SPRAWOZDANIE w sprawie dokumentu Komisji z 2005 r. dotyczącego strategii rozszerzenia

3.2.2006 - (2005/2206(INI))

Komisja Spraw Zagranicznych
Sprawozdawca: Elmar Brok

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie dokumentu Komisji z 2005 r. dotyczącego strategii rozszerzenia

(2005/2206(INI))

Parlament Europejski,

–   uwzględniając dokument Komisji z 2005 r. w sprawie strategii rozszerzenia (COM(2005)0561),

–   uwzględniając wniosek Komisji dotyczący decyzji Rady w sprawie zasad, priorytetów i warunków ujętych w Partnerstwie dla Członkostwa zawartym z Chorwacją (COM(2005)0556),

–   uwzględniając wniosek Komisji dotyczący decyzji Rady w sprawie zasad, priorytetów i warunków zawartych w Partnerstwie dla Członkowstwa z Turcją (COM(2005)0559),

–   uwzględniając opinię Komisji na temat wniosku Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii o członkostwo w Unii Europejskiej(COM(2005)0562) oraz projekt decyzji Rady w sprawie zasad, priorytetów i warunków zawartych w partnerstwie europejskim z Jugosłowiańską Republiką Macedonii (COM(2005)0557),

–   uwzględniając komunikat Komisji dla Rady w sprawie postępu dokonanego przez Bośnię i Hercegowinę w zakresie realizacji priorytetów określonych w „Analizie wykonalności w sprawie przygotowania Bośni i Hercegowiny do negocjacji w sprawie Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu z Unią Europejską (COM(2003)692 wersja końcowa)” (COM(2005)0529),

–   uwzględniając sprawozdania okresowe Komisji o postępach Albanii (SEC(2005)1421), Kosowa (SEC(2005)1423), Bośni i Hercegowiny (SEC(2005)1422), Serbii i Czarnogóry (SEC(2005)1428), Turcji (SEC(2005)1426) i Chorwacji (SEC(2005)1424),

–   uwzględniając rezolucję z dnia 28 września 2005 r. w sprawie otwarcia negocjacji z Turcją[1],

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych (A6-0000/2005),

1.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że dokument strategiczny Komisji opowiada się za otwartą na zewnątrz Unią, która w dalszym ciągu prezentuje się krajom sąsiedzkim jako wiarygodny partner, zobowiązany do wspierania stabilnych demokracji i dobrze prosperujących gospodarek;

2.  wzywa Państwa Członkowskie i Komisję do ścisłej współpracy przy opracowaniu strategii komunikacyjnej wychodzącej naprzeciw potrzebie uwzględnienia uzasadnionych obaw społeczności europejskiej w związku z rozszerzeniem UE i integracją;

3.  z satysfakcją dostrzega, że zachęta, jaką stanowi strategia rozszerzenia Unii Europejskiej, przyczyniła się bezsprzecznie do rozpoczęcia reform w Turcji, Chorwacji oraz wszystkich krajach Bałkanów Zachodnich;

4.  aprobuje i popiera nacisk kładziony przez Komisję na sprawiedliwą i rygorystyczną warunkowość, przy czym Komisja określi wyraźne i obiektywne warunki dla każdego etapu procesu akcesyjnego oraz zezwoli na kontynuowanie negocjacji tylko jeżeli będzie w pełni przekonana, że spełnione zostały wszystkie odnośne warunki; dlatego podkreśla, że postęp poczyniony przez każdy kraj kandydujący, zależeć będzie od indywidualnej oceny danego kraju;

5.  przypomina, że unijna zdolność do absorpcji, określona podczas Szczytu w Kopenhadze w 1993 r., pozostaje jednym z warunków przystąpienia nowych krajów; uważa, że zdefiniowanie charakteru Unii Europejskiej, w tym jej granic geograficznych, ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia koncepcji zdolności do absorpcji; wzywa Komisję do przedłożenia do dnia 31 grudnia 2006 r. sprawozdania ustanawiającego zasady, które stanowiłyby podstawę tej koncepcji; zachęca Komisję do uwzględnienia tego czynnika w ogólnym harmonogramie negocjacji; wzywa do upoważnienia Komisji Spraw Zagranicznych oraz Komisji Spraw Konstytucyjnych do sporządzenia w tej sprawie sprawozdania z inicjatywy własnej;

6.  uważa, że w związku z impasem procesu ratyfikacji traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy Unia nie jest w stanie zwiększyć swojej zdolności do absorpcji;

7.  przypomina Radzie o konieczności zagwarantowania odpowiedniego finansowania polityk Unii przed podjęciem ostatecznej decyzji w sprawie przystąpienia do UE kolejnych państw członkowskich;

8.  ponawia apel o zwiększenie środków o 2,5 miliarda euro oraz przesunięcie 1,2 miliarda euro w ramach pozycji 4 (UE jako światowy partner) w stosunku do odnośnej propozycji Komisji, w szczególności w odniesieniu do Instrumentu Pomocy Przedakcesyjnej (IPA) oraz Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa (ENPI);

9.  przypomina, że długoterminowa perspektywa europejska pozostaje celem, który należy realizować w oparciu o wymienione już kryteria i warunki, włącznie ze zdolnością Unii do absorpcji, i z uwzględnieniem poczynionych przez Unię zobowiązań, i że wszystkie te czynniki muszą być uwzględnione w ewentualnym harmonogramie negocjacji;

10. wzywa zatem Komisję oraz Radę, aby w przypadku, gdyby perspektywa wymagała szerszego spektrum możliwości operacyjnych, przedstawiły dla wszystkich krajów, które nie mają perspektywy na członkowstwo, propozycji utrzymywania wielostronnych bliskich stosunków z UE; podkreśla, że kraje mające perspektywę członkowstwa mogą zadecydować o przyłączeniu się do ram współpracy wielostronnej, co stanowiłoby pośredni krok w stronę pełnego członkowstwa;

11. wyraża opinię, że taka opcja oferowałaby również europejską perspektywę niezbędną w celu wspierania wielu potrzebnych w danych krajach reform wewnętrznych;

12. potwierdza, że w procesie integracji UE nie można kierować się tylko czysto technokratycznymi kryteriami; wymaga on również całkowitego zaangażowania na rzecz fundamentalnych zasad wolności, demokracji, przestrzegania praw człowieka i podstawowych wolności oraz rządów prawa; weźmie pod uwagę podporządkowanie się tym wartościom jako decydujący czynnik w ocenie przygotowania do przystąpienia do Unii;

13. wzywa Państwa Członkowskie Unii Europejskiej do wywiązania się ze swoich zobowiązań w związku z możliwym przystąpieniem odnośnych krajów; wskazuje, że skuteczne stosowanie politycznej warunkowości zależy również od wiary w to, że Unia Europejska pozostaje wierna decyzjom dotyczącym aspiracji europejskich tych krajów;

14. przypomina jednak krajom kandydującym i potencjalnie kandydującym, że decydujące znaczenie ma rygorystyczne wdrażanie i stosowanie przyjętego ustawodawstwa w celu uzyskania zgodności z prawem WE; w tym kontekście przekonany jest, że prawdziwie niezależna, sprawnie działająca administracja publiczna i system sądowniczy, wyposażone w niezbędne środki logistyczne i finansowe są warunkiem koniecznym; dlatego też wzywa te kraje, przy wsparciu Komisji, do podjęcia konkretnych działań w tym kierunku;

15. uważa, że po przystąpieniu do Układu z Schengen kraje kandydujące muszą wykazać swoją zdolność do ochrony zewnętrznych granic Unii;

16. przypomina o konieczności wspierania współpracy regionalnej w kluczowych kwestiach dotyczących Bałkanów Zachodnich, takich jak pojednanie etniczne i religijne, współpraca transgraniczna oraz swobodny przepływ osób, zwalczanie przestępczości zorganizowanej, ułatwienie powrotu uchodźców, utworzenie obszaru wolnego handlu będącego w stanie przyciągnąć zagraniczne inwestycje, wspólne korzystanie z zasobów środowiska naturalnego oraz rozwój zintegrowanych sieci transgranicznych; uważa, że Komisja powinna, na różnych forach negocjacyjnych oraz za pomocą rozmaitych programów pomocowych będących do jej dyspozycji, aktywnie dążyć do tego celu poprzez dostarczanie rzeczywistych bodźców; przypomina wkład poczyniony w tym zakresie przez Pakt Stabilności oraz wspiera jego wysiłki na rzecz większego udziału krajów Bałkanów Zachodnich w regionalnym procesie integracji;

17. uważa, że regionalne programy na rzecz rozwoju i inwestycji, wspólne inicjatywy w zakresie edukacji i zatrudnienia, wspólne projekty w dziedzinie transportu i turystyki powinny ostatecznie doprowadzić do stworzenia wspólnych mechanizmów quasi-członkostwa, jak na przykład wspólna Bałkańska Unia Celna, i to zanim członkostwo w UE wszystkich krajów Bałkanów Zachodnich stanie się faktem

18. wzywa kraje Bałkanów Zachodnich do zagwarantowania praw mniejszości oraz ich prawa do powrotu do miejsca pochodzenia;

19. z zadowoleniem przyjmuje podpisane niedawno porozumienie pomiędzy Chorwacją, Bośnią i Hercegowiną oraz Serbią i Czarnogórą w sprawie powrotu uchodźców oraz odszkodowań za utracone mienie jako ważny krok w stronę rozwiązania problemu ok. trzech milionów uchodźców oraz osób przesiedlonych; wzywa Komisję Europejską oraz Państwa Członkowskie, by zaprzestały dalszego ograniczania swojego wkładu na rzecz odbudowy budynków mieszkalnych oraz projektów na rzecz stabilności gospodarczej, a także by w miarę możliwości uzależniały darowizny, kredyty i inwestycje od możliwości zatrudnienia stwarzanych dla osób powracających;

20. zauważa, że mimo wzrostu gospodarczego stopa bezrobocia na Bałkanach Zachodnich wciąż utrzymuje się na wysokim, trudnym do zaakceptowania poziomie; dlatego wzywa Komisję do umieszczenia tworzenia miejsc pracy wśród priorytetów swojej polityki dotyczącej tego regionu;

Turcja

21. wierzy, że demokratyczna i świecka Turcja mogłaby odgrywać konstruktywną rolę w propagowaniu porozumienia między cywilizacjami;

22. zauważa, że choć proces przemian politycznych w Turcji jest w toku, tempo zmian zmniejszyło się w 2005 r. oraz że wprowadzanie reform pozostaje nadal nierównomierne; wyraża nadzieję, że rozpoczęcie negocjacji zadziała jak dźwignia dla dalszych niezbędnych reform, które powinna przeprowadzić Turcja w celu spełnienia wszystkich kryteriów politycznych i ekonomicznych; oczekuje od Komisji przeprowadzenia rygorystycznej i szczegółowej kontroli rozwoju sytuacji odnośnie skutecznego wdrażania przez Turcję przepisów prawnych, dotyczących w szczególności praw człowieka i podstawowych wolności oraz rządów prawa i demokracji;

23. wzywa Turcję do usunięcia wszystkich istniejących przeszkód legislacyjnych i praktycznych ograniczających pełne korzystanie przez ogół obywateli tureckich z praw i wolności podstawowych, przede wszystkim z wolności słowa, swobód religijnych, praw kulturowych, praw mniejszości w ogóle, a w szczególności praw patriarchy ekumenicznego oraz praw mniejszości greckiej w Stambule, na wyspach Imroz i Tenedos;

24. oczekuje od Turcji zagwarantowania całkowitej niezależności sądownictwa oraz jego właściwego funkcjonowania w celu natychmiastowej likwidacji tortur i złego traktowania oraz podjęcia energicznych wysiłków na rzecz wspierania praw kobiet i ścigania sprawców przemocy wobec kobiet; wzywa Turcję do tworzenia ośrodków dla kobiet zagrożonych przemocą;

25. z zadowoleniem przyjmuje pozytywne uwagi premiera Erdogana na temat potrzeby rozwiązania kwestii kurdyjskiej za pomocą demokratycznych środków; wyraża ubolewanie nad pogorszeniem się obecnego stanu bezpieczeństwa na południowym wschodzie, w szczególności nad wzrostem przemocy po wznowieniu ataków terrorystycznych; przypomina wszystkim zainteresowanym stronom, że dalsze prowokacje lub eskalacja przemocy mogą nie tylko poważnie zaszkodzić ludności tego regionu, ale też stać się przeszkodą w procesie negocjacyjnym;

26. z zadowoleniem przyjmuje decyzję sądu o wycofaniu oskarżeń w stosunku do Orhana Pamuka, lecz potępia fakt dalszego ścigania innych osób za pokojowe wyrażanie poglądów; wzywa zatem władze tureckie do rewizji przepisów prawnych stosowanych niekiedy przez wymiar sprawiedliwości, nawet w oparciu o przyjęty niedawno kodeks karny, pozwalających na wnoszenie oskarżeń oraz, w niektórych przypadkach, skazywanie osób pomimo tego, że wyrażały swoje poglądy w sposób pokojowy;

27. ubolewa nad jednostronną deklaracją złożoną przez Turcję przy okazji podpisania protokołu dodatkowego do Układu z Ankary; przypomina Turcji, że uznanie wszystkich Państw Członkowskich jest niezbędnym elementem procesu akcesyjnego;

28. wzywa władze tureckie do pełnego wdrożenia przepisów wynikających z Umowy o Unii Celnej oraz niezwłocznego usunięcia wszelkich ograniczeń w wolnym przepływie towarów, jakie napotykają m.in. statki pływające pod cypryjską banderą lub statki wpływające do tureckich portów z portów leżących na terenie Republiki Cypryjskiej, a także samoloty cypryjskie; wzywa rząd Turcji, aby wyraźnie oświadczył, że deklaracja nie jest częścią procesu ratyfikacji w Wielkim Zgromadzeniu Narodowym Turcji, tym samym umożliwiając Parlamentowi Europejskiemu ratyfikację protokołu dodatkowego;

29. wzywa Radę do ponowienia wysiłków w celu osiągnięcia porozumienia w sprawie pakietu pomocy finansowej i w sprawie ułatwień handlowych dotyczących północnej części Cypru

30. potwierdza swoje stanowisko, że te priorytety Partnerstwa dla Członkowstwa, które związane są z kryteriami politycznymi, muszą zostać spełnione w pierwszej fazie negocjacji; z zadowoleniem zauważa, że obecnie Komisja również wspiera niniejsze stanowisko oświadczając, że kryteria te muszą zostać spełnione w przeciągu roku lub dwóch lat; wzywa Turcję do jak najszybszego przedstawienia planu obejmującego harmonogram i konkretne działania mające na celu sprostanie temu terminowi; wzywa Komisję i Radę do uzależnienia postępu w negocjacjach od terminowego spełnienia tych priorytetów;

31. oczekuje, że Turcja nie będzie blokowała stosowania porozumienia Berlin Plus z NATO;

Chorwacja

32. z zadowoleniem przyjmuje decyzję UE o rozpoczęciu negocjacji akcesyjnych z Chorwacją w październiku 2005 r., w następstwie oceny Prokuratora Generalnego Międzynarodowego Trybunału ds. Zbrodni w Byłej Jugosławii (ICTY) oznajmiającej, iż obecnie współpraca z Chorwacją układa doskonale oraz chwalącej ją za dobre postępy poczynione do tej pory; wzywa władze chorwackie do kontynuowania wprowadzania w życie programu reform, do utrzymania pełnej współpracy z ICTY oraz do ogólnego zwiększenia zasobu możliwości administracji i wymiaru sprawiedliwości;

33. z zadowoleniem przyjmuje wiadomość o schwytaniu przez władze hiszpańskie generała Gotoviny; wyraża nadzieję, że wywrze to na Serbię i Republikę Serbską dodatkową presję, aby zaczęły w pełni współpracować z ICTY oraz, że proces przyczyni się do prowadzenia otwartej debaty na temat działań wojennych w byłej Republice Jugosławii, w które zaangażowany był generał Gotovina;

34. z zadowoleniem zaznacza, że Chorwacja spełnia niezbędne kryteria polityczne, lecz podkreśla, że kraj ten stoi przed szeregiem poważnych wyzwań w zakresie reformy systemu sądowego, zwłaszcza jeżeli chodzi o duże zaległości w sprawach sądowych oraz etniczne uprzedzenia wobec Serbów oskarżonych w postępowaniach sądowych w sprawie zbrodni wojennych; podkreśla ponadto, że należy wzmóc wysiłki zmierzające do zmniejszenia korupcji oraz, że pomimo obowiązywania prawa konstytucyjnego o mniejszościach narodowych, konieczne są pilne działania mające na celu poprawę sytuacji Romów;

35. dostrzega, że poczynione zostały postępy w dziedzinie współpracy regionalnej, zarówno w stosunkach Chorwacji z jej sąsiadami, jak i w obszarze inicjatyw regionalnych i z zadowoleniem przyjmuje niedawną decyzję rządu Chorwacji przekazania do ratyfikacji przez Parlament projektu porozumienia w sprawie granic pomiędzy Republiką Chorwacji a Bośnią i Hercegowiną, lecz uważa, że w dalszym ciągu potrzebny jest poważny impuls na rzecz rozwiązania istniejących problemów dwustronnych, w szczególności związanych z kwestią granic i własności; wzywa Chorwację i Słowenię do rozwiązania ich wzajemnych problemów w atmosferze dobrego sąsiedztwa oraz z zachowaniem wzajemnego szacunku;

36. podkreśla, że w ramach Deklaracji z Sarajewa w sprawie powrotu uchodźców należy uczynić więcej, aby stworzyć warunki wspierające trwały powrót uchodźców; w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje wspólną inicjatywę misji obserwatorów OBWE w Chorwacji, chorwackiego rządu, Wysokiego Komisarza Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców i delegacji WE do Chorwacji rozpoczęcia kampanii uwrażliwiania opinii publicznej na temat powrotu uchodźców; wierzy, że inicjatywy mające na celu aktywne propagowanie pojednania pomiędzy różnymi grupami etnicznymi są kluczowym elementem dla przyszłej stabilności kraju oraz całego regionu;

37. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Chorwacja może być postrzegana jako funkcjonująca gospodarka rynkowa i że będzie w stanie sprostać konkurencji, jeżeli kontynuować będzie wdrażanie reform; zwraca uwagę Chorwacji na pozostałe słabe punkty, takie jak nadmierny interwencjonizm państwowy w gospodarce oraz skomplikowane przepisy i braki w administracji publicznej, które hamują rozwój w sektorze prywatnym oraz w obszarze bezpośrednich inwestycji zagranicznych;

38. z zadowoleniem przyjmuje podpisanie memorandum o porozumieniu w sprawie ustanowienia funduszu narodowego, zapewniającego podstawę prawną do wprowadzenia zdecentralizowanego systemu wdrażania przedakcesyjnej pomocy UE;

Była Jugosłowiańska Republika Macedonii

39. popiera zalecenie Komisji, aby przyznać Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii status kraju kandydującego; uważa, że jest to zasłużonym uznaniem wysiłków poczynionych przez ten kraj w celu pełnego wdrożenia porozumienia z Ohrid oraz stworzenia stabilnego, demokratycznego i wieloetnicznego państwa i społeczeństwa, na rzecz reform struktur sądowniczych i policyjnych oraz ustanowienia sprawnej gospodarki rynkowej;

40. uważa, że należy skupić szczególną uwagę na rozwoju dalszych strategii wzmocnienia porozumienia z Ohrid a tym samym przyszłej stabilności państwa;

41. z satysfakcją dostrzega postęp Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii w stosowaniu się do norm unijnych oraz prawa UE; wyraża zaniepokojenie opóźnieniami w takich obszarach, jak swobodny przepływ towarów, prawo własności intelektualnej, polityka konkurencji i kontrola finansowa; dołącza do Komisji wzywającej władze Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii do zwiększenia wysiłków mających na celu wprowadzenie w życie prawodawstwa w szeregu kluczowych obszarach, wliczając w to wymiar sprawiedliwości i sprawy wewnętrzne oraz do wdrożenia przed najbliższymi wyborami parlamentarnymi zaleceń OBWE/ODHIR;

42. jest przekonany, że tempo przejmowania dorobku prawnego WE powinno iść w parze z rozwojem wymaganych zdolności do jego wdrażania i wprowadzania w życie, w przeciwnym razie wiarygodność prawodawstwa UE narażona zostanie na szwank w oczach opinii publicznej; pochwala w tym kontekście wzmożoną współpracę pomiędzy Republiką Chorwacji i Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii mającą na celu dzielenie się doświadczeniami i wiedzą;

43. wzywa Byłą Jugosłowiańską Republikę Macedonii i Grecję do wykazania się konstruktywnym podejściem i elastycznością w znalezieniu szybkiego i możliwego do zaakceptowania rozwiązania nadal nierozstrzygniętej kwestii nazwy państwa; jest zdania, że kwestia nazwy Republiki nie jest przeszkodą na drodze do jej dalszej integracji z UE;

Inne kraje Bałkanów Zachodnich

44. przypomina i w pełni popiera wnioski z europejskiego szczytu w Salonikach w czerwcu 2003 r., na którym głowy państw i szefowie rządów potwierdzili swoją gotowość pełnego i skutecznego wspierania europejskich aspiracji krajów Bałkanów Zachodnich, które staną się integralną częścią UE po spełnieniu przez nie ustalonych kryteriów;

45. uważa, że europejska strategia integracji, obejmująca możliwość członkostwa w UE, powinna być rozpatrywana jako ostateczna zachęta do przeprowadzenia reform koniecznych do stworzenia trwałego pokoju i stabilności na Bałkanach Zachodnich - w regionie europejskim, który już wkrótce będzie całkowicie otoczony państwami członkowskimi UE;

46. uważa, że dalsze przystępowanie państw Bałkanów Zachodnich stanowi kolejny etap reunifikacji Europy po okresie zimnej wojny;

47. odnotowuje, że przedakcesyjny harmonogram działań dla Bałkanów Zachodnich wymaga zarówno szczegółowego i konkretnego podejścia jak i podejścia ukierunkowanego w większym stopniu na realizację polityk, opartego na motywacji i dostosowanego do krajów, których wspólną cechą są słabe centralne instytucje państwowe, zdolnego utrzymać impet reform przez odpowiednio długi czas;

48. zachęca Komisję do kontynuowania zmiany ukierunkowania pomocy wspólnotowej w tym regionie oraz do skoncentrowania pomocy UE na rozwoju sprawnej administracji państwowej i wymiaru sprawiedliwości, stworzeniu nowoczesnego, niesegregacjonistycznego systemu edukacyjnego, a także na wsparciu społecznych i gospodarczych środków na rzecz integracji osób powracających; uważa, że pomoc ta powinna być również wykorzystywana do prowadzenia wobec tych krajów przyszłościowej polityki wizowej mającej na celu zwalczanie zorganizowanej przestępczości, lecz nieutrudniającej transgranicznych kontaktów pomiędzy środowiskiem biznesu, partnerami społecznymi, wykładowcami i studentami;

49. odnotowuje fakt, że Albania bliska jest zakończenia negocjacji w sprawie Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu (SAA), świadczącego o wysiłkach podjętych przez ten kraj w celu spełnienia standardów europejskich, lecz wzywa władze polityczne do wdrożenia przyjętych praw i oczekuje od nich, przed zakończeniem tychże negocjacji, osiągnięcia namacalnych wyników w walce z korupcją i wspieraniu wolnych, niezależnych mediów; wzywa rząd i parlament do zmiany ordynacji wyborczej przed następnymi wyborami w celu zagwarantowania sprawiedliwej reprezentacji w parlamencie popartych przez obywateli Albanii sił politycznych oraz, aby ukrócić stosowane dotychczas praktyki taktycznego głosowania;  

50. wzywa Komisję do udzielenia pomocy Albanii w położeniu kresu krwawym konfliktom, które między innymi uniemożliwiają dzieciom chodzenie do szkoły a dorosłym korzystanie z prawa do głosowania;

51. z zadowoleniem przyjmuje decyzję Rady ds. Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych rozpoczęcie negocjacji w sprawie Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu z Bośnią i Hercegowiną, lecz wzywa władze BiH, z pomocą Komisji i obejmującego urząd Wysokiego Przedstawiciela do dokonania przeglądu ustaleń konstytucyjnych z Dayton poprzez dalszą konsolidację instytucji państwowych przy zagwarantowaniu, że przekazywaniu kompetencji w sektorze wymiaru sprawiedliwości, obronnym i policyjnym towarzyszyć będą współmierne przekazy finansowe; podkreśla, że reformy konstytucyjne powinny zmierzać do połączenia demokracji i skuteczności z reprezentatywnością i wieloetnicznością; przypomina władzom BiH, że pełna współpraca z Międzynarodowym Trybunałem ds. Zbrodni w Byłej Jugosławii (ICTY) jest podstawowym warunkiem negocjacji w sprawie Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu z Unią;

52. w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje ostatnie oświadczenia Wysokiego Przedstawiciela, że BiH ostatecznie pozostawiła za sobą porozumienie z Dayton i zdecydowanie podąża w kierunku Europy; uważa, że w tej decydującej fazie, programy pomocy wspólnotowej i misje WPZB powinny podlegać ścisłej koordynacji; w związku z czym wzywa Radę do podjęcia odpowiednich kroków mających zapewnić zgodność wypowiedzi UE;

53. uważa, że w ramach negocjacji w sprawie Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu priorytetowe znaczenie należy nadać dalszemu zmniejszaniu potrzeby międzynarodowej interwencji w rządzie Bośni i Hercegowiny; wzywa Radę i Komisję do przygotowania stopniowego zamknięcia biura Wysokiego Przedstawiciela;

54. respektuje życzenie władz Czarnogóry odnoszące się do przeprowadzenia referendum, zgodnie z konstytucyjnymi przepisami Serbii i Czarnogóry i standardami europejskimi, w kwestii statusu Czarnogóry w państwie związkowym; niezależnie od ostatecznego wyniku, wzywa władze tych dwóch republik do bliskiej i konstruktywnej współpracy w kontekście negocjacji w sprawie Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu oraz do podjęcia działań, niezbędnych do osiągnięcia pełnej integracji gospodarczej ich rynków;

55. wyraża swoje zadowolenie ze znacznych postępów poczynionych przez władze Belgradu w odniesieniu do Międzynarodowego Trybunału ds. Zbrodni w Byłej Jugosławii (ICTY); przypomina im jednak, że niezbędne jest zagwarantowanie pełnego wsparcia dla polityki rządu wobec ICTY na wszystkich szczeblach administracji, policji, wymiaru sprawiedliwości i armii;

56. z zadowoleniem przyjmuje zalecenie Specjalnego Wysłannika Sekretarza Generalnego ONZ, iż negocjacje w sprawie statusu Kosowa powinny rozpocząć się niezwłocznie; jest jednakże zaniepokojony sprawozdaniem Specjalnego Wysłannika opisującym stan stosunków pomiędzy grupami etnicznymi, a szczególnie miedzy mniejszością serbską a romską, jako „zły” i wzywa Tymczasowe Instytucje Autonomicznej Administracji do podjęcia natychmiastowych działań w celu zmiany tej sytuacji;

57. przyłącza się do Komisji podkreślając postępy poczynione przez Kosowo, ale również wiele niedociągnięć we wdrażaniu standardów ONZ;

58. przypomina, że wnioski z negocjacji na temat statusu Kosowa zakładają pełną zgodność ze standardami ONZ oraz zgadza się z Radą, że rozwiązaniem problemu statusu może być wyłącznie wieloetniczne Kosowo, gdzie wszyscy obywatele maja prawo do życia, pracy i podróżowania, Kosowo, którego integralność terytorialna chroniona jest przez ONZ i Unię Europejską; stoi na stanowisku, że kwestia ta powinna być rozpatrywana w świetle integracji Kosowa z UE i powinna przyczyniać się do wzmocnienia pokoju, bezpieczeństwa i stabilizacji w regionie;

59. uważa ponadto, że decyzji w sprawie ostatecznego statusu powinna towarzyszyć „mapa drogowa” na temat jego wdrażania określająca niezbędne warunki uniknięcia destabilizacji w regionie;

60. wzywa Unię Europejską i Komisję do odegrania wiodącej roli, przy ścisłej współpracy z Organizacją Narodów Zjednoczonych wszystkimi członkami grupy kontaktowej, w negocjacjach na temat przyszłego statusu Kosowa; uważa, że negocjacje te stanowią wyzwanie dla całego regionu oraz że obowiązkiem wszystkich krajów, które uczestniczą w tym procesie, jest jego wspieranie i zatwierdzenie ostatecznego wyniku;

°

°         °

61. swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom Państw Członkowskich, rządom i parlamentom Turcji, Chorwacji, Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii, Albanii, Bośni i Hercegowiny, Serbii i Czarnogóry, Tymczasowym Instytucjom Autonomicznej Administracji w Kosowie oraz Misji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Kosowie (UNMIK).

• [1]  P6_TA(2005)0350

PROCEDURA

Tytuł

Dokument Komisji z 2005 r. dotyczący strategii rozszerzenia

Numer procedury

2005/2206(INI)

Podstawa regulaminowa

art. 45

Komisja przedmiotowo właściwa   Data ogłoszenia wydania zgody na posiedzeniu

AFET 17.11.2005

Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii   Data ogłoszenia na posiedzeniu

DEVE 17.11.2005

INTA 17.11.2005

BUDG 17.11.2005

CONT 17.11.2005

ECON 17.11.2005

EMPL 17.11.2005

ENVI 17.11.2005

ITRE 17.11.2005

IMCO 17.11.2005

TRAN 17.11.2005

REGI 17.11.2005

AGRI 17.11.2005

PECH 17.11.2005

CULT 17.11.2005

JURI 17.11.2005

LIBE 17.11.2005

AFCO 17.11.2005

FEMM 17.11.2005

PETI 17.11.2005

Opinia niewydana   Data wydania decyzji

DEVE 14.11.2005

INTA 23.11.2005

BUDG 15.11.2005

CONT 14.11.2005

ECON 30.11.2005

EMPL 15.11.2005

ENVI 27.10.2005

ITRE 23.11.2005

IMCO 21.11.2005

TRAN 22.11.2005

REGI 21.11.2005

AGRI 14.11.2005

PECH 21.11.2005

CULT 23.11.2005

JURI 24.10.2005

LIBE 14.11.2005

AFCO 16.11.2005

FEMM 24.11.2005

PETI 23.11.2005

Ściślejsza współpraca   Data ogłoszenia na posiedzeniu

-

Projekt(y) rezolucji zawarty(e) w sprawozdaniu

-

Sprawozdawca(y)   Data powołania

Elmar Brok 19.10.2005

Rozpatrzenie w komisji

28.11.2005

12.12.2005

25.1.2006

Data zatwierdzenia

26.1.2006

Wynik głosowania końcowego

za: przeciw: wstrzymujących się:

36 3 11

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Elmar Brok, Simon Coveney, Giorgos Dimitrakopoulos, Camiel Eurlings, Jas Gawronski, Maciej Marian Giertych, Ana Maria Gomes, Alfred Gomolka, Klaus Hänsch, Anna Ibrisagic, Toomas Hendrik Ilves, Georgios Karatzaferis, Ioannis Kasoulides, Bogdan Klich, Vytautas Landsbergis, Cecilia Malmström, Emilio Menéndez del Valle, Francisco José Millán Mon, Philippe Morillon, Annemie Neyts-Uyttebroeck, Raimon Obiols i Germà, Cem Özdemir, Mirosław Mariusz Piotrowski, Paweł Bartłomiej Piskorski, Bernd Posselt, Michel Rocard, Raül Romeva i Rueda, Libor Rouček, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Jacek Emil Saryusz-Wolski, György Schöpflin, Hannes Swoboda, István Szent-Iványi, Konrad Szymański, Charles Tannock, Inese Vaidere, Jan Marinus Wiersma, Karl von Wogau, Luis Yañez-Barnuevo García, Josef Zieleniec

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Árpád Duka-Zólyomi, Marie Anne Isler Béguin, Erik Meijer, Janusz Onyszkiewicz, Rihards Pīks, Frédérique Ries, Aloyzas Sakalas, Inger Segelström

Zastępcy (art. 178 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Lena Ek, Jules Maaten

Data złożenia - A[6

3.2.2006

A6-0025/2006