Regulamin Parlamentu Europejskiego
Ósma kadencja Parlamentu - marzec 2019
EPUB 163kPDF 1058k
SPIS TREŚCI
DODATEK
UWAGA DLA CZYTELNIKA
KOMPENDIUM GŁÓWNYCH AKTÓW PRAWNYCH DOTYCZĄCYCH REGULAMINU

DODATEK : ART. 11 UST. 6, ART. 196 – 200 I ART. 212 W WERSJI MAJĄCEJ ZASTOSOWANIE OD OTWARCIA SESJI MIESIĘCZNEJ W LIPCU 2019 R. (ZGODNIE Z DECYZJAMI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO Z DNI 13 GRUDNIA 2016 R. I 31 STYCZNIA 2019 R.)

Artykuł 11

6.   Posłowie nie dopuszczają się molestowania psychicznego ani seksualnego i przestrzegają Kodeksu właściwego zachowania posłów do Parlamentu Europejskiego przy wykonywaniu obowiązków służbowych, który jest włączony do niniejszego Regulaminu jako załącznik.

Posłowie nie mogą być wybrani do sprawowania funkcji w Parlamencie lub w jednym z jego organów, nie mogą być wyznaczeni na sprawozdawców ani uczestniczyć w oficjalnej delegacji bądź w negocjacjach międzyinstytucjonalnych, jeżeli nie podpisali oświadczenia związanego z tym kodeksem.

Artykuł 196 : Powoływanie komisji stałych

Na podstawie propozycji Konferencji Przewodniczących Parlament powołuje komisje stałe. Ich kompetencje są określone w załączniku do Regulaminu(1). Załącznik ten przyjmuje się większością oddanych głosów. Powołanie członków komisji następuje podczas pierwszej sesji miesięcznej nowo wybranego Parlamentu.

Kompetencje komisji stałych mogą zostać również na nowo określone w innym terminie niż data powołania komisji.

Artykuł 197 : Komisje specjalne

1.   Na podstawie propozycji Konferencji Przewodniczących Parlament może w każdej chwili powołać komisje specjalne, których kompetencje, skład liczbowy i długość kadencji są ustalane równocześnie z decyzją o ich powołaniu.

2.   Kadencja komisji specjalnych nie przekracza 12 miesięcy, chyba że pod koniec tego okresu Parlament ją przedłuży. Kadencja komisji specjalnej rozpoczyna się z dniem jej posiedzenia inauguracyjnego, chyba że w decyzji Parlamentu powołującej komisję specjalną postanowiono inaczej.

3.   Komisje specjalne nie mogą wydawać opinii dla innych komisji.

Artykuł 198 : Komisje śledcze

1.   Zgodnie z art. 226 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i art. 2 decyzji 95/167/WE, Euratom, EWWiS Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji(2), na wniosek jednej czwartej całkowitej liczby posłów Parlament może powołać komisję śledczą do zbadania zarzutów naruszenia lub niewłaściwego administrowania w stosowaniu prawa Unii przez instytucje lub organy Unii, administrację publiczną jednego z państw członkowskich albo osoby upoważnione przez prawo Unii do jego stosowania.

Poprawki nie mogą dotyczyć przedmiotu postępowania, określanego przez jedną czwartą posłów do Parlamentu, ani terminu wyznaczonego w ust. 11.

2.   Decyzja o powołaniu komisji śledczej jest publikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w terminie jednego miesiąca od jej podjęcia.

3.   Tryb funkcjonowania komisji śledczej regulowany jest postanowieniami niniejszego Regulaminu odnoszącymi się do komisji, z zastrzeżeniem odmiennych postanowień szczególnych niniejszego artykułu oraz decyzji 95/167/WE, Euratom, EWWiS.

4.   Wniosek o powołanie komisji śledczej powinien dokładnie określać przedmiot postępowania oraz zawierać szczegółowe uzasadnienie jego wszczęcia. Parlament, na wniosek Konferencji Przewodniczących, podejmuje decyzję w kwestii powołania komisji, a w przypadku decyzji pozytywnej również w kwestii jej składu liczbowego.

5.   Komisje śledcze nie mogą wydawać opinii dla innych komisji.

6.   Prawo do głosowania w komisji śledczej mają jedynie jej członkowie lub, w przypadku ich nieobecności, ich zastępcy.

7.   Komisja śledcza wybiera swojego przewodniczącego i wiceprzewodniczących oraz powołuje jednego lub kilku sprawozdawców. Komisja może ponadto powierzać swoim członkom konkretne zadania lub przekazać im kompetencje, przy czym są oni obowiązani składać szczegółowe sprawozdania.

8.   W razie konieczności lub w pilnych przypadkach koordynatorzy komisji przejmują czynności komisji pomiędzy jej posiedzeniami, z zastrzeżeniem ich zatwierdzenia przez komisję na kolejnym posiedzeniu.

9.   W odniesieniu do języków używanych w komisji śledczej zastosowanie mają postanowienia art. 158. Jednakże prezydium komisji:

-   może ograniczyć zakres tłumaczenia ustnego do języków urzędowych używanych przez członków komisji biorących udział w pracach, jeśli uzna to za niezbędne dla zachowania poufności, oraz

-   podejmuje decyzje w sprawie tłumaczenia pisemnego otrzymanych dokumentów tak, aby komisja mogła szybko i skutecznie wywiązać się ze swoich obowiązków, przy zachowaniu wymaganej tajności i poufności.

10.   W przypadku gdy zarzuty naruszenia lub niewłaściwego stosowania prawa Unii wskazują na możliwą odpowiedzialność instytucji lub organu państwa członkowskiego, komisja śledcza może zwrócić się do parlamentu danego państwa członkowskiego o współpracę w śledztwie.

11.   Komisja śledcza kończy swoje prace wraz z przedstawieniem sprawozdania z wynikami prac w terminie nieprzekraczającym dwunastu miesięcy od jej posiedzenia inauguracyjnego. Parlament może dwukrotnie zdecydować o przedłużeniu tego terminu o kolejne trzy miesiące. W stosownym przypadku sprawozdanie może zawierać stanowiska mniejszości, zgodnie z zasadami określonymi w art. 52a. Sprawozdanie to jest publikowane.

Na wniosek komisji śledczej Parlament przeprowadza debatę nad sprawozdaniem w trakcie pierwszej sesji miesięcznej następującej po jego przedstawieniu.

12.   Komisja śledcza może również przedłożyć Parlamentowi projekt zalecenia dla instytucji lub organów Wspólnot Europejskich albo państw członkowskich.

13.   Przewodniczący Parlamentu zobowiązuje właściwą zgodnie z załącznikiem V komisję do kontroli działań podjętych na podstawie wyników prac komisji śledczej i, w razie potrzeby, do przygotowania sprawozdania na ten temat. Podejmuje on wszelkie inne środki, jakie uzna za stosowne, w celu zapewnienia podjęcia konkretnych działań w związku z wynikami postępowania.

Artykuł 199 : Skład komisji

1.   Członkowie komisji, komisji specjalnych i komisji śledczych są powoływani przez grupy polityczne oraz posłów niezrzeszonych.

Konferencja Przewodniczących określa termin, do którego grupy polityczne oraz posłowie niezrzeszeni powiadamiają Przewodniczącego o powołanych członkach, a ten następnie ogłasza powołanych członków na posiedzeniu plenarnym.

2.   Skład komisji odzwierciedla, w miarę możliwości, skład Parlamentu. Podział miejsc w komisjach między grupami politycznymi musi stanowić najbliższą liczbę całkowitą powyżej albo najbliższą liczbę całkowitą poniżej obliczonej proporcji.

Jeżeli grupom politycznym nie uda się osiągnąć porozumienia co do należnego im udziału w komisji lub komisjach, decyzję podejmuje Konferencja Przewodniczących.

3.   Jeżeli grupa polityczna postanowi nie zasiadać w komisji lub jeżeli grupie politycznej nie uda się powołać swoich członków w terminie wyznaczonym przez Konferencję Przewodniczących, miejsca w komisji pozostają wolne. Wymiana miejsc między grupami politycznymi jest niedopuszczalna.

4.   Jeżeli fakt zmiany grupy politycznej przez jednego z posłów zakłóca proporcjonalny podział miejsc w komisji zgodnie z ust. 2, a grupom politycznym nie udaje się dojść do porozumienia, aby zapewnić zgodność z obowiązującymi przepisami, Konferencja Przewodniczących podejmuje niezbędne decyzje.

5.   O wszelkich postanowionych zmianach dotyczących powołania przez grupy polityczne i posłów niezrzeszonych należy informować przewodniczącego, który ogłasza to na posiedzeniu plenarnym najpóźniej na początku kolejnego posiedzenia. Decyzje te wchodzą w życie z dniem ich ogłoszenia.

6.   Grupy polityczne i posłowie niezrzeszeni mogą powołać do każdej komisji zastępców w liczbie nieprzekraczającej liczby członków, jaką grupa polityczna lub posłowie niezrzeszeni mają prawo powołać do danej komisji. Przewodniczący musi zostać poinformowany o powołaniu zastępców. Zastępcy są uprawnieni do uczestnictwa w posiedzeniach komisji, zabierania głosu, a także do głosowania w razie nieobecności członka komisji.

7.   W przypadku nieobecności członka komisji, gdy nie powołano jego zastępców lub są oni nieobecni, członek komisji może wyznaczyć do zastępowania go na posiedzeniach innego posła z tej samej grupy politycznej lub – gdy członek jest posłem niezrzeszonym – innego posła niezrzeszonego, z prawem do głosowania. Nazwisko zastępcy należy zgłosić przewodniczącemu komisji najpóźniej przed rozpoczęciem głosowania.

Uprzedniego zgłoszenia, o którym mowa w ostatnim zdaniu ustępu 7, należy dokonać przed końcem debaty lub przed rozpoczęciem głosowania nad punktem (punktami) obrad, w odniesieniu do którego (których) członek komisji wyznaczył zastępcę.

Zgodnie z tym artykułem:

–   status członka lub zastępcy zależy jedynie od przynależności do danej grupy politycznej;

–   jeśli zmianie ulega liczba członków komisji reprezentujących w niej daną grupę polityczną, takiej samej zmianie ulega maksymalna liczba stałych zastępców, których grupa ta może powołać;

–   jeśli poseł zmienia grupę polityczną, nie może on zachować w komisji funkcji członka lub zastępcy powierzonej mu przez poprzednią grupę;

–   członek komisji nie może w żadnym wypadku zastępować innego jej członka należącego do innej grupy politycznej.

Artykuł 200 - Zastępcy członków komisji : (uchylony)

Artykuł 204 : Prezydium komisji

1.   Na swoim pierwszym posiedzeniu po powołaniu członków komisji zgodnie z art. 199 raz ponownie po upływie dwóch i pół roku komisja wybiera spośród swoich stałych członków przewodniczącego oraz, w odrębnych głosowaniach, wiceprzewodniczących, którzy stanowią prezydium komisji. Liczbę wybieranych wiceprzewodniczących ustala Parlament na wniosek Konferencji Przewodniczących. Skład prezydium każdej komisji musi odzwierciedlać różnorodność Parlamentu. W skład prezydium nie mogą wchodzić wyłącznie mężczyźni lub wyłącznie kobiety, zaś wiceprzewodniczący nie mogą pochodzić z tego samego państwa członkowskiego.

2.   Jeżeli liczba kandydatów odpowiada liczbie miejsc do obsadzenia, wybór następuje przez aklamację. Jeżeli jednak w danym głosowaniu występuje więcej niż jeden kandydat lub co najmniej posłowie lub grupa polityczna (grupy polityczne) w liczbie stanowiącej co najmniej wysoki próg w komisji zażądali głosowania, wybór odbywa się w głosowaniu tajnym.

W przypadku tylko jednej kandydatury wyboru dokonuje się bezwzględną większością oddanych głosów, głosów „za” i głosów „przeciw”.

W przypadku kilku kandydatur wybrany zostaje kandydat, który otrzymał bezwzględną większość głosów oddanych w pierwszej turze wyborów. W drugiej turze wybrany zostaje kandydat, który otrzymał największą liczbę głosów. Przy równej liczbie głosów wybrany zostaje kandydat najstarszy wiekiem.

3.   Do  posłów pełniących stanowiska   w  Parlamencie  stosuje  się  odpowiednio  następujące przepisy: art. 14 (Tymczasowe sprawowanie funkcji Przewodniczącego), art. 15 (Kandydatury i przepisy ogólne), art. 16 (Wybór Przewodniczącego - przemówienie inauguracyjne), art. 19 (Kadencje) i art. 20 (Wakaty).

Artykuł 212 : Powoływanie i funkcje delegacji międzyparlamentarnych

1.   Na podstawie propozycji Konferencji Przewodniczących Parlament powołuje stałe delegacje międzyparlamentarne i ustala ich charakter oraz liczbę członków w zależności od zakresu ich uprawnień. Członkowie delegacji są powoływani przez grupy polityczne i posłów niezrzeszonych podczas pierwszej lub drugiej sesji miesięcznej nowo wybranego Parlamentu na okres kadencji parlamentarnej.

2.   Grupy polityczne zapewniają w miarę możliwości sprawiedliwą reprezentację państw członkowskich, poglądów politycznych i płci. Osoby posiadające to samo obywatelstwo nie mogą stanowić więcej, niż jedną trzecią członków delegacji. Artykuł 199 stosuje się odpowiednio.

3.   Prezydia delegacji są powoływane z zastosowaniem procedury ustanowionej dla komisji stałych, zgodnie z art. 204.

4.   Ogólne kompetencje poszczególnych delegacji są określane przez Parlament. Parlament może w każdej chwili rozszerzyć lub ograniczyć te kompetencje.

5.   Postanowienia wykonawcze dotyczące działalności delegacji są przyjmowane przez Konferencję Przewodniczących na podstawie propozycji Konferencji Przewodniczących Delegacji.

6.   Przewodniczący delegacji składa regularnie sprawozdanie z jej prac komisji właściwej do spraw zagranicznych.

7.   Przewodniczący delegacji ma możliwość wypowiedzenia się przed komisją, jeśli w porządku dziennym jest punkt dotyczący zakresu kompetencji delegacji. Ma to zastosowanie również podczas posiedzeń delegacji do przewodniczącego lub sprawozdawcy tej komisji.

(1)Por. załącznik V.
(2)Decyzja 95/167/WE, Euratom, EWWiS Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji z dnia 19 kwietnia 1995 r. w sprawie szczegółowych przepisów regulujących egzekwowanie przez Parlament Europejski jego prawa do prowadzenia dochodzeń (Dz.U. L 113 z 19.5.1995, s. 1).
Ostatnia aktualizacja: 13 maja 2019Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności