Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 mei 2011 over het voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad betreffende de vermeldingen of merktekens die het mogelijk maken de partij waartoe een levensmiddel behoort te identificeren (gecodificeerde tekst) (COM(2010)0506 – C7-0285/2010 – 2010/0259(COD))

P7_TA(2011)0208 A7-0095/2011

(Gewone wetgevingsprocedure – codificatie)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2010)0506),

–  gelet op artikel 294, lid 2, en artikel 114 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7-0285/2010),

–  gelet op artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 8 december 2010(1),

–  gelet op het Interinstitutioneel Akkoord van 20 december 1994 over een versnelde werkmethode voor de officiële codificatie van wetteksten(2),

–  gelet op de artikelen 86 en 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie juridische zaken (A7-0095/2011),

A.  overwegende dat naar de mening van de adviesgroep van de juridische diensten van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie het voorstel in kwestie een eenvoudige codificatie van de bestaande teksten behelst, zonder inhoudelijke wijzigingen,

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 11 mei 2011 met het oog op de aanneming van Richtlijn 2011/.../EU van het Europees Parlement en de Raad betreffende de vermeldingen of merktekens die het mogelijk maken de partij waartoe een levensmiddel behoort te identificeren (Codificatie)

(Aangezien het Parlement en de Raad tot overeenstemming zijn geraakt, komt het standpunt van het Parlement overeen met de definitieve rechtshandeling: Richtlijn 2011/91/EU.)

(1) PB C 54 van 19.2.2011, blz. 34. (2) PB C 102 van 4.4.1996, blz. 2.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 mei 2011 over het voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad inzake de onderlinge aanpassing van de wetgevingen der lidstaten op het gebied van de meeteenheden (gecodificeerde versie) (COM(2010)0507 – C7-0287/2010 – 2010/0260(COD))

P7_TA(2011)0209 A7-0089/2011

(Gewone wetgevingsprocedure – codificatie)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2010)0507),

–  gelet op artikel 294, lid 2, en artikel 114 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7-0287/2010),

–  gelet op artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 8 december 2010(1),

–  gelet op het Interinstitutioneel Akkoord van 20 december 1994 over een versnelde werkmethode voor de officiële codificatie van wetteksten(2),

–  gelet op de artikelen 86 en 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van zijn Commissie juridische zaken (A7-0089/2011),

A.  overwegende dat naar de mening van de adviesgroep van de juridische diensten van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie het voorstel in kwestie een eenvoudige codificatie van de bestaande teksten behelst, zonder inhoudelijke wijzigingen,

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 11 mei 2011 met het oog op de aanneming van Richtlijn 2011/.../EU van het Europees Parlement en de Raad inzake de onderlinge aanpassing van de wetgevingen der lidstaten op het gebied van de meeteenheden (Codificatie)

(Voor de EER relevante tekst)

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 114,

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Na toezending van het ontwerp van wetgevingshandeling aan de nationale parlementen,

Gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité(3),

Handelend volgens de gewone wetgevingsprocedure(4),

Overwegende hetgeen volgt:

(1)  Richtlijn 80/181/EEG van de Raad van 20 december 1979 inzake de onderlinge aanpassing van de wetgevingen der lidstaten op het gebied van de meeteenheden(5) is herhaaldelijk en ingrijpend gewijzigd(6). Ter wille van de duidelijkheid en een rationele ordening van de tekst dient tot codificatie van deze richtlijn te worden overgegaan.

(2)  Meeteenheden zijn onmisbaar voor alle meetmiddelen, voor de weergave van alle metingen en voor de aanduiding van alle grootheden. Meeteenheden worden in de meeste sectoren van menselijke activiteit gebruikt. Een zo groot mogelijke duidelijkheid bij het gebruik ervan moet worden gegarandeerd. Derhalve moet het gebruik in de Unie van meeteenheden in het economisch verkeer, op de gebieden van volksgezondheid en openbare veiligheid alsmede voor wat de handelingen van bestuursrechtelijke aard betreft, worden gereglementeerd.

(3)  Er zijn met betrekking tot de meeteenheden internationale resoluties aanvaard, welke zijn uitgevaardigd door de Algemene Conferentie voor maten en gewichten (CGPM), ingesteld bij de op 20 mei 1875 te Parijs ondertekende Meterconventie, waarbij alle lidstaten zijn aangesloten. Deze resoluties hebben geleid tot invoering van het „Internationaal stelsel van eenheden” (SI).

(4)  Op het gebied van het internationaal vervoer bestaan er evenwel internationale overeenkomsten of verdragen die bindend zijn voor de Unie of de lidstaten. Deze overeenkomsten of verdragen moeten worden nageleefd.

(5)  Daar de handhaving van bepaalde uitzonderingen betreffende meeteenheden die nog in het Verenigd Koninkrijk en Ierland worden toegepast, wegens het lokale karakter ervan en het geringe aantal betrokken producten niet tot niet-tarifaire handelsbelemmering leidt, is het dan ook niet nodig die uitzonderingen te schrappen.

(6)  Bepaalde derde landen laten geen producten op hun markt toe waarbij voor de etikettering uitsluitend de wettelijke meeteenheden worden gebruikt die zijn vastgesteld bij deze richtlijn. Bedrijven die naar deze landen exporteren, ondervinden nadeel indien aanvullende aanduidingen na niet meer zijn toegestaan. Aanvullende aanduidingen in niet-wettelijke meeteenheden moeten derhalve worden toegestaan.

(7)  Het toestaan van dergelijke aanvullende aanduidingen kan ook de mogelijkheid bieden om nieuwe metrieke eenheden die op internationaal niveau tot stand komen, soepel en geleidelijk in te voeren.

(8)  De systematische toepassing van het gebruik van aanvullende aanduidingen op alle meetmiddelen, onder meer op medische apparatuur, is evenwel niet noodzakelijkerwijze wenselijk. De lidstaten moeten op hun grondgebied kunnen eisen dat de aanduidingen van de grootheden op meetmiddelen in één wettelijke meeteenheid zijn aangegeven.

(9)  De onderhavige richtlijn laat de verdere fabricage van vóór de toepassingsdatum van Richtlijn 80/181/EEG op de markt gebrachte producten onverlet. Zij heeft evenwel betrekking op het op de markt brengen en het gebruik van producten, apparaten, machines of installaties waarop de grootheden zijn aangeduid in meeteenheden die niet langer de wettelijke meeteenheden zijn en welke producten, apparaten, machines of installaties noodzakelijk zijn ter aanvulling of vervanging van onderdelen of delen van producten, apparaten, machines, installaties of meetmiddelen die reeds op de markt zijn gebracht. Het is derhalve noodzakelijk dat de lidstaten het op de markt brengen en het gebruik van dergelijke producten en apparaten, machines of installaties voor aanvulling of vervanging toestaan, zelfs wanneer de grootheden hierop zijn aangeduid in niet langer wettelijke meeteenheden, ten einde het verdere gebruik van reeds op de markt gebrachte producten, apparaten, machines, installaties of meetmiddelen mogelijk te maken.

(10)  Deze richtlijn ondersteunt een soepele werking van de interne markt door de hierin voorgeschreven harmonisatie van meeteenheden. In deze context is het passend dat de Commissie de marktontwikkelingen in verband met deze richtlijn en de uitvoering ervan in het oog houdt, met name wat betreft eventuele belemmeringen voor de werking van de interne markt en de verdere harmonisering die nodig is om die belemmeringen weg te nemen.

(11)  Het is passend dat de Commissie er in de context van de handelsbetrekkingen met derde landen, waaronder de trans-Atlantische Economische Raad, nauwgezet naar blijft streven dat producten waarop alleen SI-eenheden vermeld staan, op de markten van derde landen worden aanvaard.

(12)  Deze richtlijn dient de verplichtingen van de lidstaten met betrekking tot de in bijlage II, deel B, genoemde termijnen voor omzetting in nationaal recht en toepassing van de aldaar genoemde richtlijnen onverlet te laten,

HEBBEN DE VOLGENDE RICHTLIJN VASTGESTELD:

Artikel 1

Artikel 2

1.  De uit artikel 1 voortvloeiende verplichtingen hebben betrekking op de meetinstrumenten die worden gebruikt, op de metingen die worden verricht en op de aanduidingen van in eenheden uitgedrukte grootheden.

2.  Deze richtlijn laat onverlet het gebruik op het gebied van de scheepvaart, de luchtvaart en het spoorwegverkeer van andere dan de in deze richtlijn verplicht gestelde meeteenheden, die zijn vastgesteld bij voor de Unie of de lidstaten bindende internationale overeenkomsten of verdragen.

Artikel 3

1.  Er is een aanvullende aanduiding in de zin van deze richtlijn wanneer een aanduiding in een meeteenheid van hoofdstuk I van bijlage I vergezeld gaat van een of meer aanduidingen in meeteenheden die niet zijn opgenomen in hoofdstuk I.

2.  Het gebruik van aanvullende aanduidingen wordt toegestaan.

De lidstaten kunnen evenwel eisen dat de aanduidingen van grootheden op meetmiddelen slechts in één wettelijke meeteenheid worden uitgedrukt.

3.  De aanduiding van de in hoofdstuk I van bijlage I vermelde meeteenheid moet overheersen. In het bijzonder moeten de aanduidingen in meeteenheden die niet in hoofdstuk I voorkomen, worden uitgedrukt in tekens die ten hoogste even groot zijn als die van de overeenkomstige aanduidingen in de meeteenheden van hoofdstuk I.

Artikel 4

Voor de afleesinrichtingen van meetmiddelen mag het gebruik van wettelijke meeteenheden echter verplicht worden gesteld.

Artikel 5

Onderwerpen met betrekking tot de tenuitvoerlegging van deze richtlijn, in het bijzonder de kwestie van aanvullende aanduidingen, worden nader bestudeerd en zo nodig worden passende maatregelen vastgesteld overeenkomstig de in artikel 17 van Richtlijn 2009/34/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 april 2009 betreffende voor meetmiddelen en metrologische controlemethoden geldende algemene bepalingen(7) bedoelde procedure.

Artikel 6

De Commissie volgt, ten behoeve van een soepele werking van de interne markt en de internationale handel, de marktontwikkelingen in verband met deze richtlijn en de uitvoering ervan op de voet en legt het Europees Parlement en de Raad uiterlijk 31 december 2019 een verslag over deze ontwikkelingen voor, zo nodig vergezeld van voorstellen.

Artikel 7

De lidstaten dragen er zorg voor dat ieder ontwerp van wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen die zij overwegen in te voeren op het gebied waarop deze richtlijn van toepassing is, tijdig ter kennis van de Commissie wordt gebracht, teneinde de Commissie de gelegenheid te bieden haar opmerkingen te maken.

Artikel 8

Richtlijn 80/181/EEG, zoals gewijzigd bij de in bijlage II, deel A, genoemde richtlijnen, wordt ingetrokken, onverminderd de verplichtingen van de lidstaten met betrekking tot de in bijlage II, deel B, genoemde termijnen voor omzetting in nationaal recht en toepassing van de aldaar genoemde richtlijnen.

Verwijzingen naar de ingetrokken richtlijn gelden als verwijzingen naar de onderhavige richtlijn en worden gelezen volgens de concordantietabel in bijlage III.

Artikel 9

Deze richtlijn treedt in werking op de twintigste dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Artikel 10

Deze richtlijn is gericht tot de lidstaten.

Gedaan te

Voor het Europees Parlement Voor de Raad

De voorzitter De voorzitter

BIJLAGE I

HOOFDSTUK I

WETTELIJKE MEETEENHEDEN BEDOELD IN ARTIKEL 1, ONDER a)

1.  SI-EENHEDEN EN HUN DECIMALE VEELVOUDEN EN DELEN

1.1.  SI-grondeenheden

De definities der SI-grondeenheden luiden als volgt:

Eenheid van lengte

De meter is de lengte van de weg die het licht in vacuüm aflegt in een tijd van 1/299 792 458 seconde.

(17e CGPM ‐ 1983 ‐ resolutie 1)

Eenheid van massa

1 Het kilogram is de eenheid van massa; het is gelijk aan de massa van het internationale prototype van het kilogram.

(3e CGPM ‐ 1901 ‐ blz. 70 van de acta)

Eenheid van tijd

De seconde is de tijdsduur van 9 192 631 770 perioden van de straling overeenkomend met de overgang tussen de twee hyperfijnniveaus van de grondtoestand van het atoom cesium 133.

(13e CGPM ‐ 1967 ‐ resolutie 1)

Eenheid van elektrische stroom

De ampère is de constante stroom die, indien hij wordt onderhouden in twee evenwijdige, rechtlijnige en oneindig lange geleiders van te verwaarlozen cirkelvormige doorsnede, welke geplaatst zijn in het luchtledige op een onderlinge afstand van 1 meter, tussen deze twee geleiders een kracht veroorzaakt gelijk 2 × 10−7 newton voor 1 iedere meter lengte.

(CIPM ‐ 1946 ‐ resolutie 2, goedgekeurd door de 9e CGPM ‐ 1948)

Eenheid van thermodynamische temperatuur

De „kelvin”, eenheid van thermodynamische temperatuur, is het 1/273,16 gedeelte van de thermodynamische temperatuur van het tripelpunt van water.

In deze definitie wordt uitgegaan van water met een isotopensamenstelling met de volgende verhoudingen: 0,00015576 mol 2H per mol 1H, 0,0003799 mol 17O per mol 16O en 0,0020052 mol 18O per mol 16O.

(13e CGPM ‐ 1967 ‐ resolutie 4 en 23e CGPM ‐ 2007 ‐ resolutie 10)

Eenheid van hoeveelheid stof

De mol is de hoeveelheid stof van een systeem dat evenveel elementaire entiteiten bevat als er atomen zijn in 0,012 kilogram koolstof 12.

Bij gebruikmaking van de mol moeten de elementaire entiteiten worden gespecificeerd; deze kunnen atomen, moleculen, ionen, elektronen, andere deeltjes of bepaalde groeperingen van dergelijke deeltjes zijn.

(14e CGPM ‐ 1971 ‐ resolutie 3)

Eenheid van lichtsterkte

De candela is de lichtsterkte, in een gegeven richting, van een bron die een monochromatische straling met een frequentie van 540 × 1012 hertz uitzendt en waarvan de stralingssterkte in die richting 1/683 watt per steradiaal is.

(16e CGPM ‐ 1979 ‐ resolutie 3)

1.1.1.  1 Eigen naam en symbool van de afgeleide SI-eenheid van celsiustemperatuur

De celsiustemperatuur t  is gedefinieerd als het verschil t = T - T0  tussen de twee thermodynamische temperaturen T  en T0  waarbij T0  = 273,15 K. Een temperatuurinterval of -verschil kan hetzij in kelvin, hetzij in graden Celsius worden uitgedrukt. Eén „graad Celsius” is gelijk aan één „kelvin”.

1.2.  Afgeleide SI-eenheden

1.2.1.  Algemene regel voor afgeleide SI-eenheden

Eenheden die op coherente wijze zijn afgeleid van de SI-grondeenheden worden gegeven in de vorm van machtsproducten van de SI-grondeenheden met een getalfactor gelijk aan 1.

1.2.2.  Afgeleide SI-eenheden met eigen namen en symbolen

Van de SI-grondeenheden afgeleide eenheden kunnen worden uitgedrukt door gebruikmaking van de eenheden van hoofdstuk I.

In het bijzonder kunnen afgeleide SI-eenheden worden uitgedrukt door gebruikmaking van de eigen namen en symbolen uit bovenstaande tabel, bij voorbeeld: de SI-eenheid van dynamische viscositeit kan worden uitgedrukt als m−1 · kg · s−1 of N · s · m−2 of Pa   s.

1.3.  Voorvoegsels en hun symbolen voor de aanduiding van bepaalde decimale veelvouden en delen

De namen en symbolen van de decimale veelvouden en delen van de eenheid van massa worden gevormd door toevoeging van voorvoegsels aan het woord „gram” en van hun symbolen aan het symbool „g”.

Voor het aanduiden van decimale veelvouden en delen van een afgeleide eenheid, uitgedrukt in een breuk, kunnen voorvoegsels worden verbonden met de eenheden in de teller of in de noemer, dan wel in beide termen.

Samengestelde voorvoegsels, dat wil zeggen voorvoegsels die worden gevormd door het naast elkaar plaatsen van twee of meer der bovengenoemde voorvoegsels, mogen niet worden gebruikt.

1.4.  Eigen namen en symbolen van decimale veelvouden en delen van SI-eenheden

2.  OP BASIS VAN DE SI-EENHEDEN GEDEFINIEERDE EENHEDEN, DIE ECHTER GEEN DECIMALE VEELVOUDEN OF DELEN VAN DIE EENHEDEN ZIJN

3.  BINNEN HET SI GEBRUIKTE EENHEDEN WAARVAN DE WAARDEN IN SI EXPERIMENTEEL ZIJN VERKREGEN

4.  EENHEDEN EN NAMEN VAN EENHEDEN DIE SLECHTS ZIJN TOEGELATEN VOOR BIJZONDERE TOEPASSINGSGEBIEDEN

5.  SAMENGESTELDE EENHEDEN

Door combinatie van de eenheden, vermeld in hoofdstuk I, vormt men samengestelde eenheden.

HOOFDSTUK II

WETTELIJKE MEETEENHEDEN BEDOELD IN ARTIKEL 1, ONDER b), DIE SLECHTS ZIJN TOEGELATEN VOOR SPECIFIEKE TOEPASSINGEN

De in dit hoofdstuk vermelde eenheden mogen onderling of met de eenheden van hoofdstuk I worden gecombineerd om samengestelde eenheden te vormen.

BIJLAGE II

Deel A

Ingetrokken richtlijn met overzicht van de achtereenvolgende wijzigingen ervan

(bedoeld in artikel 8)

Deel B

Termijnen voor omzetting in nationaal recht en toepassing

(bedoeld in artikel 8)

BIJLAGE III

Concordantietabel

(1) PB C 54 van 19.2.2011, blz. 31. (2) PB C 102 van 4.4.1996, blz. 2. (3) PB C 54 van 19.2.2011, blz. 31. (4) Standpunt van het Europees Parlement van 11 mei 2011. (5) PB L 39 van 15.2.1980, blz. 40. (6) Zie bijlage II, deel A. (7) PB L 106 van 28.4.2009, blz. 7.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 mei 2011 over het voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad betreffende het toegestane geluidsniveau en de uitlaatinrichting van motorvoertuigen (gecodificeerde tekst) (COM(2010)0508 – C7-0288/2010 – 2010/0261(COD))

P7_TA(2011)0210 A7-0093/2011

(Gewone wetgevingsprocedure – codificatie)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2010)0508),

–  gelet op artikel 294, lid 2, en artikel 114 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7-0288/2010),

–  gelet op artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 8 december 2010(1),

–  gelet op het Interinstitutioneel Akkoord van 20 december 1994 over een versnelde werkmethode voor de officiële codificatie van wetteksten(2),

–  gelet op de artikelen 86 en 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie juridische zaken (A7-0093/2011),

A.  overwegende dat naar de mening van de adviesgroep van de juridische diensten van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie het voorstel in kwestie een eenvoudige codificatie van de bestaande teksten behelst, zonder inhoudelijke wijzigingen,

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 11 mei 2011 met het oog op de aanneming van Richtlijn 2011/.../EU van het Europees Parlement en de Raad betreffende het toegestane geluidsniveau en de uitlaatinrichting van motorvoertuigen (Codificatie)

(Voor de EER relevante tekst)

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 114,

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Na toezending van het ontwerp van wetgevingshandeling aan de nationale parlementen,

Gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité(3),

Handelend volgens de gewone wetgevingsprocedure(4),

Overwegende hetgeen volgt:

(1)  Richtlijn 70/157/EEG van de Raad van 6 februari 1970 inzake de onderlinge aanpassing van de wetgevingen van de lidstaten betreffende het toegestane geluidsniveau en de uitlaatinrichting van motorvoertuigen(5) is herhaaldelijk en ingrijpend gewijzigd(6). Ter wille van de duidelijkheid en een rationele ordening van de tekst dient tot codificatie van deze richtlijn te worden overgegaan.

(2)  Richtlijn 70/157/EEG is een van de bijzondere richtlijnen van het EG-typegoedkeuringssysteem dat is geregeld in Richtlijn 2007/46/EG van het Europees Parlement en de Raad van 5 september 2007 tot vaststelling van een kader voor de goedkeuring van motorvoertuigen en aanhangwagens daarvan en van systemen, onderdelen en technische eenheden die voor dergelijke voertuigen zijn bestemd (Kaderrichtlijn)(7) en stelt de technische voorschriften vast betreffende het toegestane geluidsniveau en de uitlaatinrichting van motorvoertuigen. Die technische voorschriften betreffen de onderlinge aanpassing van de wetgevingen van de lidstaten teneinde de uitvoering van de in Richtlijn 2007/46/EG geregelde EG-typegoedkeuringsprocedure ten aanzien van elk type voertuig mogelijk te maken. Derhalve zijn de bepalingen van Richtlijn 2007/46/EG betreffende systemen, onderdelen en afzonderlijke technische eenheden van voertuigen op deze richtlijn van toepassing.

(3)  Het is wenselijk rekening te houden met de technische voorschriften die door de Economische Commissie voor Europa van de Verenigde Naties (VN/ECE) zijn vastgelegd in de desbetreffende reglementen die zijn gehecht aan de overeenkomst van de Economische Commissie voor Europa van de Verenigde Naties betreffende het aannemen van eenvormige technische eisen voor wielvoertuigen, uitrustingsstukken en onderdelen die kunnen worden aangebracht en/of gebruikt op wielvoertuigen en de voorwaarden voor wederzijdse erkenning van goedkeuringen verleend op basis van deze eisen („Herziene overeenkomst van 1958”)(8).

(4)  Deze richtlijn dient de verplichtingen van de lidstaten met betrekking tot de in bijlage IV, deel B, genoemde termijnen voor omzetting in nationaal recht en toepassing van de aldaar genoemde richtlijnen onverlet te laten,

HEBBEN DE VOLGENDE RICHTLIJN VASTGESTELD:

Artikel 1

Onder voertuig wordt in deze richtlijn verstaan ieder motorvoertuig met of zonder carrosserie, op ten minste vier wielen en met een door de constructie bepaalde maximumsnelheid van meer dan 25 km per uur, bestemd om aan het wegverkeer deel te nemen, met uitzondering van voertuigen die zich over 1 rails bewegen, landbouw- en bosbouwtrekkers en alle mobiele machines.

Artikel 2

1.  Indien de voertuigen of uitlaatinrichtingen beantwoorden aan de voorschriften van deze richtlijn, mogen de lidstaten, om redenen die verband houden met het toegestane geluidsniveau of de uitlaatinrichting:

2.  Indien niet aan de voorschriften van deze richtlijn wordt voldaan, verlenen de lidstaten voor een type voertuig of een type uitlaatinrichting:

3.  Onverminderd lid 2 blijven de lidstaten, wat reserveonderdelen betreft, de EG-typegoedkeuring verlenen en de verkoop of de inbedrijfstelling van uitlaatinrichtingen toestaan in overeenstemming met versies van Richtlijn 70/157/EEG voorafgaande aan de versies welke voortvloeien uit de bij Richtlijn 1999/101/EG van de Commissie van 15 december 1999 tot aanpassing aan de technische vooruitgang van Richtlijn 70/157/EEG(9), op voorwaarde dat deze uitlaatinrichtingen:

Artikel 3

Artikel 4

1.  De lidstaten mogen het in het verkeer brengen van een onderdeel van een uitlaatinrichting dat als een technische eenheid in de zin van artikel 3, punt 25, van Richtlijn 2007/46/EG wordt beschouwd, niet verbieden om redenen in verband met het toegestane geluidsniveau of de uitlaatinrichting, indien het onderdeel in de zin van artikel 3 van deze richtlijn in overeenstemming is met een type waarvoor goedkeuring is verleend.

2.  De lidstaten verbieden het voor de eerste maal in het verkeer brengen van motorvoertuigen waarvan het geluidsniveau of de uitlaatinrichting niet voldoen aan de onderhavige richtlijn.

Artikel 5

De wijzigingen die noodzakelijk zijn om de voorschriften van de bijlagen I, II en III, met uitzondering van die van de punten 2.1 en 2.2 van bijlage I, aan te passen aan de technische vooruitgang, worden vastgesteld overeenkomstig de in artikel 40(2) van Richtlijn 2007/46/EG bedoelde procedure.

Artikel 6

De lidstaten delen de Commissie de tekst van de belangrijkste bepalingen van intern recht mede die zij op het onder deze richtlijn vallende gebied vaststellen.

Artikel 7

Richtlijn 70/157/EEG, zoals gewijzigd bij de in bijlage IV, deel A, genoemde besluiten, wordt ingetrokken, onverminderd de verplichtingen van de lidstaten met betrekking tot de in bijlage IV, deel B, genoemde termijnen voor omzetting in nationaal recht en toepassing van de aldaar genoemde richtlijnen.

Verwijzingen naar de ingetrokken richtlijn gelden als verwijzingen naar de onderhavige richtlijn en worden gelezen volgens de concordantietabel in bijlage V.

Artikel 8

Deze richtlijn treedt in werking op de twintigste dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Artikel 9

Deze richtlijn is gericht tot de lidstaten.

Gedaan te

Voor het Europees Parlement Voor de Raad

De voorzitter De voorzitter

Lijst van bijlagen

(De tekst van de bijlagen is vanwege technische redenen hier niet weergegeven. Voor deze tekst, zie het voorstel van de Commissie COM(2010)0508).

(1) PB C 54 van 19.2.2011, blz. 32. (2) PB C 102 van 4.4.1996, blz. 2. (3) PB C 54 van 19.2.2011, blz. 32. (4) Standpunt van het Europees Parlement van 11 mei 2011. (5) PB L 42 van 23.2.1970, blz. 16. (6) Zie bijlage IV, deel A. (7) PB L 263 van 9.10.2007, blz. 1. (8) Bekendgemaakt als bijlage I bij Besluit 97/836/EG van de Raad (PB L 346 van 17.12.1997, blz. 78). (9) PB L 334 van 28.12.1999, blz. 41.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 mei 2011 over het voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad betreffende vóór de bestuurderszitplaats bevestigde kantelbeveiligingsinrichtingen voor land- of bosbouwsmalspoortrekkers op wielen (gecodificeerde tekst) (COM(2010)0610 – C7-0340/2010 – 2010/0302(COD))

P7_TA(2011)0211 A7-0098/2011

(Gewone wetgevingsprocedure – codificatie)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2010)0610),

–  gelet op artikel 294, lid 2, en artikel 114 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7-0340/2010),

–  gelet op artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 19 januari 2011(1),

–  gelet op het Interinstitutioneel Akkoord van 20 december 1994 over een versnelde werkmethode voor de officiële codificatie van wetteksten(2),

–  gelet op de artikelen 86 en 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie juridische zaken (A7-0098/2011),

A.  overwegende dat naar de mening van de adviesgroep van de juridische diensten van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie het voorstel in kwestie een eenvoudige codificatie van de bestaande teksten behelst, zonder inhoudelijke wijzigingen,

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 11 mei 2011 met het oog op de aanneming van Richtlijn 2011/.../EU van het Europees Parlement en de Raad betreffende vóór de bestuurderszitplaats bevestigde kantelbeveiligingsinrichtingen voor land- of bosbouwsmalspoortrekkers op wielen (Codificatie)

(Voor de EER relevante tekst)

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 114,

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Na toezending van het ontwerp van wetgevingshandeling aan de nationale parlementen,

Gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité(3),

Handelend volgens de gewone wetgevingsprocedure(4),

Overwegende hetgeen volgt:

(1)  Richtlijn 87/402/EEG van de Raad van 25 juni 1987 betreffende vóór de bestuurderszitplaats bevestigde kantelbeveiligingsinrichtingen voor land- of bosbouwsmalspoortrekkers op wielen(5) is herhaaldelijk en ingrijpend gewijzigd(6). Ter wille van de duidelijkheid en een rationele ordening van de tekst dient tot codificatie van deze richtlijn te worden overgegaan.

(2)  Richtlijn 87/402/EEG is één van de bijzondere richtlijnen van het bij Richtlijn 74/150/EEG van de Raad geregelde EG-typegoedkeuringssysteem, thans geregeld in Richtlijn 2003/37/EG van het Europees Parlement en de Raad van 26 mei 2003 betreffende de typegoedkeuring van landbouw- of bosbouwtrekkers en aanhangwagens, verwisselbare getrokken machines, systemen, onderdelen en technische eenheden daarvan en tot intrekking van Richtlijn 74/150/EEG van de Raad(7) en stelt de technische voorschriften vast betreffende het ontwerp en de constructie van landbouw- of bosbouwtrekkers met betrekking tot de vóór de bestuurderszitplaats bevestigde kantelbeveiligingsinrichtingen. Deze technische voorschriften beogen de onderlinge aanpassing van de wetgevingen van de lidstaten, teneinde de uitvoering van de bij Richtlijn 2003/37/EG geregelde EG-typegoedkeuringsprocedure ten aanzien van elk type trekker mogelijk te maken. Derhalve zijn de bepalingen van Richtlijn 2003/37/EG betreffende landbouw- of bosbouwtrekkers, aanhangwagens en verwisselbare getrokken machines, alsmede de systemen, onderdelen en technische eenheden daarvan op de onderhavige richtlijn van toepassing. 

(3)  Deze richtlijn dient de verplichtingen van de lidstaten met betrekking tot de in bijlage VIII, deel B, genoemde termijnen voor omzetting in nationaal recht en toepassing van de aldaar genoemde richtlijnen onverlet te laten,

HEBBEN DE VOLGENDE RICHTLIJN VASTGESTELD:

Artikel 1

Artikel 2

1.  Elke lidstaat verleent de EG-typegoedkeuring voor onderdelen voor elk type kantelbeveiligingsinrichting en de bevestiging daarvan aan de trekker die voldoen aan de in de bijlagen I en II opgenomen constructie- en keuringsvoorschriften.

2.  De lidstaat die de EG-typegoedkeuring voor onderdelen heeft verleend, treft de nodige maatregelen om, zo nodig in samenwerking met de bevoegde instanties van de andere lidstaten, voor zover noodzakelijk te controleren of het vervaardigde onderdeel in overeenstemming is met het als onderdeel goedgekeurde type. Deze controle blijft beperkt tot steekproeven.

Artikel 3

De lidstaten kennen de fabrikant van een trekker of de fabrikant van een kantelbeveiligingsinrichting of hun respectieve gemachtigden een EG-typegoedkeuringsmerk voor onderdelen toe overeenkomstig het in bijlage IV weergegeven voorbeeld, voor elk type kantelbeveiligingsinrichting en de bevestiging daarvan op de trekker, door hen goedgekeurd als onderdeel krachtens artikel 2.

De lidstaten nemen de nodige maatregelen teneinde te voorkomen dat merken worden gebruikt die verwarring kunnen doen ontstaan tussen kantelbeveiligingsinrichtingen van een krachtens artikel 2 goedgekeurd type en andere inrichtingen.

Artikel 4

Een lidstaat mag het in de handel brengen van kantelbeveiligingsinrichtingen, voorzien van het EG-typegoedkeuringsmerk voor onderdelen, en de bevestiging daarvan op de trekker niet verbieden om redenen die verband houden met de constructie daarvan.

Een lidstaat mag echter het in de handel brengen van kantelbeveiligingsinrichtingen die voorzien zijn van het EG-typegoedkeuringsmerk en die niet in overeenstemming zijn met het goedgekeurde type, verbieden.

Deze lidstaat brengt de genomen maatregelen onverwijld ter kennis van de andere lidstaten en de Commissie met opgave van de beweegredenen daarvoor.

Artikel 5

De bevoegde instanties van elke lidstaat zenden binnen een maand aan de bevoegde instanties van de andere lidstaten een kopie van de EG-typegoedkeuringsformulieren voor onderdelen, waarvan een model in bijlage V is opgenomen, voor elk type kantelbeveiligingsinrichting dat zij als onderdeel goedkeuren of weigeren goed te keuren.

Artikel 6

1.  Indien de lidstaat die de EG-typegoedkeuring voor onderdelen heeft verleend, constateert dat verscheidene kantelbeveiligingsinrichtingen en de bevestiging daarvan op de trekker, voorzien van hetzelfde EG-typegoedkeuringsmerk voor onderdelen, niet in overeenstemming zijn met het door hem goedgekeurde type, neemt hij de nodige maatregelen om te waarborgen dat de productie overeenstemt met het goedgekeurde type.

De bevoegde instanties van deze lidstaat stellen de bevoegde instanties van de andere lidstaten in kennis van de genomen maatregelen die, wanneer het gebrek aan overeenstemming van ernstige aard is en zich herhaaldelijk voordoet, zelfs tot intrekking van de EG-typegoedkeuring voor onderdelen kunnen leiden.

Genoemde instanties nemen dezelfde maatregelen, wanneer zij door de bevoegde instanties van een andere lidstaat van een dergelijk gebrek aan overeenstemming in kennis worden gesteld.

2.  De bevoegde instanties van de lidstaten stellen elkaar binnen een maand in kennis van de intrekking van een verleende EG-typegoedkeuring voor onderdelen en van de beweegredenen daarvoor.

Artikel 7

Elk besluit tot weigering of intrekking van de goedkeuring voor onderdelen, dan wel verbod op het in de handel brengen of van gebruik, genomen uit hoofde van de bepalingen ter uitvoering van deze richtlijn, moet nauwkeurig met redenen worden omkleed.

Het wordt ter kennis van de belanghebbende gebracht met opgave van de krachtens de geldende wettelijke voorschriften van de lidstaten openstaande rechtsmiddelen en van de termijnen waarbinnen deze rechtsmiddelen kunnen worden aangewend.

Artikel 8

1.  Ten aanzien van trekkers die aan de voorschriften van deze richtlijn voldoen,  mogen de lidstaten:

2.  De lidstaten mogen de nationale typegoedkeuring weigeren voor een type trekker, indien dat type niet aan de voorschriften van deze richtlijn beantwoordt.

Artikel 9

1.  De lidstaten mogen niet de inschrijving weigeren of  de verkoop of het gebruik van trekkers verbieden om redenen die verband houden met de kantelbeveiligingsinrichtingen en de bevestiging daarvan op de trekker, indien deze zijn voorzien van het EG-typegoedkeuringsmerk en indien aan de voorschriften van bijlage VI is voldaan.

De lidstaten kunnen evenwel, met inachtneming van het Verdrag, beperkingen stellen aan het plaatselijke gebruik van de trekkers als bedoeld in artikel 1 indien de veiligheid zulks vereist gezien het specifieke karakter van bepaalde terreinen of bepaalde teelten. De lidstaten stellen de Commissie in kennis van zulke beperkingen voordat zij worden toegepast, onder opgave van de redenen die aan die maatregelen ten grondslag liggen.

2.  Deze richtlijn laat de bevoegdheid van de lidstaten onverlet om, met inachtneming van het Verdrag, de eisen te stellen die zij nodig achten voor de bescherming van werknemers bij het gebruik van de trekker, voor zover zulks geen wijzigingen inhoudt van de kantelbeveiligingsinrichtingen ten opzichte van de bepalingen van de richtlijn.

Artikel 10

1.  In het kader van de EG-goedkeuring moet elke trekker, bedoeld in artikel 1, zijn uitgerust met een kantelbeveiligingsinrichting.

2.  De in lid 1 bedoelde inrichting moet, indien het niet een aan de achterzijde gemonteerde inrichting betreft, voldoen aan de eisen van de bijlagen I en II bij deze richtlijn of van de bijlagen I tot en met IV bij  Richtlijn 2009/57/EG(8) of Richtlijn 2009/75/EG(9) van het Europees Parlement en de Raad.

Artikel 11

De wijzigingen die noodzakelijk zijn om de voorschriften van de bijlagen I tot en met VII aan te passen aan de stand van de techniek, worden vastgesteld overeenkomstig de in artikel 20, lid 3, van Richtlijn 2003/37/EG bedoelde procedure.

Artikel 12

De lidstaten delen de Commissie de tekst van de belangrijkste bepalingen van intern recht mede die zij op het onder deze richtlijn vallende gebied vaststellen.

Artikel 13

Richtlijn 87/402/EEG, zoals gewijzigd bij de in bijlage VIII, deel A, genoemde besluiten, wordt ingetrokken, onverminderd de verplichtingen van de lidstaten met betrekking tot de in bijlage VIII, deel B, genoemde termijnen voor omzetting in nationaal recht en toepassing van de aldaar genoemde richtlijnen.

Verwijzingen naar de ingetrokken richtlijn gelden als verwijzingen naar de onderhavige richtlijn en worden gelezen volgens de concordantietabel in bijlage IX.

Artikel 14

Deze richtlijn treedt in werking op de twintigste dag na de datum van bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Artikel 15

Deze richtlijn is gericht tot de lidstaten.

Gedaan te […]

Voor het Europees Parlement Voor de Raad

De voorzitter De voorzitter

(De tekst van de bijlagen is vanwege technische redenen hier niet weergegeven. Voor deze tekst, zie het voorstel van de Commissie COM(2010)0610).

(1) PB C 84 van 17.3.2011, blz. 54. (2) PB C 102 van 4.4.1996, blz. 2. (3) PB C 84 van 17.3.2011, blz. 54. (4) Standpunt van het Europees Parlement van 11 mei 2011. (5) PB L 220 van 8.8.1987, blz. 1. (6) Zie bijlage VIII, deel A. (7) PB L 171 van 9.7.2003, blz. 1. (8) PB L 261 van 3.10.2009, blz. 1. (9) PB L 261 van 3.10.2009, blz. 40.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 mei 2011 over het voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad betreffende de installatie, plaats, werking en identificatie van de bedieningsorganen van landbouw- en bosbouwtrekkers op wielen (gecodificeerde tekst) (COM(2010)0717 – C7-0404/2010 – 2010/0348(COD))

P7_TA(2011)0212 A7-0090/2011

(Gewone wetgevingsprocedure – codificatie)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2010)0717),

–  gelet op artikel 294, lid 2, en artikel 114 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7-0404/2010),

–  gelet op artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 17 januari 2011(1),

–  gelet op het Interinstitutioneel Akkoord van 20 december 1994 over een versnelde werkmethode voor de officiële codificatie van wetteksten(2),

–  gelet op de artikelen 86 en 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie juridische zaken (A7-0090/2011),

A.  overwegende dat naar de mening van de adviesgroep van de juridische diensten van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie het voorstel in kwestie een eenvoudige codificatie van de bestaande teksten behelst, zonder inhoudelijke wijzigingen,

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 11 mei 2011 met het oog op de aanneming van Richtlijn 2011/.../EU van het Europees Parlement en de Raad betreffende de installatie, plaats, werking en identificatie van de bedieningsorganen van landbouw- en bosbouwtrekkers op wielen (Codificatie)

(Voor de EER relevante tekst)

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 114,

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Na toezending van het ontwerp van wetgevingshandeling aan de nationale parlementen,

Gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité(3),

Handelend volgens de gewone wetgevingsprocedure(4),

Overwegende hetgeen volgt:

(1)  Richtlijn 86/415/EEG van de Raad van 24 juli 1986 betreffende de installatie, plaats, werking en identificatie van de bedieningsorganen van land- en bosbouwtrekkers op wielen(5) is herhaaldelijk en ingrijpend gewijzigd(6). Ter wille van de duidelijkheid en een rationele ordening van de tekst dient tot codificatie van deze richtlijn te worden overgegaan.

(2)  Richtlijn 86/415/EEG is één van de bijzondere richtlijnen van het bij Richtlijn 74/150/EEG van de Raad geregelde EG-typegoedkeuringssysteem, thans geregeld in Richtlijn 2003/37/EG van het Europees Parlement en de Raad van 26 mei 2003 betreffende de typegoedkeuring van landbouw- of bosbouwtrekkers en aanhangwagens, verwisselbare getrokken machines, systemen, onderdelen en technische eenheden daarvan en tot intrekking van Richtlijn 74/150/EEG(7), en stelt de technische voorschriften vast betreffende de installatie, plaats, werking en identificatie van de bedieningsorganen. Deze technische voorschriften beogen de onderlinge aanpassing van de wetgevingen van de lidstaten, teneinde de uitvoering van de bij Richtlijn 2003/37/EG geregelde EG-typegoedkeuringsprocedure ten aanzien van elk type trekker mogelijk te maken. Derhalve zijn de bepalingen van Richtlijn 2003/37/EG betreffende landbouw- of bosbouwtrekkers, aanhangwagens en verwisselbare getrokken machines, alsmede de systemen, onderdelen en technische eenheden daarvan op de onderhavige richtlijn van toepassing.

(3)  Deze richtlijn dient de verplichtingen van de lidstaten met betrekking tot de in bijlage VI, deel B, genoemde termijnen voor omzetting in nationaal recht en toepassing van de aldaar genoemde richtlijnen onverlet te laten,

HEBBEN DE VOLGENDE RICHTLIJN VASTGESTELD:

Artikel 1

1.  Onder trekker (landbouw- of bosbouwtrekker) wordt verstaan ieder motorvoertuig op wielen of rupsbanden met ten minste twee assen, voornamelijk bestemd voor tractiedoeleinden en in het bijzonder ontworpen voor het trekken, duwen, dragen of in beweging brengen van bepaalde werktuigen, machines of aanhangwagens die voor gebruik in de land- of bosbouw zijn bestemd. De trekker kan zijn ingericht voor het vervoer van lading of van meerijders.

2.  Deze richtlijn geldt slechts voor de in lid 1 omschreven trekkers, gemonteerd op luchtbanden, en met een door de constructie bepaalde maximumsnelheid die ligt tussen 6 en 40 km/h.

Artikel 2

De lidstaten mogen niet de EG-goedkeuring of de nationale goedkeuring van een trekker weigeren dan wel de inschrijving weigeren of de verkoop, het in het verkeer brengen of het gebruik van een trekker verbieden om redenen die verband houden met de installatie, plaats, werking en identificatie van bedieningsorganen indien deze voldoen aan de voorschriften van de bijlagen I tot en met IV.

Artikel 3

Deze richtlijn doet geen afbreuk aan de mogelijkheid voor de lidstaten om, met inachtneming van het Verdrag, voorschriften uit te vaardigen die zij nodig achten ter bescherming van de werknemers bij het gebruik van deze trekkers, voor zover dit niet betekent dat aan de trekkers, in vergelijking met de bepalingen van deze richtlijn, wijzigingen worden aangebracht.

Artikel 4

De wijzigingen die noodzakelijk zijn om bijlagen I tot en met V aan te passen aan de technische vooruitgang worden vastgesteld overeenkomstig de procedure van artikel 20, lid 3 van Richtlijn 2003/37/EG.

Artikel 5

De lidstaten delen de Commissie de tekst van de belangrijkste bepalingen van intern recht mede die zij op het onder deze richtlijn vallende gebied vaststellen.

Artikel 6

Richtlijn 86/415/EEG, zoals gewijzigd bij de in bijlage VI, deel A, genoemde richtlijnen, wordt ingetrokken, onverminderd de verplichtingen van de lidstaten met betrekking tot de in bijlage VI, deel B, genoemde termijnen voor omzetting in nationaal recht en toepassing van de aldaar genoemde richtlijnen.

Verwijzingen naar de ingetrokken richtlijn gelden als verwijzingen naar de onderhavige richtlijn en worden gelezen volgens de concordantietabel in bijlage VII.

Artikel 7

Deze richtlijn treedt in werking op de twintigste dag volgend op de datum van bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Artikel 8

Deze richtlijn is gericht tot de lidstaten.

Gedaan te

Voor het Europees Parlement Voor de Raad

De voorzitter De voorzitter

(De tekst van de bijlagen is vanwege technische redenen hier niet weergegeven. Voor deze tekst, zie het voorstel van de Commissie COM(2010)0717).

(1) PB C 107 van 6.4.2011, blz. 74. (2) PB C 102 van 4.4.1996, blz. 2. (3) PB C 107 van 6.4.2011, blz. 74. (4) Standpunt van het Europees Parlement van 11 mei 2011. (5) PB L 240 van 26.8.1986, blz. 1. (6) Zie bijlage VI, deel A. (7) PB L 171 van 9.7.2003, blz. 1.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 mei 2011 over het voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad betreffende de reminrichtingen van landbouw- en bosbouwtrekkers op wielen (gecodificeerde tekst) (COM(2010)0729 – C7-0421/2010 – 2010/0349(COD))

P7_TA(2011)0213 A7-0092/2011

(Gewone wetgevingsprocedure – codificatie)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2010)0729),

–  gelet op artikel 294, lid 2, en artikel 114 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7-0421/2010),

–  gelet op artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 16 februari 2011(1),

–  gelet op het Interinstitutioneel Akkoord van 20 december 1994 over een versnelde werkmethode voor de officiële codificatie van wetteksten(2),

–  gelet op de artikelen 86 en 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie juridische zaken (A7-0092/2011),

A.  overwegende dat naar de mening van de adviesgroep van de juridische diensten van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie het voorstel in kwestie een eenvoudige codificatie van de bestaande teksten behelst, zonder inhoudelijke wijzigingen,

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 11 mei 2011 met het oog op de aanneming van Richtlijn 2011/.../EU van het Europees Parlement en de Raad betreffende de reminrichtingen van landbouw- en bosbouwtrekkers op wielen (Codificatie)

(Voor de EER relevante tekst)

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 114,

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Na toezending van het ontwerp van wetgevingshandeling aan de nationale parlementen,

Gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité(3),

Handelend volgens de gewone wetgevingsprocedure(4),

Overwegende hetgeen volgt:

(1)  Richtlijn 76/432/EEG van de Raad van 6 april 1976 inzake de onderlinge aanpassing van de wetgevingen van de lidstaten betreffende de reminrichtingen van landbouw- en bosbouwtrekkers op wielen(5) is herhaaldelijk en ingrijpend gewijzigd(6). Ter wille van de duidelijkheid en een rationele ordening van de tekst dient tot codificatie van deze richtlijn te worden overgegaan.

(2)  Richtlijn 76/432/EEG is één van de bijzondere richtlijnen van het bij Richtlijn 74/150/EEG van de Raad geregelde EG-typegoedkeuringssysteem, thans geregeld in Richtlijn 2003/37/EG van het Europees Parlement en de Raad van 26 mei 2003 betreffende de typegoedkeuring van landbouw- of bosbouwtrekkers en aanhangwagens, verwisselbare getrokken machines, systemen, onderdelen en technische eenheden daarvan en tot intrekking van Richtlijn 74/150/EEG(7), en stelt de technische voorschriften vast betreffende de reminrichtingen. Deze technische voorschriften beogen de onderlinge aanpassing van de wetgevingen van de lidstaten, teneinde de uitvoering van de bij Richtlijn 2003/37/EG geregelde EG-goedkeuringsprocedure ten aanzien van elk type trekker mogelijk te maken. Derhalve zijn de bepalingen van Richtlijn 2003/37/EG betreffende landbouw- of bosbouwtrekkers, aanhangwagens en verwisselbare getrokken machines, alsmede de systemen, onderdelen en technische eenheden daarvan op de onderhavige richtlijn van toepassing.

(3)  Deze richtlijn dient de verplichtingen van de lidstaten met betrekking tot de in bijlage VI, deel B, genoemde termijnen voor omzetting in nationaal recht en toepassing van de aldaar genoemde richtlijnen onverlet te laten,

HEBBEN DE VOLGENDE RICHTLIJN VASTGESTELD:

Artikel 1

1.  Onder trekker (landbouw- of bosbouwtrekker) wordt verstaan ieder motorvoertuig op wielen of rupsbanden met ten minste twee assen, voornamelijk bestemd voor tractiedoeleinden en in het bijzonder ontworpen voor het trekken, duwen, dragen of in beweging brengen van bepaalde werktuigen, machines of aanhangwagens die voor gebruik in de land- of bosbouw zijn bestemd. De trekker kan zijn ingericht voor het vervoer van een lading en van meerijders.

2.  Deze richtlijn geldt slechts voor de in lid 1 omschreven trekkers, gemonteerd op luchtbanden, met een door de constructie bepaalde maximumsnelheid die ligt tussen 6 en 1 40 km/h.

Artikel 2

1.  Ten aanzien van trekkers die aan de voorschriften van deze richtlijn voldoen, mogen de lidstaten, om redenen in verband met de reminrichtingen:

2.  De lidstaten mogen de nationale typegoedkeuring weigeren voor een type trekker, om redenen die verband houden met de reminrichtingen, indien niet aan de voorschriften van deze richtlijn is voldaan.

Artikel 3

De lidstaten mogen het gebruik van trekkers niet verbieden om redenen die verband houden met de reminrichtingen daarvan, indien die trekkers zijn uitgerust met de in de bijlage I tot en met IV bedoelde inrichtingen en indien die inrichtingen in overeenstemming zijn met de in die bijlagen opgenomen voorschriften.

Artikel 4

De lidstaat die de EG-goedkeuring heeft verleend, treft de nodige maatregelen om in kennis te worden gesteld van elke wijziging van een der in bijlage I, punt 1.1, genoemde onderdelen of kenmerken. De bevoegde autoriteiten van deze lidstaat beoordelen of op het gewijzigde type trekker nieuwe proeven moeten worden verricht en of daarom een nieuw keuringsrapport moet worden opgesteld. Indien uit de proeven blijkt dat niet aan de voorschriften van deze richtlijn is voldaan, wordt de wijziging niet toegestaan.

Artikel 5

De wijzigingen die noodzakelijk zijn om de voorschriften van de bijlagen I tot en met V aan te passen aan de technische vooruitgang worden vastgesteld overeenkomstig de in artikel 20, lid 3, van Richtlijn 2003/37/EG bedoelde procedure.

Artikel 6

De lidstaten delen de Commissie de tekst van de belangrijkste bepalingen van nationaal recht mee die zij op het onder deze richtlijn vallende gebied vaststellen.

Artikel 7

Richtlijn 76/432/EEG, zoals gewijzigd bij de in bijlage VI, deel A, genoemde richtlijnen, wordt ingetrokken, onverminderd de verplichtingen van de lidstaten met betrekking tot de in bijlage VI, deel B, genoemde termijnen voor omzetting in nationaal recht en toepassing van de aldaar genoemde richtlijnen.

Verwijzingen naar de ingetrokken richtlijn gelden als verwijzingen naar de onderhavige richtlijn en worden gelezen volgens de concordantietabel in bijlage VII.

Artikel 8

Deze richtlijn treedt in werking op de twintigste dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Zij is van toepassing met ingang van […].

Artikel 9

Deze richtlijn is gericht tot de lidstaten.

Gedaan te

Voor het Europees Parlement Voor de Raad

De voorzitter De voorzitter

(De tekst van de bijlagen is vanwege technische redenen hier niet weergegeven. Voor deze tekst, zie het voorstel van de Commissie COM(2010)0729).

(1) PB C 107 van 6.4.2011, blz. 75. (2) PB C 102 van 4.4.1996, blz. 2. (3) PB C 107 van 6.4.2011, blz. 75. (4) Standpunt van het Europees Parlement van 11 mei 2011. (5) PB L 122 van 8.5.1976, blz. 1. (6) Zie bijlage VI, deel A. (7) PB L 171 van 9.7.2003, blz. 1.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 mei 2011 over het voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad betreffende de bedieningsruimte, de toegankelijkheid van de cabine alsmede deuren en ramen van landbouw- en bosbouwtrekkers op wielen (gecodificeerde tekst) (COM(2010)0746 – C7-0428/2010 – 2010/0358(COD))

P7_TA(2011)0214 A7-0096/2011

(Gewone wetgevingsprocedure – codificatie)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2010)0746),

–  gelet op artikel 294, lid 2, en artikel 114 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7-0428/2010),

–  gelet op artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 16 februari 2011(1),

–  gelet op het Interinstitutioneel Akkoord van 20 december 1994 over een versnelde werkmethode voor de officiële codificatie van wetteksten(2),

–  gelet op de artikelen 86 en 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie juridische zaken (A7-0096/2011),

A.  overwegende dat naar de mening van de adviesgroep van de juridische diensten van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie het voorstel in kwestie een eenvoudige codificatie van de bestaande teksten behelst, zonder inhoudelijke wijzigingen,

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 11 mei 2011 met het oog op de aanneming van Richtlijn 2011/.../EU van het Europees Parlement en de Raad betreffende de bedieningsruimte, de toegankelijkheid van de cabine alsmede deuren en ramen van landbouw- en bosbouwtrekkers op wielen (Codificatie)

(Voor de EER relevante tekst)

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 114,

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Na toezending van het ontwerp van wetgevingshandeling aan de nationale parlementen,

Gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité(3),

Handelend volgens de gewone wetgevingsprocedure(4),,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)  Richtlijn 80/720/EEG van de Raad van 24 juni 1980 betreffende de onderlinge aanpassing van de wetgevingen der lidstaten inzake de bedieningsruimte, de toegankelijkheid van de cabine alsmede deuren en ramen van landbouw- en bosbouwtrekkers op wielen(5) is herhaaldelijk en ingrijpend gewijzigd(6). Ter wille van de duidelijkheid en een rationele ordening van de tekst dient tot codificatie van deze richtlijn te worden overgegaan.

(2)  Richtlijn 80/720/EEG is één van de bijzondere richtlijnen van het bij Richtlijn 74/150/EEG van de Raad geregelde EG-typegoedkeuringssysteem, thans geregeld in Richtlijn 2003/37/EG van het Europees Parlement en de Raad van 26 mei 2003 betreffende de typegoedkeuring van landbouw- of bosbouwtrekkers en aanhangwagens, verwisselbare getrokken machines, systemen, onderdelen en technische eenheden daarvan en tot intrekking van Richtlijn 74/150/EEG van de Raad(7) en stelt de technische voorschriften vast betreffende het ontwerp en de constructie van landbouw- of bosbouwtrekkers met betrekking tot de bedieningsruimte, de toegankelijkheid van de cabine en de deuren en ramen. Deze technische voorschriften beogen de onderlinge aanpassing van de wetgevingen van de lidstaten, teneinde de uitvoering van de bij Richtlijn 2003/37/EG geregelde EG-goedkeuringsprocedure ten aanzien van elk type trekker mogelijk te maken. Derhalve zijn de bepalingen van Richtlijn 2003/37/EG betreffende landbouw- of bosbouwtrekkers, aanhangwagens en verwisselbare getrokken machines, alsmede de systemen, onderdelen en technische eenheden daarvan op de onderhavige richtlijn van toepassing.

(3)  Deze richtlijn dient de verplichtingen van de lidstaten met betrekking tot de in bijlage III, deel B, genoemde termijnen voor omzetting in nationaal recht en toepassing van de aldaar genoemde richtlijnen onverlet te laten,

HEBBEN DE VOLGENDE RICHTLIJN VASTGESTELD:

Artikel 1

1.  Voor de toepassing van deze richtlijn wordt onder „trekker” verstaan een trekker, zoals gedefinieerd in artikel 2, onder j), van Richtlijn 2003/37/EG.

Voor de toepassing van deze richtlijn gelden de trekkercategorieën die zijn gedefinieerd in bijlage II bij Richtlijn 2003/37/EG.

2.  Deze richtlijn is van toepassing op trekkers van de categorieën T1, T3, en T4, zoals gedefinieerd in bijlage II bij Richtlijn 2003/37/EG.

Deze richtlijn is niet van toepassing op trekkers van de categorie T4.3 wanneer het referentiepunt van de bestuurderzitplaats, zoals gedefinieerd in bijlage II bij Richtlijn 2009/144/EG van het Europees Parlement en de Raad(8), zich meer dan 100 mm van het middenlangsvlak van de trekker bevindt.

Artikel 2

1.  Met betrekking tot trekkers die aan de voorschriften van bijlage I voldoen, mogen de lidstaten de EG-goedkeuring of de nationale goedkeuring niet weigeren, noch de inschrijving weigeren of de verkoop, het in het verkeer brengen of het gebruik verbieden om redenen in verband met:

2.  De lidstaten mogen de nationale goedkeuring van een type trekker weigeren, indien de bedieningsruimte, de toegankelijkheid van de cabine of de deuren en ramen niet aan de voorschriften van de onderhavige richtlijn voldoen.

Artikel 3

De wijzigingen die noodzakelijk zijn om de voorschriften van bijlage I aan te passen aan de vooruitgang van de techniek, worden vastgesteld volgens de in artikel  20, lid 3, van Richtlijn 2003/37/EG bedoelde procedure.

Artikel 4

De lidstaten delen de Commissie de tekst van de belangrijke bepalingen van intern recht mede die zij op het onder deze richtlijn vallende gebied vaststellen.

Artikel 5

Richtlijn 80/720/EEG, zoals gewijzigd bij de in bijlage III, deel A, genoemde richtlijnen, wordt ingetrokken, onverminderd de verplichtingen van de lidstaten met betrekking tot de in bijlage III, deel B, genoemde termijnen voor omzetting in nationaal recht en toepassing van de aldaar genoemde richtlijnen.

Verwijzingen naar de ingetrokken richtlijn gelden als verwijzingen naar de onderhavige richtlijn en worden gelezen volgens de concordantietabel in bijlage IV.

Artikel 6

Deze richtlijn treedt in werking op de twintigste dag volgend op de datum van bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Artikel 7

Deze richtlijn is gericht tot de lidstaten.

Gedaan te

Voor het Europees Parlement Voor de Raad

De voorzitter De voorzitter

(De tekst van de bijlagen is vanwege technische redenen hier niet weergegeven. Voor deze tekst, zie het voorstel van de Commissie COM(2010)0746).

(1) PB C 107 van 6.4.2011, blz.76. (2) PB C 102 van 4.4.1996, blz. 2. (3) PB C 107 van 6.4.2011, blz.76. (4) Standpunt van het Europees Parlement van 11 mei 2011. (5) PB L 194 van 28.7.1980, blz. 1. (6) Zie bijlage III, deel A. (7) PB L 171 van 9.7.2003, blz. 1. (8) PB L 27 van 30.1.2010, blz. 33.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 mei 2011 over het voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad betreffende kantelbeveiligingsinrichtingen aan de achterzijde op land- of bosbouwsmalspoortrekkers (gecodificeerde tekst) (COM(2010)0510 – C7-0290/2010 – 2010/0264(COD))

P7_TA(2011)0215 A7-0101/2011

(Gewone wetgevingsprocedure – codificatie)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2010)0510),

–  gelet op artikel 294, lid 2, en artikel 114 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7-0290/2010),

–  gelet op artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 8 december 2010(1),

–  gelet op het Interinstitutioneel Akkoord van 20 december 1994 over een versnelde werkmethode voor de officiële codificatie van wetteksten(2),

–  gelet op de artikelen 86 en 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie juridische zaken (A7-0101/2011),

A.  overwegende dat naar de mening van de adviesgroep van de juridische diensten van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie het voorstel in kwestie een eenvoudige codificatie van de bestaande teksten behelst, zonder inhoudelijke wijzigingen,

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 11 mei 2011 met het oog op de aanneming van Richtlijn 2011/.../EU van het Europees Parlement en de Raad betreffende kantelbeveiligingsinrichtingen aan de achterzijde op land- of bosbouwsmalspoortrekkers (Codificatie)

(Voor de EER relevante tekst)

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 114,

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Na toezending van het ontwerp van wetgevingshandeling aan de nationale parlementen,

Gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité(3),

Handelend volgens de gewone wetgevingsprocedure(4),

Overwegende hetgeen volgt:

(1)  Richtlijn 86/298/EEG van de Raad van 26 mei 1986 betreffende kantelbeveiligingsinrichtingen aan de achterzijde op land- of bosbouwsmalspoortrekkers(5) is herhaaldelijk en ingrijpend gewijzigd(6). Ter wille van de duidelijkheid en een rationele ordening van de tekst dient tot codificatie van deze richtlijn te worden overgegaan.

(2)  Richtlijn 86/298/EEG is één van de bijzondere richtlijnen van het bij Richtlijn 74/150/EEG geregelde EG-typegoedkeuringssysteem, thans geregeld in Richtlijn 2003/37/EG van het Europees Parlement en de Raad van 26 mei 2003 betreffende de typegoedkeuring van landbouw- of bosbouwtrekkers en aanhangwagens, verwisselbare getrokken machines, systemen, onderdelen en technische eenheden daarvan en tot intrekking van Richtlijn 74/150/EEG van de Raad(7) en stelt de technische voorschriften vast betreffende het ontwerp en de constructie van landbouw- of bosbouwtrekkers met betrekking tot kantelbeveiligingsinrichtingen aan de achterzijde. Deze technische voorschriften beogen de onderlinge aanpassing van de wetgevingen van de lidstaten, teneinde de uitvoering van de bij Richtlijn 2003/37/EG geregelde EG-typegoedkeuringsprocedure ten aanzien van elk type trekker mogelijk te maken. Derhalve zijn de bepalingen van Richtlijn 2003/37/EG betreffende landbouw- of bosbouwtrekkers, aanhangwagens en verwisselbare getrokken machines, alsmede de systemen, onderdelen en technische eenheden daarvan op de onderhavige richtlijn van toepassing.

(3)  Deze richtlijn dient de verplichtingen van de lidstaten met betrekking tot de in bijlage VII, deel B, genoemde termijnen voor omzetting in nationaal recht en toepassing van de aldaar genoemde richtlijnen onverlet te laten.

HEBBEN DE VOLGENDE RICHTLIJN VASTGESTELD:

Artikel 1

Artikel 2

1.  Iedere lidstaat verleent de EG-goedkeuring voor onderdelen voor elk type kantelbeveiliging en de bevestiging daarvan aan de trekker dat voldoet aan de in de bijlagen I en II opgenomen constructie- en keuringsvoorschriften.

2.  De lidstaat die die EG-goedkeuring voor onderdelen heeft verleend, treft de nodige maatregelen om, zo nodig in samenwerking met de bevoegde instanties van de andere lidstaten, voor zover noodzakelijk, te controleren of de fabricage in overeenstemming is met het als onderdeel goedgekeurde type. Deze controle beperkt zich tot steekproeven.

Artikel 3

De lidstaten kennen de fabrikant van een trekker of de fabrikant van een kantelbeveiliging of hun respectieve gemachtigden een EG-goedkeuringsmerk voor onderdelen toe overeenkomstig het in bijlage III weergegeven voorbeeld voor elk type kantelbeveiliging en de bevestiging daarvan aan de trekker, door hen goedgekeurd als onderdeel krachtens artikel 2.

De lidstaten nemen de nodige maatregelen teneinde te voorkomen dat merken worden gebruikt waardoor verwarring kan ontstaan tussen inrichtingen van een krachtens artikel 2 goedgekeurd type en andere inrichtingen.

Artikel 4

Een lidstaat mag het in de handel brengen van kantelbeveiligingsinrichtingen, voorzien van het EG-goedkeuringsmerk voor onderdelen, alsmede de bevestiging ervan op trekkers waarvoor zij bestemd zijn, niet verbieden om redenen die verband houden met de constructie ervan.

Een lidstaat mag echter het in de handel brengen van kantelbeveiligingsinrichtingen, voorzien van het EG-goedkeuringsmerk voor onderdelen, verbieden, wanneer deze systematisch niet in overeenstemming zijn met het als onderdeel goedgekeurde type.

Deze lidstaat brengt de genomen maatregelen onverwijld ter kennis van de andere lidstaten en de Commissie, met opgave van de redenen van zijn beslissing.

Artikel 5

De bevoegde instanties van iedere lidstaat zenden binnen een maand aan de bevoegde instanties van de andere lidstaten een afschrift van de EG-goedkeuringsformulieren voor onderdelen, waarvan een model in bijlage IV is opgenomen, voor elk type kantelbeveiliging dat zij als onderdeel goedkeuren of weigeren goed te keuren.

Artikel 6

1.  Indien de lidstaat die de EG-goedkeuring voor onderdelen heeft verleend, constateert dat verscheidene kantelbeveiligingsinrichtingen en de bevestiging daarvan aan de trekker, voorzien van hetzelfde EG-goedkeuringsmerk voor onderdelen, niet in overeenstemming zijn met het door hem goedgekeurde type, neemt hij de nodige maatregelen om te waarborgen dat de fabricage overeenstemt met het goedgekeurde type.

De bevoegde instanties van deze lidstaat stellen de bevoegde instanties van de andere lidstaten in kennis van de genomen maatregelen die, wanneer het gebrek aan overeenstemming ernstig is en zich herhaaldelijk voordoet, zelfs tot intrekking van de EG-typegoedkeuring voor onderdelen kunnen leiden.

Deze instanties nemen dezelfde maatregelen, wanneer zij door de bevoegde instanties van een andere lidstaat van een dergelijk gebrek aan overeenstemming in kennis worden gesteld.

2.  De bevoegde instanties van de lidstaten stellen elkaar binnen een maand in kennis van de intrekking van een verleende EG-goedkeuring voor onderdelen en van de beweegredenen daarvoor.

Artikel 7

Elke beschikking houdende weigering of intrekking van de EG-goedkeuring voor onderdelen, dan wel verbod op het in de handel brengen of van gebruik, genomen uit hoofde van de bepalingen ter uitvoering van deze richtlijn, moet nauwkeurig worden gemotiveerd.

Deze beschikking wordt ter kennis van de belanghebbende gebracht met opgave van de krachtens de geldende wettelijke voorschriften van de lidstaten openstaande rechtsmiddelen en van de termijnen waarbinnen deze rechtsmiddelen kunnen worden aangewend.

Artikel 8

1.  Ten aanzien van trekkers die aan de voorschriften van deze richtlijn voldoen, mogen de lidstaten:

2.  De lidstaten mogen de nationale typegoedkeuring weigeren voor een type trekker, indien dat type niet aan de voorschriften van deze richtlijn beantwoordt.

Artikel 9

De lidstaten mogen niet de inschrijving weigeren of de verkoop of het gebruik van trekkers verbieden om redenen die verband houden met de kantelbeveiligingsinrichting en de bevestiging daarvan aan de trekker, indien deze het EG-goedkeuringsmerk voor onderdelen dragen en aan de voorschriften van bijlage V is voldaan.

Artikel 10

Deze richtlijn laat de bevoegdheid van de lidstaten onverlet om, met inachtneming van het Verdrag, de eisen te stellen die zij nodig achten voor de bescherming van werknemers bij het gebruik van de trekker, voor zover zulks geen wijzigingen inhoudt van de kantelbeveiligingsinrichtingen ten opzichte van de bepalingen van deze richtlijn.

Artikel 11

1.  In het kader van de EG-goedkeuring moet elke trekker, bedoeld in artikel 1, zijn uitgerust met een kantelbeveiligingsinrichting.

2.  De in lid 1 bedoelde inrichting moet, indien het niet een vóór de zitplaats van de bestuurder gemonteerde inrichting met twee stijlen betreft, voldoen aan de eisen van de bijlagen I en II bij deze richtlijn en van de bijlagen I tot en met IV bij Richtlijn 2009/57/EG(8) of Richtlijn 2009/75/EG(9) van het Europees Parlement en de Raad.

Artikel 12

De wijzigingen die noodzakelijk zijn om bijlagen I tot en met VI aan te passen aan de stand van de techniek, worden vastgesteld overeenkomstig de in artikel 20, lid 3 van Richtlijn 2003/37/EG bedoelde procedure.

Artikel 13

De lidstaten delen de Commissie de tekst van de belangrijkste bepalingen van intern recht mede die zij op het onder deze richtlijn vallende gebied vaststellen.

Artikel 14

Richtlijn 86/298/EEG, zoals gewijzigd bij de in bijlage VII, deel A, genoemde besluiten, wordt ingetrokken, onverminderd de verplichtingen van de lidstaten met betrekking tot de in bijlage VII, deel B, genoemde termijnen voor omzetting in nationaal recht en toepassing van de aldaar genoemde richtlijnen.

Verwijzingen naar de ingetrokken richtlijn gelden als verwijzingen naar de onderhavige richtlijn en worden gelezen volgens de concordantietabel in bijlage VIII.

Artikel 15

Deze richtlijn treedt in werking op de twintigste dag volgend op de datum van bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Artikel 16

Deze richtlijn is gericht tot de lidstaten.

Gedaan te

Voor het Europees Parlement Voor de Raad

De voorzitter De voorzitter

LIJST VAN BIJLAGEN

(De tekst van de bijlagen is vanwege technische redenen hier niet weergegeven. Voor deze tekst, zie het voorstel van de Commissie COM(2010)0510).

(1) PB C 54 van 19.2.2011, blz. 33. (2) PB C 102 van 4.4.1996, blz. 2. (3) PB C 54 van 19.2.2011, blz. 33. (4) Standpunt van het Europees Parlement van 11 mei 2011. (5) PB L 186 van 8.7.1986, blz. 26. (6) Zie bijlage VII, deel A. (7) PB L 171 van 9.7.2003, blz. 1. (8) PB L 261 van 3.10.2009, blz. 1. (9) PB L 261 van 3.10.2009, blz. 40.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 mei 2011 over het gewijzigde voorstel voor een richtlijn van de Raad betreffende de structuur en de tarieven van de accijns op tabaksfabrikaten (gecodificeerde tekst) (COM(2010)0641 – C7-0403/2010 – 2007/0206(CNS))

P7_TA(2011)0216 A7-0100/2011

(Bijzondere wetgevingsprocedure – raadpleging – codificatie)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan de Raad (COM(2007)0587) en het gewijzigde voorstel (COM(2010)0641),

–  gezien zijn standpunt van 19 februari 2008(1),

–  gelet op artikel 113 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het Parlement door de Raad is geraadpleegd (C7-0403/2010),

–  gelet op het Interinstitutioneel Akkoord van 20 december 1994 over een versnelde werkmethode voor de officiële codificatie van wetteksten(2),

–  gelet op de artikelen 86 en 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie juridische zaken (A7-0100/2011),

A.  overwegende dat naar de mening van de adviesgroep van de juridische diensten van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie het voorstel in kwestie een eenvoudige codificatie van de bestaande teksten behelst, zonder inhoudelijke wijzigingen,

1.  hecht zijn goedkeuring aan het gewijzigde voorstel van de Commissie zoals dit is aangepast aan de aanbevelingen van de adviesgroep van de juridische diensten van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie;

2.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie alsmede aan de nationale parlementen.

(1) PB C 184 E van 6.8.2009, blz. 119. (2) PB C 102 van 4.4.1996, blz. 2.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 mei 2011 over het voorstel voor een verordening van de Raad betreffende de denominaties en technische specificaties van voor circulatie bestemde euromuntstukken (gecodificeerde tekst) (COM(2010)0691 – C7-0034/2011 – 2010/0338(NLE))

P7_TA(2011)0217 A7-0102/2011

(Raadpleging – codificatie)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan de Raad (COM(2010)0691),

–  gelet op artikel 128, lid 2, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het Parlement door de Raad is geraadpleegd (C7-0034/2011),

–  gelet op het Interinstitutioneel Akkoord van 20 december 1994 over een versnelde werkmethode voor de officiële codificatie van wetteksten(1),

–  gelet op de artikelen 86 en 55 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie juridische zaken (A7-0102/2011),

A.  overwegende dat naar de mening van de adviesgroep van de juridische diensten van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie het voorstel in kwestie een eenvoudige codificatie van de bestaande teksten behelst, zonder inhoudelijke wijzigingen,

1.  hecht zijn goedkeuring aan het voorstel van de Commissie zoals dit is aangepast aan de aanbevelingen van de adviesgroep van de juridische diensten van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie;

2.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie.

(1) PB C 102 van 4.4.1996, blz. 2.

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 mei 2011 over het standpunt, door de Raad in tweede lezing vastgesteld met het oog op de aanneming van een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende textielvezelbenamingen en de desbetreffende etikettering en merking van de vezelsamenstelling van textielproducten, en houdende intrekking van Richtlijn 73/44/EEG van de Raad en de Richtlijnen 96/73/EG en 2008/121/EG van het Europees Parlement en de Raad (13807/4/2010 – C7-0017/2011 – 2009/0006(COD))

P7_TA(2011)0218 A7-0086/2011

RECTIFICATIES COR02

(Gewone wetgevingsprocedure: tweede lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het standpunt van de Raad in eerste lezing (13807/4/2010 – C7-0017/2011),

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 16 december 2009(1),

–  gezien zijn in eerste lezing geformuleerde standpunt(2) inzake het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2009)0031),

–  gezien de schriftelijke toezegging van de vertegenwoordiger van de Raad van 20 april 2011 om het standpunt van het Europees Parlement goed te keuren, overeenkomstig artikel 294, lid 8, onder a), van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gelet op artikel 294, lid 7, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gelet op artikel 66 van zijn Reglement,

–  gezien de aanbeveling voor de tweede lezing van de Commissie interne markt en consumentenbescherming (A7-0086/2011),

1.  stelt onderstaand standpunt in tweede lezing vast;

2.  keurt de gezamenlijke verklaring van het Europees Parlement en de Raad goed die als bijlage bij de onderhavige resolutie is gevoegd,

3.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en aan de Commissie, alsmede aan de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in tweede lezing vastgesteld op 11 mei 2011 met het oog op de aanneming van Verordening (EU) nr. .../2011 van het Europees Parlement en de Raad betreffende textielvezelbenamingen en de desbetreffende etikettering en merking van de vezelsamenstelling van textielproducten, en houdende intrekking van Richtlijn 73/44/EEG van de Raad en de Richtlijnen 96/73/EG en 2008/121/EG van het Europees Parlement en de Raad

(Aangezien het Parlement en de Raad tot overeenstemming zijn geraakt, komt het standpunt van het Parlement overeen met de definitieve rechtshandeling: Verordening (EU) nr. 1007/2011.)

BIJLAGE

Gezamenlijke verklaring van het Europees Parlement en de Raad

Het Europees Parlement en de Raad zijn zich bewust van het belang van informatieverstrekking aan de consumenten, met name wanneer producten van een oorsprongsaanduiding zijn voorzien, om hen te beschermen tegen frauduleuze, onjuiste of misleidende claims. Het gebruik van nieuwe technologieën zoals elektronische etikettering, waaronder radiofrequentie-identificatie, kan een nuttig instrument zijn voor de verstrekking van dergelijke informatie terwijl gelijke tred wordt gehouden met de technische ontwikkeling. Het Europees Parlement en de Raad verzoeken de Commissie bij de opstelling van het verslag overeenkomstig artikel 24 van de verordening rekening te houden met het effect ervan op eventuele nieuwe etiketteringsvoorschriften, mede met het oog op de verbetering van de traceerbaarheid van textielproducten.

(1) PB C 255 van 22.9.2010, blz. 37. (2) Aangenomen teksten van 18.5.2010, P7_TA(2010)0168.

Amendementen van het Europees Parlement aangenomen op 11 mei 2011 op het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van Verordening (EG) nr. 1215/2009 van de Raad tot vaststelling van uitzonderlijke handelsmaatregelen ten behoeve van de landen en gebieden die deelnemen aan of verbonden zijn met het stabilisatie- en associatieproces van de Europese Unie (COM(2010)0054 – C7-0042/2010 – 2010/0036(COD))(1)

P7_TA(2011)0219 A7-0243/2010

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Door de Commissie voorgestelde tekst   Amendement Amendement 12 Voorstel voor een verordening – wijzigingsbesluit Overweging 7 bis (nieuw) (7 bis)  Teneinde de bepalingen vast te stellen die nodig zijn voor de toepassing van deze verordening, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie handelingen vast te stellen ten aanzien van nadere regels voor de toepassing van het tariefcontingent voor „baby beef”-producten, wijzigingen en technische aanpassingen naar aanleiding van wijzigingen in de codes van de gecombineerde nomenclatuur en de TARIC-onderverdelingen, en de nodige aanpassingen als gevolg van de sluiting van andere overeenkomsten tussen de Gemeenschap en de in deze verordening genoemde landen en gebieden. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden het nodige overleg pleegt, onder meer op deskundigenniveau. De Commissie moet bij de voorbereiding en opstelling van de gedelegeerde handelingen zorgen voor gelijktijdige, snelle en adequate toezending van de desbetreffende documenten aan het Europees Parlement en de Raad. Amendement 13 Voorstel voor een verordening – wijzigingsbesluit Overweging 7 ter (nieuw) (7 ter)  Om eenvormige voorwaarden te garanderen voor de toepassing van deze richtlijn, wat de afgifte betreft van certificaten van echtheid waarin wordt verklaard dat de goederen van oorsprong zijn uit het betrokken land of gebied en aan de omschrijving in deze verordening voldoen, en voor de tijdelijke schorsing van de regeling waarin deze verordening voorziet, of van een deel hiervan, moet aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheid worden verleend. Deze uitvoeringsbevoegdheden moeten worden uitgeoefend overeenkomstig Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 februari 2011 tot vaststelling van de algemene voorschriften en beginselen die van toepassing zijn op de wijze waarop de lidstaten de uitoefening van de uitvoeringsbevoegdheden door de Commissie controleren. De raadplegingsprocedure moet worden gevolgd voor de vaststelling van uitvoeringshandelingen betreffende de afgifte van certificaten van echtheid waarin wordt verklaard dat de goederen van oorsprong zijn uit het betrokken land of gebied en aan de omschrijving in deze verordening voldoen, gelet op het effect van deze maatregelen; en voor de vaststelling van uitvoeringshandelingen betreffende maatregelen voor de schorsing van de regeling waarin deze verordening voorziet, of van een deel hiervan, gedurende drie maanden. 1 PB L 55 van 28.2.2011, blz. 13. Amendement 14 Voorstel voor een verordening – wijzigingsbesluit Artikel 1 – punt 2 bis (nieuw) Verordening (EG) nr. 1215/2009 Artikel 2 – lid 2 – alinea 2 (2 bis)  In artikel 2, lid 2, wordt de tweede alinea vervangen door: „Bij niet-naleving van lid 1 of 2 kan de Commissie de voordelen van deze verordening voor landen en gebieden volledig of gedeeltelijk schorsen via uitvoeringshandelingen. Deze uitvoeringshandelingen worden vastgesteld volgens de in artikel 8, lid 3, bedoelde onderzoeksprocedure.” Amendement 15 Voorstel voor een verordening – wijzigingsbesluit Artikel 1 – punt 3 Verordening (EG) nr. 1215/2009 Artikel 3 – lid 2 – alinea 2 Verzoeken om invoer binnen dit contingent moeten vergezeld gaan van een door de bevoegde instanties van het gebied van uitvoer afgegeven certificaat van echtheid, waarin wordt verklaard dat de goederen van oorsprong zijn uit het betrokken gebied en aan de omschrijving in bijlage II bij deze verordening voldoen. Dit certificaat wordt volgens de procedure bedoeld in artikel 195, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 van de Raad houdende een gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten en specifieke bepalingen voor een aantal landbouwproducten (integrale-GMO-verordening) door de Commissie vastgesteld. Verzoeken om invoer binnen dit contingent moeten vergezeld gaan van een door de bevoegde instanties van het gebied van uitvoer afgegeven certificaat van echtheid, waarin wordt verklaard dat de goederen van oorsprong zijn uit het betrokken gebied en aan de omschrijving in bijlage II bij deze verordening voldoen. Dit certificaat wordt door de Commissie vastgesteld door middel van uitvoeringshandelingen. Deze uitvoeringshandelingen worden vastgesteld volgens de in artikel 8, lid 2, bedoelde raadplegingsprocedure. Amendement 16 Voorstel voor een verordening – wijzigingsbesluit Artikel 1 – punt 4 bis (nieuw) Verordening (EG) nr. 1215/2009 Artikel 3 – lid 4 (4 bis)  Artikel 3, lid 4, wordt vervangen door: „4. Onverminderd de andere bepalingen van deze verordening, en met name artikel 10, kan de Commissie, gezien de bijzondere gevoeligheid van de landbouw- en visserijmarkten, door middel van uitvoeringshandelingen passende maatregelen vaststellen indien de invoer van landbouw- en visserijproducten een ernstige verstoring van de [...] markten van de Unie en de regulerende mechanismen daarvan veroorzaakt.Deze uitvoeringshandelingen worden vastgesteld volgens de in artikel 8, lid 3, bedoelde onderzoeksprocedure.”. Amendement 17 Voorstel voor een verordening – wijzigingsbesluit Artikel 1 – punt 5 Verordening (EG) nr. 1215/2009 Artikel 4 (5)  Artikel 4 komt als volgt te luiden: Schrappen 'Artikel 4 Toepassing van het tariefcontingent voor „baby beef” Nadere regels voor de toepassing van het tariefcontingent voor „baby beef”-producten worden door de Commissie vastgesteld volgens de procedure bedoeld in artikel 195, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 van de Raad houdende een gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten en specifieke bepalingen voor een aantal landbouwproducten (integrale-GMO-verordening).„. Amendement 18 Voorstel voor een verordening – wijzigingsbesluit Artikel 1 – punt 5 bis (nieuw) Verordening (EG) nr. 1215/2009 Artikel 7 (5 bis)  Artikel 7 wordt vervangen door: 'Artikel 7 Overdracht van bevoegdheden De Commissie wordt gemachtigd overeenkomstig artikel 7 bis gedelegeerde handelingen vast te stellen met betrekking tot: a) wijzigingen en technische aanpassingen naar aanleiding van wijzigingen in de codes van de gecombineerde nomenclatuur en de Taric-onderverdelingen; b) de nodige aanpassingen als gevolg van de sluiting van de andere overeenkomsten tussen de Unie en de in artikel 1 genoemde landen en gebieden; c) nadere regels voor de toepassing van het tariefcontingent voor „baby beef”-producten. Indien dit om dwingende redenen van urgentie vereist is, is de in artikel 7 ter bedoelde procedure van toepassing op gedelegeerde handelingen die overeenkomstig dit artikel worden vastgesteld.„ Amendement 19 Voorstel voor een verordening – wijzigingsbesluit Artikel 1 – punt 5 ter (nieuw) Verordening (EG) nr. 1215/2009 Artikel 7 bis (nieuw) (5 ter)  Het volgende artikel wordt ingevoegd: 'Artikel 7 bis Uitoefening van de bevoegdheidsdelegatie 1.  De bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen wordt aan de Commissie verleend onder de in dit artikel neergelegde voorwaarden. 2.  De in artikel 7 bedoelde bevoegdheidsdelegatie aan de Commissie geldt tot 31 december 2015. De Commissie stelt uiterlijk negen maanden voor het verstrijken van deze periode een verslag over de bevoegdheidsdelegatie op. 3.  De in artikel 7 bedoelde bevoegdheidsdelegatie kan te allen tijde door het Europees Parlement of de Raad worden ingetrokken. Het besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de in dat besluit genoemde bevoegdheden. Het besluit wordt van kracht op de dag volgend op de publicatie van dit besluit in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een in dat besluit bepaalde latere datum. Het besluit laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet. 4.   Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling vaststelt, stelt zij het Europees Parlement en de Raad daarvan tegelijk in kennis. 5.  Een gedelegeerde handeling die in overeenstemming met artikel 7 is vastgesteld, treedt pas in werking indien het Europees Parlement of de Raad binnen een termijn van twee maanden na de bekendmaking ervan aan het Europees Parlement en de Raad geen verzet heeft aangetekend of indien het Europees Parlement en de Raad voor het verstrijken van deze termijn de Commissie ervan in kennis hebben gesteld dat zij geen verzet wensen aan te tekenen. Op initiatief van het Europees Parlement of de Raad kan deze termijn met twee maanden worden verlengd.„ Amendement 20 Voorstel voor een verordening – wijzigingsbesluit Artikel 1 – punt 5 quater (nieuw) Verordening (EG) nr. 1215/2009 Artikel 7 ter (nieuw) (5 quater)  Het volgende artikel wordt ingevoegd: 'Artikel 7 ter Spoedprocedure 1.  Een overeenkomstig dit artikel vastgestelde gedelegeerde handeling treedt onverwijld in werking en is van toepassing zolang geen bezwaar wordt gemaakt overeenkomstig lid 2. In de kennisgeving van de gedelegeerde handeling aan het Europees Parlement en de Raad wordt vermeld om welke redenen gebruik wordt gemaakt van de spoedprocedure. 2.  Het Europees Parlement of de Raad kan overeenkomstig de in artikel 7 bis bedoelde procedure bezwaar maken tegen een gedelegeerde handeling. In dat geval trekt de Commissie de handeling onverwijld in na kennisgeving van het besluit tot bezwaarmaking door het Europees Parlement of de Raad.„ Amendement 21 Voorstel voor een verordening – wijzigingsbesluit Artikel 1 – punt 5 quinquies (nieuw) Verordening (EG) nr. 1215/2009 Artikel 8 (5 quinquies)  Artikel 8 komt als volgt te luiden: Artikel 8 Comitéprocedure 1.  De Commissie wordt bijgestaan door het Uitvoeringscomité Westelijke Balkan. Dit comité is een comité in de zin van Verordening (EU) nr. 182/2011. 2.  In de gevallen waarin naar dit lid wordt verwezen, is artikel 4 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing. 3.  In de gevallen waarin naar dit lid wordt verwezen, is artikel 5 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing. Amendement 22 Voorstel voor een verordening – wijzigingsbesluit Artikel 1 – punt 5 sexies (nieuw) Verordening (EG) nr. 1215/2009 Artikel 10 – lid 1 (5 sexies)  Artikel 10, lid 1, wordt als volgt gewijzigd: a) punt a) wordt vervangen door: 'a) het Uitvoeringscomité Westelijke Balkan heeft ingelicht;„ b) de volgende alinea wordt toegevoegd: 'De in de eerste alinea bedoelde maatregelen worden vastgesteld door middel van uitvoeringshandelingen. Deze uitvoeringshandelingen worden vastgesteld volgens de in artikel 8, lid 2, bedoelde raadplegingsprocedure.„

(1) De zaak werd dan terugverwezen naar de commissie overeenkomstig de tweede alinea van artikel 57, lid 2, van het Reglement (A7-0243/2010).

Wetgevingsresolutie van het Europees Parlement van 11 mei 2011 over het voorstel voor een besluit van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van het eerste programma voor het radiospectrumbeleid (COM(2010)0471 – C7-0270/2010 – 2010/0252(COD))

P7_TA(2011)0220 A7-0151/2011

(Gewone wetgevingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–  gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2010)0471),

–  gezien artikel 294, lid 2, en artikel 114 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C7-0270/2010),

–  gelet op artikel 294, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

–  gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 16 februari 2011(1),

–  gelet op artikel 55 van het Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie industrie, onderzoek en energie en de adviezen van de Commissie interne markt en consumentenbescherming en de Commissie cultuur en onderwijs (A7-0151/2011),

1.  stelt onderstaand standpunt in eerste lezing vast;

2.  verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in haar voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.  verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad, de Commissie en de nationale parlementen.

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 11 mei 2011 met het oog op de aanneming van Besluit nr. .../2011/EU van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van het eerste programma voor het radiospectrumbeleid

(Voor de EER relevante tekst)

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU), en met name artikel 114,

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Na toezending van het ontwerp van wetgevingshandeling aan de nationale parlementen,

Gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité(2),

Handelend volgens de gewone wetgevingsprocedure(3),

Overwegende hetgeen volgt:

(1)  Op grond van artikel 8 bis, lid 3, van Richtlijn 2002/21/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 inzake een gemeenschappelijk regelgevingskader voor elektronischecommunicatienetwerken en -diensten (Kaderrichtlijn)(4) kan de Commissie wetgevingsvoorstellen bij het Europees Parlement en de Raad indienen voor de vaststelling van meerjarenprogramma's voor het radiospectrumbeleid waarin de beleidslijnen en doelstellingen voor de strategische planning en harmonisatie van het radiospectrumgebruik worden uiteengezet overeenkomstig de bepalingen van de richtlijnen inzake elektronischecommunicatienetwerken en -diensten. Deze beleidslijnen en doelstellingen dienen betrekking te hebben op de voor het tot stand brengen en het functioneren van de interne markt vereiste beschikbaarheid en efficiënte benutting van het radiospectrum. Door het programma voor het radiospectrumbeleid worden de doelen en kernacties gesteund die zijn uiteengezet in de strategie Europa 2020 en de Digitale Agenda, en het programma is één van de 50 prioritaire maatregelen van het besluit interne markt. Dit besluit doet geen afbreuk aan de bestaande regelgeving van de Unie en met name de Richtlijnen 1999/5/EG van het Europees Parlement en de Raad van 9 maart 1999 betreffende radioapparatuur en telecommunicatie-eindapparatuur en de wederzijdse erkenning van hun conformiteit(5), 2002/19/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 inzake de toegang tot en interconnectie van elektronische-communicatienetwerken en bijbehorende faciliteiten (Toegangsrichtlijn)(6), 2002/20/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 betreffende de machtiging voor elektronische-communicatienetwerken en -diensten (Machtigingsrichtlijn)(7), 2002/21/EG en 2009/140/EG van het Europees Parlement en de Raad(8) tot wijziging van Richtlijn 2002/21/EG, Richtlijn 2002/19/EG en Richtlijn 2002/20/EG en Beschikking nr. 676/2002/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 inzake een regelgevingskader voor het radiospectrumbeleid in de Europese Gemeenschap (Radiospectrumbeschikking)(9). Dit besluit geldt onverminderd de maatregelen die overeenkomstig het Unierecht op nationaal niveau worden genomen ter verwezenlijking van doelstellingen van algemeen belang, in het bijzonder met betrekking tot inhoudsregels en audiovisueel beleid en het recht van de lidstaten om hun radiospectrum in het belang van de openbare orde en veiligheid en voor defensiedoeleinden te organiseren en te gebruiken. [Am 1]

(2)  Het spectrum is een essentiële publieke hulpbron voor vitale sectoren en diensten, zoals mobiele, draadloze breedband- en satellietcommunicatie, televisie- en radio-uitzendingen, vervoer, radioplaatsbepaling en toepassingen zoals alarmen, bediening van op afstand, gehoorapparaten, microfoons en medische apparatuur. Het ondersteunt publieke diensten zoals veiligheids- en beveiligingsdiensten, met inbegrip van civiele bescherming, en wetenschappelijke activiteiten zoals meteorologie, aardobservatie, radioastronomie en ruimteonderzoek. Het doelmatig gebruik van spectrumruimte speelt eveneens een rol in de algemene beschikbaarheid van elektronische communicatie, met name voor burgers en ondernemingen die gevestigd zijn in dunner bevolkte of afgelegen gebieden, zoals het platteland of eilanden. Regelgevende maatregelen op het gebied van het spectrum hebben derhalve economische, culturele, wetenschappelijke, sociale, ecologische en technische effecten en gevolgen voor de veiligheid, de gezondheid en het algemeen belang. [Am 2]

(3)  Er moet een nieuwe economische en maatschappelijke benadering worden ontwikkeld voor spectrumbeheer, -toewijzing en -gebruik, waarbij speciaal aandacht moet worden besteed aan de formulering van regelgeving die garant staat voor meer spectrumefficiëntie en een betere frequentieplanning, en die waarborgen biedt tegen concurrentieverstorend gedrag en antisociale maatregelen met betrekking tot het gebruik van spectrum.[Am 3]

(4)  De strategische planning en harmonisering van het spectrumgebruik op uniaal niveau moet de interne markt voor draadloze elektronischecommunicatiediensten en -uitrusting alsmede de beleidsterreinen van de Unie waarvoor spectrum dient te worden gebruikt, stimuleren en op die manier nieuwe innovatiekansen en werkgelegenheid creëren en tegelijkertijd het economisch herstel en de sociale integratie in de hele Unie bevorderen, zonder daarbij de belangrijke sociale, culturele en economische waarde van spectrum uit het oog te verliezen. De harmonisatie van het spectrumgebruik is eveneens cruciaal om de kwaliteit van elektronischecommunicatiediensten te waarborgen en om schaalvoordelen te realiseren waardoor de kosten van het opzetten van mobiele netwerken en de kosten van mobiele apparatuur voor de consument dalen. Derhalve moet voor de Unie een beleidsprogramma worden ontwikkeld dat alle beleidsterreinen van de interne markt bestrijkt waarbij spectrum wordt gebruikt, zoals elektronische communicatie, onderzoek en ontwikkeling, vervoer, cultuur en energie. De noodzakelijke hervormingen mogen in geen geval door de huidige rechtenhouders worden opgehouden.[Am 4]

(5)  Via dit eerste programma moet de concurrentie worden bevorderd, moet op pan-Europees niveau gelijke mededingingsvoorwaarden worden gecreëerd en de basis worden gelegd voor een daadwerkelijke interne digitale markt. Om het potentieel en de voordelen voor de consument van dit radiospectrumprogramma en van de interne markt volledig te kunnen verwezenlijken, moet het programma worden aangevuld met nieuwe, toekomstgerichte voorstellen, die ruimte scheppen voor de ontwikkeling van de online economie, bijvoorbeeld met betrekking tot gegevensbescherming en tot een Europees vergunningstelsel voor online-inhoud.[Am 5]

(6)  Gezien het enorme potentieel van draadloze diensten voor het bevorderen van een op informatie gebaseerde economie, het ontwikkelen en ondersteunen van sectoren die een beroep doen op informatie- en communicatietechnologie en het wegwerken van de digitale kloof dient het eerste programma in het bijzonder bij te dragen tot de verwezenlijking van de Europa 2020-strategie voor slimme, duurzame en inclusieve groei. Door de explosieve ontwikkeling van met name audiovisuelemediadiensten en online-inhoud wordt de vraag naar snelheid en dekking krachtig opgestuwd. Het is tevens een belangrijke component in het kader van de Digitale Agenda voor Europa(10), die als doel heeft te voorzien in snel breedbandinternet voor de toekomstige op netwerken gebaseerde kenniseconomie en de ambitieuze doelstelling bevat om universele toegang te bieden tot breedbandinternet. Het leveren van de hoogst mogelijke snelheden en capaciteit voor breedband, en daarbij de garantie geven dat tegen 2020 iedereen kan rekenen op een verbindingssnelheid van minstens 30 Mbps en dat tenminste de helft van de Europese huishoudens een breedbandverbinding met een snelheid van minimaal 100 Mbps heeft, is van groot belang om de economische groei en het mondiaal concurrentievermogen te bevorderen en noodzakelijk om de duurzame economische en sociale voordelen van een digitale interne markt te creëren. Het programma moet ook andere sectorale prioriteiten van de Unie, zoals een duurzaam milieu en economische en sociale integratie voor alle EU-burgers, ondersteunen. Gelet op het belang van draadloze toepassingen voor innovatie levert dit programma ook een belangrijke bijdrage tot het beleid van de Unie inzake innovatie. [Am 6]

(7)  Het eerste programma dient de basis te vormen voor een ontwikkeling waarbinnen de Unie het voortouw kan nemen op het gebied van breedbandsnelheden, mobiliteit, dekking en capaciteit. Een dergelijk leiderschap is essentieel voor het bewerkstellingen van een concurrerende digitale interne markt, die als speerpunt dient voor de vrijmaking van de interne markt voor alle Europese burgers.[Am 7]

(8)  In het eerste programma moeten de beginselen en doelstellingen voor de lidstaten en de instellingen van de Unie tot 2015 worden neergelegd en specifieke uitvoeringsmaatregelen worden vastgesteld. Het spectrumbeheer is weliswaar nog steeds grotendeels een nationale bevoegdheid, maar dient in overeenstemming te zijn met het bestaande Unierecht en ruimte te bieden voor acties in het kader van het beleid van de Unie. [Am 8]

(9)  Het programma dient tevens rekening te houden met Beschikking nr. 676/2002/EG en de technische deskundigheid van de Europese Conferentie van PTT-administraties (CEPT) zodat in het kader van door het Parlement en de Raad bekrachtigde spectrumafhankelijk beleid van de Unie technische uitvoeringsmaatregelen ten uitvoer kunnen worden gelegd, waarbij moet worden aangetekend dat voor de uitvoering van het bestaande EU-beleid dergelijke maatregelen steeds kunnen worden genomen wanneer dat noodzakelijk is.

(10)  Om een optimaal en productief gebruik van het spectrum als een openbaar goed te verzekeren kan het nodig zijn dat de Commissie en de lidstaten naast de bestaande traditionele oplossingen zoals veilingen, innoverende machtigingsoplossingen invoeren, zoals het collectief gebruik van spectrum, algemene machtigingen of het delen van infrastructuur. De toepassing van dergelijke beginselen in de Unie kan worden gefaciliteerd door beste praktijken in kaart te brengen, informatie-uitwisseling aan te moedigen en door bepaalde gemeenschappelijke of convergerende voorwaarden voor spectrumgebruik vast te stellen. Algemene machtigingen, het meest toepasselijke en goedkoopste vergunningensysteem, bieden grote voordelen wanneer er geen gevaar bestaat dat interferentie de ontwikkeling van andere diensten in het gedrang brengt en zijn tevens het meest geschikt overeenkomstig artikel 5 van Richtlijn 2002/20/EG. [Am 9]

(11)  Het verhandelen van spectrumrechten in combinatie met flexibele gebruiksvoorwaarden zal de economische groei sterk bevorderen. Derhalve dienen banden waarop het Unirerecht reeds voorziet in een flexibel gebruik overeenkomstig de Richtlijn 2002/21/EG onmiddellijk verhandelbaar te worden gemaakt. Gemeenschappelijke beginselen met betrekking tot het formaat en de inhoud van verhandelbare rechten en gemeenschappelijke maatregelen om te vermijden dat concentraties van spectrum ontstaan die tot een aanmerkelijke marktmacht of een dubieuze onderbenutting van verworven spectrum leiden, zullen de gecoördineerde invoering van die maatregelen door alle lidstaten vergemakkelijken en de verwerving van spectrumrechten elders in de Unie faciliteren. Bovendien lijkt het voor de verwezenlijking van de doelstellingen van de „Digitale Agenda voor Europa” nuttig een deel van de opbrengsten van de veiling van spectrumrechten („digitaal dividend”) te gebruiken voor een snellere uitbreiding van de dekking van breedbandnetwerken.[Am 11]

(12)  Zoals benadrukt in de Digitale Agenda voor Europa is draadloze breedband een belangrijk middel om de concurrentie een nieuwe impuls te geven, gelijke concurrentievoorwaarden voor geheel Europa te creëren en de keuze voor de consument en de toegang op het platteland of andere gebieden waar de invoering van breedband moeilijk ligt of economisch niet levensvatbaar is, te verbeteren. Spectrumbeheer kan de concurrentie evenwel beïnvloeden door de rol en de positie van marktspelers te wijzigen, bijvoorbeeld wanneer bestaande gebruikers onrechtmatige concurrentievoordelen genieten. Beperkte toegang tot het spectrum kan, naarmate geschikt spectrum schaarser wordt, een hindernis vormen voor de opkomst van nieuwe diensten of toepassingen en de innovatie en mededinging in het gedrang brengen. De verwerving van nieuwe gebruiksrechten, onder meer door spectrumhandel of andere transacties tussen gebruikers, en de invoering van nieuwe flexibele criteria voor het gebruik van spectrum kan de bestaande concurrentiesituatie beïnvloeden. Teneinde concurrentieverstoring te vermijden overeenkomstig de beginselen die ten grondslag liggen aan artikel 5, lid 6, van Richtlijn 2002/20/EG en artikel 1, lid 2, van Richtlijn 87/372/EEG van de Raad van 25 juni 1987 inzake de voor een gecoördineerde invoering van openbare paneuropese digitale cellulaire mobiele communicatie te land in de Gemeenschap beschikbaar te stellen frequentiebanden (de „GSM-richtlijn”)(11)moeten de lidstaten derhalve een grondige analyse opmaken van de mededingingseffecten, alvorens over te gaan tot nieuwe spectrumallocaties en ex ante of ex post passende regelgevende maatregelen te nemen, bijvoorbeeld om bestaande rechten te wijzigen, de verwerving van spectrum in bepaalde gevallen te verbieden, voorwaarden op te leggen inzake hamsteren en het efficiënt gebruik van spectrum, zoals de in artikel 9, lid 7, van de Richtlijn 2002/21/EG bedoelde voorwaarden, het toegewezen spectrum per exploitant te beperken en te grote concentraties te vermijden. Lidstaten kunnen eveneens stappen ondernemen om een meer evenredige toewijzing van spectrum onder marktdeelnemers te bewerkstelligen door in bepaalde frequentiebanden of groepen van banden met vergelijkbare kenmerken spectrum voor nieuwkomers te reserveren.[Am 12]

(13)  Een optimaal en efficiënt spectrumgebruik vergt permanente monitoring van de ontwikkelingen en actuele, transparante informatie over het spectrumgebruik in de hele Unie. Op grond van Beschikking 2007/344/EG van 16 mei 2007 van de Commissie inzake de geharmoniseerde beschikbaarheid van informatie over spectrumgebruik in de Gemeenschap(12) zijn de lidstaten verplicht informatie over de gebruiksrechten te publiceren, maar de Unie heeft behoefte aan een gedetailleerde inventaris van het bestaande spectrumgebruik en van de efficiency van dat gebruik, ingevolge een gemeenschappelijke evaluatie- en beoordelingsmethode om de efficiency van het spectrum- en radioapparatuurgebruik te verbeteren, met name tussen 300 MHz en 6 GHz, maar ook tussen 6 GHz en 70 GHz, aangezien deze frequenties als gevolg van de snelle technologische ontwikkelingen steeds belangrijker zullen worden. Deze inventaris moet voldoende gedetailleerd zijn om enerzijds inzicht te verschaffen in inefficiënte technologieën en spectrumgebruik in zowel de particuliere als publieke sector en in onbenut toegewezen spectrum en gemiste kansen om spectrum te delen en anderzijds helpen om de toekomstige behoeften van bedrijven en consumenten in kaart te brengen. Gezien de voortdurende uitbreiding van het aantal toepassingen waarbij van draadloze gegevensoverdracht gebruik wordt gemaakt, dienen de lidstaten het efficiënte gebruik van spectrum voor gebruikersapplicaties te stimuleren.[Am 13]

(14)  Hoewel de zogenaamde „kennistechnologieën” zich in technisch opzicht nog in het ontwikkelingsstadium bevinden, moeten de mogelijkheden ervan nu al nader worden onderzocht en toegepast voor de vergaring van middels geolocatie verkregen gegevens over het spectrumgebruik, die zouden moeten worden opgeslagen in de te ontwikkelen inventaris.[Am 89]

(15)  Geharmoniseerde normen op grond van Richtlijn 1999/5/EG, waarin rekening wordt gehouden met de wettelijke voorwaarden inzake gedeeld spectrumgebruik, zijn van vitaal belang om ervoor te zorgen dat het spectrum efficiënt wordt gebruikt. Europese normen voor niet-radio-elektrische en elektrische apparatuur en netwerken mogen niet tot een verstoring van het spectrumgebruik leiden. De gezamenlijke impact van de toenemende omvang en intensiteit van draadloze apparatuur en toepassingen en de diversiteit van het spectrumgebruik vormen een probleem voor het huidige interferentiebeheer. Deze aspecten moeten opnieuw worden onderzocht en bestudeerd, samen met de kenmerken van ontvangers en meer geavanceerde mechanismen om interferentie te vermijden, teneinde storende interferentie of hinder voor bestaand en toekomstig spectrumgebruik tegen te gaan. Bovendien moeten de lidstaten in voorkomend geval overeenkomstig hun nationale wetgeving compenserende maatregelen kunnen invoeren in verband met de directe kosten van het oplossen van interferentiekwesties en migratiekosten.[Am 14]

(16)  Overeenkomstig de doelstellingen van de ambitieuze „Digitale agenda voor Europa” van de Commissie, leveren draadloze breedbanddiensten een sterke bijdrage tot economisch herstel en groei indien er voldoende spectrum beschikbaar is, de gebruiksrechten snel worden toegewezen en handel wordt toegestaan om in te spelen op marktontwikkelingen. In het kader van de Digitale Agenda wordt ernaar gestreefd alle EU-burgers tegen 2020 toegang te verlenen tot breedband met een snelheid van minstens 30 Mbps. Reeds geharmoniseerd spectrum moet derhalve tegen 2012 worden opengesteld voor terrestrische communicatie om iedereen een vlotte toegang tot draadloze breedband te waarborgen, met name binnen de in de Beschikkingen 2008/477/EG(13), 2008/411/EG(14) en 2009/766/EG(15) van de Commissie aangewezen spectrumbanden. Breedbandtoegang via satelliet kan een snelle en betaalbare oplossing zijn om de terrestrische breedbanddiensten aan te vullen en de dekking in afgelegen regio's van de Unie te waarborgen. [Am 15]

(17)  Volgens diverse convergerende studies neemt het mobiele dataverkeer snel toe en verdubbelt het momenteel elk jaar in omvang. Tegen dit tempo – dat de komende jaren wellicht zal aanhouden – zal het mobiele dataverkeer tussen 2009 en 2014 met een factor 40 zijn toegenomen. Om met deze exponentiële groei te kunnen omgaan, zullen de regelgevers en marktspelers een aantal maatregelen moeten nemen in de zin van een verbetering van de spectrumefficiency over de hele lijn, eventuele verder geharmoniseerde spectrumtoewijzingen voor draadloos breedband, en het naar andere netwerken omleiden van dataverkeer via multimodale apparatuur.[Am 16]

(18)  Er moeten flexibelere regelingen voor het spectrumgebruik worden ingevoerd ter bevordering van innovatie en snelle breedbandverbindingen, die bedrijven in staat stellen hun kosten te beperken en hun concurrentievermogen te versterken en die het mogelijk maken nieuwe interactieve onlinediensten te ontwikkelen, bijvoorbeeld op het gebied van onderwijs, gezondheid en diensten van algemeen belang.[Am 17]

(19)  Een Europese markt met bijna 500 miljoen burgers die de beschikking hebben over een snelle breedbandverbinding zou als speerpunt dienen bij de ontwikkeling van een interne markt, waardoor een wereldwijd unieke kritische massa gebruikers ontstaat, alle regio's nieuwe kansen krijgen, elke gebruiker meerwaarde wordt geboden en de Unie de mogelijkheid krijgt de meest vooraanstaande kenniseconomie ter wereld te worden. Een snelle toepassing van breedband is cruciaal voor de groei van de productiviteit in de Unie en de opkomst van nieuwe en kleine ondernemingen die een leidende rol kunnen spelen in verschillende sectoren, zoals de gezondheidszorg, de productie en de dienstensector.[Am 18]

(20)  Volgens berekeningen van de Internationale Telecommunicatie-Unie (ITU) liggen de toekomstige bandbreedtes van het spectrum voor de ontwikkeling van het International Mobile Telecommunications-2000 (IMT-2000) en het IMT-advanced system (d.w.z. 3G en 4G mobiele communicatie) voor de commerciële mobiele industrie in 2020 in iedere ITU-regio, waaronder Europa, tussen 1 280 en 1 720 MHz. Indien er geen extra spectrum wordt vrijgegeven, bij voorkeur op mondiaal niveau geharmoniseerd, zullen nieuwe diensten en economische groei worden belemmerd als gevolg van de beperkte capaciteit van mobiele netwerken.[Am 19]

(21)  Naast de 880-915 MHz- en de 925-960 MHz-frequentiebanden ( de „900 MHz-band”), die ten behoeve van de concurrentieverhoudingen en overeenkomstig de herziene Richtlijn 2009/114/EG van het Europees Parlement en de Raad(16) tijdig moet worden vrijgemaakt, leent ook de 790-862 MHz band (de „800 MHz-band”) zich bij uitstek voor de dekking van grote gebieden met draadloze breedbanddiensten. Voortbouwend op de harmonisering van de technische voorwaarden op grond van Besluit nr. 2010/267/EU van de Commissie van 6 mei 2010 betreffende de geharmoniseerde technische gebruiksvoorwaarden in de 790-862 MHz-frequentieband voor terrestrische systemen die elektronische-communicatiediensten kunnen verschaffen in de Europese Unie(17) en op de aanbeveling 2009/848/EG van de Commissie van 28 oktober 2009 tot het vrijgeven van het digitale dividend in de Europese Unie vergemakkelijken(18) om de analoge uitzendingen tegen 1 januari 2012 stop te zetten en gelet op de snelle nationale regelgevende ontwikkelingen, moet deze band in principe tegen 2013 beschikbaar worden gesteld voor elektronische communicatie in de Unie. In verband met deze band is een spoedige tenuitvoerlegging noodzakelijk om technische storingen te vermijden, vooral in de regio's die gelegen zijn aan de grenzen tussen lidstaten. Gelet op de geschiktheid van de 800 MHz-band voor de dekking van grote gebieden, kunnen aan de rechten dekkingsverplichtingen worden gekoppeld waaraan moet worden voldaan conform de beginselen inzake technologie- en dienstenneutraliteit. Er moet extra spectrum voor draadloze breedbanddiensten in de 1 452-1 492 MHz-band (de „1,5 GHz-band”) en de 2 300-2 400 MHz-band (de „2,3 GHz-band”) worden vrijgemaakt om aan de toenemende vraag naar mobiel verkeer te kunnen voldoen, terwijl dit tevens moet zorgen voor gelijke concurrentievoorwaarden tussen de verschillende technologische oplossingen en voor ondersteuning van het verschijnen van pan-Europese exploitanten binnen de Unie. Verdere toewijzingen van spectrum voor mobiele diensten, zoals de 694-790 MHz-band (de „700 MHz-band”), dienen te worden geëvalueerd onder inachtneming van de toekomstige capaciteitsvereisten voor draadloze breedbanddiensten en terrestrische tv.[Am 20]

(22)  Een verruiming van de mogelijkheden voor mobiele breedband is van cruciaal belang om de culturele sector nieuwe distributieplatforms te verstrekken, waarmee de weg wordt vrijgemaakt voor een succesvolle toekomstige ontwikkeling van deze sector. Het is essentieel dat terrestrische tv-diensten en andere actoren de mogelijkheid hebben bestaande diensten te behouden wanneer een extra deel van het spectrum beschikbaar wordt gesteld voor draadloze diensten. Migratiekosten die voortvloeien uit het vrijmaken van extra spectrum, kunnen worden gedekt door middel van licentievergoedingen, zodat exploitanten dezelfde mogelijkheden als nu hebben in andere delen van het spectrum.[Am 21]

(23)  Het aantal draadloze toegangssystemen, waaronder lokale radiotoegangsnetwerken, wordt te groot voor de huidige vergunningsvrije toewijzingen op 2,4 GHz en 5 GHz. Teneinde te kunnen voldoen aan de nieuwste generatie draadloze technologieën, zijn er bredere banden nodig waarin snelheden van meer dan 1 Gbps mogelijk zijn. Bovendien moet de vraag in hoeverre er in de praktijk meer vergunningsvrij spectrum voor draadloze toegangssystemen, met inbegrip van Radio Local Area Networks als bedoeld in Beschikking 2005/513/EG van de Commissie(19)kan worden toegewezen, worden beoordeeld in het licht van de inventarisatie van de bestaande toepassingen van en nieuwe behoeften aan spectrum, en al naargelang het gebruik dat voor andere functies van het spectrum wordt gemaakt.[Am 22 en 25]

(24)  Hoewel omroepdiensten een belangrijk platform voor de distributie van content blijven – aangezien zij nog steeds het meest economische platform zijn voor massadistributie – bieden breedband en zowel vaste als mobiele en andere nieuwe diensten de culturele sector nieuwe mogelijkheden om zijn assortiment van distributieplatforms te diversifiëren, om diensten op aanvraag te leveren en het economisch potentieel dat wordt geboden door de forse toename van het dataverkeer aan te boren.[Am 23]

(25)  Net als in het geval van de „GSM”-standaard, die in heel de wereld met succes is toegepast dankzij een snelle en doortastende pan-Europese harmonisatie, dient de Unie zich te richten op het vaststellen van de wereldagenda voor toekomstige nieuwe toewijzingen van spectrum, in het bijzonder voor het meest efficiënte deel van het spectrum. Het maken van afspraken zal tijdens de Wereldradiocommunicatieconferentie (WRC) 2016 centraal staan teneinde een mondiale harmonisatie en coördinatie met de naburige derde landen te kunnen garanderen.[Am 24]

(26)  Aangezien een gezamenlijke aanpak en schaalvoordelen cruciaal zijn voor de ontwikkeling van breedbandcommunicatie in de hele Unie en het voorkomen van concurrentieverstoring en marktfragmentatie tussen de lidstaten, moeten in onderling overleg tussen de lidstaten en de Commissie bepaalde machtigings- en procedurevoorwaarden worden vastgesteld. Die voorwaarden moeten er in de eerste plaats op gericht zijn nieuwkomers via veilingen of andere mededingingsprocedures toegang te bieden tot lagere banden. Die voorwaarden kunnenonder meer ook betrekking hebben op de verplichte dekking, de omvang van spectrumblokken, de termijn voor de toekenning van rechten, de toegang voor mobiele exploitanten met virtueel netwerk (MVNO's) en de looptijd van gebruiksrechten. Gelet op het belang van de spectrumhandel voor een efficiënter gebruik van het spectrum, voor het faciliteren van nieuwe pan-Europese diensten en de ontwikkeling van de interne markt voor draadloze uitrusting en diensten, moeten die voorwaarden van toepassing zijn op voor draadloze communicatie toegewezen banden waarvoor de rechten kunnen worden overgedragen of geleased. [Am 26]

(27)  Ook kan extra spectrum nodig zijn voor andere sectoren zoals vervoer (voor veiligheids-, informatie- en beheerssystemen), onderzoek en ontwikkeling (O&O), cultuur, e-gezondheid, e-inclusie en civiele bescherming en rampenbestrijding, in de laatste gevallen gezien het toegenomen gebruik van video- en datatransmissiesystemen met het oog op een snelle en efficiëntere dienstverlening. Sterkere synergieën en het leggen van directe verbanden tussen het spectrumbeleid en O&O-activiteiten en studies over de radiocompatibiliteit tussen verschillende spectrumgebruikers zullen bijdragen tot innovatie. De relevante onderzoeksorganisaties zullen ondersteuning bieden bij de ontwikkeling van de technische aspecten van de spectrumregulering, met name door testfaciliteiten aan te bieden om de voor de uniale wetgeving relevante interferentiemodellen te toetsen. De resultaten van onderzoek in het kader van het zevende kaderprogramma voor activiteiten inzake onderzoek, technologische ontwikkeling en demonstratie(20) vergen bovendien een onderzoek van de spectrumbehoeften van projecten met een groot economisch of investeringspotentieel, in het bijzonder voor kleine en middelgrote ondernemingen (kmo's), bv. cognitieve radio of e-gezondheid. Voorts moet een passende bescherming tegen schadelijke interferenties worden gewaarborgd ter ondersteuning van O&O en wetenschappelijke activiteiten. [Am 27]

(28)  In de Europa 2020-strategie zijn milieudoelstellingen opgenomen voor een duurzame, zuinige en concurrerende economie, bijvoorbeeld door een 20% doelmatiger gebruik van hulpbronnen. In de Digitale Agenda voor Europa wordt gewezen op de cruciale rol die de informatie- en communicatietechnologiesector (ICT) daarbij speelt. De voorgestelde acties omvatten de versnelde invoering van een intelligent energiebeheersysteem in de hele Unie (intelligente netwerken en slimme meters) met communicatiemogelijkheden om het energieverbruik te drukken, en de ontwikkeling van intelligente vervoerssystemen (ITS) en intelligent verkeersbeheer om de uitstoot van koolstofdioxide door vervoer terug te dringen. Een efficiënt gebruik van spectrumtechnologieën kan ook helpen om het energieverbruik van radioapparatuur terug te dringen en de milieueffecten in landelijke en afgelegen gebieden te beperken.

(29)  De bescherming van de volksgezondheid tegen elektromagnetische velden is essentieel voor het welzijn van de bevolking en voor een samenhangend spectrumvergunningsbeleid in de Unie. Hoewel de bescherming van de volksgezondheid tegen elektromagnetische velden reeds is opgenomen in Aanbeveling 1999/519/EG van de Raad van 12 juli 1999 betreffende de beperking van de blootstelling van de bevolking aan elektromagnetische velden (0 Hz tot 300 GHz)(21) is het van vitaal belang om meer inzicht te krijgen in de reacties van levende organismen op elektromagnetische velden en permanent toe te zien op de ioniserende en niet-ioniserende effecten van spectrumgebruik op de gezondheid, met inbegrip van de reële gecombineerde effecten van spectrumgebruik met verschillende frequenties en door een toenemend aantal types apparatuur. Bij het realiseren van adequate openbare veiligheid zorgen de lidstaten ervoor dat de beschermende maatregelen technologie- en dienstenneutraal zijn.[Am 28]

(30)  De verwezenlijking van primaire doelstellingen van algemeen belang, zoals de bescherming van mensenlevens, vergt gecoördineerde technische oplossing om de veiligheids- en hulpdiensten in de lidstaten te doen samenwerken. In een gecoördineerd pan-Europees radiospectrumblok moet voldoende spectrum worden vrijgemaakt voor het vrije verkeer van veiligheidsdiensten en -instrumenten alsmede voor innoverende pan-Europese of interoperabele veiligheids- en noodoplossingen. Studies hebben reeds aangetoond dat er de volgende 5 tot 10 jaar in de hele Unie behoefte is aan extra geharmoniseerd spectrum beneden 1 GHz voor mobiele breedbanddiensten voor civiele bescherming en rampenbestrijding. Extra geharmoniseerde toewijzing van spectrum voor civiele bescherming en rampenbestrijding beneden 1 GHz dient ook een toetsing te omvatten van het potentieel om ander spectrum voor civiele bescherming en rampenbestrijding vrij te maken of te delen.[Am 29]

(31)  De regulering van het spectrum heeft een belangrijke grensoverschrijdende of internationale dimensie vanwege de propagatiekenmerken, de internationale dimensie van de van radiodiensten afhankelijke markten en de noodzaak om schadelijke interferenties tussen landen te voorkomen. Op grond van de verwijzingen naar internationale overeenkomsten in de Richtlijnen 2002/21/EG en 2002/20/EG, als gewijzigd door Richtlijn 2009/140/EG, mogen de lidstaten bovendien geen internationale verplichtingen aangaan die strijdig zijn met hun EU-verplichtingen of die de naleving daarvan in de weg staan. Overeenkomstig de rechtspraak van het Hof van Justitie dienen de lidstaten het nodige te doen om binnen de voor de coördinatie van het spectrum bevoegde internationale organisaties een passende vertegenwoordiging van de Unie mogelijk te maken voor aangelegenheden die tot haar bevoegdheden behoren. De Unie dient bovendien een sturende politieke rol te spelen bij de voorbereiding van onderhandelingen waarbij het EU-beleid of de EU-bevoegdheden ter discussie staan en ervoor te zorgen dat de Unie met één stem spreekt bij multilaterale onderhandelingen ten einde mondiale synergieën en schaalvoordelen bij het spectrumgebruik te creëren, onder meer binnen de Internationale Telecommunicatie-Unie, waarvan de verantwoordelijkheden vergelijkbaar zijn met de op grond van het EU-recht aan de Unie toegewezen bevoegdheden inzake spectrum. [Am 30]

(32)  Vertrekkend vanuit de huidige praktijk en voortbouwend op de in de conclusies van de Raad van 3 februari 1992 inzake de procedures voor de Wereldadministratieve Radioconferentie van 1992 neergelegde beginselen, en voor zover de WRC en andere multilaterale onderhandelingen betrekking hebben op beginselen en beleidsterreinen met een belangrijke EU-dimensie, moet de Unie nieuwe procedures kunnen vaststellen om haar belangen bij multilaterale onderhandelingen te verdedigen en er op lange termijn blijven naar streven om naast de lidstaten lid te worden van de Internationale Telecommunicatie-Unie; hiertoe kan de Commissie, rekening houdend met het advies van de Beleidsgroep radiospectrum (RSPG), overeenkomstig Richtlijn 2002/21/EG tevens gemeenschappelijke beleidsdoelstellingen voorstellen aan het Europees Parlement en de Raad.

(33)  Om de toenemende druk op de voor satellietnavigatie en -communicatie gereserveerde frequentieband te voorkomen, moet die bandbreedte in de nieuwe planning van het spectrumgebruik worden gewaarborgd. De WRC 2012 omvat specifieke thema's die relevant zijn voor de Unie, zoals het digitale dividend, wetenschappelijke en meteorologische diensten, duurzame ontwikkeling en klimaatverandering, satellietcommunicatie en het gebruik van het spectrum voor Galileo (opgericht bij Verordening (EG) nr. 876/2002 van de Raad van 21 mei 2002 tot oprichting van de gemeenschappelijke onderneming Galileo(22) en Verordening (EG) nr. 1321/2004 van de Raad van 12 juli 2004 inzake de beheersstructuren van de Europese programma's voor radionavigatie per satelliet(23)), alsook het Europees programma voor aardobservatie(24) voor een beter gebruik van aardobservatiegegevens. [Am 31]

(34)  De lidstaten dienen hun bilaterale onderhandelingen met omringende derde landen, onder meer met kandidaat-lidstaten en mogelijke kandidaat-lidstaten, met het oog op de naleving van hun EU-verplichtingen inzake frequentiecoördinatie voort te zetten en te proberen overeenkomsten te sluiten, welke een positief precedent kunnen scheppen voor andere lidstaten. De Unie moet de lidstaten technische en politieke ondersteuning geven bij hun bilaterale en multilaterale onderhandelingen met derde landen, met name buurlanden ▌, onder meer kandidaat-lidstaten en mogelijke kandidaat-lidstaten. Op die manier worden zij geholpen om schadelijke interferenties te vermijden en de spectrumefficiëntie en de convergentie van het spectrumgebruik tot buiten de grenzen van de Unie te verbeteren. Er moet dringend worden ingegrepen in de 800 MHz en de 3,4-3,8 GHz-banden met het oog op de overgang naar cellulaire breedband en de voor de modernisering van de luchtverkeersleiding noodzakelijke harmonisering van het spectrum. [Am 32]

(35)  Om de doelstellingen van dit programma te realiseren is het belangrijk dat een passend institutioneel kader wordt ontwikkeld voor de coördinatie van het beheer en de regulering van het spectrum op uniale niveau, terdege rekening houdend met de bevoegdheden en de deskundigheid van de nationale overheden. Dit kader kan in de context van de interne markt ook ondersteuning worden geboden voor spectrumcoördinatie tussen de lidstaten. Samenwerking en coördinatie zijn tevens essentieel voor de normalisatie- en onderzoeksinstanties en de CEPT.

(36)  De Commissie dient jaarlijks verslag uit te brengen aan het Europees Parlement en de Raad over de resultaten die in het kader van deze beschikking zijn bereikt, alsmede over de voor de toekomst geplande acties. [Am 33]

(37)  Bij de opstelling van dit voorstel heeft de Commissie zoveel mogelijk rekening gehouden met het advies van het RSPG,

(38)  Dit besluit geldt onverminderd de bescherming die marktdeelnemers wordt geboden op grond van Richtlijn 2009/140/EG. [Am 34]

HEBBEN HET VOLGENDE BESLUIT VASTGESTELD:

Artikel 1

Doelen werkingssfeer

1.  Bij dit besluit wordt een meerjarig programma voor het radiospectrumbeleid vastgesteld teneinde het radiospectrumgebruik strategisch te plannen en te harmoniseren om de werking van de interne markt te waarborgen.

2.  Dit besluit bestrijkt alle beleidsterreinen van de interne markt waarbij spectrum wordt gebruikt, zoals elektronische communicatie, onderzoek en ontwikkeling, vervoer, energie en audiovisuele media.

3.  Dit besluit is in overeenstemming met de bestaande wetgeving van de Unie, met name de Richtlijnen 2002/19/EG, 2002/20/EG, 2002/21/EG en 1999/5/EG, alsmede Beschikking nr. 676/2002/EG, en ook met de maatregelen die op nationaal niveau worden genomen overeenkomstig het Unierecht en specifieke internationale overeenkomsten, met inachtneming van de ITU-radioreglementen.

4.  Dit besluit geldt onverminderd de maatregelen die volledig overeenkomstig het Unierecht op nationaal niveau worden genomen ter verwezenlijking van doelstellingen van algemeen belang, in het bijzonder deze met betrekking tot inhoudsregels en audiovisueel beleid.[Am 35]

Artikel 2

Algemene regelgevende voorwaarden

1.  De lidstaten werken onderling en met de Commissie op een transparante manier samen om de consequente toepassing van de volgende algemene regelgevende beginselen in de hele Unie te waarborgen:

2.  Voor elektronische communicatie gelden de volgende specifieke beginselen, overeenkomstig de artikelen 8 bis, 9 en 9 ter van Richtlijn 2002/21/EG en overeenkomstig Beschikking nr. 676/2002/EG:

Artikel 3

Beleidsdoelstellingen

Artikel 4

Grotere efficiency en flexibiliteit

1.  De lidstaten nemen tegen 1 januari 2013 passende machtigings- en toewijzingsmaatregelen die met elkaar vergelijkbaar zijn en geschikt voor de ontwikkeling van breedbanddiensten overeenkomstig Richtlijn 2002/20/EG, bijvoorbeeld door de betrokken exploitanten, in de mate van het mogelijke en gelet op de raadplegingen overeenkomstig artikel 12, directe of indirecte toegang te verschaffen tot aaneengesloten spectrumblokken van minstens 10 MHz, zodat de hoogst mogelijke capaciteit en breedbandsnelheden evenals doeltreffende mededinging kunnen worden bereikt.[Am 49]

2.  De lidstaten moedigen, in samenwerking met de Commissie, collectief, gedeeld en vergunningsvrij gebruik van spectrum aan. Zij stimuleren voorts de ontwikkeling van de huidige gangbare en nieuwe technologieën zoals geolocatiedatabanken en cognitieve radio, zodat deze zich bijvoorbeeld in „witte ruimtes” kunnen ontwikkelen nadat er een behoorlijke effectbeoordeling is uitgevoerd. Deze effectbeoordeling wordt verricht binnen een termijn van twaalf maanden na de inwerkingtreding van dit besluit. [Am 90]

3.  De lidstaten en de Commissie werken, zo nodig overeenkomstig de door de Commissie aan de betrokken normalisatie-instanties verleende normalisatiemandaten, samen bij de ontwikkeling en harmonisatie van normen voor radioapparatuur en telecommunicatieterminals alsmede voor elektrische en elektronische apparatuur en netwerken. Er dient ook speciale aandacht te worden besteed aan normen voor apparatuur die door mensen met een handicap moet worden gebruikt, zonder hen echter het recht op het gebruik van niet-genormaliseerde apparatuur te ontzeggen, indien zij daaraan de voorkeur geven. In dit kader is de doelmatige coördinatie van harmonisatie en normering van spectrum bijzonder belangrijk om gebruikers in staat te stellen tot onbeperkt gebruik van radiofrequentie-afhankelijke instrumenten in de hele interne markt.[Am 51]

4.  De lidstaten voeren het O&O met betrekking tot nieuwe, zoals cognitieve, technologieën, op, aangezien de ontwikkeling daarvan in de toekomst toegevoegde waarde kan vertegenwoordigen voor wat betreft de doelmatigheid waarmee het spectrum wordt gebruikt. [Am 52]

5.  De lidstaten zorgen ervoor dat de selectievoorwaarden en -procedures de concurrentie en gelijke concurrentievoorwaarden op pan-Europees niveau, investeringen en een efficiënt gebruik van het spectrum als een openbaar goed, alsook het samengaan van nieuwe en bestaande diensten en instrumenten bevorderen. Voorts bevorderen de lidstaten de voortzetting van het doelmatig gebruik van spectrum voor netwerken en gebruikerstoepassingen.[Am 53]

6.  Om potentiële versnippering van de interne markt door uiteenlopende selectievoorwaarden en -procedures voor geharmoniseerde spectrumbanden die aan elektronischecommunicatiediensten zijn toegewezen en die op grond van artikel 9 ter van Richtlijn 2002/21/EG verhandelbaar zijn gemaakt, te voorkomen, zal de Commissie in overleg met de lidstaten en overeenkomstig het subsidiariteitsbeginsel beste praktijken in kaart brengen, informatie-uitwisseling voor dergelijke banden bevorderen en richtsnoeren ontwikkelen betreffende de machtigingsvoorwaarden en -procedures voor dergelijke banden, bijvoorbeeld inzake het delen van infrastructuur en dekkingsvoorwaarden, ter waarborging van gelijke concurrentiewoorwaarden op pan-Europees niveau, op basis van het beginsel van technologie- en dienstenneutraliteit. [Am 54]

7.  Om een reëel gebruik van spectrumrechten te waarborgen en te vermijden dat spectrum wordt gehamsterd, nemen lidstaten desgevallend passende maatregelen, waaronder boetes, het gebruik van stimuleringspremies en de intrekking van rechten. [Am 55]

8.  De maatregelen die de lidstaten moeten aannemen ingevolge lid 1 worden genomen bovenop de vrijmaking van de 900 MHZ-band in de nabije toekomst, overeenkomstig de gewijzigde „GSM-richtlijn” en ter bevordering van de mededinging. Deze maatregelen worden vrij van discriminatie uitgevoerd en mogen de mededinging niet ontwrichten ten gunste van exploitanten die reeds dominant op de markt zijn. [Am 56]

Artikel 5

Concurrentie

1.  De lidstaten handhaven en bevorderen reële concurrentie en vermijden concurrentieverstoring op de interne markt en op specifieke nationale markten.[Am 57]

2.  Teneinde de verplichtingen op grond van lid 1 volledig na te komen en er met name voor te zorgen dat de mededinging niet wordt verstoord door de toewijzing, concentratie, overdracht of wijziging van rechten voor het gebruik van radiofrequenties, onderzoeken lidstaten, voorafgaande aan de voorgenomen toewijzing van spectrumruimte of de voorgenomen toewijzing van spectrumruimte, rekening houdend met bestaande spectrumrechten van de desbetreffende marktdeelnemers, de mededinging op de betrokken mobiele markten waarschijnlijk zal beperken of verstoren. Indien de toewijzing van spectrum de mededinging waarschijnlijk zal ontwrichten of beperken, nemen de lidstaten de meest adequate maatregelen om daadwerkelijke mededinging te bevorderen en treffen, onverminderd de toepassing van de concurrentieregelgeving, ten minste één van de volgende maatregelen: [Am 58]

3.  Indien de lidstaten een van de in lid 2 bedoelde maatregelen wensen te nemen, doen zij dit door het opleggen van voorwaarden overeenkomstig de procedures voor het opleggen of veranderen van dergelijke voorwaarden inzake rechten voor spectrumgebruik, zoals opgenomen in Richtlijn 2002/20/EG.[Am 63]

4.  De lidstaten zorgen ervoor dat bij de machtigings- en selectieprocedures geen vertragingen optreden, dat deze niet-discriminerend zijn en dat de reële concurrentie wordt bevorderd door ten behoeve van de burgers van de Unie en consumenten mogelijke gevolgen met nadelen voor de concurrentie te voorkomen.[Am 64]

Artikel 6

Spectrum voor draadloze breedbandcommunicatie

1.  Onverminderd de beginselen inzake technologie- en dienstenneutraliteit dienen de lidstaten in samenwerking met de Commissie de nodige maatregelen te nemen om te verzekeren dat in de Unie voldoende geharmoniseerd spectrum wordt toegewezen voor de beoogde capaciteit en dekking, opdat de Unie de snelste breedbandverbindingen ter wereld heeft teneinde ervoor te zorgen dat draadloze toepassingen en Europees leiderschap op het gebied van nieuwe diensten daadwerkelijk bijdragen tot economische groei en de doelstelling te realiseren om alle burgers tegen 2020 toegang te verschaffen tot breedband met snelheden van niet minder dan 30 Mbps. [Am 65]

2.  De lidstaten stellen uiterlijk op 1 januari 2012 de bij Beschikkingen 2008/477/EG (2,5-2,69 GHz), 2008/411/EG (3,4-3,8 GHz) en 2009/766/EG (900/1 800 MHz) toegewezen banden beschikbaar ter bevordering van de ruimere beschikbaarheid van draadloze breedbanddiensten ten behoeve van burgers van de Unie en consumenten, onverminderd de bestaande en toekomstige inzet van andere diensten die gelijke toegang hebben tot dit spectrum conform de voorwaarden zoals vastgesteld in genoemde beschikkingen van de Commissie.[Am 66]

3.  De lidstaten bevorderen de gaande opwaardering van hun netwerken door aanbieders van elektronische communicatie naar de meest recente en meest doelmatige technologie, zodat ze hier later de vruchten van kunnen plukken. [Am 67]

4.  De lidstaten stellen de 800 MHz-band tegen 1 januari 2013 ter beschikking voor elektronischecommunicatiediensten overeenkomstig de bij Beschikking nr. 676/2002/EG vastgestelde geharmoniseerde technische voorwaarden. In uitzonderlijke en om technische en historische redenen verdedigbare gevallen, kan de Commissie specifieke afwijkingen tot eind 2015 toestaan naar aanleiding van een terdege gemotiveerde aanvraag van de betrokken lidstaat. Indien problemen in verband met de grensoverschrijdende coördinatie van frequenties met één of meer derde landen de beschikbaarheid van bandruimte onmogelijk blijven maken, kan de Commissie bij wijze van uitzondering op jaarbasis uitzonderingsregelingen toestaan tot bedoelde belemmeringen zijn weggenomen. Overeenkomstig artikel 9 van Richtlijn 2002/21/EG bekijken de lidstaten in samenwerking met de Commissie geregeld het gebruik van het spectrum beneden 1 GHz en onderzoeken zij of extra spectrum kan worden vrijgemaakt en beschikbaar gesteld ▌. [Am 68]

5.  De Commissie wordt verzocht om, in samenwerking met de lidstaten, op de juiste niveaus actie te ondernemen teneinde een verdere harmonisatie en een efficiënter gebruik van de 1,5 GHz-band en de 2,3 GHz-band voor draadloze breedbanddiensten te realiseren.

De Commissie monitort de capaciteitseisen voor draadloze breedbanddiensten voortdurend en beoordeelt in samenwerking met de lidstaten uiterlijk op 1 januari 2015 of er stappen ondernomen moeten worden om extra spectrumbanden, zoals de 700 MHz-band te harmoniseren. Bij deze beoordeling wordt rekening gehouden met de ontwikkeling van spectrumtechnieken, marktervaringen met nieuwe diensten, de eventuele toekomstige behoeften van radio- en televisieomroep en het ontbreken van spectrum op andere banden die geschikt zijn voor draadloze breedbanddekking.

De lidstaten kunnen er zo nodig voor zorgen dat de directe kosten die gepaard gaan met migratie of nieuwe toewijzing van spectrum op gepaste wijze worden gecompenseerd overeenkomstig de nationale wetgeving.[Am 69]

6.  De Commissie zorgt er, in samenwerking met de lidstaten, voor dat het aanbieden van toegang tot breedbanddiensten op de 800 MHz-band in dunbevolkte regio's wordt aangemoedigd, bij voorbeeld via dekkingsverplichtingen die zijn bereikt overeenkomstig de beginselen van technologie- en dienstenneutraliteit.

De lidstaten onderzoeken, in samenwerking met de Commissie, manieren en nemen in voorkomend geval technische en regelgevende maatregelen om ervoor te zorgen dat het vrijmaken van de 800 MHz-band geen nadelige gevolgen heeft voor diensten voor programmaproductie en speciale evenementen (PMSE). [Am 70]

7.  De Commissie beoordeelt, in samenwerking met de lidstaten, of de toewijzingen van vergunningsvrij spectrum voor draadloze toegangssystemen, met inbegrip van Radio Local Area Networks, ingesteld bij Beschikking 2005/513/EG, uitgebreid kan worden tot de gehele 5 GHz-band.

De Commissie wordt verzocht tijdens de verschillende relevante internationale fora, met name de Wereldradiocommunicatieconferenties van de ITU, de aangenomen harmonisatieagenda na te streven.[Am 71]

8.  De Commissie wordt verzocht overeenkomstig artikel 9 ter, lid 3, van Richtlijn 2002/21/EG in eerste instantie passende maatregelen vast te stellen om ervoor te zorgen dat de lidstaten toelating verlenen voor de verhandeling van gebruiksrechten voor de volgende geharmoniseerde banden binnen de Unie: 790-862 MHz, 880-915 MHz, 925-960 MHz, 1 710-1 785 MHz, 1 805-1 880 MHz, 1 900-1 980 MHz, 2 010-2 025 MHz, 2 110-2 170 MHz, 2,5-2,69 GHz en 3,4-3,8 GHz en voor andere bijkomende delen van het spectrum die zijn vrijgemaakt voor mobiele diensten, onverminderd de bestaande en toekomstige inzet van andere diensten die gelijke toegang hebben tot dit spectrum conform de voorwaarden zoals vastgesteld in de beschikkingen van de Commissie die krachtens Beschikking nr. 676/2002/EG worden aangenomen.[Am 72]

9.  Teneinde te garanderen dat alle burgers toegang hebben tot geavanceerde digitale diensten waaronder breedband, met name in afgelegen en dunbevolkte gebieden, kunnen de lidstaten en de Commissie bekijken of er voldoende spectrum beschikbaar is om breedbandsatellietdiensten aan te bieden die ▌internettoegang mogelijk maken. [Am 73]

10.  In samenwerking met de Commissie bezien de lidstaten of beschikbaarheid en gebruik van pico- en femtocellen kunnen worden uitgebreid. Zij houden ten volle rekening met de mogelijkheden van deze cellulaire basisstations en van gedeeld en vergunningsvrij gebruik van spectrum voor het opzetten van vermaasde draadloze netwerken, die een cruciale rol kunnen spelen bij het overbruggen van de digitale kloof. [Am 92]

Artikel 7

Spectrumbehoeften voor andere beleidsterreinen inzake elektronische communicatie

Ten einde de toekomstige ontwikkeling van innovatieve audiovisuele media en andere diensten voor de burgers van de Unie te steunen, rekening houdend met de economische en sociale voordelen van een digitale interne markt, zorgen de lidstaten er in samenwerking met de Commissie voor dat er voldoende spectrum beschikbaar wordt gesteld voor het aanbod van dergelijke diensten via satelliet- en terrestrische verbindingen. [Am 75]

Artikel 8

Spectrumbehoeften voor anderespecifieke beleidsterreinen van de Unie [Am 76]

1.  De lidstaten en de Commissie waarborgen de beschikbaarheid van spectrum en beschermen de radiofrequenties die noodzakelijk zijn voor de observatie van de aardatmosfeer en het aardoppervlak, waardoor ruimtetoepassingen kunnen worden ontwikkeld en geëxploiteerd en de vervoerssystemen kunnen worden verbeterd, met name voor het wereldwijde civiele satellietnavigatiesysteem Galileo en het Programma voor wereldwijde monitoring voor milieu en veiligheid (GMES) en voor intelligente verkeersveiligheids- en verkeersbeheersystemen.

2.  In samenwerking met de lidstaten zal de Commissie studies uitvoeren en onderzoeken hoe machtigingsregelingen kunnen worden ontwikkeld die bijdragen tot de beoogde reductie van de koolstofuitstoot, door het energieverbruik bij het spectrumgebruik terug te dringen en door spectrum vrij te maken voor draadloze technologieën die kunnen bijdragen tot energiebesparingen en de doelmatigheid van andere distributienetwerken, zoals voor de watervoorziening, waaronder ook begrepen intelligente energienetwerken en slimme meters. [Am 77]

3.  De Commissie ziet erop toe dat onder geharmoniseerde voorwaarden en op geharmoniseerde bandbreedten voor civiele bescherming en rampenbestrijding voldoende spectrum beschikbaar wordt gesteld voor de ontwikkeling van veiligheidsdiensten en het vrije verkeer van daaraan gekoppelde apparatuur en de Commissie neemt maatregelen ter ondersteuning van de ontwikkeling van innoverende interoperabele oplossingen voor openbare veiligheid en beveiliging, civiele bescherming en rampenbestrijding. Ter waarborging van een doelmatig spectrumgrbuik onderzoekt de Commissie in dit verband de mogelijkheid of de civiele bescherming en rampenbestrijding gebruik kunnen maken van militaire frequenties.[Am 78]

4.  De lidstaten en de Commissie onderzoeken, in samenwerking met de wetenschappelijke en academische gemeenschap, de spectrumbehoeften voor wetenschappelijke doeleinden, bepalen welke onderzoeks- en ontwikkelingsinitiatieven en innoverende oplossingen een groot sociaaleconomisch effect en/of investeringspotentieel bezitten en treffen voorbereidingen om onder geharmoniseerde voorwaarden en met minimale administratieve lasten voldoende spectrum toe te wijzen voor die toepassingen. [Am 79]

5.  In samenwerking met de Commissie streven de lidstaten naar de vastlegging van een minimumaantal kernbanden ten behoeve van programmaproductie en speciale evenementen in de Unie, in aansluiting op de door de Unie nagestreefde verbetering van de eenwording van de interne markt en de toegang tot cultuur. Deze geharmoniseerde banden dienen zich te bevinden op 1 GHz of op hogere frequenties. [Am 80]

6.  De lidstaten en de Commissie zorgen voor de beschikbaarheid van spectrum voor radiofrequentie-indentificatie (RFID) en andere draadloze communicatietechnologieën in verband met het „Internet of Things” (IOT), en streven naar een gestandaardiseerde spectrumtoewijzing voor IOT-communicatie in alle lidstaten. [Am 81]

Artikel 9

Inventarisatie en monitoring van het huidige spectrumgebruik en nieuwe spectrumbehoeften

1.  De Commissie maakt een inventaris op van het gehele huidige gebruik van radiospectrum, waarvoor de lidstaten alle nodige feitelijke gegevens verstrekken.

De door de lidstaten verstrekte gegevens moeten nauwkeurig genoeg zijn om beoordeling van de doelmatigheid van het spectrumgebruik in het kader van de inventaris mogelijk te maken en om vast te stellen waar toekomstige kansen op spectrumharmonisering ter ondersteuning van het beleid van de Unie liggen.

In eerste instantie bevat een dergelijke inventaris frequenties tussen 300 MHz en 6 GHz, gevolgd door frequenties van 6 GHz tot 70 GHz.

Zo nodig verstrekken de lidstaten op vergunningspecifieke basis gegevens over commerciële gebruikers en gebruikers uit de overheidssector zonder afbreuk te doen aan het niet-verstrekken van commercieel gevoelige en vertrouwelijke gegevens.[Am 82]

2.  De in lid 1 bedoelde inventaris moet het op de grondslag van helder omschreven en doorzichtige onderzoeksnormen en -methoden mogelijk maken de technische efficiency van het huidige spectrumgebruik te evalueren en een beeld te krijgen van inefficiënte technologieën en toepassingen, onbenut of inefficiënt gebruikt spectrum en onbenutte of inefficiënt gebruikte opportuniteiten voor spectrumdeling, gebaseerd op duidelijk omschreven en transparante beoordelingscriteria en -methodieken. Daarnaast moet worden gewaarborgd dat in het geval van suboptimaal gebruik de nodige maatregelen worden getroffen om voor een zo efficiënt mogelijk gebruik te zorgen. Daarbij wordt rekening gehouden met de toekomstige spectrumbehoeften o.m. voor de lange termijn, op basis van de behoeften van consumenten, gemeenschappen, bedrijven en exploitanten en met de mogelijkheid aan die behoeften tegemoet te komen. [Am 83]

3.  De in lid 1 bedoelde inventaris biedt een overzicht van de verschillende soorten spectrumgebruik door zowel particuliere als publieke gebruikers en helpt om te bepalen welke spectrumbanden kunnen worden toegewezen of herschikt met het oog op een efficiëntere benutting, innovatie en het aanzwengelen van de concurrentie op de interne markt, die zowel particuliere als publieke gebruikers ten goede komt, rekening houdend met de potentiële positieve en negatieve impact voor bestaande gebruikers van die banden.

4.  De inventaris bevat tevens een verslag over de maatregelen die de lidstaten hebben genomen voor de uitvoering van de besluiten op Unieniveau inzake de harmonisatie en het gebruik van specifieke frequentiebanden.[Am 84]

Artikel 10

Internationale onderhandelingen

1.  De Unie neemt deel aan internationale onderhandelingen over spectrumaangelegenheden om haar belangen te verdedigen en erop toe te zien dat de Unie een gezamenlijk standpunt heeft, en handelt daarbij overeenkomstig het EU-recht inzake onder meer de beginselen inzake de interne en externe bevoegdheden van de Unie. [Am 85]

2.  De lidstaten dienen te waarborgen dat internationale overeenkomsten waarbij zij in het kader van de ITU partij zijn, in overeenstemming zijn met de bestaande EU-wetgeving en met name de regels en beginselen van de EU-regelgeving inzake elektronische communicatie.

3.  De lidstaten zorgen ervoor dat de internationale reglementen het mogelijk maken de frequentiebanden volledig te gebruiken voor de in het EU-recht vastgestelde doelstellingen en dat voldoende toereikend beveiligd spectrum beschikbaar is voor de uitvoering van het sectorale beleid van de Unie. [Am 86]

4.  Om problemen in verband met spectrumcoördinatie op te lossen waardoor het de lidstaten anders onmogelijk zou worden gemaakt te voldoen aan hun verplichtingen uit hoofde van de Unie-wetgeving inzake spectrumbeleid en -beheer, verleent de Unie de lidstaten politieke en technische ondersteuning bij bilaterale en multilaterale onderhandelingen met derde landen, in het bijzonder met naburige derde landen, waaronder kandidaat-lidstaten en mogelijke kandidaat-lidstaten ▌. De Unie zal tevens inspanningen van derde landen ondersteunen om een spectrumbeheer in te voeren dat verenigbaar is met dat van de Unie teneinde de spectrumbeleidsdoelstellingen van de Unie te vrijwaren. [Am 87]

5.  Bij onderhandelingen met derde landen zijn de lidstaten gebonden door het EU-recht. Bij de ondertekening of aanvaarding op andere wijze van internationale verplichtingen met betrekking tot spectrum laten de lidstaten hun handtekening of andere blijk van aanvaarding vergezeld gaan van een gezamenlijk verklaring waarin gesteld wordt dat zij de betrokken internationale overeenkomsten of verbintenissen ten uitvoer zullen leggen overeenkomstig hun verplichtingen op grond van de verdragen.

Artikel 11

Samenwerking tussen diverse instanties

1.  De Commissie en de lidstaten werken samen om het huidige institutionele kader te versterken teneinde de coördinatie op EU-niveau van het spectrumbeheer te bevorderen, onder meer op het gebied van aangelegenheden die twee of meer lidstaten aanbelangen, met het oog op de ontwikkeling van de interne markt en de volledige verwezenlijking van de EU-doelstellingen inzake spectrumbeleid. Zij leveren inspanningen om de EU-spectrumbelangen buiten de Unie overeenkomstig artikel 10 te verdedigen.

2.  De Commissie en de lidstaten zorgen ervoor dat normalisatie-instanties, de CEPT en het Centrum voor Gemeenschappelijk Onderzoek van de Commissie waar nodig op technisch gebied nauw samenwerken om het efficiënt gebruik van het spectrum te waarborgen. Hiertoe bewaren zij de coherentie tussen spectrumbeheer en normalisatie op dusdanige wijze dat de interne markt wordt versterkt.

Artikel 12

Publieke raadpleging.

Wanneer dat zinvol is, organiseert de Commissie publieke raadplegingen om de standpunten van alle betrokken partijen te kennen alsmede de visie van het publiek op het gebruik van het spectrum in de Unie.

Artikel 13

Verslaglegging

Tegen 31 december 2015 maakt de Commissie een evaluatie van de tenuitvoerlegging van dit beleidsprogramma voor het radiospectrum. De Commissie brengt jaarlijks verslag uit bij het Europees Parlement en de Raad over de overeenkomstig dit besluit uitgevoerde activiteiten en maatregelen. [Am 88]

Artikel 14

Kennisgeving

De lidstaten realiseren deze beleidslijnen en doelstellingen tegen 1 juli 2015, tenzij in de voorgaande artikelen anders is bepaald.

Zij stellen de Commissie in kennis van alle informatie die nodig is voor de evaluatie van de tenuitvoerlegging van dit besluit.

Artikel 15

Inwerkingtreding

Dit besluit treedt in werking op de twintigste dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Gedaan te ...

Voor het Europees Parlement Voor de Raad

De Voorzitter De Voorzitter

(1) PB C 107 van 6.4.2011, blz. 53. (2) PB C 107 van 6.4.2011, blz. 53. (3) Standpunt van het Europees Parlement van 11 mei 2011. (4) PB L 108 van 24.4.2002, blz. 33. (5) PB L 91 van 7.4.1999, blz. 10. (6) PB L 108 van 24.4.2002, blz. 7. (7) PB L 108 van 24.4.2002, blz. 21. (8) PB L 337 van 18.12.2009, blz. 37. (9) PB L 108 van 24.4.2002, blz. 1. (10) COM(2010)0245. (11) PB L 196 van 17.7.1987, blz. 85. (12) PB L 129 van 17.5.2007, blz. 67. (13) Beschikking 2008/477/EG van de Commissie van 13 juni 2008 betreffende de harmonisering van de 2 500 - 2 690 MHz-frequentieband voor terrestrische systemen die elektronischecommunicatiediensten kunnen verschaffen in de Gemeenschap (PB L 163 van 24.6.2008, blz. 37). (14) Beschikking 2008/411/EG van de Commissie van 21 mei 2008 betreffende de harmonisering van de 3 400 - 3 800 MHz-frequentieband voor terrestrische systemen die elektronischecommunicatiediensten kunnen verschaffen in de Gemeenschap (PB L 144 van 4.6.2008, blz. 77). (15) Beschikking 2009/766/EG van de Commissie van 16 oktober 2009 betreffende de harmonisatie van de 900 MHz- en de 1 800 MHz-frequentieband voor terrestrische systemen die pan-Europese elektronischecommunicatiediensten kunnen verschaffen in de Gemeenschap (PB L 274 van 20.10.2009, blz. 32). (16) PB L 274 van 20.10.2009, blz. 25. (17) PB L 117 van 11.5.2010, blz. 95. (18) PB L 308 van 24.11.2009, blz. 24. (19) Beschikking 2005/513/EG van de Commissie van 11 juli 2005 betreffende het geharmoniseerde gebruik van het radiospectrum in de 5 GHz-frequentieband voor de implementatie van draadloze toegangssystemen met inbegrip van Radio Local Area Networks (WAS/R-LAN's) (PB L 187 van 19.7.2005, blz. 22). (20) Besluit nr. 1982/2006/EG van het Europees Parlement en de Raad van 18 december 2006 betreffende het zevende kaderprogramma van de Europese Gemeenschap voor activiteiten op het gebied van onderzoek, technologische ontwikkeling en demonstratie (2007-2013) (PB L 412 van 30.12.2006, blz. 1) (21) PB L 199 van 30.7.1999, blz. 59. (22) PB L 138 van 28.5.2002, blz. 1. (23) PB L 246 van 20.7.2004, blz. 1. (24) PB L 276 van 20.10.2010, blz.1.

Besluit van het Europees Parlement van 11 mei 2011 tot wijziging van het Reglement van het Europees Parlement ingevolge de invoering van een gemeenschappelijk transparantieregister voor het Europees Parlement en de Commissie (2010/2292(REG))

P7_TA(2011)0221 A7-0173/2011

Het Europees Parlement,

–  gezien het besluit van de Conferentie van voorzitters van 18 november 2010,

–  gezien zijn besluit van 11 mei 2011(1) tot goedkeuring van de sluiting van het akkoord tussen het Europees Parlement en de Europese Commissie over de invoering van een „transparantieregister”,

–  gelet op de artikelen 211 en 212 en artikel 127, lid 2, van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie constitutionele zaken (A7-0173/2011),

1.  besluit onderstaande wijzigingen in zijn Reglement op te nemen;

2.  besluit dat de tekst van bovengenoemd akkoord zal worden opgenomen in zijn Reglement als bijlage X, deel B;

3.  besluit dat deze wijzigingen in werking zullen treden op de datum van inwerkingtreding van het akkoord;

4.  verzoekt zijn Voorzitter dit besluit ter informatie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie.

Bestaande tekst   Amendement Amendement 1 Reglement van het Europees Parlement Artikel 9 – titel Financiële belangen van de leden, gedragsregels en toegang tot het Parlement Financiële belangen van de leden, gedragsregels, verplicht transparantieregister en toegang tot het Parlement Amendement 2 Reglement van het Europees Parlement Artikel 9 – lid 3 bis (nieuw) 3 bis.  De quaestoren stellen aan het begin van elke zittingsperiode het maximum aantal door elk lid te accrediteren medewerkers (geaccrediteerde medewerkers) vast. Amendement 3 Reglement van het Europees Parlement Artikel 9 – lid 4 4.  De quaestoren zijn verantwoordelijk voor het verstrekken van een op naam gesteld laissez-passer, dat maximaal één jaar geldig is, aan personen die ten behoeve van zichzelf of van derden frequent toegang tot de gebouwen van het Parlement wensen met het oog op de informatieverstrekking aan de leden in het kader van hun parlementair mandaat. 4.  De quaestoren zijn verantwoordelijk voor het verstrekken van toegangspasjes met een lange geldigheidsduur aan personen die niet tot de instellingen van de Unie behoren. Deze toegangspasjes zijn maximaal één jaar geldig en kunnen worden verlengd. De nadere voorschriften voor het gebruik van deze pasjes worden door het Bureau vastgesteld. Als tegenprestatie dienen deze personen – de in een bijlage bij dit Reglement opgenomen gedragscode na te leven; – zich in te schrijven in een register dat door de quaestoren wordt bijgehouden. Dit register wordt op verzoek in alle vergaderplaatsen van het Parlement en in de door de quaestoren vastgestelde vorm bij zijn voorlichtingsbureaus in de lidstaten ter beschikking van het publiek gesteld. De bepalingen ter uitvoering van dit lid worden nader omschreven in een bijlage bij dit Reglement. Deze toegangspasjes kunnen worden verstrekt aan: - personen die zijn ingeschreven in het transparantieregister1, of die een organisatie vertegenwoordigen of werken voor een organisatie die in dit register is ingeschreven; inschrijving geeft echter geen automatisch recht op een pasje; - personen die frequent toegang tot de gebouwen van het Parlement wensen, maar die niet onder het toepassingsgebied van het akkoord over de invoering van een transparantieregister vallen2; - plaatselijke medewerkers van de leden alsook personen die de leden van het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Comité van de Regio's assisteren. 1Bij het akkoord over de invoering van een gemeenschappelijk Transparantieregister van het Europees Parlement en de Europese Commissie ingesteld register voor organisaties en als zelfstandige werkzame personen die betrokken zijn bij het maken en het uitvoeren van het EU-beleid (zie bijlage X, deel B). 2 Zie bijlage X, deel B. Amendement 4 Reglement van het Europees Parlement Artikel 9 – lid 4 bis (nieuw) 4 bis.  Degenen die zich inschrijven in het transparantieregister moeten in het kader van hun betrekkingen met het Parlement het volgende naleven: - de als bijlage bij het akkoord gevoegde gedragscode1; - de in het akkoord vastgelegde procedures en andere verplichtingen; en - de bepalingen van dit artikel alsook de uitvoeringsbepalingen ervan. 1 Zie bijlage 3 bij het akkoord in bijlage X, deel B Amendement 5 Reglement van het Europees Parlement Artikel 9 – lid 4 ter (nieuw) 4 ter.  De quaestoren bepalen in welke mate de gedragscode van toepassing is op personen die wel over een toegangspasje met een lange geldigheidsduur beschikken, maar niet onder het toepassingsgebied van het akkoord vallen. Amendement 6 Reglement van het Europees Parlement Artikel 9 – lid 4 quater (nieuw) 4 quater.  Het toegangspasje wordt bij met redenen omkleed besluit van de quaestoren ingetrokken in de volgende gevallen: - bij schrapping uit het transparantieregister, behalve wanneer er zwaarwegende redenen zijn die intrekking ervan in de weg staan; - bij ernstige inbreuk op de in lid 4 bis genoemde verplichtingen. Amendement 7 Reglement van het Europees Parlement Artikel 9 – lid 4 quinquies (nieuw) 4 quinquies.  Het Bureau stelt, op voorstel van de secretaris-generaal, de nodige maatregelen vast voor de invoering van het transparantieregister, overeenkomstig de bepalingen van het akkoord over de invoering van dit register. De bepalingen ter uitvoering van leden 4 tot en met 4 quater worden nader omschreven in een bijlage3. 3 Zie bijlage X, deel A. Amendement 8 Reglement van het Europees Parlement Bijlage I – artikel 2 – alinea's 2 en 3 De leden zien bij de uitoefening van hun mandaat af van aanvaarding van andere giften of voordelen. De leden zien bij de uitoefening van hun mandaat af van aanvaarding van giften of voordelen. Alle opgaven voor het register geschieden onder de persoonlijke verantwoordelijkheid van het lid en dienen jaarlijks te worden bijgewerkt. Alle opgaven voor het register geschieden onder de persoonlijke verantwoordelijkheid van het lid en dienen te worden bijgewerkt zodra er zich wijzigingen voordoen, en minstens eens per jaar hernieuwd te worden. De leden dragen de volle verantwoordelijkheid voor de transparantie van hun financiële belangen. Amendement 9 Reglement van het Europees Parlement Bijlage X – titel BIJLAGE X BIJLAGE X Bepalingen ter uitvoering van artikel 9, lid 4 − Belangengroepen bij het Europees Parlement Transparantieregister A.  Bepalingen ter uitvoering van artikel 9, leden 4 t/m 4 quater Amendement 10 Reglement van het Europees Parlement Bijlage X – artikel 1 Artikel 1 Enig artikel Laissez-passer Toegangspasjes 1.  Het laissez-passer is een geplastificeerde kaart, voorzien van een pasfoto van de houder, zijn naam en voornamen en de naam van de firma, organisatie of persoon voor welke hij werkzaam is. 1.  Het toegangspasje met een lange geldigheidsduur is een geplastificeerde kaart, voorzien van een pasfoto van de houder, zijn naam en voornamen en de naam van de firma, organisatie of persoon voor welke hij werkzaam is. Op straffe van eventuele intrekking moet het laissez-passer in de gebouwen van het Parlement door de houder permanent en zichtbaar worden gedragen. Op straffe van eventuele intrekking moet het toegangspasje in de gebouwen van het Parlement door de houder permanent en zichtbaar worden gedragen. Het laissez-passer onderscheidt zich qua vorm en kleur van de pasjes voor bezoekers. Het toegangspasje onderscheidt zich qua vorm en kleur van de pasjes voor bezoekers. 2.  Het laissez-passer wordt slechts verlengd indien de houder heeft voldaan aan de verplichtingen zoals bedoeld in artikel 9, lid 4. 2.  Het toegangspasje wordt slechts verlengd indien de houder heeft voldaan aan de verplichtingen zoals bedoeld in artikel 9, lid 4 bis, van het Reglement. Bezwaren van leden tegen de activiteiten van een belangenbehartiger of belangengroep worden naar de quaestoren verwezen, die de zaak bestuderen en een besluit nemen over handhaving dan wel intrekking van het betrokken laissez-passer. Op concrete feiten gebaseerde klachten die onder het toepassingsgebied van de als bijlage bij het akkoord over de invoering van het transparantieregister gevoegde gedragscode1 vallen, worden naar het Gezamenlijke secretariaat van het Transparantieregister verwezen. De secretaris-generaal van het Parlement deelt de besluiten tot schrapping uit het register mede aan de quaestoren, die een besluit nemen over de intrekking van het toegangspasje. In de besluiten waarbij de quaestoren kennis geven van de intrekking van een of meerdere toegangspasjes, worden de houders of de entiteiten die zij vertegenwoordigen of waarvoor zij werkzaam zijn verzocht deze toegangspasjes binnen een termijn van 15 dagen vanaf de datum van kennisgeving van het besluit aan het Parlement terug te geven. 3.  Het laissez-passer geeft in geen geval toegang tot andere dan als openbaar aangemerkte vergaderingen van het Parlement en zijn organen; er kunnen op grond hiervan geen uitzonderingen worden gemaakt op de voor alle andere burgers van de Unie geldende toegangsvoorschriften. 3.  Het toegangspasje geeft in geen geval toegang tot andere dan als openbaar aangemerkte vergaderingen van het Parlement en zijn organen; er kunnen op grond hiervan geen uitzonderingen worden gemaakt op de voor alle andere burgers van de Unie geldende toegangsvoorschriften. 1 Zie bijlage 3 bij het akkoord in deel B van deze bijlage. Amendement 11 Reglement van het Europees Parlement Bijlage X – artikel 2 Artikel 2 Schrappen Medewerkers 1.  De quaestoren stellen aan het begin van elke zittingsperiode het maximum aantal door elk lid te accrediteren medewerkers vast. Bij het aanvaarden van hun functie doen de geaccrediteerde medewerkers schriftelijk opgave van hun beroepswerkzaamheden, alsook van enige andere door hen tegen vergoeding uitgeoefende functies of activiteiten. 2.  Zij hebben onder dezelfde voorwaarden toegang tot het Parlement als het personeel van het Secretariaat-generaal of van de fracties. 3.   Voor alle andere personen, inclusief degenen die rechtstreeks met leden samenwerken, gelden de toegangsvoorwaarden als bedoeld in artikel 9, lid 4. Amendement 12 Reglement van het Europees Parlement Bijlage X – artikel 3 Artikel 3 Schrappen Gedragscode 1.  In hun betrekkingen met het Parlement zijn de personen die zijn ingeschreven in het in artikel 9, lid 4, bedoelde register gehouden: a) de bepalingen van artikel 9 en van deze bijlage na te leven; b) aan de leden van het Parlement, hun personeel of aan ambtenaren van de instelling opgave te doen van het belang of de belangen die zij vertegenwoordigen; c) zich te onthouden van oneerlijke handelingen om informatie te verkrijgen; d) zich in hun betrekkingen met derden niet op enigerlei officiële relatie met het Parlement te beroepen; e) geen profijt te trekken uit het verspreiden onder derden van kopieën van documenten die bij het Parlement zijn verkregen; f) de bepalingen van bijlage I, artikel 2, tweede alinea, strikt na te leven; g) zich ervan te vergewissen dat van elke assistentie die in het kader van de bepalingen van bijlage I, artikel 2, wordt geboden, opgave wordt gedaan in het desbetreffende register; h) de bepalingen van het Statuut van de ambtenaren na te leven wanneer zij oud-ambtenaren van de instellingen in dienst nemen; i) alle regels van het Parlement met betrekking tot de rechten en verantwoordelijkheden van oud-leden na te leven; j) ter voorkoming van eventuele belangenconflicten te zorgen voor voorafgaande toestemming van het betrokken lid of de betrokken leden voor elke contractuele verbintenis met of indienstneming van een medewerker en zich er vervolgens van te vergewissen dat hiervan opgave wordt gedaan in het in artikel 9, lid 4, bedoelde register. 2.  Overtreding van deze gedragscode kan intrekking van het aan de betrokken personen en in voorkomend geval aan hun onderneming afgegeven laissez-passer tot gevolg hebben. Amendement 13 Reglement van het Europees Parlement Bijlage X – deel B – titel (nieuw) B.  Akkoord tussen het Europees Parlement en de Europese Commissie over de invoering van een transparantieregister voor organisaties en als zelfstandige werkzame personen die betrokken zijn bij het maken en het uitvoeren van het EU-beleid

(1) Aangenomen teksten van die datum, P7_TA(2011)0222.

Besluit van het Europees Parlement van 11 mei 2011 over de sluiting van een interinstitutioneel akkoord tussen het Europees Parlement en de Commissie over een gemeenschappelijk transparantieregister (2010/2291(ACI))

P7_TA(2011)0222 A7-0174/2011

Het Europees Parlement,

–  gezien het besluit van de Conferentie van voorzitters van 18 november 2010,

–  gezien het ontwerpakkoord tussen het Europees Parlement en de Europese Commissie over de invoering van een transparantieregister voor organisaties en als zelfstandige werkende personen die betrokken zijn bij het maken en het uitvoeren van het EU-beleid (hierna „het akkoord” genoemd),

–  onder verwijzing naar zijn resolutie van 8 mei 2008 over de ontwikkeling van het kader voor de activiteiten van de belangenvertegenwoordigers (lobbyisten) bij de instellingen van de Europese Unie(1),

–  gelet op artikel 127, lid 1, van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie constitutionele zaken (A7-0174/2011),

A.  overwegende dat artikel 11, lid 2, van het Verdrag betreffende de Europese Unie als volgt luidt: „De instellingen voeren een open, transparante en regelmatige dialoog met representatieve organisaties en met het maatschappelijk middenveld”,

B.  overwegende dat de transparantie van die dialoog door een gemeenschappelijk register van de organisaties en personen die betrokken zijn bij het maken en het uitvoeren van het EU-beleid, wordt vergroot,

C.  overwegende dat in voornoemde resolutie van het Parlement van 8 mei 2008 de beginselen zijn vastgelegd op grond waarvan het Parlement de onderhandelingen met de Commissie over het gemeenschappelijk register is gestart,

D.  overwegende dat de noodzakelijke wijzigingen in het Reglement van het Parlement zijn aangebracht bij zijn besluit van 11 mei 2011 tot wijziging van het Reglement van het Europees Parlement ingevolge de invoering van een gemeenschappelijk transparantieregister voor het Europees Parlement en de Commissie(2),

1.  beschouwt het akkoord als een belangrijke stap op de weg naar meer transparantie en is voornemens te gelegener tijd voorstellen te doen voor aanscherping van de eisen om een consequente integriteit van de bestuurslichamen van de Europese Unie alsook de versterking van haar institutionele regelgeving te waarborgen;

2.  wijst erop dat met een gemeenschappelijk register alle informatie op één plaats kan worden gevonden, waardoor de burger gemakkelijker kan nagaan welke actoren met de instellingen in contact zijn; merkt op dat het ook de taken van de belangenvertegenwoordigers vergemakkelijkt, aangezien zij zich maar eenmaal behoeven te registreren;

3.  onderstreept evenwel opnieuw dat het Parlement zich zijn onvervreemdbaar recht voorbehoudt te bepalen wie toegang tot zijn gebouwen krijgt;

4.  is van oordeel dat het akkoord een sterke stimulans voor registratie is, aangezien het onmogelijk wordt zich een toegangspasje te verschaffen zonder voorafgaande registratie;

5.  herhaalt evenwel opnieuw zijn eis van verplichte registratie van alle belangenvertegenwoordigers in het transparantieregister en dringt erop aan dat in het kader van het komende herzieningsproces de noodzakelijke stappen worden ondernomen ter voorbereiding van de overgang naar verplichte registratie;

6.  betreurt dat de Raad nog geen partij is bij het akkoord, ofschoon dit van cruciaal belang is om de transparantie in alle stadia van het wetgevingsproces op Unieniveau te waarborgen; is evenwel verheugd over het feit dat de Raad heeft aangekondigd partij te zullen worden bij het akkoord;verzoekt de Raad zich zo spoedig mogelijk bij het gemeenschappelijke register aan te sluiten;

7.  is met name verheugd over de volgende aspecten van het akkoord:

8.  is van oordeel dat de regelgeving die van toepassing is op de vertegenwoordigers van overheidsinstanties en organisaties die in het kader van hun activiteiten openbare belangen dienen en gebonden zijn door constitutionele voorschriften en fundamentele rechten, niet identiek mag zijn aan die welke van toepassing is op de vertegenwoordigers van private belangen; is met name van mening dat de uitnodiging tot registratie aan instanties met een overheidsstatus slechts betrekking mag hebben op instanties met een zelfstandige status, doch niet op de overheidsinstanties zelf;

9.  wenst dat het Bureau van het Parlement een systeem uitwerkt in het kader waarvan belangenvertegenwoordigers die onder het toepassingsgebied van het register vallen en die een ontmoeting hebben gehad met een bij een specifiek wetgevingsdossier betrokken parlementslid, in een toelichting bij het verslag of de aanbeveling over de desbetreffende ontwerpwetgevingshandeling worden genoemd;

10.  hecht zijn goedkeuring aan de sluiting van onderstaand akkoord, met inachtneming van de in dit besluit naar voren gebrachte aspecten, en besluit het als bijlage in zijn Reglement op te nemen;

11.  verzoekt zijn Voorzitter dit besluit ter informatie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie.

BIJLAGE

AKKOORD tussen het Europees Parlement en de Europese Commissie over de invoering van een transparantieregister (voor organisaties en als zelfstandige werkzame personen die betrokken zijn bij het maken en het uitvoeren van het EU-beleid)

Het Europees Parlement en de Europese Commissie (hierna „partijen” genoemd),

Gezien het Verdrag betreffende de Europese Unie, met name artikel 11, leden 1 en 2, het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, met name artikel 295, en het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie (hierna samen „de Verdragen” genoemd),

Overwegende dat de Europese beleidsmakers niet geïsoleerd van de maatschappij functioneren, maar een open, transparante en regelmatige dialoog voeren met vertegenwoordigende organisaties en met het maatschappelijk middenveld,

KOMEN HET VOLGENDE OVEREEN:

I.  Invoering van het Transparantieregister

1.  Overeenkomstig hun streven naar transparantie komen partijen overeen een gemeenschappelijk „Transparantieregister” (hierna „het register” genoemd) - in te voeren en te beheren voor de inschrijving van, en het toezicht op, de organisaties en als zelfstandige werkzame personen die betrokken zijn bij het maken en het uitvoeren van het EU-beleid.

II.  Beginselen van het register

2.  Bij de invoering en het beheer van het register wordt voortgebouwd op de bestaande registratiesystemen die door het Europees Parlement in 1996 en de Europese Commissie in juni 2008 zijn ingesteld en in gang gezet, en die een aanvulling hebben gekregen door de inspanningen van de gezamenlijke werkgroep van het Europees Parlement en de Europese Commissie en door de aanpassingen ervan als gevolg van de opgedane ervaring en de verzamelde informatie van belanghebbenden, zoals uiteengezet in de mededeling van de Europese Commissie „Europees transparantie-initiatief: het register van belangenvertegenwoordigers, een jaar later” van 28 oktober 2009(3). Deze benadering laat onverlet en loopt niet vooruit op de doelstellingen van het Europees Parlement die zijn uiteengezet in zijn resolutie van 8 mei 2008 over de ontwikkeling van het kader voor de activiteiten van belangenvertegenwoordigers (lobbyisten) bij de instellingen van de Europese Unie(4).

3.  Bij de invoering en het beheer van het register worden de algemene beginselen van het Unierecht, waaronder het evenredigheidsbeginsel en het non-discriminatiebeginsel, in acht genomen.

4.  De invoering en het beheer van het register eerbiedigt het recht van de leden van het Europees Parlement om hun parlementaire mandaat zonder beperkingen uit te oefenen en vormt geen belemmering voor de achterban van de leden om toegang te krijgen tot de gebouwen van het Europees Parlement.

5.  De invoering en het beheer van het register doet geen afbreuk aan de bevoegdheden of prerogatieven van partijen en heeft geen invloed op hun organisatorische bevoegdheden.

6.  Partijen streven ernaar alle actoren die gelijksoortige activiteiten verrichten, op dezelfde manier te behandelen, en voor de registratie van organisaties en als zelfstandige werkzame personen die betrokken zijn bij het maken en het uitvoeren van het EU-beleid, gelijke voorwaarden te scheppen.

III.  Structuur van het register

7.  Het register omvat het volgende:

IV.  Toepassingsgebied van het register

Onder het toepassingsgebied vallende activiteiten

8.  Het toepassingsgebied van het register omvat alle activiteiten, met uitzondering van de in deel IV uitgesloten activiteiten, die erop gericht zijn de beleidsvorming, uitvoering van het beleid of de besluitvorming van de EU-instellingen direct of indirect te beïnvloeden, ongeacht het gebruikte communicatiekanaal of communicatiemiddel, zoals uitbesteding, media, overeenkomsten met professionele tussenpersonen, denktanks, platformen, fora, campagnes of burgerinitiatieven. Deze activiteiten omvatten onder meer het contacteren van leden van het Parlement, ambtenaren of andere personeelsleden van de EU-instellingen, het voorbereiden, laten circuleren of versturen van brieven, informatiemateriaal of discussiestukken en standpuntnota's, en het organiseren van evenementen, vergaderingen of promotionele activiteiten en sociale evenementen of conferenties door middel van uitnodigingen aan leden van het Parlement, ambtenaren of andere personeelsleden van de EU-instellingen. Hieronder vallen ook vrijwillige bijdragen en de deelname aan formele raadplegingen inzake voorgenomen EU-wet- of regelgeving en andere openbare raadplegingen.

9.  Van alle organisaties en als zelfstandige werkzame personen, ongeacht hun juridische status, die deelnemen aan de activiteiten die onder het toepassingsgebied van het register vallen, wordt verwacht dat zij zich in het register inschrijven(5).

Uitgesloten activiteiten

10.  De volgende activiteiten zijn uitgesloten van het toepassingsgebied van het register:

Bijzondere bepalingen

11.  De kerken en religieuze gemeenschappen vallen niet onder het register. Van de vertegenwoordigende instanties of juridische lichamen, kantoren en netwerken bedoeld om hen bij contacten met de EU-instellingen te vertegenwoordigen, alsmede hun verenigingen wordt evenwel verwacht dat zij zich in het register inschrijven.

12.  De politieke partijen vallen niet onder het register. Van de door de politieke partijen opgerichte of ondersteunde organisaties die zich bezighouden met activiteiten die onder het toepassingsgebied van het register vallen, worden evenwel verwacht dat zij zich in register inschrijven.

13.  De plaatselijke, regionale en gemeentelijke autoriteiten vallen niet onder het register. Van de vertegenwoordigende instanties of juridische lichamen, kantoren en netwerken van deze autoriteiten, bedoeld om hen bij contacten met de EU-instellingen te vertegenwoordigen, alsmede hun verenigingen, wordt evenwel verwacht dat zij zich in het register inschrijven.

14.  Van netwerken, platformen of andere vormen van collectieve activiteit zonder juridische status of rechtspersoonlijkheid, maar die feitelijk een georganiseerde invloed uitoefenen en zich bezighouden met activiteiten die onder het toepassingsgebied van het register vallen, wordt verwacht dat zij zich in het register inschrijven. De leden ervan dienen in deze gevallen één van hen aan te wijzen als contactpersoon voor de contacten met de administratie van het register.

15.  Voor de financiële verklaring in het register, moeten de activiteiten in aanmerking worden genomen die zijn gericht op alle EU-instellingen, -agentschappen en -organen, en hun leden en ambtenaren en andere personeelsleden. Deze activiteiten omvatten ook activiteiten die gericht zijn op de organen van de lidstaten die op EU niveau betrokken zijn bij de besluitvorming van de EU.

16.  De Europese netwerken, federaties van organisaties, verenigingen of platformen worden aangemoedigd gemeenschappelijke, transparante richtsnoeren voor hun leden op te stellen, waarin de activiteiten worden vastgesteld die onder het toepassingsgebied van het register vallen. Van hen wordt verwacht dat zij deze richtsnoeren openbaar maken.

V.  Toepasselijke regels voor de inschrijvers

17.  Door de inschrijving geldt voor de betrokken organisaties en personen het volgende

VI.  Maatregelen in geval van niet-naleving van de gedragscode

18.  De niet-naleving van de gedragscode door de inschrijvers of hun vertegenwoordigers kan, na een onderzoek waarbij het evenredigheidsbeginsel en het recht van verdediging naar behoren in acht zijn genomen, leiden tot het nemen van de in bijlage 4 neergelegde maatregelen, zoals schorsing of schrapping uit het register en, in voorkomend geval, tot intrekking van de aan de betrokken persoon of diens organisatie uitgereikte toegangspasjes voor het Europees Parlement. Het besluit om deze maatregelen toe te passen kan op de website van het register worden gepubliceerd.

19.  Eenieder kan, overeenkomstig de in bijlage 4 neergelegde procedure, een met concrete feiten ondersteunde klacht indienen over vermeende niet-naleving van de gedragscode.

VII.  Uitvoering

20.  De Secretarissen-generaal van het Europees Parlement en de Europese Commissie dragen zorg voor het toezicht op het systeem en de belangrijkste operationele aspecten en nemen in onderlinge overeenstemming de nodige maatregelen voor de uitvoering van dit akkoord.

21.  Voor de uitvoering van het systeem voeren de diensten van het Europees Parlement en de Europese Commissie een onderlinge operationele structuur in genaamd „Gezamenlijk secretariaat van het Transparantieregister”. Dit wordt overeenkomstig een regeling tussen de bevoegde diensten samengesteld uit ambtenaren van het Europees Parlement en de Europese Commissie. Het Gezamenlijke secretariaat van het Transparantieregister wordt gecoördineerd door een afdelingshoofd binnen het secretariaat-generaal van de Europese Commissie. Het heeft onder meer tot taak maatregelen uit te voeren die bijdragen tot de kwaliteit van de inhoud van het register.

22.  De afgifte van en de controle op toegangspasjes voor de gebouwen van het Europees Parlement met een lange geldigheidsduur blijven toekomen aan die instelling. Deze pasjes worden slechts afgegeven aan personen die optreden namens of werken voor organisaties die onder het toepassingsgebied van het register vallen wanneer deze organisaties of personen zich in het register hebben ingeschreven. De inschrijving geeft echter geen automatisch recht op een pasje.

23.  Hoewel het systeem gezamenlijk wordt beheerd, blijven de partijen vrij het register onafhankelijk voor hun eigen doeleinden te gebruiken, waaronder het geven van stimulansen, zoals het verstrekken van informatie aan de inschrijvers bij openbare raadplegingen of bij het organiseren van evenementen.

24.  Partijen organiseren passende projecten voor opleiding en interne communicatie om bij de leden en het personeel de bewustwording inzake het register en de klachtenprocedure te verhogen.

25.  Partijen nemen passende externe maatregelen ter verhoging van de bewustwording inzake het register en ter bevordering van het gebruik ervan.

26.  Een aantal uit de databank van het register afkomstige basisstatistieken wordt regelmatig op de Europa-website gepubliceerd en via een gebruikersvriendelijke zoekmachine toegankelijk gemaakt. De openbare inhoud van deze databank is op verzoek toegankelijk in een door een elektronische machine leesbare vorm.

27.  De Secretarissen-generaal van het Europees Parlement en de Europese Commissie dienen, na overleg met de belanghebbenden, een jaarverslag over de werking van het register in bij de verantwoordelijke ondervoorzitters van het Europees Parlement respectievelijk vicevoorzitters van de Europese Commissie.

VIII.  Betrokkenheid van andere instellingen en organen

28.  De Europese Raad en de Raad worden uitgenodigd zich bij het register aan te sluiten. De andere EU-instellingen, -organen en -agentschappen worden aangemoedigd het systeem te gebruiken als referentie-instrument voor hun eigen interactie met organisaties en als zelfstandige werkzame personen die betrokken zijn bij het maken en het uitvoeren van het EU-beleid.

IX.  Slotbepalingen

29.  De overgang van de bestaande registers van partijen naar het nieuwe gemeenschappelijke register vindt plaats gedurende een overgangsperiode van twaalf maanden vanaf de datum waarop het register in werking treedt. De organisaties en personen die thans in een van beide bestaande systemen zijn geregistreerd, worden uitgenodigd hun inschrijving te hernieuwen in het gemeenschappelijke systeem.

30.  Het gemeenschappelijke register wordt uiterlijk twee jaar na zijn inwerkingtreding herbezien

Bijlage 1

Transparantieregister

Organisaties en als zelfstandige werkzame personen die betrokken zijn bij het maken en het uitvoeren van het EU-beleid

Bijlage 2

Door de inschrijvers te verstrekken informatie

I.  ALGEMENE EN BASISGEGEVENS

-  a) De identiteit van de voor de organisatie juridisch verantwoordelijke persoon, alsmede b) de naam van de directeur of leidinggevende vennoot van de organisatie, of, indien van toepassing, het belangrijkste aanspreekpunt voor de activiteiten die onder het register vallen; namen van personen voor wie een toegangspasje voor de gebouwen van het EP wordt gevraagd(7);

II.  SPECIFIEKE INFORMATIE

A.  ACTIVITEIT

Belangrijkste wetgevingsvoorstellen waarop het afgelopen jaar activiteiten van de inschrijver, die onder het transparantieregister vallen van toepassing waren

B.  FINANCIËLE INFORMATIE

Alle verstrekte financiële gegevens dienen een volledig jaar te omvatten en dienen betrekking te hebben op het meest recente afgesloten boekjaar, gerekend vanaf de datum van inschrijving of verlenging.

Dubbeltelling wordt niet uitgesloten: Het feit dat professionele adviesbureaus en advocatenkantoren ten aanzien van hun cliënten een financiële verklaring opstellen (lijst en schema) ontslaat deze cliënten niet van de verplichting deze contractuele activiteiten ook zelf in hun eigen verklaring op te nemen. Dit voorkomt onderschatting van hun aangegeven financiële inspanningen.

-  Professionele adviesbureaus/ advocatenkantoren/als zelfstandige werkzame raadgevers (Afdeling I van bijlage 1): Nadere gegevens dienen te worden verstrekt over de omzet die kan worden toegerekend aan de activiteiten die onder het register vallen, alsmede over het relatieve gewicht van hun klanten overeenkomstig onderstaand schema:

-  In huis- lobbyisten en bedrijfs-/beroepsverenigingen (Afdeling II van bijlage 2): Een kostenraming moet worden gegeven van de de onder het toepassingsgebied van het register vallende activiteiten.

-  Niet-gouvernementele organisaties, denktanks, universitaire & onderzoeksinstellingen – Organisaties die kerken of religieuze gemeenschappen vertegenwoordigen– Vertegenwoordigende organisaties van plaatselijke, gewestelijke en gemeentelijke autoriteiten, andere publieke of gemengde entiteiten, enz (Afdelingen III, IV, V en VI van bijlage 1): De totale begroting moet worden aangegeven, met een verdeling over de belangrijkste financieringsbronnen

Ter aanvulling voor alle inschrijvers: bedrag en bronnen van de financiële middelen afkomstig van de EU-instellingen in het meest recente afgesloten boekjaar, vanaf de datum van inschrijving of verlenging.

Bijlage 3

Gedragscode

Bijlage 4

Procedure voor het onderzoek en de behandeling van klachten

Fase 1: Indiening van een klacht

1.  Klachten kunnen worden ingediend op de website van het gemeenschappelijke register door een standaardformulier in te vullen. Dat formulier bevat informatie over de inschrijver op wie de klacht betrekking heeft, de naam en contactgegevens van de klager, bijzonderheden over de klacht, waaronder, in beginsel, documenten of ander bewijsmateriaal ter ondersteuning van de klacht. Anonieme klachten worden niet behandeld.

2.  De klager geeft aan welke bepaling of bepalingen van de gedragscode naar zijn mening is of zijn geschonden. Klachten met betrekking tot in het register opgenomen informatie worden behandeld als een beweerde schending van punt d) van de gedragscode(8)

3.  De klager verstrekt in beginsel documenten en/of ander bewijsmateriaal ter staving van zijn klacht.

Fase 2: Beslissing over de ontvankelijkheid

4.  Het Gezamenlijke secretariaat van het Transparantieregister

5.  Wanneer de klacht niet-ontvankelijk wordt verklaard, wordt de klager hierover per brief ingelicht, onder opgave van de redenen voor deze beslissing. Wanneer de klacht ontvankelijk wordt geacht, volgt een onderzoek overeenkomstig de hieronder uiteengezette procedure.

Fase 3: Onderzoek

6.  Na registratie van de klacht stelt het Gezamenlijke secretariaat van het Transparantieregister de inschrijver in het register tegen wie een klacht is ingediend schriftelijk in kennis van deze klacht en de inhoud daarvan en nodigt het de inschrijver uit, binnen tien werkdagen uitleg, argumenten of andere elementen ter verdediging over te leggen.

7.  Alle tijdens het onderzoek verzamelde informatie wordt door het Gezamenlijke secretariaat van het Transparantieregister onderzocht.

8.  Het Gezamenlijke secretariaat van het Transparantieregister kan beslissen de inschrijver tegen wie een klacht is ingediend of de klager te horen.

Fase 4: Beslissing over de klacht

9.  Wanneer na onderzoek wordt vastgesteld dat de klacht ongegrond is, stelt het Gezamenlijke secretariaat van het Transparantieregister beide partijen van deze beslissing in kennis. Wanneer de klacht gegrond wordt verklaard, kan de inschrijving tijdelijk worden geschorst, in afwachting van maatregelen ter opheffing van het probleem (zie de punten 10 tot 14 hieronder) of kunnen de inschrijver maatregelen worden opgelegd, variërend van langdurige schorsing van de inschrijving tot schrapping uit het register en, in voorkomend geval, tot intrekking van de toegangspasjes voor het Europees Parlement (zie fase 6 en 7 hieronder).

Fase 5: Maatregelen in geval van niet-naleving van de gedragscode

10.  Bij niet-naleving van de gedragscode kunnen maatregelen worden opgelegd, variërend van tijdelijke schorsing van de inschrijving tot schrapping uit het register (zie schema hieronder).

11.  Wanneer wordt vastgesteld dat het register foutieve of onvolledige informatie bevat, wordt de inschrijver uitgenodigd, die binnen acht weken te corrigeren. Gedurende die periode wordt de inschrijving van de inschrijver geschorst. Eventuele toegangspasjes voor het EP worden tijdens deze schorsingsperiode niet ingetrokken.

12.  Wanneer de inschrijver de gegevens binnen de in punt 11 genoemde termijn van acht weken corrigeert, wordt zijn inschrijving gereactiveerd. Gaat de organisatie binnen de in punt 11 genoemde termijn van acht weken hiertoe niet over, dan kan een maatregel worden opgelegd.

13.  De schorsingsperiode kan worden verlengd, indien de inschrijver om uitstel verzoekt om de informatie overeenkomstig punt 11 te corrigeren, en voor dit uitstel voldoende redenen aanvoert.

14.  Bij niet-naleving van de gedragscode om andere redenen, wordt de inschrijving van de betrokken inschrijver gedurende acht weken geschorst. In deze periode nemen het Europees Parlement en de Europese Commissie het uiteindelijke besluit over het al dan niet opleggen van een of meer maatregelen.

15.  Het besluit een entiteit uit het register te schrappen, omvat tevens het verbod op een toekomstige inschrijving van deze entiteit binnen een periode van één of twee jaar.

Fase 6: Besluit over de toe te passen maatregel

16.  De bevoegde diensten van het Europees Parlement en de Commissie stellen gezamenlijk een ontwerpbesluit betreffende de op te leggen maatregel op, dat vervolgens voor een definitief besluit wordt toegezonden aan de secretarissen-generaal van die instellingen. De verantwoordelijke ondervoorzitters van het Europees Parlement respectievelijk vicevoorzitters van de Europese Commissie worden daarvan in kennis gesteld.

17.  Het Gezamenlijke secretariaat van het Transparantieregister stelt beide partijen (de klager en de inschrijver tegen wie de klacht is gericht) onverwijld in kennis van de maatregel waartoe is besloten en voert deze uit.

Fase 7: Intrekking (indien van toepassing) van het toegangspasje voor het Europees Parlement

18.  Wanneer een besluit inzake de schrapping uit het register intrekking van een of meer toegangspasjes voor het Europees Parlement tot gevolg heeft, dan zendt de secretaris-generaal van het Europees Parlement het besluit toe aan de verantwoordelijke quaestor, die wordt verzocht zijn toestemming te geven voor de intrekking van alle toegangspasjes voor het Europees Parlement die de desbetreffende organisatie of persoon in bezit heeft.

19.  De inschrijver wordt verzocht, alle of enkele toegangspasjes voor het Europees Parlement die hij in bezit heeft, binnen 15 dagen terug te geven.

Schema van mogelijke maatregelen in geval van niet-naleving van de gedragscode

(1) PB C 271 E van 12.11.2009, blz. 48. (2) Aangenomen teksten, P7_TA(2011)0221. (3) COM(2009)0612. (4) PB C 271 E van 12.11.2009, blz. 48. (5) 3 Van de regeringen van de lidstaten, de regeringen van derde landen, internationale intergouvernementele organisaties, alsmede hun diplomatieke posten wordt niet verwacht dat zij zich inschrijven. (6) PB L 145 van 31.5.2001, blz. 43. (7) Deze aan het einde van de inschrijving door de inschrijver over te leggen gegevens zullen aan de autoriteiten van het Europees Parlement worden doorgegeven. De namen van personen die een toegangspasje krijgen, worden vervolgens automatisch door het systeem op basis van door het Europees Parlement ingevoerde aanpassingen en informatie, wanneer het besluit van het Europees Parlement tot verstrekking van de toegangspasjes is genomen. Inschrijving geeft geen automatisch recht op een toegangspasje voor het EP. (8) Dat punt d) bepaalt dat de inschrijvers in hun betrekkingen met de EU-instellingen en de leden, ambtenaren en andere personeelsleden ervoor zorgen, dat, naar hun beste weten, de gegevens die zij bij de inschrijving en vervolgens in het kader van de onder het register vallende activiteiten verstrekken, volledig, actueel en niet misleidend zijn.

Resolutie van het Europees Parlement van 11 mei 2011 inzake de corporate governance in financiële instellingen (2010/2303(INI))

P7_TA(2011)0223 A7-0074/2011

Het Europees Parlement,

–  gelet op artikel 48 van zijn Reglement,

–  gezien Richtlijn 2010/76/EU van het Europees Parlement en de Raad van 24 november 2010 tot wijziging van de Richtlijnen 2006/48/EG en 2006/49/EG wat betreft de kapitaalvereisten voor de handelsportefeuille en voor hersecuritisaties, alsook het bedrijfseconomisch toezicht op het beloningsbeleid(1),

–  gezien het verslag van de Commissie economische en monetaire zaken en de adviezen van de Commissie juridische zaken en de Commissie interne markt en consumentenbescherming (A7-0074/2011),

Opzet

1.  is ingenomen met het Groenboek van de Commissie en verwelkomt de mogelijkheid om de corporate-governancestructuren in de gehele EU te verbeteren;

2.  onderstreept dat een goede werking van de interne markt afhankelijk is van de stabiliteit van het financiële stelsel en, in het verlengde daarvan, van het vertrouwen dat de Europese burgers en consumenten hebben in financiële instellingen en transacties; stelt vast dat de tot dusver toegepaste beloningssystemen tot inadequate structuren hebben geleid;

3.  beseft dat het door de financiële crisis duidelijk is geworden dat er concrete en aanmerkelijke verbetering nodig is van de kwaliteit van de consumentenbescherming en waarborgen in de sector van de financiële dienstverlening, in het bijzonder wat betreft controle- en toezichtaspecten;

4.  is van mening dat de financiële sector in de behoeften van de reële economie moet voorzien, een bijdrage moet leveren aan duurzame groei en de grootst mogelijke maatschappelijke verantwoordelijkheid aan de dag moet leggen;

5.  merkt op dat tijdens de recente financiële crisis tal van financiële instellingen over de hele wereld het hebben laten afweten, met alle kosten van dien voor de belastingbetaler; is van mening dat de Commissie terecht een onderzoek wil instellen naar alle oorzaken die ten grondslag kunnen liggen aan de tekortkomingen die zich bij financiële instellingen hebben voorgedaan, zodat een nieuwe crisis kan worden voorkomen;

6.  constateert een gebrek aan moreel normbesef in het gedrag van sommige actoren op de financiële markten en bij de financiële instellingen; onderstreept dat de financiële markten en instellingen als onderdeel van hun sociale verantwoordelijkheid als onderneming, rekening moeten houden met de belangen van alle betrokken partijen, waaronder klanten, aandeelhouders en personeel;

7.  wijst erop dat de Sarbanes-Oxley Act in de Verenigde Staten de Amerikaanse instellingen tijdens de financiële crisis geen bescherming heeft geboden, maar wel hogere nalevingskosten voor alle beursgenoteerde ondernemingen tot gevolg heeft gehad, met name voor kmo's, hetgeen ten koste ging van hun concurrentiepositie en een remmend effect heeft gehad op de oprichting van nieuwe beursgenoteerde bedrijven; benadrukt dat een „Sarbanes-Oxley-effect” in de EU onder de huidige economische omstandigheden en gezien de behoefte aan groei absoluut moet worden voorkomen;

8.  wijst op het uiteenlopende karakter van de corporate-governancestructuren in de Europese Unie als geheel en op de uiteenlopende strategieën die de lidstaten toepassen bij de regulering van deze structuren; erkent dat een uniforme aanpak hier niet zou werken en ten koste zou gaan van het concurrentievermogen van de financiële instellingen; merkt op dat de nationale toezichthouders een goed inzicht hebben in de diversiteit van deze strategieën en in veel gevallen het best geplaatst zijn om conform de EU-beginselen beslissingen te nemen; onderstreept niettemin dat strikte minimumnormen nodig zijn om in de gehele financiële sector in de EU een verantwoord ondernemingsbestuur te waarborgen;

9.  erkent dat het corporate-governancegebeuren voortdurend in ontwikkeling is; is van mening dat een proportionele benadering waarin specifieke, op beginselen stoelende voorschriften worden gecombineerd met flexibele codes van optimale praktijken op basis van de „pas toe of leg uit”-regel, passend is; onderstreept dat dit moet worden aangevuld met regelmatige externe evaluaties en een adequaat regelgevingstoezicht;

10.  is evenwel van mening dat op andere gebieden wellicht de voorkeur moet worden gegeven aan strakkere toepassing van een „pas toe of leg uit”-procedure met toetsing, gekoppeld aan specifieke regelgevingsvoorschriften en indringendere compliance- en divergentiecontroles, en dat er zowel behoefte is aan kwalitatieve als aan kwantitatieve evaluaties, zodat compliancecontroles niet ontaarden in het invullen van afvinklijsten;

11.  verzoekt de Commissie elk voorstel dat zij overweegt om de corporate governance te verbeteren, te onderwerpen aan een kosten-batenanalyse die zich concentreert op de noodzaak financiële instellingen sterk, stabiel en concurrentiebestendig te houden, zodat zij aan het creëren van economische groei kunnen bijdragen, waarbij zij ook rekening dient te houden met de gevolgen die niet-regulering voor de financiële stabiliteit en de reële economie met zich meebrengt;

Risicobeheersing

12.  merkt op dat sommige financiële instellingen en toezichthouders zich onvoldoende rekenschap hebben gegeven van de aard, omvang en complexiteit van de door hen aangegane risico's, en dat dit de financiële crisis in de hand heeft gewerkt; is van mening dat effectief risicobeheer een essentiële factor is voor het voorkomen van toekomstige crises;

13.  dringt erop aan dat bij alle financiële instellingen een effectief governancesysteem wordt ingevoerd, dat voorziet in adequate functies voor risicobeheersing, compliance en interne auditing (en bij verzekeraars ook in actuariële functies) en desbetreffende strategieën, beleidsmaatregelen, processen en procedures;

14.  benadrukt dat risico inherent is aan en noodzakelijkerwijs verbonden is met de financiële sector, als het erom gaat liquiditeit te verstrekken, het concurrentievermogen te versterken en economische groei en nieuwe banen te helpen creëren; is van mening dat een grondig inzicht in de risico's bij de raad van bestuur van essentieel belang is om een financiële crisis in de toekomst te vermijden;

15.  pleit voor de verplichte invoering van risicocomités of gelijkwaardige organen op directieniveau voor alle economisch relevante financiële instellingen en op vennootschappelijk directieniveau voor alle economisch relevante financiële groepen; de EU-toezichthouders moeten in overleg met de relevante nationale autoriteiten geschiktheids- en betrouwbaarheidscriteria en werkprocedures vaststellen voor leidinggevenden en alle functionarissen die substantiële risico's aangaan, waarbij de financiële instelling belast wordt met de uitvoering en de nationale autoriteiten moeten toezien op de naleving van deze criteria;

16.  is van mening dat dit risicocomité of ander gelijkwaardig orgaan verantwoordelijk moet zijn voor toezichtaangelegenheden en de directie van advies moet voorzien omtrent de actuele risicoposities van de betrokken financiële instelling, en tevens dient te adviseren omtrent de in de toekomst te voeren risicostrategie, inclusief de strategie voor kapitaal- en liquiditeitsbeheer, onder inachtneming van de door toezichthouders en nationale banken ontwikkelde financiële stabiliteitsevaluaties;

17.  onderstreept dat de uiteindelijke verantwoordelijkheid voor het risicobeheer bij de directie ligt, die er ook verantwoordelijk voor is dat wordt aangetoond dat de instelling zich aan de regels houdt en dat er herstelplannen worden geformuleerd;

18.  benadrukt dat in elke instelling het nemen van buitensporige risico's onverenigbaar is met de belangrijkste verantwoordelijkheid van de leden van de raden van bestuur, namelijk het hanteren van een op de lange termijn gerichte en duurzame bedrijfsstrategie;

19.  is van mening dat ondernemingen een interne, door de toezichthouder te toetsen procedure moeten vastleggen om geschillen te beslechten die tussen hun eenheid risicobeheer en hun operationele eenheden kunnen ontstaan; bovendien moet de raad van bestuur de toezichthoudende autoriteiten op de hoogte stellen van alle wezenlijke risico's waarvan hij kennis draagt;

20.  is er voorstander van om kanalen in te richten om informatie over interne conflicten of ongepaste praktijken in een bedrijf aan het risicocomité of externe toezichthouders door te geven, daarbij erkennend dat de praktijk soms verschilt van het beleid en dat het management zich niet altijd bewust is van de werkelijke praktijk;

21.  wijst erop dat het communicatiesysteem tussen de risicobeheerfunctie en de raad van bestuur moet worden verbeterd door een procedure in te stellen voor het doorverwijzen van conflicten/problemen naar de hiërarchie om te worden opgelost;

22.  onderstreept dat de risicodirecteur (CRO) directe toegang moet hebben tot de directie van de onderneming; om zijn onafhankelijkheid te waarborgen en ter wille van de onpartijdigheid moet de gehele directie over diens benoeming en ontslag beslissen;

23.  pleit daarnaast voor de instelling van procedures voor de registratie van adviezen van het risicocomité die terzijde zijn gesteld, en voor doorgifte van de desbetreffende documenten aan de accountants en toezichthouders;

24.  wijst erop dat de transparantierichtlijn voorschrijft dat instellingen de voornaamste risico's die zij aangaan in hun activiteitenverslag moeten vermelden, en dat de vierde richtlijn vennootschapsrecht instellingen de verplichting oplegt mededeling te doen van hun interne controlesystemen met betrekking tot de rapportage van financiële risico's; merkt op dat financiële instellingen ertoe moeten worden verplicht hun continuïteitsplanning en de desbetreffende controleverslagen openbaar te maken;

25.  is van oordeel dat financiële instellingen moet worden voorgeschreven dat zij jaarlijks een met zo min mogelijk bureaucratie gepaard gaand verslag over de adequaatheid en de doelmatige werking van hun interne-controlesystemen opstellen dat door de raad van bestuur moet worden aangenomen; is verder van mening dat ook voor het jaarlijkse controleverslag van de externe accountants een dergelijke rapportageverplichting moet gelden; onderstreept evenwel dat een „Sarbanes-Oxley-effect” in de EU vermeden dient te worden;

26.  is van oordeel dat er in financiële instellingen meer aandacht moet worden besteed aan de omzetting van maatregelen ter verhoging van het risicobewustzijn, aangezien een groter risicobewustzijn op alle niveaus in een onderneming – ook onder de medewerkers – doorslaggevend is voor een beter risicobeheer;

27.  stemt ermee in dat het nodig is op EU-niveau strengere maatregelen vast te stellen om belangenconflicten te voorkomen, teneinde de objectiviteit en onafhankelijkheid van de oordeelsvorming van de bestuursleden in de sectoren banken, effecten en verzekeringen te waarborgen;

Raden van bestuur

28.  roept de EU-toezichthouders ertoe op om in overleg met de relevante nationale autoriteiten competentiecriteria te ontwikkelen voor een „personele geschiktheidsproef” om te beoordelen of iemand, gezien de aard, complexiteit en omvang van de bewuste financiële instelling, geschikt is voor controlefuncties; toezichthouders moeten hun evaluatie- en goedkeuringsprocedures tijdig en op een efficiënte wijze uitvoeren, waarbij terdege rekening wordt gehouden met het oordeel van gereguleerde bedrijven; voor grote en systemisch relevante financiële instellingen moeten de toezichthouders grondig kijken naar de geschiktheid, ervaring en diversiteit van de bestuurders, zowel individueel als collectief, en nagaan of ze in aanmerking komen voor de benoeming, alsook voor bestuurders naar de ruimere samenstelling van het bestuursorgaan en hun beschikbare tijd, waarbij rekening wordt gehouden met hun andere werkzaamheden;

29.  verzoekt de Commissie regelgeving te ontwikkelen die eist dat grote financiële instellingen hun raad van bestuur onderwerpen aan regelmatige externe evaluaties, die niet alleen moeten waarborgen dat de bijdragen van de afzonderlijke bestuursleden aan strenge normen voldoen, maar ook dat de raad als geheel en zijn comités in staat zijn de strategische doelstellingen van de instelling en het beheer van het risico daadwerkelijk uit te voeren; eist dat grote financiële instellingen in hun jaarverslag bevestigen dat ze zo'n evaluatie hebben laten uitvoeren, met vermelding van de naam van de externe beoordelaar en een beschrijving van de reikwijdte van de evaluatie, en bevestigen dat ze de aanbevelingen ervan hebben opgevolgd; verzoekt de Europese toezichthoudende autoriteiten in overleg met de sector, aandeelhouders en regelgevers richtsnoeren inzake de reikwijdte van dergelijke evaluaties te ontwikkelen;

30.  is van mening dat de functie van president-commissaris en die van bestuursvoorzitter gescheiden moeten zijn, maar merkt op dat er zich omstandigheden kunnen voordoen waarin deze functies tijdelijk in één persoon moeten worden verenigd; benadrukt voorts dat bij het bedrijfsbeheer en beloningsbeleid de in de Verdragen en EU-richtlijnen vastgelegde beginselen van een gelijke beloning en behandeling van mannen en vrouwen in acht moeten worden genomen en gestimuleerd moeten worden;

31.  is van mening dat leden van unitaire bestuursraden of toezichthoudende raden collectief moeten beschikken over recente en relevante beroepskwalificaties, kennis en ervaring, inclusief op financieel gebied, om samen de financiële onderneming te sturen; dringt erop aan dat alle economisch significante financiële instellingen in de bestuursraad leden hebben die niet tot het dagelijks bestuur behoren; is evenwel van mening dat elke financiële instelling een bestuursraad moet hebben die beschikt over een breed scala aan ervaring, deskundigheid en karakterologische kenmerken om goed en prudent beheer te kunnen bieden, en dat benoemingen op meritebasis moeten plaatsvinden;

32.  onderstreept dat een grotere diversiteit in bestuursraden de crisisgevoeligheid van de financiële sector vermindert en bijdraagt aan economische stabiliteit; verzoekt de Commissie een stappenplan voor een gefaseerde vergroting van de genderdiversiteit voor te leggen met het doel om in de raden van bestuur van financiële instellingen een aanwezigheid van beide geslachten van ten minste 30 procent te realiseren, de verwezenlijking van dit doel binnen een afzienbare periode te garanderen en maatregelen voor een versterking van de beroepsmatige, sociale en culturele diversiteit te onderzoeken;

33.  onderstreept dat de kwaliteit van de beraadslagingen en de besluitvorming waarschijnlijk gebaat zal zijn bij een grotere diversiteit in bestuursraden;

34.  benadrukt dat het belangrijk is dat werknemersvertegenwoordigers zitting hebben in de raad van bestuur, vooral met het oog op hun belang op de lange termijn bij een duurzaam beheer van de instelling en vanwege hun ervaring met en kennis van haar interne structuren;

35.  is van mening dat door de overheid beheerde financiële instellingen en financiële autoriteiten open en onafhankelijke benoemingsprocedures moeten waarborgen;

36.  benadrukt dat bestuurders voldoende tijd moeten besteden aan de uitoefening van hun taken, waarvoor de toezichthoudende instanties van de EU richtsnoeren moeten ontwikkelen en waarop door de bestuursraad en de nationale toezichthoudende instanties controle moet worden uitgeoefend;

37.  is van mening dat redelijkerwijze mag worden verwacht dat niemand in een buitensporig aantal raden van bestuur van verschillende financiële groepen zitting neemt;

38.  dringt erop aan dat de regelgeving inzake raadpleging en participatie van werknemers waarvoor wordt geopteerd in het kader van Richtlijn 2001/86/EG tot aanvulling van het statuut van de Europese vennootschap, efficiënt wordt uitgevoerd;

39.  is van mening dat zowel het hogere management als de raad van bestuur feitelijk verantwoordelijk en aansprakelijk moeten kunnen worden gesteld voor de opstelling en toepassing van corporate-governancebeginselen op alle niveaus van de onderneming/vennootschap;

40.  acht een duidelijk gedefinieerde Europese minimumnorm met betrekking tot de verantwoordingsplicht van leden van raden van bestuur van financiële instellingen noodzakelijk;

41.  wijst erop dat de Europese Centrale Bank, de Europese Investeringsbank, het Europees Investeringsfonds en de centrale banken van alle lidstaten door mannelijke bestuurders worden geleid; wijst erop dat momenteel slechts zeer weinig vrouwen een bestuursfunctie bekleden in de centrale banken van de lidstaten en in andere financiële instellingen;

42.  is van mening dat bestuurders een algemene zorgvuldigheidsplicht („duty of care”) in acht moeten nemen en verplicht moeten worden materiële risico's aan de toezichthouders te melden;

43.  verzoekt de Commissie en de lidstaten genderevenwichtige maatregelen te nemen bij de benoeming van bestuurders in de financiële instellingen en organen van de Europese Unie;

44.  moedigt de Commissie aan beleid te bevorderen dat bedrijven in de financiële sector kan helpen in het huidige economische klimaat een evenwichtigere vertegenwoordiging van mannen en vrouwen in de besluitvormingsorganen te waarderen en toe te passen;

45.  benadrukt dat bij het bedrijfsbeheer en beloningsbeleid de in de Verdragen en EU-richtlijnen vastgelegde beginselen van een gelijke beloning en behandeling van mannen en vrouwen in acht moeten worden genomen en gestimuleerd moeten worden;

Beloningsbeleid

46.  is van mening dat het beloningsbeleid gebaseerd moet zijn op het langetermijnfunctioneren van het individu en zijn onderneming om te voorkomen dat het beloningsbeleid het aangaan van buitensporige risico's in de hand werkt, en dat het beloningsbeleid of betalingen de stabiliteit van een onderneming nooit mogen ondermijnen;

47.  is ingenomen met de veranderingen die de financiële instellingen reeds hebben ingevoerd in de beloningsregelingen, waardoor bonussen aan het bedrijfsresultaat op de lange termijn worden gekoppeld en op zijn vroegst na drie jaar worden uitbetaald; juicht het tevens toe dat bonusbetalingen kunnen worden teruggevorderd als bedrijfsdoelen niet worden bereikt;

48.  benadrukt dat alle aandelenopties adequaat moeten worden bekendgemaakt en uitoefenperiodes van minimaal drie jaar moeten hebben; is van oordeel dat meer gebruik moet worden gemaakt van voorwaardelijke kapitaalinstrumenten in plaats van aandelen, omdat deze minder belangenconflicten inhouden die tot kortetermijndenken leiden;

49.  merkt op dat de bij financiële instellingen toegestane beloningssystemen zijn geregeld in de richtlijn kapitaalvereisten (RKV III);

50.  benadrukt het belang van een strikt beloningsbeleid, als voorzien in de RKV III en de solvabiliteit II-richtlijn; verwacht dat deze en verdere reeds genomen wetgevingsmaatregelen tussen 2011 en 2013 snel worden omgezet; verzoekt de Commissie in 2015 een evaluatieverslag te publiceren;

51.  beseft dat de structurele benaderingen per lidstaat verschillen; moedigt praktijken aan die de corporate governance versterken naar gelang van de juridische vorm, de omvang, de aard, de complexiteit en het bedrijfsmodel van de financiële instelling;

52.  merkt op dat de toepassing van de bestaande aanbevelingen voor de beloning van bestuurders van beursgenoteerde ondernemingen noch uniform noch bevredigend is; verzoekt de Commissie bijgevolg EU-regelgeving betreffende de beloning van bestuurders van beursgenoteerde ondernemingen voor te stellen om ervoor te zorgen dat de beloningsstructuur in beursgenoteerde ondernemingen het aangaan van buitensporige risico's niet aanmoedigt en om in de gehele EU gelijke concurrentievoorwaarden te waarborgen;

53.  spreekt met name zijn bezorgdheid uit over het feit dat aandeelhouders momenteel geen behoorlijke controle uitoefenen en kunnen uitoefenen op het beloningsbeleid in financiële instellingen;

54.  wijst erop dat volledige transparantie noodzakelijk is, willen de aandeelhouders naar behoren toezicht kunnen uitoefenen op het beloningsbeleid, en verzoekt met name om publicatie van het aantal personeelsleden in elke instelling die een totale beloning van meer dan 1 miljoen euro ontvangen, in schijven van ten minste 1 miljoen euro;

55.  is van mening dat de aandeelhouders zouden moeten meewerken aan de totstandbrenging van een duurzaam beloningsbeleid en de kans moeten krijgen zich uit te spreken over het beloningsbeleid en het recht moeten hebben het door de remuneratiecommissie opgestelde beloningsbeleid op de algemene vergadering te verwerpen;

Toezichthouders, accountants en instellingen

56.  is van mening dat een verbeterde tripartiete dialoog tussen toezichthouders, accountants (zowel interne als externe) en instellingen het waarschijnlijker zou maken dat substantiële of systemische risico's vroegtijdig worden gedetecteerd; moedigt toezichthouders, het Europees Comité voor systeemrisico's, accountants en instellingen ertoe aan open discussies aan te gaan en vaker met elkaar in overleg te treden om het bedrijfseconomisch toezicht te faciliteren; beveelt verder aan bilaterale vergaderingen te beleggen tussen de accountants en de toezichthouders van belangrijke financiële instellingen; is van mening dat het tot de verantwoordelijkheid van het bestuuur en de interne accountant behoort om ervoor te zorgen dat de nodige interne controles bestaan om systemische risico's te detecteren, en om een procedure vast te stellen voor het informeren van het bestuuur en de toezichthouders, teneinde negatieve gevolgen te voorkomen;

57.  onderstreept dat de primaire functie van accountants niet bovenmatig mag worden ondermijnd door hun extra taken toe te bedelen, zoals het toetsen en beoordelen van niet-accountancygerelateerde informatie die buiten hun expertiseterrein valt; is van mening dat accountants rechtstreeks verslag moeten uitbrengen aan de toezichthouders wanneer zij kennis hebben van een feit van materieel belang voor het toezicht, en dat zij dienen deel te nemen aan voor de gehele bedrijfstak bestemde beoordelingen van specifieke controles;

58.  wijst erop dat openbare instanties, waaronder Europese toezichthoudende autoriteiten en nationale toezichthouders, moeten voldoen aan strenge normen op het gebied van onafhankelijkheid en gelijkwaardige normen voor corporate governance;

Rol van aandeelhouders op de jaarlijkse algemene vergadering

59.  spoort institutionele aandeelhouders ertoe aan bestuursraden actiever en op passende wijze ter verantwoording te roepen voor de door hen gevoerde strategie en de langetermijnbelangen van hun begunstigden te behartigen;

60.  verzoekt om wetgeving die allen met een vergunning voor het namens derden in de EU beheren van beleggingen ertoe verplicht openbaar te verklaren of zij al dan niet een gedragscode („stewardship code”) toepassen en in overeenstemming daarmee gegevens openbaar maken, zo ja, welke en waarom en, zo nee, waarom niet;

61.  is van mening dat significante transacties die een bepaalde proportionele omvang te boven gaan, specifiek door de aandeelhouders moeten worden goedgekeurd of dienen te worden onderworpen aan de verplichting de aandeelhouders te informeren alvorens de transactie doorgang kan vinden, op voorwaarde dat inspraak van de aandeelhouders haalbaar is, het beginsel van vertrouwelijkheid in acht wordt genomen en de dagelijkse werkzaamheden van de financiële instelling niet in het gedrang komen; de EAEM kan in overleg met de relevante nationale autoriteiten richtsnoeren inzake de passende norm opstellen;

62.  onderkent dat transparantie noodzakelijk is voor transacties met verbonden partijen en dat significante transacties waarbij een verbonden partij is betrokken bij de beursnoteringsinstantie moeten worden aangemeld en vergezeld dienen te gaan van een attest van een onafhankelijke adviseur waarin deze bevestigt dat de transactie op een billijke en redelijke manier tot stand is gekomen, dan wel dienen te worden onderworpen aan een onder de aandeelhouders met uitsluiting van de betrokken partij te houden stemming; de EAEM kan in overleg met de relevante nationale autoriteiten richtsnoeren inzake de passende norm opstellen;

63.  dringt aan op de verplichte jaarlijkse verkiezing van elk lid van de raad van bestuur of op een verplicht jaarlijks verzoek om goedkeuring van het beleid van de raad van bestuur of om kwijting voor de raad van bestuur tijdens de jaarlijkse algemene vergadering, zodat de bestuursraad beter ter verantwoording kan worden geroepen, mede ter stimulering van een cultuur van meer verantwoordelijkheid;

64.  verzoekt om onderzoek naar de terughoudendheid bij doeltreffende controles door de aandeelhouders en om het afschaffen van bepalingen in de regelgeving die een redelijke samenwerking in de weg staan;

65.  verzoekt om invoering van een systeem van elektronische stemming om aandeelhouders aan te moedigen deel te nemen aan de corporate governance van financiële instellingen;

66.  meent dat alle naamloze vennootschappen de keus moeten hebben in hun statuten te bepalen of hun vennoten anoniem blijven dan wel met name genoemd worden, en dat in het laatstgenoemde geval de wet een daadwerkelijke identificatie moet garanderen;

o
o   o

67.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie.

(1) PB L 329 van 14.12.2010, blz. 3.

Resolutie van het Europees Parlement van 11 mei 2011 over de stand van zaken bij de onderhandelingen over een vrijhandelsovereenkomst tussen de EU en India

P7_TA(2011)0224 B7-0291/2011

Het Europees Parlement,

–  gezien de richtsnoeren van de Organisatie voor economische samenwerking en ontwikkeling (OESO) over multinationale ondernemingen en de Tripartiete Verklaring van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) over beginselen inzake multinationale ondernemingen en sociaal beleid,

–  gezien de op 14 november 2001 in Doha goedgekeurde ministeriële verklaring van de vierde zitting van de WTO-ministersconferentie, met name paragraaf 44 over speciale en gedifferentieerde behandeling (SDT),

–  gezien zijn resolutie van 29 september 2005 over de betrekkingen tussen de EU en India: een strategisch partnerschap(1),

–  gezien de mededeling van de Commissie van 4 oktober 2006 getiteld „Europa als wereldspeler: wereldwijd concurreren. Een bijdrage aan de EU-strategie voor groei en werkgelegenheid” (COM(2006)0567),

–  gezien zijn resolutie van 26 maart 2009 over een vrijhandelsovereenkomst tussen de EU en India(2),

–  gezien zijn resolutie van 12 juli 2007 over de TRIPS-overeenkomst en de beschikbaarheid van medicijnen(3),

–  gezien zijn resolutie van 22 mei 2007 over Europa als wereldspeler - Externe aspecten van het concurrentievermogen(4),

–  gezien de strategienota voor India (2007-2013),

–  gezien artikel 115, lid 5, en artikel 110, lid 2, van zijn Reglement,

A.  overwegende dat de Europese Unie voorrang moet blijven geven aan een op regels gebaseerd multilateraal handelssysteem zoals door de WTO tot stand is gebracht, dat de beste vooruitzichten biedt voor open en gelijkwaardige internationale handel door gepaste regels vast te stellen en te waarborgen dat deze worden nageleefd,

B.  overwegende dat een succesvolle en evenwichtige afwikkeling van de ontwikkelingsagenda van Doha van groot belang is voor zowel de Europese Unie als voor India, en dat een dergelijke overeenkomst geen beletsel vormt voor bilaterale WTO+-overeenkomsten die een aanvulling kunnen vormen op multilaterale regels,

C.  overwegende dat de Europese Unie India's grootste bron van directe buitenlandse investeringen (DBI) is, met 27% van de totale DBI in 2009; overwegende echter dat het aandeel van de EU de afgelopen drie jaar is teruggelopen van 37% van de totale DBI in 2007 tot 32% in 2008 en 27% in 2009, terwijl de DBI-stromen uit de EU naar China aanzienlijk omvangrijker waren dan die naar India, met een bedrag van 5,3 miljard EUR vergeleken met 3,1 miljard EUR voor India,

D.  overwegende dat India in 2000 de zeventiende handelspartner van de Europese Unie was en in 2010 de achtste plaats innam (toen de waarde van de handel 67,8 miljard EUR bedroeg); overwegende echter dat het relatieve aandeel van de EU in de Indiase markt is gedaald van 23,2% in 1999 tot 14,5% in 2009, terwijl het aandeel in de Chinese markt in dezelfde periode is verviervoudigd, van 2,6% in 1999 tot 11,3% in 2009,

E.  overwegende dat India het grootste begunstigde land van het stelsel van algemene preferenties is; overwegende dat de invoer van de Europese Unie uit India tegen preferentiële tarieven of met nulrecht in 2009 een waarde vertegenwoordigde van 19,9 miljard EUR, wat overeenkomt met 83% van de totale invoer van de EU uit India,

F.  overwegende dat beide partijen aanzienlijke voordelen verwachten van de afschaffing van de tarieven en de liberalisering van vestiging en van de handel in diensten, en hebben herhaald te streven naar tariefverlagingen en verdere liberalisering van vestiging en van de handel in diensten,

G.  overwegende dat de markttoegang vergezeld moet gaan van transparante en adequate regels en normen om te waarborgen dat liberalisering van de handel gunstig is,

H.  overwegende dat de markttoegang wordt gehinderd door niet-tarifaire handelsbelemmeringen zoals gezondheids- en veiligheidsvoorschriften of technische belemmeringen, kwantitatieve beperkingen, conformiteitsprocedures, handelsbeschermende mechanismen, douaneprocedures, interne belasting en het ontbreken van internationale normen en regels,

I.  overwegende dat nog meer rekening moet worden gehouden met de onderdelen inzake erkenning, passende en doeltreffende bescherming, tenuitvoerlegging en handhaving van intellectuele eigendomsrechten (IER), met inbegrip van octrooien, merken, auteurs- en soortgelijke rechten, geografische aanduidingen (inclusief merken van oorsprong), industriële ontwerpen en patronen van geïntegreerde schakelingen,

J.  overwegende dat namaakgeneesmiddelen mogelijk schadelijk kunnen zijn voor de gezondheid; overwegende dat India zijn krachten moet bundelen om dit probleem aan te pakken,

K.  overwegende dat India een van de belangrijkste producenten en exporteurs van generieke geneesmiddelen is,

L.  overwegende dat het welslagen en de duurzaamheid van gezondheidsprogramma's grotendeels afhangen van de blijvende beschikbaarheid van goedkope generieke geneesmiddelen van goede kwaliteit; India's doorslaggevende rol als leverancier van dergelijke producten in overweging genomen en gezien het feit dat bewezen is dat de TRIPS-plusregels inzake intellectuele-eigendomsrechten nadelige gevolgen hebben voor de beschikbaarheid van generieke geneesmiddelen,

M.  overwegende dat artikel 1, lid 1, van de samenwerkingsovereenkomst voorziet in respect voor de mensenrechten en democratische beginselen; overwegende dat dit een wezenlijk onderdeel van de overeenkomst vormt,

N.  overwegende dat de toegang van EU-ondernemingen tot de Indiase markt nog steeds wordt gehinderd door verschillende niet-tarifaire handelsbelemmeringen zoals bureaucratische gezondheids- en veiligheidsvoorschriften of technische belemmeringen, kwantitatieve beperkingen, veel te restrictieve conformiteitsprocedures, ongerechtvaardigde handelsbeschermende mechanismen, douaneprocedures, interne belasting en het ontbreken van internationale normen en regels,

Algemene vraagstukken

1.  is van mening dat de vrijhandelsovereenkomst evenwichtig moet zijn en verenigbaar met de WTO-regels en -verplichtingen; meent dat een succesvolle ontwikkelingsagenda van Doha de handelsprioriteit voor de Europese Unie blijft en dat de onderhandelingen met India over de vrijhandelsovereenkomst derhalve een aanvulling moeten vormen op multilaterale regels;

2.  is verheugd over het resultaat van de Top EU- India in december 2010 en moedigt de onderhandelende partijen aan vaart te zetten achter de onderhandelingen en overleg te blijven plegen met de belangrijkste belanghebbenden; herinnert aan de toezeggingen van de EU en India om de besprekingen over de vrijhandelsovereenkomst te bespoedigen en te streven naar substantiële en doelmatige vorderingen met het oog op een snelle sluiting van een ambitieuze en evenwichtige, breed opgezette overeenkomst inzake handel en investeringen; is teleurgesteld over het lage tempo bij de onderhandelingen; roept beide partijen op alles in het werk te stellen om voor eind 2011 een alomvattende, ambitieuze en evenwichtige vrijhandelsovereenkomst te sluiten;

3.  roept de Indiase federale en staatsregering op beleid en procedures op elkaar af te stemmen om de mogelijkheden tot het uiterste te kunnen benutten;

4.  wijst er andermaal op dat de doelen van het gemeenschappelijk handelsbeleid ten volle moeten worden afgestemd op de algemene doelen van de Europese Unie, dat het gemeenschappelijke handelsbeleid van de EU overeenkomstig artikel 207 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie wordt gevoerd „in het kader van de beginselen en doelstellingen van het externe optreden van de Unie”, en dat het handelsbeleid, overeenkomstig artikel 3 van het Verdrag betreffende de Europese Unie, onder meer moet bijdragen tot duurzame ontwikkeling, uitbanning van armoede en bescherming van de mensenrechten;

5.  wijst gezien de complementariteit van beide economieën op het groeipotentieel van het handels- en investeringsverkeer tussen de EU en India en op de zakelijke mogelijkheden die uit de vrijhandelsovereenkomst voortkomen; beschouwt de vrijhandelsovereenkomst tussen de EU en India als een win-winscenario, maar doet de aanbeveling een evaluatie van de bestaande sectorspecifieke problemen uit te voeren om mogelijke nadelen van de overeenkomst voor gevoelige EU-sectoren vast te stellen;

6.  verzoekt de Commissie een ambitieus hoofdstuk over duurzame ontwikkeling als essentieel onderdeel in de vrijhandelsovereenkomst op te nemen;

Handel in goederen

7.  is ingenomen met de uitkomsten van veel vrijhandelssimulaties die laten zien dat de vrijhandelsovereenkomst de totale uitvoer en invoer van zowel de Europese Unie als India zou doen toenemen; benadrukt dat de bilaterale handel bij het huidige gemiddelde groeipercentage naar verwachting zal toenemen tot 160,6 miljard EUR in 2015;

8.  neemt kennis van het feit dat de gemiddelde toegepaste tarieven van India zijn gedaald, maar nog altijd aanzienlijk hoger zijn dan de tarieven van de EU; wijst er met name op dat het gemiddelde tarief van India voor de markttoegang van niet-landbouwproducten (NAMA) momenteel 10,1% bedraagt, vergeleken met een EU-gemiddelde van 4%, terwijl het gemiddelde tarief van India voor landbouwproducten 31,8% bedraagt tegen een EU-gemiddelde van 13,5%;

9.  benadrukt dat bij de handel in industriële producten moet worden gestreefd naar volledige wederzijdse afschaffing van de tarieven, waarbij de timing asymmetrisch verloopt, en dat mogelijke uitzonderingen op deze doelstelling beperkt moeten blijven en moeten worden getoetst en niet mogen inhouden dat sectoren worden uitgesloten die voor beide partijen van belang zijn, zoals personenauto's;

10.  merkt op dat de overeenkomst de gevoeligheden in verband met de handel in landbouwproducten dient te respecteren, maar dat dit de openstelling van de markt op complementaire terreinen niet mag verhinderen;

11.  verzoekt de Commissie naar behoren rekening te houden met eventuele negatieve gevolgen voor de Europese landbouw, vooral als het gaat om openstelling van de markten, GMO's, melk, rundvlees, bescherming van de intellectuele eigendom en vermelding van de herkomst op etiketten;

12.  acht het van belang dat de vrijhandelsovereenkomst ambitieuze hoofdstukken bevat over technische handelsbelemmeringen en sanitaire en fytosanitaire maatregelen; roept de Commissie in dit verband op zich te buigen over lopende kwesties zoals dierenwelzijn;

13.  roept beide partijen op ervoor te zorgen dat de regelgeving en de niet-tarifaire handelsbelemmeringen zodanig worden beheerd dat de handel als geheel niet wordt belemmerd; roept zowel de EU als India op doeltreffende methoden te ontwikkelen om het ontstaan van onnodige handelsbelemmeringen op het gebied van regelgeving te voorkomen en bestaande belemmeringen aan te pakken, waarbij het recht van beide partijen op regulering wordt geëerbiedigd;

14.  benadrukt dat de vrijhandelsovereenkomst een bindend mechanisme moet bevatten voor het oplossen van geschillen tussen landen en bepalingen inzake bemiddeling over niet-tarifaire handelsbelemmeringen alsook een doeltreffende vrijwaringsclausule;

Handel in diensten, vestiging

15.  erkent dat diensten de snelst groeiende sector van de Indiase economie zijn; wijst erop dat India offensieve belangen heeft bij liberalisering van Mode 1 en Mode 4 in de Algemene Overeenkomst betreffende de handel in diensten (GATS); merkt op dat de EU de liberalisering van de markttoegang en nationale behandeling krachtens GATS-Mode 3 voor de meeste diensten wil voltooien; merkt op dat de ambities van de vrijhandelsovereenkomst zonder verplichtingen krachtens GATS-Mode 4 niet volledig kunnen worden gerealiseerd; benadrukt dat er enorme voordelen zijn verbonden aan landelijke en EU-brede erkenning van beroepskwalificaties en overeenkomsten over wederzijdse erkenning en vergunningseisen binnen de professionele dienstverlening in zowel de EU als India, die eenvoudig in de vrijhandelsovereenkomst kunnen worden geregeld; wenst evenwel dat een diepgaande analyse wordt verricht met betrekking tot de afzonderlijke lidstaten om negatieve gevolgen voor de arbeidsmarkt in de EU te voorkomen wanneer krachtens GATS-Mode 4 een tijdelijk verblijf wordt toegestaan van de benodigde geschoolde vakmensen;

16.  wijst erop dat liberalisering van diensten op geen enkele wijze een belemmering mag vormen voor het recht om diensten, met inbegrip van openbare diensten, te reguleren;

17.  merkt op dat de handel in diensten tussen de EU en India betrekkelijk onevenwichtig is, waarbij de EU 1,9% van haar diensten naar India exporteert en 11,6% van de totale uitvoer van India naar de EU gaat;

18.  roept India dringend op passende wetgeving op het gebied van de gegevensbescherming te ontwikkelen waarmee India de status kan bereiken van een land met voldoende gegevensbescherming om de overdracht van persoonlijke gegevens vanuit de EU toe te staan of mogelijk te maken op basis van en in overeenstemming met EU-wetgeving;

19.  is van mening dat het feit om buitenlandse advocaten- en accountantskantoren toe te staan in India actief te zijn belangrijke voordelen zou opleveren voor de Indiase economie en de beroepsgroepen in het land, alsmede voor Europese kantoren met expertise op het gebied van internationaal recht en accountancy en hun cliënten; roept de Commissie op met de Indiase autoriteiten de mogelijkheden en de reikwijdte te onderzoeken van liberalisering van juridische en accountantsdiensten in de vrijhandelsovereenkomst;

20.  roept India op zijn bank- en verzekeringssector en de sector detailhandel in overeenstemming met de door de Indiase autoriteiten aangekondigde hervormingen verder open te stellen, gelet op het feit dat passende financiële wetgeving van belang is om het toezicht op de financiële diensten te waarborgen, het systeemrisico te beperken en het hoogst mogelijke niveau van consumentenbescherming te bieden;

Investeringen

21.  roept de Commissie op te onderhandelen over een hoofdstuk betreffende investeringen als onderdeel van de vrijhandelsovereenkomst, zodat het proces van investeren in elkaars markten aanmerkelijk kan worden versoepeld doordat investeringsdeals worden bevorderd en beschermd en tegelijkertijd ook naar directe kansen kan worden gezocht; stelt voor dat in het kader van een dergelijk hoofdstuk over investeringen een systeem in het leven wordt geroepen waarbij investeerders uit beide economieën bij één loket informatie kunnen krijgen over de verschillen in regelgeving op het gebied van investeringen en de investeringspraktijk en over juridische aspecten;

22.  verzoekt de Commissie ervoor te zorgen dat bepalingen inzake investeringsbescherming het vermogen van de partijen om dwanglicenties uit te geven niet beperken of afbreuk doen aan andere volksgezondheidsmaatregelen;

Openbare aanbestedingen

23.  is verheugd dat India erin heeft toegestemd openbare aanbestedingen in de vrijhandelsovereenkomst op te nemen; betreurt echter dat dit alleen op federaal niveau is geschied; roept de Commissie op te onderhandelen over doeltreffende en transparante aanbestedingsstelsels; doet een beroep op India om transparante en billijke procedures te hanteren bij de gunning van overheidsopdrachten en zijn aanbestedingsstelsels open te stellen voor Europese bedrijven; dringt bij India aan op een zo groot mogelijke dekking, met inbegrip van met name overheidsbedrijven;

Handel en mededinging

24.  is verheugd over de vooruitgang die is geboekt bij het uitwerken van een hoofdstuk over handel en mededinging in de vrijhandelsovereenkomst tussen de EU en India en roept beide partijen op tot intensivering van hun samenwerking op het gebied van handelsgerelateerde mededingingsvraagstukken, intellectuele eigendomsrechten en het industrie- en handelsbeleid;

25.  is verheugd over de inzet van India om een krachtige IER-regeling tot stand te brengen en gebruik te maken van de flexibiliteit in TRIPS op het gebied van internationale en nationale wetgeving om aan zijn verplichtingen op het gebied van de volksgezondheid te voldoen, in het bijzonder wat betreft de toegang tot essentiële geneesmiddelen; dringt bij India aan op strikte tenuitvoerlegging en handhaving van deze regeling en op betere toegang tot essentiële geneesmiddelen; roept de EU en India op ervoor te zorgen dat de bepalingen in de vrijhandelsovereenkomst geen belemmering vormen voor de toegang tot essentiële geneesmiddelen terwijl India zijn generieke geneesmiddelenindustrie omvormt tot een op onderzoek gebaseerde industrie; steunt samenwerking tussen de EU en India in hun respectieve op onderzoek gebaseerde farmaceutische industrieën ten einde te zorgen voor groei die beide partijen tot voordeel strekt;

26.  verzoekt de Commissie, overeenkomstig zijn resolutie van 12 juli 2007, in het kader van de onderhandelingen over intellectueeleigendomsrechten geen gegevensexclusiviteit te verlangen, en te onderkennen dat gegevensexclusiviteit verstrekkende consequenties heeft voor de productie van generieke geneesmiddelen, en daarom de toegang van ontwikkelingslanden tot geneesmiddelen en het volksgezondheidsbeleid schaadt;

27.  verzoekt de Commissie en de betrokken Indiase autoriteiten een gemeenschappelijke definitie van namaakgeneesmiddelen vast te stellen waarbij de toegang tot essentiële geneesmiddelen niet wordt belemmerd, en gezamenlijk maatregelen af te stemmen om namaak doeltreffend te bestrijden, in het bijzonder namaakgeneesmiddelen die schadelijk zijn voor de gezondheid van patiënten;

28.  benadrukt dat een hoog niveau van bescherming van geografische aanduidingen, uiterlijk tegen de tijd dat de vrijhandelsovereenkomst in werking treedt, van essentieel belang is;

Handel en duurzame ontwikkeling

29.  erkent dat een hoofdstuk over duurzame ontwikkeling een essentieel onderdeel vormt van elke vrijhandelsovereenkomst van de EU en verzoekt beide partijen in te stemmen met een ambitieus hoofdstuk waarin de gemeenschappelijke inzet voor bevordering van duurzame ontwikkeling en inclusieve groei op basis van gedeelde waarden tot uiting komt; verzoekt de Commissie juridisch bindende clausules op te nemen betreffende mensenrechten, sociale en ecologische normen, en de handhaving daarvan, evenals maatregelen die van toepassing zijn bij inbreuken;

30.  verlangt dat dit hoofdstuk minimaal de naleving van de acht fundamentele verdragen en de vier prioritaire verdragen van de IAO bestrijkt, alsook de internationaal overeengekomen milieunormen, en tevens stimulansen biedt aan ondernemingen om verplichtingen op het gebied van maatschappelijk verantwoord ondernemen aan te gaan;

31.  is ingenomen met alle inspanningen van de Indiase regering om kinderarbeid uit te bannen; verzoekt de Indiase regering en de Commissie activiteiten te blijven financieren die erop gericht zijn kinderen in staat te stellen naar school te gaan;

32.  benadrukt dat het van belang is ervoor te zorgen dat EU-ondernemingen die gebruik maken van speciale economische zones de fundamentele arbeidsrechten of andere arbeidsrechten die op door India geratificeerde IAO-verdragen zijn gebaseerd, naleven;

33.  onderstreept dat mensenrechten, democratie en veiligheid essentiële elementen zijn van de betrekkingen tussen de EU en India; roept beide partijen derhalve op ervoor te zorgen dat de dialoog over onopgeloste kwesties wordt geïntensiveerd, waarbij in het bijzonder naar Kasjmir wordt verwezen;

34.  spreekt zijn krachtige steun uit voor de opneming van juridisch bindende clausules inzake mensenrechten in de internationale overeenkomsten van de EU, met een duidelijk en nauwkeurig overlegmechanisme, naar het voorbeeld van artikel 96 van de Overeenkomst van Cotonou;

De rol van het Europees Parlement

35.  verwacht dat de Raad en de Commissie de vrijhandelsovereenkomst in overeenstemming met het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU)(5) aan het Parlement ter goedkeuring zullen voorleggen;

36.  verzoekt de Commissie en de Raad voordat zij de vrijhandelsovereenkomst sluiten ten volle rekening te houden met de verzoeken die het Parlement in deze resolutie heeft geformuleerd; wijst er nogmaals op dat het Parlement eerst moet instemmen met de vrijhandelsovereenkomst voordat deze in werking kan treden; verzoekt de Commissie en de Raad geen voorlopige toepassing van de overeenkomst voor te stellen voordat het Parlement de overeenkomst heeft goedgekeurd;

Andere overwegingen

37.  verwelkomt de voortgang in India, dat naast begunstigde ook donor van ontwikkelingshulp wordt;

38.  wijst erop dat de economische samenwerking tussen de EU en India, mits deze gebaseerd is op een stelsel van gedeelde universele waarden, de norm kan bepalen voor samenwerking met andere landen;

39.  meent dat de EU bijzondere aandacht moet besteden aan het Midden- en Kleinbedrijf (MKB) in India, en stelt daarom voor het MKB in alle programma's voor ontwikkelingssamenwerking tussen de EU en India te steunen door middel van maatregelen die marktgeoriënteerde en lokale projecten helpen financieren;

40.  is verheugd over de verspreiding in heel India van microkredieten die in toenemende mate worden onderkend als een effectief middel om ontwikkeling vanuit de basis tot stand te brengen;

o
o   o

41.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie en de regeringen en parlementen van de lidstaten en van India.

(1) PB C 227 E van 21.9.2006, blz. 589. (2) PB C 117 E van 6.5.2010, blz. 166. (3) PB C 175 E van 10.7.2008, blz. 591. (4) PB C 102 E van 24.4.2008, blz. 128. (5) Artikel 218, lid 6, onder a), punt v), van het VWEU.

Resolutie van het Europees Parlement van 11 mei 2011 over de handelsbetrekkingen tussen de EU en Japan

P7_TA(2011)0225 B7-0287/2011

Het Europees Parlement,

–  gezien zijn resolutie van 17 februari 2011 over Europa 2020(1),

–  gezien zijn resolutie van 25 november 2010 over mensenrechten, sociale normen en milieunormen in internationale handelsovereenkomsten(2),

–  gezien zijn resolutie van 5 februari 2009 over versterking van de rol van het Europese midden- en kleinbedrijf in de internationale handel(3),

–  gezien zijn resolutie van 18 december 2008 over de impact van namaak op de internationale handel(4),

–  gezien zijn resolutie van 4 september 2008 over de handel in diensten(5),

–  gezien zijn resolutie van 20 mei 2008 over de handel in grond- en hulpstoffen(6),

–  gezien zijn resolutie van 19 februari 2008 over de EU-strategie voor markttoegang ten behoeve van Europese exporteurs(7),

–  gezien zijn resolutie van 22 mei 2007 over Europa als wereldspeler – externe aspecten van het concurrentievermogen(8),

–  gezien de mededeling van de Commissie getiteld „Handel, groei en wereldvraagstukken – Handelsbeleid als kernelement van de Europa 2020-strategie” (COM(2010)0612),

–  gezien de mededeling van de Commissie getiteld „Europa als wereldspeler: wereldwijd concurreren. Een bijdrage aan de EU-strategie voor groei en werkgelegenheid” (COM(2006)0567),

–  gezien het verslag van de Commissie getiteld „Trade and Investment Barriers” van 10 maart 2011,

–  gezien de gezamenlijke verklaringen over de betrekkingen tussen de Europese Gemeenschap en haar lidstaten enerzijds en Japan anderzijds (Den Haag, 18 juli 1991),

–  gezien de overeenkomst van 2001 inzake wederzijdse erkenning tussen de EU en Japan(9),

–  gezien de overeenkomst van 2003 tussen de EU en Japan betreffende samenwerking ter bestrijding van concurrentieverstorende activiteiten(10),

–  gezien de overeenkomst van 2008 tussen de Europese Gemeenschap en Japan betreffende samenwerking en wederzijdse administratieve bijstand in douanezaken(11),

–  gezien het tienjarig actieplan dat werd aangenomen op de tiende top EU-Japan, die op 8 december 2001 in Brussel plaatsvond,

–  gezien de gezamenlijke verklaring die op 28 april 2010 is aangenomen op de negentiende top EU-Japan in Tokio,

–  gezien de gezamenlijke verklaring die op 4 mei 2009 is aangenomen op de achttiende top EU-Japan in Praag,

–  gezien het rapport van Copenhagen Economics getiteld „Assessment of barriers to trade and investment between the EU and Japan” van 30 november 2009,

–  gezien de resultaten van de openbare raadpleging door de Commissie over de handelsbetrekkingen tussen de EU en Japan, die op 21 februari 2011 bekend zijn gemaakt,

–  gezien de conclusies van de Europese Raad van 24/25 maart 2011,

–  gelet op de komende top EU-Japan op 25 mei 2011 in Brussel,

–  gezien artikel 115, lid 5, en artikel 110, lid 2, van zijn Reglement,

A.  overwegende dat het op regels gebaseerde multilaterale handelsstelsel dat via de Wereldhandelsorganisatie (WTO) zijn beslag heeft gekregen, het meest geschikte kader is voor de reglementering en bevordering van open en eerlijke handel,

B.  overwegende dat multilaterale, plurilaterale en bilaterale overeenkomsten gezien moeten worden als onderdelen van een gemeenschappelijk instrumentarium voor internationale aangelegenheden en dus als standaardkenmerken van evenwichtige, complementaire politieke en handelsbetrekkingen,

C.  overwegende dat de EU vast moet houden aan haar streven naar een evenwichtig resultaat van de ontwikkelingsagenda van Doha, gericht op de integratie van de ontwikkelingslanden in het internationale handelsstelsel, naast voortzetting van bilaterale en plurilaterale handelsakkoorden met andere industrielanden als er op kortere termijn wederzijds voordeel en economische groei te verwachten zijn,

D.  overwegende dat de EU en Japan in 2009 tezamen meer dan een kwart van het mondiale bbp voor hun rekening namen en meer dan 20% van de wereldhandel,

E.  overwegende dat Japan en de EU aanzienlijke investeringen in elkaars economie plegen (tezamen 200 miljard euro aan buitenlandse directe investeringen in 2009),

F.  overwegende dat de omvang van de bilaterale handel tussen de EU en Japan, de derde economie ter wereld in termen van bbp, in 2010 in totaal 120 miljard euro bedroeg, waarmee Japan voor de EU de zesde handelspartner was en de EU voor Japan de derde,

G.  overwegende dat de Raad en de Commissie erop wijzen dat onderhandelingen over een vrijhandelsovereenkomst met Japan pas van start kunnen gaan als blijkt dat Japan in staat is handelsbelemmeringen weg te nemen, hetgeen ten goede zal komen aan een hechtere economische integratie tussen de beide strategische handelspartners,

H.  overwegende dat de EU en Japan voor dezelfde uitdagingen staan, namelijk de politieke en economische opkomst van China, de economische flauwte als uitvloeisel van de mondiale financiële crisis, een dalende bevolkingsgroei en de dringende behoefte aan grondstoffen en energiebronnen tegen een stabiele prijs als voorwaarde voor economische opbloei,

I.  overwegende dat open en eerlijke handel een krachtig instrument ter bevordering van groei en maatschappelijk welzijn vormt, uitgaande van de relatieve voordelen van elk van beide economieën en de potentiële synergieën dankzij sterkere economische integratie, alsmede nieuwe input voor de kenniseconomie,

J.  overwegende dat zowel de EU als Japan in de regel lage tarieven op handelsgoederen toepassen, en dat voor meer dan tweederde van de EU-export en meer dan eenderde van de Japanse uitvoer het nultarief geldt,

K.  overwegende dat de omvang van de handel tussen de EU en Japan ondanks deze lage tarieven achterblijft ten opzichte van de handel van de EU met de meeste andere grote partners, voornamelijk ten gevolge van de niet-tarifaire handelsbelemmeringen waardoor de toegang tot de Japanse markt voor Europese bedrijven bemoeilijkt wordt,

L.  overwegende dat de kosten ten gevolge van de niet-tarifaire handelsbelemmeringen volgens het rapport van Copenhagen Economics van november 2009 de huidige tariefniveaus overtreffen en dat het grootste economische voordeel te behalen is door de niet-tarifaire handelsbelemmeringen weg te nemen; overwegende dat volgens hetzelfde rapport een toename van 43 miljard euro van de EU-export naar Japan en van 53 miljard euro van de Japanse uitvoer naar de EU te verwachten is als tarieven en niet-tarifaire handelsbelemmeringen maximaal worden teruggeschroefd,

M.  overwegende dat de Commissie in haar Trade and Investment Barriers Report 2011 de volgende drie belangrijkste Japanse niet-tarifaire handelsbelemmeringen noemt: moeilijkheden bij inschrijving op openbare aanbestedingen, onvoldoende erkenning van internationale normen voor medische apparatuur en de voorkeursbehandeling voor Japanse bedrijven in de financiële sector (bijv. de posterijen),

N.  overwegende dat de intellectuele-eigendomsrechten in Japan een goede bescherming genieten en dat Japan en de EU dezelfde doeleinden en aanpak ten aanzien van intellectuele eigendom hanteren, met uitzondering van geografische aanduidingen, en allebei inzetten op bestrijding van namaak en piraterij en de handelsovereenkomst ter bestrijding van namaak hebben ondertekend,

O.  overwegende dat de ICT-sector veel toegevoegde waarde genereert en zowel in de EU als in Japan een groeisector is, vooral door de verdere ontwikkeling van slimme producten en diensten,

P.  overwegende dat in alle handelsbesprekingen met Japan investeringen en handel in diensten aan de orde moeten komen om te voorkomen dat openstelling van de markt ten koste gaat van Europese of Japanse regelgeving ter bescherming van de diensten van algemeen belang en de culturele verscheidenheid,

Q.  andermaal uiting gevend aan zijn solidariteit met het Japanse volk na de jongste natuurrampen,

1.  is van mening dat het door de WTO belichaamde multilaterale handelsstelsel nog steeds verreweg het doeltreffendste kader is om tot een open en eerlijke wereldhandel te komen; is van oordeel dat de Europese Unie en Japan kunnen bijdragen tot een succesvolle afronding van de onderhandelingen over de ontwikkelingsagenda van Doha;

2.  is een voorstander van een vrijhandelsakkoord met Japan maar is ontevreden over de minieme vooruitgang die er de afgelopen jaren door de groep op hoog niveau geboekt is; is van oordeel dat onderhandelingen pas van start kunnen gaan als Japan duidelijke toezeggingen heeft gedaan over wegneming van niet-tarifaire handelsbelemmeringen en van moeilijkheden voor inschrijving op openbare aanbestedingen;

3.  beklemtoont dat handelsliberalisatie tussen de EU en Japan parallel moet lopen met de regelgeving inzake diensten van openbaar belang en de culturele verscheidenheid en daar niet tegen in moet gaan, en tevens bevorderlijk moet zijn voor afstemming van regelgeving en onderschrijving van bestaande multilaterale normen;

4.  is voorstander van versteviging van de handelsrelaties tussen de EU en Japan met als speerpunt het wegnemen van niet-tarifaire handels- en investeringsbelemmeringen, waaronder de vele restricties en regels die gelden voor Europese bedrijven die in Japan zaken willen doen;

5.  is van oordeel dat de Commissie in de onderhandelingen met Japan moet inzetten op wegneming van genoemde belemmeringen, waarvan Europese kleine en middelgrote ondernemingen die in Japan willen opereren ernstige hinder ondervinden;

6.  is van oordeel dat verlaging of afschaffing van de Japanse heffingen op ICT-producten en de onderdelen daarvan bevorderlijk zou zijn voor het concurrentievermogen en het scheppen van hoogwaardige banen in de EU; dringt daarnaast aan op intensievere samenwerking tussen de EU en Japan op het gebied van onderzoek en ontwikkeling, met name wat betreft naleving van de intellectuele-eigendomsrechten, met het oog op snellere informatie-uitwisseling tussen de octrooiraden;

7.  is van oordeel dat het streven van de Commissie naar een vrijhandelsakkoord tussen de EU en Japan, vooral met het oog op betere markttoegang voor Europese bedrijven, hand in hand moet gaan met gezamenlijke brede afspraken over duurzame ontwikkeling;

8.  beklemtoont dat een vrijhandelsakkoord niet alleen ten goede zou komen aan de bilaterale handel in goederen en diensten maar ook aan de samenwerking op het punt van de Europese horizontale prioriteiten, zoals samenwerking op het gebied van innovatie, regelgeving, het tegengaan van marktmisbruik en, last but not least, de aanpak van aanzienlijke milieuproblemen;

9.  dringt er bij de lidstaten en de Commissie op aan dat zij in alle handelsbesprekingen met Japan initiatieven steunen en bevorderen ten behoeve van de mensenrechten en sociale en milieunormen;

10.  is van mening dat een omvattende duurzaamheids- en effectbeoordeling essentieel is voor een overkoepelende beoordeling van de handelsbetrekkingen tussen de EU en Japan; verzoekt de Commissie tijdig met zulk een beoordeling te komen, met name gericht op de mogelijke voor- en nadelen van nauwere handelsbetrekkingen tussen de EU en Japan voor alle betrokken bedrijfstakken, en met name voor alle industriesectoren en voor de meer kwetsbare sectoren als de automobielindustrie, elektronica, vliegtuigbouw en machinebouw;

11.  bepleit dat doeltreffende bilaterale vrijwaringsclausules in het vrijhandelsakkoord worden opgenomen om te voorkomen dat er zich pieken in de invoer van producten voordoen waardoor Europese of Japanse bedrijfstakken ernstige schade lijden of dreigen te lijden, met name in sectoren als de automobielindustrie, elektronica, vliegtuigbouw en machinebouw;

12.  is ervan overtuigd dat het vrijhandelsakkoord tussen de EU en Japan in potentie aan beide economieën ten goede kan komen;

13.  beklemtoont dat een eventueel vrijhandelsakkoord nog door het Parlement moet worden goedgekeurd;

14.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie, de regeringen en de parlementen van de lidstaten en de regering en het parlement van Japan.

(1) Aangenomen teksten, P7_TA(2011)0068. (2) Aangenomen teksten, P7_TA(2010)0434. (3) PB C 67E van 18.3.2010, blz. 101. (4) PB C 45E van 23.2.2010, blz. 47. (5) PB C 295E van 4.12.2009, blz. 67. (6) PB C 279E van 19.11.2009, blz. 5 (7) PB C 184E van 6.8.2009, blz. 16. (8) PB C 102E van 24.4.2008, blz. 128. (9) PB L 284 van 29.10.2001, blz. 3. (10) PB L 183 van 22.7.2003, blz. 12. (11) PB L 62 van 6.3.2008, blz. 24.

Resolutie van het Europees Parlement van 11 mei 2011 over het Groenboek van de Commissie „Bosbescherming en bosinformatie in de EU: onze bossen voorbereiden op de klimaatverandering” (2010/2106(INI))

P7_TA(2011)0226 A7-0113/2011

Het Europees Parlement,

–  gezien het Groenboek van de Commissie over bosbescherming en bosinformatie in de EU: onze bossen voorbereiden op de klimaatverandering (COM(2010)0066),

–  gezien de conclusies van de Raad van 11 juni 2010 over het voorbereiden van onze bossen op de klimaatverandering,

–  gezien de conclusies van de Raad van 15 maart 2010 over biodiversiteit na 2010,

–  gezien het witboek van de Commissie met als titel „Aanpassing aan de klimaatverandering: naar een Europees actiekader” (COM(2009)0147) en onder verwijzing naar zijn resolutie van 6 mei 2010(1) over dit witboek,

–  gezien de Ministerconferentie over de bescherming van de bossen in Europa (MCPFE) - FOREST EUROPE, de verschillende resoluties die daar zijn behandeld en het werk dat deskundigen er hebben verricht voor het uitwerken van richtsnoeren, criteria en indicatoren voor duurzaam bosbeheer (SFM),

–  gezien de resolutie van de Raad van 26 februari 1999 over een bosbouwstrategie voor de EU(2) en het verslag van de Commissie over de tenuitvoerlegging hiervan (COM(2005)0084),

–  gezien het EU-actieplan voor de bossen 2006-2011 (FAP) (COM(2006)0302) en de tussentijdse externe evaluatie van de uitvoering ervan(3),

–  gelet op Richtlijn 2009/147/EG van het Europees Parlement en de Raad van 30 november 2009 inzake het behoud van de vogelstand(4), het samenvattende verslag over de staat van instandhouding van habitattypes en soorten, als vereist krachtens artikel 17 van de Habitatrichtlijn (COM(2009)0358) en onder verwijzing naar zijn resoluties van 21 september 2010 over de tenuitvoerlegging van de EU-wetgeving tot behoud van de biodiversiteit(5) en van 3 februari 2009 over de wilde natuur in Europa(6),

–  gelet op de conclusies van de UNEP-conferentie over biodiversiteit (COP10), gehouden in oktober 2010 in Nagoya, en gezien de biodiversiteitsdoelstellingen van Aichi, met name de toezegging om 17% van de binnenwateren door middel van doeltreffende natuurbeschermingsmaatregelen te beschermen en in het omgevende landschap te integreren,

–  gezien het onderzoek met als titel „Shaping forest communication in the European Union: public perceptions of forests and forestry”(7),

–  gezien het Raamverdrag Klimaatverandering van de Verenigde Naties (UNFCCC), het Kyoto-protocol en het verslag van het Internationale panel inzake klimaatverandering (IPCC) over de richtsnoeren inzake goede praktijken voor bodemgebruik, verandering van bodemgebruik en bosbouw (LULUCF),

–  gezien het Actieplan Biomassa van de EU (COM(2005)0628),

–  gezien Richtlijn 2009/28/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 april 2009 ter bevordering van het gebruik van energie uit hernieuwbare bronnen en houdende wijziging en intrekking van Richtlijn 2001/77/EG en Richtlijn 2003/30/EG (richtlijn hernieuwbare energie)(8), Richtlijn 2009/29/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 april 2009 tot wijziging van Richtlijn 2003/87/EG teneinde de regeling voor de handel in broeikasgasemissierechten van de Gemeenschap te verbeteren en uit te breiden (ETS-richtlijn)(9), Beschikking nr. 406/2009/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 april 2009 inzake de inspanningen van de lidstaten om hun broeikasgasemissies te verminderen om aan de verbintenissen van de Gemeenschap op het gebied van het verminderen van broeikasgassen tot 2020 te voldoen (beschikking inzake de verdeling van de inspanningen)(10), het Verslag van de Commissie aan de Raad en het Europees Parlement betreffende de duurzaamheidseisen voor het gebruik van vaste en gasvormige biomassa bij elektriciteitsproductie, verwarming en koeling (COM(2010)0011), het vierde evaluatierapport van het IPCC, hoofdstuk 9: Bosbouw, en de resultaten van de openbare raadpleging over de voorbereiding van een verslag betreffende een regeling voor het gebruik van biomassa als duurzame energiebron,

–  gezien het Europese klimaatveranderingsprogramma en het werk dat de deskundigengroep klimaatbeleid heeft verricht voor LULUCF(11),

–  gezien de studies van het Europees Parlement met de nrs. 449.292 (evaluatie van het groenboek over bosbescherming en bosinformatie in de EU), 440.329 (over de Europese strategie voor de preventie en bestrijding van bosbranden), en gezien de conclusies van de vergadering die de subgroep Bossen van de interfractiewerkgroep Klimaatverandering, biodiversiteit en duurzame ontwikkeling op 13 juli 2010 in Brussel heeft gehouden,

–  gezien de Europese Landschapsconventie van 2000 (het Verdrag van Florence),

–  gezien de Richtlijn van de Raad 1999/105/EG betreffende het in de handel brengen van bosbouwkundig teeltmateriaal(12) en de herziening van de communautaire regeling op fytosanitair gebied,

–  gezien het samenvattende TEEB-verslag (Mainstreaming the Economics of Nature) en de TEEB-update over klimaatkwesties,

–  gezien de conclusies van de Raad van 26 april 2010 over bosbrandpreventie in de Europese Unie,

–  gezien de conclusies van de Raad van 8 en 9 november 2010 over innovatieve oplossingen voor het financieren van rampenpreventie,

–  onder verwijzing naar Richtlijn 2008/99/EG van het Europees Parlement en de Raad van 19 november 2008 inzake de bescherming van het milieu door middel van het strafrecht(13),

–  gezien het verslag over de tenuitvoerlegging van de Forest Focus-verordening (COM(2010)0430),

–  gezien technisch verslag nr. 9/2006 van het Europees Milieuagentschap met als titel „European forest types: Categories and types for sustainable forest management reporting and policy”,

–  gezien het verslag aan het DG Landbouw en plattelandsontwikkeling van de Commissie over de gevolgen van de klimaatverandering voor de Europese bossen en mogelijkheden voor aanpassing(14),

–  gezien het verslag uit 2009 aan het DG Milieu van de Commissie over opties voor een EU-beleid ter bescherming van de Europese bossen tegen schadelijke invloeden(15),

–  gezien speciaal verslag van de Europese Rekenkamer nr. 9/2004 over bosbouwmaatregelen in het kader van het plattelandsontwikkelingsbeleid (alsook de antwoorden van de Commissie),

–  gelet op Verordening (EU) nr. 995/2010 van het Europees Parlement en de Raad van 20 oktober 2010 tot vaststelling van de verplichtingen van marktdeelnemers die hout en houtproducten op de markt brengen(16),

–  gezien de aanbevelingen van het netwerk van deskundigen van de FAO/UNECE/ILO over de uitvoering van duurzaam bosbeheer,

–  gezien de definitie in resolutie H1 van de MCPFE in Helsinki van duurzaam bosbeheer als „het beheer en het gebruik van bossen en beboste zones op een manier en met een intensiteit waarbij deze hun biodiversiteit, productiviteit, regeneratiecapaciteit, vitaliteit en vermogen behouden om nu en in de toekomst relevante ecologische, economische en sociale functies op lokaal, nationaal en mondiaal niveau te vervullen en waarbij geen schade aan andere ecosystemen wordt toegebracht”,

–  gelet op artikel 48 van zijn Reglement,

–  gezien het verslag van de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid en de adviezen van de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling en de Commissie industrie, onderzoek en energie van het Europees Parlement (A7-0113/2011),

A.  overwegende dat bossen en beboste gebieden meer dan 42% van het grondgebied van de EU bedekken, en overwegende dat de houtsector met een jaaromzet van ruim 300 miljard EUR meer dan twee miljoen banen biedt, hoofdzakelijk in plattelandsgebieden, en door de levering van hout en toeristische mogelijkheden bijdraagt tot economische groei, tewerkstelling en welvaart,

B.  overwegende dat de Europese bossen niet alleen uit bomen bestaan maar complete biotopen vormen, die tal van essentiële ecologische functies vervullen zoals CO2-opslag, regulering van de waterafvoer van rivieren, landschapsbehoud, behoud van de vruchtbaarheid van de bodem, bescherming van de bodem tegen erosie en woestijnvorming, en bescherming tegen natuurrampen, allemaal aspecten die van groot belang zijn voor landbouw en plattelandsontwikkeling en voor de levenskwaliteit van de Europese burgers,

C.  overwegende dat de Europese bossen voor ongeveer 40% staatseigendom zijn en voor ongeveer 60% in het bezit van ruim 10 miljoen privé-eigenaren, en overwegende dat particulieren en overheden bijgevolg medeverantwoordelijk zijn voor de bescherming en het duurzame gebruik van de bossen, wat in de praktijk neerkomt op de tenuitvoerlegging van duurzaam bosbeheer,

D.  overwegende dat de langetermijntrend van toenemende bosbedekking in de EU ondanks de alarmerende ontbossing in verscheidene delen van de wereld aanhoudt, en overwegende dat de hoeveelheid koolstof in houtbiomassa naar schatting aan het stijgen is; overwegende dat de CO2-opslag in de Europese bossen ondanks de doorgaans positieve trend ver onder het natuurlijke potentieel blijft en dat bossen zelfs een bron van CO2-uitstoot zouden kunnen worden doordat de druk om méér te oogsten groter wordt en er in de EU jaarlijks ongeveer 500 000 ha bosgebied verloren gaat als gevolg van bosbranden en illegale houtkap,

E.  overwegende dat 30% van de NATURA 2000-gebieden bossen en beboste zones zijn en dat deze gebieden belangrijke schakels vormen in het netwerk van biotopen; overwegende, voorts, dat 66% van de „boshabitattypen van communautair belang” onvoldoende bescherming genieten,

F.  overwegende dat bergbossen een derde van het totale bosareaal van de Europese Unie uitmaken en van cruciaal belang zijn voor het behoud van het natuurlijke landschap omdat ze bijdragen tot de bescherming van de bodem en tot de regulering van de watertoevoer; overwegende dat deze bossen essentieel zijn voor de plaatselijke economische activiteiten,

G.  overwegende dat de bescherming van de laatste overgebleven wilde natuurgebieden ertoe kan bijdragen het biodiversiteitsverlies en de achteruitgang van ecosysteemdiensten in de EU tegen 2020 tot staan te brengen,

H.  overwegende dat verwacht wordt dat uit vaste biomassa en bioafval opgewekte energie tegen 2020 58% zal bedragen van de energie uit hernieuwbare bronnen in de EU, en dat de vraag naar hout als energiegrondstof gestaag toeneemt als gevolg van de waarschijnlijke afname van het relatieve aandeel van biomassa uit bosbouw; overwegende dat er daarom waakzaamheid geboden ter voorkoming van illegale houtkap en van de intensivering van vormen van bosbouw die in sommige lidstaten tot een mogelijke overschrijding van de kaap van 100% in de verhouding tussen kap en jaarlijkse nettoaanwas zouden kunnen leiden, wat de doelstellingen inzake klimaatverandering en biodiversiteit zou ondermijnen; overwegende dat de energiewinning uit biomassa minder afhankelijk moet worden van bosbiomassa,

I.  overwegende dat de bescherming van de bossen en hun functies zou moeten worden geïntegreerd in alle beleidsvormen van de EU die gevolgen hebben voor de bossen,

J.  overwegende dat bossen levende en zich ontwikkelende ecosystemen vormen, die zich vaak uitstrekken over nationale grenzen heen en op verschillende wijzen kunnen worden ingedeeld, bijvoorbeeld naar bioklimaatzone en bostype, en overwegende dat het EEA een specifieke terminologie voor bossen heeft ontwikkeld als richtsnoer voor de beleidsbeslissingen van de EU; overwegende dat in alle EU-beleidsbeslissingen met gevolgen voor de bossen rekening moet worden gehouden met de recentste wetenschappelijke resultaten uit alle domeinen, zoals de „continentale waterscheiding”, en dat deze beleidsbeslissingen niet zó ruim mogen zijn dat het nut ervan verloren gaat,

K.  overwegende dat de verschillende types bos en de bosbouwsector door de klimaatverandering met diverse en onvoorspelbare biotische en abiotische dreigingen worden geconfronteerd, zoals plagen, stormen, droogte en bosbranden), waardoor het weerstandsvermogen van de bossen de hoeksteen van alle beschermingsprojecten wordt,

L.  overwegende dat degelijke en vergelijkbare informatie over de toestand van de bossen in de EU en de gevolgen van klimaatverandering en productiepatronen voor de bossen een belangrijke voorwaarde is voor beleidsvorming en planning, onder meer wat betreft de bijdrage van de bossen aan de bestrijding van en de aanpassing aan klimaatverandering,

M.  overwegende dat spontane bosbranden en brandstichting, die vaak niet met dat doel gebeurt, jaarlijks meer dan 400 000 ha aan bos doen verdwijnen, vooral - maar niet uitsluitend - in het Middellandse Zeegebied, met ernstige gevolgen voor mensen en hun bezittingen, de werkgelegenheid, biodiversiteit en beschermingsfuncties van bossen; overwegende dat bossen zich na een brand heel moeilijk herstellen en dat dit trage herstel in het geval van het NATURA 2000-netwerk de verwezenlijking van de doelstellingen van het netwerk bemoeilijkt,

N.  overwegende dat bossen in het hoger genoemde witboek over aanpassing aan de klimaatverandering tot de belangrijkste actieterreinen worden gerekend en dat in dit witboek wordt benadrukt dat de EU-bosbouwstrategie voor wat de klimaatproblematiek betreft geactualiseerd moet worden,

O.  overwegende dat slechts 5% van het Europese bosareaal uit primaire en niet door menselijke activiteit aangetaste oerbossen bestaat; overwegende dat het kleine aandeel van dit type bos in combinatie met de toegenomen versnippering van de resterende bosbestanden de gevoeligheid van bossen voor door de klimaatverandering veroorzaakte dreigingen vergroot en ten dele verklaart waarom het nog steeds slecht gesteld is met de instandhouding van tal van belangrijke Europese bosboomsoorten,

P.  overwegende dat de versterking van de beschermingsfuncties van bossen deel moet uitmaken van de strategieën van de EU en de lidstaten voor civiele bescherming, met name gezien klimaatgerelateerde extreme verschijnselen als bosbranden en overstromingen,

Q.  overwegende dat het TEEB-verslag een hoogst interessant kosten/batenoverzicht presenteert dat positief uitvalt voor openbare investeringen in op ecosystemen gebaseerde benaderingen voor de bestrijding van en aanpassing aan klimaatverandering, met name wat betreft groene infrastructuur, zoals het herstel en behoud van bossen,

R.  overwegende dat er verschillende nationale, regionale en lokale systemen voor bosbeheer moeten worden gerespecteerd en ondersteund om het aanpassingsvermogen van bossen te vergroten,

S.  overwegende dat het vermogen van de Europese bossen om op doeltreffende manier CO2, NH3 en NOx op te nemen, nog altijd niet ten volle benut wordt, en dat hout uit duurzaam beheerde bossen op lange termijn een verzachtende impact kan hebben, doordat het kan dienen als een herbruikbaar en koolstofrijk alternatief voor energieverslindende materialen zoals metaallegeringen, plastic en beton, die onder meer in de bouwsector op grote schaal worden gebruikt,

T.  overwegende dat de zomerse opwarming in Zuid-Europa volgens de gegevens van de Commissie twee keer zo snel zal verlopen als in de rest van Europa en de zomerneerslag in Zuid-Europa elke tien jaar met 5% zal afnemen,

U.  overwegende dat het FAP van de EU vier doelstellingen heeft: het verbeteren op de lange termijn van de concurrentiepositie, de bescherming van het milieu, het bijdragen aan de verhoging van de levenskwaliteit en het bevorderen van de coördinatie, en overwegende dat er hoofdzakelijk vooruitgang is geboekt bij het bereiken van de eerste doelstelling,

V.  overwegende dat het proces Forest Europe heeft geleid tot een op vrijwilligheid gebaseerde Europese regeling over duurzaam bosbeheer; overwegende dat het bestaande kader voor duurzaam bosbeheer geen volledige erkenning geniet en niet consequent ten uitvoer wordt gelegd,

W.  overwegende dat in het kader van het Forest Europe-proces veel voorbereidend werk is verricht voor onderhandelingen over een juridisch bindend instrument, en dat op de komende conferentie in Oslo in juni 2011 naar verwachting besluiten over een dergelijk instrument zullen worden genomen,

X.  overwegende dat de verordening inzake de preventie van bosbranden(17) en de Forest Focus-verordening(18) zijn verstreken, wat leidt tot ad hoc-rapportage en onvoldoende financiering,

Y.  overwegende dat genetische selectie moet proberen en erop gericht moet zijn het aanpassingsvermogen van het bosecosyteem te verbeteren,

Z.  overwegende dat er meer informatie nodig is over de invloed van bossen op weerpatronen op Europees niveau,

AA.  overwegende dat in het hoger genoemde verslag uit 2009 aan de Commissie over opties voor een EU-beleid ter bescherming van de Europese bossen tegen schadelijke invloeden vier beleidsopties worden onderscheiden en onderzocht, namelijk voortzetting van de huidige aanpak, de open coördinatiemethode, versterking van het toezicht en invoering van een kaderrichtlijn bossen,

1.  is ingenomen met het Groenboek van de Commissie over bosbescherming en bosinformatie in de EU: onze bossen voorbereiden op de klimaatverandering; is van mening dat de bosstrategie van de EU moet worden geïntensiveerd om het duurzame beheer en het behoud van de bossen te verbeteren, in overeenstemming met de beginselen van subsidiariteit en evenredigheid;

2.  benadrukt echter dat de Europese Unie overeenkomstig artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie bevoegd is om op te treden op gebieden waarvan is aangetoond dat de doelstellingen van het overwogen optreden niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt;

3.  is blij met de opvatting van de Commissie dat bossen moeten worden gezien als een belangrijk instrument voor het oplossen van de klimaatcrisis; benadrukt dat duurzaam bosbeheer van cruciaal belang is voor de EU voor het bereiken van haar klimaatdoelen en om bossen in staat te stellen noodzakelijke ecosysteemdiensten te leveren, zoals biodiversiteit, bescherming tegen natuurrampen en het opnemen van CO2 uit de atmosfeer;

4.  wijst erop dat bossen biosferen vormen die bestaan uit veel meer dan alleen bomen, en dat hun weerstandsvermogen daarom niet alleen afhankelijk is van de biodiversiteit van bomen, maar van de biodiversiteit van alle organismen in het bos, in het bijzonder in het bos levende wilde dieren, en dat bossen van essentieel belang zijn voor de aanpassing van de Europese samenlevingen aan de klimaatverandering;

5.  onderstreept dat bossen de voornaamste koolstofputten zijn, dat ze een belangrijke rol spelen in de bestrijding van de klimaatverandering; benadrukt dat het daarom is van cruciaal belang is dat de Europese Unie haar strategie voor de bestrijding van fenomenen die de achteruitgang van het bosareaal veroorzaken, zoals branden en luchtverontreiniging, versterkt;

6.  is ervan overtuigd dat ecologische duurzaamheid een vereiste is voor het voortbestaan van de economische en sociale functies van de Europese bossen;

7.  benadrukt de rol van biodiversiteit in bossen in het kader van de aanpassing aan de klimaatverandering en de noodzaak om meer kennis te verzamelen over indicatoren voor de biodiversiteit in bossen – in het bijzonder de genetische capaciteit van bossen – met het oog op een betere aanpassing;

8.  complimenteert de Commissie met de uitvoerige analyse van de biotische en abiotische dreigingen die ze in het kader van haar groenboek heeft uitgevoerd en vestigt de aandacht op het feit dat we ook andere factoren moeten bestuderen die rechtstreeks verband houden met de weerslag van de klimaatverandering op de bossen, zoals ontbladering; brengt daarbij in herinnering dat de ontbladerde oppervlakte van de boomkruinen in de Zuid-Europese bossen de afgelopen twintig jaar verdubbeld is, hetgeen directe gevolgen heeft zoals een verlaging van de capaciteit voor en de efficiëntie van koolstofopname en een vermindering van het matigende effect van bossen tijdens perioden van droogte en hittegolven, doordat de bomen vroegtijdig hun bladeren verliezen;

9.  erkent dat bestaande mondiale certificeringsregelingen, zoals de Raad voor goed bosbeheer (FSC) en het Programma voor de erkenning van boscertificeringssystemen (PEFC), een belangrijke bijdrage leveren aan duurzame bosbouw;

De bosbouwstrategie en het actieplan voor de bossen van de EU

10.  wijst erop dat de bosbouwstrategie en het actieplan voor de bossen van de EU moeten worden bijgewerkt, zodat zij de dimensie klimaatverandering en ruimere thema's in verband met bosbescherming omvatten; herhaalt dat een dergelijke bijwerking moet worden voorafgegaan door een uitgebreid debat over bosbeleid met de lidstaten en met alle actoren voor wie de uitvoering van de voorgestelde maatregelen gevolgen heeft;

11.  verwelkomt het succes van de inspanningen van de EU om voor de Europese houtsector een sterke mondiale concurrentiepositie te veroveren;

12.  verzoekt de Commissie en de lidstaten hun inspanningen te vergroten om de doelstellingen van het FAP voor het milieu en de levenskwaliteit – waarvoor tot nog toe onvoldoende is bereikt – te halen;

13.  verzoekt de Commissie om een analyse van EU-beleidsplannen die gevolgen hebben voor de bossen in de EU, met als doel na te gaan of deze beleidsplannen onderling coherent zijn en de bescherming van bossen waarborgen;

14.  verzoekt de Commissie een analyse uit te voeren van de financiële middelen die momenteel beschikbaar zijn voor bossen en bosbouw, en een andere bestemming te geven aan middelen die momenteel gebruikt worden voor projecten met een negatieve impact op de biodiversiteit in bossen, overeenkomstig de conclusies van de bovenvermelde Raad van maart 2010;

15.  verzoekt de Commissie en de lidstaten met klem om meer werk te maken van de acties die worden beschreven in de mededeling van de Commissie van 27 februari 2008 betreffende een innovatieve en duurzame houtsector in de EU (COM(2008)0113), en daarbij rekening te houden met het feit dat teveel regelgeving ertoe kan leiden dat houtproducten minder competitief worden in vergelijking met niet-hernieuwbare en energieverslindende materialen;

16.  benadrukt dat de maatregelen voor de bescherming van de bossen een afspiegeling moeten zijn van de grensoverschrijdende aard van de biotische en abiotische bedreigingen, afhankelijk van het type bos, de bioklimaatzone en de regionale situatie; beklemtoont voorts dat de EU beleidsinitiatieven van de lidstaten en regio's moet helpen ondersteunen, coördineren en aanvullen wanneer dat toegevoegde waarde oplevert, en dat de EU hierbij de door het EEA ontwikkelde terminologie moet volgen;

17.  benadrukt dat de bosbescherming aangewezen is op de inzet op lange termijn van de lidstaten, regio's, houtsector en openbare alsook particuliere eigenaars van bossen;

18.  is van mening dat de boreale bossen (taiga's) en de bossen in het Middellandse Zeegebied van onschatbare waarde zijn voor de Europese biodiversiteit en als koolstofputten en meer moeten worden beschermd;

19.  is van mening dat langetermijnbosplanning flexibel, adaptief en participatief moet zijn, dat daarbij rekening moet worden gehouden met alle denkbare scenario's en voldoende ruimte moet worden gelaten voor de overweging van meerdere toekomstige ontwikkelingsalternatieven, zodat een realistische en betrouwbare basis voor het ondersteunen van besluiten in verband met bosbeheer wordt verschaft; is voorts van mening dat deze planning op Europees niveau in de vorm van een permanent „Bossenforum” moet worden gegoten, met als doel de bescherming van de Europese bossen op lange termijn te garanderen;

Duurzaam bosbeheer (SFM)

20.  is verheugd over het succes van Forest Europe bij het verbeteren van het SFM en het bereiken van een Europese consensus over richtsnoeren, criteria en indicatoren voor een SFM; stelt niettemin vast dat het bestaande SFM-kader niet consequent wordt toegepast;

21.  herinnert eraan dat SFM tot doel heeft de productie- en milieuaspecten van bossen met elkaar in overeenstemming te brengen, en zo, conform de nationale en regionale prioriteiten, de continuïteit van hun economische en sociale functies en hun functies voor het milieu te garanderen; maakt zich echter zorgen over de groeiende tendens om bossen alleen uit economisch gezichtspunt te beschouwen en hun rol voor het milieu en de samenleving te verwaarlozen, en wijst erop dat een dergelijke visie onverenigbaar is met de beginselen van SFM;

22.  verzoekt de Commissie voorstellen te doen tot aanvulling van de hoger genoemde houtverordening (verordening (EU) nr. 995/2010), om ervoor te zorgen dat al het hout en alle houtproducten die op de Europese markt worden gebracht, afkomstig zijn uit duurzaam beheerde bossen;

23.  spoort de lidstaten en de Commissie ertoe te blijven strijden tegen illegaal kappen en tegen de handel in het hiermee verkregen hout, aangezien hun inspanningen op dit vlak bijdragen tot het tegengaan van ontbossing, degradatie van bossen en verlies van biodiversiteit;

24.  verzoekt de relatie tussen de nationale programma's voor de bosbouw (NFP's) en het FAP te versterken door een gestructureerde verslaglegging aan het Permanent Comité voor de Bosbouw;

25.  is van oordeel dat SFM essentieel is opdat de Europese bossen hun economische, ecologische en sociale functies kunnen blijven vervullen; roept de Commissie en de lidstaten ertoe op blijk te geven van hun steun voor het Forest Europe-proces door de hantering van SFM binnen de Europese Unie verplicht te maken; meent bovendien dat een dergelijk engagement zou bijdragen tot de opname van duurzaamheidsbeginselen in de bosbouw en de ideale ondersteuning zou vormen voor het Forest Europe-proces en voor de wettelijk bindende overeenkomsten waarover Forest Europe en het Bossenforum van de Verenigde Naties momenteel nadenken;

26.  pleit voor de onvoorwaardelijke uitvoering van actief SFM in de context van nationale langetermijnprogramma's voor bosbouw, met inachtneming van nationale en regionale prioriteiten, meetbare doelstellingen en beoordelingscriteria en rekening houdend met de grotere bedreiging van bossen als gevolg van de klimaatverandering;

27.  benadrukt dat al dan niet operationele programma's voor plattelandsontwikkeling niet als gelijkwaardig met NFP's mogen worden beschouwd; roept de Commissie en de lidstaten ertoe op om ervoor te zorgen, enerzijds, dat NFP's rekening houden met de conclusies en aanbevelingen van de studies naar de impact van de klimaatverandering op drinkwaterbronnen, ecosystemen en biodiversiteit, en, anderzijds, dat hun strategieën en programma's voor plattelandsontwikkeling coherent zijn met bosprogramma's, biodiversiteitsstrategieën en actieplannen voor hernieuwbare energie;

28.  stelt vast dat de genetische diversiteit, het natuurlijk herstel en de diversiteit van de structuur en soortendiversiteit van alle in het bos levende organismen, gezamenlijke elementen zijn voor de opties die bestaan voor de aanpassing van de bossen, wat geldt voor alle bioklimaatzones, duurzamebeheerssystemen en soorten bos; stelt eveneens vast dat SFM de economische levensvatbaarheid van commerciële bossen garandeert maar een dergelijke levensvatbaarheid niet verplicht voor wat betreft bossen met andere primaire functies dan de productie van hout;

29.  is van mening dat de langetermijnbescherming van bossen afhankelijk is van het creëren of in stand houden van duurzame bosecosystemen met een grote diversiteit in soortensamenstelling en in leeftijdsopbouw en structuur;

30.  verzoekt de Commissie aanbevelingen te doen voor de aanpassing van de nationale systemen voor burgerbescherming aan de effecten van de klimaatverandering op de bossen; vraagt de Commissie met name met aandrang de middelen en capaciteit van de „European Forest Fire Tactical Reserve” te vergroten;

31.  waarschuwt voor het gevaar van onbeperkte commerciële benutting van bossen, omdat dit heel vaak leidt tot hun onomkeerbare vernietiging, met name van natuurlijke bossen;

32.  is van oordeel dat agrobossen in het kader van de strijd tegen de klimaatverandering wegens hun belang voor de opslag van CO2 op gelijke voet moeten worden geplaatst met traditionele, niet-productieve bossen;

Algemene voorstellen

33.  verzoekt de Commissie een witboek op te stellen over bosbescherming in de EU en daarbij rekening te houden met de resultaten van de openbare raadpleging over het groenboek, het wijdverbreide inzicht dat we ons moeten voorbereiden op de klimaatverandering, de studie met betrekking tot de beleidsopties en de studie met betrekking tot de aanpassingsmogelijkheden; is van mening dat dit witboek de bijdrage van bossen aan de economie door middel van al dan niet houten bosproducten en diensten moet bevestigen en zich moet toespitsen op het behoud en de uitbreiding van de Europese bossen, aangezien deze de klimaatverandering matigen en de Europese samenlevingen helpen zich aan te passen aan de gevolgen van de klimaatverandering; is voorts van oordeel dat er een hoger niveau van bescherming nodig is voor kwalitatief hoogwaardige habitats en schermbossen die een rol spelen bij het tegengaan van overstromingen, grondverschuivingen, branden, woestijnvorming, verlies van biodiversiteit en extreme weersverschijnselen; beschouwt financiële middelen, de uitwisseling van kennis en de aanmoediging van onderzoek en voorlichting als onmisbare aspecten van de voorstellen van de Commissie;

34.  bevestigt andermaal het standpunt van het Parlement inzake de noodzaak van méér financiële middelen, in het kader van de pijler voor plattelandsontwikkeling van het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (GLB), voor bosbeschermingsmaatregelen in de EU; merkt op dat de nieuwe uitdagingen die de klimaatverandering met zich meebrengt, duidelijk maken dat bosbescherming meer financiële middelen vereist dat er misschien nieuwe ondersteunende instrumenten nodig zijn;

35.  verzoekt de Commissie zorgvuldig na te gaan welke opties er zijn voor de betaling van ecosysteemdiensten die hun economische waarde erkennen en een gunstige invloed hebben op het behoud van de biodiversiteit van bossen en het herstel van bosecosystemen, en haar bevindingen mee te delen aan het Parlement en de Raad; wijst erop dat betrokkenheid bij de instandhouding van de biodiversiteit en bij de bescherming van bossen het bedrijfsleven geloofwaardiger doet overkomen, een beter imago oplevert en de winst ten goede komt;

36.  verzoekt de Commissie een wetgevingsvoorstel voor te leggen voor de preventie van bosbranden, met financiële middelen voor preventieplannen en risicobeoordeling, het Europees bosbrandinformatiesysteem (EFFIS), de signalering van branden, infrastructuur, opleiding en training, alsook voor het herstel van bossen na branden, onder meer door de overweging van een maatregel die stelt dat op grond die door een bosbrand is getroffen, gedurende ten minste dertig jaar niet mag worden gebouwd;

37.  dringt bij de Commissie aan op een wetsvoorstel waarmee het verboden wordt te bouwen op grond waarvan is vastgesteld dat deze door brandstichting is vrijgekomen;

38.  dringt erop aan dat juridische belemmeringen bij duurzaam beheer worden weggenomen;

39.  vestigt de aandacht op het feit dat we een adequaat financieel kader moeten vaststellen om de strijd tegen bosbranden te intensiveren en verzoekt eveneens de beschikbaarstelling van middelen uit het Solidariteitsfonds te versoepelen;

40.  verzoekt de Commissie met aandrang een wetgevingsvoorstel betreffende bosinformatie voor te leggen, rekening houdend met de klimaatbedreigingen en met het feit dat er in het kader van de UNFCCC, CBD en milieurekeningen relevante, geharmoniseerde en vergelijkbare gegevens moeten worden verzameld en verspreid over het bosareaal, biodiversiteit, biotische en abiotische bedreigingen en bodemgebruik; verzoekt de Commissie eveneens om indicatoren betreffende de beschermende functies van bossen (zoals het vermogen om bodem en grondwater vast te houden) te verzamelen en bij te houden;

41.  verzoekt de Commissie om onderzoek naar de invloed van bossen op regionale weerpatronen in de EU te steunen, zodat in bosbeheerstrategieën rekening kan worden gehouden met veranderingen in de omvang, samenstelling en locatie van bossen en het effect van deze veranderingen;

42.  vraagt de Commissie en de lidstaten om op basis van de beginselen van duurzaam bosbeheer richtsnoeren voor goede praktijken op te stellen en te verspreiden die beantwoorden aan de behoeften van particuliere en openbare eigenaars alsook de plaatselijke gemeenschappen, met als doel het aanpassingsvermogen aan de klimaatverandering te waarborgen; wijst daarnaast op het feit dat het belangrijk is goede praktijken uit te wisselen over de wijze waarop bedrijven en industriesectoren een bijdrage kunnen leveren aan de verwezenlijking van de biodiversiteitsdoelstellingen, zich een zogenaamde „life-cycle”-benadering eigen kunnen maken en een brug kunnen slaan tussen de instandhouding van de biodiversiteit en het genereren van inkomsten; benadrukt dat het communicatie- en voorlichtingsbeleid moet worden uitgebouwd om het duurzame beheer van bossen te kunnen garanderen, de bevolking te kunnen voorlichten en het duurzame gebruik van hout te kunnen bevorderen;

43.  benadrukt dat de coördinatie en informatieverstrekking met betrekking tot bosbescherming moeten worden verbeterd; is van mening dat er meer inspanningen nodig zijn om de samenhang tussen interne EU-maatregelen en externe beleidsstandpunten in verband met bossen (samenwerking, ontwikkeling, handel in exotisch hout enz.) te garanderen;

44.  is van mening dat bossen deel uitmaken van het culturele en ecologische erfgoed van de mensheid in haar geheel en dat bijzondere bomen moeten worden beschermd, ongeacht of ze zich binnen of buiten bossen bevinden; verzoekt de Commissie en de lidstaten in dit verband om gepaste strategieën voor de bescherming van dergelijke bomen uit te werken en de oprichting van waarnemingscentra voor het bosareaal te overwegen; spoort de lidstaten er voorts toe aan om in het kader van hun nationale beleid onbelemmerde publieke toegang tot bossen en natuurgebieden te promoten, aangezien het recht van de bevolking om bossen en natuurgebieden te betreden (allemansrätten in het Zweeds), zoals dat in bepaalde lidstaten wordt gehanteerd, veel voordelen met zich meebrengt in termen van gelijke en democratische toegang tot recreatie, waardering van ecosystemen en eerbied voor het natuurlijke erfgoed;

45.  vraagt, met het oog op de doelstellingen van de EU 2020-strategie met betrekking tot nationale bosactieplannen, dat alle lidstaten en regio's een bosstrategie ontwikkelen met aandacht voor onder meer de herbebossing van rivieroevers, de opvang van regenwater, landbouwactiviteiten en onderzoeksresultaten voor de selectie van de traditionele planten- en bomenvariëteiten en -soorten die zich het best aanpassen aan droogte;

Onderzoek betreffende bossen

46.  benadrukt dat Europa dankzij al lang bestaande traditionele bosbouwpraktijken ontegenzeglijk over knowhow op bosbouwgebied beschikt, maar dat er meer financiële middelen moeten worden vrijgemaakt voor onderzoek naar de impact van de klimaatverandering op bossen; is van mening, gezien de wetenschappelijke onzekerheid over het verloop in de tijd en de omvang van de diverse bedreigingen voor bossen, dat het noodzakelijk is financiële middelen opzij te zetten voor klimaatonderzoek, daarbij rekening houdend met de specifieke behoeften van en de specifieke oplossingen voor de verschillende bioklimaatzones, met als doel de kennis hieromtrent te vergroten;

47.  vraagt de lidstaten gezamenlijke onderzoeksprogramma's voor de lange termijn op te zetten om een beter inzicht te krijgen in gevolgen en kwetsbare punten en om aanpassingsmaatregelen binnen de bosbouwsector te steunen; verzoekt de Commissie om stimulansen te bieden voor de opname in het meerjarig kader voor onderzoek en technologische ontwikkeling van projecten met betrekking tot de doorgronding van bosecosystemen en het vermogen van bosecosystemen om zich aan te passen aan de gevolgen van de klimaatverandering;

48.  verzoekt de Commissie een actieplan voor te bereiden om de bossen in de Europese Unie alvast te beschermen tegen de negatieve gevolgen van de door de klimaatverandering veroorzaakte toename van insecten en ziekten;

49.  verzoekt de lidstaten het onderzoek naar de klimaatverandering en de gevolgen daarvan voor bossen krachtig te stimuleren, voor een breder bewustzijn te zorgen ten aanzien van de betekenis van bossen op verschillende vlakken en ten aanzien van het belang van duurzaam bosbeheer, de opleiding en bijscholing van bosarbeiders te steunen en daarbij bijzondere aandacht te besteden aan die kennisgebieden die als gevolg van de klimaatverandering naar verwachting bijzonder belangrijk zullen worden (bevorderen van diversiteit, schadepreventie en herstel), en de uitwisseling van kennis en ervaring te bevorderen;

50.  is van mening dat er, gezien de noodzaak van doelgericht onderzoek naar de „verdedigingsmogelijkheden” van ecosystemen in het bos en van prognostisch onderzoek en onderzoek naar manieren om de gevolgen van de klimaatverandering voor de gehele bosbouw- en houtsector te verzachten, coördinatie en financiering op EU-niveau nodig zijn;

De tweede pijler van het GLB

51.  wijst erop dat er in de gesprekken over de toekomst van het GLB na 2013 rekening moet worden gehouden met het feit dat bossen essentiële ecologische functies vervullen en bijdragen tot het bereiken van de sociale en economische doelstellingen op het vlak van plattelandsontwikkeling en tot de economieën van de lidstaten; vraagt de lidstaten en regio's daarom om bij de voorbereiding van programma's inzake plattelandsontwikkeling nauw samen te werken met de bosbeheerautoriteiten en de bevolking in het algemeen, zodat het EU-beleid coherent is, en daarbij rekening te houden met het feit dat bosbouw in sommige gevallen een onafhankelijke sector van de plattelandseconomie kan vormen;

52.  herhaalt dat bossen een sleutelrol spelen in de beschikbaarstelling van sociaaleconomische en ecologische collectieve goederen voor het welzijn van de maatschappij en voor de ontwikkeling van met name plattelandsgebieden; vraagt de Commissie een beleidsaanpak uit te werken die deze rol erkent en tegelijk de rechten van eigenaren eerbiedigt;

53.  is bijgevolg verheugd dat de Commissie in haar recentste mededeling over de hervorming van het GLB(19) de belangrijke rol van de landbouwers erkent: ze zijn onmisbaar voor de preventie van bosbranden, ze beheren het bosareaal en beschermen de biodiversiteit tegen bedreigingen zoals plagen, en bovenal vormen ze de pijlers van het platteland doordat ze dit platteland levendig houden, hetgeen de meest doeltreffende manier is om ontvolking tegen te gaan;

54.  blijft erbij dat plattelandsproducenten, producentenorganisaties en overheidsinstanties in aanmerking zouden moeten kunnen komen voor bosbouwmaatregelen onder de tweede pijler van het GLB; is van oordeel dat de Europese Unie in het kader van de nationale programma's voor plattelandsontwikkeling moet voortgaan met haar steun aan de aanplanting van bossen en er tegelijkertijd moet op toezien dat deze initiatieven de markt niet verstoren, voor deze bebossing plaatselijk, ziekteresistent en brandbestendig materiaal gebruikt wordt en de bebossingsmaatregelen bijdragen tot het behoud van de biodiversiteit; beklemtoont eveneens dat bij bebossing voorrang moet worden verleend aan boomsoorten die de kwaliteit van de bodem en de biodiversiteit aanzienlijk verbeteren, evenwel met inachtneming van de kenmerken van de omgeving waar de bomen worden geplant, de plaatselijke soorten en de behoefte aan gemengde bossen;

55.  waarschuwt er net als de Raad in zijn conclusies van 11 juni 2010 voor dat de verwaarlozing van bossen ernstige problemen kan opleveren, en dat het met name onmogelijk kan worden te garanderen dat bossen hun functies blijven vervullen;

56.  acht het noodzakelijk de oprichting van producentenverenigingen en bosbeheerinstanties die aan duurzaam bosbeheer doen, aan te moedigen en te ondersteunen, in het bijzonder in gebieden met kleine bossen, aangezien dit een positieve invloed kan hebben op de veiligstelling van de talrijke goederen en diensten die deze bossen kunnen leveren; is van mening dat dergelijke verenigingen en instanties de onderhandelingspositie van producenten binnen de bedrijfsketen voor houtproducten zouden versterken en zouden bijdragen tot het ontstaan van eerlijker concurrentievoorwaarden en tot de bestrijding van de negatieve gevolgen van de economische crisis, de internationale mededinging, de klimaatverandering en de illegale houtkap;

57.  blijft erbij dat steun voor openbare en particuliere actoren die zich inzetten voor de bescherming van de biodiversiteit van bossen, soorten, habitats en ecosysteemdiensten, moet worden verhoogd, en dat hieronder ook vrijwillige beschermingsmethoden moeten vallen evenals gebieden die NATURA 2000-gebieden met elkaar verbinden, aangezien biodiversiteit van levensbelang is voor het behoud, de ontwikkeling en de aanpassing van de landbouw;

58.  pleit voor de vervanging van het op facturen gebaseerde vergoedingssysteem door een systeem van standaardkosten of op basis van een gebied berekende kosten;

59.  pleit voor de ontwikkeling van een norm voor goede bosbouwpraktijken die als uitgangspunt kan dienen voor steun op grond van alle bosmaatregelen;

60.  pleit voor de verplichte opname van bosmilieu- en NATURA 2000-maatregelen in programma's voor plattelandsontwikkeling, en vraagt om gebiedsgebonden steun voor het Natura 2000-netwerk in de vorm van rechtstreekse betalingen;

61.  pleit voor de opname van een nieuwe GLB-maatregel voor „het ter plaatse en elders bewaren van genetisch materiaal van bekende origine voor de bosbouw”;

62.  keurt de toepassing van intellectuele eigendomsrechten op genetisch materiaal voor de bosbouw ten zeerste af;

63.  verzoekt de Commissie en de lidstaten bepalingen te garanderen voor langetermijnscenario's voor bosbouw- en bosbeschermingsprojecten in alle financieringsmechanismen van de EU;

Civiele bescherming en brandpreventie

64.  is ervan overtuigd dat de preventie van bosbranden veel minder kost dan de bestrijding ervan;

65.  onderstreept dat we dringend uitvoering moeten geven aan de aanbevelingen over de preventie van natuurrampen en door de mens veroorzaakte rampen die het Parlement onlangs heeft goedgekeurd(20), in het bijzonder de aanbevelingen over de ondersteuning van bebossings- en herbebossingsprojecten, waarbij we de voorkeur moeten geven aan inheemse soorten en gemengde bossen, ten behoeve van de diversiteit en omdat ze beter bestand zijn tegen branden, stormen en plagen; vestigt eveneens de aandacht op de bijkomende moeilijkheden waarmee eilanden en ultraperifere regio's te kampen hebben bij de bestrijding van branden; vraagt om een specifieke behandeling voor deze regio's in de verschillende beschikbare financiële instrumenten, waaronder het Solidariteitsfonds;

66.  is van oordeel dat de preventie van bosbranden door middel van ruimtelijke ordening en connectiviteit, infrastructuur en opleiding stevig verankerd moet worden in het EU-beleid inzake bosbescherming, aanpassing en civiele bescherming;

67.  wijst erop dat in droge gebieden en met woestijnvorming bedreigde regio's aan herbebossing met productieve soorten moet worden gedaan, aangezien dit de bevolking ten goede zal komen en hun betrokkenheid bij taken op het vlak van bosbehoud en bosbrandbestrijding zal vergroten;

68.  beklemtoont dat bossen ontegenzeggelijk van groot belang zijn voor de publieke veiligheid, aangezien zij menselijke habitats beschermen tegen de negatieve gevolgen van natuurverschijnselen;

Rapportage over en berekening van emissies

69.  is van mening dat het emissiehandelssysteem (ETS) in zijn huidige vorm niet compatibel is met de rapportage binnen LULUCF, voornamelijk wegens het verschil tussen de vereisten voor de jaarlijkse naleving van de regels voor industriële installaties binnen het ETS en de langere periodes die nodig zijn voor het ontstaan en zichtbaar worden van veranderingen in de opslag van koolstof in arealen, en dat er derhalve geen koppeling mag worden gelegd; verzoekt de Commissie in dit verband zich opnieuw te buigen over de beste manier om koolstofbesparingen in het kader van LULUCF-activiteiten te financieren;

70.  erkent de problemen in verband met de overweging om LULUCF op te nemen in de doelstellingen van de lidstaten in het kader van de beschikking inzake de verdeling van de inspanningen; is met name bezorgd dat verschillen in de boekhoudkundige precisie en de grote natuurlijke variatie het handhavingsregime uit hoofde van deze beschikking kunnen ondermijnen; pleit daarom voor aparte doelstellingen voor de LULUCF-sector;

71.  wil dat de EU 2020-doelstelling inzake hernieuwbare energie en de 2 graden-doelstelling gehaald worden; maakt zich evenwel zorgen dat het korte tijdbestek dat wordt gebruikt in de huidige berekeningsmethode voor de emissie van broeikasgassen en de daaruit voortvloeiende aanname dat houtachtige biomassa koolstofneutraal is, de verwezenlijking van deze doelstellingen zouden kunnen belemmeren; vraagt dat de Commissie het IPCC raadpleegt en een nieuwe berekeningsmethode voor de emissie van broeikasgassen uitwerkt waarin langere termijnen gehanteerd worden en rekening wordt gehouden met emissies uit biomassa afkomstig van bodemgebruik, de verandering van bodemgebruik en bosbeheer, de koolstofcycli op nationaal niveau beoordeeld worden en de verschillende fasen in de bosbouw in aanmerking worden genomen (aanplanten, uitdunnen en oogsten);

72.  stelt dat de huidige biobrandstofcriteria van de Commissie niet geschikt zijn voor biomassa en verzoekt om de ontwikkeling van nieuwe juridisch bindende duurzaamheidscriteria voor biomassa die gebruikt wordt als energiebron; is van mening dat de Commissie kennis moet nemen van de werkzaamheden en bevindingen van Forest Europe om criteria vast te leggen die rekening houden met de mogelijke risico's van verstoring in de hernieuwbare-energiemarkt, niet uitgaan van koolstofneutraliteit, onrechtstreekse emissies aan de orde stellen en geen belemmering vormen voor de verwezenlijking van de EU 2020-doelstellingen inzake hernieuwbare energie en biodiversiteit; merkt op dat de gedetailleerde uitvoering van de criteria op lokaal niveau moet gebeuren, rekening houdend met de specifieke toestand ter plaatse;

73.  pleit voor de toepassing van definities voor de bosbouw op basis van een ecologische classificatie van bossen zoals de in 2007 door het EEA voorgestelde classificatie, om op basis van biomen en successiestadia en een onderscheid te kunnen maken tussen koolstofrijke oude bossen, intensief beheerde monoculturen en andere boscategorieën, waaronder mediterraan struikgewas;

74.  benadrukt het belang van de bescherming van de diversiteit van bossen in alle stadia van successie binnen de EU om de biodiversiteit van en binnen bossen te waarborgen, aangezien ieder stadium van successie voorwaarden schept voor het volgende stadium en aangezien de successie van de latere stadia zonder gecoördineerde bescherming van alle verschillende stadia ernstig in gevaar komt;

Externe dimensie

75.  verzoekt de Commissie en de lidstaten in internationaal verband te werken aan de formulering van een nieuwe VN-definitie voor de bosbouw ter verduidelijking van de definities voor natuurlijke bossen op basis van de biomen, waarin onderscheid wordt gemaakt tussen inheemse bossen en bossen met overwegend boommonoculturen en uitheemse soorten; merkt in dit verband op – aangezien de EU de grootste donor van overheidssteun aan de ontwikkelingslanden is (méér dan 600 miljoen EUR voor de bossector in 2003) – dat deze definitie de coherentie van het beleid en de verhouding tussen kosten en resultaten zeer ten goede zou komen; betreurt het feit dat er in het groenboek geen gewag wordt gemaakt van de noodzakelijke coördinatie van het interne en externe optreden van de EU, noch van een wereldwijde, juridisch bindende overeenkomst in het kader van het VN-Bossenforum;

76.  vestigt de aandacht op het belang van wereldwijde samenwerking zowel op administratief gebied als op het vlak van onderzoek, voor het vastleggen van normen en goede praktijken en voor de overdracht van technologie en wetenschappelijke kennis, vooral in de context van het systeem voor de beperking van door ontbossing en aantasting van bossen veroorzaakte emissies (REDD-systeem); wijst er eveneens op dat een eerlijke verdeling van de voordelen van het REDD-systeem niet mogelijk is zonder actieve samenwerking en zonder de uitwisseling van goede praktijken; beklemtoont het belang van het GMES-programma (programma voor wereldwijde monitoring voor milieu en veiligheid) voor het in kaart brengen, monitoren en registreren van bosgebieden op Europees en internationaal niveau en wijst op de bijdrage die de aldus verzamelde informatie kan leveren tot de VN-onderhandelingen over de klimaatverandering;

o
o   o

77.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie, en de regeringen en parlementen van de lidstaten.

(1) PB C 81 E van 15.3.2011, blz. 115. (2) PB C 56 van 26.2.1999, blz. 1. (3) Dienstencontract nr. 30-CE-0227729/00-59. (4) PB L 20 van 26.01.2010, blz. 7. (5) Aangenomen teksten, P7_TA(2010)0325. (6) PB C 67 E van 18.3.2010, blz. 1. (7) Aanbesteding nr. AGRI-2008-EVAL-10 // kadercontract nr. 30-CE-0101908/00-50. (8) PB L 140 van 5.6.2009, blz. 16. (9) PB L 140 van 5. 6. 2009, blz. 63. (10) PB L 140 van 5.6.2009, blz. 136. (11) Verslag van 16.9.2010. (12) PB L 11 van 15.1.2000, blz. 17. (13) PB L 328 van 6.12.2008, blz. 28. (14) AGRI-2007-G4-06. (15) ENV.B.1/ETU/2008/0049. (16) PB L 295 van 12.11.2010, blz. 23. (17) Verordening (EEG) nr. 2158/92 VAN DE RAAD van 23 juli 1992 betreffende de bescherming van de bossen in de Gemeenschap tegen brand (PB L 217 van 31.7.1992, blz. 3). (18) Verordening (EG) nr. 2152/2003 van het Europees Parlement en de Raad van 17 november 2003 inzake de bewaking van bossen en milieu-interacties in de Gemeenschap (Forest Focus) (PB L 324 van 11.12.2003, blz. 1). (19) Mededeling van de Commissie van 18 november 2010 met als titel „Het GLB tot 2020: inspelen op de uitdagingen van de toekomst inzake voedsel, natuurlijke hulpbronnen en territoriale evenwichten” (COM(2010)0672) (20) Resolutie van het Europees Parlement van 21 september 2010 over de mededeling van de Commissie: „Een communautaire aanpak van de preventie van natuurrampen en door de mens veroorzaakte rampen” (P7_TA(2010)0326).