WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie Nigerii
13.4.2016 - (2016/2649(RSP))
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy:
EFDD (B8-0478/2016)
ECR (B8-0479/2016)
Verts/ALE (B8-0481/2016)
S&D (B8-0483/2016)
PPE (B8-0484/2016)
GUE/NGL (B8-0485/2016)
ALDE (B8-0486/2016)
Cristian Dan Preda, Elmar Brok, Davor Ivo Stier, Andrej Plenković, Lorenzo Cesa, Roberta Metsola, Patricija Šulin, Bogdan Brunon Wenta, Andrey Kovatchev, Joachim Zeller, Tunne Kelam, Ildikó Gáll-Pelcz, Lara Comi, József Nagy, Milan Zver, Marijana Petir, Giovanni La Via, Maurice Ponga, Claude Rolin, Jarosław Wałęsa, Jiří Pospíšil, Ramón Luis Valcárcel Siso, Adam Szejnfeld, Eva Paunova, György Hölvényi, Tomáš Zdechovský, Agnieszka Kozłowska-Rajewicz, Stanislav Polčák, Pavel Svoboda, Andrey Novakov, Romana Tomc, Ivan Štefanec, David McAllister, Michaela Šojdrová, Salvatore Cicu, Lefteris Christoforou, Anna Záborská, Therese Comodini Cachia, Ramona Nicole Mănescu, Dubravka Šuica, Csaba Sógor, Ivana Maletić, Luděk Niedermayer, Seán Kelly, Krzysztof Hetman, Thomas Mann, Sven Schulze, László Tőkés, Elisabetta Gardini w imieniu grupy PPE
Josef Weidenholzer, Victor Boştinaru, Knut Fleckenstein, Richard Howitt, Nikos Androulakis, Francisco Assis, Hugues Bayet, Brando Benifei, Goffredo Maria Bettini, José Blanco López, Vilija Blinkevičiūtė, Biljana Borzan, Soledad Cabezón Ruiz, Nicola Caputo, Nessa Childers, Andi Cristea, Nicola Danti, Isabella De Monte, Monika Flašíková Beňová, Doru-Claudian Frunzulică, Eider Gardiazabal Rubial, Enrico Gasbarra, Elena Gentile, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, Neena Gill, Michela Giuffrida, Sylvie Guillaume, Cătălin Sorin Ivan, Liisa Jaakonsaari, Eva Kaili, Miapetra Kumpula-Natri, Kashetu Kyenge, Arne Lietz, Javi López, Krystyna Łybacka, Costas Mavrides, Sorin Moisă, Alessia Maria Mosca, Victor Negrescu, Momchil Nekov, Demetris Papadakis, Vincent Peillon, Tonino Picula, Liliana Rodrigues, Daciana Octavia Sârbu, Monika Smolková, Tibor Szanyi, Marc Tarabella, Elena Valenciano, Julie Ward w imieniu grupy S&D
Charles Tannock, Mark Demesmaeker, Jana Žitňanská, Peter van Dalen, Anna Elżbieta Fotyga, Ryszard Antoni Legutko, Ryszard Czarnecki, Karol Karski, Tomasz Piotr Poręba, Raffaele Fitto, Geoffrey Van Orden, Angel Dzhambazki, Ruža Tomašić w imieniu grupy ECR
Marietje Schaake, Beatriz Becerra Basterrechea, Izaskun Bilbao Barandica, Ilhan Kyuchyuk, Petras Auštrevičius, Pavel Telička, Marielle de Sarnez, Valentinas Mazuronis, Ivo Vajgl, Filiz Hyusmenova, Martina Dlabajová, Ramon Tremosa i Balcells, Nedzhmi Ali, Dita Charanzová, José Inácio Faria, Fredrick Federley, Nathalie Griesbeck, Antanas Guoga, Marian Harkin, Ivan Jakovčić, Petr Ježek, Louis Michel, Maite Pagazaurtundúa Ruiz, Jozo Radoš, Frédérique Ries, Robert Rochefort, Hannu Takkula, Carolina Punset, Johannes Cornelis van Baalen, Hilde Vautmans, Paavo Väyrynen, Javier Nart, Gérard Deprez, Jasenko Selimovic, Cecilia Wikström w imieniu grupy ALDE
Lola Sánchez Caldentey, Marie-Christine Vergiat, Tania González Peñas, Miguel Urbán Crespo, Estefanía Torres Martínez, Xabier Benito Ziluaga, Patrick Le Hyaric, Barbara Spinelli, Stelios Kouloglou w imieniu grupy GUE/NGL
Jean Lambert, Maria Heubuch, Judith Sargentini, Michèle Rivasi, Bart Staes, Ernest Urtasun, Barbara Lochbihler, Tamás Meszerics, Davor Škrlec, Bodil Valero, Igor Šoltes, Bronis Ropė w imieniu grupy Verts/ALE
Fabio Massimo Castaldo, Ignazio Corrao, Piernicola Pedicini, Isabella Adinolfi, Laura Agea, Laura Ferrara w imieniu grupy EFDD
Barbara Kappel
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Nigerii
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Nigerii,
– uwzględniając wystąpienie prezydenta Muhammadu Buhariego przed Parlamentem Europejskim w dniu 3 lutego 2016 r.,
– uwzględniając wcześniejsze oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa w sprawie sytuacji w Nigerii,
– uwzględniając konkluzje Rady z dnia 9 lutego 2015 r. w sprawie sytuacji w Nigerii,
– uwzględniając wcześniejsze oświadczenia sekretarza generalnego ONZ w sprawie sytuacji w Nigerii,
– uwzględniając wcześniejsze oświadczenia Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie sytuacji w Nigerii,
– uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa oraz ministra spraw zagranicznych Federalnej Republiki Nigerii na szóstym dialogu na szczeblu ministerialnym pomiędzy Nigerią i UE, który odbył się w Brukseli w dniu 15 marca 2016 r.,
– uwzględniając decyzję Rady o umieszczeniu Boko Haram na unijnej liście organizacji uznawanych za terrorystyczne, która weszła w życie w dniu 29 maja 2014 r.,
– uwzględniając drugi przegląd umowy z Kotonu 2007–2013, ratyfikowany przez Nigerię w dniu 27 września 2010 r.,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając Konwencję w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet (CEDAW), przyjętą przez ONZ w 1979 r.,
– uwzględniając deklarację ONZ w sprawie likwidacji wszelkich form nietolerancji i dyskryminacji ze względu na wyznanie lub przekonania z 1981 r.,
– uwzględniając Afrykańską kartę praw człowieka i ludów z 1981 r., ratyfikowaną przez Nigerię w dniu 22 czerwca 1983 r.,
– uwzględniając Konstytucję Federalnej Republiki Nigerii, a w szczególności zapisy dotyczące ochrony wolności wyznania zawarte w rozdziale IV – Prawo do wolności myśli, sumienia i religii,
– uwzględniając wynik nigeryjskich wyborów prezydenckich, które odbyły się w marcu 2015 r.,
– uwzględniając sprawozdanie wysokiego komisarza ONZ ds. praw człowieka w sprawie naruszeń i nadużyć popełnianych przez Boko Haram oraz wpływu na prawa człowieka w dotkniętych krajach z dnia 29 września 2015 r.;
– uwzględniając cele ONZ w zakresie zrównoważonego rozwoju przyjęte we wrześniu 2015 r.,
– uwzględniając Konwencję praw dziecka ONZ, ratyfikowaną przez Nigerię w dniu 16 kwietnia 1991 r.,
– uwzględniając sprawozdanie Amnesty International pt. „Nigeria: Still waiting for justice, still waiting for change. Government must prioritise accountability in the north-east” [Nigeria: wciąż w oczekiwaniu na sprawiedliwość i zmianę. Rząd musi postawić na pierwszym miejscu odpowiedzialność za sytuację w północno-wschodniej części kraju],
– uwzględniając raport organizacji Human Rights Watch dotyczący sytuacji w Nigerii i opublikowany w styczniu 2016 r.,
– uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że dysponująca ogromnymi zasobami Nigeria jest największą gospodarką Afryki i jej najludniejszym i najbardziej kulturowo zróżnicowanym krajem; mając na uwadze, że odgrywa ona kluczową rolę w polityce regionalnej i polityce Afryki oraz jest siłą napędową regionalnej integracji w ramach Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej (ECOWAS); mając na uwadze, że mimo to jest jednym z krajów, w których występują największe nierówności społeczne, o szeroko rozpowszechnionej korupcji, która w znacznym stopniu pogłębia ekonomiczne i społeczne rozwarstwienie, a jej poziomowi bezpieczeństwa zagraża brutalne ekstremistyczne ugrupowanie Boko Haram;
B. mając na uwadze, że lata panowania wojskowych dyktatur, korupcji, braku politycznej stabilizacji i słabych rządów doprowadziły do zbyt małych inwestycji w infrastrukturę, oświatę i usługi społeczne, oraz mając na uwadze, że te braki wciąż pogarszają sytuację w zakresie przestrzegania praw gospodarczych i społecznych w Nigerii;
C. mając na uwadze, że więcej niż sześciu na dziesięciu Nigeryjczyków utrzymuje się za mniej niż 2 USD dziennie; mając na uwadze, że skrajna nędza jest jeszcze większa w północnych prowincjach, które są najsłabiej rozwinięte; mając na uwadze, że nędza bezpośrednio przyczynia się do podziałów społecznych, wrogości wyznaniowej i regionalnych podziałów; mając na uwadze, że współczynnik Giniego dramatycznie wzrósł w Nigerii i osiągnął poziom 48,8 w 2010 r.;
D. mając na uwadze, że organizacja Transparency International uplasowała Nigerię na 136. miejscu (na 175 krajów) w rankingu postrzegania korupcji za 2015 r.; mając na uwadze, że według niektórych szacunków rocznie na skutek kradzieży znika w Nigerii od 3 do 8 miliardów USD;
E. mając na uwadze, że mimo pokojowego przejęcia władzy przez prezydenta Buhariego w marcu 2015 r. pokojowi i stabilizacji w Nigerii zagraża seria ataków, zabójstw i porwań dokonywanych przez brutalne ekstremistyczne ugrupowanie Boko Haram, słabnąca na skutek niskich światowych cen ropy gospodarka, słabe instytucje polityczne, nieudana walka z korupcją i nierozstrzygnięte konflikty w Delcie Nigru i w regionie Middle Belt;
F. mając na uwadze, że Boko Haram zamordowało co najmniej 8 200 osób w 2014 i 2015 r.; mając na uwadze, że szacuje się, że ponad 2,6 miliona osób zostało przesiedlonych, a ponad 14,8 miliona ucierpiało na skutek rewolty Boko Haram;
G. mając na uwadze, że terroryzm jest co prawda globalnym zagrożeniem, ale zdolność społeczności międzynarodowej do podjęcia współpracy z nigeryjskimi władzami w celu zwalczania Boko Haram zależy od całkowitej wiarygodności, odpowiedzialności i przejrzystości nowego rządu; mając na uwadze, że brak działań ze strony rządu mających na celu położenie kresu bezkarności za popełnione zbrodnie wojenne na najwyższym szczeblu pozostaje jednym z najważniejszych problemów tego kraju; mając na uwadze, że prezydent Buhari obiecał wszcząć dochodzenie w tej sprawie;
H. mając na uwadze, że Boko Haram zmierza do ustanowienia w Nigerii państwa w pełni islamskiego, w tym do utworzenia w całym kraju trybunałów karnych stosujących prawo szariatu i do zakazania zachodniej edukacji; mając na uwadze, że Boko Haram porywa kobiety i dziewczęta, które wykorzystuje w samobójczych atakach; mając na uwadze, że niedawne samobójcze zamachy bombowe, w tym w dniu 16 marca, 11 lutego i 31 stycznia 2016 r. w północno-wschodniej Nigerii, spowodowały mnóstwo ofiar śmiertelnych;
I. mając na uwadze, że przemoc seksualna i ze względu na płeć, a także przemoc wobec lesbijek, gejów, osób biseksualnych, transpłciowych i interseksualnych (LGBTI) wciąż szerzy się w niespokojnych regionach północno-wschodniej Nigerii, oraz mając na uwadze, że prawa podstawowe, takie jak edukacja dziewcząt i kobiet, sprawiedliwość społeczna i sprawiedliwy podział dochodów państwa między obywateli uległy dramatycznemu pogorszeniu, tak jak i walka z korupcją;
J. mając na uwadze, że w dniach 14-15 lipca 2014 r. Boko Haram uprowadziło 270 uczennic ze szkoły w Chibok w północno-wschodniej Nigerii, oraz mając na uwadze, że większości z nich wciąż nie odnaleziono; mając na uwadze, że ich los pozostaje nieznany, choć istnieją obawy, że większość z nich została zmuszona do poślubienia rebeliantów lub przyłączenia się do ich szeregów, poddawana była przemocy seksualnej lub sprzedawana do niewoli, a dziewczęta innego wyznania niż islamskie zostały zmuszone do konwersji; mając na uwadze, że Boko Haram uprowadziło ponad 2 tys. kobiet i dziewcząt od 2009 r., w tym około 400 z Damasaku w prowincji Borno w dniu 24 listopada 2014 r.;
K. mając na uwadze, że nigeryjskie wojsko ogłosiło w dniu 6 kwietnia 2016 r., że co najmniej 800 bojowników złożyło broń w trzech ubiegłych tygodniach; mając na uwadze, że od 26 lutego 2016 r. nigeryjskie oddziały uwolniły 11 595 zakładników podczas ataków na terytorium kontrolowane przez Boko Haram w górskich rejonach między Nigerią, Czadem i Kamerunem;
L. mając na uwadze, że ciężki los porwanych uczennic uwypuklił wielką skalę problemów, a mianowicie regularne ataki na szkoły, brak nauczycieli i pilne zapotrzebowanie na międzynarodową pomoc przeznaczoną na renowację i odbudowę zniszczonych budynków; mając na uwadze, że brak szans na edukację oznacza, że niektóre dzieci od wielu lat nie uczęszczają do szkoły;
M. mając na uwadze, że brutalny ekstremizm Boko Haram przybiera masową skalę i przysparza ogromnych cierpień osobom wszystkich wyznań i narodowości, których dotyka fala przemocy; mając na uwadze, że w ubiegłym roku pojawiły się doniesienia o rosnącej liczbie chrześcijan zabijanych w północnej Nigerii;
N. mając na uwadze, że region Middle Belt od lat jest terenem politycznych i gospodarczych napięć między różnymi grupami etnicznymi i wyznaniowymi, a niedawne wybuchy przemocy są podsycane przez rywalizację o władzę i dostęp do gruntów między społecznością wędrowną i osiadłą;
O. mając na uwadze, że sektory ropy i gazu pozostają głównymi źródłami dochodów Nigerii, choć podział zysków płynących z bogactwa gospodarczego kraju jest wielce nierówny; mając na uwadze, że poziom ubóstwa i bezrobocia w północnej Nigerii jest znacznie wyższy niż na bogatym w ropę południu; mając na uwadze, że według szacunków Banku Światowego od 1960 r. Nigeria utraciła około 400 mld USD przychodów z ropy w wyniku korupcji, oraz mając na uwadze, że kolejne 20 mld USD zarobionych na ropie zniknęło ze skarbca tego kraju w ciągu ostatnich dwóch lat;
P. mając na uwadze powołanie przez kancelarię prezydenta specjalnego zespołu śledczego celem zbadania doniesień o przypadkach łamania praw człowieka przez służby bezpieczeństwa, w tym zabójstw, tortur i wymuszonych zaginięć;
Q. mając na uwadze, że w nigeryjskim senacie złożono właśnie projekt ustawy, której celem jest karanie rozpowszechniania „obraźliwych wypowiedzi” za pośrednictwem mediów społecznościowych lub krytyki rządu i innych osób za pośrednictwem mediów drukowanych i elektronicznych;
R. mając na uwadze, że nigeryjski senat rozpatruje obecnie projekt ustawy o zakazie składania nieistotnych petycji i o innych zagadnieniach z tym związanych; mając na uwadze, że ustawa ta ma na celu karanie rozpowszechniania „obraźliwych wypowiedzi” za pośrednictwem mediów społecznościowych lub publikacji kompromitujących petycji skierowanych pod adresem rządu i innych osób za pośrednictwem mediów drukowanych i elektronicznych;
1. z zadowoleniem przyjmuje pokojowe przekazanie władzy w Nigerii w wyniku wyborów prezydenckich i jest zadowolony z powodu wysokich oczekiwań co do ambitnego programu reform prezydenta Buhariego i jego rządu;
2. jest głęboko zaniepokojony stojącymi przed Nigerią ogromnymi wyzwaniami społecznymi, gospodarczymi, politycznymi i związanymi z bezpieczeństwem i ubolewa nad brakiem realnych postępów w walce z korupcją, która nęka społeczeństwo Nigerii od dziesięcioleci;
3. uznaje, że Nigeria ma potencjał, aby stać się potęgą gospodarczą i polityczną Afryki, ale jej rozwój był dotychczas hamowany przez złe zarządzanie gospodarcze, słabe struktury demokratyczne i ogromne rozwarstwienie; wzywa ponadto Unię Europejską i jej państwa członkowskie do wywiązania się ze spoczywającego na nich zobowiązania do zapewnienia kompleksowej pomocy politycznej, rozwojowej i humanitarnej celem wsparcia programów na wszystkich szczeblach administracji rządowej, które zajmują się problemami ubóstwa, bezrobocia ludzi młodych oraz słabej pozycji kobiet;
4. uważa, że to władze nigeryjskie muszą przewodzić walce z korupcją, i uważa, że brak działania w tym zakresie oznaczałby wydłużenie okresu biedy, nierówności, złej reputacji, ograniczonych inwestycji zewnętrznych oraz postawiłby pod znakiem zapytania szanse ludzi młodych; deklaruje ponadto wsparcie w osiągnięciu tego celu i w wysiłkach zmierzających do zerwania powiązań pomiędzy praktykami korupcyjnymi a terroryzmem;
5. pochwala wysiłki podejmowane przez rząd prezydenta Buhariego celem wzmocnienia swojej pozycji w walce z korupcją oraz zarządzenie, aby wszystkie państwowe transakcje finansowe przechodziły przez jedno konto bankowe, co pozwoli monitorować wydatki; apeluje do UE i jej państw członkowskich, by podjęły konkretne działania na rzecz skutecznego zapobiegania nielegalnym przepływom finansowym, uchylaniu się od opodatkowania i unikaniu go, a także wzmocnienia międzynarodowej współpracy demokratycznej w sprawach podatkowych;
6. wyraża solidarność z narodem Nigerii, który dotknęły akty terroru z rąk Boko Haram, prowadząc do śmierci tysięcy i przesiedleń ponad dwóch milionów osób; wzywa rząd Nigerii do podjęcia wszelkich koniecznych działań celem zapewnienia ochrony ludności cywilnej zgodnie z zobowiązaniami regionalnymi i międzynarodowymi kraju w zakresie praw człowieka, w tym przez wszczęcie kompleksowych, niezależnych i skutecznych dochodzeń w sprawie tego rodzaju przestępstw;
7. zdecydowanie potępia niedawne akty przemocy i zamachy przeprowadzone przez Boko Haram i wzywa rząd federalny do ochrony ludności w kraju i zajęcie się pierwotnymi źródłami przemocy, zapewniając równe prawa wszystkim obywatelom, w tym rozwiązując kwestie nierówności, kontroli żyznych gruntów, bezrobocia i ubóstwa; nie zgadza się na agresywne działania odwetowe nigeryjskiego wojska, które stanowiłyby złamanie prawa humanitarnego; z zadowoleniem jednak przyjmuje program nigeryjskiej armii „Bezpieczny korytarz”, którego celem jest rehabilitacja bojowników Boko Haram;
8. wyraża ubolewanie w obliczu rzezi kobiet, mężczyzn i dzieci, gwałtów i tortur oraz werbowania dzieci-żołnierzy i popiera determinację narodu Nigerii w walce z wszelkimi formami przemocy w kraju;
9. wzywa rząd Nigerii do opracowania kompleksowej strategii, która zajmie się pierwotnymi źródłami terroryzmu, i do zbadania – zgodnie z obietnicami – dowodów na łamanie praw człowieka przez nigeryjską armię; z zadowoleniem przyjmuje szczyt w Abudży poświęcony bezpieczeństwu, który ma się odbyć w maju 2016 r., i wzywa wszystkie zainteresowane strony do określenia konkretnych, trwałych rozwiązań w walce z terroryzmem przy jednoczesnym poszanowaniu praw człowieka i demokracji; podkreśla znaczenie współpracy regionalnej w niwelowaniu zagrożenia, jakim jest Boko Haram;
10. uważa, że druga rocznica uprowadzenia uczennic z Chibok 14 kwietnia powinna stanowić dla nigeryjskiego rządu oraz wspólnoty międzynarodowej nowy impuls do działania celem ich natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia, jak również uwolnienia 400 kobiet i dzieci uprowadzonych z miasta Damasak w listopadzie 2014 r. i innych uprowadzonych kobiet i dzieci;
11. apeluje do władz o zapewnienie łatwego dostępu do pełnego zakresu usług w dziedzinie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego dla kobiet i dziewcząt;
12. z niepokojem odnotowuje ataki na szkoły w północnej Nigerii, które pozbawiają dzieci możliwości nauki i mogą podsycać radykalizację wykorzystywaną przez agresywne ugrupowania ekstremistyczne takie jak Boko Haram;
13. zauważa, że Boko Haram atakuje bez wyjątku muzułmanów, chrześcijan, wyznawców innych religii i osoby niewierzące; potępia wzrost przemocy, w tym jej ukierunkowanie na instytucje religijne i wiernych;
14. potępia również ataki na rolników i konflikty wewnątrz grup etnicznych pomiędzy pasterzami bydła i rolnikami w regionie Middle Belt, w szczególności w prowincjach Plateau i Taraba, w których doszło do przypadków poważnego łamania praw człowieka, a od 2014 r. tysiące osób zostało zabitych;
15. wzywa rząd Nigerii i partnerów międzynarodowych do zwiększenia inwestycji w zapobieganie wewnętrznym konfliktom między pasterzami bydła i rolnikami i rozwiązywanie ich dzięki wsparciu współpracy za pośrednictwem wspólnych inicjatyw gospodarczych i dotyczących zarządzania zasobami naturalnymi;
16. apeluje do prezydenta Buhariego o dopilnowanie, aby jego rząd zapewnił Nigeryjczykom prawo do swobody wyznania oraz szerszych praw wszystkim obywatelom, zgodnie z obowiązującym prawem i Konstytucją Nigerii, a także wzywa nigeryjskich przywódców religijnych do pomocy w walce z ekstremizmem i radykalizacją;
17. wzywa wiceprzewodniczącą / wysoką przedstawiciel oraz państwa członkowskie do kontynuowania działań dyplomatycznych w Nigerii w celu zapewnienia pokoju, bezpieczeństwa, dobrych rządów i przestrzegania praw człowieka; wzywa wiceprzewodniczącą/ wysoką przedstawiciel oraz państwa członkowskie do kontynuowania w szczególności dialogu politycznego z Nigerią zgodnie z art. 8 zmienionej umowy z Kotonu oraz do zajęcia się w związku z tym kwestiami odnoszącymi się do uniwersalnych praw człowieka, w tym wolności myśli, sumienia, religii lub przekonań i braku dyskryminacji z jakiegokolwiek powodu, ujętymi w powszechnych, regionalnych i krajowych instrumentach praw człowieka;
18. wzywa władze nigeryjskie do odrzucenia ustawy zakazującej nieistotnych petycji i innych zagadnień z tym związanych, którą obecnie rozpatruje nigeryjski senat, ponieważ narusza ona wolność prasy i wolność wypowiedzi w Nigerii;
19. wzywa nigeryjski rząd i władze regionalne do zaprzestania kryminalizacji społeczności LGBTI i do zagwarantowania im prawa do wolności słowa;
20. wzywa nigeryjski rząd do podjęcia nadzwyczajnych środków w Delcie Nigru, w tym działań mających na celu położenie kresu nielegalnej działalności związanej z ropą naftową;
21. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, parlamentom i rządom państw członkowskich, prezydentowi Federalnej Republiki Nigerii, przewodniczącemu Unii Afrykańskiej, Wspólnemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu AKP-UE oraz Parlamentowi Panafrykańskiemu i przedstawicielom ECOWAS .