SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej

5.11.2013 - (COM(2011)0625 – C7‑0336/2011 – COM(2012)0552 – C7‑0311/2012 – 2011/0280(COD)) - ***I

Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Sprawozdawca: Luis Manuel Capoulas Santos

PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej

(COM(2011)0625 – C7‑0336/2011 – COM(2012)0552 – C7‑0311/2012 – 2011/0280(COD))

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi i Radzie (COM(2011)0625) oraz poprawki do wniosku (COM(2012)0552),

–   uwzględniając art. 294 ust. 2, art. 42 i art. 43 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi Komisja przedstawiła wniosek Parlamentowi (C7-0336/2011),

–   uwzględniając Traktat o przystąpieniu z 1979 r., w szczególności dołączony do niego protokół nr 4 ust. 6 dotyczący bawełny,

–   uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–   uwzględniając opinię 1/2012 Europejskiego Trybunału Obrachunkowego z dnia 8 marca 2012 r.[1],

–   uwzględniając opinie Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 25 kwietnia 2012 r. i 12 grudnia 2012 r.[2],

–   uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 4 maja 2012 r.[3],

–   uwzględniając decyzję Parlamentu Europejskiego z dnia 13 marca 2013 r. w sprawie rozpoczęcia negocjacji międzyinstytucjonalnych i określenia mandatu negocjacyjnego w sprawie odpowiedniego wniosku[4],

–   uwzględniając zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 7 października 2013 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–   uwzględniając art. 55 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz opinie Komisji Rozwoju, Komisji Budżetowej, Komisji Kontroli Budżetowej, Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz Komisji Rozwoju Regionalnego (A7-0362/2013),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  przyjmuje do wiadomości oświadczenia Komisji załączone do niniejszej rezolucji;

3.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeżeli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Poprawka  1

POPRAWKI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO^[5]*

do wniosku Komisji

---------------------------------------------------------

ROZPORZĄDZENIE

PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

z dnia

ustanawiające przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej i uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 637/2008 i (WE) nr 73/2009

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 42 i art. 43 ust. 2,

uwzględniając Traktat o przystąpieniu z 1979 r., w szczególności ustęp 6 dołączonego do niego protokołu nr 4 dotyczącego bawełny,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej^▌,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Trybunału Obrachunkowego[6],

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[7],

uwzględniając opinię Komitetu Regionów[8],

▌

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą[9],

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)      W komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów „WPR do 2020 r.: sprostać wyzwaniom przyszłości związanym z żywnością, zasobami naturalnymi oraz aspektami terytorialnymi”^▌ określono potencjalne wyzwania, cele oraz kierunki działania dla wspólnej polityki rolnej (WPR) po 2013 r. W kontekście debaty na temat tego komunikatu reforma WPR powinna wejść w życie dnia 1 stycznia 2014 r. Reforma powinna objąć wszystkie główne instrumenty WPR, w tym rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 ▌[10]. Ze względu na zakres reformy należy uchylić rozporządzenie (WE) nr 73/2009 i zastąpić je nowym aktem prawnym. Ponadto reforma powinna spowodować ▌ udoskonalenie i uproszczenie przepisów.

▌

(1a)    Jednym z najważniejszych celów i kluczowych wymogów reformy WPR jest zmniejszenie obciążeń administracyjnych. Cel ten należy ściśle uwzględniać przy redagowaniu odpowiednich przepisów dotyczących systemu wsparcia bezpośredniego.

(2)      W niniejszym rozporządzeniu należy zawrzeć wszystkie podstawowe elementy dotyczące wypłacania rolnikom wsparcia unijnego oraz ustalić warunki ▌ dostępu do tych płatności, które są nierozerwalnie związane z tymi podstawowymi elementami.

(3)      Należy jasno określić, że rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr z dnia … r. ▌ [11] oraz przepisy przyjęte na jego podstawie powinny mieć zastosowanie do środków określonych w niniejszym rozporządzeniu. Z uwagi na spójność z innymi instrumentami prawnymi związanymi z WPR niektóre przepisy znajdujące się obecnie w rozporządzeniu (WE) nr 73/2009 zostaną teraz zamieszczone w rozporządzeniu (UE) nr [rozporządzenie horyzontalne], w szczególności przepisy mające zagwarantować zgodność z obowiązkami określonymi w przepisach dotyczących płatności bezpośrednich, z uwzględnieniem kontroli i stosowania środków administracyjnych i kar administracyjnych w przypadku braku zgodności, przepisy związane z zasadą wzajemnej zgodności – takie jak wymogi podstawowe w zakresie zarządzania, dobra kultura rolna zgodna z ochroną środowiska, monitorowanie i ocena odpowiednich środków – oraz przepisy dotyczące wypłaty zaliczek oraz odzyskiwania nienależnych płatności.

(4)      Aby uzupełnić lub zmienić niektóre inne niż istotne elementy niniejszego rozporządzenia, należy zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym konsultacje z ekspertami. W trakcie przygotowywania i opracowywania aktów delegowanych Komisja powinna zagwarantować jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie właściwych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

▌

(8)      Niniejsze rozporządzenie powinno zawierać wykaz objętych nim systemów wsparcia bezpośredniego. Aby uwzględnić nowe prawodawstwo dotyczące systemów wsparcia, które może zostać przyjęte po wejściu niniejszego rozporządzenia w życie, należy przyznać Komisji uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do zmiany tego wykazu.

(9)      Aby zagwarantować pewność prawa, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów ▌ w odniesieniu do ustanowienia ram, w których państwa członkowskie muszą określić kryteria, jakie rolnicy mają spełnić, by wywiązać się z obowiązku utrzymywania powierzchni użytków rolnych w stanie odpowiednim do wypasu lub uprawy, oraz działania minimalne, które mają być prowadzone na powierzchni użytków rolnych utrzymywanych naturalnie w stanie odpowiednim do wypasu lub uprawy, jak również kryteria ▌określania przewagi traw i innych pastewnych roślin zielnych oraz kryteria określania utrwalonych praktyk lokalnych w odniesieniu do trwałych użytków zielonych i pastwisk trwałych („trwałe użytki zielone”).

▌

(11)    Aby kwoty przeznaczone na finansowanie WPR były zgodne z pułapami rocznymi, o których mowa w art. 16 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne], należy utrzymać dostosowanie wysokości wsparcia bezpośredniego w danym roku kalendarzowym, jak przewiduje art. 25 tego rozporządzenia. Aby zapewnić, że przyczynia się ono do osiągnięcia celu polegającego na bardziej zrównoważonym rozdziale płatności wśród małych i dużych beneficjentów, dostosowanie płatności bezpośrednich powinno obowiązywać wyłącznie w przypadku przyznawanych rolnikom płatności, które przekraczają 2000 EUR w odpowiednim roku kalendarzowym. Biorąc pod uwagę wysokość płatności bezpośrednich dla rolników w Bułgarii, Chorwacji i Rumunii w ramach stosowania mechanizmu stopniowego dochodzenia do pełnych płatności w odniesieniu do wszystkich płatności bezpośrednich przyznawanych w tych państwach członkowskich, przedmiotowy instrument dyscypliny finansowej należy stosować w Bułgarii i Rumunii dopiero od dnia 1 stycznia 2016 r., a w Chorwacji od dnia 1 stycznia 2022 r. Należy przewidzieć szczegółowe zasady do celu niniejszego przepisu i niektórych innych przepisów w przypadku osoby prawnej lub grupy osób fizycznych lub prawnych, gdy prawo krajowe przewiduje dla indywidualnych członków prawa i obowiązki porównywalne do praw i obowiązków rolników indywidualnych mających status rolników kierujących gospodarstwem rolnym, w celu umocnienia struktur rolnych i promowania powstawania osób prawnych lub odpowiednich grup.

▌

(11a)  W celu zapewnienia prawidłowego dostosowywania płatności bezpośrednich w odniesieniu do dyscypliny finansowej należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do przepisów stanowiących podstawę obliczania zmniejszeń, które państwa członkowskie mają stosować wobec rolników na podstawie stosowania dyscypliny finansowej.

(13)    Doświadczenie w stosowaniu różnych systemów wsparcia dla rolników wskazuje, że w niektórych przypadkach wsparcie przyznawano osobom fizycznym i prawnym prowadzącym działalność, której cel nie był lub był tylko w niewielkim stopniu związany z prowadzeniem działalności rolniczej ▌. Aby zapewnić lepsze ukierunkowanie wsparcia, państwa członkowskie nie powinny przyznawać płatności bezpośrednich pewnym osobom fizycznym i prawnym, chyba że potrafią one udowodnić, iż ich działalność rolnicza nie ma charakteru marginalnego. Państwa członkowskie powinny ponadto mieć możliwość nieprzyznawania płatności bezpośrednich innym osobom fizycznym i prawnym, których działalność rolnicza ma charakter marginalny. Państwom członkowskim należy zezwolić na przyznawanie płatności bezpośrednich drobnym producentom rolnym prowadzącym działalność rolniczą w niepełnym wymiarze godzin, gdyż ci producenci rolni wnoszą bezpośredni wkład w witalność obszarów wiejskich. Państwa członkowskie powinny również powstrzymać się od przyznawania płatności bezpośrednich osobom fizycznym i prawnym, których powierzchnia użytków rolnych obejmuje głównie powierzchnię utrzymywaną naturalnie w stanie odpowiednim do wypasu lub uprawy i które nie prowadzą określonych działań minimalnych.

(13a)  W celu zagwarantowania ochrony praw rolników należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do kryteriów ustalania przypadków, w których należy uznać, że powierzchnia użytków rolnych danego rolnika obejmuje głównie powierzchnię utrzymywaną naturalnie w stanie odpowiednim do wypasu lub uprawy, kryteriów ustanawiania rozróżnienia pomiędzy dochodami wynikającymi z działalności rolniczej i z działalności pozarolniczej oraz kwoty płatności bezpośrednich stosowanej do zweryfikowania marginalnego charakteru, oraz kryteriów, które mają spełnić rolnicy, aby udowodnić, że ich działalność rolnicza nie ma charakteru marginalnego.

(14)    Aby uniknąć nadmiernego obciążenia administracyjnego związanego z zarządzaniem płatnościami niskich kwot, państwa członkowskie co do zasady nie powinny przyznawać płatności bezpośrednich w przypadku, gdy ich kwota byłaby niższa niż 100 EUR lub jeśli kwalifikujący się obszar gospodarstwa rolnego, którego dotyczy wniosek o wsparcie, jest mniejszy niż jeden hektar. Ponieważ jednak ▌struktura rolnictwa w państwach członkowskich jest bardzo różnorodna i może znacząco odbiegać od przeciętnej struktury rolnictwa w Unii, należy umożliwić państwom członkowskim stosowanie progów minimalnych odzwierciedlających ich konkretną sytuację. Ze względu na bardzo specyficzną strukturę rolnictwa w regionach najbardziej oddalonych i na mniejszych wyspach Morza Egejskiego państwa członkowskie powinny móc decydować, czy w tych regionach należy stosować jakikolwiek próg minimalny. Ponadto państwa członkowskie powinny mieć możliwość wyboru jednego z dwóch rodzajów progów minimalnych z uwzględnieniem specyficznej struktury swoich sektorów rolnych. W związku z tym, że płatności można przyznawać rolnikom posiadającym tzw. gospodarstwa bezrolne, stosowanie progu hektarowego byłoby nieskuteczne. Do tych rolników powinna mieć zastosowanie minimalna kwota wsparcia. Aby zapewnić równe traktowanie rolników, których płatności bezpośrednie są objęte mechanizmem stopniowego dochodzenia do pełnych płatności w Bułgarii, Chorwacji i Rumunii, progi minimalne powinny opierać się na ostatecznych kwotach, które będą przyznawane po zakończeniu procesu stopniowego dochodzenia do pełnych płatności.

(15)    Charakterystyczną cechą rozdziału środków bezpośredniego wsparcia dochodów wśród rolników jest przydzielanie nieproporcjonalnych kwot płatności stosunkowo małej liczbie dużych beneficjentów. Dzięki korzyściom skali, aby osiągnąć cel polegający na skutecznym wsparciu dochodu, więksi beneficjenci nie wymagają jednolitego wsparcia na tym samym poziomie. Ponadto możliwość dostosowania ułatwia większym beneficjentom gospodarowanie przy niższym poziomie jednolitego wsparcia. Państwa członkowskie powinny zatem zmniejszyć część płatności podstawowej / jednolitej płatności obszarowej, która ma zostać przyznana rolnikom, jeśli przekracza ona 150 000 EUR o przynajmniej 5 %. Aby zapobiec nieproporcjonalnym skutkom dla dużych gospodarstw rolnych o wysokiej liczbie pracowników, państwa członkowskie mogą zadecydować o uwzględnieniu wielkości zatrudnienia podczas stosowania przedmiotowego mechanizmu. Aby takie zmniejszenie poziomu wsparcia było skuteczne, nie należy przyznawać żadnych korzyści rolnikom, którzy sztucznie stworzyli warunki w celu uniknięcia jego skutków. Dochód uzyskany dzięki zmniejszaniu ▌płatności dla dużych beneficjentów powinien pozostać w państwach członkowskich, w których został wytworzony ▌.

(16)    W odniesieniu do każdego państwa członkowskiego należy określić pułapy netto w celu zmniejszenia płatności dla rolników po zastosowaniu zmniejszenia poziomu wsparcia. Aby uwzględnić specyfikę wsparcia w ramach WPR przyznawanego zgodnie ▌z rozporządzeniem (UE) nr 228/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 marca 2013 r. ustanawiającym szczególne środki w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów najbardziej oddalonych w Unii Europejskiej i uchylającym rozporządzenie Rady (WE) nr 247/2006[12] i rozporządzeniem ▌(UE) nr 229/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 marca 2013 r. ustanawiającym szczególne środki dotyczące rolnictwa dla mniejszych wysp Morza Egejskiego i uchylającym rozporządzenie Rady (WE) nr 1405/2006[13], jak również fakt, że te płatności bezpośrednie nie podlegają zmniejszeniu poziomu wsparcia, pułap netto dla odnośnych państw członkowskich nie powinien obejmować tych płatności bezpośrednich.

(16a)     Aby uwzględnić zmiany związane z łącznymi maksymalnymi kwotami płatności bezpośrednich, które mogą zostać przyznane, w tym zmiany wynikające z decyzji podejmowanych przez państwa członkowskie w zakresie przekazywania środków między pierwszym a drugim filarem [i zastosowania stopniowego zmniejszania oraz – w stosownych przypadkach – ograniczenia], a także wynikające z powiadomień dokonywanych przez Chorwację w odniesieniu do rozminowywanych gruntów, które przywrócono do wykorzystania w działalności rolniczej, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów odnośnie do przeglądu pułapów krajowych i pułapów netto określonych w niniejszym rozporządzeniu.

(17)       Należy uściślić, że przepisy niniejszego rozporządzenia, które mogłyby powodować, że państwa członkowskie podejmą działania mogące stanowić pomoc państwa, nie podlegają zasadom dotyczącym pomocy państwa z uwagi na to, że odnośne przepisy zawierają odpowiednie warunki przyznawania wsparcia lub przewidują przyjęcie takich warunków przez Komisję w celu uniknięcia niepożądanego zakłócenia konkurencji.

(17a)     Aby państwa członkowskie wzmacniały swoją politykę rozwoju obszarów wiejskich, należy im umożliwić przenoszenie środków finansowych z pułapu dla płatności bezpośrednich do wsparcia przeznaczonego na rozwój obszarów wiejskich. Jednocześnie państwom członkowskim należy umożliwić przenoszenie środków finansowych ze wsparcia przeznaczonego na rozwój obszarów wiejskich do pułapu dla płatności bezpośrednich. Aby zapewnić skuteczność przedmiotowego narzędzia, państwa członkowskie powinny mieć możliwość jednorazowej weryfikacji swojej pierwotnej decyzji ze skutkiem od roku składania wniosków 2018, pod warunkiem że taka weryfikacja nie będzie się wiązać z jakimkolwiek zmniejszeniem kwot przeznaczonych na rozwój obszarów wiejskich.

(18)    Aby cele WPR zostały zrealizowane, systemy wsparcia mogą niekiedy wymagać dostosowania do rozwoju sytuacji, w razie konieczności w krótkim terminie. Należy zatem przewidzieć ewentualny przegląd systemów, w szczególności w świetle rozwoju sytuacji gospodarczej lub budżetowej, przy czym beneficjenci nie będą mogli zakładać, że warunki przyznawania wsparcia nie ulegną zmianie.

(19)    Rolnicy w państwach członkowskich, które przystąpiły do Unii ▌ w dniu 1 maja 2004 r. lub po tej dacie, otrzymują płatności bezpośrednie w ramach mechanizmu stopniowego dochodzenia do pełnych płatności przewidzianego w aktach przystąpienia tych państw. W przypadku Bułgarii i Rumunii taki mechanizm będzie nadal obowiązywał w 2015 r., a w przypadku Chorwacji – do 2021 r. Ponadto wymienionym państwom członkowskim zezwolono na przyznawanie uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich. Należy utrzymać możliwość przyznawania takich płatności w odniesieniu do Chorwacji i, jako uzupełnienie systemu płatności podstawowych, w odniesieniu do Bułgarii i Rumunii do czasu dojścia do pełnych płatności. ▌

(19a)  W rozporządzeniu (WE) nr 73/2009 zmienionym Aktem przystąpienia z 2011 r. przewidziano dla Chorwacji specjalną krajową rezerwę na rozminowywanie w celu finansowania – przez okres dziesięciu lat po przystąpieniu do Unii – przydziału uprawnień do płatności w związku z gruntami, które każdego roku zostaną rozminowane i przywrócone do wykorzystania w działalności rolniczej. Należy ustanowić przepisy dotyczące określenia kwot przeznaczonych na finansowanie wsparcia w związku z tymi gruntami w ramach systemów wsparcia przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu oraz kwot przeznaczonych na zarządzanie tą rezerwą. Aby uwzględnić kwoty wynikające z powiadomień dokonywanych przez Chorwację w odniesieniu do gruntów rozminowanych, które przywrócono do wykorzystania w działalności rolniczej, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów ▌w odniesieniu do przeglądu niektórych postanowień finansowych mających zastosowanie do Chorwacji.

(20)    Aby zapewnić lepszy rozdział wsparcia między gruntami rolnymi w Unii, w tym w tych państwach członkowskich, które stosowały system jednolitej płatności obszarowej ustanowiony na podstawie rozporządzenia (WE) nr 73/2009, nowy system płatności podstawowej powinien zastąpić system płatności jednolitych ustanowiony na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 ▌ [14] i utrzymany na podstawie rozporządzenia (WE) nr 73/2009, w którym obowiązujące wcześniej mechanizmy wsparcia połączono w jeden system płatności bezpośrednich niezwiązanych z produkcją. Taka zmiana powinna w zasadzie spowodować wygaśnięcie uprawnień do płatności uzyskanych na podstawie wymienionych rozporządzeń i przydział nowych uprawnień, nadal jednak opartych, co do zasady, na liczbie kwalifikujących się hektarów, którymi dysponują rolnicy w pierwszym roku realizacji systemu. Jednak państwa członkowskie, które obecnie stosują system płatności jednolitych w oparciu o model regionalny lub hybrydowy, powinny mieć możliwość utrzymania obecnych uprawnień do płatności. Aby uniknąć sytuacji, w której w danym państwie członkowskim wzrost kwalifikujących się powierzchni gruntów nieproporcjonalnie zmniejsza kwotę płatności bezpośrednich na hektar i w ten sposób wpływa na proces wewnętrznego ujednolicenia, państwom członkowskim należy zezwolić, by podczas przeprowadzania pierwszego przydziału uprawnień do płatności stosowały współczynnik zmniejszenia w celu ustalenia liczby uprawnień do płatności.

(21)    Z powodu stopniowego włączania różnych sektorów do systemu płatności jednolitych i związanego z tym okresu dostosowania przyznanego rolnikom, coraz trudniej jest uzasadnić znaczne indywidualne różnice w poziomie wsparcia na hektar, które wynikają ze stosowania historycznych danych referencyjnych. W związku z tym bezpośrednie wsparcie dochodu powinno zostać równomierniej rozdzielone między państwa członkowskie poprzez zmniejszenie powiązania z historycznymi danymi referencyjnymi i z uwzględnieniem ogólnego kontekstu budżetu Unii. Aby zapewnić równiejszy rozdział wsparcia bezpośredniego, przy uwzględnieniu istniejących nadal różnic w wysokości wynagrodzeń i kosztów produkcji, poziomy wsparcia bezpośredniego na hektar należy stopniowo dostosowywać. W państwach członkowskich, w których płatności bezpośrednie są poniżej poziomu 90 % średniej, różnica między obecnym poziomem płatności a tym poziomem powinna zostać zmniejszona o jedną trzecią, a wszystkie państwa członkowskie powinny osiągnąć poziom minimalny do roku budżetowego 2020. Powyższe ujednolicenie powinno zostać sfinansowane proporcjonalnie przez wszystkie państwa członkowskie, w których płatności bezpośrednie przekraczają średnią unijną.

(21a)  Ponadto co do zasady wszystkie uprawnienia do płatności aktywowane w 2019 r. w danym państwie członkowskim lub w danym regionie powinny mieć jednakową wartość jednostkową ▌. Jednak aby rolnicy nie ponieśli poważnych konsekwencji finansowych, państwom członkowskim ▌ należy zezwolić na ▌uwzględnianie czynników historycznych przy obliczaniu wartości uprawnień do płatności, które rolnicy powinni mieć w 2019 r., pod warunkiem że żadne uprawnienia do płatności w 2019 r. nie będą miały wartości niższej niż 60 % średniej. To ujednolicenie należy sfinansować przez zmniejszenie wartości tych uprawnień do płatności do wartości wyższej niż średnia na 2019 r. na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów, które mają zostać ustanowione przez państwa członkowskie. W tym kontekście oraz aby niektórzy rolnicy nie ponieśli poważnych strat, państwa członkowskie mogą ograniczyć to zmniejszenie do 30 % wartości początkowej danych uprawnień, nawet jeżeli ta decyzja nie pozwoli, by wszystkie uprawnienia do płatności osiągnęły 60 % średniej wartości na 2019 r. Ujednolicenie to powinno zostać przeprowadzone w równych etapach wszędzie, z wyjątkiem tych państw członkowskich, które opowiadają się za jednakową wartością jednostkową od pierwszego roku realizacji systemu oraz tych, które już określiły etapy ujednolicenia zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1782/2003. Przy ujednolicaniu uprawnień do płatności z wartością powyżej średniej należy wziąć pod uwagę również szacowane zasoby dostępne na uprawnienia.

(22)    Doświadczenia uzyskane w trakcie stosowania systemu płatności jednolitych wykazują, że należy zachować niektóre z jego głównych elementów, w tym ustalanie pułapów krajowych, aby łączny poziom wsparcia nie przekroczył obecnych ograniczeń budżetowych. Państwa członkowskie powinny również nadal stosować rezerwy krajowe i należy im zezwolić na ustanawianie rezerw regionalnych, które powinny być wykorzystywane, na zasadzie priorytetu, do tego, by ułatwiać młodym rolnikom i rolnikom rozpoczynającym działalność rolniczą uczestnictwo w systemie; państwom członkowskim powinno się również zezwolić na wykorzystywanie rezerw w celu uwzględnienia niektórych innych specyficznych sytuacji. Należy utrzymać przepisy dotyczące przekazywania i wykorzystywania uprawnień do płatności ▌.

(22a)  Doświadczenia ze stosowania rozporządzenia (WE) nr 73/2009 wykazały, że państwa członkowskie nie wykorzystywały całkowitej kwoty środków finansowych dostępnych w ramach pułapów krajowych ustanowionych w wymienionym rozporządzeniu. Niniejsze rozporządzenie zmniejsza ryzyko niewykorzystania środków finansowych w porównaniu z systemem działającym na mocy rozporządzenia (WE) nr 73/2009, niemniej jednak państwa członkowskie powinny mieć możliwość rozdzielania uprawnień do płatności mających wartość wyższą niż kwota dostępna dla ich systemu płatności podstawowej, aby ułatwić skuteczniejsze wykorzystanie środków finansowych. Państwom członkowskim należy zatem zezwolić – w ramach pewnych wspólnych limitów i w odniesieniu do pułapów netto płatności bezpośrednich – na obliczanie niezbędnej kwoty, o którą może być zwiększony ich pułap płatności podstawowej.

(22b)  Aby uniknąć sytuacji, w której w danym państwie członkowskim wzrost kwalifikujących się powierzchni gruntów nieproporcjonalnie zmniejsza kwotę płatności bezpośrednich na hektar i w ten sposób wpływa na proces wewnętrznego ujednolicenia, państwom członkowskim należy zezwolić na stosowanie współczynnika zmniejszenia do celów określenia kwalifikującej się powierzchni trwałych użytków zielonych, w przypadku gdy trawy i inne pastewne rośliny zielne tradycyjnie nie są roślinnością dominującą na obszarach wypasu, lecz jako takie są objęte utrwalonymi lokalnymi praktykami.

(23)    W celu zapewnienia ochrony praw beneficjentów i wyjaśnienia określonych sytuacji, które mogą powstać w związku ze stosowaniem systemu płatności podstawowych, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów ▌ w odniesieniu do przepisów dotyczących kwalifikowalności i dostępu rolników do systemu płatności podstawowych w przypadku dziedziczenia i przewidywanego dziedziczenia, dziedziczenia w trakcie dzierżawy, zmiany statusu prawnego lub nazwy, przekazania uprawnień do płatności oraz w przypadku połączenia lub podziału gospodarstwa rolnego i w przypadku klauzuli umownej dotyczącej prawa do otrzymania uprawnień do płatności w pierwszym roku przydziału uprawnień do płatności; ▌ przepisów dotyczących obliczania wartości i liczby uprawnień do płatności lub dotyczących zmiany wartości uprawnień do płatności w związku z przydziałem uprawnień do płatności, w tym przepisów dotyczących możliwości określenia tymczasowej wartości i liczby lub tymczasowego zwiększenia uprawnień do płatności przydzielonych na podstawie wniosku złożonego przez rolnika, przepisów dotyczących warunków ustalania tymczasowej i ostatecznej wartości i liczby uprawnień do płatności oraz przepisów odnoszących się do sytuacji, w których umowa sprzedaży lub umowa dzierżawy mogłyby mieć wpływ na przydział uprawnień do płatności; ▌ przepisów dotyczących ustanawiania i obliczania wartości i liczby uprawnień do płatności otrzymanych z rezerwy krajowej lub regionalnej; ▌ przepisów dotyczących modyfikacji wartości jednostkowej uprawnień do płatności w przypadku ułamkowych części uprawnień oraz przekazania uprawnień do płatności bez gruntów; kryteriów przydziału uprawnień do płatności rolnikom, którzy nie otrzymali płatności bezpośrednich w 2013 r. lub na podstawie stosowania rezerwy krajowej lub regionalnej; kryteriów stosowania ograniczeń liczby przydzielanych uprawnień do płatności oraz kryteriów ustalania współczynnika zmniejszenia do celów przekształcenia pewnych trwałych użytków zielonych w kwalifikujące się hektary.

(24)  Aby zapewnić właściwe zarządzanie uprawnieniami do płatności, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów ▌w odniesieniu do przepisów dotyczących treści zgłoszenia i wymogów dotyczących aktywacji uprawnień do płatności.

(24a)  Co do zasady każda powierzchnia użytków rolnych gospodarstwa rolnego wykorzystywana do działalności rolniczej – w tym obszary, które w dniu 30 czerwca 2003 r. nie były utrzymywane w dobrej kulturze rolnej w państwach członkowskich przystępujących do Unii w dniu 1 maja 2004 r., które w momencie przystąpienia zdecydowały się na stosowanie systemu jednolitej płatności obszarowej – kwalifikuje się do korzystania z systemu płatności podstawowej. Z uwagi na to, że działalność pozarolnicza może przyczynić się do zróżnicowania dochodów gospodarstw rolnych i do witalności obszarów wiejskich, powierzchnia użytków rolnych gospodarstwa rolnego wykorzystywana także do prowadzenia działalności pozarolniczej ma być uważana za kwalifikującą się, pod warunkiem że jest głównie wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej. W celu oceny tego głównego charakteru działalności należy określić wspólne kryteria dla wszystkich państw członkowskich. W tym kontekście (oraz aby zapewnić lepsze ukierunkowanie płatności bezpośrednich) państwa członkowskie mogą sporządzić, dla zapewnienia jasności administracyjnej oraz pewności prawa, wykaz obszarów, które są głównie wykorzystywane do prowadzenia działalności pozarolniczej i w związku z tym się nie kwalifikują. Ponadto w celu zachowania kwalifikowalności gruntów, które kwalifikowały się do celu aktywowania uprawnień z tytułu odłogowania przed zniesieniem obowiązku odłogowania, należy przewidzieć, że niektóre zalesione obszary, w tym obszary zalesione w ramach systemów krajowych zgodnych z odpowiednimi przepisami zawartymi w rozporządzeniu (WE) nr 1698/2005 lub rozporządzeniu (UE) nr [rozporządzenie o rozwoju obszarów wiejskich] lub obszary podlegające pewnym zobowiązaniom środowiskowym, kwalifikują się do objęcia systemem płatności podstawowej.

(25)    Należy utrzymać środki specjalne w odniesieniu do konopi, aby uniemożliwić ukrywanie nielegalnych upraw pomiędzy uprawami kwalifikującymi się do płatności podstawowej, co negatywnie wpływa na wspólną organizację rynku konopi. Należy zatem nadal przyznawać płatności wyłącznie w przypadku obszarów obsiewanych odmianami konopi dającymi określone gwarancje odnośnie do zawartości substancji psychotropowych.

(25a) W celu ochrony zdrowia publicznego należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów ▌ w odniesieniu do przepisów uzależniających przyznanie płatności od wykorzystania kwalifikowanych nasion niektórych odmian konopi oraz dotyczących ustanowienia procedury określania odmian konopi i weryfikacji zawartości tetrahydrokanabinolu.

(25b)  Z uwagi na znaczne trudności administracyjne, techniczne i logistyczne, jakie przejście do systemu płatności podstawowej sprawia państwom członkowskim stosującym system jednolitej płatności obszarowej na mocy rozporządzenia (WE) nr 73/2009, powinny one mieć prawo dalej stosować taki system do celu przyznawania płatności podstawowej w okresie przejściowym najpóźniej do końca 2020 r. Jeżeli dane państwo członkowskie postanowi wprowadzić system płatności podstawowej nie później niż przed końcem 2018 r., może wybrać zróżnicowanie płatności w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej z uwzględnieniem poziomu niektórych płatności przyznanych w 2014 r. w ramach wsparcia specjalnego i płatności oddzielnych na mocy rozporządzenia (WE) nr 73/2009 lub – w przypadku Cypru – w ramach pul środków finansowych przeznaczonych dla poszczególnych sektorów na przejściową pomoc krajową.

(25c) Aby zapewnić ochronę praw beneficjentów i wyjaśnić określone sytuacje, które mogą powstać w związku ze stosowaniem systemu jednolitej płatności obszarowej, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do przepisów dotyczących kwalifikowalności i dostępu rolników do systemu jednolitej płatności obszarowej.

(25d)  W państwach członkowskich stosujących system jednolitej płatności obszarowej, którym zezwolono na przyznawanie przejściowej pomocy krajowej, pomoc taka odgrywała ważną rolę we wspieraniu dochodu rolników w konkretnych sektorach. Z tego względu oraz po to, by uniknąć nagłego i istotnego zmniejszenia wsparcia od 2015 r. w przedmiotowych sektorach korzystających aż do 2014 r. z przejściowej pomocy krajowej, celowe jest ustanowienie w tych państwach członkowskich możliwości przyznawania tej pomocy jako uzupełnienia systemu jednolitej płatności obszarowej. Aby zapewnić ciągłość wsparcia udzielanego w ramach przyznanej do tej pory pomocy krajowej, należy ograniczyć warunki przyznawania wsparcia do warunków mających zastosowanie do udzielania pomocy krajowej w 2013 r. lub – w przypadku Bułgarii i Rumunii – do uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich, na które zezwoliła Komisja na wnioski państw członkowskich. Celowe jest również ograniczenie maksymalnych sektorowych kwot pomocy stosownie do ich poziomów z 2013 r., aby zapewnić stałe zmniejszanie poziomów pomocy i ich zgodność z mechanizmem dostosowania.

(25e)   Należy określić szczegółowe przepisy w odniesieniu do pierwszego przydziału oraz obliczania wartości uprawnień do płatności w sytuacji gdy państwa członkowskie, które stosowały system jednolitej płatności obszarowej, na podstawie niniejszego rozporządzenia wprowadzają system płatności podstawowej. Aby zapewnić płynne przejście między tymi systemami, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do dalszych przepisów dotyczących wprowadzenia systemu płatności podstawowej w państwach członkowskich, które stosowały system jednolitej płatności obszarowej.

(25f)   Biorąc pod uwagę, że jednolite wsparcie dla rolników posiadających małe gospodarstwa rolne musi być wystarczające, by osiągnąć cel, jakim jest skuteczne wsparcie dochodu, państwa członkowskie powinny mieć możliwość ponownego rozdziału wsparcia bezpośredniego między rolników poprzez przyznanie im dodatkowej płatności za pierwsze hektary, w odniesieniu do których aktywują oni uprawnienia do płatności.

(26)    Jednym z celów nowej WPR jest poprawa efektów środowiskowych poprzez obowiązkowy element „zazielenienia” w płatnościach bezpośrednich, który będzie wspierał praktyki rolnicze korzystne dla klimatu i środowiska stosowane w całej Unii. W tym celu państwa członkowskie powinny przeznaczyć część pułapów krajowych dla płatności bezpośrednich na przyznawanie płatności rocznej – oprócz płatności podstawowej – która może uwzględniać wewnętrzne ujednolicenie w danym państwie członkowskim lub regionie, z tytułu obowiązkowych praktyk rolniczych zgodnych z celami polityki dotyczącej zarówno klimatu, jak i środowiska. Praktyki te powinny polegać na prostych, ogólnych, pozaumownych i corocznych działaniach, które wykraczają poza zasadę wzajemnej zgodności i są związane z rolnictwem, takich jak dywersyfikacja upraw, utrzymywanie trwałych użytków zielonych – z uwzględnieniem tradycyjnych sadów, na których drzewa owocowe o niewielkim zagęszczeniu porastają powierzchnię użytku zielonego – oraz obszarów proekologicznych i mieć zastosowanie na całej kwalifikującej się powierzchni gospodarstwa rolnego, aby lepiej osiągnąć cele przedmiotowego środka i umożliwić skuteczne zarządzanie i kontrolę zazielenienia. Obowiązkowy charakter omawianych praktyk powinien dotyczyć również rolników, których gospodarstwa rolne są położone w całości lub częściowo w obszarach sieci „Natura 2000” objętych dyrektywą Rady 92/43/EWG[15] oraz dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE ▌ [16], lub w obszarach objętych dyrektywą 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ▌[17], o ile takie praktyki są zgodne z celami wymienionych dyrektyw.

(26a)  Z uwagi na udowodnione korzyści dla środowiska wynikające z systemów rolnictwa ekologicznego rolnicy, którzy spełniają warunki określone w rozporządzeniu Rady (WE) nr 834/2007 ▌ [18], powinni korzystać z elementu „zazielenienia” bez konieczności spełnienia żadnych dodatkowych obowiązków.

(26b)  Brak uwzględnienia elementu „zazielenienia” powinno powodować nałożenie kar na podstawie ▌ rozporządzenia (UE) nr [...] [rozporządzenie horyzontalne].

(26c)   Aby uwzględnić różnorodność systemów rolniczych i różne sytuacje środowiskowe w całej Unii, uzasadnione jest uznanie – oprócz trzech środków dotyczących zazielenienia ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu – praktyk objętych środkami rolno-środowiskowo-klimatycznymi lub systemów certyfikacji, które podobne są do zazielenienia i które zapewniają równoważny lub wyższy poziom korzyści dla klimatu i środowiska. Dla zapewnienia jasności prawnej praktyki te należy określić w załączniku do niniejszego rozporządzenia. Państwa członkowskie powinny zadecydować, czy zaoferować rolnikom możliwość wykorzystywania równoważnych praktyk lub praktyk w zakresie zazielenienia ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu w celu wymagania od danego rolnika, by postępował zgodnie z praktykami najodpowiedniejszymi do zapewnienia celów danego środka; powinny także powiadomić Komisję o swoich decyzjach. Dla zapewnienia pewności prawa Komisja powinna ocenić, czy praktyki objęte równoważnymi zgłoszonymi środkami są objęte załącznikiem. Aby umożliwić prostsze wdrożenie równoważności oraz do celów zagwarantowania kontroli, należy określić zasady dotyczące zasięgu równoważnych środków, z uwzględnieniem specyfiki środków rolno-środowiskowo-klimatycznych i systemów certyfikacji. Aby zapewnić właściwe stosowanie równoważnych praktyk i unikanie podwójnego finansowania, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w celu dodania praktyk do wykazu równoważnych praktyk, ustanowienia wymogów dla krajowych lub regionalnych systemów certyfikacji oraz, w razie potrzeby, ustanowienia szczegółowych przepisów dotyczących obliczania odnośnych kwot.

(27)    Obowiązki w ramach środka dotyczącego dywersyfikacji upraw należy stosować w sposób uwzględniający trudności małych gospodarstw rolnych w zakresie dywersyfikacji przy jednoczesnym dalszym zapewnianiu zwiększonej ochrony środowiska, a w szczególności polepszenia jakości gleby. Należy przewidzieć odstępstwa dla gospodarstw rolnych, które już spełniają cele dywersyfikacji upraw przez to, że ich znaczną część stanowią użytki zielone lub grunty ugorowane, dla wyspecjalizowanych gospodarstw rolnych dokonujących corocznie rotacji swoich działek lub dla gospodarstw rolnych, które ze względu na swoje położenie geograficzne miałyby nadmierne utrudnienia, jeżeli chodzi o wprowadzenie trzeciej uprawy. Aby obowiązki związane ze środkiem w zakresie dywersyfikacji upraw stosowano w sposób proporcjonalny i niedyskryminacyjny oraz aby zapewniały one zwiększoną ochronę środowiska, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do uznawania dalszych rodzajów i gatunków oraz ustanawiania przepisów dotyczących stosowania dokładnego obliczania proporcji różnych upraw .

(27a)  Z uwagi na ochronę środowiska trwałych użytków zielonych, a w szczególności pochłanianie dwutlenku węgla, należy ustanowić przepisy dotyczące utrzymywania trwałych użytków zielonych. Ochrona ta powinna polegać na zakazie orania i przekształcania na obszarach najbardziej wrażliwych pod względem środowiskowym w obszarach sieci „Natura 2000” objętych dyrektywami 92/43/EWG i 2009/147/WE oraz na ogólniejszym zabezpieczeniu – opartym na wskaźniku udziału trwałych użytków zielonych – przed zmianą sposobu użytkowania. Państwa członkowskie powinny być uprawnione do wyznaczania dalszego zakresu obszarów wrażliwych pod względem środowiskowym nieobjętych tymi dyrektywami. Ponadto powinny wybrać, na jakim szczeblu terytorialnym powinien być stosowany ten wskaźnik. Aby zapewnić skuteczną ochronę trwałych użytków zielonych, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w celu zdefiniowania ram wyznaczenia przez państwa członkowskie trwałych użytków zielonych nieobjętych dyrektywami 92/43/EWG lub 2009/147/WE.

▌

(28)    W celu zapewnienia, by wskaźnik udziału trwałych użytków zielonych w całkowitej powierzchni użytków rolnych był prawidłowo określany i utrzymany, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do ustanawiania szczegółowych metod określania tego wskaźnika, szczegółowych przepisów dotyczących utrzymania trwałych użytków zielonych oraz ram czasowych odnoszących się do obowiązku rolników indywidualnych w zakresie przekwalifikowania gruntów .

(29)    Należy ustanowić obszary proekologiczne, aby w szczególności ochronić i zwiększyć różnorodność biologiczną w gospodarstwach rolnych. Obszary proekologiczne powinny zatem składać się z obszarów bezpośrednio wpływających na różnorodność biologiczną, takich jak grunty ugorowane, elementy krajobrazowe, tarasy, strefy buforowe, obszary zalesione i obszary rolno-leśne, lub pośrednio wpływających na różnorodność biologiczną przez zmniejszone wykorzystanie środków w danym gospodarstwie rolnym, takich jak międzyplony i zimowa pokrywa zielona. Zobowiązania określone w odniesieniu do środka dotyczącego obszarów proekologicznych należy nakładać w taki sposób, by przy tworzeniu takich obszarów uniknąć nieproporcjonalnych w porównaniu ze zwiększoną ochroną środowiska obciążeń dla małych gospodarstw rolnych. Należy przewidzieć odstępstwa dla gospodarstw rolnych, które już spełniają cele obszarów proekologicznych przez to, że ich znaczną część stanowią użytki zielone lub grunty ugorowane, oraz dla rolników, którzy prowadzą działalność rolniczą na obszarach o ograniczeniach naturalnych w niektórych obszarach z przewagą lasów, gdzie występuje istotne ryzyko porzucania gruntów rolnych w państwach członkowskich z przewagą lasów. Należy zapewnić państwom członkowskim i gospodarstwom rolnym możliwość spełnienia przedmiotowego obowiązku na szczeblu regionalnym lub zbiorowym, aby uzyskać przyległe obszary proekologiczne, które są korzystniejsze dla środowiska. Dla uproszczenia państwa członkowskie powinny mieć opcję standaryzacji pomiaru obszarów proekologicznych.

(29a)   Aby zapewnić skuteczne i spójne wprowadzenie środka dotyczącego obszarów proekologicznych, przy jednoczesnym uwzględnieniu specyfiki państw członkowskich, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów ▌ w odniesieniu do określania dalszych kryteriów kwalifikowania obszarów jako obszarów proekologicznych; uznawania innych rodzajów obszarów proekologicznych; ustanawiania współczynników przekształcenia i współczynników ważenia dla niektórych obszarów proekologicznych; ustanawiania przepisów dotyczących wdrażania przez państwa członkowskie części obszarów proekologicznych na poziomie regionalnym; określania zasad ustanawiania wspólnego wdrażania zobowiązania do utrzymywania obszarów proekologicznych przez gospodarstwa rolne znajdujące się w bliskiej odległości, ustanawiania ram kryteriów, które mają ustalić państwa członkowskie, dotyczących określenia takiej bliskiej odległości; oraz ustanawiania metod określania stosunku powierzchni lasu do gruntów rolnych. Przy dodawaniu innych rodzajów obszarów proekologicznych Komisja zapewnia, by służyły one poprawie ogólnych efektów środowiskowych gospodarstwa rolnego, w szczególności w odniesieniu do różnorodności biologicznej, poprawy jakości gleby i wody, ochrony krajobrazu oraz realizacji celów łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej.

(30)    Aby wesprzeć zrównoważony rozwój rolnictwa na obszarach o szczególnych ograniczeniach naturalnych, państwa członkowskie powinny mieć możliwość przeznaczenia części pułapów krajowych dla płatności bezpośrednich na przyznawanie wszystkim rolnikom prowadzącym działalność na tych obszarach lub na niektórych z wymienionych obszarów, gdy postanowi o tym dane państwo członkowskie, rocznej płatności obszarowej oprócz płatności podstawowej. Taka płatność nie powinna zastąpić wsparcia przyznawanego na podstawie programów rozwoju obszarów wiejskich i nie powinna być przyznawana rolnikom na obszarach, które wyznaczono zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1698/2005 ▌ [19], lecz których nie wyznaczono zgodnie z art. 46 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr […] Parlamentu Europejskiego i Rady ▌ [20].

(31)    Zakładanie i rozwijanie nowej działalności gospodarczej w sektorze rolnictwa przez młodych rolników wymaga środków finansowych i stanowi element, który należy rozważyć przy przydziale i ukierunkowywaniu płatności bezpośrednich. Rozwój ten ma zasadnicze znaczenie dla konkurencyjności unijnego sektora rolnictwa i z tego powodu należy ustanowić wsparcie dochodu dla młodych rolników rozpoczynających działalność rolniczą, aby ułatwić im zakładanie działalności i dostosowanie strukturalne ich gospodarstw rolnych po etapie początkowym działalności. Państwa członkowskie powinny mieć możliwość przeznaczenia w tym celu części pułapów krajowych dla płatności bezpośrednich na przyznawanie młodym rolnikom rocznej płatności obszarowej oprócz płatności podstawowej. Państwa członkowskie powinny mieć możliwość decydowania o metodzie obliczania przedmiotowej płatności, a jeżeli metoda ta będzie wiązać się z obowiązkiem określenia limitu płatności dla jednego rolnika, taki limit określony zostanie w odniesieniu do ogólnych zasad prawa Unii. Taka płatność powinna być przyznawana wyłącznie w okresie maksymalnie ▌pięciu lat, ponieważ powinna ona obejmować wyłącznie początkowy etap działalności gospodarczej i nie powinna stać się pomocą operacyjną, a także powinna być dostępna dla młodych rolników rozpoczynających swoją działalność rolniczą, którzy w roku pierwszego złożenia wniosku w systemie płatności podstawowej lub w systemie jednolitej płatności obszarowej mają nie więcej niż 40 lat.

(32)    Aby zapewnić ochronę praw beneficjentów i zapobiec dyskryminacji wśród nich, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów ▌ w odniesieniu do ustalenia warunków, zgodnie z którymi osobę prawną można uznać za kwalifikującą się do otrzymania płatności dla młodych rolników ▌ .

(33)    Należy zezwolić państwom członkowskim na wykorzystanie części pułapów krajowych dla płatności bezpośrednich na przyznawanie w niektórych sektorach lub regionach wsparcia związanego z produkcją w jasno określonych przypadkach. Zasoby, które można wykorzystywać w celu przyznawania wsparcia związanego z produkcją, należy ograniczyć do odpowiedniego poziomu, jednocześnie umożliwiając przyznawanie takiego wsparcia w państwach członkowskich ▌ w konkretnych sektorach lub regionach znajdujących się w określonej sytuacji, gdzie konkretne typy rolnicze lub konkretne sektory rolnictwa mają szczególne znaczenie ze względów gospodarczych, środowiskowych lub społecznych. Państwom członkowskim należy zezwolić na przeznaczenie na taki rodzaj wsparcia do 8 % pułapów krajowych lub do 13 % w przypadku, gdy poziom wsparcia powiązanego z produkcją przekroczył 5 % w co najmniej jednym roku w okresie 2010–2014. W celu utrzymania niezależności sektora hodowlanego w zakresie pasz wysokobiałkowych, państwa członkowskie, które postanowią wykorzystać przynajmniej 2 % swoich pułapów krajowych do wsparcia produkcji roślin wysokobiałkowych, powinny mieć ponadto możliwość zwiększenia tych wartości procentowych maksymalnie o dwa punkty procentowe. Jednak w odpowiednio uzasadnionych przypadkach, w których wykazano określone wyjątkowe potrzeby w danym regionie lub sektorze, oraz po zatwierdzeniu przez Komisję, państwom członkowskim należy zezwolić na wykorzystanie ponad 13 % ich pułapu krajowego. Jako alternatywę do tych wartości procentowych państwa członkowskie mogą wybrać wykorzystanie do 3 mln EUR rocznie na finansowanie wsparcia związanego z produkcją. Wsparcie związane z produkcją należy przyznawać wyłącznie w zakresie, który jest niezbędny, aby zapewnić zachętę do utrzymania aktualnych poziomów produkcji w omawianych regionach. Wsparcie powinno być również dostępne dla rolników, którzy posiadają – w dniu 31 grudnia 2013 r. – szczególne uprawnienia do płatności przydzielone na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 oraz rozporządzenia (WE) nr 73/2009 i którzy nie posiadają kwalifikujących się hektarów w celu aktywacji uprawnień do płatności. W odniesieniu do zatwierdzania dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją przekraczającego 13 % rocznego pułapu krajowego ustalonego dla danego państwa członkowskiego, należy ponadto przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów wykonawczych bez stosowania przepisów rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

(34)    Aby zapewnić skuteczne i ukierunkowane wykorzystanie środków finansowych Unii oraz uniknąć podwójnego finansowania na podstawie innych podobnych instrumentów wsparcia, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów ▌ w odniesieniu do ustanawiania warunków przyznawania dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją, jak również przepisów dotyczących spójności z innymi środkami Unii i kumulacji wsparcia.

(35)    Część wsparcia dla sektora bawełny na mocy rozporządzenia (WE) nr 73/2009 ▌ nadal pozostaje związana z uprawą bawełny poprzez płatność specyficzną na kwalifikujący się hektar, w celu zapobieżenia ryzyku zakłócenia produkcji w regionach produkcji bawełny, z uwzględnieniem wszystkich czynników związanych z tą decyzją. Decyzję tę należy utrzymać zgodnie z celami określonymi w protokole nr 4 dotyczącym bawełny dołączonym do Traktatu o przystąpieniu z 1979 r.

(36)    Aby zapewnić skuteczne zarządzanie płatnością specyficzną w odniesieniu do bawełny, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów ▌ w odniesieniu do ustanawiania przepisów i warunków zatwierdzania gruntów i odmian do celów płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny; przepisów w zakresie warunków przyznawania tej ▌ płatności, wymogów kwalifikowalności i praktyk agronomicznych; kryteriów zatwierdzania organizacji międzybranżowych; obowiązków producentów oraz przepisów regulujących sytuacje, w których zatwierdzona organizacja międzybranżowa nie spełnia wymienionych kryteriów.

(37)    Zgodnie z rozdziałem 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 637/2008 ▌ [21] każde państwo członkowskie będące producentem bawełny musi przedłożyć Komisji albo projekt czteroletniego programu restrukturyzacyjnego – co cztery lata, a po raz pierwszy do dnia 1 stycznia 2009 r., albo ▌ – do dnia 31 grudnia 2009 r. – jeden projekt zmienionego programu restrukturyzacji na okres ośmiu lat. W świetle zgromadzonych doświadczeń restrukturyzację sektora bawełny można by lepiej wesprzeć za pomocą innych środków, w tym środków przewidzianych w programach rozwoju obszarów wiejskich finansowanych na podstawie rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie o rozwoju obszarów wiejskich], co pozwoliłoby również na lepszą koordynację ze środkami w innych sektorach. Należy jednak uszanować prawa nabyte i uzasadnione oczekiwania przedsiębiorstw zaangażowanych już w programy restrukturyzacji. Z tego względu należy zezwolić na kontynuację i pełną realizację trwających programów cztero- lub ośmioletnich, bez ich przedłużania. Środki finansowe udostępnione w ramach programów czteroletnich można następnie włączyć do dostępnych środków finansowych Unii przeznaczonych na działania w zakresie rozwoju obszarów wiejskich od 2014 r. Z uwagi na okres programowania środki finansowe dostępne po zakończeniu programów ośmioletnich nie byłyby przydatne w programach rozwoju obszarów wiejskich w 2018 r. ▌ i w związku z tym mogłyby zostać lepiej wykorzystane po przekazaniu do systemów wsparcia, jak już określono w ▌ rozporządzeniu (WE) nr 637/2008. W związku z powyższym w odniesieniu do państw członkowskich, w których obowiązują programy cztero- lub ośmioletnie, rozporządzenie (WE) nr 637/2008 straci moc, odpowiednio, z dniem 1 stycznia 2014 r. lub 1 stycznia 2018 r., należy zatem je uchylić.

(38)    Aby zmniejszyć koszty administracyjne związane z zarządzaniem wsparciem bezpośrednim i jego kontrolą, należy umożliwić państwom członkowskim ustanowienie prostego i ukierunkowanego systemu dla drobnych producentów rolnych ▌. W tym celu należy umożliwić państwom członkowskim ustanowienie płatności ryczałtowej, która zastąpi wszystkie płatności bezpośrednie, lub płatności opartej na kwocie corocznych należności wobec rolników . Należy wprowadzić przepisy upraszczające formalności poprzez zmniejszenie – między innymi – nakładanych na drobnych producentów rolnych obowiązków związanych na przykład ze składaniem wniosków o przyznanie wsparcia, praktykami rolniczymi korzystnymi dla klimatu i środowiska, zasadą wzajemnej zgodności i kontrolami zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr [rozporządzenie horyzontalne], nie podważając przy tym ogólnych celów reformy, z zastrzeżeniem że w stosunku do drobnych producentów rolnych stosuje się prawodawstwo Unii, o którym mowa w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr [rozporządzenie horyzontalne]. Celem tego systemu powinno być wsparcie istniejącej struktury rolniczej małych gospodarstw rolnych w Unii, nieutrudniające jednocześnie rozwoju w kierunku większej konkurencyjności. Z tego względu dostęp do systemu należy w zasadzie ograniczyć do istniejących gospodarstw rolnych. Uczestnictwo rolników w systemie powinno być nieobowiązkowe, jednak aby jeszcze bardziej zwiększyć oddziaływanie systemu w kontekście uproszczenia, państwa członkowskie powinny mieć możliwość automatycznego włączania niektórych rolników do systemu, przy czym mogliby się oni z niego wycofać.

(39)    Aby zagwarantować pewność prawa, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów ▌ w odniesieniu do warunków ▌ uczestnictwa w systemie dla drobnych producentów rolnych w przypadku zmiany sytuacji rolnika uczestniczącego w systemie.

(40)    Dążąc do uproszczenia oraz uwzględniając specyficzną sytuację regionów najbardziej oddalonych, płatnościami bezpośrednimi w tych regionach należy administrować w ramach programów wsparcia ustanowionych rozporządzeniem (WE) nr 228/2013. W związku z tym do powyższych regionów nie należy stosować przepisów niniejszego rozporządzenia dotyczących systemu płatności podstawowej ▌ i powiązanych płatności, wsparcia związanego z produkcją oraz systemu dla drobnych producentów rolnych.

(41)    Do celów stosowania niniejszego rozporządzenia, a także monitorowania i analizowania płatności bezpośrednich oraz administrowania nimi niezbędne są powiadomienia od państw członkowskich. Aby zapewnić właściwe stosowanie przepisów określonych w niniejszym rozporządzeniu i aby powiadomienia takie były szybkie, skuteczne, dokładne, racjonalne pod względem kosztów i zgodne z ochroną danych osobowych, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do niezbędnych środków dotyczących powiadomień przekazywanych Komisji przez państwa członkowskie do celów sprawdzania, kontrolowania, monitorowania, oceny i audytu płatności bezpośrednich oraz w celu spełniania wymogów określonych w porozumieniach międzynarodowych, w tym wymogów dotyczących powiadomień na podstawie tych porozumień, oraz w odniesieniu do dalszych przepisów dotyczących charakteru i rodzaju informacji, które mają być przekazywane, kategorii danych, które mają być przetwarzane, oraz maksymalnego okresu przechowywania, praw dostępu do informacji lub systemów informacji oraz warunków publikacji informacji.

(42)    Dane osobowe gromadzone do celów stosowania płatności bezpośrednich powinny być przetwarzane w sposób zgodny z tymi celami, a w przypadku przetwarzania do celów monitorowania i oceny – anonimowe, przetwarzane w formie zbiorczej, oraz chronione zgodnie z przepisami Unii dotyczącymi ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych oraz swobodnego przepływu takich danych, w szczególności z dyrektywą 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady [22] oraz z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady [23]. Osoby, których dane dotyczą, należy poinformować o takim przetwarzaniu i o ich prawach w odniesieniu do ochrony danych.

▌

(42a)  Przeprowadzono konsultacje z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, który wydał opinię w dniu 14 grudnia 2011 r.[24]

(44)    Aby zapewnić płynne przejście od przepisów określonych w rozporządzeniu (WE) nr 73/2009 do przepisów niniejszego rozporządzenia, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do ustanawiania niezbędnych środków w zakresie ochrony wszelkich nabytych praw i uzasadnionych oczekiwań rolników.

(46)    Aby zapewnić jednakowe warunki wykonania niniejszego rozporządzenia i zapobiec nieuczciwej konkurencji lub dyskryminacji wśród rolników, należy przekazać Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: zezwalania na uzupełniające krajowe płatności bezpośrednie dla Chorwacji; ustalenia kwoty, która ma zostać włączona do specjalnej krajowej rezerwy na rozminowywanie dla Chorwacji; ustalania rocznego pułapu krajowego dla systemu płatności podstawowej; przyjmowania przepisów dotyczących wniosków o przydział uprawnień do płatności; przyjmowania środków dotyczących zwrotu nieaktywowanych uprawnień do płatności do rezerwy krajowej; przyjmowania warunków powiadamiania organów krajowych o przekazaniu uprawnień do płatności oraz terminów, w których należy dokonać takiego powiadomienia; ustalania rocznych pułapów płatności redystrybucyjnej; ustalania rocznego pułapu krajowego dla systemu jednolitej płatności obszarowej; przyjmowania przepisów dotyczących wniosków o przydział uprawnień do płatności składanych w roku przydziału uprawnień do płatności, w przypadku gdy państwa członkowskie przechodzą na system płatności podstawowej; warunków i harmonogramów powiadomień dotyczących konkretnych zobowiązań lub systemów certyfikacji; przyjmowania przepisów dotyczących powiadomień przekazywanych przez państwa członkowskie oraz ocen Komisji odnośnie do równoważnych praktyk; przyjmowania określonych limitów, w obrębie których obowiązek utrzymywania trwałych użytków zielonych uznaje się za spełniony;

określania pułapu rocznego dla płatności z tytułu praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska; określania pułapu rocznego dla płatności z tytułu obszarów o ograniczeniach naturalnych; określania pułapu rocznego dla płatności dla młodych rolników; określania pułapów rocznych dla płatności dla dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją; przyjmowania przepisów dotyczących procedury oceny i zatwierdzania decyzji w ramach dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją; przyjmowania przepisów dotyczących procedury wydawania zezwoleń producentom oraz powiadamiania producentów, związanej z zatwierdzaniem gruntów i odmian do celów płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny; przyjmowania przepisów dotyczących obliczania zmniejszenia kwoty płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny; przyjmowania przepisów dotyczących ogólnych wymogów i metod w zakresie powiadamiania; oraz przyjmowania koniecznych i uzasadnionych środków rozwiązywania szczególnych problemów w sytuacji nadzwyczajnej. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011[25].

(47)  W celu rozwiązania pilnych problemów w co najmniej jednym z państw członkowskich, przy jednoczesnym zapewnieniu ciągłości systemu płatności bezpośrednich, Komisja powinna przyjąć akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie, jeżeli w odpowiednio uzasadnionych przypadkach na przyznanie wsparcia mają wpływ nadzwyczajne okoliczności, które zagrażają jednocześnie skutecznemu wykonaniu płatności w ramach systemów wsparcia wymienionych w niniejszym rozporządzeniu.

(48)    Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie działające indywidualnie, natomiast możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii dzięki wieloletniej gwarancji finansowania unijnego i poprzez koncentrację na wyraźnie określonych priorytetach, z uwagi na powiązania między niniejszym rozporządzeniem a innymi instrumentami WPR, różnice między poszczególnymi obszarami wiejskimi oraz ograniczone zasoby finansowe w państwach członkowskich rozszerzonej Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Zgodnie z określoną w tym samym artykule zasadą proporcjonalności niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:▌

TYTUŁ I

ZAKRES STOSOWANIA I DEFINICJE

Artykuł 1

Zakres stosowania

W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się:

a)        przepisy wspólne dotyczące płatności przyznawanych bezpośrednio rolnikom w ramach systemów wsparcia wymienionych w załączniku I (▌„płatności bezpośrednie”);

b)        przepisy szczegółowe dotyczące:

(i)     płatności podstawowej dla rolników („system płatności podstawowej”) oraz przejściowego uproszczonego systemu („system jednolitej płatności obszarowej”);

(ia)   dobrowolnej płatności redystrybucyjnej („płatność redystrybucyjna”);

(iaa) dobrowolnej przejściowej pomocy krajowej dla rolników;

(ii)     płatności dla rolników przestrzegających praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska;

(iii)    dobrowolnej płatności dla rolników na obszarach z ograniczeniami naturalnymi;

(iv)    płatności dla młodych rolników rozpoczynających działalność rolniczą;

(v)    systemu dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją;

(vi)    płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny;

(vii)   dobrowolnego uproszczonego systemu dla drobnych producentów rolnych;

(viii)  ram umożliwiających Bułgarii, Chorwacji i Rumunii uzupełnianie płatności bezpośrednich.

Artykuł 2

Zmiana załącznika I

Aby zagwarantować pewność prawa, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania zgodnie z art. 55 ▌ aktów delegowanych zmieniających wykaz systemów wsparcia zawartego w załączniku I, w zakresie niezbędnym do uwzględnienia w tym wykazie wszelkich nowych aktów ustawodawczych dotyczących systemów wsparcia, które mogą zostać przyjęte po przyjęciu niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Stosowanie rozporządzenia do regionów najbardziej oddalonych oraz mniejszych wysp Morza Egejskiego

Artykułu 11 nie stosuje się do regionów Unii, o których mowa w art. 349 TFUE („regiony najbardziej oddalone”), ani do płatności bezpośrednich przyznawanych na mniejszych wyspach Morza Egejskiego zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 229/2013.

Do regionów najbardziej oddalonych nie stosuje się tytułów III, IV ani V.

Artykuł 4

Definicje i powiązane przepisy

1.        Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a)   „rolnik” oznacza osobę fizyczną lub prawną albo grupę osób fizycznych lub prawnych, bez względu na status prawny takiej grupy i jej członków w świetle prawa krajowego, których gospodarstwo rolne jest objęte zakresem terytorialnym Traktatów, określonym w art. 52 TUE w związku z art. 349 i 355 TFUE, oraz które prowadzą działalność rolniczą;

b)   „gospodarstwo rolne” oznacza wszystkie jednostki wykorzystywane do działalności rolniczej i zarządzane przez rolnika, znajdujące się na terytorium tego samego państwa członkowskiego;

c)        „działalność rolnicza” oznacza:

–    produkcję, chów lub uprawę produktów rolnych, w tym zbiory, dojenie, hodowlę zwierząt oraz utrzymywanie zwierząt do celów gospodarskich; lub

–    utrzymywanie powierzchni użytków rolnych w stanie, dzięki któremu nadaje się ona do wypasu lub uprawy bez konieczności podejmowania ▌działań przygotowawczych wykraczających poza zwykłe metody rolnicze i zwykły sprzęt rolniczy, w oparciu o kryteria ustalone przez państwa członkowskie na podstawie ram ustanowionych przez Komisję, lub

–    prowadzenie działań minimalnych ▌, określanych przez państwa członkowskie, na powierzchni użytków rolnych utrzymywanych naturalnie w stanie odpowiednim do wypasu lub uprawy;

d)   „produkty rolne” oznaczają produkty ▌ wymienione w załączniku I do Traktatów – z wyjątkiem produktów rybołówstwa – jak również bawełnę;

e)   „powierzchnia użytków rolnych” oznacza każdą powierzchnię zajmowaną przez grunty orne, trwałe użytki zielone i pastwiska trwałe lub uprawy trwałe;

f)    „grunty orne” oznaczają grunty uprawiane w celu produkcji roślinnej lub obszary dostępne dla produkcji roślinnej, ale ugorowane, w tym obszary odłogowane zgodnie z art. 22, 23 i 24 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999, art. 39 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005 i art. 29 rozporządzenia (UE) nr [rozporządzenie o rozwoju obszarów wiejskich], bez względu na to, czy grunty te znajdują się pod uprawą szklarniową lub pod stałym albo ruchomym przykryciem;

g)   „uprawy trwałe” oznaczają uprawy niepodlegające rotacji, inne niż trwałe użytki zielone i pastwiska trwałe, które zajmują grunty przez okres pięciu lat lub dłużej i dają powtarzające się zbiory, w tym szkółki ▌ i zagajniki o krótkiej rotacji;

h)   „trwałe użytki zielone i pastwiska trwałe”, (zwane dalej łącznie „trwałymi użytkami zielonymi”), oznaczają grunty wykorzystywane do uprawy traw lub innych pastewnych roślin zielnych rozsiewających się naturalnie (samosiewnych) lub uprawianych (wysiewanych), które nie były objęte płodozmianem danego gospodarstwa rolnego przez okres pięciu lat lub dłużej; mogą one obejmować inne gatunki, takie jak krzewy lub drzewa nadające się do wypasu, pod warunkiem że zachowano przewagę traw i innych pastewnych roślin zielnych, jak również – z zastrzeżeniem decyzji państw członkowskich – grunty nadające się do wypasu i stanowiące część utrwalonych praktyk lokalnych w przypadkach, gdy trawy i inne zielne rośliny pastewne tradycyjnie nie są roślinnością dominującą na obszarach wypasu;

i)    „trawy lub inne zielne rośliny pastewne” oznaczają wszelkie rośliny zielne, rosnące tradycyjnie na naturalnych pastwiskach lub zazwyczaj zawarte w mieszankach nasion przeznaczonych do zasiewania pastwisk lub łąk w państwie członkowskim wykorzystywanych lub nie do wypasania zwierząt ;

j)    „szkółki” oznaczają następujące obszary młodych drzewiastych (drzewnych) roślin uprawianych na otwartym powietrzu w celu późniejszego przesadzenia:

─ szkółki winorośli oraz szkółki sadzonek;

─ szkółki drzew i krzewów owocowych;

─ szkółki roślin ozdobnych;

─      komercyjne szkółki drzew leśnych z wyłączeniem rosnących w lesie szkółek przeznaczonych na potrzeby własne gospodarstwa rolnego;

─      szkółki drzew i krzewów do sadzenia w ogrodach, parkach, na poboczach dróg i na wałach (np. sadzonki żywopłotu, róże i inne krzewy ozdobne, ozdobne drzewa i krzewy iglaste), we wszystkich przypadkach włączając ich kłącza, rozłogi i młode sadzonki;

k)   „zagajnik o krótkiej rotacji” oznacza obszary obsadzane określonymi przez państwa członkowskie ▌gatunkami drzew objętymi kodem CN 06 02 9041, do których należą zdrewniałe uprawy wieloletnie, których korzenie lub podstawy łodyg pozostają w glebie po zbiorach, wraz z nowymi pędami wschodzącymi w następnej porze roku, o maksymalnym cyklu zbiorów określanym przez państwa członkowskie;

l)    „sprzedaż” oznacza sprzedaż lub jakiekolwiek inne ostateczne przekazanie własności gruntów lub uprawnień do płatności; definicja nie obejmuje sprzedaży gruntów w przypadku, gdy prawa do gruntów przekazywane są na rzecz władz publicznych lub w celu wykorzystania odnośnych gruntów dla dobra publicznego oraz gdy przekazanie dokonywane jest w celach nierolniczych;

m)  „dzierżawa” oznacza dzierżawę lub podobne rodzaje transakcji tymczasowych;

n)   „przekazanie” oznacza dzierżawę lub sprzedaż lub faktyczne lub przewidywane dziedziczenie gruntów lub uprawnień do płatności lub wszelkie inne ostateczne przekazanie; zwrot uprawnień po wygaśnięciu dzierżawy nie stanowi przekazania.

1a.    Państwa członkowskie:

a)     ustanawiają kryteria, jakie muszą spełnić rolnicy, by spełnić obowiązek dotyczący utrzymywania powierzchni użytków rolnych w stanie, dzięki któremu nadaje się ona do wypasu lub uprawy, o którym mowa w ust. 1 lit. c) tiret drugie;

b)     ustalają działania minimalne, które muszą być prowadzone na powierzchni użytków rolnych utrzymywanych naturalnie w stanie odpowiednim do wypasu lub uprawy, o którym mowa w ust. 1 lit. c) tiret trzecie;

c)      określają, jakie gatunki drzew kwalifikują się jako zagajniki o krótkiej rotacji, i ustalają maksymalny cykl uprawowy dla tych gatunków drzew, o którym mowa w ust. 1 lit. k).

Państwa członkowskie mogą zdecydować, że za trwałe użytki zielone, o których mowa w ust. 1 lit. h) zostaną uznane grunty stanowiące część utrwalonych praktyk lokalnych w przypadkach, gdy trawy i inne zielne rośliny pastewne tradycyjnie nie są roślinnością dominującą na obszarach wypasu.

2.        Aby zagwarantować pewność prawa, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania zgodnie z art. 55 aktów delegowanych ustanawiających:

▌

aa) ramy, w których państwa członkowskie określają kryteria, jakie rolnicy mają spełnić, by wywiązać się z obowiązku utrzymywania użytków rolnych w stanie odpowiednim do wypasu lub uprawy, o czym mowa w ust. 1 lit. c) tiret drugie;

b)    ramy, w których państwa członkowskie określają działania minimalne, jakie mają być prowadzone na obszarach utrzymywanych naturalnie w stanie odpowiednim do wypasu lub uprawy, o czym mowa w ust. 1 lit. c) tiret trzecie;

d)   ▌kryteria określania przewagi traw i innych zielnych roślin pastewnych oraz kryteria określania utrwalonych praktyk lokalnych, o których mowa w ust. 1 lit. h).

TYTUŁ II

PRZEPISY OGÓLNE DOTYCZĄCE PŁATNOŚCI BEZPOŚREDNICH

ROZDZIAŁ 1

Przepisy wspólne dotyczące płatności bezpośrednich

Artykuł 5

Przepisy ogólne wspólnej polityki rolnej (WPR)

▌ Rozporządzenie (UE) nr [rozporządzenie horyzontalne] oraz przepisy przyjęte na jego podstawie mają zastosowanie do systemów przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 6

Pułapy krajowe

1.      Pułapy krajowe dla każdego państwa członkowskiego i każdego roku obejmujące łączną wartość wszystkich przyznanych uprawnień, rezerwy krajowej lub rezerw regionalnych i pułapów ustanowionych zgodnie z art. 28h, 33, 35, 37 i 39 są takie, jak określono w załączniku II.

W przypadku gdy państwo członkowskie korzysta z opcji przewidzianej w art. 19 ust. 1 akapit drugi, pułap określony w załączniku II dla tego państwa członkowskiego na odpowiedni rok może zostać przekroczony o kwotę obliczoną zgodnie z tym akapitem.

1a.    W drodze odstępstwa od ust. 1 dla każdego państwa członkowskiego stosującego system jednolitej płatności obszarowej i dla każdego roku pułap krajowy obejmujący pułapy ustanowione zgodnie z art. 28c, 28h, 33, 35, 37 i 39 są takie, jak określono w załączniku II.

2.      Aby uwzględnić zmiany związane z łącznymi maksymalnymi kwotami płatności bezpośrednich, które mogą zostać przyznane, w tym zmiany wynikające z decyzji podejmowanych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 14 oraz wynikające ze stosowania art. 17b ust. 2, Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania zgodnie z art. 55 aktów delegowanych dotyczących dostosowania pułapów krajowych określonych w załączniku II.

Artykuł 7

Pułapy netto

1.      Bez uszczerbku dla przepisów art. 8, łączna kwota płatności bezpośrednich, którą można przyznać w danym państwie członkowskim na podstawie tytułu III, IV i V w odniesieniu do danego roku kalendarzowego, po zastosowaniu art. 11, nie może przekraczać pułapów określonych w załączniku III ▌.

W przypadku gdy łączna kwota płatności bezpośrednich, która ma zostać przyznana, miałaby przekroczyć pułapy określone w załączniku III, państwa członkowskie dokonują liniowego zmniejszenia kwot wszystkich płatności bezpośrednich z wyjątkiem płatności bezpośrednich przyznawanych na podstawie rozporządzeń (UE) nr 228/2013 oraz (UE) nr 229/2013.

2.      Dla każdego państwa członkowskiego i dla każdego roku szacunkową kwotę wynikającą ze zmniejszenia, o którym mowa w art. 11 (odpowiadającą różnicy między pułapami krajowymi określonymi w załączniku II, do których dodaje się kwotę dostępną zgodnie z art. 44, a pułapami netto określonymi w załączniku III) udostępnia się jako unijne wsparcie na rzecz środków w ramach programów rozwoju obszarów wiejskich finansowanych z EFRROW zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr [...] [rozporządzenie o rozwoju obszarów wiejskich].

3.      Aby uwzględnić zmiany związane z łącznymi maksymalnymi kwotami płatności bezpośrednich, które mogą zostać przyznane, w tym zmiany wynikające z decyzji podejmowanych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 14, Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania zgodnie z art. 55 aktów delegowanych dotyczących dostosowania pułapów określonych w załączniku III.

Artykuł 8

Dyscyplina finansowa

1.        Wysokość dostosowania określona zgodnie z art. 25 rozporządzenia (UE) nr [rozporządzenie horyzontalne] ma zastosowanie wyłącznie do płatności bezpośrednich przekraczających 2000 EUR, które mają zostać przyznane rolnikom w odnośnym roku kalendarzowym.

2.        W wyniku stopniowego wprowadzania płatności bezpośrednich ▌określonych w art. 16, do Bułgarii i Rumunii od dnia 1 stycznia 2016 r. ma zastosowanie ust. 1 niniejszego artykułu. W wyniku stopniowego wprowadzania płatności bezpośrednich określonych w art. 16a, do Chorwacji od dnia 1 stycznia 2022 r. ma zastosowanie ust. 1 niniejszego artykułu.

3.        W celu zapewnienia prawidłowego dostosowywania płatności bezpośrednich w odniesieniu do dyscypliny finansowej Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania zgodnie z art. 55 aktów delegowanych określających przepisy stanowiące podstawę obliczania zmniejszeń, które państwa członkowskie mają stosować w odniesieniu do rolników na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu.

4.        W przypadku osoby prawnej lub grupy osób fizycznych lub prawnych państwa członkowskie mogą stosować wysokość dostosowania, o której mowa w ust. 1, na szczeblu tych osób prawnych lub grup, gdy prawo krajowe przewiduje dla indywidualnych członków prawa i obowiązki porównywalne do praw i obowiązków rolników indywidualnych mających status rolników kierujących gospodarstwem rolnym, w szczególności, jeżeli chodzi o ich status gospodarczy, społeczny i podatkowy, pod warunkiem że przyczynili się oni do umocnienia struktur rolnych zainteresowanych osób prawnych lub zainteresowanych grup.

Artykuł 9

Rolnik czynny zawodowo

1.        Nie przyznaje się płatności bezpośrednich osobom fizycznym lub prawnym ani grupom osób fizycznych lub prawnych ▌,

gdy powierzchnia ich użytków rolnych obejmuje głównie powierzchnię utrzymywaną naturalnie w stanie odpowiednim do wypasu lub uprawy i gdy nie prowadzą one na tej powierzchni działań minimalnych określonych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. c) ▌.

▌

2.        Nie przyznaje się płatności bezpośrednich osobom fizycznym lub prawnym ani grupom osób fizycznych lub prawnych, które administrują portami lotniczymi, przewozami kolejowymi, wodociągami, usługami w zakresie obrotu nieruchomościami, stałymi terenami sportowymi i rekreacyjnymi.

W stosownych przypadkach państwa członkowskie mogą w oparciu o obiektywne i niedyskryminacyjne kryteria zdecydować o dodaniu do wykazu znajdującego się w akapicie pierwszym wszelkich innych podobnych przedsiębiorstw lub rodzajów działalności pozarolniczej, a następnie mogą usunąć je z tego wykazu.

Osobę lub grupę, o których mowa w akapicie pierwszym lub drugim, uważa się jednak za rolnika czynnego zawodowo, jeżeli może ona dostarczyć wiarygodne dowody, w formie wymaganej przez państwa członkowskie, wskazujące którykolwiek z poniższych elementów:

(i)     roczna kwota płatności bezpośrednich wynosi co najmniej 5 % całości wpływów uzyskanych przez nią z działalności pozarolniczej w ostatnim roku obrotowym, za który dowody takie są dostępne;

(ii)    jej działalność rolnicza nie ma charakteru marginalnego;

(iii)  jej główna działalność gospodarcza lub przedmiot działalności polegają na prowadzeniu działalności rolniczej.

3.        Państwa członkowskie mogą ponadto postanowić na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów, że nie przyznaje się płatności bezpośrednich osobom fizycznym lub prawnym ani grupom osób fizycznych lub prawnych:

(i)     których działalność rolnicza stanowi tylko nieznaczącą część ogółu ich działalności gospodarczej, lub

(ii)    których główna działalność lub przedmiot działalności nie polegają na prowadzeniu działalności rolniczej.

4.        Ustępy 2 i 3 nie mają zastosowania do rolników, którzy w poprzednim roku otrzymali jedynie płatności bezpośrednie nieprzekraczające pewnej kwoty. O kwocie takiej decydują państwa członkowskie na podstawie obiektywnych kryteriów, takich jak ich charakterystyczne cechy krajowe lub regionalne, i nie przekracza ona 5000 EUR.

5.        W celu zagwarantowania ochrony praw rolników, Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania zgodnie z art. 55 aktów delegowanych określających:

a)   kryteria ustalania przypadków, w których uznaje się, że powierzchnię użytków rolnych danego rolnika stanowi głównie powierzchnia utrzymywana naturalnie w stanie odpowiednim do wypasu lub uprawy;

b)   kryteria ustanawiania rozróżnienia pomiędzy dochodami wynikającymi z działalności rolniczej i z działalności pozarolniczej;

ba) kryteria ustalania kwoty płatności bezpośrednich, o których mowa w ust. 2 i 4, w szczególności w pierwszym roku przydziału uprawnień do płatności, kiedy wartość uprawnień do płatności nie jest jeszcze ostatecznie ustalona, jak również w przypadku nowych rolników;

▌

c)   kryteriów, które mają spełnić rolnicy, aby udowodnić do celów ust. 2 i 3, że ich działalność rolnicza nie ma charakteru marginalnego i że ich główna działalność gospodarcza lub przedmiot działalności polegają na prowadzeniu działalności rolniczej.

6.        Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o swojej decyzji, o której mowa w ust. 2, 3 i 4, do dnia 1 sierpnia 2014 r., a w przypadku jej zmiany – w terminie dwóch tygodni od daty podjęcia decyzji.

Artykuł 10

Minimalne wymogi dotyczące otrzymywania płatności bezpośrednich

1.        Państwa członkowskie podejmują decyzję o nieprzyznaniu płatności bezpośrednich rolnikowi w jednym z poniższych przypadków:

a)   gdy łączna kwota płatności bezpośrednich, o które złożono wniosek lub które mają zostać przyznane, przed zastosowaniem art. 65 rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne] wynosi mniej niż 100 EUR w danym roku kalendarzowym;

b)   gdy kwalifikująca się powierzchnia gospodarstwa rolnego, w odniesieniu do której złożono wniosek o płatności bezpośrednie lub w odniesieniu do której płatności te mają zostać przyznane, przed zastosowaniem art. 65 rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne], wynosi mniej niż jeden hektar.

Aby uwzględnić strukturę swoich gospodarek rolnych, państwa członkowskie mogą dostosować progi określone w lit. a) i b), w granicach limitów określonych w załączniku IV.

2.        W przypadku gdy państwo członkowskie podjęło decyzję o stosowaniu progu obszarowego na podstawie ust. 1 lit. b), stosuje jednak przepisy lit. a) tego ustępu do tych rolników otrzymujących wsparcie związane z produkcją zwierzęcą określone w tytule IV, którzy posiadają mniejszą liczbę hektarów, niż wynosi próg obszarowy.

3.        Zainteresowane państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o niestosowaniu ust. 1 w regionach najbardziej oddalonych i na mniejszych wyspach Morza Egejskiego.

4.        W Bułgarii i Rumunii kwotę, o którą złożono wniosek lub która ma zostać przyznana zgodnie z ust. 1, oblicza się dla 2015 r. na podstawie kwoty określonej w załączniku V pkt A ▌ . W Chorwacji w odniesieniu do lat 2015–2021, kwotę, o którą złożono wniosek lub która ma zostać przyznana zgodnie z ust. 1, oblicza się na podstawie kwoty określonej w załączniku Va pkt A ▌.

Artykuł 11

Zmniejszanie płatności

1.        Państwa członkowskie zmniejszają kwotę płatności bezpośrednich, która ma zostać przyznana rolnikowi na podstawie tytułu III rozdział I niniejszego rozporządzenia w danym roku kalendarzowym, o co najmniej 5 % w odniesieniu do części kwoty przekraczającej 150 000 EUR [...];

▌

2.        Przed zastosowaniem ust. 1 państwa członkowskie mogą odjąć wynagrodzenia powiązane z działalnością rolniczą faktycznie wypłacone i zadeklarowane przez rolnika w poprzednim roku, w tym podatki i składki na zabezpieczenie społeczne związane z zatrudnieniem, od łącznej kwoty płatności , które mają zostać przyznane danemu rolnikowi w danym roku kalendarzowym na podstawie tytułu III rozdział 1 niniejszego rozporządzenia. W przypadku braku danych na temat wynagrodzeń faktycznie wypłaconych i zadeklarowanych przez rolnika w poprzednim roku, wykorzystuje się najbardziej aktualne dostępne dane.

3.        Państwa członkowskie, które postanowią przyznać rolnikom płatność redystrybucyjną zgodnie z tytułem III rozdział 1a oraz wykorzystać w tym celu ponad 5 % rocznego pułapu krajowego określonego w załączniku II, mogą postanowić o niestosowaniu niniejszego artykułu. W przypadku gdy stosowanie maksymalnych limitów określonych w art. 28g ust. 4 uniemożliwia danemu państwu członkowskiemu osiągnięcie tej wartości procentowej, państwo to może postanowić o niestosowaniu niniejszego artykułu.

4.        Nie przyznaje się korzyści polegającej na uniknięciu zmniejszenia płatności rolnikom, w przypadku których stwierdzono, że – po dniu 19 października 2011 r. – w sztuczny sposób stworzyli warunki, które pozwalają im uniknąć skutków wynikających z niniejszego artykułu.

4a.      W przypadku osoby prawnej lub grupy osób fizycznych lub prawnych państwa członkowskie mogą stosować zmniejszenie, o którym mowa w ust. 1, na szczeblu członków tych osób prawnych lub grup, gdy prawo krajowe przewiduje dla indywidualnych członków prawa i obowiązki porównywalne do praw i obowiązków rolników indywidualnych mających status rolników kierujących gospodarstwem rolnym, w szczególności, jeżeli chodzi o ich status gospodarczy, społeczny i podatkowy, pod warunkiem że przyczynili się oni do umocnienia struktur rolnych zainteresowanych osób prawnych lub zainteresowanych grup.

5.        Państwa członkowskie powiadamiają Komisję do dnia 1 sierpnia 2014 r. o decyzjach podjętych zgodnie z niniejszym artykułem oraz o szacowanej kwocie zmniejszeń na lata 2015–2019.

Artykuł 12

Wnioski o większą liczbę płatności

Obszar odpowiadający liczbie kwalifikujących się hektarów, w odniesieniu do którego rolnik złożył wniosek o płatność podstawową na podstawie tytułu III rozdział 1, może stanowić podstawę do złożenia wniosku o każdą inną płatność bezpośrednią, jak również o każdą inną pomoc nieobjętą niniejszym rozporządzeniem, o ile przepisy niniejszego rozporządzenia wyraźnie nie stanowią inaczej.

Artykuł 13

Pomoc państwa

W drodze odstępstwa od art. 146 ust. 1 rozporządzenia [o jednolitej wspólnej organizacji rynków] art. 107, 108 i 109 TFUE nie mają zastosowania do płatności dokonywanych przez państwa członkowskie ▌ zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 14

Elastyczność między filarami

1.        Do dnia 31 grudnia 2013 r. państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o udostępnieniu, jako wsparcie dodatkowe dla środków w ramach programów rozwoju obszarów wiejskich finansowanych z EFRROW zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr [...] [rozporządzenie o rozwoju obszarów wiejskich], do 15 % rocznych pułapów krajowych na lata kalendarzowe 2014–2019 określonych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia. W związku z tym odnośna kwota nie może już być dostępna na przyznawanie płatności bezpośrednich.

O decyzji, o której mowa w akapicie pierwszym, powiadamia się Komisję do dnia 31 grudnia 2013 r. Decyzja ta określa wartość procentową, o której mowa w tym akapicie, która może różnić się w zależności od roku kalendarzowego.

Państwa członkowskie, które nie skorzystają z przepisów akapitu pierwszego w odniesieniu do roku kalendarzowego 2014, mogą podjąć decyzję, o której mowa w tym akapicie, jeżeli chodzi o lata kalendarzowe 2015–2019, przed dniem 1 sierpnia 2014 r. i powiadamiają o niej Komisję do dnia 1 sierpnia 2014 r.

Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o przeglądzie decyzji, o których mowa w niniejszym ustępie, ze skutkiem od roku kalendarzowego 2018. Taki przegląd nie prowadzi do zmniejszenia wartości procentowej, o której powiadomiono Komisję zgodnie z akapitem pierwszym, drugim i trzecim. Państwa członkowskie do dnia 1 sierpnia 2017 r. powiadamiają Komisję o podjęciu takich decyzji o przeglądzie.

2.        Do dnia 31 grudnia 2013 r. państwa członkowskie niekorzystające z możliwości ustanowionej na mocy ust. 1 mogą podjąć decyzję o udostępnieniu w formie płatności bezpośrednich na podstawie niniejszego rozporządzenia do 15 % lub – w przypadku Bułgarii, Estonii, Finlandii, Hiszpanii, Litwy, Łotwy, Polski, Portugalii, Rumunii, Słowacji, Szwecji i Zjednoczonego Królestwa – do 25 % kwoty przyznanej na wsparcie dla środków w ramach programów rozwoju obszarów wiejskich finansowanych z EFRROW w okresie 2015–2020 zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr [...] [rozporządzenie o rozwoju obszarów wiejskich]. W związku z tym odnośna kwota nie może już być dostępna na wsparcie dla środków w ramach programów rozwoju obszarów wiejskich.

O decyzji, o której mowa w akapicie pierwszym, powiadamia się Komisję do dnia 31 grudnia 2013 r. Decyzja ta określa wartość procentową, o której mowa w tym akapicie, która może różnić się w zależności od roku kalendarzowego.

Państwa członkowskie, które nie skorzystają z akapitu pierwszego w odniesieniu do roku budżetowego 2015, mogą podjąć decyzję, o której mowa w akapicie pierwszym, jeżeli chodzi o okres 2016–2020, przed dniem 1 sierpnia 2014 r. i powiadamiają o niej Komisję do dnia 1 sierpnia 2014 r.

Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o przeglądzie decyzji, o których mowa w niniejszym ustępie, ze skutkiem od lat budżetowych 2019 i 2020. Taki przegląd nie prowadzi do zwiększenia wartości procentowej, o której powiadomiono Komisję zgodnie z akapitem pierwszym, drugim i trzecim. Państwa członkowskie do dnia 1 sierpnia 2017 r. powiadamiają Komisję o podjęciu takiej decyzji o przeglądzie.

Artykuł 15

Przegląd

Systemy wsparcia wymienione w załączniku I stosuje się bez uszczerbku dla ewentualnego przeglądu, który można przeprowadzić w dowolnym czasie aktami ustawodawczymi, aktami delegowanymi przyjętymi zgodnie z art. 290 TFUE lub aktami wykonawczymi przyjętymi zgodnie z art. 291 TFUE w świetle rozwoju sytuacji gospodarczej i budżetowej.

ROZDZIAŁ 2

Przepisy stosowane w przypadku Bułgarii, Chorwacji i Rumunii

Artykuł 16

Stopniowe wprowadzanie płatności bezpośrednich w Bułgarii i Rumunii

W Bułgarii i Rumunii pułapy krajowe dla płatności, o których mowa w art. 28h, 33, 35, 37, 39 i 51, ustanawia się ▌ w 2015 r. na podstawie kwot określonych w załączniku V pkt A.

Artykuł 16a

Stopniowe wprowadzanie płatności bezpośrednich w Chorwacji

     W Chorwacji płatności bezpośrednie wprowadza się zgodnie z następującym harmonogramem przyrostów, wyrażonym jako odsetek odnośnego poziomu płatności bezpośrednich, jaki będzie stosowany od 2022 r.:

25 % w 2013 r.,

30 % w 2014 r.,

35 % w 2015 r.,

40 % w 2016 r.,

50 % w 2017 r.,

60 % w 2018 r.,

70 % w 2019 r.,

80 % w 2020 r.,

90 % w 2021 r.,

100 % od 2022 r.

Artykuł 17

Uzupełniające krajowe płatności bezpośrednie i płatności bezpośrednie w Bułgarii i Rumunii

1.        W 2015 r. ▌ Bułgaria i Rumunia mogą stosować krajowe płatności bezpośrednie, aby uzupełnić płatności przyznawane w ramach systemu płatności podstawowej, o którym mowa w tytule III rozdział 1, oraz – w przypadku Bułgarii – aby również uzupełnić płatności przyznawane w ramach płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny, o której mowa w tytule IV rozdział 2.

2.        Łączna kwota krajowych płatności bezpośrednich uzupełniających system płatności podstawowej, które można przyznawać w odniesieniu do ▌ 2015 r., nie przekracza kwoty określonej w załączniku V pkt B dla tego roku.

3.        W przypadku Bułgarii łączna kwota krajowych płatności bezpośrednich uzupełniających płatności specyficzne w odniesieniu do bawełny, które można przyznawać w odniesieniu do 2015 r., nie przekracza kwoty określonej w załączniku V pkt C dla tego roku.

4.        Uzupełniające krajowe płatności bezpośrednie przyznaje się zgodnie z obiektywnymi kryteriami oraz w taki sposób, aby zapewnić równe traktowanie rolników oraz aby zapobiec zakłóceniom rynku i konkurencji.

Artykuł 17a

Uzupełniające krajowe płatności bezpośrednie w odniesieniu do Chorwacji

1.      W stosownych przypadkach Chorwacja może uzupełniać, pod warunkiem zatwierdzenia przez Komisję ▌, wszelkie systemy wsparcia wymienione w załączniku I.

2.        Dodatkowa kwota, która może zostać przyznana w danym roku i dla danego systemu wsparcia, jest ograniczona do określonej puli środków finansowych. Pula ta jest ustalona na podstawie różnicy między:

a)      kwotą wsparcia bezpośredniego dostępną na dany system wsparcia, po pełnym wdrożeniu płatności bezpośrednich zgodnie z art. 16a, na rok kalendarzowy 2022

oraz

b)     kwotą wsparcia bezpośredniego dostępną na dany system wsparcia, po zastosowaniu harmonogramu przyrostów zgodnie z art. 16a w odniesieniu do danego roku.

3.        Całkowita kwota przyznanych uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich nie może być wyższa niż pułap określony w załączniku Va pkt B w odniesieniu do odpowiedniego roku kalendarzowego.

4.        Chorwacja może, na podstawie obiektywnych kryteriów i po zatwierdzeniu przez Komisję, podjąć decyzję o kwotach uzupełniającej krajowej pomocy, które mają zostać przyznane.

5.        Zatwierdzenie przez Komisję na mocy niniejszego artykułu określa odnośne systemy wsparcia i określa poziom, do którego uzupełniające krajowe płatności bezpośrednie mogą być wypłacane.

W przypadku uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich mających na celu uzupełnienie dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją, o którym mowa w tytule IV rozdział 1, zatwierdzenie określa również konkretne typy rolnicze lub konkretne sektory rolnictwa, o których mowa w art. 38 ust. 2, do których mogą stosować się uzupełniające krajowe płatności bezpośrednie.

Zatwierdzenie wydawane jest w drodze aktu wykonawczego przyjmowanego bez zastosowania procedury, o której mowa w art. 56 ust. 2 lub 3.

6.        Warunki przyznawania uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich w odniesieniu do Chorwacji są takie same jak warunki przyznawania wsparcia w ramach przedmiotowych systemów wsparcia ustanowionych niniejszym rozporządzeniem.

7.        Uzupełniające krajowe płatności bezpośrednie w odniesieniu do Chorwacji podlegają wszelkim dostosowaniom, które mogą okazać się niezbędne w związku ze zmianami w WPR ▌. Przyznaje się je zgodnie z obiektywnymi kryteriami oraz w taki sposób, aby zapewnić równe traktowanie rolników oraz aby uniknąć zakłóceń rynku i konkurencji.

8.        Chorwacja składa sprawozdanie zawierające informacje na temat środków uruchomionych celem wdrożenia uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich przed dniem 30 czerwca roku następującego po ich wdrożeniu. Sprawozdanie to obejmuje co najmniej następujące elementy:

a)   jakiekolwiek zmiany sytuacji mające wpływ na uzupełniające krajowe płatności bezpośrednie;

b)   w odniesieniu do każdej uzupełniającej krajowej płatności bezpośredniej: liczbę beneficjentów, całkowitą kwotę przyznanej uzupełniającej pomocy krajowej, jak również ▌ liczbę hektarów, liczbę zwierząt lub innych jednostek, w odniesieniu do których przyznano pomoc;

c)   sprawozdanie dotyczące środków kontroli zastosowanych w odniesieniu do uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich.

Artykuł 17b

Specjalna krajowa rezerwa na rozminowywanie dla Chorwacji

1.        Począwszy od 2015 r. Chorwacja powiadamia Komisję do dnia 31 stycznia każdego roku o obszarach, które w poprzednim roku kalendarzowym zostały zidentyfikowane zgodnie z art. 57a ust. 10 rozporządzenia (WE) nr 73/2009 i które zostały przywrócone do wykorzystania w działalności rolniczej.

     Chorwacja powiadamia również o liczbie uprawnień do płatności udostępnionych rolnikom w dniu 31 grudnia poprzedniego roku kalendarzowego, jak również kwocie, która w tym samym dniu pozostała niewydana w specjalnej krajowej rezerwie na rozminowywanie.

W stosownych przypadkach, powiadomień, o których mowa w akapicie pierwszym i drugim, dokonuje się w podziale na regiony określone zgodnie z art. 20 ust. 1.

2.        W celu finansowania wsparcia przyznawanego w ramach systemów, których wykaz znajduje się w załączniku I, dla obszarów, o których mowa w niniejszym artykule ust. 1 akapit pierwszy, Komisja oblicza corocznie kwotę, którą należy dodać do kwot przeznaczonych dla Chorwacji określonych w załączniku II podczas przeglądu tego załącznika na podstawie art. 6 ust. 2. Kwota ta obliczana jest na podstawie danych przekazanych przez Chorwację zgodnie z ust. 1 oraz wysokości szacowanych średnich płatności bezpośrednich na hektar w Chorwacji w przypadku danego roku.

Maksymalna kwota, dodana zgodnie z akapitem pierwszym na podstawie wszystkich obszarów zgłoszonych przez Chorwację zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu do 2022 r., wynosi 9 600 000 EUR i podlega harmonogramowi wprowadzania płatności bezpośrednich zgodnie z art. 16a, ▌ jak określono w załączniku Vb.

3.        Komisja, w drodze aktów wykonawczych, określa udział kwoty dodawanej zgodnie z ust. 2, którą Chorwacja włącza do specjalnej krajowej rezerwy na rozminowywanie w celu przydzielenia uprawnień do płatności dla obszarów, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy. Udział ten oblicza się na podstawie stosunku pułapu dla systemu płatności podstawowej do kwoty określonej w załączniku II przed jej zwiększeniem zgodnie z ust. 2. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 56 ust. 2.

4.        W odniesieniu do lat 2015–2022 Chorwacja stosuje specjalną krajową rezerwę na rozminowywanie do przyznawania rolnikom uprawnień do płatności na podstawie rozminowanych gruntów zadeklarowanych przez rolników w danym roku zgodnie z następującymi warunkami:

a)   grunty takie są kwalifikowalne w rozumieniu art. 25 ust. 2,

b)   przedmiotowe grunty przywrócono do wykorzystania w działalności rolniczej w poprzednim roku kalendarzowym,

c)   grunty zgłoszono Komisji zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu.

5.        Wartość uprawnień do płatności ustanowionych na mocy niniejszego artykułu ustalana jest na podstawie krajowej lub regionalnej średniej wartości uprawnień do płatności w roku przydziału w granicach kwoty dostępnej w ramach specjalnej krajowej rezerwy na rozminowywanie.

6.        Aby móc uwzględnić konsekwencje, jakie wynikają ze zgłoszonego przez Chorwację zgodnie z niniejszym artykułem przywrócenia do wykorzystania w działalności rolniczej gruntów rozminowanych, Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania zgodnie z art. 55 ▌aktów delegowanych w celu dostosowania kwot określonych w załączniku Va ▌.

TYTUŁ III

SYSTEM PŁATNOŚCI PODSTAWOWEJ, SYSTEM JEDNOLITEJ PŁATNOŚCI OBSZAROWEJ ORAZ POWIĄZANE PŁATNOŚCI

ROZDZIAŁ 1

System płatności podstawowej i system jednolitej płatności obszarowej

Sekcja 1

Ustanowienie systemu płatności podstawowej

Artykuł 18

Uprawnienia do płatności

1.        Wsparcie w ramach systemu płatności podstawowej udostępnia się rolnikom, którzy ▌:

a)   otrzymują uprawnienia do płatności na podstawie niniejszego rozporządzenia dzięki przydziałowi zgodnie z art. 17b ust. 4, pierwszemu przydziałowi uprawnień na podstawie art. 21 lub art. 28e, z rezerwy krajowej lub regionalnej na podstawie art. 23 lub dzięki przekazaniu na podstawie art. 27,

lub

b)   spełniają wymogi art. 9 i posiadają – na własność lub w formie dzierżawy –uprawnienia do płatności w państwie członkowskim, które zgodnie z ust. 3 postanowiło utrzymać swoje obecne uprawnienia do płatności.

2.        Uprawnienia do płatności otrzymane w ramach systemu płatności jednolitych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1782/2003 i rozporządzeniem (WE) nr 73/2009 wygasają dnia 31 grudnia 2014 r.

3.        W drodze odstępstwa od ust. 2 państwa członkowskie, które ustanowiły system płatności jednolitych zgodnie z tytułem III rozdział 5 sekcja 1 lub z tytułem III rozdział 6 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 lub z tytułem III rozdział 3 rozporządzenia (WE) nr 73/2009 mogą do dnia 1 sierpnia 2014 r. postanowić o utrzymaniu przedmiotowych uprawnień do płatności. Powiadomią Komisję o tej decyzji do dnia 1 sierpnia 2014 r.

3a.      W państwach członkowskich stosujących ust. 3, gdy liczba uprawnień do płatności ustanowionych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1782/2003 i z rozporządzeniem (WE) nr 73/2009, które rolnik posiada w dniu, który ma zostać ustalony zgodnie z art. 78 lit. b) rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne], przekracza liczbę kwalifikujących się hektarów, które dany rolnik zgłasza w swoim wniosku o przyznanie pomocy zgodnie z art. 73 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr [...] [rozporządzenie horyzontalne] na 2015 r. i którymi dysponuje w dniu określonym przez dane państwo członkowskie, który przypada nie później niż ustalona przez to państwo członkowskie data zmiany wniosku o przyznanie pomocy, to wówczas w tym dniu wygasa liczba uprawnień do płatności przekraczająca liczbę kwalifikujących się hektarów.

Artykuł 19

Pułap dla systemu płatności podstawowej

1.      Komisja w drodze aktów wykonawczych ustanawia dla każdego państwa członkowskiego roczne pułapy krajowe dla systemu płatności podstawowej poprzez odjęcie kwot rocznych, które mają być ustalone zgodnie z art. 28h, 33, 35, 37 i 39, od rocznych pułapów krajowych określonych w załączniku II . Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 56 ust. 2.

Kwota obliczana zgodnie z akapitem pierwszym może zostać podwyższona o maksymalnie 3 % rocznego pułapu określonego w załączniku II po odjęciu kwoty wynikającej z zastosowania wartości procentowej określonej w art. 33 ust. 1 dla danego roku. W przypadku gdy państwo członkowskie korzysta z tej możliwości, takie podwyższenie kwoty jest uwzględniane przez Komisję przy ustanawianiu rocznego pułapu krajowego dla systemu płatności podstawowej zgodnie z akapitem pierwszym. W tym celu państwa członkowskie powiadomią Komisję do dnia 1 sierpnia 2014 r. o rocznych wartościach procentowych, o jakie należy podwyższyć kwotę obliczaną zgodnie z akapitem pierwszym.

Państwa członkowskie mogą corocznie dokonywać przeglądu swojej decyzji, o której mowa w akapicie drugim, i powiadamiają Komisję o każdym takim przeglądzie do dnia 1 sierpnia poprzedzającego roku.

2.        Dla każdego państwa członkowskiego i każdego roku łączna wartość wszystkich ▌ uprawnień do płatności oraz rezerwy krajowej lub rezerw regionalnych jest równa odpowiedniemu pułapowi krajowemu przyjętemu przez Komisję na podstawie ust. 1.

3.        Jeżeli pułap przyjęty przez Komisję na podstawie ust. 1 uległ zmianie w porównaniu z rokiem poprzednim w wyniku decyzji podejmowanych przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 1 akapit trzeci niniejszego artykułu, art. 14 ust. 1 ostatnie dwa akapity, art. 14 ust. 2 ostatnie dwa akapity lub art. 28g ust. 1, art. 35 ust. 1, art. 37 ust. 1 lub art. 39, dane państwo członkowskie dokonuje liniowego zmniejszenia lub podwyższenia wartości wszystkich uprawnień do płatności, aby zapewnić zgodność z ust. 2.

▌

Artykuł 20

Regionalny przydział pułapów krajowych

1.        Państwa członkowskie mogą do dnia 31 lipca 2014 r. podjąć decyzję o stosowaniu systemu płatności podstawowej na szczeblu regionalnym. W takim przypadku państwa członkowskie określają odnośne regiony zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminacyjnymi kryteriami, takimi jak cechy agronomiczne i społeczno-ekonomiczne oraz regionalny potencjał rolniczy lub struktura instytucjonalna lub administracyjna.

           Państwa członkowskie stosujące art. 28c mogą podjąć decyzję, o której mowa w akapicie pierwszym, do dnia 31 lipca roku poprzedzającego pierwszy rok stosowania art. 28d.

2.        Państwa członkowskie dzielą pułap krajowy dla systemu płatności podstawowej, o którym mowa w art. 19 ust. 1, między regiony zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminacyjnymi kryteriami.

W przypadku państw członkowskich niestosujących art. 23 ust. 2 podziału tego dokonuje się po zastosowaniu liniowego zmniejszenia przewidzianego w art. 23 ust. 1.

3.        Państwa członkowskie mogą zdecydować, że pułapy regionalne podlegają stopniowym zmianom rocznym zgodnie z ustanowionymi wcześniej etapami rocznymi oraz obiektywnymi i niedyskryminacyjnymi kryteriami, takimi jak ▌potencjał rolniczy lub kryteria środowiskowe.

4.        W zakresie niezbędnym do przestrzegania odpowiednich pułapów regionalnych, które określono zgodnie z ust. 2 lub 3, państwa członkowskie dokonują liniowego zmniejszenia lub podwyższenia wartości uprawnień do płatności w każdym z odnośnych regionów.

4a.      Każde państwo członkowskie stosujące ust. 1 może podjąć decyzję o zaprzestaniu stosowania systemu płatności podstawowej na szczeblu regionalnym, począwszy od dnia określonego przez to państwo członkowskie.

5.        Państwa członkowskie stosujące ust. 1 powiadomią Komisję do dnia 1 sierpnia 2014 r. o decyzji, o której mowa w ust. 1, oraz o środkach podjętych w celu zastosowania ust. 2 i 3. Państwa członkowskie stosujące art. 28c powiadamiają Komisję do dnia 1 sierpnia danego roku o decyzji, o której mowa w ust. 1 akapit drugi, oraz o środkach podjętych w celu zastosowania ust. 2 i 3.

Państwa członkowskie stosujące ust. 1 powiadamiają Komisję o decyzji, o której mowa w ust. 4a, do dnia 1 sierpnia roku poprzedzającego pierwszy rok stosowania tej decyzji.

Artykuł 21

Pierwszy przydział uprawnień do płatności

1.        Uprawnienia do płatności przydziela się rolnikom uprawnionym do otrzymania płatności bezpośrednich zgodnie z art. 9, jeżeli do daty w 2015 r., która zostanie ustalona zgodnie z art. 78 lit. b) rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne], złożą wniosek o przydział uprawnień do płatności w ramach systemu płatności podstawowej, z wyjątkiem przypadku działania siły wyższej lub nadzwyczajnych okoliczności, pod warunkiem że byli oni uprawnieni do otrzymania płatności przed zastosowaniem wszelkich zmniejszeń lub wyłączeń przewidzianych w tytule II rozdział 4 rozporządzenia (WE) nr 73/2009 w odniesieniu do wniosku na rok 2013 o przyznanie pomocy dotyczącego płatności bezpośrednich lub przejściowego wsparcia krajowego lub uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich lub – w przypadku Cypru – pomocy państwa, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 73/2009.

           ▌

Akapit pierwszy nie ma zastosowania w państwach członkowskich stosujących art. 18 ust. 3.

Państwa członkowskie mogą ponadto przydzielić uprawnienia do płatności:

a)   rolnikom, którzy na 2013 r. nie otrzymali płatności w odniesieniu do wniosku o przyznanie pomocy, o którym mowa w akapicie pierwszym, i którzy do dnia określonego przez dane państwo członkowskie zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1122/2009 na rok składania wniosków 2013:

(i)     w państwach członkowskich stosujących system płatności jednolitych produkowali owoce, warzywa, ziemniaki późne, sadzeniaki, rośliny ozdobne – na podstawie decyzji danego państwa członkowskiego – na minimalnej powierzchni wyrażonej w hektarach lub uprawiali winnice; lub

(ii)   w państwach członkowskich stosujących system jednolitej płatności obszarowej posiadali grunty rolne, które w dniu 30 czerwca 2003 r. nie były utrzymywane w dobrej kulturze rolnej, o której mowa w art. 124 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 73/2009; lub

b)     rolnikom, którym w 2014 r. przyznano uprawnienia do płatności z rezerwy krajowej w ramach systemu płatności jednolitych zgodnie z art. 41 lub 57 rozporządzenia (WE) nr 73/2009; lub

c)   rolnikom, którzy nigdy nie posiadali uprawnień do płatności ustanowionych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 73/2009 lub rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 i którzy przedstawią możliwe do zweryfikowania dowody na to, że do dnia określonego przez dane państwo członkowskie zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1122/2009 na rok składania wniosków 2013 zajmowali się produkcją, chowem lub uprawą produktów rolnych, w tym poprzez zbiory, dojenie, hodowlę zwierząt oraz utrzymywanie zwierząt do celów gospodarskich. Państwa członkowskie mogą dodać swoje własne obiektywne i niedyskryminacyjne kryteria kwalifikowalności w odniesieniu do tej kategorii rolników w zakresie posiadania odpowiednich umiejętności, doświadczenia lub wykształcenia.

2.        Z wyjątkiem przypadku działania siły wyższej lub nadzwyczajnych okoliczności liczba uprawnień do płatności przydzielona rolnikowi w 2015 r. jest równa liczbie kwalifikujących się hektarów, które rolnik ten zgłasza w swoim wniosku o przyznanie pomocy zgodnie z art. 73 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne] na 2015 r. i którymi dysponuje w dniu określonym przez dane państwo członkowskie. Dzień ten przypada nie później niż ustalona w tym państwie członkowskim data zmiany wniosku o przyznanie pomocy.

Państwa członkowskie mogą jednak zastosować przynajmniej jedno z następujących ograniczeń w odniesieniu do liczby uprawnień do płatności, które mają być przydzielone:

aa) państwo członkowskie może zdecydować, że liczba uprawnień do płatności jest równa albo liczbie kwalifikujących się hektarów, które rolnik zgłosił zgodnie z art. 34 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 73/2009 w 2013 r., albo liczbie hektarów, o których mowa w akapicie pierwszym, zależnie od tego, która z tych liczb jest najniższa. W przypadku Chorwacji możliwość ta ma zastosowanie bez uszczerbku dla rozminowanych hektarów, w odniesieniu do których mają być przydzielone uprawnienia zgodnie z art. 17b ust. 4.

a)   w przypadku gdy łączna liczba kwalifikujących się hektarów, o których mowa w akapicie pierwszym, zgłoszonych w państwie członkowskim oznacza podwyższenie o ponad 35 % łącznej liczby kwalifikujących się hektarów zgłoszonych zgodnie z art. 35 rozporządzenia (WE) nr 73/2009 w 2009 r. lub – w przypadku Chorwacji – w 2013 r., państwa członkowskie mogą ograniczyć liczbę uprawnień do płatności, które mają być przydzielone w 2015 r., do minimalnego poziomu wynoszącego 135 % albo 145 % łącznej liczby hektarów zgłoszonych w 2009 r. lub – w przypadku Chorwacji – do łącznej liczby kwalifikujących się hektarów zgłoszonych w 2013 r., zgodnie z art. 35 rozporządzenia (WE) nr 73/2009.

Korzystając z tej możliwości, państwa członkowskie przydzielają rolnikom zmniejszoną liczbę uprawnień do płatności. Liczbę tę oblicza się przez zastosowanie proporcjonalnego zmniejszenia dodatkowej liczby kwalifikujących się hektarów zgłoszonych przez każdego rolnika w 2015 r. w porównaniu z liczbą kwalifikujących się hektarów w rozumieniu art. 34 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 73/2009, które rolnik ten zadeklarował w swoim wniosku o przyznanie pomocy w 2011 r. lub – w przypadku Chorwacji – w 2013 r., bez uszczerbku dla rozminowanych hektarów, w odniesieniu do których mają być przydzielone uprawnienia do płatności zgodnie z art. 17b ust. 4;

b)   państwo członkowskie może zdecydować o zastosowaniu – do celów ustalenia liczby uprawnień do płatności, które otrzymuje rolnik – współczynnika zmniejszenia w odniesieniu do tych kwalifikujących się hektarów, o których mowa w akapicie pierwszym, na które składają się trwałe użytki zielone zlokalizowane w obszarach o trudnych warunkach klimatycznych, zwłaszcza z powodu wysokości i innych ograniczeń naturalnych takich jak słaba jakość gleby, nachylenie terenu i zaopatrzenie w wodę.

c)   państwo członkowskie może zdecydować, że liczba uprawnień do płatności, które mają być przydzielone rolnikowi, jest równa liczbie kwalifikujących się hektarów, o których mowa w akapicie pierwszym, które nie były hektarami pokrytymi winnicami przed dniem określonym przez dane państwo członkowskie zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1122/2009 na rok składania wniosków 2013 lub hektarami gruntów ornych pod trwałą uprawą szklarniową

3.        W przypadku sprzedaży lub dzierżawy gospodarstwa rolnego lub jego części osoby fizyczne lub prawne spełniające warunki określone w ust. 1 mogą – podpisując umowę przed datą w 2015 r., która zostanie ustalona zgodnie z art. 78 lit. b) rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne] – przekazać prawo do otrzymania uprawnień do płatności ▌, o których mowa w ust. 1, jednemu rolnikowi lub większej ich liczbie, pod warunkiem że spełniają oni warunki określone w art. 9.

3a.      Państwo członkowskie może zdecydować o ustaleniu minimalnej wielkości przypadającej na gospodarstwo rolne, wyrażonej w kwalifikujących się hektarach, w odniesieniu do której można wystąpić o przydział uprawnień do płatności. Ta minimalna wielkość nie jest jednak wyższa niż progi określone w art. 10 ust. 1 akapit pierwszy lit. b) w związku z art. 10 ust. 1 akapit drugi.

3b.      Państwa członkowskie w stosownych przypadkach powiadomią Komisję o decyzjach, o których mowa w niniejszym artykule, do dnia 1 sierpnia 2014 r.

4.        Komisja w drodze aktów wykonawczych przyjmuje przepisy dotyczące wniosków o przydział uprawnień do płatności składanych w roku przydziału uprawnień do płatności, w przypadku gdy te uprawnienia do płatności nie mogą zostać jeszcze ostatecznie ustalone i gdy na przydział mają wpływ szczególne okoliczności. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 56 ust. 2.

Artykuł 22

Wartość uprawnień do płatności oraz dostosowanie

1.        W 2015 r. państwa członkowskie obliczą wartość jednostkową uprawnień do płatności, dzieląc stały odsetek pułapu krajowego, określonego w załączniku II dla każdego odnośnego roku, przez liczbę uprawnień do płatności w 2015 r. na szczeblu krajowym lub regionalnym, z wyłączeniem uprawnień przydzielonych z rezerwy krajowej lub z rezerwy regionalnej w 2015 r.

Stały odsetek, o którym mowa w akapicie pierwszym, oblicza się, dzieląc pułap krajowy lub regionalny ustanowiony na 2015 r. zgodnie z art. 19 lub 20 – po zastosowaniu liniowego zmniejszenia określonego w art. 23 ust. 1 lub, w stosownych przypadkach, w art. 23 ust. 2 – przez pułap krajowy na 2015 r. określony w załączniku II. Liczba uprawnień do płatności wyrażona jest jako liczba odpowiadająca liczbie hektarów.

2.        W drodze odstępstwa od metody obliczania, o której mowa w ust. 1, państwa członkowskie mogą różnicować wartość uprawnień do płatności w 2015 r., wyłączając uprawnienia przydzielone z rezerwy krajowej lub z rezerwy regionalnej w 2015 r., dla każdego odnośnego roku na podstawie ich początkowej wartości jednostkowej.

3.        Początkową wartość jednostkową uprawnień do płatności, o której mowa w ust. 2, określa się zgodnie z jedną z następujących metod:

a)   dzieląc stały odsetek płatności, które rolnik otrzymał na 2014 r. w ramach systemu płatności jednolitych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 73/2009, przed uwzględnieniem zmniejszeń i wykluczeń przewidzianych w tytule II rozdział 4 wspomnianego rozporządzenia, przez liczbę uprawnień do płatności, które mu przyznano na 2015 r., wyłączając uprawnienia przydzielone z rezerwy krajowej lub regionalnej w 2015 r. Ten stały odsetek oblicza się, dzieląc pułap systemu płatności podstawowej, który ma zostać ustalony zgodnie z art. 19 ust. 1 lub art. 20 ust. 2 niniejszego rozporządzenia na rok 2015, po zastosowaniu liniowego zmniejszenia przewidzianego w art. 23 ust. 1 lub, w stosownych przypadkach, w art. 23 ust. 2, przez kwotę płatności na rok 2014 w ramach systemu płatności jednolitej, przed uwzględnieniem zmniejszeń i wykluczeń;

b)   dzieląc stały odsetek wartości uprawnień, w tym szczególnych uprawnień, które rolnik posiadał w dniu złożenia swojego wniosku na 2014 r. w ramach systemu płatności jednolitych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 73/2009, przez liczbę uprawnień do płatności, które mu przyznano na 2015 r., wyłączając uprawnienia przydzielone z rezerwy krajowej lub regionalnej w 2015 r. Ten stały odsetek oblicza się, dzieląc pułap systemu płatności podstawowej, który ma zostać ustalony zgodnie z art. 19 ust. 1 lub art. 20 ust. 2 niniejszego rozporządzenia na rok 2015, po zastosowaniu liniowego zmniejszenia przewidzianego w art. 23 ust. 1 lub, w stosownych przypadkach, w art. 23 ust. 2, przez łączną kwotę wszystkich uprawnień, w tym uprawnień szczególnych, w danym państwie członkowskim w  2014 r. w ramach systemu płatności jednolitych. Na potrzeby niniejszej litery uważa się, że rolnik posiada uprawnienia do płatności w dniu złożenia swojego wniosku na 2014 r., jeżeli uprawnienia do płatności zostały mu przydzielone lub ostatecznie przekazane przed wymienionym terminem;

c)   dzieląc stały odsetek łącznej wartości pomocy, którą rolnik otrzymał na 2014 r. w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 73/2009 i na mocy artykułów 132, 133 i 133a rozporządzenia (WE) nr 73/2009 przed uwzględnieniem zmniejszeń i wykluczeń przewidzianych w tytule II rozdział 4 tego rozporządzenia, przez liczbę uprawnień do płatności przydzielonych mu w 2015 r., wyłączając uprawnienia przydzielone z rezerwy krajowej lub z rezerwy regionalnej w 2015 r. Ten stały odsetek oblicza się, dzieląc pułap systemu płatności podstawowej, który ma zostać ustalony zgodnie z art. 19 ust. 1 lub art. 20 ust. 2 niniejszego rozporządzenia na rok 2015, po zastosowaniu liniowego zmniejszenia przewidzianego w art. 23 ust. 1 lub, w stosownych przypadkach, w art. 23 ust. 2, przez łączną wartość pomocy przyznanej w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej i na mocy artykułów 132, 133 i 133a rozporządzenia (WE) nr 73/2009 na 2014 r. wewnątrz danego państwa członkowskiego lub regionu przed uwzględnieniem zmniejszeń i wykluczeń.

Państwa członkowskie, które zgodnie z art. 18 ust. 3 zdecydują się utrzymać swoje obecne uprawnienia do płatności, obliczają początkową wartość jednostkową uprawnienia do płatności, mnożąc wartość uprawnień przez stały odsetek. Ten stały odsetek oblicza się, dzieląc pułap systemu płatności podstawowej, który ma zostać ustalony zgodnie z art. 19 ust. 1 lub art. 20 ust. 2 niniejszego rozporządzenia na rok 2015, po zastosowaniu liniowego zmniejszenia przewidzianego w art. 23 ust. 1 lub, w stosownych przypadkach, w art. 23 ust. 2, przez kwotę płatności na rok 2014 w ramach systemu płatności jednolitych, przed uwzględnieniem zmniejszeń i wykluczeń.

Do celów obliczeń w akapicie pierwszym i drugim państwa członkowskie – pod warunkiem że w przypadku danych sektorów dobrowolne wsparcie związane z produkcją na podstawie tytułu IV niniejszego rozporządzenia nie jest stosowane – mogą również uwzględnić wsparcie przyznane na rok kalendarzowy 2014 w ramach jednego systemu lub większej ich liczby zgodnie z art. 52, art. 53 ust. 1, art. 68 ust. 1 lit. a) i  lit. b) rozporządzenia (WE) nr 73/2009 oraz, jedynie dla państw członkowskich, które stosowały system jednolitej płatności obszarowej przewidziany w rozporządzeniu (WE) nr 73/2009, zgodnie z art. 68 ust. 1 lit. c), art. 126, 127 i 129 tego rozporządzenia

Jeżeli jednak państwo członkowskie podjęło decyzję o stosowaniu dobrowolnego wsparcia powiązanego z produkcją na podstawie tytułu IV niniejszego rozporządzenia, może uwzględnić różnice między poziomem wsparcia przyznanego w roku kalendarzowym 2014 a poziomem wsparcia, które ma zostać przyznane zgodnie z tytułem IV niniejszego rozporządzenia, dla obliczania podwyższenia, o którym mowa w akapicie pierwszym, pod warunkiem że:

▐

(i)     dobrowolne wsparcie powiązane z produkcją na podstawie tytułu IV niniejszego rozporządzenia stosowane jest do sektora, któremu przyznano wsparcie w roku kalendarzowym 2014 zgodnie z art. 52, art. 53 ust. 1, art. 68 ust. 1 lit. a) i lit. b), oraz w odniesieniu do państw członkowskich, które stosowały system jednolitej płatności obszarowej, zgodnie z art. 68 ust. 1 lit. c), art. 126, 127 i 129 rozporządzenia (WE) nr 73/2009; oraz

(ii)    zmniejszono kwotę na jednostkę tego wsparcia w porównaniu z kwotą na jednostkę wsparcia w 2014 r.

4.        Do celów ust. 3 i ust. 5a na podstawie obiektywnych kryteriów państwo członkowskie może zdecydować, że w odniesieniu do sprzedaży lub przyznania lub wygaśnięcia całości lub części dzierżawy powierzchni użytków rolnych po dacie określonej na podstawie art. 35 lub art. 124 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 73/2009, jednak przed datą określoną na podstawie art. 26 niniejszego rozporządzenia – podwyższenie lub część podwyższenia wartości uprawnień do płatności, które zostałyby przyznane danemu rolnikowi, zwracane jest do rezerwy krajowej lub rezerwy regionalnej, jeżeli takie podwyższenie przyniosłoby rolnikowi nieuzasadnione zyski.

Takie obiektywne kryteria ustanawia się w sposób, który zapewnia równe traktowanie rolników oraz zapobiega zakłóceniom rynku i konkurencji; obejmują one co najmniej:

a)   minimalny okres dzierżawy;

b)   część otrzymanej płatności, którą zwraca się do rezerwy krajowej lub rezerwy regionalnej.

5.        Najpóźniej od roku składania wniosków 2019 wszystkie uprawnienia do płatności w danym państwie członkowskim lub – w przypadku stosowania art. 20 – w danym regionie mają jednakową wartość jednostkową.

▐

5a.      W drodze odstępstwa od ust. 5 państwa członkowskie mogą postanowić, że uprawnienia do płatności, których początkowa wartość jednostkowa obliczona zgodnie z ust. 3 jest niższa niż 90 % krajowej lub regionalnej wartości jednostkowej w roku 2019, zwiększą, najpóźniej za rok składania wniosków 2019, swoją wartość jednostkową co najmniej o jedną trzecią różnicy między swoją początkową wartością jednostkową a 90 % krajowej lub regionalnej wartości jednostkowej w 2019 r.

Państwa członkowskie mogą zadecydować o ustaleniu odsetka, o którym mowa w akapicie pierwszym, na poziomie wyższym niż 90 %, lecz nie wyższym niż 100 %.

Ponadto państwa członkowskie stanowią, że – najpóźniej za rok składania wniosków 2019 – żadne uprawnienie do płatności nie ma wartości jednostkowej niższej niż 60 % krajowej lub regionalnej wartości jednostkowej w 2019 r., chyba że wynikiem tego będzie maksymalny spadek powyżej progu procentowego, o którym mowa w ostatnim akapicie niniejszego ustępu, w państwach członkowskich stosujących ten próg. W tym przypadku minimalną wartość jednostkową ustala się na poziomie koniecznym do respektowania tego progu.

Krajową lub regionalną wartość jednostkową w 2019 r., o której mowa w akapitach pierwszym i trzecim, oblicza się, dzieląc stały odsetek pułapu krajowego ustalonego w załączniku II lub pułapu regionalnego, na rok kalendarzowy 2019, przez liczbę uprawnień do płatności w 2015 r., wyłączając uprawnienia przydzielone z rezerwy krajowej lub regionalnej w 2015 r. Ten stały odsetek oblicza się, dzieląc pułap systemu płatności podstawowej, który ma zostać ustalony zgodnie z art. 19 ust. 1 lub art. 20 ust. 2 na 2015 r., po zastosowaniu liniowego zmniejszenia przewidzianego w art. 23 ust. 1 lub, w stosownych przypadkach, w art. 23 ust. 2, przez pułap krajowy na 2015 r. ustalony w załączniku II lub przez pułap regionalny na 2015 r.

Pułapy regionalne, o których mowa w akapicie czwartym, wylicza się, biorąc stały odsetek pułapu krajowego ustalonego w załączniku II na 2019 r.. Ten stały odsetek wylicza się, dzieląc odpowiednie pułapy regionalne ustalone zgodnie z art. 20 ust. 2 przez pułap, który ma zostać ustalony zgodnie z art. 19 ust. 1 na 2015 r., po zastosowaniu liniowego zmniejszenia przewidzianego w art. 23 ust. 1, w przypadku zastosowania przepisów art. 20 ust. 2 akapit drugi.

Aby sfinansować wzrost wartości uprawnień do płatności, o których mowa w niniejszym ustępie, w przypadku uprawnień do płatności, których początkowa wartość jednostkowa jest wyższa od krajowej lub regionalnej wartości jednostkowej w 2019 r., różnica między ich początkową wartością jednostkową a ich krajową lub regionalną wartością jednostkową w 2019 r. zostanie zmniejszona na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów, które mają zostać określone przez państwa członkowskie. Takie kryteria mogą obejmować ustalenie maksymalnego zmniejszenia początkowej wartości jednostkowej o 30 %.

6.        Podczas stosowania ust. 2 przejście od początkowej wartości jednostkowej uprawnień do płatności ustanowionej zgodnie z ust. 3 i ich ostatecznej wartości jednostkowej w 2019 r. ustanowionej zgodnie z ust. 5 lub 5a przeprowadza się w równych etapach, począwszy od 2015 r. lub, w stosownych przypadkach, w odniesieniu do państw członkowskich, które zgodnie z art. 18 ust. 3 zdecydują się utrzymać swoje obecne uprawnienia do płatności – stosując etapy, co do których podjęto decyzje na szczeblu krajowym zgodnie z art. 63 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003. Aby zapewnić zgodność ze stałym odsetkiem pułapu krajowego ustalonym w załączniku II, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, na każdy rok, dostosowuje się wartość uprawnień do płatności o początkowej wartości jednostkowej wyższej niż średnia krajowa lub regionalna w 2019 r.

W 2015 r. państwa członkowskie poinformują rolników o wartości ich uprawnień do płatności obliczonej zgodnie z niniejszym artykułem dla każdego roku okresu objętego niniejszym rozporządzeniem.

7.        Państwa członkowskie powiadomią Komisję o decyzjach, o których mowa w niniejszym artykule, do dnia 1 sierpnia 2014 r.

8.        Dla Chorwacji wszelkie odniesienia w niniejszym artykule do rezerwy krajowej odczytuje się jako obejmujące specjalną krajową rezerwę na rozminowywanie, o której mowa w art. 17b niniejszego rozporządzenia.

           Ponadto kwotę pochodzącą ze specjalnej krajowej rezerwy na rozminowywanie odlicza się od pułapów systemu płatności podstawowej, o których mowa w ust. 1 akapit drugi, ust. 3 akapit pierwszy i drugi oraz w ust. 5a akapit czwarty i piąty.

Sekcja 2

Rezerwa krajowa lub rezerwy regionalne

Artykuł 23

Ustanowienie i wykorzystywanie rezerwy krajowej lub regionalnej

1.        Każde państwo członkowskie ustanawia rezerwę krajową. W tym celu w pierwszym roku stosowania systemu płatności podstawowej państwa członkowskie dokonują liniowego procentowego zmniejszenia pułapu dla systemu płatności podstawowej na szczeblu krajowym, aby utworzyć rezerwę krajową.▐

▐

2.        W drodze odstępstwa od ust. 1 państwa członkowskie stosujące art. 20 mogą ustanawiać rezerwy regionalne. W tym celu w pierwszym roku stosowania systemu płatności podstawowej państwa członkowskie dokonują liniowego procentowego zmniejszenia pułapu dla systemu płatności podstawowej na szczeblu regionalnym, o którym mowa w art. 20 ust. 2 akapit pierwszy, aby utworzyć rezerwę regionalną.

2a.      Zmniejszenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie może być wyższe niż 3 %, z wyjątkiem ewentualnej konieczności pokrycia potrzeb związanych z przydziałem określonych w ust. 4 lub w ust. 5 lit. a) na 2015 r. lub, w odniesieniu do państw członkowskich stosujących art. 28c, na pierwszy rok realizacji art. 28d.

3.        Państwa członkowskie przydzielają uprawnienia do płatności ze swoich rezerw krajowych lub z rezerw regionalnych zgodnie z obiektywnymi kryteriami oraz w sposób, który zapewnia równe traktowanie rolników oraz zapobiega zakłóceniom rynku i konkurencji.

3a.      Uprawnienia do płatności, o których mowa w ust. 3, przyznaje się wyłącznie rolnikom uprawnionym do otrzymania płatności bezpośrednich zgodnie z art. 9.

4.        Państwa członkowskie wykorzystują swoje rezerwy krajowe lub rezerwy regionalne, aby przydzielać uprawnienia do płatności – na zasadzie traktowania priorytetowego – młodym rolnikom i rolnikom rozpoczynającym działalność rolniczą.

▐

5.        Państwa członkowskie mogą wykorzystywać swoje rezerwy krajowe lub rezerwy regionalne, aby:

a)   przydzielać uprawnienia do płatności rolnikom, aby zapobiec porzucaniu gruntów, w tym na obszarach objętych programami restrukturyzacji lub rozwoju związanymi z daną formą interwencji publicznej▐, lub aby zrekompensować rolnikom określone niekorzystne warunki▐;

aa) przydzielać uprawnienia do płatności rolnikom, którzy nie mogli skorzystać z przydziału uprawnień do płatności na mocy niniejszego rozdziału na skutek działania siły wyższej lub okoliczności nadzwyczajnych;

ac) w państwach członkowskich stosujących art. 18 ust. 3 niniejszego rozporządzenia przydzielać uprawnienia do płatności rolnikom, których liczba kwalifikujących się hektarów zgłoszonych w 2015 r. zgodnie z art. 73 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne] i będących do ich dyspozycji w dniu określonym przez dane państwo członkowskie, który przypada nie później niż ustalona przez to państwo członkowskie data zmiany wniosku o przyznanie pomocy, jest wyższa niż liczba uprawnień do płatności ustanowionych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1782/2003 i z rozporządzeniem (WE) nr 73/2009, którą będą posiadali w dniu, który ma być określony zgodnie z art. 78 lit. b) rozporządzenia (UE) nr [...] [rozporządzenie horyzontalne];

b)   liniowo trwale podwyższyć wartość wszystkich uprawnień do płatności w ramach systemu płatności podstawowej na szczeblu krajowym lub regionalnym, jeżeli rezerwa krajowa lub rezerwa regionalna przekracza 0,5 % rocznego krajowego lub regionalnego pułapu systemu płatności podstawowej w danym roku, pod warunkiem że pozostały wystarczające kwoty na przydziały zgodnie z ust. 4 lit. a) niniejszego ustępu oraz ust. 7;

c)   zaspokajać roczne potrzeby zgodnie z art. 37 ust. 2 i art. 51 ust. 1.

Do celu niniejszego ustępu państwa członkowskie podejmują decyzję odnośnie do priorytetów rożnych wymienionych w nim rodzajów wykorzystania.

6.        Stosując ust. 4 i ust. 5 lit. a) i ac), państwa członkowskie ustanawiają wartość uprawnień do płatności przydzielanych rolnikom na podstawie średniej wartości krajowej lub regionalnej uprawnień do płatności w roku przydziału.

Średnią wartość krajową lub regionalną oblicza się, dzieląc pułap krajowy lub regionalny w wersji określonej zgodnie z art. 19 ust. 1 lub art. 20 ust. 2 w odniesieniu do roku przydziału, z wyłączeniem kwoty rezerwy krajowej lub regionalnej, przez liczbę przydzielonych uprawnień do płatności.

Państwa członkowskie określają kroki w celu stopniowych rocznych zmian wartości uprawnień do płatności przydzielonych z rezerwy krajowej lub regionalnej, uwzględniając zmiany pułapów dla systemu płatności podstawowej, o których mowa w art. 19 ust. 1 i art. 20 ust. 2, wynikające ze zmienności poziomu pułapów krajowych ustalonych w załączniku II.

7.        Jeżeli rolnik jest uprawniony do otrzymania uprawnień do płatności lub zwiększenia wartości istniejących uprawnień na mocy ostatecznego orzeczenia sądu lub wiążącego aktu administracyjnego właściwego organu państwa członkowskiego, otrzymuje on liczbę i wartość uprawnień do płatności określone we wspomnianym orzeczeniu lub akcie w dniu ustalonym przez państwo członkowskie. Jednak dzień ten nie może przypaść później niż ostateczny termin złożenia wniosku w ramach systemu płatności podstawowej, który następuje po dacie orzeczenia sądu lub aktu administracyjnego, z uwzględnieniem stosowania art. 25 i 26.

8.        Stosując ust. 4, ust. 5 lit. a) i ust. 7, państwa członkowskie mogą przydzielić nowe uprawnienia lub zwiększyć wartość jednostkową wszystkich istniejących uprawnień danego rolnika do średniej wartości krajowej lub regionalnej.

9.        Do celów niniejszego artykułu stosuje się następujące definicje:

a)   „młodzi rolnicy” oznaczają rolników spełniających warunki określone w art. 36 ust. 2 oraz, stosownie do przypadku, warunki, o których mowa w art. 36 ust. 7;

b)   „rolnicy rozpoczynający działalność rolniczą” oznaczają osoby fizyczne lub prawne, które w okresie 5 lat poprzedzających rozpoczęcie działalności rolniczej nie prowadziły żadnej działalności rolniczej we własnym imieniu i na własne ryzyko lub którzy nie sprawowali kontroli nad osobą prawną prowadzącą działalność rolniczą. W przypadku osoby prawnej osoby fizyczne, które sprawują kontrolę nad osobą prawną, nie mogły prowadzić żadnej działalności rolniczej we własnym imieniu i na własne ryzyko ani nie mogły sprawować kontroli nad osobą prawną prowadzącą działalność rolniczą w okresie pięciu lat poprzedzających rozpoczęcie działalności rolniczej przez osobę prawną.

Państwa członkowskie mogą dodać swoje własne obiektywne i niedyskryminujące kryteria kwalifikowalności w odniesieniu do tej kategorii rolników w zakresie posiadania odpowiednich umiejętności, doświadczenia lub wykształcenia.

Artykuł 24

Uzupełnianie rezerwy krajowej lub rezerwy regionalnej

1.        Rezerwa krajowa lub rezerwa regionalna jest uzupełniana kwotami wynikającymi z:

a)   uprawnień do płatności niezapewniających prawa do płatności w ciągu dwóch kolejnych lat z powodu stosowania:

(i)     art. 9;

(ii) art. 10 ust. 1;

(iii)  art. 11 ust. 4;

b)   liczby uprawnień do płatności odpowiadającej całkowitej liczbie uprawnień do płatności, które nie zostały aktywowane przez rolnika zgodnie z art. 25 w okresie dwóch kolejnych lat, z wyjątkiem przypadku działania siły wyższej lub okoliczności nadzwyczajnych. Do celu ustalenia, które z uprawnień posiadanych przez rolnika należy zwrócić do rezerwy krajowej lub regionalnej, w pierwszej kolejności uwzględnia się uprawnienia o najniższej wartości;

c)   uprawnień do płatności zwróconych dobrowolnie przez rolników;

d)   stosowania art. 22 ust. 4;

e)   niesłusznie przyznanych uprawnień do płatności zgodnie z art. 65 rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne];

f)    liniowego zmniejszenia wartości uprawnień do płatności na mocy systemu płatności podstawowej na szczeblu krajowym lub regionalnym, gdy rezerwa krajowa lub regionalna nie wystarcza do uwzględnienia przypadków, o których mowa w art. 23 ust. 7. Państwa członkowskie mogą, gdy uznają to za niezbędne, objąć liniowym zmniejszeniem również przypadki, o których mowa w art. 23 ust. 4.;

g)   stosowania art. 27 ust. 2b.

2.        Komisja – w drodze aktów wykonawczych – przyjmuje niezbędne środki dotyczące zwrotu nieaktywowanych uprawnień do płatności do rezerwy krajowej lub regionalnej. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 56 ust. 2.

Sekcja 3

Wdrożenie systemu płatności podstawowej

Artykuł 25

Aktywacja uprawnień do płatności

1.        Wsparcie w ramach systemu płatności podstawowej przyznaje się rolnikom▐ – w formie zgłoszenia zgodnie z art. 26 ust. 1 – po aktywacji uprawnienia do płatności na kwalifikujący się hektar w państwie członkowskim, w którym przyznano uprawnienie. Aktywowane uprawnienia do płatności zapewniają prawo do rocznej płatności określonych w nich kwot, bez uszczerbku dla stosowania dyscypliny finansowej, stopniowego zmniejszania i ograniczenia, liniowych zmniejszeń zgodnie z art. 7, art. 37 ust. 2 i art. 51 ust. 1 oraz dla stosowania art. 65 rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne].

2.        Do celów niniejszego tytułu „kwalifikujący się hektar” oznacza:

a)   każdą powierzchnię użytków rolnych gospodarstwa rolnego, w tym obszary, które w dniu 30 czerwca 2003 r. nie były utrzymane w dobrej kulturze rolnej w państwach członkowskich przystępujących do Unii w dniu 1 maja 2004 r., które w momencie przystąpienia zdecydowały się na stosowanie systemu jednolitej płatności obszarowej, wykorzystywaną do prowadzenia działalności rolniczej lub – jeżeli powierzchnię wykorzystuje się także do prowadzenia działalności pozarolniczej – wykorzystywaną głównie do prowadzenia działalności rolniczej; lub

b)   każdy obszar, który dawał prawo do płatności w 2008 r. w ramach systemu płatności jednolitych lub systemu jednolitej płatności obszarowej określonych, odpowiednio, w tytule III oraz IVa rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 i który:

(i)     nie jest już zgodny z definicją „kwalifikującego się hektara” na mocy lit. a) w wyniku wykonania dyrektywy 92/43/EWG, dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady▐[26] oraz dyrektywy 2009/147/WE; lub

(ii)    w okresie, w którym mają zastosowanie odnośne zobowiązania danego rolnika, jest zalesiony zgodnie z art. 31 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999 lub art. 43 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005 lub art. 23 rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie o rozwoju obszarów wiejskich] lub w ramach systemu krajowego, którego warunki są zgodne z art. 43 ust. 1, 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005 lub art. 23 rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie o rozwoju obszarów wiejskich]; lub

(iii)    w okresie, w którym mają zastosowanie odnośne zobowiązania danego rolnika, jest obszarem odłogowanym zgodnie z art. 22, 23 i 24 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999 lub art. 39 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005 i art. 29 rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie o rozwoju obszarów wiejskich].

Do celów akapitu pierwszego lit. a):

(i)   jeżeli powierzchnia użytków rolnych gospodarstwa rolnego wykorzystywana jest także do prowadzenia działalności pozarolniczej, powierzchnię tę uznaje się za wykorzystywaną głównie do prowadzenia działalności rolniczej, jeżeli jej prowadzenie nie jest znacząco utrudnione przez intensywność, charakter, okres trwania i harmonogram działalności pozarolniczej;

(ii) państwa członkowskie mogą sporządzić wykaz obszarów, które są wykorzystywane głównie do prowadzenia działalności pozarolniczej.

Państwa członkowskie ustalają kryteria wykonania akapitu drugiego na swoim terytorium.

Aby kwalifikować się do otrzymania pomocy, powierzchnie muszą być zgodne z definicją kwalifikującego się hektara przez cały rok kalendarzowy, z wyjątkiem przypadku działania siły wyższej lub okoliczności nadzwyczajnych.

Do celów ustalenia „kwalifikującego się hektara” państwa członkowskie, które zdecydują się uwzględnić hektary trwałych użytków zielonych, gdzie trawy i inne pastewne rośliny zielne tradycyjnie nie są roślinnością dominującą na obszarach wypasu, jak określono w art. 4 ust. 1 lit. h), mogą stosować współczynnik zmniejszenia, aby przekształcić te hektary w „kwalifikujące się hektary”.

3.        Powierzchnie wykorzystywane do produkcji konopi stanowią kwalifikujące się hektary jedynie, jeżeli stosowane odmiany zawierają maksymalnie 0,2 % tetrahydrokanabinolu.

Artykuł 26

Zgłoszenie kwalifikujących się hektarów

1.        Do celów aktywacji uprawnień do płatności określonej w art. 25 ust. 1 rolnik zgłasza działki, które odpowiadają kwalifikującym się hektarom powiązanym z każdym uprawnieniem do płatności. Z wyjątkiem przypadku działania siły wyższej lub okoliczności nadzwyczajnych działki te pozostają w posiadaniu rolnika w dniu określonym przez państwo członkowskie, który przypada nie później niż ustalona przez to państwo członkowskie data zmiany wniosku o przyznanie pomocy zgodnie z art. 73 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne].

2.      Państwa członkowskie w należycie uzasadnionych okolicznościach mogą zezwolić rolnikowi na zmianę jego zgłoszenia, pod warunkiem że zachowa on liczbę hektarów odpowiadającą co najmniej jego uprawnieniom do płatności oraz przestrzega warunków przyznawania płatności w ramach systemu płatności podstawowej dla odnośnej powierzchni.

Artykuł 27

Przekazywanie uprawnień do płatności

1.        Uprawnienia do płatności mogą zostać przekazane wyłącznie rolnikowi, który jest uprawniony do otrzymania płatności bezpośrednich zgodnie z art. 9, prowadzącemu działalność w tym samym państwie członkowskim, z wyjątkiem przekazania w drodze faktycznego lub przewidywanego dziedziczenia.

Jednak nawet w przypadku faktycznego lub przewidywanego dziedziczenia uprawnienia do płatności mogą być aktywowane wyłącznie w państwie członkowskim, w którym dane uprawnienia do płatności zostały przydzielone.

2.        W przypadku stosowania art. 20 ust. 1 uprawnienia do płatności mogą zostać przekazane lub aktywowane wyłącznie w obrębie tego samego regionu, z wyjątkiem przekazania w drodze faktycznego lub przewidywanego dziedziczenia. Jednak nawet w przypadku faktycznego lub przewidywanego dziedziczenia uprawnienia do płatności mogą być aktywowane wyłącznie w regionie, w którym dane uprawnienia do płatności zostały przydzielone.

2a.      Państwa członkowskie niestosujące art. 20 ust. 1 mogą postanowić, że uprawnienia do płatności mogą zostać przekazane lub aktywowane wyłącznie w obrębie jednego tego samego regionu, z wyjątkiem przekazania w drodze faktycznego lub przewidywanego dziedziczenia.

Regiony takie definiuje się na odpowiednim poziomie terytorialnym zgodnie z obiektywnymi kryteriami oraz w taki sposób, aby zapewnić równe traktowanie rolników oraz aby zapobiec zakłóceniom rynku i  konkurencji.

2b.      Jeżeli uprawnienia do płatności są przekazane bez gruntów, państwa członkowskie mogą, działając zgodnie z zasadami ogólnymi prawa Unii, podjąć decyzję o zwrocie części przekazanych uprawnień do płatności do rezerwy krajowej lub regionalnej lub o zmniejszeniu ich wartości jednostkowej na korzyść rezerwy krajowej lub regionalnej. Takie zmniejszenie można zastosować do jednego lub więcej rodzajów przekazania.

3.        Komisja – w drodze aktów wykonawczych – ustanawia warunki powiadamiania organów krajowych przez rolników o przekazaniu uprawnień do płatności oraz terminy, w których należy dokonywać takiego powiadamiania. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 56 ust. 2.

Artykuł 28

Przekazane uprawnienia

1.        Aby zagwarantować ochronę praw beneficjentów i wyjaśnić konkretne sytuacje, które mogą zaistnieć podczas stosowania systemu płatności podstawowej, Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania zgodnie z art. 55 aktów delegowanych dotyczących:

a)   przepisów dotyczących kwalifikowalności i dostępu rolników do systemu płatności podstawowej w przypadku dziedziczenia i przewidywanego dziedziczenia, dziedziczenia w trakcie dzierżawy, zmiany statusu prawnego lub nazwy, przekazania uprawnień do płatności oraz w przypadku połączenia lub podziału gospodarstwa rolnego i w przypadku stosowania klauzuli umownej, o której mowa w art. 21 ust. 3;

b)   przepisów dotyczących obliczania wartości i liczby uprawnień do płatności lub dotyczących podwyższenia lub zmniejszenia wartości uprawnień do płatności w związku z przydziałem uprawnień do płatności na podstawie dowolnego przepisu niniejszego tytułu, w tym:

(i)     możliwości określania tymczasowej wartości i liczby uprawnień do płatności lub tymczasowego zwiększenia uprawnień do płatności przydzielonych na podstawie wniosku rolnika,

(ii)    warunków określania tymczasowej i ostatecznej wartości oraz liczby uprawnień do płatności,

(iii)    przypadków, w których umowa sprzedaży lub umowa dzierżawy mogłyby mieć wpływ na przydział uprawnień do płatności;

c)   przepisów dotyczących ustanawiania i obliczania wartości i liczby uprawnień do płatności otrzymanych z rezerwy krajowej lub rezerw regionalnych;

d)   przepisów dotyczących modyfikacji wartości jednostkowej uprawnień do płatności w przypadku ułamkowych części uprawnień oraz w przypadku przeniesienia uprawnień do płatności, o którym mowa w art. 27 ust. 2b;

e)   kryteriów stosowania opcji w ramach art. 21 ust. 1 lit. a), b) i c);

ea) kryteriów stosowania ograniczeń w odniesieniu do liczby przydzielanych uprawnień do płatności, o których mowa w art. 21 ust. 2;

f)    kryteriów przydziału uprawnień do płatności na podstawie art. 23 ust. 4 i 5;

▐

ga) kryteriów ustalania współczynnika zmniejszenia, o którym mowa w art. 25 ust. 2 akapit piąty.

2.        Aby zapewnić należyte zarządzanie uprawnieniami do płatności, Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania zgodnie z art. 55 aktów delegowanych w odniesieniu do przepisów dotyczących treści zgłoszenia i wymogów dotyczących aktywacji uprawnień do płatności.

3.        W celu ochrony zdrowia publicznego Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania zgodnie z art. 55 aktów delegowanych w odniesieniu do przepisów uzależniających przyznanie płatności od wykorzystania kwalifikowanego materiału siewnego niektórych odmian konopi oraz ustanawiających procedurę określania odmian konopi i weryfikacji zawartości tetrahydrokanabinolu w konopiach, o której mowa w art. 25 ust. 3.

▌[Rozdział 1a przeniesiono]

Sekcja 4

System jednolitej płatności obszarowej

Artykuł 28c

System jednolitej płatności obszarowej

1.        Państwa członkowskie stosujące w 2014 r. system jednolitej płatności obszarowej ustanowiony w tytule V rozdział 2 rozporządzenia (WE) nr 73/2009 mogą zgodnie z warunkami określonymi w niniejszym rozporządzeniu nadal stosować ten system najpóźniej do dnia 31 grudnia 2020 r. Do dnia 1 sierpnia 2014 r. powiadomią Komisję o swojej decyzji i o ostatecznym terminie takiego stosowania.

Przez okres stosowania systemu jednolitej płatności obszarowej do tych państw członkowskich nie stosuje się przepisów sekcji 1, 2 i 3 niniejszego rozdziału, z wyjątkiem art. 20 ust. 1 akapit drugi, art. 20 ust. 5 i art. 25 ust. 2 i 3.

1a.      Jednolita płatność obszarowa przyznawana jest w ujęciu rocznym dla każdego kwalifikującego się hektara zgłoszonego przez rolnika zgodnie z art. 73 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne]. Jest ona obliczana każdego roku poprzez podzielenie rocznej puli środków finansowych ustanowionej zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu przez łączną liczbę kwalifikujących się hektarów zgłoszonych w odnośnym państwie członkowskim zgodnie z art. 73 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne].

1b.      W drodze odstępstwa od ust. 1a państwa członkowskie, które postanowią stosować art. 28d najpóźniej od dnia 1 stycznia 2018 r., mogą wykorzystywać w odniesieniu do okresu, podczas którego stosują ten artykuł, do 20 % rocznej puli środków finansowych, o której mowa w ust. 1a, aby zróżnicować jednolitą płatność obszarową na hektar.

Aby zróżnicować jednolitą płatność obszarową za hektar, państwa członkowskie uwzględniają wsparcie przyznane na rok kalendarzowy 2014 w ramach jednego systemu lub większej ich liczby zgodnie z art. 68 ust. 1 lit. a), b) i c), art. 126, 127 i 129 rozporządzenia (WE) nr 73/2009.

W przypadku Cypru pomoc może zostać zróżnicowana z uwzględnieniem pul środków finansowych przeznaczonych dla poszczególnych sektorów określonych w załączniku XVIIa do rozporządzenia (WE) nr 73/2009, zmniejszonych o wszelką pomoc przyznaną temu samemu sektorowi zgodnie z art. 28ca.

2.        Komisja – w drodze aktów wykonawczych – ustanawia dla każdego państwa członkowskiego stosującego system jednolitej płatności obszarowej roczne pułapy krajowe dla systemu jednolitej płatności obszarowej poprzez odjęcie kwot rocznych ustanowionych zgodnie z art. 28h, 33, 35, 37 i 39 od rocznych pułapów krajowych ustanowionych w załączniku II. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 56 ust. 2.

3.      Z wyjątkiem przypadku działania siły wyższej lub okoliczności nadzwyczajnych hektary, o których mowa w ust. 1a, pozostają w posiadaniu rolnika w dniu określonym przez państwo członkowskie, który przypada nie później niż ustalona przez to państwo członkowskie data zmiany wniosku o przyznanie pomocy, o której mowa w art. 73 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne].

4.      Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania zgodnie z art. 55 aktów delegowanych w odniesieniu do przepisów dotyczących kwalifikowalności i dostępu rolników do systemu jednolitej płatności obszarowej.

Artykuł 28ca

Przejściowa pomoc krajowa

1.        Państwa członkowskie stosujące system jednolitej płatności obszarowej zgodnie z art. 28c mogą podjąć decyzję o przyznaniu przejściowej pomocy krajowej w latach 2015–2020.

2.        Przejściowa pomoc krajowa może zostać przyznana rolnikom z sektorów, dla których ta pomoc lub – w przypadku Bułgarii i Rumunii – uzupełniające krajowe płatności bezpośrednie, zostały przyznane w 2013 r.

3.        Warunki przyznania pomocy są identyczne do tych, które obowiązywały w odniesieniu do przyznawania płatności zgodnie z art. 132 ust. 7 lub art. 133a rozporządzenia (WE) nr 73/2009 w odniesieniu do 2013 r., z wyjątkiem zmniejszenia płatności stosowanego w związku z modulacją zgodnie z art. 7 i 10 tego rozporządzenia.

4.        Łączna kwota pomocy, która może zostać przyznana rolnikom w którymkolwiek z sektorów, o których mowa w ust. 2, ograniczona jest następującym odsetkiem pul środków finansowych przeznaczonych dla poszczególnych sektorów i zatwierdzonych przez Komisję zgodnie z art. 132 ust. 7 lub z art. 133a ust. 5 rozporządzenia Rady nr 73/2009 w 2013 r.:

-          75 % w 2015 r.

-          70 % w 2016 r.

-          65 % w 2017 r.

-          60 % w 2018 r.

-          55 % w 2019 r.

-          50 % w 2020 r.

W przypadku Cypru odsetek ten wyliczany jest na podstawie pul środków finansowych przeznaczonych dla poszczególnych sektorów określonych w załączniku XVIIa do rozporządzenia (WE) nr 73/2009.

5.        Ustępy 2 i 3 nie mają zastosowania do Cypru.

6.        Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o decyzjach, o których mowa w ust. 1, najpóźniej do dnia 31 marca każdego roku. Powiadomienie zawiera następujące elementy:

a)   pulę środków finansowych dla poszczególnych sektorów;

b)        w stosownych przypadkach maksymalną wielkość przejściowej pomocy krajowej.

7.        Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję – na podstawie obiektywnych kryteriów i w granicach limitów ustalonych zgodnie z ust. 4 – w sprawie kwot przejściowej pomocy krajowej, która ma zostać przyznana.

Sekcja 5

Wdrożenie systemu płatności podstawowej w państwach członkowskich, które zastosowały system jednolitej płatności obszarowej

Artykuł 28d

Wprowadzenie systemu płatności podstawowej w państwach członkowskich, które zastosowały

system jednolitej płatności obszarowej

O ile przepisy niniejszej sekcji nie stanowią inaczej, niniejszy tytuł stosuje się do państw członkowskich, które zastosowały system jednolitej płatności obszarowej przewidziany w niniejszym rozdziale sekcja 4.

Art. 21 i 22 nie mają zastosowania.

Artykuł 28e

Pierwszy przydział uprawnień do płatności

1.        Uprawnienia do płatności przydziela się rolnikom uprawnionym do otrzymania płatności bezpośrednich zgodnie z art. 9, jeżeli zwrócą się oni o przydział uprawnień do płatności w ramach systemu płatności podstawowej przed terminem, który zostanie określony zgodnie z art. 78 lit. b) rozporządzenia (UE) nr … [rozporządzenie horyzontalne] w pierwszym roku wdrażania systemu płatności podstawowej, z wyjątkiem przypadku działania siły wyższej lub okoliczności nadzwyczajnych. Uprawnienia przydziela się rolnikom, którzy byli uprawnieni do otrzymywania płatności przed zastosowaniem jakichkolwiek zmniejszeń lub wykluczeń określonych w tytule II rozdział 4 rozporządzenia (WE) nr 73/2009, w odniesieniu do wniosku o przyznanie pomocy dotyczącego płatności bezpośrednich lub przejściowego wsparcia krajowego lub uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich lub – w przypadku Cypru – pomocy państwa, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 73/2009 na 2013 r.

Państwa członkowskie mogą ponadto przydzielić uprawnienia do płatności rolnikom, którzy na 2013 r. nie otrzymali płatności w odniesieniu do wniosku o przyznanie pomocy, o którym mowa w akapicie pierwszym, i którzy do dnia określonego przez dane państwo członkowskie zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1122/2009 na rok składania wniosków 2013 posiadali wyłącznie grunty rolne, które w dniu 30 czerwca 2003 r. nie były utrzymane w dobrej kulturze rolnej, o czym mowa w art. 124 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 73/2009.

2.  Z wyjątkiem przypadku działania siły wyższej lub okoliczności nadzwyczajnych liczba uprawnień do płatności przydzielonych rolnikowi w pierwszym roku wdrażania systemu płatności podstawowej jest równa liczbie kwalifikujących się hektarów, które rolnik zgłasza w swoim wniosku o przyznanie pomocy zgodnie z art. 73 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne] na pierwszy rok stosowania systemu płatności podstawowej i którymi dysponuje w dniu określonym przez dane państwo członkowskie przypadającym nie później niż ustalona w tym państwie członkowskim data zmiany wniosku o przyznanie pomocy.

3.        Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania zgodnie z art. 55 aktów delegowanych w celu ustanowienia dalszych przepisów dotyczących wprowadzenia systemu płatności podstawowej w państwach członkowskich, które zastosowały system jednolitej płatności obszarowej.

4.        Komisja – w drodze aktów wykonawczych – przyjmuje przepisy dotyczące wniosków o przydział uprawnień do płatności składanych w roku przydziału uprawnień do płatności, w przypadku gdy te uprawnienia do płatności nie mogą być jeszcze ostatecznie ustalone i gdy na przydział mają wpływ szczególne okoliczności.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 56 ust. 2.

Artykuł 28f

Wartość uprawnień do płatności

1.        W pierwszym roku wdrażania systemu płatności podstawowej państwa członkowskie obliczają wartość jednostkową uprawnień do płatności, dzieląc stały odsetek pułapu krajowego określonego w załączniku II dla każdego odnośnego roku przez liczbę uprawnień do płatności w pierwszym roku wdrażania systemu płatności podstawowej, z wyłączeniem uprawnień przydzielonych z rezerwy krajowej lub regionalnej.

Stały odsetek, o którym mowa w akapicie pierwszym, oblicza się, dzieląc pułap krajowy lub regionalny ustanowiony na pierwszy rok wdrażania systemu płatności podstawowej zgodnie z art. 19 lub 20 – po zastosowaniu liniowego zmniejszenia przewidzianego w art. 23 ust. 1 lub, w stosownych przypadkach, w art. 23 ust. 2 – przez pułap krajowy określony w załączniku II w odniesieniu do pierwszego roku wdrażania systemu płatności podstawowej. Liczba uprawnień do płatności wyrażona jest jako liczba odpowiadająca liczbie hektarów.

2.      W drodze odstępstwa od metody obliczania, o której mowa w ust. 1, państwa członkowskie mogą różnicować wartość uprawnień do płatności w pierwszym roku wdrażania systemu płatności podstawowej, wyłączając uprawnienia przydzielone z rezerwy krajowej lub regionalnej, dla każdego odnośnego roku, na podstawie ich początkowej wartości jednostkowej.

3.        Początkową wartość jednostkową uprawnień do płatności, o których mowa w ust. 2, określa się, dzieląc stały odsetek łącznej wartości pomocy, z wyłączeniem pomocy na podstawie art. 28g, 29, 34 i 36 oraz tytułu IV, którą rolnik ten otrzymał zgodnie z niniejszym rozporządzeniem na rok kalendarzowy bezpośrednio poprzedzający przejście do systemu płatności podstawowej przed zastosowaniem art. 65 rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne], przez liczbę uprawnień do płatności przydzielonych mu w pierwszym roku wdrażania systemu płatności podstawowej, wyłączając uprawnienia przydzielone z rezerwy krajowej lub regionalnej. Ten stały odsetek wylicza się, dzieląc pułap systemu płatności podstawowej, który ma zostać ustalony zgodnie z art. 19 ust. 1 lub art. 20 ust. 2 niniejszego rozporządzenia na pierwszy rok wdrażania systemu płatności podstawowej, po zastosowaniu liniowego zmniejszenia przewidzianego w art. 23 ust. 1 lub, w stosownych przypadkach, w art. 23 ust. 2, przez łączną wartość pomocy, z wyłączeniem pomocy na podstawie art. 28g, 29, 34 i 36 oraz tytułu IV na rok kalendarzowy bezpośrednio poprzedzający przejście do systemu płatności podstawowej w danym państwie członkowskim lub regionie, przed zastosowaniem art. 65 rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne].

4.      Stosując ust. 2, państwa członkowskie – działając zgodnie z ogólnymi zasadami prawa Unii – dążą do zbliżenia wartości uprawnień do płatności na szczeblu krajowym lub regionalnym. W tym celu do dnia 1 sierpnia roku poprzedzającego przejście do systemu płatności podstawowej państwa członkowskie określają działania, jakie należy podjąć, i metodę obliczania, która będzie stosowana, oraz powiadamiają o nich Komisję. Działania te obejmują stopniowe roczne zmiany początkowej wartości jednostkowej uprawnień do płatności, o których mowa w ust. 3, zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami, począwszy od pierwszego roku wdrażania systemu płatności podstawowej. W pierwszym roku wdrażania systemu płatności podstawowej państwa członkowskie informują rolników o wartości ich uprawnień obliczonej zgodnie z niniejszym artykułem dla każdego roku okresu objętego niniejszym rozporządzeniem.

5.      Do celów ust. 3 na podstawie obiektywnych kryteriów państwo członkowskie może zdecydować, że w odniesieniu do sprzedaży lub przyznania lub wygaśnięcia całości lub części dzierżawy powierzchni użytków rolnych po dacie określonej na podstawie art. 28c ust. 3, jednak przed datą określoną na podstawie art. 26 – podwyższenie lub część podwyższenia wartości uprawnień do płatności, które zostałyby przydzielone danemu rolnikowi, zwracane jest do rezerwy krajowej lub regionalnej, jeżeli takie zwiększenie przyniosłoby rolnikowi nieuzasadnione zyski.

Takie obiektywne kryteria ustanawia się w sposób, który zapewnia równe traktowanie rolników oraz zapobiega zakłóceniom rynku i konkurencji; obejmują one co najmniej:

a)   minimalny okres dzierżawy;

b)   część otrzymanej płatności, którą zwraca się do rezerwy krajowej lub regionalnej.

ROZDZIAŁ 1a [przeniesiony w to miejsce]

Płatność redystrybucyjna

Artykuł 28g

Przepisy ogólne

1.        Państwa członkowskie mogą do dnia 1 sierpnia każdego roku postanowić o przyznaniu od kolejnego roku corocznej płatności rolnikom, którzy są uprawnieni do otrzymywania płatności na mocy systemu płatności podstawowej, o którym mowa w rozdziale 1, lub na mocy systemu jednolitej płatności obszarowej, o którym mowa w sekcji 4.

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o swojej decyzji w terminie, o którym mowa w akapicie pierwszym.

2.        Państwa członkowskie, które postanowiły stosować system płatności podstawowej na szczeblu regionalnym zgodnie z art. 20, mogą zastosować płatność, o której mowa w niniejszym rozdziale, na szczeblu regionalnym.

3.        Bez uszczerbku dla stosowania dyscypliny finansowej, stopniowego zmniejszania i ograniczenia, liniowych zmniejszeń zgodnie z art. 7 oraz stosowania art. 65 rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne], płatność, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, przydzielana jest co roku po aktywowaniu przez rolnika uprawnień do płatności lub po zgłoszeniu przez rolnika kwalifikujących się hektarów na mocy systemu jednolitej płatności obszarowej.

4.        Płatność, o której mowa w ust. 1, wyliczana jest co roku przez państwa członkowskie poprzez pomnożenie kwoty, którą ustala państwo członkowskie i która nie przekracza 65 % średniej krajowej lub regionalnej płatności na hektar, przez liczbę uprawnień do płatności, które rolnik aktywował zgodnie z art. 26 ust. 1, lub przez sumę kwalifikujących się hektarów zgłoszonych przez rolnika na mocy systemu jednolitej płatności obszarowej. Liczba takich uprawnień do płatności lub hektarów nie przekracza 30 hektarów lub średniego rozmiaru gospodarstw rolnych ustalonego w załączniku VI, jeżeli ten średni rozmiar jest większy niż 30 hektarów w odnośnym państwie członkowskim.

O ile górne limity ustalone w akapicie pierwszym są przestrzegane, państwa członkowskie mogą ustalić na szczeblu krajowym gradację w odniesieniu do liczby hektarów ustalanej zgodnie z tym akapitem, która będzie stosowana w ten sam sposób do wszystkich rolników.

Krajowa średnia płatność na hektar, o której mowa w akapicie pierwszym, jest ustalana przez państwa członkowskie na podstawie krajowego pułapu ustalonego w załączniku II na rok kalendarzowy 2019 oraz liczby kwalifikujących się hektarów zgłoszonej zgodnie z art. 26 lub na mocy systemu jednolitej płatności obszarowej w 2015 r.

Regionalna średnia płatność na hektar, o której mowa w akapicie pierwszym, ustalana jest przez państwa członkowskie na podstawie części pułapu krajowego ustalonego w załączniku II na rok kalendarzowy 2019 oraz liczby kwalifikujących się hektarów, zgłoszonej zgodnie z art. 26 w 2015 r. w danym regionie. Dla każdego regionu wspomnianą część oblicza się, dzieląc odpowiedni pułap ustanowiony zgodnie z art. 20 ust. 2 przez pułap określony zgodnie z art. 19 ust. 1 po zastosowaniu liniowego zmniejszenia przewidzianego w art. 23 ust. 1 w przypadku niestosowania art. 23 ust. 2.

5.        Państwa członkowskie zapewniają, by rolnicy, w stosunku do których ustalono, że, na dzień 19 października 2011 r., podzielili swoje gospodarstwo wyłącznie w celu skorzystania z tej płatności redystrybucyjnej, nie otrzymali żadnych płatności. Ma to również zastosowanie do rolników, których gospodarstwa są wynikiem takiego podziału.

6.        W przypadku osoby prawnej lub grupy osób fizycznych lub prawnych państwa członkowskie mogą stosować maksymalną liczbę uprawnień do płatności lub hektarów, o których mowa w ust. 4 niniejszego artykułu, na szczeblu członków tych osób prawnych lub grup, gdy prawo krajowe przewiduje dla indywidualnych członków prawa i obowiązki porównywalne do praw i obowiązków rolników indywidualnych mających status rolników, którzy kierują gospodarstwem, w szczególności, jeżeli chodzi o ich status gospodarczy, społeczny i podatkowy, pod warunkiem że przyczynili się oni do umocnienia struktur rolnych zainteresowanych osób prawnych lub zainteresowanych grup.

Artykuł 28h

Przepisy finansowe

1.        W celu sfinansowania płatności, o której mowa w niniejszym rozdziale, państwa członkowskie mogą wykorzystać przed upływem terminu, o którym mowa w art. 28g ust. 1, do 30 % rocznego pułapu krajowego określonego w załączniku II. Przed upływem tego terminu powiadamiają o każdej takiej decyzji Komisję.

2.        Na podstawie odsetka pułapu krajowego, który ma zostać wykorzystany przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 1, Komisja co roku – w drodze aktów wykonawczych – określa odpowiednie pułapy dla omawianej płatności. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 56 ust. 2.

ROZDZIAŁ 2

Płatność z tytułu praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska

Artykuł 29

Przepisy ogólne

1.        Na wszystkich kwalifikujących się hektarach w rozumieniu art. 25 ust. 2 rolnicy uprawnieni do płatności w ramach systemu płatności podstawowej lub systemu jednolitej płatności obszarowej przestrzegają praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska, o których mowa w ust. 1a, lub praktyk równoważnych, o których mowa w ust. 1b.

1a.      Praktyki rolnicze korzystne dla klimatu i środowiska są następujące:

▐

a)    dywersyfikacja upraw;

b)         utrzymywanie istniejących trwałych użytków zielonych ▐; oraz

c)         utrzymywanie na powierzchni użytków rolnych obszaru proekologicznego.

1b.      Równoważne praktyki to praktyki obejmujące podobne praktyki, które skutkują równoważnym lub większym – w porównaniu do jednej lub kilku praktyk, o których mowa w ust. 1a – poziomem korzyści dla klimatu i środowiska. Te równoważne praktyki i praktyki, o których mowa w ust. 1a, którym są one równoważne, wymienione są w załączniku VIa i są objęte:

a)   zobowiązaniami podjętymi zgodnie z art. 39 ust. 2 rozporządzenia nr 1698/2005 lub art. 29 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr [… ] [rozporządzenie o rozwoju obszarów wiejskich];

b)   krajowymi lub regionalnymi systemami certyfikacji środowiskowej, w tym certyfikacjami przestrzegania krajowego ustawodawstwa w zakresie środowiska, wykraczającymi poza odpowiednie normy obowiązkowe ustanowione zgodnie z tytułem VI rozdział I rozporządzenia (UE) nr [… ] [rozporządzenie horyzontalne], które zmierzają do osiągnięcia celów odnoszących się do jakości gleby i wody, różnorodności biologicznej, zachowania krajobrazu oraz łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej. Te systemy certyfikacji mogą obejmować praktyki wymienione w załączniku VIa, praktyki, o których mowa w ust. 1a, lub ich kombinację.

Równoważne praktyki, o których mowa w niniejszym ustępie, nie są przedmiotem podwójnego finansowania.

1c.      Państwa członkowskie mogą postanowić, w stosownych przypadkach na szczeblu regionalnym, o ograniczeniu możliwości wyboru przez rolników opcji, o których mowa w ust. 1b.

1d.      Państwa członkowskie mogą postanowić, w stosownych przypadkach na szczeblu regionalnym, że rolnicy wykonują wszystkie swoje odpowiednie zobowiązania na mocy ust. 1 zgodnie z krajowymi lub regionalnymi systemami certyfikacji, o których mowa w ust. 1b lit. b).

1da.    Z zastrzeżeniem decyzji państw członkowskich, o których mowa w ust. 1c i 1d, rolnik może wykorzystać jedną lub więcej spośród praktyk, o których mowa w ust. 1b lit. a), jedynie, jeżeli praktyki te w pełni zastępują odnośne praktyki, o których mowa w ust. 1a. Rolnik może wykorzystać systemy certyfikacji, o których mowa w ust. 1b lit. b), jedynie, jeżeli obejmują one całe zobowiązanie, o którym mowa w ust. 1.

1e.      Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o swoich decyzjach, o których mowa w ust. 1c i 1d, i o konkretnych zobowiązaniach lub systemach certyfikacji, które zamierzają stosować jako równoważne praktyki w rozumieniu ust. 1b. Komisja ocenia, czy praktyki zawarte w konkretnych zobowiązaniach lub systemach certyfikacji są objęte wykazem w załączniku VIa, a jeżeli uzna, że tak nie jest, powiadamia odpowiednio dane państwa członkowskie w drodze aktu wykonawczego bez stosowania procedury, o której mowa w art. 56 ust. 2 lub 3. Jeżeli Komisja powiadomi dane państwo członkowskie, że praktyki nie są objęte wykazem w załączniku VIa, wtedy to państwo członkowskie nie stosuje konkretnych zobowiązań lub systemów certyfikacji, których dotyczy powiadomienie Komisji, jako równoważnych praktyk w rozumieniu ust. 1b.

1f.       Procedury i harmonogramy przedkładania takich powiadomień ustala Komisja w drodze aktu wykonawczego, który ma być przyjęty zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 56 ust. 2.

2.        Nie naruszając przepisów ust. 3 i 4 niniejszego artykułu i bez uszczerbku dla stosowania dyscypliny finansowej, zmniejszeń liniowych zgodnie z art. 7 oraz art. 65 rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne], państwa członkowskie przyznają płatność, o której mowa w niniejszym rozdziale, rolnikom przestrzegającym tych spośród praktyk, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, które mają w ich przypadku zastosowanie, oraz w zależności od przestrzegania przez nich art. 30, 31 i 32.

Płatność ta stanowi płatność roczną na kwalifikujący się hektar zgłoszony zgodnie z art. 26 ust. 1 lub – w państwach członkowskich stosujących art. 28c – płatność roczną na kwalifikujący się hektar zgłoszony w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej, której kwotę oblicza się rocznie, dzieląc kwotę wynikającą ze stosowania art. 33 przez łączną liczbę kwalifikujących się hektarów zgłoszonych zgodnie z art. 26 ust. 1 w odnośnym państwie członkowskim lub regionie lub – w państwach członkowskich stosujących art. 28c – przez łączną liczbę kwalifikujących się hektarów zgłoszonych w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej.

W drodze odstępstwa od akapitu drugiego państwa członkowskie, które postanowią zastosować art. 22 ust. 2, mogą zdecydować o przyznaniu płatności, o której mowa w niniejszym ustępie, w postaci odsetka łącznej sumy uprawnień, które rolnik aktywował zgodnie z art. 26 ust. 1 na każdy odpowiedni rok.

Dla każdego roku i każdego państwa członkowskiego lub regionu odsetek, o którym mowa w  akapicie trzecim, oblicza się, dzieląc kwotę wynikającą ze stosowania art. 33 przez łączną wartość wszystkich uprawnień do płatności aktywowanych zgodnie z art. 26 ust. 1 w danym państwie członkowskim lub regionie.

3.        Rolnicy, których gospodarstwa rolne całkowicie lub częściowo leżą na obszarach objętych dyrektywą 92/43/EWG, dyrektywą 2000/60/WE lub dyrektywą 2009/147/WE, są uprawnieni do płatności, o której mowa w niniejszym rozdziale, pod warunkiem że przestrzegają praktyk, o których mowa w niniejszym rozdziale, w zakresie, w jakim praktyki te są w danym gospodarstwie rolnym zgodne z celami wymienionych dyrektyw.

4.        Rolnicy spełniający wymogi określone w art. 29 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 w odniesieniu do rolnictwa ekologicznego są tym samym uprawnieni do płatności, o której mowa w niniejszym rozdziale.

W odniesieniu do rolnictwa ekologicznego akapit pierwszy ma zastosowanie wyłącznie do jednostek gospodarstwa rolnego wykorzystywanych do produkcji ekologicznej zgodnie z art. 11 rozporządzenia (WE) nr 834/2007.

▌

6.        Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 55 w celu:

a)     dodania równoważnych praktyk do wykazu zawartego w załączniku VIa;

b)     ustanowienia właściwych wymogów mających zastosowanie do krajowych lub regionalnych systemów certyfikacji, o których mowa w ust. 1b lit. b), w tym poziomu gwarancji, jakie systemy te mają zapewniać;

c)      ustanowienia szczegółowych zasad obliczania kwoty, o której mowa w art. 29 ust. 6 rozporządzenia (UE) [rozporządzenie o rozwoju obszarów wiejskich] w odniesieniu do praktyk, o których mowa w sekcji I pkt 3 i 4 oraz w sekcji III pkt 7 załącznika VIa, oraz wszelkich dalszych równoważnych praktyk dodanych do tego załącznika zgodnie z lit. a) niniejszego ustępu, w odniesieniu do których potrzebne jest konkretne obliczenie, aby uniknąć podwójnego finansowania.

7.        Komisja – w drodze aktów wykonawczych – przyjmuje przepisy dotyczące procedury powiadomień i oceny przeprowadzanej przez Komisję, o których mowa w ust. 1e.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 56 ust. 2.

Artykuł 30

Dywersyfikacja upraw

1.        Jeżeli grunty orne rolnika obejmują od 10 do 30 hektarów i nie są w całości objęte ▌uprawami rosnącymi w wodzie przez znaczną część roku lub przez znaczną część cyklu uprawowego, na gruntach tych występują co najmniej dwie różne uprawy. Uprawa główna nie przekracza 75 % tych gruntów ornych.

Jeżeli grunty orne rolnika obejmują ponad 30 hektarów i nie są w całości objęte uprawami rosnącymi w wodzie przez znaczną część roku lub przez znaczną część cyklu uprawowego, na gruntach tych występują co najmniej trzy różne uprawy. Uprawa główna nie zajmuje więcej niż 75 % tych gruntów ornych, a dwie uprawy główne łącznie nie zajmują więcej niż 95 % tych gruntów ornych.

Bez uszczerbku dla liczby upraw wymaganych zgodnie z akapitem pierwszym i drugim niniejszego ustępu maksymalne progi w nich określone nie mają zastosowania, gdy trawa lub inne pastewne rośliny zielne lub grunt ugorowany zajmują więcej niż 75 % gruntów ornych. W tym przypadku główna uprawa na pozostałym obszarze gruntów ornych nie zajmuje więcej niż 75 % tego pozostałego gruntu ornego, z wyjątkiem przypadku, gdy ten pozostały obszar jest pokryty trawą lub innymi pastewnymi roślinami zielnymi lub stanowi grunt ugorowany.

1a.      Ustęp 1 nie dotyczy gospodarstw:

a)   w których ponad 75 % gruntów ornych jest użytkowanych do produkcji traw lub innych pastewnych roślin zielnych, jest ugorowane lub jest połączeniem tych użytkowań, pod warunkiem że grunty orne nieobjęte tymi użytkowaniami nie przekraczają 30 hektarów;

b)   w których ponad 75 % kwalifikującej się powierzchni użytków rolnych stanowią trwałe użytki zielone, wykorzystywane do produkcji traw lub innych pastewnych roślin zielnych lub upraw rosnących w wodzie przez znaczną część roku lub przez znaczną część cyklu uprawowego, lub jest połączeniem tych zastosowań, pod warunkiem że grunty orne nieobjęte tymi zastosowaniami nie przekraczają 30 hektarów;

c)   w których ponad 50 % obszarów w ramach zgłoszonych gruntów ornych nie zostało zgłoszonych przez danego rolnika w jego wniosku o pomoc za poprzedni rok oraz – na podstawie porównania geoprzestrzennych wniosków o pomoc, wszystkie grunty orne uprawiane są przy wykorzystaniu innej uprawy w porównaniu z uprawą w poprzednim roku kalendarzowym;

d)   które są położone na obszarach na północ od 62. równoleżnika lub niektórych obszarach przyległych. Jeżeli grunty orne takiego gospodarstwa rolnego obejmują ponad 10 hektarów, na gruntach tych występują co najmniej dwie różne uprawy. Żadna z tych upraw nie przekracza 75 % gruntów ornych, z wyjątkiem przypadków, w których uprawa główna to trawy lub inne pastewne rośliny zielne lub grunty ugorowane.

1b.      Do celów niniejszego artykułu „uprawa” oznacza uprawianie dowolnego z różnych rodzajów zdefiniowanych w klasyfikacji botanicznej upraw lub uprawianie dowolnego gatunku w przypadku Brassicaceae, Solanaceae i Cucurbitaceae, a także grunt ugorowany oraz trawę lub inne pastewne rośliny zielne. Uprawy ozime i uprawy jare uważa się jednak za odrębne, nawet jeśli należą do tego samego rodzaju.

2.        Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 55 w celu:

a)   uznania innych rodzajów i gatunków niż te, o których mowa w ust. 1b niniejszego artykułu; oraz

b)   ustanawiania ▌przepisów dotyczących stosowania dokładnego obliczania proporcji różnych upraw.

Artykuł 31

Trwałe użytki zielone

1.        Państwa członkowskie wyznaczają trwałe użytki zielone, które są wrażliwe pod względem środowiskowym w obszarach objętych dyrektywami 92/43/EWG lub 2009/147/WE i które wymagają ścisłej ochrony, aby spełnić cele przedmiotowych dyrektyw, w tym jeżeli chodzi o gleby torfowe i tereny podmokłe w tych obszarach.

Państwa członkowskie mogą w celu zapewnienia ochrony wartościowych pod względem ekologicznym trwałych użytków zielonych postanowić o określeniu dalszych obszarów wrażliwych pod względem środowiskowym usytuowanych poza obszarami objętymi dyrektywami 92/43/EWG lub 2009/147/WE, w tym trwałych użytków zielonych na glebach zasobnych w węgiel.

Rolnicy nie przekształcają ani nie zaorywują trwałych użytków zielonych usytuowanych na obszarach wyznaczonych przez państwa członkowskie na podstawie akapitu pierwszego oraz, w stosownych przypadkach, akapitu drugiego.

▌

2.        ▌Państwa członkowskie zapewniają, by udział gruntu objętego trwałymi użytkami zielonymi w stosunku do łącznej powierzchni użytków rolnych zgłoszonej przez rolników zgodnie z art. 73 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne] nie zmniejszył się o więcej niż 5 % w porównaniu ze wskaźnikiem referencyjnym ustanowionym przez państwa członkowskie w 2015 r., będącym wynikiem dzielenia powierzchni gruntu objętego trwałymi użytkami zielonymi, o którym mowa w lit. a) niniejszego akapitu, przez łączną powierzchnię użytków rolnych, o której mowa w lit. b) niniejszego akapitu:

a)   grunt, na którym występują trwałe użytki zielone, to grunt, na którym występują pastwiska trwałe zgłoszony zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 73/2009 w 2012 r. lub, w przypadku Chorwacji, 2013 r. przez rolników podlegających obowiązkom na podstawie niniejszego rozdziału, a także grunt, na którym występują trwałe użytki zielone zgłoszony w 2015 r. zgodnie z art. 73 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne] przez rolników podlegających obowiązkom na podstawie niniejszego rozdziału, który nie został zgłoszony jako pastwiska trwałe w 2012 r. lub, przypadku Chorwacji, w 2013 r.;

b)   łączna powierzchnia użytków rolnych to powierzchnia użytków rolnych zgłoszona w 2015 r. zgodnie z art. 73 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr [rozporządzenie horyzontalne] przez rolników podlegających obowiązkom na podstawie niniejszego rozdziału.

Wskaźnik referencyjny dotyczący trwałych użytków zielonych jest ponownie obliczany, w przypadku gdy rolnicy podlegający obowiązkom na podstawie niniejszego rozdziału mają obowiązek ponownego przekształcenia obszarów w trwałe użytki zielone w 2015 r. lub w 2016 r. zgodnie z art. 93 rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne] przez dodanie tych obszarów do gruntu, na którym występują trwałe użytki zielone, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. a)

Wskaźnik trwałych użytków zielonych ustanawia się każdego roku na podstawie obszarów zgłoszonych przez rolników podlegających obowiązkom na podstawie niniejszego rozdziału dla odnośnego roku zgodnie z art. 73 ust. 1 rozporządzenia (UE) […] [rozporządzenie horyzontalne].

Obowiązek wynikający z niniejszego ustępu ma zastosowanie na szczeblu krajowym, regionalnym lub na właściwym szczeblu subregionalnym. Państwa członkowskie mogą postanowić o stosowaniu obowiązku utrzymywania trwałych użytków zielonych na poziomie gospodarstwa rolnego w celu zapewnienia, by udział trwałych użytków zielonych nie zmniejszył się o więcej niż 5 %. Państwa członkowskie powiadomią Komisję o podjęciu takiej decyzji do dnia 31 lipca 2014 r.

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wskaźniku referencyjnym oraz o wskaźniku, o którym mowa w akapicie pierwszym.

▌

2a.      Po stwierdzeniu, że wskaźnik, o którym mowa w ust. 2, zmniejszył się o ponad 5 % na szczeblu regionalnym lub na szczeblu subregionalnym, lub, w stosownych przypadkach, na szczeblu krajowym, dane państwo członkowskie przewiduje obowiązki na szczeblu rolnika indywidualnego w zakresie ponownego przekształcenia gruntu w grunt, na którym występują trwałe użytki zielone, w odniesieniu do tych rolników, którzy dysponują gruntem przekształconym z gruntu, na którym występuje pastwisko trwałe lub trwałe użytki zielone, w grunt o innym rodzaju użytkowania w okresie z przeszłości, który ma zostać określony w drodze aktu delegowanego zgodnie z art. 55.

Jeśli jednak ilość gruntu, na którym występują trwałe użytki zielone, ustalona zgodnie z ust. 2 akapit pierwszy lit. a), wyrażona w liczbach bezwzględnych, utrzymana jest w pewnych granicach, wówczas obowiązek określony w ust. 2 akapit pierwszy uznaje się za spełniony.

2b.      Ustęp 2 nie ma zastosowania, gdy zmniejszenie poniżej odnośnego progu jest skutkiem zalesiania, pod warunkiem że takie zalesianie jest korzystne dla środowiska i nie dotyczy sadzenia zagajników o krótkiej rotacji, choinek lub szybko rosnących drzew z przeznaczeniem na produkcję energii.

3.        Aby zapewnić utrzymanie wskaźnika trwałych użytków zielonych, Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania zgodnie z art. 55 aktów delegowanych określających szczegółowe przepisy dotyczące utrzymywania trwałych użytków zielonych, w tym przepisy dotyczące ponownego przekształcania w przypadku nieprzestrzegania obowiązku w ust. 1, przepisy mające zastosowanie do państw członkowskich w odniesieniu do ustanawiania obowiązków na poziomie gospodarstw w zakresie utrzymywania trwałych użytków zielonych, o których mowa w ust. 2 i 2a, oraz wszelkiego dostosowania wskaźnika referencyjnego, o którym mowa w ust. 2, które może okazać się niezbędne.

4.        Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania zgodnie z art. 55 aktów delegowanych w celu:

a)   określenia ram, w których należy dokonywać określenia dalszych obszarów wrażliwych, o których mowa w ust. 1 akapit drugi;

b)   ustanowienia szczegółowych metod określania wskaźnika trwałych użytków zielonych oraz łącznej powierzchni użytków rolnych, którą należy utrzymać zgodnie z ust. 2;

c)        określenia okresu w przeszłości, o którym mowa w ust. 2a.

5.        Komisja – w drodze aktów wykonawczych – określa granice, o których mowa w ust. 2a. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 56 ust. 2.

Artykuł 32

Obszar proekologiczny

1.        W przypadku gdy grunty orne gospodarstwa obejmują ponad 15 hektarów, rolnicy zapewniają, by od dnia 1 stycznia 2015 r. obszar odpowiadający przynajmniej 5 % gruntów ornych danego gospodarstwa był deklarowany przez danego rolnika – zgodnie z art. 73 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne] i z uwzględnieniem obszarów wymienionych w  akapicie czwartym lit. c), d), j) i k) – jako obszar proekologiczny.

Próg, o którym mowa w akapicie pierwszym, zwiększa się z 5 % do 7 % na podstawie aktu ustawodawczego Parlamentu Europejskiego i Rady zgodnie z art. 43 ust. 2 Traktatu.

Do dnia 31 marca 2017 r. Komisja przedstawi sprawozdanie oceniające w sprawie wdrażania akapitu pierwszego wraz z towarzyszącym mu – w stosownym przypadku – wnioskiem w sprawie aktu ustawodawczego, o którym mowa w akapicie drugim.

Państwa członkowskie zdecydują do dnia 1 sierpnia 2014 r., że jeden lub więcej z następujących obszarów uważany będzie za obszar proekologiczny:

a) grunty ugorowane;

b) tarasy;

c)   elementy krajobrazu, w tym takie elementy przylegające do gruntów ornych gospodarstwa; w drodze odstępstwa od art. 29 ust. 1 mogą one obejmować elementy krajobrazu, które nie zostały uwzględnione w obszarze kwalifikującym się zgodnie z art. 77 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (UE) nr [...] [HRZ];

d)   strefy buforowe, w tym strefy buforowe będące trwałymi użytkami zielonymi, pod warunkiem że są one odrębne od przylegającej kwalifikującej się powierzchni użytków rolnych;

e)   hektary rolno-leśne, które otrzymują wsparcie na mocy art. 44 rozporządzenia (UE) nr 1698/2005 lub art. 24 rozporządzenia (UE) nr […][RDR] lub które otrzymały wsparcie na mocy tych przepisów;

g)   strefy kwalifikujących się hektarów na obrzeżach lasu;

j)    obszary z zagajnikami o krótkiej rotacji bez stosowania nawozów mineralnych lub środków ochrony roślin;

k)   obszary zalesione, o których mowa w art. 25 ust. 2 lit. b) ppkt (ii);

l)    obszary z międzyplonami lub pokrywą zieleni utworzone poprzez sadzenie i kiełkowanie nasion, do których stosuje się współczynniki ważenia, o których mowa w ust. 1a;

m)  obszary przeznaczone pod uprawy wiążące azot.

Z wyjątkiem obszarów gospodarstwa rolnego, o których mowa w akapicie czwartym lit. j) i k) niniejszego ustępu, obszary proekologiczne znajdują się na gruntach ornych danego gospodarstwa lub – w przypadku obszarów wymienionych w akapicie czwartym lit. c) i d) niniejszego ustępu – przylegających do gruntów ornych danego gospodarstwa zgłoszonych przez danego rolnika zgodnie z art. 73 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr […] [HZR].

1a.      Aby uprościć administrację i uwzględnić specyfikę poszczególnych rodzajów obszarów proekologicznych wymienionych w ust. 1, a także ułatwić ich pomiar, państwa członkowskie mogą – przy obliczaniu całkowitej liczby hektarów stanowiących obszary proekologiczne danego gospodarstwa rolnego – wykorzystać powiązane z danym obszarem współczynniki przekształcenia lub współczynniki wagowe zawarte w załączniku VIb. Jeżeli państwo członkowskie za obszary proekologiczne postanowi uznawać obszary wymienione w ust. 1 lit. l) lub każdy inny obszar, dla którego współczynnik wagowy wynosi mniej niż 1, stosowanie współczynników ważenia zawartych w załączniku VIb jest obowiązkowe.

1b.      Ustępu 1 nie stosuje się do gospodarstw rolnych, w których:

a    ponad 75 % kwalifikującego się obszaru użytków rolnych stanowią trwałe użytki zielone wykorzystywane do produkcji traw lub innych pastewnych roślin zielnych lub uprawy rosnące w wodzie przez znaczną część roku lub znaczną część cyklu uprawowego lub będące połączeniem tych zastosowań, pod warunkiem że grunty orne nieobjęte tymi zastosowaniami nie przekraczają 30 hektarów;

b)   ponad 75 % gruntów ornych jest wykorzystywane do produkcji traw lub innych pastewnych roślin zielnych, jest ugorowane, przeznaczone pod uprawy roślin strączkowych lub będące połączeniem tych zastosowań, pod warunkiem że grunty orne nieobjęte tymi zastosowaniami nie przekraczają 30 hektarów.

1ba.    W drodze odstępstwa od ust. 1 państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o wdrożeniu na szczeblu regionalnym do 50 % punktów procentowych obszarów proekologicznych, o których mowa w ust. 1, aby uzyskać przyległe obszary proekologiczne. Państwa członkowskie wyznaczają obszary i zobowiązania dla uczestniczących rolników lub grup rolników. Obszary i zobowiązania określa się w celu wsparcia procesu wdrażania unijnych polityk w dziedzinie środowiska, klimatu i różnorodności biologicznej.

1c.      Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o zezwoleniu rolnikom, których gospodarstwa znajdują się w bliskiej odległości, na realizację zobowiązania, o którym mowa w ust. 1, na podstawie wspólnego wdrażania, pod warunkiem że obszary proekologiczne przylegają do siebie. Aby podkreślić wdrażanie unijnych polityk w dziedzinie środowiska, klimatu i różnorodności biologicznej, państwa członkowskie mogą wyznaczyć obszary, na których możliwe będzie wspólne wdrażanie, oraz mogą nałożyć dalsze zobowiązania na rolników lub grupy rolników uczestniczących w takim wspólnym wdrażaniu.

Każdy rolnik uczestniczący w takim wspólnym wdrażaniu zapewnia, by przynajmniej 50 % obszaru, objętego obowiązkiem określonym w ust. 1, było zlokalizowane na terenie jego gospodarstwa rolnego oraz zgodnie z ust. 1 akapit piąty. Liczba rolników uczestniczących w takim wspólnym wdrażaniu nie przekracza 10.

1d.      Państwa członkowskie, których ponad 50 % łącznej powierzchni pokrytych jest lasami, mogą zdecydować, że ust. 1 nie dotyczy gospodarstw rolnych leżących na obszarach wyznaczonych przez te państwa członkowskie jako obszary o ograniczeniach naturalnych zgodnie z art. 33 ust. 1 lit. a) lub b) rozporządzenia (UE) nr […] [RDR], pod warunkiem że ponad 50 % powierzchni jednostki, o której mowa w akapicie drugim niniejszego ustępu, jest pokrytych lasem, a stosunek lasów do gruntów rolnych jest wyższy niż 3:1.

Obszary pokryte lasem oraz wskaźnik lesistości ocenia się na poziomie obszaru równoważnego poziomowi LAU2 lub na poziomie wyraźnie wytyczonej jednostki, która obejmuje jeden wyraźny ciągły obszar geograficzny o podobnych warunkach rolnych.

1e.      Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o swoich decyzjach, o których mowa w ust. 1, do dnia 1 sierpnia 2014 r., a o wszelkich decyzjach, o których mowa w ust. 1a, 1ba, 1c i 1d – do dnia 1 sierpnia roku poprzedzającego.

2.        Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania zgodnie z art. 55 aktów delegowanych:

a)   ustanawiających dalsze kryteria dla rodzajów obszarów, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, by mogły kwalifikować się jako obszary proekologiczne;

b    dodających inne rodzaje obszarów niż te, o których mowa w ust. 1, i które można brać pod uwagę w celu uwzględnienia odsetka, o którym mowa w tym ustępie;

c)   dostosowujących załącznik VIb w celu ustanowienia współczynników przekształcenia i współczynników wagowych, o których mowa w ust. 1a, oraz w celu uwzględnienia kryteriów lub rodzajów obszarów, które mają zostać określone przez Komisję na mocy lit. a) i b) niniejszego ustępu;

e)   określających zasady ustanawiania wspólnego wdrażania, o którym mowa w ust. 1ba i 1c, w tym minimalne wymogi takiego wdrażania;

f)    tworzących ramy, w których państwa członkowskie do celów ust. 1c ustalają kryteria uznania gospodarstw rolnych za znajdujące się w bliskiej odległości;

g)   ustanawiających metody wyznaczania stosunku lasów do łącznej powierzchni gruntów oraz stosunku lasów do gruntów rolnych w ust. 1d.

Artykuł 33

Przepisy finansowe

1.      Aby sfinansować płatność, o której mowa w niniejszym rozdziale, państwa członkowskie wykorzystują 30 % rocznego pułapu krajowego określonego w załączniku II.

2.      Państwa członkowskie stosują płatność, o której mowa w niniejszym rozdziale, na szczeblu krajowym.

Stosując art. 20, państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o stosowaniu płatności na szczeblu regionalnym. W takim przypadku wykorzystują w każdym regionie część pułapu określonego w ust. 3. Dla każdego regionu wspomnianą część oblicza się, dzieląc odpowiedni pułap regionalny ustanowiony zgodnie z art. 20 ust. 2 przez pułap określony zgodnie z art. 19 ust. 1, po odliczeniu rezerwy krajowej w przypadku niestosowania art. 23 ust. 2.

3.      Komisja – w drodze aktów wykonawczych – określa co roku odpowiedni pułap dla płatności, o której mowa w niniejszym rozdziale. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 56 ust. 2.

ROZDZIAŁ 3

Płatność z tytułu obszarów o ograniczeniach naturalnych

Artykuł 34

Przepisy ogólne

1.      Państwa członkowskie mogą przyznawać płatność rolnikom, którzy są uprawnieni do płatności w ramach systemu płatności podstawowej lub systemu jednolitej płatności obszarowej, o którym mowa w rozdziale 1, i których gospodarstwa rolne są całkowicie lub częściowo położone na wyznaczonych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 33 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr […] [RDR] obszarach o ograniczeniach naturalnych.

2.      Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o przyznaniu płatności, o której mowa w ust. 1, w odniesieniu do wszystkich obszarów objętych zakresem stosowania wspomnianego ustępu lub – alternatywnie i na podstawie obiektywnych i niedyskryminujących kryteriów – decyzję o ograniczeniu płatności do niektórych obszarów wyznaczonych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 33 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr […] [RDR].

3.      Nie naruszając przepisów ust. 2 i bez uszczerbku dla stosowania dyscypliny finansowej, stopniowego zmniejszania i ograniczenia, liniowego zmniejszenia zgodnie z art. 7 oraz stosowania art. 65 rozporządzenia (UE) nr […] [HZR] płatność, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, przyznaje się rocznie na kwalifikujący się hektar położony na obszarach, w odniesieniu do których dane państwo członkowskie podjęło decyzję o przyznaniu płatności zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu, i wypłaca się po aktywacji uprawnień do płatności dotyczących tych hektarów posiadanych przez danego rolnika lub – w państwach członkowskich stosujących art. 28c – w odniesieniu do tych kwalifikujących się hektarów, które zgłoszono w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej.

4.      Płatność na hektar, o której mowa w ust. 1, oblicza się, dzieląc kwotę wynikającą ze stosowania art. 35 przez liczbę kwalifikujących się hektarów zgłoszonych zgodnie z art. 26 ust. 1 lub – w państwach członkowskich stosujących art. 28c – przez liczbę kwalifikujących się hektarów zgłoszonych w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej, położonych na obszarach, w odniesieniu do których dane państwo członkowskie podjęło decyzję o przyznaniu płatności zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu.

Państwa członkowskie mogą w oparciu o obiektywne i niedyskryminujące kryteria również określić maksymalną liczbę hektarów na gospodarstwo rolne, w odniesieniu do której można przyznać wsparcie na mocy niniejszego rozdziału.

5.      Państwa członkowskie mogą stosować płatność, o której mowa w ust. 1, na szczeblu regionalnym na warunkach określonych w niniejszym ustępie, pod warunkiem że określiły odnośne regiony zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminacyjnymi kryteriami, a w szczególności cechy ich ograniczeń naturalnych, w tym dotkliwość tych ograniczeń, i warunki agronomiczne.

     Państwa członkowskie dzielą pułap krajowy, o którym mowa w art. 35 ust. 1, między regiony zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminacyjnymi kryteriami.

Płatność na szczeblu regionalnym oblicza się, dzieląc pułap regionalny obliczony zgodnie z akapitem drugim przez liczbę kwalifikujących się hektarów zgłoszonych w danym regionie zgodnie z art. 26 ust. 1, lub – w państwach członkowskich stosujących art. 28c – przez liczbę kwalifikujących się hektarów zgłoszonych w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej, położonych na obszarach, w odniesieniu do których dane państwo członkowskie podjęło decyzję o przyznaniu płatności zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu.

Artykuł 35

Przepisy finansowe

1.      Aby sfinansować płatność, o której mowa w art. 34, państwa członkowskie mogą podjąć – do dnia 1 sierpnia 2014 r. – decyzję o wykorzystaniu do 5 % rocznego pułapu krajowego określonego w załączniku II. Przed upływem tego terminu powiadamiają o każdej takiej decyzji Komisję. Do dnia 1 sierpnia 2016 r. państwa członkowskie mogą zmienić swoją decyzję ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2017 r. Państwa członkowskie powiadomią Komisję o wszelkiej zmienionej wartości procentowej do dnia 1 sierpnia 2016 r.

2.      Na podstawie odsetka pułapu krajowego, który ma zostać wykorzystany przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 1, Komisja co roku – w drodze aktów wykonawczych – określa odpowiednie pułapy dla omawianej płatności. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 56 ust. 2.

ROZDZIAŁ 4

Płatność dla młodych rolników

Artykuł 36

Przepisy ogólne

1.      Państwa członkowskie przyznają roczną płatność młodym rolnikom, którzy są uprawnieni do płatności w ramach systemu płatności podstawowej lub systemu jednolitej płatności obszarowej, o którym mowa w rozdziale 1.

2.        Do celów niniejszego rozdziału „młodzi rolnicy” oznaczają▐ osoby fizyczne:

a)     które po raz pierwszy zakładają gospodarstwo rolne jako kierujący gospodarstwem rolnym lub które założyły już takie gospodarstwo rolne w ciągu pięciu lat przed pierwszym złożeniem wniosku dotyczącego systemu płatności podstawowej lub systemu jednolitej płatności obszarowej, o którym mowa w art. 73 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr […] [HZR], oraz

b)     których wiek w roku składania wniosku, o którym mowa w lit. a), nie przekracza 40 lat.

Państwa członkowskie mogą zdefiniować dalsze obiektywne i niedyskryminujące kryteria dla młodych rolników składających wnioski o płatność, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, w zakresie posiadania odpowiednich umiejętności lub spełniania wymogów w zakresie szkolenia.

3.      Bez uszczerbku dla stosowania dyscypliny finansowej, stopniowego zmniejszania i ograniczenia, liniowych zmniejszeń zgodnie z art. 7 oraz stosowania art. 65 rozporządzenia (UE) nr […] [HZR], płatność, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, przydzielana jest co roku po aktywowaniu przez rolnika uprawnień do płatności lub – w państwach członkowskich stosujących art. 28c – po zgłoszeniu przez rolnika kwalifikujących się hektarów.

4.      Płatność, o której mowa w ust. 1, przyznaje się na rolnika na okres maksymalnie pięciu lat. Okres ten zostaje skrócony o liczbę lat, które upłynęły między założeniem gospodarstwa rolnego a pierwszym złożeniem wniosku, o którym mowa w ust. 2 lit. a).

5.      Państwa członkowskie obliczają▐ co roku kwotę płatności, o której mowa w ust. 1, mnożąc liczbę uprawnień, które dany rolnik aktywował zgodnie z art. 25 ust. 1, przez liczbę odpowiadającą:

a)          25 % średniej wartości uprawnień do płatności posiadanych przez danego rolnika; lub

b)     25 % kwoty obliczonej poprzez podzielenie stałego odsetka pułapu krajowego na rok kalendarzowy 2019 określonego w załączniku II przez liczbę wszystkich kwalifikujących się hektarów zadeklarowanych w 2015 r. zgodnie z art. 26 ust. 1. Ten stały odsetek jest równy części pułapu krajowego na 2015 r. dla systemu płatności podstawowej, który to pułap ustanawia się zgodnie z art. 19 ust. 1.

▐

W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego państwa członkowskie stosujące art. 28c obliczają każdego roku kwotę płatności, mnożąc liczbę odpowiadającą 25 % jednolitej płatności obszarowej obliczonej zgodnie z art. 28c przez liczbę kwalifikujących się hektarów, które dany rolnik zadeklarował zgodnie z art. 28c ust. 1a.

W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego i drugiego państwa członkowskie mogą obliczać kwotę płatności, mnożąc liczbę odpowiadającą 25 % średniej krajowej płatności na hektar przez liczbę uprawnień, które dany rolnik aktywował zgodnie z art. 25 ust. 1, lub przez liczbę kwalifikujących się hektarów, które dany rolnik zadeklarował zgodnie z art. 28c ust. 1a. Średnią płatność na hektar oblicza się, dzieląc krajowy pułap na rok kalendarzowy 2019 określony w załączniku II przez liczbę kwalifikujących się hektarów zadeklarowanych w 2015 r. zgodnie z art. 26 ust. 1 lub – odpowiednio – art. 28c ust. 1a.

