Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει την κοινή συζήτηση

- της έκθεσης του Ambroise Guellec, εξ ονόματος της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης, σχετικά με την 4η έκθεση για την οικονομική και κοινωνική συνοχή (2007/2148(INI)) (A6-0023/2008), και

- της έκθεσης της Gisela Kallenbach, εξ ονόματος της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης, σχετικά με την παρακολούθηση της εφαρμογής της εδαφικής ατζέντας και του Χάρτη της Λειψίας: Προς ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα δράσης για τη χωροταξική ανάπτυξη και την εδαφική συνοχή (2007/2190(INI)) (A6-0028/2008).

  Ambroise Guellec, rapporteur. − Madame la Présidente, Madame la Commissaire, mes chers collègues, nous débattons ce matin de deux rapports d'initiative parlementaire, mais il me semble que ceux-ci revêtent une grande importance et ceci pour plusieurs raisons.

Tout d'abord, nous nous appuyons sur le quatrième rapport de la Commission sur la cohésion. C'est un document réellement remarquable, bien meilleur que les précédents et qui constitue une base très solide pour toute réflexion sur l'avenir de la cohésion en Europe. Ensuite, parce que le tout nouveau traité de Lisbonne consacre la cohésion territoriale comme objectif majeur de l'Union. Enfin, et nous le savons, parce que de nouveaux et redoutables défis viennent s'ajouter à ceux que nous connaissons déjà et que la politique de cohésion doit apporter une forte et utile contribution à leur prise en considération afin d'avancer vers l'Europe que nous voulons, c'est-à-dire une Europe performante et solidaire.

Que nous apprend le quatrième rapport? Que la convergence économique et sociale entre États membres est en bonne voie, avec une réduction certaine des écarts de revenus et d'emplois au cours de la décennie écoulée, mais aussi que les disparités entre régions, et parfois à l'intérieur de celles-ci, restent fortes et ont souvent tendance à s'aggraver. Le développement est réel mais comporte beaucoup trop de déséquilibres. C'est là que le concept nouveau de cohésion territoriale prend tout son sens et qu'il doit, à côté de la cohésion économique et sociale, occuper une place centrale dans la poursuite du développement régional à l'échelle de l'Union. Il impliquera, pour sa mise en œuvre, une approche intégrée entre les politiques sectorielles ainsi que la pratique réelle d'une gouvernance multiniveau.

À cet égard, nous attendons avec intérêt – et je dois dire avec impatience – le livre vert de la Commission pour le mois de septembre prochain. La nécessité d'un langage commun à ce sujet apparaît à l'évidence et ceci est bien ressorti au cours de nos discussions en commission régionale.

Les enseignements tirés du quatrième rapport nous conduisent à nous projeter sur l'après-2013, puisque les programmes opérationnels pour 2007-2013 sont maintenant en place à peu près partout. Ils se caractérisent notamment, et pour la première fois, par un système de fléchage des crédits, destiné à canaliser l'essentiel des ressources vers les objectifs de l'Agenda de Lisbonne. Tout en soulignant la relation étroite en termes de priorités entre la stratégie de Lisbonne et la politique de cohésion, nous considérons que cette dernière doit dépasser ce cadre et se situer dans une perspective plus large.

Notre rapport affirme avec force que la convergence aux différents niveaux est une condition préalable à la compétitivité à long terme des régions et qu'à l'avenir, la complémentarité des deux politiques s'impose afin de réconcilier performance et solidarité. Une évaluation périodique sur la période 2007-2013, que nous demandons, doit permettre de confirmer le bien-fondé de la démarche ou d'opérer en toute connaissance de cause les inflexions qui apparaîtraient nécessaires. Il faudra aussi s'interroger sur la dissociation opérée pour l'actuelle période de programmation entre le développement rural et la politique régionale. Sa pertinence ne semble guère avérée sur le terrain et le maintien de cette séparation après 2013 nous apparaît problématique.

Enfin, notre rapport met un accent particulier sur les nouveaux défis auxquels l'Union doit faire face et sur leur impact territorial fort – bien sûr, il y a le vieillissement démographique, le changement climatique, l'énergie, la concentration urbaine, etc. Nous considérons que la nécessaire et urgente convergence et le traitement territorial approprié de ces défis appellent une politique de cohésion renforcée en termes à la fois politiques et financiers pour l'après-2013. Dans cette perspective, le Parlement – comme il l'a toujours fait – s'opposera fermement à toute tentative de renationalisation de cette politique.

Je termine, Madame la Présidente, en remerciant les rapporteurs fictifs, qui m'ont bien aidé dans ce travail, compte tenu du grand nombre de compromis auxquels nous sommes parvenus. Je voudrais également souligner la cohérence avec le rapport de Mme Kallenbach. Je crois qu'il était bon qu'il y eût un ensemble tout à fait cohérent présenté aujourd'hui au Parlement.

  Gisela Kallenbach, Berichterstatterin. − Frau Präsidentin, Frau Kommissarin, liebe Kolleginnen und Kollegen! Zunächst danke ich allen Schattenberichterstattern für die gute, konstruktive Zusammenarbeit, aber genauso den Ausschuss- und Fraktionsmitarbeitern und den persönlichen Mitarbeitern. Je stärker die Gemeinschaft, umso besser das Produkt!

Ich begrüße sehr, dass wir heute den Bericht meines Kollegen Guellec und meinen Bericht gemeinsam beraten. Sie bilden eine sich ergänzende Einheit, wenn es um das Ziel einer wirklich nachhaltigen Entwicklung in Europa geht. Die Kohäsionspolitik ist gewissermaßen die Hardware, die Leipzig-Charta und die Territoriale Agenda sind die Software. Nur zusammen funktionieren diese Instrumente. Die rechtlichen und finanziellen Kompetenzen hat die EU bei der Kohäsionspolitik. Bei Raumentwicklung, bei Stadt- und Regionalplanung sind wir nicht wirklich zuständig. Umso mehr ist eine kohärente Politik der lokalen und der regionalen Ebene, der Ebene der nationalen Minister und der EU-Ebene Voraussetzung für zukunftsfähige europäische Städte und Regionen. Nur so entsteht europäischer Mehrwert. Die Städte bilden den Fokus von Chancen und Problemen. Sie wirken auf den ländlichen Raum und das unmittelbare Umland. Daher setzen wir auf eine ausgewogene Entwicklung des Gesamtraums, auf Lösungen, die von einer ganzheitlichen Sicht ausgehen und gleichzeitig angepasst sind an die konkrete Situation. Eine einzige Lösung wird es nicht geben, aber wohl gemeinsame Prinzipien, wie den integrierten Ansatz, das Partnerschaftsprinzip, horizontal und vertikal, zwischen den Städten und dem Umland, aber auch mit den verschiedenen direkt Betroffenen.

Wir haben auf europäischer Ebene viele Fortschritte erzielt. Neben der Leipzig-Charta und der Territorialen Agenda, dem ersten Aktionsprogramm unter portugiesischer Präsidentschaft, wurde die territoriale Kohäsion als Gemeinschaftsziel in den Reformvertrag aufgenommen. Das stärkt durch geteilte Zuständigkeit und das Mitentscheidungsverfahren auch das Gewicht des Parlaments. Wir wollten heute mit der Diskussion eine Stellungnahme des Parlaments vor dem Frühjahrsgipfel des Rates abgeben, damit die territorialen und städtischen Belange als klare Komponenten in die Lissabon- und die Göteborg-Strategie eingehen.

Es war auch der gemeinsame Wunsch des informellen Ministerrats in Leipzig, dass die slowenische Ratspräsidentschaft die Territoriale Agenda beim diesjährigen Frühjahrsgipfel auf die Tagesordnung setzt, um eine größere politische Anerkennung der territorialen Rahmenbedingungen für die Entwicklung von Regionen und Städten sowie neue Formen der Beteiligung bei politischen Entscheidungen der EU zu erzielen. Das wurde auch bei dem Treffen auf den Azoren im November noch einmal deutlich unterstrichen. Bisher liegen mir keine wirklichen Informationen über den Stand der Umsetzung vor.

Ich hätte es daher sehr begrüßt, wenn jemand vom Rat heute hier anwesend gewesen wäre, um diese Informationen über den Stand der Vorbereitungen zu bekommen. Ich habe leider gehört, dass es im Rat offensichtlich keine Übereinstimmung gibt, der Bitte der Minister zu entsprechen. Ich hätte gerne vom Rat gewusst, ob und in welcher Form die Territoriale Agenda beim Frühjahrsgipfel behandelt werden soll. Mich würde auch interessieren, inwieweit es zutrifft, dass in dem vorliegenden Entwurf der Schlussfolgerungen des Rates weder die territorialen Belange erwähnt noch die entsprechenden Veränderungen im Lissabon-Vertrag vorgesehen werden. Nur damit könnten wir aus vielen guten Worten konkrete Taten werden lassen.

  Danuta Hübner, Member of the Commission. − Madam President, I wish to begin by congratulating – and perhaps, even more, by thanking – both Ms Kallenbach and Mr Guellec on their reports, and also the Committee on Regional Development on its excellent work both on the fourth cohesion report and on the report on territorial cohesion.

The Commission fully shares your views that European cohesion policy has played a major role in narrowing disparities across the European Union and thus fostering European integration, and also getting the Union closer to its people. Therefore, the Commission firmly rejects attempts to renationalise this policy.

We also share your view that adequate financial resources for cohesion policy must be guaranteed in the future in order to deal with the anticipated new challenges which will affect all European territories. We have also to keep in mind that, at the same time, cohesion policy will have to continue to cope with regional disparities resulting from the most recent, and forthcoming, enlargements.

Let me reassure you that, in the context of the ‘Lisbonisation’ of our policy, the main priority of European cohesion policy is, and will remain after 2013, the objective of narrowing disparities, as it is enshrined in the Reform Treaty. The solidarity dimension of the policy is central to this policy and the allocation of resources will certainly follow an inverse relation with the prosperity of countries and regions.

This view is also shared by an impressive majority of stakeholders across the Union. What is also shared is that European cohesion policy is much more than just a distributive mechanism of resources between Member States and regions; this policy is first and foremost a development policy whose objective is to foster the endogenous development of all European regions.

The Commission also shares your concern about the need for more coherence between European cohesion policy and other Community sectoral policies, especially rural development, research or competition. I would add here that the need for coherence between the different development policies also applies to the coordination between European cohesion policy and national polices. I am convinced that this is a key issue for the future of European cohesion, also in its territorial dimension.

I fully share your view that the success of the territorial agenda and the Leipzig Charter depends on two conditions. First, we need to put in practice an integrated approach to the territorial development in order to avoid a piecemeal approach to our territories. A classic example here is thinking in categories of purely rural or urban strategies, which misses the key importance of the true economic regions.

On the other hand, the integrated approach means also the need for integrating different sectoral policies both at the EU and Member State level, which affect the development of all our territories.

The second condition, as you rightly point out, is the need for the Commission to monitor and to assess regularly the progress in the implementation of actions agreed under the territorial agenda, and here we need to know more about the effects of these actions in the Member States so that the Commission can offer them adequate assistance. For example, on the basis of better monitoring, the Commission can further progress in the area of defining indicators of territorial cohesion.

Clearly the Commission sees as good news – as does your report – the introduction of the notion of the territorial dimension of cohesion in the Lisbon Treaty, and now we have to make the most of this new dimension of cohesion policy and the avenues it opens up such as, for example, the new definition of subsidiarity giving more weight to local and regional authorities. That is why the Commission included the Green Paper on territorial cohesion in our legislative and work programme for 2008.

Even if there is no standard definition of the concept yet, territorial cohesion synthesises the legal objectives of the Union to achieve a sustainable balance and harmonious development of its territory and also to provide equity of access to services of general interest. We are all aware today that there are a number of aspects of territorial balance in the Union which threaten the harmonious development of the Union economy and society in the years to come. They are at EU, national and regional level and also in some specific areas and with regard to outermost regions.

I am pleased to confirm that the key recommendations made in Ms Kallenbach’s report, as regards the definition of the concept of territorial cohesion and the implementation of an integrated approach to territorial development, and also the improvement of the synergies between Community policies, are all taken on board in the preparation of our Green Paper that will be adopted by the college next September.

Let me also use this opportunity to inform you that we are progressing with the Member States in our common understanding of territorial cohesion and its key components. We are currently working on the responses to the questionnaire which we have sent to 25 Member States on territorial cohesion, thus clearly making progress possible.

We have also established in the Commission an inter-service group which is giving us a framework to work in-house on territorial cohesion, and we have already completed the first part of this exercise: the identification of the territorial dimension of key EU policies. We have now embarked on the process, specifically on the process of developing some tools which also match your request. As you probably know, investigating territorial impact assessment of policies and also developing territorial cohesion indicators are among the priorities of the new strengthened ESPON programme.

As regards urban affairs, in March we will have the next Urban audit which is currently finalised and the second report on the state of European cities is due for June 2009. URBACT II has now been upgraded to a strategic instrument for networking and for exchanges in urban development.

My feeling is that we have, in the case of both reports, a high coherence of your views and of those of the Commission, and I now look forward to the debate for a better understanding of your concerns.

  Nathalie Griesbeck, rapporteur pour avis de la commission des budgets. − Madame la Présidente, Madame la Commissaire, je voudrais aussi, à mon tour, remercier nos collègues rapporteurs, notamment Ambroise Guellec, pour sa présentation et ses travaux, et, en tant que rapporteur permanent pour les fonds structurels au sein de la COBU, insister très brièvement sur les enjeux d'ordre budgétaire.

Cette politique constitue aujourd'hui l'une des politiques les plus significatives en termes budgétaires de la solidarité du peuple européen. Aujourd'hui, plus que jamais, et on vient de l'entendre ce matin, c'est la question de l'optimisation de l'efficacité des politiques de cohésion qui constitue l'enjeu majeur. La COBU a souhaité attirer l'attention sur un certain nombre d'indicateurs préoccupants, tels les retards d'exécution et les restes à liquider.

Je voudrais souligner quelques points qui m'apparaissent saillants dans cette problématique. Il est en effet urgent que l'Union mette un point d'honneur à simplifier les procédures, comme la mise en œuvre de l'assistance technique, pour permettre l'élaboration et la mise en action effective des nombreux projets dont nos territoires ont besoin.

Il est également impératif de procéder à une répartition claire des responsabilités entre l'Union et les États membres, pour une meilleure gestion partagée, et je me réjouis des propos de Mme la commissaire en ce qui concerne la décision prise mardi dernier d'adopter un plan d'action sur la stratégie d'audit dans le domaine des fonds structurels.

Enfin, je le souligne depuis longtemps, et je me réjouis également que Mme la commissaire l'ait rappelé à l'instant, il est impératif d'avoir des indicateurs de performances qui soient communs à l'ensemble des États membres, qui le soient à la fois de manière quantitative et qualitative, pour évaluer les besoins budgétaires et pour aider à la définition du prochain cadre législatif pour la période pluriannuelle post-2013, et qui donneront plus de lisibilité à la présence de l'Europe dans le cadre des politiques européennes et chez les Européens, tout simplement.

  Pedro Guerreiro, relator de parecer da Comissão das Pescas. − Inicio esta intervenção lamentando que a Comissão do Desenvolvimento Regional não tenha integrado nenhuma das propostas que a Comissão das Pescas propôs relativamente ao quarto relatório sobre a coesão. Propostas que reiteram, por exemplo, o contributo do sector das pescas para a situação socioeconómica de comunidades piscatórias em regiões de convergência ou que sofrem de desvantagens geográficas ou naturais permanentes, como as regiões ultraperiféricas, mas igualmente comunidades piscatórias pobres, inseridas em regiões prósperas, ou ainda que lamentam que o montante financeiro do Fundo Europeu das Pescas, numa União Europeia a 27, não difira significativamente do orçamentado para o IFOP numa União Europeia a 15, sublinhando que o FEP deverá ser financeiramente reforçado.

Daí ter reapresentado duas propostas de alteração em sessão plenária que visam sublinhar a importância da política estrutural das pescas para a coesão económica e social.

  Oldřich Vlasák, za skupinu PPE-DE. – Vážené dámy a pánové, paní komisařko, zprávy, které dnes projednáváme, jsou pro nás významné, a to nejen proto, že se zabývají současným stavem politiky soudržnosti a její územní dimenze, ale že také orientují na naši pozornost na budoucnost po roce 2013. Chtěl bych na tomto místě poděkovat paní Kallenbach a panu Guellecovi za jejich perfektně odvedenou práci a za jejich otevřený přístup.

Obě zprávy, jak zmínili oba zpravodajové, je třeba vnímat ve vzájemné souvislosti. Územní soudržnost se svým zakotvením v Lisabonské smlouvě stává stejně důležitým tématem jako koheze sociální a ekonomická. Právě územní koheze je však jako téma nejméně probádaná a uchopená. Územní koheze není dosud ani jednoznačně definována. Přestože je obecnou snahou koheze vyrovnávat rozdíly, tyto stále přetrvávají a jsou jedny z největších právě na hranicích mezi bývalým východním blokem a demokratickým západem. Územní soudržnost podle mého názoru spočívá také v soudržnosti měst a venkova. Je bez diskuse, že města jsou motory růstu daných zemí a je proto správné, že v návrhu usnesení akceptujeme problematiku měst a současně vyzýváme k posílení integrovaného přístupu. Do budoucna bude v tomto kontextu nutné zlepšit a zjednodušit přístup měst ke strukturálním fondům a umožnit větší propojení veřejné správy a podnikatelského sektoru při financování městských projektů ze soukromých zdrojů.

Přijali jsme Lipskou chartu a je třeba ji postupně uvádět do života. Současně musíme vytvářet podmínky pro rozvoj našeho života, pro rozvoj našeho venkova. Jsem přesvědčen, že bychom měli důkladně analyzovat, zda je efektivní zahrnutí politiky venkova do společné zemědělské politiky či zda je žádoucí jiné řešení.

Dámy a pánové, pouze poslední poznámka. Debata o politice soudržnosti je především diskusí o alokovaných finančních prostředcích. Je nesporné a správné, že politika soudržnosti nabírá na síle a projevuje se na evropském rozpočtu. Politika soudržnosti se bude muset vypořádat s novými fenomény, jako je stárnutí a vymírání evropské populace, nestabilita energetických dodávek a zhoršující se životní prostředí. Proto musíme tuto politiku modifikovat a zajistit adekvátní prostředky.

  Constanze Angela Krehl, im Namen der PSE-Fraktion. – Frau Präsidentin, liebe Kolleginnen und Kollegen! Herr Vlasák hat völlig Recht, wenn er sagt, dass vor uns die Aufgabe steht, die Kohäsionspolitik für die Zeit nach 2013 vorzubereiten. Wir haben die beiden vorliegenden Berichte genutzt, um das auch als Problem anzugehen. Wir haben eigentlich alles zusammengetragen, was uns dabei wichtig erscheint.

Ich möchte aber daran erinnern, dass wir uns auf die strategischen Ziele der Kohäsionspolitik besinnen sollten, nämlich die Angleichung der Lebensverhältnisse der Regionen der Europäischen Union und die Unterstützung der Lissabon- und der Göteborg-Strategie. Wenn das Europäische Parlament die zukünftige Kohäsionspolitik mitgestalten will, muss es sich meines Erachtens auf wesentliche Strategien konzentrieren, um nicht zum Gießkannenprinzip zurückzukehren. Wir müssen uns den neuen Herausforderungen stellen, die sich im Rahmen der Kohäsionspolitik ergeben. Um nur einige Punkte anzuführen, möchte ich die demografische Entwicklung, den Klimaschutz, die Entvölkerung von Regionen, aber eben auch eine moderne europäische Städtepolitik nennen.

Aus meiner Sicht ist dabei der Ansatz Chancengleichheit von Menschen und Regionen ein notwendiger Ansatz für Lösungen in diesem Bereich. Mehr Geld in Bildung, Forschung und Innovation und deren Infrastrukturen zu investieren, halte ich für immer wichtiger und auch für tatsächlich nachhaltig. Dies gelingt aber nur, wenn wir zukünftig die europäischen Bürgerinnen und Bürger in die Entwicklung von Programmen und Projekten besser einbeziehen, wie das das Europäische Parlament seit langem und auch wieder in diesen Berichten fordert.

An die Mitgliedstaaten – ich bedaure, dass der Rat nicht anwesend ist – möchte ich appellieren und darauf hinweisen, dass wir den Mitgliedstaaten eine Hausaufgabe mit auf den Weg geben. Wenn wir zusätzliche Dinge im Rahmen der Kohäsionspolitik finanzieren sollen, müssen dafür auch die notwendigen Finanzmittel zur Verfügung gestellt werden.

  Grażyna Staniszewska, w imieniu grupy ALDE. – Czwarty raport spójności oraz raport posła Guelleca podkreślają sukcesy polityki spójności w zmniejszaniu różnic między państwami, odnotowują szybki wzrost niegdyś zapóźnionych krajów, takich jak Grecja czy Portugalia, ale równocześnie stwierdzają porażkę tej polityki w zbliżaniu poziomu rozwoju pomiędzy regionami.

Niestety, państwa członkowskie dopuszczają do nadmiernej koncentracji inwestycji i innych elementów rozwoju w stolicach państw. Podobnie jak regiony, które także skupiają także inwestycje w centralnych obszarach, zaniedbując równomierny rozwój całości. Dysproporcje wewnątrz i pomiędzy regionami Unii Europejskiej są znacznie większe niż w Stanach Zjednoczonych czy Japonii.

To wszystko wskazuje na potrzebę wprowadzenia takiego mechanizmu, który stymulowałby decentralizację wewnątrz państw członkowskich. Niezbędna jest trwała, ale i dynamiczna polityka regionalna na następną perspektywę finansową. Raport posła Guelleca w wyważony sposób wskazuje na konieczność umiejętnego łączenia strategii lizbońskiej i polityki spójności, która nie może stać się wyłącznie narzędziem tej pierwszej. Polityka spójności, która ma na celu równomierny i zrównoważony rozwój, jest ważnym celem samym w sobie. Jest to najtańszy sposób przeciwdziałania niezwykle kosztownym, z uwagi na następstwa, konfliktom, masowej emigracji i imigracji, delokalizacjom firm i tym podobnym zdarzeniom, które zawsze są wstrząsem dla lokalnych społeczności.

W przyjętym dziś sprawozdaniu za traktatem lizbońskim podkreśla się znaczenie wymiaru terytorialnego. Istnieje jednak pilna potrzeba wyjaśnienia tego pojęcia i jednoznacznego zdefiniowania owej terytorialności, bowiem na razie posługujemy się tym terminem w ciemno i w zbyt wielu znaczeniach. Raz w raporcie posła Guelleca jest to pojęcie nadrzędne nad polityką spójności ekonomicznej i społecznej, raz uzupełniające. Raz dotyczy równomiernego dostępu do usług, raz dotyczy równomiernego rozłożenia na przykład placówek badawczych.

Niestety, zieloną księgę na temat wymiaru terytorialnego powinniśmy omawiać znacznie wcześniej, a nie dopiero jesienią, po raporcie na temat spójności.

  Mieczysław Edmund Janowski, w imieniu grupy UEN. – Pani Przewodnicząca! Pani Komisarz! W imieniu UEN wyrażam wielkie uznanie dla obojga sprawozdawców.

Słowo „spójność” nabrało szczególnego znaczenia w Unii. Już w traktacie rzymskim czytamy o tym, by zjednoczyć gospodarki narodowe i wspierać ich harmonijny rozwój poprzez zmniejszenie różnic pomiędzy poszczególnymi regionami.

Czwarte sprawozdanie obejmuje lata 2000-2006. Należy podkreślić, że raport pana Guelleca odnosi się właśnie do tego sprawozdania i zawiera wiele wartościowych wniosków. Raport w syntetyczny sposób ukazuje sytuację we wszystkich państwach członkowskich. Prezentuje także obszary największych dysproporcji. W odniesieniu do tych regionów wyrównywanie musi być widziane w dłuższej perspektywie czasowej.

Sprawozdanie przedstawione przez Komisję zawiera wiele parametrów porównawczych, czego brakowało w dokumentach poprzednich. Nadal jest jednak aktualna sugestia wykorzystania wskaźników uzupełniających podstawowy PKB per capita w odniesieniu do różnych poziomów NUTS.

Polityka spójności jest fundamentem integracji i dobrze służy harmonijnemu rozwojowi Unii. W tym kontekście ważne są jej aspekty regionalne i lokalne (pani Staniszewska mówiła o tym), a także ekologiczne. Musimy również widzieć jej wpływ na innowacyjność i konkurencyjność Unii, a więc na realizację strategii lizbońskiej. Nie bez znaczenia są także kwestie demograficzne, mamy bowiem obszary zagrożone depopulacją.

Mówiąc o spójności, widzimy ją jako ekonomiczną i społeczną. Używany termin „spójność” terytorialna wymaga pilnego i dobrego zdefiniowania. Spójność należy rozumieć jako zapewnienie mieszkańcom Unii, niezależnie od tego, jakie terytorium zamieszkują, podobnych szans w dostępie do ochrony zdrowia, edukacji, kultury, internetu, komunikacji itd. Polityka spójności winna być doskonalona i wzmacniana przez należyte środki unijne. Szczególnie ważnym jest aspekt miejski, mówi o tym pani Kallenbach.

Ostatnio stawia się pytania: spójność czy konkurencyjność, równość czy efektywność? Odpowiem krótko: jedno i drugie, w roztropnej proporcji.

  Elisabeth Schroedter, im Namen der Verts/ALE-Fraktion. – Frau Präsidentin, Frau Kommissarin, liebe Kolleginnen und Kollegen! Ende der 90er Jahre gab es in der Europäischen Union die Philosophie, die Integrationsfähigkeit der Union an den Erfolgen des Binnenmarkts zu messen. Die Hoffnung, dass sich mit den ausschließlich auf wirtschaftliches Wachstum ausgerichteten Entwicklungskonzepten des Binnenmarktes die Probleme in der Europäischen Union lösen lassen, blieb jedoch unerfüllt.

Der Europäische Binnenmarkt konzentrierte den Zuwachs an wirtschaftlichen Aktivitäten auf die Gravitationszentren, die weitere Aktivitäten anzogen, und das ging auf Kosten der benachteiligten Regionen und der natürlichen Umwelt. Und selbst in diesen Zentren waren nicht alle an den Erfolgen beteiligt, sondern die Armut nahm zu, und das löste Spannungen und Unruhen aus.

Heute macht die Kommission die gleichen Fehler: Sie ordnet die Kohäsionspolitik der Lissabon-Strategie unter. Anstatt die Probleme der besonders benachteiligten Regionen wirklich in den Vordergrund zu stellen und ausschließlich nachhaltige Entwicklungsprojekte zu fördern, setzt sie auf antiquarische Infrastrukturkonzepte und, in Konsequenz, nur auf Wirtschaftszentren. Die Kommunen und die Regionen werden über Generationen von den großen europäischen Banken abhängig gemacht. Das halte ich für ein riesengroßes Problem, weil letztendlich die nächste Generation dann die Kosten für eine verfehlte Entwicklungspolitik bezahlt. Und das löst wiederum Wanderungsbewegungen aus — meine Kollegin Krehl hat es schon andeutet —, und es führt auch zu einer antieuropäischen Stimmung, weil ein Teil der Bevölkerung nicht an den Erfolgen beteiligt wird. Das sind Sackgassenstrategien.

Ich bin der Meinung, dass wir aufpassen müssen, den inneren Zusammenhalt der Union nicht zu gefährden. Der wirtschaftliche und soziale Zusammenhalt muss wirklich eine eigenständige Politik bleiben, und die Gewinne müssen für alle Regionen und alle Menschen in Europa zur Verfügung stehen. Das geht nur, wenn Kohäsionspolitik wirklich von einem solidarischen Gesellschaftsmodell und von nachhaltigen Entwicklungsmustern getragen wird, die nicht auf Kosten der Umwelt gehen.

  Pedro Guerreiro, em nome do Grupo GUE/NGL. − Nesta breve intervenção sobre uma questão tão importante como o futuro da política de coesão ao nível da União Europeia, apenas sublinharíamos alguns dos princípios fundamentais que pensamos deveriam nortear tal debate.

Primeiro, a política regional é um instrumento indispensável para a promoção da acalentada coesão económica e social, política estrutural que deverá ter como primeiro e principal objectivo, aliás como já aqui foi afirmado, a redução das disparidades entre os níveis de desenvolvimento das diversas regiões e do atraso das regiões mais desfavorecidas, a promoção da convergência real e o estímulo do crescimento e do emprego, devendo ser, por isso mesmo, um instrumento de redistribuição e de pretendida compensação para os acrescidos custos do mercado único, da União Económica e Monetária e da liberalização do comércio internacional para os países e regiões menos desenvolvidos da União Europeia.

Segundo, a política de coesão e os meios financeiros que lhe estão associados deverão ser utilizados para a promoção de projectos de desenvolvimento económico, social, ambiental e territorial, pelo que não deverão estar subordinados a uma política que tenha como prioridade e dogma a concorrência, a desregulamentação ou a dita adaptabilidade e empreendedorismo que são prioridades da Estratégia de Lisboa. Isto é, consideramos que a denominada competitividade não deve ser um sucedâneo para a convergência nos Estados-Membros e nas regiões que enfrentam um atraso no seu desenvolvimento socioeconómico.

Terceiro, os actuais recursos financeiros comunitários para a política de coesão são insuficientes para responder às necessidades de uma convergência real, às disparidades regionais, aos elevados níveis de desemprego, às desigualdades de rendimento e à pobreza na União Europeia, pelo que reiteramos a necessidade do aumento do orçamento comunitário, tendo como objectivo central e primordial a promoção da coesão económica e social ao nível da União Europeia.

  Bastiaan Belder, namens de IND/DEM-Fractie. – Mevrouw de Voorzitter, met belangstelling heb ik de verslagen van collega's Kallenbach en Guellec gelezen. De convergentie tussen landen in Europa blijft een boeiend thema. De interne beleidsintegratie en samenwerking binnen en tussen EU-lidstaten en regio's krijgt steeds verder vorm. Dat een dergelijke strategie resultaat oplevert, staat onomwonden in het cohesierapport. De convergentie tussen de lidstaten is toegenomen.

Tegelijkertijd wordt echter ook gemeld dat de convergentie tussen regio's binnen en tussen lidstaten afneemt, met name tussen stedelijke en niet-stedelijke regio's. In mijn optiek is in dergelijke situaties juist voor de nationale, regionale en lokale overheden een belangrijke rol weggelegd. Daarom begrijp ik niet dat de optie waarbij lidstaten zelfstandig meer bijdragen aan de ontwikkeling van regio's, op voorhand wordt afgewezen.

Het is te vroeg om te bepalen of het huidige beleid tot in lengte van jaren moet worden voortgezet. Dat het bepaalde uitdagingen aankan, is duidelijk. Maar laten we ook kijken of het de genoemde divergentie kan oplossen, d.w.z. niet alleen convergentie op lidstaatniveau, maar ook op regionaal niveau, tussen en binnen lidstaten. Mocht dat niet het geval zijn, dan is een andere aanpak met een grotere rol voor lidstaten wenselijk. Niemand kent de nationale en regionale situatie beter dan de individuele lidstaten. Zij kunnen oplossingen aandragen die de doelstellingen van het cohesiebeleid ook op subnationaal niveau bereikbaar maken.

  Jean-Claude Martinez (NI). – Madame la Présidente, la Commission européenne se préoccupe de la cohésion entre les États de l'Union et au sein de ces États, au point que 350 milliards d'euros y sont consacrés d'ici 2013.

Un livre vert est même annoncé puisqu'à Bruxelles, dès qu'il y a un problème, on écrit un livre. Et, de fait, il y a bien un problème de cohésion entre l'Europe de l'ouest et celle de l'est, l'Europe des villages et celle des villes, ou l'Europe des beaux quartiers et celle des ouvriers.

Mais à qui la faute? Qui a désertifié, comment, les villages où l'on faisait de la vigne, de l'élevage, Madame la Présidente, en Grèce, du tabac, du coton, de l'huile d'olive? Qui et quelles politiques ont supprimé en Suède, en Allemagne, en France, des milliers de bureaux de poste? Qui a fait fermer les gares rurales, abandonner les voies ferrées, les maternités? Et dans les ports, est-ce le vent qui détruit les bateaux de pêche, les pêcheurs, les commerces, les chantiers navals? Est-ce que ce sont les loups qui, dans les Pyrénées ou les Alpes, mangent les bergers, ou les moutons importés de Nouvelle-Zélande?

La réponse, chacun la connaît: c'est la politique commerciale internationale menée par la Commission, au GATT et à l'OMC, qui fait disparaître depuis vingt ans 90 fermes par jour en Espagne et en France. C'est la suppression dogmatique des protections douanières qui a détruit, sous le flot des importations, les équilibres industriels.

Alors, pour établir la cohésion, il faut d'abord établir la cohérence entre les politiques. On ne peut pas, à Cotonou, avoir une politique pour les ACP et, à Genève, détruire sur les bananes cette politique. On ne peut pas, de 1962 à 1986, avoir la préférence communautaire pour les ruraux, et à l'Uruguay round ou à Doha détruire tout cela avec le libre-échange.

La cohésion exige donc la cohérence des choix. Madame la Commissaire, ou on fait l'Europe, ou on fait le monde. Ou on fait le social, ou on fait le mondial.

  Lambert van Nistelrooij (PPE-DE). – Mevrouw de Voorzitter, mevrouw Hübner, het unieke en bijzondere karakter van het vierde cohesieverslag ligt in het feit dat niet alleen het gevoerde beleid goed wordt geëvalueerd maar dat we vooruit kijken en nieuwe uitdagingen voor Europa aanpakken. Het gaat over globalisering, de effecten daarvan, over klimaatverandering, over de energievraagstukken en de demografische uitdagingen. Het is gewoon goed dat we dat nu doen, ook mede ter voorbereiding van de voorjaarstop in maart van dit jaar. Collega Guellec heeft dat op een heel goede manier gedaan. Hij heeft gezegd dat het cohesiebeleid in de kern niet verandert - het staat nadrukkelijk in het verdrag ook opnieuw bevestigd - maar dat de inhoud van de regionale inzet en de programma's verandert.

Deze week hebben we ook gekeken naar de Lissabon-strategie en wat mij opvalt is dat we sterk doorgaan en daar nadrukkelijk een bijdrage voor leveren met de inzet, door middel van oormerking, van meer dan 60 - 65% van het cohesiegeld. Dat geeft aan hoezeer het cohesiebeleid in de kern staat van die uitdaging en de nieuwe omstandigheden. Belangrijk is ook wat in het verslag Kallenbach is aangegeven, dat we die territoriale cohesie als kerntaak van de Europese Unie opnemen. De globalisering concentreert zich in een aantal topregio's, metropolitane gebieden, en het antwoord van Europa is dat er kansen worden geboden in de overdracht van kennis en het scheppen van voorwaarden voor ondernemerschap voor alle regio's, ook voor de rurale gebieden. Dat is de nieuwe agenda.

Tenslotte verzet de EVP zich tegen een antwoord van renationalisatie in verband met het debat 2013. Waar het om gaat is dat we een nieuwe samenhang tot stand brengen tussen O&O, tussen innovatiepolitiek, tussen de interne markt en tussen de instrumenten en centen van de Unie, om die kenniseconomie - want daar gaat het over op lange termijn - te koppelen aan banen en welvaart in onze regio's.

Ook onderschrijf ik graag het transparantie-initiatief dat door mevrouw Hübner is genomen. De burgers moeten weten hoe dicht wij met dit beleid bij hen zijn.

  Iratxe García Pérez (PSE). – Señora Presidenta, querría comenzar mi intervención agradeciendo a la señora Kallenbach y, especialmente, al señor Guellec la labor que han desarrollado en estos informes y que ha posibilitado un acuerdo mayoritario en el marco de la Comisión de Desarrollo Regional.

La política europea de cohesión ha sido un ejemplo de una política exitosa en la Unión Europea, cumpliendo los principios en los que se sostiene y que ha permitido contribuir a la eliminación de las desigualdades.

Países como España han obtenido indudables resultados en materia de convergencia, gracias a la política de cohesión. Por ello, nos reafirmamos en el papel que se ha desempeñado en el refuerzo de la capacidad de los Estados miembros para su desarrollo y la creación de puestos de trabajo avanzando en la formación del capital humano.

Pero asimismo debemos asumir que las desigualdades territoriales se mantienen y, por ello, tenemos que dar una respuesta firme con el fin de avanzar en una política que afronte nuevos retos como el envejecimiento o los procesos de despoblación en determinadas áreas, sobre todo del medio rural.

Debemos poner de manifiesto los retos pendientes con el fin de reducir las disparidades regionales e interregionales, y llegar a conseguir un desarrollo económico y tecnológico, para lo que el enfoque dirigido al cumplimiento de la Estrategia de Lisboa debe ser un eje prioritario, sin olvidar otros elementos como son los cambios demográficos.

Para conseguir un desarrollo equilibrado y sostenible de la política regional de la Unión, ésta debe conducirse en estrecha cooperación con los actores regionales y en coordinación con las demás políticas. Asimismo somos conscientes de la necesidad de impulsar medidas concretas para reducir las disparidades entre las regiones accesibles y las regiones con desventajas estructurales, como las montañosas, insulares o escasamente pobladas.

Por ello, de cara al futuro, es indispensable mantener una apuesta firme por una política de cohesión reforzada, con importantes recursos financieros que afronten todos los desafíos.

Ayer en este Parlamento aprobábamos, con una gran mayoría, el Tratado de Lisboa y hoy debemos impulsar un nuevo elemento de este Tratado, donde se establece la cohesión territorial como un objetivo fundamental de la Unión para avanzar en un futuro más próspero de Europa.

  Jean Marie Beaupuy (ALDE). – Madame la Présidente, Madame la Commissaire, mes chers collègues, je voudrais vous dire, Madame la Commissaire, qu'en vous écoutant tout à l'heure répondre aux deux rapports de nos collègues, M. Guellec et Mme Kallenbach, j'avais l'impression que je n'aurais plus besoin d'intervenir, tant il était évident que vous nous donniez la preuve que vous nous aviez bien entendus.

C'est déjà une première étape et je dois me réjouir et nous féliciter que ces rapports étroits entre vous-même, vos collaborateurs, notre commission et notre Parlement aient permis d'arriver à ce degré actuellement de cohésion entre nos points de vue. Mais maintenant, au-delà de la cohésion entre nos points de vue, il faut passer à la mise en œuvre, car c'est bien d'arriver à une cohésion entre nous, mais il faut encore que cela débouche sur du concret.

Je pense que cela est possible, à travers ce livre vert que vous préparez pour l'automne prochain et je voudrais, en ce qui me concerne, souligner deux points qui me tiennent à cœur et qui, à mon sens, sont indispensables pour, justement, cette mise en application de toute cette politique de cohésion, cette charte de Leipzig, auxquelles nous tenons tant.

Ces deux points sont les suivants: premièrement, la nécessité – vous l'avez évoquée, je veux le souligner avec force – de montrer comment les différentes politiques de l'Union européenne, à l'échelle du territoire urbain et périurbain, doivent être mises en cohérence. Hier au soir, nous débattions de la démographie. Hier après-midi, nous débattions des transports. Avant, nous débattions du social. Dans tous ces domaines, les différentes DG de la Commission interviennent, les différentes commissions du Parlement interviennent... Il faut que tout cela, sur le microterritoire constitué par la ville et son environnement, soit mis en cohérence. J'attends, sur le livre vert, une prise de position.

Deuxième point. Comment pourrions-nous, nous, Parlement et Commission, en étant d'accord sur tout cela, réussir si nous n'avons pas l'adhésion des citoyens et des gouvernements. Je vous l'ai déjà dit, Madame la Commissaire, nous devons faire un très gros effort – je sais que vous vous y attachez – en matière de communication, pour que tous nos discours, tous nos propos, tous nos souhaits en matière de cohésion soient dits avec des mots, des formules qui incitent les gouvernements à agir et qui réussissent à convaincre et à motiver nos concitoyens.

Ce sont les deux points clés que j'attends dans le livre vert, Madame la Commissaire. Après nous avoir entendus, j'espère que vous pourrez nous aider à trouver des applications concrètes.

  Wiesław Stefan Kuc (UEN). – Pani Przewodnicząca! Pani Komisarz! Dążenie do wyrównania różnic w rozwoju i dochodach poszczególnych państw i regionów w Unii Europejskiej jest jednym z podstawowych celów naszych działań. Rozszerzenie w ostatnich latach Unii spowodowało, poprzez włączenie państw o znacznie niższych poziomach rozwoju, że różnice się rozszerzyły.

Tylko w szybkim rozwoju państw istnieje szansa na zniwelowanie różnic, które ocenia się na więcej niż piętnaście lat. To dużo, zważywszy na fakt ograniczenia środków finansowych i mniejsze możliwości ich wykorzystania przez państwa goniące do przodu. Pewnie sukcesu Hiszpanii, Portugalii, Grecji i Irlandii nie da się powtórzyć i to szybko, tak jak nie da dogonić się na razie Stanów Zjednoczonych i Japonii, ale początki są zawsze najtrudniejsze i mamy pozytywny przykład Republiki Czeskiej, że można. Zmiana mentalności naszych obywateli, która nastąpiła i nadal postępuje, rokuje dobre nadzieje na przyszłość, a strategia lizbońska dokładnie wytycza kierunki naszych działań.

Na koniec chciałbym serdecznie pogratulować naszym sprawozdawcom doskonałych wystąpień i powiedzieć, chociaż nie ma teraz posła Martíneza, że absolutnie się nie zgadzam z jego wypowiedzią.

  Alyn Smith (Verts/ALE). – Madam President, it is nice to see the Commissioner here in Parliament. We look forward to seeing her in Scotland again soon and to continuing our very fruitful cooperation on this policy.

Before I make my brief points, I would echo Mr Guerreiro’s points about support for the fisheries sector within cohesion policy. We will be supporting his amendments, and I do think this sector is of particular strategic importance in our geography.

I would pick up on the rapporteur’s call for better statistics, particularly for the targeting and monitoring of the efficiency of funding programmes. It seems pretty clear, as things develop, that targeting at NUTS I, NUTS II or even NUTS III level is pretty broad and pretty scatter-gun. I welcome moves in the future funding streams towards more thematic activity, be it the Lisbon Agenda, the promotion of a knowledge economy, the promotion of R&D, cross-border cooperation or, indeed, support for the fisheries sector under the Lisbon Agenda.

That is, I believe, the future for a really vibrant cohesion policy for the European Union, which is very much the jewel in the EU’s crown. It has brought the EU closer to our citizens and it has made us one Union where the Member States would keep us a series of different states.

We have a great potential to make this policy even more relevant and we look forward to hearing about the Green Paper in the Commissioner’s speech.

  Bairbre de Brún (GUE/NGL). – A Uachtaráin, léiríonn an dá thuarascáil inniu an fáth a bhfuil beartas comhtháthaithe de dhíth orainn agus conas is cóir an beartas sin a chur i bhfeidhm. Tá forbairt réigiúnach chothromaithe an-tábhachtach. Is ceart go ndíríonn tuarascáil an Uasail Guellec ar a chinntiú go mbeidh cistí réigiúnacha amach anseo dóthanach agus go mbeidh siad dírithe ar riachtanais na saoránach agus na réigiún a chur chun cinn ar bhealach éifeachtach. Ní féidir caitheamh le beartas comhtháthaithe ach amháin mar uirlis le Straitéis Liospóin a chur i bhfeidhm. Gabhaim buíochas leis an Rapóirtéir.

Is iomaí tairbhe a bhain Éire as airgead comhtháthaithe agus le go bhféadfaidh tíortha eile an tairbhe chéanna a bhaint amach, is gá dúinn a chinntiú go dtreoraítear acmhainní méadaithe chun forbairt réigiúnach a chur chun cinn, agus chun dul i ngleic le heisiamh sóisialta. Ní hamháin go gcaithfimid an bhearna idir Ballstáit a laghdú, ach caithfimid na bearnaí taobh istigh de na Ballstáit agus na bearnaí idir réigiúin a laghdú fosta.

Tuairiscíonn an tUasal Guellec rátaí fáis mórthaibhseacha na hÉireann, na Spáinne, na Portaingéile agus na Gréige sna blianta idir 2000 agus 2006. Ach tugann sé chun suntais in ainneoin na bhfás, go bhfuil míchothromaíochtaí móra idir réigiúin taobh istigh de na tíortha sin.

Gabhaim buíochas le Bean Kallenbach fosta as a tuarascáil agus cuirim fáilte ar leith roimh a béim ar ról na n-údarás uirbeach áitiúil a dhaingniú chun rochtain ar sheirbhísí poiblí do gach saoránach a sholáthar. Tá gá le cumasú áitiúil, le meas ar an chomhshaol agus ardchaighdeán seirbhísí poiblí a bhíonn infhaighte go huilíoch le gur féidir leis an chomhshaol uirbeach a bheith ina áit tharraingteach le cónaí agus le hobair inti.

Dúshlán ollmhór é an fhorbairt inbhuanaithe laistigh de limistéir uirbeacha san 21ú Aois, agus is féidir leis an chreat a chuir Bean Kallenbach inár láthair inniu, cuidiú linn dul i ngleic leis an dúshlán sin.

  Derek Roland Clark (IND/DEM). – Madam President, these reports comment on the disparity between the rural and urban economies, between rich and poor, especially in eastern Europe, and between the disadvantaged and the rest of society.

The answer, apparently, is to offer a vast catalogue of cultural, economic, technical developments and social engineering provision. It notes the success of such programmes in Ireland, Spain, Portugal and Greece to relieve these inequalities and encourages similar strategies, frameworks and action programmes to generate progress in affected areas, especially in eastern Europe. Above all it mentions cohesion funds. We get to the nub. EUR 65 billion on such programmes in needy western countries in the last few years, but eastern Europe is much poorer than those countries ever were. So these subsidies – for that is what they are – will be taken from those countries still receiving them and from an ever smaller pot as the chill economic winds from the USA reach us.

Unfortunately for all its citizens – the well off and the poor alike – these subsidies are self-defeating for they strip away initiative from people and produce a culture of dependency.

If you really want to help, listen to Professor Buchanan of the London School of Economics. His paper states clearly that ‘to help a poor country, trade is worth six times more than aid’. Will you ever learn that? Or, to put it another way, if, in a poor country, you give a starving man a fish, you feed him for a day. Teach him how to fish and you feed him for life.

  Rolf Berend (PPE-DE). – Frau Präsidentin, Frau Kommissarin, verehrte Kolleginnen und Kollegen! Dass dem vierten Kohäsionsbericht eine große politische Bedeutung zukommt, braucht sicherlich hier nicht wiederholt betont zu werden. Ich stimme in allen grundsätzlichen Fragen mit dem Berichterstatter überein und beglückwünsche ihn zu seiner guten Arbeit. So hebt er richtigerweise hervor, dass die zukünftigen Herausforderungen nur bewältigt werden können, wenn die Kohäsionspolitik eine grundlegende Politik der Gemeinschaft bleibt, die ohnehin auch vertraglich verankert ist. Damit wird einer Renationalisierung eine klare Absage erteilt. Voraussetzung dafür ist jedoch ein ausgewogener Kohäsionshaushalt der EU.

Ja, es müssen ausreichend Mittel zur Verfügung stehen, um eine harmonische Entwicklung aller Regionen in der EU gewährleisten zu können und die neuen Herausforderungen zu meistern! Unterschiedliche Auffassung besteht jedoch im Bericht bezüglich der Wortwahl hinsichtlich der Forderung nach finanziellen Ressourcen für die Kohäsionspolitik nach 2013. Ich halte es wie viele meiner Kollegen nicht für richtig, wenn jetzt bereits, 2008, in diesem Bericht prophylaktisch Forderungen nach mehr finanziellen Mitteln für die Zukunft artikuliert werden, nicht zuletzt vor dem Hintergrund, dass wir uns zu Recht des Vorwurfs erwehren müssen, bereits zur Verfügung stehende Mittel nicht immer fristgerecht in vollem Umfang abzurufen.

Im Ausschuss wurde daher eine gute Kompromissformel gefunden, die jedoch nur für den Entschließungstext und nicht für die Erwägungen greift. Daher sollten wir auch bei den Erwägungen nichts Gegenteiliges sagen, sondern mit der Formulierung „ausreichende Mittel für eine ausgewogene Kohäsionspolitik“ kohärent sein.

Es geht letztendlich um Glaubwürdigkeit, dass in der Vergangenheit die Kohäsionspolitik nachhaltige Erfolge erzielen konnte und dies in Zukunft mit ausreichenden Mitteln ebenfalls gewährleistet sein kann, ohne dass wir jetzt schon die Forderung nach mehr finanziellen Mitteln artikulieren. Frau Kommissarin, Sie sprachen in ihrem Eingangsstatement von adäquaten Mitteln für zukünftige Herausforderungen. Das ist eine gute Formulierung!

  Pierre Pribetich (PSE). – Madame le Président, Madame le Commissaire, chers collègues, les mains font la ville, les hommes font la cité. Jean-Jacques Rousseau devait sans doute être un adepte de l'approche intégrée. Cette méthode s'inscrit parfaitement dans cette démarche de faire la cité et non des villes fragmentées, contenue dans la charte de Leipzig et l'agenda territorial.

Je voudrais donc féliciter tous les protagonistes, et notamment Mme Kallenbach, pour l'excellente coopération sur ce dossier. Je salue la portée de ses propositions pour les aspects autant économique, social, qu'environnemental en faveur du développement spatial et de la cohésion territoriale, et je me félicite de l'attention accordée aux propositions d'amélioration du rapport présentées par mon groupe, le PSE.

Porter plus d'attention aux dimensions territoriales et urbaines des politiques européennes, notamment par le biais de plans de développement intégré ainsi qu'une meilleure coopération entre régions urbaines et périphériques, permettra de retirer tous les bienfaits de cette approche intégrée. Mais cette coopération ne doit pas se limiter à cela. Il faut également nourrir la relation, l'articulation, entre les zones rurales, urbaines et périurbaines. À cet égard, je souligne l'importance de stimuler l'attractivité et la compétitivité des zones rurales afin de lutter contre l'exode rural.

S'il fallait mettre en avant les principales avancées de ce rapport, je retiendrais en premier lieu l'urgente nécessité de créer des réseaux de transport multimodaux intégrés et soutenus par l'Europe pour améliorer les infrastructures, et notamment les modes de déplacement doux comme le vélo ou la marche.

Identifier les signes annonciateurs du déclin de certains quartiers, intensifier les efforts en vue de la mise en place d'une politique d'intégration sociale, ces deux volets constituent l'ossature d'une politique publique en vue de réduire efficacement les inégalités et de prévenir l'exclusion sociale.

Placer l'humain au cœur de la construction des politiques d'aménagement en conciliant l'urbain et l'humain, plus particulièrement dans ce contexte de crise du logement – dans une société où tous les individus ne bénéficient pas d'un toit – accorder une attention plus particulière aux logements décents et abordables demeure un impératif, un facteur crucial d'intégration sociale et de qualité de vie citadine, dans un contexte de développement urbain et durable.

C'est pourquoi j'appelle tous mes collègues à voter massivement pour ce rapport, qui démontre une volonté du Parlement européen de s'engager en faveur d'une cohésion territoriale forte, d'une approche intégrée globale, pour faire enfin la cité.

PRESIDE: MIGUEL ANGEL MARTÍNEZ MARTÍNEZ
Vicepresidente

  Elspeth Attwooll (ALDE). – Mr President, it is difficult to single out any one thing from these two excellent reports, but I wish to express particular thanks to Mr Guellec for the extent to which his report addresses the issue of disparities within regions.

For, even in those that can be classified as relatively prosperous overall, there may still be certain groups that are disadvantaged or excluded. This may be a matter of their territorial location. Inhabitants of islands and mountainous and scarcely-populated border and peripheral areas can be cases in point. So, too, can fisheries-dependent communities, particularly when they are to be found in areas of the kind just mentioned. Which is why I, too, very much hope that Parliament will approve Amendments 19 and 20, which seek to reinforce their position.

But disadvantage and exclusion may be at a more distinctly social level. I am thinking of a project back home in Aberdeenshire called Can-Do. It has provided occupation for people with learning difficulties, in sorting cans and bottles for recycling. It lost eligibility for European support when funding for the current period was relocated to parts of the country where deprivation is more widespread. But the people concerned remain just as much at risk of social exclusion as before.

Both examples show that, if we are to target funding at those most in need, we need to develop a more sophisticated approach to quantifying that need. I ask the Commission to pay particular attention to the call in the report for improved statistical tools to allow more accurate measurement of the extent of cohesion and better assessment of the contributions of local actions aimed at achieving it. Such tools would also allow us to pinpoint actual cases of disadvantage and decide how they can best be addressed.

  Andrzej Tomasz Zapałowski (UEN). – Panie Przewodniczący! Polityka spójności, jak podkreślono w sprawozdaniu, jest niezwykle ważnym elementem integracji społeczeństw wewnątrz Unii. Jednakże ciągle mnoży się przeszkody administracyjne i proceduralne, aby regiony o słabej infrastrukturze mogły dostosować się do poziomu regionów rozwiniętych.

Czemu ma służyć tak skomplikowana procedura uruchamiania środków unijnych? Przecież można, na przykład na infrastrukturę drogową, przekazać bezpośrednio środki na odpowiednie szczeble samorządów, które są kontrolowane przez instytucje państw członkowskich. Nie czekało by się na budowę czy remont drogi kilku lat.

Oczywiście inne zasady muszą być w odniesieniu do osób i firm prawnych, czy też stowarzyszeń. Jeżeli chcemy naprawdę coś zrobić w regionach zapóźnionych, to przekażmy samorządom celowe środki do ich budżetów, nawet bez wkładu własnego, gdyż czasami na mały wkład ich nie stać, gdyż są za biedne.

  Jan Olbrycht (PPE-DE). – Panie Przewodniczący! Pani Komisarz! Raport posła Guelleca proponuje stanowisko Parlamentu Europejskiego wobec czwartego raportu spójności. Raport czwarty zawiera informacje i analizy dotyczące efektywności polityki spójności i zgodnie z przyjętą procedurą stanowi de facto pierwszy krok w debacie nad polityką spójności w nowym okresie programowania. Dlatego też raport posła Guelleca zawiera nie tylko opinie w stosunku do analiz, ale formułuje również propozycje.

Debata nad przyszłością polityki spójności musi brać pod uwagę nowe uwarunkowania i nowe wyzwania. Kontynuacja realizacji strategii lizbońskiej, zmiany klimatyczne, zmiany w polityce energetycznej, dostrzeganie konsekwencji procesów migracyjnych powoduje, że przed Unia Europejską stają nowe zadania i powoduje, że trzeba podjąć działania redukujące nowe dysproporcje rozwojowe. I oczywiście pojawia się pytanie, które z tych działań będą finansowane ze wspólnych funduszy, i które będą prowadzone jako polityka unijna.

W debacie nad przyszłością polityki spójności odwołujemy się do debaty na temat przyszłości Unii Europejskiej. Bardzo często mówimy o „unii działań”, o „unii rezultatów” i tej, która powoduje, że jest unia dostrzegana i akceptowana przez swych obywateli.

Równocześnie pojawiają się głosy tak zwanych reformatorów, którzy proponują nowe rozwiązania, jak na przykład renacjonalizacja polityki spójności, która de facto jest zaprzeczeniem polityki solidarności. Pamiętajmy, że państwa członkowskie prowadzą swoją wewnętrzną politykę wyrównywania dysproporcji i prowadzą ją bez względu na finanse europejskie, w oparciu o swoje fundusze, a więc bogatsze państwa prowadzą ją skuteczniej. Natomiast renacjonalizacja oznacza de facto ograniczenie polityki spójności i temu musimy się sprzeciwić. W związku z czym, jeżeli chcemy „unię rezultatów”, „unię działań”, należy wzmocnić politykę spójności.

  Evgeni Kirilov (PSE). – Mr President, the fourth cohesion report provides evidence of the positive effects of EU cohesion policy, so the EU must continue to assist EU regions to achieve economic and social prosperity and convergence.

We are now addressing new challenges, and have agreed that our efforts must be directed towards dealing with these. However, I would like to emphasise a problem we addressed in July 2007 in the form of the resolution adopted on the poorest regions in the EU. Unfortunately, no further attention was given to that important issue. Just as the outermost regions have had a special strategy, we now need priority treatment and a strategic approach for the least prosperous regions, in order to overcome their specific difficulties, which are a combination of socioeconomic problems and territorial and spatial characteristics. I hope the Commissioner will address that issue in her Green Paper.

Therefore, I strongly support the future implementation of cohesion policy in its three dimensions – economic, social and territorial – which could stand as a successful example of the European Union’s solidarity principle.

  Marian Harkin (ALDE). – Mr President, first of all I would like to congratulate both rapporteurs. Mr Guellec’s report highlights the fact that, while there is economic convergence occurring between Member States, there is also a widening of regional and local disparities.

That situation goes to the very heart of cohesion policy and clearly indicates the need to include a significant territorial dimension in all policies, but particularly in the Lisbon Strategy. I have seen this situation occurring in my own country, Ireland, where convergence with the EU average has been achieved – indeed surpassed – but where the economic gap between different regions is widening. It is extremely important that this gap does not continue to widen, and one of the ways of ensuring this is to increase investment in innovation, research and development in those regions that are lagging behind.

I want to thank Mr Guellec for including my suggestion on the importance of social capital in boosting regional economic growth. We are all aware of the role played by physical capital, natural capital and human capital as the basis for economic growth and development. However, social capital, which is the latent resource residing within and among cooperating groups, provides the added value. Data from the UN Handbook, which relates to a very significant number of countries, indicates that the contribution of social capital to economic growth is in the order of 5% of GDP.

Finally, in response to the comment by Mr Clark, who suggests we should have ‘trade not aid’, I would say that in the EU we manage both – trade via the single market and targeted aid where needed. That is the best of both worlds.

  Bogusław Rogalski (UEN). – Panie Przewodniczący! Pani Komisarz! Zakres sprawozdania jest tak szeroki, że pozwolę sobie zwrócić uwagę tylko na kilka problemów.

Jednym z głównych wyzwań rozwoju Unii jest zbytnie rozprzestrzenianie się zabudowy miejskiej, zużycie energii, transport oraz zmiany demograficzne, jakimi są wyludnienie niektórych obszarów Unii oraz zwiększanie przepaści między obszarami bogatymi a mniej zamożnymi. Dzięki zintegrowanej polityce rozwoju polegającej przed wszystkim na modernizowaniu infrastruktury, podnoszeniu wydajności energetycznej i wprowadzaniu ekologicznego i niedrogiego transportu publicznego, będzie można wprowadzić jeden ze sposobów zapewnienia ciągłości w tym sektorze.

Kolejnym celem owej strategii powinno stać się zwrócenie uwagi na rozwój obszarów wiejskich w celu zwiększenia ich konkurencyjności, a przez to zmniejszenia procesu wyludniania na tych obszarach, co jest tak istotne dla nowych krajów członkowskich. Chciałbym również zwrócić uwagę na wagę współpracy między obszarami miejskimi a wiejskimi w celu promowania wspólnego rozwoju całego terytorium. Istotną rolę w tworzeniu spójności terytorialnej, jak i rozwoju przestrzennego powinien mieć dostęp do informacji i technologii komunikacyjnych, a z tym mamy dzisiaj największy problem.

  Markus Pieper (PPE-DE). – Herr Präsident! Zunächst zum Bericht Kallenbach und zur Charta von Leipzig: Ja, wir müssen auch in der räumlichen Planung stärker in europäischen Zusammenhängen denken. Ob das aber bei der Wohnungspolitik und der Raumplanung auch neue europäische Zuständigkeiten erfordert, dahinter mache ich ein ganz großes Fragezeichen. Zum Bericht Guellec und hier zum Ausblick auf die künftige Strukturpolitik: Die regionalen Herausforderungen durch Globalisierung, Demografie, Klimawandel, Migration – das ist alles treffend beschrieben. Das gilt auch für den politischen Ausblick.

Wir sollten an den bewährten Zielen der Strukturpolitik festhalten, wir sollten sie um diese neuen Komponenten ergänzen. Ich begrüße den integrierenden Ansatz des Berichterstatters auch mit Blick auf die Herausforderungen der Entwicklung des ländlichen Raums. Allerdings müssen wir grundsätzlich stärker den europäischen Mehrwert dieser Programme im Auge haben. Ob bei Kohäsion, Innovation oder der grenzüberschreitenden Förderung – Europa sollte nur dort unterstützen, wo wir auch wirklich einen nachhaltigen europäischen Beitrag leisten können.

Für den Erfolg in der Zukunft müssen wir auch unsere bisherigen Instrumente kritischer unter die Lupe nehmen. Die einmalige betriebliche Subvention schafft keinen europäischen Mehrwert, wohl aber der dauerhafte Ausbau von Forschung, Bildung und Infrastruktur! Nur durch eine stärkere Transparenz des Mitteleinsatzes und durch Hebelwirkungen – etwa über Darlehensfinanzierung und mehr Public Private Partnership – verstärken wir die Effizienz der Strukturpolitik.

Auch weil wir hier unsere Möglichkeiten noch lange nicht ausgeschöpft haben, kann ich eine Forderung des Berichterstatters nicht unterstützen, nämlich die pauschale Forderung nach mehr Geld ab 2014. Erst müssen wir die aktuelle Periode bewerten, erst müssen wir die Instrumente effizienter auf neue Herausforderungen wie Klimawandel und Demografie anpassen, dann können wir einen Beitrag im Haushalt einfordern.

Der jetzt im Bericht geforderte Blankoscheck für die Zukunft ist wirklich keine seriöse Forderung. Bitte unterstützen Sie deshalb in der Abstimmung unseren entsprechenden Änderungsantrag!

  Emanuel Jardim Fernandes (PSE). – Senhor Presidente, Senhora Comissária, gostaria antes de mais de felicitar o relator e a relatora-sombra do meu Grupo, os colegas Ambroise Guellec e Iratxe García, pela qualidade do relatório e abertura ao diálogo no sentido da coesão.

Reconhece o relatório, e bem, o enorme esforço feito (designadamente em Portugal, Espanha, Grécia, Irlanda) no sentido do crescimento e da convergência. Haverá, no entanto, que continuar e aprofundar, visando os Estados mais carentes da solidariedade e coesão, mas também algumas das regiões daqueles Estados, até porque o processo de avaliação de riqueza não poderá ficar dependente apenas do PIB, terá de ser alargado a outros critérios.

Nesse sentido, apresentei contributos que visam reconhecer claramente a insularidade e a ultraperiferia como instrumentos constrangedores do desenvolvimento e, designadamente, de acordo com o artigo 299.°, n.° 2, do Tratado, e como disse a Sra. Comissária Hübner, os problemas da acessibilidade são um dos maiores entraves ao seu desenvolvimento, pelo que importa adaptar as políticas comunitárias por forma a ter em conta este constrangimento decorrente da insularidade e da ultraperiferia.

  Samuli Pohjamo (ALDE). – Arvoisa puhemies, arvoisa komission jäsen, tuon tähän keskusteluun pohjoisen näkökulman. On tärkeää, että pohjoisen pysyvät haitat – pitkät etäisyydet, kylmä ilmasto ja harva asutus – otetaan huomioon tulevaisuudessakin tukea edellyttävinä tekijöinä yhtä lailla kuin vuoristojen ja saaristojen ongelmat.

On myös hyvä muistaa, että pohjoiset alueet tuottavat lisäarvoa muun muassa kaivostoiminnassa, puunjalostuksessa ja matkailussa. Lisäksi pohjoisen tutkimustoiminta ja uuden teknologian sovellukset yliopistojen, yritysten, julkisen sektorin ja kuluttajien yhteistyönä tuottavat jatkuvasti uusia merkittäviä innovaatioita, joista koko Eurooppa hyötyy.

Haluan myös muistuttaa Itämeri-strategian ja pohjoisen ulottuvuuden yhdistämisen mahdollisuuksista muun muassa Barentsin alueen energiavarojen hyödyntämisessä.

Lopuksi haluan onnitella esittelijöitä erittäin hyvistä mietinnöistä ja kiittää komission jäsentä Hübneriä mielenkiinnosta unionin pohjoisinta kolkkaa kohtaan.

  Εμμανουήλ Αγγελάκας (PPE-DE). – Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, θα ήθελα να συγχαρώ και εγώ με τη σειρά μου τους δύο εισηγητές για τις πολύ σημαντικές εκθέσεις τους.

Η πολιτική συνοχής είναι σημαντική γιατί βοήθησε στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη πολλών περιφερειών. Μείωσε τις αποστάσεις μεταξύ περιφερειών, έφερε περιφέρειες κοντά στον μέσον όρο και μείωσε τις διαφορές μέσα στην ίδια περιφέρεια.

Υπάρχουν ακόμη πολλά που πρέπει να γίνουν. Η ομοιόμορφη ανάπτυξη δεν έχει επιτευχθεί. Υπάρχουν διαφοροποιήσεις που πολλές φορές είναι έντονες. Κάθε σκέψη για επανεθνικοποίηση της πολιτικής συνοχής πρέπει να απορριφθεί. Νέα κράτη μέλη έχουν ενταχθεί με περιφέρειες που απέχουν κατά πολύ από τον μέσο όρο. Ο όρος της εδαφικής συνοχής που περιγράφεται στη Συνθήκη της Λισσαβώνας χρειάζεται επεξεργασία και περαιτέρω ανάλυση.

Τέλος, θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στις απομονωμένες περιοχές και στις νησιωτικές περιοχές, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, όπου οι πολιτικές συνοχής θα βοηθήσουν σημαντικά τον τοπικό πληθυσμό να παραμείνει στον τόπο κατοικίας του, να έχει εργασία, πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες, επαγγελματικές ευκαιρίες και να συγκλίνει προς τον κοινοτικό μέσον όρο.

Για τους λόγους αυτούς θα πρέπει να είναι διασφαλισμένη η αυξημένη χρηματοδότηση – ο όρος στην έκθεση είναι ο σωστός – της πολιτικής συνοχής και για το μετά το 2013 διάστημα. Οι προκλήσεις είναι σημαντικές και δεν θα πρέπει η πολιτική συνοχής να υστερήσει ή να καθυστερήσει λόγω οικονομικής ανεπάρκειας, όταν όλες οι πλευρές αναγνωρίζουν τη χρησιμότητά της.

Κλείνοντας, χαιρετίζω και τις σημερινές δηλώσεις της Επιτρόπου, κυρίας Hübner, και την αποφασιστικότητα της Επιτροπής να προχωρήσει η πολιτική συνοχής, και αναμένουμε με ενδιαφέρον την Πράσινη Βίβλο με τα συμπεράσματα που θα περιέχει.

  Andrzej Jan Szejna (PSE). – Panie Przewodniczący! Pani Komisarz! Zmniejszenie dysproporcji gospodarczych i społecznych między regionami europejskimi jest podstawowym celem Unii Europejskiej. Naszym celem jest realizacja hasła „Europa równych regionów”.

Po ostatnich rozszerzeniach wzmocnienie celu spójności staje się coraz bardziej konieczne, gdyż przy bieżącym tempie wzrostu gospodarczego kraje takie jak: Polska, Bułgaria czy Rumunia będą potrzebowały, według niektórych analiz, ponad piętnaście lat, aby osiągnąć poziom PKB w wysokości 75 % średniej Unii.

Warunkiem zmniejszenia dysproporcji gospodarczych i społecznych miedzy regionami europejskimi jest pełne i zgodne z prawem wspólnotowym wykorzystanie funduszy strukturalnych, w szczególności w nowych krajach członkowskich, które napotykają wiele problemów. Na przykład polskie samorządy terytorialne borykają się ostatnio z problemami wynikającymi z coraz słabszego kursu euro w stosunku do polskiego złotego, co powoduje realne zmniejszenie środków unijnych na realizację już zatwierdzonych projektów regionalnych.

Ponadto koszty pracy i środków produkcji w Europie ciagle rosną, co powoduje wzrost kosztów inwestycji finansowanych ze środków unijnych oraz prowadzi do realnego ograniczenia wielkości tych środków i zagraża w konsekwencji realizacji wielu projektów unijnych.

  Sérgio Marques (PPE-DE). – Senhor Presidente, Senhora Comissária, caros Colegas, em primeiro lugar uma palavra para o excelente trabalho realizado pelo colega Guellec e para a forma inteligente e determinada como realçou e defendeu a valorização e o reforço após 2013 de uma política de solidariedade para com as regiões europeias.

Na verdade, com este relatório, mais do que a avaliação sobre o impacto da política de coesão nos anos 2000-2006, abrimos o debate sobre que política de coesão queremos para o pós-2013. Assim, em consonância, deixo uma nota sobre o presente e três sobre o futuro.

Uma primeira nota para referir que, tal como o quarto relatório demonstra, a política de coesão continua a revelar-se essencial para reduzir a disparidade entre os níveis de desenvolvimento das diversas regiões e o atraso das regiões mais desfavorecidas, ou seja, para produzirmos uma União Europeia mais harmoniosa, solidária e viável. Mas é bom não esquecermos que, para além deste objectivo essencial, a política de coesão tem contribuído decisivamente quer para a realização e aprofundamento do mercado interno, quer para o sucesso dos sucessivos alargamentos, quer para a criação e consolidação da moeda única, quer para uma crescente identificação dos cidadãos com a União Europeia.

Uma segunda nota para referir que a política de coesão tem agora que renovar o seu papel, enriquecida e reforçada pela nova dimensão da coesão territorial consagrada no Tratado de Lisboa, valorizando a diversidade e a complementaridade dos territórios e apostando decididamente num desenvolvimento policêntrico da União Europeia.

O relatório da Sra. Kallenbach, a quem também felicito, dá-nos boas pistas neste sentido.

Uma terceira nota para referir que a política de coesão tem de, cada vez mais, enquadrar e responder aos desafios, como são aqueles representados pela globalização, migrações, envelhecimento demográfico, alterações climáticas, diversificação energética, investigação e desenvolvimento tecnológico. Daí ser coerente falar em meios acrescidos para uma política regional reforçada.

Por último, uma perspectiva renovada para as regiões ultraperiféricas será necessária, de modo a garantir que estas possam continuar a sentir-se confortáveis no espaço europeu. Será imperioso encontrar novas respostas para problemas sérios, como o isolamento e o défice de acessibilidade e as desvantagens competitivas a que estas regiões têm de fazer face.

  Gábor Harangozó (PSE). – Köszönöm szépen, elnök úr! Tisztelt biztos asszony, kedves kollégák. Gratulálok Kallenbach asszonynak és Guellec úrnak a kiváló jelentéseikhez, mindkét jelentés a kohéziós politikáról szóló vita mérföldköve.

Jelentős különbségek vannak régióink fejlettsége között, de ha mélyebbre nézünk, a régiókon belül egyes térségek között még nagyobb szakadékok vannak. A vidéki szegénység felszámolását, a leszakadó térségek felzárkóztatását az agrárpolitika keretében nem sikerült megfelelően kezelni. Ezen a téren sokkal nagyobb erőfeszítésekre van szükség egy megújított, integrált kohéziós politika keretében, ami képes az elszegényedő térségekben megfordítani a negatív folyamatokat.

A kohézió és a versenyképesség erősítése közötti szinergiát erősíteni kell, ezek nem lehetnek egymásnak alárendelve. Új kihívások jelentek meg, mint az elöregedés vagy éppen az energiahatékonyság, klímaváltozás kérdése, amelyekkel szintén foglalkoznunk kell. Éppen ezért elengedhetetlen a kohéziós politika megerősítése, és el kell utasítanunk annak nemzeti szintre helyezését. Ha a szolidaritást, a kohéziót tesszük az európai projekt szívébe, akkor lesz igazán erős, versenyképes az Unió. Köszönöm figyelmüket.

  Miroslav Mikolášik (PPE-DE). – Vážené kolegyne, vážení kolegovia, premyslený a zodpovedný rozvoj mestských oblastí sa ukazuje ako mimoriadne dôležitý, predovšetkým zoči-voči výzvam ako je preťaženie mestských dopravných sietí, škody na životnom prostredí a zástavba pôdy. Preto veľmi oceňujem prijatie územnej agendy a Lipskej charty.

Mestá majú osobitnú zodpovednosť za ochranu klímy, tá by mala byť prioritou na všetkých úrovniach politiky. Pomôcť vyriešiť zlú dopravnú situáciu a znížiť globálne emisie spôsobujúce skleníkový efekt by mohli mestá napríklad prepájaním rôznych druhov dopravy a budovaním infraštruktúry pre cyklistov a chodcov. Takisto by som chcel mestám navrhnúť, aby uprednostňovali energeticky úsporné stavby a aby namiesto zastavovania nových plôch využívali už existujúce stavby na nové účely.

Rád by som zdôraznil, že v kohéznej politike sú úspešné nielen metropolitné regióny, ale aj periférne a vidiecke územia. Preto vyzývam Komisiu, aby sledovala tieto úspešné projekty a na základe toho vypracovala model rozvoja pre menšie a stredne veľké mestá mimo metropoly. Pre Európu je na relatívne malom území typická aj geografická rozmanitosť. Treba preto dbať na územné špecifiká a z toho vyplývajúce rozdiely a možnosť poskytnúť ľuďom v rôznych regiónoch príležitosť využiť osobitné možnosti a potenciál územia, ktoré obývajú. Za veľmi dôležité pokladám aj, aby sme medzi ciele našej politiky zaradili potrebu riešiť územné otázky týkajúce sa aj ostrovov, hornatých, hraničných a riedko osídlených oblastí, aby sa aj tam zlepšila kvalita života obyvateľov, ktorí tam žijú.

Na záver svojho vystúpenia by som rád podčiarkol, že je potrebné, aby bola v mestskom rozvoji uplatňovaná celostná a dobre koordinovaná stratégia, aby ju podporovali všetky úrovne vládneho ale aj súkromného sektora.

  Miloš Koterec (PSE). – Ďakujem pán predseda. Štvrtú kohéznu správu a správu pani Kallenbach a pána Guelleca diskutujeme v období, kedy sa začínajú vynárať prvé námety na tvorbu rozpočtového plánu 2014 – 2020.

Ja by som rád spojil a zdôraznil prepojenie týchto tém. Neobávam sa, že by sa položka na kohéznu politiku vytratila z budúceho plánu, ale na druhej strane by som bol nerád, aby sa v budúcom rozpočtovom období akokoľvek znížila váha tejto položky. Navyše ako správne konštatujú spravodajcovia, veľké regionálne rozdiely vrátane štrukturálnych problémov pretrvávajú, a keďže sa táto situácia rozšírením zhoršila, je potrebné sa zamyslieť nad posilnením tejto kapitoly v rozpočte.

Ako správne uvádzajú správy, situácia je tak komplexná, že ju nemôžeme vyriešiť z úrovne Komisie. Dôležitú úlohu tu zohrávajú vlády členských štátov, ale čím ďalej, tým viac je zrejmé, že bez zaangažovania regionálnych a lokálnych administratív sa problém nepodarí vyriešiť. Ich úloha spočíva nielen v možnosti a synergii s vládou rozhodovať o rozvojových otázkach na svojom území, ale aj zodpovednosti za tento rozvoj a v neposlednom rade aj v poskytovaní spätnej väzby za rozvoj a kohéziu, ako sa rozvoj a kohézia vyvíjajú.

Kto môže poskytnúť viac informácii o skutočnom rozvoji v regióne, ak nie ľudia, ktorí v ňom žijú. Aj preto vyzývam Komisiu, aby zaradila do svojho monitorovania nielen makroekonomické ukazovatele, ale bola kreatívna a vychádzala aj z takých informácií...

(Predseda odobral slovo rečníkovi)

  James Nicholson (PPE-DE). – Mr President, first of all I would like to give my congratulations to the rapporteurs for their excellent reports. I would also like to say that I understand the passion of Members from the new Member States. I know that it is far from easy to satisfy your constituents back in your own Member State, but you are now part of the European Union and, as such, like the rest of us, you will at times not get everything that you would like or want.

I have to say to those who are merely playing on words that the difference between increased resources and sufficient resources is very small indeed. I certainly will be supporting the wording of ‘sufficient resources’.

Sometimes it is wise to recognise what you have achieved and bank it. I personally support the use at this time of the word ‘sufficient’, especially when many of the funds in those areas have not been spent. I only wish that my own region was half as lucky – we never were – in achieving such help. We are now even as far behind as some of the countries were that we are talking about.

  Σταύρος Αρναουτάκης (PSE). – Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, με τις δύο αυτές εκθέσεις θα ήθελα και εγώ να συγχαρώ τους εισηγητές για την εξαίρετη δουλειά τους.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για μια ακόμη φορά, επιβεβαιώνει την ξεκάθαρη θέση του για τη σημασία και το ρόλο της πολιτικής συνοχής, την πολιτική που φέρνει την Ευρώπη πιο κοντά στον πολίτη. Μια πολιτική με ξεκάθαρη προστιθέμενη αξία για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση που, στο μέλλον, όχι μόνο θα πρέπει να διατηρηθεί αλλά και να ενισχυθεί με τους απαραίτητους πόρους.

Και οι δύο εκθέσεις περιέχουν σημεία προς αυτή την κατεύθυνση. Θα ήθελα να αναφέρω τη σημασία:

- της εταιρικής σχέσης με τη συμμετοχή όλων των επιπέδων και, ιδιαίτερα, των τοπικών φορέων,

- της συνέργειας των κοινοτικών πολιτικών και ιδιαίτερα της πολιτικής συνοχής με την πολιτική ανάπτυξης της υπαίθρου,

- του σχεδιασμού πολιτικών και δράσεων που προωθούν την πολυκεντρική ανάπτυξη των εδαφών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με ιδιαίτερη έμφαση την ύπαιθρο,

- του σημαντικού ρόλου που μπορούν να διαδραματίσουν οι μικρές και μεσαίες πόλεις και, τέλος,

- της καταπολέμησης των ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων, της ανεργίας των νέων αλλά και των υψηλών ποσοστών φτώχειας που καταγράφονται σε πολλές περιφέρειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Румяна Желева (PPE-DE). – Независимо от съществуващите различни гледни точки, трябва да припомним за какво е създадена кохезионната политика и какви са нейните цели, а именно, тя въплъщава надеждите за повече благоденствие и по-добро общоевропейско бъдеще.

Всички европейци се стремят към по-добър живот и кохезионната политика е инструментът, който ще ги подкрепи в техните усилия. Да не забравяме, че в рамките на Европейския съюз има много различия, а в същото време тенденцията е финансовите ресурси да намаляват.

Затова вярвам, че е абсолютно необходимо да се усилва и укрепва кохезионната политика. Същевременно смятам, че е полезно да осигурим нейното оптимално прилагане. Някои от процедурите и правилата все още са прекалено комплексни и поради това вероятно - неефективни. Процедура като една генерална ревизия на кохезионната политика може би ще допринесе за цялостното подобрение и ще е от полза за всички европейци.

Накрая бих искала да подчертая важната роля на кохезионната политика за най-слаборазвитите райони. Гражданите, живеещи там, вярват в подкрепата на ЕС. Нека не ги разочароваме.

  Jamila Madeira (PSE). – Senhor Presidente, caros Colegas, a política de coesão, uma política comunitária por excelência, tem um papel primordial na afirmação de uma Europa solidária, próxima dos cidadãos, de todos e para todos. Esta é a manifestação clara da importância da União no dia-a-dia de cada um dos cidadãos europeus.

O alargamento a 27 trouxe alterações na natureza, e as metas que a Europa agora se propõe são diferentes daquelas que estiveram na sua génese. Os desafios a que agora devemos responder, como a globalização, o decréscimo demográfico, a desertificação de certas regiões ou as alterações climáticas, conjugadas com o aumento da frequência e dimensão das catástrofes naturais, são muito mais exigentes e exigem um maior esforço da nossa parte.

A inovação também impôs novas metas a esta política, que agora, embora com mais desafios e numa União maior, não viu a sua fatia orçamental aumentar proporcionalmente. Mas adaptou-se, adaptou-se em nome da solidariedade, o que levou a que, por exemplo, regiões que estavam antes no Objectivo 1, passassem a ser consideradas regiões ricas e não elegíveis devido ao efeito estatístico.

É urgente, por isso, garantir que estreitamos as disparidades, tendo acesso a uma base orçamental adequada e sem necessidade de abandonar à sua sorte algumas regiões desta vasta União.

A aprovação do Tratado de Lisboa reforçou isso mesmo, veio inscrever definitivamente nas tábuas da lei a coesão territorial, o que se reveste da maior importância em termos de política de coesão. É fundamental que se aborde esta política, não só numa vertente económica e social, mas que a solidariedade entre as regiões …

(O Presidente retira a palavra ao orador)

  Catherine Stihler (PSE). – Mr President, I welcome the opportunity to speak briefly on the future of cohesion policy, which is of crucial importance to old and new Member States alike.

I work closely with Scottish local government bodies on their concerns, and was delighted that the Convention of Scottish Local Authorities (COSLA) recently welcomed the draft EU Treaty as far as local government is concerned. The Treaty recognises the principle of local self-government, as well as that of territorial cohesion.

It was no surprise to me that regional policy was among the five key areas recently raised with me by the COSLA. In the context of reduced EU structural monies and funds, regional development monies must be better targeted – as many speakers have said – at local areas and local authorities, which must be the key deliverers of those funds. The Guellec report reinforces the role of local authorities in delivering Structural Funds – after all, we forget at our peril that all politics are local.

  Maria Petre (PPE-DE). – Domnule Preşedinte, doamnă comisar, rapoartele pe care le dezbatem şi pentru care îi felicit pe ambii raportori pun câteva probleme extrem de importante, în opinia mea: cea a parteneriatelor între zonele urbane şi cele rurale, pentru dezvoltarea echilibrată şi durabilă a teritoriului în ansamblu, problema extinderii haotice a aşezărilor urbane care generează fragmentarea peisajului, dar şi pierderea continuă a terenului.

Toate acestea, alături de schimbările climatice, de depopularea zonelor rurale, sunt provocări de care suntem obligaţi să ţinem cont atât noi la nivel european, cât şi administraţiile locale care gestionează aceste politici.

Ca deputat român, susţin puternic ideea că nu doar zonele metropolitane deţin potenţial de inovaţie şi rog Comisia să lucreze mai intens pentru elaborarea unui model de dezvoltare pentru oraşele mici şi mijlocii din zonele rurale.

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg (PSE). – Dziękuję, Panie Przewodniczący! Czwarte sprawozdanie w sprawie spójności gospodarczej i społecznej jest bardziej szczegółowe niż poprzednie, opiera się na wielu wskaźnikach i dostarcza użytecznych danych porównawczych, także w odniesieniu do takich krajów, jak Stany Zjednoczone, Japonia, Chiny czy Indie.

Polityka spójności od początku swego istnienia odgrywa ważną rolę w umacnianiu zdolności wszystkich państw członkowskich do harmonijnego rozwoju oraz tworzenia nowych i stałych miejsc pracy. Chociaż jest zbyt wcześnie na ocenę rezultatów polityki spójności w nowych państwach Unii, niepokoją jednak widoczne już w tych krajach opóźnienia w wykorzystywaniu dotychczasowych środków strukturalnych. Konwergencja pomiędzy krajami często maskuje pogłębianie się różnic między regionami i wewnątrz regionów. Wzrost dysproporcji regionalnych i lokalnych występuje w wielu dziedzinach, zarówno w obszarze zatrudnienia, jak i produkcyjności, dochodów, poziomu wykształcenia oraz potencjału innowacyjnego.

Integracja społeczna i polityka równych szans muszą być uwzględniane na każdym etapie realizacji projektów w zakresie spójności. Mam nadzieję, że przyszły przegląd ram finansowych zapewni odpowiednie środki budżetowe, niezbędne do sprostania ambitnym wyzwaniom nowej polityki spójności w poszerzonej Unii, zapewniając wszystkim obywatelom...

(Przewodniczący odebrał mówcy głos.)

  Daniel Dăianu (ALDE). – Mr President, I commend both reports, but would at the same time like to draw attention to a contrasting view, linking industrial relocation inside the EU and structural and cohesion fund policy.

Structural Funds can be seen as an overall subsidy provided by the EU to the less developed areas. Should we understand that this regional cohesion policy is questioned by leading politicians in leading EU Member States? What should happen? Should areas in the less developed Member States of the EU stop the development of infrastructure for fear of being accused of unfair competition?

I refer to a Financial Times article published the Monday before last, to the effect that a market economy should not be a jungle. Public policies do have a role to play, and not only for social reasons. However, we should keep our poise because there is no infallible local or national economy in this world, and however much we believe in social justice, not all citizens can always be winners at the same time, in the same place and all the time.

  Antonio De Blasio (PPE-DE). – Köszönöm szépen a szót, elnök úr, biztos asszony. A kohéziós politika fontosságához és sikeréhez nem fér kétség. Azt hiszem, hogy ezt a jelentés alátámasztja, amihez gratulálok a jelentéstevőknek.

Célja a valós felzárkóztatás megteremtése, azonban elengedhetetlen, hogy az erre szánt összegek hatékonyan kerüljenek felhasználásra. Meggyőződésem szerint nem önmagában az a tény tesz egy megvalósításra váró projektet értékessé, hogy anyagilag mekkora összeget szánunk rá, hanem az értéke abban rejlik, hogy mennyire hatékony.

A hatékonyság kétféleképpen mérhető: abban, hogy hogyan szolgálja a felzárkózást, és adott pénzösszegek mennyire jól vannak felhasználva összehasonlíthatóan egyes országokban. Hiszen nem fordulhat elő az, hogy egy tagországban adott projektre sokszorosát fordítsák, mint egy másikra. Ennek a mérésére hívom fel a figyelmet és a jövőben arra, hogy a hatékonyság alapozza meg azt, hogy a kohéziós politikát megerősíthessük. Köszönöm szépen.

  Wolfgang Bulfon (PSE). – Herr Präsident! Wann braucht der Bürger die Solidarität Europas? Wann braucht der Mitgliedstaat die Solidarität Europas? Doch in erster Linie im Katastrophenfall. Deswegen ist es für mich unverständlich, dass ein vom Parlament 2006 gefasster Beschluss, den Solidaritätsfonds zu adaptieren – wie in Punkt 45 des Kohäsionsberichts angeführt wird – bis heute nicht umgesetzt wurde. Ich bitte also alle, das Parlament und die Kommission, auf den Rat einzuwirken, diese Frage sehr schnell einer Lösung zuzuführen, denn die nächste Katastrophe kommt garantiert.

  Zita Pleštinská (PPE-DE). – Úspešné uplatňovanie kohéznej politiky si vyžaduje akcieschopných miestnych aktérov, ktorí dokážu skoncentrovať svoje sily a európske peniaze využiť naplno. Z tohto dôvodu by mali členské štáty decentralizovať riadenie, posilniť administratívne kapacity na regionálnej úrovni, znížiť nadmernú byrokraciu spojenú s riadením kohéznej politiky.

Delením sídiel na kohézne a inovačné póly, ktoré prináša jednoznačné výhody a efekty pre väčšie a s nimi susediace sídla, môže síce objaviť viaceré integračné zóny, ale absentuje tu účinná, jednoduchá a plošná podpora menších sídiel. Na Slovensku z viacerých operačných programov a politiky súdržnosti vypadne množstvo obcí, ktoré majú počet obyvateľov pod 2000 a nevýhodnú geografickú polohu.

Vyzývam členské štáty, aby zabezpečili nediskriminačný systém pre všetky svoje regióny, aby všetci mohli aktívne participovať na uplatňovaní politiky súdržnosti.

  Reinhard Rack (PPE-DE). – Herr Präsident, Frau Kommissarin! Ich bin der Berichterstatter für das Thema urban mobility. In unseren Überlegungen spielt die Frage des Verhältnisses Stadt und Umlandgemeinden eine besonders große Rolle. Wir sind uns auch der Tatsache bewusst, dass die neuen Mitgliedstaaten hier vor allem große Probleme haben, die Infrastruktur so zu organisieren, dass wir bei umweltfreundlicheren Verkehrsmitteln bleiben und nicht alles wieder auf den Pkw umstrukturieren. Darf ich in diesem Zusammenhang ausdrücklich bitten, dass uns die Kommission im Rahmen ihrer regionalpolitischen Möglichkeiten bei diesem Thema des Stadtumlandverkehrs und der sozialen Kohäsion in den neuen Mitgliedstaaten hilft, Lösungen zu suchen und zu finden.

  Danuta Hübner, Member of the Commission. − Mr President, I would like to take this opportunity at the end of the debate to thank Members for all their contributions. There are many points to which I cannot respond now, owing to the lack of time, but which I will take with me. These include the concerns expressed with regard to small and medium-sized towns, as well as the issue raised about urban transport development.

There is a clear link between the past and the future in your reports. You are in fact building a bridge, which is why I would like to say a few words on the stage reached in the public consultations on the future of European cohesion policy. We launched those consultations at the end of September 2007, and to date more than 100 well-elaborated statements and opinions have been submitted, not only by national, regional and local governments, but also by a number of European spatial planning associations, as well as economic and social partners, academics, research institutions and private citizens.

At the request of one of the governments, we have extended the consultations until mid-February, because there are still opinions being prepared.

A preliminary assessment of those opinions clearly shows there is overwhelming and impressive support for the policy. The direct impact on growth and development is pointed to, as is the fact that this is a policy that triggers new ways of thinking and also performs a very effective leverage role by attracting additional financial resources.

There is strong interest in the delivery mechanism and broad support for all the principles we have jointly developed with the European Parliament in recent years.

There is also strong support for the need for this policy to respond to the challenges that you have been discussing today, and which are linked not only to globalisation, but also to demography, climate and energy, and restructuring in general, with strong support for the integrated approach.

One of the issues of importance you have raised today is how we will proceed with the Green Paper, which will be adopted by the Commission in September. We will then have a broad period – probably of four months – for discussion in all formats, not only on the web. In the mean time, our services are organising a meeting with the key stakeholders for mid-April. This will help us to take into account further views.

I would be prepared, if there is such a need, to organise a hearing with Parliament’s Committee on Regional Development and with any other institution interested in sharing with us its views on the Green Paper, ahead of its adoption by the Commission.

Another issue raised, which is also a concern for the Commission, was that of statistics and indicators. Through our analytical institution, ESPON, which we have strengthened very substantially, including financially, for the years to come, and which now has a significantly higher budget, we will endeavour to measure some of the new dimensions and some of the existing dimensions of territorial cohesion. That work is ongoing, and we hope to have the results soon.

I can assure you that the Commission will also continue to look into appropriate indicators to complement both the GDP and employment indicators, and will in the Fifth Cohesion Report propose a new composite type of indicator.

Thank you very much for all your comments. I would especially like to thank the rapporteurs for their contributing to the debate – not just in the past, but also in the future.

  Ambroise Guellec, rapporteur. − Monsieur le Président, je serai bref. Tout d'abord, concernant les observations faites sur les amendements présentés par la commission de la pêche, je dis tout de suite, ici, que la pêche est chère à mon cœur d'élu littoral mais que, malheureusement, nous ne sommes pas parvenus à intégrer les amendements de la commission dans le texte qui va être proposé au vote tout à l'heure. Nous le regrettons, mais je pense que ceci n'enlève rien à l'attention qui doit être portée à ce secteur très important pour certaines régions de l'Union.

Je voudrais dire, d'autre part, que la cohésion est une grande politique européenne. Je crois qu'elle était très présente dans cette Assemblée ce matin également. C'est important notamment pour les travaux futurs. Mme la commissaire disait tout à l'heure que nous opérons un constat, mais ce qui nous intéresse évidemment c'est l'avenir. Elle a pu constater que l'attente est très grande sur la cohésion territoriale, ce que ça représente dès le moment où c'est dans le traité de Lisbonne. On peut dire que la balle est maintenant dans le camp de la Commission, avec notre concours et notre soutien, Madame la Commissaire, bien entendu. Il faut que ce travail soit fait et bien fait, ensemble.

Je voudrais ajouter que le fait que tout ce domaine de la politique régionale sera maintenant en codécision Conseil-Parlement, nous aidera, je pense, à avancer ensemble, d'abord dans la visibilité pour nos concitoyens – et je crois que cela a été beaucoup souligné ce matin également –, et aussi pour qu'une vraie solidarité s'exerce au bénéfice des territoires qui en ont le plus besoin, deux sujets de préoccupations évoqués très fortement ce matin.

Nous avons donc énormément de travail devant nous. Nous nous en réjouissons pour cette politique essentielle pour l'Union européenne.

  Gisela Kallenbach, Berichterstatterin. − Herr Präsident! Auch ich möchte mich bedanken für die wertvollen Beiträge und die Unterstützung der vielen Kollegen. Ich denke, es ist deutlich geworden, dass wir einerseits an dem wichtigen europäischen Gut der Solidarität festhalten, dass wir andererseits unsere Instrumente — hier also die Kohäsionspolitik — viel effizienter und konkret auf wirklich nachhaltige Entwicklung ausgerichtet nutzen, und dass wir drittens wirklich mit den Bürgern von Anbeginn an kommunizieren müssen.

Frau Hübner, an Sie einen besonderen Dank! Sie haben deutlich gemacht, dass es Ihnen mit uns um konkrete Schritte geht. Um den integrierten Ansatz, Indikatoren, die messbare Ergebnisse zeigen, die Definition der territorialen Dimension, das Grünbuch. Frau Hübner, ich denke, wir werden Sie besonders brauchen, um den Rat mit an Bord zu haben. Ich bedaure nochmals, dass niemand vom Rat bei dieser wichtigen Aussprache anwesend ist.

Die Schlussfolgerungen dieser beiden Berichte müssen zur Veränderung der Lissabon-Strategie führen und müssen das neue Gemeinschaftsziel, die territoriale Dimension, tatsächlich auch konkret untermauern, sonst bleiben das nur leere Worte.

Ein letzter Appell an meine Kolleginnen und Kollegen vor der Abstimmung: Lassen Sie uns wirklich konkret sein, nicht nur prüfen und wieder analysieren, lassen Sie es uns als Bedingung setzen, dass wir den integrierten Ansatz für eine Förderung mit Mitteln aus dem Strukturfonds fordern, und dass wir auch klare Verpflichtungen bei der Reduzierung der Treibhausgase vorgeben. Klimaschutz muss in den Städten umgesetzt werden, sonst bleiben alle unsere Verpflichtungen auf europäischer oder nationaler Ebene wertlos.

  El Presidente. − Se cierra el debate.

Los informes se someterán a votación en el turno de votaciones que comienza dentro de unos minutos.

Declaraciones por escrito (artículo 142 del Reglamento)

  Filip Kaczmarek (PPE-DE), na piśmie. – Szanowni Państwo! Polityka spójności społeczno-gospodarczej jest podstawą europejskiej solidarności. To jest ta część polityki europejskiej, której najbardziej zazdroszczą nam inne inicjatywy regionalnej integracji na całym świecie. Unikalność europejskiego projektu w dużej mierze bazuje właśnie na idei spójności.

W przypadku inicjatyw regionalnych w Afryce czy Ameryce Południowej nie ma pieniędzy nawet na namiastkę polityki spójności. Często przez pryzmat zdolności do prowadzenia skutecznych działań na rzecz zwiększenia spójności oceniamy plany rozszerzenia Unii. Można z całą pewnością stwierdzić, iż polityka spójności jest wielkim sukcesem Unii i wszystkich krajów członkowskich.

Nie ulega też wątpliwości, że Unia jest oceniana przez własnych obywateli na podstawie ich oceny tego, czy polityka spójności jest realizowana i czy osiąga zakładane cele. W wielu państwach członkowskich, szczególnie tych z krótkim stażem w UE, polityka spójności jest nośnikiem olbrzymich nadziei. Nadziei, że solidarność nie jest tylko pięknym słowem, ale konkretnym zobowiązaniem wobec tych, dla których los był mniej łaskawy. Spójność jest też instrumentem wyrównywania szans i fantastyczną reklamą Unii.

Dlatego właśnie nie powinniśmy rozważać ograniczenia środków finansowych przeznaczanych na zwiększanie spójności społeczno-gospodarczej. Wręcz przeciwnie, należałoby rozważyć zwiększenie środków pieniężnych na spójność. Wynika to chociażby z faktu pojawiania się nowych i narastających wyzwań. Dziękuję bardzo.

  Janusz Lewandowski (PPE-DE), na piśmie. – Pani Przewodnicząca! Polityka spójności nie należy do polityk źródłowych, towarzyszących wspólnocie europejskiej od czasu jej narodzin. Narodziła się nieprzypadkowo, w okresie przyjmowania do Unii Europejskiej krajów relatywnie mniej rozwiniętych, zatem mniej spójnych z obszarem 6-ciu krajów założycielskich. Od tej pory spójność nabierała znaczenia, stając się traktatowym i budżetowym filarem integracji europejskiej. Świadectwem tego jest przeznaczenie na spójność ponad 308 mld euro w ramach perspektywy finansowej 2007-2013.

Od pewnego czasu ujawnia się tendencja do kwestionowania tej fundamentalnej polityki unijnej. Paradoksalnie, ma to miejsce w czasie, gdy UE poszerzają państwa Europy Środkowo-Wschodniej, które z przyczyn historycznych mają największy dystans do nadrobienia. Dlatego nie proponuje się wprost likwidacji polityki spójności, lecz jej zasadnicze przeorientowanie, szermując hasłem marnotrawienia funduszy strukturalnych i nadużyć w tym obszarze. Nic bardziej fałszywego! Nieprawidłowości należy ujawniać i eliminować, ale właśnie polityka regionalna czyni Unię widoczną we wszystkich 27 krajach! Spójność, czyli budowanie zwartości i wyrównywanie szans, nie może wyręczać innych polityk, które powinny być wyposażone w własne linie budżetowe - np. konkurencyjność czy przeciwdziałanie ociepleniu klimatu. Ocenę tego, co powinno być finansowane w ramach spójności należy pozostawić państwom i regionom, które lepiej znają własne potrzeby aniżeli administracja w Brukseli!

  Rareş-Lucian Niculescu (PPE-DE), în scris. – Raportul Comisiei face referire la depopularea zonelor rurale, pe fondul absenţei locurilor de muncă în afara agriculturii sau datorită condiţiilor precare de viaţă.

Fondul de Dezvoltare Rurală contribuie, alături de celelalte fonduri, la coeziunea economică şi socială. Utilizarea eficientă a fondurilor pentru dezvoltare rurală constituie o soluţie binevenită pentru aceste probleme.

Însă condiţia eficienţei în utilizarea acestor fonduri este o bună cunoaştere de către potenţialii beneficiari a oportunităţilor de finanţare oferite.

Accesul la informaţie este cu atât mai important în noile state membre, care nu sunt încă deprinse cu utilizarea instrumentelor comunitare de finanţare.

Vreau să ofer un exemplu din România, statul pe care îl reprezint: potrivit unui studiu, jumătate dintre locuitorii din mediul rural nu ştiu nimic despre existenţa fondurilor care le sunt destinate şi doar un cetăţean din zece ştie cărei instituţii ar trebui să se adreseze pentru accesarea acestora. Este regretabil faptul că Guvernul României nu a depus suficiente eforturi pentru informarea cetăţenilor, în acelaşi timp este evident că nimeni nu poate suplini munca Guvernului român.

Consider totuşi că asigurarea unui acces corespunzător la informaţie, pregătirea viitorilor beneficiari ar trebui să constituie o problemă importantă pe agenda Comisiei, ca premisă pentru utilizarea eficientă a instrumentelor destinate coeziunii.

  Richard Seeber (PPE-DE), schriftlich. – Die Erweiterung der EU am 1. Mai 2004 hat die wirtschaftlichen und sozialen Unterschiede innerhalb der EU vergrößert. Im Jänner dieses Jahres ist eine neue Programmperiode der Kohäsionspolitik angelaufen. Diese wird sich auf neue Prioritäten bzw. Ziele konzentrieren: Umweltschutz, Wettbewerbsfähigkeit und die Schaffung von mehr und besseren Arbeitsplätzen.

Die EU-Kohäsionspolitik soll in vier Einzelprogrammen dazu beitragen, dass Europa und seine Regionen noch wettbewerbsfähiger werden, zum Beispiel durch Innovation, Aufbau der Wissensgesellschaft und Stärkung der wirtschaftlichen Wettbewerbsfähigkeit. Außerdem soll die Attraktivität der Regionen für Investoren und Bewohner durch eine nachhaltige regionale Entwicklung verbessert werden. Es sollen bessere und vor allem mehr Arbeitsplätze geschaffen werden und die Regionen zur Förderung von Möglichkeiten und zur Verringerung von Unterschieden weiterentwickelt werden. Mit der Erweiterung der EU müssen nun auch die EU-Mittel auf 27 Staaten aufgeteilt werden. Die Gelder müssen daher besser, effizienter und transparenter eingesetzt werden.

Was die finanziellen Rahmenbedingungen betrifft, hat der Europäische Rat für den Zeitraum 2007 - 2013 307,6 Milliarden Euro bereitgestellt. Das ist viel Geld. Wichtig ist, dass auch Regionen mit Entwicklungsproblemen in reichen Mitgliedstaaten wie Österreich fairen Anteil an Fördergeldern haben. Insbesondere Bergregionen müssen weiter gefördert werden.

  László Surján (PPE-DE), írásban. – Az Európai Parlament, miközben áttekinti a felzárkóztatási politika elmúlt három évét, és lát örvendetes jelenségeket, de kijavítandó hibákat is, nemcsak visszafelé, hanem előre is tekint.

Annak érdekében, hogy az elmaradt régiók fejlődése felgyorsuljon, két dolgon kell változtatnunk. Sokkal nagyobb figyelmet kell fordítanunk a programok hatékonyságára, beleértve a helyben előállított értékek mennyiségének növelését is. (Ehhez kapcsolódva további elméleti munkára is szükség van, hogy az eredményeket pontosabban lehessen értékelni.) Nem hallgathatunk viszont arról, hogy a támogatásokkal hatékonyan élni tudó, korrupciótól és politikai befolyástól mentes programok számára a 2013 utáni időszakban a jelenleginél több forrást kell biztosítanunk.

Az elmaradt térségek gyorsabb felzárkóztatása nem csupán az ott élőknek, hanem a szükséges forrásokat biztosító fejlettebb térségekben élő polgároknak is érdeke. Kérem ezért, hogy képviselőtársaim ebben a tekintetben is a jelentéstevő tanácsait kövessék, és ne változtassanak a beterjesztés szövegén.

(La sesión, interrumpida a las 11.55 horas en espera del turno de votaciones, se reanuda a las 12.05 horas)

VORSITZ: HANS-GERT PÖTTERING
Präsident