PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Syrii
4.2.2014 - (2014/2531(RSP))
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Véronique De Keyser, Libor Rouček, Pino Arlacchi, Ricardo Cortés Lastra, Saïd El Khadraoui, Ana Gomes, Richard Howitt, Liisa Jaakonsaari, Maria Eleni Koppa, David Martin, María Muñiz De Urquiza, Raimon Obiols, Pier Antonio Panzeri, Joanna Senyszyn, Boris Zala w imieniu grupy S&D
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0141/2014
Parlament Europejski,
– mając na uwadze swe wcześniejsze rezolucje na tematy Syrii, w szczególności rezolucję z dnia 12 września 2013 r. w sprawie sytuacji w Syrii[1] oraz rezolucję z dnia 9 października 2013 r. w sprawie działań UE i państw członkowskich w celu stawienia czoła napływowi uchodźców w wyniku konfliktu w Syrii[2],
– uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych dotyczące Syrii z dnia 20 stycznia 2014 r.,
– uwzględniając uwagi wysokiej przedstawiciel Unii Catherine Ashton przedstawione podczas drugiej konferencji genewskiej poświęconej Syrii w dniu 22 stycznia 2014 r., a także jej oświadczenie w sprawie decyzji Zgromadzenia Ogólnego Koalicji Opozycji Syryjskiej o udziale w drugiej konferencji genewskiej, która rozpoczęła się w dniu 18 stycznia 2014 r.,
– uwzględniając rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2119 (2013) z dnia 27 września 2013 r.,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r.,
– uwzględniając konwencje genewskie z 1949 r. oraz dodatkowe protokoły do nich,
– uwzględniając decyzję Rady Wykonawczej Organizacji ds. Zakazu Broni Chemicznej z dnia 27 września 2013 r. wprowadzającą procedury specjalne w ramach programu szybkiego i skutecznego zniszczenia broni chemicznej Syryjskiej Republiki Arabskiej oraz surowe zasady weryfikacji stosowania tychże procedur,
– uwzględniając sprawozdanie z dnia 21 stycznia 2014 r. w sprawie wiarygodności pewnych dowodów dotyczących torturowania i egzekucji osób więzionych przez aktualny reżim syryjski zgromadzonych przez międzynarodowy zespół ekspertów w dziedzinie prawa;
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w konsekwencji krwawego kryzysu w Syrii ponad 130 000 osób straciło życie, zgodnie z danymi rejestracyjnymi UNHCR 2,3 mln osób musiało uciec z tego kraju, ok. 6,5 mln osób zostało wewnętrznie przesiedlonych, zniszczeniu uległo ok. 40% zasobów mieszkaniowych kraju, a ponad 9 mln osób potrzebuje pomocy humanitarnej;
B. mając na uwadze, że brutalna rozprawa reżimu prezydenta Al-Assada z ludnością doprowadziła do złożonego konfliktu w Syrii, opisywanego przez wielu jako wojna podsycana z zewnątrz przy silnej infiltracji ze strony islamskich ekstremistów, w tym z powiązanych z Al-Kaidą grup Front Obrony Ludności Lewantu oraz Islamskie Państwo w Iraku i Lewancie (IPIL);
C. mając na uwadze, że krwawy kryzys w Syrii spowodował katastrofę humanitarną na skalę niemającą precedensu w historii współczesnej i nie ma widoków na zakończenie tego kryzysu; mając na uwadze, że ponad połowa osób dotkniętych kryzysem to dzieci, które cierpią z powodu głodu, niedożywienia i chorób; mając na uwadze, że brak dostępu do żywności, wody, podstawowej opieki medycznej, higieny, schronienia oraz edukacji to tragiczny wymiar tej katastrofy humanitarnej; mając na uwadze, że dostawy pomocy humanitarnej utrudniają brak bezpieczeństwa, odmowy dostępu, a także przeszkody infrastrukturalne;
D. mając na uwadze, że w rezolucji nr 2118 (2013) Rada Bezpieczeństwa ONZ w pełni przyjęła komunikat z Genewy z 30 czerwca 2012 r., wezwała do zwołania konferencji międzynarodowej w sprawie Syrii w celu wdrożenia treści tego komunikatu, a także wezwała wszystkie strony konfliktu w Syrii do poważnego i konstruktywnego udziału w tej konferencji, podkreślając, że powinny one zaangażować się w realizację treści tego komunikatu oraz w osiągnięcie stabilności i pojednania;
E. mając na uwadze, że drugi proces genewski to wynik ogromnych starań ze strony społeczności międzynarodowej; mając na uwadze, że budowanie zaufania – w drodze zawieszenia broni, uwolnienia lub wymiany więźniów oraz ułatwienia dostaw pomocy humanitarnej – to kluczowy element tego procesu; mając na uwadze, że w dniu 18 stycznia 2014 r. Zgromadzenie Ogólne Koalicji Syryjskich Sił Rewolucyjnych i Opozycyjnych postanowiło przyjąć zaproszenie do udziału w tym procesie; mając na uwadze, że do udziału w konferencji w Szwajcarii zaproszono Iran, po czym zaproszenie to wycofano; mając na uwadze, że w dniu 31 stycznia 2014 r. zawieszono negocjacje, a kolejną rundę rozmów zaplanowano na 10 lutego 2014 r.;
F. mając na uwadze, że we wnioskach z dnia 20 stycznia 2014 r. Rada UE do Spraw Zagranicznych przypomniała, że „jedynym rozwiązaniem konfliktu są rzeczywiste przemiany polityczne, oparte na pełnej realizacji komunikatu z Genewy, oraz zachowanie suwerenności, niezależności, jedności i integralności terytorialnej Syrii”;
G. mając na uwadze, że podczas 2. Międzynarodowej Konferencji Darczyńców na rzecz Syrii, która odbyła się w Kuwejcie w dniu 15 stycznia 2014 r., podmioty międzynarodowe zadeklarowały wsparcie w wysokości ponad 2,4 mld USD; mając na uwadze, że ONZ apeluje o 6,5 mld USD na rzecz sfinansowania w tym roku strategii dotyczących Syrii i krajów z nią sąsiadujących; mając na uwadze, że ubiegłoroczne wezwania ONZ do przekazania środków finansowych na rzecz kryzysu w Syrii dały kwotę 4,4 mld USD, a stopa wykorzystania tych środków wyniosła prawie 70%; mając na uwadze, że podczas konferencji w Kuwejcie UE zaapelowała o dodatkowe 550 mln EUR, wskutek czego wysokość środków przekazanych przez UE od czasu rozpoczęcia kryzysu wyniosła ponad 1,1 mld EUR;
H. mając na uwadze, że w sprawozdaniu z dnia 13 września 2013 r. na temat rzekomego wykorzystania broni chemicznej w Al-Ghucie w okręgu Damaszku w dniu 21 sierpnia 2013 r. delegacja ONZ ds. zbadania domniemań o stosowaniu broni chemicznej w Syryjskiej Republice Arabskiej stwierdziła w oparciu o dowody uzyskane w trakcie prowadzonego dochodzenia, że podczas konfliktu w Syrii na stosunkowo szeroką skalę stosowano broń chemiczną, szczególnie wobec ludności cywilnej, w tym dzieci; mając na uwadze, że w przyjętej jednogłośnie rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2118 (2013) stwierdzono, że ani rząd Syrii ani żadna inna strona w tym kraju nie może wykorzystywać, projektować, produkować, nabywać, składować, posiadać lub dokonywać transferów broni chemicznej i zatwierdzono program szybkiego i skutecznego zniszczenia syryjskiej broni chemicznej, który ma zostać wprowadzony do 30 czerwca 2014 r.; mając na uwadze, że UE przyczyniła się do tych operacji, a kilka jej państw członkowskich, tj. Dania, Finlandia, Niemcy, Włochy i Wielka Brytania, biorą w nich aktywny udział; mając jednak na uwadze, że przyczyną większości ofiar śmiertelnych lub obrażeń odniesionych w krwawym kryzysie w Syrii była broń konwencjonalna;
I. mając na uwadze, że UE akceptuje Narodową Koalicję Syryjskich Sił Rewolucyjnych i Opozycyjnych jako prawowitego przedstawiciela narodu syryjskiego; mając jednak na uwadze, że opozycja syryjska jest nadal rozdrobniona wskutek poważnych podziałów wewnętrznych; mając na uwadze, że z reżimem walczy ponad tysiąc frakcji; mając na uwadze, że Międzynarodowe Centrum Badań Radykalizacji i Przemocy Politycznej szacuje, że w ciągu ostatnich trzech lat od 3 300 do 11 000 cudzoziemców przyłączyło się do różnych frakcji, często radykalnych ugrupowań islamistycznych, z czego szacunkowa liczba bojowników z państw członkowskich UE wynosi od 400 do 2 000, a pochodzą oni głównie z Belgii, Francji, Niemiec, Holandii i Wielkiej Brytanii;
J. mając na uwadze, że zarówno reżim, jak i szereg syryjskich ugrupowań rebelianckich nadal dopuszcza się łamania praw człowieka na wielką skalę; mając na uwadze, że fotograf zbiegły z syryjskiej policji wojskowej dostarczył Syryjskiemu Ruchowi Narodowemu 55 000 obrazów cyfrowych ok. 11 000 ofiar, co sugeruje rozpowszechnione i systemowe naruszanie międzynarodowego prawa humanitarnego przez reżim; mając na uwadze, że międzynarodowi eksperci wysokiego szczebla w dziedzinie prawa zbadali te fotografie i stwierdzili, że zbadany materiał dostarcza jasnych, możliwych do przyjęcia przez sąd dowodów na systematyczne tortury i zabijanie więźniów przez agentów rządu syryjskiego oraz że dowody takie służyłyby do poparcia ustaleń o popełnianiu zbrodni przeciwko ludzkości oraz zbrodni wojennych;
K. mając na uwadze, że zdaniem UNICEF-u kryzys w Syrii dotknął 5,5 mln dzieci – 4,3 mln w samej Syrii oraz 1,2 mln w państwach z nią sąsiadujących – zaś 3 mln dzieci przesiedlono wewnątrz tego kraju; mając na uwadze, że w krajach sąsiadujących z Syrią zarejestrowano 8 000 dzieci-uchodźców z tego kraju, które pozostają bez opieki dorosłych i są oddzielone od rodziny; mając na uwadze, że od 2011 r. prawie 3 mln dzieci w Syrii przerwało naukę szkolną, a ponad 4 000 szkół uległo częściowemu lub całkowitemu zniszczeniu lub wykorzystuje się je jako schroniska dla wysiedleńców; mając na uwadze, że przynajmniej 500 000 zarejestrowanych syryjskich dzieci- uchodźców nie chodzi do szkoły w krajach sąsiadujących;
L. mając na uwadze, że podczas kryzysu w Syrii uchodźcy palestyńscy są nadal szczególnie podatną grupą; mając na uwadze, że prawie wszyscy spośród 540 000 uchodźców palestyńskich w Syrii potrzebują pomocy w trybie pilnym, zaś ponad połowa z nich została wysiedlona wewnętrznie na terenie tego kraju; mając na uwadze, że uchodźcom palestyńskim nieposiadającym obywatelstwa syryjskiego nie przysługują te same prawa co uchodźcom syryjskim i w większości przypadków osoby te nie mogą opuścić kraju; mając na uwadze, że sytuacja 18 000 uchodźców palestyńskich znajdujących się w ekstremalnie trudnych warunkach w ośrodku dla uchodźców Jarmuk, który jest oblegany od lipca 2013 r., jest szczególnie dramatyczna; mając na uwadze, że UNRWA i innym międzynarodowym organizacjom pomocy od miesięcy odmawia się możliwości dostarczenia ludności cywilnej w Jarmuku artykułów pierwszej potrzeby; mając na uwadze, że zbiorowe karanie ludności ma drastyczne skutki i powoduje masowe cierpienie; mając na uwadze, że według syryjskiego Centrum Monitorowania Praw Człowieka od września 2013 r. w obozie zmarło z głodu i braku opieki medycznej ponad 50 osób; mając na uwadze, że w przededniu drugiej konferencji genewskiej władze syryjskie zezwoliły na przekazanie do obozu ograniczonej liczby paczek z żywnością, jednak pomoc ta była zdecydowanie niewystarczająca, aby zaspokoić potrzeby ludności; mając na uwadze, że w oświadczeniu z dnia 17 stycznia 2014 r. wysoka komisarz ONZ ds. praw człowieka Navi Pillay stwierdziła w tym kontekście, że utrudnianie dostarczania pomocy humanitarnej ludności cywilnej znajdującej się w rozpaczliwym położeniu może być uważane za zbrodnię wojenną;
M. mając na uwadze, że wielu obrońców praw człowieka, intelektualistów, przywódców religijnych, dziennikarzy i działaczy społeczeństwa obywatelskiego straciło życie, zaginęło lub było torturowanych przez służby bezpieczeństwa reżimu, mając również na uwadze, że osoby te stają się coraz częściej obiektem przestępstw popełnianych przez grupy rebelianckie; mając na uwadze, że niezidentyfikowana grupa uzbrojonych osób z damasceńskiego przedmieścia Duma uprowadziła w grudniu 2013 r. laureatkę nagrody im. Sacharowa z 2011 r. Razan Zajtunę – jedną z pierwszych i najaktywniejszych przywódczyń powstania przeciwko reżimowi syryjskiemu opowiadającą się za niestosowaniem przemocy i oporu obywatelskiego – oraz jej męża Waela Hamaheda, a także obrońców praw człowieka Nazema Hamadeha i Samira Khalila i zniknęła;
N. mając na uwadze, że w przeciągu ostatniego roku liczba wniosków o azyl składanych przez Syryjczyków w UE stale rosła, a problem z uchodźcami z Syrii to pierwszy test zmienionego niedawno wspólnego systemu azylowego; mając na uwadze, że w rezolucji z dnia 9 października 2013 r. Parlament zachęcił państwa członkowskie, by w uzupełnieniu obowiązujących aktualnie kwot krajowych i przyjmowania uchodźców na zasadach humanitarnych zaspokajały najpilniejsze potrzeby w drodze przesiedleń;
1. ponownie wyraża głębokie zaniepokojenie drastycznymi skutkami krwawego kryzysu w Syrii, który spowodował masowe cierpienia ludności w tym kraju oraz w krajach ościennych i który stanowi poważne zagrożenie stabilności i bezpieczeństwa nie tylko dla całego Bliskiego Wschodu, ale i jego sąsiedztwa; podkreśla, że nie istnieje militarne rozwiązanie tego kryzysu i że jakiekolwiek trwałe rozwiązanie można osiągnąć wyłącznie w drodze procesu politycznego, któremu będzie przewodzić Syria przy wsparciu wspólnoty międzynarodowej; pochwala wysiłki wspólnego wysłannika ds. Syrii z ramienia ONZ i Ligi Arabskiej Lakhdara Brahimiego w tym względzie i deklaruj, że będzie je nadal wspierać; wzywa wszystkie podmioty międzynarodowe, aby powstrzymały się od jakichkolwiek działań, które mogą przyczynić się do nasilenia przemocy i pogłębić cierpienie ludności Syrii;
2. w związku z tym z zadowoleniem odnosi się do konferencji międzynarodowej poświęconej Syrii, która odbyła się w Szwajcarii i która powinna być pierwszym krokiem w procesie prowadzącym do politycznego rozwiązania kryzysu, podkreśla również podstawowe znaczenie utrzymania drugiego procesu genewskiego; pochwala decyzję Narodowej Koalicji Syryjskich Sił Rewolucyjnych i Opozycyjnych o wzięciu udziału w tym procesie; zwraca w związku z tym uwagę na kolosalne znaczenie środków budowania zaufania; nalega zatem, by delegacje biorące udział w negocjacjach osiągnęły porozumienie o lokalnym zawieszeniu broni, zakończeniu oblężenia niektórych obszarów miejskich, uwolnieniu lub wymianie więźniów oraz ułatwieniu dostaw pomocy humanitarnej na rzecz ludności cywilnej znajdującej się w potrzebie, co stanowi podstawę negocjacji merytorycznych w oparciu o komunikat z Genewy; zwraca również uwagę na znaczenie zaangażowania wszystkich zainteresowanych kluczowych podmiotów międzynarodowych w drugi proces genewski; jest zdania, że długoterminowe porozumienie w sprawie irańskiego programu jądrowego może zaowocować stworzeniem warunków regionalnych sprzyjających procesowi pojednania w Syrii;
3. podkreśla, że mając na uwadze niemającą dotychczas precedensu skalę kryzysu, złagodzenie cierpienia milionów Syryjczyków potrzebujących podstawowych towarów i usług w Syrii i w krajach ościennych musi być priorytetem dla UE oraz całej społeczności międzynarodowej; domaga się w związku z tym rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie pomocy humanitarnej; jeszcze raz nalega, by UE i jej państwa członkowskie wywiązały się ze swych obowiązków humanitarnych i udzieliły szerszej pomocy uchodźcom z Syrii, a także by skuteczniej skoordynowały wysiłki na tym polu; podkreśla znaczenie aspektu płci w dziedzinie pomocy humanitarnej; ponownie wzywa wszystkie strony zaangażowane w konflikt, by ułatwiły bezpieczne świadczenie pomocy humanitarnej, które odbywałoby się bez przeszkód i wszystkimi możliwymi kanałami, w tym ponad granicami i frontami konfliktu, oraz by zapewniły bezpieczeństwo całemu personelowi medycznemu i wszystkim pracownikom organizacji humanitarnych zgodnie z oświadczeniem przewodniczącego Rady Bezpieczeństwa ONZ z dnia 2 października 2013 r.; ponownie wzywa społeczność międzynarodową do zapewnienia miejsc bezpiecznego pobytu wzdłuż granicy turecko-syryjskiej oraz ewentualnie w samej Syrii, a także do utworzenia korytarzy humanitarnych;
4. z zadowoleniem przyjmuje postępy oraz współpracę międzynarodową w dziedzinie zniszczenia syryjskiej broni chemicznej oraz wzywa do pełnego wdrożenia decyzji Rady Wykonawczej Organizacji ds. Zakazu Broni Chemicznej z dnia 27 września 2013 r.; jest zaniepokojony doniesieniami, że do końca stycznia 2014 r. z Syrii usunięto w celu zniszczenia jedynie 5% ogółu zapasów broni chemicznej; wzywa zatem władze tego kraju, aby przestrzegały harmonogramu ustalonego w rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2118 (2013); przypomina jednak, że przyczyną większości ofiar śmiertelnych lub obrażeń odniesionych w krwawym kryzysie w Syrii była broń konwencjonalna;
5. wyraża zaniepokojenie rosnącym zaangażowaniem w konflikt w Syrii ekstremistycznych ugrupowań islamistycznych oraz cudzoziemców, eskalacją przemocy o podłożu religijnym i etnicznym w tym kraju, a także dalszym rozdrobnieniem opozycji oraz jej wewnętrznymi podziałami; nadal zachęca Narodową Koalicję Syryjskich Sił Rewolucyjnych i Opozycyjnych, by odgrywała wiodącą rolę w tworzeniu bardziej zjednoczonego, integracyjnego i zorganizowanego frontu opozycyjnego, zarówno wewnętrznie, jak i na zewnątrz, wzywa również UE do dalszego wspierania koalicji;
6. wyraża głębokie zaniepokojenie dalszym powszechnym łamaniem praw człowieka przez siły reżimu oraz grupy rebeliantów w Syrii; przypomina, że wszystkim osobom odpowiedzialnym za zbrodnie przeciwko ludzkości i zbrodnie wojenne należy wymierzyć sprawiedliwość; w związku z tym w dalszym ciągu wspiera prace niezależnej międzynarodowej komisji śledczej ds. Syryjskiej Republiki Arabskiej utworzonej przez Radę Praw Człowieka ONZ i ponownie wzywa Radę Bezpieczeństwa ONZ do skierowania sprawy Syrii do Międzynarodowego Trybunału Karnego celem przeprowadzenia oficjalnego dochodzenia;
7. domaga się dogłębnej analizy 55 000 zdjęć przekazanych Syryjskiemu Ruchowi Narodowemu przez fotografa, który zbiegł z syryjskiej policji wojskowej, a także do postawienia przed sądem osób odpowiedzialnych za zabójstwa i tortury; wzywa rząd Syrii do pełnego przestrzegania praw wszystkich więźniów i do zapewnienia osobom sprawującym międzynarodową kontrolę, w szczególności niezależnej międzynarodowej komisji śledczej ds. Syryjskiej Republiki Arabskiej, natychmiastowego i bezwarunkowego dostępu do wszystkich ośrodków detencyjnych;
8. domaga się stosowania zasady braku tolerancji dla zabójstw, porwań i rekrutacji, szczególnie dzieci, i domaga się, by wszystkie strony konfliktu w pełni stosowały się do rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1612 (2005) w sprawie sytuacji dzieci podczas konfliktów zbrojnych z 26 lipca 2005 r.; podkreśla również znaczenie zapobiegania aktom przemocy seksualnej i przemocy na tle płciowym, a także zapewniania ofiarom należytego wsparcia; w tym kontekście podkreśla znaczenie programów wczesnego reagowania na przemoc na tle płciowym; z zadowoleniem przyjmuje również inicjatywę ONZ i jej partnerów humanitarnych o nazwie „No Lost Generation”, która ma pozwolić zapobiec utracie całego pokolenia dzieci syryjskich, pomóc im w poradzeniu sobie z balastem doświadczeń z kryzysu i zapewnić im przyszłość; zachęca UE do aktywnego wsparcia tej inicjatywy;
9. wzywa do zwrócenia szczególnej uwagi na sytuację uchodźców palestyńskich w Syrii, a w szczególności na dramatyczną sytuację humanitarną w obozie uchodźców Jarmuk; wzywa wszystkie strony zaangażowane w konflikt, aby zapewniły UNRWA i innym międzynarodowym organizacjom pomocy natychmiastowy i bezwarunkowy dostęp do tego obozu w celu złagodzenia niewyobrażalnego cierpienia znajdujących się w nim ludzi;
10. wzywa wszystkie podmioty międzynarodowe, w tym UE i jej państwa członkowskie, do podjęcia wszelkich możliwych wysiłków na rzecz uwolnienia bojowników o prawa człowieka, w tym laureatki nagrody im. Sacharowa z 2011 r. Razan Zajtuny, a także intelektualistów, przywódców religijnych i dziennikarzy – w tym dziennikarzy i fotografów europejskich – a także działaczy społeczeństwa obywatelskiego porwanych i przetrzymywanych przez siły reżimu lub grupy rebelianckie w Syrii;
11. podkreśla znaczenie zapewnienia ochrony szczególnie podatnym grupom społeczeństwa syryjskiego, takim jak mniejszości etniczne i religijne, w tym chrześcijanie, podczas trwającego kryzysu, aby zachować tradycję międzykulturowego, międzyetnicznego i międzyreligijnego współistnienia w kraju dla przyszłości nowej Syrii; zwraca również uwagę na znaczenie wzmocnienia podmiotów społeczeństwa obywatelskiego w tym kraju, a także aktywnego i znaczącego zaangażowania kobiet, młodzieży i przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego w drugi proces genewski oraz w odbudowę państwa;
12. wyraża uznanie dla sąsiadów Syrii, a mianowicie dla Libanu, Jordanii, Turcji i Iraku, w związku z ich wysiłkami na rzecz przyjęcia uchodźców z tego kraju i zachęca ich do utrzymania polityki otwartych granic; podkreśla znaczenie zapewniania dzieciom syryjskim dostępu do kształcenia się, aby ich pokolenie nie było stracone dla przyszłości nowej Syrii; jednocześnie ponownie wyraża poważne obawy w związku z wpływem kryzysu syryjskiego na cały region pod względem gospodarczym, społecznym, politycznym i bezpieczeństwa, szczególnie na Liban i Jordanię; w związku z tym wzywa społeczność międzynarodową, w tym UE i jej państwa członkowskie, by dalej oferowała sąsiadom Syrii skuteczną pomoc;
13. pozytywnie odnosi się do deklaracji społeczności międzynarodowej złożonych podczas 2. Międzynarodowej Konferencji Darczyńców na Rzecz Syrii, która odbyła się w dniu 15 stycznia 2014 r. w Kuwejcie, i wzywa wszystkich darczyńców do wywiązania się ze swych deklaracji; zwraca jednak uwagę, że konieczne są dalsze znaczące wysiłki na rzecz zaspokojenia potrzeb humanitarnych w Syrii, dlatego też apeluje o dodatkowy wkład finansowy ze strony podmiotów międzynarodowych;
14. podkreśla, że kryzys w Syrii wymaga spójnego wspólnego podejścia ze strony UE i jej państw członkowskich w dziedzinie dostarczania pomocy humanitarnej i w innych dziedzinach, w dalszym ciągu wspiera wiceprzewodniczącą Komisji/wysoką przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Catherine Ashton i komisarz Kristalinę Georgievę w wysiłkach na rzecz lepszego skoordynowania działań w tej dziedzinie;
15. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, parlamentom i rządom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, specjalnemu wysłannikowi ONZ i Ligi Państw Arabskich do Syrii, parlamentowi i rządowi Iraku, parlamentowi i rządowi Jordanii, parlamentowi i rządowi Libanu, parlamentowi i rządowi Turcji oraz wszystkim stronom zaangażowanym w konflikt syryjski.
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0378.
- [2] Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0414.