Państwa członkowskie ustalają jeden maksymalny limit stosowany do liczby uprawnień do płatności aktywowanych przez danego rolnika lub liczby kwalifikujących się hektarów zadeklarowanych przez danego rolnika, który to limit odpowiada liczbie nie niższej niż 25 i nie wyższej niż 90. Podczas stosowania niniejszego ustępu państwa członkowskie respektują ten limit.

6.      W drodze odstępstwa od ust. 5 państwa członkowskie mogą przyznać roczną kwotę ryczałtową na rolnika obliczaną przez pomnożenie stałej liczby hektarów przez liczbę odpowiadającą 25 % średniej krajowej płatności na hektar ustalonej zgodnie z ust. 5 akapit trzeci.

Stałą liczbę hektarów, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, oblicza się, dzieląc całkowitą liczbę kwalifikujących się hektarów zadeklarowanych zgodnie z art. 26 ust. 1 lub – odpowiednio – art. 28c ust. 1a przez młodych rolników występujących w 2015 r. o płatność, o której mowa w ust. 1, przez całkowitą liczbę młodych rolników występujących o tę samą płatność w 2015 r. Państwo członkowskie może jednak przeliczyć stałą liczbę hektarów w każdym roku po 2015 r. w przypadku znacznych zmian w liczbie młodych rolników występujących o tę płatność lub w rozmiarze gospodarstw młodych rolników.

Ryczałtowa kwota, która może zostać przyznana rolnikowi, nie przekracza całkowitej kwoty jego płatności podstawowej przed zastosowaniem art. 65 rozporządzenia (UE) nr […] [HZR] w danym roku.

7.      Aby zagwarantować ochronę praw beneficjentów i uniknąć dyskryminacji między nimi, Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania zgodnie z art. 55 aktów delegowanych dotyczących warunków, zgodnie z którymi osobę prawną można uznać za kwalifikującą się do otrzymania płatności, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

Artykuł 37

Przepisy finansowe

1.      Aby sfinansować płatność, o której mowa w art. 36, państwa członkowskie wykorzystują odsetek rocznego pułapu krajowego określonego w załączniku II, który nie może przekroczyć 2 %. Państwa członkowskie powiadomią Komisję do dnia 31 sierpnia 2014 r. o szacunkowym odsetku niezbędnym do sfinansowania wspomnianej płatności.

Każdego roku do dnia 1 sierpnia państwa członkowskie mogą zmienić wysokość szacunkowego odsetka ze skutkiem od następnego roku. Powiadamiają one Komisję o zmienionym odsetku do dnia 1 sierpnia roku poprzedzającego rok obowiązywania tego zmienionego odsetka.

2.      Bez uszczerbku dla maksymalnej wysokości 2 % określonej w ust. 1 niniejszego artykułu, jeżeli łączna kwota płatności, w odniesieniu do której złożono wnioski w danym państwie członkowskim w danym roku, przewyższa pułap określony zgodnie z ust. 4 niniejszego artykułu i jeżeli pułap ten jest niższy niż 2 % rocznego pułapu krajowego określonego w załączniku II, państwa członkowskie finansują różnicę poprzez zastosowanie art. 23 ust. 5 lit. c) w odnośnym roku lub poprzez liniowe zmniejszenie wszystkich płatności przyznawanych wszystkim rolnikom zgodnie z art. 25 lub art. 28c ust. 1a.

3.      Jeżeli łączna kwota płatności, w odniesieniu do której złożono wnioski w danym państwie członkowskim w danym roku, przewyższa pułap określony zgodnie z ust. 4 niniejszego artykułu, i jeżeli pułap ten wynosi 2 % rocznego pułapu krajowego określonego w załączniku II, państwa członkowskie dokonują liniowego zmniejszenia kwot wypłacanych zgodnie z art. 36, aby zachować zgodność z pułapem.

4.      W drodze aktów wykonawczych Komisja co roku określa pułapy płatności, o której mowa w art. 36, na podstawie odsetka zgłoszonego przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 1.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 56 ust. 2.

TYTUŁ IV

WSPARCIE ZWIĄZANE Z PRODUKCJĄ

ROZDZIAŁ 1

Dobrowolne wsparcie związane z produkcją

Artykuł 38

Przepisy ogólne

1.          Państwa członkowskie mogą przyznawać rolnikom wsparcie związane z produkcją na warunkach określonych w niniejszym rozdziale.

     Wsparcie związane z produkcją można przyznawać następującym sektorom i rodzajom produkcji: zboża, nasiona oleiste, rośliny wysokobiałkowe, rośliny strączkowe, len, konopie, ryż, orzechy, ziemniak skrobiowy, mleko i przetwory mleczne, nasiona, mięso baranie i mięso kozie, wołowina i cielęcina, oliwa z oliwek, jedwabniki, susz paszowy, chmiel, burak cukrowy, trzcina cukrowa i cykoria, owoce i warzywa oraz zagajniki o krótkiej rotacji.

2.          Wsparcie związane z produkcją można przyznawać wyłącznie tym sektorom lub tym regionom państwa członkowskiego, w których określone typy rolnicze lub określone sektory rolnictwa znajdują się w trudnej sytuacji i mają szczególne znaczenie ze względów gospodarczych, społecznych lub środowiskowych.

3.          W drodze odstępstwa od ust. 2 wsparcie związane z produkcją można również przyznawać rolnikom, którzy dnia 31 grudnia 2014 r. mieli uprawnienia do płatności przyznane zgodnie z tytułem III rozdział 3 sekcja 2 oraz art. 71m rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 oraz zgodnie z art. 60 i art. 65 akapit czwarty rozporządzenia (WE) nr 73/2009 i którzy nie posiadają kwalifikujących się hektarów w celu aktywacji uprawnień do płatności w ramach systemu płatności podstawowej, o których mowa w tytule III rozdział 1 niniejszego rozporządzenia.

4.          Wsparcie związane z produkcją można przyznawać wyłącznie w zakresie, który jest niezbędny, aby zapewnić zachętę do utrzymania aktualnych poziomów produkcji w odnośnych regionach lub sektorach.

5.          Wsparcie związane z produkcją ma formę płatności rocznej i jest przyznawane w określonych granicach ilościowych oraz oparte na ustalonych obszarach i plonach lub na ustalonej liczbie zwierząt.

5a.         W przypadku osoby prawnej lub grupy osób fizycznych lub prawnych państwa członkowskie mogą stosować limity, o których mowa w ust. 5, na poziomie członków tych osób prawnych lub grup, gdy prawo krajowe przewiduje dla indywidualnych członków prawa i obowiązki porównywalne do praw i obowiązków rolników indywidualnych mających status rolników kierujących gospodarstwem, w szczególności, jeżeli chodzi o ich status gospodarczy, społeczny i podatkowy, pod warunkiem że przyczynili się oni do umocnienia struktur rolnych zainteresowanych osób prawnych lub zainteresowanych grup.

6.          Wszelkie wsparcie związane z produkcją przyznawane na podstawie niniejszego artykułu jest zgodne z innymi środkami i politykami Unii.

7.          Aby zapewnić skuteczne i ukierunkowane wykorzystanie środków finansowych Unii oraz uniknąć podwójnego finansowania na podstawie innych podobnych instrumentów wsparcia, Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania zgodnie z art. 55 aktów delegowanych dotyczących:

a)     warunków przyznawania wsparcia, o którym mowa w niniejszym rozdziale,

b)     przepisów dotyczących spójności z innymi środkami Unii oraz kumulacji wsparcia.

Artykuł 39

Przepisy finansowe

1.          Aby sfinansować dobrowolne wsparcie związane z produkcją, państwa członkowskie mogą podjąć – do dnia 1 sierpnia roku poprzedzającego pierwszy rok realizacji takiego wsparcia – decyzję o wykorzystaniu do 8 % rocznego pułapu krajowego określonego w załączniku II.

2.          W drodze odstępstwa od ust. 1 państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o wykorzystaniu do 13 % rocznego pułapu krajowego określonego w załączniku II, pod warunkiem że:

a)      do dnia 31 grudnia 2014 r. stosowały system jednolitej płatności obszarowej określony w tytule V rozporządzenia (WE) nr 73/2009 lub finansowały środki na podstawie art. 111 tego rozporządzenia lub jeżeli dotyczy ich odstępstwo określone w art. 69 ust. 5 lub – w przypadku Malty – w art. 69 ust. 1 tego rozporządzenia; lub

b)      przydzieliły – w ciągu co najmniej jednego roku w okresie 2010–2014 – ponad 5 % swojej kwoty dostępnej na przyznawanie płatności bezpośrednich określonych w tytułach III, IV oraz V rozporządzenia (WE) nr 73/2009 – z wyjątkiem tytułu IV rozdział 1 sekcja 6 – na sfinansowanie środków określonych w tytule III rozdział 2 sekcja 2 rozporządzenia (WE) nr 73/2009, wsparcia określonego w art. 68 ust. 1 lit. a) ppkt (i)–(iv) i  lit. b) i e) tego rozporządzenia lub środków zgodnie z tytułem IV rozdział 1 – z wyjątkiem sekcji 6 – tego rozporządzenia.

2a.        Odsetek pułapu krajowego, o którym mowa w ust. 1 i 2, może zostać zwiększony o co najwyżej 2 punkty procentowe w przypadku państw członkowskich, które postanowią wykorzystać co najmniej 2 % pułapu krajowego określonego w załączniku II na wsparcie produkcji roślin wysokobiałkowych na mocy niniejszego rozdziału.

3.          W drodze odstępstwa od ust. 2 państwa członkowskie, które przydzieliły – w ciągu co najmniej jednego roku w okresie 2010–2014 – ponad 10 % swojej kwoty dostępnej na przyznawanie płatności bezpośrednich określonych w tytułach III, IV oraz V rozporządzenia (WE) nr 73/2009 – z wyjątkiem tytułu IV rozdział 1 sekcja 6 – na sfinansowanie środków określonych w tytule III rozdział 2 sekcja 2 rozporządzenia (WE) nr 73/2009, wsparcia określonego w art. 68 ust. 1 lit. a) ppkt (i)–(iv) i  lit. b) i e) tego rozporządzenia lub środków zgodnie z tytułem IV rozdział 1 – z wyjątkiem sekcji 6 – tego rozporządzenia, mogą podjąć decyzję o wykorzystaniu ponad 13 % rocznego pułapu krajowego określonego w załączniku II, po zatwierdzeniu przez Komisję zgodnie z art. 41 niniejszego rozporządzenia.

3a.        W drodze odstępstwa od odsetków określonych w ust. 1–3 państwa członkowskie mogą wybrać wykorzystanie do 3 mln EUR rocznie na finansowanie, o którym mowa w niniejszym artykule.

4.      Do dnia 1 sierpnia 2016 r. państwa członkowskie mogą zmienić swoją decyzję na podstawie ust. 1, 2, 2a i 3 i podjąć decyzję – ze skutkiem od 2017 r. – o:

a)        pozostawieniu bez zmian, zwiększeniu lub zmniejszeniu odsetka ustalonego zgodnie z ust. 1, 2 i 2a w granicach określonych w tych ustępach w stosownych przypadkach albo pozostawić bez zmian lub zmniejszyć odsetek ustalony zgodnie z ust. 3;

b)        zmianie▐ warunków przyznawania wsparcia powiązanego z produkcją;

c)        zaprzestaniu przyznawania wsparcia na podstawie niniejszego rozdziału.

5.          Na podstawie decyzji podjętej przez każde państwo członkowskie zgodnie z ust. 1–4 w sprawie części pułapu krajowego, która ma zostać wykorzystana, Komisja co roku – w drodze aktów wykonawczych – określa odpowiednie pułapy dla przedmiotowego wsparcia. Wspomniane akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 56 ust. 2.

Artykuł 40

Powiadomienie

1.      Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o decyzjach, o których mowa w art. 39▐, przed terminami, o których mowa we tym artykule. Z wyjątkiem decyzji, o której mowa w art. 39 ust. 4 lit. c)▐, powiadomienie zawiera informacje o docelowych regionach, wybranych typach rolniczych lub sektorach oraz o wysokości wsparcia, które ma zostać przyznane.

2.      Decyzje, o których mowa w art. 39 ust. 2 i 3 lub – w odpowiednich przypadkach – w art. 39 ust. 4 lit. a)▐, obejmują również szczegółowy opis konkretnej sytuacji w docelowym regionie oraz opis konkretnych cech typów rolniczych lub określonych sektorów rolnictwa, które sprawiają, że odsetek, o którym mowa w art. 39 ust. 1 jest niewystarczający, aby zaradzić trudnościom, o których mowa w art. 38 ust. 2 i które uzasadniają większą wysokość wsparcia.

Artykuł 41

Zatwierdzenie przez Komisję

1.          Komisja – w drodze aktów wykonawczych przyjętych bez stosowania procedury, o której mowa w art. 56 ust. 2 lub 3 – zatwierdza decyzję, o której mowa w art. 39 ust. 3 lub – w odpowiednich przypadkach – w art. 39 ust. 4 lit. a)▐, jeżeli w odnośnym regionie lub sektorze wykazano jedną z następujących potrzeb:

a)      konieczność utrzymania określonego poziomu konkretnej produkcji z uwagi na brak alternatyw oraz zmniejszenia ryzyka wstrzymania produkcji i wystąpienia problemów społecznych lub środowiskowych w jego wyniku;

b)     konieczność zapewnienia stałej podaży dla lokalnego przemysłu przetwórczego, aby zapobiec niekorzystnym skutkom społeczno-ekonomicznym związanym z ewentualną restrukturyzacją;

c)     konieczność zrekompensowania rolnikom w określonym sektorze niekorzystnej sytuacji, która jest wynikiem trwających zakłóceń na odnośnym rynku;

d)     konieczność interwencji, w przypadku gdy wszelkie inne wsparcie dostępne na podstawie niniejszego rozporządzenia, rozporządzenia (UE) nr […] [RDR] lub zatwierdzonego programu pomocy państwa uznano za niewystarczające, aby zaspokoić potrzeby określone w lit. a), b) i c).

2.          Komisja – w drodze aktów wykonawczych – przyjmuje przepisy dotyczące procedury oceny i zatwierdzania decyzji, o których mowa w ust. 1. Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 56 ust. 2.

ROZDZIAŁ 2

Płatność specyficzna w odniesieniu do bawełny

Artykuł 42

Zakres stosowania

Rolnikom produkującym bawełnę objętą kodem CN 5201 00 przyznaje się pomoc na warunkach określonych w niniejszym rozdziale (zwaną dalej „płatnością specyficzną w odniesieniu do bawełny”).

Artykuł 43

Kwalifikowalność

1.      Płatność specyficzna w odniesieniu do bawełny jest przyznawana na hektar kwalifikującego się obszaru uprawy bawełny. Aby kwalifikować się do otrzymania pomocy, obszar musi być położony w granicach gruntów rolnych zatwierdzonych przez państwo członkowskie do produkcji bawełny, obsiany odmianami zatwierdzonymi przez państwo członkowskie i muszą być na nim rzeczywiście zbierane plony w normalnych warunkach wzrostu.

Płatność specyficzna w odniesieniu do bawełny jest wypłacana w odniesieniu do bawełny o dobrej, należytej i przyjętej w handlu jakości.

2.      Państwa członkowskie zatwierdzają grunty i odmiany, o których mowa w ust. 1, zgodnie z przepisami i warunkami, które przyjmuje się zgodnie z ust. 3.

3.      Aby zapewnić skuteczne zarządzanie płatnością specyficzną w odniesieniu do bawełny, Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania zgodnie z art. 55 aktów delegowanych dotyczących przepisów i warunków zatwierdzania gruntów i odmian do celów płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny.

4.      Komisja – w drodze aktów wykonawczych – przyjmuje przepisy dotyczące procedury zatwierdzania gruntów i odmian do celów płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny i powiadamiania producentów w związku z przedmiotowym zatwierdzeniem. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 56 ust. 2.

Artykuł 44

Obszary bazowe, stałe wielkości plonów i kwoty referencyjne

1.        Ustanawia się następujące krajowe obszary bazowe:

─ Bułgaria: 3342 ha,

─ Grecja: 250 000 ha,

─ Hiszpania: 48 000 ha,

─ Portugalia: 360 ha.

2.        Ustanawia się następujące stałe wielkości plonów w okresie referencyjnym:

─ Bułgaria: 1,2 tony/ha,

─ Grecja: 3,2 tony/ha,

─ Hiszpania: 3,5 tony/ha,

─ Portugalia: 2,2 tony/ha.

3.      Kwotę płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny na hektar kwalifikującego się obszaru ustala się przez pomnożenie wielkości plonów ustanowionej w ust. 2 przez następujące kwoty referencyjne:

─ Bułgaria: 584,88 EUR w 2015 r.; oraz 649,45 EUR na 2016 r. i lata późniejsze

─ Grecja: 234,18 EUR

─ Hiszpania: 362,15 EUR

─ Portugalia: 228,00 EUR

4.      Jeżeli w danym roku powierzchnia kwalifikującego się obszaru bawełny w danym państwie członkowskim przekracza powierzchnię obszaru bazowego ustanowioną w ust. 1, to kwotę, o której mowa w ust. 3, dla tego państwa członkowskiego zmniejsza się proporcjonalnie do wielkości, o jaką przekroczono obszar bazowy.

5.      Aby umożliwić stosowanie płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny, Komisja jest zgodnie z art. 55 uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych dotyczących przepisów w zakresie warunków przyznawania tej płatności, wymogów kwalifikowalności i praktyk agronomicznych.

6.      Komisja może – w drodze aktów wykonawczych – określać przepisy dotyczące obliczania zmniejszenia określonego w ust. 4. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 56 ust. 2.

Artykuł 45

Zatwierdzone organizacje międzybranżowe

1.      Do celów niniejszego rozdziału „zatwierdzona organizacja międzybranżowa” oznacza podmiot prawny, który zrzesza rolników produkujących bawełnę i co najmniej jeden podmiot zajmujący się odziarnianiem bawełny oraz prowadzi taką działalność, jak:

a)      pomoc, w szczególności poprzez badania naukowe i badania rynkowe, na rzecz lepszej koordynacji wprowadzania bawełny do obrotu;

b)          sporządzanie znormalizowanych formularzy umów zgodnych z przepisami Unii;

c)      ukierunkowywanie produkcji na produkty, które są lepiej dostosowane do potrzeb rynkowych i popytu konsumentów, szczególnie pod względem jakości i ochrony konsumentów;

d)          aktualizacja metod i środków mających na celu poprawę jakości produktów;

e)      opracowywanie strategii marketingowych służących promowaniu bawełny za pośrednictwem systemów certyfikacji jakości.

2.      Państwo członkowskie, na którego terytorium mają siedzibę podmioty zajmujące się odziarnianiem bawełny, zatwierdza organizacje międzybranżowe spełniające kryteria ustanowione zgodnie z ust. 3.

3.      Aby umożliwić skuteczne stosowanie płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny, Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania zgodnie z art. 55 aktów delegowanych dotyczących:

a)           kryteriów zatwierdzania organizacji międzybranżowych;

b)          obowiązków producentów;

c)      przepisów regulujących sytuacje, w których zatwierdzona organizacja międzybranżowa nie spełnia wymienionych kryteriów.

Artykuł 46

Przyznawanie płatności

1.      Płatność specyficzna w odniesieniu do bawełny przyznawana jest rolnikom na kwalifikujący się hektar zgodnie z art. 44.

2.      Rolnikom, którzy są członkami zatwierdzonej organizacji międzybranżowej, przyznaje się płatność specyficzną w odniesieniu do bawełny na kwalifikujący się hektar w ramach obszaru bazowego określonego w art. 44 ust. 1, zwiększoną o kwotę 2 EUR.

TYTUŁ V

System dla drobnych producentów rolnych

Artykuł 47

Przepisy ogólne

1.      Państwa członkowskie mogą ustanowić system dla drobnych producentów rolnych zgodnie z warunkami określonymi w niniejszym tytule (dalej zwany „systemem dla drobnych producentów rolnych”).

W systemie tym mogą uczestniczyć rolnicy posiadający uprawnienia do płatności lub, w państwach członkowskich stosujących art. 28c, składający wnioski w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej w 2015 r. i spełniający minimalne wymogi określone w art. 10 ust. 1.

2.      Płatności w ramach systemu dla drobnych producentów rolnych zastępują płatności, które miałyby zostać przyznane na podstawie tytułu III oraz IV.

Akapit pierwszy nie ma zastosowania, gdy państwo członkowskie opowiada się za metodą płatności określoną w art. 49 ust. 2 lit. a). W takim przypadku płatność jest uzależniona od odpowiednich warunków określonych w tytułach III i IV, bez uszczerbku dla ust. 3 niniejszego artykułu.

3.      Rolnicy uczestniczący w systemie dla drobnych producentów rolnych są zwolnieni z praktyk rolniczych przewidzianych w tytule III rozdział 2.

4.      Nie przyznaje się korzyści na mocy niniejszego tytułu rolnikom, w przypadku których stwierdzono, że – po dniu 19 października 2011 r. – w sztuczny sposób stworzyli warunki pozwalające im skorzystać z systemu dla drobnych producentów rolnych.

Artykuł 48

Uczestnictwo

1.      Rolnicy, którzy chcą uczestniczyć w systemie dla drobnych producentów rolnych, składają wniosek w terminie ustalonym przez państwa członkowskie, nie później jednak niż w dniu 15 października 2015 r. Termin ustalony przez państwa członkowskie nie może jednakże przypadać przed ostatnim dniem składania wniosku dotyczącego systemu płatności podstawowej lub systemu jednolitej płatności obszarowej.

Rolnicy, którzy nie złożyli wniosku o uczestnictwo w systemie dla drobnych producentów rolnych w terminie ustalonym przez państwa członkowskie lub postanowili wystąpić z niego po wspomnianym terminie lub których wybrano w celu przyznania wsparcia na podstawie art. 20 ust. 1 lit. c) ▌rozporządzenia (UE) nr [...] [rozporządzenie o rozwoju obszarów wiejskich], nie mają już prawa do uczestnictwa w omawianym systemie.

2.      W drodze odstępstwa od ust. 1 państwa członkowskie mogą zdecydować, że rolnicy, w przypadku których kwota płatności bezpośrednich na mocy tytułu III i IV jest niższa niż maksymalna kwota ustalona przez dane państwo członkowskie zgodnie z art. 49, zostają automatycznie włączeni do systemu dla drobnych producentów rolnych, chyba że w terminie ustalonym przez dane państwo członkowskie, o którym mowa w ust. 1, lub w którymkolwiek z kolejnych lat, wyraźnie wystąpią z tego systemu. Państwa członkowskie korzystające z tej możliwości informują odnośnych rolników we właściwym czasie o ich prawach do wystąpienia z systemu.

3.      Państwa członkowskie zapewniają, by szacunkowa kwota płatności, o której mowa w art. 49, została podana do wiadomości rolników we właściwym czasie przed terminem składania wniosku lub wystąpienia ustalonym przez państwo członkowskie.

Artykuł 49

Kwota płatności

1.      Państwa członkowskie ustalają kwotę rocznej płatności dla każdego rolnika uczestniczącego w systemie dla drobnych producentów rolnych na jednym z następujących poziomów, z zastrzeżeniem ust. 3:

a)      kwota nieprzekraczająca 25 % średniej płatności krajowej na beneficjenta, która ustalana jest przez państwa członkowskie na podstawie pułapu krajowego określonego w załączniku II na rok kalendarzowy 2019 oraz na podstawie liczby rolników, którzy zgłosili kwalifikujące się hektary zgodnie z art. 26 ust. 1 w 2015 r. lub złożyli wnioski w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej w 2015 r. zgodnie z art. 28c;

b)     kwota odpowiadająca średniej płatności krajowej na hektar pomnożona przez liczbę odpowiadającą liczbie hektarów wynoszącą maksymalnie pięć. Średnia płatność krajowa na hektar jest ustalana przez państwa członkowskie na podstawie krajowego pułapu określonego w załączniku II za rok kalendarzowy 2019 oraz liczby kwalifikujących się hektarów zgłoszonej zgodnie z art. 26 lub art. 28c w 2015 r.

Kwoty, o których mowa w lit. a) i b), nie mogą być niższe niż 500 EUR ani wyższe niż 1250 EUR.

Bez uszczerbku dla przepisów art. 51 ust. 1, jeżeli stosowanie lit. a) i b) powoduje, że kwota wynosi mniej niż 500 EUR lub więcej niż 1250 EUR, kwotę zaokrągla się odpowiednio w górę lub w dół do kwoty minimalnej lub maksymalnej.

2.      W drodze odstępstwa od ust. 1 państwa członkowskie mogą zdecydować o przyznaniu rolnikom uczestniczącym w systemie:

a)        kwoty równej łącznej wartości płatności, które mają zostać przydzielone danemu rolnikowi każdego roku na mocy tytułu III i IV niniejszego rozporządzenia, lub

b)        kwoty równej łącznej wartości płatności, które mają zostać przydzielone danemu rolnikowi w 2015 r. na mocy tytułu III i IV niniejszego rozporządzenia, którą państwa członkowskie mogą dostosować w kolejnych latach, aby proporcjonalnie uwzględnić zmiany w pułapie krajowym określonym w załączniku II.

▐

Kwota ta nie może być wyższa niż kwota ustalona przez dane państwo członkowskie w przedziale między 500 EUR a 1250 EUR.

Bez uszczerbku dla art. 51 ust. 1, jeżeli stosując przedmiotową płatność, uzyska się kwotę niższą niż 500 EUR, państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o zaokrągleniu tej kwoty w górę do 500 EUR.

3.      Na Cyprze, w Chorwacji, na Malcie i w Słowenii kwota, o której mowa w ust. 1 i 2, może być ustalona na poziomie niższym niż 500 EUR; poziom ten nie może być jednak niższy niż 200 EUR, a w przypadku Malty – niż 50 EUR.

Artykuł 50

Warunki specjalne

1.        W okresie uczestnictwa w systemie dla drobnych producentów rolnych rolnicy:

a)      utrzymują co najmniej liczbę kwalifikujących się hektarów odpowiadającą liczbie posiadanych uprawnień lub liczbie kwalifikujących się hektarów zgłoszonych w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej w 2015 r.;

b)          spełniają minimalny wymóg określony w art. 10 ust. 1 lit. b).

2.      Uprawnienia do płatności aktywowane w 2015 r. zgodnie z art. 25 i 26 przez rolnika uczestniczącego w systemie dla drobnych producentów rolnych uważa się za uprawnienia aktywowane na okres uczestnictwa rolnika w systemie.

Uprawnień do płatności posiadanych przez rolnika w okresie uczestnictwa w tym systemie nie uważa się za niewykorzystane uprawnienia do płatności, które należy zwrócić do rezerwy krajowej w rozumieniu art. 24 ust. 1 lit. b) ▌.

W państwach członkowskich stosujących art. 28c kwalifikujące się hektary zgłoszone w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej w 2015 r. przez rolnika uczestniczącego w systemie dla drobnych producentów rolnych uważa się za zgłoszone na okres uczestniczenia rolnika w wymienionym systemie.

3.      W drodze odstępstwa od art. 27 uprawnienia do płatności posiadane przez rolnika uczestniczącego w systemie dla drobnych producentów rolnych nie są przekazywalne, z wyjątkiem przypadków dziedziczenia lub przewidywanego dziedziczenia.

Rolnicy, którzy wskutek dziedziczenia lub przewidywanego dziedziczenia otrzymali uprawnienia do płatności od rolnika uczestniczącego w systemie dla drobnych producentów rolnych, kwalifikują się do uczestnictwa w omawianym systemie, jeżeli spełniają wymogi umożliwiające korzystanie z systemu płatności podstawowej i jeżeli odziedziczyli wszystkie uprawnienia do płatności posiadane przez rolnika, od którego otrzymali uprawnienia do płatności.

4.      Ustępy 1, 2 i ust. 3 akapit pierwszy niniejszego artykułu nie mają zastosowania, gdy państwo członkowskie opowiada się za metodą płatności określoną w art. 49 ust. 2 lit. a) niniejszego rozporządzenia bez stosowania ostatniego akapitu art. 49 ust. 2.

5.      Aby zagwarantować pewność prawa, Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania zgodnie z art. 55 aktów delegowanych określających warunki uczestnictwa w systemie w przypadku zmiany sytuacji rolnika uczestniczącego w systemie.

Artykuł 51

Przepisy finansowe

1.      Aby sfinansować płatność, o której mowa w niniejszym tytule, państwa członkowskie odejmują kwoty odpowiadające kwotom, do których drobni producenci rolni byliby uprawnieni na mocy systemu płatności podstawowej lub systemu jednolitej płatności obszarowej, o której mowa w tytule III rozdział 1, w ramach płatności redystrybucyjnej, o której mowa w tytule III rozdział 1a, w ramach płatności za praktyki rolnicze korzystne dla klimatu i środowiska, o której mowa w tytule III rozdział 2, a także – w odpowiednich przypadkach – w ramach płatności z tytułu obszarów o ograniczeniach naturalnych, o której mowa w tytule III rozdział 3, w ramach płatności dla młodych rolników, o której mowa w tytule III rozdział 4, oraz w ramach wsparcia związanego z produkcją, o którym mowa w tytule IV, od łącznych kwot dostępnych na odnośne płatności.

W państwach członkowskich, które opowiedziały się za metodą płatności zgodną z art. 49 ust. 2 lit. a), w przypadku gdy suma tych kwot w odniesieniu do indywidualnego rolnika przekracza maksymalną kwotę przez nie ustaloną, każda kwota jest proporcjonalnie zmniejszana.

Różnicę między sumą wszystkich płatności należnych w ramach systemu dla drobnych producentów rolnych a łączną kwotą finansowaną zgodnie z akapitem pierwszym finansuje się w co najmniej jeden spośród następujących sposobów:

a)  poprzez zastosowanie art. 23 ust. 5 w odnośnym roku;

b)     poprzez wykorzystanie środków niewykorzystanych w odnośnym roku do sfinansowania płatności dla młodych rolników określonych w tytule III rozdział 4;

c)      poprzez zastosowanie liniowego zmniejszenia do wszystkich płatności, jakie mają zostać przyznane zgodnie z art. 25 lub art. 28c.

Z wyjątkiem przypadków, w których dane państwo członkowskie opowiedziało się za ustaleniem kwoty rocznej płatności zgodnie z art. 49 ust. 2 lit. a), elementy, na podstawie których ustala się kwoty określone w akapicie pierwszym, pozostają takie same przez cały okres uczestnictwa rolnika w systemie.

2.      Jeżeli łączna kwota płatności należnych w ramach systemu dla drobnych producentów rolnych przekracza 10 % rocznego krajowego pułapu określonego w załączniku II, państwa członkowskie dokonują liniowego zmniejszenia kwot wypłacanych zgodnie z niniejszym tytułem, aby zachować zgodność z tym odsetkiem, chyba że ustaliły kwotę przedmiotowej płatności zgodnie z art. 49 ust. 2 lit. a) bez stosowania ostatniego akapitu art. 49 ust. 2. Ten sam wyjątek ma zastosowanie do państw członkowskich, które ustaliły kwotę płatności zgodnie z art. 49 ust. 2 lit. b) bez stosowania ostatniego akapitu art. 49 ust. 2, których pułap krajowy w załączniku II na 2019 r. jest wyższy niż na 2015 r. i które stosują metodę obliczania określoną w art. 22 ust. 1 lub – odpowiednio – w art. 28c ust. 1a.

TYTUŁ VI

KRAJOWE PROGRAMY RESTRUKTURYZACYJNE SEKTORA BAWEŁNY

Artykuł 52

Wykorzystanie budżetu rocznego na programy restrukturyzacji

1.      W przypadku państw członkowskich, które stosują art. 4 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 637/2008, odpowiedni budżet roczny dostępny zgodnie z art. 5 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia zostaje przekazany ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2014 r. i stanowi dodatkowe środki finansowe Unii na środki w ramach programów rozwoju obszarów wiejskich finansowanych na podstawie rozporządzenia (UE) nr […] [rozporządzenie o rozwoju obszarów wiejskich].

2.      W przypadku państw członkowskich, które stosują art. 4 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 637/2008, odpowiedni budżet roczny dostępny zgodnie z art. 5 ust. 1 tego rozporządzenia, uwzględnia się ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2017 r. w pułapach krajowych określonych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

TYTUŁ VII

PRZEPISY KOŃCOWE

ROZDZIAŁ 1

Powiadomienia i sytuacje nadzwyczajne

Artykuł 53

Wymogi dotyczące powiadomień

1.      Aby zapewnić właściwe stosowanie przepisów określonych w niniejszym rozporządzeniu, Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania zgodnie z art. 55 aktów delegowanych w odniesieniu do niezbędnych środków dotyczących powiadomień przekazywanych Komisji przez państwa członkowskie do celów niniejszego rozporządzenia lub do celów sprawdzania, kontrolowania, monitorowania, oceny i audytu płatności bezpośrednich oraz w celu spełniania wymogów określonych w porozumieniach międzynarodowych, które zostały zawarte na mocy decyzji Rady, w tym wymogów dotyczących powiadomień na podstawie wspomnianych porozumień. Komisja uwzględnia przy tym zapotrzebowanie na dane oraz synergie między potencjalnymi źródłami danych.

Uzyskane informacje można – w odpowiednich przypadkach – przekazywać lub udostępniać organizacjom międzynarodowym i właściwym organom państw trzecich oraz można upowszechniać, z zastrzeżeniem ochrony danych osobowych i uzasadnionego interesu przedsiębiorstw w zakresie ochrony tajemnic przedsiębiorstwa.

2.      Aby powiadomienia, o których mowa w ust. 1, były szybkie, skuteczne, dokładne i racjonalne pod względem kosztów, Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania zgodnie z art. 55 aktów delegowanych określających dalsze zasady dotyczące:

a)      charakteru i rodzaju informacji, które mają być przedmiotem powiadomień;

▐

bb)   kategorii danych, które mają być przetwarzane, oraz maksymalnych okresów zatrzymywania;

c)      przepisów dotyczących praw dostępu do informacji lub udostępnianych systemów informacyjnych;

d)          warunków▐ publikacji informacji.

3.  Komisja – w drodze aktów wykonawczych – przyjmuje:

aa)   metody powiadamiania;

a)      przepisy dotyczące dostarczania informacji niezbędnych do stosowania niniejszego artykułu;

b)     uzgodnienia w zakresie zarządzania informacjami, które mają być przedmiotem powiadomień, oraz przepisy dotyczące treści, formy, harmonogramu, częstotliwości i terminów powiadamiania;

c)      zasady przekazywania lub udostępniania informacji i dokumentów państwom członkowskim, organizacjom międzynarodowym, właściwym organom państw trzecich lub społeczeństwu, z zastrzeżeniem ochrony danych osobowych i uzasadnionego interesu rolników i przedsiębiorstw w zakresie ochrony tajemnic przedsiębiorstwa.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 56 ust. 2.

Artykuł 53a

Przetwarzanie i ochrona danych osobowych

1.      Państwa członkowskie i Komisja gromadzą dane osobowe do celów określonych w art. 53 ust. 1 i nie przetwarzają tych danych w sposób niezgodny z tymi celami.

2.      Gdy dane osobowe przetwarzane są do celów monitoringu i oceny, o których mowa w art. 53 ust. 1, zapewnia się ich anonimowość i przetwarza jedynie w formie zbiorczej.

3.      Dane osobowe przetwarzane są zgodnie z przepisami dyrektywy 95/46/WE i rozporządzenia (WE) nr 45/2001. W szczególności danych tych nie przechowuje się w formie, która pozwala na zidentyfikowanie osób, których dotyczą dane, przez czas dłuższy, niż jest to konieczne do celów, dla których dane te były gromadzone lub dla których są one przetwarzane dalej, z uwzględnieniem minimalnych okresów zatrzymywania określonych w mającym zastosowanie prawie krajowym i prawie unijnym.

4.      Państwa członkowskie informują osoby, których dotyczą dane, że ich dane osobowe mogą być przetwarzane przez organy krajowe i unijne zgodnie z ust. 1 i że w tym zakresie korzystają one z praw określonych w przepisach dotyczących ochrony danych osobowych zawartych, odpowiednio, w dyrektywie 95/46/WE i rozporządzeniu (WE) nr 45/2001.

5.      Niniejszy artykuł podlega przepisom art. 110a–110d w rozporządzeniu (UE) nr […][HRZ].

Artykuł 54

Środki rozwiązywania szczególnych problemów

1.          Komisja przyjmuje akty wykonawcze▐ konieczne i uzasadnione w sytuacji nadzwyczajnej w celu rozwiązania szczególnych problemów. Takie akty wykonawcze mogą stanowić odstępstwo od przepisów niniejszego rozporządzenia, ale jedynie w takim zakresie i przez taki okres, w jakim jest to niezbędne. Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 56 ust. 2.

2.          W przypadku gdy wymaga tego należycie uzasadniona pilna potrzeba, w celu rozwiązania takich szczególnych problemów przy jednoczesnym zapewnieniu ciągłości systemu płatności bezpośrednich w przypadku wystąpienia nadzwyczajnych okoliczności, Komisja przyjmuje akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 56 ust. 3.

3.           Środki przyjęte na podstawie ust. 1 lub 2 pozostają w mocy przez okres nieprzekraczający dwunastu miesięcy. Jeśli po tym okresie szczególne problemy, o których mowa w tych ustępach, utrzymują się, Komisja może przedłożyć odpowiednie wnioski ustawodawcze, aby ustanowić trwałe rozwiązanie.

4.         Komisja informuje Parlament Europejski i Radę o wszelkich środkach przyjętych na podstawie ust. 1 lub 2 w terminie dwóch dni roboczych od ich przyjęcia.

ROZDZIAŁ 2

Przekazanie uprawnień i przepisy wykonawcze

Artykuł 55

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.          Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych na warunkach określonych w niniejszym artykule.

2.          ▐ Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 2, art. 4 ust. 2, art. 6 ust. 2, art. 7 ust. 3, art. 8 ust. 3, art. 9 ust. 5, art. 17b ust. 6, art. 28, art. 28c ust. 4, art. 28e ust. 3, art. 29 ust. 6, art. 30 ust. 2, art. 31 ust. 2a, 3 i 4, art. 32 ust. 2, art. 36 ust. 7, art. 38 ust. 7, art. 43 ust. 3, art. 44 ust. 5, art. 45 ust. 3, art. 50 ust. 5, art. 53 ust. 1 i 2 oraz art. 58, przekazuje się Komisji na okres siedmiu lat od dnia XXX. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazanych uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu siedmiu lat. Przekazanie uprawnień jest automatycznie przedłużane na okresy tej samej długości, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3.          Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 2, art. 4 ust. 2, art. 6 ust. 2, art. 7 ust. 3, art. 8 ust. 3, art. 9 ust. 5, art. 17b ust. 6, art. 28, art. 28c ust. 4, art. 28e ust. 3, art. 29 ust. 6, art. 30 ust. 2, art. 31 ust. 2a, 3 i 4, art. 32 ust. 2, art. 36 ust. 7, art. 38 ust. 7, art. 43 ust. 3, art. 44 ust. 5, art. 45 ust. 3, art. 50 ust. 5, art. 53 ust. 1 i 2 oraz art. 58, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Staje się ona skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub od późniejszej określonej w niej daty. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4.          Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

5.          Akt delegowany przyjęty zgodnie z art. 2, art. 4 ust. 2, art. 6 ust. 2, art. 7 ust. 3, art. 8 ust. 3, art. 9 ust. 5, art. 17b ust. 6, art. 28, art. 28c ust. 4, art. 28e ust. 3, art. 29 ust. 6, art. 30 ust. 2, art. 31 ust. 2a, 3 i 4, art. 32 ust. 2, art. 36 ust. 7, art. 38 ust. 7, art. 43 ust. 3, art. 44 ust. 5, art. 45 ust. 3, art. 50 ust. 5, art. 53 ust. 1 i 2 oraz art. 58 wchodzi w życie wyłącznie w przypadku braku sprzeciwu ze strony Parlamentu Europejskiego lub Rady wyrażonego w ciągu dwóch miesięcy od przekazania takiego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub jeżeli przed upływem tego terminu Parlament Europejski i Rada poinformują Komisję, że nie wyrażą sprzeciwu. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady wspomniany termin przedłuża się o dwa miesiące.

Artykuł 56

Procedura komitetowa

1.      Komisję wspomaga komitet zwany „Komitetem ds. Płatności Bezpośrednich”. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2.      W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

W przypadku aktów, o których mowa w art. 21 ust. 4, art. 24 ust. 2 i art. 53 ust. 3, jeżeli komitet nie wyda opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i zastosowanie ma art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3.      W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 8 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 w związku z jego art. 5.

ROZDZIAŁ 3

Przepisy przejściowe i końcowe

Artykuł 57

Uchylenia

1.          Rozporządzenie (WE) nr 637/2008 uchyla się ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2014 r.

Rozporządzenie ma jednak nadal zastosowanie do dnia 31 grudnia 2017 r. w odniesieniu do państw członkowskich, które korzystają z możliwości określonej w art. 4 ust. 1 akapit drugi tego rozporządzenia.

2.          Rozporządzenie (WE) nr 73/2009 uchyla się.

Bez uszczerbku dla przepisów ust. 3, odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia zgodnie z tabelą korelacji w załączniku VII.

3.  Odesłania w niniejszym rozporządzeniu do rozporządzeń (WE) nr 73/2009 oraz (WE) nr 1782/2003 odczytuje się jako odesłania do tych rozporządzeń w formie obowiązującej przed ich uchyleniem.

Artykuł 58

Przepisy przejściowe

Aby zapewnić płynne przejście od przepisów określonych w rozporządzeniu (WE) nr 73/2009 do przepisów niniejszego rozporządzenia, Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania zgodnie z art. 55 aktów delegowanych dotyczących niezbędnych środków w zakresie ochrony wszelkich nabytych praw i uzasadnionych oczekiwań rolników.

Artykuł 59

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie [siódmego] dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2015 r.

Jednak art. 9 ust. 6, art. 11 ust. 5, art. 14, art. 18 ust. 2 i 3, art. 19 ust. 1 akapit drugi, art. 20 ust. 1 akapit pierwszy, art. 20 ust. 5, art. 21 ust. 3b, art. 22 ust. 7, art. 28c ust. 1 akapit pierwszy, art. 28g ust. 1, art. 31 ust. 2 akapit czwarty, art. 32 ust. 1 akapit czwarty, art. 32 ust. 1e, art. 35 ust. 1, art. 37 ust. 1, art. 39, art. 52 ust. 1 oraz art. 57 ust. 1 stosuje się od daty wejścia niniejszego rozporządzenia w życie.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia [...] r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego                      W imieniu Rady

Przewodniczący                    Przewodniczący

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK I

Wykaz systemów wsparcia

Sektor	Podstawa prawna	Uwagi
System płatności podstawowej	Tytuł III rozdział 1 sekcje 1–3 oraz 5 niniejszego rozporządzenia	Płatność niezwiązana z produkcją
System jednolitej płatności obszarowej	Tytuł III rozdział 1sekcja 4 niniejszego rozporządzenia	Płatność niezwiązana z produkcją
Płatność redystrybucyjna	Tytuł III rozdział 1a niniejszego rozporządzenia	Płatność niezwiązana z produkcją
Płatność dla rolników przestrzegających praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska	Tytuł III rozdział 2 niniejszego rozporządzenia	Płatność niezwiązana z produkcją
Płatność dla rolników na obszarach z ▐ ograniczeniami naturalnymi	Tytuł III rozdział 3 niniejszego rozporządzenia	Płatność niezwiązana z produkcją
Płatność dla młodych rolników	Tytuł III rozdział 4 niniejszego rozporządzenia	Płatność niezwiązana z produkcją
Dobrowolne wsparcie związane z produkcją	Tytuł IV rozdział 1 niniejszego rozporządzenia
Płatność specyficzna w odniesieniu do bawełny	Tytuł IV rozdział 2 niniejszego rozporządzenia	Płatność obszarowa
Płatność dla drobnych producentów rolnych	Tytuł V niniejszego rozporządzenia	Płatność niezwiązana z produkcją
POSEI	Rozdział IV rozporządzenia (UE) nr 228/2013	Płatności bezpośrednie w ramach środków określonych w programach
Wyspy Morza Egejskiego	Rozdział IV rozporządzenia (UE) nr 229/2013	Płatności bezpośrednie w ramach środków określonych w programach

ZAŁĄCZNIK II

Pułapy krajowe, o których mowa w art. 6

							(w tys. EUR)
Rok kalendarzowy		▐		2015	2016	2017	2018	2019 i rok następny
Belgia		▐		536 076	528 124	520 170	512 718	505 266
Bułgaria		▐		721 251	792 449	793 226	794 759	796 292
Republika Czeska		▐		874 484	873 671	872 830	872 819	872 809
Dania		▐		916 580	907 108	897 625	889 004	880 384
Niemcy		▐		5 144 264	5 110 446	5 076 522	5 047 458	5 018 395
Estonia		▐		121 870	133 701	145 504	157 435	169 366
Irlandia		▐		1 215 003	1 213 470	1 211 899	1 211 482	1 211 066
Grecja		▐		2 039 122	2 015 116	1 991 083	1 969 129	1 947 177
Hiszpania		▐		4 842 658	4 851 682	4 866 665	4 880 049	4 893 433
Francja		▐		7 553 677	7 521 123	7 488 380	7 462 790	7 437 200
Chorwacja		▐		130 550	149 200	186 500	223 800	261 100
Włochy		▐		3 902 039	3 850 805	3 799 540	3 751 937	3 704 337
Cypr		▐		50 784	50 225	49 666	49 155	48 643
Łotwa		▐		195 649	222 363	249 020	275 887	302 754
Litwa		▐		417 890	442 510	467 070	492 049	517 028
Luksemburg		▐		33 603	33 545	33 486	33 459	33 431
Węgry		▐		1 271 593	1 270 410	1 269 187	1 269 172	1 269 158
Malta		▐		5127	5015	4904	4797	4689
Niderlandy		▐		780 815	768 340	755 862	744 116	732 370
Austria		▐		693 065	692 421	691 754	691 746	691 738
Polska		▐		2 987 267	3 004 501	3 021 602	3 041 560	3 061 518
Portugalia		▐		565 816	573 954	582 057	590 706	599 355
Rumunia		▐		1 629 889	1 813 795	1 842 446	1 872 821	1 903 195
Słowenia		▐		137 987	136 997	136 003	135 141	134 278
Słowacja		▐		380 680	383 938	387 177	390 781	394 385
Finlandia		▐		523 333	523 422	523 493	524 062	524 631
Szwecja		▐		696 890	697 295	697 678	698 723	699 768
Zjednoczone Królestwo		▐		3 555 915	3 563 262	3 570 477	3 581 080	3 591 683

*W przypadku Chorwacji pułap krajowy w odniesieniu do roku kalendarzowego 2020 wynosi 298 400, w odniesieniu do roku 2021 – 335 700 oraz w odniesieniu do roku 2022 – 373 000 (w tys. EUR).

ZAŁĄCZNIK III

Pułapy netto, o których mowa w art. 7

								(w mln EUR)
Rok kalendarzowy			▐		2015	2016	2017	2018	2019 r. i rok następny
Belgia			▐		536,1	528,1	520,2	512,7	505,3
Bułgaria			▐		723,6	795,1	795,8	797,4	798,9
Republika Czeska			▐		874,5	873,7	872,8	872,8	872,8
Dania			▐		916,6	907,1	897,6	889,0	880,4
Niemcy			▐		5144,3	5110,4	5076,5	5047,5	5018,4
Estonia			▐		121,9	133,7	145,5	157,4	169,4
Irlandia			▐		1215,0	1213,5	1211,9	1211,5	1211,1
Grecja			▐		2227,0	2203,0	2178,9	2157,0	2135,0
Hiszpania			▐		4903,6	4912,6	4927,6	4941,0	4954,4
Francja			▐		7553,7	7521,1	7488,4	7462,8	7437,2
Chorwacja			▐		130,6	149,2	186,5	223,8	261,1
Włochy			▐		3902,0	3850,8	3799,5	3751,9	3704,3
Cypr			▐		50,8	50,2	49,7	49,2	48,6
Łotwa			▐		195,6	222,4	249,0	275,9	302,8
Litwa			▐		417,9	442,5	467,1	492,0	517,0
Luksemburg			▐		33,6	33,5	33,5	33,5	33,4
Węgry			▐		1271,6	1270,4	1269,2	1269,2	1269,2
Malta			▐		5,1	5,0	4,9	4,8	4,7
Niderlandy			▐		780,8	768,3	755,9	744,1	732,4
Austria			▐		693,1	692,4	691,8	691,7	691,7
Polska			▐		2987,3	3004,5	3021,6	3041,6	3061,5
Portugalia			▐		566,0	574,1	582,2	590,9	599,5
Rumunia			▐		1629,9	1813,8	1842,4	1872,8	1903,2
Słowenia				▐	138,0	137,0	136,0	135,1	134,3
Słowacja				▐	380,7	383,9	387,2	390,8	394,4
Finlandia				▐	523,3	523,4	523,5	524,1	524,6
Szwecja				▐	696,9	697,3	697,7	698,7	699,8
Zjednoczone Królestwo				▐	3555,9	3563,3	3570,5	3581,1	3591,7

*     W przypadku Chorwacji pułap krajowy w odniesieniu do roku kalendarzowego 2020 wynosi 298 400, w odniesieniu do roku 2021 – 335 700 oraz w odniesieniu do roku 2022 – 373 000 (w tys. EUR).

ZAŁĄCZNIK IV

Współczynniki, które mają być zastosowane na mocy art. 10 ust. 1

Państwo członkowskie	Limit progu w EUR (art. 10 ust. 1 lit. a))	Limit progu w hektarach (art. 10 ust. 1 lit. b))
Belgia	400	2
Bułgaria	200	0,5
Republika Czeska	200	5
Dania	300	5
Niemcy	300	4
Estonia	100	3
Irlandia	200	3
Grecja	400	0,4
Hiszpania	300	2
Francja	300	4
Chorwacja	100	1
Włochy	400	0,5
Cypr	300	0,3
Łotwa	100	1
Litwa	100	1
Luksemburg	300	4
Węry	200	0,3
Malta	500	0,1
Niderlandy	500	2
Austria	200	2
Polska	200	0,5
Portugalia	200	0,3
Rumunia	200	0,3
Słowenia	300	0,3
Słowacja	200	2
Finlandia	200	3
Szwecja	200	4
Zjednoczone Królestwo	200	5

ZAŁĄCZNIK V

Przepisy finansowe, o których mowa w art. 16 i 17, stosowane w przypadku Bułgarii i Rumunii

A.       Kwoty służące do obliczania pułapów krajowych dla płatności, o których to pułapach mowa w art. 16:

(w tys. EUR)

	▐	2015
Bułgaria	▐	790 909
Rumunia	▐	1 783 426

B.        Łączna kwota krajowych płatności bezpośrednich uzupełniających system płatności podstawowej, o której to kwocie mowa w art. 17 ust. 2:

(w tys. EUR)

	▐	2015
Bułgaria	▐	69 657
Rumunia	▐	153 536

C.       Łączna kwota krajowych płatności bezpośrednich uzupełniających płatność specyficzną w odniesieniu do bawełny, o której to kwocie mowa w art. 17 ust. 3:

(w EUR)

	▐	2015
Bułgaria	▐	258 952

ZAŁĄCZNIK Va

Przepisy finansowe, o których mowa w art. 10 i 17, stosowane w przypadku Chorwacji

A.     Kwoty służące do stosowania art. 10:

(w tys. EUR)

Chorwacja	373 000

B.     Łączna kwota uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich, o których mowa w art. 17a ust. 3:

(w tys. EUR)

	▌	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021
Chorwacja	▌	242 450	223 800	186 500	149 200	111 900	74 600	37 300

ZAŁĄCZNIK Vb

Maksymalna kwota dodawana do kwot określonych w załączniku II zgodnie z art. 17b ust. 2

(w tys. EUR)

	▌	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022
Chorwacja	▌	3360	3840	4800	5760	6720	7680	8640	9600

ZAŁĄCZNIK VI

Średnia wielkość gospodarstwa rolnego stosowana na mocy art. 28g ust. 4

Państwo członkowskie	Średnia wielkość gospodarstwa rolnego (w hektarach)
Belgia	29
Bułgaria	6
Republika Czeska	89
Dania	60
Niemcy	46
Estonia	39
Irlandia	32
Grecja	5
Hiszpania	24
Francja	52
Chorwacja	5,9
Włochy	8
Cypr	4
Łotwa	16
Litwa	12
Luksemburg	57
Węgry	7
Malta	1
Niderlandy	25
Austria	19
Polska	6
Portugalia	13
Rumunia	3
Słowenia	6
Słowacja	28
Finlandia	34
Szwecja	43
Zjednoczone Królestwo	54

ZAŁĄCZNIK VIA

WYKAZ PRAKTYK RÓWNOWAŻNYCH ZAZIELENIANIU, o których mowa w art. 29 ust. 1b

I.         Praktyki równoważne dywersyfikacji upraw:

1.      Dywersyfikacja upraw

Wymóg: przynajmniej 3 uprawy, maksymalnie 75 % głównej uprawy oraz co najmniej jedno z następujących:

przynajmniej 4 uprawy

przy niższych progach minimalnych

przy właściwszym doborze upraw, takich jak na przykład warzywa strączkowe, rośliny wysokobiałkowe, uprawy niewymagające nawadniania lub, w zależności od przypadku, stosowania pestycydów

z uwzględnieniem regionalnych odmian dawnych/tradycyjnych/zagrożonych rodzajów upraw (na przynajmniej 5 % obszaru objętego płodozmianem)

2.      Płodozmian

Wymóg: przynajmniej 3 uprawy, maksymalnie 75 % głównej uprawy oraz co najmniej jedno z następujących:

korzystniejsza dla środowiska wieloletnia sekwencja upraw lub odłogowania

przynajmniej cztery uprawy

3.      Zimowe pokrycie gleby (*)

4.           Międzyplony (*)

II.       Praktyki równoważne utrzymywaniu trwałych użytków zielonych:

1.      Gospodarowanie łąkami/pastwiskami

Wymóg: utrzymywanie trwałych użytków zielonych oraz co najmniej jedno z następujących:

System ścinania / odpowiedniego koszenia (daty, metody, ograniczenia)

Utrzymanie cech krajobrazu na trwałych użytkach zielonych oraz powstrzymywanie ekspansji zarośli;

Określone rodzaje traw lub system obsiewania gwarantujący odnowienie w zależności od rodzaju użytku zielonego (brak zniszczeń wysokiej wartości naturalnej),

Usuwanie paszy/siana,

Odpowiednie gospodarowanie stromymi zboczami,

System nawożenia,

Ograniczenia dotyczące pestycydów

2.  Ekstensywne systemy wypasu

Wymóg: utrzymywanie trwałych użytków zielonych oraz co najmniej jedno z następujących:

Wypas ekstensywny (czas, maksymalna obsada zwierząt),

Pasterstwo / pasterstwo górskie,

Wykorzystywanie ras lokalnych/tradycyjnych do wypasu na trwałych użytkach zielonych.

III.   Praktyki równoważne obszarom proekologicznym:

Wymóg: stosowane przynajmniej na odsetku gruntów ornych określonym zgodnie z art. 32 ust. 1

1.      Odłogowanie ekologiczne.

2.      Tworzenie „stref buforowych” dla obszarów o wysokiej wartości przyrodniczej, obszarów Natura 2000 lub innych miejsc ochrony różnorodności biologicznej, w tym wzdłuż żywopłotów i szlaków wodnych.

3.      Gospodarowanie nieuprawianymi strefami buforowymi i marginesami śródpólnymi (system ścinania, lokalne/specjalne gatunki traw lub system obsiewania, ponowny obsiew odmianami regionalnymi, brak stosowania pestycydów, brak rozprowadzania obornika lub nawozów mineralnych), brak nawadniania, brak zasklepiania gleby.

4.      Granice, pasy i łaty śródpólne, którymi gospodaruje się ze względu na dziką/szczególną faunę (skraje roślinne, ochrona gniazd, pasy dzikiej roślinności, mieszaniny lokalnych nasion, uprawy niezbierane).

5.      Gospodarowanie (przerzedzanie, przycinanie, daty, metody, odbudowa) cech krajobrazu (drzew, żywopłotów, roślinności lasów nadbrzeżnych, kamiennych murów (tarasów), rowów, stawów).

6.      Utrzymywanie ornych gleb torfowych/mokrych pod okrywą trawiastą (bez wykorzystywania nawozów ani środków ochrony roślin).

7.      Produkcja na gruntach ornych bez wykorzystywania nawozów (nawozów mineralnych oraz obornika) ani środków ochrony roślin, bez nawadniania, bez obsiewania tą samą uprawą dwa lata z rzędu ani w stałym miejscu (*).

8.      Przekształcenie gruntu ornego w  trwałe użytki zielone wykorzystywane ekstensywnie.

(*)       Praktyki [...] podlegające metodzie, o której mowa w art. 29 ust. 6 lit. c).

ZAŁĄCZNIK VIb

TABELA PRZEKSZTAŁCENIA MAJĄCA ZASTOSOWANIE DO OBSZARÓW PROEKOLOGICZNYCH, o której mowa w art. 32 ust. 1a

Cechy	Współczynnik przekształcenia	Współczynnik wagowy	Obszar proekologiczny
Grunty ugorowane
Uprawa tarasowa
Cechy krajobrazu
Pasy buforowe
Hektary rolno-leśne
Strefy kwalifikujących się hektarów na obrzeżach lasu
Obszary z zagajnikami o krótkiej rotacji
Obszary zalesione, o których mowa w art. 25 ust. 2 lit. b) ppkt (ii)
Obszary z międzyplonami lub okrywą zieloną
Obszary przeznaczone pod uprawy wiążące azot

ZAŁĄCZNIK VII

TABELA KORELACJI

[do uzupełnienia przez prawników lingwistów na późniejszym etapie]

Rozporządzenie (WE) nr 73/2009	Niniejsze rozporządzenie	Rozporządzenie (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne]
Artykuł 1	Artykuł 1	-
-	Artykuł 2	-
Artykuł 2	Artykuł 4	-
-	Artykuł 5 ust. 2	-
Artykuł 3	Artykuł 5	-
Artykuł 4 ust. 1	-	Artykuł 91
Artykuł 4 ust. 2	-	Artykuł 95
Artykuł 5	-	Artykuł 93
Artykuł 6 ust. 1	-	Artykuł 94
Artykuł 6 ust. 2	-	-
Artykuł 7	-	-
Artykuł 8 ust. 1 i 2	Artykuł 7 ust. 1 i 3	-
-	Artykuł 7 ust. 2	-
Artykuł 9	-	-
Artykuł 10	-	-
Artykuł 11 ust. 1 i 2	-	Artykuł 25 ust. 1 i 2
-	Artykuł 8	-
Artykuł 12 ust. 1 i 2	-	Artykuł 12
Artykuł 12 ust. 3	-	Artykuł 14
Artykuł 12 ust. 4	-	-
Artykuł 13	-	Artykuł 13 ust. 2
Artykuł 14	-	Artykuł 68
Artykuł 15	-	Artykuł 69
Artykuł 16	-	Artykuł 70
Artykuł 17	-	Artykuł 71
Artykuł 18	-	Artykuł 72
Artykuł 19	-	Artykuł 73
Artykuł 20	-	Artykuł 75
Artykuł 21	-	Artykuł 75 ust. 4
Artykuł 22	-	Artykuł 96
Artykuł 23	-	Artykuł 97

Rozporządzenie (WE) nr 73/2009	Niniejsze rozporządzenie	Rozporządzenie (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne]
Artykuł 24	-	Artykuł 99
Artykuł 25	-	Artykuł 100
Artykuł 26	-	Artykuł 63
Artykuł 27 ust. 1	-	Artykuł 102 ust. 3
Artykuł 27 ust. 2	-	Artykuł 49
Artykuł 27 ust. 3	-	Artykuł 69 ust. 3
-	Artykuł 9	-
Artykuł 28 ust. 1 i 2	Artykuł 10 ust. 1, 3 i 4	-
-	Artykuł 10 ust. 2	-
Artykuł 28 ust. 3	Art. 23 ust. 1 lit. a) ppkt (ii)	-
-	Artykuł 23 ust. 1 lit. a) ppkt (i), lit. c) i d)	-
-	Artykuł 11	-
Artykuł 29	-	Artykuł 76
Artykuł 30	-	Artykuł 62
Artykuł 31	-	Artykuł 2 ust. 2
Artykuł 32	Artykuł 15	-
Artykuł 33 ust. 1	Artykuł 18 ust. 1	-
-	Artykuł 18 ust. 2	-
Artykuł 34 ust. 1 i 2	Artykuł 25 ust. 1 i 2	-
Artykuł 35	Artykuł 26	-
Artykuł 36	-	-
Artykuł 37	Artykuł 12	-
-	Artykuł 14	-
Artykuł 38	-	-
Artykuł 39 ust. 1	Artykuł 25 ust. 3	-
Artykuł 40 ust. 1	Artykuł 6 ust. 1	-
Artykuł 40 ust. 2	Artykuł 19 ust. 3	-
Artykuł 41 ust. 1	Artykuł 23 ust. 1	-
Artykuł 41 ust. 2	Artykuł 23 ust. 3 i 4	-
Artykuł 41 ust. 3	Artykuł 23 ust. 5 lit. a)	-
Artykuł 41 ust. 5	Artykuł 23 ust. 5 lit. b)	-
-	Artykuł 23 ust. 2, 6 i 7	-
Artykuł 41 ust. 6	Artykuł 22 ust. 4	-
Artykuł 42	Artykuł 24 ust. 1 lit. b)	-
Artykuł 43 ust. 1 i 2	Artykuł 25 ust. 1 i 2	-
Artykuł 43 ust. 3	-	-
Artykuł 44	-	-
Artykuł 45	-	-
-	-	-
-	Artykuł 19 ust. 1 i 2	-
Art. 46 ust. 1–4	Art. 20 ust. 1–4	-
Rozporządzenie (WE) nr 73/2009	Niniejsze rozporządzenie	Rozporządzenie (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne]
Artykuł 46 ust. 5	-	-
-	Artykuł 21
Artykuł 47 ust. 1	-	-
Artykuł 47 ust. 2	Artykuł 22 ust. 1, stosowanie regionalne	-
-	Artykuł 22 ust. 1, stosowanie krajowe	-
-	Artykuł 22 ust. 2, 3, 5, 6 i 7	-
Artykuł 48	-	-
Artykuł 49	-	-
Artykuł 50	-	-
Artykuł 51	-	-
Artykuł 52	-	-
Artykuł 53	-	-
Artykuł 54	-	-
Artykuł 55	-	-
Artykuł 56	-	-
Artykuł 57	-	-
Artykuł 57a	Artykuł 17b	-
Artykuł 58	-	-
Artykuł 59	-	-
Artykuł 60	-	-
Artykuł 61	-	-
Artykuł 62	-	-
Artykuł 63	-	-
Artykuł 64	-	-
Artykuł 65	-	-
Artykuł 66	-	-
Artykuł 67	-	-
Artykuł 68	-	-
Artykuł 69	-	-
Artykuł 70	-	-
Artykuł 71	-	-
Rozporządzenie (WE) nr 73/2009	Niniejsze rozporządzenie	Rozporządzenie (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne]
Artykuł 72	-	-
Artykuł 73	-	-
Artykuł 74	-	-
Artykuł 75	-	-
Artykuł 76	-	-
Artykuł 77	-	-
Artykuł 78	-	-
Artykuł 79	-	-
Artykuł 80	-	-
Artykuł 81	-	-
Artykuł 82	-	-
Artykuł 83	-	-
Artykuł 84	-	-
Artykuł 85	-	-
Artykuł 86	-	-
Artykuł 87	-	-
Artykuł 88	Artykuł 42	-
Artykuł 89	Artykuł 43	-
Artykuł 90	Artykuł 44	-
Artykuł 91	Artykuł 45	-
Artykuł 92	Artykuł 46	-
Artykuł 93	-	-
Artykuł 94	-	-
Artykuł 95	-	-
Artykuł 96	-	-
Artykuł 97	-	-
Artykuł 98	-	-
Artykuł 99	-	-
Artykuł 100	-	-
Artykuł 101	-	-
Artykuł 102	-	-
Artykuł 103	-	-
Artykuł 104	-	-
Artykuł 105	-	-
Artykuł 106	-	-
Artykuł 107	-	-
Artykuł 108	-	-
Artykuł 109	-	-
Rozporządzenie (WE) nr 73/2009	Niniejsze rozporządzenie	Rozporządzenie (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne]
Artykuł 110	-	-
Artykuł 111	-	-
Artykuł 112	-	-
Artykuł 113	-	-
Artykuł 114	-	-
Artykuł 115	-	-
Artykuł 116	-	-
Artykuł 117	-	-
Artykuł 118	-	-
Artykuł 119	-	-
Artykuł 120	-	-
Artykuł 121	Artykuł 16 i 16a	-
Artykuł 122	-	-
Artykuł 123	-	-
Artykuł 124	-	-
Artykuł 124 ust. 6	-	Artykuł 98
Artykuł 125	-	-
Artykuł 126	-	-
Artykuł 127	-	-
Artykuł 128	-	-
Artykuł 129	-	-
Artykuł 130	-	-
Artykuł 131	-	-
Artykuł 132	Artykuł 17 i 17a	-
Artykuł 133	-	-
-	Artykuł 28	-
-	Artykuł 29	-
-	Artykuł 20	-
-	Artykuł 31	-
-	Artykuł 32	-
-	Artykuł 33	-
-	Artykuł 34	-
-	Artykuł 35	-
-	Artykuł 36	-
-	Artykuł 37	-
-	Artykuł 47	-
-	Artykuł 48	-
-	Artykuł 49	-
-	Artykuł 50	-
-	Artykuł 51	-
Rozporządzenie (WE) nr 73/2009	Niniejsze rozporządzenie	Rozporządzenie (UE) nr […] [rozporządzenie horyzontalne]
Artykuł 134	-	-
Artykuł 135	-	-
Artykuł 136	-	-
-	Artykuł 52	-
Artykuł 137	-	-
Artykuł 138	Artykuł 3	-
Artykuł 139	Artykuł 13	-
Artykuł 140	Artykuł 53	-
Artykuł 141	Artykuł 56	-
Artykuł 142	Artykuł 55	-
Artykuł 142 lit. r)	Artykuł 54	-
Artykuł 143	-	-
Artykuł 144	-	-
Artykuł 145	-	-
Artykuł 146	Artykuł 55	-
Artykuł 146a	-	-
Artykuł 147	Artykuł 56	-
Artykuł 148	-	-
Artykuł 149	Artykuł 57	-

_____________

• [1]  Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym.
• [2]  Dz.U. C 191 z 29.6.2012, s. 116 i Dz.U. C 44 z 15.2.2013, s. 159.
• [3]  C 225 z 27.7.2012, s. 174.
• [4]  Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0084.
• [5] ^* Poprawki: tekst nowy lub zmieniony został zaznaczony kursywą i wytłuszczonym drukiem; symbol ▌sygnalizuje skreślenia.
• [6]         Dz.U. C […] z […], s. […].
• [7]           Dz.U. C 191 z 29.6.2012, s. 116 oraz Dz.U. C 44 z 15.2.2013, s. 159.
• [8]           Dz.U. C 225 z 27.7.2012, s. 174..
• [9]           Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia […] (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia […].
• [10]           Rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 (Dz.U. L 30 z 31.1.2009, s. 16).
• [11]          Rozporządzenie (UE) nr […] Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia […] w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej (Dz.U. L […] z […], s. […]).
• [12]          Dz.U. L 78 z 20.3.2013, s. 23.
• [13]          Dz.U. L 78 z 20.3.2013, s. 41.
• [14]          Rozporządzenie Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U. L 270 z 21.10.2003, s. 1.) Rozporządzenie uchylone i zastąpione rozporządzeniem (WE) nr 73/2009.
• [15]          Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206 z 22.7.1992, s. 7).
• [16]          Dyrektywa 2009/147/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dz.U. L 20 z 26.1.2010, s. 7).
• [17]          Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1).
• [18]          Rozporządzenie Rady (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych (Dz.U. L 189 z 20.7.2007, s. 1).
• [19]          Rozporządzenie Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz.U. L 277 z 21.10.2005, s. 1). Rozporządzenie uchylone i zastąpione rozporządzeniem (UE) nr … [rozporządzenie o rozwoju obszarów wiejskich].
• [20]          Rozporządzenie (UE) nr […] Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz.U. L […] z […], s. […].)
• [21]          Rozporządzenie Rady (WE) nr 637/2008 z dnia 23 czerwca 2008 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 i ustanawiające krajowe programy restrukturyzacji sektora bawełny (Dz.U. L 178 z 5.7.2008, s. 1).
• [22]          Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31).
• [23]          Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1).
• [24]          Dz.U. C 35 z 9.2.2012, s. 1.
• [25]          Rozporządzenie (UE) nr 182/2011 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).
• [26]          Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1).

ZAŁĄCZNIK DO REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ

OŚWIADCZENIE KOMISJI w sprawie art. 9 ust. 2 rozporządzenia o płatnościach bezpośrednich

Art. 9 ust. 2 projektu rozporządzenia w sprawie płatności bezpośrednich nie wyklucza możliwości wynajmu przez rolnika budynków lub części budynków stronom trzecim ani posiadania stajni, pod warunkiem że te działania nie stanowią głównej działalności rolnika.

OŚWIADCZENIE KOMISJI w sprawie wsparcia powiązanego z produkcją

W odniesieniu do produktów rolnych, zwłaszcza tych, które nie kwalifikują się do wsparcia powiązanego z produkcją na mocy art. 38 ust. 1 rozporządzenia w sprawie płatności bezpośrednich, Komisja ściśle monitoruje ich ewolucję rynkową i – w przypadku poważnego kryzysu rynkowego – może w celu poprawy sytuacji rynkowej skorzystać z odpowiednich środków będących w jej dyspozycji.

OPINIA Komisji Rozwoju (25.6.2012)

dla Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi

w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej
(COM(2011)0625 – C7‑0336/2011 – 2011/0280(COD))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Birgit Schnieber-Jastram

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Z perspektywy polityki rozwojowej można by zaproponować całkowicie inną wspólną politykę rolną niż ta, którą proponuje Komisja w swojej reformie. Ambitniejsza reforma WPR, w której z większą konsekwencją zajęto by się płatnościami bezpośrednimi, a płatności związane z wielkością produkcji byłyby stopniowo znoszone, miałaby większy wpływ na usuwanie nadal istniejących zakłóceń na światowych rynkach wywołanych przez WPR.

Jednak z kilkoma dobrze znanymi niespójnościami poradzono sobie podczas poprzednich reform WPR i podobnie jest w przypadku obecnego wniosku Komisji. We wsparciu dla gospodarstw rolnych oddzielono płatność od produkcji, a rolę mechanizmów interwencji rynkowej i refundacji wywozowych znacznie zmniejszono.

Jedną z większych innowacji w najnowszej propozycji reformy jest obowiązkowy ekologiczny składnik płatności bezpośrednich, który służy wsparciu dla środków ochrony środowiska w całej UE, przy czym priorytetowe znaczenie mają cele związane z klimatem i polityką ochrony środowiska. Nie spowoduje to sytuacji konkurencji z rolnikami w państwach rozwijających się. Ponadto obowiązkowe środki ekologiczne przyczynią się do łagodzenia zmiany klimatu, która ma poważne konsekwencje dla wielu krajów rozwijających się. Mimo iż należy dopracować parę szczegółów, sprawozdawczyni zdecydowanie popiera ekologiczny składnik wniosku Komisji.

Pomimo pozytywnych tendencji, nadal zauważyć można autentyczne problemy, którymi należy się zająć z perspektywy polityki rozwojowej. Zreformowana WPR nadal wywiera skutki zewnętrzne, których wniosek Komisji nie odzwierciedla w wystarczającym stopniu. Z tego względu przepisy WPR należy dokładnie sprawdzić w świetle zobowiązań traktatowych do zapewnienia spójności polityki na rzecz rozwoju (art. 208 TFUE).

WPR nie ma ogólnego wpływu na wszystkie kraje rozwijające się, ale wykazano, że w konkretnych przypadkach poszczególne środki WPR mogą prowadzić do wzrostu przywozu w krajach rozwijających się, co zagraża egzystencji lokalnych rolników i podważa działania polityki rolnej prowadzone przez państwa rozwijające się w celu zwiększenia długoterminowego bezpieczeństwa żywnościowego. Ponadto w świetle szerszego rozumienia spójności polityki na rzecz rozwoju, które wykracza poza „nieszkodzenie”, niektóre elementy drugiego filaru mogą przyczynić się do tworzenia synergii i zacieśniania współpracy między rolnikami z Europy i państw rozwijających się.

Sprawozdawczyni proponuje zatem poprawki zgodnie z poniższymi punktami:

●   WPR powinna być elementem szerszych ram spójności polityki na rzecz rozwoju, jej wpływ zewnętrzny powinien podlegać stałej obserwacji prowadzonej przez rządy i zainteresowane podmioty z państw partnerskich.

●   Subsydia wywozowe należy stopniowo wycofywać aż do ich całkowitego zniesienia. W międzyczasie subsydiów eksportowych nie powinno się przyznawać wtedy, gdy istnieje ryzyko poważnej szkody dla lokalnych producentów w państwach rozwijających się. Zasadniczo sieć bezpieczeństwa obejmująca środki takie jak zakup interwencyjny może prowadzić do zastąpienia kosztów dostosowania ponoszonych przez producentów spoza UE.

●   Polityka UE dotycząca przywozu roślin strączkowych oraz jej zależność od tego przywozu ma niekorzystny wpływ na środowisko i społeczeństwo w eksportujących krajach rozwijających się. Propagowanie upraw roślin strączkowych w Europie mogłoby także łagodzić zmianę klimatu i poprawić różnorodność biologiczną oraz żyzność gleby.

●   Płatności bezpośrednie – co Komisja Rozwoju proponowała już w 2011 r. – powinny być oddzielone od produkcji „w celu zapewnienia równych szans produktom rolnym pochodzącym zarówno z UE, jak i z krajów rozwijających się oraz pobudzania uczciwego handlu i trwałego wzrostu gospodarczego”.

Sprawozdawczyni zdaje sobie sprawę z tego, że same te zmiany nie wystarczą, by zmierzyć się ze światowymi wyzwaniami w dziedzinie bezpieczeństwa żywnościowego i niepokojami krajów rozwijających się związanymi z funkcjonowaniem rynków rolnych. Inne obszary polityki UE, w szczególności polityka handlowa UE, ale także polityka energetyczna i polityka bezpieczeństwa żywnościowego, w znacznym stopniu dotyczą świata rozwijającego się, ale tych wyzwań nie można podjąć we wniosku dotyczącym reformy. Na przykład umowy o partnerstwie gospodarczym powinny umożliwiać krajom rozwijającym się będącym importerami żywności netto odbudowę i umocnienie ich sektorów rolnych, a także do tego zachęcać.

Należy korzystać z polityki rozwojowej i dialogu politycznego w sposób ukierunkowany, tak by umożliwić krajom rozwijającym się korzystanie z międzynarodowego handlu produktami rolnymi oraz stosowania – na wzór Unii – nowoczesnych narzędzi zarządzania rynkiem. Jednym z problemów jest tutaj koncentracja władzy w niektórych punktach łańcuchów żywnościowych. W krajach rozwijających się typowe jest, że to najwięksi producenci korzystają z rolnictwa napędzanego eksportem.

Zasadnicze wyzwanie dla spójności polityki na rzecz rozwoju pojawia się wtedy, gdy interesy krajów rozwijających się i Europy są sprzeczne. W długoterminowej perspektywie interesy te mogą zostać zbliżone, a tworzenie sytuacji, w których nie ma przegranych – ułatwione. Dlatego też celem propozycji przedstawionych przez sprawozdawczynię nie jest podważanie uprawnionych celów WPR, ale wybiórcze dokonanie poprawek, tam gdzie uznaje się je za konieczne z perspektywy polityki rozwojowej.

POPRAWKI

Komisja Rozwoju zwraca się do Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:

Poprawka  1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 1 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(1a) Zgodnie z art. 208 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej reforma powinna zapewnić uwzględnianie przez WPR celów polityki rozwojowej, wraz z celami zatwierdzonymi przez ONZ i inne organizacje międzynarodowe. Środki podejmowane na podstawie niniejszego rozporządzenia nie powinny naruszać potencjału żywnościowego i długoterminowego bezpieczeństwa żywnościowego krajów rozwijających się, przede wszystkich krajów najmniej rozwiniętych, oraz powinny przyczyniać się do realizacji zobowiązań Unii do łagodzenia zmian klimatu.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 208 TFUE wszystkie obszary polityki UE, które mogą wpłynąć na kraje rozwijające się, muszą uwzględniać cele rozwojowe. Ułatwianie rozwoju rolnictwa w krajach rozwijających się i zwiększanie światowego bezpieczeństwa żywnościowego to główne cele współpracy rozwojowej UE. Polityka rolna UE wywołuje skutki zewnętrzne i wpływa przede wszystkim na handel produktami rolnymi. Zasada spójności polityki na rzecz rozwoju wymaga monitorowania i - w razie potrzeby - unikania potencjalnych skutków dla lokalnych rynków rolnych i lokalnych producentów w krajach rozwijających się.
Poprawka  2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 26 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(26) Jednym z celów nowej WPR jest poprawa efektów działalności środowiskowej poprzez obowiązkowy element „ekologizacji” zawarty w płatnościach bezpośrednich, który będzie wspierał praktyki rolnicze korzystne dla klimatu i środowiska w całej Unii. W tym celu państwa członkowskie powinny przeznaczyć część pułapów krajowych dla płatności bezpośrednich na przyznawanie płatności rocznej – oprócz płatności podstawowej – dla obowiązkowych praktyk rolniczych zgodnych z celami polityki dotyczącej zarówno klimatu jak i środowiska. Praktyki te powinny polegać na prostych, ogólnych, pozaumownych i rocznych działaniach, które wykraczają poza zasadę wzajemnej zgodności i są związane z rolnictwem, takich jak dywersyfikacja upraw i utrzymywanie trwałych użytków zielonych oraz obszarów proekologicznych. Obowiązkowy charakter omawianych praktyk powinien dotyczyć również rolników, których gospodarstwa rolne są położone całkowicie lub częściowo w obszarach sieci „Natura 2000” objętych dyrektywą Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory oraz dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa, o ile takie praktyki są zgodne z celami wymienionych dyrektyw. Biorąc pod uwagę udowodnione korzyści dla środowiska wynikające z systemów rolnictwa ekologicznego, rolnicy, którzy spełniają warunki określone w rozporządzeniu Rady (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i uchylającym rozporządzenie (EWG) nr 2092/91, powinni korzystać z elementu „ekologizacji” bez konieczności spełnienia żadnych dodatkowych obowiązków. Nieprzestrzeganie elementu „ekologizacji” powinno powodować nałożenie kar na podstawie art. 65 rozporządzenia (UE) nr [...] [HZR].	(26) Jednym z celów nowej WPR jest poprawa efektów działalności środowiskowej poprzez obowiązkowy element „ekologizacji” zawarty w płatnościach bezpośrednich, który będzie wspierał praktyki rolnicze korzystne dla klimatu i środowiska w całej Unii. W tym celu państwa członkowskie powinny przeznaczyć część pułapów krajowych dla płatności bezpośrednich na przyznawanie płatności rocznej – oprócz płatności podstawowej – dla obowiązkowych praktyk rolniczych zgodnych z celami polityki dotyczącej zarówno klimatu jak i środowiska. Praktyki te powinny polegać na prostych, ogólnych, pozaumownych i rocznych działaniach, które wykraczają poza zasadę wzajemnej zgodności i są związane z rolnictwem, takich jak dywersyfikacja upraw, utrzymywanie trwałych użytków zielonych oraz obszarów proekologicznych, a także produkcja roślinna korzystna dla klimatu i środowiska, przyczyniająca się do obniżenia kosztów produkcji i pobudzająca lokalne rynki pasz. Obowiązkowy charakter omawianych praktyk powinien dotyczyć również rolników, których gospodarstwa rolne są położone całkowicie lub częściowo w obszarach sieci „Natura 2000” objętych dyrektywą Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory oraz dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa, o ile takie praktyki są zgodne z celami wymienionych dyrektyw. Biorąc pod uwagę udowodnione korzyści dla środowiska wynikające z systemów rolnictwa ekologicznego, rolnicy, którzy spełniają warunki określone w rozporządzeniu Rady (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i uchylającym rozporządzenie (EWG) nr 2092/91, powinni korzystać z elementu „ekologizacji” bez konieczności spełnienia żadnych dodatkowych obowiązków. Nieprzestrzeganie elementu „ekologizacji” powinno powodować nałożenie kar na podstawie art. 65 rozporządzenia (UE) nr [...] [HZR].
Poprawka  3 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 33 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(33) Należy zezwolić państwom członkowskim na wykorzystanie części pułapów krajowych dla płatności bezpośrednich na przyznawanie w niektórych sektorach wsparcia powiązanego z produkcją w jasno określonych przypadkach. Zasoby, które można wykorzystywać w celu przyznawania wsparcia powiązanego z produkcją, należy ograniczyć do odpowiedniego poziomu, jednocześnie umożliwiając przyznawanie takiego wsparcia w państwach członkowskich lub ich określonych regionach znajdujących się w określonej sytuacji, gdzie konkretne typy rolnicze lub konkretne sektory rolnictwa mają szczególne znaczenie ze względów gospodarczych, środowiskowych lub społecznych. Państwom członkowskim należy zezwolić na wykorzystanie na taki rodzaj wsparcia do 5 % pułapów krajowych lub do 10 % w przypadku gdy poziom wsparcia powiązanego z produkcją przekroczył 5 % w co najmniej jednym roku w okresie 2010-2013. Jednak w odpowiednio uzasadnionych przypadkach, w których wykazano określone wyjątkowe potrzeby w danym regionie, oraz po zatwierdzeniu przez Komisję, państwom członkowskim należy zezwolić na wykorzystanie ponad 10 % pułapu krajowego. Wsparcie powiązane z produkcją należy przyznawać wyłącznie w zakresie, który jest niezbędny, aby zapewnić zachętę do utrzymania aktualnych poziomów produkcji w omawianych regionach. Wsparcie powinno być również dostępne dla rolników posiadających – w dniu 31 grudnia 2013 r. – szczególne uprawnienia do płatności przydzielone na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 oraz rozporządzenia (WE) nr 73/2009, którzy nie posiadają kwalifikujących się hektarów w celu aktywacji uprawnień do płatności. W odniesieniu do zatwierdzania dobrowolnego wsparcia powiązanego z produkcją przekraczającego 10 % rocznego pułapu krajowego ustalonego dla danego państwa członkowskiego, Komisja powinna ponadto posiadać uprawnienia do przyjęcia aktów wykonawczych bez stosowania przepisów rozporządzenia (UE) nr 182/2011.	(33) Należy zezwolić państwom członkowskim na wykorzystanie do końca 2016 r. części pułapów krajowych dla płatności bezpośrednich na przyznawanie w niektórych sektorach wsparcia powiązanego z produkcją w jasno określonych przypadkach. Zasoby, które można wykorzystywać w celu przyznawania wsparcia powiązanego z produkcją, należy ograniczyć do odpowiedniego poziomu, jednocześnie umożliwiając przyznawanie takiego wsparcia w państwach członkowskich lub ich określonych regionach znajdujących się w określonej sytuacji, gdzie konkretne typy rolnicze lub konkretne sektory rolnictwa mają szczególne znaczenie ze względów gospodarczych, środowiskowych lub społecznych. Państwom członkowskim należy zezwolić na wykorzystanie na taki rodzaj wsparcia do 5 % pułapów krajowych lub do 10 % w przypadku gdy poziom wsparcia powiązanego z produkcją przekroczył 5 % w co najmniej jednym roku w okresie 2010-2013. Jednak w odpowiednio uzasadnionych przypadkach, w których wykazano określone wyjątkowe potrzeby w danym regionie, oraz po zatwierdzeniu przez Komisję, państwom członkowskim należy zezwolić na wykorzystanie ponad 10 % pułapu krajowego. Wsparcie powiązane z produkcją należy przyznawać wyłącznie w zakresie, który jest niezbędny, aby zapewnić zachętę do utrzymania aktualnych poziomów produkcji w omawianych regionach. Wsparcie powinno być również dostępne dla rolników posiadających – w dniu 31 grudnia 2013 r. – szczególne uprawnienia do płatności przydzielone na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 oraz rozporządzenia (WE) nr 73/2009, którzy nie posiadają kwalifikujących się hektarów w celu aktywacji uprawnień do płatności. W odniesieniu do zatwierdzania dobrowolnego wsparcia powiązanego z produkcją przekraczającego 10 % rocznego pułapu krajowego ustalonego dla danego państwa członkowskiego, Komisja powinna ponadto posiadać uprawnienia do przyjęcia aktów wykonawczych bez stosowania przepisów rozporządzenia (UE) nr 182/2011.
Poprawka  4 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 3a
	Spójność polityki na rzecz rozwoju
	Zgodnie z art. 208 TFUE przy wdrażaniu niniejszego rozporządzenia należy uwzględniać cele współpracy na rzecz rozwoju, wraz z celami zatwierdzonymi przez Organizację Narodów Zjednoczonych i inne organizacje międzynarodowe. Działania podejmowane na podstawie niniejszego rozporządzenia nie naruszają potencjału żywnościowego i długoterminowego bezpieczeństwa żywnościowego krajów rozwijających się, przede wszystkich krajów najmniej rozwiniętych, oraz przyczyniają się do realizacji zobowiązań Unii do łagodzenia zmian klimatu.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 208 TFUE wszystkie obszary polityki UE, które mogą wpłynąć na kraje rozwijające się, muszą uwzględniać cele rozwojowe. Ułatwianie rozwoju rolnictwa w krajach rozwijających się i zwiększanie światowego bezpieczeństwa żywnościowego to główne cele współpracy rozwojowej UE. Polityka rolna UE wywołuje skutki zewnętrzne i wpływa przede wszystkim na handel produktami rolnymi. Zasada spójności polityki na rzecz rozwoju wymaga monitorowania i - w razie potrzeby - unikania potencjalnych skutków dla lokalnych rynków rolnych i lokalnych producentów w krajach rozwijających się.
Poprawka  5 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 32 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Rolnicy dopilnowują, aby co najmniej 7 % kwalifikujących się hektarów określonych w art. 25 ust. 2 – poza obszarami będącymi trwałymi użytkami zielonymi – stanowił obszar proekologiczny taki jak grunty ugorowane, tarasy, cechy krajobrazu, strefy buforowe i obszary zalesione, o których mowa w art. 25 ust. 2 lit. b) ppkt (ii).	Rolnicy dopilnowują, aby co najmniej 7% kwalifikujących się hektarów określonych w art. 25 ust. 2 – poza obszarami będącymi trwałymi użytkami zielonymi – stanowił obszar proekologiczny taki jak grunty ugorowane, tarasy, cechy krajobrazu, strefy buforowe, grunty obsadzone uprawami wiążącymi azot i obszary zalesione, o których mowa w art. 25 ust. 2 lit. b) ppkt (ii).
Poprawka  6 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 59 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Jednak art. 14, art. 20 ust. 5, art. 22 ust. 6, art. 35 ust. 1, art. 37 ust. 1 oraz art. 39 stosuje się od daty wejścia niniejszego rozporządzenia w życie.	Jednak art. 14, art. 20 ust. 5, art. 22 ust. 6, art. 35 ust. 1, art. 37 ust. 1 oraz art. 39 stosuje się od daty wejścia niniejszego rozporządzenia w życie.
	Art. 38– 41 stosuje się do dnia 31 grudnia 2016 r.

PROCEDURA

Tytuł	Płatności bezpośrednie dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej
Odsyłacze	COM(2011)0625 – C7-0336/2011 – 2011/0280(COD)
Komisja(e) przedmiotowo właściwa(e) Data ogłoszenia na posiedzeniu	AGRI 25.10.2011
Opinia wydana przez Data ogłoszenia na posiedzeniu	DEVE (Komisja Rozwoju) 25.10.2011
Sprawozdawca(czyni) komisji opiniodawczej Data powołania	Birgit Schnieber-Jastram 7.11.2011
Rozpatrzenie w komisji	24.4.2012
Data przyjęcia	19.6.2012
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	25 0 0
Posłowie obecni w trakcie głosowania końcowego	Thijs Berman, Michael Cashman, Véronique De Keyser, Leonidas Donskis, Charles Goerens, Catherine Grèze, Filip Kaczmarek, Gay Mitchell, Norbert Neuser, Jean Roatta, Birgit Schnieber-Jastram, Michèle Striffler, Keith Taylor, Eleni Theocharous, Patrice Tirolien, Ivo Vajgl, Anna Záborská, Iva Zanicchi
Zastępca(-y) obecny(-i) w trakcie głosowania końcowego	Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Gesine Meissner, Csaba Őry, Judith Sargentini, Patrizia Toia
Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Ioan Enciu, Gabriele Zimmer

OPINIA Komisji Budżetowej (16.10.2012)

dla Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi

w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej
(COM(2011)0625 – C7‑0336/2011 – 2011/0280(COD))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Giovanni La Via

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Płatności bezpośrednie dla rolników stanowią zasadniczy element WPR i zajmują wysoką pozycję wśród priorytetów obecnej reformy. W reformie próbuje się zrównoważyć wsparcie dochodu z nowymi wyzwaniami publicznymi przez wprowadzenie do pierwszego filaru wymogów środowiskowych w formie silnego nacisku na ekologizację. Korzyści dla środowiska i klimatu stanowią dodatkowe uzasadnienie wsparcia dochodu rolników, gdyż jego celem jest dopilnowanie, aby wszyscy rolnicy zainteresowali się tymi kwestiami. Ponadto zachowane zostaną interesy finansowe Unii.

Ponieważ z upływem lat WPR stała się bardziej złożona, ważnym elementem przyszłej WPR muszą być lepsze uregulowanie i znaczące zmniejszenie biurokratycznych obciążeń rolników. Należy unikać wszelkich nieuzasadnionych i nadmiernych obciążeń administracyjnych i kosztów ponoszonych przez władze krajowe, zwłaszcza w świetle konsolidacji fiskalnej państw członkowskich i niedostatecznych zasobów. Aby zapewnić należyte zarządzanie funduszami Unii, konieczne jest ukierunkowanie wydatków mające na celu dostarczanie podstawowych dóbr publicznych przez wielofunkcyjną WPR.

Celem wniosku Komisji jest przedstawienie szerokiego wyboru wariantów strategicznych, których realizacja pozwoli zmierzyć się z przyszłymi wyzwaniami dla rolnictwa i obszarów wiejskich i wypełnić cele wyznaczone dla WPR, jakie stanowią: rentowna produkcja żywności, zrównoważone gospodarowanie zasobami naturalnymi i działania w dziedzinie klimatu oraz zrównoważony rozwój terytorialny.

W sumie Komisja proponuje, aby 30% płatności bezpośrednich było powiązane z wymogami ekologizacji, tak aby wszystkie gospodarstwa przysparzały korzyści dla środowiska i klimatu. Ponadto zaproponowano specjalne wsparcie dla drobnych rolników, aby uprościć udzielanie im pomocy, a także dodatkowe wsparcie dla młodych rolników, aby zachęcić większą liczbę młodych rolników do pozostania w sektorze lub do podjęcia w nim działalności. Zaproponowano również dobrowolny system płatności dla obszarów o niekorzystnych warunkach gospodarowania, aby potwierdzić znaczenie tych obszarów. W odpowiedzi na apele o większą sprawiedliwość Komisja zaproponowała ograniczenie płatności dla gospodarstw, które otrzymują duże kwoty w ramach płatności bezpośrednich, a także zmniejszenie różnic w płatnościach bezpośrednich otrzymywanych przez gospodarstwa w różnych państwach członkowskich. Jeśli chodzi o zasadę wzajemnej zgodności, Komisja wprowadza pewne zmiany w wymogach dotyczących zasad dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska (GAEC) i w podstawowych wymogach dotyczących zarządzania (SMR).

Najwyższe znaczenie ma zapewnienie zgodności z wymogami interesu publicznego związanymi z przyznawaniem płatności.

Niniejsze sprawozdanie zostało sporządzone z uwzględnieniem ogólnej puli finansowej przewidzianej przez Komisję dla WPR w przyszłych wieloletnich ramach finansowych. Zasadnicze zmiany wprowadzone do wniosku Komisji będą się więc wiązać z przeglądem treści niniejszej opinii.

POPRAWKI

Komisja Budżetowa zwraca się do Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:

Poprawka  1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 1 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(1a) Kwoty przydzielone na WPR w budżecie na 2013 r. należy co najmniej utrzymać na tej samej wysokości w kolejnym okresie programowania finansowego. Konieczne będą odpowiednie środki finansowe, aby sprostać wyzwaniom związanym z bezpieczeństwem żywnościowym, ochroną środowiska, zmianą klimatu oraz równowagą terytorialną w rozszerzonej UE, a także aby WPR mogła przyczynić się do pomyślnej realizacji strategii „Europa 2020”.
Poprawka  2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 5 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 5a
	Pułap działu 2
	Kwoty przydzielone na WPR w budżecie na 2013 r. są co najmniej utrzymane na tej samej wysokości w kolejnym okresie programowania finansowego. Konieczne będą odpowiednie środki finansowe, aby sprostać wyzwaniom związanym z bezpieczeństwem żywnościowym, ochroną środowiska, zmianą klimatu oraz równowagą terytorialną w rozszerzonej UE, a także aby WPR mogła przyczynić się do pomyślnej realizacji strategii „Europa 2020”.
Poprawka  3 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 1 – litera a)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
a) roczna kwota płatności bezpośrednich nie przekracza 5 % łącznych przychodów uzyskanych przez nie z działalności pozarolniczej w ostatnim roku obrotowym; lub	skreślona
Poprawka  4 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Ustęp 1 nie ma zastosowania w przypadku rolników, którzy za poprzedni rok otrzymali płatności bezpośrednie w wysokości niższej niż 5 000 EUR.	skreślony
Poprawka  5 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 14 – ustęp 1 – akapit pierwszy
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Do dnia 1 sierpnia 2013 r. państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o udostępnieniu jako wsparcie dodatkowe dla środków w ramach programów rozwoju obszarów wiejskich finansowanych z EFRROW zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr [...] [RDR] do 10% rocznych pułapów krajowych na lata kalendarzowe 2014-2019 określonych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia. W związku z tym odnośna kwota nie może już być dostępna na przyznawanie płatności bezpośrednich.	1. Do dnia 1 sierpnia 2013 r. państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o udostępnieniu jako wsparcie dodatkowe dla środków w ramach programów rozwoju obszarów wiejskich finansowanych z EFRROW zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr [...] [RDR] do 25% rocznych pułapów krajowych na lata kalendarzowe 2014-2019 określonych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia. W związku z tym odnośna kwota nie może już być dostępna na przyznawanie płatności bezpośrednich.
Poprawka  6 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 14 – ustęp 2 – akapit pierwszy
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Do dnia 1 sierpnia 2013 r. Bułgaria, Estonia, Finlandia, Hiszpania, Litwa, Łotwa, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowacja, Szwecja i Zjednoczone Królestwo mogą podjąć decyzję o udostępnieniu w formie płatności bezpośrednich na podstawie niniejszego rozporządzenia do 5 % kwoty przyznanej na wsparcie dla środków w ramach programów rozwoju obszarów wiejskich finansowanych z EFRROW w okresie 2015-2020 zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr [...] [RDR]. W związku z tym odnośna kwota nie może już być dostępna na środki wspomagające w ramach programów rozwoju obszarów wiejskich.	2. Do dnia 1 sierpnia 2013 r. Bułgaria, Estonia, Finlandia, Hiszpania, Litwa, Łotwa, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowacja, Szwecja i Zjednoczone Królestwo mogą podjąć decyzję o udostępnieniu w formie płatności bezpośrednich na podstawie niniejszego rozporządzenia do 5 % kwoty przyznanej na wsparcie dla środków w ramach programów rozwoju obszarów wiejskich finansowanych z EFRROW w okresie 2015-2020 zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr [...] [RDR], pod warunkiem że co najmniej 20% pozostanie dostępne w ramach EFRROW. W związku z tym odnośna kwota nie może już być dostępna na środki wspomagające w ramach programów rozwoju obszarów wiejskich.
Poprawka  7 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 33 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwa członkowskie stosują płatność, o której mowa w niniejszym rozdziale, na szczeblu krajowym lub – jeżeli stosują art. 20 – na szczeblu regionalnym. W przypadku stosowania płatności na szczeblu regionalnym państwa członkowskie wykorzystują w każdym regionie część pułapu określonego w ust. 3. Dla każdego regionu wspomnianą część oblicza się, dzieląc odpowiedni pułap regionalny ustanowiony zgodnie z art. 20 ust. 2 przez pułap określony zgodnie z art. 19 ust. 1.	2. Państwa członkowskie stosują płatność, o której mowa w niniejszym rozdziale, w odniesieniu do każdego uprawnienia.
Poprawka  8 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 33 – ustęp 3 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	3a. Każda krajowa kwota, która nie została wykorzystana na podstawie niniejszego rozdziału, jest przeznaczona na sfinansowanie środków rolno-środowiskowych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1698/2005.
Poprawka  9 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 33 – ustęp 3 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	3b. Wszelkie kwoty uzyskane z tytułu zmniejszenia płatności podstawowej lub kar pieniężnych nałożonych na podstawie niniejszego rozdziału oraz art. 30, 31 i 32 z powodu niegodności pozostają w państwach członkowskich i w regionach, z których pochodzą.
Poprawka  10 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 33 – ustęp 3 c (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	3c. Każda kwota zgromadzona w wyniku zmniejszenia środków lub kar nałożonych z powodu niezgodności na mocy niniejszego artykułu oraz art. 30, 31 i 32 pozostaje w państwie członkowskim i regionie, z których pochodzi.
Poprawka  11 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 33 – ustęp 3 d (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	3d. Niewykorzystane środki w ramach pułapu krajowego państw członkowskich, które były przewidziane na finansowanie płatności, o których mowa w niniejszym rozdziale, pozostają w państwach członkowskich i są wykorzystywane na środki rolno-środowiskowo-klimatyczne na podstawie rozporządzenia (UE) nr …/20xx(EFRROW).

PROCEDURA

Tytuł	Płatności bezpośrednie dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej
Odsyłacze	COM(2011)0625 – C7-0336/2011 – 2011/0280(COD)
Komisja przedmiotowo właściwa        Data ogłoszenia na posiedzeniu	AGRI 25.10.2011
Opinia wydana przez        Data ogłoszenia na posiedzeniu	BUDG 25.10.2011
Sprawozdawca(czyni) komisji opiniodawczej        Data powołania	Giovanni La Via 6.2.2012
Data przyjęcia	10.10.2012
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	25 2 2
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Marta Andreasen, Richard Ashworth, Francesca Balzani, Zuzana Brzobohatá, Göran Färm, José Manuel Fernandes, Eider Gardiazábal Rubial, Salvador Garriga Polledo, Jens Geier, Ivars Godmanis, Lucas Hartong, Jutta Haug, Sidonia Elżbieta Jędrzejewska, Ivailo Kalfin, Sergej Kozlík, Jan Kozłowski, Alain Lamassoure, Giovanni La Via, George Lyon, Barbara Matera, Juan Andrés Naranjo Escobar, Dominique Riquet, Potito Salatto, Helga Trüpel, Angelika Werthmann
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Maria Da Graça Carvalho, Georgios Papastamkos, Nils Torvalds, Catherine Trautmann

OPINIA Komisji Kontroli Budżetowej (10.10.2012)

dla Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi

w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej
(COM(2011)0625 – C7‑0336/2011 – 2011/0280(COD))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Monika Hohlmeier

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

W kwestii kontroli budżetowej w dziedzinie płatności bezpośrednich dla rolników dokonywanych na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej priorytetem sprawozdawczyni komisji opiniodawczej CONT jest przejrzystość, uproszczenie i zmniejszenie obciążeń administracyjnych przy równoczesnym utrzymaniu celów politycznych, a mianowicie bezpieczeństwa żywności, zrównoważonego ekologicznie rolnictwa i spójności terytorialnej.

Potrzebę uproszczenia podkreślono w rezolucji Parlamentu z dnia 18 maja 2010 r. w sprawie uproszczenia wspólnej polityki rolnej (2009/2155(INI)), która to rezolucja zawiera następujące wnioski i sugestie dla Komisji:  – wprowadzając nowe rozporządzenie, należy równocześnie dążyć do usunięcia zbędnych obciążeń,

  – należy dalej upraszczać WPR, by zmniejszyć koszty jej wdrażania ponoszone przez instytucje UE, państwa członkowskie i beneficjentów,

  – środki WPR powinny być współmierne do jej celu, a na rozwiązania ustawodawcze należy się decydować tylko wtedy, gdy jest to naprawdę uzasadnione,

  – państwa członkowskie powinny mieć możliwość wprowadzenia w planach rozwoju obszarów wiejskich systemu zryczałtowanych płatności na działkę, zwłaszcza w przypadku małych gospodarstw,

  – w celu uproszczenia zasad systemu płatności jednolitych należy usunąć przepis o dorocznym składaniu takich samych szczegółowych informacji,

  – przyszły system powinien uwzględniać zasady uproszczenia, a uproszczenie, przejrzystość i sprawiedliwość powinny być priorytetami reformy WPR.

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej CONT wyraża zaniepokojenie faktem, że jeśli spojrzymy na obecny wniosek w świetle wyników przeprowadzonej przez Komisję oceny skutków (SEC(2011)1153final), to zauważamy, że zawiera on szereg przepisów mogących zagrozić celowi, jakim jest ograniczenie obciążeń administracyjnych; są to zwłaszcza przepisy dotyczące ekologizacji, rolników czynnych zawodowo, obowiązkowych systemów wsparcia dla młodych i drobnych rolników, itd.

By uzasadnić swoje stanowisko i złożone poprawki, sprawozdawczyni chciałaby zwrócić uwagę na kilka godnych uwagi elementów z załącznika 8 do przeprowadzonej przez Komisję oceny skutków, zatytułowanego „Uproszczenie WPR”.

W szczególności w punkcie 2.4.2. „Wyniki konsultacji z zainteresowanymi stronami na temat oceny wpływu” podano, że: „Wiele podmiotów uważa, iż należy ograniczyć obciążenia administracyjne. Wiele z nich argumentuje, że obciążenia administracyjne zwiększy zwłaszcza ekologizacja […]”.

Ponadto w punkcie 2.4.3. „Wyniki prac grupy doradczej ad hoc ds. uproszczenia” czytamy: „Uczestnicy konferencji stwierdzili wyraźnie, że niektóre spośród omawianych elementów nowelizacji (zwłaszcza definicja rolnika czynnego zawodowo, specjalny system wsparcia dla drobnych rolników i ekologizacja) nie tylko nie stanowią uproszczenia, ale wręcz prowadzą do zwiększenia obciążeń administracyjnych i kontrolnych oraz ryzyka błędów w operacjach”. W tym kontekście zainteresowane strony zasugerowały, by „elementy nowelizacji były jak najprostsze i nie zawierały zbyt wielu skomplikowanych warunków, by organy państw członkowskich były w stanie zarządzać nimi i kontrolować je w sposób jak najbardziej zautomatyzowany przy użyciu istniejących narzędzi […]”, oraz stwierdziły, że „[…] rozważanymi nowymi elementami będzie można zarządzać i kontrolować je, jeżeli państwa członkowskie będą miały niezbędny margines elastyczności w celu dostosowania ich do bardzo zróżnicowanych warunków krajowych i regionalnych […]”.

Sprawozdawczynię komisji opiniodawczej CONT niepokoją również uwagi zawarte w punkcie 4.2.3. „Wyniki kwantyfikacji kosztów administracyjnych i zmian w zobowiązaniach prawnych w odniesieniu do płatności bezpośrednich po roku 2013”, zwłaszcza stwierdzenie, że „wyniki […] pokazują, że ogólne koszty administracyjne przyszłego systemu płatności bezpośrednich spowodują wzrost kosztów administracyjnych o 15%”.

Ponadto w punkcie 4.3. „Ocena poszczególnych scenariuszy politycznych” stwierdzono: „Spodziewany wzrost obciążeń administracyjnych wynikający z niektórych nowych kluczowych koncepcji umożliwiających lepsze ukierunkowanie płatności z pierwszego filara (ekologizacja i koncepcja rolników czynnych zawodowo) prawdopodobnie częściowo zrównoważy uproszczenie uzyskane dzięki systemowi wsparcia dla drobnych rolników, a także nowy rozdział zryczałtowanych płatności bezpośrednich przy zastosowaniu płatności od hektara na szczeblu krajowym i regionalnym”. Sprawozdawczyni jest jednak zdania, że Komisja próbuje zrekompensować kłopotliwe elementy, takie jak ekologizacja i koncepcja rolników czynnych zawodowo w proponowanej formie, nadmiernie upraszczając system wsparcia dla drobnych rolników, proponowany jako obowiązkowy dla państw członkowskich i niepodlegający przepisom dotyczącym wzajemnej zgodności. W związku z tym sprawozdawczyni dąży do znalezienia innej równowagi dzięki dobrowolnemu systemowi wsparcia dla drobnych rolników i mniej uciążliwym przepisom dotyczącym ekologizacji i rolników czynnych zawodowo.

By dodatkowo uzasadnić swoje stanowisko, sprawozdawczyni odnosi się do podzałącznika do załącznika 8, zatytułowanego „Wyniki konferencji nt. uproszczenia”, w którym przedstawiono wnioski z konferencji w sprawie rolników czynnych zawodowo i kwalifikowalności gruntów: „[…] wyraźnie widać, że żadne z kryteriów proponowanych jako podstawa definicji rolnika czynnego zawodowo nie posłuży za wspólny wskaźnik na szczeblu UE ze względu na niepowtarzalny charakter struktur i warunków występujących na szczeblu krajowym”.

POPRAWKI

Komisja Kontroli Budżetowej zwraca się do Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:

Poprawka  1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 1 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(1a) Do najważniejszych celów i kluczowych wymogów reformy WPR należy zmniejszenie obciążeń administracyjnych. Cel ten należy ściśle uwzględniać przy redagowaniu odpowiednich przepisów dotyczących systemu wsparcia bezpośredniego. Liczba systemów wsparcia nie powinna być większa niż to niezbędne, a rolnicy i państwa członkowskie powinny być w stanie spełniać odpowiednie wymogi i zobowiązania bez nadmiernej biurokracji. Ustalone na podstawie praktyki rolniczej poziomy tolerancji, racjonalne progi de minimis oraz odpowiednia równowaga między zaufaniem a kontrolą powinny w przyszłości ograniczyć obciążenia administracyjne spoczywające na państwach członkowskich i beneficjentach.
Poprawka  2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 3 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(3) Należy jasno określić, że rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr […] z dnia … r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej [rozporządzenie w sprawie horyzontalnych aspektów WPR: HZR] oraz przepisy przyjęte na jego podstawie powinny mieć zastosowanie do środków określonych w niniejszym rozporządzeniu. Z uwagi na spójność z innymi instrumentami prawnymi związanymi z WPR niektóre przepisy określone w rozporządzeniu (WE) nr 73/2009 zawarto teraz w rozporządzeniu (UE) nr […] [HZR], w szczególności przepisy zapewniające zgodność z obowiązkami określonymi w przepisach dotyczących płatności bezpośrednich, w tym kontrole i stosowanie środków administracyjnych i kar administracyjnych w przypadku braku zgodności, przepisy związane z zasadą wzajemnej zgodności takie jak wymogi podstawowe w zakresie zarządzania, zasady dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska, monitorowanie i ocena odpowiednich środków oraz przepisy dotyczące odzyskiwania nienależnych płatności.	(3) Należy jasno określić, że rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr […] z dnia … r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej [rozporządzenie w sprawie horyzontalnych aspektów WPR: HZR] oraz przepisy przyjęte na jego podstawie powinny mieć zastosowanie do środków określonych w niniejszym rozporządzeniu. Z uwagi na spójność z innymi instrumentami prawnymi związanymi z WPR niektóre przepisy określone w rozporządzeniu (WE) nr 73/2009 zawarto teraz w rozporządzeniu (UE) nr […] [HZR], w szczególności przepisy zapewniające zgodność z obowiązkami określonymi w przepisach dotyczących płatności bezpośrednich, w tym kontrole i stosowanie środków administracyjnych i kar administracyjnych w przypadku braku zgodności, przepisy związane z zasadą wzajemnej zgodności takie jak wymogi podstawowe w zakresie zarządzania, zasady dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska, monitorowanie i ocena odpowiednich środków oraz przepisy dotyczące odzyskiwania nienależnych płatności. Zadania jednostki certyfikującej i obowiązek przedstawiania opinii na temat zgodności z prawem i prawidłowości operacji, a także przestrzegania zasady należytego zarządzania finansami nie powinny prowadzić do dalszego wzrostu obciążeń administracyjnych w państwach członkowskich.
Poprawka  3 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 4 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(4) Aby uzupełnić lub zmienić niektóre elementy inne niż istotne w niniejszym rozporządzeniu, Komisja powinna posiadać uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym konsultacje z ekspertami. W trakcie przygotowywania i opracowywania aktów delegowanych Komisja powinna zagwarantować jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie właściwych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.	(4) Aby uzupełnić lub zmienić niektóre elementy inne niż istotne w niniejszym rozporządzeniu, Komisja powinna posiadać uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu. Przekazuje się tylko uprawnienia do przyjęcia aktów nieustawodawczych o zasięgu ogólnym, które uzupełniają lub zmieniają niektóre, inne niż istotne, elementy aktu ustawodawczego. Cele, treść, zakres i czas obowiązywania przekazania uprawnień powinny być wyraźnie określone w akcie ustawodawczym, a istotne elementy danej dziedziny są zastrzeżone dla aktu ustawodawczego, w związku z czym nie mogą być przedmiotem przekazania uprawnień. Tym samym wszystkie ważne aspekty prawne określane są w akcie podstawowym. Komisja dopilnowuje, by obciążenia administracyjne związane z aktami delegowanymi nie wykraczały poza to, co ściśle niezbędne. Ponadto gwarantuje się pewność prawa. Szczególnie ważne jest, aby Komisja obniżyła koszty administracyjne i prowadziła stosowne konsultacje w czasie prac przygotowawczych, w tym konsultacje z ekspertami. W trakcie przygotowywania i opracowywania aktów delegowanych Komisja powinna zagwarantować jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie właściwych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
Poprawka  4 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 8 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(8) Aby uwzględnić nowe prawodawstwo dotyczące systemów wsparcia, które może zostać przyjęte po wejściu niniejszego rozporządzenia w życie, Komisja powinna posiadać uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu w celu zmiany wykazu systemów wsparcia objętych niniejszym rozporządzeniem.	(8) W celu uwzględnienia nowego prawodawstwa dotyczącego systemów wsparcia, które może zostać przyjęte po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do zmiany wykazu systemów wsparcia określonego w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.
Poprawka  5 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 13 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(13) Doświadczenie w stosowaniu różnych systemów wsparcia dla rolników wskazuje, że w niektórych przypadkach wsparcie przyznawano beneficjentom prowadzącym działalność, której cel nie był lub był tylko w niewielkim stopniu związany z prowadzeniem działalności rolniczej – np. lotniskom, przedsiębiorstwom kolejowym, przedsiębiorstwom handlu nieruchomościami oraz przedsiębiorstwom zarządzającym obiektami sportowymi. Aby zapewnić lepsze ukierunkowanie wsparcia, państwa członkowskie nie powinny przydzielać płatności bezpośrednich tego rodzaju osobom fizycznym i prawnym. Drobni producenci rolni prowadzący działalność rolniczą w niepełnym wymiarze godzin wnoszą bezpośredni wkład w witalność obszarów wiejskich i z tego względu nie należy uniemożliwiać przyznawania im płatności bezpośrednich.	(13) Doświadczenie w stosowaniu różnych systemów wsparcia dla rolników wskazuje, że w niektórych przypadkach wsparcie przyznawano beneficjentom prowadzącym działalność, której cel nie był lub był tylko w niewielkim stopniu związany z prowadzeniem działalności rolniczej – np. lotniskom, przedsiębiorstwom kolejowym, przedsiębiorstwom handlu nieruchomościami oraz przedsiębiorstwom zarządzającym obiektami sportowymi. Aby zapewnić lepsze ukierunkowanie wsparcia, państwa członkowskie nie powinny przydzielać płatności bezpośrednich tego rodzaju osobom fizycznym i prawnym. Tego rodzaju zasady powinny jednak pozostać zgodne z zasadą rentowności i umożliwić uniknięcie nadmiernych obciążeń administracyjnych spoczywających na państwach członkowskich i na beneficjentach. Drobni producenci rolni prowadzący działalność rolniczą w niepełnym wymiarze godzin wnoszą bezpośredni wkład w witalność obszarów wiejskich i z tego względu nie należy uniemożliwiać przyznawania im płatności bezpośrednich.
Poprawka  6 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 26 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(26) Jednym z celów nowej WPR jest poprawa efektów działalności środowiskowej poprzez obowiązkowy element „ekologizacji” zawarty w płatnościach bezpośrednich, który będzie wspierał praktyki rolnicze korzystne dla klimatu i środowiska w całej Unii. W tym celu państwa członkowskie powinny przeznaczyć część pułapów krajowych dla płatności bezpośrednich na przyznawanie płatności rocznej – oprócz płatności podstawowej – dla obowiązkowych praktyk rolniczych zgodnych z celami polityki dotyczącej zarówno klimatu jak i środowiska. Praktyki te powinny polegać na prostych, ogólnych, pozaumownych i rocznych działaniach, które wykraczają poza zasadę wzajemnej zgodności i są związane z rolnictwem, takich jak dywersyfikacja upraw i utrzymywanie trwałych użytków zielonych oraz obszarów proekologicznych. Obowiązkowy charakter omawianych praktyk powinien dotyczyć również rolników, których gospodarstwa rolne są położone całkowicie lub częściowo w obszarach sieci „Natura 2000” objętych dyrektywą Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory oraz dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa, o ile takie praktyki są zgodne z celami wymienionych dyrektyw. Biorąc pod uwagę udowodnione korzyści dla środowiska wynikające z systemów rolnictwa ekologicznego, rolnicy, którzy spełniają warunki określone w rozporządzeniu Rady (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i uchylającym rozporządzenie (EWG) nr 2092/91, powinni korzystać z elementu „ekologizacji” bez konieczności spełnienia żadnych dodatkowych obowiązków. Nieprzestrzeganie elementu „ekologizacji” powinno powodować nałożenie kar na podstawie art. 65 rozporządzenia (UE) nr [...] [HZR].	(26) Jednym z celów nowej WPR jest poprawa efektów działalności środowiskowej poprzez obowiązkowy element „ekologizacji” zawarty w płatnościach bezpośrednich, który będzie wspierał praktyki rolnicze korzystne dla klimatu i środowiska w całej Unii. W tym celu państwa członkowskie powinny przeznaczyć część pułapów krajowych dla płatności bezpośrednich na przyznawanie płatności rocznej – oprócz płatności podstawowej – dla obowiązkowych praktyk rolniczych zgodnych z celami polityki dotyczącej zarówno klimatu jak i środowiska. Praktyki te powinny polegać na prostych, ogólnych, pozaumownych i rocznych działaniach, które wykraczają poza zasadę wzajemnej zgodności i są związane z rolnictwem, takich jak dywersyfikacja upraw i utrzymywanie trwałych użytków zielonych oraz obszarów proekologicznych, a równocześnie należycie uwzględniać specyfikę krajową i regionalną. W trosce o przejrzystość i wydajność należy unikać praktycznych przeszkód dla rolników i złożoności administracyjnej dla organów; aby usprawnić procedury administracyjne związane z tymi środkami, wszystkie kontrole rolne należy w miarę możliwości prowadzić jednocześnie. Omawiane praktyki powinny dotyczyć również rolników, których gospodarstwa rolne są położone całkowicie lub częściowo w obszarach sieci „Natura 2000” objętych dyrektywą Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory oraz dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa, o ile takie praktyki są zgodne z celami wymienionych dyrektyw. Ze względu na udowodnione korzyści dla środowiska wynikające z systemów rolnictwa ekologicznego rolnicy, którzy spełniają warunki określone w rozporządzeniu Rady (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i uchylającym rozporządzenie (EWG) nr 2092/91, powinni korzystać z elementu „ekologizacji” bez konieczności spełnienia żadnych dodatkowych obowiązków. Obszary objęte uprawami, na których nie używa się żadnych nawozów azotowych, lub obszary objęte wieloletnimi uprawami energetycznymi powinny być uznawane za obszary proekologiczne. To samo dotyczy obszarów uprawianych w ramach sieci Natura 2000 lub objętych wymogami dotyczącymi produkcji rolnej zgodnie z ramową dyrektywą wodną lub użytków rolnych, z których ponad 75% powierzchni podlega obowiązkom wynikającym ze środków rolno-środowiskowych.
	Ewentualne kary za nieprzestrzeganie elementu „ekologizacji” nie powinny wykraczać poza ten element. Wszelkie zmniejszenia i kary nałożone za nieprzestrzeganie elementu „ekologizacji” powinny pozostać w państwach członkowskich i regionach, w których wystąpiły, jeżeli poziom błędów państwa członkowskiego w obszarze polityki rolnej nie przekracza 2%.
Uzasadnienie
Proponowane wyjątki znacznie obniżyłyby obciążenia administracyjne przy równoczesnym odpowiednim uwzględnieniu specyfiki krajowej i regionalnej.
Poprawka  7 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 30 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(30) Aby wesprzeć zrównoważony rozwój rolnictwa na obszarach o szczególnych ograniczeniach naturalnych, państwa członkowskie powinny mieć możliwość przeznaczenia części pułapów krajowych dla płatności bezpośrednich na przyznawanie wszystkim rolnikom prowadzącym działalność na takich obszarach rocznej płatności obszarowej oprócz płatności podstawowej. Taka płatność nie powinna zastąpić wsparcia przyznawanego na podstawie programów rozwoju obszarów wiejskich i nie powinna być przyznawana rolnikom na obszarach, które wyznaczono zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW), lecz których nie wyznaczono zgodnie z art. 46 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr […] z dnia … r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) [RDR].	(30) Aby wesprzeć zrównoważony rozwój rolnictwa na obszarach o szczególnych ograniczeniach naturalnych, państwa członkowskie powinny mieć możliwość przeznaczenia części pułapów krajowych dla płatności bezpośrednich na przyznawanie wszystkim rolnikom prowadzącym działalność na takich obszarach rocznej płatności obszarowej oprócz płatności podstawowej. Taka płatność nie powinna zastąpić wsparcia przyznawanego na podstawie programów rozwoju obszarów wiejskich i nie powinna być przyznawana rolnikom na obszarach, które wyznaczono zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW), lecz których nie wyznaczono zgodnie z art. 46 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr […] z dnia … r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) [RDR]. Kryteria stosowane przy określaniu obszarów o szczególnych ograniczeniach naturalnych nie powinny zwiększać obecnego poziomu biurokracji, a powinny bazować na istniejących systemach spełniających wyznaczone cele i prowadzić do powstania w UE porównywalnego systemu.
Poprawka  8 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 – ustęp 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Celem płatności bezpośrednich jest:
	– zapewnienie rentownej produkcji żywności dzięki wsparciu dochodów gospodarstw oraz zmniejszaniu wahań tych dochodów;
	– zrównoważone gospodarowanie zasobami naturalnymi i działania w dziedzinie klimatu dzięki dostarczaniu środowiskowych dóbr publicznych i dalszym działaniom na rzecz złagodzenia zmian klimatu i dostosowania do nich;
	– zrównoważony rozwój terytorialny dzięki kompensowaniu utrudnień występujących w produkcji na obszarach o szczególnych ograniczeniach naturalnych.
	Dla każdego z tych celów Komisja określa wartości referencyjne, skutki, wyniki i wskaźniki.
Uzasadnienie
Cele płatności bezpośrednich nie są wymienione w rozporządzeniu. Dlatego wskazane byłoby przynajmniej zawarcie w rozporządzeniu celów określonych w ocenie skutków finansowych regulacji.
Poprawka  9 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 2 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 55 w celu zmiany wykazu systemów wsparcia zawartego w załączniku I.	Zgodnie z art. 290 TFUE w akcie ustawodawczym można przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów nieustawodawczych o zasięgu ogólnym, które uzupełniają lub zmieniają niektóre, inne niż istotne, elementy aktu ustawodawczego. Akty ustawodawcze wyraźnie określają cele, treść, zakres oraz czas obowiązywania przekazanych uprawnień. Istotne elementy danej dziedziny są zastrzeżone dla aktu ustawodawczego, dlatego też nie mogą być przedmiotem przekazania uprawnień. Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 55 w celu zmiany wykazu systemów wsparcia zawartego w załączniku I.
Poprawka  10 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 1 – litera c) – tiret drugie
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
– utrzymywanie powierzchni użytków rolnych w stanie, dzięki któremu nadaje się ona do wypasu lub uprawy bez konieczności podjęcia żadnych szczególnych działań przygotowawczych wykraczających poza tradycyjne metody rolnicze i tradycyjny sprzęt rolniczy, lub	– utrzymywanie powierzchni użytków rolnych w stanie, dzięki któremu nadaje się ona do wypasu lub uprawy bez konieczności podjęcia żadnych szczególnych działań przygotowawczych wykraczających poza stosowane corocznie tradycyjne metody rolnicze i tradycyjny sprzęt rolniczy, lub
Poprawka  11 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 1 – litera c) – tiret trzecie
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
– prowadzenie działań minimalnych – określanych przez państwa członkowskie – na powierzchni użytków rolnych utrzymywanych naturalnie w stanie odpowiednim do wypasu lub uprawy;	– prowadzenie corocznych działań minimalnych – określanych przez państwa członkowskie – na powierzchni użytków rolnych utrzymywanych naturalnie w stanie odpowiednim do wypasu lub uprawy;
Uzasadnienie
Aby zapobiec kontynuowaniu płatności bezpośrednich nawet wtedy, kiedy beneficjenci nie prowadzą żadnej działalności na swoich gruntach, należy przewidzieć prowadzenie „corocznych” działań minimalnych.
Poprawka  12 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Nie przyznaje się płatności bezpośrednich osobom fizycznym lub prawnym ani grupom osób fizycznych lub prawnych, których dotyczy jeden z poniższych przypadków:	1. Nie przyznaje się płatności bezpośrednich publicznym osobom prawnym takim jak państwa członkowskie, regiony i gminy ani osobom fizycznym lub prawnym, ani grupom osób fizycznych lub prawnych, których dotyczy jeden z poniższych przypadków:
a) roczna kwota płatności bezpośrednich nie przekracza 5 % łącznych przychodów uzyskanych przez nie z działalności pozarolniczej w ostatnim roku obrotowym; lub	a) kierują one lotniskami, przedsiębiorstwami kolejowymi, przedsiębiorstwami gospodarki wodnej, przedsiębiorstwami handlu nieruchomościami, placówkami szkolnymi, terenami sportowymi i rekreacyjnymi, gospodarstwami łowieckimi, kempingami lub prowadzą dowolne inne przedsiębiorstwo lub działalność, które w stosownych przypadkach określą państwa członkowskie na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów, chyba że osoby te mogą dostarczyć sprawdzalne dowody zgodnie z zasadami, jakie określą państwa członkowskie; lub
b) ich powierzchnia użytków rolnych obejmuje głównie powierzchnię utrzymywaną naturalnie w stanie odpowiednim do wypasu lub uprawy i nie prowadzą one na tej powierzchni działalności minimalnej określonej przez państwa członkowskie zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. c).	b) ich użytki rolne obejmują głównie powierzchnię utrzymywaną naturalnie w stanie odpowiednim do wypasu lub uprawy i nie prowadzą one na tej powierzchni działalności minimalnej określonej przez państwa członkowskie zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. c).
Uzasadnienie
W przeszłości wsparcie przyznawano niejednokrotnie beneficjentom, których działalność nie miała z rolnictwem lub związek ten był marginalny, np. lotniskom czy przedsiębiorstwom zarządzającym obiektami sportowymi. W przyszłości wsparcie powinno być lepiej ukierunkowane. Jednak przepisy powinny utrzymać kryterium rentowności i pozwalać na uniknięcie nadmiernych obciążeń administracyjnych spoczywających na państwach członkowskich i beneficjentach.
Poprawka  13 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 1 – litera b a) (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	ba) nie ponoszą ryzyka gospodarczego związanego z działalnością rolniczą prowadzoną na gruntach zgłoszonych w celu uzyskania płatności bezpośredniej.
Poprawka  14 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Ustęp 1 nie ma zastosowania w przypadku rolników, którzy za poprzedni rok otrzymali płatności bezpośrednie w wysokości niższej niż 5 000 EUR.	skreślony
Poprawka  15 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 22 – ustęp 5
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
5. Od roku składania wniosków 2019 wszystkie uprawnienia do płatności w danym państwie członkowskim lub – w przypadku stosowania art. 20 – w danym regionie muszą mieć jednakową wartość jednostkową.	5. Od roku składania wniosków 2017 wszystkie uprawnienia do płatności w danym państwie członkowskim lub – w przypadku stosowania art. 20 – w danym regionie muszą mieć jednakową wartość jednostkową.
Uzasadnienie
Na mocy przepisów przejściowych do 60% przyszłego wsparcia może być wypłacone na podstawie historycznych kwot referencyjnych do roku składania wniosków 2019, co znacznie wydłuża stosowanie poprzedniego modelu. Element historyczny miałby więc w dalszym ciągu znaczny wpływ na poziom płatności. Dlatego sugeruje się skrócenie okresu przejściowego.
Poprawka  16 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 23 – ustęp 5 – litera b a) (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	ba) wypłacić rolnikom roczną rekompensatę za utratę dopłaty w wysokości 5 000 EUR, o której mowa w art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 73/2009; drobnym producentom rolnym można przyznać dodatkowe odszkodowanie.
Poprawka  17 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 25 – ustęp 2 – akapit pierwszy – litera a)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
a) każdą powierzchnię użytków rolnych gospodarstwa rolnego wykorzystywaną do prowadzenia działalności rolniczej lub – jeżeli powierzchnię wykorzystuje się także do prowadzenia działalności pozarolniczej – wykorzystywaną głównie do prowadzenia działalności rolniczej; lub	a) każdą powierzchnię użytków rolnych gospodarstwa rolnego wykorzystywaną do prowadzenia działalności rolniczej lub – jeżeli powierzchnię wykorzystuje się także do prowadzenia działalności pozarolniczej – wykorzystywaną głównie do prowadzenia działalności rolniczej, pod warunkiem że działalność pozarolnicza jest prowadzona nie dłużej niż 4 tygodnie w danym roku kalendarzowym i nie jest szkodliwa dla środowiska naturalnego; lub
Uzasadnienie
Wniosek Komisji odzwierciedla tekst rozporządzenia uwzględniającego przegląd stanu WPR. Pojęcie gruntów „wykorzystywanych głównie do prowadzenia działalności rolniczej” miały dokładnie zdefiniować państwa członkowskie. W związku z tym uprawnienia przyznawano w odniesieniu do gruntów, które są wykorzystywane głównie do prowadzenia działalności rekreacyjnej. W przypadku dopuszczenia działalności pozarolniczej w ograniczonym zakresie należy określić okres i kryteria jej prowadzenia.
Poprawka  18 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 47 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Rolnicy biorący udział w systemie dla drobnych producentów rolnych są zwolnieni z praktyk rolniczych ustanowionych w tytule III rozdział 2.	3. Rolnicy biorący udział w systemie dla drobnych producentów rolnych są zwolnieni ze stosowania praktyk rolniczych ustanowionych w tytule III rozdział 2, muszą jednak spełniać obowiązki wynikające z zasady wzajemnej zgodności i poddać się stosownym kontrolom, zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr […] [HZR].

PROCEDURA

Tytuł	Płatności bezpośrednie dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej
Odsyłacze	COM(2011)0625 – C7-0336/2011 – 2011/0280(COD)
Komisja przedmiotowo właściwa Data ogłoszenia na posiedzeniu	AGRI 25.10.2011
Opinia wydana przez Data ogłoszenia na posiedzeniu	CONT 25.10.2011
Sprawozdawca(czyni) komisji opiniodawczej Data powołania	Monika Hohlmeier 24.11.2011
Data przyjęcia	8.10.2012
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	20 0 1
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Jean-Pierre Audy, Inés Ayala Sender, Zigmantas Balčytis, Zuzana Brzobohatá, Andrea Češková, Tamás Deutsch, Martin Ehrenhauser, Jens Geier, Gerben-Jan Gerbrandy, Ingeborg Gräßle, Iliana Ivanova, Monica Luisa Macovei, Eva Ortiz Vilella, Crescenzio Rivellini, Petri Sarvamaa, Theodoros Skylakakis, Bart Staes, Georgios Stavrakakis
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Lucas Hartong, Derek Vaughan, Barbara Weiler
Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Marek Józef Gróbarczyk

OPINIA Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (24.9.2012)

dla Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi

w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej
(COM(2011)0625 – C7‑0336/2011 – 2011/0280(COD))

Sprawozdawca: Dan Jørgensen

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Potrzeba przeprowadzenia „zielonej” reformy

Na wspólną politykę rolną (WPR) przeznacza się obecnie ponad 40% całkowitego budżetu UE. Jest to ogromna kwota i dlatego też bardzo duże znaczenie z punktu widzenia ochrony środowiska ma fakt, czy pieniądze te wydatkowane są w sposób zrównoważony, czy też nie. W celu ochrony naszego środowiska w nadchodzących latach istnieje potrzeba zmiany paradygmatu w ramach WPR.

Nie ulega wątpliwości, że – jeśli spojrzymy na to zagadnienie z szerokiej perspektywy – obecny sposób prowadzenia działalności rolniczej w Europie nie jest zrównoważony w ujęciu długoterminowym. Ma to poważne konsekwencje dla naszych zasobów naturalnych, w tym gleby, wody, różnorodności biologicznej i klimatu. Kilka przykładów dobrze ilustruje ten problem:

· Grunty rolne odgrywają kluczową rolę jako siedliska dla dzikiej fauny i flory oraz gatunków ptaków. W 2011 r. europejski wskaźnik ptaków krajobrazu rolniczego, który stanowi narzędzie monitorowania populacji ptactwa krajobrazu rolniczego, spadł do najniższego poziomu w historii.

· Rolnictwo stanowi jedno z głównych źródeł zanieczyszczenia europejskich wód. Działalność rolnicza odpowiedzialna jest za ponad 50% azotu w wodzie oraz jest istotnym źródłem fosforanów.

· Rolnictwo odpowiada za 9,6% emisji gazów cieplarnianych w UE – 75% unijnej emisji tlenków azotu i 49% emisji metanu.

Jeśli mamy odwrócić tę tendencję i nadać europejskiemu rolnictwu zrównoważony charakter, musimy w zasadniczy sposób zmienić filozofię WPR. Płatności bezpośrednie – które stanowią 75% budżetu WPR – tradycyjnie wspierają intensywną działalność rolną i oprócz przepisów w zakresie zasady wzajemnej zgodności nie stanowią żadnej zachęty dla stosowania zrównoważonych praktyk.

Sprawozdawca proponuje przeprowadzenie reformy płatności bezpośrednich w ramach WPR, tak aby płatności te otrzymywali w pierwszej kolejności ci rolnicy, którzy prowadzą działalność rolniczą w sposób zrównoważony. Zasadą przewodnią WPR musi być zapewnienie, że publiczne środki finansowe wspierają dobra publiczne.

Wniosek Komisji oraz sposób jego wzmocnienia

W listopadzie 2011 r. Komisja przedstawiła wniosek dotyczący reformy, której celem ma być „ekologizacja” płatności bezpośrednich. Komisja zaproponowała trzy tzw. elementy „ekologizacji”: dywersyfikację upraw, trwałe użytki zielone oraz obszary proekologiczne. Sprawozdawca proponuje wzmocnienie tych elementów w następujący sposób:

1. Zamiast dywersyfikacji upraw potrzebny jest wymóg dotyczący płodozmianu. Dywersyfikacja upraw stanowiłaby jedynie zachętę dla rolników do obsadzania małych części ich gruntów różnymi uprawami i nie przyniosłaby żadnych korzyści środowisku naturalnemu. Z kolei płodozmian zapobiegałby uprawom monokulturowym, zwiększałby różnorodność biologiczną i zmniejszałby potrzebę korzystania z pestycydów.

2. Sprawozdawca popiera pomysł ochrony pewnej liczby trwałych użytków zielonych w celu zapewnienia, że ich ilość pozostanie na co najmniej takim samym poziomie, jak obecnie. Jednak w celu zabezpieczenia realizacji tego celu ilość trwałych użytków zielonych, którą należy zachować, należy ustalić na podstawie roku odniesienia z przeszłości, a nie z przyszłości. W przeciwnym razie stanowić to będzie przewrotną zachętę dla rolników, aby zaorać należące do nich użytki zielone w celu uniknięcia obowiązku spełnienia tego wymogu.

3. Pomysł wyodrębnienia gruntów rolnych mających stanowić obszary proekologiczne i które powinny pozostać w niezmienionym stanie, stanowi bardzo pomocy element we wniosku Komisji. Sprawozdawca proponuje jednak podniesienie odsetka gruntów rolnych, które powinny zostać objęte kategorią obszarów proekologicznych, z poziomu 7% do 10%, ponieważ – jak wykazują analizy – uzyskanie znaczących efektów w związku z obszarami proekologicznymi jest możliwe w przypadku wyznaczenia w tym celu co najmniej 10% gruntów rolnych[1].

4. Sprawozdawca proponuje wreszcie, aby dodać do wnioskowanego zestawu czwarty element „ekologizacji”, którym będzie wymóg w zakresie pokrywy glebowej. Rolnicy będą mieli obowiązek zapewnienia, że należące do nich grunty nie będą leżały odłogiem dłużej niż przez 5-8 kolejnych tygodni. Będzie to ważne narzędzie na rzecz zapobiegania erozji gleby i zanieczyszczaniu środowiska wodnego składnikami odżywczymi.

Modulacja

Kolejna istotna dyskusja w związku z „ekologizacją” dotyczy zagadnienia modulacji. Jaką część środków z filara I będzie można przenieść w ramach modulacji do filara II? Komisja proponuje 10%, ale uzasadnienie tej wartości wydaje się niejasne. Modulacja ma charakter dobrowolny i dlatego też nie ma uzasadnionego powodu, dla którego nie należy umożliwić państwom członkowskim samodzielnego decydowania o tym, jaką część środków chciałyby w ramach modulacji przenieść z filara I do filara II.

Sprawozdawca proponuje zlikwidowanie możliwości modulacji odwrotnej, którą przewidziano we wniosku Komisji w odniesieniu do niektórych państw członkowskich. Możliwość taka obecnie nie istnieje, a jej wprowadzenie rzeczywiście stanowiłoby duży problem z punktu widzenia ochrony środowiska.

W stronę bardziej zrównoważonego rolnictwa

UE w ramach swojej strategii „Europa 2020” zobowiązała się do zapewnienia, że wzrost gospodarczy musi mieć zrównoważony charakter. W związku z tym UE określiła cel w postaci „powstrzymania utraty różnorodności biologicznej i funkcji ekosystemu w UE do 2020 r. oraz przywrócenia ich w możliwie największym stopniu”. A w swoim planie działań na rzecz przejścia do gospodarki niskoemisyjnej UE zobowiązała się do redukcji emisji gazów cieplarnianych pochodzących z sektora rolnictwa o 42-49% do 2050 r.

Jeżeli cele te mają być czymś więcej niż tylko słowami, UE musi dokonać ambitnej reformy sposobu wykorzystywania płatności bezpośrednich w ramach WPR. Publiczne środki finansowe muszą wspierać dobra publiczne. Naszym celem powinno być stanie na straży tej zasady w ramach reformy WPR.

POPRAWKI

Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności zwraca się do Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:

