PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Erytrei
2.3.2016 - (2016/2568(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Beatriz Becerra Basterrechea, Dita Charanzová, Fredrick Federley, Charles Goerens, Filiz Hyusmenova, Ilhan Kyuchyuk, Valentinas Mazuronis, Louis Michel, Javier Nart, Urmas Paet, Marietje Schaake, Pavel Telička, Hilde Vautmans w imieniu grupy ALDE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0318/2016
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Erytrei, w szczególności rezolucje z dnia 7 lutego 2002 r.[1], 18 listopada 2004 r.[2] i 15 września 2011 r.[3] dotyczące sytuacji w zakresie praw człowieka w tym kraju,
– uwzględniając rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2244 z dnia 23 października 2015 r., która rozszerzyła embargo na broń w stosunku do Erytrei do dnia 15 listopada 2016 r., a także uwzględniając sprawozdanie z dnia 19 października 2015 r. Grupy Monitorującej ds. Somalii i Erytrei,
– uwzględniając sprawozdanie przedłożone Radzie Praw Człowieka przez specjalną sprawozdawczynię ONZ ds. sytuacji praw człowieka w Erytrei Sheilę B. Keetharuth w dniu 19 czerwca 2015 r.,
– uwzględniając treść umowy o partnerstwie AKP–UE (umowy z Kotonu), zmienionej w roku 2005 i 2010, której sygnatariuszem jest Erytrea,
– uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczących Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP–UE w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w Erytrei z 23 listopada 2011 r. oraz 25 czerwca 2013 r.,
– uwzględniając debatę przeprowadzoną w dniu 27 maja 2015 r. w Parlamencie na temat pomocy rozwojowej UE dla Erytrei w świetle udokumentowanych przypadków naruszeń praw człowieka,
– uwzględniając konstytucję Erytrei przyjętą w 1997 r., która gwarantuje szereg swobód obywatelskich, w tym wolność religii,
– uwzględniając Afrykańską kartę praw człowieka i ludów z 1981 r.,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r.,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że UE wspiera Erytreę od czasu uzyskania przez ten kraj niepodległości od Etiopii w 1993 r.; mając na uwadze, że początkowe zobowiązania do poszanowania demokracji i praworządności po uzyskaniu niepodległości zostały zarzucone przez rząd Erytrei pod pretekstem obrony narodowej i służby wojskowej; mając na uwadze, że wybory prezydenckie planowane na rok 1997 nigdy się nie odbyły, a konstytucja ratyfikowana w tym samym roku nigdy nie została wdrożona;
B. mając na uwadze, że uzyskanie przez Erytreę niepodległości od Etiopii w 1993 r. spowodowało powstanie oczekiwań społeczności międzynarodowej oraz wśród ludności zamieszkującej Erytreę, iż krok ten pomógłby jej w zbudowaniu państwa zapewniającego poszanowanie praw człowieka i wolnego od represji; mając na uwadze, że tak się nie stało, a wręcz nasiliły się represje i zwiększyły przypadki naruszeń praw człowieka;
C. mając na uwadze, że specjalna sprawozdawczyni ONZ odnotowuje w swym sprawozdaniu, że sytuacja w dziedzinie praw człowieka w Erytrei jest jedną z najgorszych na świecie, jako że w tym kraju nagminnie dochodzi do łamania praw człowieka, a w ostatnich latach nie zauważono żadnej poprawy w tym zakresie; mając na uwadze, że wielu młodych ludzi opuściło kraj, uciekając przed represyjnym rządem i obowiązkowym poborem do sił zbrojnych, w tym pracą przymusową oraz powszechnym naruszaniem praw; mając na uwadze, że wolność wyznania, wolność mediów oraz wolność wypowiedzi nie są gwarantowane;
D. mając na uwadze, że osoby zatrzymane, w tym dzieci, przetrzymywane są w ciężkich warunkach, w niektórych przypadkach równających się torturom;
E. mając na uwadze oświadczenie wydanego w Brukseli przez rzecznika Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych z dnia 18 września 2014 r., które jest wyrazem zaniepokojenia przetrzymywaniem od 18 września 2001 r. grupy jedenastu parlamentarzystów i ważnych członków Ludowego Frontu na rzecz Demokracji i Sprawiedliwości bez przedstawienia zarzutów, bez sprawiedliwego procesu i bez prawa kontaktu z prawnikiem, oraz wobec przetrzymywania od 23 września 2001 r. dziesięciu niezależnych dziennikarzy, w tym Dawita Isaaka, obywatela Szwecji i jedynego europejskiego więźnia sumienia; mając na uwadze, że patriarcha Abune Antonios pozostaje w izolacji, przetrzymywany w areszcie domowym od stycznia 2006 r.;
F. mając na uwadze, że według Raportu o Rozwoju Społecznym opublikowanym przez Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju w 2014 r. pod względem wskaźnika rozwoju społecznego w roku 2014 Erytrea znalazła się na 182 miejscu spośród 187 krajów uwzględnionych w rankingu; mając na uwadze, że według ostatniej oceny sytuacji ubóstwa wydanej przez Bank Światowy w 2003 r. 65% ludności żyje poniżej granicy ubóstwa;
G. mając na uwadze, że w listopadzie 2015 r. ONZ ostrzegała o dotkliwej suszy panującej w Rogu Afryki na skutek zjawiska pogodowego o nazwie El Nino; mając na uwadze, że w grudniu 2015 r. ONZ orzekła, że susza ta jest najdotkliwszą, jaką kiedykolwiek odnotowano w tym regionie, i że prowadzi ona do ograniczenia plonów o 50–90%; mając na uwadze, że w rezultacie Erytrea jest jednym z krajów, które staną przed niełatwym wyzwaniem zapewniania bezpieczeństwa żywnościowego dla swej ludności;
H. mając na uwadze, że UE jest ważnym partnerem Erytrei w dziedzinie pomocy rozwojowej;
I. mając na uwadze, że prezydent Erytrei zlekceważył obawy dotyczące kryzysu żywnościowego, mówiąc, że „pomimo zmniejszenia produkcji rolnej kraju nie dotknie żaden kryzys”, co stoi w całkowitej sprzeczności z realiami panującej suszy;
J. mając na uwadze, że Erytrea wspiera proces chartumski (inicjatywę UE i Unii Afrykańskiej przyjętą 28 listopada 2014 r. w celu rozwiązania problemu migracji i handlu ludźmi), zakładający wdrożenie konkretnych projektów, w tym budowanie potencjału władzy sądowniczej oraz podnoszenie świadomości;
K. mając na uwadze, że w ramach Programu Sektora Bezpieczeństwa (SSP) Międzyrządowego Organu ds. Rozwoju w dniu 22 lutego 2016 r. w Addis Abebie (Etiopia) oficjalnie przyjęto raport badawczy zatytułowany „Human Smuggling and Trafficking on the Horn of Africa-Central Mediterranean Route” (Przemyt ludzi oraz handel nimi na szlaku Róg Afryki – centralny szlak śródziemnomorski);
L. mając na uwadze, że Erytrea jest jednym z krajów generujących największą liczbę uchodźców na świecie, stanowiących trzecią najliczniejszą grupę ludzi (po Syryjczykach i Afgańczykach) podejmujących ryzykowną podróż do Europy i zdanych na bezlitosnych przemytników, aby dokonać niebezpiecznej przeprawy przez Morze Śródziemne; mając na uwadze, że w związku z tym sytuacja w Erytrei ma bezpośredni wpływ na Europę, ponieważ gdyby w kraju były szanowane i przestrzegane prawa człowieka, a jego ludność mogła mieszkać tam bez obaw, Erytrejczycy mogliby powrócić do ojczyzny;
M. mając na uwadze, że szczególną uwagę należy poświęcić pozostającym bez opieki dzieciom będącym ofiarami handlu ludźmi, ponieważ ze względu na ich szczególną bezbronność wymagają one specjalnej pomocy i wsparcia;
N. mając na uwadze, że stabilizacja w Erytrei leży w interesie UE, jako że obecna sytuacja zmusza znaczną część ludności kraju do ucieczki, a tysiące ludzi tracą życie w wyniku działalności przestępczej, w tym przemytu ludzi i handlu ludźmi;
1. zauważa z wielkim zaniepokojeniem utrzymującą się wciąż godną ubolewania sytuację w zakresie praw człowieka w Erytrei;
2. wyraża zgodę na przydział 200 mln EUR przez najbliższe sześć lat na rzecz krajowego programu orientacyjnego w ramach jedenastego EFR, mając na celu propagowanie ograniczania ubóstwa oraz rozwój społeczno-gospodarczy, zwalczanie politycznych i gospodarczych przyczyn emigracji, a także sfinansowanie projektów dotyczących energii ze źródeł odnawialnych, efektywności energetycznej oraz zarządzania gospodarczego; przypomina, że środki te stanowią uzupełnienie innych obszarów współpracy, takich jak Europejski Instrument na rzecz Wspierania Demokracji i Praw Człowieka;
3. wzywa Erytreę do wykazania się przejrzystością i dobrymi rządami w zakresie finansów publicznych; wzywa Delegaturę UE w Erytrei do bliskiego monitorowania sytuacji politycznej w kraju w celu zapewnienia zależności kontynuacji współpracy rozwojowej UE od osiągania znaczących postępów w dziedzinie poszanowania praw człowieka i demokratyzacji, w szczególności wolności wypowiedzi, wolności prasy oraz wolności zgromadzeń; zaznacza, że brak szeroko zakrojonego rozwoju gospodarczego sprzyja emigracji; podkreśla znaczącą rolę kobiet, w tym podczas walki o niepodległość, i wzywa do emancypacji kobiet i równouprawnienia płci;
4. przypomina, że osoba małoletnia pozbawiona opieki jest przede wszystkim dzieckiem, które może być w niebezpieczeństwie, i że ochrona dzieci, a nie polityka imigracyjna, musi być przewodnią zasadą państw członkowskich i UE w postępowaniu z małoletnimi pozbawionymi opieki w celu poszanowania podstawowej zasady nadrzędnego interesu dziecka; przypomina, że każdą bez wyjątku osobę w wieku poniżej 18 roku życia należy postrzegać jako dziecko, czyli osobę małoletnią; przypomina, że pozostawiane bez opieki osoby małoletnie, zwłaszcza dziewczęta, są dwa razy bardziej podatne na problemy i trudności niż pozostali małoletni;
5. apeluje do społeczności międzynarodowej oraz do partnerów przyczyniających się do rozwoju Erytrei o interwencję w tej sytuacji i wywieranie nacisków na rząd Erytrei, aby przyjął pomoc zewnętrzną w celu wsparcia społeczności szczególnie podatnych na zagrożenia, zanim obecny kryzys zaostrzy się, w szczególności w następstwie suszy;
6. nadal wyraża ogromne zaniepokojenie sytuacją w zakresie praw człowieka w Erytrei; ponawia skierowane do władz Erytrei wezwanie do natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia parlamentarzystów, dziennikarzy (w tym obywatela Szwecji Dawita Isaaka, z którym od 2005 r. nie ma możliwości kontaktu), duchownych oraz wszystkich więźniów politycznych;
7. domaga się od rządu Erytrei jednoznacznych gwarancji wdrożenia demokratycznych reform i zapewnienia poszanowania praw człowieka, w tym przez wdrożenie zaleceń opracowanych podczas 18. sesji grupy roboczej ds. powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka i przyjętych przez niego w dniu 7 lutego 2014 r.;
8. wzywa Radę do zagwarantowania, że z przyznanych środków nie skorzysta rząd Erytrei, lecz będą one ściśle przypisane do celów zaspokojenia potrzeb ludności Erytrei w zakresie rozwoju, demokracji, praw człowieka, dobrych rządów i bezpieczeństwa;
9. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Wspólnemu Zgromadzeniu Parlamentarnego AKP–UE, Radzie Unii Afrykańskiej, Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa.