ZALECENIE w sprawie projektu decyzji Rady dotyczącej zawarcia nowego Protokołu ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie o partnerstwie w sprawie połowów pomiędzy Wspólnotą Europejską a Republiką Mozambiku

25.4.2012 - (18059/2011 – C7‑0028/2012 – 2011/0378(NLE)) - ***

Komisja Rybołówstwa
Sprawozdawczyni: Dolores García-Hierro Caraballo

PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie projektu decyzji Rady dotyczącej zawarcia nowego Protokołu ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie o partnerstwie w sprawie połowów pomiędzy Wspólnotą Europejską a Republiką Mozambiku

(18059/2011 – C7‑0028/2012 – 2011/0378(NLE))

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając projekt decyzji Rady (18059/2011),

–   uwzględniając projekt nowego Protokołu ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie o partnerstwie w sektorze rybołówstwa między Wspólnotą Europejską a Republiką Mozambiku (18058/2011),

–   uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na podstawie art. 43 ust. 2 oraz art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C7-0028/2012),

–   uwzględniając art. 81 oraz art. 90 ust. 7 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenie Komisji Rybołówstwa oraz opinie Komisji Rozwoju i Komisji Budżetowej (A7-0147/2012),

1.  wyraża zgodę na zawarcie protokołu;

2.  wzywa Komisję do przedstawienia Parlamentowi protokołów i wniosków z posiedzeń wspólnego komitetu, przewidzianego w art. 9 umowy, wieloletniego programu sektorowego, przewidzianego w art. 3 nowego Protokołu, oraz odnośnych ocen rocznych; zwraca się również o umożliwienie przedstawicielom Parlamentu udziału w posiedzeniach wspólnego komitetu w charakterze obserwatorów oraz aby w ostatnim roku stosowania nowego Protokołu, a przed rozpoczęciem negocjacji w sprawie jego odnowienia Komisja przedstawiła Parlamentowi i Radzie pełne sprawozdanie z oceny stosowania Protokołu, bez zbędnych ograniczeń dostępu do dokumentu;

3.  wzywa Komisję i Radę, aby w ramach przysługujących im kompetencji bezzwłocznie i w pełni informowały Parlament na wszystkich etapach procedury związanych z nowym protokołem i jego przedłużeniem zgodnie z art. 13 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 218 ust. 10 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

4.  zobowiązuje przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich i Republiki Mozambiku.

UZASADNIENIE

Analiza nowego Protokołu

Poniżej opisano główne elementy nowego Protokołu.

W dniu 2 czerwca, po długich i trudnych negocjacjach, zawarto nowy Protokół między Unią Europejską a Republiką Mozambiku. Protokół ten będzie obowiązywał przez okres trzech lat (od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2014 r.) i przewiduje wkład z budżetu Unii w wysokości 980 000 EUR rocznie, przy czym 520 000 EUR zostanie przeznaczonych na udostępnienie statkom europejskim obszaru połowowego Mozambiku, a 460 000 EUR na wsparcie sektorowej polityki rybołówstwa w tym kraju.

Pojemność referencyjną stosowaną do obliczenia praw dostępu ustalono na 8 000 ton rocznie, co jest wartością niższą w stosunku do poprzedniego protokołu, biorąc pod uwagę dane dotyczące połowów z poprzedniego sezonu. Udzielono dostępu ogólnej liczbie 75 statków unijnych, w tym 43 sejnerom i 32 taklowcom powierzchniowym. Następujące państwa członkowskie są zainteresowane tymi uprawnieniami do połowów: Hiszpania, Francja, Portugalia i Zjednoczone Królestwo.

Zgodnie z mandatem udzielonym przez Radę w Protokole zawarto kilka klauzul w sprawie warunków rocznych płatności, w szczególności w zakresie programu wsparcia sektorowego i praw człowieka, oraz przewidziano możliwość zawieszenia stosowania protokołu w przypadku naruszenia jego postanowień.

Znacznie ulepszono załącznik techniczny do protokołu, głównie po to, aby uwzględnić ostatnie zmiany w mozambickich przepisach prawnych dotyczących rybołówstwa oraz wyniki negocjacji w odniesieniu do kwestii, które mogą mieć skutki finansowe dla armatorów.

Zmiany te dotyczą szczególnie:

– zwiększenia o prawie 20-25% opłat uiszczanych przez armatorów (w nowym protokole przewidziano opłaty w wysokości 5 100 EUR za sejner, 4 100 EUR za duży taklowiec i 2 500 EUR za taklowiec o pojemności mniejszej niż 250 GT);

– opłaty za licencje dla statków pomocniczych (3 580 USD rocznie za każdy statek);

– rocznego wkładu armatorów w wysokości 300 EUR na utworzenie funduszu przeznaczonego dla obserwatorów;

– obowiązku zatrudniania marynarzy Mozambiku na statkach europejskich (po 2 marynarzy na sejnerze i po 1 marynarzu na taklowcu), przy czym przewidziano karę (kwotę ryczałtową) w wysokości 30 EUR za każdy dzień i statek w przypadku odmowy zaokrętowania marynarzy;

– inspekcji przedpołowowej w porcie Mozambiku, której musi się poddać przed rozpoczęciem działalności połowowej jedna trzecia statków upoważnionych do połowów w każdym roku. Zainteresowane statki mogą jednak wybrać miejsce i termin inspekcji raz podać te informacje do wiadomości władz Mozambiku z 72-godzinnym wyprzedzeniem;

– faktu, że inspekcje w porcie będą się odbywały najpóźniej w terminie 24 godzin;

– wprowadzenia od dnia 1 lipca 2012 r. elektronicznych dzienników połowowych, w których będą rejestrowane i przekazywane dane dotyczące połowów, a także udziału naukowego instytutu Mozambiku w administracyjnej procedurze zatwierdzania danych dotyczących połowów.

Są to istotne zmiany mające na celu poprawę zarządzania kontrolą i działalnością połowową na wodach Mozambiku. Pozostałe środki, takie jak obowiązek zatrudniania marynarzy z Mozambiku, mają na celu zwiększenie bezpośredniego wpływu finansowego na kraj.

Umowa z Mozambikiem jest umową strategiczną, ponieważ zapewnia ciągłą obecność połowowej floty europejskiej na Oceanie Indyjskim i może stanowić doskonałą alternatywę, biorąc pod uwagę wzrost przypadków piractwa na innych wyłącznych strefach ekonomicznych położonych bardziej na północ.

Wspólnota Europejska od dawna utrzymuje z Republiką Mozambiku stosunki w dziedzinie rybołówstwa.

Pierwsza umowa między dwoma państwami w sprawie rybołówstwa, która weszła w życie w 1987 r., przyznawała wspólnotowym armatorom uprawnienia do połowów krewetek i tuńczyka w zamian za rekompensatę finansową.

Nowy Protokół wspiera odpowiedzialne i zrównoważone rybołówstwo oraz umożliwia współpracę opartą na przestrzeganiu ustaw i przepisów wykonawczych w zakresie rybołówstwa obowiązujących w Unii Europejskiej i Mozambiku.

Celem WE i Mozambiku jest między innymi wspieranie współpracy gospodarczej, naukowej i technicznej w dziedzinie rybołówstwa i we wszystkich sektorach związanych z rybołówstwem, tak aby nawiązać współpracę umożliwiającą rozwój zrównoważonej polityki rybołówstwa i odpowiedzialną eksploatację zasobów rybnych w interesie obu stron.

Ustalono, że nakład połowowy WE w wyłącznej strefie ekonomicznej Mozambiku powinien być spójny z odpowiednimi ocenami zasobów tuńczyka opartymi na kryteriach naukowych, takich jak coroczne sprawozdania naukowe sekretariatu Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (IOTC).

Główne elementy Umowy

Rekompensata finansowa

Licencje połowowe są ważne przez okres nie dłuższy niż jeden rok, od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia każdego roku. Licencje są odnawialne.

Licencje są wydawane po wpłaceniu na rzecz właściwych organów krajowych następujących kwot ryczałtowych:

a.      rocznej kwoty z tytułu dostępu do obszaru połowowego Mozambiku w wysokości 520 000 EUR, która stanowi równoważność pojemności referencyjnej 8 000 ton rocznie;

b.     specjalnej kwoty w wysokości 460 000 EUR rocznie przeznaczonej na wsparcie oraz na realizację sektorowej polityki rybołówstwa i polityki morskiej Mozambiku.

Jeżeli łączna wielkość połowów tuńczyka dokonanych przez statki Unii Europejskiej na obszarze połowowym Mozambiku przekroczy 8 000 ton rocznie, kwota rocznej rekompensaty finansowej z tytułu praw dostępu zostanie zwiększona o 65 EUR za każdą dodatkową tonę połowu.

Zaokrętowanie marynarzy

Oceaniczne sejnery UE poławiające tuńczyka zaokrętowują co najmniej 2 wykwalifikowanych marynarzy Mozambiku na statek. Taklowce zaokrętowują co najmniej 1 wykwalifikowanego marynarza Mozambiku na statek. Jeżeli nie zaokrętowuje się żadnego marynarza Mozambiku, armatorzy UE muszą zapłacić karę w wysokości 30 EUR za każdego marynarza i każdy statek.

Deklaracja Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) dotycząca podstawowych zasad i praw w pracy ma zastosowanie do załogi znajdującej się na pokładzie statków wspólnotowych. Obejmuje to w szczególności swobodę zrzeszania się i rzeczywistego uznawania prawa do zbiorowych negocjacji oraz zniesienia dyskryminacji w odniesieniu do zatrudnienia i zawodu.

Wynagrodzenie marynarzy nie może być niższe od wynagrodzenia stosowanego dla załóg w ich własnych krajach, ani nie może być niższe od norm przewidzianych przez MOP.

Uwagi sprawozdawczyni

Sprawozdawczyni uznaje, że podpisanie umowy jest pilną sprawą, przychyla się do niniejszego wniosku, chociaż ubolewa nad niezamierzonym opóźnieniem, z jakim został on przedstawiony.

Sprawozdawczyni zwraca się do Komisji i Rady o przedstawienie sprawozdania oceniającego wyniki stosowania protokołu w sprawie połowów zwartego z Mozambikiem, aby umożliwić Komisji Rybołówstwa i Parlamentowi Europejskiego pogłębienie wiedzy na ten temat.

To sprawozdanie oceniające zostanie opracowane przez wspólny komitet, zgodnie z art. 3 niniejszego Protokołu, nie później niż w terminie jednego roku po wejściu w życie Protokołu.

W związku z tym, jeżeli stwierdzi się, że wyniki osiągnięte w ramach wspierania polityki sektorowej odbiegają od zaplanowanego budżetu, Komisja Europejska może częściowo lub całkowicie zawiesić płatność specjalnej rekompensaty finansowej przewidzianej w art. 2 ust. 2 lit. b). Sytuację tę będzie można jednak odwrócić i ponownie podjąć działalność, jak tylko wyżej opisana sytuacja i okoliczności powrócą do stanu zgodnego z Protokołem.

Rekompensata finansowa

Wspólnota wpłaca każdego roku obowiązywania Protokołu ogólną kwotę 980 000 EUR.

Licencje są wydawane po wpłaceniu na rzecz właściwych organów krajowych następujących kwot ryczałtowych:

a.      rocznej kwoty z tytułu dostępu do obszaru połowowego Mozambiku w wysokości 520 000 EUR, która stanowi równoważność pojemności referencyjnej 8 000 ton rocznie;

b.     specjalnej kwoty w wysokości 460 000 EUR rocznie przeznaczonej na wsparcie oraz na realizację sektorowej polityki rybołówstwa i polityki morskiej Mozambiku.

Jeżeli łączna wielkość połowów tuńczyka, dokonanych przez statki Unii Europejskiej na obszarze połowowym Mozambiku, przekroczy 8 000 ton rocznie, kwota rocznej rekompensaty finansowej z tytułu praw dostępu zostanie zwiększona o 65 EUR za każdą dodatkową tonę połowu.

OPINIA Komisji Rozwoju (28.3.2012)

dla Komisji Rybołówstwa

w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia Protokołu ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie o partnerstwie w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską a Republiką Mozambiku
(18059/2011 – C7-0028/2012 – 2011/0378(NLE))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Gabriele Zimmer

PA_Leg_Consent

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Protokół do Umowy o partnerstwie w sprawie połowów zawartej między Wspólnotą Europejską a Republiką Mozambiku wygasł w dniu 31 grudnia 2011 r. Nowy protokół będzie obowiązywał przez trzy lata, począwszy od przyjęcia decyzji Rady w sprawie podpisania i tymczasowego stosowania protokołu.

Zgodnie z art. 43 ust. 2 i art. 218 ust. 6 lit. a) TFUE Parlament Europejski może wyrazić zgodę na zawarcie tego protokołu albo jej odmówić.

Mozambik należy do krajów najsłabiej rozwiniętych, pomimo stałego wzrostu PKB w minionym dziesięcioleciu. Wskaźniki rozwoju poprawiły się w ostatnich latach, jednak większości milenijnych celów rozwoju nie uda się osiągnąć, o ile rząd i darczyńcy nie zwiększą swoich zobowiązań w ciągu najbliższych pięciu lat. Według danych rządowych pomoc wypłacona w 2010 r. stanowiła 10,7% PKB. W 2010 r. od darczyńców nadal pochodziło 47,8% budżetu państwa.

Około 80% ludności Mozambiku pracuje w rolnictwie lub rybołówstwie. Sektor rybołówstwa generuje około 4% PKB i przynosi 13% dochodów z wywozu. Około 85% całkowitej produkcji rybackiej w Mozambiku zapewniają rybacy łowiący metodami tradycyjnymi. Połowy na małą skalę są bezpośrednim lub pośrednim źródłem utrzymania dla około 300 000 ludzi.

Nowy protokół ogranicza uprawnienia do połowów (75 statków rybackich wobec 89 w poprzednim protokole) oraz nakład połowowy (8000 ton wobec 10 000 ton w poprzednim protokole). Opierając się na rezultatach oceny ex post obecnego protokołu zleconej wykonawcy zewnętrznemu, Komisja twierdzi, że wynika to z potrzeby osiągnięcia lepszej równowagi między płatnościami UE a rzeczywistą działalnością rybacką UE w omawianej strefie.

Rekompensata finansowa wynosi 2 940 000 EUR na cały trzyletni okres obowiązywania tego protokołu. Na kwotę tę składa się:

· 520 000 EUR rocznie – równowartość pojemności referencyjnej 8 000 ton rocznie dla 75 statków,

· 460 000 EUR rocznie – kwota dodatkowa wypłacana przez Unię na wsparcie polityki rybołówstwa i polityki morskiej Mozambiku.

Republika Mozambiku otrzymuje zatem 65 EUR za tonę złowionego tuńczyka oraz środki dodatkowe mające służyć rozwojowi krajowego sektora rybołówstwa, a także zaliczki i opłaty obowiązujące armatorów.

Sprawozdawczyni z zadowoleniem przyjmuje fakt, że kwota przeznaczona w ramach nowego protokołu na wsparcie polityki rybołówstwa i polityki morskiej Mozambiku jest wyższa (460 000 EUR) niż w ramach poprzedniego protokołu (250 000 EUR).

Mozambik odpowiada za zarządzanie pulą środków przeznaczonych na wsparcie jego polityki rybołówstwa i polityki morskiej, w oparciu o określone przez obie strony cele do osiągnięcia oraz programowanie roczne i wieloletnie służące ich realizacji, w szczególności w sprawach takich jak należyte zarządzanie zasobami rybnymi, ulepszenia w zakresie badań naukowych i potencjału nadzorczego właściwych organów Mozambiku oraz poprawa warunków produkcji produktów rybołówstwa z myślą o zwiększeniu udziału Mozambiku w eksploatacji własnych łowisk w ramach wyłącznej strefy ekonomicznej.

Nowy protokół zbiegnie się z zatwierdzeniem przez rząd Mozambiku ustawy o rybołówstwie mającej nadać rybołówstwu bardziej zrównoważony charakter oraz zagwarantować większe poszanowanie zasobów rybnych. Ustawa, której celem jest przegląd ustawy o rybołówstwie z 1990 r., zmierza do wsparcia działalności komplementarnej względem rybołówstwa, takiej jak przetwórstwo.

Sprawozdawczyni uważa, że protokół może przyczynić się do lepszego zarządzania zasobami rybnymi i ich lepszej ochrony dzięki wsparciu finansowemu przeznaczonemu na wdrożenie programów przyjętych przez Mozambik na szczeblu krajowym.

Sprawozdawczyni z zadowoleniem przyjmuje nowe postanowienia protokołu, zgodnie z którymi wypłacanie rekompensaty finansowej może zostać zawieszone w przypadku naruszania praw człowieka i zasad demokratycznych oraz jeżeli Mozambik nie będzie prowadził działań na rzecz odpowiedzialnego i zrównoważonego rybołówstwa.

Sprawozdawczyni z zadowoleniem przyjmuje postanowienia regulujące zatrudnianie miejscowych marynarzy oraz ich wynagrodzenie, warunki pracy i przysługujące im prawa, jednak uważa, że liczba miejscowych marynarzy na statkach UE dozwolona na mocy protokołu jest niewystarczająca, by wnieść rzeczywisty wkład w poprawę sytuacji w zakresie zatrudnienia mozambickich marynarzy. Sprawozdawczyni zwraca się do wspólnego komitetu o podjęcie konkretnych działań, aby zwiększyć liczbę statków UE zawijających do mozambickich portów, a tym samym zwiększyć lokalne zatrudnienie – co powinno odbywać się zgodnie ze standardami MOP – oraz możliwości dla przedsiębiorstw.

Sprawozdawczyni jest zdania, że wspólny komitet przewidziany w art. 9 umowy powinien dążyć do przeznaczenia słusznej części z puli środków, która ma służyć wspieraniu polityki rybołówstwa i polityki morskiej Mozambiku, na rozwój społeczności przybrzeżnych utrzymujących się z rybołówstwa oraz na tworzenie małych przedsiębiorstw na poziomie lokalnym.

Sprawozdawczyni wyraża zaniepokojenie faktem, że polityczne środki wsparcia przewidziane w ramach umowy o partnerstwie w sprawie połowów wzięto pod uwagę niemal dopiero dwa lata po wejściu umowy w życie i że najwyraźniej nie zostały one włączone w całokształt środków polityki rybołówstwa wspieranych przez budżet państwowy i innych darczyńców międzynarodowych. Sprawozdawczyni uważa też, że potrzebna jest większa przejrzystość w zakresie konkluzji z posiedzeń wspólnego komitetu oraz w zakresie wyników wieloletniego programu sektorowego opisanego w art. 3 protokołu.

Sprawozdawczyni jest zaniepokojona brakiem raportów połowowych wymaganych zgodnie z protokołem, co wykazała ocena ex post. Ponadto sprawozdawczyni pragnie zwrócić się do władz Mozambiku, aby w odniesieniu do zasad dostępu dla statków spoza UE zapewniały taki sam poziom przejrzystości, jaki przewiduje się w przypadku statków z UE zgodnie z obecną umową o partnerstwie w sprawie połowów.

Podsumowując, sprawozdawczyni stoi na stanowisku, że w interesie obu stron leży zawarcie nowego protokołu, który przedłużyłby partnerstwo między Mozambikiem a UE.

******

Komisja Rozwoju zwraca się do Komisji Rybołówstwa, jako komisji przedmiotowo właściwej, o zaproponowanie, by Parlament wyraził zgodę na zawarcie protokołu.

Komisja Rozwoju uważa, że w trakcie wdrażania umowy Komisja Europejska powinna odpowiednio uwzględnić następujące kwestie:

a)  należy zwiększyć przejrzystość procedur regulujących określanie całkowitych połowów i sprawozdawczość w tym zakresie, czemu towarzyszyć powinny środki zapobiegające nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom, w szczególności poprzez poprawę infrastruktury służącej monitorowaniu i kontroli działalności połowowej prowadzonej w wyłącznej strefie ekonomicznej Republiki Mozambiku, a tym samym zapewnienie odpowiedzialnego i zrównoważonego charakteru rybołówstwa;

b)  należy promować zrównoważone praktyki połowowe poprzez czuwanie nad tym, by cała działalność połowowa, która podlega umowie o partnerstwie w sprawie połowów, spełniała te same kryteria w dziedzinie zrównoważonego rozwoju, co działalność połowowa na wodach UE,

c)  należy ograniczyć dostęp statków UE do nadwyżki zasobów rybnych zgodnie z zasadą maksymalnego podtrzymywalnego odłowu po uprzednim zagwarantowaniu bezpieczeństwa żywnościowego oraz zaspokojeniu potrzeb żywnościowych miejscowej ludności; w tym celu apeluje się do Komisji o dopilnowanie, by statki UE odławiały jedynie nadwyżki odnośnych zasobów rybnych, które nie zostały odłowione przez sektor rybołówstwa Mozambiku;

d)  rzetelność całego mechanizmu będącego przedmiotem umowy, w kontekście problemów związanych z korupcją, nie powinna budzić zastrzeżeń;

e)  należy zwiększyć odpowiedzialność lokalnego rządu, przy czym musi on również zagwarantować poprawę warunków życia lokalnych rybaków, a także rozwój lokalnego, zrównoważonego, tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego i przemysłu przetwórstwa rybnego oraz zgodność z normami środowiskowymi i zdrowotnymi;

f)   należy sporządzać roczne sprawozdania z wdrażania umowy – w szczególności z realizacji wieloletniego programu sektorowego, o którym mowa w art. 3 protokołu – oraz przekazywać je Parlamentowi i Radzie i podawać do publicznej wiadomości w celu sprzyjania przejrzystości i zagwarantowania, że środki budżetowe przeznaczone na wsparcie sektorowej polityki rybołówstwa zostaną rzeczywiście wykorzystane do tego celu, a także w celu zagwarantowania spójności polityki na rzecz rozwoju;

g)  należy przestrzegać zarówno ducha, jak i litery klauzuli wyłączności;

h)  należy podjąć konkretne działania, aby zwiększyć liczbę statków z UE zawijających do mozambickich portów, a tym samym zwiększyć lokalne zatrudnienie i możliwości dla przedsiębiorstw. w szczególności należy podjąć starania mające na celu wspieranie przemysłu przetwórczego oraz zdolności połowowej flot, aby pomóc Mozambikowi w samodzielnej eksploatacji własnych obszarów połowowych;

i)   włączenie do protokołu elementów taklowców powierzchniowych powinno zostać poddane przeglądowi, aby zapewnić zgodność z zasadą odpowiedzialnego rybołówstwa oraz uniknąć ryzyka powodowania niekontrolowanej śmiertelności wśród niebędących przedmiotem połowów gatunków rekina oraz populacji ptaków morskich i żółwi.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia	27.3.2012
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	25 0 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Michael Cashman, Ricardo Cortés Lastra, Corina Creţu, Leonidas Donskis, Charles Goerens, Catherine Grèze, Filip Kaczmarek, Franziska Keller, Gay Mitchell, Norbert Neuser, Bill Newton Dunn, Maurice Ponga, Birgit Schnieber-Jastram, Michèle Striffler, Alf Svensson, Eleni Theocharous, Patrice Tirolien, Ivo Vajgl, Anna Záborská, Iva Zanicchi, Gabriele Zimmer
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Enrique Guerrero Salom, Edvard Kožušník, Cristian Dan Preda, Patrizia Toia

OPINIA Komisji Budżetowej (8.3.2012)

dla Komisji Rybołówstwa

w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia Protokołu ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie o partnerstwie w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską a Republiką Mozambiku
(18059/2011 – C7-0028/2012 – 2011/0378(NLE))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: François Alfonsi

PA_Leg_Consent

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Na podstawie odpowiedniego upoważnienia Rady i w imieniu Unii Europejskiej Komisja prowadziła negocjacje z Republiką Mozambiku w celu odnowienia protokołu do Umowy o partnerstwie w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską a Republiką Mozambiku. W wyniku negocjacji dnia 2 czerwca 2010 r. parafowano nowy protokół, obejmujący okres trzech lat począwszy od przyjęcia odpowiedniej decyzji Rady w sprawie podpisania i tymczasowego stosowania protokołu i od momentu wygaśnięcia okresu obowiązywania obecnego protokołu, tj. od dnia 31 grudnia 2011 r.

Nowy protokół obejmuje okres od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. Nowy protokół stworzy ramy dla działalności połowowej floty europejskiej, w szczególności zaś pozwoli armatorom nadal uzyskiwać upoważnienia do połowów w obszarze połowowym Mozambiku.

Ponadto głównym celem nowego protokołu jest zacieśnienie współpracy między Unią Europejską a Mozambikiem w celu wspierania zrównoważonej polityki rybołówstwa oraz odpowiedzialnej eksploatacji zasobów rybnych na obszarze połowowym Mozambiku.

Zgodnie z art. 43 ust. 2 i art. 218 ust. 6 lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Parlament Europejski może wyrazić zgodę na zawarcie umowy lub odmówić jej.

Nowy protokół przewiduje łączną rekompensatę finansową w wysokości 2 940 000 EUR na cały okres nim objęty. Kwota ta odpowiada: a) 520 000 EUR rocznie, stanowiącym równoważność pojemności referencyjnej 8 000 ton rocznie, oraz b) 460 000 EUR rocznie, odpowiadającym dodatkowej kwocie wypłaconej przez Unię i przeznaczonej na wsparcie polityki rybołówstwa i polityki morskiej Mozambiku. Roczna kwota rekompensaty finansowej pokrywana z budżetu Unii wynosi zatem 980 000 EUR. Uprawnienia do połowów dla europejskiej floty poławiającej tuńczyka zostaną udostępnione 43 sejnerom i 32 taklowcom, tj. łącznie 75 statkom.

Rodzaj wydatków	2012	2013	2014	Ogółem
Dostęp do obszaru połowowego Mozambiku dla 8 000 t rocznie	520 000€	520 000€	520 000€	1 560 000€
Wsparcie dla sektorowej polityki rybołówstwa i polityki morskiej Mozambiku	460 000€	460 000€	460 000€	1 380 000€
Wydatki administracyjne	21 000€	21 000€	81 000€	123 000€
Pozostałe wydatki administracyjne i zasoby ludzkie	74 000€	74 000€	74 000€	222 000€
OGÓŁEM	1 075 000€	1 075 000€	1 135 000€	3 285 000€

******

Komisja Budżetowa zwraca się do Komisji Rybołówstwa, właściwej dla tej sprawy, o zalecenie Parlamentowi udzielenia zgody.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia	8.3.2012
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	25 3 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Marta Andreasen, Francesca Balzani, Jean-Luc Dehaene, Isabelle Durant, Göran Färm, José Manuel Fernandes, Eider Gardiazábal Rubial, Jens Geier, Ivars Godmanis, Ingeborg Gräßle, Carl Haglund, Jutta Haug, Monika Hohlmeier, Sidonia Elżbieta Jędrzejewska, Anne E. Jensen, Jan Kozłowski, Alain Lamassoure, Giovanni La Via, George Lyon, Barbara Matera, Claudio Morganti, Dominique Riquet, László Surján, Helga Trüpel, Derek Vaughan, Jacek Włosowicz
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Frédéric Daerden, Jan Mulder

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia	24.4.2012
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	18 3 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Antonello Antinoro, Kriton Arsenis, Alain Cadec, Chris Davies, João Ferreira, Carmen Fraga Estévez, Pat the Cope Gallagher, Dolores García-Hierro Caraballo, Marek Józef Gróbarczyk, Carl Haglund, Ian Hudghton, Werner Kuhn, Isabella Lövin, Gabriel Mato Adrover, Guido Milana, Maria do Céu Patrão Neves, Crescenzio Rivellini, Ulrike Rodust, Raül Romeva i Rueda, Struan Stevenson, Catherine Trautmann, Jarosław Leszek Wałęsa
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Diane Dodds, Barbara Matera, Antolín Sánchez Presedo