Index 
 Zurück 
 Vor 
 Vollständiger Text 
Verfahren : 2007/2266(REG)
Werdegang im Plenum
Entwicklungsstadium in Bezug auf das Dokument : A6-0324/2008

Eingereichte Texte :

A6-0324/2008

Aussprachen :

PV 23/09/2008 - 16
CRE 23/09/2008 - 16

Abstimmungen :

PV 24/09/2008 - 6.1
Erklärungen zur Abstimmung

Angenommene Texte :

P6_TA(2008)0440

Ausführliche Sitzungsberichte
Dienstag, 23. September 2008 - Brüssel Überprüfte Ausgabe

16. Änderung von Artikel 121 GO (Aussprache)
Video der Beiträge
PV
MPphoto
 
 

  Le Président. – L'ordre du jour appelle le rapport de Costas Botopoulos, au nom de la commission des affaires constitutionnelles, sur la modification de l'article 121 du règlement du Parlement européen (2007/2266(REG)) (A6-0324/2008).

 
  
MPphoto
 

  Κώστας Μποτόπουλος, Εισηγητής. − Κύριε Πρόεδρε, το σχέδιο της έκθεσης που συζητάμε σήμερα αφορά στην τροποποίηση του άρθρου 121 του Κανονισμού του Κοινοβουλίου σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Και όπως έχει το άρθρο σήμερα, ρυθμίζει τη διαδικασία αυτή μόνο σε περίπτωση προσφυγής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ενώπιον του Δικαστηρίου.

Δεν μας λέει το κείμενο όμως τι γίνεται σε περίπτωση που το Κοινοβούλιο αποφασίζει, διά του Προέδρου του ο οποίος το αντιπροσωπεύει, να εκθέσει τις απόψεις του, υποβάλλοντας παρατηρήσεις ή παρεμβαίνοντας σε μία προδικαστική διαδικασία στο πλαίσιο της οποίας αμφισβητείται το κύρος μιας νομοθετικής πράξης την οποία έχει εγκρίνει το ίδιο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στα πλαίσια της διαδικασίας συναπόφασης.

Τέθηκε λοιπόν ένα ερώτημα από τον πρόεδρο της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων κύριο Gargani (τον οποίο, επ’ ευκαιρία, θα ήθελα να ευχαριστήσω για τη συνεργασία του στην εκπόνηση αυτής της έκθεσης), ερώτημα που αφορούσε στο κατά πόσον η διαδικασία αυτή της παρέμβασης και της υποβολής παρατηρήσεων καλύπτεται από το άρθρο 121. Και τί κάνουμε σε περίπτωση που δεν καλύπτεται.

Η πρώτη απάντηση που δίνω με την έκθεσή μου είναι ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι η μία διαδικασία περιέχεται στην άλλη. Ότι στη λέξη «προσφυγή» η οποία αναφέρεται στο άρθρο 121, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ανήκει και η ποιοτικά διαφορετική περίπτωση της υποβολής παρατηρήσεων ή της παρέμβασης στο Δικαστήριο. Με βάση αυτό, η πρώτη απάντηση είναι ότι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε απλώς με ερμηνεία.

Μπορούμε να σταθούμε στην πρακτική του Κοινοβουλίου που λέει ότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις αποφασίζει ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου ως επικεφαλής και εκπρόσωπος του οργάνου μας σε δικαστικές υποθέσεις ; Η απάντηση, νομίζω, είναι και πάλι «όχι». Είναι πιο ασφαλές να ρυθμίσουμε μία νέα διαδικασία λεπτομερώς.

Και τούτο γιατί κυρίως; Διότι υπήρχαν στην πράξη περιπτώσεις όπου ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου αποφάσισε να μην ακολουθήσει τη σύσταση της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων προκειμένου να υπερασπιστεί ενώπιων του Δικαστηρίου το κύρος προηγούμενης απόφασης του Kοινοβουλίου.

Συνέβη δύο φορές στην ιστορία του Κοινοβουλίου προσφάτως. Και αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να πούμε ότι πρέπει να ρυθμίσουμε τη διαδικασία εξ υπαρχής.

Ποια είναι η λύση που προτείνεται; Μετά από τη σύσταση της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων, αν ο Πρόεδρος συμφωνεί, υποβάλλει τις παρατηρήσεις του. Αν δεν συμφωνεί, ρυθμίζει αυτή την υπόθεση μετά από συζήτηση στη Διάσκεψη των Προέδρων. Γιατί στη Διάσκεψη των Προέδρων; Διότι είναι ένα όργανο συλλογικό το οποίο μπορεί να αποφασίσει λαμβάνοντας υπόψη τα υπέρ και τα κατά της κάθε περίπτωσης.

Μόνο σε περίπτωση που η Διάσκεψη των Προέδρων αποφασίσει ότι δεν πρέπει για εξαιρετικούς λόγους (αλλαγή των Συνθηκών, για παράδειγμα) το Κοινοβούλιο να υπερασπιστεί την προηγούμενη θέση του, μόνο σ’ αυτή την περίπτωση το θέμα παραπέμπεται στην ολομέλεια γιατί μόνο η ολομέλεια είναι σε θέση να αλλάξει προηγούμενη απόφασή της.

 
  
MPphoto
 

  Γεώργιος Παπαστάμκος, εξ ονόματος της ομάδας PPE-DE. – Κύριε Πρόεδρε, ως εισηγητής ή, αν θέλετε, ως εισηγητής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και των Ευρωπαίων Δημοκρατών, θέλω να πω ότι διαλεγόμεθα απόψε πάνω σ’ ένα θέμα το οποίο άπτεται της οργανωτικής αυτονομίας, της οργανωτικής κυριαρχίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Ο Κανονισμός του Κοινοβουλίου συνιστά ρυθμιστικό πλέγμα με μακροπρόθεσμη ισχύ των κατ’ ιδίαν διατάξεων. Εννοώ δηλαδή των διατάξεων οι οποίες δεν πρέπει να διεκδικούν εφαρμογή μόνο για το χρόνο τροποποίησης αλλά κανονιστική διάρκεια, κανονιστική αντοχή.

Παραλείπω να αναφερθώ στις ειδικότερες πτυχές της διαδικασίας επίλυσης της διαφοράς που περιγράφεται στο κείμενο της τροπολογίας της οποίας ο εισηγητής κύριος Μποτόπουλος κάλυψε, άλλωστε, εύστοχα και διεξοδικά. Το κείμενο της τροπολογίας που προτείνει ο εισηγητής αποτελεί προϊόν συμβιβασμού μεταξύ της πολιτικής Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών.

Με την παράγραφο που προστίθεται στο υπάρχον κείμενο της διάταξης του άρθρου 121 του Κανονισμού του Κοινοβουλίου αντιμετωπίζεται η ενδεχόμενη διάσταση απόψεων μεταξύ του Προέδρου του Σώματος και της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων περί της απόφασης υποβολής παρατηρήσεων και παρεμβάσεων κατά τη διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου από το Κοινοβούλιο.

Μέχρι σήμερα, δεν υπήρχε σαφής και ρητή πρόβλεψη στον Κανονισμό για την ως άνω περίπτωση και η τροπολογία που συζητούμε έρχεται να καλύψει αυτό το, έστω περιορισμένης έκτασης κενό δικαίου, ρυθμιστικό κενό στην εσωτερική λειτουργία του Κοινοβουλίου.

 
  
MPphoto
 

  Maria da Assunção Esteves (PPE-DE). – Senhor Presidente, o Parlamento Europeu, junto do Tribunal, faz-se representar pelo seu Presidente e, em casos controversos, o Presidente recorre primeiro ao plenário. Isto no caso dos recursos. O novo relatório vem estender este regime a outros actos processuais em que, do mesmo modo, o Presidente representa o Parlamento e, em situações controversas, recorre ao plenário. Mas o relatório tem uma novidade. A novidade é que ele faz surgir a Conferência dos Presidentes como órgão de decisão intermédia entre o Presidente e o plenário. Esta solução não é em si mesma problemática, mas é bom aproveitar a oportunidade para lembrar que o Parlamento Europeu não pode nunca perder a semântica clássica dos parlamentos, devendo concentrar no plenário todo o poder de decisão final. O plenário é soberano para tudo, porque é nele que está a legitimidade que vem da ética da representação.

É verdade que as instituições que governam espaços complexos e amplos, como é o Parlamento Europeu, não podem muitas vezes contornar a tentação de burocratizar o próprio poder democrático. A tentação muitas vezes é incontornável, mas a verdade é que temos que evitar o mais que pudermos a burocratização da democracia, visto que a eficácia da boa governação não pode significar nunca a perda do espaço da política e, muito menos, significar a perda do espaço da política para formas quase administrativas como são os comités e, às vezes, as conferências. Porque, para usar a expressão de Mirabeau, não são estes o verdadeiro "mapa do povo".

 
  
MPphoto
 

  Zuzana Roithová (PPE-DE). – Změna jednacího řádu se jeví jako technická záležitost, ale ve skutečnosti jde o posílení či oslabení demokratické legitimity. Dva precedenty, kdy se předsedové Parlamentu nemuseli řídit stanoviskem Výboru pro právní záležitosti Evropského parlamentu, ukázaly trhlinu v našich pravidlech. Podpořím kompromisní znění článku 121, které zajistí, že předseda v takovém případě předloží odlišný postoj Konferenci předsedů a pak plénu. Ale myslím si, že by bylo správné, aby své argumenty obhájil a prosadil spíše před Výborem pro právní záležitosti než před předsedy ostatních výborů. Škoda, že změna článku nic neříká o tom, zda skupina poslanců může navrhnout ještě třetí alternativu plénu anebo plénum může jen potvrdit či odmítnout odlišný postup navržený předsedou, resp. Konferencí předsedů. Jde o nový precedens, který prověří až budoucnost, a nemyslím si, že jde o byrokracii, ale o demokracii.

 
  
MPphoto
 

  Íñigo Méndez de Vigo (PPE-DE). – Normalmente, cuando el Grupo parlamentario contrario corre en auxilio del ponente, que es de otro grupo, ese ponente debería preocuparse. Esta es la noche del Partido Popular Europeo y de los Demócratas Europeos. ¡Cuatro miembros del Partido Popular Europeo interviniendo en el debate sobre el informe Botopoulos! Y, lo que es más sorprendente de todo, señor Presidente, para aplaudir la propuesta que hace el señor Botopoulos, porque nos parece una propuesta buena, una propuesta de consenso, una propuesta —que lo anuncio ya— que contará con el beneplácito y el apoyo político de mi Grupo.

La vida parlamentaria es una expresión de la vida en general, es una vida que cambia, es una vida frente a la que hay que reaccionar. Por tanto, ante una interpretación del Reglamento de si cabía en un artículo concreto la posibilidad de que en un recurso el Parlamento hiciera observaciones, el señor Botopoulos ha clarificado la cuestión haciéndonos una propuesta en sentido positivo, que además es el sentido que la vida exige.

Por lo tanto, señor Presidente, mi felicitación a este joven diputado, al que auguro grandes éxitos en este Parlamento, y el apoyo de mi Grupo, señor Presidente, a esta reforma.

 
  
MPphoto
 

  Κώστας Μποτόπουλος, Εισηγητής. − Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα κατ’ αρχήν να ευχαριστήσω όσους μίλησαν και επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω και τους συνεργάτες μου που με βοήθησαν πάρα πολύ σ’ αυτή την πρώτη μου έκθεση, η οποία όπως είπε και ο κύριος Méndez de Vigo, ο φίλος Íñigo, ελπίζω να μην είναι και η τελευταία.

Μερικές πολύ σύντομες παρατηρήσεις σ’ αυτά που ειπώθηκαν. Έχει δίκιο ο κύριος Παπαστάμκος όταν λέει – γιατί έτσι έγινε στην πράξη – ότι η έκθεση είναι προϊόν συμβιβασμού. Είναι όμως ένα προϊόν συμβιβασμού ανάμεσα στις πολιτικές ομάδες με την καλύτερη έννοια του όρου. Δηλαδή όχι στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή αλλά εκεί που μπορούμε να συνεννοηθούμε και να βρούμε λύσεις, νομίζω, πιο λογικές και πιο δημοκρατικές. Και πιστεύω ότι αυτή η λύση είναι δημοκρατική γιατί ακριβώς δίνει το δικαίωμα στη διαδικασία να εξελιχθεί με τον πιο σωστό τρόπο.

Είπε η κυρία Esteves, και έχει επίσης δίκιο, ότι δεν πρέπει να υπερβάλουμε στη χρήση της ολομέλειας. Είναι σωστό. Γι' αυτό και η λογική εδώ είναι ότι στην ολομέλεια πάμε μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητο, δηλαδή μόνο όταν θα πρέπει να αλλάξει μία απόφαση την οποία είχε ήδη λάβει το Kοινοβούλιο.

Είπε η κυρία Roithová, και επίσης έχει δίκιο, ότι ο ρόλος της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων είναι σημαντικός. Το κάνουμε με τον τρόπο που είναι διαρρυθμισμένη η διάταξή μας· δηλαδή, η Επιτροπή Νομικών Θεμάτων ακούγεται και στην αρχή και στη μέση και στο τέλος της διαδικασίας.

Πρέπει να πω εδώ – δεν το είπα την πρώτη φορά – ότι υπάρχει και μία δυνατότητα, σε πολύ έκτακτες περιπτώσεις που δεν προλαβαίνει να γνωμοδοτήσει η Επιτροπή Νομικών Θεμάτων, να αποφασίζει ο Πρόεδρος μόνος του. Όμως, και σ’ αυτή την περίπτωση ρητά λέγεται με ερμηνεία ότι η Επιτροπή Νομικών Θεμάτων έχει τη δυνατότητα να υποβάλει με όποιον τρόπο θεωρεί σκόπιμο τη σύστασή της. Σας ευχαριστώ λοιπόν όλους πολύ.

 
  
MPphoto
 

  Le Président. – Le débat est clos.

Le vote aura lieu demain mercredi.

 
Rechtlicher Hinweis - Datenschutzbestimmungen