PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w zakresie praworządności i demokracji w Polsce
6.11.2017 - (2017/2931(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Ryszard Legutko, Anna Fotyga, Tomasz Poręba, Ryszard Czarnecki, Karol Karski, Edward Czesak, Beata Gosiewska, Czesław Hoc, Marek Jurek, Sławomir Kłosowski, Zdzisław Krasnodębski, Urszula Krupa, Zbigniew Kuźmiuk, Stanisław Ożóg, Bolesław Piecha, Jadwiga Wiśniewska, Kosma Złotowski w imieniu grupy ECR
B8‑0594
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w zakresie praworządności i demokracji w Polsce
Parlament Europejski,
– uwzględniając artykuły 2, 3, 4, 5 oraz 6 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFEU) definiujące kategorie i obszary kompetencji UE;
– uwzględniając art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) i zasadę pomocniczości;
– uwzględniając art. 7 TUE w sprawie ryzyka poważnego naruszenia bądź poważnego i stałego naruszenia zasady praworządności;
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że obecny polski rząd posiada najsilniejszy mandat do sprawowania władzy w historii kraju od upadku komunizmu;
B. mając na uwadze, że trwa proces konsultacji Komisji Europejskiej z polskim rządem w sprawie Trybunału Konstytucyjnego oraz reformy Krajowej Rady Sądownictwa oraz Sądu Najwyższego;
C. mając na uwadze, że zgodnie z art. 7 TUE kompetencjami w zakresie stwierdzenia ryzyka poważnego naruszenia bądź poważnego i stałego naruszenia zasady praworządności dysponują Rada i Rada Europejska, a nie Komisja Europejska;
D. mając na uwadze, że Polska nigdy nie kwestionowała swojego przywiązania do zasady praworządności; mając na uwadze, że to właśnie tą zasadą kieruje się rząd przy wprowadzaniu reform zapowiedzianych podczas kampanii wyborczej;
E. mając na uwadze, że zgodnie z traktatową zasadą lojalnej współpracy Polska prowadzi z Komisją Europejską wyczerpujący dialog dotyczący reform wprowadzanych przez rząd i przedstawia wyczerpujące wyjaśnienia w tym zakresie zarówno Komisji, jak i państwom członkowskim;
F. mając na uwadze, że zmiany w systemie sądownictwa są przedmiotem szerokich konsultacji społecznych i politycznych i że wciąż nie jest znany ostateczny kształt przepisów o Sądzie Najwyższym i Krajowej Radzie Sądownictwa;
G. mając na uwadze, że rząd Rzeczpospolitej Polskiej wyczerpująco i terminowo odpowiedział na wszystkie dotychczasowe zalecenia Komisji Europejskiej w sprawie praworządności w Polsce, podkreślając, że podejmowane działania legislacyjne, których nadrzędnym celem jest reforma systemu wymiaru sprawiedliwości, są zgodne ze standardami europejskimi i odpowiadają oczekiwaniom społecznym w tym zakresie;
1. podkreśla, że na mocy art. 5 TEU określającego zasadę pomocniczości w dziedzinach, które nie należą do jej wyłącznych kompetencji, Unia podejmuje działania tylko wówczas i tylko w takim zakresie, w jakim cele zamierzonego działania nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie;
2. zaznacza tym samym, że nowe projekty legislacyjne, takie jak propozycje ustaw o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz o Sądzie Najwyższym, nie powinny być przedmiotem ingerencji instytucji UE, jako że na podstawie zasady pomocniczości ich cele zostaną najlepiej zrealizowane przez polskie władze;
3. ponownie przypomina, że trwają zaawansowane konsultacje między Komisją Europejską a Polską; podkreśla, że zmiany w wyżej wymienionych obszarach są tematem dyskusji pomiędzy rządem, prezydentem, opozycją, a także ekspertami oraz organizacjami pozarządowymi i społecznymi;
4. zwraca uwagę, iż Komisja Europejska, prowadząc dialog z Polską, odnosi się do trwającego procesu legislacyjnego i tym samym staje się uczestnikiem wewnętrznej debaty politycznej, co nie ułatwia merytorycznego rozwiązania sporu;
5. wyraża ubolewanie, iż przedstawiając swoje zastrzeżenia, Komisja Europejska często stosuje podwójne standardy, oskarżając rząd o wprowadzanie rozwiązań, które stosowane są w innych państwach członkowskich, jak na przykład różny wiek emerytalny dla kobiet i mężczyzn;
6. podkreśla, że debata tego typu nie może być upolityczniona oraz powinna opierać się na faktach i na zasadzie poszanowania suwerenności państw członkowskich; uważa, że wyznacznikiem w tej kwestii może być liczba spraw przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej, dotyczących niewykonywania jego wyroków; zauważa, że Polska ma jedynie dwie takie sprawy na etapie przedsądowym, znacznie mniej niż niektóre inne państwa członkowskie, gdzie ich liczba może sięgnąć nawet jedenastu;
7. przypomina, że kompetencjami w zakresie stwierdzenia ryzyka poważnego naruszenia bądź poważnego i stałego naruszenia zasady praworządności dysponują Rada i Rada Europejska, a nie Komisja Europejska;
8. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji Europejskiej, Radzie, państwom członkowskim UE, Radzie Europy oraz Europejskiej Komisji dla Demokracji przez Prawo.