WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI Program dystrybucji żywności wśród osób najbardziej potrzebujących w Unii
5.7.2011
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy polityczne:
Verts/ALE, S&D (B7‑0397/2011)
PPE (B7‑0398/2011)
ALDE (B7‑0399/2011)
GUE/NGL (B7‑0455/2011)
Csaba Őry, Czesław Adam Siekierski, Giovanni La Via, Georgios Papastamkos w imieniu grupy politycznej PPE
Pervenche Berès, Alejandro Cercas, Luis Manuel Capoulas Santos, Paolo De Castro w imieniu grupy politycznej S&D
Sylvie Goulard, George Lyon, Marian Harkin, Louis Michel, Jean-Luc Bennahmias, Frédérique Ries, Marielle De Sarnez w imieniu grupy politycznej ALDE
Marije Cornelissen, José Bové, Raül Romeva i Rueda, Karima Delli w imieniu grupy politycznej Verts/ALE
Ilda Figueiredo, Patrick Le Hyaric, Bairbre de Brún, Alfreds Rubiks w imieniu grupy politycznej GUE/NGL
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie programu dystrybucji żywności wśród osób najbardziej potrzebujących w Unii
Parlament Europejski,
– uwzględniając art. 27 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku)[1] oraz rozporządzenie Komisji (WE) nr 983/2008 z dnia 3 października 2008 r. przyjmujące plan podziału pomiędzy państwa członkowskie zasobów zapisanych w roku budżetowym 2009 na dostawy żywności pochodzącej z zapasów interwencyjnych do wykorzystania przez osoby najbardziej potrzebujące we Wspólnocie[2],
– uwzględniając zmieniony wniosek Komisji w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do dystrybucji produktów żywnościowych wśród osób najbardziej potrzebujących w Unii (COM(2010)0486),
– uwzględniając wyrok Sądu Unii Europejskiej w sprawie T-576/08,
– uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 562/2011 z dnia 10 czerwca 2011 r. przyjmujące plan podziału pomiędzy państwa członkowskie środków zapisanych w roku budżetowym 2012 na dostawy żywności pochodzącej z zapasów interwencyjnych do wykorzystania przez osoby najbardziej potrzebujące w Unii Europejskiej oraz wprowadzające odstępstwa od określonych przepisów rozporządzenia (UE) nr 807/2010[3],
– uwzględniając swoją rezolucję ustawodawczą z dnia 26 marca 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1290/2005 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej oraz rozporządzenie (WE) nr 1234/2007 ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) w odniesieniu do dystrybucji żywności wśród osób najbardziej potrzebujących we Wspólnocie (COM(2008)0563 – C6-0353/2008 – 2008/0183(CNS))[4],
– uwzględniając swoje oświadczenie z dnia 4 kwietnia 2006 r. w sprawie omawianego programu, rezolucję z dnia 22 maja 2008 r., swoją rezolucję ustawodawczą z dnia 26 marca 2009 r. oraz wniosek Komisji COM(2010)0486,
– uwzględniając zalecenie Rady 92/441/EWG w sprawie wspólnych kryteriów dotyczących wystarczających zasobów i pomocy społecznej w systemach zabezpieczenia społecznego,
– uwzględniając art. 110 ust. 4 Regulaminu Parlamentu Europejskiego,
A. mając na uwadze, że według szacunków Komisji 43 miliony osób w UE są zagrożone niedostatkiem żywności,
B. mając na uwadze, że w związku z kryzysem gospodarczym i finansowym oraz gwałtownie rosnącymi cenami żywności na niedostatek żywności narażonych jest jeszcze więcej osób,
C. mając na uwadze, że według szacunków Komisji 80 milionom osób w UE grozi ubóstwo, a w wyniku kryzysu finansowego i gospodarczego liczba osób cierpiących z powodu ubóstwa może jeszcze wzrosnąć; mając na uwadze, że jednym z pięciu priorytetów strategii Europa 2020 jest ograniczenie ubóstwa i wykluczenia społecznego w Unii Europejskiej,
D. mając na uwadze, że w programie dystrybucji żywności wśród osób najbardziej potrzebujących w Unii, ustanowionego w 1987 r. w kontekście wspólnej polityki rolnej (WPR), udziela się obecnie pomocy żywnościowej 13 milionom osób cierpiących z powodu ubóstwa w 19 państwach członkowskich, a jego łańcuchy dystrybucji obejmują około 240 banków żywności i organizacji charytatywnych,
E. mając na uwadze znaczny spadek poziomu zapasów interwencyjnych UE,
F. mając na uwadze, że w wyniku reformy WPR omawiany program był w coraz większym stopniu zależny od zakupów rynkowych, co doprowadziło do spadku poziomu zapasów interwencyjnych stanowiących tradycyjne źródło dostaw programu,
G. mając na uwadze, że Sąd orzekł, iż należy unieważnić art. 2 rozporządzenia (WE) nr 983/2008 dotyczący dodatkowych zakupów żywności na rynku,
H. mając na uwadze, że w wyniku wyroku Sądu wniosek Komisji na 2012 r. przewiduje drastyczne obniżenie poziomu środków finansowych: z 500 mln EUR w 2011 r. do 113 mln EUR w 2012 r.,
I. mając na uwadze, że w 2014 r. rozpocznie się nowy okres finansowania WPR i powiązanych z nią programów oraz funduszy strukturalnych, w tym Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS),
1. podkreśla, że nagłe zatrzymanie obecnego, dobrze funkcjonującego programu pomocy bez wcześniejszego poinformowania i przygotowania będzie miało poważne konsekwencje dla najsłabszych obywateli UE i że nie jest to w finansowaniu wiarygodna praktyka;
2. w związku z tym wzywa Komisję i Radę do opracowania na pozostałe lata okresu finansowania (2012 i 2013) rozwiązania przejściowego, by uniknąć raptownego i ostrego spadku poziomu pomocy żywnościowej w wyniku obcięcia środków z 500 mln EUR do 113 mln EUR oraz by zagwarantować, że osób zależnych od pomocy żywnościowej nie dotknie niedostatek żywności;
3. apeluje, by w perspektywie długoterminowej wszystkie zainteresowane podmioty dokonały szczegółowej oceny stosowności programu pomocy żywnościowej, szczególnie jako części WPR, w kontekście nowego okresu finansowania, który zacznie się w 2014 r.;
4. odnotowuje ogłoszenie przez komisarza Daciana Cioloşa w dniu 29 czerwca 2011 r. propozycji wyłączenia programu dystrybucji żywności dla najuboższych z WPR i zauważa, że trzeba zapewnić wystarczający poziom środków finansowych;
5. przypomina, że programy skierowane do osób potrzebujących muszą być realizowane w świetle postępowań toczących się przed Sądem Pierwszej Instancji, co Komisja słusznie zauważyła w preliminarzu budżetowym na rok 2012; zwraca uwagę, że w wyroku z dnia 13 kwietnia 2011 r. w sprawie T-576/08 Sąd orzekł, że omawianym programem objęte mogą być tylko dostawy żywności pochodzącej z zapasów interwencyjnych w przeciwieństwie do wydatków na rynkowe zakupy dostarczanej żywności; uważa, że w związku z wyrokiem art. 2 rozporządzenia nr 983/2008 nie może służyć za podstawę prawną dystrybucji żywności wśród potrzebujących;
6. zwraca się do Komisji o zaproponowanie zmian w rozporządzeniu w sprawie programu dystrybucji żywności wśród najbardziej potrzebujących, by wyjść z obecnego impasu na szczeblu Rady; uważa, że w przyszłym okresie programowania finansowego należy znaleźć najodpowiedniejszą podstawę prawną;
7. podkreśla, że prawo do żywności jest podstawowym prawem człowieka oraz że jest ono zapewnione, gdy wszyscy ludzie przez cały czas mają fizyczny i gospodarczy dostęp do odpowiedniego, bezpiecznego i bogatego w składniki odżywcze pożywienia, które zaspokaja ich potrzeby i preferencje żywieniowe, pozwalając na prowadzenie aktywnego i zdrowego życia; zauważa, że pożywienie ubogie w składniki odżywcze ma negatywne skutki dla zdrowia;
8. podkreśla, że zdrowa, wysokojakościowa żywność jest szczególnie istotna dla dzieci i przyczynia się do zaspokojenia ich potrzeb rozwojowych i edukacyjnych;
9. z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę Komisji i agencji Organizacji Narodów Zjednoczonych na rzecz wspólnego frontu walki z brakiem bezpieczeństwa żywnościowego i niedożywieniem na całym świecie;
10. podkreśla, że należy zagwarantować rolnikom za ich pracę godne i uczciwe dochody oraz wynagrodzenia; zauważa, że w wielu regionach rolnicy borykają się z trudnościami finansowymi; z naciskiem wzywa Komisję do zajęcia się kwestią ubóstwa na obszarach wiejskich oraz rozpadu społeczności wiejskich;
11. uważa, że w kontekście poprawy bezpieczeństwa żywnościowego oraz tworzenia zrównoważonych systemów produkcji i dostaw kluczowe znaczenie w perspektywie długoterminowej ma ograniczanie marnowania żywności;
12. podkreśla znaczenie udzielania pomocy najsłabszym i najuboższym członkom społeczeństwa na szczeblu europejskim, szczególnie w świetle obecnego kryzysu gospodarczego, finansowego i społecznego;
13. przypomina, że jednym z pięciu celów strategii Europa 2020 jest ograniczanie ubóstwa i wykluczenia społecznego w Unii Europejskiej; podkreśla, że do walki z ubóstwem konieczna jest zintegrowana polityka łącząca godziwe dochody z godnymi warunkami pracy i życia oraz dostępem do wszystkich praw podstawowych: politycznych, gospodarczych, społecznych i kulturowych; uważa, że środki w dziedzinie pomocy żywnościowej mogą być jednym z elementów szerszej zintegrowanej polityki zwalczania ubóstwa; przyznaje, że jednym ze skutków ubocznych ubóstwa jest często niedożywienie i niedostatek żywności;
14. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich.