Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,

–  έχοντας υπόψη την Έκθεση της Επιτροπής για την Πολιτική του Ανταγωνισμού 2010 (COM(2011)0328) και το συνοδευτικό έγγραφο εργασίας της Επιτροπής (SEC(2011)0690);

–  έχοντας υπόψη τον από 16 Δεκεμβρίου 2002 κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1/2003 του Συμβουλίου σχετικά με την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης(1),

–  έχοντας υπόψη τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 139/2004 του Συμβουλίου της 20ής Ιανουαρίου 2004 για τον έλεγχο των συγκεντρώσεων μεταξύ επιχειρήσεων(2) («κοινοτικός κανονισμός περί συγκεντρώσεων»),

–  έχοντας υπόψη τις κατευθυντήριες γραμμές της Επιτροπής για τη μέθοδο υπολογισμού των προστίμων που επιβάλλονται κατ' εφαρμογή του άρθρου 23 παράγραφος 2 στοιχείο α) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1/2003(3) («οδηγία για τα πρόστιμα»),

–  έχοντας υπόψη την από 13 Οκτωβρίου 2008 ανακοίνωση της Επιτροπής με τίτλο «Εφαρμογή των κανόνων περί κρατικών ενισχύσεων στα μέτρα που λήφθηκαν για τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς στο πλαίσιο της τρέχουσας παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης»(4) («ανακοίνωση περί Τραπεζικού Τομέα»),

–  έχοντας υπόψη την από 5 Δεκεμβρίου 2008 ανακοίνωση της Επιτροπής της με τίτλο «H ανακεφαλαιοποίηση των χρηματοπιστωτικών οργανισμών στο πλαίσιο της τρέχουσας χρηματοπιστωτικής κρίσης: περιορισμός των ενισχύσεων στο ελάχιστο απαραίτητο και διασφαλίσεις έναντι αδικαιολόγητων στρεβλώσεων του ανταγωνισμού»(5) («Ανακοίνωση περί Ανακεφαλαιοποίησης»),

–  έχοντας υπόψη την από 25 Φεβρουαρίου 2009 ανακοίνωση της Επιτροπής με τίτλο «Η αντιμετώπιση των απομειωμένων περιουσιακών στοιχείων στον κοινοτικό τραπεζικό τομέα»(6) («Ανακοίνωση περί Απομειωμένων Στοιχείων»),

–  έχοντας υπόψη την από 23 Ιουλίου 2009 ανακοίνωση της Επιτροπής με τίτλο «Η αποκατάσταση της βιωσιμότητας και η αξιολόγηση των μέτρων αναδιάρθρωσης στον χρηματοπιστωτικό τομέα στο πλαίσιο της παρούσας κρίσης βάσει των κανόνων περί κρατικών ενισχύσεων»(7) («Ανακοίνωση περί Αναδιάρθρωσης»),

–  έχοντας υπόψη την από 17 Δεκεμβρίου 2008 ανακοίνωση της Επιτροπής με τίτλο «Προσωρινό κοινοτικό πλαίσιο για τη λήψη μέτρων κρατικής ενίσχυσης με σκοπό να στηριχθεί η πρόσβαση στη χρηματοδότηση κατά τη διάρκεια της τρέχουσας χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης»(8) («Το αρχικό προσωρινό πλαίσιο»),

–  έχοντας υπόψη την από 1 Δεκεμβρίου 2010 ανακοίνωση της Επιτροπής με τίτλο «Προσωρινό πλαίσιο της Ένωσης για τη λήψη μέτρων κρατικής ενίσχυσης με σκοπό να στηριχθεί η πρόσβαση στη χρηματοδότηση κατά τη διάρκεια της τρέχουσας χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης»(9) («Το νέο προσωρινό πλαίσιο, που αντικαθιστά εκείνο που έληξε στις 31 Δεκεμβρίου 2010»),

–  έχοντας υπόψη την παραγγελθείσα από το Κοινοβούλιο μελέτη του Ιουνίου 2011 με τίτλο «State aid - Crisis rules for the financial sector and the real economy»(10),

–  έχοντας υπόψη το εσωτερικό έγγραφο εργασίας της Επιτροπής της 5ης Οκτωβρίου 2011 με τίτλο «The effects of temporary State aid rules adopted in the context of the financial and economic crisis» (SEC(2011)1126),

–  έχοντας υπόψη το σχέδιο Κανονισμού της Επιτροπής για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 794/2004 περί εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 659/1999 του Συμβουλίου σχετικά με τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ με σκοπό ένα απλουστευμένο σύστημα κοινοποιήσεων εκ μέρους των κρατών μελών για τις κρατικές ενισχύσεις,

–  έχοντας υπόψη το εσωτερικό έγγραφο εργασίας της Επιτροπής με τίτλο «Public Consultation: Towards a Coherent European Approach to Collective Redress» (SEC(2011)0173),

–  έχοντας υπόψη το έγγραφο της ΓΔ Ανταγωνισμού με τίτλο «Best Practices on the conduct of proceedings concerning Articles 101 and 102 TFEU»(11),

–  έχοντας υπόψη το έγγραφο της ΓΔ Ανταγωνισμού με τίτλο «Guidance on procedures of the Hearing Officers in proceedings relating to Articles 101 and 102 TFEU»(12),

–  έχοντας υπόψη το έγγραφο της ΓΔ Ανταγωνισμού με τίτλο «Best practices for the submission of economic evidence and data collection in cases concerning the application of Articles 101 and 102 TFEU and in merger cases»(13),

–  έχοντας υπόψη τη συμφωνία πλαίσιο της 20ής Οκτωβρίου 2010 για τις σχέσεις μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής(14) (εφεξής «Συμφωνία-πλαίσιο»), και ειδικότερα τις παραγράφους 12(15) και 16(16) αυτής,

–  έχοντας υπόψη τα ψηφίσματά του της 25ης Απριλίου 2007 σχετικά με την Πράσινη Βίβλο για τις αγωγές αποζημίωσης για παράβαση των αντιμονοπωλιακών κανόνων της ΕΚ(17) και της 26ης Μαρτίου 2009 σχετικά με τη Λευκή Βίβλο για τις Αγωγές αποζημίωσης για παράβαση των αντιμονοπωλιακών κανόνων της ΕΚ(18) καθώς και την από 20 Οκτωβρίου 2011 γνωμοδότηση της Επιτροπής Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής «Για μια Συνεκτική Προσέγγιση στο θέμα των Συλλογικών Προσφυγών»,

–  έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 15ης Νοεμβρίου 2011 σχετικά με τη μεταρρύθμιση των κανόνων της ΕΕ για τις κρατικές ενισχύσεις στις υπηρεσίες γενικού οικονομικού συμφέροντος(19),

–  έχοντας υπόψη τα ψηφίσματά του της 22ας Φεβρουαρίου 2005 σχετικά με την 33η Έκθεση της Επιτροπής για την Πολιτική του Ανταγωνισμού 2003(20), της 4ης Απριλίου 2006 σχετικά με την Έκθεση της Επιτροπής για την Πολιτική του Ανταγωνισμού 2004(21), της 19ης Ιουνίου 2007 σχετικά με την Έκθεση για την Πολιτική του Ανταγωνισμού 2005(22), της 10ης Μαρτίου 2009 σχετικά με τις Εκθέσεις για την Πολιτική του Ανταγωνισμού 2006 και 2007(23), της 9ης Μαρτίου 2010 σχετικά με την Έκθεση για την Πολιτική του Ανταγωνισμού 2008(24), και της 20ής Ιανουαρίου 2011 σχετικά με την Έκθεση για την Πολιτική του Ανταγωνισμού 2009(25),

–  έχοντας υπόψη τη γνωμοδότηση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής σχετικά με την Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πολιτική του Ανταγωνισμού 2010 (INT/594 - CESE 1461/2011),

–  έχοντας υπόψη το άρθρο 48 του Κανονισμού,

–  έχοντας υπόψη την έκθεση της Επιτροπής Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής και τις γνωμοδοτήσεις της Επιτροπής Εσωτερικής Αγοράς και Προστασίας των Καταναλωτών και της Επιτροπής Μεταφορών και Τουρισμού (A7-0424/2011),

A.  εκτιμώντας ότι η χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση που ξεκίνησε το φθινόπωρο του 2008 ακόμη δεν έχει ξεπεραστεί· εκτιμώντας ότι η χρηματοπιστωτική αναταραχή και οι φόβοι περί ύφεσης εντάθηκαν εκ νέου τους τελευταίους μήνες·

B.  εκτιμώντας ότι η Επιτροπή αντέδρασε με ταχύτητα και με λογική στην κρίση που ξέσπασε, εκδίδοντας ειδικούς κανονισμούς για τις κρατικές ενισχύσεις και χρησιμοποιώντας την πολιτική του ανταγωνισμού ως εργαλείο για τη διαχείριση της κρίσης κι ότι τούτο προβλεπόταν και προβλέπεται ακόμη να αποτελέσει απλώς ένα προσωρινό καθεστώς έστω κι αν το χρονοδιάγραμμά του ξεπέρασε τα αρχικά προβλεφθέντα πλαίσια·

Γ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι, μεταξύ 1ης Οκτωβρίου 2008 και 1ης Οκτωβρίου 2010, η Επιτροπή έλαβε πάνω από 200 αποφάσεις για κρατικές ενισχύσεις υπέρ του χρηματοπιστωτικού τομέα, ότι το 2009 η ονομαστική αξία των ενισχύσεων υπέρ του χρηματοπιστωτικού τομέα που χρησιμοποιήθηκαν από κράτη μέλη ανήλθαν σε 1,107 τρισεκατομμύρια EUR (το 9,3 % του ΑΕγχΠ της ΕΕ), ότι ο μέγιστος όγκος των εγκεκριμένων από την Επιτροπή μέτρων από την αρχή της κρίσης μέχρι την 1η Οκτωβρίου 2010 (συμπεριλαμβανομένων των τακτικών και των έκτακτων επεμβάσεων) ανέρχεται σε 4,5889 τρισεκατομμύρια EUR·

Δ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι η Επιτροπή εισήγαγε από 1ης Ιανουαρίου 2011, για κάθε δικαιούχο μέτρων ανακεφαλαιοποίησης ή απομειωμένων στοιχείων ενεργητικού μια υποχρέωση υποβολής σχεδίου αναδιάρθρωσης, ανεξάρτητα από το εάν η ενδιαφερόμενη τράπεζα εκτιμάται ως θεμελιωδώς υγιής ή ως απελπισμένη κατάσταση·

E.  εκτιμώντας ότι τα σημαντικά ποσά κρατικών ενισχύσεων που δόθηκαν στη διάρκεια της κρίσης υπό μορφή π.χ. εγγυήσεων, ανακεφαλαιοποιήσεων και συμπληρωματικών μορφών στήριξης της χρηματοδότησης των τραπεζών με ρευστά συνέβαλαν στη δημιουργία σοβαρών ανισοσκελειών στα δημόσια οικονομικά, ότι ακόμη δεν γνωρίζουμε πόσο μακροπρόθεσμες επιπτώσεις μπορούν να έχουν μελλοντικά αυτές οι κρατικές ενισχύσεις και οι εγγυήσεις που παρασχέθηκαν στις τράπεζες, εάν κάποιες από αυτές τις εγγυήσεις καταπέσουν όντως·

ΣΤ.  εκτιμώντας ότι ο προστατευτισμός και η μη επιβολή των κανόνων ανταγωνισμού απλώς θα βαθύνουν και θα παρατείνουν την κρίση· ότι η πολιτική του ανταγωνισμού είναι βασικό εργαλείο για να μπορέσει η ΕΕ να έχει δυναμική, αποτελεσματική και καινοτόμο εσωτερική αγορά και να είναι ανταγωνιστική σε παγκόσμιο επίπεδο·

Ζ.   εκτιμώντας πως, παρ' όλες τις προσπάθειες αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης, τα καρτέλ παραμένουν η σοβαρότερη απειλή για τον ανταγωνισμό, για την ευημερία των καταναλωτών και για τη σωστή λειτουργία των αγορών, και κατά συνέπεια δεν μπορούν να είναι αποδεκτά ακόμη και στη διάρκεια μιας οικονομικής κρίσης·

Η Έκθεση της Επιτροπής για την Πολιτική του Ανταγωνισμού 2010

1.  καλωσορίζει την Έκθεση της Επιτροπής για την Πολιτική του Ανταγωνισμού 2010· τονίζει, επί τη ευκαιρία της 40ής επετείου από την καθιέρωση των εκθέσεων αυτών, ότι η ευρωπαϊκή πολιτική του ανταγωνισμού απέφερε πολλά οφέλη από άποψη ευημερίας των καταναλωτών και απετέλεσε βασικό εργαλείο για την εξάλειψη των εμποδίων στην ελεύθερη κυκλοφορία εμπορευμάτων, υπηρεσιών, προσώπων και κεφαλαίων· επισημαίνει ότι η πολιτική του ανταγωνισμού συνεχίζει να αποτελεί βασικό εργαλείο για την προάσπιση της ενιαίας αγοράς και την προστασία των συμφερόντων των καταναλωτών· τονίζει ότι ορισμένοι κανονισμοί πρέπει να αναπροσαρμόζονται προκειμένου να ανταποκρίνονται στις νέες προκλήσεις·

2.  επισημαίνει ότι το συνδυασμένο αποτέλεσμα των αυστηρών αρχών και των ευέλικτων διαδικασιών επιτρέπει στην πολιτική του ανταγωνισμού να είναι ένας εποικοδομητικός και σταθεροποιητικός παράγων στο ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα και στην πραγματική οικονομία εν γένει·

Συστάσεις για την πολιτική του ανταγωνισμού

3.  θεωρεί ότι η μεγαλύτερη διαφάνεια στις τιμές είναι απαραίτητη για την τόνωση του ανταγωνισμού στην ενιαία αγορά και για την προσφορά πραγματικών επιλογών στους καταναλωτές·

4.  επιδοκιμάζει τις υφιστάμενες ανταλλαγές μεταξύ της Επιτροπής και ενώσεων καταναλωτών στο πεδίο του ευρωπαϊκού δικαίου του ανταγωνισμού και προτρέπει την Επιτροπή να προωθήσει περαιτέρω τις ανταλλαγές αυτές, μαζί και με άλλους ενδιαφερομένους εάν τούτο δικαιολογείται·

Έλεγχος των κρατικών ενισχύσεων

5.  καλωσορίζει το εσωτερικό έγγραφο εργασίας της Επιτροπής για την αξιολόγηση των επιπτώσεων των κανόνων περί των προσωρινών κρατικών ενισχύσεων που εγκρίθηκαν στο πλαίσιο της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης· λαμβάνει γνώση της εκτίμησης της Επιτροπής ότι σε γενικές γραμμές οι κρατικές ενισχύσεις «λειτούργησαν αποτελεσματικά για τον περιορισμό της χρηματοπιστωτικής αστάθειας, τη βελτίωση της λειτουργίας των χρηματοπιστωτικών αγορών και το μετριασμό των συνεπειών της κρίσης επί της πραγματικής οικονομίας'· διερωτάται όμως κατά πόσον ευσταθεί όντως μια τέτοια αισιόδοξη ανάλυση·

6.  τονίζει ότι το προσωρινό καθεστώς που διέπει τις κρατικές ενισχύσεις ήταν μεν θετικό ως αρχική αντίδραση στην κρίση αλλά δεν μπορεί να παρατείνεται ασκόπως· τονίζει την ανάγκη διακοπής των προσωρινών μέτρων και εξαιρέσεων το συντομότερο και ευθύς μόλις το επιτρέψει η οικονομική κατάσταση·

7.  επισημαίνει ότι απαιτείται ένα νέο μόνιμο ρυθμιστικό σύστημα για την εφαρμογή των κανόνων περί κρατικών ενισχύσεων, ώστε να καλυφθούν τα κενά που εντοπίστηκαν στο πριν από την κρίση νομικό σύστημα, ιδίως σε ό,τι αφορά τον χρηματοπιστωτικό τομέα, και να διορθωθούν οι στρεβλώσεις που δημιουργήθηκαν κατά την χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση·

8.  επισημαίνει την εξαγγελία ειδικών κατευθυντήριων γραμμών για τη διάσωση και αναδιάρθρωση του τραπεζικού τομέα· συνιστά στην Επιτροπή να λάβει υπόψη της τις επιπτώσεις που από άποψη στρέβλωσης του ανταγωνισμού είχαν οι ενέργειες των κεντρικών τραπεζών για τη στήριξη της ρευστότητας κατά τη φάση της διάσωσης, και να προβλέψει την συντεταγμένη αναδιάρθρωση των τραπεζών, με συμμετοχή των μετόχων, πριν από οποιαδήποτε χορήγηση δημοσίων κεφαλαίων·

9.  καλεί συνεπώς την Επιτροπή να εξαρτήσει την παράταση του καθεστώτος των προσωρινών κρατικών ενισχύσεων υπέρ του τραπεζικού κλάδου και μετά το 2011 από αυστηρότερες και δεσμευτικότερες απαιτήσεις για τον περιορισμό της σύνθεσης και του μεγέθους των ισολογισμών, συμπεριλαμβανομένων μιας σωστής εστίασης στα προσωπικά δάνεια, και αυστηρότερων περιορισμών στα πριμ, στη διανομή μερισμάτων και σε άλλα κρίσιμα ζητήματα· εκτιμά πως οι προϋποθέσεις αυτές πρέπει να είναι ρητές και να υπόκεινται σε ex post αξιολόγηση και επισκόπηση από την Επιτροπή·

10.  λαμβάνει γνώση των μέτρων που έχει υιοθετήσει μέχρι σήμερα η Επιτροπή προκειμένου να περιορίσει το μέγεθος των ισολογισμών ορισμένων «πολύ μεγάλων ή πολύ διασυνδεδεμένων για να πτωχεύσουν» οργανισμών που έλαβαν κρατικές ενισχύσεις στη διάρκεια της κρίσης· εκτιμά πως απαιτούνται και άλλα μέτρα προς το σκοπό αυτό·

11.  τονίζει πάντως ότι η υπό εξέλιξη εξυγίανση του τραπεζικού τομέα έχει στην πράξη αυξήσει το μερίδιο αγοράς αρκετών μεγάλων χρηματοπιστωτικών οργανισμών και, κατά συνέπεια, καλεί την Επιτροπή να συνεχίσει να επιβλέπει στενά τον κλάδο, ώστε να αυξηθεί ο ανταγωνισμός στις ευρωπαϊκές τραπεζικές αγορές, ακόμη και δια της επιβολής σχεδίων αναδιαρθρώσεων που θα συνεπάγονται διαχωρισμό τραπεζικών δραστηριοτήτων εκεί όπου οι μικροκαταθέσεις επιτρέπουν στους εν λόγω οργανισμούς να χρηματοδοτούν μέσω αυτών πιο ριψοκίνδυνες τραπεζικές επενδυτικές δραστηριότητες·

