Indeks 
 Poprzedni 
 Następny 
 Pełny tekst 
Procedura : 2007/2204(INI)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury : A6-0074/2008

Teksty złożone :

A6-0074/2008

Debaty :

PV 09/04/2008 - 22
CRE 09/04/2008 - 22

Głosowanie :

PV 10/04/2008 - 11.2
CRE 10/04/2008 - 11.2
Wyjaśnienia do głosowania

Teksty przyjęte :

P6_TA(2008)0122

Teksty przyjęte
PDF 402kWORD 104k
Czwartek, 10 kwietnia 2008 r. - Bruksela
Średniookresowy przegląd szóstego wspólnotowego programu działań w zakresie środowiska naturalnego
P6_TA(2008)0122A6-0074/2008

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 kwietnia 2008 r. w sprawie średniookresowego przeglądu szóstego wspólnotowego programu działań w zakresie środowiska naturalnego (2007/2204(INI))

Parlament Europejski,

–   uwzględniając decyzję nr 1600/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 2002 r. ustanawiającą szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska naturalnego(1),

–   uwzględniając rezolucję z dnia 14 listopada 2006 r. w sprawie strategii tematycznej na rzecz ochrony i zachowania środowiska morskiego(2),

   uwzględniając stanowisko przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 14 listopada 2006 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska morskiego (dyrektywa w sprawie strategii morskiej)(3),

–   uwzględniając rezolucję z dnia 25 kwietnia 2007 r. w sprawie strategii tematycznej w sprawie zrównoważonego wykorzystywania zasobów naturalnych(4),

–   uwzględniając rezolucję z dnia 26 września 2006 r. w sprawie strategii tematycznej w sprawie środowiska miejskiego(5),

–   uwzględniając rezolucję z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie strategii tematycznej w dziedzinie ochrony gleby(6),

–   uwzględniając stanowisko z dnia 14 listopada 2007 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej ramy dla ochrony gleby oraz zmieniającej dyrektywę 2004/35/WE(7),

–   uwzględniając rezolucję z dnia 26 września 2006 r. w sprawie strategii tematycznej w sprawie zanieczyszczenia powietrza(8),

–   uwzględniając stanowisko z dnia 26 września 2006 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie jakości powietrza atmosferycznego i w sprawie czystszego powietrza dla Europy(9),

–   uwzględniając rezolucję z dnia 13 lutego 2007 r. Strategia tematyczna w sprawie recyklingu odpadów(10),

–   uwzględniając stanowisko z dnia 13 lutego 2007 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie odpadów(11),

–   uwzględniając stanowisko z dnia 23 października 2007 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej ramy wspólnotowego działania na rzecz osiągnięcia zrównoważonego stosowania pestycydów(12),

–   uwzględniając rezolucję z dnia 24 października 2007 r. w sprawie strategii tematycznej w sprawie zrównoważonego stosowania pestycydów(13),

–   uwzględniając stanowisko z dnia 23 października 2007 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin(14),

–   uwzględniając art. 45 regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz opinie Komisji Handlu Międzynarodowego, Komisji Rozwoju Regionalnego i Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (A6-0074/2008),

A.   mając na uwadze, że Europa nie weszła jeszcze na drogę naprawdę trwałego rozwoju,

B.   mając na uwadze, że Komisja przyznaje, iż nastąpił jedynie ograniczony postęp w podstawowej kwestii włączania aspektów ochrony środowiska do innych obszarów polityki oraz poprawy egzekwowania prawodawstwa Wspólnoty,

C.   mając na uwadze, że Komisja wskazuje na fakt, iż obecnie w wielu obszarach rośnie niekorzystny wpływ na środowisko: zwiększa się poziom emisji gazów cieplarnianych na świecie, rośnie tempo utraty różnorodności biologicznej, zanieczyszczenia wciąż mają poważny wpływ na zdrowie ludzi, w dalszym ciągu zwiększa się ilość odpadów wytwarzanych na obszarze UE, a nasze oddziaływanie na środowisko jest coraz większe; mając na uwadze, że rodzi to poważne pytania o przeciwne do zamierzonych skutki innych ważnych dziedzin polityki UE,

D.   mając na uwadze, że dopóki aspekty ochrony środowiska nie zostaną w pełni włączone do wszystkich głównych obszarów polityki, dopóty mało prawdopodobne będzie osiągnięcie kiedykolwiek trwałego rozwoju,

E.   mając na uwadze, że czyste i zdrowe środowisko ma zasadnicze znaczenie dla dobrobytu i dobrych warunków społecznych,

F.   mając na uwadze, że dobrze opracowana polityka ochrony środowiska może również przyczyniać się do osiągania innych celów, na przykład do podnoszenia konkurencyjności, stymulowania wzrostu gospodarczego, sprzyjania tworzeniu miejsc pracy i innowacyjności oraz pobudzania postępu naukowego poprzez opracowywanie nowych, bezpiecznych technologii,

1.   wyraża ubolewanie, że średniookresowy przegląd szóstego programu działań w zakresie środowiska naturalnego opóźnił się prawie o rok, i ubolewa, że ogólnie rzecz biorąc Unia Europejska nie przestrzega harmonogramu wdrażania środków zaplanowanych w programie działań, wbrew twierdzeniom zawartym w przeglądzie średniookresowym przedstawionym przez Komisję; przypomina, że w przeciwieństwie do poprzedniego programu szósty program działań w zakresie środowiska naturalnego przyjęto w trybie współdecyzji zgodnie z art. 251 traktatu WE; wzywa UE, by dołożyła wszelkich starań o realizację celów uzgodnionych w szóstym programie działań w zakresie środowiska naturalnego, ponieważ ich nieosiągnięcie zaszkodzi wiarygodności UE, między innymi w oczach tych członków społeczeństwa, których niepokoi stan środowiska;

2.   zauważa, że zastosowanie strategii tematycznych jako nowych narzędzi proceduralnych podniosło znaczenie procedur prelegislacyjnych oraz stworzyło dodatkowe możliwości zaangażowania zainteresowanych stron, a także spowodowało bardziej strategiczne podejście do polityki legislacyjnej UE; ubolewa jednak, że strategie tematyczne wydłużyły proces opracowywania polityki w zakresie środowiska, opóźniając formułowanie konkretnych wniosków politycznych i przyjmowanie wynikających z nich środków;

3.   uważa, że przygotowując prawodawstwo należy uwzględniać znaczenie polityki ochrony środowiska dla przemysłu i fakt, iż zasadniczo jest ona wdrażana przez władze lokalne, oraz że we właściwych organach doradczych powinni być obecni przedstawiciele przemysłu, małych przedsiębiorstw i władz lokalnych i że ich głos powinien być przez te organy wysłuchany;

4.   uważa za sprawę zasadniczą wzmocnienie pozycji szóstego programu działań w zakresie środowiska naturalnego jako środowiskowego aspektu strategii UE w zakresie trwałego rozwoju;

5.   uważa, że kompetencje w UE muszą zostać wyraźnie przyznane i określone, i zaznacza, że średniookresowy przegląd Komisji cechuje chaos i wewnętrzna niejednoznaczność co do kompetencji Komisji i państw członkowskich; zauważa, że zarówno granice ich kompetencji, jak i zakres ich odpowiedzialności muszą być jasno ustanowione i określone w celu zapewnienia dalszego wypełniania tych obowiązków;

6.   zauważa, że strategie tematyczne nie są użyteczne, jeżeli zbiegają się w czasie z istotnymi przedsięwzięciami legislacyjnymi – są one użyteczne bądź przed powstaniem właściwego aktu legislacyjnego, bądź jako samodzielne dokumenty;

7.   podkreśla bezpośredni związek między stanem środowiska człowieka a stanem zdrowia ludzi; wzywa Komisję, by w celu wdrożenia podejścia "zdrowie we wszystkich dziedzinach polityki" przeprowadziła badania wskazujące na związki przyczynowo-skutkowe między zmianą jakości środowiska a zmianą stanu zdrowia ludzi;

Strategie tematyczne

8.   uważa, że UE działała konsekwentnie, dążąc do osiągnięcia celów "dyplomacji na rzecz klimatu", określonych w szóstym programie działań w zakresie środowiska naturalnego; przypomina jednak, że UE nie zdołała wypełnić wszystkich zobowiązań dotyczących celów i działań priorytetowych zmierzających do powstrzymania zmian klimatycznych; wyraża głębokie zaniepokojenie wzrostem poziomu emisji ze środków transportu oraz powolnym działaniem środków zastosowanych w dążeniu do poprawy wydajności energetycznej; przypomina Komisji o opublikowaniu komunikatu w sprawie ilościowych celów środowiskowych dla zrównoważonego systemu transportu; oczekuje, że państwa członkowskie osiągną do 2012 r. ustalone w protokole z Kioto krajowe cele dotyczące redukcji emisji gazów cieplarnianych;

9.   ubolewa, że cel, jakim jest powstrzymanie spadku różnorodności biologicznej do 2010 r., prawdopodobnie nie zostanie osiągnięty i że zaproponowane strategie ochrony środowiska morskiego i gleby nie przyniosą do 2012 r. konkretnych wyników dla środowiska; zauważa potrzebę wzmożenia wysiłków na rzecz włączenia kwestii różnorodności biologicznej do innych dziedzin polityki; zwraca uwagę na konieczność odpowiedniego finansowania sieci Natura 2000 i innych ściśle powiązanych celów priorytetowych;

10.   uważa, że w odniesieniu do chemikaliów rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) oraz utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów(15) stanowi postęp w ograniczaniu zagrożeń dla ludzi i dla środowiska, ale należy jeszcze wykazać, że rzeczywiście będzie je ograniczać w znacznym stopniu, i ubolewa, że rozporządzenie to nie pod wszystkimi względami jest zgodne z celami uzgodnionymi w szóstym programie działań w zakresie środowiska naturalnego; ubolewa, że strategia tematyczna dotycząca zrównoważonego stosowania pestycydów poważnie się opóźniła oraz że środki podjęte w celu poprawy jakości powietrza i środowiska miejskiego oraz w celu ograniczenia hałasu zdecydowanie nie wystarczają do realizacji celów programu działań w zakresie środowiska naturalnego; wzywa Komisję do jak najszybszego przedstawienia wniosku w sprawie przeglądu dyrektywy w sprawie krajowych poziomów emisji(16); jest zdania, że należy zapewnić pełne egzekwowanie dyrektywy w sprawie hałasu w środowisku(17);

11.   zważywszy, że jakość powietrza w pomieszczeniach ma wpływ na zdrowie, wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania prac Światowej Organizacji Zdrowia dotyczących jakości powietrza w pomieszczeniach i zwraca się do Komisji o jak najszybsze przedstawienie konkretnych środków legislacyjnych dotyczących jakości powietrza w pomieszczeniach;

12.   nie zauważa poważnych braków w szczegółowych celach ochrony wód ustalonych w szóstym programie działań w zakresie środowiska naturalnego; wzywa jednak Komisję do zapewnienia pełnego wdrożenia ramowej dyrektywy wodnej(18) i do przeprowadzenia ponownej oceny włączenia zobowiązań UE w zakresie ochrony wód do innych dziedzin polityki; wzywa ponadto Komisję, by jak najszybciej przedstawiła wniosek dotyczący dyrektywy w sprawie zmniejszenia ładunku fosforu w rolnictwie i w detergentach zgodnie z art. 16 rozporządzenia (WE) nr 648/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie detergentów(19);

13.   uważa, że konieczna jest nowa polityka wodna, skoncentrowana na oszczędzaniu i zrównoważonym zarządzaniu zasobami wodnymi;

14.   ubolewa, że w strategiach tematycznych dotyczących zasobów naturalnych i odpadów złagodzono cele szóstego programu działań w zakresie środowiska naturalnego; wyraża ubolewanie, że na szczeblu UE nie określono konkretnych celów dotyczących oddzielenia wzrostu gospodarczego od zużycia zasobów poprzez przestawienie się na trwały model produkcji i konsumpcji; zgadza się, że potrzebne są dalsze działania w zakresie odpadów organicznych, aby w większym stopniu zachęcić do odchodzenia od składowania odpadów i zapewnić stosowanie najlepszych opcji obróbki, łagodzących zmiany klimatyczne; ponadto zachęca do wspierania przyjaznych dla środowiska form gospodarowania odpadami i środków zaostrzających konsekwencje ponoszone za składowanie odpadów zanieczyszczających środowisko;

15.   wzywa Komisję i państwa członkowskie do przyjęcia wszelkich środków umożliwiających racjonalne i efektywne wykorzystywanie zasobów naturalnych bez stwarzania zagrożenia dla bioróżnorodności;

Wdrażanie i egzekwowanie obowiązujących przepisów

16.   przypomina o wysoce priorytetowym charakterze pełnego i prawidłowego wdrażania obowiązujących przepisów i wyraża opinię, że wiążące przepisy nadal są fundamentalne dla sprostania wyzwaniom, jakie stawia przed nami ochrona środowiska; wzywa Komisję, by nasiliła swoje działania w charakterze strażniczki traktatu; dlatego też zwraca się również do organów władzy budżetowej UE o zapewnienie Komisji wszelkich zasobów finansowych i ludzkich niezbędnych do zapewnienia prowadzenia we wszystkich państwach członkowskich jak najskuteczniejszego monitorowania wdrażania i egzekwowania obowiązującego prawodawstwa;

17.   podkreśla potrzebę skutecznego i trafnego wdrażania prawodawstwa Wspólnoty w zakresie środowiska naturalnego i zaleca przyjęcie szczególnych środków pomocowych na rzecz regionów napotykających trudności we wdrażaniu tego aspektu dorobku wspólnotowego; zachęca władze państw członkowskich do opracowania strategii transpozycji w celu jasnego określenia ról i obowiązków władz krajowych, regionalnych i lokalnych w prawidłowym transponowaniu i wdrażaniu prawa Wspólnoty w zakresie środowiska naturalnego;

18.   wyraża jednak zaniepokojenie sugestiami różnych podmiotów, zgodnie z którymi wspólne przepisy należy zredukować i osłabić, a nawet zastąpić dobrowolnymi porozumieniami lub innymi niewiążącymi środkami; dlatego też ponownie stwierdza, że lepsze stanowienie prawa powinno się koncentrować na jednoznacznych i przejrzystych zasadach i normach, opartych na prawodawstwie powiązanym z ustalonymi celami, a także na ich lepszym egzekwowaniu;

19.   pochwala wnioski Komisji dotyczące bardziej zdecydowanego egzekwowania przepisów w zakresie ochrony środowiska na szczeblu krajowym poprzez poprawę dostępu do wymiaru sprawiedliwości i ujednolicone stosowanie sankcji prawnych; zauważa, że zapobiegawcze aspekty sankcji prawnych przyczyniają się do lepszego egzekwowania prawa i do ochrony środowiska;

20.   apeluje ponadto, by politykę UE w zakresie środowiska naturalnego opracowywano i poddawano przeglądowi z myślą o silniejszym akcentowaniu opisu celów, a nie środków, dając państwom członkowskim i rolnikom swobodę wyszukiwania najskuteczniejszych i najwydajniejszych sposobów osiągania pożądanych celów;

Środowisko przyrodnicze, różnorodność biologiczna i zmiany klimatyczne

21.   uważa, że Komisja powinna zapewnić pełne wdrożenie dyrektywy ptasiej i dyrektywy siedliskowej; z uwzględnieniem zasady pomocniczości zaleca przyjęcie środków podatkowych mających na celu wspieranie najlepszych wzorców i zniechęcanie do prowadzenia zanieczyszczającej działalności;

22.   zwraca jednak uwagę Komisji na fakt, że perspektywa poniesienia konsekwencji karnych nie we wszystkich przypadkach wystarcza do zapobiegania zachowaniom nielegalnym, a zarazem zanieczyszczającym środowisko; dlatego też podkreśla znaczenie stosowania sankcji karnych post factum, zwłaszcza za nielegalny zrzut niebezpiecznych odpadów na terytorium innych krajów;

Zachęty na rzecz ochrony środowiska i reforma systemu dotacji szkodliwych dla środowiska

23.   z zadowoleniem przyjmuje zieloną księgę Komisji na temat stosowania instrumentów działających na zasadach rynkowych do celów polityki w dziedzinie ochrony środowiska i w dziedzinach powiązanych; jest przekonany o konieczności szerszego stosowania instrumentów działających na zasadach rynkowych, uwzględniających skutki środowiskowe wszelkich procesów produkcyjnych i dystrybucyjnych oraz modeli konsumpcji;

24.   jest zdania, że system handlu emisjami w UE nie przyniósł dotychczas ograniczenia emisji CO2 z powodu zbyt wysokich przydziałów uprawnień do emisji; zauważa, że UE zobowiązała się, iż do 2020 r. ograniczy emisję gazów cieplarnianych o co najmniej 20% w stosunku do poziomów z 1990 r.; nalega, by system handlu emisjami w UE na okres po 2012 r. obejmował wystarczająco rygorystyczny pułap, kompletny system aukcji oraz ilościowy i jakościowy limit korzystania z jednostek poświadczonej redukcji emisji (CER) i z jednostek redukcji emisji (ERU);

25.   zauważa jednak, że rola opłat środowiskowych jest wciąż skromna i nie wykazuje tendencji wzrostowej; wzywa Komisję i państwa członkowskie do wzmożenia wysiłków na rzecz reformy opłat ekologicznych, w tym do stopniowego przenoszenia obciążeń podatkowych z podatków mających negatywny wpływ na poziom dobrobytu (np. opodatkowanie pracy) na podatki mające pozytywny wpływ na poziom dobrobytu (np. opodatkowanie działalności szkodliwej dla środowiska, takiej jak zużycie zasobów lub zanieczyszczenie); zauważa, że pomimo wymogu jednogłośności w dziedzinie podatków traktaty dają jednak możliwość ściślejszej współpracy, i zwraca uwagę na istnienie otwartej metody koordynacji;

26.   dostrzega impuls nadany znoszeniu dotacji szkodliwych dla środowiska; uważa jednak za niedopuszczalne, że w najbliższej przyszłości nie są spodziewane konkretne działania na rzecz reformy dotacji szkodliwych dla środowiska, i w związku z tym wzywa Komisję do przedstawienia konkretnych wniosków do końca 2008 r. w celu stopniowego wycofania w ciągu najbliższych pięciu lat wszelkich dotacji szkodliwych dla środowiska;

Włączenie polityki środowiskowej do innych dziedzin polityki, współpraca międzynarodowa i zachęty dla innowacyjności

27.   wzywa Komisję i państwa członkowskie do silniejszego i spójniejszego wspierania włączania polityki środowiskowej w całość procesu tworzenia polityki UE; w celu wdrożenia głoszonego przez Unię Europejską podejścia "zdrowie we wszystkich dziedzinach polityki" wzywa do włączania aspektów ochrony środowiska i zdrowia do głównego nurtu wszystkich dziedzin polityki, a także do włączenia w te działania regionów i miast; ubolewa nad niewłączeniem tych aspektów zarówno w różne ramy prawne dotyczące środowiska oraz w przygotowania do tworzenia nowych przepisów, jak i do przepisów, których główne cele nie dotyczą ochrony środowiska;

28.   uważa, że aby osiągnąć konkretne wyniki w procesie włączania problematyki środowiska do innych sektorów gospodarki, trzeba opracować wiążące cele i harmonogramy branżowe; podkreśla zarazem odpowiedzialność podmiotów gospodarczych w poszczególnych sektorach przemysłu za osiąganie długoterminowych rezultatów w zakresie polityki dotyczącej klimatu i polityki energetycznej;

29.   podkreśla podstawowy związek między skuteczną polityką w zakresie środowiska naturalnego a poprawą jakości życia i w związku z tym kładzie nacisk na znaczenie wymiaru regionalnego dla wdrażania szóstego programu działań w zakresie środowiska naturalnego, a zwłaszcza dla działań dotyczących łagodzenia zmian klimatu i dostosowywania się do nich; podkreśla znaczenie kampanii podnoszących społeczną świadomość celów szóstego programu działań w zakresie środowiska naturalnego i procesu jego wdrażania;

30.   zwraca uwagę na konieczność uwzględniania programu Natura 2000 w planach rozwoju regionalnego, aby pogodzić zasadę ochrony różnorodności biologicznej Europy z rozwojem i poprawą jakości życia; uważa, że w tym zakresie potrzebne są szeroko zakrojone działania informacyjne oraz propagowanie dobrych wzorców, aby pokazać, jak można godzić te na pozór sprzeczne cele;

31.   podkreśla konieczność lepszej koordynacji sieci podmiotów regionalnych i lokalnych w celu rozpowszechniania i wdrażania najlepszych wzorców w słabiej rozwiniętych regionach; popiera wspieranie współpracy transgranicznej w zakresie środowiska naturalnego, zarówno wśród państw członkowskich, jak i z krajami i regionami sąsiadującymi z Unią Europejską, na przykład z regionami Morza Czarnego, Bałtyckiego i Śródziemnego, zwłaszcza w celu zapobiegania zanieczyszczeniom transgranicznym;

32.   wyraża zaniepokojenie wynikami różnych niezależnych badań(20)(21)(22)(23), według których dyrekcje generalne Komisji nie w pełni stosują jej wytyczne dotyczące ocen wpływu, nacisk położono na ocenę i ilościowe określenie skutków gospodarczych kosztem skutków środowiskowych, społecznych i międzynarodowych, koszty legislacyjne podlegają ocenie w dużo większym stopniu niż korzyści, a zagadnienia krótkoterminowe przyćmiły zagadnienia długoterminowe; uważa, że tego rodzaju niewyważone oceny wpływu przynoszą skutki odwrotne do oczekiwanych, jeśli chodzi o samą politykę ochrony środowiska oraz o jej włączanie w inne dziedziny polityki UE; wzywa Komisję do podjęcia działań zmierzających do usunięcia tych utrzymujących się braków;

33.   pochwala zdecydowane zaangażowanie Komisji na rzecz wzmacniania międzynarodowego aspektu polityki ochrony środowiska; uważa za niezbędne zapewnienie włączenia polityki ochrony środowiska do wszystkich działań zewnętrznych UE, a także poprawę gospodarowania środowiskiem na szczeblu międzynarodowym; zachęca Komisję i państwa członkowskie do dalszego wspierania ambitnej polityki i wymogów w zakresie ochrony środowiska, na przykład poprzez wspieranie transferu technologii oraz wymiany najlepszych wzorców z krajami rozwijającymi się;

34.   podkreśla, że należy bardziej intensywnie i spójnie wspierać "dyplomację na rzecz klimatu" w stosunkach handlowych UE z krajami, które nie są związane wielostronnymi porozumieniami na rzecz ochrony środowiska naturalnego, na przykład ze Stanami Zjednoczonymi, Chinami czy Indiami, które z różnych powodów nie wdrażają postanowień protokołu z Kioto; wzywa również Komisję do wspierania krajów rozwijających się we wdrażaniu trwałych i skutecznych technologii poprzez wszystkie dostępne mechanizmy;

35.   zaleca dodanie do WTO klauzuli trwałości, określającej zasady polityki w zakresie środowiska naturalnego, takie jak zasada ostrożności czy zasada "zanieczyszczający płaci", w oparciu o które można dokonywać oceny środków handlowych, w celu zagwarantowania, że zasady rządzące handlem nie będą szkodzić ochronie środowiska, a uregulowania dotyczące środowiska nie będą wykorzystywane do działań protekcjonistycznych;

36.   wzywa Radę i Komisję do wykorzystywania dwustronnych i regionalnych negocjacji handlowych w celu podejmowania kwestii zobowiązań handlowych przynoszących bezpośrednie korzyści środowisku, takich jak pobudzanie handlu towarami i usługami przyczyniającymi się do zrównoważonego rozwoju oraz zobowiązanie do skutecznego wdrażania wielostronnych porozumień dotyczących środowiska; uważa, że zarówno w ramach tych negocjacji, jak i poza nimi UE i państwa członkowskie powinny wzmocnić dialog z krajami wschodzącymi, aby rozmowy w dziedzinach stanowiących przedmiot troski obu stron, takich jak zmiany klimatu, zarządzanie odpadami czy nielegalne wyręby lasów, prowadziły do wdrażania wspólnych programów; popiera projekt Komisji dotyczący ustanowienia we wszystkich porozumieniach handlowych forum trwałego rozwoju, otwartego na udział społeczeństwa obywatelskiego i w zdecydowany sposób zorientowanego na zagadnienia związane z klimatem, oraz wzywa do włączenia tego projektu do toczących się obecnie negocjacji;

37.   wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania bardziej pragmatycznego i horyzontalnego wykorzystywania innowacji i nowych technologii we wszystkich działaniach politycznych UE, by elementy te odgrywały centralną rolę we wzmacnianiu ochrony środowiska; podkreśla potrzebę bezzwłocznego wprowadzenia w UE podejścia "top runner" ("równanie w górę"), ambitniejszego instrumentu bieżącego doskonalenia modeli produkcji i konsumpcji, w celu zapewnienia, że w przyszłości wszystkie produkty rynkowe w UE będą projektowane, produkowane i stosowane zgodnie z kryteriami trwałego rozwoju;

38.   przypomina, że inwestowanie w innowacyjne, przyjazne dla środowiska naturalnego technologie, a także w projekty ekologiczne, efektywne wykorzystanie energii przez odbiorców końcowych i energooszczędne budynki, chociaż w krótkiej perspektywie powoduje wysokie koszty, jest jednak bardzo korzystne w długiej perspektywie, dlatego też podkreśla, że regiony powinny zachęcać przedsiębiorstwa do wyciągania pełnych korzyści z takich inwestycji;

39.   zachęca Komisję i państwa członkowskie do przyjęcia rzeczywiście ekologicznych zasad udzielania zamówień publicznych w celu wspierania innowacyjności oraz zrównoważonych modeli konsumpcji i produkcji;

40.   wzywa Komisję, aby wspierała władze krajowe, regionalne i lokalne we wspólnym udzielaniu zrównoważonych zamówień, zapewniając jasne ramy ułatwiające definiowanie wymiernych celów i kryteriów jakości;

41.   wzywa Komisję do zwiększenia wysiłków na rzecz realizacji celu dotyczącego produkcji 20% energii ze źródeł odnawialnych i zużycia biopaliw na poziomie 10% pamiętając o tym, że uprawy energetyczne nie mogą stanowić zagrożenia dla zaopatrzenia w żywność w Europie i poza nią; podkreśla, że w opracowywanym obecnie mechanizmie zrównoważonego rozwoju należy zastosować jak najbardziej rygorystyczne kryteria zrównoważonego rozwoju do biopaliw;

42.   podkreśla, że rolnictwo w UE coraz bardziej nastawia się na produkcję bezpiecznej i dobrej jakościowo żywności, co przyczyni się do ochrony zdrowia obywateli UE;

43.   zachęca państwa członkowskie oraz władze regionalne i lokalne do optymalnego wykorzystywania nowych możliwości inwestycyjnych powstałych dzięki funduszom strukturalnym i programom nowej europejskiej polityki sąsiedztwa oraz do zapewnienia, że ich programy operacyjne i projekty wspierane z funduszy strukturalnych przyczyniają się do lepszego wdrażania prawodawstwa Wspólnoty w zakresie środowiska naturalnego oraz do długoterminowego celu, jakim jest trwały rozwój w całej UE, z zachowaniem spójności z pozostałymi priorytetami tematycznymi;

44.   uważa za sprawę zasadniczą doskonalenie stosowania zasady substytucji, uwzględniającej dostępność, korzyści i koszty produktów zastępczych; zauważa, że należy również uwzględnić procesy projektowania produkcji i wykorzystania umożliwiające zastosowanie produktów, które nie stanowią zagrożenia dla zdrowia ludzkiego i środowiska lub stanowią mniejsze zagrożenie;

Zasady lepszego stanowienia prawa w polityce ochrony środowiska

45.   zauważa, że jeśli celem jest rzeczywiście lepsze stanowienie prawa, to należy dokonać przeglądu nakładających się na siebie przepisów prawnych, gdyż powodują one obciążenie biurokratyczne i osłabiają konkurencyjność;

46.   uważa, że filozofia procesu przeglądu jest pozbawiona krytycyzmu i nie obejmuje analizy przyczyn i podstaw opóźnień; uważa, że w przyszłości prawidłowe działania będzie można podejmować tylko analizując i rozważając powody opóźnień;

47.   zauważa, że jeżeli naprawdę chcemy poprawić metodologię tworzenia prawodawstwa i opracować wykonalne przepisy, łatwe do zastosowania przez właściwe organy, przedsiębiorstwa i obywateli, to bezwzględnie niezbędne jest rozszerzenie wzajemnych relacji między instytucjami i organami Wspólnoty a społeczeństwem obywatelskim w celu odpowiadania na jego wnioski oraz uwzględniania decyzji i opinii regionów, władz miejskich, zainteresowanych sektorów przemysłu i związanych z nimi stowarzyszeń; podkreśla również, że trzeba uwzględnić krótkoterminowe koszty i potrzebę przekształcenia istniejącej infrastruktury;

Torowanie drogi zmianom w zachowaniach

48.   zauważa potrzebę nowych sposobów mierzenia dobrobytu, opartych na realistycznych wartościach usług ekologicznych; jest zdania, że sam PKB nie odzwierciedla wszystkich aspektów i potrzeb nowoczesnego społeczeństwa, w związku z czym nie jest już odpowiednim narzędziem mierzenia dobrobytu i rozwoju; zachęca UE do dalszego opracowywania i wykorzystywania w polityce nowego wskaźnika, uwzględniającego negatywny wpływ postępu gospodarczego na środowisko i zdrowie oraz przyczyniającego się do wysiłków na rzecz oddzielania wzrostu gospodarczego od wywierania wpływu na środowisko; uważa, że taki nowy wskaźnik powinien wspierać rozwój zintegrowanego społeczeństwa i nadawać impuls lepszemu włączaniu problematyki środowiska do innych działań politycznych;

49.   wzywa Komisję do traktowania ochrony zdrowia ludzi jak kwestii najwyższej wagi wśród priorytetów ochrony środowiska;

50.   uważa, że Unia Europejska powinna odgrywać pierwszoplanową rolę w opracowywaniu opcji politycznych, które utorują drogę radykalnym zmianom w zachowaniach w odniesieniu do modeli produkcji i konsumpcji;

51.   podkreśla znaczenie wspierania konsumentów w kształtowaniu świadomych zachowań, które – idąc dalej niż państwowe ramy prawne – mogą mieć pozytywny wpływ na zakres i siłę zaangażowania podmiotów rynkowych w sprawy ochrony środowiska;

52.   uważa, że priorytetowo traktować należy odpowiednie informowanie obywateli; zdecydowanie popiera opracowanie jasnego i zrozumiałego systemu etykietowania, ponieważ w znacznej mierze pomoże on konsumentom w "dokonywaniu prawidłowych wyborów";

53.   nalega na przeprowadzenie całościowej oceny wyników szóstego programu działań w zakresie środowiska naturalnego, zanim zostanie sfinalizowany wniosek w sprawie siódmego programu działań w zakresie środowiska naturalnego;

54.   uważa, że końcowy przegląd szóstego programu działań w zakresie środowiska naturalnego powinien być przeprowadzony przez niezależny od Komisji organ zewnętrzny;

o
o   o

55.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

(1) Dz.U. L 242 z 10.9.2002, s. 1.
(2) Dz.U. C 314 E z 21.12.2006, s. 131.
(3) Dz.U. C 314 E z 21.12.2006, s. 86.
(4) Dz.U. C 74 E z 20.3.2008, s. 660.
(5) Dz.U. C 306 E z 15.12.2006, s. 182.
(6) Teksty przyjęte, P6_TA(2007)0504.
(7) Teksty przyjęte, P6_TA(2007)0509.
(8) Dz.U. C 306 E z 15.12.2006, s. 176.
(9) Dz.U. C 306 E z 15.12.2006, s. 102.
(10) Dz.U. C 287 E z 29.11.2007, s. 168.
(11) Dz.U. C 287 E z 29.11.2007, s. 135.
(12) Teksty przyjęte, P6_TA(2007)0444.
(13) Teksty przyjęte, P6_TA(2007)0467.
(14) Teksty przyjęte, P6_TA(2007)0445.
(15) Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1, rozporządzenie zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 1354/2007 (Dz.U. L 304 z 22.11.2007, s. 1).
(16) Dyrektywa 2001/81/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 w sprawie krajowych poziomów emisji dla niektórych rodzajów zanieczyszczenia powietrza (Dz.U. L 309 z 27.11.2001, s. 22).
(17) Dz.U. L 189z 18.7.2002, s. 12.
(18) Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1. Dyrektywa zmieniona ostatnio dyrektywą 2008/32/WE (Dz.U. L 81 z 20.3.2008, s. 60).
(19) Dz.U. L 104 z 8.4.2004, s. 1.
(20) Impact Assessment of European Commission Policies: Achievements and Prospects (Ocena wpływu polityki Komisji Europejskiej: osiągnięcia i perspektywy), European Environment and Sustainable Development Advisory Councils (Europejskie komitety doradcze ds. środowiska i trwałego rozwoju), kwiecień 2006.
(21) Getting Proportions Right – How far should EU impact assessments go? (Przywrócić odpowiednie proporcje – Jak daleko powinny iść oceny wpływu w UE?), Institut for Miljøvurdering, kwiecień 2006.
(22) For Better or for Worse? The EU's "Better Regulation" Agenda and the Environment (Na dobre czy na złe? Kalendarz "lepszego stanowienie prawa" UE a polityka ochrony środowiska), Institute for European Environmental Policy (Instytut Europejskiej Polityki Ochrony Środowiska), listopad 2005.
(23) Sustainable Development in the European Commission's integrated impact assessments for 2003 (Trwały rozwój w zintegrowanych ocenach wpływu Komisji Europejskiej za 2003 r.), Institute for European Environmental Policy (Instytut Europejskiej Polityki Ochrony Środowiska), kwiecień 2004.

Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności