SPRAWOZDANIE w sprawie projektu dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę Rady 2010/18/UE w związku ze zmianą statusu Majotty

28.11.2013 - (14220/2013 – C7‑0355/2013– 2013/0189(NLE)) - *

Komisja Zatrudnienia i Spraw Socjalnych
Sprawozdawczyni: Pervenche Berès

PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie projektu dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę Rady 2010/18/UE w związku ze zmianą statusu Majotty

(14220/2013 – C7‑0355/2013 – 2013/0189(NLE))

(Specjalna procedura ustawodawcza – konsultacja)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2013)0413) i projekt Rady (14220/2013),

–   uwzględniając art. 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C7-0355/2013),

–   uwzględniając art. 155 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, będący podstawą prawną, którą Komisja wybrała dla swojego wniosku,

–   uwzględniając opinię Komisji Prawnej w sprawie proponowanej podstawy prawnej,

–   uwzględniając art. 55 i art. 37 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (A7-0414/2013),

1.  zatwierdza po poprawkach projekt Rady;

2.  odnotowuje, że Rada skonsultowała się z Parlamentem w sprawie projektu dyrektywy, mimo że zgodnie z podstawą prawną zaproponowaną przez Komisję taka konsultacja nie jest wymagana;

3.  zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do projektu Rady;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom państw członkowskich.

Poprawka  1 Wniosek dotyczący dyrektywy Tytuł
Projekt Rady	Poprawka
Wniosek DYREKTYWA RADY zmieniająca dyrektywę Rady 2010/18/UE w związku ze zmianą statusu Majotty	Wniosek DECYZJA RADY zmieniająca dyrektywę Rady 2010/18/UE w związku ze zmianą statusu Majotty
Uzasadnienie
Celem poprawki jest przywrócenie sformułowania z wniosku Komisji w oparciu o art. 155 ust. 2 TFUE.
Poprawka  2 Projekt dyrektywy Umocowanie 1
Projekt Rady	Poprawka
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 349,	uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 155 ust. 2 i art. 349,
Uzasadnienie
Niniejsza poprawka nadaje procedurze podwójną podstawę prawną, co ma na celu zachowanie roli Parlamentu jako współustawodawcy oraz uwzględnienie udoskonaleń zaproponowanych przez Radę, związanych ze szczególnymi cechami i ograniczeniami Majotty jako regionu najbardziej oddalonego.
Poprawka  3 Projekt dyrektywy Umocowanie 5
Projekt Rady	Poprawka
stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą,	skreślone
Uzasadnienie
Celem poprawki jest przywrócenie sformułowania z wniosku Komisji w oparciu o art. 155 ust. 2 TFUE.
Poprawka  4 Projekt dyrektywy Motyw 1
Projekt Rady	Poprawka
(1) Decyzją 2012/419/UE1 Rada Europejska postanowiła zmienić status Majotty względem Unii Europejskiej ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2014 r. Od tego dnia Majotta przestanie być zatem terytorium zamorskim i otrzyma status unijnego regionu najbardziej oddalonego w rozumieniu art. 349 i art. 355 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu UE. W związku ze wspomnianą zmianą statusu prawnego Majotty, od dnia […] 1 stycznia 2014 r. stosować się do niej będzie prawo unijne. Należy jednak ustanowić pewne szczególne środki uzasadnione specyficzną strukturalną sytuacją gospodarczą i społeczną Majotty – nowego regionu należącego do regionów najbardziej oddalonych – dotyczące szczególnych warunków stosowania prawa Unii.	(1) Decyzją 2012/419/UE1 Rada Europejska postanowiła zmienić status Majotty względem Unii Europejskiej ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2014 r. Od tego dnia Majotta przestanie być zatem terytorium zamorskim i otrzyma status unijnego regionu najbardziej oddalonego w rozumieniu art. 349 i art. 355 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu UE. W związku ze wspomnianą zmianą statusu prawnego Majotty, od dnia […] 1 stycznia 2014 r. stosować się do niej będzie prawo unijne. Należy jednak ustanowić pewne szczególne środki uzasadnione specyficzną strukturalną sytuacją gospodarczą i społeczną Majotty – nowego regionu należącego do regionów najbardziej oddalonych.
__________________	__________________
1 Dz.U. L 204 z 31.7.2012, s. 131.	1 Dz.U. L 204 z 31.7.2012, s. 131.
Poprawka  5 Projekt dyrektywy Solemn form
Projekt Rady	Poprawka
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:	PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Uzasadnienie
Celem poprawki jest przywrócenie sformułowania z wniosku Komisji w oparciu o art. 155 ust. 2 TFUE.
Poprawka  6 Projekt dyrektywy Artykuł 1 Dyrektywa 2010/18/UE Artykuł 3 – ustęp 2 – akapit drugi
Projekt Rady Poprawka W art. 3 ust. 2 dyrektywy 20101/18/UE dodaje się akapit w brzmieniu: W art. 3 ust. 2 dyrektywy 2010/18/UE dodaje się akapit w brzmieniu: „W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego dodatkowy okres, o którym mowa w tym akapicie, zostaje przedłużony w odniesieniu do Majotty – jednego z regionów najbardziej oddalonych w rozumieniu art. 349 TFUE – do dnia 31 grudnia 2018 r.”. „W przypadku francuskiego regionu najbardziej oddalonego Majotty dodatkowy okres, o którym mowa w akapicie pierwszym, zostaje przedłużony do dnia 31 grudnia 2018 r.”.
Poprawka  7 Projekt dyrektywy Artykuł 2
Projekt Rady	Poprawka
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Republiki Francuskiej.	Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Francuskiej.
Uzasadnienie
Celem poprawki jest przywrócenie sformułowania z wniosku Komisji w oparciu o art. 155 ust. 2 TFUE.
Poprawka  8 Projekt dyrektywy Artykuł 3
Projekt Rady	Poprawka
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie w dniu 1 stycznia 2014 r.	Niniejsza decyzja wchodzi w życie dnia 1 stycznia 2014 r.
Uzasadnienie
Celem poprawki jest przywrócenie sformułowania z wniosku Komisji w oparciu o art. 155 ust. 2 TFUE.

UZASADNIENIE

Wniosek

W odpowiedzi na wniosek władz francuskich, by wyznaczyć odroczony termin wdrożenia dyrektywy 2010/18/UE[1], która ma na celu wdrożenie porozumienia dotyczącego urlopu rodzicielskiego zawarte między partnerami społecznymi na szczeblu europejskim, Komisja zaproponowała wyznaczenie takiego odroczonego terminu dla zapewnienia stopniowego osiągania równego traktowania w taki sposób, żeby nie zdestabilizować rozwoju gospodarczego na Majotcie.

Proponowane podstawy prawne

Komisja opiera swój wniosek na art. 155 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), zgodnie z którym Komisja podejmuje decyzję o wdrażaniu porozumień zarządczych i pracowniczych na wniosek Komisji, zaś Parlament Europejski jest o niej powiadamiany. Rada natomiast proponuje zmianę podstawy prawnej na art. 349 TFUE dotyczący specjalnych środków w odniesieniu do regionów najbardziej oddalonych, zgodnie z którym Rada przyjmuje te środki na wniosek Komisji po zasięgnięciu opinii Parlamentu.

Komisja Prawna (JURI) Parlamentu Europejskiego stoi na stanowisku, że podstawę prawną wybraną przez Komisję należy uznać za właściwą. Jako że podstawą prawną zmienionej dyrektywy był art. 155 ust. 2 TFUE, do obecnego wniosku dotyczącego aktu zmieniającego należy zastosować tę samą podstawę prawną.

Wniosek

Sprawozdawczyni zgadza się z opinią komisji JURI w sprawie podstawy prawnej, zgodnie z którą właściwą podstawą prawną wniosku dotyczącego decyzji Rady zmieniającej dyrektywę Rady 2010/18/UE w związku ze zmianą statusu Majotty jest art. 155 ust. 2 TFUE. W związku z tym sprawozdawczyni proponuje zatwierdzić projekt wniosku ustawodawczego ze zmianami mającymi na celu dostosowanie tekstu do podstawy prawnej, na której opiera się wniosek Komisji.

• [1]  Dyrektywa Rady 2010/18/UE z dnia 8 marca 2010 r. w sprawie wdrożenia zmienionego porozumienia ramowego dotyczącego urlopu rodzicielskiego zawartego przez BUSINESSEUROPE, UEAPME, CEEP i ETUC oraz uchylająca dyrektywę 96/34/WE (Dz.U. L 68 z 18.3.2010, s. 13).

OPINIA KOMISJI PRAWNEJ W SPRAWIE PODSTAWY PRAWNEJ

Pervenche Berès

Przewodnicząca

Komisja Zatrudnienia i Spraw Socjalnych

BRUKSELA

Przedmiot:       Opinia w sprawie podstawy prawnej wniosku dotyczącego decyzji Rady zmieniającej dyrektywę Rady 2010/18/UE w związku ze zmianą statusu Majotty [COM(2013)0413]

Szanowna Pani Przewodnicząca!

Na posiedzeniu w dniu 14 października 2013 r. komisja JURI przyjęła opinię dla Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności w sprawie podstawy prawnej wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej niektóre dyrektywy w obszarze środowiska, rolnictwa, polityki społecznej i zdrowia publicznego ze względu na zmianę statusu Majotty względem Unii Europejskiej (COM(2013)0418).

We wniosku opinii stwierdzono, że Rada wybrała niewłaściwa podstawę prawną, zatem komisja JURI postanowiła zalecić przewodniczącemu wniesienie sprawy do Trybunału Sprawiedliwości, by zapewnić zastosowanie właściwej podstawy prawnej dla przedmiotowego wniosku. W zaleceniu komisja JURI zastrzegła sobie również prawo do przedstawienia następnie zaleceń dotyczących powiązanych aktów ustawodawczych regulujących status Majotty.

Na posiedzeniu w dniu 5 listopada 2013 r. komisja JURI przyjęła więc opinie z własnej inicjatywy zgodnie z art. 37 ust. 3 Regulaminu w sprawie podstaw prawnych trzech dodatkowych wniosków ustawodawczych dotyczących Majotty, które rozpatrują różne komisje, m.in. ww. wniosek rozpatrywany w Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych.

I - Kontekst

W wyniku referendum z 2009 r. ówczesna francuska wspólnota zamorska Majotta, położona na Oceanie Indyjskim na północ od Madagaskaru, stała się z dniem 31 marca 2011 r. zamorskim departamentem Francji. W piśmie z dnia 26 października 2011 r.[1] prezydent Francji zwrócił się w związku z tym do przewodniczącego Rady Europejskiej o wszczęcie procedury zgodnej z art. 355 ust. 6 TFUE w celu przyjęcia decyzji o zmianie statusu Majotty w oparciu o Traktaty UE z kraju i terytorium zamorskiego na region najbardziej oddalony. Pismo to zawierało też odniesienie do deklaracji nr 43 w sprawie art. 355 ust. 6 TFUE w następującym brzmieniu:

Wysokie Umawiające się Strony uzgadniają, że Rada Europejska, w zastosowaniu artykułu 355 ustęp 6, podejmie decyzję prowadzącą do zmian statusu Majotty w stosunku do Unii, tak aby to terytorium było regionem najbardziej oddalonym w rozumieniu artykułu 355 ustęp 1 i artykułu 349, po notyfikowaniu Radzie Europejskiej i Komisji przez władze francuskie, że umożliwiają to obecnie dokonujące się przemiany w statusie wewnętrznym wyspy.

Po konsultacji z Komisją[2] zgodnie z art. 355 ust. 6 TFUE Rada Europejska przyjęła zatem jednomyślnie w dniu 12 lipca 2012 r. wspomnianą wyżej decyzję.

Artykuł 1 decyzji stanowi, że z dniem 1 stycznia 2014 r. Majotta przestaje być krajem i terytorium zamorskim, do którego mają zastosowanie postanowienia części czwartej TFUE, i otrzymuje status regionu najbardziej oddalonego w rozumieniu art. 349 TFUE. Artykuł 2 brzmi następująco:

Artykuł 2

W TFUE wprowadza się następujące zmiany:

(1) w art. 349 akapit pierwszy po słowie „Martyniki” dodaje się słowo „Majotty”;

(2) w art. 355 akapit pierwszy po słowie „Martyniki” dodaje się słowo „Majotty”;

(3) w załączniku II skreśla się tiret szóste.

Przedmiotowa decyzja ma tę samą strukturę i została przyjęta w drodze tej samej procedury co przyjęta w 2010 r. decyzja Rady Europejskiej w sprawie zmiany statusu należącej do Francji karaibskiej wyspy Saint-Barthélemy z najbardziej oddalonego regionu na kraj i terytorium zamorskie[3].

Należy jednak zaznaczyć, że żadna ze zmian brzmienia TFUE na mocy tych dwóch decyzji Rady Europejskiej nie została odzwierciedlona w ostatniej skonsolidowanej wersji TFUE opublikowanej w dniu 26 października 2012 r.[4] Są one jednak ujęte we własnej skonsolidowanej wersji tekstu Rady[5].

W dniu 14 października 2013 r. komisja JURI przyjęła ww. opinię dla Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, w której znajdował się wniosek, że Rada wybrała niewłaściwa podstawę prawną[6]. W związku z tym komisja JURI postanowiła zalecić przewodniczącemu wniesienie sprawy do Trybunału Sprawiedliwości, żeby zapewnić zastosowanie właściwej podstawy prawnej dla przedmiotowego wniosku, oraz postanowiła zalecić, by Parlament nie podejmował działań w sprawie decyzji Rady Europejskiej 2012/419/UE zmieniającej Traktat. W zaleceniu komisja JURI zastrzegła sobie również prawo do przedstawienia następnie zaleceń dotyczących powiązanych aktów ustawodawczych regulujących status Majotty.

Na posiedzeniu w dniu 5 listopada 2013 r. komisja JURI dokonała weryfikacji podstawy prawnej trzech dodatkowych wniosków ustawodawczych, m.in. poniższego wniosku, dla którego właściwą komisją jest Komisja Zatrudnienia i Spraw Socjalnych.

II – Podstawa prawna wniosku dotyczącego zmiany dyrektywy Rady 2010/18/UE w związku ze zmianą statusu Majotty

Wniosek

W odpowiedzi na wniosek władz francuskich, by wyznaczyć odroczony termin wdrożenia dyrektywy 2010/18/UE[7], która ma na celu wdrożenie porozumienia w sprawie urlopu rodzicielskiego zawarte między partnerami społecznymi na szczeblu europejskim, Komisja zaproponowała wyznaczenie takiego odroczonego terminu dla zapewnienia stopniowego osiągania równego traktowania w taki sposób, żeby nie zdestabilizować rozwoju gospodarczego na Majotcie.

Proponowane podstawy prawne

Komisja opiera swój wniosek na art. 155 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), zgodnie z którym Komisja podejmuje decyzję o wdrażaniu porozumień zarządczych i pracowniczych na wniosek Komisji, zaś Parlament Europejski jest o niej powiadamiany. Rada jednak proponuje zmianę podstawy prawnej na art. 349 TFUE dotyczący specjalnych środków w odniesieniu do regionów najbardziej oddalonych, zgodnie z którym Rada przyjmuje te środki na wniosek Komisji po zasięgnięciu opinii Parlamentu.

Analiza

Wydział Prawny jest zdania, że ponieważ zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości wybór podstawy prawnej nie powinien opierać się wyłącznie na odwołaniu do uprawnień danej instytucji, choć Parlament miałby do odegrania większą rolę w trybie art. 349 TFUE, jako że między różnymi wnioskami z pakietu dotyczącego Majotty istnieje faktyczny związek, a wszystkie te sprawy należy analizować na tych samych zasadach, podstawę prawną wybraną przez Komisję należy uznać za właściwą. Jako że podstawą prawną zmienionej dyrektywy był art. 155 ust. 2 TFUE, do obecnego wniosku dotyczącego aktu zmieniającego należy zastosować tę samą podstawę prawną.

III - Wnioski i zalecenie

Właściwą podstawą prawną wniosku dotyczącego decyzji Rady zmieniającej dyrektywę Rady 2010/18/UE w związku ze zmianą statusu Majotty jest art. 155 ust. 2 TFUE.

Na posiedzeniu w dniu 5 listopada 2013 r. Komisja Prawna postanowiła w związku z tym jednogłośnie[8] zająć stanowisko, że podstawa prawna zaproponowana przez Radę, tj. art. 349 TFUE, jest niewłaściwa i że właściwą podstawą prawną jest podstawa zaproponowana przez Komisję.

Na tej podstawie Komisja Prawna postanowiła również zalecić przewodniczącemu Parlamentu, zgodnie z art. 128 Regulaminu, wniesienie sprawy do Trybunału Sprawiedliwości, po tym jak decyzja Rady w sprawie zwrócenia się do Parlamentu o wydanie opinii zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym, w celu ochrony prerogatyw Parlamentu na mocy art. 13 ust. 2 TUE.

Z wyrazami szacunku

Klaus-Heiner Lehne

• [1]  Zob. dokument Rady EUCO nr 114/11 z dnia 15 listopada 2011 r.
• [2]  Dokument C(2012) 3506 final, dostępny w dokumencie Rady nr 11006/12.
• [3]  Decyzja Rady Europejskiej 2010/718/UE z dnia 29 października 2010 r. w sprawie zmiany wobec Unii Europejskiej statusu wyspy Saint-Barthélemy (Dz.U. L 325 z 9.12.2010, s. 4).
• [4]  http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:C:2012:326:FULL:PL:PDF
• [5]  http://register.consilium.europa.eu/pdf/en/08/st06/st06655-re07.en08.pdf.
• [6]  Zobacz pismo K.H. Lehnego z 16 października 2013 r. do M. Grootego.
• [7]  Dyrektywa Rady 2010/18/UE z dnia 8 marca 2010 r. w sprawie wdrożenia zmienionego porozumienia ramowego dotyczącego urlopu rodzicielskiego zawartego przez BUSINESSEUROPE, UEAPME, CEEP i ETUC oraz uchylająca dyrektywę 96/34/WE (Dz.U. L 68 z 18.3.2010, s. 13).
• [8]  W chwili głosowania końcowego obecni byli: Raffaele Baldassarre (wiceprzewodniczący), Luigi Berlinguer, Sebastian Valentin Bodu (wiceprzewodniczący), Françoise Castex (wiceprzewodnicząca), Christian Engström, Marielle Gallo, Giuseppe Gargani, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, Sajjad Karim, Klaus-Heiner Lehne (przewodniczący), Eva Lichtenberger, Antonio Masip Hidalgo, Alajos Mészáros, Bernhard Rapkay, Evelyn Regner (wiceprzewodnicząca), József Szájer, Rebecca Taylor, Alexandra Thein, Cecilia Wikström, Zbigniew Ziobro, Tadeusz Zwiefka.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia	26.11.2013
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	30 4 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Heinz K. Becker, Phil Bennion, Pervenche Berès, Vilija Blinkevičiūtė, Alejandro Cercas, Derek Roland Clark, Minodora Cliveti, Emer Costello, Frédéric Daerden, Sari Essayah, Richard Falbr, Nadja Hirsch, Stephen Hughes, Ádám Kósa, Jean Lambert, Patrick Le Hyaric, Verónica Lope Fontagné, Olle Ludvigsson, Csaba Őry, Konstantinos Poupakis, Sylvana Rapti, Elisabeth Schroedter, Nicole Sinclaire, Jutta Steinruck, Ruža Tomašić, Traian Ungureanu
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Georges Bach, Jürgen Creutzmann, Liisa Jaakonsaari, Jelko Kacin, Anthea McIntyre, Birgit Sippel, Csaba Sógor
Zastępca(y) (art. 187 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Maurice Ponga