Indeks 
 Poprzedni 
 Następny 
 Pełny tekst 
Procedura : 2008/2099(INI)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Wybrany dokument :

Teksty złożone :

A6-0305/2008

Debaty :

PV 02/09/2008 - 10
CRE 02/09/2008 - 10

Głosowanie :

PV 24/09/2008 - 8.2
Wyjaśnienia do głosowania

Teksty przyjęte :

P6_TA(2008)0451

Pełne sprawozdanie z obrad
Środa, 24 września 2008 r. - Bruksela Wydanie Dz.U.

11. Wyjaśnienia dotyczące sposobu głosowania
zapis wideo wystąpień
PV
  

Ustne wyjaśnienia dotyczące sposobu głosowania

 
  
  

− Sprawozdania: Carlos Coelho (A6-0351/2008 i A6-0352/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Frank Vanhecke (NI). - (NL) Panie przewodniczący! Ostatecznie głosowałem za przyjęciem tych dwóch sprawozdań w sprawie aktualizacji Sytemu Informacyjnego Schengen. Jednakże chciałbym dodać, że nadal uważam, iż wdrażanie układów z Schengen przekształciło nasze granice w jakieś wychwalane sito, powodując, że są one o wiele słabiej zabezpieczone i mniej kontrolowane.

Od czasu wprowadzenia w życie systemu Schengen wszyscy jesteśmy zagrożeni w stopniu odzwierciedlającym najsłabsze ogniwo w systemie kontroli granic, co rodzi niezwykle poważne problemy. Jeżeli jednak system ten istnieje i będzie istniał nadal, to oczywiście moim obowiązkiem jest i będzie wspieranie systemu kontroli stosowanego jak najbardziej skutecznie oraz wymiany informacji. Dlatego głosowałem za przyjęciem tych sprawozdań, ale z całą pewnością nie należy tego uznawać za akceptację europejskiej polityki otwartych granic.

 
  
  

– Sprawozdania: Luis de Grandes Pascual (A6-0330/2008 i A6-0331/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Josu Ortuondo Larrea (ALDE).(ES) Niestety z przyczyn ode mnie niezależnych nie mogłem wziąć udziału we wczorajszej debacie nad przedmiotową dyrektywą w sprawie organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach. Chciałbym skorzystać z tej okazji, żeby wyrazić zadowolenie, że wniosek dotyczący tej dyrektywy przyjęty został przez Parlament Europejski wraz z zaleceniami Komisji Transportu i Turystyki.

We wspólnym stanowisku Rady nie uściślono lub nie ujęto odpowiednio kilku kwestii. Po pierwsze, działając w imieniu organów administracji krajowej – ponieważ odpowiedzialność za gwarantowanie bezpieczeństwa statków spoczywa na państwie bandery, pod jaką pływa dany statek – towarzystwa klasyfikujące statki powinny mieć takie same gwarancje prawne, jak organy administracji krajowej, kiedy to one podejmują działania.

Po drugie, uważam, że odpowiednio wyjaśniliśmy kwestię odpowiedzialność finansowej w razie wypadku. Wspólne stanowisko Rady nie zawierało wyraźnego rozróżnienia pomiędzy trzema możliwymi przypadkami, a mianowicie, gdy taki wypadek powoduje śmierć człowieka, uszkodzenie ciała lub wyłącznie szkodę majątkową, więc Parlament zajął się tą kwestią i zapewnił jej uściślenie.

Mam nadzieję, że Rada to zaakceptuje.

 
  
  

– Sprawozdanie: Catherine Trautmann (A6-0321/2008)

 
  
MPphoto
 

  Neena Gill (PSE). - Panie przewodniczący! Głosowałam za przyjęciem tego sprawozdania, ponieważ uważam, że przyczyni się w istotny sposób do stworzenia konkurencji, która jest rzeczywiście potrzebna europejskiemu sektorowi łączności elektronicznej. Brytyjskie spółki telekomunikacyjne zbyt długo zmagały się z firmami na rynkach w innych państwach europejskich, ponieważ nadal rynki te opanowane były nadal przez monopole przedsiębiorstw krajowych. Handel częstotliwościami przyniósł rządowi brytyjskiemu znaczne dochody, które zostały z powodzeniem zainwestowane, ale zaletą tego sprawozdania, jest, że wprowadza zasady dotyczące świadczenia usług, technologii i neutralności, które poprzez odejście od praktyki domagania się usług, do świadczenia których wykorzystywane są dane częstotliwości i odpowiednie normy techniczne, doprowadzą w jeszcze większym stopniu do zapewnienia, że duże spółki nie będą mogły zdominować odnośnych rynków.

W Wielkiej Brytanii spółka British Telecom przeszła znaczne przeobrażenia z narodowego usługodawcy telekomunikacyjnego na efektywne, podlegające regulacji przedsiębiorstwo. Jednakże w moim okręgu wyborczym nadal dostrzegam problemy związane z dominacją dużych usługodawców. Problemy tego rodzaju występują w szczególności na obszarach wiejskich, gdzie ofiarami braku odpowiedniej konkurencji są konsumenci, ponieważ uważani są za zbyt mało atrakcyjnych pod względem opłacalności, żeby zapewniać im odpowiednie usługi szerokopasmowe. Mam nadzieję, że wyrażona w sprawozdaniu determinacja, by usunąć te różnice w traktowaniu konsumentów różnych grup znajdzie odzwierciedlenie w praktyce.

 
  
MPphoto
 

  Jan Březina (PPE-DE). - (CS) To prawda, że ze względu na brak otoczenia konkurencyjnego w sektorze telekomunikacji wskazane, a nawet niezbędne jest przyjęcie nowych ram regulacyjnych. Uważam, że wybrane tutaj rozwiązanie wnosi niewątpliwie istotny wkład w funkcjonalny rozdział zgodnie z zasadą dobrowolnego zaangażowania. Każde państwo członkowskie będzie mogło zatem stwierdzić, biorąc pod uwagę lokalne warunki, czy zgodzić się na funkcjonalny rozdział, czy też zachować status quo. Mam zastrzeżenia co do funkcjonalnego rozdziału, ze względu na fakt, że nie mamy dostatecznych doświadczeń w tym zakresie, a także ze względu na konkurencję pomiędzy sieciami różnych rodzajów, którą Unia powinna wspierać poprzez swoją działalność, uważam za o wiele bardziej istotną niż konkurencję w ramach jednej sieci. Jednakże w niektórych przypadkach regulacja jest nadmierna. Nie mogę się na przykład zgodzić na to, żeby Komisja Europejska miała prawo weta w przypadku środków zaradczych przyjętych przez danego regulatora krajowego w ramach rynku krajowego. Niezgodne z zasadą podziału władzy jest, żeby Komisja wtrącała się w sprawy wchodzące w zakres kompetencji krajowych, a nie europejskich. Chciałbym, żeby przyjęte zostały wyważone ramy prawne, odzwierciedlające zarówno potrzeby przedsiębiorców, jak i ich klientów, dla których nie ma miejsca na regulację jako sztukę dla sztuki, ale jest miejsce na regulację przyczyniającą się do poprawy jakości i zwiększenia dostępności usług telekomunikacyjnych.

 
  
MPphoto
 
 

  Zuzana Roithová (PPE-DE). - (CS) Muszę przyznać, że byłam zaskoczona różnicą zdań, która pojawiła się w trakcie dyskusji dotyczącej projektu poprawki 138, kiedy to niektórzy koledzy posłowie nie byli w stanie zinterpretować tej poprawki zgodnie z jej brzmieniem. Jako współautorka tego projektu pragnę podkreślić, że proponowane w nim postanowienia gwarantują, że użytkownicy mogą być odłączani od Internetu wyłącznie za zgodą Rady Organów Regulacyjnych. Prawa użytkowników mogą zostać jednak naruszone, jeśli jest to konieczne w interesie bezpieczeństwa ogólnego. Podstawowe prawo użytkowników do prywatności nie zostanie naruszone poprzez blokowanie dostępu lub filtrowanie treści, gdyż wymagać to będzie zgody właściwych organów władzy publicznej. Propozycja ta wydała mi się atrakcyjna ze względu na kilka przykładów z Francji, gdzie dostęp do stron ministerstwa spraw europejskich i niektórych stron umożliwiających rezerwację biletów kolejowych poprzez publiczną sieć paryskiego ratusza został zablokowany na skutek błędnego uznania udostępnianych na tych stronach treści za pornograficzne. Dziękuję koleżankom i kolegom posłom, że ostatecznie poparli naszą wyważoną propozycję; dziękuję także Francji za to, że podporządkowała się woli większości.

 
  
  

− Sprawozdanie: Pilar del Castillo Vera (A6-0316/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Zuzana Roithová (PPE-DE). - (CS) Jako sprawozdawca pomocniczy z zadowoleniem przyjmuję, że Organ Europejskich Regulatorów Telekomunikacji (BERT), działając na podstawie poprawek przyjętych przez Parlament Europejski, zaoszczędzi podatnikom europejskim dziesiątków milionów euro każdego roku. W przeciwieństwie do wniosku Komisji Europejskiej, ustanowiona została mniejsza i bardziej elastyczna instytucja, wykorzystująca w pełni możliwości jednolitego rynku, przy jednoczesnym zachowaniu niezależności krajowych regulatorów telekomunikacji. Z zadowoleniem przyjmuję także, że dzięki mojej inicjatywie, wzmocniona została pozycja organizacji konsumenckich. Poparłam także szeroki konsensus w sprawie finansowania budżetu tego organu, ale chciałabym ponownie zwrócić uwagę na zagrożenia, jakie mogą wystąpić w związku z różnicami we wkładach wnoszonych przez poszczególne państwa członkowskie. Może to doprowadzić do nierównowagi, jeśli chodzi o możliwość wywierania przez poszczególne państwa członkowskie, zwłaszcza te duże, wpływu na kształt decyzji dotyczących transgranicznej regulacji sektorów telekomunikacji tych państw.

 
  
  

− Sprawozdanie: Malcolm Harbour (A6-0318/2008)

 
  
MPphoto
 

  Miroslav Mikolášik (PPE-DE). - (SK) Najpierw chciałbym podziękować sprawozdawcy, za wieloletnią pracę i spójne podejście do pakietu legislacyjnego w dziedzinie łączności elektronicznej. Podczas dzisiejszego głosowania poparłem przyjęcie tego sprawozdania.

Ten pakiet telekomunikacyjny stanowi niezbędną aktualizację obowiązujących regulacji, zwłaszcza jeśli chodzi o ochronę prywatności i danych osobowych. Aspekt ten stanowił jeden z podstawowych celów przedmiotowej propozycji i poparłem stanowisko, że ochrona danych i aspekty dotyczące bezpieczeństwa należy rozpatrywać w szerszym kontekście, aniżeli tylko w kontekście europejskim, ponieważ podmioty świadczące usługi w zakresie łączności elektronicznej oraz podmioty świadczące usługi internetowe mają swoje siedziby na całym świecie i zajmują się danymi osobowymi w ramach różnych systemów prawnych.

Poparłem także przyjęcie wniosku w sprawie zwiększenia i wzmocnienia praw konsumentów, zwłaszcza poprzez zapewnienie konsumentom dostępu do pełniejszych informacji dotyczących cen oraz warunków korzystania z usług telekomunikacyjnych, oraz poprzez zwiększenie przejrzystości tych cen i warunków. Ponadto z zadowoleniem przyjąłem także wysiłki na rzecz ułatwienia i zwiększenia niepełnosprawnym dostępu do środków łączności elektronicznej przewidziane w projekcie sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Zuzana Roithová (PPE-DE). - (CS) Panie przewodniczący! Przyjęte właśnie sprawozdanie związane jest z moim sprawozdaniem sprzed roku w sprawie zaufania konsumentów do środowiska cyfrowego i dlatego z zadowoleniem przyjmuję znaczne wzmocnienie praw użytkowników końcowych i konsumentów końcowych. Cieszę się zwłaszcza,, że w jeden dzień byliśmy w stanie rozpatrzyć sprawy takie, jak przenoszenie numerów uwalniające sztywny rynek operatorów sieci telefonii ruchomej oraz system numeru ratunkowego 112 umożliwiający zlokalizowanie dzwoniącego, co umożliwi uratowanie życia większej liczbie ludzi. Jest wiele zmian na lepsze, w tym rozszerzenie zakresu stosowania europejskiego numeru 116, żeby numer ten nie służył wyłącznie poszukiwaniom zaginionych dzieci, nastąpi także przełom, jeśli chodzi o przejrzystość umów i cen, łatwiejsze będzie rozwiązywanie stosunków umownych na wczesnym etapie, zwykli użytkownicy będą mieli łatwiejszy dostęp do oprogramowania zapewniającego ochronę, użytkownicy niepełnosprawni będą mieli zagwarantowaną równość dostępu, a spam zostanie zdefiniowany bardziej szczegółowo.

 
  
  

− Sprawozdanie: Caroline Lucas (A6-0313/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Zuzana Roithová (PPE-DE). - (CS) Panie i panowie! Pragnę wyrazić sprzeciw wobec sporu, którego nie udało się nawet rozstrzygnąć w trakcie wczorajszej debaty z Komisją, dotyczącego podstawy prawnej przyjęcia międzynarodowej umowy w sprawie zrównoważonego i zgodnego z prawem wyrębu drewna tropikalnego. Zdecydowanie uważam, że powinno to wymagać zgody Parlamentu Europejskiego, a nie tylko konsultacji. Przedmiotowa umowa jest niewystarczająca, ale obecnie nie mamy niczego innego i dlatego jestem zadowolona, że przyjęliśmy dziś tę umowę tak dużą większością. Sprzeciwiamy się rabunkowemu wyrębowi drewna tropikalnego, ale obawiam się, że miliony ton tego drewna będą nadal przywożone do Europy po dumpingowych cenach, ponieważ nie udało się doprowadzić do uwzględnienia w europejskiej polityce handlowej wymogów ochrony środowiska. Jest to paradoks, ponieważ szczycimy się tym, że jesteśmy orędownikami zmniejszenia emisji CO2 na całym świecie. Coś tu nie gra. Może prawa ręka nie wie, co robi lewa, lub na odwrót.

 
  
  

− Rezolucja: program działalności legislacyjnej i prac Komisji na 2009 r. (RC B6-0420/2008)

 
  
MPphoto
 

  Peter Baco (NI). - (SK) Głosowałem za przyjęciem rezolucji Parlamentu Europejskiego w sprawie programu działalności legislacyjnej i prac Komisji na 2009 r. ze względu na ogólną właściwość Komisji.

Moim zdaniem w warunkach obecnego kryzysu finansowego wyjątkowo dobrą decyzją jest udzielenie Parlamentowi Europejskiemu zdecydowanego poparcia w jego działaniach na rzecz stabilizacji rynków finansowych. Uważam jednak, że program ten nie uwzględnia problemu bezpieczeństwa żywności, który trzeba będzie rozwiązać drogą przyjęcia konkretnych środków, a nie jedynie poprzez wyrazy ubolewania.

Jednym z elementów szczególnie niecierpiących zwłoki jest maksymalizacja potencjału rolnego w nowych państwach członkowskich, ponieważ realizowana obecnie dyskryminacyjna wspólna polityka rolna wywołuje poważną zapaść w rolnictwie w nowych państwach członkowskich.

 
  
MPphoto
 
 

  Frank Vanhecke (NI). - (NL) Panie przewodniczący! Zalecenia opracowane przez ten Parlament w odniesieniu do programu prac Komisji Europejskiej na 2009 r. były z zasady rzeczywiście dość ostre. Niemniej jednak można się było spodziewać, że ten Parlament apelował będzie przede wszystkim o poszanowanie demokratycznego porządku prawnego w Europie przez politycznie wyznaczonych mandarynów Komisji Europejskiej.

Co miałoby to oznaczać w praktyce? Podam tylko dwa przykłady. Po pierwsze, na miłość boską, uszanujmy decyzję Irlandczyków, decyzję niewątpliwie odzwierciedlającą wolę znacznej większości obywateli Unii Europejskiej, którzy nie mają nawet możliwości wyrażenia swojego sprzeciwu wobec Traktatu z Lizbony; odrzućmy zatem tę ukrytą europejską konstytucję.

Drugim przykładem, i jest to kwestia niezwykle istotna, jest wstrzymanie negocjacji w sprawie przystąpienia Turcji do Unii Europejskiej, dla którego nie ma żadnej demokratycznej podstawy. Oczywiście wiedzieliśmy już od dawna, że eurokraci w ogóle nie są zainteresowani opinią obywateli, pomimo, że to właśnie obywatele opłacają wystawne życie tych eurokratów ze swoich podatków.

 
  
  

– Rezolucja: Przygotowanie szczytu UE-Indie (Marsylia, 29 września 2008 r.) (RC B6-0426/2008)

 
  
MPphoto
 

  Bogdan Pęk (UEN). - (PL) Panie przewodniczący! Podczas głosowania tej rezolucji doszło do skandalicznego przypadku odrzucenia wniosku ustnego i doszło do tego na wniosek jednego z głównych obrońców praw człowieka i zwolenników niedyskryminacji, pana Schulza. Włączył się do tego również pan Cohn-Bendit znany z obrony praw człowieka w szerokim spektrum. Tymczasem wszyscy wiemy, że w Indiach doszło do makabrycznych, krwawych wydarzeń, które dotyczyły właśnie chrześcijan. Zatem nie pojmuję skąd ten neorasizm w wydaniu czołowych polityków Unii Europejskiej, którzy odważają się tu, w Parlamencie Europejskim, którego fundamentem jest ponoć obrona praw człowieka i zasada niedyskryminacji, negować tak oczywisty wniosek w sprawozdaniu. Myślę, że ta sprawa powinna dać ludziom i członkom Parlamentu wiele do myślenia.

 
  
MPphoto
 

  Jo Leinen (PSE). - (DE) Panie przewodniczący! Głosowałem za odrzuceniem rezolucji w sprawie przygotowania szczytu UE-Indie nie dlatego, że jestem przeciwny współpracy z Indiami. Wprost przeciwnie, jako współprzewodniczący Przyjaciół Indii w tej Izbie zdecydowanie opowiadam się za zacieśnieniem współpracy z Indiami. Jednakże przedmiotowa rezolucja stanowi li tylko listę pobożnych życzeń dotyczącą wszystkich kwestii, które mogłyby przyjść nam do głowy w odniesieniu do tego olbrzymiego kraju.

Dobrym przykładem jest tutaj pkt. 29. Punkt ten zawiera nasz apel do Komisji Europejskiej o opracowanie i przedstawienie sprawozdania okresowego w sprawie praw człowieka w Indiach oraz rezultatów dialogu UE-Indie w zakresie praw człowieka. Pomimo tego liczne punkty rezolucji zawierają odniesienia do określonych grup ludności, takich jak chrześcijanie w Orissa, muzułmanie w Kaszmirze i „nietykalni” w innych częściach tego kraju. W związku z tym, to co mogliśmy właśnie usłyszeć podczas wystąpienia mojego przedmówcy jest dość absurdalne, biorąc pod uwagę, że kwestia ta poruszana jest bardzo często w przedmiotowej rezolucji.

Uważam, że na wszystko jest odpowiedni czas i odpowiednie miejsce. Proszę sobie wyobrazić, jaka byłaby reakcja, gdyby parlament Indii przyjął rezolucję w sprawie statusu Romów w Czechach, Węgrów na Słowacji czy Rosjan w Estonii i na Litwie. Nie jesteśmy obecnie dość dojrzali, by skoncentrować się na najważniejszych sprawach, a zamiast tego jesteśmy zawsze dręczeni długimi wykazami kwestii wszelkiego rodzaju, a to ogranicza naszą możliwość wywierania rzeczywistego wpływu. Zdaję sobie sprawę, że wskutek tego nie bierze się nas poważnie.

Dlatego głosowałem za odrzuceniem rezolucji. To wielka szkoda – ten dziewiąty szczyt ma duże znaczenie. Parlament Europejski mówił o zmianach, a to jest właśnie to, czego nam potrzeba – powinniśmy rozważyć także zmianę takiego brzmienia tej rezolucji.

 
  
  

Pisemne wyjaśnienia sposobu głosowania

 
  
  

− Sprawozdanie: Costas Botopoulos (A6-0324/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (PSE), na piśmie. − Sprawozdanie pana posła Costasa Botopoulosa w sprawie zmian do art. 121 Regulaminu Parlamentu Europejskiego dotyczącego postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości dotyczy niewielkiej zmiany zasad stosowana procedur parlamentarnych. Dlatego głosowałem za przyjęciem zaleceń zawartych w tym sprawozdaniu.

 
  
MPphoto
 
 

  Andrzej Jan Szejna (PSE), na piśmie. − (PL) Opowiedziałem się za przyjęciem sprawozdania w sprawie zmian do artykułu 121 Regulaminu Parlamentu Europejskiego dotyczącego postępowania przed Europejskim Trybunałem Sprawiedliwości, ponieważ jest ono wyrazem poszanowania zasady praworządności.

Ustęp trzeci artykuł. 121 Regulaminu stanowi, iż Przewodniczący wnosi w imieniu Parlamentu skargę do Trybunału Sprawiedliwości zgodnie z zaleceniem właściwej komisji. Przepis ten odnosi się jednoznacznie wyłącznie do skarg wnoszonych do Trybunału. Nie można w tym przypadku zastosować wykładni rozszerzającej, w wyniku której norma ta obejmowałaby sprawy innego rodzaju toczące się przed Trybunałem. Stosuje się go jedynie w sytuacji wnoszenia skargi (na przykład o unieważnienie aktu prawnego) w przypadku wszczynania postępowania sądowego przez Parlament.

Kierując się chęcią zapewnienia pewności prawnej oraz kompletności, sprawozdawca słusznie zaproponował dodanie do artykułu 121 nowego ustępu, który stanowiłby usankcjonowanie ustalonej praktyki wnoszenia przez Przewodniczącego Parlamentu Europejskiego uwag do Trybunału albo też występowania przed nim na zalecenie Komisji Prawnej. Zaproponowana zmiana ustanawia procedurę postępowania w przypadku różnic zdań pomiędzy Przewodniczącym a właściwą komisją. Dzięki tej zmianie praktykowana procedura będzie miała demokratyczne umocowanie prawne.

 
  
  

− Sprawozdania: Carlos Coelho (A6-0351/2008 i A6-0352/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Genowefa Grabowska (PSE), na piśmie. − (PL) Wyrażam niezadowolenie, że sprawa tak ważna dla obywateli UE jak SIS jest prowadzona w trybie konsultacji, w którym Parlament formułuje w zasadzie tylko swoje stanowisko, nie mające dla Rady wiążącego charakteru.

Wszak SIS (System Informacyjny Schengen) to symbol „Europy bez granic” gwarantujący wewnątrz UE przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. SIS otworzył możliwość współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych starych państw członkowskich UE pozwalając na stworzenie unikatowej, europejskiej bazy danych o osobach i przedmiotach. Ma to decydujące znaczenie przy wydawaniu wiz i zezwoleń na pobyt. Wejście do UE nowej dwunastki wywołało konieczność objęcia ich systemem SIS. Potrzebę tę zaspokaja dopiero system SIS II jako system nowej generacji obejmujący już wszystkie państwa członkowskie UE i pozwalający na pełne gromadzenie danych (w tym: danych biometrycznych czy informacji o europejskich nakazach aresztowania).

Teraz Unię czeka delikatna operacja przetransportowania wszystkich danych do nowego systemu SIS II. To operacja niezwykle potrzebna, ale i skomplikowana. Dlatego apeluję o uwagę i rozwagę. Dane zgromadzone w „starym” systemie nie mogą wyciec, czy w inny sposób dostać się w niepowołane ręce. One muszą być bezpieczne, bo także od nich zależy bezpieczeństwo obywateli i państw-członków UE.

 
  
MPphoto
 
 

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), na piśmie. − (PT) Staramy się zapewnić rzeczywistą swobodę przepływu osób w Europie. Dlatego uważamy, że pomimo usunięcia przeszkód w przepływie osób pomiędzy uczestniczącymi w tym systemie państwami strefa Schengen (nieobejmująca wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej, a tym bardziej wszystkich państw europejskich) w rzeczywistości wzmacnia te przeszkody w odniesieniu do innych państw (a zwłaszcza państw, z którymi Portugalia ma historyczne związki).

Niemniej jednak nie możemy ignorować tego, że pod pretekstem „swobody przepływu” tworzony jest system i bazy danych wykraczające znacznie poza ten cel, co powoduje, że stają się one jednymi z podstawowych instrumentów wspierających ofensywę (czy „podstaw” ofensywy) w zakresie bezpieczeństwa (prowadzoną przez Unię Europejską) i stopniowego „uwspólnotowienia” wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych -- obszarów, które stanowią istotę suwerenności państw członkowskich.

Innymi słowy nie możemy zgodzić się na to, co proponuje prezydencja Rady, a mianowicie, żeby najpierw stworzyć system, a następnie określić jego cele. Jest to szczególnie istotne, ponieważ cele zostały zakreślone na długą perspektywę czasową (wprowadzenie europejskiego nakazu aresztowania i danych biometrycznych, zapewnienie dostępu nowym podmiotom, w tym wymiana danych z państwami trzecimi itp.).

Jak już to wcześniej powiedzieliśmy, środki, o których tutaj mowa zagrażają ochronie praw, swobód i gwarancji obywateli.

 
  
MPphoto
 
 

  Carl Lang i Fernand Le Rachinel (NI), na piśmie. (FR) Kiedy czyta się przedmiotowe sprawozdanie, nasuwa się pytanie, czy System Informacyjny Schengen „drugiej generacji” wprowadzany jest dlatego, że system „pierwszej generacji” nie sprawdził się jako środek zapewnienia bezpieczeństwa w strefie Schengen, czy też był co najmniej nieefektywny w tym zakresie i niezbędne jest usunięcie tych niedostatków?

Niestety nie, ponieważ ten system drugiej generacji nie jest niczym innym, jak tylko uaktualnioną wersją wcześniejszego wadliwego systemu.

Według danych liczbowych udostępnianych przez Komisję Europejską granice Unii Europejskiej przekracza każdego roku 400 tysięcy. nielegalnych imigrantów. Zakładając nawet, że wkrótce dostępne będą dane biometryczne i że wkrótce będzie je można wykorzystywać do celów zakładania akt nielegalnym imigrantom i wydalania zarejestrowanych w ten sposób imigrantów, Unia Europejska i tak nie będzie w stanie położyć kresu masowej imigracji, która ma miejsce na jej wybrzeżu i na jej granicach lądowych, ze względu na brak odpowiednich środków kontroli na wewnętrznych i zewnętrznych granicach poszczególnych państw członkowskich.

System Informacji Schengen pozostanie bezużytecznym gadżetem tak długo, jak obowiązywać będą niebezpieczne układy z Schengen.

 
  
MPphoto
 
 

  Andreas Mölzer (NI), na piśmie. (DE) Wdrożenie Systemu Informacyjnego Schengen „drugiej generacji” musiało być wielokrotnie odkładane w czasie ze względu na trudności techniczne. W okresie tym z podstawowymi problemami borykały się na swoich granicach np. nowe państwa członkowskie Europy Wschodniej i dlatego nalegały na wprowadzenie programu przejściowego. Może ze względu na panującą wtedy sytuację rozsądne było przyjęcie takiego podejścia, ale niewątpliwie spowodowało to konieczność poniesienia dodatkowych kosztów.

Wydaje się, że doświadczenia zgromadzone podczas stosowania obecnego modelu Systemu Informacyjnego Schengen są pozytywne. W dłuższym okresie program ten musi oczywiście być dalej rozwijany. Improwizowane rozwiązania przejściowe mogą jednak powodować powstawanie luk w systemie bezpieczeństwa i dlatego odrzuciłem planowane wprowadzenie wersji improwizowanej, ponieważ uważam, że jest niedopracowana.

 
  
  

− Zalecenie do drugiego czytania: Dirk Sterckx (A6-0334/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Jim Higgins (PPE-DE), na piśmie. − Jeżeli chodzi o poprawki nr 1, 3, 4, 5, 6 i 7 do sprawozdania pana posła Sterckxa, nad którymi głosowaliśmy imiennie, ja i moi irlandzcy koledzy posłowie Frakcji Europejskiej Partii Ludowej i Europejskich Demokratów głosowaliśmy przeciw przyjęciu tych poprawek lub wstrzymaliśmy się od głosu, żeby wyrazić swoje obawy dotyczące kwestii związanych z uprawnieniami niezależnego organu oraz zakresem zastosowania dyrektywy, które ograniczyłyby kompetencje państw członkowskich w kilku dziedzinach. W pełni popieramy ogólne założenia dyrektywy i oczekujemy, że Parlament i Rada dojdą do porozumienia.

 
  
MPphoto
 
 

  Carl Lang i Fernand Le Rachinel (NI), na piśmie. (FR) Europa pragnie chronić się przed wypadkami morskimi i zanieczyszczaniem jej mórz i oceanów. Przyjmujemy to z zadowoleniem. Ostatnie tragiczne przykłady katastrof morskich z udziałem statków Prestige i Erika przypominają nam nie tylko o naszym obowiązku zachowania ostrożności i kontroli bezpieczeństwa statków, ale także o naszej odpowiedzialności w razie katastrofy środowiskowej.

We wniosku dotyczącym przedmiotowej dyrektywy należałoby także zawrzeć, w szczególności odniesienie do dochodzeń powypadkowych. Po raz pierwszy uzgodniono, że należy ustanowić organ dochodzeniowo-śledczy, którego zadaniem byłoby rozstrzyganie, z pełną niezależnością i obiektywnie, czy ewentualnie wszcząć postępowanie mające na celu ustalenie przyczyn i okoliczności danego wypadku. Intencje są dobre; miejmy jednak nadzieję, że nie zostaną porzucone ze względu na olbrzymie interesy finansowe, o które tutaj chodzi.

 
  
MPphoto
 
 

  Vincent Peillon (PSE), na piśmie. (FR) Głosowałem za przyjęciem tego sprawozdania autorstwa mojego belgijskiego kolegi posła, pana Sterckxa w sprawie uregulowania ruchu morskiego. Od czasu katastrofy morskiej statku Erika, która miała miejsce w 1999 r. oraz katastrofy morskiej statku Prestige w 2002 r. czekaliśmy na darmo na europejskie rozwiązania prawne mające na celu zapewnienie, że takie katastrofy nigdy więcej się nie powtórzą. Zamiast zmaleć, ryzyko, o którym tutaj mowa stale wzrasta; wszystko wskazuje na to, że w ciągu następnych 30 lat ruch morski się potroi.

Pomimo tej niepokojącej prognozy, większość państw członkowskich, popierając europejskich socjalistów, szybko „utopiła” podstawowe środki zaproponowane przez Komisję Europejską. Jednym ze środków, którego zniknięcia nie można nie zauważyć, jest polisa ubezpieczeniowa w formie gwarancji finansowej, która ułatwiłaby ofiarom katastrof morskich dochodzenie odszkodowań.

Przyjęcie tego sprawozdania oznacza sprzeciw wobec cynizmu i braku odpowiedzialności poszczególnych państw. Parlament może być dumny ze swojej jedności, ponieważ drogą swojego dzisiejszego głosowania pokazał swoje bezgraniczne zaangażowanie we wzrost bezpieczeństwa europejskich wód i ograniczenie ich zanieczyszczania.

 
  
  

− Zalecenie do drugiego czytania: Jaromír Kohlíček (A6-0332/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Jim Higgins (PPE-DE), na piśmie. − Ja i moi irlandzcy koledzy posłowie Frakcji Europejskiej Partii Ludowej i Europejskich Demokratów wstrzymaliśmy się od głosu nad sprawozdaniem w sprawie poprawek do sprawozdania pana posła Kohliczka. Postąpiliśmy w ten sposób ze względu na nasze obawy co do skutków podziału na dochodzenia kryminalne i badania techniczne, a także ze względu na problemy, które pojawiłyby się w kontekście prawa irlandzkiego. Popieramy ogólną ideę tego sprawozdania i wszystkich innych sprawozdań dotyczących kwestii bezpieczeństwa na morzach i oceanach, przyjętych na dzisiejszym posiedzeniu plenarnym.

 
  
MPphoto
 
 

  Ian Hudghton (Verts/ALE), na piśmie. − Reprezentując Szkocję jestem świadomy znaczenia transportu morskiego i uważam, że sektor ten ma olbrzymi potencjał do dalszego rozwoju. Niezbędne jest podjęcie odpowiednich środków mających na celu maksymalne zwiększenie bezpieczeństwa na morzu i zapobieganie wypadkom. W związku z tym z zadowoleniem przyjmuję ten pakiet środków, które służyć mają zapobieganiu kolejnym wypadkom.

 
  
  

− Zalecenie do drugiego czytania: Paolo Costa (A6-0333/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Ian Hudghton (Verts/ALE), na piśmie. −Sprawozdanie pana posła Costy dotyczy kwestii ważnych dla każdego regionu nadmorskiego. Niezwykle istotne jest, aby Unia Europejska naprawdę chciała podnieść standardy bezpieczeństwa na morzu, nie nakładając jednocześnie na przewoźników nierealistycznych obciążeń. W pełni popieram koncepcję, zgodnie z którą władze krajowe i portowe powinny odgrywać istotną rolę w identyfikacji zagrożeń w tym zakresie, a ogólnie z zadowoleniem przyjmuję środki przyjęte dziś w tej Izbie.

 
  
  

− Zalecenie do drugiego czytania: Dominique Vlasto (A6-0335/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Jim Higgins (PPE-DE), na piśmie. −Ja i moi irlandzcy koledzy posłowie Frakcji Europejskiej Partii Ludowej i Europejskich Demokratów wstrzymaliśmy się od głosu w głosowaniu nad sprawozdaniem w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu ze względu na obawy, że zawarte w tym sprawozdaniu poprawki naruszą postanowienia Paryskiego protokołu ustaleń lub utrudnią wykonywanie tych postanowień, a ponadto uważamy, że lepszym rozwiązaniem byłoby objęcie kwestii związanych z państwem bandery odrębną dyrektywą, a uwzględnienie przedmiotowych poprawek niepotrzebnie skomplikowałoby proponowaną dyrektywę.

 
  
MPphoto
 
 

  Dominique Vlasto (PPE-DE), na piśmie. (FR) Głosując dziś przypomnieliśmy Radzie, że pakiet Erika III stanowi nierozerwalną całość i powinien być rozważany jako całość. Dlatego zgodziłam się na uwzględnienie w moim sprawozdaniu w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu poprawek do sprawozdania pana posła Savary. Ponadto wracając do naszych stanowisk z pierwszego czytania nie poszliśmy śladem Rady, która zrezygnowała z dwu istotnych propozycji dotyczących kontroli przeprowadzanej przez państwo bandery i odpowiedzialności cywilnej armatorów, w przypadku których nie przedstawiono nam żadnego wspólnego stanowiska.

Prezydencja francuska, której ciężka praca i stałe zaangażowanie w poszukiwanie rozwiązania tego problemu zasługują na wzmiankę, przekonała Radę do wznowienia prac nad tymi dwoma pominiętymi propozycjami. Jestem pewna, że prezydencja francuska będzie w stanie przełamać impas, a także, że odwołanie się do procedury pojednawczej doprowadzi do wszechstronnego porozumienia w sprawie pakietu Erika III. Mam nadzieję, że wszczęcie postępowania pojednawczego będzie możliwe niezwłocznie, abyśmy mogli sfinalizować prace nad tym pakietem przed końcem roku. Bezpieczeństwo morskie powinno nadal pozostawać priorytetem europejskiego programu politycznego i dlatego będę nadal podtrzymywała nasze propozycje.

 
  
  

− Zalecenie do drugiego czytania: Luis de Grandes Pascual (A6-0331/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Charlotte Cederschiöld, Christofer Fjellner, Gunnar Hökmark i Anna Ibrisagic (PPE-DE), na piśmie. – (SV) W zasadzie posłowie o umiarkowanych poglądach popierają przyjęcie wniosku dotyczącego dyrektywy w sprawie wspólnych reguł i norm dla organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach, a ponadto w kwietniu 2007 r. głosowali za przyjęciem tego wniosku podczas pierwszego czytania.

W ramach przygotowań do drugiego czytania Komisja Transportu i Turystyki postanowiła uwzględnić w tej dyrektywie wiele elementów wniosku dotyczącego dyrektywy w sprawie zgodności z wymaganiami dotyczącymi państwa bandery, który został odrzucony przez Radę.

Dyrektywa w sprawie zgodności z wymaganiami dotyczącymi państwa bandery stanowiła próbę rozszerzenia kompetencji Unii Europejskiej na obszar już objęty regułami Organizacji Narodów Zjednoczonych. W marcu 2007 r. głosowaliśmy już podczas pierwszego czytania za odrzuceniem takiej propozycji rozszerzenia i dlatego nie popieramy także obecnej próby wprowadzenia tych reguł tylnymi drzwiami jako jednego z elementów dyrektywy w sprawie wspólnych reguł i norm dla organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach. Ze względu na to postanowiliśmy głosować za odrzuceniem sprawozdania pana posła de Grandes Pascuala.

 
  
  

− Zalecenie do drugiego czytania: Luis de Grandes Pascual (A6-0330/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Brian Simpson (PSE), na piśmie. − Popieram przyjęcie przedmiotowego sprawozdania parlamentarnego dotyczącego organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach, a także popieram przyjęcie innych sprawozdań parlamentarnych, które wraz z tym sprawozdaniem stanowią część pakietu środków dotyczących bezpieczeństwa morskiego.

Kwestia dwu „pominiętych” dossier dotyczących odpowiedzialności cywilnej i państw bandery powinna zostać rozstrzygnięta przez Radę w ten czy inny sposób, a więc istotne jest, żeby Parlament nadal wywierał nacisk poprzez uwzględnienie ich w całości w sprawozdaniu pana posła Sterckxa w sprawie monitorowania ruchu statków, w sprawozdaniu pani poseł Vlasto w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu i w przedmiotowym sprawozdaniu.

Wykonaliśmy dużo pracy i uważam, że porozumienie w sprawie pięciu dossier, nad którymi głosowaliśmy dzisiaj mogłoby łatwo zostać osiągnięte. Jednakże nie uwzględniając kwestii odpowiedzialności cywilnej i kwestii państw bandery nie będziemy w stanie osiągnąć jakichkolwiek dalszych postępów. Albo Rada znajdzie rozwiązanie swojego wewnętrznego impasu, albo nie będziemy w stanie zapewnić obywatelom Unii Europejskiej bezpieczniejszego sektora transportu morskiego.

 
  
  

− Zalecenia do drugiego czytania: Dirk Sterckx (A6-0334/2008), Jaromír Kohliček (A6-0332/2008), Paolo Costa (A6-0333/2008), Dominique Vlasto (A6-0335/2008), Luis de Grandes Pascual (A6-0331/2008 - A6-0330/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Marie-Arlette Carlotti (PSE), na piśmie. (FR) W następstwie katastrof morskich tankowców Erika i Prestige grupa Europejskich Socjalistów rozpoczęła walkę o wysokiej jakości prawodawstwo Unii Europejskiej w sprawie bezpieczeństwa morskiego.

Sporządzenie i przedstawienie siedmiu sprawozdań w sprawie trzeciego pakietu dotyczącego bezpieczeństwa morskiego jest decydującym krokiem w kierunku osiągnięcia tego celu, pod warunkiem, że Rada nie pozbawi tych sprawozdań ich istotnych treści.

Od czasu pierwszego czytania w 2007 r. Rada odrzuciła większość zaleceń Parlamentu w sprawie pozostałych pięciu sprawozdań.

Podczas obecnego drugiego czytania, i po wykonaniu olbrzymiej pracy nad poprawkami, Parlament ponownie potwierdza, że dla Parlamentu bezwzględnym priorytetem jest stworzenie europejskiej polityki morskiej zapewniającej wysoki poziom ochrony w odniesieniu do:

- kontroli przeprowadzanej przez państwo bandery,

- wspólnotowego systemu monitorowania ruchu statków,

- odpowiedzialności przewoźników osób,

- organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach,

- wyznaczenia niezależnego organu właściwego ds. przyjmowania zagrożonych statków,

- stosowania w sektorze transportu morskiego zasady „zanieczyszczający płaci”.

Zdecydowanie popieram ten przekaz dla Rady.

Apeluję do panów Nicolasa Sarkozy’ego i Dominique’a Bussereau o zapewnienie, by prezydencja francuska umożliwiła stworzenie w Europie strefy morskiej, która mogłaby być wzorem dla wszystkich.

 
  
MPphoto
 
 

  Seán Ó Neachtain (UEN), na piśmie. – (GA) Niedawno 30 km od wybrzeża Francji wydarzył się wypadek z udziałem jachtu. Załoga i osoby znajdujące się na pokładzie statku Erika miały dużo szczęścia i udało się im wyjść z tego bez szwanku. Nie musieli jednak polegać wyłącznie na swoim szczęściu. Życie uratowała im ekipa ratowników francuskich. Irlandzkie i francuskie jednostki dochodzeniowo-śledcze zajmujące się wypadkami i katastrofami morskimi współpracowały ze sobą badając dokładnie przyczyny tego wypadku.


Przypadek statku Erika pokazuje wyraźnie, co może się zdarzyć, kiedy załogi zwlekają z wezwaniem pomocy. Jak stwierdził autor przedmiotowego sprawozdania, życie osób znajdujących się na pokładzie statku oraz dobro środowiska naturalnego nigdy nie powinny być narażone na szwank w razie wypadku na skutek nienawiązania kontaktu z najbliższym portem czy z ekipą ratowników.


Jeśli chodzi o bezpieczeństwo morskie, niezbędne jest niezwłoczne podjęcie współpracy na szczeblu międzynarodowym. Dlatego mam nadzieję, że możliwe będzie znalezienie rozwiązania w trakcie drugiego czytania pakietu morskiego i dlatego z zadowoleniem popieram przyjęcie tych sprawozdań.

 
  
  

− Sprawozdanie: Catherine Trautmann (A6-0321/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Šarūnas Birutis (ALDE), na piśmie. – (LT) Głównym celem każdego aktu prawnego dotyczącego produktów leczniczych musi być ochrona zdrowia naszego społeczeństwa. Cel ten powinien jednak zostać osiągnięty środkami, które nie hamują rozwoju przemysłu w Unii Europejskie i handlu produktami leczniczymi. Pomimo tego, że przyjęte wcześniej akty prawne zawierały wykazy barwników spożywczych, poszczególne kraje nadal stosowały różne przepisy regulujące stosowanie takich barwników. Istnienie takich różnic może utrudniać handel lekami zawierającymi takie barwniki i dlatego niezbędna jest zmiana odnośnych przepisów. Doprowadziłoby to do zwiększenia przejrzystości i ułatwiłoby pracę wielu instytucjom.

 
  
MPphoto
 
 

  Carlos Coelho (PPE-DE), na piśmie. − (PT) Celem przedmiotowego wniosku jest zmiana ram regulacyjnych łączności elektronicznej w celu zwiększenia efektywności, zapewnienia prostszego i łatwiejszego dostępu do częstotliwości widma radiowego oraz ograniczenia kosztów administracyjnych wdrażania odnośnych przepisów.

Skutkiem tego, niezależnie od tego, gdzie znajdą się na terytorium Unii Europejskiej, obywatele Unii Europejskiej powinni korzystać ze sprawnie świadczonych i tańszych usług w zakresie łączności, czy to korzystając z telefonu komórkowego, szerokopasmowego dostępu do Internetu czy też telewizji kablowej.

Celem nowego systemu przydziału widma radiowego jest wspieranie inwestowania w nową infrastrukturę oraz zapewnienie każdemu obywatelowi szerokopasmowego dostępu do Internetu.

Właściwie funkcjonujący rynek wewnętrzny łączności oraz konkurencyjna gospodarka społeczeństwa informacyjnego, przynoszące korzyści konsumentom i przedsiębiorstwom, mogą istnieć tylko wtedy, gdy ramy prawne telekomunikacji stosowane są konsekwentnie. W tym celu niezbędne jest zwiększenie roli Komisji Europejskiej jako koordynatora działającego w ścisłej współpracy z krajowymi organami regulacyjnymi i z nowym Organem Europejskich Regulatorów Telekomunikacji (BERT) w celu zwiększenia spójności pomiędzy decyzjami krajowymi a wpływem na rynek wewnętrzny i nakładaniem sankcji.

Dlatego popieram przyjęcie tego sprawozdania oraz podstawowych poprawek, których celem jest rozszerzenie oferty dla konsumentów poprzez zwiększenie konkurencji.

 
  
MPphoto
 
 

  Edite Estrela (PSE), na piśmie. − (PT) Głosowałam za przyjęciem sprawozdania pani poseł Catherine Trautmann w sprawie sieci i usług łączności elektronicznej, ponieważ uważam, że ramy prawne łączności elektronicznej powinny zostać udoskonalone w celu zaoferowania konsumentom większego wyboru, lepszej ochrony, tańszych usług i wyższej jakości.

Wraz ze stworzeniem nowego Organu Europejskich Regulatorów Telekomunikacji te nowe ramy prawne zapewnią konsumentom lepszą ochronę ich danych osobowych, zwiększą konkurencję, zaoferują konsumentom większy wybór i zwiększą przejrzystość warunków określonych w umowach. Należy także zwrócić uwagę, że ten „pakiet” ułatwi dostęp do usług telekomunikacyjnych niepełnosprawnym.

 
  
MPphoto
 
 

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie. − (PT) Tak jak w przypadku innych zasobów naturalnych, widmo jest dobrem publicznym. Jest to zatem obszar, który powinien pozostać obszarem publicznego zarządzania, aby zapewnić, że służy i służyć będzie interesom publicznym. Jest to jedyny sposób, aby zaoferować wszystkim obywatelom dobra publiczne niezbędne do rozwoju społeczeństwa informacyjnego. Dlatego jesteśmy zdecydowanie przeciwni przyjęciu tej rezolucji i głosowaliśmy za jej odrzuceniem.

Doświadczenie wykazuje, że ostatecznie stosowanie podejścia mieszanego (tzn. podejścia polityczno-rynkowego) służy zawsze interesom grup ekonomicznych, a nie interesom społeczeństwa. To samo dotyczy przydziału częstotliwości zwolnionych na skutek przejścia na nadawanie cyfrowe, gdzie priorytetem powinna być wartość społeczna, kulturowa i gospodarcza (lepsze usługi publiczne, bezprzewodowy szerokopasmowy dostęp do Internetu na obszarach o słabo rozbudowanej infrastrukturze, wzrost gospodarczy, miejsca pracy itp.), a nie zwiększenie dochodów publicznych.

Zarządzanie częstotliwościami wchodzi w zakres wyłącznych kompetencji państw członkowskich. Istnieją jednak takie aspekty przedmiotowej rezolucji, które akceptujemy, biorąc pod uwagę, że dla widma nie ma granic, a także, że celowe jest efektywne wykorzystywanie częstotliwości w poszczególnych państwach członkowskich i koordynacja na szczeblu Unii Europejskiej, zwłaszcza w kontekście rozwoju usług paneuropejskich i negocjacji dotyczących porozumień międzynarodowych. Jesteśmy jednak przeciwni koncepcji stosowania podejścia komercyjnego.

 
  
MPphoto
 
 

  Petru Filip (PPE-DE), na piśmie. − (RO) Biorąc pod uwagę, że jednym z podstawowych filarów globalizacji jest komunikacja w czasie rzeczywistym, zarówno na szczeblu krajowym, jak i międzynarodowym, pakiet telekomunikacyjny stanowi jeden z najważniejszych pakietów środków przedłożonych Parlamentowi Europejskiemu do analizy w trakcie tej sesji Parlamentu. Dlatego zgłoszonych zostało tyle poprawek, co odzwierciedla różne podejście 27. państw członkowskich, z których każde ma swoją własną specyfikę krajową. Uważam, że pomimo tych różnić w podejściu, widocznych w trakcie dyskusji, sprawozdanie pani poseł Trautmann stanowi krok naprzód, jeśli chodzi o przestrzeń całej Europy, nawet jeżeli poprawki takie, jak poprawka 132 czy poprawka 138 wywołały ożywioną dyskusję. Uważam, że wersja przyjęta obecnie przez Parlament Europejski zapewnia zarówno stosowanie wspólnego podejścia do rozwoju telekomunikacji w przestrzeni europejskiej, jak i konstruktywną formę kontroli nad przestrzenią wirtualną w aspektach takich jak ochrona danych czy przestępczość zorganizowana z wykorzystaniem cyberprzestrzeni. Dlatego jako poseł Parlamentu Europejskiego głosowałem za przyjęciem tego sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Ruth Hieronymi (PPE-DE), na piśmie. (DE) Działając w imieniu 40 sygnatariuszy wycofałam poprawkę 132 do sprawozdania pani poseł Trautmann, ponieważ w trakcie obrad Parlamentu Europejskiego w sprawie ramowej dyrektywy telekomunikacyjnej okazało się, że osiągnięcie kompromisu w sprawie zwiększenia podstawowego prawa do ochrony własności intelektualnej jest niemożliwe.

Celem poprawki 132 było opracowanie nowych metod zapewnienia bardziej wyważonego związku pomiędzy podstawowym prawem do swobodnego dostępu do informacji i Internetu z jednej strony, a podstawowym prawem do ochrony własności intelektualnej w reakcji na gwałtowny wzrost piractwa w Internecie z drugiej strony.

Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów wycofała swoje poparcie dla tej poprawki po tym jak frakcje lewicowe w Parlamencie Europejskim (Grupa Socjalistyczna, Grupa Zielonych/Wolne Przymierze Europejskie oraz Konfederacyjna Grupa Zjednoczonej Lewicy Europejskiej/Nordycka Zielona Lewica) uzależniły poparcie przyjęcia sprawozdania pani poseł del Castillo Vera (w sprawie ustanowienia Europejskiego Organu ds. Telekomunikacji Elektronicznej) od rozstrzygnięcia tej kwestii.

 
  
MPphoto
 
 

  Astrid Lulling (PPE-DE), na piśmie. (FR) Sektor telekomunikacji rozwija się tak dynamicznie, że niezbędne okazało się przyjęcie odpowiednich ram legislacyjnych. Było dla mnie jednak jasne, że ramy te powinny być przejrzyste i ściśle określone, a przede wszystkim nie powinny powstrzymywać od inwestowania europejskich spółek telekomunikacyjnych, działających w warunkach ostrej konkurencji ze strony rynków amerykańskich i azjatyckich. Nasze przedsiębiorstwa muszą być w stanie planować i inwestować w nowe technologie bez zwłoki.

Choć wzmocnienie rynku wewnętrznego sektora telekomunikacji jest korzystne dla wszystkich, to jednak z wielkim zadowoleniem przyjmuję, że Komisji Europejskiej nie udało się narzucić nam swojego stanowiska, a Parlament zaproponował ustanowienie Organu Europejskich Regulatorów Telekomunikacji, będącego wiarygodną alternatywą umożliwiającą zacieśnienie współpracy pomiędzy regulatorami krajowymi. bez dodatkowej biurokracji, która byłaby następstwem ustanowienia Europejskiego Organu ds. Rynku Łączności Elektronicznej. Przykładowo, luksemburski rynek telekomunikacyjny (4,7% aktywnej zawodowo ludności tego kraju zatrudnione jest bezpośrednio lub pośrednio w tym sektorze) wymaga istnienia silnego regulatora krajowego, który może z bliska monitorować ten rynek i ma dobre rozeznanie jego specyfiki. W tym przypadku słuszną decyzją jest odwołanie się do zasady pomocniczości.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (PSE), na piśmie. − Sektor telekomunikacji rozwija się dynamicznie. Skutkiem tego niezbędne jest opracowanie, przyjęcie i wdrożenie nowych środków mających na celu zachowanie i zwiększenie ochrony konsumentów oraz praw odbiorców usług telekomunikacyjnych. Celem sprawozdania pani poseł Catherine Trautmann w sprawie sieci i usług łączności elektronicznej jest wsparcie rozwoju w Europie sieci telekomunikacyjnych nowej generacji i uważam, że przyjęcie tego sprawozdania wniesie pozytywny wkład w rozwój regulacji telekomunikacji, który promować będzie inwestycje w nową infrastrukturę łączności i wzmocni prawa konsumentów. Mój sposób głosowania odzwierciedla to stanowisko.

 
  
MPphoto
 
 

  Dimitrios Papadimoulis (GUE/NGL), na piśmie.(EL) Głosowałem za przyjęciem poprawek zgłoszonych przez Konfederacyjną Grupę Zjednoczonej Lewicy Europejskiej/Nordycką Zieloną Lewicę. Poprawki te gwarantują większy zakres swobody w Internecie, ponieważ jest to wolność słowa, tak ważna dla demokracji, jak wolność prasy. Jest to pozytywna oznaka tego, że pomimo zmasowanych nacisków ze strony grup lobbystycznych Parlament wyraził zastrzeżenia wobec takiego arbitralnego pozbawiania kogoś możliwości korzystania z Internetu, nie akceptując tego, że każdy użytkownik mógłby zostać pozbawiony dostępu do Internetu.

Ostatecznie jednak przedmiotowe sprawozdanie należy ocenić negatywnie. Unia Europejska powinna przywiązywać dużą wagę do dialogu publicznego w celu zapewnienia we współpracy ze społeczeństwem obywatelskim wolności słowa i ochrony danych osobowych.

 
  
MPphoto
 
 

  Olle Schmidt (ALDE), na piśmie. – (SV) Muszę powiedzieć, że ten pakiet telekomunikacyjny stanowi jeden z najtrudniejszych wniosków legislacyjnych, z jakimi miałem do czynienia od kiedy zostałem posłem tego Parlamentu. Jest tak z jednej strony ze względu na techniczną złożoność, spowodowaną nakładaniem się na siebie różnych propozycji legislacyjnych, a z drugiej strony, ponieważ kwestia zachowania równowagi pomiędzy poufnością i bezpieczeństwem wymaga ze swojej natury szczegółowego rozważenia. Uznałem, że choć Internetu nie można pozostawić całkowicie nieuregulowanym, to jednak obowiązywać muszą w pełni zasady społeczeństwa przestrzegającego zasady państwa prawa. Nie mogę zgodzić się na prywatyzację wymiaru sprawiedliwości, a to właśnie byłoby następstwem umożliwienia prywatnym przedsiębiorstwom interweniowania w treści udostępnianych w Internecie i cenzurowania ich zanim użytkownicy mieliby możliwość wypowiedzenia się. Jeżeli przyjąć, że zasadą przewodnią powinna być przejrzystość, to filtrowanie jest kwestią głęboko problematyczną.

Choć oczywiste jest, że nigdy nie należy dopuszczać do obserwacji prywatnych użytkowników sieci ze względów handlowych, to jednak nie będę brał udziału w przyjmowaniu jakiegokolwiek aktu prawnego, który np. uniemożliwiłby policji prowadzenie dochodzeń w sprawie pornografii dziecięcej lub w jakikolwiek inny sposób stanowiłby zagrożenie dla bezpieczeństwa publicznego. Ważne, aby nie przyczyniać się do przyjmowania europejskich ram prawnych, które hamowałyby rozwój technologii i ograniczały demokratyczny, społeczny i profesjonalny zakres i potencjał Internetu.

Na koniec pragnę powiedzieć, że uznałem, iż istnieją wystarczające mechanizmy ochronne, a zatem mogę opowiedzieć się za liberalizacją rynku telekomunikacyjnego, która z innych względów jest tak istotna.

 
  
MPphoto
 
 

  Dominique Vlasto (PPE-DE), na piśmie. (FR) Chciałam głosować za przyjęciem sprawozdania pani poseł Trautmann, ponieważ sprawozdanie to gwarantuje zachowanie społecznej, kulturowej i gospodarczej wartości częstotliwości radiowych, umożliwiając jednocześnie prowadzenie bardziej efektywnej gospodarki częstotliwościami radiowymi z korzyścią dla wszystkich przedsiębiorców i konsumentów.

To pierwsze czytanie pozwala nam także przedstawić wyważoną alternatywę wobec pierwotnego wniosku Komisji Europejskiej poprzez zaproponowanie, żeby Komisja była arbitrem, a nie sędzią, jeśli chodzi o kontrolę konkurencji. Istotne jest, żeby krajowe organy regulacyjne nadal odgrywały swoją pełną rolę.

Wyrażam jednak ubolewanie z powodu przyjęcia poprawki ustnej pani poseł Trautmann. Choć wydaje się, że poprawka ta jest w pełni do przyjęcia, to jednak w praktyce wprowadza hierarchię podstawowych praw użytkowników końcowych, ponieważ wprowadza zakaz podejmowania jakichkolwiek działań zapobiegawczych bez uprzedniego wyroku sądu dotyczącego przekazu i rozpowszechniania treści za pośrednictwem Internetu. Wydarzenia, które miały miejsce wczoraj w jednej ze szkół w Finlandii pokazują bardziej niż kiedykolwiek przedtem dlaczego powinniśmy wprowadzić dobrze przemyślane i proporcjonalne mechanizmy zapobiegawcze. Właśnie tego dotyczyła poprawka w sprawie współpracy, której przyjęcie poparłam i dlatego wyrażam ubolewanie z powodu obecnej sytuacji w Parlamencie.

 
  
MPphoto
 
 

  Marian Zlotea (PPE-DE), na piśmie. − (RO) Jako sprawozdawca Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów w sprawie tego sprawozdania cieszę się, że prace prowadzone przez moich kolegów posłów przez ostatnie trzy miesiące doprowadziły do powstania tego wyważonego sprawozdania wprowadzającego istotne zmiany w sektorze łączności elektronicznej. Wierzę, że zmiany te przyniosą korzyści konsumentom, zapewniając im szeroki wybór; jestem także przekonany, że zmiany te wspierać będą konkurencyjność na rynku.

Uważam, że zachowanie rozdziału funkcjonalnego jako opcji dostępnej organom krajowym zapewni tym organom możliwość wspierania konkurencyjności w tej dziedzinie. Europejski wzrost gospodarczy i dobro konsumentów uzależnione są od istnienia dynamicznego i konkurencyjnego sektora telekomunikacji. Konkurencyjne rynki cechuje większa dostępność usług w zakresie szerokopasmowego dostępu do Internetu, a nowe podmioty na rynku przyniosły ze sobą wzrost szybkości i innowacyjne usługi.

W ten sposób zrealizowane zostały cele nowej dyrektywy, a mianowicie zreformowana została gospodarka widmem, zapewniona została większa spójność przepisów regulujących wewnętrzny rynek łączności elektronicznej oraz podniesiony został poziom bezpieczeństwa i integralności, z korzyścią dla usługobiorców.

 
  
  

− Sprawozdanie: Pilar del Castillo Vera (A6-0316/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Carlos Coelho (PPE-DE), na piśmie. − (PT) Rozpoczęty w 2001 r. proces liberalizacji rynków telekomunikacji zapewnił rynkom europejskim swobodę i są one obecnie bardziej konkurencyjne, bardziej innowacyjne i wysoce dochodowe. Głównymi beneficjentami takich zmian są niewątpliwie konsumenci europejscy dzięki większej liczbie i lepszej jakości usług, form i treści, które stają się coraz bardziej dostępne. Jest to rewolucja technologiczna i gospodarcza oraz (r)ewolucja społeczno-kulturowa.

Pomimo tej niewątpliwie pozytywnej oceny nie możemy spocząć na laurach.

Nadal pozostają do rozstrzygnięcia kwestie wąskich gardeł uniemożliwiających stworzenie rzeczywiście zintegrowanego rynku. Są one przede wszystkim następstwem rozbieżności w stosowaniu europejskich przepisów prawnych, za które odpowiedzialne są poszczególne krajowe organy regulacyjne.

Dlatego popieram utworzenie Organu Europejskich Regulatorów Telekomunikacji (BERT), który stanowi uaktualnioną i wzmocnioną wersję Europejskiej Grupy Regulatorów dla sieci i usług łączności elektronicznej. Ten nowy organ odpowiedzialny będzie za bardziej spójne stosowanie przepisów prawnych i będzie mógł liczyć na pomoc i współpracę ze strony krajowych organów regulacyjnych, które dysponują zdobytym wcześniej doświadczeniem z bieżącej sytuacji na szczeblu lokalnym. Dzięki utworzeniu BERT spójne podejście regulacyjne do środków naprawczych podejmowanych przez krajowe organy regulacyjne stosowane będzie w całej UE całkowicie niezależnie od rządu i przedsiębiorców.

BERT będzie także odgrywał rolę w podnoszeniu świadomości konsumentów. W tej kwestii UE ma już powody do zadowolenia ze względu rolę, jaką odegrała przyczyniając się do znacznego obniżenia cen usług roamingowych.

 
  
MPphoto
 
 

  Ona Juknevičienė (ALDE), na piśmie. – (LT) Liberalizacja europejskiego rynku telekomunikacyjnego przyniosła korzyści wszystkim państwom członkowskim Unii Europejskiej. Większa konkurencja w tym sektorze stała się podstawową siłą napędową inwestycji i innowacji. Podzielam stanowisko Komisji, że rynek telekomunikacyjny wymaga nadal kontroli do czasu, gdy zacznie funkcjonować zgodnie z ogólnymi regułami konkurencji.

Nie mogę jednak zasadniczo zaakceptować propozycji Komisji Europejskiej, by ustanowić kolejną instytucję w celu uregulowania tego rynku, ponieważ spowodowałoby to dalsze zwiększenie obciążeń biurokratycznych, a instytucja ta działałaby w oddaleniu od uregulowanych rynków poszczególnych państw członkowskich. Podczas głosowania będę popierać przyjęcie poprawek zgłoszonych przez Komisję Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (ITRE), których celem jest zwiększenie roli istniejącego już Organu Europejskich Regulatorów Telekomunikacji (BERT) oraz przyznanie Komisji Europejskiej dodatkowych uprawnień w tym zakresie.

Krajowe organy regulacyjne rynków telekomunikacyjnych powinny ściślej współpracować z BERT i z Komisją Europejską. Uważam, że propozycja Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii umożliwiłaby bardziej efektywne uregulowanie działalności uczestników tego rynku oraz gwarantowałaby efektywny wkład krajowych organów regulacyjnych i wykorzystywanie doświadczeń tych organów na szczeblu Unii Europejskiej. To z kolei zapobiegłoby marnotrawieniu pieniędzy podatnika w następstwie ustanowienia jeszcze bardziej biurokratycznego aparatu.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (PSE), na piśmie. − Z zadowoleniem przyjmuję sprawozdanie pani poseł Pilar del Castillo w sprawie Organu ds. Europejskiego Rynku Łączności Elektronicznej. Przedstawiona w tym sprawozdaniu wizja, żeby utworzyć Europejska Radę Organów Regulacyjnych spełniającą rolę pośrednika pomiędzy Komisją Europejską a krajowymi organami regulacyjnymi, uwzględnia odpowiednio złożoność i stały rozwój tego rynku. Znajduje do odzwierciedlenie w moim sposobie głosowania.

 
  
  

− Sprawozdanie: Patrizia Toia (A6-0305/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Carlos Coelho (PPE-DE), na piśmie. − (PT) Celem przedmiotowej propozycji jest wspieranie skoordynowanych działań na szczeblu Unii Europejskiej w celu zapewnienia efektywnego wykorzystania dywidendy cyfrowej.

Przejście z telewizji analogowej na naziemną telewizję cyfrową, które ma nastąpić do końca 2012 r., stworzy na skutek zwolnienia znacznej liczby częstotliwości dzięki wysokiej efektywności technologii cyfrowej jedyną okazję zapewnienia przez Unię Europejską możliwości rozwoju rynku oraz podniesienia jakości i zwiększenia wyboru usług konsumenckich.

Dlatego wyrażane są nadzieje, że państwa członkowskie będą mogły jak najszybciej udostępnić swoje dywidendy cyfrowe w celu umożliwienia obywatelom europejskim skorzystania z całego nowego asortymentu innowacyjnych i konkurencyjnych usług.

Państwa członkowskie powinny zatem zdecydować, jak wykorzystać dywidendę cyfrową, zapewniając, by wszystkie tego rodzaju usługi łączności elektronicznej były oferowane z wykorzystaniem dostępnych częstotliwości radiowych zgodnie z poszczególnymi krajowymi tabelami przeznaczeń częstotliwości i regułami Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego.

Niezwykle istotne jest jednak stosowanie skoordynowanego podejścia wspólnotowego, żebyśmy mogli uniknąć szkodliwych zakłóceń pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi, a także pomiędzy państwami członkowskimi i państwami trzecimi. Umożliwi to maksymalizację korzyści z wykorzystywania widma, a tym samym gwarancję optymalnego wykorzystania widma pod względem społecznym i ekonomicznym.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (PSE), na piśmie. − Widmo stanowi dla sektora telekomunikacji zasób ograniczony. Dzięki gotowości państw członkowskich do przejścia do 2012 r. na nadawanie wszystkich programów telewizyjnych wyłącznie drogą cyfrową dostępna stanie się większa liczba częstotliwości. Skutkiem tego niezbędne jest gruntowne rozważenie kwestii, jak udostępnione w ten sposób częstotliwości wykorzystać. Uważam, że sprawozdanie pani poseł Patrizii Toia w sprawie wspólnego podejścia do gospodarki częstotliwościami zwolnionymi na skutek przejścia na nadawanie cyfrowe uwzględnia duże zapotrzebowanie na częstotliwości oaz bierze pod uwagę zasadę niepreferowania żadnej usługi czy technologii, kiedy przyznawane są nowe licencje. Dlatego głosowałem za przyjęciem zaleceń zawartych w tym sprawozdaniu.

 
  
  

− Sprawozdanie: Malcolm Harbour (A6-0318/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Marco Cappato (ALDE), na piśmie. − (IT) My , posłowie radykalni, wstrzymaliśmy się od głosu w sprawie przyjęcia dziś przedmiotowego sprawozdania, żeby zwrócić uwagę na zmarnowane okazje i podjąć niezwłoczne, wiążące działania mające na celu integrację osób niepełnosprawnych. Osiągnięte zostały pewne postępy, jednak zbyt mało wymogów obligatoryjnych ma zostać nałożonych na właściwe władze i operatorów telekomunikacyjnych jeśli chodzi o integrację osób niepełnosprawnych. Przykładowo, nieuwzględnione zostały propozycje opracowane we współpracy ze Stowarzyszeniem Luca Coscioni, aby wszystkie audycje nadawane przez telewizję publiczną, takie jak wiadomości czy programy dotyczące aktualnych wydarzeń nadawane były z napisami; usługodawcy nie będą mieli obowiązku okresowego informowania niepełnosprawnych o usługach przeznaczonych w szczególności dla nich oraz o dostępnych niepełnosprawnym taryfach obniżonych.

Ponadto jest nadal wiele zamieszania co do gwarancji neutralności Internetu i ochrony podstawowych praw użytkowników. Internet podawany jest coraz większej, niemalże wojskowej w stylu kontroli, a pod pretekstem ochrony bezpieczeństwa ograniczane są znowu swobody użytkowników, chociaż, uwzględniając możliwości systemowego filtrowania treści dostępnych w Internecie, jeszcze nie wykazano jakiej ochrony i gwarancji mogą się spodziewać użytkownicy.

 
  
MPphoto
 
 

  Konstantinos Droutsas (GUE/NGL), na piśmie.(EL) Poprzez opracowanie tego nowego pakietu wniosków dotyczących łączności elektronicznej UE promuje środki zmierzające do kontroli i zastraszania użytkowników Internetu i korzystających ze wszelkich innych form łączności elektronicznej, wprowadzając pod pretekstem konieczności ochrony bezpieczeństwa publicznego i ochrony prawa systemy filtrujące. Jednocześnie UE konsekwentnie przekazuje wewnętrzny unijny rynek telekomunikacyjny, Internet, produkcję i nadawanie audycji audiowizualnych, radio i telewizję oraz łączność satelitarną pod kontrolę wzmocnionego „niezależnego” organu, co jest korzystne dla spółek monopolistycznych.

Zapewniane są dochody i wzmacniania jest pozycja monopoli europejskich wobec konkurencji międzynarodowej poprzez liberalizację i łączenie rynków na szczeblu europejskim. Najpierw nastąpi pełna liberalizacja i prywatyzacja na szczeblu krajowym, a następnie dokonana zostanie radykalna restrukturyzacja, nadmierna koncentracja środków masowego przekazu i akumulacja kapitału kosztem pracowników i usługobiorców tego sektora.

Istnieją dwie odrębne infrastruktury – z jednej strony mamy usługi użyteczności publicznej finansowane przez rząd, a z drugiej strony mamy handel na wolnym rynku. Rząd finansuje usługi użyteczności publicznej ze środków państwowych, a ponieważ świadczenie tych usług jest niedochodowe, zadanie świadczenia ich powierzane jest odpłatnie prywatnym podmiotom gospodarczym.

Przyjęcie tych propozycji przez siły centroprawicowe i centrolewicowe ujawnia ponownie entuzjastyczne poparcie przez te siły wyborów dokonanych w interesie kapitału. Potwierdza to konieczność zmiany równowagi sił na rzecz pracowników drogą realizacji diametralnie innej polityki mającej na celu wykorzystanie nowej technologii dla dobra pracowników.

 
  
MPphoto
 
 

  Małgorzata Handzlik (PPE-DE), na piśmie. − (PL) Przyjęte sprawozdawanie w sprawie usługi powszechnej i praw użytkowników korzystających z usług telekomunikacyjnych przyczyni się do poprawy pozycji konsumenta na rynku usług elektronicznych. Usługa powszechna powinna zapewniać użytkownikom dostęp do publicznej usługi telefonicznej po przestępnej cenie, gwarantując połączenia krajowe, międzynarodowe, jak i na numery alarmowe.

Dzięki przyjętym rozwiązaniom prawa użytkownika zostaną zwiększone. Użytkownik będzie miał prawo zmienić operatora telekomunikacyjnego z zachowaniem dotychczasowego numeru telefonicznego, a co ważniejsze – czas przeniesienia numeru nie powinien być dłuższy niż jeden dzień. Ograniczony zostanie także maksymalny czas, na jaki przedsiębiorstwo telekomunikacyjne będzie mogło zawierać z abonentami umowy, wynoszący 24 miesiące, ale operator powinien również zapewnić użytkownikowi możliwość zawarcia umowy na maksymalny okres 12 miesięcy obejmujący wszystkie usługi i urządzenia końcowe.

Powinna zwiększyć się także dostępność numeru alarmowego 112, co jest szczególnie istotne w sytuacjach kryzysowych. Państwa członkowskie powinny zapewnić pełną dostępność publicznie dostępnych usług telefonicznych w przypadku załamania sieci w wyniku katastrofy lub działania siły wyższej. Rozpowszechnieniu powinien ulec także numer alarmowy o zaginionych dzieciach 116, który w chwili obecnej działa na zasadzie dobrowolności w zaledwie 7 krajach Unii Europejskiej.

 
  
MPphoto
 
 

  Mieczysław Edmund Janowski (UEN), na piśmie. − (PL) Z dużą satysfakcją przyjąłem sprawozdanie w sprawie zmian w dyrektywach dotyczących praw użytkowników usług telekomunikacyjnych, które przedstawił pan Malcolm Harbour. Jest to dokument wyważony i zmierza do istotnej poprawy sytuacji na rynku usług elektronicznych. Dobrze się stało, iż sformułowano poprawki kompromisowe, które zostały zaakceptowane przez znakomitą większość posłów. Mimo bardzo dużej liczby poprawek pozwoliło to na przyjęcie całego sprawozdania.

W moim przekonaniu zmiany w dyrektywach stanowią wielką szansę na dostosowanie unijnych przepisów prawnych w zakresie telekomunikacji, które powstały na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku, do olbrzymich zmian w technologiach. Na podkreślenie zasługuje również i to, że do usług powszechnych chcemy zaliczyć telewizję mobilną i szerokopasmowy Internet. Abonenci winni mieć zapewnione prawo do pełnej informacji o wszelkich ograniczeniach w dostępie do legalnego oprogramowania. Usługodawcy muszą zapewnić bezpieczeństwo sieci, ochronę danych osobowych użytkowników, a także zatamować zalew tzw. spamów.

Za szczególne ważne uważam dostrzeżenie potrzeb osób niepełnosprawnych i starszych, które potrzebują ułatwień w dostępie do usług telekomunikacyjnych. W tej materii oczekiwane są także nowe rozwiązania konstrukcyjne w zakresie sprzętu. Jestem przeświadczony, że te działania przyczynią się do znacznego obniżenia cen usług telekomunikacyjnych w całej Unii. Dziś nadal – mimo Schengen – „karani” jesteśmy wysokimi kosztami transmisji danych przez granice wewnątrzunijne.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (PSE), na piśmie. − Sprawozdanie pana posła Malcolma Harboura pokazuje dość dobitnie, że użytkownicy Internetu i telefonów są obecnie krzywdzeni. W tych trudnych ekonomicznie czasach konsumenci muszą mieć pewność, że świadczone im usługi są warte swojej ceny. Wdrożenie propozycji zawartych w przedmiotowym sprawozdaniu oznaczałoby, że konsumenci będą lepiej informowani, a ich dane osobowe bardziej bezpieczne, zarówno w Internecie, jak i poza nim. Postanowienie przewidujące, że niepełnosprawni otrzymają odpowiedni dostęp do Internetu i inne odpowiednie usługi w zakresie łączności jest także niezbędne do zapewnienia, by wszyscy odnieśli korzyści z panującej obecnie ery cyfrowej. Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Andreas Mölzer (NI), na piśmie. (DE) Podejmowana jest dziś próba ochrony własnych interesów nie przebierając w środkach. Ramowa dyrektywa w sprawie świadczenia usług telekomunikacyjnych ma obejmować nagle duży zestaw rozwiązań prawnych dotyczących praw autorskich. W zupełności wystarczyłoby, gdyby UE nałożyła na dostawców treści obowiązek ostrzegania swoich klientów o zagrożeniach związanych z naruszeniem „praw własności intelektualnej”, a sankcje mogłyby być nadal określane i nakładane na szczeblu krajowym. Wtedy wszyscy mogliby potem obarczać się wzajemnie odpowiedzialnością. Ponadto sprawozdanie, nad którym mamy głosować stanowi próbę ze strony głównych producentów oprogramowania utrudnienia konkurencji ze strony mniejszych konkurentów.

Może i istnieją przypadki naruszenia prawa w Internecie – czego przykładem może być pornografia dziecięca – kiedy powinniśmy podjąć działania, ale nie możemy rezygnować z ochrony danych na rzecz interesów ekonomicznych niewielkiej grupy dużych korporacji i przedsiębiorstw międzynarodowych. Pierwotne założenie nadrzędne pakietu telekomunikacyjnego było bardzo rozsądne, ale wobec olbrzymiej liczy poprawek – z czego jedna lub dwie, w rodzaju poprawek dotyczących krytycznych treści, które właśnie opisałem – wstrzymałem się od głosu.

 
  
MPphoto
 
 

  Nicolae Vlad Popa (PPE-DE), na piśmie. − (RO) Liberalizacja rynku telekomunikacyjnego dokonywana przez Unię Europejską przez ostatnie 10 lat jest niewątpliwym sukcesem.

Reforma ram regulacyjnych łączności elektronicznej stanowi jeden z elementów ogólnej strategii Komisji Europejskiej dotyczącej rynku wewnętrznego i jest niezbędna do osiągnięcia celów strategii lizbońskiej, ponieważ z makroekonomicznego punktu widzenia sektor telekomunikacji przyczynia się do zwiększenia efektywności działalności przedsiębiorstw pozostałych sektorów.

Doceniam pracę wykonaną przez sprawozdawców nad tym zestawem spójnych i skutecznych środków, odzwierciedlających zarówno cele UE, jak i poglądy większości posłów Parlamentu Europejskiego w dziedzinie mającej istotne znaczenie dla rozwoju i zacieśnienia powiązań pomiędzy edukacją, badaniami naukowymi i innowacjami, a w szczególności dla budowy europejskiego społeczeństwa informacyjnego, dostosowanego do warunków gospodarki światowej i będącego w stanie wnieść wkład we wzrost gospodarczy poprzez tworzenie nowych miejsc pracy i świadczenie usług wyższej jakości, a tym samym w podniesienie poziomu życia obywateli Unii Europejskiej.

Głosowanie za przyjęciem istotnych elementów, takich jak wyraźne określenie i rozszerzenie praw użytkowników, zwiększona ochrona danych osobowych, utworzenie Organu Europejskich Regulatorów Telekomunikacji (BERT) i bardziej efektywna gospodarka częstotliwościami pokazuje zainteresowanie Grupy Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańskich Demokratów) i Europejskich Demokratów znalezieniem równowagi pomiędzy koniecznością zagwarantowania obywatelom Unii Europejskiej fundamentalnego prawa do integracji ze społeczeństwem informacyjnym a koniecznością stworzenia warunków sprzyjających innowacyjności i rozwojowi gospodarczemu.

 
  
MPphoto
 
 

  Bart Staes (Verts/ALE), na piśmie.(NL) Głosowałem za odrzuceniem pakietu telekomunikacyjnego (sprawozdanie pana posła Harboura) ze względu na pozostawienie w przedmiotowej dyrektywie luk, które mogą prowadzić do naruszenia naszych swobód. Państwa członkowskie dopuszczają śledzenie przez usługodawców działań podejmowanych przez poszczególne osoby za pomocą Internetu. Mam nadzieję, że kiedy stosowane będą te nowe zasady państwa członkowskie nie będą miały ochoty filtrować treści udostępnianych za pomocą Internetu. Prawo to powinno być zastrzeżone wyłącznie dla policji.

Zdaję sobie sprawę, że niezbędne jest rozwiązanie problemu naruszania praw własności z wykorzystaniem Internetu, ale nie powinno to oznaczać naruszania swobód poszczególnych użytkowników Internetu. Oczywiste jest, że nie możemy stwarzać sytuacji, w której bylibyśmy jak listonosz otwierający list, żeby zobaczyć czy jego zawartość jest rzeczywiście dopuszczalna w świetle prawa?

Poprawki, poprzez które Zieloni starali się ulepszyć ten tekst zostały odrzucone, a więc nie mogę już dłużej popierać przyjęcia tego wniosku legislacyjnego.

Chętnie głosowałbym za wieloma rozwiązaniami korzystnymi dla konsumentów, ale uważam że niedopuszczalne jest obciążanie podmiotów świadczących usługi internetowe odpowiedzialnością za treści udostępniane przez Internet. Nie było ta także pierwotnym celem tego aktu prawnego.

 
  
  

− Sprawozdanie: Caroline Lucas (A6-0313/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Hélène Goudin i Nils Lundgren (IND/DEM), na piśmie. – (SV) Nielegalny wyrąb i wylesianie powodują poważne szkody w środowisku i panuje powszechna zgoda co do tego, że należy ograniczyć wycinkę delikatnych lasów tropikalnych. Lista Czerwcowa (Junilistan) zatem przychylnie nastawiona do idei, że poszczególne państwa powinny opracować kodeks postępowania w sprawie przywozu drewna tropikalnego. Z zadowoleniem przyjmujemy również inicjatywy dotyczące etykietowania, realizowane np. we współpracy z Forest Stewardship Council (Radą ds. Dobrej Gospodarki Leśnej), które zapewniałyby konsumentom więcej możliwości podejmowania opartych na faktach, świadomych decyzji dotyczących zakupu drewna lub produktów z drewna.

Niestety istotną cechą tego sprawozdania jest wyraźne dążenie do promowania stanowisk Parlamentu Europejskiego w sprawach dotyczących polityki leśnej.

Lista Czerwcowa zdecydowanie uważa, że wspólna polityka leśna realizowana w ramach współpracy na szczeblu Unii Europejskiej nie jest pożądana. Zamiast tego odpowiedzialność za sprawy dotyczące polityki leśnej lub z nią związane powinny nadal pozostawać sprawą poszczególnych państw członkowskich. W takich okolicznościach Lista Czerwcowa postanowiła głosować za odrzuceniem przedmiotowego sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Ian Hudghton (Verts/ALE), na piśmie. − Chętnie poparłem przyjęcie sprawozdania mojej koleżanki, pani poseł Lucas, dotyczące Międzynarodowej umowy w sprawie drewna tropikalnego. Co roku wycinane są miliony hektarów lasów tropikalnych, a wynikający z tego wzrost emisji dwutlenku węgla do atmosfery niewątpliwie będzie wywierał daleko idący wpływ na sytuację na Ziemi. W przyszłości UE musi przyjąć na siebie wiodącą rolę w ograniczaniu do minimum destrukcyjnych i zbędnych praktyk.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (PSE), na piśmie. − Z zadowoleniem przyjmuję sprawozdanie pani poseł Lucas w sprawie Międzynarodowej umowy w sprawie drewna tropikalnego z 2006 r. Poważne podejście do zachowania środowiska w nienaruszonym stanie wymaga wprowadzenia skutecznych ram konsultacji, współpracy międzynarodowej i kształtowania polityki w zakresie światowej gospodarki drzewnej. Unia Europejska powinna wspierać zachowanie w nienaruszonym stanie terenów leśnych i zalesianie oraz przywracanie zdegradowanych terenów leśnych do stanu pierwotnego. Uważam, że przedmiotowe sprawozdanie przyczynia się do skierowania UE na właściwą drogę w kierunku kształtowania zrównoważonej gospodarki drzewnej i dlatego głosowałem za jego przyjęciem.

 
  
MPphoto
 
 

  Véronique Mathieu (PPE-DE), na piśmie. (FR) Po ponad 20 latach od zawarcia pierwszej międzynarodowej umowy w sprawie drewna tropikalnego zmuszeni jesteśmy przyznać, że nadmierna eksploatacja i niezgodny z prawem wyrąb pozostaje nadal problemem.

Dlatego niezbędne jest uaktualnienie umowy w celu pełniejszego uwzględnienia tych nowych celów.

Jest to już fakt dokonany: Międzynarodowa umowa w sprawie drewna tropikalnego, wynegocjowana w 2006 r. przez Komisję Europejską w ramach Konferencji Narodów Zjednoczonych ds. Handlu i Rozwoju (UNCTAD) odzwierciedla nowe zainteresowanie kwestią zgodnej z prawem i z zasadą zrównoważonego rozwoju eksploatacji obszarów leśnych. Bardzo się cieszę, że cele te zostały uwzględnione.

Jednakże producenci działający w państwach-stronach tej umowy nie powinni być zmuszeni do ponoszenia nieuniknionych kosztów stosowania tych nowych postanowień. Wspólnota międzynarodowa powinna ustanowić odpowiedni system rekompensat finansowych.

Chciałabym także, żeby Komisja Europejska posunęła się dalej i opracowała spójny akt prawny mający na celu zapewnienie, by na rynek europejski wprowadzane było do obrotu tylko drewno i produkty z drewna pochodzące z lasów zarządzanych zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju i eksploatowanych zgodnie z prawem.

Jest to jedyny sposób zachęcenia producentów do działania zgodnie z prawem i szanowania środowiska naturalnego, a tym samym wspierania na szczeblu międzynarodowym eksploatacji lasów tropikalnych zgodnie z prawem i z zasadą zrównoważonego rozwoju.

 
  
  

− Projekt rezolucji: Umowa międzynarodowa w sprawie drewna tropikalnego z 2006 r. (B6-0422/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Sylwester Chruszcz (NI), na piśmie. − (PL) Poparłem dziś rezolucję w sprawie Międzynarodowej umowy w sprawie drewna tropikalnego (ITTA) z 2006 r., bo uważam, że promowanie środków zmierzających do rozwiązania regionalnych lub światowych problemów środowiskowych na płaszczyźnie międzynarodowej jest tak naprawdę jedną z pożyteczniejszych sfer działalności Unii Europejskiej. Mam nadzieję, że dla wszystkich nas oczywista jest konieczność zapewnienia ochrony lasów tropikalnych i zrównoważonej gospodarki nimi oraz odbudowy zdegradowanych obszarów leśnych.

 
  
  

− Projekt rezolucji: Priorytety Parlamentu Europejskiego w zakresie programu legislacyjnego i programu prac Komisji Europejskiej na 2009 r. (RC B6-0420/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Philip Bushill-Matthews (PPE-DE), na piśmie. − Ja i moi koledzy posłowie z Partii Konserwatywnej zdecydowanie popieramy wiele elementów tej rezolucji. Zdecydowanie popieramy wezwania do zmniejszenia obciążeń administracyjnych, realizacji strategii lizbońskiej na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia, wspierania małych i średnich przedsiębiorstw, czynienia dalszych postępów we wprowadzaniu wspólnego rynku, opracowania, przyjęcia i wdrożenia środków mających na celu wzmocnienie praw konsumentów, podjęcia dalszych działań dotyczących zmian klimatycznych, podjęcia inicjatyw transgranicznych dotyczących opieki zdrowotnej oraz poprawy stosunków ze Stanami Zjednoczonymi.

Nie możemy jednak poprzeć przyjęcia tekstu dotyczącego ratyfikacji Traktatu z Lizbony, wezwania do ustanowienia wspólnej polityki imigracyjnej, wezwania do ustanowienia wspólnej polityki azylowej i wezwania do utworzenia Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych.

 
  
MPphoto
 
 

  Sylwester Chruszcz (NI), na piśmie. − (PL) Głosowałem dziś za odrzuceniem rezolucji Parlamentu Europejskiego w sprawie programu działalności legislacyjnej i prac Komisji na 2009 r. Ambitne plany Komisji przewidują kolejne zbędne harmonizacje i dyrektywy dla państw członkowskich w przyszłym roku. Stanowczo sprzeciwiam się również wywieraniu presji na Irlandię i inne państwa członkowskie, aby kontynuować proces ratyfikacji traktatu lizbońskiego, odrzuconego w irlandzkim referendum, co zostało wyrażone w 1. punkcie rezolucji.

 
  
MPphoto
 
 

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie. − (PT) To musi być symptomatyczne, że Parlament Europejski nie był w stanie przyjąć żadnej rezolucji w sprawie priorytetów programu Komisji Europejskiej. Oczywiście zbliżają się wybory do Parlamentu Europejskiego, co wpływa na decyzje posłów, a zwłaszcza tych, którzy chcą ukryć swoją postawę i odpowiedzialność za politykę, której realizacja przyczyniła się do pogorszenia sytuacji społecznej, wzrostu bezrobocia oraz niepewnej i niskopłatnej pracy, spowodowała kryzys finansowy, żywnościowy i energetyczny, z którym borykają się zwłaszcza państwa gospodarczo słabsze i bardziej wrażliwe grupy społeczne oraz przyczyniła się do militaryzacji stosunków międzynarodowych ze wszystkimi związanymi z tym zagrożeniami dotyczącymi pokoju na świecie.

Jednocześnie posłowie ci nie chcą jednak zaakceptować konieczności zerwania z polityką, która do tego wszystkiego doprowadziła. Wolą, żeby Komisja Europejska stosowała nadal te same instrumenty i realizowała nadal tę samą politykę, która doprowadziła do powstania takiej sytuacji, choć wzbogaconą kilkoma różowymi i zielonymi akcentami, żeby zachować pozory.

Dlatego obstajemy przy propozycjach zawartych w rezolucji naszej grupy, w tym przy unieważnieniu Paktu na rzecz stabilizacji, położeniu kresu prywatyzacji i liberalizacji, nadaniu priorytetu zatrudnieniu i prawom pracowniczym, likwidacji ubóstwa i promowaniu sprawiedliwości społecznej.

 
  
MPphoto
 
 

  Ona Juknevičienė (ALDE), na piśmie.(LT) Głosowałam za przyjęciem rezolucji w sprawie programu legislacyjnego i programu prac Komisji Europejskiej na 2009 r. i wyrażam ubolewanie, że rezolucja ta nie została przyjęta. Kwestią o zasadniczym znaczeniu jest, żeby Komisja Europejska przedstawiła komunikat oceniający wdrażanie przez poszczególne państwa członkowskie dyrektywy i rozporządzenia w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w państwach członkowskich.

Przygotowując niniejszy dokument jako sprawozdawca pomocniczy zwróciłam uwagę, że przedmiotowe akty prawne mają duże znaczenie dla każdego obywatela Unii Europejskiej. Akty te określają procedury i ułatwiają rozwiązywanie codziennych problemów obywateli. Celem dokumentu, o którym tutaj mowa nie jest ujednolicenie systemów zabezpieczenia społecznego. Dokument ten wdraża procedury umożliwiające stosowanie różnych systemów zabezpieczenia społecznego w poszczególnych państwach członkowskich. Jednoczenie zapobiega temu, żeby obywatele tracili na różnicach w tych systemach zabezpieczenia społecznego. Dobro każdego obywatela Unii Europejskiej zależy od na codzień od wdrożenia tych aktów prawnych.

Niestety Komisji Europejskiej nie zostanie powierzone zadanie dokonania oceny tego, co zostało osiągnięte w poszczególnych państwach członkowskich w dziedzinie tworzenia transeuropejskich sieci energetycznych, czy tego, jak szybko stworzony zostanie wspólny rynek energii czy zapewnione zostanie bezpieczeństwo energetyczne na całym terytorium Unii Europejskiej. Kwestia ta ma zasadnicze znaczenie dla Litwy, Łotwy i Estonii, a zatem instytucje Unii Europejskiej, a przede wszystkim Komisja Europejska, powinny podjąć konkretne działania, żeby pomóc tym państwom wyjść z izolacji energetycznej i z uzależnienia od Rosji jako jedynego dostawcy gazu i energii elektrycznej tych państw.

 
  
MPphoto
 
 

  Zita Pleštinská (PPE-DE), na piśmie. − (SK) Głosowałam za odrzuceniem rezolucji w sprawie programu legislacyjnego Komisji na 2009 r., ponieważ program ten uwzględnia projekty poprawek wymagających przyjęcia nowych przepisów w zakresie polityki społecznej.

Ponieważ polityka społeczna wchodzi niemalże wyłącznie w zakres kompetencji państw członkowskich nasza grupa odrzuciła zmianę dyrektywy w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji, minimalnych standardów dotyczących niesłusznego zwalniania poszczególnych pracowników, ochrony pracowników zatrudnianych na podstawie niestandardowych umów o pracę oraz poprawy warunków pracy i zmniejszenia liczby wypadków przy pracy.

Kwestie ochrony prawnej przed dyskryminacją uregulowane są w różny sposób w poszczególnych państwach członkowskich; dotyczy to w szczególności praw reprodukcyjnych, tradycyjnej rodziny, edukacji i religii. Nasza grupa polityczna uważa zatem za niezbędne odwołanie się w tej sprawie do zasady pomocniczości, zgodnie z którą każde państwo członkowskie ma prawo stosować swoje zasady, zgodnie ze swoimi narodowymi tradycjami i zwyczajami.

Dla naszej grupy kwestią wrażliwą jest także przystąpienie Turcji do UE, ponieważ wielu posłów naszej grupy stanowią niemieccy i francuscy konserwatyści.

 
  
MPphoto
 
 

  Luís Queiró (PPE-DE), na piśmie. − (PT) W 2009 r. działalność Komisji Europejskiej podporządkowana będzie harmonogramowi wyborów do Parlamentu Europejskiego, co ogranicza możliwość podejmowania działań, zwłaszcza przez jedną z podstawowych unijnej instytucji. Okoliczność ta nie uniemożliwia nam jednak opracowania realistycznego planu działania. Obecna sytuacja na świecie wymaga zmiany paradygmatów i zrozumienia, że w znacznej mierze rzeczywistość wykroczyła już poza zakres wielu teoretycznych dyskusji dotyczących modeli ekonomicznych i społecznych czy wielobiegunowości stosunków międzynarodowych (zarówno pod względem twardej siły, jak i siły gospodarczej czy relacji pomiędzy siłami komercyjnymi). Chcemy, żeby Komisja Europejska zareagowała na tę nową sytuację przyjmując perspektywę długoterminową, która byłaby elastyczna i mogla być dostosowywana do sytuacji. Jednocześnie oczekujemy opracowania, przyjęcia i wdrożenia agendy na 2009 r., która przyczyni się do unaocznienia wyborcom w każdym państwie członkowskim znaczenia i korzyści, które realizacja polityki UE przynosi naszym gospodarkom i naszym społeczeństwom. Dowody na to, które wynikać będą bardziej z jakości naszej polityki w poszczególnych obszarach, aniżeli z naszej umiejętności komunikowania się, powinny stanowić istotę naszych działań, a skutkiem tego także działań Komisji Europejskiej. Niestety poddana pod głosowanie rezolucja nie odzwierciedla tego podejścia i dlatego głosowałem za jej odrzuceniem.

 
  
MPphoto
 
 

  Catherine Stihler (PSE), na piśmie. − Nadal konieczne jest wspieranie praw dziecka. Zbyt mało robi się obecnie, żeby uporać się z problem ubóstwa wśród dzieci we wszystkich państwach członkowskich. W Unii Europejskiej jedno na pięcioro dzieci żyje obecnie na skraju ubóstwa – to o wiele za dużo. Cieszę się, że Parlament odrzucił program prac Komisji Europejskiej na 2009 r. Powinniśmy uczynić więcej na rzecz, wspierania przyzwoitych miejsc pracy, aby uporać się z problemem ubóstwa we wszystkich państwach członkowskich.

 
  
  

− Projekt rezolucji: Przygotowanie szczytu UE-Indie (RC B6-0426/2008)

 
  
MPphoto
 
 

  Edite Estrela (PSE), na piśmie. − (PT) Głosowałam za przyjęciem wspólnej rezolucji Parlamentu Europejskiego w sprawie przygotowania szczytu UE-Indie, ponieważ uważam, że należy dostosować naszą umowę o partnerstwie strategicznym z Indiami z 2004 r. do nowych wyzwań, w obliczu których stoją UE i Indie, takich jak kryzys żywnościowy, kryzys energetyczny i zmiany klimatyczne.

Pragnę zwrócić uwagę, że rezolucja ta zachęca Indie do kontynuowania wysiłków mających na celu osiągnięcie milenijnych celów rozwoju, w szczególności w dziedzinie równouprawnienia. Kwestią o istotnym znaczeniu jest także, że rezolucja przypomina Indiom o wartościach UE, wzywając rząd Indii do zniesienia kary śmierci.

 
  
MPphoto
 
 

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), na piśmie. − (PT) Oprócz wielu innych kwestii uwzględnionych w tej rezolucji, do których przykładamy dużą wagę, uważamy, że należy podkreślić, iż zdecydowanie popieramy pogłębienie rzeczywistej i efektywnej współpracy i przyjaźni pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej i Indiami. Wymaga to stosunków opartych na zaspokajaniu potrzeb ludności obu stron, stosunków wzajemnie korzystnych i wnoszących wkład we wzajemny rozwój, a jednocześnie zgodnych z zasadą nieingerencji i zasadą respektowania suwerenności poszczególnych narodów.

Oczywiste jest jednak, że ze względu na te zasady i te założenia, nie możemy się zgodzić z wieloma propozycjami zawartymi w tej rezolucji, a zwłaszcza z propozycją dotyczącą zawarcia przez Unię Europejską z Indiami porozumienia o wolnym handlu, której celem jest uwzględnienie, między innymi, „porozumienia dotyczącego usług”, „konkurencji”, „zamówień publicznych” i „zniesienia […] istniejących ograniczeń w zakresie bezpośrednich inwestycji zagranicznych”.

Ta propozycja (i ten cel) ma uwzględnić dążenia do rozszerzenia składu głównych grup gospodarczych i finansowych – niesformalizowanych podczas prowadzonych w ramach Światowej Organizacji Handlu negocjacji zmierzających do liberalizacji handlu międzynarodowego – w przypadku których szczególnie widoczna jest konieczność zwiększenia akumulacji i centralizacji kapitału. Cel ten jest sprzeczny z potrzebami pracowników i mieszkańców Indii oraz poszczególnych państw członkowskich UE.

 
  
MPphoto
 
 

  Carl Lang (NI), na piśmie. (FR) Powinniśmy rozwijać stosunki z Indiami, które posiadając ponad miliard mieszkańców i kwitnącą gospodarkę, stanowią przeciwwagę wobec świata muzułmańskiego i Chin. Jednakże przedłożony projekt rezolucji odzwierciedlający stanowiska pana prezydenta Sarkozy’ego i Komisji Europejskiej jest sprzeczny z interesami narodów Europy. „Kompleksowa umowa o wolnym handlu”, do zawarcia której wzywa się w tym projekcie przyczyni się do zniszczenia naszych gospodarek i systemów społecznych, zmuszonych konkurować z państwami zaangażowanymi w dumping socjalny. Ponadto wysunięte przez Indie żądanie przyznania Indiom stałego miejsca w Radzie Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych stanowi jedną z propozycji reformy tej organizacji, której celem jest także pozbawienie Francji i Wielkiej Brytanii stałego miejsca w tej Radzie na rzecz Brukseli.

Ponadto określanie Indii mianem „modelu pluralizmu religijnego” stanowi obrazę pamięci chrześcijan zmasakrowanych w Orissa.

Indie bronią swoich interesów narodowych i swoich odwiecznych wartości. Utrzymywanie równowagi w stosunkach z Indiami wymaga od naszych państw członkowskich przyjęcia takiego samego podejścia. Państwa członkowskie mogą osiągnąć ten cel pod warunkiem, że Europa przeobrazi się w Europę suwerennych narodów zakorzenionych w chrześcijańskich i grecko-rzymskich wartościach swojej cywilizacji.

 
  
MPphoto
 
 

  Mairead McGuinness (PPE-DE), na piśmie. − Jako członek delegacji UE-Indie popieram przyjęcie wspólnego projektu rezolucji w sprawie przygotowania do szczytu UE-Indie w 2008 r.

Przedmiotowy projekt odnosi się do kwestii braku porozumienia w ramach Światowej Organizacji Handlu, odzwierciedlając oczekiwanie, że podjęte zostaną ponownie wysiłki mające na celu osiągnięcie porozumienia.

Projekt ten nie odzwierciedla jednak głównej przeszkody na drodze takiego porozumienia, a mianowicie braku porozumienia pomiędzy Stanami Zjednoczonymi i Indiami w sprawie specjalnego mechanizmu ochronnego mającego na celu zapobieganie wprowadzaniu na rynek indyjski produktów po cenach dumpingowych ze szkodą dla bardzo licznej grupy ludności wiejskiej i zajmującej się rolnictwem w Indiach. Istnieje obawa, że brak takiego mechanizmu ochronnego uniemożliwi właścicielom gospodarstw niedochodowych przetrwanie w wymiarze fizycznym. Zasadnicza kwestia bezpieczeństwa żywnościowego nie jest na forum Światowej Organizacji Handlu odpowiednio uwzględniana i może dlatego ostatecznie rozmowy stron spełzły na niczym. Wszelkie ponowne wysiłki mające na celu wznowienie rozmów powinny obejmować uwzględnienie obaw wszystkich stron co do bezpieczeństwa żywnościowego. Gwałtowny wzrost importu może wywierać negatywny i zasadniczy wpływ na lokalną produkcję żywności, a w przypadku państw rozwijających się, posiadających dużą bazę rolną, wzrosty importu wywołałyby katastrofalne skutki, jeśli chodzi o wysiłki na rzecz rozwoju lokalnej bazy rolnej/ produkcji żywności.

 
  
MPphoto
 
 

  Luís Queiró (PPE-DE), na piśmie. − (PT) Niekiedy powinniśmy pamiętać, ze pod względem demograficznym Indie stanowią największą demokrację na świecie. Ten takt, w połączeniu z witalnością gospodarczą Indii i wzrostem roli Indii na arenie międzynarodowej – przede wszystkim w ich regionie – sugeruje, że powinniśmy przemyśleć na nowo kwestię kształtu naszych stosunków z tym ważnym partnerem. Niewątpliwym błędem byłoby zignorowanie słabych stron demokracji indyjskiej, struktury ekonomicznej tego państwa czy zasad jego organizacji społecznej i dlatego aspekty te powinny stanowić sprawę priorytetową w naszych stosunkach z tym państwem. Agenda ta powinna jednak być szersza, a w szczególności powinna uwzględniać w większym stopniu nową sytuację i nowe okoliczności. Zacieśnienie więzów politycznych i doprowadzenie do większego zbliżenia z tym ogromnym państwem powinno być uznane za jeden ze strategicznych celów Unii Europejskiej. Podobnie, powinniśmy zachować czujność i gotowość do wzmocnienia roli Indii we współpracy międzynarodowej, zwłaszcza jeśli chodzi o architekturę instytucjonalną i ramy instytucjonalne. Ponieważ często mówi się, że XXI. wiek będzie wiekiem regionu Pacyfiku, co zasługuje na szczególną uwagę ze strony Europy, Indie powinny zostać uwzględnione w tej prognozie, a nasze strategie powinny zostać odpowiednio dostosowane.

 
Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności