Przewodniczący. − Kolejnym punktem porządku dziennego jest debata nad:

- pytaniem ustnym do Rady dotyczącym palestyńskich więźniów w izraelskich więzieniach (O-0040/2008 - B6-0166/2008),

- pytaniem ustnym do Komisji dotyczącym palestyńskich więźniów w izraelskich więzieniach (O-0041/2008 - B6-0167/2008).

  Luisa Morgantini, autorka. − (IT) Panie przewodniczący, panie i panowie! Postawiliśmy 47 posłom z różnych grup politycznych proste pytanie, co Rada i Komisja zamierzają zrobić w sprawie naruszeń konwencji międzynarodowych przez władze izraelskie w stosunku do więźniów palestyńskich? Zdecydowana większość więźniów przetrzymywana jest na terytorium izraelskim, co stanowi naruszenie Artykułu 76 konwencji genewskiej: arbitralne areszty, przeszukiwanie domu za domem, zatrzymywanie na mocy decyzji administracyjnej, tortury i maltretowanie podczas przesłuchań w izbach zatrzymań. Mężczyźni, kobiety, nastolatki, studenci, posłowie i burmistrzowie, uwięzionych jest około 10 000 osób przy liczbie ludności wynoszącej trzy i pół miliona, istnieje zakaz odwiedzin osób w wieku 16-35 lat, czego wynikiem jest to, że więźniowie nie mogli widzieć braci, sióstr, matek i ojców całymi latami.

To wszystko zostało udokumentowane przez organizacje międzynarodowe, w tym Amnesty International, Organizację Narodów Zjednoczonych i wspaniałe organizacje izraelskie, takie jak B’Tselem i Hamoked, oraz przez organizacje palestyńskie, takie jak Addameer i Defence for Children International. Nie wywiera się jednak żadnej presji na władze izraelskie, by przestrzegały konwencji i zasad, które same ratyfikują i które ratyfikujemy także my.

Chciałabym przeczytać relację, apel matki: „Jestem matką więźnia Saida Al Atabeha z Nablusu. Mój syn jest w więzieniu od roku 1977, a ja mam 78 lat i wysokie ciśnienie oraz cukrzycę. Tracę wzrok i nie mogę już tak naprawdę poruszać się po własnym domu. Może będzie pani zaskoczona, ale moim jedynym pragnieniem w tym życiu jest zobaczyć mojego syna i czule go uściskać zanim umrę. Wszystkie moje dzieci, synowie i córki, są dorosłe, założyły rodziny i wyszły z mojego domu. Said stracił wszystko i nie mogę go zobaczyć, nie dlatego, że jestem stara i chora, ale dlatego, że władze izraelskie nie chcą mi dać pozwolenia by go odwiedzić, mówią, że z powodów bezpieczeństwa. Saida udało mi się odwiedzić tylko raz, kiedy zostałam zabrana przez izraelską karetkę we współpracy z Czerwonym Krzyżem, a było to osiem lat temu, po 29 latach jego pobytu w więzieniu. Wtedy po raz pierwszy i ostatni uściskałam mojego ukochanego syna. Wziął mnie w ramiona i powiedział: >>Mamo, to tak, jakbym się rodził do życia na nowo<<. Te minuty były najcenniejsze dla mnie i dla niego, ale chwila, gdy nas oddzielono od siebie była najtrudniejsza i najbardziej bolesna”. Ta matka apeluje: „Chciałabym zobaczyć go jeszcze raz”.

Czy możemy na to pozwalać? Czy mężczyźnie, który jest w więzieniu od 32 lat można uniemożliwić zobaczenie się z jego matką? Gdzie są zasady międzynarodowe? Gdzie jest człowieczeństwo, zadaję sobie pytanie? Uważam, że jako Rada, jako Komisja, jako Parlament, nie możemy się poddać i musimy powiedzieć najbardziej stanowczo jak możemy, że zasady międzynarodowe muszą być przestrzegane, że więźniowie palestyńscy, a jak powiedziałam jest ich 10 000, muszą zostać uwolnieni, by utorować drogę pokojowi pomiędzy Palestyńczykami a Izraelczykami.

  Jean-Pierre Jouyet, urzędujący przewodniczący Rady. − (FR) Panie przewodniczący, panie komisarzu, pani wiceprzewodnicząca, pani Morgantini, panie i panowie! Poruszyli państwo tematykę więzienia przez Izrael i zatrzymywania na mocy decyzji administracyjnej Palestyńczyków, w tym nieletnich, oraz ich traktowania na terytoriach okupowanych i w Izraelu.

Rada uważa, że w polityce i praktyce karnej konieczne jest, by - niezależnie od okoliczności - szanować podstawowe zasady praw człowieka, zawarte w prawie międzynarodowym, w szczególności w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka i Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznych.

Wszelkie zatrzymania, które można by opisać jako arbitralne, powinny być zakazane, zwłaszcza wobec faktu, że zatrzymana osoba nie została poinformowana o zarzutach przeciwko niej. Zasada prawa do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy przez bezstronny i niezawisły sąd jest fundamentalna w państwie, w którym panuje praworządność, przy czym zwracamy uwagę, że sądy specjalne mogą być tworzone tylko w bardzo nielicznych i jasno określonych przypadkach.

Bardzo istotne jest też, by szanować obowiązek traktowania osób zatrzymanych w sposób właściwy, i oczywiście tortury i inne okrutne, nieludzkie i degradujące traktowanie więźniów muszą być surowo zabronione i trzeba im zapobiegać.

Rada uznaje, że sytuacja w zakresie praw człowieka na Bliskim Wschodzie budzi niepokój. Niemniej Rada jest bardzo zadowolona, że w dialogu pomiędzy Unią Europejską a Izraelem porusza się wszystkie przedmiotowe kwestie, włącznie z sytuacją na terytoriach palestyńskich. Kwestia praw człowieka to temat, który wciąż omawiany jest stale na wszystkich szczeblach w kontaktach politycznych pomiędzy UE a Izraelem.

Stąd w swej deklaracji z dnia 16 czerwca 2008 roku, opublikowanej na koniec Rady Stowarzyszenia UE-Izrael, Unia Europejska wezwała to przekształcenia nieformalnej grupy, dyskutującej o kwestii praw człowieka, w stałą podkomisję.

Rada zdaje sobie sprawę z faktów, przedstawionych przez czcigodnych posłów w Parlamencie, a zwłaszcza wiceprzewodniczącą, i poruszonych w szczególności w ostatnim sprawozdaniu przez pana Johna Dugarda, specjalnego sprawozdawcę Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw sytuacji w zakresie praw człowieka na terytoriach palestyńskich, oraz przez różne organizacje pozarządowe.

Rada miała okazję odnotować swoje zaniepokojenie i kilkakrotnie wzywała do uwolnienia większej liczby więźniów palestyńskich. Potwierdza ponadto swe stanowisko, że proces polityczny, rozpoczęty w Annapolis w listopadzie 2007 r., któremu muszą towarzyszyć praktyczne środki zaufania na miejscu, stanowi jedyny środek do osiągnięcia rozwiązania, wynegocjowanego pomiędzy stronami, opartego na współistnieniu dwóch państw, a mianowicie niepodległego państwa palestyńskiego, które jest demokratyczne i zdolne do przetrwania, żyjącego w pokoju obok Izraela z bezpiecznymi, uznawanymi granicami.

W tym kontekście oraz w celu odbudowy zaufania pomiędzy stronami i zaangażowania ludności cywilnej w obecny proces polityczny, Rada zachęca Izrael do uczynienia znaczących gestów, w szczególności poprzez uwolnienie w pierwszej kolejności palestyńskich dzieci, kobiet i pochodzących z wyboru przedstawicieli, którzy są w więzieniu lub których zatrzymano na mocy decyzji administracyjnej.

(Oklaski)

Jeśli chodzi o przywołanie instrumentów prawa międzynarodowego, o których wspomniała pani Morgantini, Rada podtrzymuje swoje stanowisko, że prawa międzynarodowego należy bronić i trzeba je rozwijać, tak jak to przewiduje to europejska strategia bezpieczeństwa, przyjęta przez Radę w grudniu 2003 r.

Pragnąłbym podkreślić, że prezydencja, w imieniu Unii Europejskiej, bardzo się cieszy z podpisania porozumienia o wymianie pomiędzy Izraelem a Hezbollahem, o którym dowiedzieliśmy się w poniedziałek. Porozumienie to przewiduje zwrócenie ciał bojowników Hezbollahu i uwolnienie więźniów palestyńskich w zamian za zwrot ciał żołnierzy izraelskich: Ehuda Goldwassera i Eldada Regeva, wziętych do niewoli w roku 2006.

Mamy nadzieję, że wymiana ta zostanie dokonana zgodnie z umową, ale kwestia ta ujawnia ponadto na przyszłość, jak złożona jest kwestia „więźniów” na Bliskim i jak ważne jest jej rozwiązanie.

Rada zwraca uwagę, że proces polityczny, określony w mapie drogowej, stanowi jedyny środek do osiągnięcia rozwiązania, wynegocjowanego pomiędzy stronami, oraz jak wskazałem i na warunkach, które wskazałem, współistnienia obu państw.

  Benita Ferrero-Waldner, komisarz. − Panie przewodniczący! Przede wszystkim chciałabym powiedzieć pani Morgantini, że jestem bardzo wrażliwa na pytanie, które postawiła nam pani dzisiaj. W miniony piątek ja także spotkałam się z palestyńskim ministrem ds. więźniów w towarzystwie pani Fadwy Barghouti, żony Marwana Barghoutiego, który jest w więzieniu. Słuchałam ich bardzo uważnie. Ich relacja o sytuacji więźniów jest zgodna z relacjami zawartymi w sprawozdaniach, które czcigodni posłowie, i pani osobiście, cytują w swoim pytaniu.

Dlatego też chciałabym podkreślić, że jestem bardzo zaniepokojona naruszeniami praw człowieka i mam wielkie współczucie dla cierpienia palestyńskich więźniów w izraelskich więzieniach.

Komisja jest bardzo świadoma odpowiedzialności Izraela jako siły okupacyjnej oraz konfliktów z prawem międzynarodowym, które rzeczone warunki ilustrują. Dlatego też regularnie podnosimy w kontaktach zarówno formalnych, jak i nieformalnych z naszymi izraelskimi odpowiednikami na przykład kwestię zatrzymywania na podstawie decyzji administracyjnej. Pojedynczy przypadek, o którym dzisiaj pani wspomniała bardzo mnie dotyka i gdybym mogła dostać odpowiednią dokumentację, osobiście spróbuję zrobić co w mojej mocy. Może jest szansa, by umożliwić tej matce zobaczenie jej syna jeszcze raz.

Unia Europejska wzywała ponadto wielokrotnie do niezwłocznego uwolnienia palestyńskich legislatorów, zatrzymanych przez Izrael. Komisja wie też o palestyńskich dzieciach, które trzymane są w izraelskich więzieniach i ośrodkach odosobnienia. Jest to sprzeczne z konwencją praw dziecka ONZ, która określa wiek minimalny dla nieletnich na 18 lat, jak również z czwartą konwencją genewską, która wymaga, by więźniowie byli trzymani na terytorium okupowanym. Te przetrzymywane dzieci są szczególnie bezbronne. Wiemy o tym. Ich traktowanie musi zostać dostosowane do prawa międzynarodowego.

Więcej uwagi musimy poświęcić sytuacji dzieci, które dotknęła rzeczona sytuacja konfliktu. To dlatego Unia Europejska dodała Izrael i palestyńskie terytorium okupowane do listy krajów priorytetowych z punktu widzenia implementacji Wytycznych UE w sprawie dzieci w konfliktach zbrojnych.

Zgodnie z rzeczonymi wytycznymi, Unia Europejska włącza ponadto wszystkie aspekty praw i dobra dzieci, dotkniętych konfliktem do dialogu politycznego z Izraelem. Ponadto Unia Europejska współpracuje także blisko z agendami ONZ oraz izraelskimi i palestyńskimi organizacjami pozarządowymi, aktywnie zaangażowanymi w monitorowanie, przekazywanie informacji i obronę praw dziecka.

Poszanowanie praw człowieka i przestrzeganie prawa międzynarodowego to jedna z podstawowych wartości Unii Europejskiej. Jest to zasadniczy element naszej polityki zagranicznej. A zatem ochrona praw człowieka ma ogromne znaczenie w naszych stosunkach z Izraelem. Nasz dialog dotyczący praw człowieka z władzami izraelskimi na różnych szczeblach tego dowodzi.

Komisja, w swoich spotkaniach z władzami izraelskimi, i ja osobiście w moich spotkaniach z izraelskimi decydentami, z pewnością nadal będziemy naciskać na Izrael, by w pełni przestrzegał prawa i konwencji międzynarodowych. Unia Europejska wyraziła bardzo niedawno, podczas ostatniej Rady Stowarzyszenia z Izraelem, swoje pragnienie utworzenia formalnej podkomisji ds. praw człowieka. Byłby to więc ważny krok do przodu zmierzający do dalszej formalizacji dialogu w tych kwestiach.

Artykuł 2 Układu o stowarzyszeniu między UE a Izraelem będzie ciągle przypominać zarówno Unii Europejskiej, jak i Izraelowi, że poszanowanie praw człowieka i zasady demokracji są podstawą naszych stosunków dwustronnych. Uważamy, że dialog jest najbardziej obiecującym środkiem służącym do wywierania na Izrael pozytywnego wpływu. Nie uchylamy się od poruszania trudnych kwestii, takich jak ta, o którą pytała jedna z czcigodnych posłanek.

Całkowicie się zgadzam z prezydencją gdy mówi ona, że wszystko to trzeba widzieć w kontekście konfliktu bliskowschodniego, i dlatego sądzę, że rozwiązanie tego konfliktu w końcu złagodziłoby także czy nawet rozwiązało problem więźniów.

  Charles Tannock, w imieniu grupy PPE-DE. - Panie przewodniczący! Kolejny raz siły antyizraelskie w tym parlamencie szukają możliwości ataku na Izrael i po raz kolejny ci z nas, którzy pragną uczciwej debaty i prawdziwego pokoju na Środkowym Wschodzie zmuszeni są do obrony Izraela. W końcu Izrael jest demokratycznym państwem, którego istnienie jest zagrożone ze strony terrorystów Dżihadu oraz ich zwolenników, czyli osoby, które są obecnie przetrzymywane w izraelskich aresztach.

Odnosząc się do kwestii dzieci, trzeba przyznać ze smutkiem, że zostały wciągnięte w Intifadę i są nawet rekrutowane przez terrorystów jako potencjalni zamachowcy-samobójcy.

W szczególny sposób kwestionuję potrzebę tego wniosku o rezolucję w czasie zawieszenia broni z Hamasem, który właśnie wstrzymał wymierzone w cywilów ataki rakietowe ze Strefy Gazy i gdy ma również miejsce wymiana więźniów pomiędzy Izraelem i Hezbollahem, w której pięciu terrorystów powróciło do swoich rodzin i domów, podczas gdy dwóch izraelskich żołnierzy zostanie zwróconych w workach na zwłoki. Jeden z terrorystów – Samir Kuntar – zamordował młodego Izraelczyka topiąc go, a następnie wziął jego córkę, roztrzaskał ją o skały i uderzał w czaszkę kolbą strzelby. Zabił również policjanta. Palestyńscy terroryści, którzy porwali statek Achille Lauro i podczas tego porwania zamordowali starszego Żyda wyrzucając go za pokład, zażądali uwolnienia Kuntara.

Zawieranie umów z terrorystami ma dużą cenę dla każdej demokracji, ale jest to podwójnie trudne w przypadku Izraela. Samir Kuntar przysiągł kontynuować Dżihad przeciwko Izraelowi teraz, gdy został uwolniony.

Dlatego też pochwalam dzielną decyzję Izraela. Mam nadzieję, że przyniesie to w końcu pozytywne rezultaty, ale obawiam się, że tak nie będzie, ponieważ zbyt oczywiste jest, że osoby pragnące zniszczyć Izrael jako państwo zyskują poparcie wśród polityków takich jak pani posłanka Morgantini, która przedkłada taką rezolucję w tym czasie.

Jeżeli pani poseł jest już przy temacie, może będzie chciała również zbadać zarzuty, które pojawiły się w brytyjskiej prasie o torturach rutynowo stosowanych w palestyńskich więzieniach na własnych obywatelach, zarówno przez Hamas w Strefie Gazy, jak i, co jest bardziej zadziwiające, przez Autonomię Palestyńską.

  Véronique De Keyser, w imieniu grupy PSE. – (FR) Panie przewodniczący! Niedawno brałam udział w konferencji berlińskiej, gdzie kluczową kwestią było przywrócenie zasad prawnych na terytoriach okupowanych. To, co dotyczy Palestyny, ciągle rozwijającego się kraju, tym bardziej dotyczy Izraela. I w tym momencie los palestyńskich więźniów jest prawdziwym paradygmatem, bo ta sytuacja dotyczy losu ponad 8 500 palestyńskich więźniów oraz powodów i warunków ich przetrzymywania.

Chciałabym podkreślić, że 48 wybranych członków Palestyńskiej Rady Legislacyjnej znajduje się obecnie w więzieniu. Jest to niedopuszczalne. Przeważająca większość zatrzymanych została transportowana do więzień izraelskich, co jest sprzeczne z konwencją genewską, która zabrania przenoszenia zatrzymanych z terytoriów okupowanych do okupanta. Jest to niedopuszczalne, że kodeks karny stosowany na terytoriach okupowanych stosowany jest tylko wobec Palestyńczyków, a nie osadników. Mówiąc wyraźnie: to co jest karalne dla jednej grupy, nie jest dla innej. Jest to niedopuszczalne. Niedopuszczalne jest, to że zostało uwięzionych ponad 100 kobiet i te, które są w ciąży lub karmią piersią nie otrzymują wymaganej opieki. Niedopuszczalne jest, że 310 nieletnich jest przetrzymywany w takich samych warunkach jak dorośli, mimo że Izrael jest sygnatariuszem Konwencji praw dziecka. I niech nikt nie próbuje mi powiedzieć tego, co już słyszałam, że w wieku 15 lat ci mali Arabowie są już dorośli i zdolni do wszystkiego.

Panie pośle Tannock, kto jest temu winny, jeżeli nie okupacja, która pozbawiła ich dzieciństwa? To jeszcze nie koniec listy: tortury, nieprawidłowe traktowanie, nieistniejące prawo do obrony, brak wyroku itd. Chciałabym przypomnieć państwu, że te fakty zostały udokumentowane zarówno przez źródła izraelskie, jak i międzynarodowe. Oczywiście Parlament Europejski nie może użyć czarodziejskiej różdżki i zakończyć tego konfliktu, ale zapewniam państwa, że prawa człowiek będą głównym tematem podczas weryfikacji statusu Izraela, nad którą będzie się toczyła debata w tym roku. Artykuł 2 rzeczonej umowy określa wyraźnie: „Stosunki między Stronami, jak również wszystkie postanowienia samego Układu opierają się na poszanowaniu praw człowieka i na zasadach demokracji, którymi Strony kierują się w swojej polityce wewnętrznej i zagranicznej i które stanowią istotny element niniejszego Układu”

Oczywiście należy dokonywać wymian. Wymiany i zwolnienia więźniów, takich jak na przykład Gilad Shalit z jednej strony i Salah Hamouri z drugiej, muszą być negocjowane. I jestem bardzo zadowolona, że podpisano umowę o wymianie z Hezbollahem. Chciałabym jednak przypomnieć naszym izraelskim partnerom, że dla Parlamentu Europejskiego prawa człowieka nie podlegają negocjacjom. Dlatego też jestem zachwycona i gratuluje panu, panie ministrze, jako przedstawicielowi Rady, oraz pani, pani komisarz za stanowczość państwa słów, które upewniają nas, że nasze trzy instytucje rzeczywiście tworzą jedną Unię Europejską.

  Marios Matsakis, w imieniu grupy ALDE. - Panie przewodniczący! W tej kwestii wypowiem swoje osobiste zdanie.

Kolejne rządy w Izraelu stosują politykę próbującą powstrzymać chęć Palestyńczyków do zamieszkiwania na własnej ziemi i czynią to za pomocą żelaznej pięści i kul oraz arbitralnych aresztowań, pozbawienia wolności, tortur oraz mordowania cywilów, w tym kobiet i dzieci. Czynią to nierozsądnie, nie zdając sobie sprawy z tego, że problemy bezpieczeństwa, przed którymi stoi Izrael nie mogą zostać rozwiązane za pomocą tak nieludzkich reakcji. Przeciwnie, taka brutalność może przynieść tylko dalszą przemoc i może tylko powoli pozbawić Izraela pomocy międzynarodowej, z której korzystał w przeszłości.

Już dawno temu władze UE powinny stanowczo ostrzec rządzących polityków izraelskich, że jeżeli będą kontynuować działania w stylu nazistowskich dowódców i jeżeli będą wciąż myśleć, że pomoc amerykańskich przywódców i tych, którzy są pod ich wpływem w Europie, nie wyłączając posłów do PE, będzie wieczna, doprowadzą w ten sposób nieodzownie, z matematyczną precyzją do unicestwienia swojego kraju.

  Hélène Flautre, w imieniu grupy Verts/ALE. – (FR) Panie przewodniczący! Obeida Assida to palestyński uczeń. Został aresztowany w 2003 r. w wieku 17 lat i jest przetrzymywany w Izraelu bez zarzutów i bez rozprawy. Saed Yassine jest palestyńskim obrońcą praw człowieka. Ma 34 lata. Od 2006 r. jest przetrzymywany na mocy decyzji administracyjnej w Izrealu. Nie zostały mu postawione zarzuty i nie znane są żadne fakty przemawiające na jego niekorzyść. Jego żona i dzieci mogły odwiedzić go tylko trzy razy. Noura al Hashlamoun jest 36-letnią gospodynią domową i matką szóstki dzieci. Podlega zatrzymaniu w Izraelu od września 2006 r., bez zarzutów i bez rozprawy. Marwan Barghouti, pomysłodawca i autor dokumentów składanych przez więźniów jest przetrzymywany w Izraelu od kwietnia 2002 r. Dodatkowo chciałabym zwrócić uwagę posłów na fakt, że wniosek o jego zwolnienie wciąż jest dostępny i mogą go państwo podpisać w dowolnym momencie.

Wszyscy wiedzą, że jeżeli miałabym wymienić długą listę tysięcy palestyńskich więźniów przetrzymywanych obecnie w izraelskich więzieniach, całkowicie wbrew międzynarodowym konwencjom i prawom człowieka, potrzebowałabym bardzo dużo czasu. Mimo to, każda z tych osób, każda z ich rodzin zasługuje na długą przemowę. Nie oszczędzono im niczego: brutalnych przesłuchań trwających do 188 dni, o których wiadomo, że obejmują tortury, podsuwanych do podpisania dokumentów przyznania się do winy i wyroków napisane po hebrajsku, zatrzymań bez podstaw na terenie Izraela, poza własnym terytorium, arbitralnie odnawianych co sześć miesięcy, podlegania doraźnej, dyskryminującej jurysdykcji militarnej, która nie ma żadnego prawnego uzasadnienia, braku dostępu do prawników przez pierwsze 90 dni zatrzymania oraz praktycznie braku praw do odwiedzin.

Pani posłanka De Keyser ma rację mówiąc, że jest to dokładnie coś, czego UE nie może zaakceptować. Jest to całkowicie niedopuszczalne. A państwo mówicie, że wykorzystacie ten nowy dialog. Dlaczego powinniśmy wierzyć, że jutro Unia Europejska, państwo, Komisja i Rada, będą mogły w większym stopniu narzucić klauzule, które są już uwzględnione w umowie, którą mamy, jutro, z …

(Przewodniczący wyłączył mikrofon)

  Kyriacos Triantaphyllides, w imieniu grupy GUE/NGL. – (EL) Panie przewodniczący! Podczas naszego poprzedniego posiedzenia plenarnego 16 czerwca w Strasburgu, wydał pan oświadczenie dotyczące sytuacji w Palestynie. To stanowisko odzwierciedlało rozczarowujące wnioski komitetu doraźnego, który z pańskiej inicjatywy odwiedził terytoria palestyńskie na początku czerwca i obserwował nędzne warunki, w jakich żyją Palestyńczycy w wyniku okupacji izraelskiej.

Teraz jest moment, aby Rada i Komisja udzieliła odpowiedzi dotyczących działań, które zamierzają podjąć w celu zapewnienia, że siły okupanta – państwa Izrael – przestrzegają przepisów międzynarodowych w odniesieniu do zatrzymanych Palestyńczyków znajdujących się w izraelskich więzieniach.

Dzisiaj, my, posłowie Parlamentu Europejskiego, żądamy od Rady i Komisji przedstawienia wyjaśnienia faktu, że 16 czerwca rozszerzyły stosunki pomiędzy Unią Europejską i Izraelem w momencie, gdy 11 000 zatrzymanych, w tym 376 dzieci, 118 kobiet i 44 członków Palestyńskiej Rady Legislacyjnej, jak również 800 osób zatrzymanych na podstawie decyzji administracyjnych, znajduje się w izraelskich więzieniach, niezgodnie z przepisami międzynarodowymi.

Ponownie odwiedzimy Palestynę za dwa miesiące. W międzyczasie chcielibyśmy poprosić, aby zażądał pan w imieniu całego Parlamentu, aby izraelski rząd niezwłocznie zwolnił wszystkie dzieci przetrzymywane w izraelskich więzieniach, jak również te osoby, w przypadku których nie przestrzegano procedur prawnych…

(Przewodniczący wyłączył mikrofon)

  Nickolay Mladenov (PPE-DE). - Panie przewodniczący! Wierzę, że ta Izba, razem z Komisją i Radą oraz wszystkimi europejskimi politykami, jest przekonana, że ochrona praw człowieka jest w większym stopniu fundamentalnym obowiązkiem w czasach wojny i terroryzmu niż w czasach pokoju i bezpieczeństwa. Wierzę, że razem mamy takie stanowisko.

Jest to również stanowisko izraelskiego Sądu Najwyższego. W przypadku wielu decyzji izraelski Sąd Najwyższy poparł prawa zarówno palestyńskich więźniów, jak i osoby składające petycje przeciw działaniom izraelskich sił obronnych lub rządu.

Pozwolę państwu przypomnieć, że w 1991 r., gdy Izrael spodziewał się ataku za pomocą broni chemicznej i biologicznej, Sąd Najwyższy podtrzymał petycję, która mówiła dosłownie, że siła społeczeństwa, aby opierać się wrogowi jest oparta na przeświadczeniu, że walczy w obronie wartości, które zasługują na ochronę. Najlepszym partnerem obrony praw palestyńskich więźniów w Izraelu jest izraelski Sąd Najwyższy. Wierzę, że ten system prawny w demokratycznym kraju, takim jak Izrael, powinien odpowiedzieć na wszystkie zarzuty przedstawione tutaj przez posłów.

Jednakże pragnę zapytać posłów tej Izby: Jakie konwencje chronią prawa tych, którzy zostali porwani, zastraszeni lub zabicie w ciągu ostatnich lat? W jakim sądzie mógł Alan Johnson odwołać się od wyroku porwania? Jakie prawa odwiedzin uzyskał Gilad Shalit? Jakie prawa miał 16-letni Ophir Rakhum? Jaką ochronę prawną uzyskał?

Zwracam się do posłów Izby, zwracam się szczerze, z całego serca, aby wesprzeć Komisję i Radę w ich zrównoważonym podejściu do tego konfliktu i do ochrony praw tych, których prawa zostały naruszone. Nie powinniśmy zajmować stanowiska, które podkopie możliwości Unii Europejskiej we wspieraniu procesu pokojowego na Środkowym Wschodzie, jak to teraz robi.

  Richard Howitt (PSE). - Panie przewodniczący! Chciałbym rozpocząć od powiedzenia urzędującemu przewodniczącemu, że organizacja Amnesty International stwierdziła, że 8 500 Palestyńczyków z palestyńskich terytoriów okupowanych jest przetrzymywanych w izraelskich więzieniach wbrew artykułowi 76 konwencji genewskiej i dla wielu z tych więźniów wizyty rodziny są niemożliwe z powodu ograniczonych pozwoleń na podróże. W przypadku tych wizyt, na które zostało wydane zezwolenie, mimo że Izrael podlega międzynarodowym normom ochrony praw człowieka, według których powinien zapewnić, że zatrzymani Palestyńczycy korzystają z tych wizyt, to międzynarodowa społeczność za pomocą Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża pokrywa koszty. Dlatego też prawem Parlamentu Europejskiego jest zwrócenie się do Rady Europy o podjęcie działań.

Tak jak komisarz Ferrero-Waldner, spotkałem się z panią Barghouti i również dziękuję pani komisarz za przywołanie naszych parlamentarnych kolegów z Palestyńskiej Rady Legislacyjnej, którzy znajdują się wśród uwięzionych.

Mimo że zgadzam się z panem Mladenovem i panem Tannockiem, że uprowadzeni i niedopuszczenie do odwiedzin rodziny są równoznaczne z naruszeniem przepisów międzynarodowych, z żalem stwierdzam, że pan Tannock przedstawił moją współautorkę, panią Morgantini, jako kogoś, kto chce zniszczyć Izrael, podczas gdy wspieramy prawa człowieka i przestrzeganie międzynarodowych przepisów humanitarnych.

  Frédérique Ries (ALDE). - (FR) Panie przewodniczący! Niezmiernie trudną kwestią jest utrzymanie naszych demokratycznych wartości podczas walki z terroryzmem, co jest rzeczywistym tematem naszej dzisiejszej debaty. Niestety nie mam czasu, aby poruszyć kwestie poruszone w tekstach przekazanych przez posłów, nawet tych przekazanych na piśmie i nie odpowiem na komentarze mojego kolegi, pana Mladenova, dotyczące izraelskiego Sądu Najwyższego.

Pomimo tego poruszę kwestię nieletnich. Tak, w więzieniach znajdują się osoby nieletnie, w większości przypadków nastolatki, którymi Hamas manipuluje i wysyła na śmierć uzbrojonych w granaty lub pasy wypełnione materiałami wybuchowymi. Pan i inni posłowie wspomnieli prawo międzynarodowe. Prawo to zabrania również rekrutacji żołnierzy wśród dzieci. Każda młoda osoba w więzieniu stanowi niepowodzenie każdego społeczeństwa. Izrael jest zobligowany do zmierzenia się z tym wyzwaniem w zgodzie z prawem międzynarodowym, ale prawdziwą tragedią jest utrata pokoju dla całej generacji w Palestynie.

Jeszcze słowo na temat Gilada Shalita. Wydaje mi się, że jest on więźniem, który jest obywatelem Izraela i Francji. Zasługuje na więcej niż karygodne zapomnienie, na które jest skazany poprzez niekonsekwentne oburzenie niektórych posłów. Nie wspomnę o globalnym kontekście politycznym przytoczonym przez sekretarza stanu i komisarza.

Panie przewodniczący! Zakończę moją wypowiedź bardzo niestabilnymi, ale realnymi przypadkami zawieszenia broni, które występują na kilku frontach. Chciałam tylko powiedzieć, bardziej ogólnie, że chciałabym skrytykować to, że niektóre osoby tutaj mają obsesję na punkcie sposobu organizacji demokratycznego państwa, o czym mówią za każdym razem.

  Caroline Lucas (Verts/ALE). - Panie przewodniczący! Nie wiem już ile razy w tej Izbie potępialiśmy rząd Izraela za systematyczne łamanie praw Palestyńczyków.

Okupacja, separujący mur, oblężenie Strefy Gazy – można tak jeszcze wymieniać dalej. Dzisiaj koncentrujemy się na okropnej sytuacji palestyńskich więźniów, w tym 44 członków rady legislacyjnej. Są oni naszymi odpowiednikami, naszymi partnerami, którzy są wciąż uwięzieni bez oskarżeń i bez procesu.

Moje pytanie jest następujące: kiedy Rada Europejska zacznie działać? Ile jeszcze przypadków naruszeń przepisów międzynarodowych potrzebujemy? Ile jeszcze Palestyńczyków musi zostać aresztowanych, uwięziony i torturowanych zanim UE skończy mówić o prawach człowieka i podejmie działania, aby bronić tych praw?

Rozważanie rozszerzenia relacji między UE i Izraelem w momencie takim jak ten demonstruje niesamowite lekceważenie naszych zobowiązań wobec Palestyńczyków. Niepowodzenie do odwołania się do artykułu 2 układu o stowarzyszeniu demonstruje żałosne polityczne tchórzostwo.

Nasz spór nie jest prowadzony z Izraelczykami, z których wielu dołącza do nas potępiając władze izraelskie. Mój spór nie jest teraz prowadzony nawet z samym Izraelem. Jest prowadzony z Radą Europejską i jej groteskowym niepowodzeniu w politycznym przywództwie.

  Chris Davies (ALDE). - Panie przewodniczący! Całkowicie zgadzam się z panią Caroline Lucas. Ironiczne jest, że nasza następna debata dotyczy Zimbabwe. Mugabe nie spodobały się wyniki wyborów i musiał je skorygować – obecnie aresztuje parlamentarzystów i próbując osiągnąć spokój pogarsza sytuację. Całkowicie go potępimy.

Porównanie jest oczywiście dalekie, ale dwa i pół roku temu zapłaciliśmy za wybory w Palestynie. Izraelowi nie spodobały się wyniki, więc odmówiliśmy uznania nowego rządu. Od tamtej pory Izrael aresztował ponad 40 parlamentarzystów, osoby, które należą do nieprawidłowej partii, osoby, które nie używały kul, ale wykorzystały urnę wyborczą.

Nie zastosujemy sankcji. Zamiast tego poszukujemy bliższej współpracy z Izraelem. Tak więc, pani komisarz i panie ministrze, sprzeczności są oczywiste. Mówią państwo, że mamy zrównoważone podejście, ale gdzie są dowody, że takie podejście przyniosło jakiekolwiek skutki?

  Sarah Ludford (ALDE). - Panie przewodniczący! Nie zwalniam Izraela z odpowiedzialności, ale nie jest wcale pomocne to, że Parlament Europejski wybrał tylko jedną ze stron – Izrael – w skomplikowanym konflikcie, gdzie łamanie praw człowieka wymaga zrównoważonego podejścia. Debata dotyczące wyłącznie działań izraelskich również odbywa się w złym momencie.

Czy zapominamy, że naszym nadrzędnym celem jest ustanowienie rozwiązania z dwoma pokojowo nastawionymi państwami? Wyłącznie, jeżeli nasza krytyka jest dokładna i konstruktywna i bezpartyjna, zostanie wysłuchana przez obie strony i będzie miała lepszą perspektywę wywarcia wpływu.

Wydaje mi się, że organizacja Human Rights Watch oraz pan Martin Scheinin z ONZ osiągnęli taki standard. Pan Scheinin wskazuje na znaczenie decyzji izraelskiego Sądu Najwyższego – całkowicie pominiętych w pytaniach ustnych. Nawet sprawozdanie Johna Dugarda twierdzi, że został głęboko poruszony i potępia przypadki naruszenia praw człowieka przez Palestyńczyków wobec Palestyńczyków i przez Palestyńczyków wobec Izraelczyków. Nie wspomniano o tym.

Żałuję, że Izrael wciąż wykorzystuje nadzwyczajne przepisy z 1945 r. będące schedą po kolonialnych rządach brytyjskich, ale warto zauważyć, że zostały one zastosowane wobec żydowskich terrorystów w Hebronie, tak samo jak wobec Palestyńczyków.

  John Bowis (PPE-DE). - Panie przewodniczący! Kwestia nie dotyczy aresztowanych, osądzonych, skazanych i uwięzionych terrorystów - jest to po prostu kwestia osób zatrzymanych i przetrzymywanych. I kwestia ta dotyczy zwłaszcza dzieci, nie dzieci-żołnierzy – niektóre dzieci rzucały kamieniami i robiły podobne rzeczy, to prawda – ale wciąż są to dzieci.

Wyobraźmy sobie tę izbę zapełnioną dziećmi. Weźmy połowę z nich, załóżmy im worki na głowy, zwiążmy im ręce za plecami, zabierzmy je nie mówiąc ich rodzicom, gdzie je zabieramy, wsadźmy je do więzień, umieśćmy je w celach bez okien o powierzchni 1,5 m2, zapalmy światło, przetrzymujmy je bez opieki medycznej, uniemożliwiajmy im zewnętrzne wizyty i tak dalej, nie pozwalajmy im zmieniać ubrań. Właśnie o tym dyskutujemy. To o tym powinna mówić Konwencja praw dziecka ONZ.

Mój apel do Izraela jest następujący: Na miłość boską, czyniąc tak nie zyskujecie przyjaciół. Izraelu, wołam do ciebie: Uwolnij dzieci!

  Ignasi Guardans Cambó (ALDE). - Panie przewodniczący! Ponieważ niektórzy z nas uważają Izrael za demokratyczny kraj i ponieważ Unia Europejska traktuje go jako taki, rozliczamy go z reguł prawa. Jeżeli nie byłby to kraj demokratyczny, nie próbowalibyśmy rozliczać go z reguł prawa.

Dla osób, które znajdują się poza systemem prawnym nie istnieje sąd najwyższy. Wiemy, co mówi Sąd Najwyższy, ale dotyczy to tylko tych osób, którym udało się do niego dotrzeć. Dla osób aresztowanych na podstawie decyzji administracyjnej, bez dostępu do żadnego sądu nie istnieją orzeczenia Sądu Najwyższego, które mogą je obronić.

Konflikt nie może być używany jako argument w przypadku takich naruszeń. Nie jest zrównoważonym podejściem pozostawanie neutralnym i traktowanie tych osób, jak gdyby nie istniały. Te osoby są aresztowane bez żadnych gwarancji, bez żadnych procedur. Ich rodziny są przerażone, ich domy i rodziny są w wielu przypadkach niszczone i karane za to, co zrobili lub o co są oskarżeni i zasługuje to na reakcję ze stronę Unii Europejskiej.

  Frieda Brepoels (PPE-DE). - (NL) Chciałabym przypomnieć panu Tannockowi, że to pytanie nie zostało zgłoszone wyłącznie przez panią Morgantini, ale również przez dwóch wiceprzewodniczących Parlamentu z grupy EPP-ED, pana McMillana-Scotta oraz panią Kratsa-Tsagaropoulou oraz przez pana Bowisa, pana Kasoulidesa i przeze mnie. Chciałam to na początku sprostować. Jako członek delegacji parlamentarnej ds. relacji z Palestyńską Radą Legislacyjną kilkakrotnie doświadczyłam osobiście co to znaczy nie być w stanie spotkać się z demokratycznie wybranymi kolegami, ponieważ znajdują się w więzieniu.

Co można powiedzieć o wielu kobietach i dzieciach znajdujących się w różnych więzieniach poza terytoriami palestyńskimi, coś co sprawia, że prawie niemożliwe odwiedzenie ich przez prawników i rodziny? Każdy wspomniał o warunkach życiowych i braku opieki medycznej. Jak długo międzynarodowa społeczność i Unia Europejska zamierza to tolerować? Zwracam się do Komisji i Rady, aby zapanować nad tą niedopuszczalną sytuacją.

  Bernard Lehideux (ALDE). - (FR) Panie przewodniczący! Chciałby tylko przedstawić dwie uwagi.

Pierwsza uwaga to, że w tym Parlamencie pewne problemy są pojmowane w bardzo dziwny sposób. Zawsze potępia się te same osoby i zawsze dyskutuje się o tych samych osobach. Spróbujmy potępić Kubę za przetrzymywanie więźniów politycznych w więzieniach i widoczny będzie sposób, w jaki prawa człowieka są omawiane w Parlamencie Europejskim.

Moja druga uwagą jest to, że istnieje rozwiązanie zapewniające, że Izrael uwolni tych, którzy muszą zostać zwolnieni - powstrzymajcie ataki, zakończcie bombardowanie izraelskich wsi, przestańcie zabijać dzieci, zaprzestańcie ataków koparkami i przestańcie wysyłać dzieci z kieszeniami wypchanymi dynamitem. Wtedy Izrael zwolni więźniów!

  Antonio López-Istúriz White (PPE-DE). - (ES) Panie przewodniczący! Słowa pani Morgantini były bardzo poruszające i nie możemy nie okazać solidarności z tymi prawidłowo udokumentowanymi przypadkami naruszenia praw człowieka palestyńskich więźniów. Umyślnie używam terminu prawidłowo udokumentowane, ponieważ niektórzy lewicowi posłowie skierowali bardzo poważne i niedopuszczalne oskarżenia pod adresem Izraela. Czy kiedykolwiek zostali oskarżeni o mordowanie kobiet i dzieci lub działanie jak naziści? Czy to jest sposób na pogłębianie procesu pokojowego?

Pani Morgantini, wiem, że pani inicjatywa jest oparta na określonych i poruszających przypadkach i że pani intencje są godne pochwały. Jednakże niektórzy z pani lewicowych kolegów wykorzystali tę okazję, aby ponownie spróbować zmiażdżyć i upokorzyć Izraelczyków.

Bez wątpienia musimy wytępić sowiecki antysemityzm, który wciąż pojawia się w mentalności niektórych pani kolegów w tym Parlamencie.

  Jean-Pierre Jouyet, urzędujący przewodniczący Rady. − (FR) Panie przewodniczący, pani komisarz, panie i panowie, powiem krótko, ponieważ nakreśliłem główne kwestie w moim przemówieniu otwierającym. Mimo to, debata była w pewnych momentach bardzo poruszająca i chciałem zapewnić państwa, że rada jest świadoma wspomnianych faktów i wciąż będzie wyrażać swoje zaniepokojenie i powoływać się na akty prawa międzynarodowego.

Urząd Przewodniczącego wciąż będzie poruszać tę kwestię w politycznych kontaktach pomiędzy Unią Europejską i Izraelem, które będą miały miejsce podczas tej kadencji. Chcemy również zauważyć, że trwający proces politycznych może się rozwijać wyłącznie, jeżeli zwiększy się zaufanie. Kontynuacja procesu kolonizacji, utrzymywanie się terroryzmu i przemocy oraz los palestyńskich więźniów to przeszkody w działaniach zmierzających do przywrócenia pokoju, tak jak sytuacja izraelskich zakładników przetrzymywanych przez grupy terrorystyczne. Mam na myśli przede wszystkim Gilada Shalita.

Aby zakończyć optymistycznym akcentem chciałem podkreślić, że Unia Europejska odgrywa kluczową rolę w tym procesie, dzięki swojej pozycji w kwartecie bliskowschodnim, swojemu statusowi jako główne źródło finansowania działań wspierających Autonomię Palestyńską oraz jako główny partner Izraela. Unia Europejska zawsze uważała, że Izrael ma prawo czuć się bezpiecznie w swoich granicach, koegzystując z Palestyną, jak wspomniałem we wstępie.

  Przewodniczący. − Zamykam debatę.

Głosowanie odbędzie się w czasie następnej sesji we wrześniu br.