Wspólny projekt rezolucji - RC-B7-0675/2010Wspólny projekt rezolucji
RC-B7-0675/2010

WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Zachodniej Saharze

24.11.2010

zgodnie z art. 110 ust. 4 Regulaminu
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy polityczne:
ALDE (B7‑0675/2010)
Verts/ALE (B7‑0676/2010)
S&D (B7‑0677/2010)
EFD (B7‑0678/2010)
ECR (B7‑0679/2010)
GUE/NGL (B7‑0680/2010)
PPE (B7‑0682/2010)

Ioannis Kasoulides, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Santiago Fisas Ayxela, Marco Scurria, Ernst Strasser, Cristian Dan Preda w imieniu grupy politycznej PPE
Adrian Severin, Véronique De Keyser, María Muñiz De Urquiza, Vincent Peillon, Guido Milana, Norbert Neuser, Ana Gomes, Gilles Pargneaux, Ulrike Rodust, Andres Perello Rodriguez, Richard Howitt w imieniu grupy S&D
Ivo Vajgl, Kristiina Ojuland, Luigi de Magistris, Izaskun Bilbao Barandica, Carl Haglund, Ramon Tremosa i Balcells, Anneli Jäätteenmäki, Graham Watson w imieniu grupy ALDE
Raül Romeva i Rueda, Nicole Kiil-Nielsen, Ulrike Lunacek, Hélène Flautre, Jill Evans, Oriol Junqueras Vies, Judith Sargentini, François Alfonsi, Isabella Lövin, Barbara Lochbihler, Michèle Rivasi, Catherine Grèze, Frieda Brepoels, Martin Häusling, Jean Lambert, Bart Staes, Franziska Keller, José Bové, Indrek Tarand, Emilie Turunen, Margrete Auken, Alyn Smith, Eva Joly w imieniu grupy Verte/ALE
Charles Tannock, Michał Tomasz Kamiński, Tomasz Piotr Poręba, Adam Bielan, Ryszard Antoni Legutko, Zbigniew Ziobro, Jacek Olgierd Kurski, Marek Henryk Migalski, Ryszard Czarnecki w imieniu grupy ECR
Willy Meyer, João Ferreira, Sabine Lösing, Sabine Wils, Miguel Portas, Rui Tavares, Marisa Matias, Bairbre de Brún, Jacky Hénin, Marie-Christine Vergiat, Patrick Le Hyaric, Takis Hadjigeorgiou, Helmut Scholz w imieniu grupy GUE/NGL
Fiorello Provera w imieniu grupy EFD

Procedura : 2010/2954(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
RC-B7-0675/2010
Teksty złożone :
RC-B7-0675/2010
Teksty przyjęte :

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Zachodniej Saharze

Parlament Europejski,

 uwzględniając odpowiednie rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ dotyczące Sahary Zachodniej,

 

–   uwzględniając rezolucję 1920(2010) Rady Bezpieczeństwa ONZ, która przedłużyła mandat misji ONZ na rzecz referendum w Saharze Zachodniej (MINURSO),

–   uwzględniając najnowsze sprawozdania sekretarza generalnego ONZ dla Rady Bezpieczeństwa w sprawie sytuacji dotyczącej Sahary Zachodniej z 14 kwietnia 2008 r., 13 kwietnia 2009 r. i z 6 kwietnia 2010 r.,

–   uwzględniając Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych ratyfikowany przez Maroko w dniu 3 maja 1979 r.,

 

–   uwzględniając układ eurośródziemnomorski ustanawiający stowarzyszenie między Unią Europejską i państwami członkowskimi z jednej strony, a Królestwem Maroko z drugiej, w szczególności art. 2 tego układu,

 

–   mając na uwadze oświadczenie UE z dnia 7 grudnia 2009 r. sprawie 8. sesji Rady Stowarzyszenia UE-Maroko oraz wspólne oświadczenie wydane na pierwszym szczycie UE-Maroko w dniu 7 marca 2010 r.,

 

–   uwzględniając w szczególności wnioski wyciągnięte z wizyt delegacji ad hoc Parlamentu w Saharze Zachodniej we wrześniu 2006 r. i styczniu 2009 r., które wezwały do rozszerzenia mandatu misji ONZ na rzecz referendum w Saharze Zachodniej (MINURSO), pod warunkiem wyrażenia zgody przez wszystkie zainteresowane strony, tak aby udzielić jej uprawnień w zakresie monitorowania poszanowania praw człowieka w Saharze Zachodniej, i które wezwały Komisję, aby również, lub gdzie to stosowne, monitorowała sytuacje w zakresie praw człowieka w Zachodniej Saharze za pośrednictwem swego przedstawicielstwa w Rabacie i regularnie wysyłała tam misje,

–   uwzględniając wcześniejsze rezolucje w sprawie Sahary Zachodniej, a w szczególności rezolucję z dnia 27 października 2005 r.[1],

–   uwzględniając oświadczenie wysokiej przedstawiciel UE Catherine Ashton w sprawie Sahary Zachodniej z dnia 10 listopada 2010 r.,

–   uwzględniając oświadczenia Rady i Komisji z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie sytuacji w Zachodniej Saharze,

–   uwzględniając art. 110 ust. 4 Regulaminu,

A. mając na uwadze kilka tysięcy obywateli Sahrawi, który opuścili swe miasta i rozbili namioty na peryferiach El Aaiun, zakładając obóz Gdaim Izyk na znak pokojowego protestu przeciwko swej sytuacji społecznej, politycznej i gospodarczej oraz warunków życia,

B.  mając na uwadze, że zdaniem obserwatorów ONZ po kilku tygodniach ich liczba osiągnęła 15 000 osób, i mając na uwadze przywrócenie dialogu z władzami,

C. mając na uwadze, że w niedzielę 24 października br. zamordowano czternastoletniego Saharawi Nayema El-Garhiego, a pozostałe pięć osób zostało zranione przez wojsko marokańskie podczas próby przedostania się do obozu na peryferiach El Aaiun,

D. mając na uwadze, że w dniu 8 listopada 2010 r. podczas akcji marokańskich sił bezpieczeństwa mającej na celu rozbicie obozu demonstrantów w Gadaym Izik śmierć poniosła wciąż nieznana liczba osób, w tym oficerowie policji i sił bezpieczeństwa, mając na uwadze, że napłynęły również informacje o znacznej liczbie rannych osób cywilnych, ponieważ do likwidacji obozu siły bezpieczeństwa użyły gazu łzawiącego i pałek,

E.  mając na uwadze, że do zamieszek tych doszło w tym samym dniu, gdy w Nowym Jorku otwierano 3. rundę nieformalnych rozmów na temat statusu Sahary Zachodniej z udziałem Maroka, Frontu Polisario i krajów-obserwatorów, Algierii i Mauretanii,

F.  mając na uwadze, że członkom parlamentów krajowych i regionalnych z UE oraz posłom do Parlamentu Europejskiego nie udało się dostać do El Aaiun ani do obozu Gdaim Izyk, a niektórzy zostali nawet wydaleni z El Aaiunu,

G. mając na uwadze okrutną śmierć obywatela Hiszpanii Babi Hamdaya Buyemy w okolicznościach, które wciąż nie zostały ustalone,

H. mając na uwadze, że po ponad 30 latach proces dekolonizacji w Saharze Zachodniej jeszcze się nie skończył,

I.   mając na uwadze, że UE pozostaje zatroskana konfliktem w Saharze Zachodniej oraz regionalnymi konsekwencjami i implikacjami tej sytuacji, w tym w zakresie praw człowieka w Saharze Zachodniej, i w pełni wspiera sekretarza generalnego ONZ oraz jego osobistego wysłannika w wysiłkach zmierzających do osiągnięcia sprawiedliwego, trwałego i wzajemnie akceptowanego rozwiązania politycznego, które pozwoli narodowi Sahary Zachodniej stanowić o sobie, jak przewidziano to w rezolucjach ONZ,

J.   mając na uwadze, że kilka sprawozdań wykazało, iż zasoby naturalne Sahary Zachodniej są eksploatowane, zaś ludność lokalna nie czerpie z tego żadnych korzyści,

1.  wyraża swe wielkie zaniepokojenie znacznym pogorszeniem się sytuacji w Saharze Zachodniej i zdecydowanie potępia gwałtowne zamieszki, do jakich doszło podczas usuwania obozu Gdaim Izyk oraz w mieście Laâyoune;

2.  wzywa wszystkie strony do zachowania spokoju i powstrzymania się od dalszej przemocy;

3.  ubolewa nad ofiarami śmiertelnymi i wyraża swą solidarność z rodzinami zmarłych, rannych i zaginionych;

4.  odnotowuje powołanie przez marokański parlament komisji śledczej w celu przeprowadzenia dochodzenia w sprawie przebiegu wypadków, które doprowadziły do interwencji władz marokańskich, uważa jednak, że ONZ byłby najwłaściwszym organem do przeprowadzenia niezależnego międzynarodowego dochodzenia z myślą o wyjaśnieniu okoliczności wypadków, śmierci i zaginięć;

5.  ubolewa nad atakami wymierzonymi w wolność prasy i informacji, jakich doświadczyło wielu europejskich dziennikarzy, i zwraca się do Królestwa Maroka o udzielenie prasie, niezależnym obserwatorom i organizacjom humanitarnym wolnego dostępu do Sahary Zachodniej i swobody poruszania się po niej; ubolewa nad wprowadzeniem przez władze marokańskie zakazu wjazdu do Sahary Zachodniej dla parlamentarzystów, dziennikarzy, mediów i niezależnych obserwatorów;

6.  podkreśla konieczność wezwania organów ONZ do zaproponowania ustanowienia mechanizmu monitorowania praw człowieka w Saharze Zachodniej;

7.  z zadowoleniem przyjmuje wznowienie nieformalnych posiedzeń Maroka z Frontem Polisario pod auspicjami specjalnego wysłannika sekretarza generalnego ONZ, nawet w tak napiętej sytuacji, i wzywa podmioty regionalne do odegrania konstruktywnej roli;

8.  przypomina swe poparcie dla wznowienia nieformalnych rozmów między stronami konfliktu w dążeniu do osiągnięcia sprawiedliwego, trwałego i wzajemnie akceptowanego politycznego rozwiązania zgodnie z odpowiednimi rezolucjach Rady Bezpieczeństwa ONZ;

9.  wzywa Komisję, aby dopilnowała przeznaczenia niezbędnej pomocy humanitarnej o zwiększonych środkach dla uchodźców z ludu Sahrawi, których liczba waha się między 90 a 165 tysiącami, a którzy mieszkają w regionie Tindouf, w celu zaspokojenia ich podstawowych potrzeb w zakresie żywności, wody, mieszkania i opieki lekarskiej oraz poprawy ich warunków życia;

10. wyraża swe zaniepokojenie aresztowaniami i zarzutami naruszania praw człowieka obrońców ludu Sahrawi na obszarze Sahary Zachodniej; apeluje o to, by obrońców praw człowieka przetrzymywanych w więzieniach na obszarze Sahary Zachodniej traktowano zgodnie z międzynarodowymi normami i o przeprowadzenie ich szybkiego i sprawiedliwego procesu;

11. wzywa UE do zaapelowania do Królestwa Maroka, by przestrzegało prawa międzynarodowego odnośnie do wykorzystywania naturalnych zasobów Sahary Zachodniej;

12. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz Wysokiemu Przedstawicielowi Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, Sekretarzowi Generalnemu ONZ, Sekretarzowi generalnemu Unii Afrykańskiej, delegacji PE ds. stosunków z krajami Maghrebu, a także Prezydium Euro-śródziemnomorskiego Zgromadzenia Parlamentarnego, parlamentowi i rządowi Maroka i Algierii, Frontowi Polisario, a także parlamentom i rządom Algierii i Mauretanii.