De Voorzitter. Aan de orde is de verklaring van de Commissie over klimaatverandering.

  Stavros Dimas, lid van de Commissie. – (EL) Mijnheer de Voorzitter, ik dank u voor de gelegenheid om met u de resultaten te bespreken van de succesvolle conferentie van Montreal in december over de klimaatverandering.

In Montreal heeft niet alleen de elfde Conferentie van de Partijen van het Raamverdrag van de Verenigde Naties over de Klimaatverandering plaatsgevonden, maar ook de eerste vergadering van de landen die het Protocol van Kyoto hebben geratificeerd.

Ik was bijzonder ingenomen met de aanwezigheid en de positieve bijdrage van de tien leden van het Europees Parlement op de conferentie van Montreal. Dat bewijst hoeveel belang onze beide instellingen hechten aan de uitdaging van de klimaatverandering en de multilaterale aanpak van dit probleem. Onze veelvuldige contacten en samenwerking hebben tot resultaat geleid in Montreal. Daarom is het van belang dat we deze methode blijven gebruiken op toekomstige conferenties.

De uitkomst van de Conferentie van Montreal is een mijlpaal in de multilaterale klimaatonderhandelingen. Het Protocol van Kyoto is nu volledig van kracht en de overeenkomst over het actieplan van Montreal effent het pad voor het bespreken van de toekomstige internationale samenwerking op het vlak van de klimaatverandering, wat onder andere meer zekerheid zal bieden aan de Europese markt voor CO²-emissies en aan het bedrijfsleven.

De lijst politieke resultaten van Montreal oogt inderdaad indrukwekkend. Allereerst hebben we afgesproken twee officiële dialogen te beginnen over het toekomstige systeem ter bestrijding van de klimaatverandering. Alle partijen die het Protocol van Kyoto niet hebben geratificeerd, ook de Verenigde Staten en Australië en natuurlijk alle grote ontwikkelingslanden, nemen deel aan de dialoog van de Conventie.

De komende twee jaar zal een gedetailleerde, toekomstgerichte dialoog worden gevoerd op basis van de Conventie, in de vorm van vier workshops. De resultaten van die gesprekken zullen worden voorgesteld op de Conferentie van de Partijen in 2007.

In de dialoogcyclus van Kyoto zullen verdere emissieverlagingen door de ontwikkelingslanden worden besproken op basis van het Protocol van Kyoto voor het tijdvak na 2012. In het kader van het Protocol van Kyoto is een speciale ad-hocwerkgroep van de Verenigde Naties opgericht. Die groep zal zijn werkzaamheden zo snel mogelijk afronden om te vermijden dat een lacune ontstaat tussen de eerste en de tweede verbintenissenperiode van het Protocol.

Ten tweede zijn in Montreal alle noodzakelijke beslissingen genomen om het Protocol van Kyoto volledig te laten functioneren: zo zijn alle werkingsregels van het Protocol van Kyoto goedgekeurd, die bekend staan als de akkoorden van Marrakesh.

Het besluit betreffende de naleving maakt het Protocol bindend voor alle partijen en voorziet in de oprichting van een nalevingscommissie. Het aanpassingsprogramma van vijf jaar omvat een geheel van activiteiten, waaronder het vervolledigen van onze kennis over de invloed van de klimaatverandering en de problemen die erdoor ontstaan.

Het programma behelst ook concrete activiteiten voor het plannen van aanpassingen en het toepassen van aanpassingsmaatregelen. Het Aanpassingsfonds zal de aanpassingen financieren. Die middelen zijn afkomstig uit bijdragen aan het Mechanisme voor Schone Ontwikkeling, die hoogstwaarschijnlijk vanaf 2008 zullen worden gestort.

Ten derde heeft de Conferentie van Montreal van het Protocol van Kyoto een sterker en doelmatiger systeem gemaakt. Het Mechanisme voor Schone Ontwikkeling is versterkt. De uitvoerende en controlerende rol van de raad van bestuur van dat mechanisme is verduidelijkt en versterkt. Het secretariaat krijgt meer medewerkers om betere diensten te kunnen verlenen aan de raad van bestuur en zijn commissies.

De partijen hebben zich er ook toe verbonden werkingskredieten ter beschikking te stellen van het Mechanisme voor Schone Ontwikkeling. De meeste van die middelen zullen van de Europese Unie komen.

Ook zijn de organen voor de gemeenschappelijke toepassing opgericht. De voorbereidende werkzaamheden ter oprichting van het Mechanisme voor Schone Ontwikkeling kunnen ook worden gebruikt voor de goedkeuring van de gemeenschappelijke toepassingsinspanningen. Dat betekent dat de goedkeuring van de gemeenschappelijke toepassingsinspanningen, waarvoor al plannen zijn opgesteld, kan worden versneld. De Europese Unie heeft ook hier beloofd kredieten te verstrekken ter versterking van de commissie die toeziet op de gemeenschappelijke toepassing.

Tot slot heeft de Europese Unie de Conferentie van Montreal aangewend om te wijzen op de aanzienlijke vooruitgang bij de toepassing van het Protocol van Kyoto. De vele positieve reacties die ik heb gekregen sterken mij in de overtuiging dat het antwoord van de Europese Unie op de klimaatuitdaging wel eens niet alleen het meest efficiënte kan zijn vanuit economisch oogpunt, maar ook een concurrentievoordeel kan inhouden voor de Europese bedrijven. De intense belangstelling voor het stelsel van emissiehandel bewijst dat wij het goede voorbeeld hebben gegeven.

De Europese Unie heeft internationaal de leidende rol op zich genomen in de strijd tegen de klimaatwijziging. Zij bleef het Protocol van Kyoto steunen toen ernstige twijfels de inwerkingtreding ervan overschaduwden. Toch moeten we blijven beseffen dat er meer inspanningen nodig zijn in de Unie. De meeste lidstaten moeten aanvullende maatregelen treffen om de doelstellingen van Kyoto te verwezenlijken.

Ook zijn er nieuwe gemeenschappelijke maatregelen op Europees vlak nodig. De huidige tweede fase van het Europese programma inzake de klimaatverandering moet optimale maatregelen helpen te definiëren.

Ook wil ik ingaan op de dialoog die in de Europese Unie wordt gevoerd over de klimaatverandering. Ik beschouw de afspraak die in Montreal is gemaakt om een internationale dialoog te beginnen over de klimaatverandering als een belangrijke stimulans voor de Europese Unie.

De strategie van de Europese Unie is erop gericht de procedure in de Verenigde Naties aan te vullen met bilaterale verbintenissen en zich te concentreren op het scheppen van vertrouwen en het uitwisselen van standpunten met de andere partijen. Die strategie is volgens mij geslaagd. De conferentie van Montreal heeft onze aanpak bekrachtigd.

De Europese Unie moet nu gaan samenwerken met alle partijen, vooral met die partijen die verantwoordelijk zijn voor een groot deel van de emissies, zoals de Verenigde Staten en de landen met een opkomende economie, via een constructieve dialoog om de deelname aan het toekomstige systeem ter bestrijding van de klimaatverandering te vergroten.

Naar mijn mening luidt Montreal een nieuwe fase in de internationale samenwerking tegen de klimaatverandering in. De periode van onderzoek is nu voorbij. Wij beschikken thans over een internationaal systeem met alle vereiste mechanismen. Bijgevolg concentreren wij ons voortaan op het consolideren van dat systeem en het verzekeren van zijn slagkracht.

Wij mogen echter niet op onze lauweren rusten. De klimaatverandering vereist dringende actie en dat geldt voor ons allemaal. Er zullen drastische beperkingen in de uitstoot van broeikasgassen nodig zijn om de situatie te stabiliseren en vervolgens de concentratie van die gassen in de aardatmosfeer te verminderen.

Daarom zullen we dit jaar, in de tweede fase van het Europese programma betreffende de klimaatverandering, nieuwe initiatieven ter sprake brengen om ons klimaatbeleid te versterken. Dit tweede Europese programma betreffende de klimaatverandering zal ook een uitgebreide doorlichting behelzen van het klimaatbeleid in de eerste fase, zoals van het Europese stelsel voor de handel in emissierechten, de maatregelen voor het binden en opslaan van koolstofdioxide, lucht- en ander vervoer en andere vraagstukken.

Op basis van dat onderzoek zal ik dan nieuwe voorstellen formuleren ter versterking van het klimaatbeleid, in overeenstemming met de resultaten van het overleg met de andere partijen. Ik weet dat ik daarbij zal kunnen rekenen op de steun van het Europees Parlement.

  Dorette Corbey, namens de PSE-Fractie. – Voorzitter, de EVP is er niet, maar hopelijk bevestigen wij morgen toch eensgezind dat het Parlement de klimaatverandering en een toekomstig klimaatbeleid serieus neemt. De resolutie die morgen voorligt, geeft een goed en compleet overzicht van de resultaten en verwachtingen van de klimaatconferentie van december in Montreal. Maar laat ik beginnen met oprechte felicitaties voor de hele delegatie van de Europese Unie die heeft deelgenomen aan deze conferentie.

Zowel het Britse voorzitterschap als de Commissie hebben essentiële bijdragen geleverd aan de positieve uitkomst van Montreal. Wij hebben als parlementaire delegatie ook oprecht geprobeerd een steentje daaraan bij te dragen. Ik denk dat de eensgezindheid die wij hebben laten zien, toch een doorslaggevende factor is geweest in Montreal. Montreal was een succes en de klimaatresolutie verwoordt onze waardering voor het opstarten van de dialoog over een toekomstig kimaatbeleid.

De resolutie ziet vooruit naar de tweede verbintenisperiode na 2012 en verwelkomt ook de Verenigde Staten aan boord, ook al blijven we kritisch over het gebrek aan commitment van de regering Bush. Innovatie is nodig voor de bestrijding van klimaatverandering, de richtlijn verhandelbare emissierechten is een belangrijk uithangbord voor het committment van de Europese Unie en verdient nog steeds onze volledige steun.

Montreal is goed nieuws, maar de laatste weken waren we ook getuige van slecht nieuws. De gevolgen van een hapering in de energieleverantie of de gascrisis tussen Oekraïne en Rusland. Een dergelijk conflict is een zeer treffende illustratie van een situatie waarin de EU zich niet wil bevinden, namelijk een benarde afhankelijkheidspositie. Dit conflict bewijst eens te meer dat de Europese Unie een garantie moet inbouwen, een garantie van energiezekerheid. Die energiezekerheid kunnen we als Europese Unie alleen bereiken met een ambitieuze politiek, een gemeenschappelijk duurzaam energiebeleid gebaseerd op energiezekerheid, diversificatie en energiebesparing.

Maar dit beleid heeft alleen kans van slagen als het gebaseerd wordt op grote sprongen vooruit op alle terreinen. Inzet op milieutechnologie is meer dan ooit noodzakelijk; serieuze inspanningen om ontwikkelingslanden hierbij te betrekken ook. Alleen een ambitieus beleid kan ervoor zorgen dat de EU zich uit die ongunstige afhankelijkheidspositie kan bevrijden en dat de global warming beperkt blijft tot 2 graden. Collega's, wij hebben een drietal amendementen waar we graag de steun voor willen hebben en die amendementen hebben betrekking op milieutechnologie, de energiecrisis en de ontwikkelingslanden.

  Chris Davies, namens de ALDE-Fractie. – (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik heb in nationale parlementen gezeten waar debatten tot op de seconde nauwkeurig zijn ingepland, en het onvermogen van dit Parlement om zijn zaakjes voor elkaar te krijgen heeft als gevolg dat ik mij moet verontschuldigen tegenover de commissaris voor het feit dat ik moet vertrekken voordat ik zijn concluderende opmerkingen heb gehoord.

Het dagblad The Independent meldt vandaag dat de wetenschapper James Lovelock heeft gezegd dat het eigenlijk al te laat is. Het vermenigvuldigingseffect houdt in dat het tempo waarin de klimaatverandering zich voltrekt zal toenemen en dat we daar weinig aan kunnen doen. Wanneer men de rapporten van het Europees Milieuagentschap leest waarin wordt gemeld dat de gletsjers in Zwitserland zich in 2003 in het tijdsbestek van slechts één jaar met 10 procent hebben teruggetrokken, zou men gaan denken dat hij misschien gelijk heeft en dat we ons gewoon niet realiseren wat er gebeurt. Hier zitten we dan, in dit fantastische energieverslindend paleis, te praten over wat wel eens het einde van de beschaving zou kunnen zijn.

Montreal was een succes, maar uitsluitend in relatieve zin. Ik ben mij uitermate bewust van de zware last die u draagt, commissaris. Ik kan geen enkel ander individu bedenken dat een nog meer directe verantwoordelijkheid heeft voor het aandragen van oplossingen om de wereld vooruit te helpen, om te proberen het economische blok vooruit te helpen en daarmee ook de wereld. U wordt van alle kanten ingeperkt door belachelijk beleid – wij geven nog steeds subsidie aan steenkoolproductie – en economische prioriteiten treden op de voorgrond, en dat moet ook, maar soms gaat dit ten koste van de pogingen die wij allen ondernemen om met deze problemen om te gaan. Daarom vraag ik u, commissaris, om moedig en ambitieus te zijn.

Laten wij niet doen alsof het emissiehandelsprogramma de luchtvaartemissies op de een of andere manier in wezenlijk mate zal beteugelen. Wij hebben meer maatregelen nodig; er moet belasting op vliegtuigbrandstof komen. Wanneer wij regelingen met autofabrikanten treffen, moeten wij verplichte limieten op CO2-waarden instellen; er moeten kleinere auto's komen. Het is belachelijk: onze wereld gaat verloren vanwege mensen die in reuzenvoertuigen willen rondrijden.

Ik wil u dringend verzoeken, mijnheer de commissaris, om het voortouw te nemen. Regeringen zullen altijd klagen en kritiek op u hebben, maar ze hebben u nodig. Zij zullen uw aspiraties afzwakken, maar als u niet hoog inzet, zult u ook niet veel bereiken.

  Satu Hassi, namens de Verts/ALE-Fractie. – (FI) Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, er is weinig tijd voor dit debat en zodoende ook voor de strijd tegen klimaatverandering. De deskundigen zijn uitermate bezorgd over de snelheid waarmee de klimaatverandering vordert, ze maken zich zorgen over de wereld waarin hun kinderen, onze kinderen, zullen leven. Volgens hen heeft de mensheid hooguit tien jaar de tijd om de uitstoot snel te verminderen of, zoals de heer Davies zei, misschien is het al te laat.

In Montreal is alleen afgesproken dat er onderhandelingen over toekomstige reducties zullen beginnen. Wij weten allemaal dat de Verenigde Staten de grootste spelbreker op het gebied van klimaatbescherming zijn. De Europese Unie heeft nu een grote verantwoordelijkheid: onze rol als leider moet dus duidelijker worden. Bij de volgende klimaatconferentie zal het EU-voorzitterschap worden bekleed door Finland, dat in Montreal een uitermate vage beleidslijn volgde. Nu moeten wij ons vermannen. Finland en Oostenrijk moeten samen met de Commissie met een duidelijk eigen EU-voorstel voor andere landen komen. Wij hebben een programma nodig voor de eigen emissiereducties van de Europese Unie voor de periode 2020-2050. Ook ondernemingen hebben zo'n programma nodig. Om op verstandige wijze te kunnen investeren, moeten zij de waarde van hun investeringen en de prijs van hun emissies in de komende jaren kunnen berekenen.

  Kartika Tamara Liotard, namens de GUE/NGL-Fractie. – Voorzitter, er zou wat mij betreft veel meer aandacht besteed moeten worden aan het stimuleren van het openbaar vervoer; een andere oplossing is, zoals eerder ook al genoemd, de ecotaks op de luchtvaartindustrie. Waarom moeten vliegtuigtickets zo goedkoop zijn? Voor modale inkomens is vliegen meestal toch geen optie, dus mag er best een forse belasting bij, als dit het klimaat ten goede komt.

Daarnaast vind ik het echt een schande dat de kernenergielobby voortdurend misbruik maakt van het probleem van de klimaatverandering om zichzelf weer op de kaart te zetten. De aandacht bij klimaatverandering zou in de eerste plaats gericht moeten zijn op echt duurzame alternatieven. De conferentie in Montreal was wellicht een klein succes, maar voor mij nog lang niet genoeg. De EU moet juist daarom nu een krachtig signaal afgeven dat het haar menens is om de strijd tegen klimaatverandering voort te zetten.

  Inese Vaidere, namens de UEN-Fractie. – (LV) Dames en heren, in het verslag over de hervorming van de Verenigde Naties wordt de klimaatverandering aangemerkt als een van de grootste bedreigingen voor de wereldwijde veiligheid. Het Protocol van Kyoto heeft bijgedragen aan het gebruik van hernieuwbare energiebronnen, maar als wij willen dat deze gunstige ontwikkeling zicht voortzet, moet de Europese Unie meer initiatief nemen om deze energiebronnen in zowel Europa als de rest van de wereld verder te ontwikkelen.

De inwerkingtreding van het Protocol van Kyoto na de ondertekening door de Russische Federatie betekent ongetwijfeld een stap in de goede richting, maar om de klimaatverandering werkelijk aan banden te leggen is ook het engagement van de VS nodig, aangezien dat land verantwoordelijk is voor een vierde van alle emissies. Mijns inziens zouden de VS tevens meer aandacht moeten besteden aan energie-efficiëntie en maatregelen voor energiebehoud. Verschillende sterk ontwikkelde landen kunnen voldoen aan de voorwaarden van het Protocol van Kyoto om redenen die geen verband houden met het klimaatbeleid. Anderzijds moeten wij bijvoorbeeld ook rekening houden met de snelle ontwikkeling van China en India, waar een derde van de wereldbevolking gevestigd is en waar dringend een evenwicht moet worden gevonden tussen de ontwikkelingsbehoeften en de bescherming van het milieu.

Ik roep de Europese Commissie op om bijzondere aandacht te besteden aan de kloof tussen enerzijds de verplichtingen die in het Protocol van Kyoto worden aangegaan en anderzijds de stappen die worden ondernomen om deze verplichtingen na te komen. Ik roep de Commissie ook op om samen met het Europees Parlement en de Raad een Europese strategie te ontwikkelen en deze actief te verdedigen tijdens de gesprekken in het kader van de diverse VN-fora over de toekomst van het Protocol van Kyoto en de verplichtingen na 2012.

  Andreas Mölzer (NI). – (DE) Mijnheer de Voorzitter, we weten dat niet alleen de wereldwijde industrialisering en een explosieve bevolkingsgroei, maar ook veranderingen in de natuur de aanzet hebben gegeven tot een gevaarlijke klimaatverandering. Ook weten we dat deze klimaatverandering niet meer te stoppen is, zelfs niet als de toename van de broeikasgasconcentratie tot nul wordt teruggebracht.

De grote natuurrampen in 2005 hebben ons met de neus op de feiten gedrukt. Deze rampen zijn mogelijk slechts een voorbode van wat ons in de toekomst misschien te wachten staat.

In weerwil van alle schade in de VS en Australië weigeren deze landen nota bene toe te treden tot het Protocol van Kyoto. De zes landen die verantwoordelijk zijn voor de wereldwijde uitstoot van bijna 50 procent van de broeikasgassen moeten we veel meer onder druk zetten.

Maar door weer op de proppen te komen met kernenergie als Kyoto-vriendelijk alternatief, maken wij in Europa niet echt een betere beurt. Als we niet snel beginnen met de inzet van de milieuvriendelijke aandrijvings- en energietechnologieën die we hebben ontwikkeld, een einde maken aan de waterverspilling en een streep halen door de subsidiëring van transporten kriskras door Europa, dan veroordelen wij onze kinderen en kleinkinderen tot een leven in een permanente ecologische noodtoestand.

  Edite Estrela (PSE). – (PT) Mijnheer de Voorzitter, mijnheer de commissaris, beste collega’s, ik heb deel uitgemaakt van de delegatie van het Europees Parlement bij de Conferentie van Montreal. Uit dien hoofde kan ik getuigen van de inspanningen van commissaris Dimas en het Brits voorzitterschap om een akkoord te bereiken, dat dan wel niet ideaal te noemen valt, maar toch heel redelijk is. Desalniettemin heeft de Amerikaanse regering tot het laatste moment grote moeilijkheden gemaakt, maar uiteindelijk heeft ook haar gezond verstand gezegevierd.

Helaas wil de Amerikaanse regering niet inzien dat het Protocol van Kyoto geen probleem vormt voor de economie. Zoals Bill Clinton het in Montreal heel treffend zei, zijn schone energie en technologie de nieuwe economie die nieuwe kansen voor ondernemingen en werkgelegenheid zal scheppen. Volgens een rapport van het Europees Milieuagentschap zijn de klimaatveranderingen in Europa van de laatste jaren de meest ingrijpende van de afgelopen vijfduizend jaar. De vier warmste jaren sinds het begin van de registratie van meteorologische gegevens zijn 1998, 2002, 2003 en 2004. Als we in dit tempo doorgaan en doeltreffende maatregelen uitblijven, zal de opwarming van de aarde leiden tot het verdwijnen van gletsjers in het Noorden en oprukkende woestijnen in het Zuiden.

Wij moeten spoedig verdergaande maatregelen nemen en meer doen dan het eerbiedigen van het Protocol van Kyoto. Zoals professor MacClade zei, dienen we de belasting op arbeid geleidelijk aan te verlagen en vervuilende processen en het inefficiënt gebruik van materialen en bodem te belasten. Er zijn ook hervormingen nodig op het gebied van de subsidieverlening voor vervoer, huisvesting, energie en landbouw. Er bestaat behoefte aan subsidies die een prikkel vormen voor duurzame praktijken en efficiënte technologieën.

Zullen we de moed kunnen opbrengen om te doen wat we moeten doen? Eén ding is zeker: als we niets doen, trekken we een wissel op de toekomst van onze kinderen.

  Carl Schlyter (Verts/ALE). – (SV) Mijnheer de Voorzitter, mijnheer Dimas, u hebt de belangrijkste taak van alle commissarissen. Als u iets niet lukt, lukt het de hele Commissie niet. U wijst de heer Barroso de weg. Het wordt tijd dat we inzien dat we voor een klimatologische chaos staan. Met Moeder Aarde valt niet te onderhandelen. Wij zijn gasten in haar huis en moeten haar regels volgen. Daarom moeten wij de uitstoot snel beperken.

We moeten kooldioxideheffingen invoeren op producten uit landen die niet voldoen aan het Protocol van Kyoto. Dat zou leiden tot pressie voor een beter beleid in de Verenigde Staten en Australië. Landen die geen verantwoordelijkheid op zich nemen voor het klimaat moeten niet kunnen parasiteren op onze aarde. Het huidige economisch beleid en handelsbeleid zijn mislukt en leiden tot een klimatologische chaos en vernietiging in plaats van tot geluk en welzijn.

Aan deze situatie moet zo snel mogelijk wat gedaan worden. Er zijn handelsregels nodig die de regels van de aarde volgen, en niet de regels van kortzichtige lobbyisten. Je kunt niet procederen tegen de klimatologische chaos. Er moeten kooldioxideheffingen komen op geïmporteerde goederen, er moeten vliegtuigbelastingen komen, betere regels voor de uitstoot van auto’s, een beter vervoersbeleid en een beter handelsbeleid. Alleen dan kunnen we voor onze aarde zorgen.

  Stavros Dimas, lid van de Commissie. – (EL) Ik houd mijn opmerkingen kort. Ik kan alleen maar beamen dat de klimaatverandering een van de grootste problemen of misschien wel het grootste probleem is voor de wereld van vandaag.

Uiteraard is de klimaatverandering ook voor de Europese Commissie, meer specifiek voor mezelf, een van de grootste prioriteiten. Dat heb ik al vaker gezegd.

Natuurlijk hebben we de hele tijd gestreefd naar het halen van de doelstellingen die we hadden vastgelegd in onze mededeling aan het begin van het jaar. Die mededeling, die ook is aangenomen door het Europees Parlement, bevat de betreffende aanbevelingen om de strijd tegen de klimaatverandering te winnen.

De mededeling was het belangrijkste document, met de relevante argumenten, en diende als grondslag voor het debat dat heeft geleid tot de overeenkomst van Montreal, niet alleen in Montreal trouwens, maar ook tijdens de tussentijdse discussies in de Europese Raad, op de G8 in Gleneagles, in Bonn of tijdens andere debatten die zijn voorafgegaan aan de conferentie van Montreal.

Hiermee wordt aangetoond hoe belangrijk de bijdrage van de Europese Unie was, zowel in de vorm van deze mededeling als in de diverse tussentijdse discussies op bilateraal niveau met landen als India, China en andere snel groeiende landen, zoals Mexico en Brazilië. Dat zijn landen die grote hoeveelheden koolstofdioxide produceren. Ook hebben wij gedurende het hele proces het klimaat van vertrouwen gecreëerd dat nodig was om dit succes te boeken.

Natuurlijk waren onze verwachtingen veel hoger gespannen – en dat zijn ze nog steeds – maar op basis van de Verdragen is dit beslist een succes, zoals ik al heb gezegd.

De weg die we nog moeten afleggen is lang. Ik kan bevestigen dat we de klimaatverandering nu al voelen. De temperatuur is al met 0,7° Celsius gestegen en vele hedendaagse verschijnselen zijn te wijten aan de klimaatverandering.

Zoals ik eerder heb gezegd, nemen we nu diverse weersverschijnselen waar, zoals orkanen, lange perioden van droogte of overstromingen in andere delen van de wereld, die de wetenschappelijke voorspellingen betreffende de klimaatverandering bevestigen. Het is mogelijk dat we niet elk individueel verschijnsel rechtstreeks in verband kunnen brengen met de klimaatverandering, maar ze passen wel binnen de algemene voorspellingen van de wetenschappers.

Wat we vandaag vaststellen, smeltende gletsjers, zowel in de Alpen als aan de Noordpool, de Golfstroom die mogelijk van koers verandert, de stijgende zeespiegel en een hele reeks andere verschijnselen, zal een grote weerslag hebben op het leven, de gezondheid, het milieu en de ecosystemen van de hele mensheid en dat zal de armste landen harder treffen, omdat zij niet over de middelen beschikken om de gevolgen op te vangen.

Het is dus onze grote plicht iets te doen aan de klimaatverandering. Daarin loopt de Europese Unie internationaal voorop. Wij doen ernstige inspanningen en wij hopen andere landen over de streep te kunnen trekken, landen die niet van zins zijn mee te werken, zoals de Verenigde Staten, die we eerder al noemden in dit verband en die op dit moment meer koolstofdioxide uitstoten dan welk ander land ook.

Ik ben ervan overtuigd dat die landen sneller dan verwacht zullen volgen, vooral dan de ontwikkelde landen. Wij willen uiteraard dat ook de ontwikkelingslanden naar eigen vermogen een bijdrage leveren, overeenkomstig het beginsel van de Verenigde Naties betreffende de gemeenschappelijke maar gedifferentieerde bijdrage aan de strijd tegen het broeikaseffect.

Ik geloof oprecht dat wij samen met u, met uw hulp, die absoluut nodig is, dit wereldprobleem van formaat zullen kunnen aanpakken.

  De Voorzitter.   Tot besluit van het debat zijn er vier ontwerpresoluties⁽¹⁾ ingediend, overeenkomstig artikel 103, lid 2, van het Reglement.

Het debat is gesloten.

De stemming vindt woensdag plaats.