12.  επισημαίνει ότι η ΕΚΤ διενήργησε πολλές μη τυποποιημένες ενέσεις ρευστότητας στη διάρκεια της κρίσης· λαμβάνει γνώση της εκτίμησης της Επιτροπής ότι αυτού του είδους τα μέτρα δεν συνιστούν κρατική ενίσχυση υπό την αυστηρή έννοια, όπως αναφέρει η Επιτροπή στη μελέτη της· τονίζει όμως ότι τα πολιτικά μέτρα σε επίπεδο ΕΕ πρέπει να είναι συντονισμένα κι ότι η Επιτροπή οφείλει να συνεκτιμά τις επιπτώσεις της στήριξης από την ΕΚΤ ή άλλες κεντρικές τράπεζες και λοιπών δημοσίων παρεμβάσεων όταν υπολογίζει τις κρατικές ενισχύσεις που δόθηκαν στις τράπεζες που λαμβάνουν επίσης βοήθεια από την ΕΚΤ ή από άλλες κεντρικές τράπεζες·

13.  επισημαίνει ότι οι επιπτώσεις της βοήθειας της ΕΚΤ και των άλλων δημοσίων παρεμβάσεων υπέρ των τραπεζών κατά τη διάρκεια της κρίσης δεν συμπεριελήφθησαν στην αξιολόγηση της Επιτροπής περί συμβατότητας· καλεί την Επιτροπή να αξιολογήσει ex post αυτές τις πράξεις·

14.  καλεί την Επιτροπή να υποβάλει το ταχύτερο την προβλεπόμενη νομοθετική πρόταση για να αντιμετωπισθεί μέσα σε ένα πραγματικά ευρωπαϊκό πλαίσιο η διάλυση των υπό πτώχευση τραπεζών και να διασφαλιστούν κοινοί κανόνες, κοινά εργαλεία επέμβασης και όρια ενεργοποίησης, με περιορισμό της συμμετοχής των φορολογουμένων σε ένα ελάχιστο επίπεδο, μέσω ιδίως της δημιουργίας εναρμονισμένων, αυτοχρηματοδοτούμενων (βάσει μεθόδων εκτίμησης των κινδύνων) ταμείων παύσης δραστηριοτήτων·

15.  τονίζει ότι οι κρατικές ενισχύσεις πρέπει να χορηγούνται κατά τρόπο που να μη στρεβλώνει τον ανταγωνισμό και να μην ευνοεί υφιστάμενες εταιρίες σε βάρος νεοεμφανιζόμενων·

16.  εκτιμά πως οι κρατικές ενισχύσεις θα πρέπει να εστιάζονται στους πυρήνες (clusters) καινοτομίας και έρευνας και κατά συνέπεια να στηρίζουν την επιχειρηματική πρωτοβουλία·

17.  ζητεί από την Επιτροπή να φροντίσει ώστε η σχεδιαζόμενη απλοποίηση των κανόνων που διέπουν τις κρατικές ενισχύσεις για Υπηρεσίες Γενικού Οικονομικού Ενδιαφέροντος (SGEI) να μην οδηγήσει σε υποβαθμισμένη εποπτεία των τυχόν υπεραντισταθμίσεων·

18.  λαμβάνει γνώση της πρόθεσης της Επιτροπής να εισαγάγει μια ελάχιστη («de minimis») διευθέτηση σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις υπέρ των Υπηρεσιών Γενικού Οικονομικού Ενδιαφέροντος (SGEI)· τονίζει ότι απαιτούνται σαφή και μη διφορούμενα κριτήρια για τον προσδιορισμό των υπηρεσιών που θα καλύπτονται από αυτήν·

19.  υπογραμμίζει ότι κάθε πρόταση εξαίρεσης και άλλων κατηγοριών υπηρεσιών γενικού οικονομικού συμφέροντος (SGEI) από την υποχρέωση κοινοποίησης πρέπει να στηριχθεί σε στοιχεία που θα αποδεικνύουν ότι αυτή η εξαίρεση από τους κανόνες είναι δικαιολογημένη και αναγκαία, και δεν στρεβλώνει αδικαιολόγητα τον ανταγωνισμό·

20.  τονίζει τη σημασία της προώθησης του ανταγωνισμού σε όλους τους τομείς, με πρώτο τον τομέα των υπηρεσιών, που αντιπροσωπεύει το 70 % της ευρωπαϊκής οικονομίας· τονίζει επίσης το δικαίωμα δημιουργίας νέων εταιριών και υπηρεσιών·

Αντιτράστ

21.  προτείνει, σε περίπτωση που η Επιτροπή υποβάλει πρόταση οριζόντιου νομοθετικού πλαισίου που θα διέπει τις συλλογικές προσφυγές, να μπορέσει να εγκριθεί κατ' αρχήν εφόσον χρειαστεί η δυνατότητα άσκησης αγωγής στο πλαίσιο δεδικασμένου (follow-on action), βάσει της οποίας η ιδιωτική επιβολή βάσει συλλογικής προσφυγής να μπορεί να εφαρμοστεί εάν έχει υπάρξει προηγούμενη απόφαση της Επιτροπής ή μιας αρμόδιας εθνικής αρχής που διαπιστώνει παράβαση· επισημαίνει ότι η καθιέρωση της δυνατότητας άσκησης αγωγής στο πλαίσιο δεδικασμένου δεν αποκλείει εν γένει τη δυνατότητα να προβλέπεται και αυτόνομη αγωγή και αγωγή στο πλαίσιο δεδικασμένου·

22.  θεωρεί ότι οι μηχανισμοί της εναλλακτικής επίλυσης διαφορών (ADR) εξαρτώνται συχνά από την προθυμία του επιχειρηματία να συνεργαστεί και η ύπαρξη ενός αποτελεσματικού δικαστικού συστήματος προσφυγών θα λειτουργούσε ως ισχυρό κίνητρο για να συμφωνήσουν οι διάδικοι επί μιας εξωδικαστικής ρύθμισης η οποία είναι πολύ πιθανό να αποτρέψει την κίνηση διαδικασιών για πολλές υποθέσεις, και κατά συνέπεια και τον ίδιο τον όγκο των δικών· ενθαρρύνει τη δημιουργία συστημάτων εναλλακτικής επίλυσης διαφορών (ADR) σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ώστε να καταστεί δυνατή η ταχεία και φθηνή διευθέτηση των διαφορών ως ελκυστικότερη εναλλακτική δυνατότητα από τη δικαστική οδό· τονίζει εντούτοις ότι τα μέσα αυτά πρέπει να παραμείνουν, σύμφωνα εξάλλου με το όνομά τους, μια εναλλακτική λύση στην δικαστική προσφυγή και όχι προϋπόθεσή της·

23.  τονίζει ότι μετά τις αποφάσεις του Δικαστηρίου στις υποθέσεις 360/09, Pfleiderer, και 437/08, CDC Hydrogene Peroxide, η Επιτροπή οφείλει να διασφαλίσει ότι η συλλογική προσφυγή δεν θα επηρεάζει την αποτελεσματικότητα του συστήματος επιεικούς μεταχείρισης και της διαδικασίας διευθέτησης που προβλέπει η περί ανταγωνισμού νομοθεσία·

24.  πιστεύει ότι πρέπει να ληφθούν δεόντως υπόψη τα συγκεκριμένα θέματα που ανακύπτουν στο πεδίο του ανταγωνισμού, και ότι κάθε κείμενο που θα έχει εφαρμογή στις συλλογικές προσφυγές πρέπει να λαμβάνει πλήρως και δεόντως υπόψη τις ιδιαιτερότητες του αντιμονοπωλιακού τομέα·

25.  επαναλαμβάνει ότι, όσον αφορά τις συλλογικές προσφυγές στο πεδίο του ανταγωνισμού, πρέπει να προβλέπονται διασφαλίσεις για την αποφυγή ενός συστήματος που θα επέτρεπε αβάσιμες αξιώσεις και υπερβολική προσφυγή στα δικαστήρια και την εξασφάλιση της ισότητας των μέσων σε δικαστικές διαδικασίες, και τονίζει ότι αυτές οι διασφαλίσεις πρέπει να καλύπτουν, μεταξύ άλλων, τα εξής σημεία: