Projekt rezolucji - B8-0136/2014Projekt rezolucji
B8-0136/2014

PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Libii

16.9.2014 - (2014/2844(RSP))

złożony w następstwie oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu

Fabio Massimo Castaldo, Ignazio Corrao, Valentinas Mazuronis w imieniu grupy EFDD

Procedura : 2014/2844(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
B8-0136/2014
Teksty złożone :
B8-0136/2014
Debaty :
Teksty przyjęte :

B8‑0136/2014

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Libii

(2014/2844(RSP))

Parlament Europejski,

–       uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Libii, zwłaszcza rezolucję z dnia 10 marca 2011 r. w sprawie południowych krajów ościennych, a w szczególności Libii[1] oraz rezolucję z dnia 15 września 2011 r. w sprawie sytuacji w Libii[2],

–       uwzględniając mianowanie w dniu 14 sierpnia 2014 r. Bernardino Leóna na nowego specjalnego przedstawiciela Sekretarza Generalnego ONZ ds. Libii,

–       uwzględniając wspólne oświadczenie specjalnych wysłanników ds. Libii wydane przez ESDZ dnia 26 lipca 2014 r.,

–       uwzględniając oświadczenia rzecznika ESDZ w sprawie sytuacji w Libii z dnia 14 lipca i 25 sierpnia 2014 r.,

–       uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie Libii, w tym rezolucję z dnia 27 sierpnia 2014 r. (S/RES/2174 (2014)),

–       uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych w sprawie Libii z dnia 15 sierpnia 2014 r.,

–       uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z dnia 30 sierpnia 2014 r.,

–       uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,

A.     mając na uwadze, że od czasu obalenia Muammara Kadafiego w 2011 r. Europa nie była w stanie opracować właściwej strategii, by wesprzeć Libię w przemianach demokratycznych; mając na uwadze, że brak strategii i wizji doprowadził do obecnego kryzysu politycznego i kryzysu bezpieczeństwa w Libii;

B.     mając na uwadze, że dnia 16 maja 2014 r. siły lojalne wobec byłego generała Haftara rozpoczęły samodzielną akcję na wielką skalę i ofensywę lądową pod kryptonimem „Godność” przeciwko zbrojnym oddziałom islamistycznym w Bengazi;

C.     mając na uwadze, że dnia 9 czerwca 2014 r. Sąd Najwyższy Libii orzekł, że mianowanie przez Powszechny Kongres Narodowy premiera Ahmeda Maiteeqa było niezgodne z konstytucją; mając na uwadze, że dnia 25 czerwca 2014 r. odbyły się wybory do Izby Reprezentantów;

D.     mając na uwadze, że Izba Reprezentantów wybrana dnia 25 czerwca 2014 r. zastąpiła poprzedni Powszechny Kongres Narodowy jako legalny organ reprezentujący Libijczyków; mając na uwadze, że ze względów bezpieczeństwa Izba Reprezentantów przeniosła się do Tobruku – małego miasta położonego na wschodzie kraju;

E.     mając na uwadze, że w odpowiedzi koalicja bojówek islamistycznych i bojówek z miasta Misrata rozpoczęła operację „Świt Libii”, a w dniu 23 sierpnia 2014 r., po trwających niemal miesiąc walkach, odbiła międzynarodowe lotnisko w Trypolisie z rąk bojówek z miasta Az-Zintan; mając na uwadze, że nowy parlament libijski, Izba Reprezentantów, nazwał grupy kontrolujące obecnie lotnisko „organizacjami terrorystycznymi”;

F.     mając na uwadze, że dnia 24 sierpnia 2014 r. niezidentyfikowane samoloty bojowe dokonały ataków na cele w stolicy Libii, Trypolisie;

G.     mając na uwadze, że dnia 25 sierpnia 2014 r. Powszechny Kongres Narodowy zgromadził się ponownie i wybrał popieranego przez islamistów Omara al-Hasiego na premiera, powierzając mu zadanie sformowania rządu;

H.     mając na uwadze, że w dniu 25 sierpnia 2014 r. w Kairze doszło do spotkania krajów sąsiadujących z Libią, na którym libijski ambasador w Egipcie zwrócił się o pomoc zagraniczną oraz ochronę pól naftowych, lotnisk i innych zasobów jego państwa;

I.      mając na uwadze, że od początku 2014 r. do chwili obecnej liczba osób nielegalnie przekraczających granicę w Libii osiągnęła niespotykane rozmiary 140 000 osób; mając na uwadze, że Wysoki Komisarz ONZ ds. Uchodźców podał, że od czerwca 1600 osób straciło życie, próbując dostać się do Europy, a Włochy od początku roku przyjęły ponad 80 000 imigrantów;

1.      zdecydowanie potępia nieustające akty przemocy w całym kraju, zabójstwa, ataki agresji na ludność cywilną oraz ich humanitarne skutki; ponownie podkreśla, że trzeba pociągnąć do odpowiedzialności osoby odpowiedzialne za naruszenia praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego;

2.      jest zaniepokojony pogarszającą się sytuacją w zakresie praw człowieka w Libii, eskalacją przemocy oraz skutkami walk dla ludności cywilnej; obawia się, że obecna sytuacja może podważyć stabilność nie tylko kraju, ale także całego regionu;

3.      ponownie podkreśla znaczenie współpracy libijskiego rządu z Międzynarodowym Trybunałem Karnym (MTK); z zadowoleniem przyjmuje oświadczenie prokurator MTK z dnia 25 lipca 2014 r., w którym prokurator zapowiedziała, że podległy jej urząd „nie zawaha się prowadzić dochodzenia i ścigać winnych popełnienia przestępstw objętych jurysdykcją trybunału w Libii bez względu na ich oficjalny status lub przynależność”;

4.      wzywa do natychmiastowego zawieszenia broni przez wszystkie strony; w tym celu zdecydowanie popiera działania niedawno powołanego specjalnego wysłannika ONZ ds. Libii Bernardino Leóna oraz misji ONZ ds. wspierania Libii (UNSMIL);

5.      sprzeciwia się zewnętrznej ingerencji w sprawy Libii, która pogłębia obecne podziały i naraża na szwank demokratyczną transformację Libii; jest przekonany, że jednostronne działania wojskowe nie stanowią skutecznego rozwiązania kryzysu, i uważa, że wszelka interwencja powinna mieć pokojowy charakter i odbywać się pod egidą ONZ;

6.      jest poważnie zaniepokojony brakiem kontroli granicznej w Libii i zagrożeniem spowodowanym nielegalnym handlem bronią i przemytem broni w regionie oraz niezabezpieczoną bronią i amunicją w kraju, a także jej rozprzestrzenianiem; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2174, która rozszerza dotychczasowe sankcje międzynarodowe nałożone na Libię, aby objąć nimi osoby prowadzące lub wspierające działania, które „stanowią zagrożenie dla pokoju, stabilności lub bezpieczeństwa Libii, bądź też utrudniają lub uniemożliwiają pomyślne zakończenie transformacji politycznej tego kraju”; uznaje te postanowienia za niezbędny krok na drodze do pomyślnych zmian politycznych;

7.      uznaje połączone wysiłki sąsiednich państw w świadczeniu pomocy Libii na rzecz przezwyciężenia kryzysu oraz ich solidarność w przyjmowaniu przesiedleńców z Libii; w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje rolę Egiptu w zorganizowaniu konferencji w Kairze w dniu 25 sierpnia 2014 r.; wzywa wszystkie strony, by jak najszybciej wprowadziły w życie postanowienia rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2175 w sprawie poszukiwania i unieszkodliwiania broni;

8.      wzywa zainteresowane strony na szczeblu międzynarodowym i regionalnym, by w dalszym ciągu konstruktywnie angażowały się w działania na rzecz natychmiastowego zaprzestania działań wojennych; wzywa społeczność międzynarodową, by w dalszym ciągu w pełni angażowała się we wspieranie libijskich instytucji, oraz wzywa UE do opracowania nowej, kompleksowej strategii w celu wspierania Libii w trakcie przemian i po ich zakończeniu oraz w celu znacznego zwiększenia unijnej pomocy humanitarnej dla ludności; wzywa Unię Afrykańską i Ligę Arabską, by użyły swoich wpływów politycznych, tak aby zapobiec finansowaniu którejkolwiek ze stron konfliktu przez strony trzecie;

9.      wzywa tymczasowy rząd i wybraną Izbę Reprezentantów, by wykonywały swoje zadania w umiarkowany sposób i w interesie całego kraju, by pilnie utworzyły prawdziwie pluralistyczny rząd i wypełniły swoje zadanie, tworząc warunki dla pluralistycznego rozwiązania politycznego uwzględniającego wszystkie podmioty polityczne i mniejszości w kraju;

10.    wzywa UE do opracowania nowej, wspólnej strategii zarządzania przepływem migrantów z Libii i Afryki Północnej; uważa, że podstawą takiej strategii powinien być podział obciążeń; wzywa UE do opracowania i wdrożenia środków prawnych zapewniających dostęp do UE oraz wzywa UE, by wspierała południowe państwa członkowskie, które muszą przyjąć największe obciążenia, np. poprzez zapewnienie odpowiedniego poziomu finansowania oraz ewentualne rozszerzenie mandatu działalności agencji FRONTEX;

11.    zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, ESDZ, wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa/wiceprzewodniczącej Komisji, parlamentom i rządom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, Unii Afrykańskiej, Lidze Arabskiej oraz libijskiej Izbie Reprezentantów.