Sprawozdanie - A8-0302/2017Sprawozdanie
A8-0302/2017
Parlament Europejski

SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do stopnia uprzywilejowania niezabezpieczonych instrumentów dłużnych w hierarchii roszczeń w postępowaniu upadłościowym

12.10.2017 - (COM(2016)0853 – C8-0479/2016 – 2016/0363(COD)) - ***I

Komisja Gospodarcza i Monetarna
Sprawozdawca: Gunnar Hökmark


Procedura : 2016/0363(COD)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A8-0302/2017
Teksty złożone :
A8-0302/2017
Debaty :
Głosowanie :
Teksty przyjęte :

PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do stopnia uprzywilejowania niezabezpieczonych instrumentów dłużnych w hierarchii roszczeń w postępowaniu upadłościowym

(COM(2016)0853 – C8-0479/2016 – 2016/0363(COD))

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0853),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0479/2016),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0302/2017),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Poprawka    1

POPRAWKI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO[1]*

do wniosku Komisji

---------------------------------------------------------

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

zmieniająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do stopnia uprzywilejowania niezabezpieczonych instrumentów dłużnych w hierarchii roszczeń w postępowaniu upadłościowym

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego[2],

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[3],

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Rada Stabilności Finansowej opublikowała w dniu 9 listopada 2015 r. podstawowe ustalenia dotyczące całkowitej zdolności do pokrycia strat (TLAC) (Total Loss-Absorbing Capacity (TLAC) Term Sheet) („standard TLAC”), które zostały zatwierdzone przez grupę G-20 w listopadzie 2015 r. Celem standardu TLAC jest zapewnienie, by globalne banki o znaczeniu systemowym, zwane w unijnych ramach globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym, miały zdolność do pokrywania strat oraz zdolność do dokapitalizowania konieczne, aby pomóc w zapewnieniu, by – w trakcie procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz bezpośrednio po jej zakończeniu – krytyczne funkcje mogły być kontynuowane bez sięgania po środki publiczne i bez narażania na szwank stabilności finansowej[4]. W komunikacie z dnia 24 listopada 2015 r.[5] Komisja zobowiązała się, że do końca 2016 r. przedstawi wniosek ustawodawczy, który umożliwiłby wdrożenie standardu TLAC do prawa Unii przed upływającym w 2019 r. terminem uzgodnionym na szczeblu międzynarodowym.

(2)  Przy wdrażaniu standardu TLAC w Unii należy wziąć pod uwagę dotychczasowy ustalony indywidualnie dla każdej instytucji minimalny wymóg w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych („MREL”) mający zastosowanie do wszystkich instytucji ▌w Unii, jak określono w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE[6]. Ponieważ TLAC i MREL służą temu samemu celowi, a mianowicie zapewnieniu, aby unijne instytucje ▌posiadały wystarczającą zdolność do pokrywania strat i do dokapitalizowania, te dwa wymogi powinny stanowić uzupełniające się elementy wspólnych ram. Na poziomie operacyjnym Komisja zaproponowała, by w unijnych przepisach ▌wprowadzić zharmonizowany minimalny poziom standardu TLAC dla globalnych instytucji o znaczeniu systemowym („minimalny wymóg TLAC”) poprzez zmianę rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013[7], natomiast indywidualny narzut dla globalnych instytucji o znaczeniu systemowym oraz indywidualny wymóg dla instytucji niebędących globalnymi instytucjami o znaczeniu systemowym należy uregulować w drodze ukierunkowanych zmian w dyrektywie 2014/59/UE i rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014[8]. Odpowiednie przepisy niniejszej dyrektywy dotyczące stopnia uprzywilejowania niezabezpieczonych instrumentów dłużnych w hierarchii roszczeń w postępowaniu upadłościowym stanowią uzupełnienie przepisów zawartych w wyżej wymienionych aktach ustawodawczych oraz w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE[9].

