Πρόεδρος. – Επανερχόμαστε τώρα στις δηλώσεις του Υπάτου Εκπροσώπου για την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας και της Επιτροπής σχετικά με την κατάσταση στο Ιράν.

  Javier Solana, Ύπατος Εκπρόσωπος για την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, άκουσα με μεγάλη προσοχή τους εκπροσώπους των πολιτικών ομάδων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Συμφωνώ με τα περισσότερα από όσα ελέχθησαν σήμερα. Συνεπώς, δεν έχω να προσθέσω πολλά πράγματα επ’ αυτού. Εντούτοις, θέλω να διατυπώσω ορισμένες παρατηρήσεις σχετικά με τα τρία βασικά ζητήματα που θεωρώ ότι οφείλουμε να συζητήσουμε σήμερα όσον αφορά το Ιράν.

Επαναλαμβάνω ότι δεν αποτελεί αντίφαση να υποστηρίζουμε ότι το Ιράν είναι μια πολύ σημαντική χώρα με μια δυναμική κοινωνία –δυνητικά– και ότι πρέπει να επιδιώκουμε την ανάπτυξη σχέσεων μαζί του. Γεγονός είναι ότι αυτό είναι πολύ δύσκολο επί του παρόντος. Πρέπει να συνεχίσουμε την προσπάθεια βελτίωσης των σχέσεων με μια τόσο σημαντική χώρα όσο το Ιράν. Επαναλαμβάνω ότι πρέπει να επιμείνουμε ότι το Ιράν δεν πράττει αρκετά ώστε να βελτιώσει τις σχέσεις μαζί μας. Ως προς τα τρία βασικά ζητήματα στα οποία αναφέρθηκα –τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα περιφερειακά ζητήματα και το ζήτημα των πυρηνικών– είναι πολύ δύσκολο να σημειωθεί πρόοδος στις διαπραγματεύσεις. Σε έναν τομέα είναι αδύνατον να σημειωθεί πρόοδος, διότι το 2006 το Ιράν αποσύρθηκε πλήρως από τις διαπραγματεύσεις. Ο διάλογος για τα ανθρώπινα δικαιώματα έχει διακοπεί – και δεν διακόπηκε από εμάς, αλλά από το Ιράν.

Επιτρέψτε μου μια επισήμανση επ’ αυτού. Συμφωνώ, όπως είπα και προηγουμένως, με τις περισσότερες από τις παρατηρήσεις που ακούστηκαν σήμερα για το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το οποίο συνδέεται, όπως ανέφεραν πολλοί ομιλητές, με τις εκλογές που θα διεξαχθούν πολύ σύντομα, τον Μάρτιο. Θα είναι πολύ σημαντικό να δούμε πώς το κοινό –οι πολίτες του Ιράν– θα συμπεριφερθούν σε αυτές τις εκλογές.

Είναι, όμως, πολύ σημαντικό να επιτραπεί η συμμετοχή όλων των υποψηφίων στις εκλογές. Όπως γνωρίζετε, δεν έχει επιτραπεί καν η συμμετοχή σε ποσοστό που υπερβαίνει το 30% των υποψηφίων. Πολλοί εξ αυτών θα έλεγα ότι είναι οι «μετριοπαθείς δυνάμεις», αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον όρο, στο Ιράν.

Το δεύτερο μείζον ζήτημα είναι περιφερειακού χαρακτήρα. Δεν ακούστηκαν στο Σώμα αρκετά σχόλια επ’ αυτού του θέματος, όμως είναι πολύ σημαντικό να καταστεί το Ιράν εποικοδομητικός παράγοντας και όχι «όχληση» στις ζωές των ανθρώπων στη Μέση Ανατολή, καθώς και όσον αφορά την εδραίωση της ειρήνης στη Μέση Ανατολή, όπως αντιλαμβανόμαστε την εξέλιξη της ειρηνευτικής διαδικασίας στη Μέση Ανατολή. Υπάρχουν δύο βασικά στοιχεία στην ημερήσια διάταξη. Πρώτον, η ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή, επί της οποίας οι προσεγγίσεις μας είναι εντελώς διαφορετικές. Πιστεύουμε σε μια λύση δύο κρατών, ενώ αυτοί όχι. Πρέπει να αναζητήσουμε τρόπους ώστε να πείσουμε το Ιράν να συμφωνήσει με αυτήν τη διαδικασία, με την οποία έχουν συμφωνήσει όλες οι αραβικές χώρες της περιοχής αλλά όχι και το Ιράν, όπως αποδείχτηκε αρκετά πρόσφατα.

Το δεύτερο ζήτημα αφορά τον Λίβανο. Ο Λίβανος δεν μας απασχολεί άμεσα σήμερα, όμως βρίσκεται μονίμως στην ημερήσια διάταξη – έστω και ατύπως. Τα προβλήματα στον Λίβανο μας απασχολούν και μας συγκινούν. Γνωρίζουμε ότι πρόκειται για ένα πρόβλημα στο οποίο η συμβολή του Ιράν πρέπει να είναι πολύ πιο εποικοδομητική.

Το τρίτο ζήτημα που θέλω να θίξω, και το οποίο συζητήσαμε επανειλημμένα στο παρελθόν, είναι το θέμα των πυρηνικών. Καταρχάς, θέλω να ευχαριστήσω την κ. Beer, διότι συζήτησα μαζί της προτού η επιτροπή επισκεφθεί το Ιράν και πραγματοποιήσαμε μια χρήσιμη ανταλλαγή απόψεων, η οποία ήταν πολύ καλά συντονισμένη. Η συνεργασία με τον Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας είναι θεμελιώδους σημασίας. Ασκούμε εξαρχής πιέσεις προς αυτήν την κατεύθυνση και επιθυμούμε ιδιαιτέρως να αποβεί αυτή η συνεργασία καρποφόρα. Αυτό όμως δεν αρκεί. Πρέπει επίσης να επιλύσουμε τα «εκκρεμή ζητήματα».

Τα θέματα αυτά, όπως γνωρίζετε, ανήκουν στο παρελθόν. Γιατί εκκρεμούν; Διότι δεν έχουν ποτέ εξηγηθεί, και αυτή είναι η διαφορά που υπάρχει σε σχέση με ορισμένες από τις άλλες χώρες που αναφέρθηκαν. Το Ιράν έχει υπογράψει τη Συνθήκη περί μη Διάδοσης των Πυρηνικών Όπλων· έχει αναλάβει υποχρεώσεις με τις οποίες δεν έχει συμμορφωθεί. Επί του παρόντος, πραγματοποιούνται συνομιλίες με τον δρα El Baradei και τους αρμόδιους για τα πυρηνικά προκειμένου να αναζητηθούν τρόποι επίλυσης αυτών των «εκκρεμών ζητημάτων». Βρισκόμαστε τώρα στο 2008, και ορισμένα από αυτά τα ζητήματα ξεκινούν από το 2003, το 2004 και το 2005.

Αυτή ήταν η πρώτη μου επισήμανση· το δεύτερο πράγμα που θέλω να επισημάνω, και το οποίο είναι πολύ σημαντικό, είναι ότι εξακολουθούμε να στηρίζουμε τη διττή προσέγγιση. Επιδιώκουμε τις διαπραγματεύσεις, ενώ επίσης επιθυμούμε να ακολουθήσουμε την οδό της Νέας Υόρκης – μαζί, εκ παραλλήλου. Θέλουμε να δούμε πώς μπορεί να προωθηθεί αυτή η προσπάθεια. Δεν έχουμε την πρόθεση να τιμωρήσουμε τον λαό του Ιράν. Θέλουμε να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την επιδίωξη εύλογων, από ηθική άποψη, στόχων.

Θα σας αναφέρω ένα παράδειγμα: όπως γνωρίζετε, την περασμένη Τρίτη συναντηθήκαμε στο Βερολίνο. Την Τετάρτη βρισκόμουν εδώ, στις Βρυξέλλες, μετέχοντας σε δείπνο με τον δρα Jalili, την επομένη της συζήτησής μας για τη Νέα Υόρκη και τους τρόπους προώθησης της διαδικασίας στη Νέα Υόρκη, και δεν ήθελα να δημιουργήσω την εντύπωση ότι κάνουμε κάτι που δεν είμαστε διατεθειμένοι να συζητήσουμε απευθείας. Για να αποδείξω ότι θα συνεχίσουμε τον διάλογο, συναντήθηκα μαζί του, δείπνησα μαζί του και του εξήγησα αυτήν την προσέγγιση. Συνεπώς, από αυτήν την άποψη, μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να διατηρούμε ανοικτό τον δίαυλο του διαλόγου, και όχι μόνο ανοικτό, αλλά εποικοδομητικά ανοικτό.

Δεν χρειάζεται να σας πω ότι ορισμένες φορές δεν λαμβάνουμε απαντήσεις στις ερωτήσεις μας. Διεξάγετε και εδώ συζητήσεις και γνωρίζετε ότι ορισμένες φορές, ίσως λόγω προβλημάτων στη μετάφραση, δεν λαμβάνετε την κατάλληλη απάντηση σε κάποια ερώτησή σας – λαμβάνετε απάντηση, αλλά όχι στη συγκεκριμένη ερώτηση που θέσατε. Το γνωρίζετε αυτό –είχατε αυτήν την εμπειρία– όμως οφείλουμε να συνεχίσουμε την προσπάθεια, να επιμείνουμε πιεστικά – και αυτό ακριβώς θα πράξουμε!

Ως προς την έκθεση των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών που αναφέρθηκε: το θέμα αυτό δεν είναι δική μας ευθύνη αλλά ευθύνη των Ηνωμένων Εθνών. Εν πάση περιπτώσει, όμως, αν την διαβάσετε –όταν δημοσιοποιηθεί– αν και οι σημαντικότερες πτυχές έχουν ήδη δημοσιοποιηθεί, δηλώνει σαφέστατα ότι το 2003 το Ιράν σταμάτησε τμήμα της δραστηριότητας ανάπτυξης πυρηνικού όπλου. Η διαδικασία αυτή όμως αποτελείται από τρία στοιχεία. Πρώτον, και πιο σημαντικό, είναι αναγκαία η ύπαρξη εμπλουτισμένου ουρανίου – χωρίς εμπλουτισμένο ουράνιο δεν υπάρχει καμία δυνατότητα ανάπτυξης στρατιωτικού πυρηνικού προγράμματος. Δεύτερον, απαιτείται ένας πύραυλος για την εκτόξευση και, τρίτον, απαιτείται ο πυροκροτητής της βόμβας. Το δεύτερο στάδιο είναι το στάδιο στο οποίο σταμάτησαν, και αυτό έγινε το 2003. Αυτό είναι ένα στοιχείο της διαδικασίας.

Το δεύτερο στοιχείο είναι ο πύραυλος και γνωρίζετε ότι η τεχνολογία σε αυτόν τον τομέα εξελίσσεται ταχύτατα. Αυτό μας ανησυχεί. Δεν είναι ένα από τα κεντρικά ζητήματα, όμως είναι ζήτημα. Βρισκόμαστε πλέον σε βεληνεκές 1 300 χιλιομέτρων, το οποίο δεν είναι καθόλου αμελητέο. Το τρίτο στοιχείο είναι το εμπλουτισμένο υλικό, το οποίο συνιστά παράβαση και εξακολουθεί να παράγεται. Αυτή είναι η ουσία του προβλήματος: πρέπει να αναζητήσουμε τρόπους επίτευξης συμφωνίας ως προς αυτό το θέμα.

Επαναλαμβάνω: η δημιουργία πυρηνικού αντιδραστήρα για την παραγωγή ενέργειας –είτε μας αρέσει είτε όχι, δεν είναι το θέμα που συζητούμε σήμερα– απαιτεί, όπως γνωρίζετε, τουλάχιστον επτά ή οκτώ χρόνια από τη στιγμή που υπογράφεται η σύμβαση έως την έναρξη λειτουργίας της μονάδας. Δεν έχει υπογραφεί καμία απολύτως σύμβαση μεταξύ του Ιράν και οποιασδήποτε άλλης πλευράς που να μπορεί να δημιουργήσει πυρηνική μονάδα παραγωγής ενέργειας –κιλοβάτ– καμία εκτός από τη ρωσική πλευρά. Όπως γνωρίζετε, η σύμβαση με τη Ρωσία περιλαμβάνει ρήτρα σύμφωνα με την οποία, πρώτον, η Ρωσία θα διαθέσει στο Ιράν εμπλουτισμένο ουράνιο και, δεύτερον, το αναλωμένο καύσιμο –με άλλα λόγια, το εμπλουτισμένο πλουτώνιο ή όποιο άλλο προϊόν της διαδικασίας– θα μεταφέρεται στη Ρωσία, συνεπώς το Ιράν δεν χρειάζεται εμπλουτισμένο ουράνιο, καθόσον του το παρέχει η Ρωσία.

Δεύτερον, εάν το Ιράν συνεχίζει τη διαδικασία, το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί; – δεδομένου ότι δεν υπάρχει κάποιος άλλος σκοπός για τον οποίο να μπορεί να το χρησιμοποιήσει, δεν υπάρχει άλλη μονάδα παραγωγής ενέργειας. Το ερώτημα, λοιπόν, τίθεται εύλογα, και είναι δύσκολο να απαντηθεί. Αυτή είναι η μόνη απάντηση που μπορώ να σας δώσω, διότι είναι κάτι που μπορείτε να ελέγξετε, και εσείς και οι ηγέτες και οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Προσπάθησα να σας παρουσιάσω μια ειλικρινή εικόνα του τρόπου με τον οποίο ερμηνεύουμε την κατάσταση, τα προβλήματα και τα τρία βασικά ζητήματα που πρέπει να μας απασχολούν ως Ευρωπαίους. Επαναλαμβάνω ότι τρέφουμε μεγάλο σεβασμό για τη χώρα –σεβόμαστε βαθύτατα το Ιράν– και επιθυμούμε πολύ να συνεργαστούμε μαζί του, και να το δούμε να κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση.

  José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra (PPE-DE). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, αύριο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα εγκρίνει ένα ψήφισμα σχετικά με το Ιράν το οποίο θα υποστηριχθεί από την πολιτική μας ομάδα.

Δεν είναι σύμπτωση το γεγονός ότι το πρώτο μέρος αυτού του ψηφίσματος αφορά την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Την προηγούμενη εβδομάδα, η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων είχε μία διόλου ικανοποιητική συνάντηση με τον κ. Jalili, ο οποίος δεν απάντησε σε καμία από τις ερωτήσεις που του έθεσαν σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα βασανιστήρια, τις δημόσιες εκτελέσεις, την αγορά πυραύλων από τη Βόρεια Κορέα και σοβιετικών τορπιλών που μπορούν να φέρουν πυρηνικές κεφαλές.

Κύριε Σολάνα, ακούσαμε πολύ καθαρά ότι περιμένετε απαντήσεις στις ερωτήσεις που θέσατε στον κ. Jalili· η Επίτροπος Ferrero μας ενημέρωσε γι’ αυτό, και συνεχίζουμε να περιμένουμε και εμείς επίσης απαντήσεις στις ερωτήσεις που του θέσαμε.

Επομένως, δεν αρκεί να εκφράζουμε τη θλίψη μας που δεν διέκοψαν το πυρηνικό τους πρόγραμμα, αγνοώντας τις εκκλήσεις της διεθνούς κοινότητας και τρία ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών. Όπως μόλις είπε ο κ. Σολάνα, η διεθνής κοινότητα είναι πεπεισμένη ότι εμπλουτίζουν το ουράνιο για ένα πρόγραμμα οι σκοποί του οποίου δεν είναι ειρηνικοί.

Ενόψει αυτού του γεγονότος, απλά δεν είναι αρκετό, κύριε Πρόεδρε, να λέμε στην πρόταση ψηφίσματος ότι δεν πρόκειται να ακολουθήσουμε τον δρόμο μιας συμφωνίας συνεργασίας ή σύνδεσης με το Ιράν μέχρι τη στιγμή που θα έχει γίνει σημαντική πρόοδος στα ανθρώπινα δικαιώματα και θα υπάρχουν αντικειμενικές δικλείδες ασφαλείας οι οποίες θα μας παρέχουν σαφείς εγγυήσεις ότι δεν γίνεται καμία πρόοδος στον εμπλουτισμό του ουρανίου για ειρηνικούς σκοπούς.

Επομένως, κύριε Σολάνα, η ερώτηση που σας θέτω είναι αν πιστεύετε ότι το τέταρτο ψήφισμα που πρόκειται να υιοθετήσει το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, στη βάση της συνάντησης των μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας συν της Γερμανίας στη Βιέννη, θα είναι αρκετό για να ακούσει το Ιράν τις εκκλήσεις της διεθνούς κοινότητας; Ποιο πρέπει να είναι, κύριε Σολάνα, το περιεχόμενο του ψηφίσματος των Ηνωμένων Εθνών προκειμένου να αντιμετωπίσει αυτήν την πρόκληση και να μετριάσει την απειλή που συνεπάγεται για την ειρήνη και τη διεθνή ασφάλεια το πρόγραμμα εμπλουτισμού του ουρανίου του Ιράν;

  Lilli Gruber (PSE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ο Πρόεδρος Αχμαντινετζάντ δήλωσε σήμερα στο Busher, στον Νότο της χώρας του, ότι το Ισραήλ είναι μια ρυπαρή σιωνιστική οντότητα που αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσει. Μια τέτοια δήλωση είναι ασφαλώς απαράδεκτη και προφανώς έχει χαρακτήρα προπαγάνδας.

Στις 14 Μαρτίου θα διεξαχθούν στο Ιράν πολιτικές εκλογές, στις οποίες οι υποσχέσεις που δεν κατάφερε να τηρήσει θα μετρήσουν περισσότερο από αυτές που έχει δώσει. Επιπλέον, η προεκλογική εκστρατεία στις ΗΠΑ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και, για τον λόγο αυτόν, πρέπει να εξετάσουμε τα δεδομένα. Σήμερα, το Ιράν αναδύεται ως ηγετική δύναμη στον Κόλπο και η Ουάσιγκτον επιχειρεί να διαπραγματευθεί μια συμφωνία με τη χώρα αυτή. Τον Δεκέμβριο, οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες αποφάνθηκαν ότι το Ιράν δεν συνιστά άμεση απειλή. Στις 12 Ιανουαρίου, ο διευθυντής του ΔΟΑΕ, κ. El Baradei, έλαβε διαβεβαιώσεις από τους Ιρανούς σχετικά με όλα τα εκκρεμή ζητήματα.

Η άσκηση πίεσης στο Ιράν θα συνεχιστεί, όμως θα ήταν χρήσιμο να επιτευχθεί μια συμφωνία που θα είναι αποτελεσματική για όλες τις πλευρές και για την περιφερειακή σταθερότητα, και να αποφευχθούν τυχόν δραστικά και συχνά αναποτελεσματικά μέτρα. Δεν πρέπει να λησμονούμε το Ιράκ και το πόσο αναποτελεσματικές ήταν οι κυρώσεις εις βάρος του. Ο ρόλος του Ιράν στη νέα ισορροπία δυνάμεων πρέπει να αναγνωριστεί και το Ιράν πρέπει να λάβει εγγυήσεις για την ασφάλειά του σε μια πολύ ταραγμένη περιοχή του κόσμου. Η άμεση συμμετοχή των ΗΠΑ είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχία των συνομιλιών οι οποίες, στο τρέχον σημείο, δεν πρέπει να αποκλείουν τίποτε, και αυτό ακριβώς πράττει η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Από την άλλη πλευρά, είναι απολύτως σαφές ότι το Ιράν πρέπει να αποδεχτεί ορισμένες υποχρεώσεις: πρέπει να εγκαταλείψει τις πυρηνικές και στρατιωτικές φιλοδοξίες του, υποβαλλόμενο σε αυστηρούς ελέγχους, να αναλάβει εποικοδομητικό ρόλο στην επίλυση υφιστάμενων συγκρούσεων, να επιδείξει σεβασμό για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των γυναικών, και, σε ευρύτερο πλαίσιο, για τις αρχές της δημοκρατίας. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που η Shirin Ebadi, κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης, μου έστειλε ηλεκτρονικό μήνυμα στο οποίο μου κατήγγειλε τις σοβαρές και συχνότερες από κάθε άλλη φορά παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μου ανέφερε ότι σήμερα, στο Ιράν, αυτό είναι πολύ πιο σημαντικό από το θέμα των πυρηνικών. Πρέπει να λάβουμε υπόψη τις επισημάνσεις της.

  Βαρόνη Nicholson of Winterbourne (ALDE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, ευχαριστώ τον κ. Σολάνα και την Επίτροπο Ferrero-Waldner για το εξαιρετικά εντατικό έργο τους ως προς το θέμα της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, το οποίο προκαλεί τόσους πολλούς πονοκεφάλους και ανησυχίες σε τόσους πολλούς ανθρώπους διεθνώς αλλά και στους κόλπους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Με ιδιαίτερη χαρά εκπροσώπησα την Ομάδα μου στην πρόσφατη αντιπροσωπεία στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, οπότε πραγματοποιήσαμε μια εξαιρετικά χρήσιμη σειρά συναντήσεων, στις οποίες αναφέρθηκε ήδη ο κ. Σολάνα, όπως και η κ. Ferrero-Waldner.

Ασφαλώς, η έκκλησή μας για διάλογο στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν συναντά ορισμένα πολύ ευήκοα ώτα, καθότι, όπως καλά γνωρίζετε, το 2000 ο πρώην Πρόεδρος του Ιράν πρότεινε στα Ηνωμένα Έθνη την ιδέα του έτους διαπολιτισμικού διαλόγου, τον οποίο και εσείς προωθήσατε εφέτος εδώ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Φρονώ ότι υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες διαλόγου, όχι όμως μόνο για τα ανθρώπινα δικαιώματα ή το άκρως σημαντικό ζήτημα των πυρηνικών. Θεωρώ ότι πρέπει να διεξαγάγουμε διάλογο για πολιτισμικά θέματα –όπως η μουσική, η τέχνη, η αρχαιολογία, η ζωγραφική, η καλλιγραφία– στα οποία μοιραζόμαστε πάρα πολλές ιστορικές αναφορές και υπάρχουν πολλές δυνατότητες για μελλοντικά οφέλη.

Θεωρώ επίσης ότι ένα κρίσιμο ζήτημα που πρέπει να συζητήσουμε είναι το λεγόμενο χάσμα μεταξύ Ισλάμ και δημοκρατίας. Ορισμένοι ίσως να μην το έχουν αντιληφθεί, όμως η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν θεωρεί ότι έχει υπερβεί τη συγκεκριμένη δυσκολία και ότι η μορφή δημοκρατίας που εφαρμόζει είναι ολοκληρωμένη, με την εκδοχή του Ισλάμ που εφαρμόζεται στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, τον σημαντικότατο νόμο της Σαρία και τη σιιτική ισλαμική παράδοση. Φρονώ ότι και αυτό το θέμα είναι κάτι που πρέπει να χαιρετίσουμε και να συζητήσουμε εφέτος κιόλας, ίσως με τον πρώην Πρόεδρο Χαταμί ή με άλλους εκπροσώπους της ιρανικής θρησκευτικής κουλτούρας και παράδοσης.

  Romano Maria La Russa (UEN). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η γνώμη μου, ενόψει και των όσων άκουσα κατά τη διάρκεια αυτής της συζήτησης, εξακολουθεί να είναι ότι ο μόνος δρόμος που μπορούμε να ακολουθήσουμε είναι ο δρόμος της συζήτησης και του διαλόγου, έστω και αν είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς σε ποια βάση μπορεί να αναπτυχθεί αυτός ο διάλογος.

Συγκεκριμένα, πώς είναι δυνατόν να συζητήσουμε με μια χώρα η οποία δεν σέβεται τα δικαιώματα του παιδιού και εφαρμόζει τη θανατική ποινή σε ανηλίκους; Με μια χώρα –θα ήταν ίσως καλύτερο και πιο ορθό να πούμε: με ένα καθεστώς– όπου πραγματοποιούνται δημόσιοι απαγχονισμοί, ένα καθεστώς που απειλεί και επιθυμεί να εξαφανίσει από τον χάρτη το κράτος του Ισραήλ; Ως προς το θέμα δε των πυρηνικών, μήπως πρέπει απλώς να το αναβάλουμε και να μην αμφιβάλλουμε καν για το ότι η πυρηνική ενέργεια θα χρησιμοποιηθεί για ειρηνικούς σκοπούς; Σε ποιο βαθμό πρέπει να πιστέψουμε τα στρατιωτικά σχέδια για την εθνική άμυνα; Επιπλέον, πώς μπορούμε να θεωρήσουμε αξιόπιστο ένα καθεστώς το οποίο χρηματοδοτεί αντάρτικα κινήματα σε γειτονικές χώρες;

Όσον αφορά την έκθεση της CIA, θα έλεγα ότι δεν πρέπει να έχουμε πολλές αυταπάτες για την αξιοπιστία της. Δεν θα είναι η πρώτη φορά που μια τέτοια έκθεση θα διαψεύδεται αργότερα δημοσίως. Είναι σίγουρα αλήθεια ότι δεν μπορούμε να αρνηθούμε σε κανέναν το δικαίωμα να πειραματίζεται με την πυρηνική ενέργεια για ειρηνικούς, και όχι στρατιωτικούς, σκοπούς, όμως ο Πρόεδρος Αχμαντινετζάντ όχι μόνο δεν παρέχει εγγυήσεις –δεν παρέχει την παραμικρή εγγύηση– αλλά μας κάνει να φοβόμαστε το χειρότερο.

Αν αποκλείσουμε το ενδεχόμενο στρατιωτικής επέμβασης –αυτή είναι, νομίζω, η άποψη όλων των εκπροσώπων και των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου: η αποφυγή μιας στρατιωτικής επέμβασης είναι θεμελιώδους σημασίας– φρονώ ότι η επιλογή των κυρώσεων θα ήταν καταστροφική για όλους, θα επιβάρυνε την οικονομία και θα τιμωρούσε έναν ανυπεράσπιστο, ανενημέρωτο και αθώο λαό. Θα πρότεινα και πάλι να χρησιμοποιηθεί το μέσο της διπλωματίας, καθότι, το επαναλαμβάνω, τίποτε θετικό δεν μπορεί να προκύψει από τις κυρώσεις, οι οποίες συμβάλλουν μόνο στην όξυνση του μίσους έναντι της Δύσης και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής ειδικότερα.

  Gerard Batten (IND/DEM). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η εξαπάτηση είναι πολεμικό όπλο το οποίο εγκρίνεται από το Κοράνι στο πλαίσιο του δόγματος της «τακίγια». Το Ιράν ισχυρίζεται ότι δεν σχεδιάζει να αναπτύξει πυρηνικά όπλα. Τα στοιχεία περί του αντιθέτου είναι συντριπτικά. Διαθέτει ήδη 3 000 φυγοκεντρητές ουρανίου. Κανένας τους δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς. Όλοι μαζί μπορούν να παραγάγουν κατάλληλο για οπλικές εφαρμογές εμπλουτισμένο ουράνιο ικανό για την κατασκευή μιας βόμβας ανά έτος.

Τώρα το Ιράν σχεδιάζει την κατασκευή 5 000 ακόμη φυγοκεντρητών. Εν τω μεταξύ, εισάγονται στη χώρα παράνομα μυστικά φορτία ακατέργαστου ουρανίου από το Κονγκό, μια χώρα στην οποία η ΕΕ παρέχει ανθρωπιστική βοήθεια. Η Βρετανία εξακολουθεί να επιτρέπει σε ιρανούς φοιτητές να σπουδάζουν πυρηνική φυσική στα πανεπιστήμιά μας. Εκτός αυτού, το Ιράν, η Συρία και η Βόρεια Κορέα συνεργάζονται για την κατασκευή πυραύλων και χημικών κεφαλών. Πέρυσι, τεχνικοί και από τις τρεις χώρες έχασαν τη ζωή τους όταν συνέβη κάποιο ατύχημα στη Συρία. Αργότερα εντοπίστηκαν στην ατμόσφαιρα ίχνη αερίου σαρίν.

Ανεξάρτητα από το εάν οι χώρες αυτές θα αναπτύξουν με επιτυχία πυρηνικές κεφαλές, είναι σίγουρο ότι στο εγγύς μέλλον θα έχουν τη δυνατότητα χρήσης χημικών κεφαλών.

  Luca Romagnoli (NI). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, εκτιμώ τις διαπραγματευτικές προσπάθειες της ΕΕ όσον αφορά την επιβεβαίωση του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση και στηρίζω τη συνέργεια που προσφέρει το σχέδιο δράσης του ΔΟΑΕ για το Ιράν. Είναι αξιέπαινο και συμβάλλει στην καθησύχαση των ανησυχιών μας, καθώς και στην εκτόνωση των πολιτικών και στρατηγικών εικασιών ενόψει μιας θεωρητικής απειλής κατά της ειρήνης.

Επιπλέον, στο στοιχείο 5 του ψηφίσματος υπάρχει η παραδοχή ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε την εικοτολογική πολιτική ρητορεία σχετικά με το Ιράν. Ολόκληρο το πρώτο μέρος του ψηφίσματος και η πρόταση για τη διαμόρφωση ενός νέου πολυμερούς πλαισίου για τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας εντάσσονται επίσης στην ίδια προσέγγιση.

Ωστόσο, το δεύτερο μέρος μοιάζει δημαγωγικό. Οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε τόσες άλλες περιοχές του κόσμου δεν έχουν συγκεντρώσει το ίδιο επίπεδο λεπτομερούς καταδίκης. Τέτοια παραδείγματα είναι τα πρόσφατα ψηφίσματα για το Πακιστάν και την Κίνα, τα οποία δεν ήταν επ’ ουδενί εξίσου έντονα, ούτε παρείχαν τόσο εμφανή στήριξη στην εσωτερική αντιπολίτευση. Αυτό με υποχρεώνει να δηλώσω την αντίθεσή μου στο ψήφισμα, διότι τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ελευθερίες είναι απόλυτες αξίες οι οποίες δεν μπορούν να εφαρμόζονται με διαφορετικό τρόπο σε διαφορετικές καταστάσεις, ενώ δεν προσφέρονται για ανισότητες μεταξύ απαιτήσεων και καταδίκης.

  Jacek Saryusz-Wolski (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα εξακολουθεί να αποτελεί την πηγή της μεγαλύτερης ανησυχίας μας. Ευελπιστούμε ότι η διαδικασία διαπραγμάτευσης για την αναζήτηση λύσης θα συνεχιστεί.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να είναι ενωμένη σε αυτό το πολύ δύσκολο θέμα, και γι’ αυτό θα στηρίξουμε τις προσπάθειες του Υπάτου Εκπροσώπου και της Επιτροπής, των κρατών μελών και της διεθνούς κοινότητας, συμπεριλαμβανομένης της πρόσφατης πρότασης ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Οι προσπάθειές μας πρέπει να αποβλέπουν στην ενθάρρυνση του Ιράν να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την αναζήτηση μακροπρόθεσμης λύσης στο ζήτημα των πυρηνικών.

Τα μέλη της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Κοινοβουλίου αποφασίσαμε να καλέσουμε σε διάλογο τον κ. Jalili. Η επιτροπή μας δεν έμεινε ικανοποιημένη από τις απαντήσεις του, και γνωρίζουμε πόσο δύσκολος είναι ο διάλογος. Εντούτοις, η συνάντηση με την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων κατέδειξε την ομόθυμη στάση μας στο ζήτημα του Ιράν, ενώ έστειλε επίσης ένα ισχυρό πολιτικό μήνυμα στην ιρανική κυβέρνηση.

Αν θέλουμε να συνεχίσουμε τον διάλογο με ουσιαστικό τρόπο, πρέπει να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία στις μεταξύ μας σχέσεις. Οι ιρανοί εταίροι μας πρέπει να επιδείξουν πλήρη διαφάνεια στο πυρηνικό τους πρόγραμμα συνεργαζόμενοι πλήρως με τον ΔΟΑΕ. Πρέπει να εφαρμόσουν πλήρως τις διατάξεις της συνολικής συμφωνίας διασφαλίσεων, ενώ πρέπει να ασκήσουμε διαρκή πίεση στην ιρανική κυβέρνηση ώστε να τηρήσει τις δεσμεύσεις της και να κατανοήσει ότι μόνο έτσι θα είναι δυνατόν να κερδίσει την αναγνώριση της διεθνούς κοινότητας, καθώς και να αναπτυχθεί επιτυχώς η οικονομία της χώρας προς όφελος των πολιτών της.

Η κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράν επιδεινώθηκε σοβαρά το τελευταίο διάστημα, πρέπει δε να συνεχίσουμε να καταδικάζουμε τη συστηματική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών, ιδίως όταν στρέφεται κατά των ανηλίκων παραβατών και των γυναικών.

Ως κοινότητα που στηρίζεται σε αρχές, με επίκεντρο των αξιών μας τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία, και δεδομένου ότι η σταθερότητα και η ασφάλεια είναι η ύψιστη μέριμνά μας, δεν πρέπει και δεν επιτρέπεται να αγνοήσουμε την επιδεινούμενη κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα αυτή και πρέπει να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να πείσουμε τους εταίρους μας ότι θα ωφεληθούν από τον σεβασμό του κράτους δικαίου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών.

  Libor Rouček (PSE). – (CS) Κυρίες και κύριοι, στην παρέμβασή μου στη σημερινή συζήτηση επιτρέψτε μου να εστιάσω την προσοχή μου σε δύο πτυχές των σχέσεων με το Ιράν.

Η κοινωνία των πολιτών είναι η πρώτη πτυχή. Όπως διαπίστωσα ιδίοις όμμασι κατά την πρόσφατη επίσκεψή μου στην Τεχεράνη, στο Ιράν υπάρχει μια πολύ ισχυρή και δραστήρια κοινωνία των πολιτών. Γυναίκες, δημοσιογράφοι, εθνοτικές και θρησκευτικές μειονότητες αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους. Το φοιτητικό κίνημα είναι αρκετά δραστήριο. Οδηγοί λεωφορείων, αρτοποιοί και άλλοι επαγγελματίες οργανώνουν μόνοι τους ανεξάρτητα συνδικαλιστικά σωματεία. Οικονομολόγοι και επιχειρηματίες ασκούν πιέσεις για την ιδιωτικοποίηση και την ελευθέρωση της ιρανικής οικονομίας.

Όλες αυτές οι ομάδες και στοιχεία που συγκροτούν την ιρανική κοινωνία στρέφονται στην Ευρώπη, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ζητώντας διάλογο και βοήθεια. Γι’ αυτό θέλω να καλέσω την Επιτροπή και τον Ύπατο Εκπρόσωπο κ. Χαβιέρ Σολάνα να εφαρμόσουν με αποτελεσματικό τρόπο το νέο μέσο για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στο πλαίσιο αυτού του διαλόγου.

Είμαι επίσης της γνώμης ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να διαθέτει διπλωματική αντιπροσωπεία στο Ιράν. Κάτι τέτοιο δεν θα προωθούσε απλώς τη συζήτηση και τον διάλογο με την κοινωνία των πολιτών· θα προωθούσε επίσης τη συνεργασία με τοπικούς θεσμούς και αρχές σε τομείς κοινού συμφέροντος. Άλλωστε, έχουμε πολλά κοινά συμφέροντα με το Ιράν, παρά τις διαφορετικές απόψεις μας ως προς το πυρηνικό πρόγραμμα ή τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Θα αναφέρω μία μόνο χώρα που είναι γειτονική του Ιράν, και αυτή είναι το Αφγανιστάν. Είμαι πεπεισμένος ότι δεν ωφελούμαστε ούτε εμείς ούτε το Ιράν εάν, λόγου χάρη, τόνοι ναρκωτικών από το Αφγανιστάν πλημμυρίζουν την Ευρώπη. Έχουμε παρόμοια κοινά συμφέροντα ως προς το θέμα των αφγανών προσφύγων, καθώς και το θέμα της εξεύρεσης μιας συνολικής ειρηνικής λύσης στο Αφγανιστάν.

Αυτός είναι ένας μόνο από τους πολλούς λόγους για τους οποίους η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται να διαθέτει διπλωματική αντιπροσωπεία στην Τεχεράνη.

  Struan Stevenson (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, τόσο ο κ. Σολάνα όσο και η κ. Ferrero-Waldner υπογράμμισαν επανειλημμένα στις σημερινές τους παρεμβάσεις την ανάγκη για διάλογο, διαπραγματεύσεις και πειθώ. Η κ. Ferrero-Waldner υπογράμμισε την ανάγκη για επαφές μεταξύ προσώπων. Μας ανέφερε την επιτυχία του Erasmus Mundus και των προγραμμάτων μας για τη μείωση της φτώχειας.

Εκπαιδεύουμε δηλαδή τους πυρηνικούς τους επιστήμονες στα πανεπιστήμιά μας; Καταβάλλουμε, με χρήματα των δικών μας φορολογουμένων, ενισχύσεις για τη μείωση της φτώχειας σε μία από τις πλουσιότερες πετρελαιοπαραγωγές χώρες του κόσμου επειδή έχει επιλέξει να δαπανήσει δισεκατομμύρια για ένα πρόγραμμα πυρηνικών όπλων; Τι έχει πετύχει η πολιτική κατευνασμού που εφαρμόζουμε;

Σύμφωνα με τον κ. Σολάνα, δεν έχει σημειωθεί καμία επιτυχία μέχρι στιγμής. Ανέφερε ότι το ιρανικό καθεστώς εξακολουθεί να μας αγνοεί. Η κ. Ferrero-Waldner δήλωσε ότι ο αριθμός των εκτελέσεων είναι μεγαλύτερος από κάθε άλλη φορά. Επιτρέψτε μου λοιπόν να σας ενημερώσω, κύριε Πρόεδρε, ότι τις δύο πρώτες εβδομάδες αυτού του έτους εκτελέστηκαν 23 άτομα, συμπεριλαμβανομένων αρκετών γυναικών. Πέντε άτομα υπέστησαν ακρωτηριασμό των χεριών ή των ποδιών τους. Άνδρες και γυναίκες εξακολουθούν να θανατώνονται διά λιθοβολισμού από αυτό το τζιχαντικό, μισογυνικό, ομοφοβικό, γενοκτόνο, βάρβαρο καθεστώς που χρηματοδοτεί την παγκόσμια τρομοκρατία.

Αν θέλουμε πραγματικά να υποστηρίξουμε τους ιρανούς φοιτητές, πρέπει να υποστηρίξουμε τους γενναίους φοιτητές του Πανεπιστημίου της Τεχεράνης, οι οποίοι διαδηλώνουν τις τελευταίες πέντε ημέρες, απαιτώντας αλλαγή καθεστώτος. Αντί να υποστηρίζουμε τον κατευνασμό, πρέπει να υποστηρίξουμε τη νόμιμη ιρανική αντιπολίτευση. Αντί να διατηρούμε την ομάδα PMOI στον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων, πρέπει να εντάξουμε στον κατάλογο τρομοκρατών της ΕΕ τους Φρουρούς της Επανάστασης του Ιράν.

  Helmut Kuhne (PSE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, όπως μόλις ακούσαμε, υπάρχουν ακόμα και εδώ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκπρόσωποι που προτεραιότητά τους δεν είναι η αλλαγή της συμπεριφοράς του ιρανικού καθεστώτος αλλά η καταστροφή του καθεστώτος αυτού. Πιστεύω ότι υπάρχει κάτι που πρέπει να πούμε ξεκάθαρα, ότι δηλαδή είναι λογικά αναπόφευκτο πως αυτοί που επιδιώκουν την καταστροφή ενός καθεστώτος και εστιάζουν σε αυτόν τον στόχο την πολιτική τους δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα για να αλλάξει η συμπεριφορά του. Ωστόσο, αυτή η αλλαγή πρέπει να είναι ο στόχος μας όταν συζητάμε για το θέμα των πυρηνικών.

Οι διπλωματικές ενέργειες θα ενισχύονταν σημαντικά αν οι Ηνωμένες Πολιτείες συμμετείχαν άμεσα στις συνομιλίες, γιατί μπορούν να προσφέρουν κάτι που δεν μπορεί να προσφέρει σε τέτοιο βαθμό η Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή εχέγγυα ασφαλείας. Όπως υπογράμμισε ο κ. Σολάνα, τα πορίσματα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών δεν δικαιολογούν το συμπέρασμα ότι το ιρανικό πρόγραμμα δεν αποτελεί πιθανό κίνδυνο. Αυτό είναι όντως πρόβλημα, και δεν μπορεί να λυθεί αν σταματήσει η πίεση. Δεν μπορούμε να πάρουμε το θέμα από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, γιατί τότε υπάρχει κίνδυνος να πει κάποια στιγμή το ιρανικό καθεστώς: «Ευχαριστώ, φτάνει –τώρα έχουμε αρκετό εμπλουτισμένο ουράνιο και είναι καιρός να καταγγείλουμε τη συνθήκη για τη μη διάδοση και να αρχίσουμε την παραγωγή των πυρηνικών μας όπλων». Αν συμβεί αυτό, η μόνη λύση θα είναι για εμάς να επιστρέψουμε στη στρατηγική της πυρηνικής αποτροπής που γνωρίζουμε από τις δεκαετίες του 1960 και του 1970.

Αυτό που πρέπει να αποκλείσουμε οπωσδήποτε από τη συζήτηση αυτή –και δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό– είναι η λεγόμενη στρατιωτική λύση. Ό,τι και αν εννοείται με την έκφραση «η Δύση», είτε μόνο η Βόρεια Αμερική είτε και η Ευρώπη, η υλοποίηση της λεγόμενης στρατιωτικής λύσης θα ήταν μια πολιτική καταστροφή που θα είχε για δεκαετίες αντίκτυπο στις σχέσεις της Δύσης όχι μόνο με τον μουσουλμανικό κόσμο, αλλά και με χώρες σαν την Ινδία που βοήθησαν να μπει το θέμα αυτό στην ατζέντα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

  Miroslav Mikolášik (PPE-DE). – (SK) Θέλω να εκφράσω τη βαθιά ανησυχία μου για την επιδείνωση της κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράν: χρήση της θανατικής ποινής, βασανιστήρια, απάνθρωπη μεταχείριση κρατουμένων και καταπίεση των πολιτικών αντιφρονούντων. Πρέπει να καταδικάσουμε κατηγορηματικά τέτοιες προφανείς παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών που αποτελούν τη βάση των δημοκρατικών μας κοινωνιών.

Προσωπικά, ως μέλος της Ευρωμεσογειακής Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης, ανησυχώ ιδιαίτερα για το ζήτημα της ασφάλειας και το γεγονός ότι το Ιράν, παρά τις διαμαρτυρίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της διεθνούς κοινότητας, συνεχίζει την ανάπτυξη του πυρηνικού του προγράμματος. Παρά τις διαβεβαιώσεις ότι οι σκοποί του είναι αποκλειστικά ειρηνικοί, είναι πολύ δύσκολο να μην ανησυχεί κανείς για την κατεύθυνση προς την οποία εξελίσσεται αυτή η κατάσταση.

Εν κατακλείδι, θέλω να αναφερθώ στο γεγονός ότι η Ρωσία παρείχε προσφάτως πυρηνικό υλικό στο Ιράν. Υπάρχουν περαιτέρω ενδείξεις οι οποίες μας δίνουν να καταλάβουμε ότι το Ιράν είναι αναξιόπιστος εταίρος, και γι’ αυτό πρέπει να δράσουμε αναλόγως.

  Ana Maria Gomes (PSE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, είναι όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ συνεπή προς το πολιτικό μήνυμα που στάλθηκε στο Ιράν για την υποστήριξη των προσπαθειών των τριών της ΕΕ και του κ. Σολάνα σχετικά με το θέμα των πυρηνικών, τηρώντας τους όρους για την επιβολή των οικονομικών κυρώσεων;

Πιέζουν επίσης τα κράτη μέλη της ΕΕ και εσείς, κύριε Σολάνα, την κυβέρνηση Μπους ώστε να συνομιλήσει απευθείας με το Ιράν, όχι μόνο για το Ιράκ αλλά και για το ζήτημα των πυρηνικών; Ή μήπως θεωρείτε ότι δεν έχει νόημα, ότι πρέπει να περιμένουμε την επόμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ;

  Janusz Onyszkiewicz (ALDE). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να επανέλθω σε ένα ζήτημα που έθιξε ο κ. Σολάνα, και αφορά ειδικότερα την ορθή ερμηνεία της έκθεσης της CIA για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.

Επιτρέψτε μου να επαναλάβω τι δήλωσε ο κ. Σολάνα: μόνο ένα στοιχείο έχει σταματήσει, και είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν έχει σταματήσει οριστικά. Η ιρανική αντιπολίτευση ισχυρίζεται ότι το πρόγραμμα έχει απλώς διασπαρθεί σε διάφορους χώρους, αλλά συνεχίζεται ακόμη. Θεωρώ ότι πρέπει να πιστέψουμε αυτές τις πληροφορίες, διότι η ιρανική αντιπολίτευση ήταν η πρώτη που επέστησε την προσοχή στις στρατιωτικές πτυχές του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, και οι ισχυρισμοί της αποδείχθηκαν απολύτως αληθείς.

Έρχομαι έτσι στο επόμενο ζήτημα, συγκεκριμένα ότι είναι καιρός να διαγράψουμε τους Μουτζαχεντίν του Λαού από τον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων. Τα δικαστήρια, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης και το ιταλικό κοινοβούλιο έχουν ήδη εκφραστεί δημοσίως γι’ αυτό το θέμα. Είναι καιρός να το πράξουμε και εμείς.

  Marie Anne Isler Béguin (Verts/ALE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, όπως ο κ. Σολάνα και η κ. Ferrero-Waldner, δεν βλέπω οιαδήποτε διαφορά μεταξύ της πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς και της πυρηνικής ενέργειας για στρατιωτική χρήση. Ο κ. Σολάνα μας εξήγησε ότι το μόνο που χρειάζεται για την κατασκευή βόμβας είναι το ουράνιο. Πιστεύω ότι θα πρέπει να είναι κανείς αφελής για να πιστέψει ότι μια χώρα τόσο πλούσια σε φυσικούς πόρους όπως είναι το Ιράν έχει ανάγκη την πυρηνική ενέργεια για την ανάπτυξή της. Από την άλλη πλευρά, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι χρειάζεται την πυρηνική ενέργεια για να κατασκευάσει τη βόμβα.

Ο κ. Σολάνα είπε επίσης ότι η πυρηνική ενέργεια αποτελεί αιτία αστάθειας και δεν έχουμε οιαδήποτε επιρροή επί του Ιράν. Έχει απόλυτο δίκιο. Συμφωνούμε απολύτως με την πρότασή του να απαγορευτεί ο εμπλουτισμός. Θα προχωρούσα ακόμη πιο πέρα: πιστεύω ότι απλά πρέπει να απαγορευτεί η πυρηνική ενέργεια. Σήμερα, μόνον το 4% της ενέργειας παγκοσμίως είναι πυρηνική.

Η ερώτηση που θα ήθελα να θέσω στον κ. Σολάνα και στην κ. Ferrero-Waldner είναι η εξής: δεν νομίζουν ότι η Γαλλία, και ο Πρόεδρό της κ. Σαρκοζί, παίζουν με τη φωτιά και δημιουργούν αστάθεια στον κόσμο υπογράφοντας πυρηνικές συμφωνίες με χώρες όπως η Λιβύη, η Κίνα, η Γεωργία; Μήπως θα μπορούσαμε επωφεληθούμε από τη θλιβερή εμπειρία με το Ιράν για να θέσουμε ένα τέλος στη διάδοση της πυρηνικής ενέργειας παγκοσμίως;

  Erik Meijer (GUE/NGL). – (NL) Κύριε Πρόεδρε, η συζήτηση για το Ιράν δεν περιορίζεται μόνο στο θέμα της πυρηνικής ενέργειας, στις πολεμικές απειλές και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στην εισαγωγική του ομιλία, ο κ. Σολάνα περιέγραψε ήδη γιατί το Ιράν, παρότι διαθέτει ορισμένα στοιχεία δημοκρατίας και υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης, δεν είναι ιδιαιτέρως ευχάριστος τόπος διαμονής για πολλούς ανθρώπους.

Πολλά από τα άτομα που διώκονται από την ιρανική κυβέρνηση ή δεν μπορούν να ζήσουν ελεύθερα υπό το σημερινό καθεστώς έχουν καταφύγει στην Ευρώπη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη της δεν πρέπει να θέσουν εμπόδια σε αυτούς τους ανθρώπους, αλλά πρέπει να προσφέρουν τη μεγαλύτερη δυνατή ελευθερία στην εξόριστη ειρηνική αντιπολίτευση.

Γι’ αυτό είναι σημαντική η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου σύμφωνα με την οποία ήταν σφάλμα η ένταξη αυτής της οργάνωσης στον κατάλογο τρομοκρατικών οργανώσεων. Είναι σημαντικό να τονίσει το Κοινοβούλιο στο Συμβούλιο ότι η απόφασή του ήταν άδικη και απαράδεκτη. Ο κατάλογος αυτός είναι ένας τομέας στον οποίο δεν επιτρέπονται συμβιβασμοί με το ιρανικό καθεστώς.

  Vytautas Landsbergis (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θέλω να ξέρω αν μπορεί κάποιος να μου απαντήσει. Κατά την επίσκεψη των βουλευτών στην Τεχεράνη, παρακολούθησαν μήπως δημόσιες εκτελέσεις; Ιδίως από εκείνες στις οποίες χρησιμοποιούνται γερανοί ευρωπαϊκής κατασκευής.

  Miloslav Ransdorf (GUE/NGL). – (CS) Θέλω να αναφέρω ότι το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα παραδόξως ξεκίνησε την περίοδο που το Ιράν ήταν σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι Αμερικανοί συμβούλευσαν τον Σάχη να κατασκευάσει είκοσι σταθμούς παραγωγής πυρηνικής ενέργειας. Φαίνεται ότι οι καιροί έχουν αλλάξει: ο σύμμαχος έχει γίνει εχθρός και η εικόνα του Ιράν είναι γεμάτη αντιφάσεις.

Παρότι γνωρίζω τα όσα υποφέρουν οι φίλοι μας στο Κόμμα Τουντέχ, οφείλω επίσης να υπογραμμίσω ότι καμία άλλη αραβική χώρα δεν απολαμβάνει τον ίδιο βαθμό πολυφωνίας και ανάπτυξης με την κοινωνία των πολιτών του Ιράν.

Ο συνδικαλιστικός χώρος, στον οποίο αναφέρθηκε ο κ. Rouček, αξίζει σίγουρα την προσοχή μας, όπως και το γυναικείο κίνημα. Κατά τη γνώμη μου, οι προτάσεις του κ. Rouček για αποστολή διπλωματικής αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Τεχεράνη πρέπει να εξεταστεί και να υποστηριχθεί.

Είναι αναγκαίο να αναπτύξουμε αυτές τις σχέσεις. Το Ιράν είναι ένα μεγάλο έθνος με σπουδαίο πολιτισμό, που έχει περισσότερες ομοιότητες μαζί μας από όσες μπορούμε να φανταστούμε.

  Charles Tannock (PPE-DE). – (EN) Κύριε Πρόεδρε, το Ιράν παραμένει επικίνδυνο για τη σταθερότητα στον κόσμο και τη Μέση Ανατολή. Οι ιρανοί τζιχαντιστές πολεμούν στο πλάι των τρομοκρατών στο Ιράκ, δολοφονώντας βρετανούς στρατιώτες. Οι δικαστές στο Ιράν επιβάλλουν συστηματικά τη θανατική ποινή σε ομοφυλόφιλους και εφήβους.

Γιατί συνεχίζει το Ιράν τον εμπλουτισμό ουρανίου τη στιγμή που δεν διαθέτει εν ενεργεία μονάδες παραγωγής πυρηνικής ενέργειας και δεν σχεδιάζει καν την κατασκευή τους στο μέλλον; Γιατί το Ιράν αναπτύσσει πυραύλους «Σαχάμπ-3», οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να φέρουν πυρηνικές κεφαλές και βεληνεκές που φτάνει ώς τις πόλεις της Ευρώπης;

Το μήνυμά μας πρέπει να είναι σαφές και ανυποχώρητο. Η διεθνής κοινότητα δεν θα επιτρέψει στο Ιράν να εξοπλιστεί με πυρηνικά όπλα.

  Benita Ferrero-Waldner, Μέλος της Επιτροπής. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, η συζήτηση αυτή ήταν, αναμφίλεκτα, πολύ σημαντική. Γιατί; Διότι υπάρχει μια σημαντικότατη κοινωνία των πολιτών στο Ιράν η οποία οπωσδήποτε επιθυμεί έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, εξακολουθεί όμως να υπάρχει ένα πολύ δύσκολο καθεστώς.

Νομίζω ότι όλοι γνωρίζουμε ότι το ζήτημα των πυρηνικών είναι το μεγάλο εμπόδιο αυτήν την περίοδο. Αναιρεί όλες τις πιθανότητες ανάπτυξης, καθώς και μιας διμερούς σχέσης η οποία θα προσέφερε τεράστιες δυνατότητες. Αυτό είπα επανειλημμένα στον κ. Jalili: «Γιατί δεν αποδέχεστε αυτήν την προσφορά; Γιατί δεν υπάρχει δυνατότητα διαλόγου μαζί σας; Γιατί δεν επιδεικνύετε πολιτική βούληση σε αυτό το θέμα;». Αυτό θεωρώ ότι οφείλουμε να πράξουμε –να προσπαθήσουμε να απευθυνθούμε και στον ίδιο τον πληθυσμό, για να δούμε αν υπάρχει ίσως μια ευκαιρία να αλλάξουν τα πράγματα στις προσεχείς εκλογές– γνωρίζοντας ότι θα είναι πολύ δύσκολο.

Νομίζω, όμως, ότι είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι η αντιπολίτευση τουλάχιστον συγκροτεί και πάλι ενιαίο μέτωπο. Στο παρελθόν είχε διαιρεθεί. Διακατέχονταν από ηττοπάθεια. Τώρα υπάρχει τουλάχιστον και πάλι η επιθυμία της συμμετοχής στις εκλογές και ενδεχόμενης αλλαγής της κατάστασης, τουλάχιστον σε κυβερνητικό επίπεδο. Βεβαίως, όμως, όπως ανέφερα νωρίτερα, η διαδικασία αποκλεισμού των υποψηφίων από το Συμβούλιο των Φρουρών βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη και είναι κρίσιμη. Όπως επεσήμανε η κ. Beer, αν μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα 7 000 υποψήφιοι για 290 έδρες, έχουν ήδη απορριφθεί υπερβολικά πολλοί υποψήφιοι. Έχουν απορριφθεί δύο χιλιάδες. Ευελπιστώ, λοιπόν, ειλικρινά ότι θα υπάρξει διαδικασία έφεσης η οποία θα καταφέρει να διορθώσει την κατάσταση. Το ιρανικό εκλογικό σώμα αξίζει να έχει τη δυνατότητα να επιλέξει τους εκπροσώπους του μέσα από ευρύ φάσμα κομμάτων και απόψεων. Είναι, ασφαλώς, σαφές ότι δεν υποστηρίζουμε κανένα κόμμα συγκεκριμένα, είναι όμως σημαντικό να επικρατήσει γνήσια πολυφωνία.

Τούτου λεχθέντος, συμφωνώ απολύτως με όλους τους ομιλητές –και δεν υπεισέρχομαι στις λεπτομέρειες– οι οποίοι ανέφεραν ότι πρέπει να καταβάλουμε μεγάλες προσπάθειες στο μέτωπο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ακόμη και αν δεν μπορέσουμε να σημειώσουμε πρόοδο στο θέμα των πυρηνικών. Έχουμε, ασφαλώς, υποστηρίξει όλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ· ο Καναδάς έχει προτείνει ψήφισμα γι’ αυτό το θέμα, το οποίο εγκρίθηκε, και το οποίο καταδεικνύει σαφώς ποια είναι σήμερα –δυστυχώς– η κατάσταση στο Ιράν. Θέλω να επισημάνω, σε ορισμένους από τους βουλευτές που ανέφεραν ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το ευρωπαϊκό μέσο για τη δημοκρατία και τα δικαιώματα του ανθρώπου, ότι το χρησιμοποιούμε ήδη εμμέσως, μέσω του ΟΗΕ, της UNICEF και του UNODC: για παράδειγμα, στους τομείς της δικαιοσύνης ανηλίκων και των τοξικοεξαρτημένων νέων, καθώς και στον τομέα της δικαιοσύνης. Η προσπάθεια αυτή, όμως, περιπλέκεται ολοένα και περισσότερο σε αυτό το πολύ ανελαστικό κλίμα. Προσπαθώ να τοποθετήσω έναν διπλωμάτη σε μια πρεσβεία στην Τεχεράνη, προκειμένου να διασφαλίσει τον ομαλότερο συντονισμό των κοινών προγραμμάτων. Αυτό είναι, αναμφίβολα, ένα πολύ μικρό βήμα, όμως ευελπιστούμε ότι θα έχει ουσιαστικό αντίκτυπο, προετοιμάζοντας το έδαφος, έστω και ελάχιστα, για την ανάπτυξη της συνεργασίας μας. Δυστυχώς, όμως, το Ιράν εξακολουθεί να υπεκφεύγει. Την περασμένη εβδομάδα, όταν αναφέρθηκα προσωπικά στο θέμα, δεν έλαβα απάντηση.

  Javier Solana, Ύπατος Εκπρόσωπος για την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας. – (EN) Κύριε Πρόεδρε, θα είμαι πολύ σύντομος καθόσον είχα την ευκαιρία να απαντήσω νωρίτερα. Δεν υπάρχουν πολλά νέα ερωτήματα και, όπως ήδη ανέφερα, κατά βάση συμμεριζόμαστε τις απόψεις που έχουν εκφραστεί.

Σχετικά με ένα ερώτημα που έθεσε ο κ. Salafranca Sánchez-Neyra, αυτήν την περίοδο βρίσκεται σε εξέλιξη σχετική συζήτηση στο Συμβούλιο Ασφαλείας, οπότε δεν νομίζω ότι πρέπει να επεκταθώ. Με ρωτήσατε ποιες τι επιθυμώ. Θα ήθελα να δω ένα ψήφισμα που δεν θα είναι αναγκαίο επειδή ο διάλογος τον οποίο ζητούμε θα είναι πραγματικότητα. Γνωρίζετε ποια στοιχεία αποτελούν τις προϋποθέσεις για τη διεξαγωγή ουσιαστικού διαλόγου.

Σχετικά με ορισμένες άλλες σκέψεις όσον αφορά τη διεύρυνση της συνεργασίας, υπάρχουν πολλοί άλλοι τομείς στους οποίους μπορούμε και πρέπει να συνεργαστούμε. Αναφέρθηκαν, λόγου χάρη, το Αφγανιστάν και τα ναρκωτικά. Το θέμα αυτό είναι σημαντικό και επιθυμούμε σαφώς μια συνεργασία για την αντιμετώπισή του.

Τέθηκαν επίσης άλλα ερωτήματα σχετικά με την ομάδα των έξι στα Ηνωμένα Έθνη. Δεν μπορώ να μιλήσω εξ ονόματος τρίτων. Μπορώ να μιλήσω μόνο εκ μέρους των έξι με τους οποίους διαπραγματεύομαι. Έχω τη στήριξη όλων, του συνόλου των μελών της ομάδας, συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης –επ’ αυτού δεν υπάρχει αμφιβολία– αλλά και των άλλων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας που δεν είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

(FR) Σε απάντηση στην ερώτηση της κ. Béguin σχετικά με την πυρηνική ενέργεια, δεν θέλω να εισέλθω σε συζήτηση σχετικά με την πυρηνική ενέργεια γενικά σήμερα. Θα έχουμε χρόνο να το κάνουμε όταν θα συζητήσουμε για την ενέργεια, αλλά θα σας εξηγήσω τη σαφή διαφορά μεταξύ της πυρηνικής ενέργειας για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και της πυρηνικής ενέργειας για άλλες χρήσεις, τις οποίες πράγματι διαχωρίσατε. Η θεμελιώδης διαφορά είναι ότι, προκειμένου να παραχθεί ηλεκτρική ενέργεια, η πυρηνική ενέργεια πρέπει να εμπλουτισθεί με X και ο εμπλουτισμός που χρειάζεται για την κατασκευή όπλων μαζικής καταστροφής είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν.

Η δεύτερη ερώτηση αφορά τα απόβλητα. Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε τι γίνεται με αυτά. Γνωρίζετε ότι περιέχουν πλουτώνιο και άλλα υλικά που είναι χρησιμοποιήσιμα. Είναι επίσης ευθύνη των εταιρειών που προμηθεύουν την τεχνολογία να παίρνουν όλα τα απόβλητα. Η κατάσταση, κατά συνέπεια, είναι πολύ διαφορετική από την κατάσταση που έχουμε κατά νου όταν ομιλούμε για το Ιράν και την αυτόνομη διαδικασία εμπλουτισμού.

Στην πρώτη ομιλία μου, περιέγραψα το Ιράν που θα ήθελα να δω. Πιστεύω ότι το Ιράν αυτό είναι και εφικτό και επιθυμητό και αυτό το Ιράν είναι μια χώρα με την οποία θα πρέπει να συνεργαστούμε. Είναι μια παλλόμενη χώρα με μεγάλο πνευματικό, πολιτισμικό κλπ. υπόβαθρο, και θα θέλαμε να την δούμε να αναλαμβάνει τη δέσμευση ότι θα συνεργαστεί μαζί μας σε αρκετούς τομείς, συμπεριλαμβανομένης της ενέργειας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της Μέσης Ανατολής και της πυρηνικής ενέργειας Για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει να αρχίσουμε έναν πραγματικά σοβαρό διάλογο για όλα αυτά τα θέματα.

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας σε αυτήν τη σημαντική συζήτηση. Θα είμαι ευτυχής να έλθω και να σας μιλήσω για το Ιράν ή για οιαδήποτε άλλα θέματα οποτεδήποτε μου απευθύνετε πρόσκληση.

  Πρόεδρος. – Σας ευχαριστούμε πολύ, κύριε Σολάνα.

Έχω λάβει έξι προτάσεις ψηφίσματος⁽¹⁾, οι οποίες κατατέθηκαν σύμφωνα με το άρθρο 103, παράγραφος 2, του Κανονισμού.

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί την Πέμπτη, 31 Ιανουαρίου.