SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich oraz zmieniającej rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 i dyrektywę 2009/22/WE (dyrektywa w sprawie ADR w sporach konsumenckich)
16.10.2012 - (COM(2011)0793 – C7‑0454/2011– 2011/0373(COD)) - ***I
Dokument z posiedzenia
Komisja Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów
Sprawozdawca: Louis Grech
Sprawozdawca komisji opiniodawczej (*):
Cristian Silviu Buşoi, Komisja Prawna
(*) Zaangażowana komisja – art. 50 Regulaminu
PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich oraz zmieniającej rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 i dyrektywę 2009/22/WE (dyrektywa w sprawie ADR w sporach konsumenckich)
(COM(2011)0793 – C7‑0454/2011– 2011/0373(COD))
(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)
Parlament Europejski,
– uwzględniając wniosek Komisji skierowany do Parlamentu i Rady (COM(2012)0793),
– uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7-0454/2011),
– uwzględniając opinię Komisji Prawnej w sprawie proponowanej podstawy prawnej,
– uwzględniając art. 294 ust. 3 i art. 169 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając uzasadnione opinie przedstawione – na mocy protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności – przez Senat Królestwa Niderlandów i Radę Federalną Republiki Federalnej Niemiec, w których stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,
– uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 28 marca 2012 r.[1],
– uwzględniając art. 55 i 37 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów oraz opinię Komisji Prawnej (A7–0280/2012),
1. przyjmuje w pierwszym czytaniu stanowisko określone poniżej;
2. Zwraca się do Komisji o ponowne przedłożenie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego projektu lub zastąpienie go innym tekstem;
3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.
Poprawka 1 Wniosek dotyczący dyrektywy Odniesienie 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114, |
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114 i 169, |
Poprawka 2 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 1 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(1) Artykuł 169 ust. 1 oraz art. 169 ust. 2 lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) stanowią, że Unia ma się przyczyniać do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony konsumentów poprzez środki, które przyjmuje na podstawie art. 114 Traktatu. Art. 38 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej stanowi, że w polityce UE zapewnia się wysoki poziom ochrony konsumentów. |
(1) Artykuł 169 ust. 1 oraz art. 169 ust. 2 lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) stanowią, że Unia ma się przyczyniać do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony konsumentów m.in. poprzez środki, które przyjmuje na podstawie art. 114 Traktatu. Art. 38 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej stanowi, że w polityce UE zapewnia się wysoki poziom ochrony konsumentów. |
Poprawka 3 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 2 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(2) Zgodnie z art. 26 ust. 2 TFUE rynek wewnętrzny ma obejmować obszar bez granic wewnętrznych, w którym jest zapewniony swobodny przepływ towarów i usług. Aby rynek wewnętrzny budził zaufanie konsumentów i przysparzał im korzyści, konieczne jest, by mieli oni dostęp do łatwych i tanich sposobów rozstrzygania sporów powstających w związku ze sprzedażą towarów i świadczeniem usług. Odnosi się to zarówno do transakcji internetowych, jak i transakcji „offline”, i jest szczególnie ważne, gdy konsumenci nabywają towary i usługi za granicą.
|
(2) Zgodnie z art. 26 ust. 2 TFUE rynek wewnętrzny ma obejmować obszar bez granic wewnętrznych, w którym jest zapewniony swobodny przepływ towarów i usług. Rynek wewnętrzny powinien zapewniać konsumentom wartość dodaną w postaci lepszej jakości, większej różnorodności, przystępnych cen i wysokich standardów bezpieczeństwa towarów i usług, a te elementy powinny służyć wspieraniu wysokiego poziomu ochrony konsumentów. |
Uzasadnienie | |
Precyzuje się wymierne korzyści, które rynek wewnętrzny powinien oferować konsumentom. | |
Poprawka 4 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 2 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(2a) Rozdrobnienie rynku wewnętrznego jest szkodliwe dla konkurencyjności Unii, wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy. Eliminowanie bezpośrednich i pośrednich przeszkód dla prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego i zwiększanie zaufania obywateli ma zasadnicze znaczenie dla pełnego urzeczywistnienia rynku wewnętrznego. |
Uzasadnienie | |
Rynek wewnętrzny ma stanowić przestrzeń ponad granicami państwowymi, w której obywatele i przedsiębiorcy mogą się poruszać i korzystać ze swoich praw, ale wysoki stopień rozdrobnienia przyczynia się do problemów irytujących obywateli. | |
Poprawka 5 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 2 c preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(2c) Zagwarantowanie dostępu do prostych, skutecznych, wygodnych i tanich sposobów rozstrzygania sporów krajowych i transgranicznych, powstających w związku ze sprzedażą towarów lub świadczeniem usług, powinno przysparzać korzyści konsumentom, a tym samym wzbudzić ich zaufanie do rynku. Taki dostęp powinien być zapewniony zarówno w przypadku transakcji internetowych, jak i zawieranych poza internetem, i ma on szczególnie ważne znaczenie, gdy konsumenci dokonują zakupu towarów lub usług ponad granicami. |
Uzasadnienie | |
Zwiększenie zaufania obywateli, którzy nabiorą przekonania, że mogą dochodzić roszczeń w całej Unii, przyczyni się do wzrostu ich udziału w rynku, zapewni im dostęp do szerszej gamy produktów i będzie czynnikiem stymulującym wzrost gospodarczy. | |
Poprawka 6 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 3 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(3) Alternatywne metody rozstrzygania sporów stanowią proste, szybkie i tanie rozwiązanie pozasądowe w przypadku sporów między konsumentami a przedsiębiorcami. Metody te nie są jednak w wystarczającym stopniu rozwinięte w całej Unii Europejskiej. Aby konsumenci mogli w pełni wykorzystać potencjał alternatywnych metod rozstrzygania sporów, muszą one być dostępne dla wszystkich rodzajów sporów konsumenckich, poziom jakości procedur ADR musi być równy, a konsumenci i przedsiębiorcy muszą być świadomi istnienia takich procedur. Podmioty ADR powinny także skutecznie rozpatrywać spory transgraniczne. |
(3) Alternatywne metody rozstrzygania sporów stanowią proste, szybkie i tanie rozwiązanie pozasądowe w przypadku sporów między konsumentami a przedsiębiorcami. Metody te nie są jednak w wystarczającym i jednakowym stopniu rozwinięte we wszystkich państwach członkowskich. Niestety wbrew zaleceniu Komisji 98/257/WE z dnia 30 marca 1998 r. w sprawie zasad, jakie stosują się do organów odpowiedzialnych za pozasądowe rozwiązywanie sporów konsumenckich1, oraz zaleceniu Komisji 2001/310/WE z dnia 4 kwietnia 2001 r. w sprawie zasad mających zastosowanie do organów pozasądowych uczestniczących w polubownym rozstrzyganiu sporów konsumenckich2, alternatywne mechanizmy rozstrzygania sporów nie zostały prawidłowo ustanowione i nie działają zadowalająco we wszystkich obszarach geograficznych czy sektorach działalności gospodarczej w Unii. Konsumenci i przedsiębiorcy wciąż nie są świadomi istnienia alternatywnych mechanizmów dochodzenia roszczeń, a tylko niewielki procent obywateli wie, jak złożyć skargę do podmiotu ADR. |
|
|
_____________ |
|
|
1 Dz.U. L 115 z 17.4.1998, s. 31. |
|
|
2 Dz.U. L 109 z 19.4.2001, s. 56. |
Poprawka 7 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 3 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(3a) Pozostałe przeszkody i luki, takie jak brak informacji, nierównomierny geograficzny i sektorowy rozwój alternatywnych systemów rozstrzygania sporów (ADR) oraz fragmentaryczne i nieskoordynowane regulacje stoją na przeszkodzie zaufaniu konsumentów przy zakupach, szczególnie w wymiarze transgranicznym. Z tych samych powodów przedsiębiorcy powstrzymują się od sprzedaży towarów i usług konsumentom z innych państw członkowskich, w których nie ma wystarczającego dostępu do procedur ADR wysokiej jakości. Ponadto przedsiębiorcy mający siedzibę w państwie członkowskim, w którym procedury ADR wysokiej jakości nie są wystarczająco dostępne, z punktu widzenia konkurencyjności znajdują się w niekorzystnej sytuacji w stosunku do przedsiębiorców, którzy mają dostęp do tych procedur, a zatem mogą rozwiązywać spory z konsumentami szybciej i taniej. Rozbieżności w występowaniu, jakości i wiedzy o ADR w państwach członkowskich stanowią przeszkodę dla rynku wewnętrznego i wymagają działania na poziomie Unii. W niniejszej dyrektywie należy ustanowić minimalne normy jakości dla podmiotów ADR, które zagwarantują taki sam minimalny poziom ochrony i praw konsumentów zarówno w sporach krajowych, jak i transgranicznych. Dyrektywa nie powinna jednak uniemożliwiać państwom członkowskim przyjmowania lub utrzymywania w mocy przepisów wykraczających poza zakres postanowień niniejszej dyrektywy. |
Uzasadnienie | |
Duże luki ustawodawcze, wykonawcze i informacyjne w obrębie rynku świadczą o tym, że jego potencjał nie jest w pełni wykorzystywany. W szczególności ze względu na to, że systemy ADR są tak nierównomiernie rozwinięte konieczne są działania na szczeblu europejskim w celu zapewnienia konsumentom równego dostęp do wysokiej jakości procedur ADR. | |
Poprawka 8 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 3 b preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(3b) Żeby konsumenci mogli w pełni wykorzystywać potencjał rynku wewnętrznego, systemy ADR powinny być dostępne dla wszystkich rodzajów krajowych i transgranicznych sporów objętych zakresem niniejszej dyrektywy, procedury ADR powinny spełniać jednolite minimalne normy jakości w całej Unii, a konsumenci i przedsiębiorcy powinni być świadomi istnienia takich procedur. W związku ze wzrostem handlu transgranicznego i przepływu osób, ważne jest również, żeby podmioty ADR skutecznie rozpatrywały spory transgraniczne. |
Poprawka 9 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 3 c preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(3c) Zgodnie ze stanowiskiem Parlamentu Europejskiego wyrażonym w jego rezolucji z dnia 25 października 2011 r. w sprawie alternatywnych metod rozwiązywania sporów w sprawach cywilnych, handlowych i rodzinnych1 oraz w rezolucji z dnia 20 maja 2010 r. w sprawie przybliżenia jednolitego rynku konsumentom i obywatelom2, w każdym holistycznym podejściu do jednolitego rynku, które sprawdza się z punktu widzenia jego obywateli, należy przede wszystkim rozwijać prosty, przystępny, wygodny i dostępny system dochodzenia roszczeń. |
|
|
__________ |
|
| |
|
|
2 Dz.U. C 161 E z 31.5.2011, str. 84. |
Uzasadnienie | |
Parlament Europejski wielokrotnie wzywał do działań ustawodawczych w celu zagwarantowania konsumentom dostępu do alternatywnych metod rozwiązywania sporów. | |
Poprawka 10 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 4 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(4) W Akcie o jednolitym rynku Komisja stwierdziła, że regulacje w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów dotyczące m.in. handlu elektronicznego to jedna z dwunastu dźwigni na rzecz pobudzenia wzrostu gospodarczego i wzmocnienia zaufania do jednolitego rynku. |
(4) W Akcie o jednolitym rynku Komisja określiła przepisy o alternatywnych metodach rozstrzygania sporów obejmujące kwestię handlu elektronicznego jako jedną z dwunastu dźwigni na rzecz pobudzenia wzrostu gospodarczego, a także osiągnięcia postępów w procesie pełnego urzeczywistniania jednolitego rynku. |
Poprawka 11 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 5 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(5) Rada Europejska wezwała Parlament i Radę do przyjęcia do końca 2012 r. pierwszego zestawu priorytetowych środków, które mają być nowym bodźcem dla jednolitego rynku. |
(5) Rada Europejska wezwała Parlament i Radę do przyjęcia do końca 2012 r. pierwszego zestawu priorytetowych środków, które mają być nowym bodźcem dla jednolitego rynku. Rada podkreśliła znaczenie handlu elektronicznego i przyznała, że konsumencki system ADR powinien mieć możliwość oferowania konsumentom i przedsiębiorcom przystępnej, prostej i szybkiej drogi dochodzenia roszczeń. Skuteczne wdrożenie tego systemu wymaga stałego zaangażowania politycznego i wsparcia ze strony wszystkich podmiotów, bez uszczerbku dla przystępności, przejrzystości, elastyczności, szybkości i jakości procesu podejmowania decyzji przez podmioty ADR objęte zakresem niniejszej dyrektywy. |
Uzasadnienie | |
Wykorzystanie potencjału systemu ADR wymaga pełnego zaangażowania i odpowiedzialności ze strony Komisji, Parlamentu i Rady. W szczególności państwa członkowskie muszą sprawować nadzór nad prawidłowym wdrażaniem dyrektywy. | |
Poprawka 12 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 5 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(5a) Ze względu na rosnące znaczenie handlu elektronicznego, w szczególności handlu transgranicznego, który jest filarem działalności gospodarczej Unii dobrze funkcjonujący system ADR i właściwie zintegrowane ramy rozstrzygania internetowych sporów umownych są niezbędne dla osiągnięcia celów Aktu o jednolitym rynku, czyli zwiększania zaufania obywateli do rynku wewnętrznego. |
Uzasadnienie | |
Handel internetowy stał się ważnym filarem działalności gospodarczej w UE, ale wielu konsumentów i przedsiębiorców niechętnie podchodzi do zakupów i sprzedaży przez internet, ponieważ obawiają się oni, że nie będą mieli dostępu do środków dochodzenia roszczeń w przypadku sporu. | |
Poprawka 13 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 5 b preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(5b) Wniosek dotyczący niniejszej dyrektywy i wniosek dotyczący rozporządzenia ...* Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia ...**w sprawie internetowego systemu rozstrzygania sporów konsumenckich (rozporządzenie w sprawie ODR w sporach konsumenckich) wzajemnie się wiążą i uzupełniają. Platforma ODR jest narzędziem, które powinno stanowić jeden punkt dostępu dla konsumentów i przedsiębiorców, służący do rozstrzygania sporów internetowych bez udziału sądu, wspieranym przez dostępne w całej Unii wysokiej jakości podmioty ADR. Platforma ODR będzie mogła działać prawidłowo tylko wtedy, gdy wszystkie państwa członkowskie będą w pełni objęte zasięgiem funkcjonowania podmiotów ADR. |
|
|
_____________ |
|
|
* Dz.U.: proszę wprowadzić nr referencyjny. |
|
|
**Dz.U: proszę wprowadzić datę przyjęcia. |
Poprawka 14 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 6 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(6) Rozwój w ramach Unii Europejskiej dobrze funkcjonujących alternatywnych metod rozwiązywania sporów jest niezbędny, aby zwiększyć zaufanie konsumentów do rynku wewnętrznego, w tym w obszarze handlu elektronicznego. Rozwój ten powinien opierać się na procedurach ADR istniejących w państwach członkowskich z poszanowaniem ich tradycji prawnych. |
(6) Rozwój w ramach Unii Europejskiej dobrze funkcjonujących alternatywnych metod rozwiązywania sporów jest niezbędny, aby zwiększyć zaufanie konsumentów do rynku wewnętrznego, w tym w obszarze handlu elektronicznego oraz wykorzystać potencjał i możliwości handlu transgranicznego i handlu internetowego. Rozwój ten powinien opierać się na procedurach ADR istniejących w państwach członkowskich z poszanowaniem ich tradycji prawnych. Zarówno istniejące, jak i nowo powstałe dobrze funkcjonujące podmioty zajmujące się rozstrzyganiem sporów, które spełniają minimalne kryteria jakości ustanowione w niniejszej dyrektywie, powinny nazywać się „podmiotami ADR”. Rozpowszechnienie ADR może także okazać się kluczowe w tych państwach, w których sądy mają znaczne zaległości w rozstrzyganiu spraw, co z kolei uniemożliwia obywatelom UE korzystanie z ich prawa do rzetelnego procesu sądowego w rozsądnym czasie. |
Uzasadnienie | |
Aby mieć równe szanse, podmioty ADR określone w niniejszej dyrektywie mogą być nowo powstałymi lub wcześniej istniejącymi organami rozstrzygania sporów, dostosowanymi pod kątem spełnienia wymogów niniejszej dyrektywy. | |
Poprawka 15 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 7 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(7) Niniejsza dyrektywa powinna mieć zastosowanie do sporów między konsumentami i przedsiębiorcami wynikających z umów o sprzedaż towarów lub świadczenie usług we wszystkich sektorach gospodarki. Powinno to obejmować skargi wnoszone przez konsumentów przeciwko przedsiębiorcom, ale również skargi składane przez przedsiębiorców przeciwko konsumentom. Niniejsza dyrektywa nie powinna mieć zastosowania do sporów między przedsiębiorcami; nie powinna jednak uniemożliwiać państwom członkowskim przyjmowania lub utrzymywania w mocy przepisów lub procedur pozasądowego rozstrzygania takich sporów. |
(7) Niniejsza dyrektywa powinna mieć zastosowanie do sporów między konsumentami i przedsiębiorcami wynikających z umów o sprzedaż towarów lub świadczenie usług we wszystkich sektorach gospodarki, zawartych zarówno przez internet, jak i poza nim, w tym dotyczących dostawy treści cyfrowych za opłatą. Nie powinno się jej stosować do usług użyteczności publicznej, niemających charakteru gospodarczego, niezależnie od stosunku prawnego między przedsiębiorcą a konsumentem. Niniejsza dyrektywa powinna mieć zastosowanie do skarg wnoszonych przez konsumentów przeciwko przedsiębiorcom. Niniejsza dyrektywa nie powinna mieć zastosowania ani do skarg wnoszonych przez przedsiębiorców przeciwko konsumentom, ani do sporów między przedsiębiorcami; Niniejsza dyrektywa nie powinna jednak uniemożliwiać państwom członkowskim przyjmowania lub utrzymywania w mocy przepisów lub procedur pozasądowego rozstrzygania takich sporów. |
Poprawka 16 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 10 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(10) Niniejsza dyrektywa powinna być nadrzędna w stosunku do aktów prawa Unii zawierających przepisy mające na celu zachęcenie do zakładania podmiotów ADR w poszczególnych branżach. Jeśli przepisy branżowe przewidują tworzenie takich podmiotów, niniejsza dyrektywa powinna być nadrzędna wyłącznie w zakresie, w jakim przepisy te nie zapewniają przynajmniej równoważnego stopnia ochrony konsumentów. |
(10) Niniejsza dyrektywa powinna być nadrzędna w stosunku do aktów prawa Unii zawierających przepisy mające na celu zachęcenie do zakładania podmiotów ADR w poszczególnych branżach. Jeśli przepisy branżowe przewidują zakładanie podmiotów ADR, niniejsza dyrektywa powinna być nadrzędna wyłącznie w zakresie, w jakim przepisy dotyczące danego sektora nie zapewniają przynajmniej równoważnego stopnia ochrony konsumentów. |
Poprawka 17 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 11 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(11) Podmioty ADR mają wysoce zróżnicowany charakter, zarówno w skali całej Unii, jak i w poszczególnych państwach członkowskich. Niniejsza dyrektywa powinna obejmować wszystkie podmioty utworzone na stałe i oferujące rozstrzygnięcie sporu w ramach procedury ADR. Procedury arbitrażowej utworzonej doraźnie poza ramami podmiotu ADR dla pojedynczego sporu między konsumentem a przedsiębiorcą nie należy uznawać za procedurę ADR. |
(11) Podmioty ADR mają wysoce zróżnicowany charakter, zarówno w skali całej Unii, jak i w poszczególnych państwach członkowskich. Niniejsza dyrektywa powinna obejmować wszystkie podmioty utworzone na stałe i oferujące rozstrzygnięcie sporu w ramach procedury ADR, o której powiadomiono Komisję i państwa członkowskie oraz którą umieszczono w wykazie zgodnie z art. 17 ust. 2 niniejszej dyrektywy. Procedury arbitrażowej utworzonej doraźnie poza ramami podmiotu ADR dla pojedynczego sporu między konsumentem a przedsiębiorcą nie należy uznawać za procedurę ADR. |
Uzasadnienie | |
Przepisy dyrektywy nie powinny mieć wpływu na dostawców ADR, którzy zrezygnują z uzyskania statusu podmiotu ADR na mocy niniejszej dyrektywy. | |
Poprawka 18 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 11 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(11a) Procedury ADR mają wysoce zróżnicowany charakter, zarówno w skali całej Unii, jak i w poszczególnych państwach członkowskich. Mogą przyjąć formę procedur, w których podmiot rozstrzygający spory doprowadza do spotkania stron w celu ułatwienia zawarcia ugody, procedur, w których podmiot rozstrzygający spory proponuje rozwiązanie, lub procedur, w których podmiot rozstrzygający spory takie rozwiązanie narzuca. Mogą także przyjąć formę będącą połaczeniem dwóch lub większej liczby takich procedur. Niniejsza dyrektywa nie narusza formy, jaką procedury ADR przyjmują w poszczególnych państwach członkowskich. |
Poprawka 19 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 12 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(12) Niniejsza dyrektywa nie powinna mieć zastosowania do procedur toczących się przed podmiotami rozstrzygającymi spory, w których osoby fizyczne odpowiedzialne za rozstrzyganie sporów zatrudnione są wyłącznie przez przedsiębiorcę, ani do procedur toczących się w ramach systemów rozpatrywania skarg konsumenckich stosowanych przez przedsiębiorców. Nie powinna ona obejmować także bezpośrednich negocjacji między stronami. Ponadto nie powinna ona obejmować działań podejmowanych przez sędziów w celu rozwiązania sporu w toku postępowania sądowego dotyczącego tego sporu. |
(12) Niniejsza dyrektywa nie powinna mieć zastosowania do procedur toczących się przed podmiotami rozstrzygającymi spory, w których osoby fizyczne odpowiedzialne za rozstrzyganie sporów zatrudnione są przez przedsiębiorcę, zrzeszenie zawodowe lub gospodarcze, którego członkiem jest ten przedsiębiorca, lub też wyłącznie od tego przedsiębiorcy czy zrzeszenia otrzymują wynagrodzenie w jakiejkolwiek formie, chyba że podmioty te w pełni odpowiadają wymogom dotyczącym jakości, ustanowionym w rozdziale II niniejszej dyrektywy i spełniają rygorystyczne, dodatkowe gwarancje niezależności ustanowione w art. 2 ust. 2a. Podmioty ADR zapewniające rozstrzyganie sporów w takich procedurach powinny podlegać regularnej ocenie co do ich zgodności z wymogami jakości ustanowionymi w niniejszej dyrektywie, w tym ze specjalnymi, dodatkowymi wymogami zapewniającymi ich niezależnośc. |
Poprawka 20 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 12 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(12a) Niniejsza dyrektywa nie powinna mieć zastosowania do procedur toczących się w ramach systemów rozpatrywania skarg konsumenckich prowadzonych przez przedsiębiorców ani do bezpośrednich negocjacji między stronami. Nie powinna ona obejmować także działań podejmowanych przez sędziów w celu rozwiązania sporu w toku postępowania sądowego dotyczącego tego sporu. |
Poprawka 21 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 12 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(12a) Dyrektywa 2008/52/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie niektórych aspektów mediacji w sprawach cywilnych i handlowych1 ustanawia już ramy dla systemów mediacji na szczeblu unijnym, szczególnie w przypadku sporów transgranicznych, nie stając na przeszkodzie w stosowaniu ich do wewnętrznych systemów mediacji. Przedmiotowa dyrektywa uzupełnia ten system, jeśli chodzi o inne procedury ADR. |
|
|
_______________________________ 1 Dz.U. L 136 z 24.5.2008, s. 3. |
Poprawka 22 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 13 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(13) Państwa członkowskie powinny zapewnić możliwość przedstawienia sporów objętych niniejszą dyrektywą podmiotowi ADR spełniającemu wymagania określone w niniejszej dyrektywie. Państwa członkowskie powinny móc spełnić ten obowiązek poprzez wykorzystanie istniejących podmiotów ADR i, w razie potrzeby, dostosowanie ich zakresu kompetencji, lub przez utworzenie nowych podmiotów ADR. Niniejsza dyrektywa nie powinna zobowiązywać państw członkowskich do utworzenia specjalnego podmiotu ADR w każdej branży detalicznej. Państwa członkowskie powinny móc zapewnić utworzenie dodatkowego podmiotu ADR, który zajmuje się sporami, w odniesieniu do których nie jest właściwy żaden konkretny podmiot. |
(13) Państwa członkowskie powinny zapewnić możliwość przedstawienia sporów umownych objętych niniejszą dyrektywą podmiotowi ADR spełniającemu kryteria jakości określone w niniejszej dyrektywie. Państwa członkowskie mogą również spełnić ten obowiązek poprzez wykorzystanie doświadczeń już istniejących dobrze funkcjonujących podmiotów ADR i, w razie potrzeby, dostosowanie ich zakresu kompetencji, spełnienie przepisów niniejszej dyrektywy lub przez utworzenie nowych podmiotów ADR. Niniejsza dyrektywa nie powinna zobowiązywać państw członkowskich do utworzenia specjalnego podmiotu ADR w każdej branży detalicznej. Państwa członkowskie powinny zapewnić utworzenie uzupełniającego podmiotu ADR, który zajmuje się sporami, w odniesieniu do których nie jest właściwy żaden konkretny podmiot, w celu zapewnienia pełnego pokrycia geograficznego i dostępu do alternatywnych metod rozwiązywania sporów we wszystkich państwach członkowskich. |
Poprawka 23 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 14 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(14) Niniejsza dyrektywa powinna pozostawać bez uszczerbku dla przedsiębiorców mających siedzibę w państwie członkowskim, dla których właściwy jest podmiot ADR zlokalizowany w innym państwie członkowskim. Państwa członkowskie powinny zachęcać do tworzenia takich podmiotów. |
(14) Niniejsza dyrektywa powinna pozostawać bez uszczerbku dla przedsiębiorców mających siedzibę w państwie członkowskim, dla których właściwy jest podmiot ADR zlokalizowany w innym państwie członkowskim. Dla zapewnienia pełnego pokrycia geograficznego i dostępu do alternatywnych metod rozwiązywania sporów w całej Unii państwa członkowskie powinny zachęcać do tworzenia takich regionalnych, transgranicznych i ogólnoeuropejskich podmiotów rozstrzygania sporów, w ramach których przedsiębiorcy z różnych państw członkowskich są częścią tego samego podmiotu ADR. Komisja powinna dalej ułatwiać ustanawianie takich podmiotów na poziomie europejskim. |
Poprawka 24 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 15 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(15) Niniejsza dyrektywa powinna pozostawać bez uszczerbku dla utrzymywania lub wprowadzania przez państwa członkowskie procedur rozpatrywania jednocześnie identycznych lub podobnych sporów między przedsiębiorcą a kilkoma konsumentami. Procedury takie można traktować jako wstępny krok do dalszego rozwoju procedur zbiorowego ADR w Unii. |
(15) Niniejsza dyrektywa powinna pozostawać bez uszczerbku dla utrzymywania lub wprowadzania przez państwa członkowskie procedur rozpatrywania jednocześnie identycznych lub podobnych sporów między przedsiębiorcą a kilkoma konsumentami. Niezbędna jest kompleksowa ocena skutków zbiorowych ugód pozasądowych, przed ich zaproponowaniem na szczeblu Unii. Istnienie skutecznego systemu roszczeń zbiorowych i łatwego odwołania się do podmiotów ADR powinny być rozwiązaniami, które się dopełniają, i nie powinny obejmować procedur, które wzajemnie się wykluczają. |
Poprawka 25 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 16 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(16a) Przez cały czas trwania procedury ADR należy przestrzegać zasady zachowania poufności i zasady poszanowania prywatności. Należy jednak zezwalać na publikację ostatecznych decyzji o charakterze przykładowym wedle uznania państw członkowskich.. Państwa członkowskie powinny być zachęcane do ochrony poufności procedur ADR w jakimkolwiek późniejszym cywilnym lub handlowym postępowaniu sądowym lub w postępowaniu arbitrażowym. |
Uzasadnienie | |
Podmioty ADR powinny, w miarę możliwości, dążyć do podnoszenia standardów dobrych praktyk w branżach przemysłowych poprzez publikację „przykładowych decyzji” w szczególnie ważnych sporach, ponieważ ułatwi to wymianę informacji i najlepszych praktyk w zakresie praw konsumentów w poszczególnych dziedzinach. | |
Poprawka 26 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 16 b preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(16b) Państwa członkowskie powinny dopilnować, by podmioty ADR rozstrzygały spory w sposób sprawiedliwy, racjonalny i proporcjonalny zarówno dla konsumenta, jak i przedsiębiorcy, na podstawie obiektywnej oceny okoliczności, w których wnoszona jest skarga oraz z należytym uwzględnieniem praw stron. |
Uzasadnienie | |
Podmioty ADR, jeśli mają być wiarygodne i wzbudzać zaufanie obywateli i przedsiębiorców, muszą być postrzegane jako takie, które rozstrzygają spory w sposób sprawiedliwy i obiektywny. | |
Poprawka 27 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 16 c preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(16c) Niezależność i integralność podmiotów ADR jest niezbędna dla wzbudzenia zaufania obywateli Unii do mechanizmów ADR i przekonania ich, że zapewniają one sprawiedliwy i niezależny wynik postępowania. Osoba lub organ kolegialny odpowiedzialny za ADR powinny być niezależne od wszystkich tych, którzy mogą mieć interes w wyniku postępowania i nie powinny być uwikłane w żaden konflikt interesów mogący utrudnić podjęcie sprawiedliwej bezstronnej i niezależnej decyzji. |
Uzasadnienie | |
Ważne jest, by konsumenci mieli zaufanie do podmiotów ADR i byli przekonani o ich całkowitej niezależności i niepodleganiu wpływom żadnej ze stron sporu. W związku z tym niezwykle ważne jest, by w niniejszej dyrektywie została uwzględniona zasada niezależności. | |
Poprawka 28 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 17 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(17) Osoby fizyczne odpowiedzialne za alternatywne metody rozstrzygania sporów powinny być uznawane za bezstronne jedynie wtedy, gdy nie mogą podlegać naciskom, które mogłyby wpłynąć na ich podejście do sporu. Szczególnie potrzebne jest zapewnienie braku takich nacisków, w przypadku gdy podmioty ADR finansowane są przez jedną ze stron sporu lub organizację, której jedna ze stron jest członkiem. |
(17) Osoby fizyczne odpowiedzialne za alternatywne metody rozstrzygania sporów powinny być uznawane za bezstronne jedynie wtedy, gdy nie mogą podlegać naciskom, które mogłyby wpłynąć na ich podejście do sporu. Szczególnie potrzebne jest zapewnienie braku takich nacisków, w przypadku gdy podmioty ADR finansowane są przez jedną ze stron sporu lub organizację, której jedna ze stron jest członkiem. Aby zapobiec jakiemukolwiek konfliktowi interesów, osoby fizyczne odpowiedzialne za ADR powinny ujawnić wszelkie okoliczności, które mogą naruszyć ich niezależność lub doprowadzić do konfliktu interesów. |
Poprawka 29 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 17 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(17a) Kluczowe znaczenie dla powodzenia ADR, a w szczególności dla zagwarantowania koniecznego zaufania do procedur ADR, ma fakt posiadania przez osobę fizyczną odpowiedzialną za ADR niezbędnej wiedzy specjalistycznej. Z tego względu Komisja we współpracy z państwami członkowskimi powinny uruchomić specjalne programy szkoleń. |
Poprawka 30 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 18 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(18) Aby zapewnić przejrzystość podmiotów oraz procedur ADR, niezbędne jest otrzymanie przez strony wszystkich informacji potrzebnych im do podjęcia świadomej decyzji przez zaangażowaniem się w procedurę ADR |
(18) Podmioty ADR powinny być dostępne i przejrzyste. Z zastrzeżeniem przepisów krajowych wprowadzających wymóg udziału przedsiębiorców w procedurze ADR, aby zapewnić przejrzystość podmiotów oraz procedur ADR, niezbędne jest otrzymanie przez strony jasnych i dostępnych informacji potrzebnych im do podjęcia świadomej decyzji przez zaangażowaniem się w procedurę ADR |
Uzasadnienie | |
W niektórych państwach członkowskich funkcjonują obowiązkowe mechanizmy ADR wymagające w pewnych okolicznościach uczestnictwa przedsiębiorstw w procedurach ADR. | |
Poprawka 31 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 19 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(19) Procedury ADR powinny być skuteczne. Powinny one zapewniać proste i szybkie postępowanie, którego czas trwania z zasady nie przekracza 90 dni. Podmiot ADR powinien móc przedłużyć ten okres, jeśli wymaga tego złożoność danego sporu. |
(19) Dobrze funkcjonujący podmiot ADR powinien szybko rozstrzygać spory w postępowaniach inline i offline, w terminie 90 dni kalendarzowych biegnącym od dnia otrzymania przez podmiot ADR pełnej dokumentacji skargi i upływającym w dniu wydania rozstrzygnięcia. Podmiot ADR powinien powiadomić strony o skardze po otrzymaniu wszystkich dokumentów niezbędnych do wszczęcia procedury ADR. W niektórych, wyjątkowych sprawach o technicznym lub wysoce złożonym charakterze podmioty ADR powinny mieć możliwość przedłużenia terminu, żeby dokonać obiektywnej oceny niektórych okoliczności danej sprawy, tak by zapewnić wysoką jakość rozstrzygnięcia sporu. Strony powinny być informowane o wszelkim takim przedłużeniu, a także o przewidywanym, przybliżonym terminie potrzebnym do rozstrzygnięcia sporu. |
Poprawka 32 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 20 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(20) Procedury ADR powinny być nieodpłatne lub wiązać się jedynie z umiarkowanymi kosztami dla konsumentów, aby korzystanie z takich procedur pozostawało dla konsumentów racjonalne z ekonomicznego punktu widzenia. |
(20) Procedury ADR powinny raczej być nieodpłatne dla konsumenta. W razie zastosowania systemu kosztów postępowania procedura ADR powinna być dostępna, atrakcyjna i niedroga dla konsumentów. Państwa członkowskie powinny decydować o odpowiedniej formie finansowania procedur ADR na swoich terytoriach, nie ograniczając finansowania podmiotów już funkcjonujących. |
Uzasadnienie | |
Konsumenci nie będą skłonni korzystać z alternatywnych metod rozwiązywania sporów, jeśli będą się z nimi wiązać koszty. Zasady proceduralne dotyczące roszczeń błahych lub dokuczliwych ograniczą zakres roszczeń do tych absolutnie niezbędnych. W bieżącej sytuacji gospodarczej należy jasno wykazać, że procedury ADR nie będą finansowane przez podatnika, lecz przez branżę. | |
Poprawka 33 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 21 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(21) Procedury ADR powinny być sprawiedliwe, aby strony sporu były w pełni informowane o swoich prawach i konsekwencjach wyborów podejmowanych przez nie w kontekście procedury ADR. |
(21) Procedury ADR powinny być sprawiedliwe, aby strony sporu były w pełni informowane o swoich prawach i konsekwencjach wyborów podejmowanych przez nie w kontekście procedury ADR. Podmioty ADR winny informować konsumentów o ich prawach zgodnie z przepisami prawa przed wyrażeniem zgody lub odrzuceniem nałożonego lub proponowanego rozwiązania. Obie strony powinny mieć również możliwość podawania informacji i przedstawiania dowodów bez potrzeby fizycznej obecności. |
Poprawka 34 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 21 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(21a) Prawo do skutecznego środka prawnego i prawo dostępu do bezstronnego sądu są prawami podstawowymi zagwarantowanymi w art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Dlatego też procedury ADR nie mogą zmierzać do zastąpienia procedur sądowych i nie powinny pozbawiać konsumentów ani przedsiębiorców ich praw do dochodzenia roszczeń przed sądami. Żadne przepisy niniejszej dyrektywy nie powinny zatem uniemożliwiać stronom korzystania z ich prawa dostępu do systemu sądowego. |
Poprawka 35 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 21 b preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(21b) Porozumienie między konsumentem a przedsiębiorcą w sprawie wniesienia skargi do podmiotu ADR nie powinno mieć charakteru wiążącego dla konsumenta, jeżeli zostało ono zawarte przed zaistnieniem sporu i jeżeli pozbawia konsumenta prawa do podjęcia działań przed sądami w celu rozstrzygnięcia tego sporu. W związku z tym w przypadku podmiotów ADR, które narzucają rozwiązania, takie rozwiązania powinny być wiążące dla stron tylko wówczas, gdy strony zostały wcześniej poinformowane o ich wiążącym charakterze i zaakceptowały to w odrębny sposób. Konkretna akceptacja ze strony przedsiębiorcy nie powinna być wymagana, jeżeli rozwiązania te są wiążące dla przedsiębiorców zgodnie z przepisami krajowymi. |
Uzasadnienie | |
Procedury ADR nie mogą zamykać konsumentom dostępu do wymiaru sprawiedliwości ani odbierać im możliwości wykonywania prawa do występowania do sądu. Zasada swobody działania pozwoli dopilnować, by procedury ADR nie kolidowały z tymi prawami. | |
Poprawka 36 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 21 c preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(21c) W przypadku procedur ADR, w których narzuca się na konsumentów wiążące rozwiązania, konsumenci powinni mieć zapewniony co najmniej taki sam poziom ochrony jaki został ustanowiony w wiążących przepisach prawa państwa członkowskiego, na terytorium którego utworzony został podmiot ADR. Rozwiązania narzucone przez podmioty ADR stosujące takie procedury ADR nie powinny zatem pozbawiać konsumenta ochrony zagwarantowanej mu przez takie przepisy prawa. W przypadku sporów transgranicznych w wyniku narzuconego rozwiązania konsument nie zostaje pozbawiony ochrony gwarantowanej wiążącymi przepisami prawa państwa członkowskiego, na terytorium którego ma miejsce zwykłego pobytu,w przypadkach, w których ochronę taką przewiduje art. 6 rozporządzenia (WE) nr 593/2008. |
Uzasadnienie | |
Zasada legalności musi być wprowadzona w stosunku do sporów, w przypadku których obu stronom narzuca się rozwiązanie, aby nie pozbawiać obywateli ochrony zagwarantowanej wiążącymi przepisami prawa. | |
Poprawka 37 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 21 d preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(21d) Aby zachęcić strony do korzystania z ADR, państwa członkowskie powinny dopilnować, aby przepisy dotyczące i przedawnienia nie uniemożliwiały stronom wstąpienia na drogę sądową, gdyby ich starania na rzecz znalezienia rozwiązania z wykorzystaniem procedury ADR się nie powiodły. Państwa członkowskie powinny zapewnić osiągnięcie tego rezultatu także w przypadku, gdy niniejsza dyrektywa nie dokonuje harmonizacji krajowych przepisów dotyczących przedawnienia. Niniejsza dyrektywa nie powinna mieć wpływu na przepisy dotyczące przedawnienia, o których mowa w umowach międzynarodowych wykonywanych w państwach członkowskich, na przykład w dziedzinie prawa transportowego. |
Poprawka 38 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 21 e preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(21e) Dla skutecznego funkcjonowania podmioty ADR powinny dysponować wystarczającymi zasobami ludzkimi, materialnymi i finansowymi. Niniejsza dyrektywa nie powinna regulować kwestii, czy podmioty ADR finansuje się publicznie czy prywatnie, czy też poprzez połączenie finansowania publicznego i prywatnego. Jednak podmioty ADR powinno się zachęcać do rozważenia w szczególności prywatnych form finansowania i korzystania ze środków publicznych tylko wedle uznania państw członkowskich. |
Poprawka 39 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 22 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(22) Gdy powstaje spór, ważne jest, by konsumenci mogli szybko zidentyfikować podmioty ADR właściwe do rozpatrzenia ich skargi i by wiedzieli, czy dany przedsiębiorca będzie uczestniczył w postępowaniu skierowanym do podmiotu ADR. Przedsiębiorcy powinni zatem przedstawiać takie informacje w swych głównych dokumentach handlowych i, jeśli mają stronę internetową, na swoich stronach internetowych. Obowiązek ten nie powinien naruszać przepisów art. 6 ust. 1 lit. t), art. 7 ust. 1 i art. 8 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów. Artykuł 6 ust. 1 lit. t) dyrektywy 2011/83/UE stanowi, że w przypadku umów konsumenckich zawieranych na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa przedsiębiorca musi poinformować konsumenta – zanim zostanie on związany umową – o możliwości skorzystania z pozasądowych mechanizmów rozpatrywania reklamacji i dochodzenia roszczeń, którym podlega przedsiębiorca, oraz możliwości dostępu do tych procedur. Artykuł 7 ust. 1 dyrektywy 2011/83/UE stanowi, że w odniesieniu do umów zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa przedsiębiorca udziela konsumentowi powyższych informacji na papierze lub, jeżeli konsument wyrazi na to zgodę, na innym trwałym nośniku. |
(22) Gdy powstaje spór, ważne jest, by konsumenci mogli szybko zidentyfikować podmioty ADR właściwe do rozpatrzenia ich skargi i by wiedzieli, czy dany przedsiębiorca będzie uczestniczył w postępowaniu skierowanym do podmiotu ADR. Przedsiębiorcy powinni informować konsumentów o nazwie, adresie i adresie strony internetowej podmiotu lub podmiotów ADR, przez które są obsługiwani. Przedsiębiorcy powinni również określić, czy zobowiązują się lub są zobowiązani do korzystania z tych podmiotów na potzreby rozstrzygania sporów z konsumentami. Informacji tych powinno się udzielać w sposób jasny, zrozumiały i łatwo dostępny na stronie internetowej przedsiębiorcy, jeśli ona istnieje, oraz w ogólnych warunkach umów sprzedaży towarów lub świadczenia usług między przedsiębiorcą a konsumentem oraz w razie gdy przedsiębiorca odrzuca skargę złożoną bezpośrednio do niego przez konsumenta. Informacje te zamieszca się także odpowiednio w w innych właściwych dokumentach, na przykład dokumentach przedumownych, w fakturach i paragonach. |
Poprawka 40 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 22 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(22a) Obowiązek informowania, o którym mowa w poprzednim punkcie preambuły, nie powinien naruszać przepisów art. 6 ust. 1 lit. t), art. 7 ust. 1 i art. 8 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów1.
|
|
|
______________ |
|
|
1 Dz.U. L 304 z 22.11.2011, s. 64. |
Poprawka 41 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 23 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(23) Niniejsza dyrektywa nie nakazuje, aby udział przedsiębiorców w procedurach ADR był obowiązkowy ani by wynik takich procedur był wiążący dla przedsiębiorców, gdy konsument wniósł przeciwko nim skargę. Niniejsza dyrektywa nie narusza jednak żadnych przepisów krajowych czyniących udział przedsiębiorców w takich procedurach obowiązkowym lub ich wynik wiążącym dla przedsiębiorców, pod warunkiem że przepisy takie nie utrudniają stronom korzystania z ich prawa dostępu do wymiaru sprawiedliwości, zagwarantowanego w art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. |
(23) Niniejsza dyrektywa nie nakazuje, aby udział przedsiębiorców w procedurach ADR był obowiązkowy ani by wynik takich procedur był wiążący dla przedsiębiorców, gdy konsument wniósł przeciwko nim skargę. Aby jednak zagwarantować, że konsumenci będą mieli dostęp do środków odwoławczych oraz że nie będą oni zmuszani do zrzeczenia się swoich roszczeń, przedsiębiorcy powinni w miarę możliwości uczestniczyć w procedurach ADR. Niniejsza dyrektywa nie narusza zatem żadnych przepisów krajowych czyniących udział przedsiębiorców w takich procedurach obowiązkowym lub będącym przedmiotem zachęt i sankcji lub ich wynik wiążącym dla przedsiębiorców, pod warunkiem że przepisy takie nie utrudniają stronom korzystania z ich prawa dostępu do wymiaru sprawiedliwości, zagwarantowanego w art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Jeżeli wynik procedury ADR będzie dla przedsiębiorcy wiążący na mocy przepisów krajowych, wówczas należy zapewnić prawo do kontroli sądowej. |
Poprawka 42 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 23 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(23a) Państwa członkowskie powinny mieć możliwość, według swojego uznania, zezwalania podmiotom ADR na wprowadzenie lub utrzymanie w mocy przepisów proceduralnych, które umożliwią podmiotom ADR działanie w sposób bardziej skuteczny i efektywny, pod warunkiem że przestrzegane są przepisy niniejszej dyrektywy. |
Poprawka 43 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 23 b preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(23b) Państwa członkowskie powinny mieć możliwość przyjmowania lub utrzymania w mocy przepisów krajowych, w których przewidziano wyższe normy jakości niż zharmonizowane normy minimalne ustanowione w niniejszej dyrektywie. |
Poprawka 44 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 23 c preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(23c) Dla zmniejszenia niepotrzebnych obciążeń spoczywających na podmiotach ADR w przypadku reklamacji związanej ze sprzedażą towarów lub świadczeniem usług państwa członkowskie powinny zachęcać konsumentów, by przed skierowaniem skargi do podmiotu ADR lub sądu na wstępnym etapie skontaktowali się z przedsiębiorcą lub usługodawcą, aby spróbować rozwiązać problem dwustronnie. W wielu przypadkach taka procedura może okazać się szybkim sposobem rozwiązywania zawczasu sporów konsumenckich. |
Uzasadnienie | |
Wprowadzenie zaproponowanego obowiązku jest konieczne, aby odciążyć podmioty ADR. | |
Poprawka 45 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 23 d preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(23d) Państwa członkowskie powinny angażować organizacje reprezentujące konsumentów i przedsiębiorstwa do udziału w tworzeniu systemu ADR i w zarządzaniu takim systemem, w szczególności w sprawy dotyczące zasad bezstronności i niezależności. |
Uzasadnienie | |
Włączanie przedstawicieli konsumentów i przedsiębiorstw do udziału w tworzeniu systemu ADR i zarządzaniu tym systemem przyczyni się do jego większej wiarygodności dla konsumentów i przedsiębiorców oraz pomoże w spełnieniu kryteriów bezstronności i niezależności. | |
Poprawka 46 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 25 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(25) Należy wzmocnić w ramach Unii sieci podmiotów ADR, które ułatwiają rozstrzyganie sporów transgranicznych, takie jak FIN-NET w obszarze usług finansowych. Państwa członkowskie powinny zachęcać podmioty ADR do uczestnictwa w takich sieciach. |
(25) Należy wzmocnić w ramach Unii sieci podmiotów ADR, takie jak FIN-NET w obszarze usług finansowych. Państwa członkowskie powinny zachęcać podmioty ADR do uczestnictwa w takich sieciach. |
Uzasadnienie | |
FIN-NET to sieć zapewniająca współdzielenie najlepszych praktyk i wiedzy, która jednak nie uczestniczy w rozwiązywaniu konkretnych sporów. | |
Poprawka 47 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 26 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(26) Bliska współpraca między podmiotami ADR a organami krajowymi, którym powierzono egzekwowanie przepisów Unii w zakresie ochrony konsumentów, powinna wzmocnić skuteczne stosowanie takich przepisów. |
(26) Bliska współpraca między Komisją, podmiotami ADR a organami krajowymi, którym powierzono egzekwowanie przepisów Unii w zakresie ochrony konsumentów, powinna wzmocnić skuteczne stosowanie takich przepisów. Komisja powinna ułatwiać współpracę administracyjną między państwami członkowskimi a podmiotami ADR poprzez organizowanie regularnych spotkań z różnymi zainteresowanymi stronami w celu wymiany najlepszych praktyk i wiedzy technicznej pomiędzy podmiotami ADR oraz dyskutowania o wszelkich problemach wynikających z funkcjonowania alternatywnych systemów rozstrzygania sporów. |
Uzasadnienie | |
Należy zapewnić niezawisłość podmiotów ADR od organów regulacyjnych/ wykonawczych, by nie zniechęcić przedsiębiorców do stosowania ADR. | |
Poprawka 48 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 27 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(27) Aby zapewnić prawidłowe i skuteczne funkcjonowanie podmiotów ADR, należy je ściśle monitorować. Komisja i organy właściwe na podstawie niniejszej dyrektywy powinny publikować i uaktualniać wykaz podmiotów ADR, które spełniają wymogi niniejszej dyrektywy. Inne organy, takie jak podmioty ADR, organizacje konsumenckie, stowarzyszenia przedsiębiorców oraz Sieć Europejskich Centrów Konsumenckich, powinny również publikować ten wykaz. Właściwe organy powinny również publikować regularne sprawozdania o rozwoju i funkcjonowaniu podmiotów ADR. Podmioty ADR powinny przekazywać właściwym organom szczegółowe informacje, na których powinny się opierać te sprawozdania. Państwa członkowskie powinny zachęcać podmioty ADR do dostarczania takich informacji z wykorzystaniem zalecenia Komisji 2010/304/UE w sprawie stosowania zharmonizowanej metodologii klasyfikacji i zgłaszania skarg i zapytań konsumentów.
|
(27) Aby zapewnić prawidłowe i skuteczne funkcjonowanie podmiotów ADR, państwa członkowskie powinny wyznaczyć właściwy organ lub organy, które powinny ściśle monitorować i nadzorować te podmioty. Komisja i organy właściwe na podstawie niniejszej dyrektywy powinny publikować i uaktualniać wykaz podmiotów ADR, które spełniają wymogi niniejszej dyrektywy. Inne organy, takie jak podmioty ADR, organizacje konsumenckie, stowarzyszenia przedsiębiorców oraz Sieć Europejskich Centrów Konsumenckich, powinny również publikować ten wykaz. Właściwe organy powinny również publikować regularne sprawozdania o rozwoju i funkcjonowaniu podmiotów ADR w swoich państwach członkowskich. Podmioty ADR powinny przekazywać właściwym organom szczegółowe informacje, na których powinny się opierać te sprawozdania. Państwa członkowskie powinny zachęcać podmioty ADR do dostarczania takich informacji z wykorzystaniem zalecenia Komisji 2010/304/UE w sprawie stosowania zharmonizowanej metodologii klasyfikacji i zgłaszania skarg i zapytań konsumentów. |
Poprawka 49 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 27 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(27a) Przyznawanie podmiotom ADR europejskiego znaku jakości powinno przyczynić się do zwiększenia zaufania i przekonania obywateli europejskich do jakości systemu ADR, zwłaszcza przy dokonywaniu zakupów ponad granicami. Łatwo rozpoznawalny europejski znak jakości, regularnie monitorowany i nadzorowany przez państwa członkowskie i Komisję, powinien stanowić dla konsumentów gwarancję, że właściwy podmiot ADR przestrzega kryteriów jakości określonych w niniejszej dyrektywie. |
Poprawka 50 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 27 b preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(27b) W celu zapewnienia skutecznego i skoordynowanego wdrażania niniejszej dyrektywy Komisja, po konsultacjach z Parlamentem Europejskim, Radą i właściwymi zainteresowanymi stronami, powinna sporządzić wytyczne w sprawie kryteriów jakościowych z myślą o poprawie ogólnej efektywności podmiotów ADR. |
Poprawka 51 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 31 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(31) Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, a mianowicie przyczynienie się do prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego poprzez zapewnienie wysokiego poziomu ochrony konsumentów, nie może być w wystarczającym stopniu osiągnięty przez państwa członkowskie, a zatem możliwe jest lepsze ich osiągnięcie […] na poziomie Unii, Unia […] może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną we wspomnianym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza zakres konieczny do osiągnięcia zamierzonego celu. |
(31) Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, a mianowicie przyczynianie się do prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego poprzez osiągnięcie wysokiego poziomu ochrony konsumentów, nie może być w wystarczającym stopniu osiągnięty przez państwa członkowskie i tym samym może być lepiej osiągnięty na poziomie Unii, Unia Europejska może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną we wspomnianym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza zakres konieczny do osiągnięcia zamierzonego celu. |
Poprawka 52 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Niniejsza dyrektywa ma na celu przyczynienie się do prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego i osiągnięcie wysokiego poziomu ochrony konsumentów poprzez zagwarantowanie, by spory między konsumentami a przedsiębiorcami mogły być przedkładane podmiotom oferującym bezstronne, przejrzyste, skuteczne i sprawiedliwe alternatywne procedury rozstrzygania sporów. |
Niniejsza dyrektywa ma na celu przyczynienie się, dzięki osiągnięciu wysokiego poziomu ochrony konsumentów, do prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego poprzez zagwarantowanie, by w razie sporów wynikających z umowy sprzedaży towarów lub o świadczenie usług konsumenci mogli, na zasadzie dobrowolności, kierować skargi przeciwko przedsiębiorcom do podmiotów oferujących bezstronne, przejrzyste, skuteczne, niezależne, szybkie i sprawiedliwe alternatywne procedury rozstrzygania sporów. |
Poprawka 53 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do procedur pozasądowego rozstrzygania sporów wynikających z umowy o sprzedaż towarów lub świadczenie usług przez przedsiębiorcę mającego siedzibę w Unii konsumentowi mającemu miejsce zamieszkania w Unii, poprzez interwencję podmiotu rozstrzygającego spory, który proponuje lub narzuca rozwiązanie bądź doprowadza do spotkania stron w celu ułatwienia zawarcia ugody, zwanych dalej „procedurami ADR”. |
1. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do procedur pozasądowego rozstrzygania krajowych i transgranicznych sporów wynikających z umowy o sprzedaż towarów lub świadczenie usług przez przedsiębiorcę mającego siedzibę w Unii konsumentowi mającemu miejsce zamieszkania w Unii, poprzez interwencję podmiotu rozstrzygającego spory, który proponuje lub narzuca rozwiązanie bądź doprowadza do spotkania stron w celu ułatwienia zawarcia ugody. |
Uzasadnienie | |
W celu osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony konsumentów ważne jest, by proponowana dyrektywa miała zastosowanie do sporów transgranicznych i krajowych. Gdyby jej zakres ograniczał się do sytuacji transgranicznych, różnice w państwach członkowskich pod względem istnienia, jakości i świadomości procedur alternatywnego rozstrzygania sporów występowałyby w dalszym ciągu w przypadku wszystkich sporów krajowych. | |
Poprawka 54 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
1a. Niniejsza dyrektywa odnosi się również do podmiotów ADR utworzonych przez stowarzyszenia krajowe lub grupy firm i stanowiących podmiot prawny odrębny od danego przedsiębiorcy. |
Uzasadnienie | |
Brak wyjaśnienia zakresu obowiązywania dyrektywy z pewnością doprowadzi do rozbieżności w jej transpozycji i wdrożeniu i przyniesie efekt odwrotny od zamierzonego dla wszystkich stron. | |
Poprawka 55 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 2 – litera a) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(a) procedur toczących się przed podmiotami rozstrzygającymi spory, w których osoby fizyczne odpowiedzialne za rozstrzyganie sporów zatrudnione są wyłącznie przez przedsiębiorcę; |
(a) procedur toczących się przed podmiotami rozstrzygającymi spory, w których osoby fizyczne odpowiedzialne za rozstrzyganie sporów zatrudnione są przez przedsiębiorcę, zrzeszenie zawodowe lub gospodarcze, którego członkiem jest ten przedsiębiorca, lub też wyłącznie od tego przedsiębiorcy czy zrzeszenia otrzymują wynagrodzenie w jakiejkolwiek formie, chyba że państwa członkowskie postanowią na zastosowanie takich procedur, przy czym wówczas oprócz wymogów ustanowionych w rozdziale II, należy spełnić następujące specjalne, dodatkowe wymogi niezależności i przejrzystości: |
|
|
(i) osoby fizyczne właściwe dla rozstrzygnięcia sporu musi w odpowiednim przypadku powoływać zbiorowy organ składający się z równej liczby przedstawicieli interesów przedsiębiorców i konsumentów; powoływanie osób fizycznych właściwych dla rozstrzygania sporów odbywa się w przejrzystej procedurze; |
|
|
(ii) osoby fizyczne właściwe dla rozstrzygania sporów należy powoływać na kadencję, której czas trwania wystarcza, aby zapewnić niezależność działań, i nie wolno ich zwalniać ze swych obowiązków bez uzasadnionej przyczyny; |
|
|
(iii) osoby fizyczne właściwe dla rozstrzygania sporów nie mogą otrzymywać żadnych poleceń ze strony przedsiębiorcy lub przedstawicieli przedsiębiorcy oraz nie mogą być w jakikolwiek sposób powiązane ze służbami zarządzającymi lub operacyjnymi przedsiębiorcy lub zrzeszenia zawodowego czy gospodarczego, którego członkiem jest dany przedsiębiorca; |
|
|
(iv) wynagrodzenie osób fizycznych odpowiadających za rozstrzygnięcie sporu nie może być związane z wynikiem procedury; |
|
|
(v) Ich autonomię musi gwarantować specjalny budżet oddzielny od budżetu ogólnego przedsiębiorcy lub, w stosownych przypadkach, budżetu ogólnego organizacji zawodowej lub stowarzyszenia przedsiębiorców, zapewniający niezbędne środki dla zagwarantowania skuteczności i przejrzystości procedury ADR. |
|
|
(vi) państwa członkowskie muszą zagwarantować, że jeżeli te osoby fizyczne nie spełniają tych dodatkowych wymogów specjalnych, są one członkami organu kolegialnego, w którego skład wchodzi równa liczba przedstawicieli organizacji konsumenckich oraz przedstawicieli przedsiębiorcy lub, w stosownych przypadkach, organizacji zawodowej lub stowarzyszenia przedsiębiorców, których członkiem jest przedsiębiorca. |
Poprawka 56 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 2 – litera b a) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(ba) sprzedaży towarów lub świadczenia usług użyteczności publicznej, niemających charakteru gospodarczego, niezależnie od stosunku prawnego między przedsiębiorcą a konsumentem; |
Poprawka 57 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 2 – litera b b) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(bb) sporów między przedsiębiorcami; |
Poprawka 58 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 2 – litera d a) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(da) procedur wszczynanych przez przedsiębiorcę w stosunku do konsumenta. |
Poprawka 59 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 2 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
2a. Jeżeli państwa członkowskie postanowią zezwolić na stosowanie procedur z ust. 2 lit. a), właściwe organy przeprowadzają oceny, o których mowa w art. 17 ust. 1. W swoich ocenach właściwe organy sprawdzają zgodność z dodatkowymi wymogami specjalnymi, dotyczącymi niezależności i przejrzystości. |
Poprawka 60 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 2 b (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
2b. Jeżeli państwa członkowskie postanowią zezwolić na stosowanie procedur z ust. 2 lit. a), dopilnowują, by podmioty ADR stosujące takie procedury udzielały właściwemu organowi informacji niezbędnych do oceny ich zgodności z dodatkowymi wymogami specjalnymi ustanowionymi w ust. 2 lit. a), oprócz informacji i opinii, o których mowa w art. 16 ust. 1. |
Poprawka 61 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 2 c (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
2c. W niniejszej dyrektywie ustanawia się zharmonizowaną normę minimalną dla podmiotów ADR w celu zapewnienia konsumentom, po wdrożeniu tej dyrektywy, dostępu do wysokiej jakości, przejrzystych, skutecznych i sprawiedliwych mechanizmów dochodzenia roszczeń bez względu na ich miejsce zamieszkania w Unii. Dla zapewnienia wyższego poziomu ochrony konsumentów państwa członkowskie mogą przyjąć bądź utrzymać w mocy przepisy wykraczające poza zakres przepisów niniejszej dyrektywy. |
Uzasadnienie | |
Należy ponadto zauważyć, że proponowana dyrektywa jest dyrektywą ramową, która opiera się na systemach ADR już istniejących w państwach członkowskich. Ma ona ustanowić minimalne normy jakości dla podmiotów i procedur ADR, a w związku z tym przyjmuje się w niej podejście polegające na minimalnej harmonizacji. | |
Poprawka 62 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 2 d (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
2d. Niniejsza dyrektywa uznaje kompetencję państw członkowskich w określaniu, czy podmioty ADR ustanowione na ich terytoriach powinny mieć możliwość narzucenia rozstrzygnięcia. |
Poprawka 63 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 2 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
2. Artykuł 5 ust. 1 niniejszej dyrektywy jest nadrzędny w stosunku do przepisów, o których mowa w załączniku. |
2. Jeżeli jakikolwiek przepis niniejszej dyrektywy koliduje z przepisem innego aktu prawnego Unii regulującego poszczególne sektory, pierwszeństwo ma przepis tego innego aktu prawnego Unii; przepis tego innego aktu prawnego Unii ma zastosowanie do tych poszczególnych sektorów. Jednakże, jeśli przepis tego innego aktu Unii ma na celu zachęcenie do zakładania podmiotów ADR w poszczególnych branżach, odpowiednie przepisy niniejszej dyrektywy mają pierwszeństwo i są stosowane. |
Uzasadnienie | |
Trudno byłoby wdrożyć wymóg porównywania poziomu ochrony konsumentów zapewniony przez poszczególne przepisy Unii. Ponadto niniejsza dyrektywa powinna mieć pierwszeństwo nad konkretnymi przepisami pozostałego prawodawstwa Unii, a nie całym takim prawodawstwem. | |
Poprawka 64 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 3 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
3. Niniejsza dyrektywa jest nadrzędna w stosunku do obowiązkowych przepisów zawartych w przepisach branżowych Unii związanych z alternatywnymi metodami rozstrzygania sporów wyłącznie w zakresie, w jakim przepisy te nie zapewniają przynajmniej równoważnego stopnia ochrony konsumentów. |
skreślony |
Poprawka 65 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – litera a) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(a) „konsument” oznacza każdą osobę fizyczną działającą w celach niezwiązanych z jej działalnością handlową, gospodarczą, rzemieślniczą lub wykonywaniem wolnego zawodu; |
(a) „konsument” oznacza każdą osobę fizyczną działającą w celach niezwiązanych z jej działalnością handlową, gospodarczą, rzemieślniczą lub wykonywaniem wolnego zawodu lub osobę zawierającą umowę dla celów częściowo związanych z działalnością handlową danej osoby, a częściowo niemającymi takiego związku (umowy o dwojakim celu), a cel związany z działalnością handlową jest na tyle ograniczony, że nie przeważa w ogólnym kontekście dostawy; |
Poprawka 66 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – litera c a) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(ca) „spór umowny” oznacza spór wynikający ze sprzedaży towarów lub świadczenia usług, opartych na umowie pomiędzy konsumentem i przedsiębiorcą i/lub usługodawcą. |
Poprawka 67 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – litera d a) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(da) „sprzedaż towarów” oznacza sprzedaż na podstawie umowy, na mocy której przedsiębiorca przenosi lub zobowiązuje się do przeniesienia własności towarów na konsumenta, a konsument płaci lub zobowiązuje się zapłacić cenę, w tym również każdą umowę, której przedmiotem są zarówno towary, jak i usługi; |
Uzasadnienie | |
W związku z art. 2 ust. 1 dyrektywa ma zastosowanie do sporów wynikających ze sprzedaży towarów lub świadczenia usług, dlatego koniecznie należy określić umowy sprzedaży towarów, które będą objęte zakresem tej dyrektywy. | |
Poprawka 68 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – litera d b) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(db) „świadczenie usług” oznacza świadczenie usług na podstawie umowy, innej niż umowa sprzedaży towarów, na podstawie której przedsiębiorca świadczy lub zobowiązuje się świadczyć usługę na rzecz konsumenta, a konsument płaci lub zobowiązuje się zapłacić cenę; |
Uzasadnienie | |
W związku z art. 2 ust. 1 dyrektywa ma zastosowanie do sporów wynikających ze sprzedaży towarów lub świadczenia usług, dlatego koniecznie należy określić umowy o świadczenie usług, które będą objęte zakresem tej dyrektywy. | |
Poprawka 69 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – litera d a) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(da) „procedura ADR” oznacza procedurę, o której mowa w art. 2, zgodną z niniejszą dyrektywą i prowadzoną przez podmiot ADR; |
Uzasadnienie | |
Należy jasno określić, że niniejsza dyrektywa dotyczy wyłącznie procedur alternatywnych metod rozwiązywania sporów realizowanych przez dostawców ADR, którzy zdecydują się na pełnienie funkcji podmiotów ADR zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy. | |
Poprawka 70 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – litera e) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(e) „podmiot ADR” oznacza dowolny podmiot, bez względu na nadaną mu lub używaną w stosunku do niego nazwę, utworzony na stałe i oferujący rozstrzygnięcie sporu w ramach procedury ADR; |
(e) „podmiot ADR” oznacza dowolny podmiot, bez względu na nadaną mu lub używaną w stosunku do niego nazwę, który zmierza do osiągnięcia pozasądowego rozstrzygnięcia sporu w ramach procedury ADR i który ustanowiono na trwały okres, o którym powiadomiono Komisję i państwa członkowskie oraz który umieszczono w wykazie zgodnie z art. 17 ust. 2.; |
Poprawka 71 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – litera f) – tiret drugie | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
– jeśli podmiot jest prowadzony przez osobę prawną lub stowarzyszenie osób fizycznych lub prawnych – w miejscu, w którym ta osoba prawna lub stowarzyszenie osób fizycznych lub prawnych prowadzi działalność alternatywnego rozstrzygania sporów lub ma siedzibę statutową, |
– jeśli podmiot jest prowadzony przez osobę prawną lub stowarzyszenie osób fizycznych lub prawnych, w tym także organ kolegialny, o którym mowa w art. 2 ust. 2 – w miejscu, w którym ta osoba prawna lub stowarzyszenie osób fizycznych lub prawnych prowadzi działalność alternatywnego rozstrzygania sporów lub ma siedzibę statutową, |
Poprawka 72 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – litera f a) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(fa) „właściwy organ” oznacza każdy organ publiczny wyznaczony przez państwo członkowskie na szczeblu krajowym, regionalnym lub lokalnym posiadający szczególne kompetencje w zakresie egzekwowania przepisów prawnych, które chronią interesy konsumentów; |
Uzasadnienie | |
Wyjaśnienie jest potrzebne zgodnie ze zmianami wprowadzonymi w art. 15. | |
Poprawka 73 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Państwa członkowskie zapewniają możliwość przedstawienia sporów objętych niniejszą dyrektywą podmiotowi ADR, który spełnia wymagania określone w niniejszej dyrektywie. |
1. Każde państw członkowskie ułatwia konsumentom dostęp do procedur ADR i zapewnia możliwość przedstawienia sporów objętych niniejszą dyrektywą i dotyczących przedsiębiorcy mającego siedzibę na jego terytorium podmiotowi lub podmiotom ADR, które są zgodne z niniejszą dyrektywą. |
Poprawka 74 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 2 – wprowadzenie | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
2. Państwa członkowskie dopilnowują, aby podmioty ADR: |
2. Państwa członkowskie dopilnowują, aby w odniesieniu do sporów objętych przepisami niniejszej dyrektywy podmioty ADR: |
Poprawka 75 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 2 – litera a) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(a) miały stronę internetową umożliwiającą stronom złożenie skargi przez internet; |
(a) utrzymywały aktualizowaną stronę internetową umożliwiającą stronom łatwy dostęp do jasnej i zrozumiałej informacji na temat procedury ADR, która umożliwia również konsumentowi – złożenie skargi i niezbędnych dokumentów przez internet za pomocą poczty elektronicznej lub innym sposobem komunikacji elektronicznej; |
Poprawka 76 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 2 – litera a a) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(aa) udostępniały stronom, na ich wniosek, informacje określone w lit a) na trwałym nośniku; |
Uzasadnienie | |
Należy dopilnować, by informacje dotyczące procedury ADR były łatwo dostępne w odpowiednich formatach. | |
Poprawka 77 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 2 – litera a b) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(ab) umożliwiały konsumentom, w razie konieczności, złożenie skargi w drodze procedury pisemnej; |
Poprawka 78 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 2 – litera b) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(b) umożliwiały stronom wymianę informacji z nimi drogą elektroniczną; |
(b) pomagały w wymianie informacji między stronami drogą elektroniczną lub pocztową; |
Poprawka 79 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 2 – litera d) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(d) przy rozstrzyganiu sporów objętych niniejszą dyrektywą podejmowały środki niezbędne do tego, by przetwarzanie danych osobowych było zgodne z zasadami ochrony danych osobowych określonymi w przepisach krajowych w sprawie wykonania dyrektywy 95/46/WE. |
(d) podejmowały środki niezbędne do tego, by przetwarzanie danych osobowych było zgodne z zasadami ochrony danych osobowych określonymi w przepisach krajowych w sprawie wykonania dyrektywy 95/46/WE w państwie, członkowskim, w którym dany podmiot ADR ma swoją siedzibę. |
Poprawka 80 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 3 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
3. Państwa członkowskie mogą wypełnić obowiązek nałożony w ust. 1 poprzez zapewnienie istnienia dodatkowego podmiotu ADR właściwego do rozstrzygania sporów określonych w ust. 1, do których rozstrzygnięcia żaden istniejący podmiot ADR nie jest właściwy. |
3. Państwa członkowskie mogą wypełnić obowiązek nałożony w ust. 1 poprzez zapewnienie ustanowienia i istnienia uzupełniającego podmiotu ADR właściwego do rozstrzygania sporów określonych w ust. 1, dla których żaden istniejący podmiot ADR nie jest właściwy. Państwa członkowskie mogą również spełnić powyższy obowiązek, korzystając z sektorowych podmiotów ADR posiadających siedzibę w innym państwie członkowskim. |
Uzasadnienie | |
Celem zapewnienia właściwego funkcjonowania alternatywnych oraz internetowych metod rozwiązywania sporów, należy zapewnić maksymalną dostępność podmiotów ADR w poszczególnych sektorach. Działanie to może zostać jednak zrealizowane na poziomie europejskim. Nie ma potrzeby, by wszystkie państwa członkowskie tworzyły sektorowe podmioty ADR. | |
Poprawka 81 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 3 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
3a. Państwa członkowskie mogą, według swojego uznania, zezwalać podmiotom ADR na wprowadzenie lub utrzymanie w mocy przepisów proceduralnych, które umożliwią podmiotom ADR działanie w sposób bardziej skuteczny i efektywny, pod warunkiem że przestrzegana jest niniejsza dyrektywa. Jeżeli wymagają tego ich przepisy prawa, państwa członkowskie mogą zezwolić podmiotom ADR na odrzucenie danego sporu na tej m.in. podstawie, że: |
|
|
(a) spór jest błahy lub pieniacki; |
|
|
(b) spór uprzednio rozpatrzył inny podmiot ADR lub sąd; |
|
|
(c) upłynął termin, w którym konsument może złożyć skargę; takie terminy nie mogą być krótsze niż termin ewentualnie przewidziany w prawie państwa członkowskiego, które pozwala stronom na wszczęcie postępowania sądowego; |
|
|
(d) konsument oświadcza, że nie próbował skontaktować się z danym przedsiębiorcą w celu przedyskutowania skargi i podjęcia na pierwszym etapie próby dwustronnego rozwiązania problemu. |
|
|
W każdym przypadku odrzucenia na podstawie przepisów proceduralnych podmioty ADR przekazują stronom oświadczenie o podstawach ich decyzji w terminie 14 dni kalendarzowych od otrzymania wniosku o zastosowanie ADR. Takie przepisy proceduralne nie mogą istotnie pogarszać dostępu konsumentów do procedur ADR. |
Poprawka 82 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 3 b (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
3b. Państwa członkowskie mogą ograniczyć dopuszczalność sporów przez ADR poprzez ustalenie minimalnych progów w odniesieniu do wartości roszczenia, sprawdzając czy odszkodowania są nieproporcjonalnie niskie w porównaniu z kosztami procedury ADR. |
Uzasadnienie | |
Państwa członkowskie mogłyby określić minimalne progi w odniesieniu do wartości roszczenia, aby uniknąć wnoszenia do ADR nierozsądnych skarg. | |
Poprawka 83 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Artykuł 5a |
|
|
Korzystanie z procedur ADR |
|
|
1. Sąd, do którego została wniesiona sprawa, w stosownych przypadkach oraz po uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, może zachęcić strony do skorzystania z ADR w celu rozstrzygnięcia sporu. Sąd może również zwrócić się do stron o wzięcie udziału w sesji informacyjnej poświęconej korzystaniu z procedur internetowego systemu rozstrzygania sporów, jeżeli takie sesje odbywają się i są łatwo dostępne, oraz przekazać stronom informacje dotyczące platformy ODR ustanowionej zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr [Urząd Publikacji: proszę o wstawienie numeru referencyjnego] Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia [Urząd Publikacji: proszę o wstawienie daty przyjęcia] w sprawie internetowego systemu rozstrzygania sporów konsumenckich (rozporządzenie w sprawie ODR w sporach konsumenckich). |
|
|
2. Niniejsza dyrektywa pozostaje bez uszczerbku dla ustawodawstwa państw członkowskich, które nakłada obowiązek skorzystania z ADR lub uzależnia go od zachęt lub sankcji, stosując sankcje w przypadku rezygnacji z ADR, bez względu na to, czy rozpoczęło się już postępowanie sądowe, pod warunkiem że ustawodawstwo to nie utrudnia stronom korzystania z ich prawa dostępu do wymiaru sprawiedliwości. |
Poprawka 84 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 6 – tytuł i ustępy 1 do 1 c (nowe) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Wiedza specjalistyczna i bezstronność |
Wiedza specjalistyczna, niezależność i bezstronność |
|
1. Państwa członkowskie dopilnowują, by osoby fizyczne odpowiedzialne za alternatywne metody rozstrzygania sporów posiadały niezbędną wiedzę specjalistyczną i były bezstronne. Zapewnia się to poprzez dopilnowanie, by: |
1. Państwa członkowskie dopilnowują, by osoby fizyczne odpowiedzialne za alternatywne metody rozstrzygania sporów posiadały niezbędną wiedzę specjalistyczną i były niezależne funkcjonalnie oraz bezstronne. Zapewnia się to poprzez dopilnowanie, by: |
|
(a) posiadały one niezbędną wiedzę, umiejętności i doświadczenie w zakresie alternatywnych metod rozstrzygania sporów; |
(a) posiadały one niezbędną wiedzę i umiejętności w zakresie alternatywnych lub sądowych metod rozstrzygania sporów lub sądowego rozstrzygania sporów konsumenckich oraz znajomość prawa; |
|
(b) nie mogły one zostać zwolnione ze swoich obowiązków bez uzasadnionego powodu; |
(b) były mianowane na określoną kadencję i nie mogły one zostać zwolnione ze swoich obowiązków bez uzasadnionego powodu; |
|
(c) nie miały one konfliktu interesów z żadną ze stron sporu. |
(c) nie miały one konfliktu interesów z żadną ze stron sporu. |
|
|
1a. Dla celów ust. 1 lit. a) państwa członkowskie dopilnowują, by dostępne były specjalne programy szkoleń dla osób fizycznych odpowiedzialnych za alternatywne rozstrzyganie sporów. Komisja pomaga państwom członkowskim w układaniu takich programów szkoleń i mechanizmów kontroli jakości. |
|
|
1b. Dla celów ust. 1 lit. c) państwa członkowskie dopilnowują, by osoby fizyczne odpowiedzialne za alternatywne rozstrzyganie sporów ujawniały wszelkie okoliczności, które mogą zagrozić ich niezależności lub doprowadzić do konfliktu interesów, lub mogą być postrzegane jako takie. |
|
|
Państwa członkowskie dopilnowują, by w takiej sytuacji zainteresowana osoba zgodziła się na udział w procedurze lub na dalszy udział w procedurze tylko wtedy, gdy strony wydadzą na to wyraźną zgodę, a osoba ta będzie przekonana, że może prowadzić procedurę ADR zachowując pełną niezależność, tak aby zapewnić pełną bezstronność. |
|
|
Państwa członkowskie dopilnowują, by obowiązek ujawnienia ustanowiony w niniejszym ustępie obowiązywał na każdym etapie procedury ADR. |
|
|
1c. W przypadku gdy osoby fizyczne odpowiedzialne za alternatywne rozstrzygnięcie sporu są niezależne od stron trzecich zgodnie z ust. 1b ujawniają one następujące okoliczności: |
|
|
(a) wszelkie osobiste lub zawodowe stosunki z jedną lub większą liczbą stron w czasie trzech lat bezpośrednio przed zajęciem stanowiska przez daną osobę; |
|
|
(b) wszelkie interesy finansowe lub inne, pośrednie lub bezpośrednie, związane z wynikiem procedury ADR; |
|
|
(c) fakt występowania przez osobę zainteresowaną w okresie trzech lat bezpośrednio przed zajęciem stanowiska w jakimkolwiek charakterze innym niż przewidziany w procedurze ADR na zlecenie jednej lub większej liczby stron, organizacji zawodowej lub stowarzyszenia przedsiębiorców, której lub którego jedna ze stron jest członkiem lub każdego innego członka takiej organizacji lub stowarzyszenia. |
Poprawka 85 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 1 – wprowadzenie | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Państwa członkowskie dopilnowują, by podmioty ADR udostępniały publicznie na swoich stronach internetowych oraz w formie drukowanej w swoich lokalach informacje na temat: |
1. Państwa członkowskie dopilnowują, by na żądanie podmioty ADR udostępniały publicznie na swoich stronach internetowych, na nośniku trwałym oraz za pomocą wszelkich innych metod, które uznają za stosowne, jasne i łatwo zrozumiałe informacje na temat: |
Uzasadnienie | |
Podmioty ADR muszą udostępniać konkretne informacje nie tylko na swoich stronach internetowych, lecz także w swoich lokalach. W niektórych przypadkach nie istnieją lokale publicznie dostępne. Jeżeli zatem chodzi o właściwe informacje, wystarczające powinno być udostępnianie ich na żądanie na trwałym nośniku. | |
Poprawka 86 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 1 – litera c) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(c) w stosownych przypadkach, swojego członkostwa w sieciach podmiotów ADR ułatwiających rozstrzyganie sporów transgranicznych; |
(c) swojego członkostwa w sieciach podmiotów ADR ułatwiających rozstrzyganie sporów transgranicznych, jeżeli dotyczy; |
Poprawka 87 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 1 – litera d) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(d) rodzajów sporów, do których rozpatrywania są właściwe; |
(d) rodzajów sporów, dla których rozpatrywania są właściwe, łącznie – w stosownych przypadkach – z minimalną wartością roszczenia; |
Poprawka 88 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 1 – litera e) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(e) procedur regulujących rozstrzyganie sporu; |
(e) procedur regulujących rozstrzyganie sporu oraz przyczyn, dla których podmiot może odmówić rozpatrzenia sporu; |
Poprawka 89 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 1 – litera h) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(h) wszelkich wymagań wstępnych, które strony muszą spełnić, zanim procedura ADR będzie mogła zostać wszczęta; |
(h) wszelkich wymagań wstępnych, które strony muszą spełnić, zanim procedura ADR będzie mogła zostać wszczęta, w tym wymagań podjęcia przez konsumenta próby osiągnięcia polubownego rozstrzygnięcia sprawy bezpośrednio z przedsiębiorcą; |
Uzasadnienie | |
Najpierw powinien nastąpić kontakt z przedsiębiorcą, a gdy próba taka okaże się nieudana, dopiero wtedy należy wnieść spór przed organ ADR. Celem tego postanowienia jest zwiększenie skuteczności działania organów ADR poprzez umożliwienie im skupienia się wyłącznie na istotnych sprawach. | |
Poprawka 90 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 1 – litera i) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(i) ewentualnych kosztów, które mają ponieść strony; |
(i) ewentualnych kosztów, które mają ponieść strony, łącznie z przepisami dotyczącymi orzekaniu o kosztach na zakończenie procedury; |
Poprawka 91 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 1 – litera j) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(j) przybliżonego czasu trwania procedury ADR; |
(j) średni czas trwania procedury ADR; |
Poprawka 92 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 1 – litera k a) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(ka) wykonalności decyzji ADR, jeżeli to właściwe; |
Poprawka 93 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 1 – litera k b) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(kb) kar za nieprzestrzeganie warunków w przypadku decyzji o wiążącym charakterze dla obu stron. |
Poprawka 94 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 2 – wprowadzenie | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
2. Państwa członkowskie dopilnowują, by podmioty ADR udostępniały publicznie na swoich stronach internetowych oraz w formie drukowanej w swoich lokalach coroczne sprawozdania z działalności. Sprawozdania te zawierają następujące informacje związane ze sporami zarówno krajowymi, jak i transgranicznymi: |
2. Państwa członkowskie dopilnowują, by na żądanie podmioty ADR udostępniały publicznie na swoich stronach internetowych, na nośniku trwałym oraz za pomocą wszelkich innych metod, które uznają za stosowne, roczne sprawozdania z działalności. Sprawozdania te zawierają następujące informacje związane ze sporami zarówno krajowymi, jak i transgranicznymi: |
Uzasadnienie | |
Należy wyjaśnić, że podmioty ADR są zobowiązane udostępniać raporty wyłącznie w odniesieniu do sporów objętych postanowieniami niniejszej dyrektywy. Ponadto zapewnienie drukowanych wersji nie zawsze jest formą właściwą, a podmioty ADR mogą ponieść istotne koszty w związku z takim wymogiem oraz aktualizacją takich informacji. | |
Poprawka 95 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 2 – litera b) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(b) wszelkich powracających problemów prowadzących do sporów między konsumentami a przedsiębiorcami; |
(b) wszelkich systematycznie pojawiających się problemów, które występują często i prowadzą do sporów między konsumentami a przedsiębiorcami; informacjom udzielanym w tej sprawie mogą towarzyszyć zalecenia dotyczące metod unikania lub rozwiązywania podobnych problemów w przyszłości; |
Poprawka 96 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 2 – litera b a) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(ba) z zastrzeżeniem ochrony danych, „przykładowe decyzje” pokazujące wyniki istotnych sporów, w celu podniesienia standardów obowiązujących przedsiębiorców i ułatwienia wymiany informacji i najlepszych praktyk; |
Uzasadnienie | |
ADR muszą wywierać szerszy wpływ na rynek, a nie tylko służyć do rozwiązywania poszczególnych sporów. Aby zrealizować ten cel, ADR powinny być ukierunkowane na podniesienie standardów dotyczących sprawdzonych rozwiązań w przemyśle poprzez publikację „przykładowych decyzji” w sprawie konkretnych sporów. | |
Poprawka 97 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 2 – litera c) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(c) odsetek procedur rozstrzygania sporów, które przerwano przed osiągnięciem wyniku; |
(c) liczbę procedur rozstrzygania sporów, które przerwano, a także powody ich przerwania; |
Uzasadnienie | |
Odsetek procedur rozstrzygania sporów, które przerwano przed osiągnięciem wyniku, nie jest wystarczająco jasny, chyba że dysponujemy informacjami na temat przyczyn zakończenia procedury ADR. Ponadto przerwanie procedury ADR niekoniecznie oznacza, że żaden rezultat nie został osiągnięty. Informacje te są udostępniane w rocznym sprawozdaniu z działalności, dlatego też zaleca się korzystanie z liczby, a nie wartości odsetkowej. | |
Poprawka 98 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 2 – litera e) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(e) odsetka wykonania wyników procedur ADR, jeśli jest on znany; |
(e) odsetka wykonania wyników procedur ADR; |
Poprawka 99 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 2 – litera f) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(f) w stosownych przypadkach, informacje o współpracy w ramach sieci podmiotów ADR ułatwiających rozstrzyganie sporów transgranicznych. |
(f) informacje o współpracy w ramach sieci podmiotów ADR ułatwiających rozstrzyganie sporów transgranicznych, jeżeli dotyczy. |
Poprawka 100 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 – litera a) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(a) procedura ADR jest łatwo dostępna dla obu stron bez względu na ich siedzibę i miejsce zamieszkania; |
(a) procedura ADR jest dostępna zarówno w trybie internetowym, jak i pozainternetowym, bez względu na siedzibę i miejsce zamieszkania stron; |
Poprawka 101 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 – litera (b) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(b) strony mają dostęp do procedury bez obowiązku korzystania z przedstawiciela prawnego; strony mogą być jednak reprezentowane lub wspierane przez stronę trzecią na dowolnym etapie procedury; |
(b) strony mają dostęp do procedury bez obowiązku korzystania z przedstawiciela prawnego. Procedura ta nie pozbawia stron ich prawa do uzyskania niezależnej porady czy też do bycia reprezentowanym lub wspieranym przez stronę trzecią na dowolnym etapie procedury; |
Uzasadnienie | |
W niniejszej dyrektywie należy utrzymać zasadę reprezentacji, czyniąc wyraźne odniesienie do możliwości zasięgania przez strony niezależnej porady czy możliwości bycia reprezentowanym przez stronę trzecią. | |
Poprawka 102 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 – litera b a) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(ba) procedura ADR może zostać wszczęta wyłącznie przez konsumenta; |
Uzasadnienie | |
Przedsiębiorcy nie powinni zatem mieć możliwości wykorzystywania systemów ADR przeciw konsumentom w celu odzyskania długu. c) procedura ADR jest nieodpłatna lub wiąże się z umiarkowanymi kosztami dla konsumentów, lub też konsumenci powinni mieć w każdym przypadku z wyprzedzeniem łatwy dostęp do informacji o związanych z nią kosztach; Koszty procedury powinny być dla konsumenta łatwe do jednoznacznego oszacowania zanim konsument zdecyduje o przystąpieniu do tej procedury, tak aby była ona dzięki temu dostępna dla jak największego grona konsumentów. | |
Poprawka 103 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 – litera c) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(c) procedura ADR jest nieodpłatna lub wiąże się z umiarkowanymi kosztami dla konsumentów; |
(c) procedura ADR jest nieodpłatna lub dostępna dla konsumentów za minimalną opłatą. Państwa członkowskie podejmują decyzję dotyczącą właściwej formy finansowania procedur ADR na swoich terytoriach. |
Uzasadnienie | |
Konsumenci nie będą skłonni korzystać z alternatywnych metod rozwiązywania sporów, jeśli będą się z nimi wiązać koszty. Zasady proceduralne dotyczące roszczeń błahych lub dokuczliwych ograniczą zakres roszczeń do tych absolutnie niezbędnych. W bieżącej sytuacji gospodarczej należy jasno wykazać, że procedury ADR nie będą finansowane przez podatnika, lecz przez branżę. | |
Poprawka 104 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 – litera c a) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(ca) podmiot ADR, do którego wniesiono skargę, powiadamia o tym strony sporu natychmiast po otrzymaniu wszystkich dokumentów zawierających odpowiednie informacje dotyczące skargi; |
Poprawka 105 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 – litera d) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(d) spór rozstrzygany jest w terminie 90 dni od daty otrzymania skargi przez podmiot ADR. W przypadku złożonych sporów podmiot ADR może przedłużyć ten okres. |
(d) spry rozstrzyga się w terminie 90 dni kalendarzowyh od daty otrzymania pełnych akt skargi przez podmiot ADR. W przypadku sporów o wysoce złożonym lub technicznym charakterze, odpowiedzialna osoba lub organ kolegialny mogą wedle uznania przedłużyć termin 90-dniowy. Strony powiadamia się o wszelkim przedłużeniu tego terminu, a także o przewidywanym, przybliżonym terminie potrzebnym do rozstrzygnięcia sporu. |
Poprawka 106 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 1 – wprowadzenie | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Państwa członkowskie dopilnowują, aby w procedurach ADR: |
1. Państwa członkowskie dopilnowują, aby podmioty ADR: |
Poprawka 107 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 1 – litera -a) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(-a) umożliwiły stronom wycofanie się z procedury na każdym etapie jej trwania, jeśli nie są zadowolone z przebiegu tej procedury; strony powiadamia się o tym uprawnieniu przed wszczęciem procedury; w przypadku gdy przepisy krajowe przewidują obowiązkowy udział przedsiębiorcy w procedurach ARD, niniejszy artykuł ma zastosowanie tylko do konsumenta. |
Poprawka 108 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 1 – litera a) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(a) strony miały możliwość wyrażenia swojego punktu widzenia i wysłuchania argumentów i faktów przedstawianych przez drugą stronę oraz wszelkich oświadczeń ekspertów; |
(a) umożliwiały stronom wyrażenie swojego punktu widzenia, zapoznanie się i przedstawienie uwag na temat argumentów, dowodów, dokumentów i faktów przedstawianych przez drugą stronę, w tym wszelkich oświadczeń i opinii wydanych przez ekspertów, a także udzielenie odpowiedzi w rozsądnym terminie; |
Uzasadnienie | |
Poprzez nałożenie obowiązku, zgodnie z którym strony mogą „wysłuchać” argumentów, nie należy w dyrektywie wykluczać procedur przeprowadzanych w całości na piśmie lub drogą elektroniczną. Ponadto strony powinny mieć możliwość zaprezentowania uwag na temat argumentów i faktów przedstawianych przez drugą stronę, w tym wszelkich oświadczeń i opinii wydanych przez ekspertów. | |
Poprawka 109 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 1 – litera b) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(b) udostępniono wynik procedury obu stronom na piśmie lub na trwałym nośniku, z podaniem podstaw, na których wynik ten się opiera. |
(b) powiadamiały strony o wyniku procedury na piśmie lub na trwałym nośniku oraz przekazywały im wykaz podstaw, na których się opiera. |
Poprawka 110 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 2 – wprowadzenie | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
2. Państwa członkowskie zapewniają w procedurach ADR mających na celu rozstrzygnięcie sporu poprzez zaproponowanie rozwiązania: |
2. W procedurach ADR mających na celu rozstrzygnięcie sporu poprzez zaproponowanie rozwiązania państwa członkowskie zapewniają, że: |
Poprawka 111 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 2 – litera a) – wprowadzenie | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(a) poinformowanie konsumenta, zanim zgodzi się on na zaproponowane rozwiązanie, że: |
(a) strony poucza się o ich prawach dostępnych na mocy obowiązującego ustawodawstwa, zanim zgodzą się one na zaproponowane rozwiązanie, że: |
Poprawka 112 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 2 – litera a) – punkt i) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(i) ma on wybór co do tego, czy zgodzić się na zaproponowane rozwiązanie, czy też nie; |
(i) mają one wybór co do tego, czy zgodzić się na zaproponowane rozwiązanie, czy też nie;
|
Poprawka 113 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 2 – litera a) – punkt i a) (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(ia) udział w procedurze nie wyklucza możliwości dochodzenia roszczeń w zwykłym postępowaniu sądowym; |
Poprawka 114 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 2 – litera a) – punkt ii) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(ii) zaproponowane rozwiązanie może być mniej korzystne niż wynik ustalony przez sąd na podstawie zastosowania reguł prawa; |
(ii) zaproponowane rozwiązanie mogłoby być inne niż wynik ustalony przez sąd na podstawie zastosowania reguł prawa; |
Poprawka 115 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 2 – litera a) – punkt iii) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(iii) przed zgodą na zaproponowane rozwiązanie lub odrzuceniem go konsument ma prawo skorzystania z niezależnej porady; |
(iii) mają prawo skorzystania z niezależnej porady; |
Poprawka 116 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 2 – litera a) – punkt iii a) (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(iiia) zaproponowane rozwiązanie wywoła określone skutki prawne; |
Poprawka 117 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 2 – litera b) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(b) poinformowanie stron, zanim zgodzą się one na zaproponowane rozwiązanie, o prawnych skutkach takiej zgody; |
skreślona |
Poprawka 118 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 2 – litera c) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(c) danie stronom, zanim wyrażą one zgodę na zaproponowane rozwiązanie lub rozwiązanie polubowne, rozsądnego czasu do namysłu. |
(c) strony mają rozsądny czas do namysłu, zanim wydadzą zgodę na zaproponowane rozwiązanie lub rozwiązanie polubowne, ; |
Poprawka 119 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 2 – litera c a) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(ca) jeśli strony postanowią odrzucić proponowane rozwiązanie, podmiot ADR może opublikować to rozwiązanie; |
Poprawka 120 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 2 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
2a. Jeśli ustanowione zostają procedury ADR mające na celu rozstrzygnięcie sporu przez zaproponowanie rozwiązania, państwa członkowskie mogą postanowić, że zaproponowane rozstrzygnięcia będą wiążące dla przedsiębiorców decyzją konsumenta. |
|
|
W takich przypadkach uznaje się, że art. 9 ust. 2 stosuje się tylko do konsumenta. |
Uzasadnienie | |
Państwa członkowskie powinny mieć możliwość kontynuowania i wdrażania nowych systemów ADR, tak aby w momencie gdy konsument podejmuje decyzję o akceptacji wyniku procedury była ona wiążąca dla przedsiębiorcy. | |
Poprawka 121 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Artykuł 9a |
|
|
Swoboda |
|
|
1. Państwa członkowskie dopilnowują, by zawarte przez konsumenta i przedsiębiorcę porozumienie o złożeniu skarg do podmiotu ADR nie było wiążące dla konsumenta, jeżeli zostało zawarte przed powstaniem sporu i w rezultacie pozbawia konsumenta prawa do wniesienia do sądu sprawy o rozstrzygnięcie sporu. |
|
|
2. Państwa członkowskie dopilnowują, by – odnośnie do procedur ADR mających na celu rozstrzygnięcie sporu przez narzucenie rozwiązania – narzucenie wiążącego rozwiązania stronom było możliwe jedynie w przypadku, w którym strony zostały uprzednio poinformowane o wiążącym charakterze rozwiązania i wyraziły na to zgodę. Konkretna akceptacja ze strony przedsiębiorcy nie jest wymagana, jeżeli rozwiązania te są wiążące dla przedsiębiorców zgodnie z przepisami krajowymi. |
Uzasadnienie | |
Zasadniczo w sytuacji, gdy procedury ADR wprowadzają rozwiązanie wiążące strony, konieczna jest uprzednia zgoda tych stron. Wyjątek od powyższej sytuacji ma miejsce, jeżeli rozwiązania te są wiążące dla przedsiębiorców zgodnie z przepisami krajowymi. Mechanizmy te funkcjonują w sposób niezwykle skuteczny dla klientów i nie powinny być osłabiane. | |
Poprawka 122 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 b (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Artykuł 9b |
|
|
Legalność |
|
|
Państwa członkowskie dopilnowują, by w wyniku procedur ADR, które mają na celu rozstrzygnięcie sporu poprzez narzucenie rozwiązania, konsument nie został pozbawiony ochrony gwarantowanej wiążącymi przepisami prawa państwa członkowskiego, na terytorium którego utworzony został podmiot ADR. W przypadku sporów transgranicznych w wyniku rozwiązania narzuconego przez podmiot ADR konsument nie zostaje pozbawiony ochrony gwarantowanej wiążącymi przepisami prawa państwa członkowskiego, na terytorium którego ma miejsce zwykłego pobytu,w przypadkach, w których ochronę taką przewiduje art. 6 rozporządzenia (WE) nr 593/2008. |
Uzasadnienie | |
W proponowanej dyrektywie nie uwzględnia się ważnej zasady legalności, która zapewnia stałą ochronę konsumentów w ich kraju zamieszkania na podstawie wiążących przepisów prawa. Należy zatem wprowadzić zasadę legalności w odniesieniu do narzucanego rozwiązania sporu w celu dopilnowania, by konsumenci nie byli pozbawiani ochrony gwarantowanej wiążącymi przepisami prawa. | |
Poprawka 123 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 c (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Artykuł 9c |
|
|
Wpływ procedur ADR na okresy przedawnienia |
|
|
1. Państwa członkowskie dopilnowują, aby wygaśnięcie okresów przedawnienia w trakcie procedury ADR nie odebrało stronom, które próbują rozwiązać spór w drodze ADR, możliwości wszczęcia w późniejszym czasie postępowania sądowego dotyczącego tego sporu. |
|
|
2. Przepisy ust. 1 pozostają bez uszczerbku dla przepisów dotyczących przedawnienia w umowach międzynarodowych, których stroną są państwa członkowskie. |
Poprawka 124 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 d (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Artykuł 9d |
|
|
Wytyczne |
|
|
1. Komisja, po konsultacjach z Parlamentem Europejskim, Radą i właściwymi zainteresowanymi podmiotami, sporządza wytyczne w sprawie wdrażania niniejszej dyrektywy. Wytyczne te dotyczą w szczególności kryteriów jakości określonych w rozdziale II, współpracy między podmiotami ADR w sprawach transgranicznych, współpracy między podmiotami ADR a organami krajowymi określonej w art. 13 i 14, a także związku między niniejszą dyrektywą a innymi aktami prawa Unii. W tym kontekście Komisja opracowuje rzeczone wytyczne na podstawie ustalonej praktyki w państwach członkowskich, dobrowolnych kodeksów postępowania, standardów jakości i innych właściwych danych. |
|
|
2. Komisja przekazuje państwom członkowskim wytyczne i publicznie je udostępnia. |
Uzasadnienie | |
Mając na uwadze przyjęte w niniejszej dyrektywie podejście zakładające minimalną harmonizację, a także zróżnicowanie procedur w państwach członkowskich, Komisja Europejska przyjmuje wytyczne, które obejmują dodatkowe wskazówki dla państw członkowskich, tak aby ułatwiać wdrażanie niniejszej dyrektywy i wyjaśniać kwestie związane z tym wdrażaniem. | |
Poprawka 125 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Państwa członkowskie dopilnowują, by przedsiębiorcy mający siedziby na ich terytoriach informowali konsumentów o podmiotach ADR, które są dla nich właściwe i które są właściwe dla rozstrzygania ewentualnych sporów między nimi a konsumentami. Informacje takie obejmują adresy stron internetowych odpowiednich podmiotów ADR i określają, czy przedsiębiorca zobowiązuje się do korzystania z takich podmiotów do rozstrzygania sporów z konsumentami. |
1. Państwa członkowskie dopilnowują, by przedsiębiorcy mający siedziby na ich terytoriach informowali konsumentów o nazwie, adresie i adresie strony internetowej podmiotów ADR, które są dla nich właściwe i które są właściwe dla rozstrzygania ewentualnych sporów między nimi a konsumentami. Przedsiębiorcy również określają, czy zobowiązują się lub są zobowiązani do korzystania z tych podmiotów na potzreby rozstrzygania sporów z konsumentami. |
Poprawka 126 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 2 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, wyrażone są w sposób łatwo, bezpośrednio, widocznie i stale dostępny na stronie internetowej przedsiębiorcy, jeśli ona istnieje, w ogólnych warunkach umów sprzedaży towarów lub świadczenia usług między przedsiębiorcą a konsumentem oraz w fakturach i paragonach związanych z takimi umowami. Określa się w nich również, w jaki sposób można uzyskać dostęp do dalszych informacji na temat danego podmiotu ADR oraz warunków korzystania z niego. |
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, wyrażone są w sposób jasny, zrozumiały oraz łatwo, bezpośrednio i stale dostępny na stronie internetowej przedsiębiorcy, jeśli ona istnieje, w ogólnych warunkach umów sprzedaży towarów lub świadczenia usług między przedsiębiorcą a konsumentem oraz zawsze, kiedy przedsiębiorca odrzuca skargę skierowaną przez konsumenta bezpośrednio do niego. Określa się w nich również, w jaki sposób można uzyskać dostęp do dalszych informacji na temat danego podmiotu ADR oraz warunków korzystania z niego. |
Poprawka 127 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 3 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
3. Przepisy niniejszego artykułu nie naruszają przepisów art. 6, 7 i 8 dyrektywy 2011/83/UE dotyczących informowania konsumentów w przypadku umów zawieranych na odległość i poza lokalem przedsiębiorstwa. |
3. Przepisy niniejszego artykułu nie naruszają przepisów art. 6, 7 i 8 dyrektywy 2011/83/UE dotyczących informowania konsumentów w przypadku umów zawieranych na odległość i poza lokalem przedsiębiorstwa, art. 3 dyrektywy 2002/65/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 września 2002 r. dotyczącej sprzedaży konsumentom usług finansowych1 na odległość oraz art. 185 dyrektywy 2009/138/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 listopada 2008 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i asekuracyjnej (Wypłacalność II)2. |
|
|
______________ |
|
|
1 Dz.U. L 271 z 09.10.2002, s. 16. |
|
|
2 Dz.U. L 335 z 17.12.2008, s. 1. |
Poprawka 128 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 11 – ustęp 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Państwa członkowskie zapewniają konsumentom możliwość uzyskania pomocy w odniesieniu do ich sporów wynikających z transgranicznej sprzedaży towarów lub świadczenia usług. Celem takiej pomocy jest w szczególności pomaganie konsumentom w uzyskaniu dostępu do podmiotu ADR działającego w innym państwie członkowskim, który jest właściwy dla rozpatrzenia ich sporu transgranicznego. |
1. Państwa członkowskie zapewniają konsumentom, w odniesieniu do sporów wynikających z transgranicznej sprzedaży towarów lub świadczenia usług, możliwość otrzymania pomocy w uzyskaniu dostępu do podmiotu ADR działającego w innym państwie członkowskim, który jest właściwy dla rozpatrzenia ich sporu transgranicznego. |
Poprawka 129 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 11 – ustęp 2 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
2. Państwa członkowskie mogą powierzyć odpowiedzialność za zadanie, o którym mowa w ust. 1, swym centrom należącym do Sieci Europejskich Centrów Konsumenckich, organizacjom konsumenckim lub dowolnemu innemu podmiotowi. |
2. Państwa członkowskie powierzają odpowiedzialność za zadanie, o którym mowa w ust. 1, swym centrom należącym do Sieci Europejskich Centrów Konsumenckich. |
Uzasadnienie | |
Konsumentom prowadzącym spory transgraniczne należy udzielać pomocy w ramach ustanowionej przez Komisję sformalizowanej zorganizowanej sieci (Sieć Europejskich Centrów Konsumenckich). | |
Poprawka 130 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Państwa członkowskie dopilnowują, by podmioty ADR, organizacje konsumenckie, stowarzyszenia przedsiębiorców, centra należącym do Sieci Europejskich Centrów Konsumenckich oraz, w stosownych przypadkach, podmioty wyznaczone zgodnie z art. 11 ust. 2 udostępniały do publicznej wiadomości w swoich lokalach i na swoich stronach internetowych wykaz podmiotów ADR, o których mowa w art. 17 ust. 3. |
Państwa członkowskie dopilnowują, by podmioty ADR oraz centra należące do Sieci Europejskich Centrów Konsumenckich udostępniały do publicznej wiadomości na swoich stronach internetowych i, o ile to możliwe, na trwałym nośniku w swoich lokalach, wykaz podmiotów ADR, o których mowa w art. 17 ust. 3. |
Poprawka 131 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 1 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
1a. Państwa członkowskie zachęcają stowarzyszenia konsumenckie i przedsiębiorców do podawania do publicznej wiadomości na swoich stronach internetowych i przy wykorzystaniu wszelkich innych środków, jakie uznają za właściwe, wykazu podmiotów ADR, o których mowa w art. 17 ust. 3. |
Poprawka 132 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 1 b (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
1b. Komisja i państwa członkowskie zapewniają właściwe udostępnienie informacji o sposobie, w jaki konsumenci mogą uzyskać dostęp do procedury ADR w razie sporów umownych, o których mowa w art. 2 ust. 1 w odniesieniu do konkretnego przedsiębiorcy. |
Poprawka 133 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 13 – nagłówek | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Współpraca między podmiotami ADR w zakresie rozstrzygania sporów transgranicznych |
Współpraca i wymiana doświadczeń na szczeblu europejskim między podmiotami ADR |
Poprawka 134 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 13 – ustęp 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Państwa członkowskie dopilnowują, by podmioty ADR współpracowały w zakresie rozstrzygania sporów transgranicznych. |
1. Państwa członkowskie dopilnowują, by podmioty ADR współpracowały w zakresie rozstrzygania sporów transgranicznych i prowadziły regularną wymianę dobrych praktyk, zarówno w zakresie rozstrzygania sporów transgranicznych, jak i krajowych. |
Poprawka 135 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 13 – ustęp 1 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
1a. Komisja wspiera i ułatwia wymianę doświadczeń pomiędzy podmiotami ADR w celu promowania najlepszych praktyk, zwłaszcza poprzez program na rzecz ochrony konsumentów; |
Poprawka 136 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 13 – ustęp 3 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
3. Komisja publikuje wykaz zawierający nazwy i dane kontaktowe sieci, o których mowa w ust. 1. Komisja, w razie potrzeby, aktualizuje ten wykaz co dwa lata. |
3. Komisja publikuje wykaz zawierający nazwy i dane kontaktowe sieci, o których mowa w ust. 2. Komisja aktualizuje ten wykaz co dwa lata. |
Poprawka 137 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 14 – ustęp 2 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
2. Współpraca ta obejmuje wymianę informacji o praktykach stosowanych przez przedsiębiorców, na które konsumenci złożyli skargi. Obejmuje ona także dokonywanie oceny merytorycznej oraz przekazywanie informacji przez takie organy krajowe podmiotom ADR, jeśli taka ocena lub informacje są niezbędne do rozpatrywania poszczególnych sporów.
|
2. Współpraca ta obejmuje wymianę informacji o praktykach stosowanych w konkretnych sektorach działalności gospodarczej przez przedsiębiorców, na które to praktyki konsumenci wielokrotnie składali skargi. Obejmuje ona także dokonywanie oceny merytorycznej oraz przekazywanie informacji, w miarę ich dostępności, przez takie organy krajowe podmiotom ADR, jeśli taka ocena lub informacje są niezbędne do rozpatrywania poszczególnych sporów. |
Uzasadnienie | |
Praktyk handlowych przedsiębiorstw nie wolno publikować w całości, ponieważ również w tym przypadku chodzi o poufne dane i tajemnice handlowe, które nie powinny zostać upublicznione. Poza tym podmiot ADR nie może wystawiać, zgodnie z prawem europejskim, opinii nakładających obowiązki na podmioty państwowe. Dotyczy to zwłaszcza finansowania. | |
Poprawka 138 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 14 – ustęp 3 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
3a. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla przepisów w sprawie tajemnicy zawodowej i handlowej mających zastosowanie wobec organów krajowych, o których mowa w ust. 1. |
Poprawka 139 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 15 – ustęp 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Każde państwo członkowskie wyznacza właściwy organ odpowiedzialny za nadzór nad funkcjonowaniem i rozwojem podmiotów ADR mających siedzibę na jego terytorium. Każde państwo członkowskie przekazuje Komisji informacje o wyznaczonym przez siebie organie. |
1. Każde państwo członkowskie wyznacza właściwy organ do pełnienia funkcji, o których mowa w art. 16 i 17. Każde państwo członkowskie może wyznaczyć więcej niż jeden właściwy organ. Jeżeli państwo członkowskie wyznacza więcej niż jeden organ, określa, który z organów właściwych jest punktem kontaktowym dla Komisji. Każde państwo członkowskie przekazuje Komisji informacje o wyznaczonym przez siebie właściwym organie lub właściwych organach, w tym o punkcie kontaktowym. |
Uzasadnienie | |
Celem wykazania różnych sektorowych i geograficznych sposobów alternatywnych metod rozwiązywania sporów należy umożliwić państwom członkowskim wyznaczenie więcej niż jednego właściwego organu. | |
Poprawka 140 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 15 – ustęp 2 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
2. Komisja ustanawia wykaz właściwych organów, o których otrzymała informacje zgodnie z ust. 1, i publikuje go w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. |
2. Komisja ustanawia wykaz właściwych organów, w tym, w razie potrzeby, organów pełniących rolę punktu kontaktowego, o których otrzymała informacje zgodnie z ust. 1, i publikuje go w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. |
Poprawka 141 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 16 – ustęp 1 – akapit pierwszy – litera f a) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(fa) oświadczenia na temat rodzajów sporów wchodzących w zakres procedur ADR; |
Poprawka 142 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 16 – ustęp 1 – akapit pierwszy – litera g) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(g) oświadczenia na temat elementów niezbędnych do ustalenia ich zakresu kompetencji; |
skreślona |
Poprawka 143 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 16 – ustęp 1 – akapit pierwszy – litera h) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(h) uzasadnionego oświadczenia, w oparciu o samoocenę podmiotu ADR, na temat tego, czy kwalifikuje się on jako podmiot ADR objęty zakresem stosowania niniejszej dyrektywy i spełnia wymogi określone w rozdziale II. |
(h) uzasadnionego oświadczenia na temat tego, czy dany podmiot kwalifikuje się jako podmiot ADR objęty zakresem stosowania niniejszej dyrektywy i spełnia kryteria jakości określone w rozdziale II. |
Poprawka 144 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 16 – ustęp 2 – wprowadzenie | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
2. Państwa członkowskie dopilnowują, by podmioty ADR przekazywały właściwym organom przynajmniej raz w roku informacje dotyczące: |
2. Państwa członkowskie dopilnowują, by podmioty ADR przekazywały właściwym organom co dwa lata informacje dotyczące: |
Poprawka 145 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 16 – ustęp 2 – litera d) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(d) odsetka wykonania wyników procedur ADR, jeśli jest on znany; |
(d) odsetka wykonania wyników procedur ADR, w których decyzje są wiążące oraz, w razie dostępności odpowiednich informacji, dla decyzji niewiążących; |
Uzasadnienie | |
Podmioty ADR powinny mieć obowiązek monitorowania przestrzegania wyniku procedury. Jest to istotny wskaźnik skuteczności systemów ADR oraz może również pomóc konsumentom i przedsiębiorcom w zadecydowaniu, czy wszczynanie procedury ADR ma sens. | |
Poprawka 146 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 16 – ustęp 2 – litera e) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(e) odpowiednich danych statystycznych dotyczących sposobu, w jaki przedsiębiorcy korzystają z alternatywnych metod rozstrzygania sporów w swoich sporach z konsumentami; |
skreślona |
Uzasadnienie | |
Obowiązki sprawozdawcze podmiotów ADR wobec właściwych organów powinny być praktyczne i możliwe do spełnienia, a także nie powinny wiązać się z niepotrzebnym obciążeniem administracyjnym. | |
Poprawka 147 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 16 – ustęp 2 – litera f) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(f) wszelkich powracających problemów prowadzących do sporów między konsumentami a przedsiębiorcami; |
(f) wszelkich systematycznie pojawiających się problemów, które występują często i prowadzą do sporów między konsumentami a przedsiębiorcami; informacjom udzielanym w tej sprawie mogą towarzyszyć zalecenia dotyczące metod unikania lub rozwiązywania podobnych problemów w przyszłości; |
Uzasadnienie | |
Aby ułatwić wymianę najlepszych praktyk, może być przydatne, by podmioty ADR załączyły przykładowe rozwiązania do spraw już przez nie rozstrzygniętych, zachowując jednocześnie poufność. | |
Poprawka 148 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 16 – ustęp 2 – litera g) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(g) w stosownych przypadkach, oceny skuteczności ich współpracy w ramach sieci podmiotów ADR ułatwiających rozstrzyganie sporów transgranicznych; |
skreślona |
Uzasadnienie | |
Obowiązki sprawozdawcze podmiotów ADR wobec właściwych organów powinny być praktyczne i możliwe do spełnienia, a także nie powinny wiązać się z niepotrzebnym obciążeniem administracyjnym. | |
Poprawka 149 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 16 – ustęp 2 – litera h) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(h) własnej oceny skuteczności procedury ADR proponowanej przez dany podmiot i możliwych sposobów poprawy osiąganych przez niego wyników. |
skreślona |
Uzasadnienie | |
Obowiązki sprawozdawcze podmiotów ADR wobec właściwych organów powinny być praktyczne i możliwe do spełnienia, a także nie powinny wiązać się z niepotrzebnym obciążeniem administracyjnym. | |
Poprawka 150 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 17 – ustęp 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Każdy właściwy organ, na podstawie informacji otrzymanych zgodnie z art. 16 ust. 1, ocenia, czy podmioty ADR, które mu notyfikowano, kwalifikują się jako podmioty ADR objęte zakresem stosowania niniejszej dyrektywy i spełniają wymogi określone w rozdziale II. |
1. Każdy właściwy organ, na podstawie obiektywnej i niezależnej ewaluacji oraz informacji otrzymanych zgodnie z art. 16 ust. 1, ocenia, czy podmioty ADR, które mu notyfikowano, kwalifikują się jako podmioty ADR objęte zakresem stosowania niniejszej dyrektywy i spełniają kryteria jakości określone w rozdziale II. |
Poprawka 151 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 17 – ustęp 2 – akapit pierwszy | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
2. Każdy właściwy organ, na podstawie oceny, o której mowa w ust. 1, ustanawia wykaz podmiotów ADR, które spełniają wymogi określone w ust. 1. |
2. Każdy właściwy organ, na podstawie oceny, o której mowa w ust. 1, ustanawia wykaz podmiotów ADR, o których został on powiadomiony i które spełniają wymogi określone w ust. 1. Właściwy organ nie odmawia wpisania do wykazu podmiotu ADR, jeżeli podmiot ten spełnia wymogi określone w niniejszej dyrektywie. |
Uzasadnienie | |
Powinno być jasne, że właściwe organy nie posiadają uprawnień do odmowy umieszczenia podmiotu na wykazie, o ile ocena pokazuje, że dany podmiot ADR przestrzega postanowień zawartych w rozdziale II. | |
Poprawka 152 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 17 – ustęp 2 – akapit drugi – litera d) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(d) elementy niezbędne do ustalenia ich zakresu kompetencji; |
skreślona |
Poprawka 153 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 17 – ustęp 2 – akapit drugi – litera d a) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(da) sektory i kategorie sporów objęte zakresem działania poszczególnych podmiotów ADR; |
Poprawka 154 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 17 – ustęp 2 – akapit drugi – litera e) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(e) konieczności fizycznej obecności stron lub ich przedstawicieli, w stosownych przypadkach; oraz |
(e) w stosownych przypadkach, konieczność fizycznej obecności stron lub ich przedstawicieli, w tym oświadczenie podmiotu ADR na temat tego, czy dana procedura ADR jest lub może być prowadzona jako procedura ustna lub pisemna; |
Poprawka 155 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 17 – ustęp 2 – akapit trzeci | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Każdy właściwy organ przekazuje wykaz Komisji. W przypadku przekazania właściwemu organowi informacji o jakichkolwiek zmianach zgodnie z art. 16 ust. 1 akapit drugi, wykaz jest niezwłocznie uaktualniany, a odpowiednie informacje przekazywane Komisji. |
Każdy właściwy organ przekazuje wykaz Komisji. Zgodnie z art. 16 ust. 1 akapit drugi, jeżeli właściwemu organowi przekazano informacje o jakichkolwiek zmianach, wykaz jest niezwłocznie uaktualniany, a odpowiednie informacje przekazywane Komisji. Jeżeli jakiś podmiot ADR nie przestrzega już wymogów określonych w niniejszej dyrektywie, właściwy organ wykreśla go z wykazu. |
Uzasadnienie | |
Należy dopilnować, aby państwa członkowskie rejestrowały i regularnie aktualizowały informacje na temat jakichkolwiek zmian dotyczących podmiotów ADR. | |
Poprawka 156 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 17 – ustęp 2 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
2a. Jeżeli państwo członkowskie wyznaczyło więcej niż jeden właściwy organ, o wykazie i jego aktualizacjach, o których mowa w ust. 2, Komisja jest powiadamiana za pośrednictwem punktu kontaktowego. Wykaz i jego aktualizacje dotyczą wszystkich podmiotów ADR mających siedzibę w tym państwie członkowskim. |
Uzasadnienie | |
Aby unikać obciążeń administracyjnych i biurokracji, w sytuacji, w której w państwie członkowskim wyznacza się więcej niż jeden właściwy organ, kluczowe znaczenie ma to, by punkt kontaktowy przekazywał Komisji wykaz oraz jego aktualizacje. | |
Poprawka 157 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 17 – ustęp 3 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
3. Komisja ustanawia wykaz podmiotów ADR zgłoszonych jej zgodnie z ust. 2 i uaktualnia go, gdy zostanie poinformowana o zmianach zgodnie z ust. 2 akapit trzeci zdanie drugie. Komisja publikuje ten wykaz i jego aktualizacje oraz przekazuje go właściwym organom i państwom członkowskim. |
3. Komisja ustanawia wykaz notyfikowanych podmiotów ADR zgłoszonych jej zgodnie z ust. 2 i uaktualnia go, gdy zostanie poinformowana o zmianach zgodnie z ust. 2 akapit trzeci zdanie drugie. Komisja publikuje ten wykaz i jego aktualizacje oraz przekazuje go właściwym organom i państwom członkowskim, organizacjom konsumenckim i handlowym, jak również Sieci Europejskich Centrów Konsumenckich. |
Poprawka 158 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 17 – ustęp 3 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
3a. Notyfikowane podmioty ADR uwzględnione w wykazie Komisji otrzymują łatwo rozpoznawalny europejski znak jakości, który stanowi dla konsumentów gwarancję, że właściwy podmiot ADR przestrzega kryteriów jakości określonych w niniejszej dyrektywie. Jeżeli podmiot ADR zostaje wykreślony z wykazu Komisji, europejski znak jakości nie ma już zastosowania. |
Uzasadnienie | |
Aby rozwiać wszelkie wątpliwości i zwiększyć zaufanie konsumentów do systemu, utworzony zostanie łatwo rozpoznawalny europejski znak jakości, który będzie stanowił gwarancję, iż podmioty ADR przestrzegają standardów jakości wymaganych na mocy niniejszej dyrektywy. Ów znak jakości powinien zostać natychmiast usunięty, jeżeli dany podmiot nie figuruje już w wykazie Komisji. | |
Poprawka 159 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 17 – ustęp 4 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
4. Każdy właściwy organ publikuje skonsolidowany wykaz podmiotów ADR, o którym mowa w ust. 3, na swojej stronie internetowej i przy pomocy innych środków, które uzna za stosowne.
|
4. Każdy właściwy organ publikuje skonsolidowany wykaz podmiotów ADR, o którym mowa w ust. 3, na swojej stronie internetowej i na trwałym nośniku, jeżeli to stosowne. |
Poprawka 160 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 17 – ustęp 5 – wprowadzenie | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
5. Co dwa lata każdy właściwy organ publikuje sprawozdanie o rozwoju i funkcjonowaniu podmiotów ADR. Sprawozdanie w szczególności: |
5. Do 31 grudnia 2015 r., a później co trzy lata każdy właściwy organ publikuje i wysyła do Komisji sprawozdanie o rozwoju i funkcjonowaniu podmiotów ADR. Sprawozdanie w szczególności: |
Uzasadnienie | |
Dla zachowania dobrej współpracy między Komisją i właściwymi organami krajowymi, pożądane jest, by te ostatnie przekazywały sprawozdania Komisji , która będzie centralizować informacje. Ułatwia to gromadzenie informacji przez Komisję. | |
Poprawka 161 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 17 – ustęp 5 – litera a) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(a) wskazuje obszary, jeśli takie występują, w których spory objęte niniejszą dyrektywą nie są jeszcze rozpatrywane w ramach procedur ADR; |
(a) wskazuje obszary i sektory, jeśli takie występują, w których spory objęte niniejszą dyrektywą nie są jeszcze rozpatrywane w ramach procedur ADR; |
Poprawka 162 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 17 – ustęp 5 – litera d) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(d) w stosownych przypadkach zamieszcza się zalecenia dotyczące sposobów poprawy funkcjonowania podmiotów ADR. |
(d) w stosownych przypadkach zawiera zalecenia dotyczące sposobów poprawy efektywnego i skutecznego funkcjonowania podmiotów ADR. |
Poprawka 163 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 17 – ustęp 5 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
5a. Jeżeli państwo członkowskie wyznaczyło więcej niż jeden właściwy organ, sprawozdanie publikuje punkt kontaktowy. W sprawozdaniu tym uwzględnia się wszystkie podmioty ADR ustanowione w danym państwie członkowskim. |
Poprawka 164 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 18 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Państwa członkowskie określają zasady dotyczące kar stosowanych w przypadku naruszenia przepisów krajowych przyjętych na podstawie art. 10 i art. 16 ust. 1 i 2 niniejszej dyrektywy i wprowadzają wszelkie środki niezbędne do zapewnienia ich wdrożenia. Określone sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. |
Państwa członkowskie określają zasady dotyczące kar stosowanych w przypadku naruszenia przepisów krajowych przyjętych na podstawie art. 10 i art. 16 ust. 1 i 2 niniejszej dyrektywy, nakładanych po uprzednim obowiązkowym, bezskutecznym upomnieniu, i wprowadzają wszelkie środki niezbędne do zapewnienia ich wdrożenia. Określone sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. |
Poprawka 165 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 22 – ustęp 1 – akapit pierwszy | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Państwa członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia [Office of Publications insert date: najpóźniej 18 miesiące od daty wejścia w życie]. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą . |
1. Państwa członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne lub porozumienia w zakresie samoregulacji niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę najpóźniej 18 miesięcy od daty wejścia w życie]. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą . |
Uzasadnienie | |
W niektórych państwach członkowskich, np. w Holandii, alternatywne metody rozwiązywania sporów są dobrze rozwinięte, choć nie ma w tym zakresie regulacji. W takich państwach członkowskich przedsiębiorstwa dysponują odpowiednią swobodą, by wprowadzić alternatywne metody rozwiązywania sporów drogą samoregulacji. Wiele przedsiębiorstw postrzega alternatywne metody rozwiązywania sporów jako właściwy mechanizm zapewniający konsumentom dodatkowy mechanizm rozwiązywania sporów. Sytuacja taka może mieć miejsce, gdy państwo bierze (finansowy) udział w takich mechanizmach współpracy. Zaleca się wyraźne określenie w art. 22, że dyrektywa ADR może być wdrożona w drodze samoregulacji. | |
Poprawka 166 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 23 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Nie później niż [Office of Publications insert date: five years after the entry into force], a następnie co trzy lata, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu sprawozdanie ze stosowania niniejszej dyrektywy. Sprawozdanie to uwzględnia rozwój i wykorzystanie podmiotów ADR oraz skutki realizacji niniejszej dyrektywy dla konsumentów i przedsiębiorców. W razie potrzeby Komisja może załączyć do tego sprawozdania także wnioski dotyczące dostosowania niniejszej dyrektywy. |
Najpóźniej [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę cztery lata od wejścia w życie], a następnie co pięć lat, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu sprawozdanie ze stosowania niniejszej dyrektywy. Sprawozdanie to uwzględnia rozwój i wykorzystanie podmiotów ADR oraz skutki realizacji niniejszej dyrektywy dla konsumentów i przedsiębiorców. W razie potrzeby Komisja może załączyć do tego sprawozdania także wnioski dotyczące dostosowania niniejszej dyrektywy. |
- [1] Dz.U. C 181, 21.6.2012, s. 93-98.
UZASADNIENIE
Wstęp
Celem wniosku Komisji dotyczącego dyrektywy w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich (ADR) jest zapewnienie prostego, użytecznego i taniego sposobu rozstrzygania sporów dotyczących sprzedaży towarów i świadczenia usług w Unii Europejskiej. Po wdrożeniu dyrektywa ta umożliwi wszystkim konsumentom mieszkającym w UE uzyskanie dostępu do reprezentującego wysoką jakość podmiotu ADR, w sytuacji gdy zaistnieją problemy w związku z nabyciem towarów lub usług – w kontekście krajowym bądź transgranicznym – ze strony przedsiębiorcy mającego siedzibę w jednym z państw członkowskich UE.
Kontekst
Mimo ulepszeń w dziedzinie ochrony konsumentów wprowadzonych od momentu zainicjowania jednolitego rynku, nadal występują „luki”, które utrudniają życie obywatelom, a w szczególności konsumentom i MŚP. Zgodnie z zaleceniami zawartymi w rezolucji Parlamentu z dnia 25 października 2011 r. w sprawie alternatywnych metod rozwiązywania sporów w sprawach cywilnych, handlowych i rodzinnych[1] oraz w rezolucji Parlamentu z dnia 20 maja 2010 r. w sprawie przybliżenia jednolitego rynku konsumentom i obywatelom[2], jak również w Akcie o jednolitym rynku wszyscy obywatele europejscy na obszarze całego jednolitego rynku powinni móc przemieszczać się i wykonywać swoje prawa, w tym mieć możliwość dokonywania zakupu towarów i usług od przedsiębiorców mających siedzibę w innym państwie członkowskim.
Zarówno w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, jak i w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej znajdują się zapisy zobowiązujące UE do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony konsumentów. Ponadto TFUE stanowi, że rynek wewnętrzny ma obejmować obszar bez granic wewnętrznych, w którym jest zapewniony swobodny przepływ towarów i usług.
Swoje pierwsze zalecenia w sprawie alternatywnych metod rozwiązywania sporów konsumenckich Komisja wydała 14 lat temu. Jednak środki przyjęte na szczeblu krajowym okazały się niewystarczające, ponieważ wielu obywateli nadal nie jest w stanie uzyskać skutecznego dostępu do systemu ADR w danym sektorze czy regionie. Należy zatem podjąć działania na szczeblu europejskim, aby zapewnić minimalny poziom harmonizacji i dopilnować, by konsumenci w całej Unii korzystali z takiego samego poziomu ochrony.
ADR a rynek wewnętrzny
Obecnie brak prostych, tanich i użytecznych środków rozstrzygania sporów stanowi dla wielu obywateli barierę na rynku wewnętrznym. Szacuje się, że w związku z takimi problemami konsumenci tracą około 0,4% europejskiego PKB, jednak w 2010 r. tylko 5% konsumentów wniosło sprawę do podmiotu ADR, zaś zaledwie 9% przedsiębiorstw zaznacza, że kiedykolwiek słyszało o ADR. Konsumenci będą dokonywać zakupów transgranicznych tylko wówczas, gdy uzyskają pewność, że w przypadku zaistnienia problemów z zakupionymi towarami lub usługami są w stanie otrzymać zadośćuczynienie. Przedsiębiorcy, a szczególnie MŚP, również powstrzymają się od prowadzenia działalności gospodarczej w wymiarze transgranicznym, ponieważ nie chcą mieć do czynienia z systemami prawnymi innych państw członkowskich. W tej sytuacji zasadnicze znaczenie ma uwzględnienie w dyrektywie nie tylko sporów transgranicznych, lecz także krajowych.
Ponadto handel internetowy stał się ważnym filarem działalności gospodarczej w UE, jednak wielu konsumentów i przedsiębiorców nie chce kupować i sprzedawać w internecie, ponieważ obawiają się oni, że w razie zaistnienia sporu nie będą mieć dostępu do środków odwoławczych. Odpowiednio zintegrowany alternatywny i internetowy mechanizm rozstrzygania sporów będzie dawał obywatelom pewność niezbędną, aby w pełni korzystać z e-handlu. Towarzyszący mu internetowy system rozstrzygania sporów konsumenckich posłuży jako narzędzie, które stanowić będzie dla konsumentów i przedsiębiorców pojedynczy punkt wyjścia przy internetowym rozstrzyganiu sporów w oparciu o udostępnienie w całej Unii podmiotów ADR wysokiej jakości.
Ponadto potrzeba podjęcia decydujących działań ustawodawczych w tej dziedzinie staje się coraz bardziej pilna, ponieważ umocnienie pozycji konsumentów ma kluczowe znaczenie w kontekście ożywienia jednolitego rynku, a tym samym pobudzania wzrostu i procesu tworzenia miejsc pracy. Wdrożenie ADR dla konsumentów jest samo w sobie zgodne również ze strategią „Europa 2020” i będzie stanowić część całościowego podejścia do procesu ożywienia jednolitego rynku.
Cele
Zasadniczo celem dyrektywy jest podjęcie kwestii trzech najważniejszych i najtrwalszych barier ograniczających konsumentom i przedsiębiorcom dostęp do podmiotu stosującego alternatywne metody rozwiązywania sporów. Po pierwsze, zakres ADR pozostaje niejednolity zarówno w ujęciu sektorowym, jak i geograficznym. Po drugie, wielu konsumentów i przedsiębiorców po prostu nie zdaje sobie sprawy z korzyści, jakie płyną ze stosowania mechanizmów alternatywnych metod rozwiązywania sporów, lub nie posiada na ten temat wystarczających informacji. Wreszcie nawet jeżeli systemy ADR funkcjonują, to zasadniczo różnią się co do jakości i często są niezgodne z zasadami określonymi w zaleceniach Komisji.
Projekt sprawozdania
Sprawozdawca z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji jako solidne ramy wstępne dla uzyskania pełnego zakresu ADR dla obywateli. Sprawozdawca podjął się jednak wyjaśnienia kilku przedstawionych poniżej aspektów wniosku, tak aby uzyskać wyważony system, który zapewnia zdecydowaną ochronę niezależności i jakości działań podmiotów ADR, a także ich funkcjonowanie w praktyczny, skuteczny i przejrzysty sposób.
Zakres
W art. 1 i 2 określa się zakres i przedmiot dyrektywy. Poczyniono tu wysiłek, aby zapewnić realizację celu polegającego na uwzględnieniu pełnego zakresu sporów konsumenckich, oferując konsumentom przejrzysty, skuteczny i uczciwy mechanizm dochodzenia roszczeń odznaczający się wysoką jakością. Zarówno istniejące, jak i nowo utworzone mechanizmy rozstrzygania sporów spełniające minimalne standardy jakości określone w niniejszej dyrektywie będą nazywane „podmiotami ADR” i otrzymają następnie europejski znak jakości, co zwiększy zaufanie konsumentów. Wykluczono możliwość składania przez przedsiębiorców skarg na konsumentów, ponieważ przedsiębiorcy dysponują już wystarczającymi środkami rozstrzygania takich sporów i nie muszą być objęci zakresem ADR.
Dostępność
Artykuł 5 dotyczy głównie sposobu stwarzania dostępu do podmiotów ADR. ADR powinny być dostępne dla wszystkich konsumentów mieszkających w UE. W projekcie sprawozdania proponuje się zatem, by konsumenci mogli uzyskać dostęp do informacji i kierować spór zarówno w internecie, jak i poza nim. Sprawozdawca dodał ponadto klauzulę, zgodnie z którą nie dopuszcza się możliwości odmowy ze względu na błahy czy kłopotliwy charakter sporu lub uprzednie jego rozpatrzenie przez inny podmiot ADR, chyba że wszystkim stron przedstawione zostanie rozsądne uzasadnienie.
Niezależność
Jeżeli chodzi o ADR, wiarygodność ma znaczenie kluczowe. Oprócz wymogu bezstronności osób odpowiedzialnych za ADR sprawozdawca proponuje też wprowadzenie wymogu, zgodnie z którym osoby te muszą być niezależne od wszystkich stron sporu, co da obu stronom pewność, iż wynik nie będzie stronniczy czy niesprawiedliwy. W projekcie sprawozdania proponuje się też nowy artykuł dotyczący niezależności, w którym tworzy się solidne instytucjonalne środki ochronne, aby zapewnić równy stopień zaangażowania konsumentów i stowarzyszeń branżowych w zarządzanie ADR. Aby wzmocnić niezależność ADR, w których osoba bądź osoby odpowiedzialne za daną procedurę są zatrudniane przez stowarzyszenie branżowe, w projekcie sprawozdania proponuje się, aby osoby te były wyznaczane przez organ kolegialny, miały ustaloną kadencję i nie przyjmowały żadnych poleceń od przedsiębiorcy bądź od przedstawicieli przedsiębiorcy.
Przejrzystość
W artykule 7 ustanawia się minimalne wymogi przejrzystości, jakie muszą spełniać podmioty ADR. Wysoki poziom przejrzystości zwiększy wiarygodność podmiotów ADR wśród konsumentów i przedsiębiorstw, umożliwi też uzyskanie danych, które pozwolą na ciągłe usprawnianie funkcjonowania tych podmiotów. W tym kontekście należy uwzględnić upublicznianie „przykładowych decyzji”, co ułatwiałoby wymianę sprawdzonych rozwiązań i zachęcałoby przedsiębiorców do podnoszenia standardów.
Skuteczność
Jeżeli chodzi o ukierunkowanie, ADR powinny być proste, szybkie, dostępne, nie powinny być natomiast nadmiernie biurokratyczne. Innymi słowy, muszą one posiadać oczywiste przewagi nad tradycyjnymi strukturami rozstrzygania sporów, takimi jak sądy, gdyż w innym przypadku konsumenci nie będą chcieli z nich korzystać. Sprawozdawca proponuje, by w ramach właściwie funkcjonujących podmiotów ADR spory były zazwyczaj rozstrzygane w ciągu 90 dni od momentu oficjalnego wszczęcia postępowania. Termin ten może zostać przekroczony tylko na podstawie decyzji osób odpowiedzialnych za procedurę ADR w sytuacji, gdy jego przedłużenie jest niezbędne dla zapewnienia rozstrzygnięcia na odpowiednim poziomie w przypadku sporów szczególnie złożonych lub mających charakter techniczny.
Swoboda działania i legalność
Kluczowe znaczenie ma ochrona praw obywateli, szczególnie wówczas, gdy podmioty ADR narzucają rozwiązanie wiążące. Państwa członkowskie, wedle swojego uznania, powinny mieć możliwość zezwolenia podmiotom ADR na wydanie decyzji wiążącej dla jednej lub dla wszystkich stron sporu. Sprawozdawca proponuje jednak dodatkowy artykuł, tak aby chronić prawo obu stron do informacji, a także prawo wyboru jeżeli chodzi o akceptację decyzji wiążącej. Konsumentów nie może ponadto dotyczyć decyzja wiążąca, jeżeli ustalono to przed zaistnieniem sporu i jeżeli decyzja taka pozbawia konsumenta prawa do podjęcia działań przed sądami. Dodatkowy artykuł wzmocniłby też prawa obywatelskie w ramach procedur ADR, które mają na celu rozstrzyganie sporów poprzez narzucanie decyzji. Na podstawie tego artykułu dopilnowano by, aby konsument nie mógł zostać pozbawiony ochrony gwarantowanej wiążącymi przepisami prawa państwa członkowskiego, na terytorium którego utworzony został podmiot ADR.
Informacje
Ostatnie istotne niedociągnięcie przy obecnej sytuacji w dziedzinie rozstrzygania sporów polega na tym, iż niewielu obywateli posiada wiedzę na temat takich procedur, jak również oferowanych przez nie korzyści. Celem art. 10 jest uzdrowienie tej sytuacji poprzez wprowadzenie w stosunku do przedsiębiorców wymogu informowania konsumentów o podmiotach ADR, które są dla nich właściwe, na ich stronach internetowych, w warunkach umownych i w innych właściwych dokumentach. W opinii sprawozdawcy przekazanie obywatelom adekwatnych i jasnych informacji na temat możliwości uzyskania dostępu do ADR ma największe znaczenie dla powodzenia tej inicjatywy. Dlatego w projekcie sprawozdania apeluje się do przedsiębiorców o przekazywanie takich informacji w szeregu dokumentów, jednak nie wprowadza się wymogu, który byłby nadmiernie obciążający, szczególnie dla mikroprzedsiębiorstw i małych przedsiębiorstw.
Podsumowanie
W przedmiotowym projekcie sprawozdania przyjęto podejście trzytorowe. Po pierwsze, koryguje się niejednolity obecnie zakres ADR, ustanawiając solidne ramy dla rozwoju podmiotów ADR w sporach konsumenckich, co zapewni pełny zasięg. Po drugie, podjęto kwestię aktualnego braku wiedzy na temat procedur ADR po stronie konsumentów i przedsiębiorców, wprowadzając w odniesieniu do przedsiębiorców wymóg przekazywania adekwatnych informacji na temat ADR na ich stronach internetowych i w ich dokumentach. Wreszcie harmonizacja kryteriów jakości będzie oznaczać, że bez względu na miejsce dokonania zakupu w Unii konsumenci uzyskają dostęp do bezstronnej, niezależnej, uczciwej i przejrzystej procedury ADR wysokiej jakości.
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA(2011)0449.
- [2] Dz.U. C 161 E z 31.5.2011.
OPINIA KOMISJI PRAWNEJ W SPRAWIE PODSTAWY PRAWNEJ
Pan Malcolm Harbour
Przewodniczący
Komisja Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów
BRUKSELA
Przedmiot: Opinia w sprawie podstawy prawnej wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich oraz zmieniającej rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 i dyrektywę 2009/22/WE (dyrektywa w sprawie ADR w sporach konsumenckich) (COM(2011)0793 – C7-0454/2011 – 2011/0373(COD))
Szanowny Panie Przewodniczący!
W piśmie z dnia 16 lipca 2012 r. zwrócił się Pan do Komisji Prawnej, zgodnie z art. 37 Regulaminu, o opinię w sprawie zasadności dodania art. 169 do art. 114 TFUE jako podstawy prawnej wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów.
Wniosek dotyczący dyrektywy w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich (COM(2011)0793) został przedstawiony przez Komisję w oparciu o art. 114 TFUE i przedłożony następnie Parlamentowi zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą. Komisja Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (IMCO) przyjęła sprawozdanie w dniu 10 lipca 2012 r. Komisja Prawna, jako komisja zaangażowana – wraz z komisją IMCO – zgodnie z art. 50 Regulaminu, wydała opinię w dniu 19 czerwca 2012 r.
Wydział Prawny Parlamentu stwierdził w swoim komunikacie z dnia 13 września 2012 r., że właściwą podstawą prawną dyrektywy stanowiącej przedmiot wniosku, zmienionego przez komisję IMCO, jest sam art. 114 TFUE.
Przebieg procedury
Główne elementy wniosku są następujące: państwa członkowskie są zobowiązane dopilnować, aby procedury ADR istniały w odniesieniu do wszystkich – zarówno krajowych, jak i transgranicznych (art. 2) – sporów objętych wnioskiem (art. 5). Dyrektywa ta ustanawia ponadto ogólne zasady, których muszą przestrzegać wszystkie podmioty ADR, takie jak: odpowiednie kwalifikacje, bezstronność, przejrzystość, skuteczność i sprawiedliwość
(art. 6-9). Przestrzeganie tych zasad będą nadzorowały organy krajowe (art. 15-17). Przedsiębiorcy są także zobowiązani do udzielenia konsumentom właściwych i pełnych informacji o dostępnych podmiotach ADR (art. 10).
2. Sprawozdanie przyjęte w komisji IMCO
Sprawozdanie przyjęte w komisji IMCO zawiera szereg różnic w stosunku do wniosku Komisji. Główne nowe elementy to:
- inne sformułowanie przedmiotu: zamiast „przyczynienie się do prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego i osiągnięcie wysokiego poziomu ochrony konsumentów” nowy odnośny tekst otrzymuje obecnie brzmienie: „przyczynianie się do prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego poprzez osiągnięcie wysokiego poziomu ochrony konsumentów” (popr. 52). Analogiczna poprawka została przyjęta do punktu preambuły dotyczącego pomocniczości (popr. 51);
- zmieniony zakres w odniesieniu do podmiotów ADR zatrudnionych lub opłacanych przez przedsiębiorstwo: podczas gdy wniosek Komisji wyklucza takie podmioty z zakresu dyrektywy, w tekście komisji IMCO pozostawiono państwom członkowskim możliwość ich uwzględnienia, pod warunkiem że spełnionych zostanie szereg wymogów dotyczących niezależności i przejrzystości (popr. 55);
- wykluczenie z zakresu dyrektywy sporów między przedsiębiorstwami oraz procedur wszczętych przez przedsiębiorstwo przeciwko konsumentowi (popr. 57, 58);
- zaznaczono, że dyrektywa ustanawia zharmonizowaną normę minimalną (popr. 61);
- dodano szereg postanowień w celu doprecyzowania dostępu do ADR, na przykład dając państwom członkowskim możliwość zezwalania podmiotom ADR na odmowę rozpatrzenia sporu w niektórych przypadkach i jeżeli wymaga tego prawo krajowe
(popr. 81) oraz możliwość wprowadzania minimalnych progów (popr. 82);
- tekst zawiera postanowienie o zachęcaniu do korzystania z procedur ADR (popr. 83);
- dodatkowo rozwinięto zasadę bezstronności zawartą już we wniosku Komisji, aby uwzględnić niezależność, wprowadzając jednocześnie szereg kryteriów, by zapewnić brak konfliktu interesów (popr. 84);
- wprowadzono szereg zmian do przepisów dotyczących przejrzystości (art. 7, popr. 85-99), skuteczności (art. 8, popr. 100-105) i sprawiedliwości (art. 9, popr. 106-120);
- dodano przepisy dotyczące swobody (popr. 121), legalności (popr. 122) i wpływu procedur ADR na okresy przedawnienia (popr. 123).
3.
Omawiane podstawy prawne
a. Podstawa prawna wniosku
Wniosek Komisji opiera się na art. 114 TFUE w następującym brzmieniu:
„Artykuł 114
1. Z zastrzeżeniem, że Traktaty nie stanowią inaczej, do urzeczywistnienia celów określonych w artykule 26 stosuje się następujące postanowienia. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą i po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym, przyjmują środki dotyczące zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich, które mają na celu ustanowienie i funkcjonowanie rynku wewnętrznego.
2. [...]
3. Komisja w swoich wnioskach przewidzianych w ustępie 1 w dziedzinie ochrony zdrowia, bezpieczeństwa, ochrony środowiska naturalnego i ochrony konsumentów przyjmie jako podstawę wysoki poziom ochrony, uwzględniając w szczególności wszelkie zmiany oparte na faktach naukowych. W ramach swoich odpowiednich kompetencji Parlament Europejski i Rada starają się również osiągnąć ten cel.”
Artykuł 26 TFUE, do którego odnosi się art. 114 TFUE, brzmi następująco:
„1. Unia przyjmuje środki w celu ustanowienia lub zapewnienia funkcjonowania rynku wewnętrznego zgodnie z odpowiednimi postanowieniami Traktatów.
2. Rynek wewnętrzny obejmuje obszar bez granic wewnętrznych, w którym jest zapewniony swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału, zgodnie z postanowieniami Traktatów.”
b. Zaproponowana zmiana podstawy prawnej
Komisja IMCO zwróciła się do Komisji Prawnej o opinię w sprawie zasadności dodania art. 169 do art. 114 TFUE, mając na uwadze, że poprawka (popr. 1), w której dodano art. 169 TFUE do podstawy prawnej wniosku została przyjęta w tej komisji. Komisja IMCO odnosi się także do innej poprawki (popr. 2), w której dodano w pierwszym punkcie preambuły wniosku Komisji w brzmieniu: „Artykuł 169 ust. 1 oraz art. 169 ust. 2 lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) stanowią, że Unia ma się przyczyniać do osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony konsumentów poprzez środki, które przyjmuje na podstawie art. 114 Traktatu” wyrażenie „m.in.”, w związku z czym druga połowa tego zdania otrzymała następujące brzmienie: „m.in. poprzez środki, które przyjmuje na podstawie art. 114 Traktatu”.
Artykuł 169 TFUE brzmi następująco:
„1. Dążąc do popierania interesów konsumentów i zapewnienia wysokiego poziomu ochrony konsumentów, Unia przyczynia się do ochrony zdrowia, bezpieczeństwa i interesów gospodarczych konsumentów, jak również wspierania ich prawa do informacji, edukacji i organizowania się w celu zachowania ich interesów.
2. Unia przyczynia się do osiągnięcia celów określonych w ustępie 1 poprzez:
a) środki, które przyjmuje na podstawie artykułu 114 w ramach urzeczywistniania rynku wewnętrznego;
b) środki, które wspierają, uzupełniają i nadzorują politykę prowadzoną przez Państwa Członkowskie.
3. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą i po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym, przyjmują środki określone w ustępie 2 litera b).
4. Środki przyjęte na podstawie ustępu 3 nie stanowią przeszkody dla Państwa Członkowskiego w utrzymaniu lub ustanawianiu bardziej rygorystycznych środków ochronnych. Środki te muszą być zgodne z Traktatami. Są one notyfikowane Komisji.”
III. Analiza
Z orzecznictwa Trybunału wynikają określone zasady dotyczące wyboru podstawy prawnej. Po pierwsze, z uwagi na skutki podstawy prawnej dla właściwości i procedury, wybór właściwej podstawy prawnej ma zasadnicze znaczenie[1]. Po drugie, zgodnie z art. 13 ust. 2 TUE każda instytucja działa w granicach uprawnień przyznanych jej na mocy Traktatu[2]. Po trzecie, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości „wybór podstawy prawnej aktu wspólnotowego musi opierać się na obiektywnych czynnikach, które mogą zostać poddane kontroli sądowej, do których należą w szczególności cel i treść aktu”[3]. Ponadto, w odniesieniu do złożonej podstawy prawnej, w przypadku gdy analiza unijnego środka prawnego wykaże, że wyznaczono mu dwa cele lub ma dwie części składowe, a jeden z tych aspektów można zidentyfikować jako główny lub nadrzędny, podczas gdy drugi ma jedynie charakter pomocniczy, wówczas dany akt prawny należy wydać na pojedynczej podstawie prawnej, tj. na tej podstawie, która wymagana jest z racji głównego lub nadrzędnego celu lub części składowej[4]. Z drugiej strony, jeżeli środek służy osiągnięciu kilku jednoczesnych celów lub zawiera kilka elementów, które są ze sobą nierozerwalnie powiązane i żaden nie jest drugorzędny lub pośredni w stosunku do pozostałych, środek musi mieć za podstawę różne właściwe postanowienia Traktatu[5].
1. Artykuł 114 TFUE
Artykuł 114 TFUE stanowi podstawę prawną zbliżania przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich, które mają na celu ustanowienie i zapewnienie funkcjonowania rynku wewnętrznego. W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości uchylającym dyrektywę w sprawie reklamy tytoniu[6] Trybunał orzekł, że art. 100a TWE (obecny art. 114 TFUE) „nie przyznaje prawodawcy wspólnotowemu ogólnej kompetencji do regulowania rynku wewnętrznego”[7]. Trybunał stwierdził ponadto, że „akt przyjęty na podstawie art. 100a traktatu musi rzeczywiście mieć na celu poprawę warunków ustanowienia i funkcjonowania rynku wewnętrznego”[8].
Komisja przedstawiła dyrektywę w sprawie ADR, stanowiącą przedmiot wniosku, wyraźnie jako inicjatywę na rzecz rynku wewnętrznego: zaproponowała środki dotyczące ADR jako inicjatywę przewodnią strategii „Europa 2020”[9] w kontekście Europejskiej agendy cyfrowej[10] i Aktu o jednolitym rynku[11]. W punktach 1 i 2 preambuły do tej dyrektywy przywołano cel usprawnienia funkcjonowania rynku wewnętrznego. W szczególności w punkcie 2 preambuły wyjaśniono, że „aby rynek wewnętrzny budził zaufanie konsumentów i przysparzał im korzyści, muszą oni mieć dostęp do prostych i tanich sposobów rozstrzygania sporów powstających w związku ze sprzedażą towarów i świadczeniem usług”. W punkcie 6 preambuły dalej rozwinięto tę koncepcję, stwierdzając, że „rozwój w ramach Unii Europejskiej dobrze funkcjonujących alternatywnych metod rozwiązywania sporów jest niezbędny, aby zwiększyć zaufanie konsumentów do rynku wewnętrznego, w tym w obszarze handlu elektronicznego”. W art. 1 powtórzono, przy określaniu przedmiotu dyrektywy objętej wnioskiem, że „ma [ona] na celu przyczynienie się do prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego”.
W odniesieniu do sposobu osiągnięcia tego celu, Komisja wyjaśniła, że stwierdziła następujące problemy: luki w zasięgu ADR, brak świadomości wśród konsumentów i przedsiębiorstw oraz nierówna jakość procedur ADR[12]. Zaproponowany środek ma na celu uregulowanie tych kwestii, poprzez zagwarantowanie konsumentom możliwości rozstrzygnięcia wszystkich sporów krajowych i transgranicznych w ramach systemu ADR i otrzymania informacji o właściwym systemie ADR oraz dopilnowanie, by podmioty ADR spełniały ogólne kryteria jakości.
Argumentowano, że art. 114 TFUE nie obejmuje środków zaproponowanych w odniesieniu do sporów krajowych. Kwestia ta została podniesiona na przykład w uzasadnionej opinii niemieckiego Bundestagu[13]. Senat Niderlandów wyraził z kolei w swojej uzasadnionej opinii zaniepokojenie w odniesieniu do zasady pomocniczości, uznając wniosek za „o wiele bardziej daleko idący, niż jest to konieczne”[14]. W ocenie wpływu Komisja stwierdza, że wskazanych problemów dotyczących kontekstu transgranicznego praktycznie nie da się rozwiązać inaczej niż poprzez zajęcie się nimi na poziomie krajowym[15], i szacuje kwotę oszczędności, jakie można również uzyskać na szczeblu krajowym[16]. Wyjaśnia ona następnie, że istniejących luk dotyczących ADR nie można wyeliminować bez rozwiązania problemów dotyczących zasięgu tych procedur w skali krajowej w samych państwach członkowskich[17]. Komisja podkreśla, że „bez sprawnie funkcjonującego systemu ADR na szczeblu krajowym, na którym opierałoby się ADR transgraniczne, niemożliwy będzie rozwój efektywnych i skutecznych ADR w zakresie sporów transgranicznych”[18].
Faktycznie stworzenie systemu zapewniającego pełny zasięg ADR i przestrzeganie kryteriów jakości prawdopodobnie nie jest możliwe wyłącznie w odniesieniu do sporów transgranicznych, w szczególności jeżeli miałby się on opierać – jak zaproponowano – na ADR istniejących w państw członkowskich. Zaproponowane środki – obejmujące spory krajowy i transgraniczne – mogą zatem opierać się na art. 114 TFUE.
2. Artykuł 169 TFUE
Następną kwestią jest to, czy do podstawy prawnej należy dodać art. 169 TFUE. Artykuł 169 TFUE dotyczy ochrony konsumentów. Dyrektywa objęta wnioskiem wielokrotnie przywołuje ochronę konsumentów jako przyświecający jej cel. Dla przykładu w punkcie 1 preambuły przywołane zostały cele art. 169 ust. 1 i 2 lit. a) TFUE („zapewnienie wysokiego poziomu ochrony konsumentów”). W punkcie 31 preambuły dotyczącym zasady pomocniczości za cel dyrektywy uznano „przyczynienie się do prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego poprzez zapewnienie wysokiego poziomu ochrony konsumentów”. W art. 1, definiując przedmiot, stwierdzono, że dyrektywa ma na celu „osiągnięcie wysokiego poziomu ochrony konsumentów”. Należy jednak odpowiedzieć na pytanie, czy oznacza to, że podstawa prawna powinna uwzględniać art. 169 TFUE.
Artykuł 169 ust. 1 TFUE określa ogólną zasadę i cel Unii jako podmiotu, który „przyczynia się do ochrony zdrowia, bezpieczeństwa i interesów gospodarczych konsumentów”. Artykuł 169 ust. 2 TFUE wyszczególnia środki służące osiągnięciu tych celów: są to środki ujednolicające przyjęte na podstawie art. 114 TFUE (art. 169 ust. 2 lit. a) TFUE) oraz środki, które wspierają, uzupełniają i nadzorują politykę prowadzoną przez państwa członkowskie, i które Parlament Europejski i Rada mają przyjąć zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (art. 169 ust. 2 lit. b) i art. 169 ust. 3 TFUE).
A zatem art. 169 ust. 1 TFUE określa odnośny cel i nie przewiduje przyjęcia środków. Tę kwestię porusza art. 169 ust. 2 TFUE. Sam art. 169 ust. 2 lit. a) TFUE nie przyznaje jednak żadnych uprawnień, lecz odnosi się do art. 114, który uprawnia Parlament i Radę do przyjmowania środków zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą. W związku z tym to art. 114, a nie art. 169 ust. 2 lit. a) TFUE, kwalifikuje się jako potencjalna podstawa prawna środków dotyczących rynku wewnętrznego, w celu wspierania interesów konsumentów. Znajduje to potwierdzenie w art. 114 ust. 3 TFUE, który zobowiązuje Komisję, w przypadku gdy proponuje ona środki dotyczące m.in. ochrony konsumentów, by przyjęła jako podstawę „wysoki poziom ochrony, uwzględniając w szczególności wszelkie zmiany oparte na faktach naukowych”.
W odniesieniu do art. 169 ust. 2 lit. b) TFUE w związku z art. 169 ust. 3 TFUE, przepisy te przewidują takie środki przyjmowane przez UE w dziedzinie ochrony konsumentów, które „wspierają, uzupełniają i nadzorują politykę prowadzoną przez państwa członkowskie”. Celem wniosku jest jednak ustanowienie ogólnounijnego systemu ADR dla konsumentów, określającego szczegółowe kryteria jakości i dodatkowy nadzór. Nie można tego postrzegać jako samego wspierania polityki państw członkowskich w dziedzinie ochrony konsumentów.
Podczas ostatecznej analizy uznano, że uwzględnienie art. 169 TFUE w podstawie prawnej nie jest konieczne. W związku z tym, że artykuł ten nie stanowi podstawy prawnej, wystarczy odniesienie się do niego w pierwszym punkcie preambuły, jak zaproponowano w poprawce 2 przyjętej przez komisję IMCO: „Artykuł 169 ust. 1 oraz art. 169 ust. 2 lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) stanowią, że Unia ma się przyczyniać do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony konsumentów m.in. poprzez środki, które przyjmuje na podstawie art. 114 Traktatu”.
3. Inna podstawa prawna?
Pozostaje ocenić, czy zmiany przyjęte przez komisję IMCO mają wpływ na zasadność przyjęcia art. 114 jako podstawy prawnej.
Po pierwsze, w sprawozdaniu komisji IMCO dodano szereg kryteriów jakościowych w oparciu o takie zasady ADR, jak swoboda i legalność. Uzupełniają one kryteria dotyczące jakości, jakie zaproponowała Komisja. środki w dalszym ciągu mają na celu usprawnienie funkcjonowania rynku wewnętrznego poprzez poprawę ochrony konsumentów.
Po drugie, sprawozdanie komisji IMCO zawiera postanowienia, które dodatkowo umacniają ADR, na przykład poprzez zachęcanie do korzystania z ADR (popr. 83) czy określenie wpływu procedur ADR na okresy przedawnienia (popr. 123). Postanowienia te odpowiadają analogicznym przepisom dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/52/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie niektórych aspektów mediacji w sprawach cywilnych i handlowych[19]. Podstawą prawną dyrektywy 2008/52/WE jest art. 61 lit. c) i art. 67 ust. 5 TWE, czyli artykuły, które stanowiły wcześniej podstawę prawną współpracy sądowej w sprawach cywilnych. Podstawa prawna w tym zakresie, po wejściu w życie traktatu lizbońskiego (art. 81 ust. 2 lit. g) TFUE, wyraźnie wymienia obecnie ADR[20].
Aby art. 81 ust. 2 lit. g) TFUE miał zastosowanie, dyrektywa objęta wnioskiem musiałaby mieć na celu rozwój współpracy sądowej w sprawach cywilnych mających skutki transgraniczne (art. 81 ust. 1 TFUE). W pierwszej kolejności należy zauważyć, że ze względu na odniesienie do „skutków transgranicznych”, art. 81 ust. 2 lit. g) TFUE nie byłby właściwy jako podstawa prawna środków obejmujących spory transgraniczne i krajowe. Po drugie, połączenie art. 114 TFUE z art. 81 ust. 2 TFUE (stanowiącym część rozdziału V TFUE dotyczącego obszaru wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości) –ze względu na stanowisko Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do tego rozdziału wyrażone w Protokole nr 21 do TUE i TFUE, a także stanowisko Danii wyrażone w Protokole nr 22 do TUE i TFUE – nie wydaje się możliwe. Na koniec, i co najważniejsze, nie stwierdzono dodatkowego celu współpracy sądowej, który wymagałby podwójnej podstawy prawnej, gdyby był równorzędny w stosunku do łącznego celu rynku wewnętrznego/ ochrony konsumentów. Wręcz przeciwnie, nowe elementy zaproponowano w celu uzupełnienia środków przedstawionych przez Komisję i osiągnięcia tych samych celów, tj. usprawnienia funkcjonowania rynku wewnętrznego poprzez poprawę ochrony konsumentów.
Zalecenie Komisji Prawnej
Komisja Prawna rozpatrzyła powyższą kwestię na posiedzeniu w dniu 17 września 2012 r. Podczas tego posiedzenia Komisja Prawna jednomyślnie[21] postanowiła zalecić, aby podstawą prawną wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich i zmieniającej rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 był art. 114 TFUE.
Z poważaniem
Klaus-Heiner Lehne
- [1] Opinia w sprawie 2/00 Carthagena Protocol, Zb.Orz. [2001] s. I-9713, pkt 5; sprawa C-370/07 Komisja przeciwko Radzie, Zb. Orz.. [2009], s. I-8917, pkt 46-49; opinia 1/08 General Agreement on Trade in Services, Zb.Orz. [2009] s. I-11129, pkt 110.
- [2] Sprawa C-403/2005 Parlament przeciwko Komisji, Zb.Orz. [2007] s. I-9045 pkt 49 oraz przytoczone tam orzecznictwo.
- [3] Zobacz najnowszą sprawę C-411/06 Komisja przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, Zb.Orz. [2009] s. I-7585.
- [4] Sprawa C-42/97 Parlament przeciwko Radzie, Zb.Orz. [1999] s. I-868, pkt 39–40; sprawa C-36/98 Hiszpania przeciwko Radzie, Zb.Orz. [2001] s. I-779, pkt 59; sprawa C-211/01 Komisja przeciwko Radzie, Zb.Orz. [2003] s. I-8913 pkt 39.
- [5] Sprawa C-165/87 Komisja przeciwko Radzie, Zb.Orz. [1988] s. 5545, pkt 11; sprawa C-178/03 Komisja przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, s. I-107, pkt 43-56.
- [6] Sprawa C-376/98 Komisja przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Zb.Orz. [2000] s. I-8419, pkt 83.
- [7] Sprawa C-376/98, Niemcy przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, Zb.Orz. [2000], s. I-8419.
- [8] Sprawa C-376/98 Niemcy przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Zb.Orz. [2000] s. I-8419, pkt 84.
- [9] COM(2011)0793, Uzasadnienie, s. 3.
- [10] Komunikat Komisji z dnia 28.6.2010 r. pt. „Europejska agenda cyfrowa” (COM(2010)0245), s. 13.
- [11] Komunikat Komisji z dnia 13.4.2011 r. pt. „Akt o jednolitym rynku. Dwanaście dźwigni na rzecz pobudzenia wzrostu gospodarczego i wzmocnienia zaufania. Wspólnie na rzecz nowego wzrostu gospodarczego” (COM(2011)0206), s. 9.
- [12] Zob. komunikat Komisji z dnia 29.11.2011 r. pt. „Alternatywne metody rozstrzygania sporów konsumenckich na jednolitym rynku” (COM(2011)0791), s. 6.
- [13] Uzasadniona opinia Bundesratu Republiki Federalnej Niemiec z dnia 24.1.2012 r., PE480.713v01-00.
- [14] Uzasadniona opinia Pierwszej Izby Parlamentu Niderlandzkiego z dnia 24.1.2012 r., PE480.810v01-00.
- [15] Dokument roboczy służb Komisji z dnia 29 listopada 2011 r. – „Ocena skutków towarzysząca wnioskowi dotyczącemu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich (dyrektywa w sprawie ADR w sporach konsumenckich) oraz wnioskowi dotyczącemu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie internetowego systemu rozstrzygania sporów konsumenckich (rozporządzenie w sprawie ODR w sporach konsumenckich (SEC(2011)1408), s. 21.
- [16] SEC(2011)1408, s. 22.
- [17] SEC(2011)1408, s. 24.
- [18] SEC(2011)1408, s. 30, 31.
- [19] Dz.U. L 136 z 24.5.2008, s. 3; zob. art. 5 tej dyrektywy pt. „Korzystanie z mediacji” i art. 8 pt. „Wpływ mediacji na okresy przedawnienia”.
- [20] Artykuł 81 TFUE brzmi następująco:
"(1) Unia rozwija współpracę sądową w sprawach cywilnych mających skutki transgraniczne, w oparciu o zasadę wzajemnego uznawania orzeczeń sądowych i pozasądowych. Współpraca ta może obejmować przyjmowanie środków w celu zbliżenia przepisów ustawowych i wykonawczych państw członkowskich.
(2) Do celów ustępu 1 Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, przyjmują, w szczególności, jeżeli jest to niezbędne do prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego, środki mające na celu zapewnienie: [...]
(g) rozwoju alternatywnych metod rozstrzygania sporów;” - [21] W głosowaniu końcowym uczestniczyli: Raffaele Baldassarre (wiceprzewodniczący), Edit Bauer (zgodnie z art. 187 ust. 2), Luigi Berlinguer, Sebastian Valentin Bodu (wiceprzewodniczący), Piotr Borys, Françoise Castex (wiceprzewodnicząca), Christian Engström, Marielle Gallo, Eva Lichtenberger (sprawozdawczyni), Antonio Masip Hidalgo, Bernhard Rapkay, Evelyn Regner (wiceprzewodnicząca), Dagmar Roth-Behrendt, Rebecca Taylor, Alexandra Thein, Axel Voss, Rainer Wieland, Cecilia Wikström, Tadeusz Zwiefka, Charalampos Angourakis (zgodnie z art. 187 ust. 2).
OPINIA Komisji Prawnej (21.6.2012)
dla Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów
w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich oraz zmieniającej rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 i dyrektywę 2009/22/WE (dyrektywa w sprawie ADR w sporach konsumenckich)
(COM(2011)0793 – C7‑0454/2011 – 2011/0373(COD))
Sprawozdawca komisji opiniodawczej (*): Cristian Silviu Buşoi
(*) Procedura obejmująca zaangażowane komisje – art. 50 Regulaminu
ZWIĘZŁE UZASADNIENIE
Zainteresowanie ADR wynika z podstawowego problemu w dostępie do wymiaru sprawiedliwości, przed którym stoją obywatele europejscy, a w szczególności konsumenci, ze względu na długotrwałe i kosztowne postępowanie sądowe.
Parlament Europejski wyraził niedawno opinię na ten temat w rezolucji z dnia 25 października 2011 r. w sprawie alternatywnych metod rozwiązywania sporów w sprawach cywilnych, handlowych i rodzinnych (2011/2117 (INI))[1] twierdząc, że środki ustawodawcze przyjęte na szczeblu Unii Europejskiej ułatwią stosowanie ADR i zachęcą osoby fizyczne i prawne do częstszego z nich korzystania i wzywając Komisję do przedłożenia do końca 2011 r. wniosku ustawodawczego w sprawie stosowania w UE alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich.
Celem proponowanej obecnie przez Komisję dyrektywy jest wyeliminowanie luk w zakresie działania podmiotów ADR oraz zagwarantowanie możliwości skorzystania z wysokiej jakości pozasądowego rozstrzygania sporów do celów rozwiązywania wszelkich sporów wynikających z umowy, jakie mogą zaistnieć między konsumentem a przedsiębiorstwem. Proponowana dyrektywa zawiera ogólne zasady, których będą musiały przestrzegać wszystkie podmioty ADR, między innymi odpowiednie kwalifikacje, bezstronność, przejrzystość, skuteczność i sprawiedliwość. Proponuje się, by organy krajowe dopilnowywały przestrzegania tych zasad. Ponadto na mocy proponowanej dyrektywy na przedsiębiorców nałożony zostanie obowiązek dostarczenia konsumentom pełnych i użytecznych informacji na temat dostępnych podmiotów ADR.
Sprawozdawca komisji opiniodawczej z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji w kontekście starań na rzecz poprawy funkcjonowania rynku wewnętrznego oraz zwiększenia możliwości dochodzenia roszczeń przez konsumentów. Jednak widzi on pewne obszary, w obrębie których wniosek Komisji może zostać ulepszony. Proponowane rozwiązania zawarte są w niniejszym projekcie opinii. Oto one:
Kwestia, czy ADR powinny być obowiązkowe dla przedsiębiorstw, w szczególności przez nałożenie na te ostatnie obowiązku udziału w systemie ADR lub zdecydowanie, że wynik postępowań w ramach ADR będzie wiążący dla przedsiębiorców, jest trudna do rozstrzygnięcia. Z jednej strony uważa się, że obowiązkowe systemy zwiększają zaufanie konsumentów, ponieważ w razie problemów mogą oni polegać na systemach ADR. Z drugiej jednak strony nadanie ADR obowiązkowego charakteru rodzi poważne problemy związane z podstawowymi prawami dostępu stron do wymiaru sprawiedliwości oraz z prawem do skutecznego środka prawnego (art. 47 Karty Praw Podstawowych) i jest sprzeczne z dobrowolnością i elastycznością, które są istotą ADR oraz źródłem szczególnej przydatności tych metod. Sprawozdawca komisji opiniodawczej wzoruje się zatem na postanowieniach dyrektywy 2008/52/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie niektórych aspektów mediacji w sprawach cywilnych i handlowych[2], tzn. ADR nie mają obowiązkowego charakteru, lecz od państw członkowskich wymaga się stworzenia zachęt lub nałożenia sankcji, a sądy powinny dostarczyć konkretnych informacji w celu zachęcania do korzystania z ADR. Jeśli chodzi o ewentualny wiążący charakter wyników procedur ADR proponuje się, by informować strony i wymagać uzyskania ich zgody.
– Dyrektywa nie powinna mieć zastosowania do skarg złożonych przez przedsiębiorców przeciwko konsumentom, ponieważ ADR zostały stworzone jako instrument dochodzenia roszczeń przez konsumentów mający na celu wyeliminowanie braku równowagi między przedsiębiorcami a konsumentami oraz stanowiący dla konsumentów prosty sposób dochodzenia roszczeń. Nie ma to analogicznego zastosowania do skarg złożonych przez przedsiębiorców.
– Aby zagwarantować środki ochronne pozwalające uniknąć kierowania do podmiotów ADR niewłaściwych spraw, powinno się wprowadzić wymóg poszukiwania polubownego rozwiązania sprawy przed skierowaniem jej do podmiotu ADR. Państwa członkowskie powinny być również uprawnione do określenia minimalnego progu w odniesieniu do wartości roszczenia, aby uniknąć przyjmowania skarg, w których odszkodowania są nieproporcjonalnie niskie w porównaniu z kosztami procedury ADR.
– Ogólnie zasady działania ADR należy wyjaśnić w pełniejszy i bardziej szczegółowy sposób, wzorując się na dyrektywie 2008/52/WE, Europejskim kodeksie postępowania dla mediatorów, zaleceniach Komisji z dnia 30 marca 1998 r. w sprawie zasad, jakie stosują się do organów odpowiedzialnych za pozasądowe rozwiązywanie sporów konsumenckich[3] oraz z dnia 4 kwietnia 2001 r. w sprawie zasad mających zastosowanie do organów pozasądowych uczestniczących w polubownym rozstrzyganiu sporów konsumenckich[4]. Proponuje się zatem, aby zawrzeć w dyrektywie konkretne postanowienia, w szczególności w odniesieniu do zasady niezależności, legalności i poufności.
– Kluczowe znaczenie mają szkolenia osób fizycznych zaangażowanych w procedury ADR, również, aby wzbudzać zaufanie do przebiegu i wyniku procedur ADR. Szkolenia te powinny być organizowane wspólnie przez Komisję i państwa członkowskie.
– Procedury ADR nie powinny utrudniać stronom dostępu do normalnej procedury sądowej poprzez zastosowanie okresów przedawnienia. Dyrektywa powinna zatem, równolegle do odnośnego postanowienia dyrektywy 2008/52/WE (art. 8), gwarantować by ADR miały co do zasady skutek zawieszający w odniesieniu do okresów przedawnienia.
POPRAWKI
Komisja Prawna zwraca się do Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:
Poprawka 1 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 3 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(3) Alternatywne metody rozstrzygania sporów stanowią proste, szybkie i tanie rozwiązanie pozasądowe w przypadku sporów między konsumentami a przedsiębiorcami. Metody te nie są jednak w wystarczającym stopniu rozwinięte w całej Unii Europejskiej. Aby konsumenci mogli w pełni wykorzystać potencjał alternatywnych metod rozstrzygania sporów, muszą one być dostępne dla wszystkich rodzajów sporów konsumenckich, poziom jakości procedur ADR musi być równy, a konsumenci i przedsiębiorcy muszą być świadomi istnienia takich procedur. Podmioty ADR powinny także skutecznie rozpatrywać spory transgraniczne. |
(3) Alternatywne metody rozstrzygania sporów stanowią proste, szybkie i tanie rozwiązanie pozasądowe w przypadku sporów między konsumentami a przedsiębiorcami. Metody te nie są jednak w wystarczającym stopniu rozwinięte w całej Unii Europejskiej. Ponadto nie wszystkie państwa członkowskie i sektory działalności dysponują obecnie procedurami ADR i różne są nadal poziomy i standardy jakości w poszczególnych państwach Unii. Aby konsumenci mogli w pełni wykorzystać potencjał alternatywnych metod rozstrzygania sporów, muszą one być dostępne dla wszystkich rodzajów sporów konsumenckich, poziom jakości procedur ADR musi być równy, a konsumenci i przedsiębiorcy muszą być świadomi istnienia takich procedur. Podmioty ADR powinny także skutecznie rozpatrywać spory transgraniczne. |
Poprawka 2 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 3 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(3a) Wydaje się, że państwa członkowskie, których prawo krajowe wykracza poza podstawowe wymogi dyrektywy o mediacji, odniosły duże sukcesy w upowszechnianiu pozasądowego rozstrzygania sporów w sprawach cywilnych i handlowych, a ponadto, że wyniki, jakie w szczególności osiągnęły Włochy, Bułgaria i Rumunia, pokazują, że dzięki mediacji można uzyskać tanie i szybkie pozasądowe rozstrzygnięcie sporów w procedurach dostosowanych do potrzeb stron i do potrzeby ochrony konsumenta. |
Poprawka 3 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 6 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(6) Rozwój w ramach Unii Europejskiej dobrze funkcjonujących alternatywnych metod rozwiązywania sporów jest niezbędny, aby zwiększyć zaufanie konsumentów do rynku wewnętrznego, w tym w obszarze handlu elektronicznego. Rozwój ten powinien opierać się na procedurach ADR istniejących w państwach członkowskich z poszanowaniem ich tradycji prawnych. |
(6) Rozwój w ramach Unii Europejskiej dobrze funkcjonujących alternatywnych metod rozwiązywania sporów jest niezbędny, aby zwiększyć zaufanie konsumentów do rynku wewnętrznego, w tym w obszarze handlu elektronicznego. Rozwój ten powinien opierać się na procedurach ADR istniejących w państwach członkowskich z poszanowaniem ich tradycji prawnych. Rozpowszechnianie ADR może ponadto okazać się istotne w tych państwach, w których istnieją poważne zatory w związku ze sprawami toczącymi się przez sądami, co prowadzi do niemożliwości korzystania przez obywateli Unii Europejskiej z prawa do sprawiedliwego i procesu w rozsądnym terminie. |
Poprawka 4 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 7 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(7) Niniejsza dyrektywa powinna mieć zastosowanie do sporów między konsumentami i przedsiębiorcami wynikających z umów o sprzedaż towarów lub świadczenie usług we wszystkich sektorach gospodarki. Powinno to obejmować skargi wnoszone przez konsumentów przeciwko przedsiębiorcom, ale również skargi składane przez przedsiębiorców przeciwko konsumentom. Niniejsza dyrektywa nie powinna mieć zastosowania do sporów między przedsiębiorcami; nie powinna jednak uniemożliwiać państwom członkowskim przyjmowania lub utrzymywania w mocy przepisów lub procedur pozasądowego rozstrzygania takich sporów. |
(7) Niniejsza dyrektywa powinna mieć zastosowanie do sporów między konsumentami i przedsiębiorcami wynikających z umów o sprzedaż towarów lub świadczenie usług we wszystkich sektorach gospodarki. Niniejsza dyrektywa nie powinna mieć zastosowania do sporów między przedsiębiorcami ani do skarg wniesionych przez przedsiębiorców przeciwko konsumentom; nie powinna jednak uniemożliwiać państwom członkowskim przyjmowania lub utrzymywania w mocy przepisów lub procedur pozasądowego rozstrzygania takich sporów. |
Uzasadnienie | |
ADR zostały stworzone jako instrument dochodzenia roszczeń przez konsumentów mający na celu wyeliminowanie braku równowagi między przedsiębiorcami, którzy lepiej sobie radzą ze stratami finansowymi oraz są w stanie ponieść koszty sądowego dochodzenia roszczeń, a konsumentami, którzy nie wniosą sprawy do sądu ze względu na koszty, które w niektórych przypadkach mogą być wyższe od odszkodowania. | |
Poprawka 5 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 12 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(12) Niniejsza dyrektywa nie powinna mieć zastosowania do procedur toczących się przed podmiotami rozstrzygającymi spory, w których osoby fizyczne odpowiedzialne za rozstrzyganie sporów zatrudnione są wyłącznie przez przedsiębiorcę, ani do procedur toczących się w ramach systemów rozpatrywania skarg konsumenckich prowadzonych przez przedsiębiorców. Nie powinna ona obejmować także bezpośrednich negocjacji między stronami. Nie powinna ona obejmować także działań podejmowanych przez sędziów w celu rozwiązania sporu w toku postępowania sądowego dotyczącego tego sporu. |
(12) Niniejsza dyrektywa nie powinna mieć zastosowania do procedur toczących się w ramach systemów rozpatrywania skarg konsumenckich prowadzonych przez przedsiębiorców. Nie powinna ona obejmować także bezpośrednich negocjacji między stronami. Nie powinna ona obejmować także działań podejmowanych przez sędziów w celu rozwiązania sporu w toku postępowania sądowego dotyczącego tego sporu. |
Poprawka 6 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 12 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(12a) Dyrektywa 2008/52/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie niektórych aspektów mediacji w sprawach cywilnych i handlowych ustanawia już ramy dla systemów mediacji na szczeblu unijnym, szczególnie w przypadku sporów transgranicznych, nie stając na przeszkodzie w stosowaniu ich do wewnętrznych systemów mediacji. Przedmiotowa dyrektywa uzupełnia ten system, jeśli chodzi o inne alternatywne procedury rozstrzygania sporów. |
Poprawka 7 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 17 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(17) Osoby fizyczne odpowiedzialne za alternatywne metody rozstrzygania sporów powinny być uznawane za bezstronne jedynie wtedy, gdy nie mogą podlegać naciskom, które mogłyby wpłynąć na ich podejście do sporu. Szczególnie potrzebne jest zapewnienie braku takich nacisków, w przypadku gdy podmioty ADR finansowane są przez jedną ze stron sporu lub organizację, której jedna ze stron jest członkiem. |
(17) Osoby fizyczne odpowiedzialne za alternatywne metody rozstrzygania sporów powinny być uznawane za bezstronne jedynie wtedy, gdy nie mogą podlegać naciskom, które mogłyby wpłynąć na ich podejście do sporu. Szczególnie potrzebne jest zapewnienie braku takich nacisków, w przypadku gdy podmioty ADR finansowane są przez jedną ze stron sporu lub organizację, której jedna ze stron jest członkiem. Aby zapobiec jakiemukolwiek konfliktowi interesów, osoby fizyczne odpowiedzialne za alternatywne metody rozstrzygania sporów powinny ujawnić wszelkie okoliczności, które mogą zagrozić ich niezależności lub doprowadzić do konfliktu interesów. Do osób zatrudnionych wyłącznie przez przedsiębiorcę lub przez organizację zawodową lub przez stowarzyszenie przedsiębiorców, której lub którego członkiem jest przedsiębiorca powinny mieć zastosowanie szczególne wymogi, które powinny być regularnie monitorowane przez właściwe organy. |
Poprawka 8 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 17 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(17a) Kluczowe znaczenie dla powodzenia ADR, a w szczególności dla zagwarantowania koniecznego zaufania do procedur ADR, ma fakt posiadania przez osobę fizyczną odpowiedzialną za alternatywny proces rozstrzygania sporów niezbędnej wiedzy specjalistycznej. Z tego względu Komisja wspólnie z państwami członkowskimi powinny uruchomić specjalne programy szkoleń. |
Poprawka 9 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 17 b preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(17b) Chociaż rozwiązania opracowane przez podmioty ADR i wyniki procedur ADR mogą, poza przepisami prawa, bazować również na zasadzie sprawiedliwości i kodeksach postępowania, ta elastyczność nie powinna prowadzić do zmniejszenia poziomu ochrony konsumenta w porównaniu z ochroną, jaką gwarantuje konsumentowi zastosowanie prawa przez sądy. Niniejsza dyrektywa powinna zatem wprowadzać zasadę legalności, która będzie miała zastosowanie do procedur ADR, zgodnie z którą podmiot ADR narzuca rozwiązanie wiążące dla konsumenta, łącznie z procedurami przeprowadzanymi przez osoby fizyczne zatrudnione wyłącznie przez przedsiębiorcę lub przez organizację zawodową lub przez stowarzyszenie przedsiębiorców, której lub którego członkiem jest przedsiębiorca. W szczególności państwa członkowskie powinny dopilnować, by konsumenci nie byli pozbawieni ochrony przewidzianej w wymuszających swoje zastosowanie przepisach państwa członkowskiego, na którego terytorium dany organ ma siedzibę. W przypadku sporów transgranicznych państwa członkowskie powinny dopilnować, by konsumenci nie byli pozbawieni ochrony zagwarantowanej im przez wymuszające swoje zastosowanie przepisy prawa obowiązujące w państwie członkowskim, w którym konsument zamieszkuje na stałe w przypadkach określonych w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 593/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I)1. |
|
|
_____________ |
|
|
1 Dz.U. L 177 z 4.7.2008, s. 6. |
Poprawka 10 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 19 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(19) Procedury ADR powinny być skuteczne. Powinny one zapewniać prostą i szybką procedurę, której czas trwania z zasady nie przekracza 90 dni. Podmiot ADR powinien móc przedłużyć ten okres, jeśli wymaga tego złożoność danego sporu. |
(19) Procedury ADR powinny być skuteczne. Powinny one zapewniać prostą i szybką procedurę, której czas trwania z zasady nie przekracza 90 dni od daty powiadomienia stron o wniesieniu skargi. Podmiot ADR powinien powiadomić strony o skardze po otrzymaniu wszystkich dokumentów niezbędnych do wszczęcia procedury ADR. Podmiot ADR powinien móc przedłużyć ten okres, w przypadku gdy spór ma złożony lub wysoce techniczny charakter. Strony powinny być informowane o wszelkim przedłużeniu, a także o przewidywanym terminie rozstrzygnięcia sporu. |
Poprawka 11 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 20 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(20a) Aby zapewnić skuteczność procedur ADR konieczne jest wprowadzenie przepisów gwarantujących, że procedury te zostaną zastosowane tylko w uzasadnionych przypadkach. Należy zatem nałożyć na konsumentów wymóg poszukania polubownego rozwiązania sporu z przedsiębiorcą przed wniesieniem sprawy do podmiotu ADR. Takie wewnętrzne systemy rozpatrywania skarg mogą stanowić skuteczny środek rozwiązywania sporów z konsumentami na wczesnym etapie. Państwa członkowskie powinny móc utrzymać lub wprowadzić przepisy krajowe dotyczące procedur mających zastosowanie do wewnętrznych procedur rozpatrywania skarg. Powinny mieć ponadto możliwość upoważnienia podmiotów ADR do nałożenia obowiązku przedstawienia dowodów na to, że dokonano starań na rzecz znalezienia polubownego rozwiązania sporu oraz uznania skargi za niedopuszczalną, jeśli konsument nie przedstawi takich dowodów. Państwa członkowskie powinny być również uprawnione do określenia minimalnego progu w odniesieniu do wartości roszczenia, aby uniknąć przyjmowania skarg, w których odszkodowania są nieproporcjonalnie niskie w porównaniu z kosztami procedury ADR. |
Poprawka 12 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 21 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(21a) W trosce o przestrzeganie uznanej zasady wolności wyniki procedur ADR nie powinny być wiążące dla stron, chyba że strony są poinformowane o ich wiążącym charakterze przed rozpoczęciem procedury oraz wyraźnie się na to zgodziły. W przypadku, gdy przepisy krajowe stanowią, że wyniki procedury są wiążące dla przedsiębiorcy, tylko konsument powinien mieć obowiązek wydania wyraźnej zgody. |
Poprawka 13 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 21 b preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(21b) Istotnym elementem procedur ADR jest poufność, dlatego niniejsza dyrektywa powinna zapewniać minimalny poziom zgodności przepisów postępowania cywilnego w odniesieniu do sposobu ochrony poufności procedur ADR podczas dalszych postępowań sądowych w sprawach cywilnych lub handlowych albo postępowań arbitrażowych. |
Poprawka 14 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 21 c preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(21c) Aby zachęcić strony do korzystania z ADR, państwa członkowskie powinny dopilnować, aby przepisy dotyczące okresów przedawnienia nie uniemożliwiały stronom wstąpienia na drogę sądową lub przeprowadzenia postępowania arbitrażowego, gdyby ich starania na rzecz znalezienia rozwiązania z wykorzystaniem procedury ADR się nie powiodły. Państwa członkowskie powinny zapewnić osiągnięcie tego rezultatu także w przypadku, gdy niniejsza dyrektywa nie dokonuje harmonizacji krajowych przepisów dotyczących okresów przedawnienia. Niniejsza dyrektywa nie powinna mieć wpływu na przepisy dotyczące okresów przedawnienia, o których mowa w umowach międzynarodowych wykonywanych w państwach członkowskich, na przykład w dziedzinie prawa transportowego. |
Poprawka 15 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 23 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(23) Niniejsza dyrektywa nie nakazuje, aby udział przedsiębiorców w procedurach ADR był obowiązkowy ani by wynik takich procedur był wiążący dla przedsiębiorców, gdy konsument wniósł przeciwko nim skargę. Niniejsza dyrektywa nie narusza jednak żadnych przepisów krajowych czyniących udział przedsiębiorców w takich procedurach obowiązkowym lub ich wynik wiążącym dla przedsiębiorców, pod warunkiem że przepisy takie nie utrudniają stronom korzystania z ich prawa dostępu do wymiaru sprawiedliwości, zagwarantowanego w art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. |
(23) Niniejsza dyrektywa nie nakazuje, aby udział przedsiębiorców w procedurach ADR był obowiązkowy ani by wynik takich procedur był wiążący dla przedsiębiorców, gdy konsument wniósł przeciwko nim skargę. Aby jednak zagwarantować, że konsumenci będą mieli dostęp do środków odwoławczych oraz że nie będą oni zmuszani do zrzeczenia się swoich roszczeń, przedsiębiorcy powinni w miarę możliwości uczestniczyć w procedurach ADR. Niniejsza dyrektywa nie narusza zatem żadnych przepisów krajowych czyniących udział przedsiębiorców w takich procedurach obowiązkowym lub będącym przedmiotem zachęt i sankcji lub ich wynik wiążącym dla przedsiębiorców, pod warunkiem że przepisy takie nie utrudniają stronom korzystania z ich prawa dostępu do wymiaru sprawiedliwości, zagwarantowanego w art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. |
Poprawka 16 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 26 a preambuły (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(26a) W celu poprawy zasięgu ADR w UE należy zachęcać do rozwoju ogólnoeuropejskich podmiotów ADR. Do celów niniejszej dyrektywy podmiot ADR należy uznać za ogólnoeuropejski, jeżeli jest on wspólny dla dwóch lub większej liczby państw członkowskich lub powstał jako europejskie stowarzyszenie zrzeszające podmioty ADR. Takie podmioty można ustanawiać na podstawie prawa europejskiego, np. jako europejskie zgrupowania interesów gospodarczych. |
Poprawka 17 Wniosek dotyczący dyrektywy Punkt 27 preambuły | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(27) Aby zapewnić prawidłowe i skuteczne funkcjonowanie podmiotów ADR, powinny one być ściśle monitorowane. Komisja i organy właściwe na podstawie niniejszej dyrektywy powinny publikować i uaktualniać wykaz podmiotów ADR, które spełniają wymogi niniejszej dyrektywy. Inne organy, takie jak podmioty ADR, organizacje konsumenckie, stowarzyszenia przedsiębiorców oraz Sieć Europejskich Centrów Konsumenckich, powinny również publikować ten wykaz. Właściwe organy powinny również publikować regularne sprawozdania o rozwoju i funkcjonowaniu podmiotów ADR. Podmioty ADR powinny przekazywać właściwym organom szczegółowe informacje, na których powinny się opierać te sprawozdania. Państwa członkowskie powinny zachęcać podmioty ADR do dostarczania takich informacji z wykorzystaniem zalecenia Komisji 2010/304/UE w sprawie stosowania zharmonizowanej metodologii klasyfikacji i zgłaszania skarg i zapytań konsumentów. |
(27) Aby zapewnić prawidłowe i skuteczne funkcjonowanie podmiotów ADR, powinny one być ściśle monitorowane. W tym celu państwa członkowskie powinny wyznaczyć właściwy organ. Ponieważ w przypadku ADR obejmujących różne branże trudno jest powierzyć zadanie monitorowania tylko jednemu podmiotowi, w takich przypadkach państwa członkowskie powinny móc wyznaczyć właściwy organ dla każdego sektora. Komisja i organy właściwe na podstawie niniejszej dyrektywy powinny publikować i uaktualniać wykaz podmiotów ADR, które spełniają wymogi niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie powinny dopilnować, aby podmioty ADR, organizacje konsumenckie, stowarzyszenia przedsiębiorców oraz Sieć Europejskich Centrów Konsumenckich, również publikowały ten wykaz. Właściwe organy powinny również publikować regularne sprawozdania o rozwoju i funkcjonowaniu podmiotów ADR. Podmioty ADR powinny przekazywać właściwym organom szczegółowe informacje, na których powinny się opierać te sprawozdania. Państwa członkowskie powinny zachęcać podmioty ADR do dostarczania takich informacji z wykorzystaniem zalecenia Komisji 2010/304/UE w sprawie stosowania zharmonizowanej metodologii klasyfikacji i zgłaszania skarg i zapytań konsumentów. |
Poprawka 18 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Niniejsza dyrektywa ma na celu przyczynienie się do prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego i osiągnięcie wysokiego poziomu ochrony konsumentów poprzez zagwarantowanie, by spory między konsumentami a przedsiębiorcami mogły być przedkładane podmiotom oferującym bezstronne, przejrzyste, skuteczne i sprawiedliwe alternatywne procedury rozstrzygania sporów. |
Niniejsza dyrektywa ma na celu przyczynienie się do prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego i osiągnięcie wysokiego poziomu ochrony konsumentów poprzez zagwarantowanie, by spory między konsumentami a przedsiębiorcami mogły być kierowane przez konsumentów do podmiotów oferujących bezstronne, funkcjonalnie niezależne, przejrzyste, skuteczne i sprawiedliwe alternatywne procedury rozstrzygania sporów. |
Uzasadnienie | |
ADR zostały stworzone jako instrument dochodzenia roszczeń przez konsumentów mający na celu wyeliminowanie braku równowagi między przedsiębiorcami, którzy lepiej sobie radzą ze stratami finansowymi oraz są w stanie ponieść koszty sądowego dochodzenia roszczeń, a konsumentami, którzy nie wniosą sprawy do sądu ze względu na koszty, które w niektórych przypadkach mogą być wyższe od odszkodowania. | |
Poprawka 19 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do procedur pozasądowego rozstrzygania sporów wynikających z umowy o sprzedaż towarów lub świadczenie usług przez przedsiębiorcę mającego siedzibę w Unii konsumentowi mającemu miejsce zamieszkania w Unii, poprzez interwencję podmiotu rozstrzygającego spory, który proponuje lub narzuca rozwiązanie bądź doprowadza do spotkania stron w celu ułatwienia zawarcia ugody, zwanych dalej „procedurami ADR”. |
1. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do procedur pozasądowego rozstrzygania sporów wynikających z umowy o sprzedaż towarów lub świadczenie usług przez przedsiębiorcę mającego siedzibę w Unii konsumentowi mającemu miejsce zamieszkania w Unii, poprzez interwencję podmiotu ADR. |
Uzasadnienie | |
Definicja ADR powinna być jasno sprecyzowana w art. 4 dotyczącym definicji. | |
Poprawka 20 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 2 – litera (a) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(a) procedur toczących się przed podmiotami rozstrzygającymi spory, w których osoby fizyczne odpowiedzialne za rozstrzyganie sporów zatrudnione są wyłącznie przez przedsiębiorcę; |
skreślona |
Uzasadnienie | |
Niektóre wewnętrzne systemy ADR bardzo dobrze spełniają swoje zadanie i są dobrze znane konsumentom, którzy wydają się być zadowoleni z ich funkcjonowania i wyników. O ile takie wewnętrzne systemy przestrzegają takich samych zasad jakości, czyli są bezstronne, przejrzyste, skuteczne i sprawiedliwe, nie powinny być dyskryminowane w porównaniu z systemami stworzonymi przez strony trzecie. | |
Poprawka 21 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 2 – litera d a) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
da) skarg wniesionych przez przedsiębiorców przeciwko konsumentom. |
Poprawka 22 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – litera d a) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
da) „procedura alternatywnego rozstrzygania sporów” oznacza procedurę służącą rozstrzygnięciu sporu bez udziału sądu, gdzie strony próbują rozstrzygnąć konflikt poprzez interwencję podmiotu rozstrzygającego spory, który proponuje lub narzuca rozwiązanie bądź doprowadza do kontaktu między stronami w celu ułatwienia znalezienia polubownego rozwiązania sporu; |
Uzasadnienie | |
Wyjaśnienie potrzebne do jasnego określenia przedmiotu i zakresu stosowania dyrektywy. | |
Poprawka 23 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – litera (f) – tiret drugie | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
– jeśli podmiot jest prowadzony przez osobę prawną lub stowarzyszenie osób fizycznych lub prawnych – w miejscu, w którym ta osoba prawna lub stowarzyszenie osób fizycznych lub prawnych prowadzi działalność alternatywnego rozstrzygania sporów lub ma siedzibę statutową, |
– jeśli podmiot jest prowadzony przez osobę prawną lub stowarzyszenie osób fizycznych lub prawnych, w tym także organ kolegialny, o którym mowa w art. 6 ust. 2 – w miejscu, w którym ta osoba prawna lub stowarzyszenie osób fizycznych lub prawnych prowadzi działalność alternatywnego rozstrzygania sporów lub ma siedzibę statutową, |
Poprawka 24 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 2 – litera (a) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(a) miały stronę internetową umożliwiającą stronom złożenie skargi przez internet; |
(a) prowadziły bieżąco aktualizowaną stronę internetową umożliwiającą stronom zdobycie informacji o procedurach ADR oraz złożenie skargi przez Internet, przy czym strona ta jest funkcjonalnie powiązana z europejską platformą internetowego rozstrzygania sporów zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr …./2012 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia …. [w sprawie internetowego systemu rozstrzygania sporów konsumenckich]; |
Poprawka 25 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Artykuł 5a |
|
|
Korzystanie z procedur ADR |
|
|
|
|
|
1. Sąd, do którego została wniesiona sprawa, w stosownych przypadkach oraz po uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, może zachęcić strony do skorzystania z ADR w celu rozstrzygnięcia sporu. Sąd może również zwrócić się do stron o wzięcie udziału w sesji informacyjnej poświęconej korzystaniu z procedur ADR, jeżeli takie sesje odbywają się i są łatwo dostępne, oraz przekazać stronom informacje dotyczące platformy ODR ustanowionej zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr [Office of Publications insert reference number] Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia [Office of Publications insert date of adoption] w sprawie internetowego systemu rozstrzygania sporów konsumenckich (rozporządzenie w sprawie ODR w sporach konsumenckich). |
|
|
2. Niniejsza dyrektywa pozostaje bez uszczerbku dla ustawodawstwa krajowego, które nakłada obowiązek skorzystania z ADR lub uzależnia go od zachęt lub sankcji, stosując sankcje w przypadku rezygnacji z ADR, bez względu na to, czy rozpoczęło się już postępowanie sądowe, pod warunkiem że ustawodawstwo to nie utrudnia stronom korzystania z ich prawa dostępu do wymiaru sprawiedliwości. |
Poprawka 26 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 6 – tytuł i ustępy 1 do 1e (nowe) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
Wiedza specjalistyczna i bezstronność |
Wiedza specjalistyczna, niezależność i bezstronność |
|
1. Państwa członkowskie dopilnowują, by osoby fizyczne odpowiedzialne za alternatywne metody rozstrzygania sporów posiadały niezbędną wiedzę specjalistyczną i były bezstronne. Zapewnia się to poprzez dopilnowanie, by: |
1. Państwa członkowskie dopilnowują, by osoby fizyczne odpowiedzialne za alternatywne metody rozstrzygania sporów posiadały niezbędną wiedzę specjalistyczną i były niezależne funkcjonalnie oraz bezstronne. Zapewnia się to poprzez dopilnowanie, by: |
|
(a) posiadały one niezbędną wiedzę, umiejętności i doświadczenie w zakresie alternatywnych metod rozstrzygania sporów; |
(a) posiadały one niezbędną wiedzę i umiejętności w zakresie alternatywnych lub sądowych metod rozstrzygania sporów lub sądowego rozstrzygania sporów konsumenckich oraz znajomość prawa; |
|
(b) nie mogły one zostać zwolnione ze swoich obowiązków bez uzasadnionego powodu; |
(b) były mianowane na określoną kadencję i nie mogły zostać zwolnione ze swoich obowiązków bez uzasadnionego powodu; |
|
(c) nie miały one konfliktu interesów z żadną ze stron sporu. |
(c) nie miały one konfliktu interesów z żadną ze stron sporu. |
|
|
1a. Dla celów ust. 1 lit. a) państwa członkowskie dopilnowują, by dostępne były specjalne programy szkoleń dla osób fizycznych odpowiedzialnych za alternatywne rozstrzyganie sporów. Komisja pomaga państwom członkowskim w układaniu takich programów szkoleń i mechanizmów kontroli jakości. |
|
|
1b. Dla celów ust. 1 lit. c) państwa członkowskie dopilnowują, by osoby fizyczne odpowiedzialne za alternatywne rozstrzyganie sporów ujawniały wszelkie okoliczności, które mogą zagrozić ich niezależności lub doprowadzić do konfliktu interesów, lub mogą być postrzegane jako takie. |
|
|
Państwa członkowskie dopilnowują, by w takiej sytuacji zainteresowana osoba zgodziła się na udział w procedurze lub na dalszy udział w procedurze tylko wtedy, gdy strony wydadzą na to wyraźną zgodę, a osoba ta będzie przekonana, że może prowadzić procedurę ADR zachowując pełną niezależność, tak aby zapewnić pełną bezstronność. |
|
|
Państwa członkowskie dopilnowują, by wymóg ujawnienia zgodnie z niniejszym ustępem obowiązywał na każdym etapie procedury ADR. |
|
|
1c. W przypadku gdy osoby fizyczne odpowiedzialne za alternatywne rozstrzygnięcie sporu są niezależne od stron trzecich zgodnie z ust. 1b muszą one ujawnić następujące okoliczności: |
|
|
(a) wszelkie osobiste lub zawodowe stosunki z jedną lub większą liczbą stron w czasie trzech lat bezpośrednio przed zajęciem stanowiska; |
|
|
(b) wszelkie interesy finansowe lub inne, pośrednie lub bezpośrednie, związane z wynikiem procedury ADR; |
|
|
(c) fakt występowania przez osobę zainteresowaną w okresie trzech lat bezpośrednio przed zajęciem stanowiska w jakimkolwiek charakterze innym niż przewidziany w procedurze ADR na zlecenie jednej lub większej liczby stron, organizacji zawodowej lub stowarzyszenia przedsiębiorców, której lub którego jedna ze stron jest członkiem lub każdego innego członka takiej organizacji lub stowarzyszenia. |
|
|
1d. Dla celów ust. 1 lit. c, jeżeli osoby fizyczne odpowiedzialne za rozstrzyganie sporów są zatrudnione wyłącznie przez przedsiębiorcę lub przez organizację zawodową lub przez stowarzyszenie przedsiębiorców, której lub którego członkiem jest przedsiębiorca, państwa członkowskie gwarantują, że jeżeli te osoby fizyczne nie spełniają wymogów określonych w ust. 1e, są one członkami organu kolegialnego, w którego skład wchodzi równa liczba przedstawicieli organizacji konsumenckich oraz przedstawicieli przedsiębiorcy lub, w stosownych przypadkach, organizacji zawodowej lub stowarzyszenia przedsiębiorców: |
|
|
1e. W przypadku gdy osoby fizyczne odpowiedzialne za rozstrzyganie sporów są zatrudnione wyłącznie przez przedsiębiorcę lub przez organizację zawodową lub przez stowarzyszenie przedsiębiorców, której lub którego członkiem jest przedsiębiorca, oraz nie są one członkami organu kolegialnego zgodnie z art. 1d, państwa członkowskie dopilnowują, by spełniały one następujące wymogi: |
|
|
(a) mianowane są na okres, który wystarcza, aby zapewnić niezależność ich działań; |
|
|
(b) nie mogą przyjmować żadnych poleceń od przedsiębiorcy, bezpośrednio czy też pośrednio; |
|
|
(c) ich wynagrodzenie w pełni niezależne od wyników procedury ADR; |
|
|
(d) Ich autonomię gwarantuje specjalny budżet oddzielny od budżetu ogólnego przedsiębiorcy lub, w stosownych przypadkach, budżetu ogólnego organizacji zawodowej lub stowarzyszenia przedsiębiorców, zapewniający niezbędne środki dla zagwarantowania skuteczności procedury ADR. |
Poprawka 27 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 1 – wprowadzenie | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Państwa członkowskie dopilnowują, by podmioty ADR udostępniały publicznie na swoich stronach internetowych oraz w formie drukowanej w swoich lokalach informacje na temat: |
1. Państwa członkowskie dopilnowują, by podmioty ADR udostępniały na żądanie publicznie na swoich stronach internetowych oraz w formie drukowanej w swoich lokalach napisane prostym i zrozumiałym dla przeciętnego użytkownika językiem informacje na temat: |
Poprawka 28 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 1 – litera (a) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(a) osób fizycznych odpowiedzialnych za rozstrzyganie sporów metodami alternatywnymi, sposoby ich powoływania oraz długości ich mandatu; |
(a) wykazu osób fizycznych odpowiedzialnych za rozstrzyganie sporów metodami alternatywnymi oraz ich życiorysów, łącznie z obszarami wiedzy fachowej, sposobów ich powoływania oraz długości ich mandatu; |
Poprawka 29 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 1 – litera (d) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(d) rodzajów sporów, dla których rozpatrywania są właściwe; |
(d) rodzajów sporów, dla których rozpatrywania są właściwe, łącznie – w stosownych przypadkach – z minimalną wartością roszczenia; |
Poprawka 30 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 1 – litera (i) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(i) ewentualnych kosztów, które mają ponieść strony; |
(i) ewentualnych kosztów, które mają ponieść strony, łącznie z przepisami dotyczącymi orzekaniu o kosztach na zakończenie procedury; |
Poprawka 31 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 1 – litera k a) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
ka) kar za nieprzestrzeganie warunków w przypadku decyzji o wiążącym charakterze dla obu stron. |
Poprawka 32 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 2 – wprowadzenie | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
2. Państwa członkowskie dopilnowują, by podmioty ADR udostępniały publicznie na swoich stronach internetowych oraz w formie drukowanej w swoich lokalach coroczne sprawozdania z działalności. Sprawozdania te zawierać powinny następujące informacje związane ze sporami zarówno krajowymi, jak i transgranicznymi: |
2. Państwa członkowskie dopilnowują, by podmioty ADR udostępniały publicznie na swoich stronach internetowych oraz, na żądanie, w formie drukowanej w swoich lokalach coroczne sprawozdania z działalności. Sprawozdania te zawierać powinny następujące informacje związane ze sporami zarówno krajowymi, jak i transgranicznymi: |
Poprawka 33 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 2 – litera (b) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(b) wszelkich powracających problemów prowadzących do sporów między konsumentami a przedsiębiorcami; |
(b) wszelkich powracających problemów prowadzących do sporów między konsumentami a przedsiębiorcami, którym mogą towarzyszyć zalecenia dotyczące metod unikania lub rozwiązywania podobnych problemów w przyszłości; |
Poprawka 34 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – punkt 2 – litera (e) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(e) odsetek wykonania wyników procedur ADR, jeśli jest on znany; |
(e) odsetek wykonania wyników procedur ADR; |
Poprawka 35 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 – litera (a) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(a) procedura ADR jest łatwo dostępna dla obu stron bez względu na ich siedzibę i miejsce zamieszkania; |
(a) procedura ADR jest dostępna zarówno w trybie internetowym, jak i pozainternetowym, bez względu na siedzibę i miejsce zamieszkania stron; |
Poprawka 36 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 – litera b a) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
ba) procedura ADR może zostać wszczęta wyłącznie przez konsumenta; |
Uzasadnienie | |
Przedsiębiorcy nie powinni zatem mieć możliwości wykorzystywania systemów ADR przeciw konsumentom w celu odzyskania długu. c) procedura ADR jest nieodpłatna lub wiąże się z umiarkowanymi kosztami dla konsumentów, lub też konsumenci powinni mieć w każdym przypadku z wyprzedzeniem łatwy dostęp do informacji o związanych z nią kosztach; Koszty procedury powinny być dla konsumenta łatwe do jednoznacznego oszacowania zanim konsument zdecyduje o przystąpieniu do tej procedury, tak aby była ona dzięki temu dostępna dla jak największego grona konsumentów. | |
Poprawka 37 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 – litera c a) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(ca) podmiot ADR, do którego wniesiono skargę, powiadamia o tym strony sporu natychmiast po otrzymaniu wszystkich dokumentów zawierających odpowiednie informacje dotyczące skargi; |
Poprawka 38 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 – litera (d) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(d) spór rozstrzygany jest w terminie 90 dni od daty otrzymania skargi przez podmiot ADR. W przypadku złożonych sporów podmiot ADR może przedłużyć ten okres. |
(d) spór rozstrzygany jest w terminie 90 dni od daty powiadomienia stron o wniesieniu skargi. Państwa członkowskie dopilnowują, by w przypadku sporów złożonych lub technicznie skomplikowanych podmiot ADR może przedłużyć ten okres. Strony informowane są o wszelkim przedłużeniu, a także o przewidywanym terminie rozstrzygnięcia sporu. |
Poprawka 39 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
1a. Aby zagwarantować skuteczność procedur ADR, państwa członkowskie dopilnowują, by konsumenci mieli obowiązek poszukania polubownego rozstrzygnięcia sporu bezpośrednio z przedsiębiorcą przed złożeniem skargi do podmiotu ADR. Państwa członkowskie mogą upoważnić podmioty ADR do nałożenia obowiązku przedstawienia dowodów na to, że takie starania zostały powzięte oraz uznania skargi za niedopuszczalną, w przypadku gdy konsument nie przedstawi takich dowodów. |
Uzasadnienie | |
Aby uniknąć nadmiernego obciążenia podmiotów ADR tylko odpowiednie sprawy mogą być kierowane do tych podmiotów. Konieczne jest zatem ograniczenie dopuszczalności skarg, wymagając od konsumenta, by najpierw poszukał polubownego rozwiązania sprawy z przedsiębiorcą i tylko w przypadkach, gdy próba ta nie powiedzie się kierował sprawę do ADR. | |
Poprawka 40 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1b (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
1b. Państwa członkowskie mogą ograniczyć dopuszczalność sporów przez ADR poprzez ustalenie minimalnych progów w odniesieniu do wartości roszczenia, sprawdzając czy odszkodowania są nieproporcjonalnie niskie w porównaniu z kosztami procedury ADR. |
Uzasadnienie | |
Państwa członkowskie mogłyby określić minimalne progi w odniesieniu do wartości roszczenia, aby uniknąć wnoszenia do ADR nierozsądnych skarg. | |
Poprawka 41 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 1 – litera (-a) (nowa) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(-a) strony miały możliwość wycofania się z procedury na każdym etapie jej trwania, jeśli nie są zadowolone z przebiegu tej procedury; strony zostają poinformowane o tym prawie przed rozpoczęciem procedury; w przypadku gdy przepisy krajowe przewidują obowiązkowy udział przedsiębiorcy w procedurach ARD, niniejszy artykuł ma zastosowanie wyłącznie do konsumenta. |
Poprawka 42 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 1 – litera (a) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(a) strony miały możliwość wyrażenia swojego punktu widzenia i wysłuchania argumentów i faktów przedstawianych przez drugą stronę oraz wszelkich oświadczeń ekspertów; |
(a) strony miały możliwość wyrażenia swojego punktu widzenia, otrzymania argumentów i faktów przedstawianych przez drugą stronę, w tym wszelkich oświadczeń i opinii ekspertów, oraz możliwość wyrażenia swojego zdania na ten temat; |
Uzasadnienie | |
Należy doprecyzować, że nie wszystkie procedury będą się toczyły w obecności stron i mogą w części lub w całości być wszczynane na piśmie. Strony powinny także mieć możliwość komentowania argumentów lub faktów przedstawianych przez drugą stronę, w tym oświadczeń lub opinii ekspertów. | |
Poprawka 43 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 1 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
1a. Państwa członkowskie gwarantują, że przestrzegana jest zasada wolności, co zakłada że: |
|
|
(a) porozumienie zawarte między konsumentem a przedsiębiorcą o złożeniu skarg do podmiotu ADR nie powinno być wiążące dla konsumenta, jeżeli zostało zawarte przed powstaniem sporu i jeżeli w rezultacie pozbawia konsumenta prawa do wniesienia do sądu sprawy o rozstrzygnięcie sporu; |
|
|
(b) wynik procedury ADR nie może być wiążący dla stron, chyba że strony były poinformowane o jego wiążącym charakterze przed rozpoczęciem procedury oraz wyraźnie się na to zgodziły. W przypadku gdy przepisy krajowe stanowią, że wyniki procedury są wiążące dla przedsiębiorcy, tylko konsument powinien mieć obowiązek wydania wyraźnej zgody. |
Poprawka 44 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 1b (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
1b. Jeśli ustanowione zostają procedury ADR mające na celu rozstrzygnięcie sporu przez narzucenie rozwiązania, państwa członkowskie mogą postanowić, że sugerowane rozstrzygnięcia tych procedur ADR będą wiążące dla przedsiębiorstw decyzją konsumenta. |
|
|
W takich przypadkach art. 9 ust. 2 lit. b) i art. 9 ust. 2 lit. c) są interpretowane jako mające zastosowanie tylko do konsumenta. |
Uzasadnienie | |
Państwa członkowskie powinny mieć możliwość kontynuowania i wdrażania nowych systemów ADR, tak aby w momencie gdy konsument podejmuje decyzję o akceptacji wyniku procedury była ona wiążąca dla przedsiębiorcy. | |
Poprawka 45 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 2 – litera (a) – podpunkt (i a) (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
(ia) udział w procedurze nie wyklucza możliwości dochodzenia roszczeń w normalnej procedurze sądowej; |
Poprawka 46 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Artykuł 9a |
|
|
Legalność decyzji ADR |
|
|
1. Państwa członkowskie dopilnowują, by – odnośnie do wyniku procedury ADR mającej na celu rozstrzygnięcie sporu, w tym prowadzonej przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 6 ust. 1d, przez narzucenie rozwiązania – konsument nie został pozbawiony ochrony gwarantowanej mu w wymuszających swoje zastosowanie przepisach państwa członkowskiego, w którym dany podmiot ADR ma siedzibę. |
|
|
2. W przypadku transgranicznego sporu konsumenckiego państwa członkowskie dopilnowują, by w wyniku procedury ADR, w tym prowadzonej przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 6 ust. 1d, mającej na celu rozstrzygnięcie sporu przez narzucenie konsumentowi rozwiązania konsument nie został pozbawiony ochrony gwarantowanej mu przepisami, od których nie ma odstępstw w wyniku umowy na mocy prawa państwa członkowskiego, w którym konsument ma stałe miejsce zamieszkania, w przypadkach, o których mowa w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 593/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I)1. |
|
|
3. W przypadku procedur ADR mających na celu rozstrzygnięcie sporu przez zaproponowanie rozwiązania, państwa członkowskie dopilnowują, by proponowane rozwiązanie mogło również opierać się na zasadzie sprawiedliwości oraz wytycznych lub kodeksach samoregulacji, z należytym uwzględnieniem obowiązującego prawa. |
|
|
______________ |
|
|
1 Dz.U. L 177 z 4.7.2008, s. 6. |
Poprawka 47 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 b (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Artykuł 9b |
|
|
Poufność procedur ADR |
|
|
1. Państwa członkowskie dopilnowują, chyba że strony uzgodnią inaczej, by ani podmioty ADR ani osoby fizyczne odpowiedzialne za alternatywne metody rozstrzygania sporów nie były zmuszane do przedstawiania w sprawach cywilnych lub handlowych albo postępowaniach arbitrażowych dowodów dotyczących informacji uzyskanych w trakcie procedury ADR lub z nią związanych, chyba że: |
|
|
(a) jest to konieczne z ważnych powodów dotyczących porządku publicznego danego państwa członkowskiego, w szczególności dla zapewnienia ochrony interesu dzieci lub niedopuszczenia do jakiegokolwiek zamachu na nietykalność cielesną i psychiczną danej osoby; |
|
|
(b) ujawnienie treści wyniku procedury ADR jest konieczne w celu wdrożenia lub wyegzekwowania tego wyniku. |
|
|
2. Żaden z przepisów zawartych w ust.1 nie odbiera państwom członkowskim możliwości zastosowania bardziej rygorystycznych środków w celu ochrony poufności procedur ADR. |
Poprawka 48 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 c (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Artykuł 9c |
|
|
Wpływ procedur ADR na okresy przedawnienia |
|
|
1. Państwa członkowskie dopilnowują, aby wygaśnięcie okresów przedawnienia w trakcie procedury ADR nie odebrało stronom, które próbują rozwiązać spór w drodze ADR, możliwości wszczęcia w późniejszym czasie postępowania sądowego lub arbitrażowego dotyczącego tego sporu. |
|
|
2. Przepisy ust. 1 pozostają bez uszczerbku dla przepisów dotyczących okresów przedawnienia w umowach międzynarodowych, których stroną są państwa członkowskie. |
Uzasadnienie | |
Wykorzystanie ADR nie powinno być przeszkoda w dostępie do normalnej procedury sądowej. | |
Poprawka 49 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Państwa członkowskie dopilnowują, by przedsiębiorcy mający siedziby na ich terytoriach informowali konsumentów o podmiotach ADR, które są dla nich właściwe i które są właściwe dla rozstrzygania ewentualnych sporów między nimi a konsumentami. Informacje takie obejmują adresy stron internetowych odpowiednich podmiotów ADR i określają, czy przedsiębiorca zobowiązuje się do korzystania z takich podmiotów do rozstrzygania sporów z konsumentami. |
1. Państwa członkowskie dopilnowują, by przedsiębiorcy mający siedziby na ich terytoriach informowali konsumentów o podmiotach ADR, z których usług zobowiązują się korzystać w celu rozstrzygania ewentualnych sporów między nimi a konsumentami. Informacje takie obejmują adresy stron internetowych odpowiednich podmiotów ADR. |
Poprawka 50 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 2 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, wyrażone są w sposób łatwo, bezpośrednio, widocznie i stale dostępny na stronie internetowej przedsiębiorcy, jeśli ona istnieje, w ogólnych warunkach umów sprzedaży towarów lub świadczenia usług między przedsiębiorcą a konsumentem oraz w fakturach i paragonach związanych z takimi umowami. Określa się w nich również, w jaki sposób można uzyskać dostęp do dalszych informacji na temat danego podmiotu ADR oraz warunków korzystania z niego. |
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, wyrażone są w sposób zrozumiały, jasny i łatwo dostępny: |
|
|
(a) na stronie internetowej przedsiębiorcy, jeśli ona istnieje; |
|
|
(b) w stosownych przypadkach w ogólnych warunkach umów sprzedaży towarów lub świadczenia usług między przedsiębiorcą a konsumentem; oraz |
|
|
(c) zawsze gdy przedsiębiorca powiadamia konsumenta na piśmie o odrzuceniu skargi skierowanej bezpośrednio do niego. |
|
|
Określa się w nich również, w jaki sposób można uzyskać dostęp do dalszych informacji na temat danego podmiotu ADR oraz warunków korzystania z niego. |
Poprawka 51 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 3 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
3. Przepisy niniejszego artykułu nie naruszają przepisów art. 6, 7 i 8 dyrektywy 2011/83/UE dotyczących informowania konsumentów w przypadku umów zawieranych na odległość i poza lokalem przedsiębiorstwa. |
3. Przepisy niniejszego artykułu nie naruszają przepisów art. 6, 7 i 8 dyrektywy 2011/83/UE dotyczących informowania konsumentów w przypadku umów zawieranych na odległość i poza lokalem przedsiębiorstwa, art. 3 dyrektywy 2002/65/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 września 2002 r. dotyczącej sprzedaży konsumentom usług finansowych na odległość1 oraz art. 185 dyrektywy 2009/138/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 listopada 2008 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i asekuracyjnej (Wypłacalność II)2. |
|
|
______________ |
|
|
1 Dz.U. L 271 z 9.10.2002, s. 16. |
|
|
2 Dz.U. L 335 z 17.12.2008, s. 1. |
Poprawka 52 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 13 – ustęp 3 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
3. Komisja publikuje wykaz zawierający nazwy i dane kontaktowe sieci, o których mowa w ust. 1. Komisja, w razie potrzeby, aktualizuje ten wykaz co dwa lata. |
3. Komisja publikuje wykaz zawierający nazwy i dane kontaktowe sieci, o których mowa w ust. 1. Komisja aktualizuje ten wykaz co dwa lata. |
Poprawka 53 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 15 – ustęp 1 | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
1. Każde państwo członkowskie wyznacza właściwy organ odpowiedzialny za nadzór nad funkcjonowaniem i rozwojem podmiotów ADR mających siedzibę na jego terytorium. Każde państwo członkowskie przekazuje Komisji informacje o wyznaczonym przez siebie organie. |
1. Każde państwo członkowskie wyznacza właściwy organ odpowiedzialny za nadzór nad funkcjonowaniem i rozwojem podmiotów ADR mających siedzibę na jego terytorium. W przypadku ADR obejmujących różne branże państwo członkowskie może wyznaczyć właściwy organ dla każdego sektora. Każde państwo członkowskie przekazuje Komisji informacje o wyznaczonych przez siebie organach. |
Uzasadnienie | |
Niektóre ADR obejmują różne branże. Byłoby bardzo trudno powierzyć zadanie monitorowania tylko jednemu organowi, który odnosiłby się do wszystkich sektorów. Przysporzyłoby to temu organowi nadmiernych obciążeń. Państwa członkowskie, które nie posiadają właściwego organu łączącego wszystkie sektory, powinny mieć możliwość powołania właściwego organu osobno dla każdego sektora. | |
Poprawka 54 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 16 – ustęp 2 – litera (d) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(d) odsetka wykonania wyników procedur ADR, jeśli jest on znany; |
(d) odsetka wykonania wyników procedur ADR; |
Uzasadnienie | |
Podmioty ADR powinny mieć obowiązek monitorowania przestrzegania wyniku procedury. Jest to istotny wskaźnik skuteczności systemów ADR oraz może również pomóc konsumentom i przedsiębiorcom w zadecydowaniu, czy wszczynanie procedury ADR ma sens. | |
Poprawka 55 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 16 – ustęp 2 – litera (f) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(f) wszelkich powracających problemów prowadzących do sporów między konsumentami a przedsiębiorcami; |
(f) wszelkie powracające problemy prowadzące do sporów między konsumentami a przedsiębiorcami, którym mogą towarzyszyć przykładowe rozwiązania, w tym w szczególności dotyczące sposobów rozwiązania tych kwestii; |
Uzasadnienie | |
Aby ułatwić wymianę najlepszych praktyk, może być przydatne, by podmioty ADR załączyły przykładowe rozwiązania do spraw już przez nie rozstrzygniętych, zachowując jednocześnie poufność. | |
Poprawka 56 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 17 – ustęp 2 – akapit pierwszy | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
2. Każdy właściwy organ, na podstawie oceny, o której mowa w ust. 1, ustanawia wykaz podmiotów ADR, które spełniają wymogi określone w ust. 1. |
2. Każdy właściwy organ, na podstawie oceny, o której mowa w ust. 1, ustanawia wykaz podmiotów ADR, o których został on powiadomiony i które spełniają wymogi określone w ust. 1. |
Uzasadnienie | |
Powinno być jasne, że właściwe organy nie posiadają uprawnień do odmowy umieszczenia podmiotu na wykazie, o ile ocena pokazuje, że dany podmiot ADR przestrzega postanowień zawartych w rozdziale II. | |
Poprawka 57 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 17 – ustęp 2 – akapit drugi – litera (e) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
(e) w stosownych przypadkach, konieczność fizycznej obecności stron lub ich przedstawicieli; oraz |
(e) w stosownych przypadkach, konieczność fizycznej obecności stron lub ich przedstawicieli, wraz z możliwością rozstrzygnięcia sporu bez fizycznej obecności stron ani ich przedstawicieli, jeżeli ich miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu znajduje się w różnych państwach członkowskich; oraz |
Poprawka 58 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 17 – ustęp 2 – akapit trzeci a (nowy) | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
|
Właściwe organy usuwają podmiot ADR z wykazu, jeżeli podmiot ten przestaje spełniać wymóg określony w ust. 1. Wykaz zostaje niezwłocznie zaktualizowany, a stosowne informacje przekazane Komisji. |
Poprawka 59 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 17 – ustęp 5 – wprowadzenie | |
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka |
|
5. Co dwa lata każdy właściwy organ publikuje sprawozdanie o rozwoju i funkcjonowaniu podmiotów ADR. Sprawozdanie w szczególności: |
5. Co dwa lata każdy właściwy organ publikuje sprawozdanie o rozwoju i funkcjonowaniu podmiotów ADR oraz przekazuje je Komisji. Sprawozdanie w szczególności: |
Uzasadnienie | |
Dla zachowania dobrej współpracy między Komisją i właściwymi organami krajowymi, pożądane jest, by te ostatnie przekazywały sprawozdania Komisji , która będzie centralizować informacje. Ułatwia to gromadzenie informacji przez Komisję. | |
PROCEDURA
|
Tytuł |
Alternatywne metody rozstrzygania sporów konsumenckich oraz zmieniającej rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 i dyrektywę 2009/22/WE (dyrektywa w sprawie ADR w sporach konsumenckich) |
||||
|
Odsyłacze |
COM(2011)0793 – C7-0454/2011 – 2011/0373(COD) |
||||
|
Komisja przedmiotowo właściwa Data ogłoszenia na posiedzeniu |
IMCO 13.12.2011 |
|
|
|
|
|
Opinia wydana przez Data ogłoszenia na posiedzeniu |
JURI 13.12.2011 |
||||
|
Procedura obejmująca zaangażowane komisje - data ogłoszenia na posiedzeniu |
20.4.2012 |
||||
|
Sprawozdawca(czyni) komisji opiniodawczej Data powołania |
Cristian Silviu Buşoi 1.2.2012 |
||||
|
Rozpatrzenie w komisji |
1.3.2012 |
25.4.2012 |
30.5.2012 |
|
|
|
Data przyjęcia |
19.6.2012 |
|
|
|
|
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
21 0 0 |
|||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Raffaele Baldassarre, Luigi Berlinguer, Sebastian Valentin Bodu, Christian Engström, Marielle Gallo, Giuseppe Gargani, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, Klaus-Heiner Lehne, Antonio Masip Hidalgo, Alajos Mészáros, Evelyn Regner, Francesco Enrico Speroni, Rebecca Taylor, Alexandra Thein, Cecilia Wikström, Tadeusz Zwiefka |
||||
|
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Piotr Borys, Cristian Silviu Buşoi, Eva Lichtenberger, Dagmar Roth-Behrendt, Axel Voss |
||||
|
Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Patrice Tirolien |
||||
- [1] P7_TA(2011)0449
- [2] Dz.U. L 136 z 24.5.2008, s. 3.
- [3] Dz.U. L 115 z 17.4.1998, s. 31.
- [4] Dz.U. L 109 z 19.4.2001, s. 56.
PROCEDURA
|
Tytuł |
Alternatywne metody rozstrzygania sporów konsumenckich oraz zmiana rozporządzenia (WE) nr 2006/2004 i dyrektywy 2009/22/WE (dyrektywa w sprawie ADR w sporach konsumenckich) |
||||
|
Odsyłacze |
COM(2011)0793 – C7-0454/2011 – 2011/0373(COD) |
||||
|
Data przedstawienia w PE |
29.11.2011 |
|
|
|
|
|
Komisja przedmiotowo właściwa Data ogłoszenia na posiedzeniu |
IMCO 13.12.2011 |
|
|
|
|
|
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii Data ogłoszenia na posiedzeniu |
JURI 13.12.2011 |
|
|
|
|
|
Komisja(e) zaangażowana(e) Data ogłoszenia na posiedzeniu |
JURI 20.4.2012 |
|
|
|
|
|
Sprawozdawca(y) Data powołania |
Louis Grech 30.11.2011 |
|
|
|
|
|
Zastrzeżenia do podstawy prawnej Data wydania opinii JURI |
JURI
|
|
|
|
|
|
Rozpatrzenie w komisji |
20.12.2011 |
28.2.2012 |
29.2.2012 |
8.5.2012 |
|
|
|
20.6.2012 |
9.7.2012 |
|
|
|
|
Data przyjęcia |
10.7.2012 |
|
|
|
|
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
34 1 0 |
|||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Pablo Arias Echeverría, Adam Bielan, Cristian Silviu Buşoi, Sergio Gaetano Cofferati, Birgit Collin-Langen, Lara Comi, Anna Maria Corazza Bildt, António Fernando Correia de Campos, Cornelis de Jong, Vicente Miguel Garcés Ramón, Evelyne Gebhardt, Louis Grech, Małgorzata Handzlik, Philippe Juvin, Sandra Kalniete, Edvard Kožušník, Hans-Peter Mayer, Sirpa Pietikäinen, Phil Prendergast, Mitro Repo, Robert Rochefort, Heide Rühle, Christel Schaldemose, Andreas Schwab, Catherine Stihler, Róża Gräfin von Thun und Hohenstein, Emilie Turunen, Barbara Weiler |
||||
|
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Raffaele Baldassarre, Jürgen Creutzmann, Ashley Fox, María Irigoyen Pérez, Olle Schmidt, Sabine Verheyen, Anja Weisgerber |
||||