PROJEKT REZOLUCJI w sprawie autonomicznych systemów uzbrojenia
5.9.2018 - (2018/2752(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Michael Gahler, Cristian Dan Preda, José Ignacio Salafranca Sánchez‑Neyra, David McAllister, Sandra Kalniete, Laima Liucija Andrikienė, Elmar Brok, Tunne Kelam, Eduard Kukan, Julia Pitera, Bogdan Andrzej Zdrojewski w imieniu grupy PPE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0308/2018
B8‑0309/2018
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie autonomicznych systemów uzbrojenia
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoją analizę z dnia 3 maja 2013 r. zatytułowaną „Wpływ wykorzystywania dronów i zdalnie sterowanych robotów w działaniach wojennych na prawa człowieka”,
– uwzględniając swoje wcześniejsze stanowiska, zalecenia i rezolucje, np. przyjęty na posiedzeniu plenarnym w dniu 13 marca 2018 r. mandat do rozpoczęcia negocjacji w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Europejski program rozwoju przemysłu obronnego, rezolucję z dnia 13 grudnia 2017 r. w sprawie sprawozdania rocznego dotyczącego praw człowieka i demokracji na świecie w 2016 r. oraz polityki Unii Europejskiej w tym zakresie[1], zalecenie dla Rady z dnia 7 lipca 2016 r. w sprawie 71. sesji Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych[2] oraz rezolucję z dnia 27 lutego 2014 r. w sprawie stosowania uzbrojonych dronów[3],
– uwzględniając oświadczenia UE w sprawie autonomicznych śmiercionośnych systemów uzbrojenia wygłoszone na forum grupy ekspertów rządowych stron Konwencji o zakazie lub ograniczeniu użycia pewnych broni konwencjonalnych w Genewie na jej posiedzeniach w dniach 13-17 listopada 2017 r. oraz 9-13 kwietnia 2018 r.,
– uwzględniając oświadczenia różnych państw, w tym państw członkowskich UE, wydane przed posiedzeniami grupy ekspertów rządowych w latach 2017 i 2018,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że konwencja ONZ w sprawie niektórych rodzajów broni konwencjonalnej ma na celu zakazanie lub ograniczenie stosowania określonych rodzajów broni, które uznaje się za przyczynę niepotrzebnego lub nieuzasadnionego cierpienia walczących i które stanowią zagrożenie dla całej ludności cywilnej;
B. mając na uwadze, że grupa ekspertów rządowych stron konwencji o zakazie lub ograniczeniu użycia pewnych broni konwencjonalnych w Genewie prowadzi obecnie rozmowy i analizy w sprawie autonomicznych systemy uzbrojenia;
C. mając na uwadze, że nie istnieją jeszcze w pełni autonomiczne śmiercionośne systemy uzbrojenia; mając na uwadze, że systemy nieautonomiczne takie jak systemy zautomatyzowane, zdalnie sterowane lub telesterowane nie są uznawane za autonomiczne śmiercionośne systemy uzbrojenia;
D. mając na uwadze, że w procesie podejmowania decyzji o użyciu broni śmiercionośnej najważniejszą rolę odgrywa człowiek i nadzór z jego strony, ponieważ człowiek pozostaje odpowiedzialny za decyzję o życiu lub śmierci;
E. mając na uwadze, że prawo międzynarodowe, w tym międzynarodowe prawo humanitarne i prawa człowieka, ma pełne zastosowanie do wszystkich systemów uzbrojenia i ich operatorów, a także mając na uwadze, że przestrzeganie prawa międzynarodowego stanowi kluczowy wymóg, który muszą spełniać państwa, zwłaszcza jeżeli chodzi o takie zasady jak ochrona ludności cywilnej czy środki ostrożności w razie ataku;
F. mając na uwadze, że śmiercionośny system uzbrojenia należy uznać za autonomiczny, jeżeli został opracowany w taki sposób, który pozwala mu na zmianę wbudowanego programu, niewykonanie zaprogramowanego zadania lub zmianę zasad wykonania zadania bez udziału człowieka;
G. mając na uwadze, że sterowanie śmiercionośnym systemem uzbrojenia przez człowieka należy uznać za istotne, jeżeli umożliwia temu operatorowi zmianę zadania systemu lub przerwanie zadania, aby dostosować się do międzynarodowego prawa humanitarnego;
1. podkreśla potrzebę rozwiązania kwestii potencjalnych wyzwań, jakie autonomiczne śmiercionośne systemy uzbrojenia stwarzają na szczeblu międzynarodowym, przypominając jednocześnie, że systemy te nie są jeszcze w pełni dopracowane; zwraca się do państw członkowskich o działanie na rzecz wypracowania spójnego stanowiska w tej sprawie;
2. podkreśla – w świetle niejednolitego podejścia państw-stron konwencji o zakazie lub ograniczeniu użycia pewnych broni konwencjonalnych – potrzebę ustanowienia wstępnej roboczej definicji autonomicznego śmiercionośnego systemu uzbrojenia i istotnej kontroli przez człowieka, ponieważ wprowadzenie takich przepisów przez UE przyczyniłoby się do określenia i wypracowania akceptowalnych standardów międzynarodowych i ograniczeń w zakresie takich systemów w przyszłości;
3. w świetle powyższego wzywa wiceprzewodniczącą Komisji / wysoką przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, państwa członkowskie i Radę do wypracowania i przyjęcia wspólnego stanowiska w sprawie autonomicznych systemów uzbrojenia; podkreśla potrzebę uwzględnienia przepisów dotyczących istotnej kontroli przez człowieka w zakresie stosowania broni śmiercionośnej;
4. podkreśla, że unijne siły zbrojne ani siły sojuszników UE nie używają obecnie żadnej broni lub systemów uzbrojenia stanowiących autonomiczny śmiercionośny system uzbrojenia; przypomina, że broni i systemów uzbrojenia przeznaczonych specjalnie do obrony własnych baz, sił zbrojnych i ludności przed wysoce dynamicznymi zagrożeniami, takimi jak pociski rakietowe, amunicja i samoloty, nie uważa się za śmiercionośne autonomiczne systemy uzbrojenia; zwraca uwagę na fakt, że decyzje o uruchomieniu broni wycelowanej w samolot załogowy muszą podejmować ludzie;
5. ostrzega Unię Europejską i państwa członkowskie przed podjęciem zbyt wielu samoograniczeń w odniesieniu do potencjalnych zagrożeń, jakie niosą za sobą śmiercionośne autonomiczne systemy uzbrojenia, prowadzących do utraty przewagi technologicznej i pozbawienia się potencjalnych możliwości wykorzystania takiej broni na polu walki w przyszłości w przypadku gdy inni poważni gracze na arenie międzynarodowej nie przyjmą podobnych restrykcyjnych zasad;
6. nalega, aby wszyscy operatorzy przyszłych autonomicznych systemów uzbrojenia przechodzili ścisłe i kompleksowe szkolenie dotyczące prawnych, etycznych i moralnych aspektów sterowania takimi systemami i możliwych skutków;
7. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych, parlamentom i rządom państw członkowskich oraz sekretarzowi generalnemu NATO.
- [1] Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0494.
- [2] Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0317.
- [3] Dz.U. C 285 z 29.8.2017, s. 110.