowych;
C. mając na uwadze, że przemówienia, kampanie, publikacje i programy szerzące nienawiść i nietolerancję są wspierane przez ekstremistycznych i populistycznych przywódców, których partie uzyskały reprezentację parlamentarną, a nawet weszły w skład rządów w niektórych państwach członkowskich;
D. mając na uwadze, że populistyczna, prawicowa Austriacka Partia Wolności (FPÖ) przyzwala na wzrost przestępczości wynikającej z nienawiści i nawoływanie do nienawiści, a nawet zachęca do tego; mając na uwadze, że polityk populistycznej austriackiej FPÖ Heinz-Christian Strache zamieścił na swojej stronie na Facebooku antysemickie karykatury; mając na uwadze, że w latach 2011–2012 liczba antysemickich incydentów w Austrii podwoiła się z 71 do 135; mając na uwadze, że austriacka antyrasistowska organizacja ZARA doniosła w 2011 r. o 706 przypadkach rasizmu (w tym zabójstwach, aresztowaniach z powodów rasistowskich, dyskryminacji i nawoływaniu do nienawiści), zwłaszcza wobec osób pochodzenia afrykańskiego lub wyznania muzułmańskiego; mając ponadto na uwadze, że niedawne ataki przeciwko młodym gejom pokazują, iż społeczność LGBT w Austrii również cierpi z powodu przestępstw z nienawiści i nawoływania do nienawiści;
E. mając na uwadze, że grecka populistyczna partia neonazistowska Chrisi Avgi (Złoty Świt) popiera rosnącą przestępczość wynikającą z nienawiści i nawoływanie do nienawiści, a grecka policja toleruje bezkarność za przestępstwa z nienawiści; mając na uwadze, że według Biura Wysokiego Komisarza NZ ds. Uchodźców w okresie od stycznia do września 2012 r. w Grecji zanotowano 87 przestępstw na tle rasowym, z których 15 popełniono w wyniku sprowokowanej przez policję przemocy i brutalności z pobudek rasistowskich; mając na uwadze, że według związków migrantów w 2011 i 2012 r. popełniono w Grecji ponad 600 przestępstw na tle rasowym, zwłaszcza przeciwko osobom pochodzenia pakistańskiego lub afgańskiego bądź wyznania muzułmańskiego; mając na uwadze, że nowo powołane w greckiej policji jednostki ds. przestępstw z nienawiści nie działają wystarczająco dobrze, co prowadzi do niezgłaszania wielu przestępstw z nienawiści jako takich, czego najbardziej widocznym przykładem jest niedawne zabójstwo pakistańskiego migranta (który został zadźgany podczas jazdy na rowerze przez dwóch neonazistów); mając na uwadze, że grecka społeczność LGBT donosi o niepokojącym wzroście poziomu przestępczości na tle homofobii i transfobii oraz nawoływania do nienawiści; mając na uwadze, że według doniesień grecka policja nie uznaje przestępstw na tle homofobii i transfobii za przestępstwa pozostające w gestii nowych jednostek ds. przestępstw z nienawiści i odmawia przyjmowania skarg zgłaszanych przez ofiary takich przestępstw lub przez nielegalnych migrantów, którzy padają ofiarą przestępstw z nienawiści;
F. mając na uwadze, że czołowy konserwatywny komentator i członek-założyciel węgierskiej partii Fidesz Zsolt Bayer wywołał burzę na Węgrzech i zagranicą, porównując Romów do zwierząt i stwierdzając, że „nie powinni mieć prawa istnieć” oraz że „znaczna część Romów nie nadaje się do współżycia. Nie nadają się do życia wśród ludzi. Ci Romowie to zwierzęta, i zachowują się jak zwierzęta. Gdy napotykają opór, popełniają morderstwo. Nie są zdolni do ludzkiej komunikacji. Z ich zwierzęcych czaszek wydobywają się nieartykułowane dźwięki […]”; mając ponadto na uwadze, że krytyk polityki zagranicznej z ramienia skrajnie prawicowej partii Jobbik Márton Gyöngyösi wezwał do sporządzenia „żydowskiej listy”, argumentując, że Żydzi stanowią zagrożenie bezpieczeństwa;
G. mając na uwadze, że w Szwecji statystyki za rok 2011 w kategorii przestępstw z nienawiści motywowanych pobudkami antyreligijnymi wykazują spadek liczby przestępstw wynikających z islamofobii, natomiast wzrost liczby przestępstw z nienawiści z powodu antysemityzmu; mając jednak na uwadze, że największą kategorię stanowiły przestępstwa na tle ksenofobii/rasizmu; mając na uwadze, że policja w Szwecji wykrywa sprawców zaledwie 7% przestępstw z nienawiści w porównaniu z 17% przestępstw ogółem; mając na uwadze, że w Malmö odnotowano szereg przypadków przemocy z pobudek antysemickich, na które zwrócili uwagę między innymi przewodniczący NZ i prezydent USA; mając na uwadze, że we wrześniu 2012 r. na zewnątrz Kościoła Mojżeszowego w Malmö eksplodowała bomba i mając na uwadze, że aresztowano dwóch młodych mężczyzn podejrzanych o popełnienie tego przestępstwa;
H. mając na uwadze, że Human Rights Watch przeprowadziło badanie sytuacji w Niemczech, opublikowane w dniu 9 grudnia 2011 r., w którym ujawniono, iż ofiary przestępstw z nienawiści często są narażone na nieodpowiednie traktowanie przez organy ścigania, w tym brak działań policji wobec napastnika, odmowę poszukiwania świadków lub zaprotokołowania ich zeznań, a w niektórych przypadkach traktowanie faktycznej ofiary jak napastnika;
I. mając na uwadze, że w sprawozdaniu za 2011 r. na temat Hiszpanii Europejska Komisja przeciwko Rasizmowi i Nietolerancji (ECRI) wyraża zaniepokojenie decyzją Trybunału Konstytucyjnego z 2007 r., stanowiącą, że uznanie negowania Holokaustu za niezgodne z prawem jest niekonstytucyjne; mając na uwadze, że w orzeczeniu stwierdzono, iż proste, neutralne zaprzeczanie niektórym faktom bez zamiaru usprawiedliwiania lub podsycania przemocy, nienawiści lub dyskryminacji nie nosi znamion przestępstwa; mając na uwadze, że 4 z 12 sędziów głosowało przeciwko temu orzeczeniu; mając na uwadze, że ECRI otrzymało informacje, iż od kilku lat lokalny przywódca Partii Ludowej w Badalonie, mieście w pobliżu Barcelony, propaguje nawoływanie do nienawiści, oskarżając rumuńskich i romskich imigrantów, że są powodem przestępczości w mieście; mając na uwadze, że organizacje społeczeństwa obywatelskiego wyraziły zaniepokojenie „niewidocznością” rasizmu i dyskryminacji na tle rasowym w Hiszpanii, a także pasywnością i brakiem woli dostrzeżenia i rozwiązania problemu na niższych szczeblach rządowych; mając na uwadze, że brak dostępnych danych na temat rasizmu i dyskryminacji rasowej przyczynia się do powstania wrażenia, iż rasizm nie istnieje; mając na uwadze, że w październiku 2009 r. ustanowiono w prokuraturze barcelońskiej służbę ds. przestępstw z nienawiści i dyskryminacji w następstwie dwóch mocno nagłośnionych procesów właścicieli księgarni w Barcelonie, w których sprzedawano wydawnictwa usprawiedliwiające i propagujące ludobójstwo; mając na uwadze, że według władz nie planuje się obecnie utworzenia podobnej służby w innych miastach Hiszpanii i jest jeszcze zbyt wcześnie, by ocenić jej skuteczność;
J. mając na uwadze, że w Zjednoczonym Królestwie odnotowano zauważalny wzrost liczby przestępstw z nienawiści przeciwko osobom niepełnosprawnym;
K. mając na uwadze, że UE i jej państwa członkowskie powinny podjąć działania mające na celu zwalczanie tego typu zachowań zarówno w sferze prywatnej, jak i publicznej, zapobiegając im przez edukację w kulturze szacunku, akceptacji i tolerancji oraz dopilnowując ich zgłaszania przez ofiary, prowadzenia dochodzenia przez organy ścigania i wymierzania kary przez wymiar sprawiedliwości;
L. mając na uwadze, że UE przyjęła szereg instrumentów mających na celu zwalczanie tego rodzaju aktów i dyskryminacji, zwłaszcza: dyrektywę Rady 2000/43/WE wprowadzającą w życie zasadę równego traktowania osób bez względu na pochodzenie rasowe lub etniczne (dyrektywa o równości rasowej)[1], dyrektywę Rady 2000/78/WE ustanawiającą ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (dyrektywę o równości w zatrudnieniu)[2], która zakazuje dyskryminacji w zatrudnieniu ze względu na religię lub przekonania, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną, decyzję ramową Rady 2008/913/WSiSW w sprawie zwalczania pewnych form i przejawów rasizmu i ksenofobii za pomocą środków prawnokarnych (decyzja ramowa w sprawie rasizmu i ksenofobii)[3], unijne ramy dotyczące krajowych strategii integracji Romów;
M. mając na uwadze, że dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/29/UE ustanawiająca normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw[4] wymaga od państw członkowskich ochrony i wspierania ofiar przemocy motywowanej uprzedzeniami w sposób pozbawiony dyskryminacji, w tym dyskryminacji ze względu na status prawny tych osób, oraz uznaje, że ofiary przestępstw wynikających z uprzedzeń lub dyskryminacji, które mogą wypływać w szczególności z indywidualnych cech ofiar, mogą wymagać szczególnej ochrony ze względu na szczególny charakter przestępstwa;
N. mając na uwadze, że wniosek Komisji z 2008 r. dotyczący dyrektywy Rady w sprawie zapewnienia równego traktowania poza obszarem zatrudnienia bez względu na religię lub przekonania, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną (dyrektywa o równości) po pięciu latach debat nie został przyjęty przez Radę z powodu zdecydowanego sprzeciwu niektórych państw członkowskich;
O. mając na uwadze, że według sprawozdań Agencji Praw Podstawowych w oficjalnych danych najczęściej odnotowuje się przestępstwa na tle rasizmu/ksenofobii (25 państw członkowskich), następnie przestępstwa z pobudek antysemickich (12), przestępstwa wynikające z orientacji seksualnej osoby (8), przestępstwa na tle ekstremizmu (7), przestępstwa na tle religijnym (6) i wynikające z islamofobii (6); mając na uwadze, że w czterech państwach członkowskich zarejestrowano oficjalne dane na temat przestępstw motywowanych tożsamością płciową osoby, przynależnością do mniejszości romskiej lub niepełnosprawnością;
P. mając na uwadze, że według sprawozdań Agencji Praw Podstawowych co czwarta osoba należąca do grupy mniejszościowej padła ofiarą przestępstwa z nienawiści, przy czym nawet 90% tych przypadków nie zgłoszono policji, tylko cztery państwa członkowskie UE zbierają lub publikują dane o przestępstwach popełnianych przeciwko Romom, a tylko osiem spośród nich prowadzi rejestr przestępstw motywowanych (postrzeganą) orientacją seksualną ofiary;
Q. mając na uwadze, że według sprawozdań Agencji Praw Podstawowych co czwarta osoba należąca do grupy mniejszościowej padła ofiarą przestępstwa na tle rasowym, a nawet 90% wszystkich ataków lub gróźb wobec migrantów lub członków mniejszości etnicznych nie zgłasza się policji;
R. mając na uwadze, że Parlament niejednokrotnie wzywał Komisję, Radę i państwa członkowskie do bardziej zdecydowanego zwalczania przemocy i dyskryminacji wynikającej z takich uprzedzeń, jak rasizm, ksenofobia, antysemityzm, islamofobia, homofobia, transfobia i niechęć wobec Romów;
S. mając na uwadze, że wzywał w szczególności do:
a) pełnego wdrożenia już przyjętych dyrektyw antydyskryminacyjnych i decyzji ramowej w sprawie rasizmu i ksenofobii,
b) przyjęcia bez dalszej zwłoki dyrektywy o równości,
c) przeprowadzenia przeglądu decyzji ramowej w sprawie rasizmu i ksenofobii w celu rozszerzenia jej zakresu oraz wprowadzenia bardziej rygorystycznych przepisów i zwiększenia ich skuteczności,
d) uznania zarówno w prawie krajowym, jak i europejskim przestępstw z nienawiści, uprzedzeń będących ich podstawą oraz ich konsekwencji dla ofiar, a także gromadzenia odnośnych danych,
e) wprowadzenia planu działań na rzecz równości pod względem orientacji seksualnej i tożsamości płciowej,
f) działania na rzecz bardziej zdecydowanego zwalczania niechęci wobec Romów, a także zapewnienia praw podstawowych przysługujących Romom oraz ich ochrony przed nękaniem, dyskryminacją i wydalaniem,
g) powstrzymywania się przez osobistości życia publicznego od publicznych oświadczeń zachęcających lub podżegających do nienawiści bądź piętnowania określonych grup ludzi ze względu na rasę, pochodzenie etniczne, religię, niepełnosprawność, orientację seksualną czy narodowość;
T. mając na uwadze, że prezydencja irlandzka na nieformalnym posiedzeniu Rady ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych w dniach 17–18 stycznia 2013 r. rozpoczęła debatę na temat działań UE przeciwko przestępstwom z nienawiści, rasizmowi, antysemityzmowi, ksenofobii i homofobii oraz pokreśliła konieczność lepszej ochrony i sprawniejszego zbierania danych, a także większego zaangażowania przywódców w „aktywne wspieranie wartości europejskich i wspieranie klimatu wzajemnego poszanowania i integracji osób o innym wyznaniu lub pochodzeniu etnicznym albo o odmiennej orientacji seksualnej”;
U. mając na uwadze, że komisarz do spraw wewnętrznych Cecilia Malmström ostrzegła niedawno przed skrajnie prawicową retoryką polityczną pobudzającą nienawiść w UE, gdyż coraz powszechniejsze stają się pogardliwe słowa wymierzone w grupy mniejszościowe takie jak Romowie, muzułmanie, żydzi i imigranci; mając na uwadze, że ze względu na rozszerzające się zagrożenie agresywnym ekstremizmem rasistowski, ekstremistyczny i populistyczny dyskurs polityczny może także inspirować „samotne wilki” do dokonywania masowych zabójstw;
V. mając na uwadze, że gromadzenie zbiorczych, porównywalnych i wiarygodnych niezagregowanych danych jest niezbędne do udowadniania dyskryminacji w postępowaniach sądowych, pomiaru nierówności i różnorodności, oceny skuteczności przepisów antydyskryminacyjnych i opracowywania skutecznej polityki publicznej;
W. mając na uwadze, że według oczekiwań zapowiadane sprawozdanie Agencji Praw Podstawowych dotyczące przeprowadzonej przez nią analizy dyskryminacji i prześladowania osób LGBT naświetli zakres przestępstw z nienawiści wynikających z homofobii i transfobii, a także nawoływania do nienawiści w Unii;
X. mając na uwadze, że wszystkie państwa należące do Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE), w tym wszystkie państwa członkowskie UE, uznały, że przestępstwa z nienawiści, definiowane jako przestępstwa popełniane z pobudek płynących z uprzedzeń, muszą być zwalczane za pomocą przepisów karnych i odpowiednio opracowanej polityki;
1. wzywa Komisję, Radę i państwa członkowskie, by przez następujące działania bardziej zdecydowanie zwalczały w państwach członkowskich przemoc i dyskryminację wynikającą z uprzedzeń i nienawiści:
a) zaproponowanie ambitnego przeglądu decyzji ramowej 2008/913/WSiSW zgodnie ze wskazówkami Parlamentu oraz jednoznaczne włączenie do niej pewnych form i przejawów antysemityzmu, islamofobii, homofobii, transfobii i niechęci wobec Romów,
b) zapewnienie pełnej spójności wszystkich stosownych instrumentów prawa karnego UE, w tym decyzji ramowej, z normami praw człowieka, w tym w dziedzinie wolności słowa, odnoszących się do jasno określonych i wyznaczonych zachowań, w przypadku których przedsięwzięcie mniej surowych środków byłoby niewystarczające, a także wprowadzenie pełniejszej skali stopniowanych sankcji, w tym w stosownych przypadkach kar alternatywnych, np. prac społecznie użytecznych,
c) wprowadzenie wszechstronnej strategii zwalczania przestępstw z nienawiści, przemocy motywowanej uprzedzeniami i dyskryminacji,
d) przyjęcie bez dalszej zwłoki dyrektywy o równości, która stanowi jeden z głównych instrumentów UE służących propagowaniu i gwarantowaniu autentycznej równości w UE, a także zwalczaniu uprzedzeń i dyskryminacji z wielu przyczyn jednocześnie,
e) zapewnienie pełnego wdrożenia unijnych ram dotyczących krajowych strategii integracji Romów i doskonalenie tych ram, zwłaszcza przez uznanie i dostarczanie długofalowego wsparcia na rzecz zwalczania niechęci wobec Romów, między innymi w celu umożliwienia władzom lokalnym i regionalnym opracowania i wdrożenia skutecznej, zgodnej z normami praw człowieka polityki, programów i działań na rzecz integracji Romów, z wykorzystaniem dostępnych funduszy, a tym funduszy Unii; ścisłe monitorowanie poszanowania praw podstawowych i wdrażania dyrektywy w sprawie swobodnego przepływu,
f) systematyczne ocenianie ekspertyz opracowanych dzięki różnym stosownym programom UE (Daphne, „Prawa podstawowe i obywatelstwo” na lata 2007–2013, „Prawa i obywatelstwo” na lata 2014–2020 oraz „Sprawiedliwość” na lata 2014–2020), w tym dzięki udziałowi odpowiednich organizacji społeczeństwa obywatelskiego,
g) dopilnowanie gromadzenia obszerniejszych, wiarygodnych danych dotyczących przestępstw z nienawiści, co obejmuje przynajmniej rejestrowanie liczby incydentów zgłaszanych przez obywateli i ewidencjonowanych przez władze, liczby wyroków skazujących, powodów uznania przestępstw za mające podłoże dyskryminacyjne oraz nałożonych kar, a także prowadzenie badań na temat przestępczości dotyczących charakteru i zasięgu niezgłaszanych przestępstw, doświadczeń ofiar przestępstw w kontaktach z organami ścigania, powodów niezgłoszenia i wiedzy ofiar przestępstw z nienawiści na temat przysługujących im praw,
h) wprowadzenie mechanizmów nagłaśniania przestępstw z nienawiści w UE przez ukazywanie, że władze poważnie traktują te przestępstwa, zachęcanie ofiar i świadków przestępstw do zgłaszania takich incydentów oraz danie możliwości wnoszenia skarg przeciwko sprawcom,
i) zrealizowanie wielokrotnie zgłaszanego postulatu Parlamentu dotyczącego opracowania planu działań na rzecz równości pod względem orientacji seksualnej i tożsamości płciowej,
j) podpisanie przez UE Konwencji ONZ w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej, zważywszy, że wszystkie państwa członkowskie już ją ratyfikowały,
k) zrealizowanie stosownych zobowiązań podjętych przez państwa członkowskie na innych forach międzynarodowych, w tym decyzji Rady Ministerialnej OBWE nr 9/09 w sprawie zwalczania przestępstw z nienawiści oraz zalecenia Komitetu Ministrów Rady Europy CM/Rec(2010)5 w sprawie środków zwalczania dyskryminacji ze względu na orientację seksualną i tożsamość płciową,
l) wspieranie i uzupełnianie krajowej polityki i programów, szczególnie w celu wyeliminowania przemocy wobec osób niepełnosprawnych, w trakcie wdrażania europejskiej strategii w sprawie niepełnosprawności na lata 2010–2020,
m) wprowadzenie kwestii związanych ze wszystkimi formami przemocy motywowanej uprzedzeniami do głównego nurtu programów prac agencji UE (np. Agencji Praw Podstawowych, Eurofundu, Europejskiego Kolegium Policyjnego, Eurojustu, Fronteksu i Europejskiego Urzędu Wsparcia w dziedzinie Azylu);
2. wzywa państwa członkowskie sprzeciwiające się dyrektywie o równości i blokujące jej przyjęcie, by ujawniły powody, jakimi się kierują, by umożliwić publiczną i przejrzystą debatę na ten temat;
3. wzywa państwa członkowskie do zadbania, by przywódcy i organy wszelkich szczebli we wszystkich obszarach (rząd, administracja krajowa, regionalna i lokalna, organy ścigania, wymiar sprawiedliwości, partie polityczne, przywódcy polityczni i religijni itd.) w swoich działaniach i deklaracjach nie nawoływali do dyskryminacji, przemocy i nienawiści ani nie akceptowali tych zjawisk;
4. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.