Projekt rezolucji - B8-0037/2015Projekt rezolucji
B8-0037/2015

PROJEKT REZOLUCJI w sprawie programu prac Komisji na rok 2015

12.1.2015 - (2014/2829(RSP))

złożony w następstwie oświadczenia Komisji
zgodnie z art. 37 ust. 3 Regulaminu i z porozumieniem ramowym w sprawie stosunków między Parlamentem Europejskim i Komisją Europejską

Vicky Ford w imieniu grupy ECR

Procedura : 2014/2829(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
B8-0037/2015
Teksty złożone :
B8-0037/2015
Debaty :
Teksty przyjęte :

B8‑0037/2015

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie programu prac Komisji na rok 2015

(2014/2829(RSP))

Parlament Europejski,

–    uwzględniając mający się wkrótce ukazać komunikat Komisji w sprawie programu jej prac na rok 2015 wraz z trzema załącznikami:

· „Nowe inicjatywy”,

· „Wykaz rozpatrywanych wniosków, które zostały wycofane lub zmienione”,

· „Działania w ramach programu REFIT”,

–    uwzględniając wytyczne polityczne przewodniczącego Komisji Europejskiej,

    uwzględniając strategię „Europa 2020”,

–    uwzględniając obowiązujące porozumienie ramowe w sprawie stosunków między Parlamentem Europejskim a Komisją Europejską, zwłaszcza załącznik 4 do niego,

–       uwzględniając art. 37 ust. 3 Regulaminu,

A.     mając na uwadze, że Europa bierze udział w światowym wyścigu, w którym tylko konkurencyjne gospodarki będą w stanie tworzyć miejsca pracy i podnieść standard życia obywateli;

B.     mając na uwadze, że Unia Europejska boryka się z głębokim kryzysem konkurencyjności w obrębie stawiającej coraz większe wyzwania gospodarki światowej;

C.     mając na uwadze, że większość innych regionów świata odnotowuje coraz szybszy wzrost, który charakteryzuje się rosnącym poziomem wydajności i innowacyjności;

D.     mając na uwadze, że kryzys zadłużeniowy w strefie euro mocno nadwyrężył gospodarkę europejską i znacząco utrudnia życie milionów ludzi;

E.     mając na uwadze, że wyniki wyborów do Parlamentu Europejskiego w wielu krajach ujawniły powszechne niezadowolenie obywateli z wielu aspektów UE i podkreśliły konieczność przeprowadzenia reform;

CZĘŚĆ 1: OGÓLNE UWAGI DOTYCZĄCE PROGRAMU PRAC KOMISJI NA ROK 2015

1.      z zadowoleniem przyjmuje apel zawarty w programie prac Komisji na rok 2015 o poprawę sytuacji w zakresie regulacji, pomocniczości i przejrzystości oraz popiera zasadę braku kontynuacji politycznej i wycofanie licznych inicjatyw; zgadza się, że należy skupić się na inicjatywach, które przyczyniają się do wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy oraz umożliwiają rozkwit przedsiębiorstw; uważa, że głównym priorytetem musi być zapewnienie pozytywnego wpływu istniejących strategii politycznych na konkurencyjność, ich prawidłowego wdrażania i dostosowania do celu; wzywa Komisję do ustalenia ambitnego, lecz realistycznego celu zmniejszenia biurokracji;

2.      uważa, że każdy nowy wniosek ustawodawczy powinien przejść test konkurencyjności wymagający wykazania pozytywnego wpływu netto wniosku na konkurencyjność przed jego przedstawieniem przez Komisję;

3.      podkreśla, że chociaż dobrze ukierunkowane inwestycje publiczne są konieczne, na przykład do poprawy standardów kształcenia i rozwinięcia pewnych rodzajów infrastruktury, długotrwałego wzrostu gospodarczego nie osiąga się przez zwiększanie wydatków publicznych, które wymagałoby zwiększenia obciążenia podatkowego już i tak mocno obciążonych osób fizycznych i przedsiębiorstw, ani przez pożyczanie jeszcze większych sum, które będą musiały zostać spłacone przez przyszłe pokolenia; podkreśla wagę stworzenia odpowiednich warunków do pobudzenia inwestycji w sektorze prywatnym, który ma zasadnicze znaczenie dla długofalowego ożywienia europejskiej gospodarki;

4.      popiera strategię wzrostu gospodarczego, której celem byłoby zapewnienie wdrożenia odpowiednich ram polityki, aby umożliwić przedsiębiorstwom i przedsiębiorcom prosperowanie, tworzenie miejsc pracy, generowanie dobrobytu i podnoszenie standardu życia; zauważa, że w ramach strategii „Europa 2020” wytyczono ścieżkę na przyszłość, ale ubolewa, że brakuje woli politycznej, aby nadać jej wystarczający rozpęd w celu zapewnienia jej pełnego wdrożenia;

5.      podkreśla, że europejskie wydatki publiczne nie mogą być wyjątkiem na tle wytężonych starań podejmowanych przez państwa członkowskie w celu utrzymania kontroli nad finansami publicznymi, i nalega, aby za pomocą budżetu Unii dążono do zmniejszenia obciążeń fiskalnych podatników; uważa, że budżet UE należy wyraźnie ukierunkować na pomaganie państwom członkowskim w stawianiu czoła wyzwaniom strukturalnym, zwłaszcza utracie konkurencyjności i rosnącemu w konsekwencji bezrobociu; podkreśla konieczność ograniczenia wydatków na administrację UE (na przykład poprzez położenie kresu posiedzeniom Parlamentu w Strasburgu) i faktycznego zmniejszenia kwot w budżecie UE;

6.      uważa, że zasada europejskiej wartości dodanej powinna stanowić podstawę wszystkich wydatków, musi być też zgodna z zasadami wydajności, skuteczności i korzystnego stosunku wartości do ceny, jednocześnie respektując zasadę pomocniczości określoną w art. 5 TUE i zawartą w Protokole (nr 1) w sprawie roli parlamentów narodowych w Unii Europejskiej;

7.      ubolewa nad brakiem szczegółowego odniesienia do zasady pomocniczości w programie prac Komisji; jest przekonany, że przestrzeganie tej zasady – a nie koncepcja „coraz silniejszego związku” – poprowadziłoby Unię Europejską w kierunku, który byłby bardziej przekonujący dla obywateli naszych europejskich krajów; proponuje, aby Komisja już na wczesnym etapie określała, jak można lepiej uznać zasady pomocniczości i proporcjonalności oraz stosować się do nich, a w szczególności jak lepiej odzwierciedlać taką politykę w kontaktach z parlamentami państw członkowskich; nalega, aby obawy dotyczące zarządzania gospodarczego nie stanowiły pretekstu do centralizacji polityki społecznej i polityki zatrudnienia;

8.      ubolewa nad tym, że nowa Komisja najwyraźniej małą wagę przywiązuje do skutecznego gospodarowania zasobami, które oddano do dyspozycji Unii Europejskiej, a konkretnie nad całkowitym brakiem ambicji do zapewnienia pozytywnego poświadczenia wiarygodności przez Europejski Trybunał Obrachunkowy; negatywnie ocenia fakt, że nowa Komisja nie ma pełnoetatowego komisarza ds. kontroli budżetowej, do czego wielokrotnie wzywał Parlament Europejski; uważa, że fakt, iż Komisja nie wyznaczyła pełnoetatowego komisarza, pokazuje, że nowa Komisja w niewielkim stopniu docenia powagę wyzwania, przed którym stoi, albo nie bardzo zależy jej na stawieniu mu czoła; ponawia apel do Komisji o to, by zrobiła wszystko, co możliwe, w celu kontynuowania wprowadzania przez państwa członkowskie ustandaryzowanych deklaracji w sprawie zarządzania, podpisywanych na odpowiednim szczeblu politycznym, obejmujących fundusze UE uwzględnione w zarządzaniu dzielonym; podkreśla znaczenie systematycznej, regularnej i niezależnej oceny, aby zagwarantować, że wszystkie wydatki służą realizacji pożądanego celu w opłacalny sposób;

CZĘŚĆ 2: SZCZEGÓŁOWE WNIOSKI DOTYCZĄCE PROGRAMU PRAC

Pobudzenie na nowo zatrudnienia, wzrostu i inwestycji

9.      uważa, że w celu zapewnienia warunków bardziej sprzyjających tworzeniu miejsc pracy Komisja powinna pomagać państwom członkowskim w realizacji reform strukturalnych niezbędnych w następujących kwestiach: niedopasowanie umiejętności, przedsiębiorczość, demografia, dostęp do rynku, dostęp do finansowania, brak elastyczności rynku pracy, koszty administracyjne i lepsze stanowienie prawa;

10.    przypomina o znaczeniu pogłębienia jednolitego rynku i wzywa do tego, aby nastawienie Komisji na „lepsze stanowienie prawa” doprowadziło do stworzenia zdrowych warunków działalności dla europejskich przedsiębiorstw, ograniczenia biurokracji, usunięcia obciążeń i ograniczeń regulacyjnych dla inwestycji oraz sprzyjania powstawaniu jak najmniejszej liczby nowych przepisów;

11.    pozytywnie ocenia położenie nacisku na inwestycje w sektorze prywatnym i wzywa do dalszego usuwania utrudnień w inwestowaniu w całej Unii, zwłaszcza w inwestowaniu przez małe i średnie przedsiębiorstwa;

12.    z zadowoleniem przyjmuje uznanie przez Komisję za priorytet polityczny zmniejszenia obciążeń regulacyjnych i wzywa Komisję w kontekście programu sprawności i wydajności regulacyjnej (REFIT) do niezwłocznego zrealizowania zobowiązań określonych w jej komunikacie;

13.    podkreśla znaczenie opierania wszystkich wniosków regulacyjnych i ustawodawczych na dowodach pochodzących od przedsiębiorstw oraz innych ekspertów i zainteresowanych stron oraz wzywa przewodniczącego Komisji Europejskiej do wywiązania się z obietnicy utrzymania usług głównego doradcy naukowego;

14.    zauważa działania Komisji podjęte w związku z wynikami przeglądu dziesięciu najbardziej uciążliwych dla MŚP regulacji prawnych, co pomoże przedsiębiorstwom w tworzeniu większych możliwości zatrudnienia; uważa, że Komisja powinna jak najszybciej priorytetowo potraktować poprawę tych regulacji w sposób uwzględniający obawy MŚP; uważa, że należy zapewnić, aby UE i państwa członkowskie uwzględniały w procesie politycznym szczególne potrzeby przedsiębiorstw, w szczególności MŚP oraz mikroprzedsiębiorstw, i rozważyły środki wsparcia na ich rzecz;

15.    zwraca szczególną uwagę na nową tendencję polegającą na tym, że przedsiębiorstwa wracają do produkcji i świadczenia usług w Europie, a także na związane z tym faktem możliwości w zakresie tworzenia nowych miejsc pracy; apeluje do Komisji, aby zastanowiła się nad tym, jak UE może pomóc przedsiębiorstwom wykorzystać szanse, jakie niesie ze sobą powrót produkcji i usług do Europy;

16.    odnotowuje zamiar unowocześnienia przez Komisję zasad dotyczących praw autorskich; nalega jednak, aby przy każdej takiej reformie uwzględniać zasadę pomocniczości i zwracać szczególną uwagę na skutki kulturalne, równy dostęp oraz na zasadę, zgodnie z którą jeżeli najlepsza praktyka doprowadziła już do zadowalającej relacji między posiadaczami praw i użytkownikami handlowymi takich praw, należy przestrzegać takich umów i umożliwić ich dalsze niezakłócone obowiązywanie;

17.    nalega, by projekt nowego Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych był tak opracowany, aby stanowił uzupełnienie funduszy strukturalnych, oraz by wszelkie innowacyjne instrumenty finansowe promowane w powiązaniu z funduszem do celów zwiększenia oddziaływania funduszy strukturalnych były opracowywane w zrównoważony sposób uwzględniający nadrzędne interesy regionów; apeluje, aby struktura funduszu wykluczała nacjonalizację strat i prywatyzację zysków;

18.    z zadowoleniem przyjmuje zdecydowane zaangażowanie Komisji na rzecz lepszego stanowienia prawa i działań związanych z programem REFIT; popiera przeprowadzanie ocen sprawności regulacyjnej i wzywa Komisję do zwracania na nie większej uwagi; jest podbudowany podejściem zaprezentowanym w programie prac Komisji zmierzającym do „przygotowania gruntu” i uważa, że w wielu obszarach polityki potrzebny jest właśnie nowy początek; przestrzega, aby nowe inicjatywy – w przypadku wniosków zastępujących wycofane wnioski – nie nakładały większych obciążeń na osoby i przedsiębiorstwa, których dotyczą;

19.    popiera ciągły rozwój i stałe unowocześnianie przepisów UE dotyczących praw własności intelektualnej, a w szczególności wysiłki na rzecz poprawy ich funkcjonowania; zamierza szczegółowo zbadać wnioski Komisji w tej dziedzinie zgodnie z celem ułatwiania rozwoju i zakończenia tworzenia jednolitego rynku cyfrowego; przypomina Komisji, że należy znaleźć odpowiednią równowagę między interesami wszystkich podmiotów zaangażowanych w działania związane z prawami własności intelektualnej i że bez odpowiedniego ich egzekwowania prawa własności intelektualnej nie przyniosą korzyści wszystkim zainteresowanym stronom;

20.    z zadowoleniem przyjmuje nacisk na inwestycje i wzywa do dalszego usuwania utrudnień w inwestowaniu w całej Europie; pozytywnie ocenia wycofanie systemu rekompensat dla inwestorów; popiera środki służące zapewnieniu konsumentom większych korzyści z detalicznych usług finansowych;

21.    uważa, że należy uważnie monitorować efekty zewnętrzne rozwoju sytuacji we wspomnianym wyżej sektorze finansowym; wyraża zaniepokojenie opracowywaniem różnych standardów przez równych konkurentów w wyniku standaryzacji przepisów finansowych; zauważa znaczny wzrost liczby uregulowań w sektorze bankowym UE od 2008 r. i w szczególności w roku 2013; uważa, że kompleksowa analiza aspektów konkurencyjnych tego obszernego zestawu nowych unijnych uregulowań finansowych jest uprawniona;

Połączony jednolity rynek cyfrowy

22.    zdecydowanie popiera nadanie priorytetowego znaczenia jednolitemu rynkowi cyfrowemu z uwagi na szanse, jakie mogą stwarzać działania związane z aspektami cyfrowymi pod względem miejsc pracy, wzrostu gospodarczego, innowacji i konkurencyjności; zaznacza, że należy się zająć następującymi zagadnieniami: zaufanie, prywatność i ochrona danych, cyberprzestępczość i bezpieczeństwo, dostępność, treści cyfrowe i prawa autorskie, interoperacyjność i standardy, płatności elektroniczne, elektroniczne umowy, przetargi i fakturowanie, administracja elektroniczna, infrastruktura cyfrowa, e-zamówienia, informacje i otwarte dane sektora publicznego, roaming oraz pośrednicy online;

23.    zdecydowanie popiera nowe inicjatywy ustawodawcze i nieustawodawcze na jednolitym rynku cyfrowym stwarzające szanse na wzrost gospodarczy i sugeruje, aby inicjatywy te stanowiły część „aktu o jednolitym rynku cyfrowym”; podkreśla, że na wzór podejścia do aktów o jednolitym rynku inicjatywy nieustawodawcze i ustawodawcze, które w największym stopniu mogą przyczynić się do wzrostu gospodarczego, tworzenia miejsc pracy i konkurencyjności, łącznie z handlem elektronicznym, powinny zajmować priorytetową pozycję w akcie o jednolitym rynku cyfrowym;

24.    z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie się przez Komisję do odblokowania handlu elektronicznego, jako że konsumenci mogliby zaoszczędzić rocznie przeszło 11,7 mld EUR, gdyby, dokonując zakupów online, mogli wybierać spośród bogatej oferty towarów i usług; w tym kontekście podkreśla, że kwestie dotyczące usług świadczonych tylko online, dostępu do treści cyfrowych, zapobiegania nadużyciom finansowym, rejestracji stron internetowych, sprzedaży promocyjnej i etykietowania uznano za przeszkody na jednolitym rynku cyfrowym;

25.    zwraca uwagę na uchwaloną niedawno przez Parlament Europejski zdecydowaną większością głosów rezolucję w sprawie aktu o jednolitym rynku cyfrowym, w której przedstawiono główne obszary wzrostu, jakimi należy zająć się na jednolitym rynku cyfrowym, w tym handel elektroniczny, duże zbiory danych i przetwarzanie w chmurze; przypomina, że w rezolucji zwrócono też uwagę na zasadnicze znaczenie dostępności i bezpieczeństwa online;

26.    oczekuje na strategię Komisji, w której zostaną określone najważniejsze wyzwania na drodze do zakończenia tworzenia bezpiecznego, godnego zaufania i dynamicznego jednolitego rynku cyfrowego; liczy szczególnie na uproszczenia dla konsumentów przy dokonywaniu zakupów online, dostrzega jednak znaczenie zapewnienia konsumentom tego samego poziomu ochrony jak w przypadku ich własnego rynku tradycyjnego;

27.    popiera wysiłki Komisji na rzecz zakończenia prac nad rozporządzeniem UE w sprawie ochrony danych; w tym względzie występuje o to, by wszelkie reformy prawa w zakresie ochrony danych były proporcjonalne i wykonalne, by zapewniały ochronę praw konsumentów i prywatności oraz umożliwiały rozkwit przedsiębiorstw, gospodarki i innowacyjności;

28.    apeluje o monitorowanie tendencji w zakresie świadczenia usług w ramach spodziewanej reformy rynku telekomunikacyjnego, w szczególności ofert obejmujących powiązane treści i usługi, w celu zapobiegania nadużywaniu przez duże podmioty pozycji dominującej na niekorzyść konsumentów;

29.    podkreśla, że niekontrowersyjne elementy pakietu „Łączność na całym kontynencie” dotyczące umów konsumenckich i wykorzystywania danych powinny stanowić priorytet w negocjacjach nad tym pakietem, co mogłoby doprowadzić do postępów;

30.    zwraca uwagę na poważne obawy dotyczące środków podatkowych w gospodarce cyfrowej, przede wszystkim podatku od wartości dodanej (VAT) i tzw. minisystemu jednego okienka, głównie dla mikropodmiotów, i wzywa Komisję, aby niezwłocznie rozważyła ponownie kwestię potrzeby wprowadzenia progu dla takich przedsiębiorstw;

Stabilna unia energetyczna z perspektywiczną polityką w kwestii zmiany klimatu

31.    podkreśla znaczenie przystępności cen, trwałości i bezpieczeństwa dostaw energii; uważa, że polityka konkurencji ma żywotne znaczenie, jeśli chodzi o wsparcie procesu rozdziału oraz rozwiązanie kwestii obecnej fragmentacji rynku; zaznacza, że pomoc państwa w tej dziedzinie musi być uregulowana w tym samym duchu jak w każdym innym obszarze;

32.    w świetle bieżących wydarzeń na Ukrainie podkreśla, że bezpieczeństwo energetyczne należy zwiększyć za pomocą szeregu środków wybranych z całej gamy możliwości, takich jak dywersyfikacja dostawców, zwiększenie efektywności energetycznej w celu zmniejszenia zużycia energii, zwiększenie wykorzystania lokalnych źródeł energii oraz znaczne inwestycje w infrastrukturę; apeluje o doprecyzowanie kwestii „zbiorowego nabywania” gazu i innych produktów energetycznych; podkreśla, że dalszej współpracy dotyczącej negocjacji w sprawach związanych z energią musi towarzyszyć zwiększenie konkurencji na rynku wewnętrznym, co stanowi klucz do zapewnienia bezpieczeństwa dostaw w perspektywie długoterminowej oraz do realizacji celów w zakresie dywersyfikacji dostaw;

33.    w tym celu oczekuje wniosków, które będą stanowić rozwinięcie idei „unii energetycznej”, i popiera wysiłki na rzecz poprawy funkcjonowania wewnętrznego rynku energii oraz środki, które pozwolą usprawnić infrastrukturę transgraniczną, w tym rurociągi międzysystemowe; zachęca Komisję do dopilnowania, aby rozwój lokalnych źródeł energii stanowił centralny element unii energetycznej; przypomina jednak Komisji, że to w gestii państw członkowskich spoczywa ustalanie kształtu własnego koszyka energetycznego, a każda przyszła polityka w zakresie dekarbonizacji i ograniczenia emisji musi uwzględniać konieczność zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego i dywersyfikacji dostaw (a nie samo zrównoważenie, jak miało to miejsce w przeszłości);

34.    w kontekście ram strategicznych unii energetycznej zwraca uwagę na porozumienie zawarte na październikowym szczycie Rady Europejskiej w sprawie polityki klimatycznej i energetycznej do roku 2030 i ze szczególnym zadowoleniem przyjmuje brak wiążących celów dotyczących energii odnawialnej dla każdego państwa członkowskiego, ponieważ obecne cele okazały się nieelastyczne i kosztowne oraz ograniczające inwestycje w inne niskoemisyjne technologie energetyczne, takie jak wychwytywanie i składowanie dwutlenku węgla (CCS); nalega jednak w kontekście tych ram na konieczność utrzymania przepisów służących ochronie sektorów przemysłowych zagrożonych ucieczką emisji;

35.    zwraca uwagę, że Komisja przeprowadzi przegląd procesu decyzyjnego dotyczącego zatwierdzania organizmów zmodyfikowanych genetycznie (GMO); sugeruje, że za wcześnie jest proponować wszelkie nowe zmiany w ramach prawnych UE dotyczących GMO już w roku 2015, ponieważ najpierw należy poddać ocenie skutki zmienionej dyrektywy w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska GMO (dyrektywa 2001/18/WE);

36.    odnotowuje zobowiązanie się przez pierwszego wiceprzewodniczącego Timmermansa do podtrzymania wniosku dotyczącego dyrektywy w sprawie krajowych poziomów emisji oraz do przedłożenia zmienionych wniosków, które będą lepiej odzwierciedlać synergię z pakietem energetycznym i klimatycznym do roku 2030 i pozwolą zmniejszyć obciążenia administracyjne, mając na uwadze znaczenie zajęcia się kwestią jakości powietrza z myślą o rozwiązaniu poważnych problemów związanych ze zdrowiem publicznym i o konieczności osiągnięcia uzgodnionych na forum międzynarodowym ograniczeń na rok 2020; wzywa Komisję do dopilnowania, aby wszystkie dodatkowe zmiany były w pełni zgodne z założeniami inteligentnych regulacji i sprzyjały skuteczniejszemu wdrażaniu; domaga się, aby decyzja o modyfikacji pierwotnego wniosku nie powodowała zbędnych opóźnień;

37.    uważa, że inwestowanie w gospodarkę o obiegu zamkniętym może być w pełni zgodne z programem Komisji w zakresie tworzenia miejsc pracy, wzrostu gospodarczego i konkurencyjności i może przynieść korzyści wszystkim zaangażowanym stronom; dlatego wzywa Komisję do współpracy z państwami członkowskimi nad realizacją tych celów, a w razie konieczności do rozważenia wycofania wniosku;

38.    zwraca się do Komisji o określenie ram czasowych i procedury w przypadku wycofania wniosku i przyjęcia nowego, zmienionego wniosku ustawodawczego dotyczącego gospodarki o obiegu zamkniętym;

39.    apeluje do Komisji o wycofanie wniosków dotyczących dyrektywy ramowej w sprawie gleby i dyrektywy w sprawie dostępu do wymiaru sprawiedliwości w przypadku zagadnień środowiska naturalnego z uwagi na zbędne obciążenie finansowe i administracyjne, jakie spowodowałyby dla przedsiębiorstw europejskich, stanowiąc tym samym zagrożenie dla wzrostu gospodarczego i zatrudnienia;

Pogłębiony i bardziej sprawiedliwy rynek wewnętrzny oparty na wzmocnionej bazie przemysłowej

40.    z zadowoleniem przyjmuje plan Komisji, aby opracować strategię rynku wewnętrznego dla towarów i usług w celu poprawy wzajemnego uznawania i dalszego wzmacniania kluczowych sektorów przemysłu i usług o najwyższym potencjale gospodarczym, w tym usług dla przedsiębiorstw, budownictwa, sprzedaży detalicznej, zawodów regulowanych oraz usprawnionego świadczenia usług i dostarczania towarów;

41.    zdecydowanie popiera decyzję Komisji o uchyleniu i zmodyfikowaniu wspólnego europejskiego prawa sprzedaży; zauważa, że obecny wniosek wywołał zaniepokojenie niektórych organizacji konsumentów, i uważa, że każdy zmodyfikowany wniosek powinien opierać się na wzorach umów, co byłoby łatwiejsze do zrozumienia dla konsumentów i przedsiębiorców; zauważa ponadto w związku z przedmiotowym wnioskiem, że zasadnicze znaczenie dla konsumentów ma zapewnienie im tego samego poziomu ochrony online, jaki mają zapewniony w przypadku tradycyjnego rynku offline;

42.    podkreśla znaczenie wdrażania obowiązujących zasad jednolitego rynku, oceny problemów występujących przy ich wdrażaniu oraz analizy istniejących przeszkód i szans przy jednoczesnym dopilnowaniu, by wszystkie nowe środki były oparte na ocenie skutków, przyszłościowe i dostosowane do wymogów doby cyfrowej;

43.    wzywa Radę i Komisję, aby dalej usprawniały wdrażanie i egzekwowanie uzgodnionego prawa dotyczącego jednolitego rynku, w szczególności w odniesieniu do sektora towarów i usług, oraz stosowały w większym stopniu zasady wzajemnej oceny i wzajemnego uznawania;

44.    apeluje o bardziej powszechne stosowanie testu proporcjonalności, w związku z procesem wzajemnej oceny, w celu wskazania nieproporcjonalnych zasad, które hamują świadczenie usług, oraz o uchylanie wskazanych przepisów, jeżeli znaczna część państw członkowskich uzna to za konieczne;

45.    wzywa do zniesienia „testu potrzeb ekonomicznych”, który może być używany do celów ograniczania dostępu do rynków;

46.    podkreśla rolę zamówień publicznych w zwiększaniu innowacji i bardzo ważnego dostępu do rynków;

47.    apeluje do Komisji o wzmocnienie roli punktów kompleksowej obsługi, aby mogły one udzielać pomocy usługodawcom w przypadku wątpliwości podczas zakładania działalności w innym państwie członkowskim (pomagając tym samym nie tylko podmiotom objętym dyrektywą o usługach), udzielając również informacji o obowiązujących przepisach podatkowych;

48.    popiera inicjatywy, które sprzyjają ożywieniu bazy przemysłowej krajów europejskich, która wymaga wsparcia w zakresie badań naukowych i innowacji, dostępu do finansowania oraz lepszego otoczenia regulacyjnego zapewniającego przedsiębiorstwom większą elastyczność; oczekuje przedstawienia konkretnych środków w celu złagodzenia obciążeń regulacyjnych i administracyjnych dla MŚP;

49.    zwraca uwagę na stałe wdrażanie programu „Horyzont 2020”, zwłaszcza na wysiłki na rzecz większego ukierunkowania na przełożenie światowej klasy badań naukowych na produkty i usługi, które mogą przyczynić się do ożywienia konkurencyjności europejskich gospodarek;

50.    odnotowuje zamiar wycofania przez Komisję wniosku w sprawie obsługi naziemnej i podkreśla, że sprawą monopoli, które nadal istnieją w niektórych dużych portach lotniczych, należy zająć się w drodze nowego wniosku w sprawie obsługi naziemnej, zwracając należytą uwagę na te państwa członkowskie, w których już zliberalizowano takie usługi; apeluje o osiągnięcie pewnego poziomu liberalizacji i konkurencji poprzez zwiększenie liczby usługodawców w dużych portach lotniczych w UE, ponieważ zwiększy to skuteczność i jakość funkcjonowania portów lotniczych oraz pozwoli obniżyć opłaty nakładane na użytkowników i pasażerów; podkreśla jednak, że nowy wniosek nie powinien poruszać kwestii społecznych, zwłaszcza transferu pracowników, ani ustalania i egzekwowania minimalnych norm jakości usług w zakresie obsługi naziemnej;

51.    jest zaniepokojony brakiem jasności i przejrzystości ram regulacyjnych i decyzji dotyczących przydzielania inwestycji w planie inwestycyjnym dla Europy w zakresie projektów w dziedzinie infrastruktury transportowej; podkreśla znaczenie jasności, ponieważ fundusz będzie ułatwiać inwestycje prywatne w projekty z zakresu bezpieczniejszej infrastruktury transportowej, zwłaszcza w ośrodkach przemysłowych, i jednocześnie zauważa, że ogólne cele i priorytety finansowe polityki dotyczącej instrumentu „Łącząc Europę” i sieci TEN-T polegają na przyznawaniu funduszy UE na mniej opłacalne duże projekty transgraniczne będące przedmiotem wspólnego zainteresowania (około dziewięć głównych korytarzy sieciowych), na rozwinięciu w UE kompleksowej sieci transportu multimodalnego oraz na uporaniu się z brakiem odpowiedniej infrastruktury, dostępności i dostatecznej interoperacyjności poszczególnych części i regionów UE;

52.    podkreśla, że Federacja Rosyjska nadal odmawia przestrzegania umowy o zniesieniu opłat za przeloty nad Syberią i że w kontekście niedawnych sankcji UE przeciw Rosji Moskwa zagroziła zamknięciem przestrzeni powietrznej nad Syberią dla europejskich linii lotniczych; wzywa Komisję, aby wprowadziła skuteczne środki prawne (w tym wzajemne środki odmowy lub ograniczenia dostępu do unijnej przestrzeni powietrznej dla przewoźników lotniczych z Federacji Rosyjskiej) w celu zmuszenia Rosji do zaprzestania pobierania nielegalnych opłat, które narażają unijnych przewoźników na długofalowe dyskryminacyjne warunki i utrudniają swobodną i uczciwą konkurencję między liniami lotniczymi na trasach między UE i Azją;

53.    za słuszne uważa wycofanie przestarzałego już wniosku w sprawie opłat za ochronę lotnictwa; o ile uważa, że opłaty za bezpieczeństwo lotnictwa muszą być sprawiedliwe i proporcjonalne, o tyle jest sceptycznie nastawiony do przyszłości tego wniosku z uwagi na związane z nim liczne trudności, w tym zakres dyrektywy, kwestie związane z kosztami i finansowanie przez państwo; uważa, że wspólne zasady nakładania opłat za bezpieczeństwo na wspólnotowe porty lotnicze należy ujednolicić z dyrektywą w sprawie opłat lotniskowych;

Pogłębiona i bardziej sprawiedliwa unia gospodarcza i walutowa

54.    podkreśla, że pomocniczość w dziedzinie opodatkowania ma kluczowe znaczenia dla demokracji i dobrobytu w Europie; sprzeciwia się jakiemukolwiek wykorzystywaniu obaw dotyczących zarządzania gospodarczego jako pretekstu do narzucania unijnych strategii opodatkowania;

55.    z zadowoleniem przyjmuje pomysł unii rynków kapitałowych lub jednolitego rynku kapitałowego, ale będzie dokładnie śledził konsultacje Komisji i powstający plan działania celem dopilnowania, by cechowała go ambitna wizja i nie ograniczał się jedynie do technicznego usuwania przeszkód;

56.    z zadowoleniem przyjmuje propozycję dotyczącą naprawy i restrukturyzacji krytycznej infrastruktury rynkowej, aby zapewnić odpowiednią ochronę aktywów inwestorów w tych jednostkach;

57.    zauważa, że światowe zobowiązania, zamieniając produkty stanowiące dotąd przedmiot transakcji dwustronnej w produkty stanowiące element wielostronnej infrastruktury rynkowej oznaczają większe obciążenie dla zaangażowanych instytucji;

58.    zgadza się zatem, że instytucje finansowe o znaczeniu systemowym muszą, dla dobra całego systemu, wykazać się właściwym zarządzaniem ogólnym i umiejętnym zarządzaniem ryzykiem;

59.    apeluje, aby skupiać się nadal na konsolidacji budżetowej sprzyjającej wzrostowi; uważa, że pobudzania inwestycji nie należy postrzegać jako alternatywy dla koniecznych reform strukturalnych;

60.    zastanawia się nad niektórymi szczegółami pakietu inwestycyjnego, zadając zwłaszcza następujące pytania: Jak fundusz inwestycyjny będzie wybierał projekty i ustalał ich hierarchię? Jak będzie mobilizował inwestycje prywatne? Jak fundusz będzie zapobiegał prywatyzacji zysków i nacjonalizacji strat?;

61.    z zadowoleniem przyjmuje, że Komisja uznaje kompetencje państw członkowskich w odniesieniu do ich systemów podatkowych;

62.    ponownie wyraża zdecydowany sprzeciw wobec podatku od transakcji finansowych (PTF), chyba że zostanie on wprowadzony na szczeblu globalnym, a także przypomina Komisji, że nie poparła poprzedniego wniosku w sprawie wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania osób prawnych;

63.    zwraca uwagę, że wymiana istotnych informacji między organami podatkowymi mogłaby być przydatna, ale podkreśla, że państwa członkowskie UE nie mogą sobie pozwolić na niekorzystne warunki konkurencji przy poszukiwaniu inwestycji i ożywienia gospodarczego;

64.    wzywa do przeprowadzenia dogłębnej analizy sytuacji gospodarczej w strefie euro;

65.    apeluje o porównanie ożywienia gospodarczego w strefie euro z ożywieniem gospodarczym w państwach i regionach trzecich;

66.    wzywa do położenia większego nacisku na finansowanie pozabankowe, jak kapitał wysokiego ryzyka i finansowanie społecznościowe;

Rozsądna i wyważona umowa o wolnym handlu ze Stanami Zjednoczonymi

67.    z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie się Komisji do dokonania przeglądu unijnej polityki handlowej i inwestycyjnej oraz proponowane położenie nacisku na jej wkład w tworzenie miejsc pracy i generowanie wzrostu w całej UE; domaga się, by ten przegląd był kompleksowy, strategiczny i przyszłościowy oraz by obejmował wszystkie aspekty polityki handlowej i inwestycyjnej, w tym dwustronne, kilkustronne i wielostronne negocjacje i autonomiczne środki, ze szczególnym uwzględnieniem kwestii utrzymywania kontaktów handlowych nie tylko z licznymi gospodarkami wschodzącymi i kluczowymi strategicznymi partnerami na całym świecie, ale również z krajami Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), z którymi UE nie zawarła dotychczas pogłębionych i kompleksowych umów o wolnym handlu;

68.    nalega, aby Komisja przeznaczyła wystarczające środki na promowanie ambitnego programu handlowego z partnerami handlowymi na szczeblu globalnym, co obejmuje prace nad ukończeniem negocjacji dotyczących pogłębionego, kompleksowego i wyważonego transatlantyckiego partnerstwa handlowo-inwestycyjnego (TTIP), przy czym zwraca uwagę, że polityka handlowa nie powinna ograniczać się do tego obszaru, ale obejmować wszystkie wielostronne, kilkustronne i dwustronne umowy handlowo–inwestycyjne, które są obecnie negocjowane;

69.    przyznaje, że zawarcie transatlantyckiego partnerstwa handlowo-inwestycyjnego (TTIP) stwarza ogromne możliwości, ponieważ wszystkie przedsiębiorstwa po obu stronach Oceanu Atlantyckiego, bez względu na ich wielkość, będą mogły taniej i łatwiej eksportować swoje produkty, co oznacza dla europejskich gospodarek dodatkowy dochód w wysokości ponad 100 mld EUR dzięki łatwiejszemu dostępowi do rynku i wyeliminowaniu lub ograniczeniu ceł;

70.    zwraca uwagę na komunikat Komisji z dnia 25 listopada dotyczący przejrzystości w negocjacjach dotyczących TTIP, a także uważa, że jest to właściwy krok na drodze do zwiększenia przejrzystości oraz zapewnienia lepszych konsultacji z zainteresowanymi stronami i szerszego dostępu do dokumentów, przy czym należy zachować pewien stopień poufności niezbędny do pomyślnego ukończenia negocjacji handlowych; wyraża wolę współpracowania z Komisją w celu jak najszybszego wdrożenia postanowień jej komunikatu w 2015 r.;

71.    uznaje ogromne korzyści, jakie wszystkim stronom przyniesie solidna dwustronna umowa handlowo-inwestycyjna z Indiami, i apeluje o ożywienie negocjacji; apeluje również o szybkie wznowienie rozmów z myślą o wypracowaniu kompleksowej umowy obejmującej między innymi sektor usług (ubezpieczenia, bankowość, usługi pocztowe, usługi prawne, reklama, dystrybucja, sprzedaż detaliczna itp.) oraz sektory przemysłu (motoryzacyjny, win i alkoholi, infrastruktury), a także solidne zabezpieczenia własności intelektualnej;

72.    zwraca się do Komisji, aby w ramach prac w 2015 r. zaproponowała projekty dyrektyw, które zostaną przedstawione państwom członkowskim i będą miały na celu aktualizację istniejącej umowy z Meksykiem; apeluje o to, by dyrektywy te zawierały ambitne postanowienia dotyczące wzajemnego otwarcia rynków – dotyczące ceł, barier pozacelnych i technicznych utrudniających handel – w szeregu sektorów, m.in. w: usługach finansowych, usługach świadczonych w ramach wolnych zawodów, ubezpieczeniach, przetargach, chemikaliach, przetworzonej żywności, handlu energią, własności intelektualnej i w przemyśle motoryzacyjnym;

73.    wyraża ubolewanie, że Komisja nie zobowiązała się do wycofania swojego wniosku w sprawie rozporządzenia ustanawiającego zasady dostępu towarów i usług z państw trzecich do rynku wewnętrznego Unii w zakresie zamówień publicznych pomimo wyraźnego sprzeciwu wielu państw członkowskich wobec środka, który wielu postrzega jako środek protekcjonistyczny mogący spowodować poważne utrudnienia w handlu z niektórymi partnerami handlowymi, w tym ewentualne odwetowe zamknięcia rynku nie tylko w zakresie zamówień publicznych, ale również w innych kluczowych sektorach; uważa, że kwestiami określonymi przez Komisję należy się zająć raczej podczas dwustronnych negocjacji dotyczących pogłębionych i kompleksowych umów o wolnym handlu lub poprzez zachęcanie innych krajów do przystąpienia do Porozumienia w sprawie zamówień publicznych (GPA);

74.    wyraża zaniepokojenie w związku z wnioskiem Komisji o opinię Trybunału Sprawiedliwości w sprawie umowy UE z Singapurem oraz z opóźnieniem, z jakim w związku z tym ta umowa wejdzie w życie;

Obszar sprawiedliwości i przestrzegania praw podstawowych, którego podstawą jest wzajemne zaufanie

75.    popiera starania Komisji Europejskiej na rzecz wycofania wniosków ustawodawczych, które nie znalazły poparcia w Radzie, i w tym kontekście uważa, że należy wycofać dyrektywę w sprawie urlopu macierzyńskiego, jednocześnie uznając prawo państw członkowskich do przyjmowania przepisów wychodzących poza minimalne wymogi ustawodawstwa UE;

76.    w pełni popiera zwalczanie przestępczości i korupcji transgranicznej; niemniej jednak ubolewa, że pomimo wyraźnego sprzeciwu Rady i poważnych obaw dotyczących proporcjonalności, podstawy prawnej, pomocniczości i praw podstawowych Komisja Europejska nie wycofała wniosku w sprawie prokuratora europejskiego;

77.    w pełni popiera zobowiązanie się Komisji Europejskiej do wspierania przeciwdziałania zagrożeniom dla bezpieczeństwa wewnętrznego państw członkowskim w związku z zagranicznymi bojownikami i terroryzmem; w tym względzie apeluje do Komisji, aby w swoim programie prac priorytetowo potraktowała szybkie przyjęcie dyrektywy dotyczącej unijnego systemu PNR;

78.    z zadowoleniem przyjmuje fakt, że cyberprzestępczość będzie priorytetem w europejskim programie dotyczącym kwestii bezpieczeństwa; wzywa Komisję Europejską do podejmowania zdecydowanych działań na rzecz ochrony dzieci online;

79.    ubolewa, że Komisja Europejska wymaga od spółek giełdowych w Unii Europejskiej zapewnienia przestrzegania kwoty 40% przedstawicieli niedostatecznie reprezentowanej płci w swoich zarządach; zwraca uwagę, że w skład samej Komisji wchodzi 32% kobiet i 68% mężczyzn; nalega, że mianowanie do zarządów powinno odbywać się według zasług, w związku z czym wzywa Komisję do wycofania wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie poprawy równowagi płci wśród dyrektorów niewykonawczych spółek, których akcje są notowane na giełdzie, i odnośnych środków (COM(2012)0614);

80.    nalega, aby Komisja współpracowała z państwami członkowskimi i państwami trzecimi w celu przyjęcia szeregu wymiernych działań mających na celu wyeliminowanie szkodliwych dla kobiet i dziewcząt praktyk, w tym małżeństw dzieci i wymuszanych małżeństw, okaleczania narządów płciowych kobiet, zabójstw honorowych, przymusowej sterylizacji, gwałtów podczas konfliktów, ukamieniowania i wszystkich innych form brutalnego zachowania; apeluje do Komisji, aby współpracowała z Europejską Służbą Działań Zewnętrznych (ESDZ) w celu zapewniania lepszego wsparcia ofiarom takiej przemocy;

81.    zdecydowanie popiera działania podejmowane w celu położenia kresu wszystkim formom dyskryminacji, a także strategie polityczne uznające znaczenie rodziny jako podstawy społeczeństwa; z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie się Komisji do wspierania uczestnictwa kobiet w rynku pracy;

W kierunku nowej polityki w dziedzinie migracji

82.    popiera konieczność przyjęcia przez UE zdecydowanego, ale sprawiedliwego podejścia do polityki migracyjnej; w pełni popiera Komisję, która podkreśla konieczność zwalczania nadużyć w ramach unijnego systemu migracyjnego;

83.    przypomina Komisji, że niektóre państwa członkowskie głęboko niepokoi nadużywanie świadczeń społecznych przez rezydentów z innych państw członkowskich; podkreśla, że o świadczeniach socjalnych decydują wyłącznie państwa członkowskie;

84.    zgadza się, że należy powiązać kwestię migracji z polityką zewnętrzną UE, i wzywa Komisję, aby priorytetowo potraktowała współpracę z państwami trzecimi, w tym z państwami Afryki Subsaharyjskiej, Afryki Północnej oraz Bliskiego Wschodu, wykorzystując programy powrotów i przesiedleń oraz umowy w sprawie zarządzania migracją zawierane z krajami pochodzenia i krajami tranzytowymi; wzywa również Komisję do oferowania dalszej pomocy w drodze wsparcia humanitarnego, politycznego i w zakresie szkoleń;

85.    zwraca się do Komisji, by zajęła się niedociągnięciami, jeśli chodzi o jakość warunków przetrzymywania i procedury azylowe w Unii Europejskiej, ponieważ oba te czynniki mają poważny wpływ na skuteczne i efektywne radzenie sobie z presją migracyjną;

86.    w pełni popiera apel Komisji o przyjęcie zdecydowanych środków dotyczących handlarzy ludźmi i przemytników ludzi, a także zapewnianie wsparcia państwom trzecim poprzez edukację i szkolenia służące uwidacznianiu ryzyka handlu ludźmi; zdecydowanie wzywa Komisję, aby wdrożyła konkretne środki mające zwalczać haniebną praktykę nowoczesnego niewolnictwa i nadała tym środkom priorytetowe znaczenie;

87.    zwraca się do Komisji, aby rozważyła, jak można umocnić w przyszłości rolę Fronteksu i Europejskiego Urzędu Wsparcia w dziedzinie Azylu, aby mogły stawić czoła presji migracyjnej i wyzwaniom, przed jakimi stoi UE, zarówno jeśli chodzi o utrzymanie bezpieczeństwa na granicach zewnętrznych, jak i w zakresie zapobiegania przypadkom utraty życia na morzu;

88.    wzywa Komisję do przeprowadzenia pełnej analizy skuteczności wykorzystywania zasobów i środków finansowych UE w obszarze migracji i azylu, zwłaszcza jeśli chodzi o wykorzystywanie funduszy przeznaczonych na sprawy wewnętrzne, w szczególności w powiązaniu z kwestiami azylu, integracji, kontroli granic oraz powrotów;

Silniejsza pozycja na arenie międzynarodowej

89.    szanuje prawo państw członkowskich do podejmowania jednostronnych decyzji w zakresie spraw zagranicznych oraz polityki bezpieczeństwa i obrony, a także w stosownych przypadkach zachęca do przygotowywania na posiedzeniach Rady Europejskiej wspólnych reakcji w obliczu wspólnych istniejących i pojawiających się zagrożeń i wyzwań;

90.    potwierdza, że chce współpracować, a nie rywalizować, z organizacjami takimi jak ONZ, NATO i G20 w celu dopilnowania, by UE i jej państwa członkowskie mogły skutecznie stawiać czoła istniejącym i pojawiającym się wyzwaniom dotyczącym polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, zwłaszcza w sąsiedztwie wschodnim i południowym Unii;

91.    nalega, aby Komisja wykorzystała okazję oferowaną przez Europejski Rok Rozwoju 2015 i rozpoczęła program regularnych przeglądów umowy z Kotonu, zwłaszcza w kontekście klauzul dotyczących praw człowieka i demokracji;

92.    uważa, że jeśli chodzi o przyszłe cele zrównoważonego rozwoju, należy znacznie zmniejszyć liczbę konkretnych celów i założeń, aby program rozwoju na okres po 2015 r. był bardziej spójny i skuteczny, a także że trzeba położyć większy nacisk na wzrost gospodarczy i tworzenie dobrobytu w krajach rozwijających się oraz na handel i wpieranie MŚP poprzez utworzenie przyjaznych warunków dla właścicieli małych przedsiębiorstw i ułatwienie dostępu do usług finansowych; zachęca do podejmowania nowych starań na rzecz zwalczania korupcji, prania pieniędzy i nielegalnych przepływów kapitału; stanowi to nadrzędny priorytet w finansowaniu rozwoju;

93.    apeluje o jednolity, wiążący i zrozumiały zestaw celów dotyczących wyeliminowania do 2030 r. skrajnego ubóstwa dzięki zrównoważonemu rozwojowi, przy czym należy położyć nacisk na: wzrost gospodarczy i tworzenie dobrobytu, w tym zrównoważoną konsumpcję i produkcję będące kluczowym elementem zrównoważonego rozwoju; pokój, dobre rządy, przejrzystość i odpowiedzialne instytucje; oraz wolność od przemocy i praworządność;

94.    nalega, aby działania na rzecz rozwoju ponownie ukierunkować na handel i inwestycje na rzecz rozwoju, a także podkreśla znaczenie negocjowanych umów o partnerstwie gospodarczym, ponieważ są to kluczowe instrumenty rozwoju oparte na wzajemności i liberalizacji handlu między regionalnymi partnerami; jest zdania, że przyszłoroczne dyskusje dotyczące tych umów są okazją do zaapelowania o skuteczne monitorowanie tych umów oraz do dopilnowania, by nasze stosunki z krajami AKP były spójne z naszymi celami rozwoju;

95.    apeluje o długoterminowe środki mające na celu zapobieganie przyszłym epidemiom; podkreśla konieczność znacznych inwestycji w lokalne systemy opieki zdrowotnej, ponieważ posiadające odpowiednią liczbę personelu i dobrze wyposażone kliniki pomogłyby stowarzyszonym krajom radzić sobie nie tylko z nagłymi kryzysami, ale również z bardziej powszechnymi chorobami, takimi jak malaria oraz choroby układu pokarmowego;

Unia demokratycznych zmian

Zagadnienia instytucjonalne

96.    przypomina Komisji, że jej przewodniczący Jean-Claude Juncker obiecał zaakceptować „sprawiedliwą ugodę” ze Zjednoczonym Królestwem i innymi państwami członkowskimi, które chcą odzyskać pewien zakres suwerenności; apeluje do Komisji, aby rozpoczęła negocjacje, przedstawiając tę kwestię na pierwszej zbliżającej się konferencji międzyrządowej, oraz by podtrzymywała ten temat aż do zakończenia negocjacji;

97.    jest zaniepokojony brakiem przejrzystości w Europejskim Trybunale Sprawiedliwości; zwraca się zatem do Trybunału, aby zezwolił swoim sędziom na przedstawianie odrębnych opinii, zgodnie z istniejącą praktyką innych trybunałów międzynarodowych, a zwłaszcza Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu;

98.    przyjmuje do wiadomości opinię Trybunału Sprawiedliwości dotyczącą umowy w sprawie przystąpienia UE do europejskiej konwencji praw człowieka (EKPC); zastanawia się, czy warto do niej przystąpić, biorąc pod uwagę, że posiadanie dwóch konkurujących ze sobą jurysdykcji w zakresie praw konwencji i praw karty dodatkowo spotęguje złożoność i niepewność sytuacji; nadal wierzy, że przystąpienie nie powinno być dla UE priorytetem i że umawiające się strony EKPC powinny raczej zastanowić się nad jej reformą jako priorytetem w obszarze praw człowieka, aby usprawnić proces decyzyjny;

99.    z zadowoleniem przyjmuje zobowiązania do lepszego stanowienia prawa i zapewnienia większej przejrzystości, zwłaszcza jeśli chodzi o przyszły przegląd porozumień międzyinstytucjonalnych; uważa, że potrzebne są tego rodzaju reformy instytucjonalne, aby przywrócić zaufanie i zmodernizować nastawienie często przestarzałych instytucji oraz przestarzałe poglądy; niemniej jednak wyraża ogromne niezadowolenie, że reforma nie była wyraźniejszym elementem tego programu prac;

Kwestie budżetowe

100.  zwraca się do Komisji, by współpracowała z państwami członkowskimi w celu zapewnienia wprowadzenia surowszej dyscypliny i procesów, które umożliwiłyby lepsze i skuteczniejsze wydatkowanie środków; jest zdania, że należy w trybie pilnym rozwiązać istniejący problem z płatnościami i znaleźć długotrwałe i zrównoważone rozwiązania;

101.  podkreśla, że budżet UE musi być budżetem inwestycyjnym skupiającym się na osiąganiu konkretnych wyników; uważa, że budżet musi się koncentrować na obszarach wydatków, które oferują wyraźną i możliwą do wykazania wartość dodaną, zaś środki w ramach wszystkich instrumentów należy wydatkować jak najskuteczniej; apeluje w tym względzie o częstszy i dokładniejszy nadzór;

102.  przypomina, że europejskie wydatki publiczne nie mogą być wyjątkiem na tle wytężonych starań podejmowanych przez państwa członkowskie w celu utrzymania kontroli nad finansami publicznymi; nalega, że dla dobra wydajności należy poczynić ograniczenia w ramach personelu instytucji UE, że jakiekolwiek zapotrzebowanie na personel do zajmowania się nowymi priorytetami należy kompensować redukcjami etatów gdzie indziej oraz że należy zatem wprowadzić istotne cięcia do budżetów instytucji UE;

103.  podkreśla, że budżet Unii nie może generować dodatkowych obciążeń budżetowych dla podatników i że powinien być wyraźnie ukierunkowany na wspieranie państw członkowskich w radzeniu sobie z obecnymi wyzwaniami strukturalnymi, w tym na odzyskiwanie naszej konkurencyjności;

104.  jest zdania, że należy dokonać przeglądu procesu decyzyjnego mającego zastosowanie do rocznej procedury budżetowej; uważa w tym względzie, że Rada powinna określać budżet, a Parlament wraz z Komisją powinien ustalać priorytety dla wydatków oraz dokładnie nadzorować wszystkie wydatki pod względem wyników;

Wspólna polityka rolna

105.  z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie się Komisji do uproszczenia wspólnej polityki rolnej (WPR); powtarza jednak, że uproszczenie to powinno zakładać coś więcej niż tylko ustawodawcze uporządkowanie i powinno skupić się na uproszczeniu wielu obciążeń regulacyjnych, z którymi mają do czynienia rolnicy w całej UE; zauważa w tym względzie, że w wyniku ostatniej reformy WPR polityka ta stała się znacznie bardziej skomplikowana;

106.  odnotowuje zobowiązanie się Komisji do dokonania przeglądu środków na rzecz „zazieleniania” w ramach płatności bezpośrednich po pierwszym roku stosowania; niemniej jednak zdecydowanie apeluje do Komisji o dopilnowanie, by przegląd ten stał się pełnym przeglądem śródokresowym wszystkich aspektów WPR, a nie tylko środków na rzecz zazieleniania, z myślą o sprawiedliwszej i mniej uciążliwej dla rolników i administracji krajowych polityce, a także w celu zapewnienia europejskim rolnikom konkurencyjności na rynku światowym;

107.  wzywa Komisję do odroczenia o rok wprowadzenia środków na rzecz zazieleniania w pierwszym filarze, aby mieć czas na zaradzenie poważnym trudnościom, jakie wiele krajowych administracji napotyka przy wdrażaniu tych reform;

108.  podkreśla, że UE ma bardzo wysokie standardy w zakresie bezpieczeństwa żywności i zdrowia, co ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia zaufania konsumentów UE, a także powtarza, że nie należy naruszać tych standardów ani z nich rezygnować w umowach handlowych, które UE stara się zawrzeć z państwami trzecimi;

Wspólna polityka rybołówstwa

109.  ubolewa nad brakiem odniesień do wdrażania, egzekwowania i monitorowania zreformowanej wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb), ponieważ z dniem 1 stycznia 2015 r. weszło w życie kilka ważnych modyfikacji WPRyb: pogłębienie regionalnego aspektu WPRyb, wdrożenie zakazu odrzutów przy jednoczesnym zapewnieniu rybakom pewności prawa, osiąganie celów w zakresie maksymalnego podtrzymywalnego połowu oraz zbieranie wszystkich danych niezbędnych do lepszego zarządzania europejskimi zasobami ryb; przyznaje, że konieczne są dalsze reformy;

110.  apeluje do Komisji, by ściśle współpracowała z państwami członkowskimi, zwłaszcza jeśli chodzi o wspieranie tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego, ochronę tradycyjnych metod połowowych oraz dokładniejszą krajową i regionalną kontrolę nad stadami i praktykami;

111.  wzywa Komisję do przedstawienia oceny skutków dotyczącej połowów amatorskich i ich wpływu na zasoby rybne UE, która to ocena będzie zgodna z obowiązującymi zasadami WPRyb;

112.  przyznaje, że plan zarządzania wielogatunkowego dla Bałtyku oraz wejście w życie obowiązku wyładunku, które przewidziano w reformach WPRyb, zastąpi wiele regulacji blokowanych obecnie przez Radę; zwraca się do Komisji, by monitorowała wdrażanie planu zarządzania wielogatunkowego dla Bałtyku oraz wprowadzenie obowiązku wyładunku;

113.  apeluje do Komisji, aby podczas zbliżającego się przeglądu rozporządzenia dotyczącego środków technicznych rozważyła zniesienie zakazu połowów elektrycznych, i przypomina, że ta technika jest zrównoważona i innowacyjna oraz że przyczyniłaby się do ograniczenia odrzutów;

114.  wzywa Komisję, aby współpracowała zwłaszcza z Islandią przy negocjowaniu porozumienia w sprawie połowów, które chroniłoby dobrostan makreli w pespektywie długoterminowej;

Polityka regionalna

115.  z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie się Komisji do budowania bliższego partnerstwa z państwami członkowskimi, parlamentami narodowymi i regionami w celu zapewnienia lepszego wdrażania i większej skuteczności funduszy strukturalnych, jak również zobowiązanie do jak najsprawniejszego wprowadzenia nowych zasad dla funduszy na lata 2014–2020; podkreśla znaczenie uproszczenia dla ułatwienia dostępu do funduszy oraz eliminowania nieprawidłowości i nadużyć finansowych;

o

o o

116.  zobowiązuje swego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.