SPRAWOZDANIE

29.09.2004

zawierające projekt zalecenia Parlamentu Europejskiego dla Rady i Rady Europejskiej w sprawie przyszłości Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości, jak również w sprawie warunków niezbędnych do jej legalnego i skutecznego funkcjonowania
(2004/2175(INI))
Sprawozdawca: Jean-Louis Bourlanges

Sprostowania/Addenda

Poprawki

Procedura : 2004/2175(INI)

Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji

Dokument w ramach procedury :

A6-0010/2004

Teksty złożone :

A6-0010/2004

Debaty :

Głosowanie :

PV 14/10/2004 - 11.6

Teksty przyjęte :

P6_TA(2004)0022

PROJEKT ZALECENIA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO DLA RADY I RADY EUROPEJSKIEJ

PROJEKT ZALECENIA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO DLA RADY I RADY EUROPEJSKIEJ

w sprawie przyszłości Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości, jak również w sprawie warunków niezbędnych do jej legalnego i skutecznego funkcjonowania

(2004/2175(INI))

Parlament Europejski,

– uwzględniając projekt zalecenia dla Rady i Rady Europejskiej, złożony przez Baronessę Sarę Ludford w imieniu grupy ALDE, w sprawie przyszłości Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości, jak również w sprawie warunków niezbędnych do jej legalnego i skutecznego funkcjonowania (B6-0006/2004);

– uwzględniając art. 114 ust. 3 oraz art. 94 Regulaminu;

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A6-0010/2004)

A. zapoznawszy się z faktem, że Rada Europejska zamierza przystąpić w dniu 5 listopada 2004 r. do określenia priorytetów Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (PWBS) na najbliższe lata;

B. zapoznawszy się z istotnymi postępami, ale jednocześnie i licznymi opóźnieniami w pracach Unii w związku z ustanowieniem PWBS przewidzianej w art. 2 TUE;

C. ubolewając, że postępy z zakresu polityki azylu i imigracji ograniczały się dotychczas głównie do zwalczania nielegalnej imigracji i nie towarzyszyły im wystarczające działania na rzecz na integracji cudzoziemców, których pobyt jest zalegalizowany;

D. w przekonaniu, że wszelki przyszły rozwój PWBS powinien uwzględniać:

- gwałtowny wzrost, z dniem 11 września 2001 r., zagrożenia terroryzmem między- narodowym, który Unia Europejska boleśnie odczuła w związku z zamachami w Madrycie w dniu 11 marca 2004 r.;

- rozszerzenie UE o 10 nowych Państw Członkowskich, które sprawiło, że Unia stała się demokratyczną wspólnotą liczącą 450 milionów obywateli;

- wejście w życie, z dniem 1 lutego 2003 r., Traktatu Nicejskiego, który jako pierwszy przewiduje rozszerzenie zasady głosowania kwalifikowaną większością głosów oraz procedury współdecydowania na niektóre ważne decyzje z zakresu polityki azylowej i imigracyjnej oraz współpracy sądowej w sprawach cywilnych;

- podpisanie dnia 29 października 2004 r. Projektu Traktatu Konstytucyjnego^[1]1, który ujmuje Kartę Praw Podstawowych jako Tytuł II Traktatu, rozciąga zastosowanie zasady współdecydowania w ramach procedur legislacyjnych, rozszerza kontrolę Trybunału na te działania PWBS, które uprzednio były spod niej wyłączone, a także przyznaje osobom prawo odwołania do sądów europejskich;

- fakt, że terroryzm stanowi podstawowy problem, który zagraża i, co więcej, będzie nadal zagrażał współistnieniu i bezpieczeństwu Europejczyków; że jest to istotny powód skłaniający do przekonania, iż rozwój PWBS powinien stać się prawdziwym symbolem i punktem odniesienia wartości dodanej, jaką stanowi UE w walce z plagą terroryzmu;

- brak wspólnego rozpoznania w sprawie regulowania problemów w dziedzinie bezpieczeństwa europejskiego;

- fakt, że terroryzm nie był traktowany jako podstawowy problem, zagrażający współistnieniu i bezpieczeństwu Europejczyków;

E. pełen niepokoju w związku z uchybieniami Państw Członkowskich oraz Instytucji zaistniałymi przy wprowadzaniu w życie PWBS, ujawnionymi w trakcie prac Konwentu w licznych konkluzjach Rady Europejskiej i w okresowych sprawozdaniach Komisji;

F. mając na uwadze, że uchybienia te powinny zostać niezwłocznie naprawione przez wprowadzenie odpowiednich zmian - w poszanowaniu obowiązujących Traktatów, ale przy uwzględnieniu celów politycznych ujętych w Projekcie Traktatu Konstytucyjnego, który zostanie podpisany w przeddzień szczytu Rady Europejskiej;

G. przypominając, że art. 29 TUE nakłada na Unię odpowiedzialność za „zapewnienie (...) wysokiego poziomu ochrony w obrębie przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości”, a działania Unii w tej dziedzinie były raczej teoretyczne niż praktyczne, co związane było z:

- zasadą jednomyślności, istotnie utrudniającą podejmowanie wiążących decyzji;

- tendencjami korporatywnymi ujawniającymi się pod pretekstem wyłącznych interesów państwa;

- brakiem wyraźnego podziału ról pomiędzy Unią a Państwami Członkowskimi, zarówno w sferze poszczególnych rodzajów polityk (imigracja, współpraca sądowa, ochrona danych), jak i w sferze współpracy między poszczególnymi państwami (należącymi w całości lub częściowo do strefy Schengen);

- brakiem niezawodnych i ustrukturalizowanych procedur postępowania;

- brakiem niezawodnych uregulowań z zakresu bezpieczeństwa w przypadku kryzysu lub odmowy podjęcia współpracy;

H. mając na uwadze, że niemożliwe jest:

- oddzielenie polityki wprowadzania w życie PWBS od polityki ochrony oraz promowania praw podstawowych i obywatelskich w obrębie Unii, a także

- oddzielenie zasady wzajemnej uznawalności od minimalnej harmonizacji będącej źródłem wzajemnego zaufania;

I. mając na uwadze, że konieczne jest antycypowanie wszelkich wynikających z Konstytucji uregulowań dotyczących rozszerzenia zakresu wykorzystania procedury współdecydowania oraz głosowania większością kwalifikowaną, w każdym przypadku, gdy Traktat oferuje umocowaną prawnie możliwość tego rodzaju;

J. ubolewając nad faktem, że w ciągu ostatnich pięciu lat Państwa Członkowskie sprzeciwiły się podczas prac Rady zdefiniowaniu standardów ochrony praw obywatelskich i prawa osobowego i że brak tego typu standardów był często sygnalizowany (niejednokrotnie przez same Państwa Członkowskie) jako powód ustania wzajemnego zaufania;

K. przekonany, że jeżeli nie dojdzie do zdecydowanego porozumienia przyjętego na bazie wspólnych zasad, pragmatyczne rozwiązania proponowane przez niektóre Państwa Członkowskie nie pozwolą rozwiązać realnych problemów związanych z rozwojem PWBS, co stwierdzić można na przykładzie niemożności osiągnięcia wyraźnych postępów w kwestii ochrony danych;

L. głęboko zaniepokojony brakiem w pełni adekwatnych działań mających na celu walkę z terroryzmem i podejmowanie wyzwań dotyczących swobód obywatelskich, a także przekonany, że „należy nadać pojęciom bezpieczeństwa narodowego i porządku publicznego wymiar europejski, aby Państwa Członkowskie traktowały zagrożenie bezpieczeństwa narodowego lub porządku publicznego w każdym innym Państwie Członkowskim tak, jak gdyby chodziło o zagrożenie ich własnego bezpieczeństwa narodowego lub porządku publicznego”^[2]1;

M. świadom wagi swojej odpowiedzialności w zakresie ochrony obywateli europejskich zarówno w sferze ich praw jak i bezpieczeństwa oraz wyrażając ubolewanie nad nieprzejrzystością i brakiem demokratycznych mechanizmów programowania i podejmowania decyzji w obrębie PWBS, zbyt często prowadzącym do sytuacji, w której Parlament Europejski i parlamenty krajowe stawiane są przed faktami dokonanymi;

1. zaleca Radzie Europejskiej i Radzie, by w określaniu przyszłości PWBS kierowały się trzema ogólnymi wymogami:

a) umocnienie legalnego funkcjonowania PWBS:

- poprzez przyjęcie decyzji, zgodnie z duchem Konstytucji i porozumień zawartych w sprawie wdrażania Traktatu Nicejskiego, o zastosowaniu procedury współdecydowania z Parlamentem, stosowaniu w Radzie głosowania większością kwalifikowaną i rozszerzeniu kontroli Trybunału na dziedziny związane z PWBS, po pierwsze w ramach działań w dziedzinie imigracji (art. 67 TWE), po drugie w ramach działań związanych z walką z terroryzmem i przestępczością międzynarodową (art. 42 TUE);

- poprzez czuwanie nad tym, by w dziedzinie wolności, demokracji i zasad państwa prawa instytucje Unii przestrzegały tego samego poziomu wymagań, jakiego oczekują od Państw Członkowskich;

- poprzez natychmiastowe zastosowanie zasady przejrzystości do debat legislacyjnych w Radzie oraz podczas transpozycji w Państwach Członkowskich działań podjętych przez UE (poprzez przystosowanie w tym celu rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 oraz przepisów wewnętrznych Rady i Komisji);

- poprzez uwzględnienie systematycznego konsultowania z Parlamentem każdego unijnego porozumienia międzynarodowego w dziedzinie współpracy policyjnej i współpracy sądowej w sprawach karnych oraz każdego projektu wspólnego stanowiska związanego z PWBS, koniecznego szczególnie w przypadkach, gdy odnośne teksty nie są poddawane pod obrady parlamentów narodowych;

- poprzez pełne włączenie, w odpowiednim czasie, Parlamentu Europejskiego i parlamentów krajowych w proces mający na celu zdefiniowanie i uaktualnienie planowania operacyjnego i legislacyjnego w sferze PWBS (art. III-258 Projektu Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy);

b) propagowanie wolności i praw podstawowych poprzez polityki związane z PWBS i, co za tym idzie:

- wzięcie pod uwagę w kolejnym planie działania nie tylko celów zdefiniowanych w Tampere, leżących w zakresie kompetencji Rady UE ds. wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych, ale również ogółu pozostałych polityk, które w obowiązujących Traktatach związane są z prawami podstawowymi, prawami obywateli, ochroną praw mniejszości, walką z dyskryminacją, promowaniem przejrzystości działań, ochroną danych;

- propagowanie, w porozumieniu z Państwami Członkowskimi, znajomości praw związanych z obywatelstwem europejskim, tak by żaden obywatel europejski nie uważał się za cudzoziemca w żadnym z krajów Unii

;

- upowszechnianie szkolenia w dziedzinie prawa europejskiego sędziów, adwokatów i funkcjonariuszy policji, których zadaniem jest czuwanie nad przestrzeganiem zasad państwa prawa, ponieważ każdy sędzia (każdy policjant) danego kraju jest jednocześnie sędzią europejskim (policjantem europejskim);

- szybkie ustanowienie Europejskiej Agencji ds. Praw Podstawowych w służbie instytucji europejskich i krajowych, odpowiedzialnej za regularną ocenę polityk obowiązujących na terytorium Unii w dziedzinie praw podstawowych, biorąc również pod uwagę art. 7 TUE; Agencja powinna podlegać zasadom, procedurom i kontrolom mającym zastosowanie do agencji wspólnotowych;

- wymóg utworzenia Europejskiego Biura Pomocy Ofiarom Terroryzmu, które stanowiłoby punkt odniesienia i punkt kontaktowy na szczeblu europejskim dla obywateli, których prawa podstawowe są łamane w wyniku zagrożenia terroryzmem, ciążącego nad Europą i resztą świata;

- wzmocnienie uprzedniej kontroli poszanowania praw podstawowych (zdefiniowanych w Karcie Praw Podstawowych Unii) przy każdym akcie ustawodawczym Unii czy Wspólnoty;

- promowanie kultury przestrzegania praw podstawowych w Unii, w celu stworzenia atmosfery wzajemnego zaufania, poprzez sprzyjanie nieustannemu dialogowi najwyższych organów sądowniczych, administracji publicznej i praktyków prawa oraz rozwój sieci wymiany informacji i konsultacji między sędziami, administracją i naukowcami;

- wzmocnienie koncepcji obywatelstwa UE i włączenie gwarancji swobody przepływu obywateli UE i członków ich rodzin, jak też, bez względu na płeć, ich zarejestrowanych partnerów;

- zagwarantowanie wspólnego poziomu ochrony praw podstawowych w całej UE, przy jednoczesnym popieraniu wzajemnej uznawalności oraz usprawnieniu współpracy sądowej między Państwami Członkowskimi, a także wypracowanie wspólnych minimalnych standardów w niektórych kwestiach proceduralnych;

c) nadanie wiarygodności zarówno na poziomie Unii jak i Państw Członkowskich
Oznacza to, że wytyczne z dnia 5 listopada 2004 r. powinny przewidywać dla każdego z celów realny termin, stworzenie zespołu nadzorującego (w którym znaleźliby się przedstawiciele Parlamentu Europejskiego i parlamentów narodowych) i wyznaczenie odpowiednio ambitnych celów, takich jak:

- przeprowadzanie systematycznych badań dotyczących wymogów bezpieczeństwa wewnętrznego Unii (zob. projekt PASR-2004), szczególnie związanych z zapobieganiem skutkom katastrof naturalnych lub spowodowanych atakiem terrorystycznym;

- stworzenie na szczeblu europejskim zbioru podstawowych przepisów operacyjnych w dziedzinie współpracy sądowej i policyjnej poprzez ujęcie w formie decyzji i decyzji ramowych treści konwencji podpisanych, lecz nie ratyfikowanych przez większość Państw Członkowskich do dnia 30 grudnia 2004 r.;

- zwiększenie na szczeblu Unii roli Komisji w kwestii działań operacyjnych, w tym również tych za które obecnie odpowiedzialny jest Koordynator ds. walki z terroryzmem, przy zapewnieniu jego współpracy operacyjnej z Komisją i parlamentarnej kontroli działań przez niego podejmowanych; niezależnie od sytuacji statut Koordynatora, podlegającego obecnie Wysokiemu Przedstawicielowi ds. WPZB, będzie musiał zostać zrewidowany w chwili, gdy stanowisko Przedstawiciela zastąpione zostanie stanowiskiem Ministra Spraw Zagranicznych Unii (Wiceprzewodniczącego Komisji Europejskiej);

- zgodny z przepisami z zakresu ochrony danych osobowych rozwój spójnego zbioru sieci informatycznych, umożliwiających stałe połączenie oddziałów administracji państwowej odpowiedzialnych za kontrolę bezpieczeństwa (np. przebudowa SIS II), współpracę sądową (np. połączenie narodowych rejestrów skazanych) i przepływ osób, w tym obywateli państw trzecich (zob. projekt VIS);

- przekształcenie, decyzją opartą na postanowieniach art. 30 TUE, Europolu w agencję europejską podlegającą zasadom, procedurom i kontrolom mającym zastosowanie do agencji wspólnotowych;

- ujęcie w decyzjach i decyzjach ramowych całości postanowień z zakresu współpracy prawnej i policyjnej zawartych w konwencjach podpisanych, lecz nie ratyfikowanych przez Państwa Członkowskie;

- zdefiniowanie zasad pozyskiwania, przetwarzania i kontroli, również parlamentarnej i sądowej, informacji pochodzących od służb wywiadowczych;

- przyjęcie standardów ochrony danych oraz utworzenie wspólnego organu ds. ochrony danych, łączącego na poziomie europejskim organy krajowe odpowiedzialne za tego typu kwestie;

- poddanie władz wykonawczych Unii zajmujących się gromadzeniem i obróbką informacji poufnych demokratycznej kontroli Parlamentu, według schematów analogicznych z tymi, które stosuje się w większości Państw Członkowskich;

2. zaleca Radzie Europejskiej i Radzie realizację, w pięciu najbliższych latach, następujących celów szczegółowych:

a) określenie spójnych ram prawnych polityki imigracyjnej, mając na względzie osiągnięcie czterech celów:

- stworzenie spójnej polityki imigracyjnej w celu rozwinięcia legalnych kanałów migracji mogących doprowadzić między innymi do zmniejszenia liczby osób

zainteresowanych imigracją nielegalną;

- podjęcie nowych wyzwań demograficznych i ekonomicznych, przed którymi stoi obecnie Unia, biorąc jednocześnie pod uwagę ograniczone możliwości przyjęcia imigrantów przez Państwa Członkowskie;

- wspieranie poprzez odpowiednie działania i środki finansowe integracji społecznej, kulturowej i politycznej imigrantów;

- stworzenie spójnych ram współpracy międzynarodowej z krajami pochodzenia;

b) określenie spójnych ram prawnych zwalczania nielegalnej imigracji, mając na względzie osiągnięcie następujących trzech celów:

- ujednolicenie pojęcia nielegalnej imigracji we wszystkich Państwach Członkowskich, tj. stworzenie wspólnego punktu odniesienia;

- stworzenie wspólnej polityki walki z nielegalną imigracją i nielegalnym zatrudnieniem;

- stworzenie wspólnej polityki walki z wszelkimi formami przemytu ludzi;

c) określenie, w ramach procedury współdecydowania, w myśl zobowiązań podjętych w deklaracji 5 do art. 67 TWE i zgodnie z postanowieniami Konwencji Genewskiej, polityki repatriacji w porozumieniu z krajami pochodzenia lub przeznaczenia, przy jednoczesnym zdefiniowaniu standardów ochrony osób repatriowanych oraz zobowiązujących Państwa Członkowskie do poszanowania godności i integralności fizycznej osób przesiedlonych w ramach operacji przesiedleńczych;

d) określenie jednolitego statusu i wspólnej procedury w dziedzinie polityki przyznawania azylu, jak to zostało przewidziane w Tampere i potwierdzone w projekcie Traktatu Konstytucyjnego, przy jednoczesnym poszerzeniu działań mających na celu ochronę uchodźców lub osób potrzebujących pomocy humanitarnej i zagwarantowaniu im możliwości korzystania z pełni praw indywidualnych i społecznych, w szczególności związanych z ochroną zdrowia, edukacją i pracą;

e) we współpracy sądowej w sprawach cywilnych i karnych:

- wprowadzenie zasady wzajemnej uznawalności, co oznacza wzmocnienie wzajemnego zaufania między organami wymiaru sprawiedliwości i obywatelami, oraz między samymi organami wymiaru sprawiedliwości różnych krajów, przy jednoczesnym podjęciu działań harmonizujących dotyczących określenia przestępstw wymienionych w art. 2 decyzji ramowej 2002/584/JAI w sprawie europejskiego nakazu aresztowania, zasad proceduralnych i minimalnych gwarancji w przypadku pozbawienia wolności;

- nadanie nowego impulsu do działania dla Eurojustu w celu utworzenia prokuratury europejskiej, której kompetencje wykraczałyby poza wyłączną ochronę interesów finansowych Unii;

f) przeprowadzenie do końca roku 2005 dokładnej i publicznej oceny wdrożenia programu działania w walce z terroryzmem, jego powiązania z odpowiednimi programami narodowymi i międzynarodowymi, a także z pełnym poszanowaniem wolności indywidualnych;

g) dokonanie dokładnej i publicznej oceny praktycznych skutków istnienia specjalnych przepisów istniejących w niektórych Państwach Członkowskich oraz przygotowanie planu ich stopniowej integracji z przepisami prawa wspólnotowego;

h) stworzenie Zintegrowanego Systemu Zarządzania Granicami umożliwiającego współpracę między agencją europejską i jednostkami Państw Członkowskich odpowiedzialnymi za kontrolę osób i towarów;

3. zobowiązuje Przewodniczącego do przekazania niniejszego zalecenia Radzie i Radzie Europejskiej oraz do przedstawienia go do wglądu Komisji, Rządom i Parlamentom Państw Członkowskich.

27.08.2004

PROPOZYCJA ZALECENIA DLA RADY B6-0006/2004

zgodnie z art. 114 ust. 1 Regulaminu

złożona przez Baronessę Sarę Ludford

w imieniu Grupy ALDE

w sprawie przyszłości Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości

Parlament Europejski,

- mając na uwadze szczyt Rady Europejskiej z dnia 5 listopada, na którym określone mają zostać priorytety z zakresu Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (PWBS) na nadchodzące lata;

- mając na uwadze, iż chwila ta musi zostać wykorzystana do, z jednej strony, usunięcia przeszkód opóźniających w ciągu ostatnich pięciu lat wdrożenie PWBS i, z drugiej strony, wznowienia rozwoju PWBS w myśl postanowień Traktatu Konstytucyjnego, który ma zostać podpisany w dniu 29 października;

- mając na uwadze propozycje składane w ciągu ostatnich lat, a także ostatnią propozycję Komisji w odnośnej sprawie;

1. zaleca Radzie ustanowienie pierwszeństwa dla:

a) wzmacniania prawnego umocowania i poszanowania zasad demokratycznych, na których PWBS musi być oparta, szczególnie poprzez stosowanie procedury współdecydowania oraz rozszerzenie zakresu kompetencji Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości na wszelkie akty związane z PWBS;

b) aktywnej polityki europejskiej związanej z ochroną praw podstawowych w formie opisanej w Karcie proklamowanej w Nicei w grudniu roku 2000;

c) wzmacniania koordynacji pomiędzy działaniami Unii i Państw Członkowskich, przy jednoczesnym jasnym zdefiniowaniu roli agencji takich jak Europol i Eurojust;

d) wprowadzenia spójnej europejskiej strategii bezpieczeństwa, opartej na planach bezpieczeństwa Państw Członkowskich;

e) promowania przejrzystości w zakresie wszelkich aspektów PWBS, w celu umożliwienia Parlamentowi Europejskiemu, parlamentom narodowym oraz obywatelom europejskim odpowiedniej analizy;

2. zobowiązuje Przewodniczącego do przekazania niniejszego zalecenia Radzie, a także do przedstawienia go do wglądu Radzie Europejskiej i Komisji. PROCEDURA

Tytuł

Przyszłość Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości oraz warunki niezbędne do jej legalnego i skutecznego funkcjonowania

Dokumenty referencyjne

2004/2175(INI)

Podstawa prawna

Art. 114, ust. 3 i 94

Komisja przedmiotowo właściwa
Data ogłoszenia na posiedzeniu

LIBE
13.10.2004

Komisj(e) wyznaczona(e) do wydania opinii
Data ogłoszenia na posiedzeniu

Opinia niewydana
Data wydania decyzji

Sciślejsza współpraca

Data ogłoszenia na posiedzeniu

Propozycja(e) rezolucji zawarta(e) w sprawozdaniu

B6-0006/2004

Sprawozdawca
Data powołania

Jean-Louis Bourlanges
26.7.2004

Sprawozdawca(y) zastąpiony/zastąpieni

Rozpatrzenie w Komisji

26.07.2004

31.08.2004

22.09.2004

Data zatwierdzenia

22.09.2004

Wynik głosowania końcowego

za:

przeciw:

wstrzymujących się:

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Alexander Nuno Alvaro, Edit Bauer, Johannes (Hans) Blokland, Mario Borghezio, Jean-Louis Bourlanges, Mihael Brejc, Kathalijne Maria Buitenweg, Michael Cashman, Giusto Catania, Charlotte Cederschiöld, Carlos Coelho, António Costa, Agustín Díaz De Mera García Consuegra, Rosa M. Díez González, Antoine Duquesne, Kinga Gál, Patrick Gaubert, Elly (Els) de Groen-Kouwenhoven, Adeline Hazan, Timothy Kirkhope, Ewa Klamt, Magda Kósáné Kovács, Ole Krarup, Barbara Kudrycka, Stavros Lambrinidis, Henrik Lax, Edith Mastenbroek, Jaime Mayor Oreja, Claude Moraes, Athanasios Pafilis, Lapo Pistelli, Martine Roure, Michele Santoro, Inger Segelström, Ioannis Varvitsiotis, Stefano Zappalà, Tatjana Ždanoka

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Frederika M. M. Brepoels, Marek Aleksander Czarnecki, Panayiotis Demetriou, Gérard Deprez, Ignasi Guardans Cambó, Luis Francisco Herrero-Tejedor, Sophia Helena In 't Veld, Vincent Peillon, Marie-Line Reynaud, Rainer Wieland

Zastępcy (art. 178 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Romano Maria La Russa

Data złożenia – A6‑0000/2004

29.9.2004

A6‑0000/2004

Uwagi

[1] ¹ Cytaty zamieszczone w niniejszej rezolucji odnoszą się do dokumentu CIG/87/04 dostępnego pod adresem:
http://ue.eu.int/cms3_fo/showPage.asp?id=2 51&lang=fr&mode=g
[2] ¹ Propozycja prezydencji holenderskiej, dokument nr 11122/04, pkt. 4.2, dostępny pod adresem:
http://register.consilium.eu.int/pdf/fr/04/st11/st11122.fr0 4 .pdf

Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności