Indeks 
 Poprzedni 
 Następny 
 Pełny tekst 
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Wybrany dokument :

Teksty złożone :

RC-B6-0314/2008

Debaty :

PV 19/06/2008 - 9.1
CRE 19/06/2008 - 9.1

Głosowanie :

PV 19/06/2008 - 10.1

Teksty przyjęte :


Pełne sprawozdanie z obrad
Czwartek, 19 czerwca 2008 r. - Strasburg Wydanie Dz.U.

9.1. Birma: nadal trwające przetrzymywanie więżniów politycznych
PV
MPphoto
 
 

  Przewodniczący. - Następnym punktem porządku obrad jest debata nad sześcioma projektami rezolucji w sprawie Birmy.(1)

 
  
MPphoto
 
 

  Mikel Irujo Amezaga, autor. (ES) Panie przewodniczący! Tak jak mówiłem, według danych kampanii na racz praw człowieka, pokoju i demokracji w Birmie 12 marca najstarsza birmańska więźniarka spędziła swoje 78. urodziny w więziennej izolatce w Insein.

To U Win Tin, wybitna dziennikarka i liderka Narodowej Ligi na rzecz Demokracji. U Win Tin jest najstarszym więźniem sumienia w Birmie. Spędziła w więzieniu ostatnie 19 lat, od czerwca 1989 r.

Została skazana na trzy kary więzienia po 21 lat. O jej obecnej sytuacji wiemy tylko dzięki ostatniemu raportowi dotyczącemu warunków przetrzymywania birmańskich więźniów autorstwa Yozo Yokoty, specjalnego sprawozdawcy Narodów Zjednoczonych ds. sytuacji w kwestii praw człowieka w Birmie.

U Win Tin odmówiła zrzeczenia się swoich politycznych ideałów w zamian za wolność. W styczniu 2008 r. zabrano ją do szpitala na drugą operację przepukliny.

Jest jednym z 1 873 birmańskich więźniów politycznych. Oczywiście, w tej rezolucji chcemy także wyrazić nasze potępienie dla przedłużenia aresztu domowego Daw Aung San Suu Kyi.

Moja grupa żąda natychmiastowych działań mających na celu rozpoczęcie pilnego i koniecznego procesu reform politycznych i gospodarczych. Po pierwsze, uwolnienie wszystkich więźniów politycznych. Po drugie, przywrócenie podstawowych praw obywatelskich i, oczywiście, politycznego dialogu między wszystkimi stronami.

Ponawiamy także naszą prośbę do Rady, aby powziąć stanowcze działania przeciwko birmańskiej juncie wojskowej, która dopuszcza się największej na świecie liczby aktów łamania praw człowieka.

 
  
MPphoto
 
 

  Marios Matsakis, autor. − Panie przewodniczący! Ta Izba przyjęła już wiele rezolucji potępiających birmańską juntę wojskową za poważne akty pogwałcenia praw człowieka, których dopuściła się wśród ludności birmańskiej. Jednak ci bezduszni generałowie niewiele sobie robią z tego, co im mówimy. Zamiast tego nadal kurczowo i w wyjątkowo obrzydliwie pompatyczny i irytujący sposób trzymają się władzy.

Nawet w obliczu spustoszenia spowodowanego ostatnim cyklonem nie tylko utrudniali dostęp dla pomocy z wolnego świata, ale także wykorzystywali nieszczęście swoich obywateli, kiedy ci potrzebowali pomocy, promując swój pozorny wizerunek Samarytan i aniołów dobroci w ordynarnie ekshibicjonistycznych wystąpieniach w kontrolowanych przez juntę państwowych mediach i przeprowadzając referendum w sprawie konstytucji zaledwie kilka dni po uderzeniu cyklonu.

Ci, którzy sprzeciwiają się juncie, są torturowani, zabijani lub osadzani w więzieniach. Przykładem jest, oczywiście, laureatka Pokojowej Nagrody Nobla Aung San Suu Kyi, która poprowadziła Narodową Ligę na rzecz Demokracji do zwycięstwa w wyborach przeprowadzonych 18 lat temu i spędziła 12 lat w więzieniu, a niedawno junta zdecydowała o dalszym przedłużeniu okresu jej aresztu domowego.

Myślę, że nadszedł czas, by podjąć poważniejsze działania przeciwko tej straszliwej birmańskiej juncie. Najskuteczniejszym działaniem byłoby wywarcie presji na Chinach, aby przestały ją wspierać. Jeśli Chiny nie współpracują z nami w tym zakresie, to my musimy podjąć działania w odniesieniu do naszych stosunków handlowych z Pekinem oraz w odniesieniu do chińskich igrzysk olimpijskich. Jest to chyba jedyne, co nam pozostało, aby zrobić coś w kwestii wolności i demokracji w Birmie.

 
  
MPphoto
 
 

  Ryszard Czarnecki, autor. − Panie Przewodniczący! Myślę, że stosunek do międzynarodowej pomocy w razie kataklizmów, katastrof pokazuje z jakim państwem mamy do czynienia. Rzeczywiście mając setki uzasadnionych zastrzeżeń do Chin, wiemy, że to państwo potrafiło jednak w chwili dramatycznej otworzyć się na pomoc międzynarodową. Widzimy też jaki był stosunek Birmy do pomocy międzynarodowej, w tym także pomocy świadczonej przez kraje członkowskie Unii Europejskiej.

Była taka sztuka amerykańska zatytułowana „Za rok o tej samej porze”. Trochę jest tak z Birmą w naszym Parlamencie. Jest tak, że my co roku spotykamy się i rozmawiamy na temat sytuacji w Birmie. Tak naprawę nie ma realnych, istotnych zmian. Zgadzam się z faktami, o których mówili moi szacowni przedmówcy. Sytuacja, w której kobieta – lider opozycji jest od kilkunastu lat przetrzymywana w areszcie domowym jest niespotykana w skali światowej. Nie dajmy przyzwyczaić się do tej sytuacji. Mam nadzieję, że ponad podziałami w tym Parlamencie zabierzemy głos jednoznaczny w obronie demokracji w Birmie.

 
  
MPphoto
 
 

  Thomas Mann, autor. (DE) Panie przewodniczący! Junta wojskowa w Birmie upiera się przy swoich próbach odizolowania kraju i jego mieszkańców od reszty świata. We wrześniu 2007 r., po tym jak protesty buddyjskich mnichów zostały brutalnie stłumione, narzucono nowe embargo. W ubiegłym miesiącu uniemożliwiono organizacjom międzynarodowym udzielenia pomocy ofiarom cyklonu. Długo trwało, zanim pracownicy pomocy społecznej mogli dotrzeć do ludzi w potrzebie, a dla niektórych pomoc przyszła za późno.

Teraz dochodzą do nas inne raporty o podobnie alarmującym charakterze, jak na przykład wiadomość o aresztowaniu ofiar cyklonu, które szukały pomocy w biurach ONZ. Ponadto siły bezpieczeństwa zastrzeliły lub poważnie raniły więźniów, którzy próbowali uciec z więzienia zniszczonego przez cyklon Nargis. UE nie przymknęła na to oka. Narzuciła embargo handlowe, choć nie dało ono jeszcze oczekiwanego efektu. Zagroziła, że zastosuje ostrzejsze sankcje, jeżeli sytuacja w kwestii praw człowieka się nie poprawi. Ale birmańscy przywódcy ani drgnęli.

Nie ustępujmy w naszych żądaniach. Więźniowie polityczni w tym kraju muszą zostać uwolnieni. Trzeba znieść areszt domowy, w którym od dziesięcioleci żyje Aung San Suu Kyi. Odważne zaangażowanie, jakim wykazała się ta laureatka Nagrody Nobla, byłoby przekleństwem dla każdego dyktatora. Birmańscy generałowie muszą natychmiast zostać pociągnięci do odpowiedzialności za sposób, w jaki traktowali obywateli swojego własnego kraju, z których wielu nadal uznaje się za zaginionych. Pierwszym krokiem jest dialog ze specjalnym sprawozdawcą Narodów Zjednoczonych oraz zapewnienie, że otrzyma on pozwolenie na wizytę w tym kraju. Rządy państw członkowskich ASEAN powinny także wykorzystać swoje wpływy, aby przywieść juntę do rozsądku. Istnieje też potrzeba zwiększenia nacisku na Chiny, które są już chyba jedynym stronnikiem Birmy. W razie konieczności Rada i państwa członkowskie UE muszą zaostrzyć sankcje. Panie komisarzu! Naprawdę czekamy na działania z pana strony - mieszkańcy Birmy potrzebują naszej solidarności.

 
  
MPphoto
 
 

  Erik Meijer, autor. (NL) Panie przewodniczący! Reżim wojskowy w Birmie próbuje sprawić wrażenie, że zachowuje dobrą politykę i ważne wartości narodowe od wrogiego świata zewnętrznego, który zagraża tym pozytywnym wartościom. Wymaga od narodu jednomyślnego poparcia dla obrony tych wartości.

Chciałbym, aby twierdzenie to było prawdziwe i aby mieszkańcy Birmy byli zadowoleni z rozwoju sytuacji przez ostatnie 40 lat, ale jakie są te wartości, których broni ten reżim? Nasuwają się cztery cechy charakterystyczne. Po pierwsze, przywileje dla kasty wojskowej; zamknięta uzbrojona grupa kontroluje administrację i gospodarkę. Grupa ta może się wzbogacać, podczas gdy inni pozostają biedni. Po drugie, represjonowanie mniejszości narodowych, tych grup w kraju, które posługują się innym językiem, reprezentują inną kulturę i które pragną autonomii. Ich terytoria zostały przyłączone do Birmy w okresie kolonii brytyjskich, ale zdegradowano ich tam do statusu trzeciorzędnych obywateli. Po trzecie, wpływy zagraniczne powstają z eksportu opartego na konkurencji poprzez wyjątkowo niskie płace i pracę przymusową. Po czwarte, systematyczna odmowa konsultowania się z grupami, które chcą tę sytuację zmienić, nawet mimo tego, że wygrały kiedyś jedyne wolne wybory, które ten reżim odważył się przeprowadzić.

Przy okazji pomocy po klęsce powodzi zdaliśmy sobie sprawę, jak bardzo reżim ten boi się, że obcokrajowcy mogą dowiedzieć się z pierwszej ręki, jak źle rysuje się tam sytuacja lub że będą mieli oni wpływ na ludność. Wewnętrzni uchodźcy muszą szybko powrócić do zniszczonych wiosek, które nie zostały odbudowane po to tylko, by zapobiec kontaktowaniu się zniechęconych mas ludzi. Zaraz po katastrofie priorytetową sprawą było przeprowadzenie referendum, którego głównym celem było trwałe wykluczenie opozycji demokratycznej z władzy przy pomocy sfałszowanych wyników. Więzienie ludzi ze względów politycznych jest dla takiego reżimu sposobem na przetrwanie. Świat zewnętrzny musi stanąć w obronie tych więźniów i innych przeciwników. Powinny tak zrobić Chiny i Indie, a także Europa.

 
  
MPphoto
 
 

  Józef Pinior, autor. − Panie Przewodniczący! Zajmujemy się sytuacją w Birmie, tutaj w Strasburgu, w czwartek popołudniu właściwie każdego miesiąca w ostatnim czasie. Mam przed sobą dzisiaj dwa sprawozdania, które odnoszą się do sytuacji w Birmie. Pierwsze, wydane przez Unię Międzyparlamentarną oraz drugie – sprawozdanie specjalnego sprawozdawcy Organizacji Narodów Zjednoczonych dla sytuacji praw człowieka w Birmie. Te sprawozdania są jednoznaczne – więzienie parlamentarzystów, zamachy, bardzo niedobra sytuacja w więzieniach dla więźniów politycznych, katastrofa cywilizacyjna w tym kraju.

Jako Parlament Europejski musimy bardzo wyraźnie oddziaływać na władze w Birmie. Aby ta sytuacja mogła się zmienić w nadchodzących tygodniach i miesiącach potrzebna jest wspólna akcja wszystkich parlamentów demokratycznych na całym świecie, a także współdziałanie w tej sprawie takich państw jak Indie i Chiny, oddziaływanie na władze w Birmie, aby rzeczywiście ta sytuacja mogła się poprawić.

Chcę wspomnieć o losie parlamentarzystów, którzy znajdują się dzisiaj w więzieniach w Birmie, tych parlamentarzystów, którzy zostali aresztowani jesienią w 2007 roku oraz tych parlamentarzystów, którzy zginęli, zmarli, w niewyjaśnionych okolicznościach, w momencie, kiedy byli zatrzymani, a także tych parlamentarzystów, na których dokonano zamachów, którzy zginęli w niewyjaśnionych okolicznościach.

Raport sprawozdawcy Organizacji Narodów Zjednoczonych jest jednoznaczny – natychmiastowe uwolnienie Aung San Suu Kyi jest wstępem do rozmów z władzami Birmy na temat demokratyzacji i poprawy sytuacji w dziedzinie praw człowieka w tym kraju. Zagwarantowanie wolności dla więźniów politycznych, a przede wszystkim natychmiastowa możliwość badania lekarskiego dla tych więźniów jest podstawową kwestią, którą musimy wymusić na władzach Birmy.

 
  
MPphoto
 
 

  Laima Liucija Andrikienė, w imieniu grupy PPE-DE. - (LT) Rozmawiamy dziś o Birmie, o tysiącach więźniów politycznych cierpiących w birmańskich więzieniach, o Aung San Suu Kyi, charyzmatycznej liderce Narodowej Ligi na rzecz Demokracji. Pod jej przywództwem partia ta wygrała wybory w 1990 r., zdobywając 82% głosów, ale generałowie rządzący w tym kraju nie uszanowali woli narodu i od tego czasu Aung San Suu Kyi już 13 lat przebywa w areszcie domowym.

„Skorzystajcie z waszej wolności, by wspierać naszą”, jak kiedyś powiedziała ta laureatka Nagrody Nobla. Nie mam wątpliwości, że mieszkańcy Birmy pokonaliby wtedy władzę generałów. Nie ma nieśmiertelnych dyktatorów, ale duch wolności jest ponadczasowy.

Nie mamy prawa pozostawać bezstronnymi, jeśli stajemy wobec barbarzyńskich nieludzkich zachowań. Chciałabym zacytować Martina Luthera Kinga, który powiedział: „W ostatecznym rozrachunku nie będziemy pamiętać słów naszych wrogów, ale milczenie naszych przyjaciół.”

Dlatego też pytanie, wobec którego staje dziś Parlament Europejski, brzmi: po czyjej stronie jesteśmy? Jesteśmy po stronie Aung San Suu Kyi, po stronie tysięcy więźniów politycznych! Domagamy się ich natychmiastowego uwolnienia; domagamy się poszanowania praw człowieka w Birmie.

 
  
MPphoto
 
 

  Genowefa Grabowska, w imieniu grupy PSE. – Panie Przewodniczący! Nie minął nawet rok, a my już po raz trzeci dyskutujemy o sytuacji w Birmie, wzywamy rząd tego państwa do respektowania praw człowieka, podstawowych standardów humanitarnego traktowania więźniów, zwracamy uwagę na nieprawidłowości, apelujemy, wzywamy, ubolewamy, nakładamy sankcje i po raz kolejny potępiamy birmański reżim. Ten z kolei wykazuje zadziwiającą odporność na wszelkie naciski społeczności międzynarodowej, ignoruje kolejne apele, po prostu nic sobie z nich nie robi. Z tego powodu ja z pewnym zażenowaniem zabieram głos w sprawie Birmy. Widzę dotychczasową niemoc, nie tylko naszą – Parlamentu i Unii Europejskiej – ale właściwie wszystkich gremiów łącznie z Organizacją Narodów Zjednoczonych.

Dlatego uważam, że dość już słów. Powinniśmy bardzo silnie zażądać, by podjęto naciski dyplomatyczne, by kanałami dyplomatycznymi przez Radę Unii Europejskiej, przez państwa członkowskie wymusić na tym reżimie należyte postępowanie i traktowanie.

Chcę tylko zaapelować o przyjęcie punktu siódmego i dziesiątego rezolucji, które nawołują do procesu pojednania narodowego w tym państwie.

 
  
MPphoto
 
 

  Marcin Libicki, w imieniu grupy UEN. – Panie Przewodniczący! Bardzo rzadko się zdarza, żeby reżimy dyktatorskie, reżimy używające siły, reżimy prześladujące ludzi upadały tylko wskutek jakichś ogólnikowych nacisków dyplomatycznych. Ja oczywiście zgadzam się z Panią Poseł Grabowską, że naciski są niezbędne. Takie reżimy mogą upaść tylko wtedy, jeżeli wewnętrzna sytuacja doprowadzi do tego, że reżim straci tych, na których się w swojej wewnętrznej polityce opiera. I dlatego cały wysiłek dyplomatyczny powinien iść z jednej strony w kierunku wspierania nawet słabej i niewidocznej dość wyraźnie opozycji, a z drugiej strony rozwiązaniem byłoby również, gdyby międzynarodowe organizacje polityczne, gdyby presja międzynarodowa była wsparta siłą. Dlatego powtórzę raz jeszcze: Unia Europejska powinna mieć swoje siły policyjne do interwencji w takich sprawach, jak sprawa Birmy.

 
  
MPphoto
 
 

  Urszula Krupa, w imieniu grupy IND/DEM. – Panie Przewodniczący! Problem łamania praw człowieka w Birmie był omawiany kilkakrotnie w obecnej kadencji Parlamentu Europejskiego. Niestety debaty czy przyjmowane rezolucje nie zmieniają sytuacji polityczno-społecznej w tym kraju, w którym od 1962 roku władzę sprawuje armia odpowiedzialna za jeden z największych reżimów politycznych na świecie.

Od ponad 40 lat w tym doświadczanym nie tylko reżimowymi kataklizmami kraju tysiące ludzi prześladowanych i skazanych za działalność polityczną przebywa w więzieniach. Birmańczycy są zmuszani do pracy, nawet dzieci są wcielane do wojska. Sekretarz Generalny Narodowej Ligi na rzecz Demokracji trzynaście spośród osiemnastu ostatnich lat spędziła jako więzień polityczny w areszcie domowym, a ostatnio 1900 osób zostało aresztowanych i przebywają w uwłaczających godności człowieka warunkach jedynie za wyrażanie woli wprowadzenia demokracji w Birmie, albo nawet za skierowanie prośby o pomoc humanitarną, która była niezbędna po przejściu cyklonu.

Rząd birmański nie tylko prześladuje opozycjonistów, ale łamiąc prawa człowieka uniemożliwia także udzielanie międzynarodowej pomocy humanitarnej po przejściu cyklonu, narażając obywateli na utratę życia, zmuszając ofiary cyklonu do opuszczania tymczasowych obozów i powrotu do zniszczonych kataklizmem domostw. Apele Sekretarza Generalnego ONZ i innych organizacji skutkują kolejnymi aresztowaniami i zabijaniem tej udręczonej ludności.

Oczywiście popieramy rezolucję, w której nie tylko istnieje sprzeciw wobec prześladowania laureatki Nagrody Nobla, ale także postulat wypuszczenia pozostałych więźniów za poglądy polityczne oraz przeprowadzenia śledztwa pod auspicjami ONZ w związku z doniesieniami zabijania przez birmańską armię więzionych osób podczas ostatniego kataklizmu.

 
  
MPphoto
 
 

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg (PSE). - Panie Przewodniczący! Minął rok od ostatniej rezolucji Parlamentu Europejskiego alarmującej o dramatycznej sytuacji wewnętrznej w Birmie. Rządzący reżim wojskowy nie poczynił jednak żadnych postępów na drodze do demokracji. Sekretarz Generalny Narodowej Ligii na rzecz Demokracji spędził 13 ostatnich lat w areszcie domowym. Podobnie jak laureatka Nagrody Nobla i Nagrody Sacharowa nadawanej przez Parlament Europejski, Aung San Suu Kyi, która więziona jest bez procesu, pomimo presji wywieranej przez organizacje międzynarodowe. Tysiąc dziewięciuset opozycyjnych działaczy politycznych przetrzymywanych jest w nieludzkich warunkach w birmańskich więzieniach. Niepokoją doniesienia o zamordowaniu 36 i ranieniu 70 więźniów zakładu karnego w Rangun na skutek paniki wywołanej przez cyklon, który dotknął Birmę w maju bieżącego roku.

Rządzący reżim powinien jak najszybciej znieść wszelkie ograniczenia wolności słowa i podstawowych praw, w tym do pokojowej działalności politycznej. Birma ma obowiązek nieść pomoc mieszkańcom poszkodowanym na skutek cyklonu i umożliwić wolny dostęp do tych obszarów międzynarodowym organizacjom humanitarnym. Wzmocnienie dotychczasowych sankcji ekonomicznych i kontroli dostępu junty do środków pomocowych z Unii oraz zwiększona presja polityczna ze strony ASEAN-u na pewno wzmocniłaby szanse na stabilizację sytuacji w Birmie.

 
  
MPphoto
 
 

  Zita Pleštinská (PPE-DE). - (SK) Zgadzam się z państwem, którzy wypowiadali się przede mną, że Parlament Europejski musi przyjąć bezkompromisową postawę wobec kraju, w którym totalitarna arogancja władzy nie zna granic. Reżim totalitarny, dla którego kapitałem politycznym jest tragedia własnego narodu, jest nie do zrozumienia i musi zostać potępiony.

Szanowni państwo! Musimy wykorzystać wszystkie dostępne nam środki, aby, wraz z ONZ, pracować nad pomocą dla ofiar cyklony Nargis. Apeluję do Rady, aby podjęła dalsze działania oraz aby uniemożliwiła juncie dostęp do funduszy UE. Skoro wiemy na pewno, że w Birmie stale dochodzi do łamania praw człowieka, UE musi wspierać siły demokratyczne w tym kraju i domagać się uwolnienia wszystkich więźniów politycznych.

 
  
MPphoto
 
 

  Marianne Mikko (PSE). - (ET) Szanowni państwo! Dziś, w dniu 63. urodzin birmańskiej obrończyni praw człowieka i demokracji Aung San Suu Kyi, powinniśmy zwrócić szczególną uwagę na to, co dzieje się w Birmie.

Birma w alarmującym tempie oddala się od wartości demokratycznych. Laureatka Nagrody Nobla oraz Nagrody im. Sacharowa Aung San Suu Kyi spędziła już w niewoli 12 lat i 239 dni. Nie wolno jej przyjmować gości, przeprowadzać rozmów telefonicznych ani odbierać poczty.

Poza tą wyjątkową kobietą tysiące demonstrujących na rzecz pokoju zostało uwięzionych ze względów politycznych, a ludzie znikali w tajemniczy sposób. Birmańska junta ucieka się do brutalnej przemocy.

Musimy potępić niedemokratyczne i brutalne działania birmańskiego rządu wojskowego. Chiny muszą przestać wspierać Birmę. Aung San Suu Kyi i inni więźniowie polityczni powinni zostać uwolnieni natychmiast, czyli jeszcze dziś. Nie można pozwalać na ciągłe lekceważenie ONZ i wspólnoty międzynarodowej przez Birmę.

 
  
MPphoto
 
 

  Ewa Tomaszewska (UEN). - Panie Przewodniczący! Około 1900 osób przebywa w aresztach w bardzo złych warunkach za wyrażenie aprobaty dla wprowadzenia demokracji w Birmie. Kilkudziesięciu uczestników protestów zniknęło bez śladu. Aung San Suu Kyi trzynaście lat przebywała w areszcie bez postawienia zarzutów, co jest sprzeczne z nawet obowiązującym w Birmie prawem. Za prośbę o pomoc humanitarną aresztowano kolejnych kilkanaście osób – ofiary cyklonu Nargis, a do więźniów w Rangunie otwarto ogień, gdy cyklon uderzył w więzienie. Wzywamy władze birmańskie do zniesienia zakazów pokojowej działalności i natychmiastowego uwolnienia więźniów politycznych. Oczekujemy, że zostanie przeprowadzone dochodzenie w sprawie morderstw dokonanych na więźniach politycznych po uderzeniu cyklonu Nargis.

 
  
MPphoto
 
 

  Czesław Adam Siekierski (PPE-DE). - Panie Przewodniczący! Pomimo tak znacznego zainteresowania świata, różnych instytucji i organizacji międzynarodowych sytuacją w Birmie, nie widać jakichkolwiek zmian wewnątrz tego państwa. Nadal tysiące ludzie jest więzionych w okropnych warunkach za to, że upomnieli się o demokrację czy protestowali przeciwko referendum konstytucyjnemu, którego wyniki nie mogą być uznane za wiarygodne. Reżim wojskowy zaostrza działania wobec więźniów politycznych. Oczekiwania, że władze birmańskie podejmą rozmowę z opozycją i organizacjami międzynarodowymi są mało realne. Dlatego niezbędne jest nałożenie skutecznych sankcji i nacisków na funkcjonujący tam reżim, do których przyłączy się jak najwięcej państw.

 
  
MPphoto
 
 

  Filip Kaczmarek (PPE-DE). - Panie Przewodniczący! Zaledwie w osiem dni po przejściu cyklonu rząd birmański zmusił naród, swój własny naród do wzięcia udziału w referendum. Referendum w sprawie szeroko krytykowanego i kontrowersyjnego projektu konstytucji. Wyniki? Absurdalne, jakby żywcem wzięte ze starych komunistycznych czasów: frekwencja – 99%, poparcie dla projektu konstytucji – 93%. Modelowo nierealne, bo tylko za takie możemy je uznać.

Głęboko wierzę, że takie reżimy jak reżim birmański muszą prędzej czy później upaść i Unia Europejska powinna pomóc w tym upadku.

 
  
MPphoto
 
 

  Charlie McCreevy, komisarz. − Panie przewodniczący! Nie ma tu dziś niestety pani komisarz Ferrero-Waldner, dlatego chciałbym w jej imieniu podzielić się z państwem kilkoma uwagami na temat sytuacji w Birmie/Myanmarze.

Projekt rezolucji Parlamentu Europejskiego skupia się na sytuacji politycznej i w szczególności na ciągłym przetrzymywaniu więźniów politycznych. Zanim skomentuję tę kwestię, chciałbym poinformować państwa o inicjatywach Komisji podjętych w odpowiedzi na cyklon, który przed sześcioma tygodniami spustoszył deltę rzeki Ayeryawaddy.

Reakcja komisji była szybka i konkretna: zatwierdziliśmy 17 milionów EUR na pomoc humanitarną, w tym 5 milionów na pomoc w postaci żywności. Uruchomiliśmy także mechanizm ochrony ludności - współpraca z państwami członkowskimi UE, które przyłączyły się do tego mechanizmu, układała się bardzo dobrze. Troszczymy się o oczyszczanie wody, transport statkami, podstawową opiekę medyczną i inne kwestie istotne w kontekście klęski żywiołowej.

Zagrożenie humanitarne jeszcze nie minęło. Około połowa z ocalałych, do których udało się dotrzeć, czyli milion ludzi, nadal potrzebuje pomocy. Dotarcie do obszarów dotkniętych klęską i udzielanie pomocy nie jest łatwe. Jest to w takiej samej mierze związane z rozmiarem tragedii jak i z biurokracją. Nasi pracownicy terenowi w Myanmarze donoszą o poprawiającej się stopniowo współpracy ze strony władz. Nasze działania humanitarne są kontynuowane z dużą skutecznością. Zauważamy, że międzynarodowe organizacje pozarządowe są w trudniejszej sytuacji, jeśli chodzi o obszary dotknięte klęską.

Tymczasem kraje ASEAN przejęły dowodzenie nad koordynacją pomocy z zewnątrz. Są one członkiem tzw. „trójstronnego mechanizmu”, który obejmuje kraje ASEAN, rząd Birmy/Myanmaru oraz ONZ.

Rząd wystosował nowe „wytyczne” dla pomocy z zewnątrz. Nie mamy jeszcze dowodów na to, czy wykorzystuje się je w celu ograniczania przestrzeni dla dostarczania pomocy.

Dla nas cyklon i jego tragiczne konsekwencje są kwestią czysto humanitarną. Bronimy idei pomocy humanitarnej „opartej na potrzebach”.

Jeśli chodzi o sytuację polityczną w Birmie/Myanmarze, rząd wydaje się być oddany postępowaniu zgodnie ze swoją tzw. „mapą drogową ku demokracji”. Odczytujemy tę mapę jako ściśle kontrolowane, powolne przejście na cywilny rząd, w którym wojsko nadal odgrywa wiodącą rolę. Rząd wydaje się być oddany temu, by zrealizować swoje plany, w swoim własnym tempie i nie zważając na opinie i komentarze z zewnątrz. Realistycznie rzecz ujmując, raczej nie ma alternatywy.

Narodowe pojednanie wymagałoby globalnego dialogu. Taki dialog nie może mieć miejsca, kiedy politycznie zainteresowane strony przebywają w więzieniu lub areszcie domowym. Właśnie dlatego wciąż nawołujemy do uwolnienia wszystkich więźniów politycznych. Moja koleżanka, pani komisarz Ferrero-Waldner, powiedziała na forum publicznym, że rząd nie wykorzystał szansy, by wysłać sygnał pojednania w momencie narodowej tragedii, kiedy ponownie przedłużył on areszt domowy dla Aung San Suu Kyi.

Ludzie w Birmie/Myanmarze zasługują na system rządów, który skupia się na rozwoju społecznym i gospodarczym oraz na udziale elektoratu w procesie politycznym. Wyrażanie naszego oburzenia i izolowanie kraju nie jest oczywiście stosowną reakcją dla Europy. Ludzie w Birmie/Myanmarze nie powinni płacić ceny politycznego impasu. Zasługują na coś więcej.

Podsumowując, chciałbym podkreślić nasze zobowiązanie, by dokładnie śledzić sytuację w Birmie/Myanmarze. Oznacza to dalsze nawoływanie do uwolnienia wszystkich więźniów politycznych oraz do globalnego dialogu, obejmującego zarejestrowane partie polityczne i grupy etniczne.

Utrzymujemy wyważone podejście. Nie chcemy konfrontacji dla samej tylko konfrontacji. Naszym podstawowym celem nadal pozostaje pomoc w pokojowym przejściu na legalny, cywilny rząd. Dlatego właśnie całkowicie popieramy dobre urzędy Sekretarza Generalnego ONZ i jego Specjalnego Doradcy ds. Myanmaru.

Do interesów ludności Birmy najlepiej odnieść się przy pomocy zrównoważonej polityki, obejmującej konkretną pomoc. Komisja pieczołowicie wybrała potrzebujące regiony, tak aby pomóc najbardziej narażonym na niebezpieczeństwo klasom społeczeństwa. Zwiększyliśmy już znacząco fundusze i mamy nadzieję, że - przy wspólnym wysiłku z innymi ofiarodawcami - łączny poziom finansowania mógłby osiągnąć równowartość tego, co wydaje się per capita w podobnych krajach takich jak Laos czy Kambodża. Ludzie w Myanmarze zasługują na lepszą przyszłość.

 
  
MPphoto
 
 

  Przewodniczący. – Debata została zamknięta.

Głosowanie końcowe odbędzie się na zakończenie debat.

 
  

(1) patrz protokół

Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności