Przedłużenie pobytu w ośrodkach detencyjnych w Grecji na okres przekraczający 18 miesięcy z naruszeniem dyrektywy w sprawie powrotu imigrantów
7.4.2014
Pytanie wymagające odpowiedzi ustnej O-000055/2014
do Komisji
art. 115 Regulaminu PE
Nikolaos Chountis, Cornelia Ernst, Patrick Le Hyaric, Sabine Lösing, Marisa Matias, Willy Meyer, Paul Murphy, Alda Sousa, Kyriacos Triantaphyllides, Marie-Christine Vergiat, w imieniu grupy GUE/NGL
W dniu 20 marca 2014 r. Państwowa Rada Prawna Grecji na wniosek dyrekcji policji przy ministerstwie ds. ochrony obywateli opublikowała opinię 44/2014. W opinii tej pozytywnie wyrażono się o możliwości przedłużenia pobytu migrantów w ośrodkach detencyjnych na czas nieokreślony oraz do czasu, kiedy deportacja stanie się możliwa, jeżeli decyzja o deportacji została już podjęta, ale niemożliwe było jej wykonanie. W opinii stwierdza się, że władze mogą ponownie zwrócić się do migranta o dobrowolny wyjazd. Jeżeli dany migrant po raz kolejny odmówi współpracy w kwestii powrotu lub deportacji oraz jeżeli władze uznają, że istnieje „ryzyko ucieczki”, mogą zarządzić dalszy pobyt migranta w ośrodku detencyjnym do czasu, kiedy deportacja będzie możliwa. W decyzji tej proponuje się prawną aberrację polegającą na tym, że migrantowi przywraca się wolność, ale jednocześnie konfrontuje się go z restrykcyjną klauzulą zmuszającą go do pozostania w ośrodku detencyjnym do czasu, kiedy deportacja będzie możliwa. Decyzja ta pojawia się w decydującym momencie, kiedy nieprzekraczalny termin legalnego pobytu tysięcy migrantów (ok. 7,5 tys. osób) w ośrodkach detencyjnych, aresztowanych i zatrzymanych w ramach policyjnej operacji „Xenios Zeus” trwającej od jesieni 2012 r., dobiega końca, przy czym wielu zatrzymanych to osoby, których nie można wydalić i których warunki pobytowe są nie do zaakceptowania.
Z uwagi na art. 15 dyrektywy w sprawie powrotu migrantów, który przewiduje nieprzekraczalny maksymalny okres przedłużenia trwający 12 miesięcy (dodatkowo do pierwotnych 6 miesięcy) w przypadku braku współpracy, fakt, że zatrzymanie powinno być środkiem ostatecznym, wykładnię Trybunału Sprawiedliwości (sprawa C 357/09 Kadzoev) potwierdzającą obowiązek państw członkowskich dotyczący nieprzekraczania maksymalnego okresu zatrzymania o długości 18 miesięcy oraz orzeczenie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z 2007 r. (John vs. Grecja) potępiające praktykę zwalniania zatrzymanych pro forma oraz natychmiastowego ponownego zatrzymywania ich na podstawie nowego orzeczenia o zastosowaniu środka zapobiegawczego polegającego na pozbawieniu wolności Komisja jest proszona o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
1. Czy zdaniem Komisji w wyniku powyższej decyzji Grecja narusza prawa człowieka i dyrektywę w sprawie powrotu migrantów? Jakie kroki Komisja dotychczas podjęła? Czy Komisja zamierza wszcząć postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego?
2. Czy Komisja podjęła już jakiekolwiek środki w związku z niedawnym sprawozdaniem Lekarzy bez Granic (Médecins Sans Frontières) pt. „Niewidoczne cierpienie. Przedłużające się i systematyczne przetrzymywanie migrantów i osób ubiegających się o azyl w złych warunkach w Grecji”, aby położyć kres systematycznie stosowanej praktyce nieludzkiego przetrzymywania migrantów i osób ubiegających się o azyl w Grecji?
3. Przeciwko którym państwom członkowskim i z jakiego powodu Komisja wszczęła postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego w związku z opublikowanym niedawno komunikatem Komisji na temat polityki powrotowej UE, który obejmuje również sprawozdanie z wdrożenia dyrektywy w sprawie powrotu migrantów? Przeciwko jakim innym państwom członkowskim Komisja zamierza wszcząć postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego?