PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Egipcie
4.2.2014 - (2014/2532(RSP))
zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Charles Tannock, Peter van Dalen, Adam Bielan, Ryszard Antoni Legutko, Tomasz Piotr Poręba, Ruža Tomašić, Ryszard Czarnecki w imieniu grupy ECR
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0145/2014
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Egiptu,
– uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie arabskiej wiosny,
– uwzględniając konkluzje Rady z dni 22 lipca i 22 sierpnia 2013 r. w sprawie Egiptu,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 23 maja 2013 r. w sprawie odzyskiwania mienia przez kraje, w których zachodzą przemiany zapoczątkowane w czasie arabskiej wiosny[1],
– uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa z dnia 24 stycznia 2014 r. w sprawie niedawnych gwałtownych ataków w Egipcie,
– uwzględniając sprawozdanie Europejskiego Trybunału Obrachunkowego w sprawie współpracy UE z Egiptem w zakresie sprawowania rządów opublikowane dnia 18 czerwca 2013 r.,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r., którego stroną jest Egipt,
– uwzględniając wydaną w Egipcie w dniu 8 lipca 2013 r. deklarację konstytucyjną, w której zaproponowano plan działania na rzecz zmiany konstytucji i przeprowadzenia nowych wyborów,
– uwzględniając wyniki przeprowadzonego w dniach 14–15 stycznia 2014 r. referendum w sprawie nowej egipskiej konstytucji,
– uwzględniając program wspierania dążeń do demokracji ogłoszony przez egipski rząd tymczasowy,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że Egipt jest krajem o dużym znaczeniu w południowym regionie Morza Śródziemnego, ważnym partnerem handlowym UE i jednym z głównych beneficjentów pomocy udzielanej przez UE;
B. mając na uwadze, że społeczna, gospodarcza i polityczna sytuacja w Egipcie może w znacznym stopniu wpłynąć na sąsiadujące z nim kraje;
C. mając na uwadze, że entuzjazm zrodzony podczas arabskiej wiosny i w wyniku upadku reżimu Mubaraka został wyparty przez polityczną i społeczną polaryzację, rosnącą przemoc i gospodarczą stagnację;
D. mając na uwadze, że były prezydent Mursi i jego rząd nie zrealizowali swoich gospodarczych obietnic, nie uwzględnili uzasadnianych obaw wszystkich różnych grup i społeczności tworzących egipskie społeczeństwo, a także nie przeprowadzili demokratycznych zmian, do których wzywał naród, co doprowadziło do wzmocnienia politycznej polaryzacji, do masowych demonstracji i ostatecznie do odsunięcia Mursiego od władzy przez wojsko powołujące się na potrzebę interwencji koniecznej, by uniknąć dalszego rozlewu krwi;
E. mając na uwadze, że tymczasowy rząd egipski zdelegalizował Stowarzyszenie Braci Muzułmanów i postawił kilku jego ważnych członków, w tym byłego prezydenta Mursiego, przed sądem pod zarzutem podżegania do zabójstwa i przemocy; mając na uwadze, że od odsunięcia prezydenta Mursiego od władzy wielu innych członków Stowarzyszenia Braci Muzułmanów zostało aresztowanych i nie mniej niż 1000 osób zginęło w starciach ze służbami bezpieczeństwa;
F. mając na uwadze, że w świetle ograniczenia przez wojsko wolności wypowiedzi i wolności protestu oraz aresztowań aktywistów rosną obawy przed powrotem autorytarnej władzy w Egipcie;
G. mając na uwadze, że przeprowadzone w dniach 14–15 stycznia 2014 r. referendum dało narodowi egipskiemu nową szansę na rozpoczęcie demokratycznych, społecznych i gospodarczych reform dla dobra całego społeczeństwa;
H. mając na uwadze, że od czasu odsunięcia prezydenta Mursiego od władzy latem ubiegłego roku nasiliły się napięcia między muzułmanami i koptyjskimi chrześcijanami, w wyniku czego zniszczeniu uległo wiele kościołów koptyjskich;
I. mając na uwadze, że w 2013 r. w Egipcie odnotowano najwyższą na świecie liczbę incydentów związanych z chrześcijanami, przy czym o co najmniej 167 przypadkach donosiły media; mając na uwadze, że w blisko 500 przypadkach usiłowano zamknąć lub zniszczyć kościoły w kraju, a w przynajmniej 83 przypadkach dokonano zabójstw chrześcijan na tle religijnym;
J. mając na uwadze, że nasilają się akty terroryzmu i gwałtowne ataki na siły bezpieczeństwa na Synaju; mając na uwadze, że akty te grożą destabilizacją sytuacji w całym regionie;
K. mając na uwadze, że od rewolucji w 2011 r. Egipt przeżywa niekontrolowany spadek gospodarczy, który doprowadził do wysokiego bezrobocia, wzrostu cen żywności i spadku inwestycji zagranicznych; mając na uwadze, że w 2013 r. ekonomiści ostrzegali, iż kraj boryka się z najpoważniejszym kryzysem gospodarczym od czasów wielkiej depresji, która miała miejsce pod koniec lat dwudziestych i na początku lat trzydziestych XX wieku;
L. mając na uwadze, że w latach 2007–2013 Egipt otrzymał około 1 mld EUR w ramach pomocy UE; mając na uwadze, że UE przeznaczyła na pomoc dalszych 5 mld EUR, które to środki mogą zostać w pełni udostępnione jedynie po spełnieniu warunków określonych przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy;
M. mając na uwadze, że Rada do Spraw Zagranicznych w swoich konkluzjach z dnia 21 sierpnia 2013 r. w sprawie Egiptu zobowiązała wiceprzewodniczącą/wysoką przedstawiciel do współpracy z Komisją w celu dokonania przeglądu zagadnienia pomocy UE dla Egiptu w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa oraz umowy stowarzyszeniowej pod kątem zobowiązania Egiptu do przestrzegania zasad, które leżą u ich podstaw;
N. mając na uwadze, że państwa członkowskie postanowiły zawiesić pozwolenia na wywóz do Egiptu wszelkiego sprzętu, który mógłby być użyty w represjach wewnętrznych, a także postanowiły ponownie przeanalizować pozwolenia na wywóz innego sprzętu wojskowego z myślą o przeglądzie swojej pomocy z zakresu bezpieczeństwa udzielanej Egiptowi;
O. mając na uwadze, że rząd tymczasowy ogłosił, iż pojednanie narodowe i zasady praworządności są w jego działaniu najwyższymi priorytetami;
P. mając na uwadze, że zgodnie ze zmienioną europejską polityką sąsiedztwa, a zwłaszcza z podejściem „więcej za więcej”, poziom i zakres zaangażowania UE w Egipcie jest oparty na systemie zachęt i w związku z tym uzależniony od postępów kraju w wypełnianiu podjętych zobowiązań, w tym dotyczących demokracji, praworządności, praw człowieka i równouprawnienia płci;
1. wyraża swoją głęboką solidarność z narodem egipskim i wspiera jego ciągłe dążenia do zapewnienia pokojowych, demokratycznych przemian i przeprowadzenia politycznych, gospodarczych i społecznych reform;
2. wyraża ubolewanie z powodu ciągłej przemocy, w tym zamachów bombowych, do których doszło w dniu 24 stycznia 2014 r. w Kairze, oraz brutalnych starć z dnia 25 stycznia 2014 r., w których zginęły lub zostały ranne dziesiątki osób;
3. potępia wszelkie akty przemocy i zastraszania oraz wzywa wszystkie podmioty i siły bezpieczeństwa do wykazania się powściągliwością, aby nie dopuścić do dalszych ofiar śmiertelnych lub rannych;
4. stanowczo potępia przemoc wymierzoną we wspólnotę koptyjską oraz zniszczenie dużej liczby kościołów, domów kultury i przedsiębiorstw w całym kraju; wyraża zaniepokojenie faktem, że władze nie podjęły wystarczających środków bezpieczeństwa, by chronić wspólnotę koptyjską, pomimo licznych ostrzeżeń;
5. przypomina tymczasowemu rządowi Egiptu o jego obowiązku utrzymania rządów prawa i chronienia swoich obywateli bez względu na ich poglądy i przynależność polityczną oraz religię;
6. zwraca uwagę na wyniki referendum z dni 14–15 stycznia 2014 r. w sprawie nowej egipskiej konstytucji, która ma zwiększyć ochronę wszystkich Egipcjan; zauważa ponadto, że chociaż konstytucja uzyskała zdecydowane poparcie głosujących, jedynie około jedna trzecia uprawnionych do głosowania wzięła udział w referendum, a Stowarzyszenie Braci Muzułmanów zbojkotowało je;
7. wyraża swoje silne poparcie dla wszystkich Egipcjan, którzy aspirują do demokratycznych i integrujących zmian i wartości z myślą o swoim kraju i których ambicją jest stworzenie wolnego i sprawiedliwego społeczeństwa, które kieruje się praworządnością i prawami podstawowymi;
8. z mocą popiera integrujący proces polityczny, w którym udział wezmą wszystkie demokratyczne podmioty, aby dopilnować, by reformy gospodarcze i reformy sprawowania rządów przeprowadzone zostały w interesie wszystkich obywateli Egiptu;
9. odnotowuje decyzję wojska egipskiego z dnia 27 stycznia 2014 r., która przygotowuje drogę do kandydowania w przyszłych wyborach prezydenckich przez marszałka polnego Abd al-Fattaha as-Sisiego;
10. wyraża głębokie zaniepokojenie zatrzymaniem w Egipcie trzech dziennikarzy Al-Jazeery; wzywa ponadto egipski rząd tymczasowy do dopilnowania, by krajowe i międzynarodowe organizacje społeczeństwa obywatelskiego, niezależne związki zawodowe i dziennikarze mogli swobodnie działać w kraju, bez ingerencji ze strony rządu;
11. wzywa rząd Egiptu do wniesienia o wysłanie unijnej misji obserwacji wyborów w celu monitorowania nadchodzących wyborów prezydenckich;
12. zauważa z niepokojem, że ciągła przemoc i polityczna polaryzacja jeszcze bardziej osłabią już i tak niestabilną egipską gospodarkę, na czym ucierpią mężczyźni i kobiety – zwykli obywatele Egiptu;
13. ponownie zapewnia o swoim zobowiązaniu do udzielenia narodowi egipskiemu pomocy w procesie prowadzącym do demokratycznych i gospodarczych reform; z zadowoleniem przyjmuje i wspiera starania wiceprzewodniczącej/wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton oraz specjalnego przedstawiciela Bernardina Leóna mające na celu mediację między stronami, aby znaleźć drogę wyjścia z obecnego kryzysu politycznego;
14. nawołuje, by Rada umieściła ugrupowanie Ansar Bayt al-Maqdis, które przyznało się od przeprowadzenia niedawno kilku ataków i zamachów bombowych na Synaju, a także w Kairze i w innych miejscach, na liście organizacji uznawanych za terrorystyczne;
15. zwraca się do Komisji o zbadanie sposobów stworzenia programów szkoleniowych adresowanych do egipskiego wymiaru sprawiedliwości, mających na celu zwłaszcza implementację postanowień z obszaru praw człowieka w nowej egipskiej konstytucji ;
16. odnotowuje ustalenia zawarte w sprawozdaniu Europejskiego Trybunału Obrachunkowego z dnia 18 czerwca 2013 r. w sprawie współpracy UE z Egiptem w zakresie sprawowania rządów; wzywa ponadto do podjęcia działań mających na celu zapewnienie większej przejrzystości i rozliczalności w ramach sposobu wydatkowania funduszy UE w Egipcie;
17. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi Arabskiej Republiki Egiptu.
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0224.