(3)  Państwa członkowskie powinny dopilnować, aby instytucje ▌dysponowały odpowiednią zdolnością do pokrywania strat i do dokapitalizowania w celu zapewnienia płynnego i szybkiego pokrywania strat i dokapitalizowania, przy czym należy unikać wpływu na stabilność finansową i podatników. Aby osiągnąć ten cel, należy zadbać o to, by instytucje ▌nieprzerwanie spełniały minimalny wymóg TLAC, który zostanie wprowadzony do prawa Unii w drodze zmiany rozporządzenia (UE) nr 575/2013, oraz wymóg w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, jak przewidziano w dyrektywie 2014/59/UE.

(4)  Standard TLAC, który zostanie wprowadzony do prawa Unii w drodze zmiany rozporządzenia (UE) nr 575/2013, nakłada na globalne instytucje o znaczeniu systemowym obowiązek spełnienia minimalnego wymogu TLAC, z pewnymi wyjątkami, za pomocą zobowiązań podporządkowanych, które w hierarchii roszczeń w przypadku upadłości znajdują się niżej niż zobowiązania wyłączone z TLAC („wymóg podporządkowania”). W ramach standardu TLAC podporządkowanie należy osiągnąć za pomocą skutków prawnych umowy („podporządkowanie umowne”), przepisów prawnych danej jurysdykcji („podporządkowanie ustawowe”) lub danej struktury korporacyjnej („podporządkowanie strukturalne”). W przypadku gdy wymaga tego dyrektywa 2014/59/UE, instytucje objęte zakresem tej dyrektywy powinny spełnić specyficzne dla nich wymogi za pomocą zobowiązań podporządkowanych, tak aby zminimalizować ryzyko zaskarżenia podjętych czynności przez wierzycieli, kierujących zarzut, że straty poniesione przez nich w procedurze restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji są wyższe niż straty, które ponieśliby w ramach standardowego postępowania upadłościowego (zasada niepogarszania sytuacji wierzycieli).

(4a)  Aby zagwarantować rynkom pewność prawa oraz umożliwić stworzenie niezbędnych buforów, rynki również potrzebują na czas jasnych informacji na temat kryteriów kwalifikowalności wymaganych do uznania instrumentów za zobowiązania TLAC lub MREL.

(4b)  Aby umożliwić planowanie i zapewnić rynkom i poszczególnym instytucjom pewność prawa, a także aby stworzyć równe warunki działania instytucji, konieczne jest wprowadzenie, zgodnie z obowiązującymi przepisami krajowymi, zabezpieczeń dotyczących kwalifikowalności instrumentów dłużnych wyemitowanych przed wejściem w życie niniejszej dyrektywy.

(4c)  Aby uniknąć niedociągnięć i zapewnić instytucjom równe warunki działania należy przewidzieć stosowanie zasady praw nabytych w odniesieniu do kwalifikowalności instrumentów wyemitowanych przed wejściem w życie kryteriów kwalifikowalności.

(5)  Pewna liczba państw członkowskich dokonała już zmiany lub jest w trakcie zmiany obowiązującego w postępowaniu upadłościowym stopnia uprzywilejowania niezabezpieczonego długu uprzywilejowanego w krajowych przepisach prawa upadłościowego, aby umożliwić swoim instytucjom ▌spełnienie wymogu podporządkowania w sposób bardziej efektywny, a tym samym ułatwić restrukturyzację i uporządkowaną likwidację.

(6)  Krajowe przepisy, które dotychczas dostosowano, znacznie się między sobą różnią. Brak zharmonizowanych przepisów na szczeblu Unii jest źródłem niepewności zarówno dla instytucji ▌emitujących▌, jak i inwestorów oraz komplikuje stosowanie instrumentu umorzenia lub konwersji długu w odniesieniu do instytucji transgranicznych. Sytuacja ta prowadzi również do zakłóceń konkurencji na rynku wewnętrznym, ze względu na to, że koszty, które instytucje ▌ponoszą, aby spełnić wymóg podporządkowania▌, oraz koszty ponoszone przez inwestorów przy zakupie instrumentów dłużnych wyemitowanych przez instytucje ▌mogą się znacznie różnić w poszczególnych państwach członkowskich Unii.

(7)  W swoim sprawozdaniu w sprawie unii bankowej Parlament Europejski zaapelował do Komisji o przedstawienie stosownych wniosków w celu dalszego ograniczenia ryzyka prawnego związanego z możliwością wysuwania roszczeń dotyczących naruszenia zasady, zgodnie z którą wierzyciele nie mogą znaleźć się w gorszej sytuacji w porównaniu do sytuacji, w której zastosowano standardową procedurę postępowania upadłościowego, a w swoich konkluzjach z dnia 17 czerwca 2016 r.[10] Rada zwróciła się do Komisji o przedstawienie wniosku w sprawie wspólnego podejścia do hierarchii wierzycieli banków, aby zwiększyć pewność prawa w przypadku ich restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

(8)  Należy zatem usunąć istotne przeszkody w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego oraz unikać zakłóceń konkurencji będących wynikiem braku zharmonizowanych unijnych przepisów regulujących hierarchię wierzycieli banków, a także zapobiegać występowaniu tych przeszkód i zakłóceń w przyszłości. W związku z powyższym właściwą podstawą prawną niniejszej dyrektywy powinien być art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), zgodnie z wykładnią przyjętą w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

(9)  W celu ograniczenia do minimum ponoszonych przez instytucje kredytowe i firmy inwestycyjne kosztów przestrzegania wymogu podporządkowania oraz wszelkiego negatywnego wpływu na ich koszty finansowania w niniejszej dyrektywie należy zezwolić państwom członkowskim na utrzymanie istniejącej kategorii niezabezpieczonego długu uprzywilejowanego, któremu przysługuje najwyższy spośród instrumentów dłużnych stopień uprzywilejowania w postępowaniu upadłościowym i którego emisja jest mniej kosztowna dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych niż emisja wszelkich innych zobowiązań podporządkowanych. W niniejszej dyrektywie należy jednak zobowiązać państwa członkowskie do utworzenia nowej kategorii aktywów – „podrzędnego” długu uprzywilejowanego – które powinny podlegać umorzeniu lub konwersji w trakcie procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji dopiero po umorzeniu lub konwersji innych instrumentów kapitałowych, lecz przed innymi zobowiązaniami uprzywilejowanymi. Instytucjom kredytowym i firmom inwestycyjnym należy pozostawić swobodę emitowania długu należącego do obu kategorii, przy czym wyłącznie kategoria „podrzędnego” długu uprzywilejowanego powinna kwalifikować się do celów spełnienia wymogu podporządkowania przewidzianego w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 i dyrektywie 2014/59/UE. Powinno to umożliwić instytucjom kredytowym i firmom inwestycyjnym stosowanie do celów finansowania lub z innych względów operacyjnych mniej kosztownego długu uprzywilejowanego, a emisję długu należącego do nowej kategorii „podrzędnego” długu uprzywilejowanego ograniczyć do celów spełnienia wymogu podporządkowania.

(10)  W celu zapewnienia, aby instrumenty dłużne należące do nowej kategorii „podrzędnego” długu uprzywilejowanego spełniały kryteria kwalifikowalności opisane w standardzie TLAC i określone w dyrektywie 2014/59/UE, a tym samym zwiększenia pewności prawa, państwa członkowskie powinny zapewnić, aby te instrumenty dłużne nie były instrumentami pochodnymi i nie zawierały wbudowanych instrumentów pochodnych, a także by w odpowiednich dokumentach umownych dotyczących ich emisji oraz, w stosownych przypadkach, w prospekcie emisyjnym wyraźnie wskazano ich niższy stopień uprzywilejowania w standardowym postępowaniu upadłościowym. Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać żadnych wymogów w prawie krajowym dotyczących rejestrowania instrumentów dłużnych w prowadzonym przez emitenta firmowym rejestrze zobowiązań w celu spełnienia warunków odnoszących się do instrumentów dłużnych należących do kategorii „podrzędnego” długu uprzywilejowanego, zgodnie z tym, co przewidziano w niniejszej dyrektywie.

(11)  W celu zwiększenia pewności prawa dla inwestorów państwa członkowskie powinny zapewnić, aby zwykłe uprzywilejowane instrumenty dłużne oraz inne niezabezpieczone zwykłe zobowiązania uprzywilejowane niebędące instrumentami dłużnymi miały wyższy stopień uprzywilejowania w ich krajowych przepisach prawa upadłościowego niż ▌nowa kategoria „podrzędnego” długu uprzywilejowanego. Państwa członkowskie powinny również zapewnić, aby instrumenty dłużne należące do nowej kategorii „podrzędnego” długu uprzywilejowanego miały wyższy stopień uprzywilejowania niż instrumenty funduszy własnych oraz wszelkie zobowiązania podporządkowane▌.

(12)  Ponieważ cele niniejszej dyrektywy, a mianowicie ustanowienie zharmonizowanych przepisów regulujących stopień uprzywilejowania niezabezpieczonych instrumentów dłużnych w postępowaniu upadłościowym do celów unijnych ram w zakresie naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, zwłaszcza w odniesieniu do zapewnienia wiarygodnego mechanizmu umorzenia lub konwersji długu, nie mogą zostać osiągnięte w wystarczającym stopniu przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na skalę proponowanego działania możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości, o której mowa w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia zamierzonych celów. W szczególności niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać innych możliwości spełnienia wymogu podporządkowania przewidzianych w standardzie TLAC.

(13)  Właściwe jest, aby zmiany dyrektywy 2014/59/UE przewidziane w niniejszej dyrektywie miały zastosowanie do niezabezpieczonych roszczeń wynikających z instrumentów dłużnych wyemitowanych w dniu rozpoczęcia stosowania niniejszej dyrektywy lub po tej dacie▐. W celu zapewnienia pewności prawa oraz ograniczenia w jak największym stopniu kosztów przejściowych państwa członkowskie powinny jednak zapewnić, aby stopień uprzywilejowania w postępowaniu upadłościowym wszystkich pozostałych do spłaty niezabezpieczonych roszczeń wynikających z instrumentów dłużnych, które instytucje ▐wyemitowały przed tą datą, regulowały przepisy prawne państw członkowskich przyjęte na dzień 31 grudnia 2016 r. W zakresie, w jakim możliwe jest, że w niektórych przepisach krajowych przyjętych na dzień 31 grudnia 2016 r. uwzględniono już cel, jakim jest umożliwienie instytucjom emitowania zobowiązań podporządkowanych, część lub całość pozostałych do spłaty niezabezpieczonych roszczeń wynikających z instrumentów dłużnych wyemitowanych przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszej dyrektywy powinna móc posiadać ten sam stopień uprzywilejowania w postępowaniu upadłościowym co „podrzędne” uprzywilejowane instrumenty dłużne wyemitowane zgodnie z warunkami niniejszej dyrektywy. Ponadto po dniu 31 grudnia 2016 r. i przed datą wejścia w życie niniejszej dyrektywy państwa członkowskie powinny mieć możliwość dostosowania krajowych przepisów regulujących stopień uprzywilejowania w standardowym postępowaniu upadłościowym niezabezpieczonych roszczeń wynikających z instrumentów dłużnych wyemitowanych po dacie rozpoczęcia stosowania takich przepisów w celu spełnienia warunków określonych w niniejszej dyrektywie. W takim przypadku tylko niezabezpieczone roszczenia wynikające z instrumentów dłużnych wyemitowanych przed rozpoczęciem stosowania takich nowych przepisów krajowych powinny być nadal regulowane tymi przepisami państw członkowskich, które były przyjęte na dzień 31 grudnia 2016 r.

(13a)  Niniejsza dyrektywa nie powinna uniemożliwiać państwom członkowskim wprowadzenia przepisów stanowiących, że dyrektywa ta powinna mieć nadal zastosowanie, w przypadku gdy jednostki emitujące nie podlegają już unijnym ramom restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, w szczególności ze względu na zbycie ich działalności kredytowej lub inwestycyjnej na rzecz osoby trzeciej.

(13b)  Niniejsza dyrektywa harmonizuje stopień uprzywilejowania w standardowym postępowaniu upadłościowym niezabezpieczonych roszczeń wynikających z instrumentów dłużnych i nie obejmuje stopnia uprzywilejowania depozytów w postępowaniu upadłościowym w zakresie wykraczającym poza obowiązujące przepisy dyrektywy 2014/59/UE. W związku z tym niniejsza dyrektywa nie narusza przepisów krajowych państw członkowskich regulujących standardowe postępowanie upadłościowe obejmujących stopień uprzywilejowania depozytów w postępowaniu upadłościowym, który nie został zharmonizowany dyrektywą 2014/59/UE, niezależnie od stopnia uprzywilejowania depozytów w postępowaniu upadłościowym i niezależnie od odnośnych terminów.

(13c)  Niniejsza dyrektywa harmonizuje stopień uprzywilejowania w standardowym postępowaniu upadłościowym niezabezpieczonych roszczeń wynikających z instrumentów dłużnych i nie obejmuje stopnia uprzywilejowania depozytów w postępowaniu upadłościowym w zakresie wykraczającym poza obowiązujące przepisy dyrektywy 2014/59/UE. W związku z tym niniejsza dyrektywa nie narusza przepisów krajowych państw członkowskich regulujących standardowe postępowanie upadłościowe obejmujących stopień uprzywilejowania depozytów w postępowaniu upadłościowym, który nie został zharmonizowany dyrektywą 2014/59/UE. Do dnia ... [trzy lata od daty wejściu w życie niniejszej dyrektywy] Komisja powinna przeprowadzić przegląd stosowania dyrektywy 2014/59/UE w odniesieniu do stopnia uprzywilejowania depozytów w przypadku upadłości oraz ocenić w szczególności potrzebę ewentualnych dalszych zmian w tej dyrektywie,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Zmiany dyrektywy 2014/59/UE

-1.  W art. 2 ust. 1 pkt 48 otrzymuje brzmienie:

„48) „instrumenty dłużne”:

(i)  do celów art. 63 ust. 1 lit. g) i j) oznaczają obligacje i inne formy zbywalnych wierzytelności, instrumenty ustanawiające lub uznające wierzytelność oraz instrumenty dające prawa do nabycia instrumentów dłużnych; oraz

(ii)  do celów art. 108 oznaczają obligacje i inne formy zbywalnych wierzytelności oraz instrumenty ustanawiające lub uznające wierzytelność.”

  ▐

1a.  W art. 108 tytuł otrzymuje brzmienie:

„Stopień uprzywilejowania ▐ w hierarchii roszczeń w postępowaniu upadłościowym

1b.  W art. 108 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.  Państwa członkowskie zapewniają, by w prawie krajowym regulującym standardowe postępowanie upadłościowe:

a)  następujące roszczenia miały taki sam stopień uprzywilejowania, który jest wyższy od stopnia uprzywilejowania przewidzianego dla roszczeń zwykłych, niezabezpieczonych ▐ wierzycieli:

(i)  części kwalifikujących się depozytów osób fizycznych oraz mikroprzedsiębiorstw, małych i średnich przedsiębiorstw, nieprzekraczające poziomu gwarancji przewidzianego w art. 6 dyrektywy 2014/49/UE;

(ii)  depozyty osób fizycznych oraz mikroprzedsiębiorstw, małych i średnich przedsiębiorstw, które byłyby kwalifikującymi się depozytami, gdyby wpłaty nie dokonano za pośrednictwem pozaunijnych oddziałów instytucji mających siedzibę w Unii;

(b)  następujące roszczenia miały taki sam stopień uprzywilejowania, który jest wyższy od stopnia uprzywilejowania niż w lit. a) i stopień uprzywilejowania wszystkich innych zwykłych, niezabezpieczonych zobowiązań:

(i)  depozyty gwarantowane;

(ii)  systemy gwarancji depozytów wchodzących w prawa i obowiązki depozytów gwarantowanych w postępowaniu upadłościowym.”

2.  Na końcu art. 108 dodaje się ustępy w brzmieniu:

„2.  Państwa członkowskie zapewniają, aby w odniesieniu do podmiotów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. a), b), c) i d), zwykłe niezabezpieczone roszczenia miały – w prawie krajowym regulującym standardowe postępowanie upadłościowe – wyższy stopień uprzywilejowania niż niezabezpieczone roszczenia wynikające z instrumentów dłużnych spełniających poniższe warunki:

a)  początkowy umowny termin zapadalności instrumentów dłużnych wynosi co najmniej jeden rok;

b)  nie zawierają one wbudowanych instrumentów pochodnych ani same nie są instrumentami pochodnymi;

c)  w odpowiednich dokumentach umownych dotyczących danej emisji i, w stosownych przypadkach, w prospekcie emisyjnym wyraźnie wskazano na niższy stopień uprzywilejowania zgodnie z niniejszym ustępem.

3.  Państwa członkowskie zapewniają, aby ▐ niezabezpieczone roszczenia wynikające z instrumentów dłużnych, które spełniają warunki określone w ust. 2 lit. b) i c), miały wyższy stopień uprzywilejowania w prawie krajowym regulującym standardowe postępowanie upadłościowe niż roszczenia wynikające z instrumentów, o których mowa w art. 48 ust. 1 lit. a)–d).

4.  Nie naruszając ust. 4a i 4c, państwa członkowskie zapewniają, aby ich przepisy krajowe regulujące standardowe postępowanie upadłościowe, przyjęte na dzień [31 grudnia 2016 r.], miały zastosowanie do stopnia uprzywilejowania – w standardowym postępowaniu upadłościowym – niezabezpieczonych roszczeń wynikających z instrumentów dłużnych wyemitowanych przez podmioty, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. a), b), c) i d), przed datą wejścia w życie środków na mocy przepisów krajowych transponujących [niniejszą dyrektywę ▌].

4a.  EUNB opracowuje projekt regulacyjnych standardów technicznych określających, co stanowi wbudowane instrumenty pochodne, o których mowa w ust. 2 lit. b).

EUNB przedstawia Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia [sześć miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy].

Komisja jest uprawniona do uzupełniania niniejszej dyrektywy w drodze przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.

4b.  W przypadku gdy po dniu 31 grudnia 2016 r. i przed dniem [data wejścia w życie niniejszej dyrektywy] państwo członkowskie przyjęło akt prawa krajowego regulujący stopień uprzywilejowania – w standardowym postępowaniu upadłościowym – niezabezpieczonych roszczeń wynikających z instrumentów dłużnych wyemitowanych po dacie rozpoczęcia stosowania takich przepisów krajowych, ust. 4 niniejszego artykułu nie ma zastosowania do roszczeń wynikających z instrumentów dłużnych wyemitowanych po wejściu w życie tych przepisów prawa krajowego, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:

a)  na mocy prawa krajowego, w odniesieniu do podmiotów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. a), b), c) i d), zwykłe niezabezpieczone roszczenia mają – w standardowym postępowaniu upadłościowym – wyższy stopień uprzywilejowania niż niezabezpieczone roszczenia wynikające z instrumentów dłużnych spełniających poniższe warunki:

(i)  początkowy umowny termin zapadalności instrumentów dłużnych wynosi co najmniej jeden rok,

(ii)  instrumenty dłużne nie zawierają wbudowanych instrumentów pochodnych ani same nie są instrumentami pochodnymi, oraz

(iii)  w odpowiednich dokumentach umownych dotyczących danej emisji i, w stosownych przypadkach, w prospekcie emisyjnym wyraźnie wskazano na niższy stopień uprzywilejowania zgodnie z obowiązującym prawem;

b)  na mocy prawa krajowego niezabezpieczone roszczenia wynikające z instrumentów dłużnych, które spełniają warunki określone w lit. a) niniejszego ustępu, mają – w standardowym postępowaniu upadłościowym – wyższy stopień uprzywilejowania niż stopień uprzywilejowania roszczeń wynikających z instrumentów, o których mowa w art. 48 ust. 1 lit. a)–d).

W dniu [data wejścia w życie środków przyjętych na mocy przepisów krajowych transponujących niniejszą dyrektywę] niezabezpieczone roszczenia wynikające z instrumentów dłużnych, o których mowa w lit. b), mają taki sam stopień uprzywilejowania jak stopień, o którym mowa w ust. 2 lit. a), b) i c) oraz w ust. 3.

4c.  Państwa członkowskie, które przed dniem 31 grudnia 2016 r. przyjęły akt prawa krajowego regulujący standardowe postępowanie upadłościowe, na mocy którego niezabezpieczone roszczenia wynikające z instrumentów dłużnych wyemitowanych przez podmioty, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. a), b), c) i d), są rozdzielone na co najmniej dwa różne stopnie uprzywilejowania lub na mocy których stopień uprzywilejowania niezabezpieczonych roszczeń wynikających z takich instrumentów dłużnych został zmieniony w odniesieniu do wszystkich innych zwykłych niezabezpieczonych roszczeń o tym samym stopniu uprzywilejowania, mogą przewidzieć przepisy stanowiące, że instrumenty dłużne o najniższym stopniu uprzywilejowania spośród tych zwykłych niezabezpieczonych roszczeń mają ten sam stopień uprzywilejowania co roszczenia, które spełniają warunki określone w ust. 2 lit. a), b) i c) oraz w ust. 3.”

Artykuł 2Transpozycja

1.  Do dnia … [12 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy] państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia ich wejścia w życie w prawie krajowym, co nastąpi nie później niż w dniu ... [12 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy].

2.  Przepisy, o których mowa w ust. 1, przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Sposób dokonywania takiego odniesienia określany jest przez państwa członkowskie.

2a.  Ustęp 2 nie ma zastosowania w przypadku, gdy krajowe środki w państwach członkowskich obowiązujące przed datą wejścia w życie niniejszej dyrektywy są z nią zgodne. W takim przypadku państwa członkowskie odpowiednio informują Komisję.

3.  Państwa członkowskie przekazują Komisji oraz EUNB teksty podstawowych środków prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 2aPrzegląd

Do dnia ... [trzy lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy] Komisja dokona przeglądu stosowania art. 108 ust. 1 dyrektywy 2014/59/UE. Komisja oceni w szczególności potrzebę wprowadzenia ewentualnych dalszych zmian w odniesieniu do stopnia uprzywilejowania depozytów w przypadku upadłości. Komisja przedłoży stosowne sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

Artykuł 3Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego  W imieniu Rady

Przewodniczący  Przewodniczący

PROCEDURA W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

Tytuł

Klasyfikacja niezabezpieczonych instrumentów dłużnych w hierarchii roszczeń w postępowaniu upadłościowym

Odsyłacze

COM(2016)0853 – C8-0479/2016 – 2016/0363(COD)

Data przedstawienia w PE

23.11.2016

 

 

 

Komisja przedmiotowo właściwa

       Data ogłoszenia na posiedzeniu

ECON

16.1.2017

 

 

 

Komisje wyznaczone do wydania opinii

       Data ogłoszenia na posiedzeniu

BUDG

16.1.2017

JURI

16.1.2017

 

 

Opinia niewydana

       Data decyzji

BUDG

8.12.2016

JURI

31.1.2017

 

 

Sprawozdawcy

       Data powołania

Gunnar Hökmark

24.11.2016

 

 

 

Rozpatrzenie w komisji

28.2.2017

25.4.2017

3.5.2017

11.7.2017

 

25.9.2017

 

 

 

Data przyjęcia

10.10.2017

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

48

6

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Burkhard Balz, Pervenche Berès, Udo Bullmann, Thierry Cornillet, Esther de Lange, Fabio De Masi, Markus Ferber, Jonás Fernández, Neena Gill, Roberto Gualtieri, Brian Hayes, Gunnar Hökmark, Danuta Maria Hübner, Cătălin Sorin Ivan, Petr Ježek, Barbara Kappel, Wajid Khan, Georgios Kyrtsos, Werner Langen, Sander Loones, Olle Ludvigsson, Ivana Maletić, Fulvio Martusciello, Marisa Matias, Gabriel Mato, Costas Mavrides, Bernard Monot, Luděk Niedermayer, Stanisław Ożóg, Sirpa Pietikäinen, Pirkko Ruohonen-Lerner, Anne Sander, Alfred Sant, Molly Scott Cato, Pedro Silva Pereira, Peter Simon, Theodor Dumitru Stolojan, Kay Swinburne, Ernest Urtasun, Marco Valli, Tom Vandenkendelaere, Miguel Viegas, Jakob von Weizsäcker, Marco Zanni

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Alain Cadec, Andrea Cozzolino, Ashley Fox, Doru-Claudian Frunzulică, Sophia in ‘t Veld, Thomas Mann, Luigi Morgano, Michel Reimon, Lieve Wierinck

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Judith Sargentini

Data złożenia

13.10.2017
  • [1] * Poprawki: tekst nowy lub zmieniony został zaznaczony kursywą i wytłuszczonym drukiem; symbol ▌sygnalizuje skreślenia.
  • [2]   Dz.U. C z , s. .
  • [3]   Dz.U. C z , s. .
  • [4]    Zasady dotyczące zdolności globalnych banków o znaczeniu systemowym objętych procedurą restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji do pokrywania strat i dokapitalizowania, Rada Stabilności Finansowej, 9 listopada 2015 r.
  • [5]   Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Banku Centralnego, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego oraz Komitetu Regionów „Droga do utworzenia unii bankowej”, 24.11.2015, COM(2015) 587 final.
  • [6]   Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/UE oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 190).
  • [7]   Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 ( Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1).
  • [8]   Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz.U. L 225 z 30.7.2014, s. 1).
  • [9]   Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338).
  • [10]   Konkluzje Rady z dnia 17 czerwca 2016 r. w sprawie planu działania na rzecz dokończenia budowy unii bankowej: http://www.consilium.europa.eu/press-releases-pdf/2016/6/47244642837_en.pdf

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

48

+

ALDE

Thierry Cornillet, Sophia in ‘t Veld, Petr Ježek, Lieve Wierinck

ECR

Ashley Fox, Sander Loones, Stanisław Ożóg, Pirkko Ruohonen-Lerner, Kay Swinburne,

ENF

Barbara Kappel

PPE

Burkhard Balz, Alain Cadec, Markus Ferber, Brian Hayes, Gunnar Hökmark, Danuta Maria Hübner, Georgios Kyrtsos, Werner Langen, Ivana Maletić, Thomas Mann, Fulvio Martusciello, Gabriel Mato, Luděk Niedermayer, Sirpa Pietikäinen, Anne Sander, Theodor Dumitru Stolojan, Tom Vandenkendelaere, Esther de Lange

S&D

Pervenche Berès, Udo Bullmann, Andrea Cozzolino, Jonás Fernández, Doru-Claudian Frunzulică, Neena Gill, Roberto Gualtieri, Cătălin Sorin Ivan, Wajid Khan, Olle Ludvigsson, Costas Mavrides, Luigi Morgano, Alfred Sant, Pedro Silva Pereira, Peter Simon, Jakob von Weizsäcker

VERTS/ALE

Michel Reimon, Judith Sargentini, Molly Scott Cato, Ernest Urtasun

6

-

EFDD

Marco Valli

ENF

Bernard Monot, Marco Zanni

GUE/NGL

Fabio De Masi, Marisa Matias, Miguel Viegas

0

0

 

 

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności