Przewodniczący. Kolejnym punktem obrad jest debata nad sześcioma projektami rezolucji w sprawie dialogu rządu chińskiego z wysłannikami Dalajlamy¹.

¹ patrz protokół

  Erik Meijer (GUE/NGL), Auteur. – Voorzitter, het is geen goed idee dat China Tibet ziet als een integraal onderdeel van China en dat de buitenwereld dat sinds lang als vanzelfsprekend beschouwt. De Tibetanen vertegenwoordigen hun eigen cultuur in onherbergzaam leefgebied, geïsoleerd en hoog in de bergen. China heeft lange tijd de verleiding niet kunnen weerstaan om dit gebied te zien als een reserve die een deel van de zeer grote Chinese bevolking kan opvangen.

Dat is niet alleen een probleem voor de bevolking van Tibet, maar ook voor die van het aangrenzende en beter toegankelijke Xinjiang, waar de aan de Turkstalige volkeren, zoals de Kazakken, Kirgiezen en Oezbeken, verwante Oejgoeren leven. Zij vrezen minderheid in eigen land te worden en alles te verliezen dat zij waardevol vonden. Overigens moeten we de traditionele leefsituatie van Tibetanen en Oejgoeren vooral niet idealiseren. Er is daar reden voor ingrijpende vernieuwingen, maar niet voor vernieuwingen die van buitenaf worden opgelegd en die vooral belangen van buitenaf dienen.

Omdat China het volksrijkste land ter wereld is en een aanstormende economische macht, is het uiterst onwaarschijnlijk dat Tibet de kans zal krijgen om zich te ontwikkelen tot een onafhankelijke staat. Dat maakt het des te meer belangrijk dat er, een halve eeuw na het grote conflict, een verzoening plaatsvindt waarbij de Tibetanen binnen China de voor hen meest waardevolle delen van hun eigenheid kunnen behouden en zij niet meer het gevaar lopen om slachtoffer te worden van staatsgeweld. De vooruitgangsideologie die China sinds bijna zestig jaar beheerst, is tegenwoordig vooral gericht op economische groei. Dat heeft nadelen, maar biedt nu wel meer ruimte voor tolerantie en erkenning van verscheidenheid dan lange tijd het geval was. Een dialoog of een culturele eigenheid en zelfbestuur binnen China moet tot resultaat kunnen leiden. Mijn fractie ondersteunt alles wat tot die dialoog en tot vreedzame oplossingen kan bijdragen.

  Marco Cappato (ALDE), Autore. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, intervengo semplicemente per unirmi, a nome del Gruppo dei Liberali e Democratici europei, alla richiesta, rivolta innanzitutto al regime cinese, di riprendere il dialogo, una richiesta – non dimentichiamolo – rivolta anche alle nostre istituzioni europee.

Come Parlamento europeo, già in passato avevamo avanzato la proposta di designare un rappresentante speciale proprio per la questione del Tibet ma sappiamo che la proposta non ha trovato finora una realizzazione concreta. A mio avviso, si tratterebbe di un contributo utile e tangibile. Esistono parallelamente anche altri strumenti, come ad esempio una dichiarazione da parte della Presidenza dell'Unione europea.

Mi auguro che la discussione e il confronto non si limitino a un mero invito al regime cinese, giacché la richiesta in questione riguarda anche direttamente e ai massimi livelli le istituzioni dell'Unione europea. Non dobbiamo avere paura di questo.

Questo Parlamento ha dimostrato di non essere utopistico nel sostenere l'importanza dei rapporti politici e commerciali con il regime cinese. Nessuno vuole negare in questa sede la reale importanza di tali rapporti: ma non bisogna neppure fare l'errore opposto, cioè "inquinare" una linea di condotta che gode chiaramente di notevole popolarità, non già in seno alle istituzioni, ma tra la gente. La questione tibetana e il sostegno al dialogo sono questioni che godono del sostegno dei popoli europei.

Per tale ragione, sull'attuale discussione, sull'attenzione ai diritti umani e alla ripresa del dialogo, non deve influire un'eccessiva timidezza riconducibile ad altre motivazioni.

  Eva Lichtenberger (Verts/ALE), Verfasserin. – Herr Präsident, werte Kolleginnen und Kollegen! Ich danke Ihnen allen, dass Sie dieser Diskussion über Tibet beiwohnen — und vor allem heute, wo wir an einem wichtigen Punkt angelangt sind, zumal Lösungen für ein seit Jahrzehnten schwelendes Problem in Reichweite sind. Allerdings nur dann, wenn auch von Seiten der chinesischen Regierung bestimmte Fragen nicht mehr bewusst als Stolpersteine in den Weg gelegt werden. So geht es z. B. nicht an, die historische Frage in den Mittelpunkt zu stellen, d. h. zu fragen: War Tibet jemals Teil Chinas oder war es das nicht? Das ist eine völlig falsche Frage. Wir müssen uns hier um die Zukunft kümmern.

Es muss immer wieder in Erinnerung gerufen werden, dass der Dalai Lama und die Tibeterinnen und Tibeter selbst eine Autonomie, und zwar eine verwirklichte Autonomie, die kulturelle und religiöse Freiheiten sowie Zugang zu Bildung ermöglicht, anstreben. Sie stellen die Ein-China-Politik nicht in Frage. Das muss man immer wieder betonen, auch wenn die Interventionen der chinesischen Botschaft, die wahrscheinlich viele meiner Kolleginnen und Kollegen in den letzten Tagen erhalten haben, etwas ganz anderes sagen. Ich kann sagen: Hier weiß man Bescheid, wie die Dinge stehen. Wir brauchen einen Dialog und wir wollen diesen Dialog. Europa muss ihn unterstützen, da gebe ich meinem Vorredner völlig Recht. Europa muss den Dialog viel stärker in den Mittelpunkt stellen und ihn auch auf einer offiziellen Ebene führen.

  Alexandra Dobolyi (PSE), author. – Mr President, the dialogue between the Government of China and the representatives of the Dalai Lama is to be warmly welcomed and should continue to receive our approval and support. Only through forward-looking dialogue will pragmatic solutions be found that will meet the aspirations of the Tibetan people and fully respect China’s sovereignty and territorial integrity. Let us always keep in mind that the ‘one China’ policy is a long-standing EU position.

Our support is undeniable, but we should also ensure that this support becomes practical. Such practical support should be offered in the context of the new partnership and cooperation agreement between the European Union and China. Personally, I do not support the idea of a special representative for Tibet because we already have enough means in our hands to facilitate such a dialogue.

China has an enormously positive role to play in world affairs. Just one example: China made a vital contribution to the success of the six-party talks on North Korea just yesterday. We can use this as an example and as a lesson. If China can make a positive contribution through structured dialogue to regional peace and stability, then we can also engage China in a dialogue which will help to create a climate of confidence that will allow for a pragmatic solution to the Tibet issue.

  Marek Aleksander Czarnecki (UEN), autor. – Panie Przewodniczący! 26 października 2006 r. Parlament Europejski przyjął rezolucję, w której potępiliśmy ostrzelanie bezbronnych kobiet i dzieci na przełęczy Nangpa-la oraz domagaliśmy się ukarania winnych tej zbrodni. Incydent ten wywołał duże poruszenie na całym świecie. I co? Niewiele, ponieważ sytuacja w tym regionie wcale się nie zmieniła. Nie mamy, co prawda, najnowszych doniesień o kolejnych brutalnych mordach, ale to nie znaczy, że sytuacja się poprawiła.

Mam świadomość, że w tym wieloletnim konflikcie trzy miesiące, jakie minęły od naszej ostatniej debaty, niewiele zmieniły. Musimy jednak być konsekwentni i w dalszym ciągu upominać się o prawa 6 milionów ludzi, bo takiej liczby dotyczy problem tego regionu – regionu, który w dalszym ciągu, w XXI wieku, jest miejscem permanentnego łamania praw człowieka. Uważam, że zajęcie się tym problemem powinno być jednym z priorytetów dla nowego przewodniczącego Parlamentu Europejskiego, a więc i dla nas, drogie koleżanki i koledzy.

  Thomas Mann (PPE-DE), Verfasser. – Herr Präsident! Was bringen bilaterale Gespräche, wenn konkrete Ergebnisse fehlen? Sind sie Deckmantel für Handlungsunfähigkeit oder Beiträge, um zumindest Vertrauen aufzubauen? Das Europäische Parlament fordert zu Recht, dass der vor einem Jahr letztmalig geführte Dialog zwischen den Vertretern des Dalai Lama und der chinesischen Regierung wieder aufgenommen werden muss. Auf die Tagesordnung gehören der Abbau von Repressalien, ein Ende der Menschenrechtsverletzungen und konkrete Maßnahmen, um der tibetischen Bevölkerung ein eigenständiges kulturelles und religiöses Leben zu garantieren.

Der Dialog hat im September 2002 begonnen. Seit zwölf Monaten wird er von der chinesischen Seite blockiert. Die Begründungen sind gebetsmühlenhaft die gleichen: Vorbedingungen müssten erfüllt werden. Der Dalai Lama sei an besseren Beziehungen gar nicht interessiert, und er strebe die Unabhängigkeit Tibets an. Das ist schlichtweg falsch. Seit Jahren geht es seiner Heiligkeit nicht um einen eigenen Staat, sondern um die Autonomie Tibets. Für einen solchen Rechtsstatus gibt es gute Vorbilder auch in der EU. Die EVP-ED-Fraktion genauso wie fast alle anderen Gruppierungen des Hauses bleiben bei vier Positionen: Erstens muss ein Sonderbeauftragter der EU für Tibet ernannt werden. Eine Behandlung des Themas nur am Rande des Dialogs EU-China reicht nicht aus. Zweitens wollen wir von der Kommission, dass Tibet zum integrierten Bestandteil des Rahmenabkommens zwischen der EU und China gemacht wird. Bitte informieren Sie uns Parlamentarier über Fortschritte und Rückschritte. Drittens soll der Rat in seinem Jahresbericht über die aktuelle Entwicklung des China-Tibet-Dialogs informieren. Viertens soll die Europäische Union mit ihren Partnern in der Welt, insbesondere den USA, gemeinsame Strategien erarbeiten.

Ich hoffe sehr, dass der internationale Wunsch – meine Kolleginnen und Kollegen haben das gerade formuliert –, dass China endlich wieder diese Gespräche mit den Tibetern aufnimmt, von den Vertretern der Volksrepublik verstanden wird. Sie kümmern sich doch sonst so intensiv um gute Nachrichten im Vorfeld der Olympischen Spiele 2008 in Beijing.

  Laima Liucija Andrikienė, PPE-DE frakcijos vardu. – Manau, kad šios dienos debatai dėl dialogo tarp Kinijos vyriausybės ir Dalai Lamos pasiuntinių yra ypač svarbūs dėl daugelio priežasčių, bet pirmiausia todėl, kad šių metų sausio 17 d. Pekine oficialiai prasidėjo derybos dėl naujo Europos Sąjungos ir Kinijos partnerystės ir bendradarbiavimo pagrindų susitarimo. Ne kartą esame pritarę KLR vyriausybės ir Jo Šventenybės Dalai Lamos įsipareigojimams išspręsti Tibeto klausimą dialogo būdu.

Manau, kad Europos Parlamentas, praeityje priėmęs ne vieną rezoliuciją dėl Tibeto, žmogaus teisių padėties Kinijos Liaudies Respublikoje, taip pat dėl KLR ir Dalai Lamos pasiuntinių dialogo, turi paraginti Tarybą, Komisiją ir Europos Sąjungos valstybes nares aktyviai remti šio dialogo intensyvinimą ir siekti rezultato. O kol nepasiekta apčiuopiamų rezultatų sprendžiant esminius klausimus – konsultuojantis su abiem šalimis įvertinti, kokį tolesnį vaidmenį Europos Sąjunga gali vaidinti siekdama palengvinti Tibeto klausimo sprendimą derybų keliu, taip pat ir paskirdama Europos Sąjungos specialųjį įgaliotinį Tibetui.

Remiu mūsų svarstomos rezoliucijos nuostatą, paraginti Vyriausiąjį įgaliotinį ir Tarybos generalinį sekretorių į metinį pranešimą Parlamentui dėl bendros užsienio ir saugumo politikos įtraukti informaciją apie Kinijos Liaudies Respublikos ir Jo Šventenybės Dalai Lamos pasiuntinių dialogo pažangą 2007 m., o taip pat ir vėliau.

Manau, kad Tarybai pirmininkaujanti valstybė – Vokietija – galėtų inicijuoti ir priimti deklaraciją, kurioje būtų nurodoma, kaip Europos Sąjunga galėtų prisidėti siekiant taikaus ir derybų būdu pasiekto Tibeto klausimo sprendimo.

Baigdama noriu padėkoti Thomas Mann, kitiems kolegoms, iniciavusiems šiandien svarstomą rezoliuciją.

(Plojimai.)

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, w imieniu grupy PSE. – Panie Przewodniczący! Kwestia statusu Tybetu powraca na forum Parlamentu Europejskiego kilka razy w roku, ale jak dotąd nie widać żadnych konkretnych rezultatów przyjmowanych przez nas rezolucji. Podobny wynik niestety miały przeprowadzone od 2002 roku konsultacje pomiędzy Tybetańczykami a chińskim rządem.

Problem Tybetu pozostaje nadal nierozwiązany. Tymczasem trwającą od 1951 r. chińską okupację przypłaciło życiem już ponad milion dwieście tysięcy z sześciu milionów Tybetańczyków. Rokrocznie ucieka z Tybetu około 3000 mieszkańców – głównie dzieci i młodzież, które mogą otrzymać tybetańskie wykształcenie tylko poza granicami swojego kraju. Ludność Tybetu jest dyskryminowana we wszystkich sferach życia społecznego, począwszy od edukacji, przez opiekę społeczną, po pracę, warunki mieszkaniowe oraz religię.

Musimy solidarnie wywrzeć nacisk na rząd chiński w celu jak najszybszego wznowienia dialogu i uregulowania statusu Tybetu. Komisja Europejska powinna podnieść kwestię rokowań z Dalajlamą podczas negocjacji nad nową umową o partnerstwie i współpracy między Chinami a Unią. Rada natomiast powinna zdefiniować rolę Unii w rozwiązaniu problemu Tybetu, zaś rezultaty chińsko-tybetańskich negocjacji powinny znaleźć odzwierciedlenie w corocznym raporcie Rady dla Parlamentu na temat realizacji wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej.

  Marios Matsakis, on behalf of the ALDE Group. – Mr President, the problem of Tibet has been with us for many years and, as has already been mentioned, this House has dealt with different aspects relating to this problem many times in the past.

In essence, the core issue of dispute between the people of Tibet and China has been the wish of the Tibetans for self-determination, as opposed to the Chinese Government’s fear of a possible domino effect leading to the break-up of China.

In fact, such a problem has been the commonest cause of disputes worldwide. However, history has shown that by far the best and most effective way to solve such problems is through peaceful and open negotiations with a prerequisite determination on the part of all concerned to find a lasting solution. The alternative way – that of endless confrontation and bloodshed – usually leads nowhere and is, in most cases, to the detriment of both sides.

With this in mind, we would warmly welcome a commitment by both the Government of China, in particular, and the Dalai Lama to resolve the Tibet question through a process of dialogue, and wholeheartedly hope that such a process, if brought about, will lead to a successful resolution of the Tibetan problem.

  Raül Romeva i Rueda, en nombre del Grupo Verts/ALE. – A pesar de que desde el 2002 ya llevamos cinco rondas de diálogo entre el Gobierno de la República Popular China y los representantes del Dalai Lama, es harto evidente que existen diferencias de fondo que dificultan llegar a un acuerdo definitivo que permita clarificar la situación del Tíbet de un modo que sea satisfactorio para todas las partes, pero al mismo tiempo justo y digno, sobre todo para la población tibetana.

Sin embargo, soy de los que piensan que la responsabilidad de cada una de las dos partes, por no haber llegado a un acuerdo, no es comparable.

El Dalai Lama, como representante temporal del pueblo tibetano, ha manifestado en más de una ocasión su voluntad de diálogo y acuerdo, e incluso ha renunciado a pedir ya la total independencia en favor de una autonomía verdadera que garantice el respeto por la identidad étnica, lingüística, cultural y religiosa del Tíbet.

En este sentido, creo que es el Gobierno chino el que debería dar muestras de mejor voluntad y aceptar al menos la reanudación del diálogo con la voluntad de llegar a un buen acuerdo final.

Por ello, insto a la Comisión Europea, al Consejo y a los Estados miembros a que aprovechen todos los espacios existentes para apoyar una nueva ronda de diálogo sinotibetano, y en especial creo que es fundamental, como se ha dicho, aprovechar las negociaciones sobre un acuerdo marco de colaboración y cooperación Unión Europea-China, iniciadas el pasado 17 de enero, para poner de manifiesto el compromiso comunitario en favor del diálogo y de una solución justa y duradera en relación con el Tíbet.

  Koenraad Dillen, namens de ITS-Fractie. – Voorzitter, wanneer het over de mensenrechten in China gaat, gelden dikwijls andere normen dan wanneer het over andere landen gaat waar geen lucratieve commerciële contracten te rapen vallen. "Erst das Fressen und dann die Moral", is maar al te jammer het motto dan.

Bij het lezen van de desbetreffende resoluties, die niet alleen de standpunten van de verschillende fracties aangaande deze dialoog weergeven, maar ook verwijzen naar de houding van het officiële Europa, heb ik als Vlaming toch enkele bedenkingen.

Politici die gisteren en eergisteren inzake het verslag Fava terecht nog hamerden op de mensenrechten en zwaaiden met het volkenrecht, hebben het nu plots over de noodzaak van respect voor de Chinese soevereiniteit. Over de illegale bezetting en daaropvolgende annexatie van Tibet geen woord. Over de massale mensenrechtenschendingen, geen woord. Over de steeds verdergaande uitsluiting van de Tibetanen van het bestuur van hun gebied, geen woord. Over het in 2005 gelanceerde Namdrang Rangdrik-programma, waarbij Tibetanen hun huizen moeten afbreken en daarna heropbouwen volgens strikt officiële richtlijnen, geen woord.

Schijnheilig luidt het dan dat er voor de toekomst van Tibet naar een oplossing dient te worden gezocht die beide partijen bevredigt. Slachtoffer en beul worden dus als gelijkwaardige gesprekspartners beschouwd. Aan welke kant de EU staat, werd in november 2005 eens te meer duidelijk toen de Chinese president Hu Jintao overal in Europa met veel plechtig vertoon werd ontvangen. Uitgerekend Jintao bezondigde zich aan zeer verregaande mensenrechtenschendingen toen hij tussen december 1988 en maart 1992 secretaris was van de Communistische Partij in Tibet.

De kwestie Tibet toont andermaal aan dat de Europese retoriek inzake mensenrechten maar al te dikwijls moreel inpakpapier is en dat in werkelijkheid enkel en alleen economische belangen van tel zijn. Wij moeten de lafheid en schijnheiligheid van dit Europa, van dit mercantiele Europa, dat de zijde kiest van onderdrukkers tegen onschuldige volkeren, steeds aan de kaak durven blijven stellen.

  Ján Figeľ, Member of the Commission. Mr President, thank you for your very strong commitment to human rights. I trust the honourable Members have noticed the same strong focus on fundamental human rights and universal values in the recent Commission communication and in the Council conclusions on China. This reflects the fact that it is and will remain an important priority for the European Union with regard to our overall relations with that country.

We share the concern expressed in the joint resolution regarding the human rights situation in Tibet and, in particular, the preservation of the cultural, religious and linguistic identity of the Tibetan people. This issue has been regularly addressed by the European Union in the framework of bilateral dialogue on human rights, as well as at the highest political level, such as our bilateral summits and senior officials’ meetings. Former European Parliament President, Mr Borrell, also raised the matter when he officially visited China last year.

With regard to the recent shooting mentioned by Mr Czarnecki, I would like to inform you that this matter was formally taken up by the European Union during the last session of the EU-China Dialogue on human rights held in Beijing in October 2006 and via the subsequent follow-up démarche in December 2006. On both occasions, the EU urged the Chinese authorities to undertake a thorough investigation of this incident and refuted the Chinese claim that the shooting had been done in self-defence. We will follow this serious matter closely. I agree with Mr Matsakis that bloodshed leads nowhere.

The Commission has regularly kept this Chamber informed regarding its overall policy vis-à-vis Tibet and will continue to do so. As Commissioner Fischer Boel underlined in this Chamber in October 2006, the EU has consistently taken the view that establishing a direct dialogue between the Dalai Lama and the Chinese authorities is the only realistic way to find a peaceful and lasting solution to the question of Tibet, which will hopefully lead to the recognition of a genuine autonomy of the Tibetan region. We have therefore followed very closely and welcomed the five rounds of talks which have taken place up to now between the Special Envoys of the Dalai Lama and the Chinese Government. In this respect, EU officials have regular contacts with the two Special Envoys, the last being in November 2006. Even in this Chamber there are differing opinions on the question of the appointment of a special EU envoy. We have our doubts about the value of such an appointment, because such an envoy would probably be prevented from having a real impact on the ground or from playing a significant role in this dialogue. We need the two sides to continue and deepen the dialogue.

We agree with the honourable Members that this dialogue should be regular and substantive, and that the respective parties should refrain from taking any step that would compromise the establishment of a climate of confidence. We take note that the Tibetan side is ready for a rapid resumption of the dialogue and hope that the Chinese side is willing to do the same. The European Union will spare no efforts in stressing the importance of this dialogue to both parties on all possible occasions.

I also want to express my gratitude for your attention and focus on this matter and your support, especially now via this resolution, because such support is helpful in the process.

  Przewodniczący. Zamykam debatę

Głosowanie odbędzie się pod koniec debaty.

Oświadczenia pisemne (art. 142)

  Hannu Takkula (ALDE), kirjallinen. – Arvoisa puhemies, haluan ensinnäkin esittää kiitokseni tästä yhteisestä päätöslauselmaesityksestä. Se on mielestäni hyvä, tasapuolinen ja oikeasuuntainen. Vuosikausia esillä ollut Tiibetin kysymys on aihe, johon meidän on löydettävä rakentavia ratkaisuja.

Päätöslauselmaesityksen lähtökohta siitä, että Tiibetin kysymykseen löydetään Kiinan itsemääräämisoikeuden kanssa yhteensopiva ratkaisu, joka kunnioittaa Tiibetin väestöä, on mielestäni hyvä. Tarvitaan rakentava ja rauhanomainen prosessi, jonka kautta tunnustetaan Tiibetin kansalaisten oikeudet omaan kulttuuriin ja uskontoon. Euroopan ja maailman kansalaisina meidän pitää huolehtia siitä, että ihmisten perusoikeudet voivat toteutua eri puolilla maailmaa. Tässä suhteessa on toivottavaa, ettei myöskään Tiibetissä rajoitettaisi ihmisten kulttuurillisia ja uskonnollisia oikeuksia. Olisi toivottavaa, että Tiibetin ja Kiinan välillä voitaisiin saada aikaan asiallinen vuoropuhelu ja että sitä kautta voitaisiin löytää kaikkia osapuolia tyydyttävä ratkaisu.

Arvoisa puhemies, toivon, että löytäisimme tulevaisuudessa käytännön ratkaisuja, jotka kunnioittavat myös Kiinan alueellista koskemattomuutta, mutta täyttävät samalla Tiibetin kansan toiveet. En tiedä, onko tämä liian paljon toivottu, mutta tällaisen rauhanomaisen rinnakkaiselon puolesta meidän on Euroopan unionissa tehtävä työtä.

  Bernd Posselt (PPE-DE). – Herr Präsident! Eine Anmerkung zur Geschäftsordnung: Wir haben uns oft darüber beklagt, dass der Rat bei unseren Menschenrechtsdebatten am Donnerstagnachmittag nicht anwesend ist. Ich möchte darauf hinweisen, dass heute die deutsche Ratspräsidentschaft in Gestalt ihres Menschenrechtsbeauftragten, Herrn Nooke, der selbst einmal Bürgerrechtler in der ehemaligen DDR war, anwesend ist. Das ist eine kleine Sensation. Darüber sind wir glücklich, und ich würde mich freuen, wenn wir im Rahmen des Trilogs darauf drängen könnten, dass dies zu einer festen Tradition wird, dass die Anwesenheit des Rates – er ist heute als Beobachter hier – in Zukunft fester Bestandteil dieser Menschenrechtsdebatten am Donnerstagnachmittag wird. Jedenfalls vielen Dank Günter Nooke, dass Sie heute hierher gekommen sind.

(Beifall)

  Marios Matsakis (ALDE). – Mr President, Mr Posselt’s contribution was not a point of order, but we agree entirely with him.