President. − The next item is the recommendation for second reading from the Committee on the Environment, Public Health and Food Safety, on the Council common position for adopting a regulation of the European Parliament and of the Council on the banning of exports and the safe storage of metallic mercury

(11488/1/2007 – C6-0034/2008 – 2006/0206(COD)) (Rapporteur: Dimitrios Papadimoulis) (A6-0102/2008).

  Δημήτριος Παπαδημούλης, Εισηγητής. − Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα, ξεκινώντας την ομιλία μου, να ευχαριστήσω τους σκιώδεις εισηγητές όλων των πολιτικών ομάδων, διότι χωρίς τη συνεργασία και τη συμβολή τους δεν θα είχα πετύχει έναν -κατά γενική ομολογία- ικανοποιητικό συμβιβασμό με το Συμβούλιο.

Το συμβιβαστικό κείμενο, εάν υπερψηφισθεί όπως ακριβώς συμφωνήθηκε με το Συμβούλιο χωρίς τροποποιήσεις που θα ακυρώσουν αυτήν τη συμφωνία, μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό βήμα για την εφαρμογή της κοινοτικής στρατηγικής για τον υδράργυρο. Διότι θα τερματίσει, όχι μόνον τις εξαγωγές του μεταλλικού υδραργύρου, αλλά και ορισμένων σημαντικών ενώσεών του που παράγονται σε μεγάλες ποσότητες στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, κύριοι συνάδελφοι, είναι ένας σημαντικός εξαγωγέας υδραργύρου, προσφέροντας περίπου 1000 τόνους από την τρέχουσα συνολική παγκόσμια προσφορά που ανέρχεται σε 3.600 τόνους ετησίως. Η πρόταση κανονισμού που συζητούμε αφορά κυρίως σε 12.000 τόνους υδραργύρου που θα καταστούν πλεονασματικοί τα επόμενα χρόνια και προλειαίνει το έδαφος για τη λήψη περαιτέρω μέτρων σε διεθνές επίπεδο. Ας μην ξεχνάμε, ότι ο υδράργυρος είναι ένας παγκόσμιος και διασυνοριακός ρύπος και η αντιμετώπισή του είναι ζήτημα διεθνούς μέριμνας και σημασίας. Ο κανονισμός θα συμβάλει σημαντικά στην ενίσχυση του ηγετικού ρόλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις συνομιλίες που διεξάγονται υπό την αιγίδα του προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για το περιβάλλον και για τη θέσπιση Παγκόσμιας Συνθήκης για τον υδράργυρο.

Οι σημαντικότερες ρυθμίσεις του συμβιβαστικού κειμένου είναι οι εξής:

Διευρύνεται το πεδίο εφαρμογής της απαγόρευσης των εξαγωγών, ώστε να καλύπτει όχι μόνο το μεταλλικό υδράργυρο αλλά και την κιννάβαρι, τον χλωριούχο υδράργυρο και το οξείδιο του υδραργύρου καθώς και μίγματα περιεκτικότητας σε υδράργυρο άνω του 95% κατά βάρος.

Προστέθηκε ρητή απαγόρευση της ανάμιξης του μεταλλικού υδραργύρου με άλλες ουσίες με σκοπό τις εξαγωγές μεταλλικού υδραργύρου.

Επισπεύσθηκε η απαγόρευση των εξαγωγών του υδραργύρου και ορισμένων ενώσεών του.

Επιβλήθηκε υποχρέωση στις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στους τομείς των χλωριούχων αλκαλίων και του καθαρισμού αερίων για γνωστοποίηση στην Επιτροπή και δημοσιοποίηση πληροφοριών σχετικών με τις ποσότητες υδραργύρου που αποθηκεύονται ή που αποστέλλονται για διάθεση.

Συμπεριλήφθηκε ρήτρα αναθεώρησης, που θεσπίζει υποχρέωση της Επιτροπής για επανεξέταση της κατάστασης και υποβολή σχετικής έκθεσης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο, προτείνοντας πρόσθετα μέτρα όχι αργότερα από τις 15 Μαρτίου του 2013.

Συμφωνήθηκε να οργανωθεί η ανταλλαγή πληροφοριών μέχρι την 1η Ιανουαρίου του 2010, ώστε να εξετασθεί η απαγόρευση των εξαγωγών και στα προϊόντα που περιέχουν υδράργυρο.

Τέλος, βάσει στου συμφωνηθέντος κειμένου, ο υδράργυρος που δεν χρησιμοποιείται πλέον στη βιομηχανία χλωριούχων αλκαλίων ή παράγεται σε άλλες βιομηχανικές εργασίες θα θεωρείται ως απόβλητο και θα αποθηκεύεται με ασφάλεια. Επί πλέον, πετύχαμε, πριν από την οριστική διάθεση του υδραργύρου, να υιοθετηθούν κριτήρια αποδοχής για τον μεταλλικό υδράργυρο που θα λαμβάνουν υπόψη την έρευνα, όσον αφορά στη στερεοποίησή του.

Κύριοι συνάδελφοι, κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι θεωρώ το συμβιβαστικό κείμενο που πετύχαμε μαζί με το Συμβούλιο σημαντικό και εάν εγκριθεί χωρίς τροποποιήσεις, που θα μας ξαναγυρίσουν στο σημείο μηδέν και θα οδηγήσουν σε σημαντικές καθυστερήσεις μέτρων υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, πιστεύω ότι κάνουμε ένα βήμα -αύριο με την ψηφοφορία- που εξασφαλίζει ένα ικανοποιητικό επίπεδο προστασίας της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος.

  Σταύρος Δήμας, Μέλος της Επιτροπής. − Κύριε Πρόεδρε, αξιότιμα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, θα ήθελα να ευχαριστήσω αλλά και να συγχαρώ τον εισηγητή, κ. Παπαδημούλη, για την εξαιρετική προσφορά του στις εργασίες για τον κανονισμό σχετικά με την απαγόρευση των εξαγωγών υδραργύρου, καθώς και τα μέλη της Επιτροπής Περιβάλλοντος για τη θετική και εποικοδομητική συμβολή τους.

Με τον κανονισμό αυτό υλοποιούνται δύο από τις δράσεις στις οποίες αναφερόταν η Επιτροπή στην ανακοίνωσή της του 2005 προς το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με κοινοτική στρατηγική όσον αφορά τον υδράργυρο. Η υιοθέτηση του εν λόγω κανονισμού θα αποτελέσει ορόσημο στην εφαρμογή της ανωτέρω στρατηγικής, δεδομένου ότι θα απαγορευθούν οι εξαγωγές μεταλλικού υδραργύρου από την Κοινότητα, εξαγωγές που αντιστοιχούν σε ποσοστό τουλάχιστον 25% της παγκόσμιας προσφοράς.

Κύριος στόχος του προτεινόμενου κανονισμού είναι ο περιορισμός της παγκόσμιας προσφοράς υδραργύρου μέσω της απαγόρευσης των εξαγωγών μεταλλικού υδραργύρου από την Ευρωπαϊκή Ένωση και η ασφαλής αποθήκευσή του.

Ο κανονισμός αφορά κυρίως 12.000 τόνους υδραργύρου οι οποίοι θα καταστούν πλεονασματικοί τα προσεχή έτη λόγω της σταδιακής εγκατάλειψης της τεχνολογίας των ηλεκτρολυτικών στοιχείων υδραργύρου στη βιομηχανία παραγωγής χλωριούχων αλκαλίων.

Ο κανονισμός θα αποτρέψει την εξαγωγή του πλεονασματικού υδραργύρου σε τρίτες χώρες και τη διοχέτευσή του σε παράνομες δραστηριότητες, όπως στη χρυσοθηρία, οι οποίες συμβάλλουν σημαντικά στη συσσώρευση υδραργύρου στο περιβάλλον.

Οι προσπάθειες του Κοινοβουλίου για την περαιτέρω αύξηση της εμβέλειας και τη βελτίωση του κειμένου της νομοθετικής αυτής πρωτοβουλίας, απέδωσαν και εξασφάλισαν ότι ο κανονισμός -με την μορφή που συμφωνήθηκε- θα καταστεί ένα αποτελεσματικό μέσο προστασίας της υγείας των πολιτών μας και του περιβάλλοντος.

Θα ήθελα να εκφράσω την ευχαρίστησή μου στα θεσμικά όργανα και σε όλους όσους συμμετείχαν στη διαδικασία για την πιθανή επίτευξη συμφωνίας στη δεύτερη ανάγνωση. Ειδικότερα, να επισημάνω τον εποικοδομητικό ρόλο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στη διαμόρφωση της ικανοποιητικής αυτής συμφωνίας.

Σε ορισμένα σημαντικά σημεία, το Κοινοβούλιο επέμενε στην υπέρβαση της εμβέλειας της αρχικής πρότασης της Επιτροπής. Ειδικότερα, θα ήθελα να υπογραμμίσω τρία σημεία που απετέλεσαν το κέντρο των διαπραγματεύσεων:

- Το πεδίο εφαρμογής της απαγόρευσης των εξαγωγών.

- Την ημερομηνία θέσης της σε ισχύ.

- Την ασφαλή και οικονομικά συμφέρουσα τελική διάθεση του μεταλλικού υδραργύρου.

Η Επιτροπή κατανοεί την επιδίωξη του Κοινοβουλίου για τη διασφάλιση φιλόδοξων στόχων στα θεμελιώδη αυτά σημεία και είναι σε θέση να αποδεχθεί τις προτεινόμενες αλλαγές.

Εξυπακούεται ότι η Επιτροπή θα επαγρυπνά για την ορθή εφαρμογή και την τήρηση όλων των διατάξεων του κανονισμού και επίσης θα επανεξετάσει την ανάγκη λήψης περαιτέρω μέτρων.

Η παρούσα πρόταση συμβάλλει σημαντικά στην επίτευξη του στόχου του περιορισμού της έκθεσης στον υδράργυρο και προλειαίνει το έδαφος για τη λήψη περαιτέρω μέτρων σε διεθνές, παγκόσμιο επίπεδο. Διεξάγονται εξάλλου διεθνείς διαπραγματεύσεις στο πλαίσιο του προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για το περιβάλλον και η υιοθέτηση του κανονισμού αυτού θα αποτελέσει ένα ισχυρό μήνυμα για τη στράτευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην αντιμετώπιση του προβλήματος.

Εκτός από τις τροπολογίες που έχουν ήδη συμφωνηθεί, τις 42 έως 63, πέντε νέες τροπολογίες που υποβλήθηκαν αφορούν τη χρήση της περιοχής Αλμαντέν, στην Ισπανία, ως περιοχής προτεραιότητας για την ασφαλή αποθήκευση του μεταλλικού υδραργύρου. Η Επιτροπή αντιλαμβάνεται τον ενδεχόμενο οικονομικό αντίκτυπο που θα έχει για την περιοχή η διακοπή λειτουργίας του ορυχείου υδραργύρου. Ένα ερευνητικό πρόγραμμα που συντονίζει η Μαγιάσσα, στην οποίαν ανήκει η περιοχή, χρηματοδοτείται με περισσότερα από 2 εκατομμύρια ευρώ από το χρηματοδοτικό μέσο Life. Το πρόγραμμα εξετάζει τρόπους για την ασφαλή διάθεση του μεταλλικού υδραργύρου και τα συμπεράσματά του θα είναι χρήσιμα για τον καθορισμό κριτηρίων αποδοχής της τελικής διάθεσης του υδραργύρου, όπως προβλέπεται στην τροπολογία 56 του προτεινόμενου κανονισμού.

Είναι προφανές ότι η περιοχή Αλμαντέν θα μπορούσε να ληφθεί υπόψη για την ασφαλή αποθήκευση του υδραργύρου, υπό την προϋπόθεση ότι θα πληροί τα κριτήρια που πρόκειται να καθορισθούν και ότι θα έχει τις απαραίτητες άδειες. Η Επιτροπή πάντως, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την προτεινόμενη προτεραιότητα μιας μόνο περιοχής στις τροπολογίες 37 έως 41 και συνεπώς δεν μπορεί να τις αποδεχθεί.

Για να συνοψίσω, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορεί να αποδεχθεί τη συμβιβαστική δέσμη, όπως συμφωνήθηκε στις τριμερείς συζητήσεις, δηλαδή τις τροπολογίες 42 έως 63, και είναι ικανοποιημένη με τη συμφωνία επί του κανονισμού σε δεύτερη ανάγνωση. Εν τούτοις, οι τροπολογίες 37 έως 41 δεν έχουν συμφωνηθεί και δεν μπορούν να γίνουν απόδεκτές.

  Martin Callanan, on behalf of the PPE-DE Group. – Mr President, can I first of all offer my thanks to Mr Papadimoulis for guiding this report through Parliament. I fully understand that this must have been a very difficult and time-consuming process.

However, I must express my dissatisfaction at the final stage of this process, namely the informal meetings that were held with the Council with a view to reaching the second-reading agreement. They were conducted by Mr Papadimoulis alone without the other shadow rapporteurs being invited. I think that is a regrettable situation.

My group has been generally supportive of the common position originally adopted by the Council, as I am well aware of the need to try and agree a speedy implementation of this regulation. My group agrees with the major points that were a matter of concern for some Member States, particularly the need to retain the possibility of safe permanent storage and the need to adhere approximately to the agreed date of implementation.

Most of those issues were addressed and resolved. However, two specific issues were not. First of all there is the position of Almadén that the Commissioner referred to. We do not think that the compromise amendments go far enough: we think there should be specific references to the problems caused in Almadén, one of the primary mercury-mining areas in the Community, and we think they should be addressed. They were addressed by Parliament at both stages and we think they should be in the common position.

The other issue about which I am disappointed is the specific inclusion of a reference in the compromise package to a possible ban on the export of barometers. This was not present in the common position and was not supported by my group. I am disappointed that the Council conceded that point to Mr Papadimoulis during the negotiations. Therefore I have retabled an amendment to delete it from the final package.

Finally I would like to thank the Commission and Mr Papadimoulis and particularly the Slovenian Presidency who I know have worked hard on this. It is not their fault that our parliamentary procedures, in my view, need serious reform on these matters.

  Miguel Angel Martínez Martínez, en nombre del Grupo PSE. – Señor Presidente, señorías, los socialistas españoles vamos a votar con solidaridad y coherencia para con la comarca de Almadén, en España, que se va a ver seriamente afectada por el texto que aquí estamos discutiendo y votaremos mañana.

La comarca de Almadén y su gente, mis paisanos, han vivido durante siglos del mercurio que se extraía de sus minas, las más importantes de ese metal en Europa y en el mundo. Durante los últimos años han sufrido una notable recesión económica y social, a medida que, por diferentes razones, iba limitándose la explotación del mercurio. En estos momentos estamos decidiendo la prohibición de exportarlo.

Nosotros, no sólo no nos hemos opuesto a todo ese proceso, sino que, entendiendo las razones sanitarias que lo impulsaban, hemos centrado nuestros esfuerzos, por una parte, en concienciar a la población sobre la necesidad de asumir la nueva situación y, por otra, en articular mecanismos para que Almadén y su comarca pudieran salir adelante reconvirtiendo sus actividades en base a la experiencia y la capacidad de trabajo de su gente y sacando provecho de una naturaleza privilegiada.

En Almadén hemos venido hablando de la Unión Europea como de un marco de solidaridad. Hemos explicado a su gente que las instancias comunitarias no dejarían de hacerse cargo de su situación, que se les ayudaría a salir adelante en el esfuerzo que ellos mismos están protagonizando con ayuda del Gobierno de España, del de Castilla la Mancha y de la propia Diputación Provincial de Ciudad Real; y en ese compromiso se ha venido ratificando en todos los pronunciamientos de nuestro Parlamento.

Por un lado, se ha recomendado siempre que desde la Unión Europea y su Comisión se dispusieran recursos y mecanismos para apoyar a Almadén a reconvertir su actividad, de manera que la gente no sufriera por el cierre de su tradicional industria minera. Y, por otra parte, se recomendó que, a la hora de ubicar el almacén de mercurio que prevé la Directiva para todo el metal que en Europa haya o vaya apareciendo, se estudiara prioritariamente a Almadén.

La lógica estaba basada tanto en la experiencia aquí acumulada en la manipulación del mercurio como en el hecho elemental de que en Almadén se encuentra ya almacenado, con plena seguridad, la mayor parte del mercurio que existe en Europa. Eso es algo decidido en su día y que para nada se altera con lo que mañana aprobaremos, es más, sin citar nominalmente a Almadén, la enmienda de consenso a la que han llegado los grupos parlamentarios —y que parece también contar con el acuerdo del Consejo y de la Comisión— deja plenamente vigentes los anteriores compromisos. Aunque hubiéramos preferido una cita más expresa —y al respecto votaremos por las enmiendas que contienen dicha cita—, entendemos que el texto que se aprobará es suficientemente comprometido y nosotros seguiremos impulsando la interpretación del mismo que permitirá a la comarca de Almadén consolidar una reactivación socioeconómica que ya está en marcha.

  Marios Matsakis, on behalf of the ALDE Group. – Mr President, I should like to congratulate Mr Papadimoulis for his excellent report and for the hard work he put into ensuring good cooperation with all the shadow rapporteurs as well as with the Commission and Council representatives.

The aim of the proposal under consideration is to ban the export of metallic mercury from the Community, as well as to ensure that the mercury does not re-enter the market and is safely stored in line with Actions 5 and 9 identified in the Community strategy concerning mercury, on which I had the honour to be rapporteur and which was adopted by Parliament two years ago. Such actions are necessary in order to limit further additions to the global pool of this highly toxic heavy metal.

After hard negotiations a deal was achieved with the Council and agreed to by all political groups to my knowledge. This agreement was based on the acceptance of a compromise package by all the shadows. Unfortunately, subsequent to such an agreement amendments were tabled on behalf of the PPE-DE and PSE Groups which, if voted for, will mean that the whole compromise package collapses and the matter will go to conciliation, with inevitable further delay in the adoption of measures to protect public health and the environment from continuing contamination by mercury.

Regarding these amendments, apart from the question of principle and going back to the initial agreement, there are also strong arguments on substance which the rapporteur has communicated to all MEPs in a fair and eloquent manner and it is thus not necessary to repeat his arguments now.

Suffice to say that my group stands by and will honour its agreement with the rapporteur on the compromise package and can only hope that other political groups will do the same. Let us all remember that small, short-term local or national benefits should not overshadow large, long-term global gains.

Finally, let me reassure my Spanish colleagues that the people of Almadén will have my full support for their just demands, which, in my view, can be achieved fully through the compromise package and not in opposition to it.

  Carl Schlyter, för Verts/ALE-gruppen. – Herr talman! Jag vill tacka Dimitrios Papadimoulis för ett bra samarbete. Jag tycker även att samarbetet med rådet gick bra, även om vi hade konflikter om innehållet.

Vi måste först slå fast att kvicksilver är en giftig och farlig tungmetall. Jag börjar med kritiken. Jag tycker att det är konstigt att vi samtidigt som vi förbjuder export av farligt avfall och själva upphör med nästan användning av kvicksilver vill fördröja exportförbudet så att industrin hinner tömma sina lager innan det blir definierat som avfall. Det rör sig om en farlig kemikalie som vi vet kommer att spridas i naturen av guldvaskare och som kommer att förstöra naturen i andra länder. Jag hade verkligen önskat att vi hade ett mycket tidigare stoppdatum.

Men en kompromiss är en kompromiss. Jag får i stället glädjas åt att industrins frivilliga åtaganden nu finns med i lagstiftningen så att de verkligen genomförs och att alla de bitar som var väsentliga ingår i exportförbudet, t.ex. cinnober, oxider och kalomel. På det sättet har vi i alla fall fått en heltäckande lagstiftning.

När det gäller hur vi ska göra med avfallet så pratar vi om ganska små mängder. Tänk er 10 000 ton flytande kvicksilver. Det är faktiskt inte mer än att det skulle få plats här framme vid podiet - det motsvarar 10x10x10 meter. Mer än så är det inte. Men det är ändå en väldigt stor mängd kvicksilver. Många molekyler, om man säger så. Vi får inte släppa ut en enda av dem i naturen. Det enda sättet att faktiskt genomföra EU:s avfallslagstiftning är att inte permanent deponera kvicksilvret i flytande form. För min grupp var därför artikel 7 extremt viktig för en uppgörelse, alltså den artikel där vi återkommer till frågan om att solidifiera avfallet. Vi kan inte ha något permanent avfall utan att ha återkommit till den metoden. Glädjande nog fick jag senast idag ett e-mejl från det svenska avfallsbolaget där man säger att det nu har byggts en pilotanläggning som redan idag kan ta hand om 500 kg avfall och omvandla det till olöslig, fast form. När vi 2010 kommer tillbaka till frågan kan jag garantera att fast form är en säker metod som överensstämmer med EU:s lagstiftning.

  Thomas Ulmer (PPE-DE). – Herr Präsident, Herr Kommissar, meine sehr verehrten Damen und Herren! Zehntausend Tonnen, wie der Kollege Schlyter eben gesagt hat, sind durchaus eine große Menge. Sie reichen immerhin aus, um etwa vier Millionen Menschen täglich zu vergiften. Dies nur zur Größenordnung.

Wir haben vor etwa einem Jahr über das Dossier in erster Lesung gesprochen. Die Fragen der metallischen Quecksilberverbindungen und des Quecksilbers sind ausreichend geregelt. Es ist sichergestellt, dass dieser Stoff nicht wieder in die Europäische Union zurückkehrt. Auch die Sicherheit der Lagerung wurde bisher ausreichend bewertet. Die gegebenen Einschränkungen sind wegen der steigenden Toxizität des Quecksilbers sinnvoll, auch wenn ich mir in vielen Bereichen noch weiter gehende Einschränkungen gewünscht hätte. Der Kompromiss – an dieser Stelle darf ich Herrn Papadimoulis zu seiner Arbeit beglückwünschen – ist sehr ordentlich. Er erfüllt nicht alle, aber sehr viele Erwartungen.

Als ehemaliger Lokal- und Regionalpolitiker habe ich auch sehr viel Verständnis für meine spanischen Kollegen, wenn sie für Almadén eine Lösung finden müssen, die hier gemeinsam tragfähig ist. Der Kompromiss ist aber so wertvoll, dass wir ihn nicht an dieser Frage scheitern lassen sollten. Es wäre bis zur morgigen Abstimmung ja auch noch genügend Zeit, dass die Kommission vielleicht noch eine entsprechende Erklärung abgibt. Es ist wichtig, den Kompromiss jetzt zu akzeptieren, denn andernfalls besteht die Gefahr, dass wir in dieser Legislatur zu keiner Einigung mehr kommen.

Ein Thema möchte ich noch ansprechen: Die Quecksilberstrategie ist noch nicht vollkommen. Amalgam wird nach wie vor von zwei Expertengremien der Kommission als sicher bewertet. Ich kann mich dieser Meinung nicht anschließen.

  Pilar Ayuso (PPE-DE). – Señor Presidente, señor Comisario, el Grupo del PPE ha retomado unas enmiendas que se refieren a Almadén, que es la mayor y más antigua mina del mundo, y que fueron mayoritariamente aprobadas en primera lectura.

La mina de Almadén está cerrada desde el año 2003. No obstante, Almadén es el principal exportador de mercurio de la Unión Europea y aún mantiene una notable actividad económina ligada al mercurio, porque lo comercializa a través de los contratos firmados por la empresa Mayasa con otras del sector cloroalcalino. Y estos contratos están vigentes hasta mayo de 2011.

Almadén debe aparecer expresamente citado en el Reglamento, porque es la única zona de la Unión Europea afectada directa y negativamente por los efectos de la prohibición de exportaciones y porque allí se concentran los mejores técnicos y expertos en el manejo del mercurio.

Además, la mina reúne las condiciones para albergar todo el mercurio líquido de la Unión Europea, a 200 metros de profundidad, en un enclave de roca cuarcítica y roca volcánica de elevado grado de impermeabilización, como pudieron comprobar el Director de Desarrollo Sostenible e Integración de la DG de Medio Ambiente de la Comisión Europea, señor Mäkelä, y el Ministro esloveno de Medio Ambiente, que visitaron la zona en marzo de 2007.

  Milan Gaľa (PPE-DE). – Ďakujem za slovo pán predsedajúci. Správa kolegu Papadimoulisa uvádza ako jeden zo zdrojov zásob ortuti v Európe dentálny amalgám. Dovoľte mi uviesť niekoľko zaujímavých čísel. Stomatológovia v Európskej únii spotrebujú ročne 125 ton ortuti. Ročne urobia viac ako 200 miliónov ortuťových výplní. Naši občania nosia vo svojich ústach viac ako 1 100 ton ortuti. Amalgámový odpad, ktorý obsahuje 50 % ortuti vzniká pri spracovaní dentálneho amalgámu, pri jeho aplikácii, pri odvŕtavaní pôvodných výplní, pri kremácii zosnulých. Zdrojom ortuti sú aj extrahované zuby a možný prienik do spodných vôd pri pochovávaní.

Do ovzdušia sa stomatologická ortuť dostáva aj pri spaľovaní komunálneho odpadu. To všetko radí stomatologické praxe na druhé až tretie miesto v produkcii ortuťového odpadu v Európskej únii. Som rád, že správa reflektuje aj uvedené skutočnosti.

  Bogusław Liberadzki (PSE). – Stanowisko socjalistów, jednocześnie hiszpański punkt widzenia, przedstawił wybitny mój kolega Martínez Martínez. Chciałbym zatem nie tyle o rtęci mówić, ile o samym przykładzie regionu, którego działalność podstawowa zostaje gwałtownie zmieniona. Jako przedstawiciel kraju nowego znam ten ból regionów z czasów transformacji, jaką przechodziliśmy na początku lat 90. Stąd z największą satysfakcją chcę podkreślić fakt, iż Komisja Europejska, a także Parlament nie chcą zostawić Almadén swojemu losowi. Czy 2 miliony euro wystarczy, to inne pytanie. Ale najważniejsze, że w ten sposób do tego podchodzimy i to jest duża wartość.

  Avril Doyle (PPE-DE). – Mr President, I should like to thank all concerned for their contribution. I do not understand why the rapporteur has put at risk a second-reading agreement and the adoption of the regulation in advance of the UNEP discussions in October 2008, where hopefully we will get a legally binding agreement on this most important area.

He has put it at risk because of his lack of collaboration during the trialogue and during discussions. Maybe the Commissioner understands why the benefit of discussions at this stage was not extended to all the shadow rapporteurs or at least the key shadow rapporteurs who showed interest.

I have serious reservations procedurally on what has happened, which has polarised a very important debate and report which otherwise could have been easily concluded with the vote tomorrow.

  Σταύρος Δήμας, Μέλος της Επιτροπής. − Κύριε Πρόεδρε, αξιότιμα Μέλη του Κοινοβουλίου, βάσει του συμφωνηθέντος κειμένου, ο υδράργυρος που δεν χρησιμοποιείται πλέον στη βιομηχανία χλωριούχων αλκαλίων ή παράγεται σε άλλες βιομηχανικές εργασίες θα θεωρείται ως απόβλητο και θα αποθηκεύεται με ασφάλεια μόλις αρχίσει να ισχύει η απαγόρευση των εξαγωγών, δηλαδή στις 15 Μαρτίου του 2011.

Το αργότερο, την 1η Ιανουαρίου του 2010 η Επιτροπή θα οργανώσει ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των κρατών μελών και άλλων ενδιαφερομένων μερών, ούτως ώστε να εξεταστεί η σκοπιμότητα λήψης συμπληρωματικών μέτρων. Το αργότερο μέχρι την 1η Ιανουαρίου 2010, με βάση τα διαθέσιμα επιστημονικά στοιχεία και τις εν εξελίξει ερευνητικές δραστηριότητες για τις ασφαλείς επιλογές διάθεσης του υδραργύρου, η Επιτροπή θα προτείνει τις κατάλληλες προϋποθέσεις για τις εγκαταστάσεις και τα κριτήρια αποδοχής όσον αφορά τον μεταλλικό υδράργυρο. Τα κράτη μέλη θα παρακολουθούν την εφαρμογή του Κανονισμού και τις επιπτώσεις του στην αγορά και θα ενημερώνουν σχετικά την Επιτροπή. Εφόσον κριθεί σκόπιμο, ενδέχεται να προταθεί από την Επιτροπή αναθεώρηση του Κανονισμού, το αργότερο στις 15 Μαρτίου του 2013.

Στην προτεινόμενη συμβιβαστική δέσμη έχουν περιληφθεί ορισμένες βασικές ρυθμίσεις. Οι σημαντικότερες είναι οι εξής: η απαγόρευση των εξαγωγών έχει επεκταθεί, ώστε να καλύπτει όχι μόνο τον μεταλλικό υδράργυρο αλλά και το κιννάβαρι, δύο κοινές ενώσεις του υδραργύρου, δηλαδή τον χλωριούχο υδράργυρο και το οξείδιο του υδραργύρου, καθώς και μείγματα περιεκτικότητας σε υδράργυρο άνω του 95% κατά βάρος, όπως είπε προηγουμένως ο κύριος Παπαδημούλης.

Έχει προστεθεί η ρητή απαγόρευση της ανάμειξης μεταλλικού υδραργύρου με άλλες ουσίες, με σκοπό τις εξαγωγές μεταλλικού υδραργύρου. Συμφωνήθηκε ένα αναθεωρημένο χρονοδιάγραμμα, το οποίο, όντως, είναι απαιτητικότερο από αυτό που προέβλεπε η αρχική πρόταση, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα επάρκεια χρόνου για τη λήψη των κατάλληλων μέτρων σε κάθε στάδιο. Προβλέφθηκε εξαίρεση για τις ενώσεις υδραργύρου που χρησιμοποιούνται για σκοπούς έρευνας και ανάπτυξης καθώς και για ιατρικούς ή αναλυτικούς σκοπούς.

Στις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στους τομείς των χλωριούχων αλκαλίων και του καθαρισμού αερίων επιβάλλεται η υποχρέωση να γνωστοποιούν στην Επιτροπή και να δημοσιοποιούν πληροφορίες σχετικές με τις ποσότητες υδραργύρου που αποθηκεύονται ή που αποστέλλονται για διάθεση. Με ρήτρα αναθεώρησης, θεσπίζεται η υποχρέωση της Επιτροπής για επανεξέταση της κατάστασης και υποβολή σχετικής έκθεσης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο, προτείνοντας πρόσθετα μέτρα- εφόσον κριθεί σκόπιμο- το αργότερο στις 15 Μαρτίου 2013. Η Επιτροπή είναι σε θέση να διαβεβαιώσει το Κοινοβούλιο ότι η εφαρμογή του Κανονισμού θα αποτελέσει αντικείμενο στενής παρακολούθησης και θα προταθούν έγκαιρα τα τυχόν απαιτούμενα περαιτέρω μέτρα.

Παράλληλα, η Επιτροπή εφαρμόζει τις άλλες δράσεις της οικείας στρατηγικής για τον υδράργυρο και διαπραγματεύεται δυναμικά τη λήψη διεθνών μέτρων στο πλαίσιο του προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για το περιβάλλον. Η υιοθέτηση αυτού του Κανονισμού, πριν από τις συζητήσεις για την ανάληψη διεθνούς δράσης που έχουν προγραμματιστεί για τον Οκτώβριο του 2008, θα αποδείξει τη δέσμευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα ενισχύσει έγκαιρα την αξιοπιστία της μεταξύ των εταίρων της. Είναι λοιπόν απαραίτητο να συμφωνήσουμε σ' αυτό το συμβιβαστικό κείμενο.

Τέλος, κύριε Πρόεδρε, η Επιτροπή είναι σε θέση να αποδεχθεί το σύνολο των προτεινομένων συμβιβαστικών τροπολογιών, όπως συμφωνήθηκε κατά τις τριμερείς συζητήσεις, δηλαδή τις τροπολογίες 42 έως 63. Όπως είπα και προηγουμένως, είναι προφανές ότι η περιοχή Αλμαντέν θα μπορούσε θα ληφθεί υπόψη για την ασφαλή αποθήκευση του υδραργύρου, υπό την προϋπόθεση ότι θα πληροί τα κριτήρια που πρόκειται να καθοριστούν και ότι θα έχει τις απαραίτητες άδειες. Η Επιτροπή πάντως, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την προτεινόμενη προτεραιότητα μιας μόνο περιοχής στις τροπολογίες 37 έως 41 και, συνεπώς, δεν μπορεί να τις αποδεχθεί.

  Δημήτριος Παπαδημούλης, Εισηγητής. − Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα για μια ακόμη φορά να ευχαριστήσω θερμά τους εισηγητές όλων των πολιτικών ομάδων, που χωρίς την αποδοτική συνεργασία μαζί τους σε όλα τα βήματα αυτής της μακροχρόνιας προσπάθειας και σε κάθε φάση του αποτελεσματικού –απ’ό,τι προέκυψε και από τη συζήτηση- τριμερούς διαλόγου, δεν θα μπορούσαμε να έχουμε πετύχει αυτόν τον ικανοποιητικό συμβιβασμό που διαφαίνεται.

Η αρχική θέση του Συμβουλίου περιελάμβανε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μόνο μία από τις τροπολογίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Με το συμβιβασμό που έχουμε μπροστά μας, σημαντικές θέσεις που υιοθέτησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην πρώτη ανάγνωση συμπεριλαμβάνονται στη συμφωνία με το Συμβούλιο, με την εποικοδομητική συμβολή και της Επιτροπής. Αυτήν την κατάκτηση πρέπει να τη διασφαλίσουμε. Αντιμετωπίζω με κατανόηση τους προβληματισμούς και τα αιτήματα των Ισπανών συναδέλφων για το Αλμαντέν και υπενθυμίζω ότι και με δική μου εισήγηση είχαμε υιοθετήσει αυτήν τη διατύπωση στην πρώτη ανάγνωση. Οφείλουμε, όμως, να δούμε την πραγματικότητα κατάματα. Ούτε το Συμβούλιο, ούτε η Επιτροπή υιοθετούν αυτήν την πρόταση. Ακόμη και η Ισπανική κυβέρνηση στο πλαίσιο του Συμβουλίου δεν διετύπωσε ένα τέτοιο αίτημα. Αν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αύριο εμφανιστεί "βασιλικότερο του Βασιλέως" στο θέμα του Αλμαντέν, κινδυνεύουμε να ακυρώσουμε μια σημαντική επιτυχία του Κοινοβουλίου και έναν ικανοποιητικό συμβιβασμό, να καθυστερήσουμε τη λήψη μέτρων υπέρ της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος -καθώς σε ένα χρόνο λήγει η θητεία του παρόντος Ευρωκοινοβουλίου- και αναλαμβάνουμε τον μεγάλο κίνδυνο το Συμβούλιο να ξαναγυρίσει πίσω στο σημείο μηδέν, σε θέση που είχε αρχικά και η οποία απέχει πάρα πολύ από τη θέση που υιοθετήσαμε στην πρώτη ανάγνωση. Γι’ αυτό σας καλώ να ψηφίσουμε αύριο αυτήν τη συμφωνία και ευχαριστώ και πάλι τους σκιώδεις εισηγητές, τους εκπροσώπους του Συμβουλίου και της Επιτροπής, για την κοινή προσπάθεια που κάναμε να πετύχουμε αυτή τη συμφωνία.

  Avril Doyle (PPE-DE). – Mr President, I would have appreciated it if my question could have been addressed either by the Commission or by the rapporteur, but I see that it was not. Maybe that constitutes a statement in itself.

  President. − Perhaps they will do so in writing.

The debate is closed.

The vote will take place tomorrow.

Written statements (Rule 142)

  Gyula Hegyi (PSE) , írásban. – A higany az egyik legismertebb és legveszélyesebb nehézfém. Károsítja az ideg- és az immunrendszert, különösen veszélyes a csecsemőkre, a gyerekekre. Üdvözlöm az exporttilalom kezdeményezését, mert a higany felhasználása az utóbbi évek korlátozásai ellenére nem csökkent jelentősen, hanem a fejlett világból a fejlődő országokba tevődött át. Az Európai Unió a világon a legnagyobb exportőr, ezért ha életbe lép a rendelet, remélhetőleg világszerte csökkenni fog az anyag felhasználása.

A higany a használata során bejuthat az élelmiszerekbe is, amelyek aztán az unió piacán is megjelennek. Ezért nemcsak globális felelősségünk, hanem saját érdekünk is a harmadik világ higanyszennyezésének csökkentése.

Saját és a szocialista frakció sikerének tekintem, hogy az exporttilalom kiterjed a higany-kalomelre is, hiszen a higanyt olcsón kalomellé lehet alakítani, és a visszaalakítás költsége is minimális. E kitétel nélkül könnyen ki tudnának bújni a fémhigany exportőrök a rendelet betartása alól.