Poprawka  1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 9 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(9) Aby uwzględnić pewne nowe elementy i zagwarantować ochronę praw beneficjentów, Komisja powinna posiadać uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu w celu określenia kolejnych definicji dotyczących dostępu do wsparcia na podstawie niniejszego rozporządzenia, ustanowienia ram, w których państwa członkowskie mają określić działania minimalne prowadzone na obszarach utrzymywanych naturalnie w stanie odpowiednim do wypasu lub uprawy, jak również w celu określenia kryteriów, jakie rolnicy muszą spełnić, aby uznano, że przestrzegali obowiązku utrzymywania powierzchni użytków rolnych w stanie odpowiednim do produkcji, oraz kryteria pozwalające określić przewagę traw i innych pastewnych roślin zielnych w odniesieniu do trwałych użytków zielonych.	(9)Przyjęte przepisy powinny gwarantować, że kwalifikujące się grunty odzwierciedlają wyjątkowe warunki panujące w każdym państwie członkowskim w zakresie zarówno uprawy, jak i wykorzystania do celów rolnych oraz fizyczne właściwości tradycyjnych pastwisk, w celu uniknięcia porzucania gruntów oraz zachowania różnorodności biologicznej i cech krajobrazu. Aby uwzględnić pewne nowe elementy mające zagwarantować ochronę praw beneficjentów i zapewnić dostarczanie dóbr publicznych, Komisja powinna posiadać uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu w celu określenia kolejnych definicji dotyczących dostępu do wsparcia na podstawie niniejszego rozporządzenia, działań minimalnych prowadzonych na obszarach utrzymywanych naturalnie w stanie odpowiednim do wypasu lub uprawy i działań minimalnych prowadzonych w celu ochrony przyrody w ramach sieci Natura 2000 lub podobnych programów na rzecz ochrony przyrody, jak również w celu określenia kryteriów, jakie rolnicy muszą spełnić, aby uznano, że przestrzegali obowiązku utrzymywania powierzchni użytków rolnych zgodnie z zasadami dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska (GAEC), oraz kryteria pozwalające określić przewagę traw i innych roślin zielnych w odniesieniu do trwałych użytków zielonych.
Uzasadnienie
Obecna definicja działalności rolniczej jest zadowalająca, ponieważ obejmuje ona zarówno produkcję dóbr rolniczych pochodzących z działalności rolnej, jak i podstawowe dobra publiczne związane z ochroną środowiska, które można zabezpieczyć w ramach GAEC. W związku z tym, że spełnienie wymogów w zakresie GAEC wciąż będzie warunkiem dokonywania większości płatności bezpośrednich w ramach pierwszego filaru, powinno ono także stanowić zasadniczą część definicji działalności rolnej.
Poprawka  2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 10 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(10a) Państwa członkowskie powinny mieć możliwość przeniesienia samodzielnie przez nie określonej kwoty z pierwszego filaru do filaru drugiego. Kwota ta może być zwiększana każdego roku zgodnie z art. 14, jeśli dane państwo członkowskie uzna to za stosowne. Ta elastyczność w zakresie przenoszenia środków pomiędzy oboma filarami powinna zagwarantować, że wspólna polityka rolna przyczynia się do pozytywnych zmian w zakresie ochrony środowiska w Unii.
Poprawka  3 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 26 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(26) Jednym z celów nowej WPR jest poprawa efektów działalności środowiskowej poprzez obowiązkowy element „ekologizacji” zawarty w płatnościach bezpośrednich, który będzie wspierał praktyki rolnicze korzystne dla klimatu i środowiska w całej Unii. W tym celu państwa członkowskie powinny przeznaczyć część pułapów krajowych dla płatności bezpośrednich na przyznawanie płatności rocznej – oprócz płatności podstawowej – dla obowiązkowych praktyk rolniczych zgodnych z celami polityki dotyczącej zarówno klimatu jak i środowiska. Praktyki te powinny polegać na prostych, ogólnych, pozaumownych i rocznych działaniach, które wykraczają poza zasadę wzajemnej zgodności i są związane z rolnictwem, takich jak dywersyfikacja upraw i utrzymywanie trwałych użytków zielonych oraz obszarów proekologicznych. Obowiązkowy charakter omawianych praktyk powinien dotyczyć również rolników, których gospodarstwa rolne są położone całkowicie lub częściowo w obszarach sieci „Natura 2000” objętych dyrektywą Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory oraz dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa, o ile takie praktyki są zgodne z celami wymienionych dyrektyw. Biorąc pod uwagę udowodnione korzyści dla środowiska wynikające z systemów rolnictwa ekologicznego, rolnicy, którzy spełniają warunki określone w rozporządzeniu Rady (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i uchylającym rozporządzenie (EWG) nr 2092/91, powinni korzystać z elementu „ekologizacji” bez konieczności spełnienia żadnych dodatkowych obowiązków. Nieprzestrzeganie elementu „ekologizacji” powinno powodować nałożenie kar na podstawie art. 65 rozporządzenia (UE) nr [...] [HZR].	(26) Jednym z głównych celów nowej WPR jest poprawa w zakresie wspierania zrównoważonego rolnictwa i efektów działalności środowiskowej poprzez obowiązkowy element „ekologizacji” zawarty w płatnościach bezpośrednich. Wspiera się przez to praktyki rolnicze korzystne dla klimatu, różnorodności biologicznej i środowiska w całej Unii a jednocześnie gwarantuje terytorialną równowagę między bezpieczeństwem żywnościowym a środowiskiem. W tym celu państwa członkowskie powinny przeznaczyć część pułapów krajowych dla płatności bezpośrednich na przyznawanie płatności rocznej – ściśle powiązanej z płatnością podstawową – dla obowiązkowych praktyk rolniczych zgodnych z celami polityki dotyczącej zarówno klimatu jak i środowiska. Praktyki te powinny polegać na prostych, ogólnych, możliwych do skontrolowania, pozaumownych i rocznych działaniach, które wykraczają poza zasadę wzajemnej zgodności i są związane z rolnictwem, takich jak płodozmian i utrzymywanie trwałych pastwisk, pokrywy glebowej oraz obszarów proekologicznych. Obowiązkowy charakter omawianych praktyk powinien dotyczyć również rolników, których gospodarstwa rolne są położone całkowicie lub częściowo w obszarach sieci „Natura 2000” objętych dyrektywą Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory oraz dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa, o ile takie praktyki są zgodne z celami wymienionych dyrektyw. Biorąc pod uwagę udowodnione korzyści dla środowiska wynikające z systemów rolnictwa ekologicznego, rolnicy, którzy spełniają warunki określone w rozporządzeniu Rady (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i uchylającym rozporządzenie (EWG) nr 2092/9121, powinni korzystać z elementu „ekologizacji” bez konieczności spełnienia żadnych dodatkowych obowiązków. Nieprzestrzeganie elementu „ekologizacji” powinno powodować nałożenie kar na podstawie art. 65 rozporządzenia (UE) nr [...] [HZR].
Uzasadnienie
Płatność „ekologizacyjna” nie powinna przybierać formy dodatku, ale powinna być powiązana z płatnością podstawową w celu zapewnienia jej efektywności i stosowania w całej UE.
Poprawka  4 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 27 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(27) Aby obowiązki związane ze środkiem w zakresie dywersyfikacji upraw stosowano w sposób proporcjonalny i niedyskryminujący oraz aby zapewniały one lepszą ochronę środowiska, Komisja powinna posiadać uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu w celu przyjęcia definicji „uprawy” i przepisów dotyczących stosowania omawianego środka.	(27) Aby obowiązki związane ze środkiem w zakresie płodozmianu stosowano w sposób proporcjonalny i niedyskryminujący oraz aby zapewniały one lepszą ochronę środowiska, Komisja powinna posiadać uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu w celu przyjęcia definicji „uprawy” i przepisów dotyczących stosowania omawianego środka.
Poprawka  5 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 28 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(28) Aby zagwarantować, że rolnicy utrzymują odnośne grunty jako trwałe użytki zielone, Komisja powinna posiadać uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu w celu przyjęcia przepisów dotyczących stosowania omawianego środka.	(28) Aby zagwarantować, że rolnicy utrzymują odnośne grunty jako trwałe pastwiska, Komisja powinna posiadać uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu w celu przyjęcia przepisów dotyczących stosowania omawianego środka.
Poprawka  6 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 28 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(28a) Aby obowiązki związane ze środkiem w zakresie pokrywy glebowej stosowano w sposób sprawiedliwy i niedyskryminujący oraz aby zapewniały one lepszą ochronę środowiska wodnego i zapobiegały erozji gleby, Komisja powinna posiadać uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu w celu przyjęcia przepisów dotyczących stosowania omawianego środka.
Poprawka  7 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 30 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(30) Aby wesprzeć zrównoważony rozwój rolnictwa na obszarach o szczególnych ograniczeniach naturalnych, państwa członkowskie powinny mieć możliwość przeznaczenia części pułapów krajowych dla płatności bezpośrednich na przyznawanie wszystkim rolnikom prowadzącym działalność na takich obszarach rocznej płatności obszarowej oprócz płatności podstawowej. Taka płatność nie powinna zastąpić wsparcia przyznawanego na podstawie programów rozwoju obszarów wiejskich i nie powinna być przyznawana rolnikom na obszarach, które wyznaczono zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW), lecz których nie wyznaczono zgodnie z art. 46 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr […] z dnia … r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) [RDR].	(30) Aby wesprzeć zrównoważony rozwój rolnictwa na obszarach o szczególnych ograniczeniach naturalnych, państwa członkowskie powinny mieć możliwość przeznaczenia części pułapów krajowych dla płatności bezpośrednich na przyznawanie wszystkim rolnikom prowadzącym działalność na takich obszarach rocznej płatności obszarowej oprócz płatności podstawowej. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję, na podstawie obiektywnych kryteriów środowiskowych, takich jak wysoka wartość przyrodnicza, o ograniczeniu tych płatności dla rolników, o których mowa w art. 33 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr […] z dnia … r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) [RDR]. Taka płatność nie powinna zastąpić wsparcia przyznawanego na podstawie programów rozwoju obszarów wiejskich i nie powinna być przyznawana rolnikom na obszarach, które wyznaczono zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW), lecz których nie wyznaczono zgodnie z art. 46 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr [...] [RDR].
Uzasadnienie
Rolnicy z obszarów o ograniczeniach przyrodniczych, którzy aktywnie przyczyniają się do zachowania i ochrony krajobrazu oraz zachowania różnorodności biologicznej, gleby, klimatu i wody, powinni otrzymywać wsparcie z wykorzystaniem tego środka. Systemy gospodarki rolnej związane z obszarami o najmniej korzystnych warunkach gospodarowania, takie jak działalność rolna o wysokiej wartości przyrodniczej, mogą produkować wysokiej jakości produkty żywnościowe i w znacznej mierze przyczyniać się do środowiskowych dóbr publicznych, w tym magazynowania dwutlenku węgla, czystej wody, jakości krajobrazu czy różnorodności biologicznej.
Poprawka  8 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 33 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(33) Należy zezwolić państwom członkowskim na wykorzystanie części pułapów krajowych dla płatności bezpośrednich na przyznawanie w niektórych sektorach wsparcia powiązanego z produkcją w jasno określonych przypadkach. Zasoby, które można wykorzystywać w celu przyznawania wsparcia powiązanego z produkcją, należy ograniczyć do odpowiedniego poziomu, jednocześnie umożliwiając przyznawanie takiego wsparcia w państwach członkowskich lub ich określonych regionach znajdujących się w określonej sytuacji, gdzie konkretne typy rolnicze lub konkretne sektory rolnictwa mają szczególne znaczenie ze względów gospodarczych, środowiskowych lub społecznych. Państwom członkowskim należy zezwolić na wykorzystanie na taki rodzaj wsparcia do 5 % pułapów krajowych lub do 10 % w przypadku gdy poziom wsparcia powiązanego z produkcją przekroczył 5 % w co najmniej jednym roku w okresie 2010-2013. Jednak w odpowiednio uzasadnionych przypadkach, w których wykazano określone wyjątkowe potrzeby w danym regionie, oraz po zatwierdzeniu przez Komisję, państwom członkowskim należy zezwolić na wykorzystanie ponad 10 % pułapu krajowego. Wsparcie powiązane z produkcją należy przyznawać wyłącznie w zakresie, który jest niezbędny, aby zapewnić zachętę do utrzymania aktualnych poziomów produkcji w omawianych regionach. Wsparcie powinno być również dostępne dla rolników posiadających – w dniu 31 grudnia 2013 r. – szczególne uprawnienia do płatności przydzielone na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 oraz rozporządzenia (WE) nr 73/2009, którzy nie posiadają kwalifikujących się hektarów w celu aktywacji uprawnień do płatności. W odniesieniu do zatwierdzania dobrowolnego wsparcia powiązanego z produkcją przekraczającego 10 % rocznego pułapu krajowego ustalonego dla danego państwa członkowskiego, Komisja powinna ponadto posiadać uprawnienia do przyjęcia aktów wykonawczych bez stosowania przepisów rozporządzenia (UE) nr 182/2011.	(33) Należy zezwolić państwom członkowskim na wykorzystanie części pułapów krajowych dla płatności bezpośrednich na przyznawanie w niektórych sektorach wsparcia powiązanego z produkcją w jasno określonych przypadkach. Zasoby, które można wykorzystywać w celu przyznawania wsparcia powiązanego z produkcją, należy ograniczyć do odpowiedniego poziomu, jednocześnie umożliwiając przyznawanie takiego wsparcia w państwach członkowskich lub ich określonych regionach znajdujących się w określonej sytuacji, gdzie konkretne typy rolnicze lub konkretne sektory rolnictwa mają szczególne znaczenie ze względów gospodarczych, środowiskowych lub społecznych. Państwom członkowskim należy zezwolić na wykorzystanie na taki rodzaj wsparcia do 5 % pułapów krajowych lub do 10 % w przypadku gdy poziom wsparcia powiązanego z produkcją przekroczył 5 % w co najmniej jednym roku w okresie 2010-2013. Możliwość wsparcia powiązanego z produkcją powinna być ograniczona do małych sektorów o specjalnych potrzebach i nie należy jej wykorzystywać w charakterze ogólnego narzędzia. W związku z powyższym należy możliwie jak najszybciej stopniowo wycofywać płatności związane z wielkością produkcji.
Poprawka  9 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 38 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(38) Aby zmniejszyć koszty administracyjne związane z zarządzaniem wsparciem bezpośrednim i jego kontrolą, należy wprowadzić prosty i ukierunkowany system dla drobnych producentów rolnych. W tym celu należy wprowadzić płatność ryczałtową, która zastąpi wszystkie płatności bezpośrednie. Należy wprowadzić przepisy dążące do uproszczenia formalności poprzez zmniejszenie – między innymi – obowiązków nakładanych na drobnych producentów rolnych, związanych na przykład ze składaniem wniosków o przyznanie wsparcia, praktykami rolniczymi korzystnymi dla klimatu i środowiska, zasadą wzajemnej zgodności i kontrolami zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr […] [HZR], nie podważając przy tym ogólnych celów reformy, z zastrzeżeniem, że w stosunku do drobnych producentów rolnych stosuje się prawodawstwo Unii, o którym mowa w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr […] [HZR]. Celem omawianego systemu powinno być wsparcie istniejącej struktury rolniczej drobnych gospodarstw rolnych w Unii, nie utrudniające jednocześnie rozwoju w kierunku większej konkurencyjności. Z tego względu dostęp do systemu należy ograniczyć do istniejących gospodarstw rolnych.	(38) Aby zmniejszyć koszty administracyjne związane z zarządzaniem wsparciem bezpośrednim i jego kontrolą, należy umożliwić wprowadzenie prostego i ukierunkowanego systemu dla drobnych producentów rolnych. Należy jednak pozwolić, by państwa członkowskie decydowały same, czy wprowadzą taki ukierunkowany system. W tym celu należy wprowadzić płatność ryczałtową, która zastąpi wszystkie płatności bezpośrednie. Należy wprowadzić przepisy dążące do uproszczenia formalności poprzez zmniejszenie – między innymi – obowiązków nakładanych na drobnych producentów rolnych, związanych na przykład ze składaniem wniosków o przyznanie wsparcia i kontrolami zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr […] [HZR], nie podważając przy tym ogólnych celów reformy, z zastrzeżeniem, że w stosunku do drobnych producentów rolnych stosuje się prawodawstwo Unii, o którym mowa w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr […] [HZR]. Mimo iż istnieje możliwość zmniejszenia w przypadku drobnych rolników obowiązków związanych z praktykami rolniczymi, które przynoszą korzyści klimatowi i środowisku, jak określono w tytule III rozdział 2 niniejszego rozporządzenia, przepisy w zakresie zasady wzajemnej zgodności powinny w dalszym ciągu mieć zastosowanie do drobnych rolników. Celem omawianego systemu powinno być wsparcie istniejącej struktury rolniczej drobnych gospodarstw rolnych w Unii, nie utrudniające jednocześnie rozwoju w kierunku większej konkurencyjności. Z tego względu dostęp do systemu należy ograniczyć do istniejących gospodarstw rolnych.
Uzasadnienie
Wprawdzie rozwiązaniem uzasadnionym może być zmniejszenie wymogów w zakresie „ekologizacji” w przypadku drobnych rolników w celu promowania prowadzenia działalności rolniczej na małą skalę, ale mimo to rzeczą odpowiednią jest, aby rolnicy przestrzegali przepisów w zakresie zasady wzajemnej zgodności, ponieważ zabezpieczają one minimalny poziom ochrony środowiska naturalnego.
Poprawka  10 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 43 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(43) Aby państwa członkowskie rozwijały politykę rozwoju obszarów wiejskich, należy im umożliwić przekazywanie funduszy z pułapu dla płatności bezpośrednich do wsparcia przeznaczonego na rozwój obszarów wiejskich. Jednocześnie państwom członkowskim, w których wysokość wsparcia bezpośredniego jest niższa niż 90 % średniej wysokości wsparcia w Unii, należy umożliwić przekazywanie funduszy ze wsparcia przeznaczonego na rozwój obszarów wiejskich do pułapu dla płatności bezpośrednich. Takie decyzje należy podjąć – w ramach określonych granic – raz na cały okres stosowania niniejszego rozporządzenia.	(43) Aby państwa członkowskie rozwijały politykę rozwoju obszarów wiejskich, należy im umożliwić przekazywanie funduszy z pułapu dla płatności bezpośrednich do wsparcia przeznaczonego na rozwój obszarów wiejskich.
Poprawka  11 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 1 – litera c)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
c) „działalność rolnicza” oznacza:	c) „działalność rolnicza” oznacza:
– chów lub uprawę produktów rolnych, w tym zbiory, dojenie, hodowlę zwierząt oraz utrzymywanie zwierząt do celów gospodarskich;	– chów lub uprawę produktów rolnych, w tym zbiory, dojenie, hodowlę zwierząt oraz utrzymywanie zwierząt do celów gospodarskich;
– utrzymywanie powierzchni użytków rolnych w stanie, dzięki któremu nadaje się ona do wypasu lub uprawy bez konieczności podjęcia żadnych szczególnych działań przygotowawczych wykraczających poza tradycyjne metody rolnicze i tradycyjny sprzęt rolniczy, lub	– utrzymywanie powierzchni użytków rolnych zgodnie z zasadami dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska (GAEC), o których mowa w art. 94 rozporządzenia (UE) nr […][HZR],
– prowadzenie działań minimalnych – określanych przez państwa członkowskie – na powierzchni użytków rolnych utrzymywanych naturalnie w stanie odpowiednim do wypasu lub uprawy;	– prowadzenie działań minimalnych – określanych przez państwa członkowskie – na powierzchni użytków rolnych utrzymywanych naturalnie w stanie odpowiednim do wypasu lub uprawy lub prowadzenie działań na gruntach rolnych mających na celu ochronę przyrody w ramach sieci „Natura 2000” lub w ramach podobnych programów na rzecz ochrony przyrody;
Poprawka  12 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 1 – litera c) – tiret trzecie a (nowe)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	– przywrócenie pod uprawy ugorowanych gruntów rolnych;
Poprawka  13 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 1 – litera e)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
e) „powierzchnia użytków rolnych” oznacza każdą powierzchnię zajmowaną przez grunty orne, trwałe użytki zielone lub uprawy trwałe;	e) „powierzchnia użytków rolnych” oznacza każdą powierzchnię zajmowaną przez grunty orne, trwałe pastwiska lub uprawy trwałe;
Poprawka  14 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 1 – litera g)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
g) „uprawy trwałe” oznaczają uprawy niepodlegające rotacji, inne niż trwałe użytki zielone, które zajmują grunty przez okres pięciu lat lub dłużej i dają powtarzające się zbiory, w tym szkółki i zagajniki o krótkiej rotacji;	g) „uprawy trwałe” oznaczają uprawy niepodlegające rotacji, inne niż trwałe pastwiska, które zajmują grunty przez okres pięciu lat lub dłużej i dają powtarzające się zbiory, w tym szkółki i zagajniki o krótkiej rotacji;
Poprawka  15 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 1 – litera h)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
h) „trwałe użytki zielone” oznaczają grunty wykorzystywane do uprawy traw lub innych pastewnych roślin zielnych naturalnie (samosiewnych) lub uprawianych (zasianych), które nie były objęte płodozmianem danego gospodarstwa rolnego przez co najmniej pięć lat; mogą one obejmować inne gatunki odpowiednie do wypasu, pod warunkiem, że zachowano przewagę traw i innych pastewnych roślin zielnych;	h) „trwałe pastwiska” oznaczają grunty wykorzystywane do uprawy traw, roślin drzewiastych lub innych roślin zielnych, które nie były orane lub ponownie obsiewane przez co najmniej siedem lat i dotyczy to także gatunków odpowiednich do wypasu innych niż trawy i inne rośliny zielne;
Poprawka  16 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 1 – litera ka) (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	ka) „działalność rolna o wysokiej wartości przyrodniczej” oznacza systemy gospodarki rolnej, w których prowadzi się działalność rolną i które dysponują gruntami rolnymi, od których – ze względu na ich uwarunkowania – można oczekiwać, że sprzyjać będą wysokiemu poziomowi różnorodności biologicznej lub gatunkom i siedliskom, które należy chronić. Systemy te charakteryzują się niską intensywnością działań rolnych i wysokimi poziomami naturalnej lub półnaturalnej roślinności. Mogą się one cechować również wysoką różnorodnością pokrywy glebowej.
Uzasadnienie
W oparciu o poprawkę nr 16 przedstawioną przez sprawozdawcę.
Poprawka  17 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 4 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 55 w celu:	2. Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 55 w celu:
a) określenia kolejnych definicji dotyczących dostępu do wsparcia na podstawie niniejszego rozporządzenia;	a) określenia kolejnych definicji dotyczących dostępu do wsparcia na podstawie niniejszego rozporządzenia;
b) ustanowienia ram, w których państwa członkowskie mają określić działania minimalne prowadzone na obszarach utrzymywanych naturalnie w stanie odpowiednim do wypasu lub uprawy;	b) ustanowienia ram określających działania minimalne prowadzone na obszarach utrzymywanych naturalnie w stanie odpowiednim do wypasu lub uprawy oraz działania minimalne przeprowadzane w celu ochrony przyrody w ramach sieci Natura 2000 lub podobnych programów na rzecz ochrony przyrody, o czym mowa w ust. 1 lit. c) tiret trzecie;
c) ustanowienia kryteriów, jakie rolnicy muszą spełnić, aby uznano, że przestrzegali obowiązku utrzymywania powierzchni użytków rolnych w stanie odpowiednim do wypasu lub uprawy, o czym mowa w ust. 1 lit. c);	c) ustanowienia kryteriów, jakie rolnicy muszą spełnić, aby uznano, że przestrzegali obowiązku utrzymywania powierzchni użytków rolnych zgodnie z zasadami dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska (GAEC), o czym mowa w ust. 1 lit. c) tiret drugie;
d) ustanowienia kryteriów określania przewagi traw i innych pastewnych roślin zielnych na potrzeby ust. 1 lit. h).	d) ustanowienia kryteriów określania przewagi traw i innych roślin zielnych na potrzeby ust. 1 lit. h).
Poprawka  18 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Nie przyznaje się płatności bezpośrednich osobom fizycznym lub prawnym ani grupom osób fizycznych lub prawnych, których dotyczy jeden z poniższych przypadków:	1. Nie przyznaje się płatności bezpośrednich osobom fizycznym lub prawnym ani grupom osób fizycznych lub prawnych, które nie prowadzą na należących do nich obszarach rolniczych działalności minimalnej zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. c).
a) roczna kwota płatności bezpośrednich nie przekracza 5 % łącznych przychodów uzyskanych przez nie z działalności pozarolniczej w ostatnim roku obrotowym; lub
b) ich powierzchnia użytków rolnych obejmuje głównie powierzchnię utrzymywaną naturalnie w stanie odpowiednim do wypasu lub uprawy i nie prowadzą one na tej powierzchni działalności minimalnej określonej przez państwa członkowskie zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. c).
2. Ustęp 1 nie ma zastosowania w przypadku rolników, którzy za poprzedni rok otrzymali płatności bezpośrednie w wysokości niższej niż 5 000 EUR.
3. Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 55 w celu określenia:
a) kryteriów ustalania kwoty płatności bezpośrednich na potrzeby ust. 1 i 2, w szczególności w pierwszym roku przydziału uprawnień do płatności, kiedy wartość uprawnień do płatności nie jest jeszcze ostatecznie ustalona, jak również w przypadku nowych rolników;
b) wyjątków od zasady mówiącej, że należy uwzględniać przychody w trakcie ostatniego roku obrotowego, jeżeli te dane liczbowe nie są dostępne; oraz
c) kryteriów ustalania, kiedy należy uznać, że powierzchnia użytków rolnych danego rolnika obejmuje głównie powierzchnię utrzymywaną naturalnie w stanie odpowiednim do wypasu lub uprawy.
Poprawka  19 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 14 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Do dnia 1 sierpnia 2013 r. państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o udostępnieniu jako wsparcie dodatkowe dla środków w ramach programów rozwoju obszarów wiejskich finansowanych z EFRROW zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr [...] [RDR] do 10 % rocznych pułapów krajowych na lata kalendarzowe 2014-2019 określonych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia. W związku z tym odnośna kwota nie może już być dostępna na przyznawanie płatności bezpośrednich.	1. Do dnia 1 sierpnia 2013 r. państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o udostępnieniu jako wsparcie dodatkowe dla środków w ramach programów rozwoju obszarów wiejskich finansowanych z EFRROW zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr [...] [RDR] pewnego odsetka rocznych pułapów krajowych na lata kalendarzowe 2014-2019 określonych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia. W związku z tym odnośna kwota nie może już być dostępna na przyznawanie płatności bezpośrednich.
O decyzji, o której mowa w akapicie pierwszym, należy powiadomić Komisję przed upływem terminu, o którym mowa we wspomnianym akapicie.	O decyzji, o której mowa w akapicie pierwszym, należy powiadomić Komisję przed upływem terminu, o którym mowa we wspomnianym akapicie.
Odsetek zgłoszony zgodnie z akapitem drugim jest taki sam w przypadku lat, o których mowa w akapicie pierwszym.	Odsetek zgłoszony zgodnie z akapitem drugim jest taki sam w przypadku lat, o których mowa w akapicie pierwszym.
	1a. Po 2014 r. państwa członkowskie mogą podjąć decyzję, do dnia 1 sierpnia każdego roku, o podniesieniu odsetka ich rocznych pułapów krajowych udostępnionego na potrzeby środków w ramach programów rozwoju obszarów wiejskich finansowych ze środków EFRROW na kolejny rok.
Poprawka  20 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 14 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Do dnia 1 sierpnia 2013 r. Bułgaria, Estonia, Finlandia, Hiszpania, Litwa, Łotwa, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowacja, Szwecja i Zjednoczone Królestwo mogą podjąć decyzję o udostępnieniu w formie płatności bezpośrednich na podstawie niniejszego rozporządzenia do 5 % kwoty przyznanej na wsparcie dla środków w ramach programów rozwoju obszarów wiejskich finansowanych z EFRROW w okresie 2015-2020 zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr [...] [RDR]. W związku z tym odnośna kwota nie może już być dostępna na środki wspomagające w ramach programów rozwoju obszarów wiejskich.	skreślony
O decyzji, o której mowa w akapicie pierwszym, należy powiadomić Komisję przed upływem terminu, o którym mowa we wspomnianym akapicie.
Odsetek zgłoszony zgodnie z akapitem drugim jest taki sam w przypadku lat, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy.
Uzasadnienie
Nie należy zezwalać na odwróconą modulację, ponieważ stanowiłoby to krok wstecz w stosunku do obecnie obowiązujących przepisów. Środki z drugiego filaru nie powinny tym samym być wykorzystywane do kompensowania niesprawiedliwego podziału środków w ramach pierwszego filaru.
Poprawka  21 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 23 – ustęp 4 – akapit pierwszy
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
4. Państwa członkowskie wykorzystują rezerwę krajową, aby przydzielać uprawnienia do płatności – na zasadzie traktowania priorytetowego – młodym rolnikom rozpoczynającym działalność rolniczą.	4. Państwa członkowskie wykorzystują rezerwę krajową, aby przydzielać uprawnienia do płatności – na zasadzie traktowania priorytetowego – młodym rolnikom rozpoczynającym działalność rolniczą. Maksymalne uprawnienia do płatności są przyznawane młodym rolnikom, którzy zobowiążą się do stosowania praktyk rolniczych przyjaznych środowisku: zintegrowanej kontroli biologicznej, rolnictwa o wysokiej wartości przyrodniczej i rolnictwa ekologicznego.
Poprawka  22 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 23 – ustęp 5 – litera ba) (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	ba) przywrócić pod uprawy ugorowane grunty rolne.
Poprawka  23 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 29 - ustępy 1 i 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Rolnicy uprawnieni do płatności w ramach systemu płatności podstawowych, o którym mowa w rozdziale 1, przestrzegają na kwalifikujących się hektarach określonych w art. 25 ust. 2 następujących praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska:	1. Aby otrzymać płatności w ramach systemu płatności podstawowych, o którym mowa w rozdziale 1, rolnicy uprawnieni do takich płatności przestrzegają na kwalifikujących się hektarach określonych w art. 25 ust. 2 następujących praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska:
a) prowadzenie trzech różnych upraw na gruntach ornych, jeżeli grunty orne rolnika obejmują ponad 3 hektary i nie są w całości wykorzystywane do produkcji trawy (wysiewanej lub naturalnej), nie są w całości ugorowane ani w całości objęte uprawami rosnącymi w wodzie przez znaczną część roku;	a) zapewnienie płodozmianu zgodnie z art. 30.
b) utrzymywanie istniejących trwałych użytków zielonych w gospodarstwie rolnym; oraz	b) utrzymywanie istniejących trwałych pastwisk w gospodarstwie rolnym, określonych w art. 31;
c) utrzymywanie na powierzchni użytków rolnych obszaru proekologicznego.	c) utrzymywanie na powierzchni użytków rolnych obszaru proekologicznego, określonego w art. 32; oraz
	ca) niepozostawianie gruntów leżących odłogiem przez okres dłuższy niż pięć do ośmiu kolejnych tygodni, jak określono w art. 31 a);
2. Nie naruszając przepisów ust. 3 i 4 i bez uszczerbku dla stosowania dyscypliny finansowej, liniowych zmniejszeń zgodnie z art. 7 ani wszelkich zmniejszeń i kar nałożonych na podstawie rozporządzenia (UE) nr […] [HZR], państwa członkowskie przyznają płatność, o której mowa w niniejszym rozdziale, rolnikom przestrzegającym tych z trzech praktyk, o których mowa w ust. 1, które mają w ich przypadku zastosowanie, oraz w zależności od przestrzegania przez nich art. 30, 31 i 32.	2. Nie naruszając przepisów ust. 3 i 4 i bez uszczerbku dla stosowania dyscypliny finansowej, liniowych zmniejszeń zgodnie z art. 7 ani wszelkich zmniejszeń i kar nałożonych na podstawie rozporządzenia (UE) nr […] [HZR], państwa członkowskie przyznają płatność, o której mowa w niniejszym rozdziale, rolnikom przestrzegającym tych z czterech praktyk, o których mowa w ust. 1, które mają w ich przypadku zastosowanie, oraz w zależności od przestrzegania przez nich art. 30, 31 i 32.
Poprawka  24 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 30 – nagłówek
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Dywersyfikacja upraw	Płodozmian
Poprawka  25 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 30 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Jeżeli grunty orne rolnika obejmują ponad 3 hektary i nie są w całości wykorzystywane do produkcji trawy (wysiewanej lub naturalnej), nie są w całości ugorowane ani w całości objęte uprawami rosnącymi w wodzie przez znaczną część roku, na gruntach ornych uprawia się co najmniej trzy różne uprawy. Żadna z tych trzech upraw nie obejmuje mniej niż 5 % gruntów uprawnych, a główna uprawa nie przekracza 70 % gruntów uprawnych.	1. Jeżeli grunty orne rolnika obejmują ponad 3 hektary i nie są wykorzystywane do produkcji trawy (wysiewanej lub naturalnej), nie są ugorowane ani objęte uprawami trwałymi drzew oliwnych, winorośli i sadów, lub uprawami rosnącymi w wodzie przez znaczną część roku, na gruntach ornych stosuje się płodozmian z wykorzystaniem trzech różnych upraw odpowiednich do lokalnego klimatu, stanu gleby i wody, lub ugoruje się je przez okres trzech kolejnych lat. Uprawa roślin strączkowych stanowi element wspomnianego płodozmianu.
	1a. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, na obszarach, gdzie nie jest agronomicznie możliwa – np. ze względu na zimne warunki klimatyczne – uprawa trzech płodozmianów przez trzy kolejne lata, uprawa na gruntach uprawnych oznacza płodozmian dwóch różnych upraw.
	1b. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, na obszarach, gdzie nie jest agronomicznie możliwe wprowadzenie do płodozmianu uprawy roślin strączkowych, rolnicy mogą zostać z niej zwolnieni.
Poprawka  26 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 31
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Artykuł 31	Artykuł 31
Trwałe użytki zielone	Trwałe użytki zielone
1. Rolnicy utrzymują jako trwałe użytki zielone obszary swoich gospodarstw rolnych zgłoszone jako trwałe użytki zielone we wniosku złożonym na podstawie art. 74 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr XXX (HZ) na rok składania wniosków 2014, zwane dalej „obszarami referencyjnymi będącymi trwałymi użytkami zielonymi”.	1. Rolnicy utrzymują jako trwałe pastwiska obszary swoich gospodarstw rolnych zgłoszone jako trwałe użytki zielone we wniosku złożonym na podstawie art. 74 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr XXX (HZ) na rok składania wniosków 2011, zwane dalej „obszarami referencyjnymi będącymi trwałymi pastwiskami”.
Obszary referencyjne będące trwałymi użytkami zielonymi ulegają zwiększeniu w przypadkach, w których rolnik ma obowiązek ponownego przekwalifikowania obszarów na trwałe użytki zielone w 2014 r. lub w 2015 r., o czym mowa w art. 93 rozporządzenia (UE) nr […] HZR.	Obszary referencyjne będące trwałymi pastwiskami ulegają zwiększeniu w przypadkach, w których rolnik ma obowiązek ponownego przekwalifikowania obszarów na trwałe pastwiska w 2014 r. lub w 2015 r., o czym mowa w art. 93 rozporządzenia (UE) nr […] HZR.
2. Rolnicy mogą przekwalifikować do 5 % obszarów referencyjnych będących trwałymi użytkami zielonymi. Powyższe ograniczenie nie ma zastosowania w przypadku działania siły wyższej lub okoliczności nadzwyczajnych.	2. Państwa członkowskie mogą przekwalifikować do 5% obszarów referencyjnych będących trwałymi pastwiskami na szczeblu regionalnym. W takim przypadku państwa członkowskie muszą udokumentować, że przekwalifikowane obszary nie są wyjątkowo wartościowymi obszarami z punktu widzenia ochrony środowiska naturalnego. Powyższe ograniczenie nie ma zastosowania w przypadku działania siły wyższej lub okoliczności nadzwyczajnych.
3. Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 55 określających przepisy dotyczące zwiększenia obszarów referencyjnych będących trwałymi użytkami zielonymi określonego w ust. 1 akapit drugi, odnowy trwałych użytków zielonych, ponownego przekwalifikowania powierzchni użytków rolnych na trwałe użytki zielone w przypadku przekroczenia dozwolonego zmniejszenia, o którym mowa w ust. 2, jak również zmiany obszarów referencyjnych będących trwałymi użytkami zielonymi w przypadku przekazania gruntów.	3. Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 55 określających przepisy dotyczące zwiększenia obszarów referencyjnych będących trwałymi pastwiskami określonego w ust. 1 akapit drugi, odnowy trwałych pastwisk, ponownego przekwalifikowania powierzchni użytków rolnych na trwałe pastwiska w przypadku przekroczenia dozwolonego zmniejszenia, o którym mowa w ust. 2, jak również zmiany obszarów referencyjnych będących trwałymi pastwiskami w przypadku przekazania gruntów.
Poprawka  27 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 31 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 31a
	Pokrywa glebowa
	1. Rolnicy zapewniają, że wszystkie należące do nich kwalifikowalne grunty nie zostaną pozostawione bez pokrywy roślinnej przez okres dłuższy niż pięć kolejnych tygodni, a w przypadku szczególnych warunków suszy lub w sytuacji, gdy konieczna jest kontrola chwastów rozłogowych, nie dłużej niż przez osiem kolejnych tygodni. Dłuższy okres może zostać zaakceptowany w drodze wyjątku w celu kontroli chwastów rozłogowych w pojedynczym roku, kiedy limit pięciu tygodni jest przestrzegany w przeliczeniu na okres pięciu lat. Leżące odłogiem wąskie pasy gruntów, będące naturalnym elementem gospodarowania, również są akceptowalne. Roślinna pokrywa glebowa może obejmować: roślinność naturalną, międzyplon, ściernisko, trawę lub inną pokrywę roślinną znajdującą się pod uprawami trwałymi.
	2. Komisja jest upoważniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 55 określającym przepisy dotyczące obowiązków w ramach środka związanego z pokrywą glebową, o którym mowa w ust. 1.
Poprawka  28 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 32 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Rolnicy dopilnowują, aby co najmniej 7 % kwalifikujących się hektarów określonych w art. 25 ust. 2 – poza obszarami będącymi trwałymi użytkami zielonymi – stanowił obszar proekologiczny taki jak grunty ugorowane, tarasy, cechy krajobrazu, strefy buforowe i obszary zalesione, o których mowa w art. 25 ust. 2 lit. b) ppkt (ii).	1. Rolnicy dopilnowują, aby co najmniej 7 % kwalifikujących się hektarów określonych w art. 25 ust. 2 – poza obszarami będącymi trwałymi pastwiskami – stanowił obszar proekologiczny taki jak grunty ugorowane, tarasy, cechy krajobrazu, strefy buforowe i półnaturalne siedliska. W celu zaliczenia tych obszarów jako obszarów proekologicznych nie mogą one być orane, obsiewane, nawożone nawozami nieorganicznymi lub spryskiwane, ale mogą służyć jako tereny wypasowe, można zbierać z nich plony lub je kosić w odpowiednim okresie, który jest zgodny z potrzebami w zakresie ochrony różnorodności biologicznej.
	1a. W drodze odstępstwa od ust. 1 minimalny odsetek wskazany w ust. 1 zmniejsza się do co najmniej 5% w przypadku wspólnych przedsięwzięć grup rolników tworzących stałe sąsiadujące obszary proekologiczne.
Poprawka  29 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 34 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o przyznaniu płatności, o której mowa w ust. 1, w odniesieniu do wszystkich obszarów objętych zakresem wspomnianego ustępu lub – alternatywnie i na podstawie obiektywnych i niedyskryminujących kryteriów – decyzję o ograniczeniu płatności do niektórych obszarów, o których mowa w art. 33 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr […] [RDR].	2. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o przyznaniu płatności, o której mowa w ust. 1, w odniesieniu do wszystkich obszarów lub systemów gospodarki rolnej objętych zakresem wspomnianego ustępu lub – alternatywnie i na podstawie obiektywnych i niedyskryminujących kryteriów środowiskowych i trwałości, takich jak wysoka wartość przyrodnicza – decyzję o ograniczeniu płatności do niektórych obszarów, o których mowa w art. 33 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr […] [RDR].
Uzasadnienie
Rolnicy z obszarów o ograniczeniach przyrodniczych, którzy aktywnie przyczyniają się do zachowania i ochrony krajobrazu oraz zachowania różnorodności biologicznej, gleby, klimatu i wody, powinni otrzymywać wsparcie z wykorzystaniem tego środka. Systemy gospodarki rolnej związane z obszarami o najmniej korzystnych warunkach gospodarowania, takie jak działalność rolna o wysokiej wartości przyrodniczej, mogą produkować wysokiej jakości produkty żywnościowe i w znacznej mierze przyczyniać się do środowiskowych dóbr publicznych, w tym magazynowania dwutlenku węgla, czystej wody, jakości krajobrazu czy różnorodności biologicznej.
Poprawka  30 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 34 – ustęp 5 – akapit drugi
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
W takim przypadku państwa członkowskie określają odnośne regiony zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami, takimi jak cechy ograniczeń naturalnych i warunki agronomiczne.	W takim przypadku państwa członkowskie określają odnośne regiony zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami, takimi jak cechy ograniczeń naturalnych i uwarunkowania środowiskowe, a także warunki agronomiczne.
Uzasadnienie
Rolnicy z obszarów o ograniczeniach przyrodniczych, którzy aktywnie przyczyniają się do zachowania i ochrony krajobrazu oraz zachowania różnorodności biologicznej, gleby, klimatu i wody, powinni otrzymywać wsparcie z wykorzystaniem tego środka. Systemy gospodarki rolnej związane z obszarami o najmniej korzystnych warunkach gospodarowania, takie jak działalność rolna o wysokiej wartości przyrodniczej, mogą produkować wysokiej jakości produkty żywnościowe i w znacznej mierze przyczyniać się do środowiskowych dóbr publicznych, w tym magazynowania dwutlenku węgla, czystej wody, jakości krajobrazu czy różnorodności biologicznej.
Poprawka  31 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 36 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Państwa członkowskie przyznają roczną płatność młodym rolnikom, którzy są uprawnieni do płatności w ramach systemu płatności podstawowych, o którym mowa w rozdziale 1.	1. Państwa członkowskie mogą przyznać roczną płatność młodym rolnikom, którzy są uprawnieni do płatności w ramach systemu płatności podstawowych, o którym mowa w rozdziale 1.
Poprawka  32 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 38 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Wsparcie powiązane z produkcją można przyznawać wyłącznie sektorom lub regionom państwa członkowskiego, w których określone typy rolnicze lub określone sektory rolnictwa znajdują się w trudnej sytuacji i mają szczególne znaczenie ze względów gospodarczych, społecznych lub środowiskowych.	2. Wsparcie powiązane z produkcją można przyznawać wyłącznie sektorom lub regionom państwa członkowskiego, w których określone typy rolnicze lub określone sektory rolnictwa znajdują się w trudnej sytuacji i mają szczególne znaczenie ze względów gospodarczych, społecznych i środowiskowych.
Poprawka  33 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 43 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Aby zagwarantować skuteczne zarządzanie płatnością specyficzną w odniesieniu do bawełny, Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 55 dotyczących przepisów i warunków zatwierdzania gruntów i odmian do celów płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny.	3. Aby zagwarantować skuteczne zarządzanie płatnością specyficzną w odniesieniu do bawełny, Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 55 dotyczących przepisów i warunków zatwierdzania gruntów i odmian do celów płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny. Przepisy te obejmują wymóg oceny wpływu na środowisko.
Uzasadnienie
Ze względu na bardzo duże stosowanie pestycydów i zużycie wody do celów nawadniania upraw bawełny, właściwe jest wprowadzenie wymogu oceny wpływu na środowisko przed zatwierdzeniem jakiegokolwiek gruntu do produkcji bawełny.
Poprawka  34 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 47 – ustęp 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	1a. Zgodnie z niniejszym tytułem państwa członkowskie tworzą system dla drobnych producentów rolnych. Jednak jeżeli odsetek potencjalnych beneficjentów wsparcia w danym państwie członkowskim nie przekracza 5% liczby rolników, nie musi ono stosować systemu dla drobnych producentów rolnych.
Uzasadnienie
Aby zapobiec nadmiernej biurokracji, utworzenie systemu dla drobnych producentów rolnych powinno leżeć w gestii państw członkowskich.

PROCEDURA

Tytuł	Płatności bezpośrednie dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej
Odsyłacze	COM(2011)0625 – C7-0336/2011 – 2011/0280(COD)
Komisja przedmiotowo właściwa        Data ogłoszenia na posiedzeniu	AGRI 25.10.2011
Opinia wydana przez        Data ogłoszenia na posiedzeniu	ENVI 25.10.2011
Sprawozdawca(czyni) komisji opiniodawczej        Data powołania	Dan Jørgensen 23.11.2011
Rozpatrzenie w komisji	7.5.2012
Data przyjęcia	19.9.2012
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	33 16 12
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Martina Anderson, Sophie Auconie, Pilar Ayuso, Paolo Bartolozzi, Sergio Berlato, Lajos Bokros, Milan Cabrnoch, Martin Callanan, Nessa Childers, Esther de Lange, Bas Eickhout, Edite Estrela, Karl-Heinz Florenz, Elisabetta Gardini, Gerben-Jan Gerbrandy, Matthias Groote, Cristina Gutiérrez-Cortines, Satu Hassi, Jolanta Emilia Hibner, Dan Jørgensen, Karin Kadenbach, Christa Klaß, Eija-Riitta Korhola, Holger Krahmer, Jo Leinen, Corinne Lepage, Peter Liese, Zofija Mazej Kukovič, Linda McAvan, Radvilė Morkūnaitė-Mikulėnienė, Vladko Todorov Panayotov, Antonyia Parvanova, Andres Perello Rodriguez, Mario Pirillo, Pavel Poc, Frédérique Ries, Anna Rosbach, Oreste Rossi, Dagmar Roth-Behrendt, Kārlis Šadurskis, Carl Schlyter, Horst Schnellhardt, Richard Seeber, Theodoros Skylakakis, Bogusław Sonik, Claudiu Ciprian Tănăsescu, Salvatore Tatarella, Thomas Ulmer, Anja Weisgerber, Åsa Westlund, Glenis Willmott, Marina Yannakoudakis
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Nikos Chrysogelos, José Manuel Fernandes, Christofer Fjellner, Jacqueline Foster, Jutta Haug, Vittorio Prodi, Michèle Rivasi, Marita Ulvskog, Andrea Zanoni

• [1]  Zob. m.in.: Naturschutzbund Deutschland (NABU), styczeń 2008: Die Bedeutung der obligatorischen Flächenstilllegung für die biologische Vielfalt”, Berlin.

OPINIA Komisji Rozwoju Regionalnego (17.10.2012)

dla Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi

w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej
(COM(2011)0625 – C7‑0336/2011 – 2011/0280(COD))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Catherine Grèze

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Wraz z wnioskiem dotyczącym wieloletnich ram finansowych na lata 2014-2020 Komisja przedstawiła pakiet rozporządzeń stanowiących ramy ustawodawcze wspólnej polityki rolnej (WPR) w latach 2014-2020. W przepisach tych przewidziano trzy główne wyzwania, a mianowicie: 1) rentowna produkcja żywności, 2) zrównoważone gospodarowanie zasobami naturalnymi i działania w dziedzinie klimatu oraz 3) zrównoważony rozwój terytorialny. Zdaniem Komisji oba filary WPR będą miały zasadnicze znaczenie dla odpowiedniego działania w tych kwestiach, które są również niezwykle istotne z perspektywy europejskich regionów i terytoriów. Nowe przepisy dotyczące płatności bezpośrednich powinny zapewniać sprawiedliwy i zrównoważony rozdział zasobów.

Sprawozdawca w pełni popiera koncepcję ambitnej „ekologizacji” płatności bezpośrednich dla rolników. Płatności te stanowią jedną z odpowiedzi na obecne wyzwania środowiskowe i społeczne. Sprawozdawca uważa jednak, że obecne wnioski są zbyt łagodne, aby doprowadzić do przejścia na zaawansowane zrównoważone systemy gospodarki rolnej, które mają podstawowe znaczenie dla zrównoważonego rozwoju terytorialnego obszarów wiejskich. W związku z tym sprawozdawca proponuje wprowadzenie środków, które umożliwiłyby uwzględnienie w większym stopniu europejskich obszarów wiejskich.

W odniesieniu do rozwoju regionalnego sprawozdawca apeluje o większy udział rocznych pułapów krajowych przeznaczonych na dodatkowe wsparcie rozwoju obszaru wiejskich. Analogicznie, sprawozdawca jest przeciwny jakiemukolwiek zmniejszeniu kwot przeznaczonych na ten cel.

POPRAWKI

Komisja Rozwoju Regionalnego zwraca się do Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:

Poprawka  1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 5 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(5) Aby zapewnić jednakowe warunki wykonania niniejszego rozporządzenia i zapobiec nieuczciwej konkurencji lub dyskryminacji wśród rolników, należy przyznać Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: ustalania rocznego pułapu krajowego dla systemu płatności podstawowych; przyjmowania przepisów dotyczących wniosków o przydział uprawnień do płatności; przyjmowania środków dotyczących zwrotu nieaktywowanych uprawnień do płatności do rezerwy krajowej; przyjmowania wymogów związanych z powiadamianiem organów krajowych o przekazaniu uprawnień do płatności oraz terminami, w których należy dokonać takiego powiadomienia; określania pułapu rocznego dla płatności z tytułu praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska; określania pułapu rocznego dla płatności z tytułu obszarów o ograniczeniach naturalnych; określania pułapu rocznego dla płatności dla młodych rolników; określania pułapów rocznych dla płatności dla dobrowolnego wsparcia powiązanego z produkcją; przyjmowania przepisów dotyczących procedury oceny i zatwierdzania decyzji w ramach dobrowolnego wsparcia powiązanego z produkcją; przyjmowania przepisów dotyczących procedury wydawania zezwoleń producentom oraz powiadamiania producentów, związanej z zatwierdzaniem gruntów i odmian do celów płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny; przyjmowania przepisów dotyczących obliczania zmniejszenia kwoty płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny; przyjmowania przepisów dotyczących ogólnych wymogów w zakresie powiadamiania. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję.	(5) Aby zapewnić jednakowe warunki wykonania niniejszego rozporządzenia i zapobiec nieuczciwej konkurencji lub dyskryminacji wśród rolników, należy przyznać Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: ustalania rocznego pułapu krajowego dla systemu płatności podstawowych; przyjmowania przepisów dotyczących wniosków o przydział uprawnień do płatności; przyjmowania środków dotyczących zwrotu nieaktywowanych uprawnień do płatności do rezerwy krajowej; przyjmowania wymogów związanych z powiadamianiem organów krajowych o przekazaniu uprawnień do płatności oraz terminami, w których należy dokonać takiego powiadomienia; określania rocznego pułapu dla płatności z tytułu wdrożenia zaawansowanego, zrównoważonego i korzystnego systemu gospodarki rolnej, który ogranicza i łagodzi zmiany klimatu oraz chroni środowisko; określania pułapu rocznego dla płatności z tytułu obszarów o ograniczeniach naturalnych; określania pułapu rocznego dla płatności dla młodych rolników; określania pułapów rocznych dla płatności dla dobrowolnego wsparcia powiązanego z produkcją; przyjmowania przepisów dotyczących procedury oceny i zatwierdzania decyzji w ramach dobrowolnego wsparcia powiązanego z produkcją; przyjmowania przepisów dotyczących procedury wydawania zezwoleń producentom oraz powiadamiania producentów, związanej z zatwierdzaniem gruntów i odmian do celów płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny; przyjmowania przepisów dotyczących obliczania zmniejszenia kwoty płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny; przyjmowania przepisów dotyczących ogólnych wymogów w zakresie powiadamiania. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję.
Poprawka  2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 13 preambuły
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(13) Doświadczenie w stosowaniu różnych systemów wsparcia dla rolników wskazuje, że w niektórych przypadkach wsparcie przyznawano beneficjentom prowadzącym działalność, której cel nie był lub był tylko w niewielkim stopniu związany z prowadzeniem działalności rolniczej – np. lotniskom, przedsiębiorstwom kolejowym, przedsiębiorstwom handlu nieruchomościami oraz przedsiębiorstwom zarządzającym obiektami sportowymi. Aby zapewnić lepsze ukierunkowanie wsparcia, państwa członkowskie nie powinny przydzielać płatności bezpośrednich tego rodzaju osobom fizycznym i prawnym. Drobni producenci rolni prowadzący działalność rolniczą w niepełnym wymiarze godzin wnoszą bezpośredni wkład w witalność obszarów wiejskich i z tego względu nie należy uniemożliwiać przyznawania im płatności bezpośrednich.	(13) Doświadczenie w stosowaniu różnych systemów wsparcia dla rolników wskazuje, że w niektórych przypadkach wsparcie przyznawano beneficjentom prowadzącym działalność, której cel nie był lub był tylko w niewielkim stopniu związany z prowadzeniem działalności rolniczej – np. lotniskom, przedsiębiorstwom kolejowym, przedsiębiorstwom handlu nieruchomościami oraz przedsiębiorstwom zarządzającym obiektami sportowymi. Aby zapewnić lepsze ukierunkowanie wsparcia, państwa członkowskie nie powinny przydzielać płatności bezpośrednich tego rodzaju osobom fizycznym i prawnym. Drobni producenci rolni prowadzący działalność rolniczą w niepełnym wymiarze godzin wnoszą bezpośredni wkład w witalność obszarów wiejskich i z tego względu należy zapewnić przyznawanie im płatności bezpośrednich
Poprawka  3 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 26 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(26a) Wdrożeniu płatności na rzecz zaawansowanych zrównoważonych systemów gospodarki rolnej, zarządzania środowiskiem i łagodzenia zmiany klimatu na poziomie regionalnym, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, może towarzyszyć wprowadzenie umów terytorialnych zawieranych między władzami regionalnymi a rolnikami. Umowy terytorialne mogą prowadzić do wdrożenia konkretnych, szeroko zakrojonych środków zachęcających, obejmujących ogół gospodarstw na kwalifikujących się użytkach rolnych w celu ochrony zasobów wodnych, różnorodności biologicznej i gleb, w zależności od lokalnej specyfiki i w oparciu o wspólne i wymierne cele.
Poprawka  4 Wniosek dotyczący rozporządzenia Punkt 44 a preambuły (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(44a) W sytuacjach nadzwyczajnych lub w przypadku klęski żywiołowej dotykającej produkcji rolnej lub rolników Komisja Europejska może przyjąć środki uznane za niezbędne i uzasadnione, aby rozwiązać specyficzne problemy na zasadzie odstępstwa od przepisów niniejszego rozporządzenia,
Poprawka  5 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 3 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Nie stosuje się art. 11 do regionów Unii, o których mowa w art. 349 Traktatu, zwanych dalej „regionami najbardziej oddalonymi”, ani do płatności bezpośrednich przyznawanych na mniejszych wyspach Morza Egejskiego zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1405/2006.	Nie stosuje się art. 10 i 11 do regionów Unii, o których mowa w art. 349 Traktatu, zwanych dalej „regionami najbardziej oddalonymi”, ani do płatności bezpośrednich przyznawanych na mniejszych wyspach Morza Egejskiego zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1405/2006.
Poprawka  6 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 9 – nagłówek
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Rolnik czynny zawodowo	Wykluczenie z systemu płatności bezpośrednich
Poprawka  7 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 20 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Państwa członkowskie mogą do dnia 1 sierpnia 2013 r. podjąć decyzję o stosowaniu systemu płatności podstawowych na szczeblu regionalnym. W takim przypadku państwa członkowskie określają odnośne regiony zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami, takimi jak cechy agronomiczne i ekonomiczne oraz regionalny potencjał rolniczy lub struktura instytucjonalna lub administracyjna.	1. Państwa członkowskie mogą do dnia 1 sierpnia 2013 r. podjąć decyzję o stosowaniu systemu płatności podstawowych na szczeblu regionalnym. W takim przypadku państwa członkowskie określają odnośne regiony zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami, takimi jak cechy agronomiczne, ekonomiczne i środowiskowe oraz regionalny potencjał rolniczy lub struktura instytucjonalna lub administracyjna. W celu uniknięcia znacznych różnic w poziomie płatności między poszczególnymi regionami, każdy system płatności i podstawowe definicje powinny podlegać ocenie ex ante skutków środowiskowych i społeczno-gospodarczych.
Uzasadnienie
Istnieje znaczne ryzyko utrudnienia działań na rzecz rozwoju lokalnego i regionalnego lub ich ograniczenia, jeżeli płatności historyczne, które doprowadziły do niesprawiedliwej niezrównoważonej dystrybucji zasobów, stanowiłyby nadal punkt odniesienia dla dalszych płatności.
Poprawka  8 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 28 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 28a
	Wdrażaniu płatności na rzecz zaawansowanych zrównoważonych systemów gospodarki rolnej, zarządzania środowiskiem i łagodzenia zmiany klimatu w skali regionalnej, zgodnie z art. 20 i 29, może towarzyszyć wprowadzenie umów terytorialnych zawieranych między władzami regionalnymi a rolnikami, w granicach pułapu 30% przewidzianego w art. 33. Umowy terytorialne mogą prowadzić do wdrożenia konkretnych, szeroko zakrojonych środków zachęcających, obejmujących ogół gospodarstw na kwalifikujących się użytkach rolnych w celu ochrony zasobów wodnych, różnorodności biologicznej i gleb, w zależności od lokalnej specyfiki i w oparciu o wspólne i wymierne cele.
	(nowy artykuł do wstawienia przed art. 29)
Poprawka  9 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 48 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Rolnicy, którzy chcą uczestniczyć w systemie dla drobnych producentów rolnych, składają wniosek do dnia 15 października 2014 r.	Rolnicy, którzy chcą uczestniczyć w systemie dla drobnych producentów rolnych, składają wniosek w terminie określonym przez państwa członkowskie, nie później jednak niż:
	1. do dnia 15 października 2014 r. ze skutkiem od 2014 r.,
	lub
	2. do dnia 15 października 2015 r. ze skutkiem od 2015 r.
	Termin określony przez państwa członkowskie nie może jednakże przypadać przed ostatnim dniem składania wniosku dotyczącego systemu płatności podstawowych.
Uzasadnienie
W pierwszym roku stosowania nowego systemu, szczególnie w państwach członkowskich, które nie stosowały wcześniej systemu opartego na uprawnieniach, mogą pojawić się problemy zarówno po stornie rolników, jak i administracji. Rolnicy będą musieli dokonać wyboru między dwoma różnymi, nieznanymi systemami. Zatem aby zapewnić osiągnięcie celu przez mechanizm, przystąpienie do systemu dla drobnych producentów rolnych powinno być możliwe przynajmniej jeszcze raz w ramach perspektywy finansowej.
Poprawka  10 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 54 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Komisja przyjmuje – w drodze aktów wykonawczych – środki, które są konieczne i uzasadnione w sytuacji nadzwyczajnej w celu rozwiązania szczególnych problemów. Środki te mogą stanowić odstępstwo od przepisów niniejszego rozporządzenia, ale jedynie w takim zakresie i przez taki okres, jakie są niezbędne. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 56 ust. 2.	1. Komisja przyjmuje – w drodze aktów wykonawczych – środki, które są konieczne i uzasadnione w sytuacji nadzwyczajnej lub klęski żywiołowej, której dotykają produkcji rolnej lub rolników, w celu rozwiązania szczególnych problemów. Środki te mogą stanowić odstępstwo od przepisów niniejszego rozporządzenia, ale jedynie w takim zakresie i przez taki okres, jakie są niezbędne. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 56 ust. 2.

PROCEDURA

Tytuł	Płatności bezpośrednie dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej
Odsyłacze	COM(2011)0625 – C7-0336/2011 – 2011/0280(COD)
Komisja przedmiotowo właściwa        Data ogłoszenia na posiedzeniu	AGRI 25.10.2011
Opinia wydana przez        Data ogłoszenia na posiedzeniu	REGI 25.10.2011
Sprawozdawca(czyni) komisji opiniodawczej        Data powołania	Catherine Grèze 23.11.2011
Data przyjęcia	10.10.2012
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	18 4 17
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	François Alfonsi, Luís Paulo Alves, Charalampos Angourakis, Jean-Jacob Bicep, Victor Boştinaru, John Bufton, Alain Cadec, Salvatore Caronna, Nikos Chrysogelos, Francesco De Angelis, Rosa Estaràs Ferragut, Danuta Maria Hübner, Filiz Hakaeva Hyusmenova, Vincenzo Iovine, María Irigoyen Pérez, Seán Kelly, Mojca Kleva, Constanze Angela Krehl, Petru Constantin Luhan, Elżbieta Katarzyna Łukacijewska, Vladimír Maňka, Iosif Matula, Erminia Mazzoni, Miroslav Mikolášik, Ana Miranda, Lambert van Nistelrooij, Jan Olbrycht, Markus Pieper, Tomasz Piotr Poręba, Monika Smolková, Ewald Stadler, Nuno Teixeira, Oldřich Vlasák, Kerstin Westphal, Hermann Winkler, Joachim Zeller
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Lena Kolarska-Bobińska, Czesław Adam Siekierski, Giommaria Uggias

PROCEDURA

Tytuł	Płatności bezpośrednie dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej
Odsyłacze	COM(2011)0625 – C7-0336/2011 – 2011/0280(COD)
Data przedstawienia w PE	12.10.2011
Komisja przedmiotowo właściwa Data ogłoszenia na posiedzeniu	AGRI 25.10.2011
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii Data ogłoszenia na posiedzeniu	DEVE 25.10.2011	BUDG 25.10.2011	CONT 25.10.2011	EMPL 25.10.2011
	ENVI 25.10.2011	REGI 25.10.2011
Opinia niewydana Data wydania decyzji	EMPL 27.10.2011
Sprawozdawca(y) Data powołania	Luis Manuel Capoulas Santos 26.9.2011
Rozpatrzenie w komisji	23.1.2012	23.4.2012	19.6.2012	11.3.2013
Data przyjęcia	30.9.2013
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	31 8 2
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	John Stuart Agnew, Eric Andrieu, Liam Aylward, José Bové, Luis Manuel Capoulas Santos, Vasilica Viorica Dăncilă, Michel Dantin, Paolo De Castro, Albert Deß, Herbert Dorfmann, Robert Dušek, Hynek Fajmon, Mariya Gabriel, Iratxe García Pérez, Martin Häusling, Peter Jahr, Elisabeth Jeggle, Jarosław Kalinowski, George Lyon, Mairead McGuinness, Wojciech Michał Olejniczak, Marit Paulsen, Britta Reimers, Ulrike Rodust, Alfreds Rubiks, Giancarlo Scottà, Czesław Adam Siekierski, Sergio Paolo Francesco Silvestris, Alyn Smith, Csaba Sándor Tabajdi, Marc Tarabella, Janusz Wojciechowski
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Pilar Ayuso, María Auxiliadora Correa Zamora, Karin Kadenbach, Sandra Kalniete, Christa Klaß, Giovanni La Via, Petri Sarvamaa, Dimitar Stoyanov
Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego	María Muñiz De Urquiza
Data złożenia	5.11.2013