WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji syryjskich uchodźców w państwach graniczących z Syrią
22.5.2013 - (2013/2611(RSP))
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy:
ECR (B7‑0199/2013)
S&D (B7‑0222/2013)
PPE (B7‑0226/2013)
Verts/ALE (B7‑0227/2013)
ALDE (B7‑0228/2013)
José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Mairead McGuinness, Elmar Brok, Cristian Dan Preda, Ria Oomen-Ruijten, Mário David, Tokia Saïfi, Hans‑Gert Pöttering, Giovanni La Via, Laima Liucija Andrikienė, Filip Kaczmarek, Rodi Kratsa-Tsagaropoulou, Michèle Striffler, Eleni Theocharous, Alf Svensson, Anne Delvaux, Roberta Angelilli, Daniel Caspary, Sari Essayah, Mariya Gabriel, Elena Băsescu w imieniu grupy PPE
Véronique De Keyser, Ana Gomes, María Muñiz De Urquiza, Saïd El Khadraoui, Pino Arlacchi, Emilio Menéndez del Valle, Pier Antonio Panzeri, Boris Zala, Maria Eleni Koppa, David Martin w imieniu grupy S&D
Marietje Schaake, Annemie Neyts-Uyttebroeck, Ivo Vajgl, Alexander Graf Lambsdorff, Izaskun Bilbao Barandica, Marielle de Sarnez, Nathalie Griesbeck, Robert Rochefort, Louis Michel, Johannes Cornelis van Baalen, Sarah Ludford, Kristiina Ojuland, Sonia Alfano, Hannu Takkula, Alexandra Thein w imieniu grupy ALDE
Judith Sargentini, Malika Benarab-Attou, Tarja Cronberg w imieniu grupy Verts/ALE
Charles Tannock, Geoffrey Van Orden, Sajjad Karim w imieniu grupy ECR
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji syryjskich uchodźców w państwach graniczących z Syrią
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Syrii, w szczególności rezolucje z dni 16 lutego[1] i 13 września 2012 r.[2], a także w sprawie uchodźców uciekających przed konfliktami zbrojnymi,
– uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych w sprawie Syrii z dni 23 marca, 23 kwietnia, 14 maja, 25 czerwca, 23 lipca, 15 października, 19 listopada i 10 grudnia 2012 r. oraz z dni 23 stycznia, 18 lutego, 11 marca i 22 kwietnia 2013 r.; uwzględniając posiedzenie Rady ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych z października 2012 r., podczas którego poparto ustanowienie przez Komisję regionalnego programu ochrony; uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej w sprawie Syrii z dni 2 marca, 29 czerwca i 14 grudnia 2012 r. oraz z dnia 8 lutego 2013 r.,
– uwzględniając oświadczenia w sprawie syryjskich uchodźców złożone przez wiceprzewodniczącą Komisji/wysoką przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Catherine Ashton, zwłaszcza jej uwagi przedstawione podczas debaty plenarnej w Strasburgu w dniu 13 marca 2013 r. oraz jej oświadczenie z dnia 8 maja 2013 r.; uwzględniając oświadczenia w sprawie syryjskich uchodźców i reakcji UE złożone przez komisarz ds. współpracy międzynarodowej, pomocy humanitarnej i reagowania kryzysowego Kristalinę Georgiewą, zwłaszcza jej oświadczenie z dnia 12 maja 2013 r., a także uwzględniając sprawozdania sytuacyjne i zestawienia informacyjne ECHO (DG ds. Pomocy Humanitarnej i Ochrony Ludności) dotyczące Syrii,
– uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2059 z dnia 20 lipca, nr 2043 z dnia 21 kwietnia i nr 2042 z dnia 14 kwietnia 2012 r., a także zaktualizowane sprawozdanie niezależnej międzynarodowej komisji śledczej ONZ z dnia 11 marca 2013 r.; uwzględniając opracowania Rady Bezpieczeństwa na temat Syrii przygotowane przez podsekretarz generalną do spraw humanitarnych i koordynator pomocy w sytuacjach kryzysowych Valerie Amos, w szczególności opracowanie z dnia 18 kwietnia 2013 r.,
– uwzględniając oświadczenia w sprawie Syrii złożone przez sekretarza generalnego ONZ oraz uwagi wysokiego komisarza ONZ ds. uchodźców António Guterresa skierowane do Rady Bezpieczeństwa, w szczególności z dnia 18 kwietnia 2013 r.; uwzględniając rezolucje Rady Praw Człowieka ONZ w sprawie Syryjskiej Republiki Arabskiej z dni 2 grudnia 2011 r. oraz 22 marca 2013 r.,
– uwzględniając posiedzenie Grupy Przyjaciół Narodu Syryjskiego w Marrakeszu oraz międzynarodową konferencję, która odbyła się w Paryżu w dniu 28 stycznia 2013 r.,
– uwzględniając najnowszy regionalny plan reakcji na sytuację w Syrii na okres od stycznia do czerwca 2013 r. oraz wszystkie regionalne plany reakcji opracowane przez wysokiego komisarza ONZ ds. uchodźców, począwszy od pierwszego takiego planu z marca 2012 r.,
– uwzględniając plan pomocy humanitarnej dla Syrii na 2013 r. (SHARP) z dnia 19 grudnia 2012 r. przygotowany przez rząd Syryjskiej Republiki Arabskiej we współpracy z systemem ONZ,
– uwzględniając Syryjskie Forum Humanitarne, które powstało wiosną 2012 r., a także jego ostatnie posiedzenie w dniu 19 lutego 2013 r.,
– uwzględniając biuletyny dotyczące sytuacji humanitarnej w Syrii wydane przez Biuro ONZ ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (OCHA),
– uwzględniając rezolucje Zgromadzenia Ogólnego ONZ w sprawie Syrii, w szczególności rezolucję nr 46/182 pt. „Wzmocnienie koordynacji kryzysowej pomocy humanitarnej ONZ” oraz załączone do niej wytyczne, a także rezolucję nr 67/183 w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w Syrii,
– uwzględniając sprawozdanie podsumowujące z międzynarodowej konferencji na wysokim szczeblu gromadzącej darczyńców pomocy dla Syrii, która to konferencja odbyła się w Kuwejcie w dniu 30 stycznia 2013 r.,
– uwzględniając komunikat końcowy z posiedzenia grupy działania na rzecz Syrii z dnia 30 czerwca 2012 r.,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając konwencje genewskie z 1949 r. i towarzyszące im protokoły dodatkowe,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych, Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych, Konwencję w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, Konwencję o prawach dziecka i protokół fakultatywny do niej w sprawie angażowania dzieci w konflikty zbrojne oraz Konwencję w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa, których to aktów Syria jest stroną,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 i 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że do dnia 16 maja 2013 r. Biuro Wysokiego Komisarza ONZ ds. Uchodźców (UNHCR) zarejestrowało łącznie 1 523 626 syryjskich uchodźców w krajach sąsiadujących oraz w Afryce Północnej; mając na uwadze, że szacuje się, iż ogólna liczba uchodźców, w tym niezarejestrowanych, jest dużo wyższa; mając na uwadze, że według UNHCR od pomocy zależnych jest 7 mln Syryjczyków, z czego 3,1 mln dzieci, a liczba osób przesiedlonych wewnątrz kraju w dniu 6 maja 2013 r. wynosiła 4,25 mln; mając na uwadze, że według tych samych źródeł liczba uchodźców obecnych w krajach przyjmujących (w tym uchodźców oczekujących na rejestrację) na dzień 16 maja 2013 r. przedstawiała się następująco: Turcja – 347 815; Liban – 474 461; Jordania – 474 405; Irak – 148 028; Egipt – 68 865; Maroko, Algieria i Libia – 10 052 (zarejestrowanych); mając na uwadze, że każdego dnia tysiące Syryjczyków uciekają do krajów ościennych, a UNHCR przewiduje, że do końca 2013 r. Syrię opuści ogółem 3,5 mln uchodźców;
B. mając na uwadze, że liczba syryjskich uchodźców oraz osób potrzebujących pomocy rośnie w dramatycznym tempie, ponieważ sytuacja polityczna i humanitarna pogarsza się z każdym dniem trwania konfliktu zbrojnego; mając na uwadze, że nie tylko ludność cywilna, ale również kilku byłych przywódców politycznych i wojskowych reżimu oraz ambasadorów zbiegło do sąsiadujących krajów lub dalej; mając na uwadze, że konflikt zbrojny w Syrii stanowi poważne zagrożenie dla kruchego bezpieczeństwa i stabilności całego regionu; mając na uwadze, że ryzyko rozprzestrzenienia się konfliktu zbrojnego może zmienić swój charakter z przejściowego na strukturalny; mając na uwadze, że UE i społeczność międzynarodowa nie mogą sobie pozwolić na kolejną katastrofę; mając na uwadze, że ogólnoregionalna katastrofa o wymiarze politycznym, dotyczącym bezpieczeństwa i humanitarnym rozbiłaby zdolność społeczności międzynarodowej do niesienia pomocy;
C. mając na uwadze, że tysiące uciekinierów z Syrii to dezerterzy z sił zbrojnych uciekający przed koniecznością popełniania zbrodni wojennych lub zbrodni przeciwko ludzkości lub też osoby unikające służby wojskowej z podobnych powodów;
D. mając na uwadze, że w maju ONZ oszacowała, że w wyniku aktów przemocy w Syrii śmierć poniosło co najmniej 80 000 osób, w większości cywilnych;
E. mając na uwadze, że większość Syryjczyków odczuwa skutki zniszczenia podstawowej infrastruktury, w tym szkół i szpitali, dewaluacji waluty, rosnących cen żywności, niedoboru paliwa i energii elektrycznej oraz braku wody, pożywienia i leków; mając na uwadze, że fizyczny dostęp do osób potrzebujących pomocy humanitarnej w Syrii pozostaje znacznie ograniczony i zależy od współpracy rządu Asada;
F. mając na uwadze, że agencje ONZ donoszą o postępach osiąganych w zakresie organizowania międzyagencyjnych konwojów z pomocą przez linie konfliktu do obszarów kontrolowanych przez rząd lub opozycję, a także do obszarów, o które toczy się spór; mając na uwadze, że bariery biurokratyczne i obecne w całym kraju punkty kontrolne (w rękach zarówno rządu, jak i opozycji) utrudniają skuteczną reakcję humanitarną we wszystkich częściach Syrii;
G. mając na uwadze, że rejestracja pozostaje kluczowym mechanizmem umożliwiającym identyfikację, ochronę i wsparcie osób potrzebujących, zwłaszcza nowo przybyłych mających specjalne potrzeby, w tym osób niepełnosprawnych, starszych, małoletnich bez opieki i dzieci oddzielonych od bliskich, aby można było zapewnić im priorytetowe wsparcie;
H. mając na uwadze, że kraje przyjmujące przez cały czas trwania konfliktu zbrojnego utrzymują politykę otwartych granic, ale przyjmują uchodźców w różny sposób; mając na uwadze, że ich możliwości przyjęcia coraz większego strumienia uchodźców i udzielenia im schronienia zaczynają się wyczerpywać, gdyż tzw. incydenty przygraniczne wykazują tendencję do regularnego powtarzania się; mając na uwadze, że Liban zdecydował się prowadzić politykę wykluczającą zakładanie obozów dla uchodźców i w dużej mierze przyjął uchodźców do społeczności lokalnych; mając na uwadze, że około trzy czwarte syryjskich uchodźców w krajach sąsiadujących żyje poza obozami, w środowisku miejskim; mając na uwadze, że w 23 obozach dla uchodźców w Turcji, Jordanii i Iraku przebywa około 350 000 Syryjczyków;
I. mając na uwadze, że organizacje pomocowe zajmują się obecnie sytuacją syryjskich uchodźców w Jordanii, Libanie i Iraku, skupiając się głównie na kobietach i dzieciach, które mają szczególne potrzeby, ale są często zaniedbywane w miejskich społecznościach uchodźców; mając na uwadze, że rozlokowanie uchodźców na terenach wiejskich wymaga złożonego programu rejestracji miejskiej;
J. mając na uwadze, że kraje przyjmujące uchodźców stoją w obliczu własnych ogromnych wyzwań wewnętrznych, w tym braku stabilności gospodarczej, inflacji i bezrobocia, przy czym Liban i Jordania znajdują się w szczególnie trudnej sytuacji;
K. mając na uwadze, że opłacanie czynszu staje się coraz poważniejszym problemem dla wielu syryjskich uchodźców z uwagi na rosnące przeludnienie i rywalizację o schronienie oraz na wzrost cen; mając na uwadze, że uchodźcy borykają się z problemami dochodów niewystarczających do pokrycia wydatków, ograniczonych możliwości zatrudnienia, wyczerpania oszczędności i rosnących poziomów zadłużenia; mając na uwadze, że rywalizacja o pracę i rosnące ceny żywności to czynniki wzmagające napięcia między społecznością lokalną a uchodźcami, zwłaszcza w Libanie i Jordanii, które łącznie przyjęły ponad milion uchodźców;
L. mając na uwadze, że niezbędne są stałe wysiłki na rzecz zwiększenia wsparcia dla społeczności przyjmujących, aby umożliwić im utrzymywanie otwartych granic, udzielanie pomocy uchodźcom oraz zapewnienie odpowiedniej infrastruktury oraz aby złagodzić napięcia i odciążyć te społeczności;
M. mając na uwadze, że ograniczenia finansowe wciąż wstrzymują terminowe i skuteczne świadczenie podstawowej pomocy humanitarnej; mając na uwadze, że plan SHARP wymaga łącznego finansowania w wysokości 563 mln USD w celu zaspokojenia potrzeb ludności syryjskiej; mając na uwadze, że według stanu na dzień 6 maja 2013 r. plan ten był sfinansowany jedynie w 61%;
N. mając na uwadze, że aktualny regionalny plan reakcji na sytuację w Syrii sporządzony przez ONZ (RRP 4) jest obecnie poddawany przeglądowi, z myślą o okresie do grudnia 2013 r.; mając na uwadze, że w dniu 7 czerwca 2013 r. ONZ wystosuje nowy apel o środki finansowe, który będzie reakcją na coraz większą liczbę uchodźców uciekających z Syrii i na ich stałe potrzeby oraz obejmie większe wsparcie dla rządów i społeczności krajów przyjmujących, a jego kwota prawdopodobnie sięgnie 3 mld USD;
O. mając na uwadze, że według raportów organizacji pomocowych jedynie 30% do 40% ogólnej kwoty środków finansowych, które obiecała wyłożyć społeczność międzynarodowa, rzeczywiście przekazano;
P. mając na uwadze, że istnieje zagrożenie, iż pomoc humanitarna stanie się niestabilna; mając na uwadze, że wszystkie zaangażowane organizacje humanitarne potrzebują środków finansowych na poziomie, który przekracza ustalone przez tradycyjnych darczyńców budżety na pomoc humanitarną; mając na uwadze, że należy ustanowić nadzwyczajne mechanizmy finansowania, aby zaspokoić podstawowe potrzeby wynikające z kryzysu syryjskiego;
Q. mając na uwadze, że UE jest największym ofiarodawcą pomocy; mając na uwadze, że na dzień 22 kwietnia 2013 r. łączna kwota środków przeznaczonych przez UE na pomoc humanitarną w odpowiedzi na kryzys w Syrii wyniosła 473 mln EUR, w tym 200 mln EUR z samej Unii i 273 mln EUR od państw członkowskich; mając na uwadze, że w dniu 12 maja 2013 r. Komisja zapowiedziała przeznaczenie na ten cel dodatkowych środków w wysokości 65 mln EUR;
R. mając na uwadze, że konflikt dotknął ok. 400 000 uchodźców palestyńskich znajdujących się w Syrii; mając na uwadze, że Palestyńczycy w dużej mierze zachowują neutralność w tym konflikcie; mając na uwadze, że Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Pomocy Uchodźcom zarejestrowała niemal 50 000 Palestyńczyków w Libanie oraz niemal 5 000 w Jordanii; mając na uwadze, że Jordania zamknęła swoją granicę przed Palestyńczykami uciekającymi z ogarniętej konfliktem Syrii, a także mając na uwadze, że większość z nich nie może pracować w Libanie; mając na uwadze, że iraccy, afgańscy, somalijscy i sudańscy uchodźcy w Syrii również narażeni są na nowe wysiedlenia;
S. mając na uwadze, że sytuacja w zakresie bezpieczeństwa w obozie Zaatari w Jordanii uległa pogorszeniu i powszechne są tam kradzieże i pożary; mając na uwadze, że obóz w Zaatari stał się czwartym pod względem wielkości miastem w Jordanii, ponieważ przebywa w nim 170 000 osób; mając na uwadze, że bunty i gwałtowne protesty, do których dochodzi w obozach dla uchodźców, są spowodowane złymi warunkami bytowymi i opóźnieniami w dostarczaniu pomocy humanitarnej; mając na uwadze, że ogólny brak bezpieczeństwa w dalszym ciągu stanowi zagrożenie życia dla przebywających w obozie, co dotyczy również pracowników organizacji humanitarnych; mając na uwadze, że dochodzi do ataków na pracowników organizacji humanitarnych rozprowadzających pomoc, do ich hospitalizacji, a nawet zabójstw, a dziennikarze padają ofiarą pobić;
T. mając na uwadze, że według organizacji międzynarodowych kobiety i dziewczęta w obozach dla uchodźców padają ofiarą coraz powszechniejszej przemocy na tle seksualnym, przy czym gwałt wykorzystuje się jako narzędzie walki; mając na uwadze, że uchodźcy syryjscy, których dotknęła przemoc na tle seksualnym, nie mają dostępu do odpowiedniej opieki medycznej; mając na uwadze, że nieproporcjonalna liczba dziewcząt i kobiet w obozach dla uchodźców wychodzi za mąż; mając na uwadze, że z informacji pochodzących z kilku źródeł wynika, iż w obozach dla uchodźców dochodzi do zawierania z syryjskimi uchodźcami czasowych małżeństw mut’a, czyli tzw. małżeństw dla przyjemności;
U. mając na uwadze, że w marcu 2013 r. ONZ wszczęła niezależne dochodzenie w sprawie domniemanego użycia broni chemicznej w Syrii; mając na uwadze, że zarzuty te mogły przyczynić się do masowych wysiedleń ludności; mając na uwadze, że reżim syryjski odmówił wpuszczenia do kraju zespołu dochodzeniowego ONZ;
1. wyraża poważne zaniepokojenie trwającym kryzysem humanitarnym w Syrii oraz jego skutkami dla krajów sąsiadujących; wyraża zaniepokojenie faktem, że exodus uchodźców z Syrii nadal nabiera tempa; przypomina, że rząd prezydenta Asada jest w pierwszym rzędzie odpowiedzialny za zadbanie o dobrobyt swoich obywateli;
2. ponownie z całą surowością potępia brutalność i okrucieństwa skierowane przeciwko ludności syryjskiej, jakich dopuszcza się reżim syryjski; wyraża najgłębsze zaniepokojenie powagą powszechnego i systematycznego łamania praw człowieka oraz prawdopodobnymi zbrodniami przeciw ludzkości, na które przyzwalają lub których dopuszczają się władze syryjskie, armia syryjska, siły bezpieczeństwa i związane z nimi bojówki; potępia doraźne, pozasądowe egzekucje i wszelkie inne formy naruszania praw człowieka popełniane przez grupy i siły opozycyjne wobec reżimu prezydenta Asada; ponownie apeluje do prezydenta Baszara Al‑Asada i jego reżimu o bezzwłoczne ustąpienie, aby umożliwić w tym kraju pokojowe i demokratyczne przemiany angażujące wszystkie strony i prowadzone pod przewodnictwem Syrii;
3. wzywa wszystkie uzbrojone podmioty do natychmiastowego położenia kresu przemocy w Syrii; ponownie podkreśla, że wszystkie strony kryzysu muszą w pełni przestrzegać międzynarodowego prawa humanitarnego, którego głównym celem jest ochrona ludności cywilnej; podkreśla, że winni powszechnych, systematycznych i rażących naruszeń praw człowieka w Syrii w ostatnich 24 miesiącach muszą zostać pociągnięci do odpowiedzialności i stanąć przed sądem; w związku z tym zdecydowanie popiera apele Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka o przekazanie sprawy dotyczącej sytuacji w Syrii do Międzynarodowego Trybunału Karnego;
4. składa kondolencje rodzinom ofiar; pochwala odwagę Syryjczyków oraz ponownie zapewnia o swojej solidarności z Syryjczykami walczącymi o wolność, godność i demokrację;
5. uważa, że kluczem do rozwiązania konfliktu są mechanizmy polityczne mogące ułatwić proces polityczny pod przewodnictwem Syrii, który będzie propagował wiarygodne i skuteczne rozwiązanie polityczne z udziałem wszystkich rzeczywiście zainteresowanych zmianami, przy zapewnieniu pełnego poszanowania powszechnych wartości demokracji, praworządności, praw człowieka i podstawowych wolności, ze szczególnym uwzględnieniem praw mniejszości etnicznych, kulturowych i religijnych, jak również praw kobiet; ponownie podkreśla priorytetową potrzebę rozdzielenia działań humanitarnych i politycznych, aby ułatwić dostęp do osób potrzebujących pomocy; wzywa UE i Europejską Służbę Działań Zewnętrznych do opracowania planu zarządzania politycznego na obszarach wyzwolonych, co obejmowałoby również możliwość zniesienia sankcji gospodarczych;
6. zwraca uwagę, że wszyscy uciekinierzy z Syrii mają prawo do dalszej ochrony, gdyż grożą im niebezpieczeństwa inne niż te opisane w ust. 26 wytycznych UNHCR, mianowicie nadmiernie surowe lub niewspółmierne kary, które mogą przybrać formę tortur bądź nieludzkiego i poniżającego traktowania, a nawet arbitralnej egzekucji;
7. wzywa członków Rady Bezpieczeństwa ONZ, zwłaszcza Rosję i Chiny, do wywiązania się z obowiązku położenia kresu przemocy i represjom wobec ludności syryjskiej, między innymi poprzez przyjęcie rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ na podstawie wydanego przez nią oświadczenia prasowego z dnia 18 kwietnia 2013 r., a także do udzielenia mandatu dla dostaw pomocy humanitarnej do wszystkich regionów Syrii; wzywa wiceprzewodniczącą/wysoką przedstawiciel, by dołożyła wszelkich starań w celu doprowadzenia do przyjęcia rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ, wywierając skuteczny nacisk dyplomatyczny zarówno na Rosję, jak i Chiny; wzywa UE do dalszego analizowania na forum Rady Bezpieczeństwa ONZ i w ścisłej współpracy ze Stanami Zjednoczonymi, Turcją i Ligą Państw Arabskich wszystkich opcji w ramach obowiązku ochrony (R2P) umożliwiających pomoc ludności syryjskiej i powstrzymanie przelewu krwi; zdecydowanie wspiera pracę Niezależnej Komisji Dochodzeniowej dotyczącą sytuacji w Syrii i z zadowoleniem przyjmuje opracowany przez nią uaktualniony raport;
8. popiera wspólny apel sekretarza stanu USA Johna Kerry'ego i ministra spraw zagranicznych Rosji Siergieja Ławrowa o jak najszybsze zwołanie międzynarodowej konferencji pokojowej w sprawie Syrii w ramach działań następczych po konferencji genewskiej w czerwcu 2012 r.;
9. wyraża zaniepokojenie dalszą militaryzacją konfliktu i przemocą na tle wyznaniowym; odnotowuje rolę różnych podmiotów regionalnych, w tym w zakresie dostaw broni, i wyraża zaniepokojenie efektami ubocznymi konfliktu syryjskiego w krajach ościennych, przybierającymi formę kryzysu humanitarnego oraz dotyczącymi bezpieczeństwa i stabilności; zdecydowanie potępia zamachy bombowe dokonane przy użyciu samochodu-pułapki w pobliżu bazy uchodźców syryjskich w mieście Reyhanli, w prowincji Hatay w południowo-wschodniej Turcji w dniu 11 maja 2013 r., w których zginęło i poniosło obrażenia kilkadziesiąt osób, a także zdecydowanie potępia przypadki ostrzału artyleryjskiego i kierowania ognia przez syryjskie siły zbrojne w stronę krajów ościennych; popiera wiceprzewodniczącą/wysoką przedstawiciel, która potępiła wszelkiego rodzaju ataki terrorystyczne;
10. podkreśla, że UE ponosi szczególną odpowiedzialność za stabilność i bezpieczeństwo w regionach z nią sąsiadujących oraz wzywa wiceprzewodniczącą/wysoką przedstawiciel i komisarza ds. rozszerzenia i polityki sąsiedztwa do dopilnowania, by UE odgrywała wiodącą rolę w zapobieganiu rozprzestrzenianiu się konfliktu zbrojnego w Syrii na kraje sąsiadujące;
11. przekazuje wyrazy uznania dla społeczności przyjmujących uchodźców i dla krajów sąsiadujących z Syrią, zwłaszcza Jordanii, Libanu, Turcji i Iraku, w związku z wykazaną przez nich zaradnością, jeśli chodzi o zapewnianie schronienia i udzielanie pomocy humanitarnej rodzinom uciekającym z ogarniętej konfliktem zbrojnym Syrii, ale jest głęboko zaniepokojony faktem, że możliwości tych krajów wyczerpują się niebezpiecznie szybko z powodu napływu syryjskich uchodźców i sytuacja ta może doprowadzić do niespotykanej wcześniej destabilizacji w regionie;
12. popiera i z zadowoleniem przyjmuje znaczny wkład wniesiony przez Komisję i państwa członkowskie w międzynarodowe programy pomocy humanitarnej, jak również przywództwo polityczne komisarz ds. współpracy międzynarodowej, pomocy humanitarnej i reagowania kryzysowego; z zadowoleniem przyjmuje zróżnicowanie przez Komisję partnerów działań humanitarnych w Syrii w celu świadczenia bardziej efektywnej i powszechnej pomocy, szczególnie w regionach pozostających poza kontrolą rządu; wzywa podmioty z UE i państwa członkowskie do lepszej koordynacji działań i pomocy na terytorium Syrii i poza nim;
13. apeluje do Komisji o przedstawienie obszernego pakietu pomocowego – służącego za przykład innym dużym darczyńcom – który miałby na celu opanowanie kryzysu humanitarnego w Syrii i krajach z nią sąsiadujących i obejmowałby trzy filary: i) większą pomoc humanitarną (za pośrednictwem ECHO), ii) wsparcie dla krajów przyjmujących w celu wzmocnienia społeczności lokalnych i zwiększenia potencjału oraz rozbudowy infrastruktury (za pośrednictwem DEVCO) oraz iii) sprawne wprowadzenie pakietów pomocy makrofinansowej dla Libanu i Jordanii;
14. podkreśla znaczenie niezamykania międzynarodowych granic i wzywa społeczność międzynarodową do zdecydowanego wsparcia Libanu i Jordanii w ich wysiłkach mających na celu radzenie sobie z coraz większym napływem uchodźców; wzywa wszystkie rządy krajów przyjmujących uchodźców w tym regionie i inne podmioty do przestrzegania zasady non-refoulement i równego traktowania uchodźców;
15. wzywa UE do podjęcia właściwych i odpowiedzialnych działań dotyczących możliwego napływu uchodźców do państw członkowskich UE;
16. apeluje o natychmiastową pomoc humanitarną dla wszystkich potrzebujących w Syrii, ze szczególnym uwzględnieniem rannych, uchodźców, osób wewnętrznie przesiedlonych, kobiet i dzieci; pochwala starania podejmowane w tym względzie przez Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża i UNRWA; domaga się od rządu prezydenta Asada umożliwienia organizacjom humanitarnym swobodnego dostępu do kraju; podkreśla potrzebę zacieśnienia współpracy, w tym również współpracy przygranicznej, między różnymi podmiotami działającymi na tym obszarze takimi jak władze lokalne, organizacje międzynarodowe i organizacje pozarządowe; uważa, że protokoły dotyczące pomocy oraz monitorowania na granicy wniosłyby wartość dodaną;
17. wzywa UE do wsparcia ustanowienia bezpiecznych obszarów wzdłuż granicy turecko-syryjskiej, a także ewentualnie w samej Syrii, oraz utworzenia korytarzy humanitarnych przez społeczność międzynarodową;
18. z zadowoleniem przyjmuje zakrojoną na szeroką skalę akcję niesienia pomocy humanitarnej, w którą angażują się organizacje międzynarodowe i lokalne pod auspicjami OCHA i UNHCR oraz pochwala odwagę i wytrwałość wszystkich pracowników humanitarnych (pracujących zarówno dla organizacji międzynarodowych, jak i lokalnych), którzy niosą pomoc i zapewniają opiekę medyczną; wzywa UE i społeczność międzynarodową do wzmocnienia ochrony ludności cywilnej, w tym pracowników organizacji humanitarnych i personelu medycznego; apeluje do społeczności międzynarodowej o znalezienie rozwiązania problemu stałego braku bezpieczeństwa oraz braku ładu i porządku publicznego w obozach dla uchodźców, między innymi poprzez podjęcie nowej inicjatywy na rzecz bezpieczeństwa w obozach; wzywa wszystkie strony konfliktu do przestrzegania międzynarodowego prawa humanitarnego oraz do ułatwienia organizacjom humanitarnym dostępu do kraju, aby ich pracownicy mogli zaspokajać rosnące potrzeby zarówno w jego granicach, jak i poza nimi;
19. apeluje do wszystkich państw, a w szczególności państw członkowskich UE, o sprawne wywiązanie się z zobowiązań podjętych podczas konferencji darczyńców w Kuwejcie w dniu 30 stycznia 2013 r.; wzywa UE i społeczność międzynarodową do ustanowienia mechanizmów rozliczalności, tak aby wszystkie obiecane fundusze faktycznie trafiły do wskazanych beneficjentów;
20. potępia stosowanie w syryjskim konflikcie zbrojnym przemocy na tle seksualnym, która jest również stosowana jako narzędzie walki i w związku z tym stanowi zbrodnię wojenną; wzywa UE i społeczność międzynarodową do przeznaczenia konkretnych środków na powstrzymanie przemocy na tle seksualnym oraz apeluje do społeczności przyjmujących uchodźców o zapewnianie ofiarom takiej przemocy właściwego leczenia;
21. z uwagi na coraz większe potrzeby uchodźców palestyńskich w Syrii i w krajach z nią sąsiadujących wzywa darczyńców do odpowiedniego finansowania UNRWA oraz wzywa UNRWA do zdecydowanego wsparcia nieustających wysiłków mających na celu podtrzymanie ich na duchu oraz ograniczenie do minimum ich cierpienia i przesiedleń;
22. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, parlamentom i rządom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz wszystkim stronom zaangażowanym w konflikt w Syrii.
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0057.
- [2] Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0351.