Przewodniczący. − Kolejnym punktem porządku dziennego jest wspólna debata nad

- zaleceniem sporządzonym przez Iratxe Garcíę Pérez w imieniu Komisji Rozwoju Regionalnego w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1083/2006 dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności w odniesieniu do niektórych przepisów w zakresie zarządzania finansowego (17575/2008 - C6-0027/2009 - 2008/0233 (AVC)) (A6-0127/2009),

- sprawozdaniem sporządzonym przez Karin Jöns w imieniu Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1081/2006 w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego w celu rozszerzenia rodzajów kosztów kwalifikujących się do objęcia dofinansowaniem z EFS (COM(2008)0813 - C6-0454/2008 - 2008/0232 (COD)) (A6-0116/2009), oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Emmanouila Angelakasa w imieniu Komisji Rozwoju Regionalnego w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1080/2006 w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w odniesieniu do kwalifikowalności efektywności energetycznej i inwestycji w energię odnawialną w budownictwie mieszkaniowym (COM(2008)0838 - C6-0473/2008 - 2008/0245 (COD)) (A6-0134/2009).

  Iratxe García Pérez, sprawozdawczyni. − Panie przewodniczący! Przede wszystkim pragnę podziękować wszystkim moim koleżankom i kolegom posłom z Komisji Rozwoju Regionalnego, którzy ciężko pracowali, by doprowadzić do przedstawienia dziś tego ważnego porozumienia. Dotyczy ono modyfikacji określonych zasad, mającej na celu umożliwienie natychmiastowego wprowadzenia serii zmian.

Unia Europejska stoi w obliczu bezprecedensowego kryzysu gospodarczego, który w większości państw członkowskich doprowadził do recesji. Komisja Europejska przyjęła w ramach europejskiego planu naprawy gospodarczej szereg środków pozwalających na wprowadzenie do zasad dotyczących funduszu strukturalnego i funduszu spójności zmian, które mają na celu pobudzenie inwestycji. Zmiany te obejmują dwa wyraźnie określone priorytety: zwiększenie wydatków, by zwiększyć płynność i uproszczenie przepisów, by umożliwić szybszą akceptację projektów.

Pakiet modyfikacyjny miał być tymczasową odpowiedzią na sytuację krytyczną, chociaż w rzeczywistości odpowiada również na wezwanie do większego uproszczenia i większej elastyczności, które Parlament Europejski przy różnych okazjach wielokrotnie powtarzał.

Chciałabym pokrótce omówić zaproponowane modyfikacje, tak by wszyscy zrozumieli ich znaczenie dla osiągnięcia przyjętych przez nas celów:

– zwiększenie pomocy z Europejskiego Banku Inwestycyjnego i Europejskiego Funduszu Inwestycyjnego, a także większe wsparcie finansowe na działania techniczne związane z tworzeniem i wdrażaniem projektów;

– uproszczenie kwalifikowalności wydatków;

– zwiększenie płatności zaliczkowych w przypadku Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) i Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS); całkowita kwota dodatkowej zaliczki w ramach tych środków wyniesie 6,25 miliarda euro;

– przyspieszenie wydatków na duże projekty poprzez zmianę maksymalnego odsetka płatności zaliczkowych wynoszącego obecnie 35%, umożliwiającą zaliczki wynoszące do 100% dla beneficjentów pomocy państwa.

Mamy tu w Parlamencie świadomość, że środki te muszą zostać jak najszybciej zaakceptowane, aby zaspokoić w państwach członkowskich natychmiastowe zapotrzebowanie na płynność. Wiemy także, że we wszystkich regionach i gminach na terenie Europy będą one miały niewątpliwie pozytywne konsekwencje.

W zeszłym tygodniu debatowaliśmy nad przyszłością polityki spójności i jednomyślnie uzgodniliśmy, że w wielu regionach przyniosła ona ogromne korzyści w dziedzinie rozwoju gospodarczego i społecznego.

W obecnej wielce niepewnej sytuacji ochrona zasad solidarności i współpracy międzyterytorialnej jest ważniejsza niż kiedykolwiek, ponieważ ludzie muszą zobaczyć, że tutaj w Europie potrafimy sobie pomagać, by znaleźć wyjście z kryzysu, który postawił miliony ludzi w naprawdę trudnej sytuacji. Dziś bardziej niż kiedykolwiek potrzebujemy silnych narzędzi do rozwiązywania problemów.

Poprzez wprowadzenie omawianych modyfikacji ułatwimy przyspieszenie realizacji projektów i inwestowanie w nie, co będzie także miało znaczenie dla tworzenia miejsc pracy.

Ponadto dzięki Europejskiemu Funduszowi Społecznemu możemy rozwijać inicjatywy z zakresu szkoleń i szkoleń uzupełniających, mające na celu wprowadzenie na rynek pracy najsłabszych grup społecznych oraz grup odczuwających największe trudności. Może to dotyczyć kobiet, osób niepełnosprawnych lub długotrwale bezrobotnych. Nie wolno nam zapominać, że w czasach kryzysu te grupy społeczne są najsłabsze.

Zgodnie z tym, co zostało już stwierdzone w uzasadnieniu do przedmiotowego sprawozdania, chciałabym także raz jeszcze powiedzieć, że Parlament Europejski, pomimo świadomości, że niezbędny był pośpiech przy poruszeniu tych kwestii, żałuje, że nie mógł mieć większego wkładu w przygotowanie tych wniosków, jeśli chodzi o jakość i zakres prowadzonego dialogu.

Dlatego, uwzględniając bieżące problemy w Europie, w pełni popieramy przedmiotową propozycję zestawu środków mających na celu zmodyfikowanie funduszy strukturalnych, by możliwe było przybliżenie się do wyjścia z obecnej sytuacji.

  Karin Jöns, sprawozdawczyni. – (DE) Panie przewodniczący, panie komisarzu, panie i panowie! Uczestniczymy w rzadkim wydarzeniu, jako że w istocie podkreśla ono znaczenie dyskusji, bieżących zmian i naglącej potrzeby działania – po raz pierwszy bowiem przyjmiemy wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia w sprawie funduszy strukturalnych, do którego nie zgłoszono prawie żadnych poprawek.

Z ulgą przyjęłam to, że jesteśmy tak jednomyślni w naszej dyskusji nad przedmiotowym wnioskiem Komisji dotyczącym rozporządzenia w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego i chciałabym podziękować wszystkim za dostosowanie się do mojego zalecenia dotyczącego nieskładania żadnych poprawek do wniosku. Wyraźnie widać, że w sytuacji kryzysu finansowego i gospodarczego musimy wszyscy raz jeszcze wziąć na siebie odpowiedzialność za optymalne i przede wszystkim szybkie, zwłaszcza teraz, wykwalifikowanie naszych pracowników. Coraz więcej ludzi odczuwa wpływ międzynarodowego kryzysu finansowego na rynek pracy. Ludzie ci oczekują od nas odpowiedzi i ochrony, a przede wszystkim chcą otrzymać tę odpowiedź teraz, a nie za kilka miesięcy.

W związku z tym zmiana do rozporządzenia w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego, którą przyjmiemy jutro, wejdzie w życie natychmiast i w znacznym stopniu przyczyni się do zmniejszenia związanej z funduszem biurokracji. Procedura przydzielania funduszy została uproszczona, co również przyspieszy ich wypłatę. Do przeszłości przejdą procedury aplikacyjne ciągnące się miesiącami i skomplikowane metody wyliczeniowe, których wymagano aż dotychczas do udowodnienia uprawnienia uczestników systemu do zakupu indywidualnych biletów autobusowych lub tramwajowych.

Zastanawiam się jednak czasami, czemu do podjęcia tego kroku potrzebowaliśmy tak dramatycznego kryzysu. Oczywiście nigdy nie jest za późno, a dzięki tej zmianie zapewnimy przynajmniej możliwość pełnego wykorzystania funduszy oraz – miejmy nadzieję – bardzo szybki dostęp do nich także tych, którzy najsilniej odczuli skutki kryzysu. Musimy najszybciej, jak to możliwe, zapewnić tym ludziom ponowną integrację z rynkiem pracy. Absolutnie nie możemy dopuścić, by dotknęło ich bezrobocie długoterminowe, ponieważ obecnie może ono łatwo doprowadzić ich do trudnej sytuacji lub wręcz do ubóstwa.

Co się zmieniło? Lub może raczej powinnam spytać, co się zmieni, gdy jutro przyjmiemy przedmiotowe sprawozdanie? W przyszłości wnioskodawcy projektów będą mogli stosować w swoich wyliczeniach stawki ryczałtowe oraz wnioskować o przyznanie kwot ryczałtowych w wysokości do 50 tysięcy euro na rzecz każdego ze środków. Chciałabym przypomnieć wszystkim sceptykom, że nadal będą obowiązywać kontrole prawidłowego przydzielania funduszy, jako że, po pierwsze, zarówno stawki, jak i kwoty ryczałtowe będą określane przez państwa członkowskie, a po drugie, Komisja będzie z góry sprawdzać, czy są one – cytuję – rzetelne, sprawiedliwe i weryfikowalne. Wygląda na to, że procedura jest rzeczywiście prawidłowa, ponieważ nasi kontrolerzy budżetowi, co zadziwiające, nie mieli zastrzeżeń do przedmiotowego rozporządzenia.

W związku z tym upraszczamy procedurę. Nie zmieniamy jednak głównych priorytetów Europejskiego Funduszu Społecznego. W chwili obecnej nie ma powodu, żebyśmy to zrobili, ponieważ wnioskodawcy projektów mają dość swobody, aby właściwie reagować na określone potrzeby rynku pracy.

Na zakończenie chciałabym powiedzieć, że umożliwiamy również państwom członkowskim zwiększenie funduszy określonych z góry na ten rok o kwotę 1,8 miliarda euro, przeznaczonych na szkolenia i środki związane z dalszym szkoleniem, a moim zdaniem jest to wyraźny sygnał, wysłany przez Izbę, że w sytuacji kryzysowej działamy szybko i wykazujemy się solidarnością.

Chciałabym przeprosić za to, że nie mogę pozostać do zakończenia debaty, ponieważ teraz muszę wziąć udział w posiedzeniu komitetu pojednawczego dotyczącym dyrektywy w sprawie czasu pracy.

  Emmanouil Angelakas, sprawozdawca. − (EL) Panie przewodniczący, panie komisarzu! Ja także pragnę podziękować koleżankom i kolegom w Komisji Rozwoju Regionalnego za ducha współpracy, który nam towarzyszył.

Wszyscy wiemy, że w następstwie zapaści kredytowej, która dotknęła nas kilka miesięcy temu, Komisja wydała w dniu 26 listopada 2008 r. komunikat w sprawie europejskiego planu naprawy gospodarczej w odniesieniu do państw członkowskich i ich regionów, opartego o wzmocnienie gospodarki europejskiej i ponowne wzmocnienie podstawowych wartości przyjętych w ramach strategii lizbońskiej na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia.

Omawiany plan wzywa państwa członkowskie między innymi do zmiany ich programów operacyjnych dotyczących funduszy strukturalnych i sektora energetycznego, przy zwróceniu szczególnej uwagi na zwiększenie efektywności energetycznej budynków, uwzględniając, że sektor budowlany jest jednym z sektorów przemysłowych stwarzających dużą liczbę miejsc pracy.

W związku z tym niezbędne stało się przekształcenie ogólnego rozporządzenia (WE) 1083/2006 w sprawie funduszy strukturalnych. W tych ramach, a dokładniej mówiąc – w odniesieniu do efektywności energetycznej budynków, podjąłem się przekształcenia przedmiotowego rozporządzenia jako sprawozdawca Parlamentu Europejskiego.

Zatem, jako sprawozdawca, chciałbym podkreślić następujące kwestie. Aż do tej pory Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR) uznawał wydatki poniesione przez państwa członkowskie, które przystąpiły do Unii Europejskiej od maja 2004 roku za wydatki kwalifikowalne na budownictwo mieszkaniowe, a zwłaszcza na efektywność energetyczną i energię odnawialną w budownictwie mieszkaniowym.

Po pierwsze uznałem, że w moim sprawozdaniu należy skoncentrować zmiany rozporządzenia na kwestii ułatwienia efektywności energetycznej i dostępu do odnawialnych źródeł energii w sektorze budownictwa mieszkaniowego we wszystkich 27 państwach członkowskich. Moim zdaniem taka propozycja ma ogromne znaczenie, biorąc pod uwagę, że uwzględnia ona nie datę przystąpienia, lecz raczej gospodarczą sytuację kraju lub regionu. Chciałbym nadmienić, że w licznych miastach i regionach w Europie, które niekoniecznie leżą na terenie nowego państwa członkowskiego, istnieją poważne problemy z dostępem do budownictwa mieszkaniowego.

Następnie uznałem, że należy poprzeć limit wydatków na omawiane inwestycje w wysokości 4% całkowitego budżetu EFRR i usunąć odniesienie dotyczące gospodarstw domowych o niskim dochodzie, czyli zalecenie uwzględnione we wstępnym wniosku Komisji, tak by określenie kategorii kwalifikujących się gospodarstw domowych pozostawić uznaniu państw członkowskich. Na tej podstawie uznałem, że kluczowe znaczenie ma tu oddanie kwestii określenia kategorii kwalifikujących się gospodarstw domowych gestii państw członkowskich oraz ułatwienie im wyznaczenia określonych kryteriów, takich jak finansowa kondycja właścicieli i obszary geograficzne (wyspa, regiony górskie lub nizinne itd.). Na zakończenie dodam, że zwiększenie kwot ryczałtowych do 50 tysięcy euro jest istotne, ponieważ odzwierciedla bieżące koszty.

W przedmiotowym sprawozdaniu chciałem wyrazić stanowisko Parlamentu Europejskiego w odniesieniu do tej kwestii, tym samym przedstawiając również kompromis osiągnięty z Radą w ramach procedury współdecyzji w sprawie zmian, które wnieśliśmy do wstępnego wniosku.

Zmiana do przedmiotowego rozporządzenia nie wpływa na wydatki kwalifikowalne w budownictwie mieszkaniowym, wzmacnia natomiast działalność istotnych sektorów gospodarki, takich jak przemysł budowlany czy sektory zajmujące się budowaniem systemów energetycznych i systemów energii odnawialnej.

Mówiąc bardziej ogólnie, zmiana pozostaje w zgodzie z zasadą pomocniczości, ponieważ zapewnia państwom członkowskim wsparcie; pozostaje w zgodzie z zasadą proporcjonalności, ponieważ ma zastosowanie do wszystkich państw członkowskich; wspiera też założenia polityki spójności określone w art. 158 Traktatu WE i nie zwiększa budżetu Wspólnoty na okres 2007-2013, ale przyspiesza wypłatę zaliczek i płatności okresowych.

Chciałbym także wyjaśnić, jak ważne jest dodanie przez nas trzech kolejnych form kosztów kwalifikowanych: kosztów pośrednich, kosztów zryczałtowanych i kwot ryczałtowych.

Na zakończenie pragnę powiedzieć, że jest tu dziś obecny pan komisarz Barrot, który reprezentuje panią komisarz Hübner odpowiedzialną za politykę regionalną i zgodnie z ustaleniami złoży w imieniu Komisji wiążące oświadczenie w sprawie oceny nowych środków na rok 2010, mających związek ze wszystkimi trzema rozporządzeniami.

  Jacques Barrot, Wiceprzewodniczący Komisji. – (FR) Panie przewodniczący! Chciałbym podziękować paniom poseł Garcíi Pérez i Jöns oraz panu posłowi Angelakasowi. Przygotowaliście trzy dobrej jakości sprawozdania w sprawie wniosków dotyczących zmian do rozporządzeń o funduszach strukturalnych i Funduszu Spójności, złożonych przez Komisję w Radzie i Parlamencie Europejskim w kontekście przyjętego w listopadzie europejskiego planu naprawy gospodarczej.

Te trzy sprawozdania – odnoszące się do rozporządzenia ogólnego, rozporządzenia w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego i rozporządzenia w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego – potwierdzają zaangażowanie Parlamentu w kwestię dopilnowania, aby Unia Europejska zapewniła sobie zasoby umożliwiające jej szybkie i skuteczne zwalczanie skutków kryzysu w zakresie rozwoju i zatrudnienia.

Polityka spójności jest potężną dźwignią stymulującą gospodarkę realną. Kwota środków na lata 2007-2013 w wysokości 347 miliardów euro – oto sposób, w jaki należy zbudować solidne podstawy stabilności budżetu i inwestycji publicznych w państwach członkowskich i regionach Unii Europejskiej.

Dlatego właśnie polityka spójności odgrywa tak ogromną rolę w europejskim planie naprawy gospodarczej, w którym Komisja rzeczywiście zaleciła działania podlegające pod cztery priorytetowe dziedziny strategii lizbońskiej: społeczeństwo, przedsiębiorstwa, infrastruktura i energia oraz badania i innowacje.

Komisja zasugerowała również, że rozsądne połączenie wiążące strategię i zasoby ludzkie może stanowić katalizator dla kluczowych inwestycji, które pozwolą Unii Europejskiej na przywrócenie trwałego dobrobytu. Głównym celem tej strategii, jeśli chodzi o politykę spójności, jest przyspieszenie zarówno wdrożenia programów, jak i inwestowania w projekty przynoszące korzyści obywatelom i działalności gospodarczej UE.

Sprawozdawcy omówili już szczegóły przedstawionych państwu poprawek regulacyjnych. Skupię się jedynie na jednym lub dwóch z nich.

Po pierwsze, państwom członkowskim oferowane są pewne ułatwienia w celu ulepszenia zarządzania funduszami, a ponadto w roku 2009 dodatkowe płatności zaliczkowe w wysokości 2% lub 2,5% w łącznej kwocie 6,25 miliardów euro. Bardzo ważne jest szybkie przekierowanie tych pieniędzy do beneficjentów, tak by projekty priorytetowe miały dostęp do większego finansowania.

Jeśli chodzi o efektywność energetyczną i energie odnawialne, poprawka dotycząca rozporządzenia w sprawie EFRR oznacza, że nawet do 4% całkowitej kwoty wkładu EFRR może zostać zainwestowane w budownictwo mieszkaniowe. Ta kwota równa się całkowitej dostępnej kopercie finansowej, przeznaczonej na wszystkie państwa członkowskie, w wysokości 8 miliardów euro. Dzięki temu zwiększy się wkład polityki spójności w zwalczanie zmian klimatu.

W odniesieniu do dużych projektów poprawka złożona do rozporządzenia ogólnego ma na celu złagodzenie zasad zarządzania finansowego, pozwalając organowi zarządzającemu na uwzględnienie w zestawieniach wydatków przedkładanych Komisji także wydatków poniesionych w związku z dużymi projektami, które jeszcze nie zostały poddane pod decyzję Komisji.

Kryzys finansowy i gospodarczy ma również szczególny wpływ na małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP). Dlatego w kontekście planu naprawy kluczowe było ułatwienie im korzystania z instrumentów z zakresu inżynierii finansowej, aby mogły realizować swoje projekty, szczególnie dzięki JEREMIE (wspólnym europejskim zasadom dla mikro-, małych i średnich przedsiębiorstw). Kolejne wnioski w sprawie zmiany do rozporządzenia ogólnego są także zgodne: bezpośrednie kontrakty z Europejskim Bankiem Inwestycyjnym, większe odwoływanie się do pomocy technicznej w przypadku dużych projektów i kwalifikowalność wkładów niepieniężnych w przypadku inżynierii finansowej.

Komisja w swoich wnioskach próbowała również uprościć kryteria przydzielania pomocy finansowej z EFRR i Europejskiego Funduszu Społecznego. Dzięki złożeniu przez Parlament i Radę zbieżnych poprawek rozporządzenia dotyczące EFRR i EFS zostaną zmienione w identyczny sposób, tak by nowe rodzaje kosztów kwalifikowalnych wyliczone na podstawie stawek ryczałtowych były dołączone do współfinansowania wspólnotowego.

Proponowane zmiany uproszczą procedurę uzasadnienia wydatków. Zmniejszą obciążenie robocze i liczbę dokumentów pomocniczych, które należy dostarczyć, ale nie wypaczą zasad rozsądnego zarządzania finansowego. Taka racjonalizacja ułatwi wchłanianie środków dostępnych w ramach EFRR i EFS bez podważania zasad obu funduszy, które pozostaną wiążące w czasach kryzysu. Dlatego jest to coś więcej, niż odpowiednia w czasie reakcja na kryzys; to odpowiedź na powtarzające się wezwania Parlamentu Europejskiego i Trybunału Obrachunkowego do uproszczenia funduszy strukturalnych.

Panie przewodniczący! Jestem wdzięczny trójce sprawozdawców za ich wsparcie okazane tym zestawom środków, które umożliwią nam przyspieszenie wdrożenia projektów w terenie. Do środków legislacyjnych dołączą także zalecenia dla państw członkowskich, które były przedmiotem komunikatu Komisji przyjętego w dniu 16 grudnia. Komisja podkreśliła, że programy operacyjne mogą zostać zmienione tak, by przewidziane wsparcie skupiało się na priorytetach wynikających z kryzysu.

Parlament Europejski wyraził także troskę o to, aby zareagować na tę nagłą sytuację poprzez zagwarantowanie jak najszybszego przyjęcia trzech przedmiotowych rozporządzeń i natychmiastowego zastosowania proponowanych środków w państwach członkowskich. Jestem wdzięczny Parlamentowi za okazanie poparcia dla tego ambitnego celu, ponieważ będzie to oznaczało przede wszystkim, że państwa członkowskie otrzymają zaliczki za maj.

Komisja uwzględniła głos Parlamentu. Zagwarantowała surowe monitorowanie stosowania środków przyjętych w ramach planu naprawy i przedstawienie Parlamentowi Europejskiemu sprawozdania z wdrożenia środków oraz z rzeczywistych wyników wdrożenia.

Dlatego też w drugiej połowie roku 2010 Komisja sporządzi sprawozdanie w sprawie wdrożenia środków przyjętych w ramach planu naprawy w dziedzinie polityki spójności na obszarze Unii. Omawiane sprawozdanie, które – pozwolę sobie powtórzyć – będzie sporządzone w drugiej połowie 2010 roku, zostanie przygotowane w oparciu o roczne sprawozdania z wykonania przygotowane przez państwa członkowskie w czerwcu 2010 roku. Państwa członkowskie zostaną zaproszone do przedstawienia w tych sprawozdaniach przeglądu z wdrożenia środków przyjętych w ramach planu naprawy i o pokazanie wyników osiągniętych w kontekście polityki spójności.

Panie przewodniczący! Komisja przyjęła zgodną z powyższym deklarację, którą przekazuję Parlamentowi Europejskiemu. Dziękuję wszystkim posłom, szczególnie zaś trójce sprawozdawców, za uwagę. Czekam na owocną debatę, oddaję się do państwa dyspozycji i chętnie wysłucham komentarzy dotyczących wniosków w sprawie zmian do rozporządzeń, które zostały państwu przedstawione.

Sprawozdanie pana posła Angelakasa

Komisja z radością przyjmuje wysiłki podjęte w bardzo krótkim czasie, mające na celu przyjęcie poprawek do rozporządzeń w sprawie funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności złożonych w ramach europejskiego planu naprawy gospodarczej.

Jest to wynik owocnej i efektywnej współpracy pomiędzy Radą, Parlamentem Europejskim i Komisją, przy wsparciu ze strony Komitetu Regionów oraz Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego, który przyniesie korzyści gospodarkom krajowym i regionalnym w Unii Europejskiej.

Pakiet legislacyjny pomoże w ułatwieniu wdrożenia programów operacyjnych i w przyspieszeniu inwestycji korzystnych dla gospodarki europejskiej, szczególnie dzięki zastosowaniu licznych środków upraszczających.

W drugiej połowie 2010 roku Komisja sporządzi sprawozdanie w sprawie wdrożenia środków przyjętych w ramach planu naprawy w dziedzinie polityki spójności na obszarze Unii Europejskiej. Sprawozdanie zostanie przygotowane przede wszystkim w oparciu o roczne sprawozdania z wykonania przygotowane przez państwa członkowskie w czerwcu 2010 roku. Państwa członkowskie są zatem zaproszone do przedstawienia w tych sprawozdaniach przeglądu z wdrożenia środków przyjętych w ramach planu naprawy i o pokazanie wyników osiągniętych w kontekście polityki spójności.

  Nathalie Griesbeck, sprawozdawczyni komisji opiniodawczej Komisji Budżetowej. − (FR) Panie przewodniczący! Jako stały sprawozdawca w dziedzinie funduszy strukturalnych w Komisji Budżetowej, podwójnie cieszę się z przedmiotowych sprawozdań.

Pierwszym z powodów do radości jest to, że fundusze strukturalne reprezentują główną rubrykę w budżecie Unii Europejskiej. Drugim powodem, który wraz z moimi koleżankami i kolegami będziemy dziś podkreślać, jest prędkość, z jaką pracowaliśmy, by dostarczyć praktyczne i natychmiastowe rozwiązania dla kryzysu gospodarczego, pomimo ograniczonego budżetu, który oczywiście w odpowiednim momencie będziemy musieli z państwami członkowskimi renegocjować.

Ponadto powtórzę również, że pod tym względem musimy wykazać szczerą gotowość do zaciągnięcia europejskiej pożyczki w celu wsparcia proponowanych środków. W tych czasach ogromnej niepewności do ożywienia europejskiej gospodarki potrzebne są od dawna oczekiwane ułatwienia dotyczące zwiększenia przepływów środków pieniężnych, przyspieszenia wykorzystania funduszy i środków nadzwyczajnych.

Stymulowanie sektorów wnoszących dużą wartość dodaną i przyspieszanie – teraz bardziej niż kiedykolwiek – nadejścia końca kryzysu poprzez inwestowanie w obszarach tradycyjnych, ale przede wszystkim we wszystkich sektorach, które mogą pomóc wyeliminować ryzyko bezrobocia wśród naszych obywateli: to właśnie oznacza europejskie działanie, to właśnie oznacza nasza Europa.

Moje przesłanie na dziś jest jednak następujące: chociaż Parlament potrafił zareagować szybko i dobrze, teraz ważne jest, aby państwa członkowskie zorganizowały się tak, by mogły sprostać wymaganiom, jako że administracyjna opieszałość państw członkowskich, ich trudności w wyborze celów strategicznych i ich odmowa współfinansowania projektów mogą doprowadzić do opóźnień – liczonych w miliardowych kwotach pomocy.

Zatem w Europie wszystko zostało ustalone, a jak mówimy w moim kraju, „mądrej głowie, dość po słowie” – to przesłanie kieruję do państw członkowskich.

  Gabriela Creţu, Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych. – (RO) Kryzys finansowy narzucił stosowanie bardziej roztropnej polityki kredytowej, która jest niezbędna z punktu widzenia banków, ale surowa dla gospodarki. Realna gospodarka, szczególnie małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP) oraz organy publiczne, odczuwają szkodliwe efekty uboczne. Mają programy mające na celu zwiększenie spójności społecznej i regionalnej, tworzenie miejsc pracy, wykorzystanie lokalnych zasobów i ułatwienie wejścia lub powrotu na rynek pracy.

Wspólny budżet, który zazwyczaj jest istotny, obecnie stanowi podstawowe źródło finansowania służące do zatrzymania akumulacji szkodliwych efektów ubocznych. Z tego powodu Komisja Zatrudnienia i Spraw Socjalnych popiera uproszczenie zasad i szybszy dostęp do funduszy strukturalnych oraz do Europejskiego Funduszu Społecznego. Dzięki temu kraje mniej doświadczone w zakresie dostępu do wspomnianych funduszy otrzymują dwojakie korzyści.

Uważamy, że zaangażowanie europejskich instytucji finansowych w finansowanie porozumień, zmienianie struktury kosztów kwalifikowalnych, usuwanie górnych granic dla płatności zaliczkowych lub uprzednie powiadamianie jest pożądane i niezbędne. Dostęp do funduszy nie jest jednak celem samym w sobie. Wpływ finansowy wykracza poza kwotę 6,3 miliarda euro, to bez wątpienia znaczna kwota.

Chcemy, jako przedstawiciele naszych obywateli, by fundusze były wykorzystywane do osiągnięcia celów, do których zostały stworzone. Dziś wystawiamy czek in blanco i wymagamy niezbędnej przejrzystości procesu wydawania tych pieniędzy. Mamy także nadzieję, że uda się nam stworzyć pozytywny precedens. W przeszłości liczne inicjatywy, zwłaszcza o charakterze społecznym, były odrzucane z powodu braku podstaw prawnych. Zmiana przedmiotowego rozporządzenia dowodzi – jakby kiedykolwiek potrzebny był jakiś dowód! – że tam, gdzie jest wola polityczna, znajdzie się również podstawa prawna. Nie zapominajmy o tym.

  Jamila Madeira, sprawozdawczyni komisji opiniodawczej Komisji Rozwoju Regionalnego. – (PT) Panie przewodniczący, panie i panowie! W odpowiedzi na globalny kryzys finansowy europejski plan naprawy gospodarczej stwierdza, że polityka spójności w znacznym stopniu przyczynia się do inwestycji publicznych ponoszonych przez państwa członkowskie i regiony. Plan naprawy powinien służyć jako środek do wyjścia z bieżącego kryzysu. W planie zaproponowano w celu osiągnięcia rozwoju i wzrostu zatrudnienia przede wszystkim podjęcie działań w obszarach priorytetowych strategii lizbońskiej. Wszystkie uruchomione instrumenty mają na celu osiągnięcie tego zamierzenia i uzyskanie szybszych wyników.

Zatem głównym celem poszerzenia zakresu Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji i uproszczenia Europejskiego Funduszu Społecznego jest reagowanie na liczne, wymagające wsparcia, nagłe sytuacje społeczne i gospodarcze. Dziś podobnie, jak w przeszłości, jestem pewna, że im bardziej komplementarne są działania i zakresy funduszy, tym większa będzie ich efektywność. Ponieważ jednak nie było przepisu dotyczącego udostępniania nowych funduszy lub podejmowania nowych kierunków działania w terenie, zatem szczególne znaczenie ma wykorzystanie całego potencjału Europejskiego Funduszu Społecznego w walce z bezrobociem i gwałtownym wzrostem nacisku konkurencji na gospodarkę europejską, który powstał w wyniku bieżącego kryzysu finansowego i spowolnienia gospodarczego.

Chciałabym zaznaczyć, że Komisja Rozwoju Regionalnego wielokrotnie uznawała uproszczenie proponowane przez Komisję Europejską za kluczowe w ulepszeniu procesu zarządzania i wdrażania funduszy strukturalnych. Zwrócono się do nas z prośbą o rozwiązanie tej kwestii w trybie pilnym i wzięliśmy tę prośbę pod uwagę przy przyjmowaniu pakietu rozporządzeń; ta Izba nigdy nie unikała swoich politycznych obowiązków. Z tego powodu, mimo że szczególny charakter tej chwili wydobył na powierzchnię wiele różnych poglądów, na razie powstrzymamy się od przedstawiania dalszych poprawek ze względu na założenia wniosku dotyczące szybkości procedury i realnych korzyści dla społeczeństwa. Podkreślamy jednak konieczność natychmiastowego uruchomienia oceny działania funduszu, z myślą o jak najszybszym przeprowadzeniu dodatkowego przeglądu.

  Iosif Matula, w imieniu grupy PPE-DE. – (RO) Panie przewodniczący, panie i panowie! Przede wszystkim chciałbym powiedzieć, że z zadowoleniem przyjmuję sprawozdanie pani poseł Garcíi Pérez.

Reformy stanowiące część polityki spójności są bardzo ważne i mają na celu łagodzenie szkodliwych skutków ubocznych kryzysu finansowego. Gospodarki krajowe dzięki dopuszczalnej elastyczności dystrybucji funduszy wspólnotowych otrzymają natychmiastowe przepływy pieniężne, które pozwolą im na inwestowanie w realną gospodarkę. Będzie to miało natychmiastowy efekt i w nadchodzących miesiącach z pewnością zobaczymy pierwsze rezultaty.

Komisja Europejska wspiera gospodarki państw członkowskich budowane w oparciu o cztery główne priorytety, spośród których najważniejsze jest zwiększenie płatności zaliczkowych z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) i Europejskiego Funduszu Społecznego oraz zwiększenie wsparcia z Europejskiego Banku Inwestycyjnego i Europejskiego Funduszu Inwestycyjnego. W rzeczywistości w roku 2009 płatności zaliczkowe, jakie otrzymają szczególnie nowe państwa członkowskie, mogą pomóc w przezwyciężeniu kryzysu, a także w stworzeniu społecznej i terytorialnej spójności.

Należy również przypisać duże znaczenie sprawozdaniu w sprawie kwalifikowalności inwestycji w zakresie efektywności energetycznej i energii odnawialnej dla budownictwa mieszkaniowego. Na liście priorytetów Unii Europejskiej należy umieścić renowację systemów grzewczych w budynkach mieszkalnych, pamiętając o wartości dodanej generowanej przez ten środek.

W czasach, gdy koszty ogrzewania nieustannie rosną, państwa członkowskie muszą je również włączyć do swoich programów walki z kryzysem finansowym, które uwzględniają efektywność energetyczną. Dzięki temu gospodarka i ludność mogą osiągnąć następujące ważne korzyści: zastrzyk przepływów finansowych do gospodarki wraz z tworzeniem miejsc pracy, obniżenie kosztów ogrzewania, ochrona środowiska poprzez zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych, zapewnienie spójności społecznej i wsparcia dla rodzin o niskich dochodach.

Obecnie w Rumuni 1,4 miliona mieszkań wymaga natychmiastowych inwestycji na remonty.

  Constanze Krehl, w imieniu grupy PSE. – (DE) Panie przewodniczący, panie i panowie! Dyskusję dotyczącą trzech przedmiotowych sprawozdań prowadzimy w obliczu największego i najtrudniejszego kryzysu gospodarczego i finansowego w całej dotychczasowej historii Unii Europejskiej. Bez wątpienia to prawda, że polityka spójności musi odgrywać istotną rolę w łagodzeniu konsekwencji kryzysu gospodarczego. Chciałabym jednak wykorzystać tę okazję, by raz jeszcze podkreślić, że chociaż jest prawdą, że budżet polityki spójności jest największym indywidualnym budżetem w Unii Europejskiej, to niestety równie prawdziwe jest stwierdzenie, że państwa członkowskie przeznaczają niewiele ponad 1% swojego PKB na budżet Unii Europejskiej. Oznacza to, że nawet jeśli wydamy ponad 6,25 miliardów euro na finansowanie płatności okresowych i zaliczkowych, będzie to jedynie kropla w morzu potrzeb; ta kwota jest niewystarczająca. Takie działanie złagodzi konsekwencje, wywoła efekt dźwigni, nadal jednak potrzebne będą wysiłki podejmowane na szczeblu krajowym. Być może powinniśmy o tym pamiętać w związku z kolejną debatą w sprawie perspektywy finansowej.

Nasza grupa bardzo dokładnie omówiła trzy przedmiotowe sprawozdania i mogłaby wnieść do debaty kilka dobrych pomysłów. W wielu przypadkach – o czym wspomniała już pani poseł Jöns – byliśmy zaskoczeni, że potrzebny był kryzys gospodarczy, by ograniczyć biurokrację w Komisji. Nie złożymy żadnych poprawek, ponieważ wiemy, że potrzebne jest szybkie działanie w regionach oraz że będziemy musieli przy innej okazji dyskutować o zmianach w polityce strukturalnej.

Dlatego też popieramy cały pakiet zaproponowany przez Komisję i mamy nadzieję, że dotrze on do regionów najszybciej, jak to tylko możliwe, a pieniądze z funduszy rzeczywiście pomogą zwalczyć kryzys gospodarczy.

  Jean Beaupuy, w imieniu grupy ALDE. – (FR) Panie przewodniczący, panie komisarzu, panie i panowie! Ja oraz moi koledzy z grupy Porozumienie Liberałów i Demokratów na rzecz Europy zagłosujemy oczywiście za przyjęciem trzech przedmiotowych sprawozdań. Zagłosujemy za ich przyjęciem nie dlatego, że są one całkowicie satysfakcjonujące – jak wspominali moi przedmówcy, chcielibyśmy móc złożyć kilka poprawek – ale dlatego, że potrzebne jest szybkie działanie. Przed chwilą taką samą uwagę zgłosiła pani poseł Krehl.

Panie przewodniczący, panie komisarzu, panie i panowie! Proszę mi wybaczyć, ale zastanawiam się jednak, być może my po prostu nie mamy pojęcia o sytuacji? Siedzimy sobie wygodnie w ogrzewanej i oświetlonej sali. Czy państwo wiedzą, że w tej chwili w Europie 30 milionów domów ma przeciekające dachy i wilgoć na ścianach?

Oczywiście dzięki 4% z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) będziemy mogli naprawić sytuację około miliona domów. Dzięki tym pracom, o ile, panie komisarzu, będziemy je nadzorować – a mam zamiar za chwilę przedłożyć stosowną prośbę – możliwe będzie stworzenie 250 tysięcy miejsc pracy i poprawienie sytuacji miliona domów. Pozwoli to zaoszczędzić 40 milionów ton CO2 i zmniejszyć wydatki na energię w każdej rodzinie rocznie o kwotę 450 euro. Dane przygotowane przez ważną organizację europejską, znaną przede wszystkim z poważnego podejścia do problemu, przekazuję do pana dyspozycji.

Oznacza to, że znaczenie decyzji, którą mamy podjąć nie tylko po to, by zagwarantować wyjście z kryzysu, ale także by zapewnić dobrobyt naszym obywatelom, sprowadza się do jednego głównego warunku: decyzje podejmowane dziś przez Parlament wspólnie z Komisją muszą przynieść w nadchodzących tygodniach i miesiącach praktyczne efekty.

Panie komisarzu! Przed chwilą uważnie słuchaliśmy pańskiej wypowiedzi. Powiedział pan, a my w to wierzymy, że do dnia 30 czerwca 2010 r. każde państwo członkowskie zostanie poproszone przez Komisję o złożenie sprawozdania. Ja oraz moi koledzy z Komisji Rozwoju Regionalnego, o różnych przekonaniach politycznych, mamy ochotę na zakład. Programy operacyjne we wszystkich krajach dopiero zostały przyjęte i wiemy, że większość organów zarządzających w tych krajach nie będzie chciało dopuścić do zmiany programów.

Panie komisarzu! Za piętnaście miesięcy, w dniu 30 czerwca, niech pan nie zatrudnia zbyt wielu pracowników do sporządzenia sprawozdań, do analizy dokonań, ponieważ nie osiągnie pan zbyt dużo czekając na rozpoczęcie prac przez państwa członkowskie, organy zarządzające i partnerów.

Z jednej strony mamy zatem dostęp do 8 miliardów euro, a z drugiej 30 milionów szczególnie wadliwych domów. Co należy zrobić?

Panie komisarzu! Chcę, wraz z moimi kolegami, złożyć panu pewną propozycję. Komisja Europejska musi wykroczyć poza swoje uprawnienia i być stanowcza – chciałem nieomal powiedzieć, że brutalna – wobec rządów i organów zarządzających, instruując, że powyższe przepisy muszą zostać zastosowane najszybciej, jak to możliwe. Posłowie do PE uwielbiają głosować za tekstami. Taka jest nasza rola. Przede wszystkim jednak uwielbiamy, gdy teksty te znajdują zastosowanie. Chcemy, by Komisja nas posłuchała i mamy nadzieję, że to zrobi.

  Mieczysław Janowski, w imieniu grupy UEN. – Panie Przewodniczący! Rozpatrujemy dziś sprawozdania dotyczące polityki regionalnej. Wprowadzają one korzystne zmiany i uproszczenia. Szkoda tylko, że kryzys wymusił szybką i skuteczną, oby skuteczną, reakcję na ten stan. Dobrze, że będziemy mogli wprowadzić większą elastyczność, bo w żaden sposób – chcę to mocno podkreślić – nie zwiększamy budżetu Unii Europejskiej. Padły tutaj słowa o kwotach. To jest kropelka, bowiem budżet Unii stanowi około 1% PKB krajów członkowskich. Oby ta kropla była ożywcza, to jest potrzebne.

Cieszę się z tego, że zwiększamy tę elastyczność poprzez wsparcie również z Europejskiego Banku Inwestycyjnego, z Europejskiego Funduszu Inwestycyjnego, że wprowadzamy uproszczenia w kwalifikowalności wydatków i to z datą wsteczną. To dobrze, że zwiększamy płatności w formie zaliczkowej, że przyspieszamy wydatki na duże projekty, które będą złożone wcześniej, a płatności będą mogły być zrealizowane przed zatwierdzeniem. Powtarzam: oby to było ożywcze.

  Elisabeth Schroedter, w imieniu grupy Verts/ALE. – (DE) Panie przewodniczący, panie komisarzu, panie i panowie! Grupa Zielonych/Wolne Przymierze Europejskie postrzega kryzys finansowy i klimatyczny jako wzajemnie ze sobą powiązane, ponieważ szkodliwe skutki uboczne zmian klimatu odczuwalne w regionach mają charakter długotrwały i przyczyniają się do znaczącego wzrostu kosztów. Mają negatywny wpływ na spójność gospodarczą, społeczną i terytorialną. Dlatego musimy zacząć działać już teraz.

Pierwszym krokiem w tym zakresie powinno być ocieplanie budynków i stosowanie energii odnawialnej w budownictwie mieszkaniowym w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR). Jaki jednak jest pożytek z takich działań, skoro państwa członkowskie w tym samym czasie mają zgodę na inwestowanie funduszy EFRR w planowanie sieci dróg i budowanie ogromnych spalarni odpadów, co prowadzi do ponownego zaostrzenia zmian klimatu i szkodzi środowisku? Takie działanie jest pozbawione sensu i wewnętrznie sprzeczne.

Panie komisarzu! W pańskiej dynamicznej wypowiedzi nie znajdujemy również odpowiedzi na pytanie, czemu Komisja odrzuca nasz wniosek w sprawie skierowania polityki regionalnej, jako całości, bardziej w stronę ochrony środowiska i klimatu. Czy Komisji zabrakło odwagi, by zatwierdzić wbrew państwom członkowskim ukierunkowaną na cele klimatyczne zmianę do rozporządzenia o EFRR? Dlaczego nie ma planu działania Komisji w odniesieniu do polityki regionalnej? Zastrzeżenia Dyrekcji Generalnej ds. Polityki Regionalnej dotyczące ochrony klimatu sprawiły, że zaproponowane przez nas poprawki nie otrzymały w komisji wsparcia większości. Złożymy je jednak ponownie i zażądamy głosowania imiennego. Wtedy zobaczymy, czy głosujący mogą zaufać także panu w kwestii poparcia ochrony klimatu.

  Bairbre de Brún, w imieniu grupy GUE/NGL. – (GA) Panie przewodniczący! Z zadowoleniem odnoszę się dziś do sprawozdania pana posła Angelakasa, w którym popiera wnioski Komisji Europejskiej dotyczące zapewnienia państwom członkowskim środków finansowych z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego na cele związane z efektywnością energetyczną i energią odnawialną w budownictwie mieszkaniowym.

Zmagamy się z krytyczną sytuacją gospodarczą. Ludzie pracujący w sektorze budowlanym – na przykład w mojej rodzinnej Irlandii – znaleźli się w szczególnie trudnym położeniu. Mam nadzieję, że w wyniku tej decyzji UE będziemy mogli zapewnić częściowe finansowanie programu renowacji w zakresie efektywności energetycznej. Taki program polepszy sytuację przemysłu budowlanego w Irlandii – Północnej i Południowej – co pomoże w utrzymaniu miejsc pracy, a także w wypełnianiu naszych obowiązków w zakresie zmian klimatu i, jak już wspominano wcześniej podczas debaty, w rozwiązaniu kwestii ubóstwa energetycznego. Tym samym pomoże ludziom, którzy wydają znaczną część swojego dochodu na pokrycie kosztów związanych z energią.

Moim zdaniem Komisja całkiem słusznie wybrała budownictwo mieszkaniowe dla ludzi o niskich dochodach za główny cel zmiany kryteriów. To właśnie przede wszystkim ludzie o niskich dochodach najdotkliwiej odczują pogorszenie gospodarki i jednocześnie bez pomocy finansowej nie będą mieli możliwości odnowienia swoich domów tak, by zwiększyć ich efektywność energetyczną. Dlatego też proponowany plan – pod warunkiem, że byłby właściwie zastosowany – doprowadziłby do rozprawienia się z najgorszymi skutkami ubóstwa energetycznego, które mają wyjątkowo negatywny wpływ na wielu ludzi.

Mam nadzieję, że władze lokalne, regionalne i krajowe wykorzystają tę okazję i nie odmówią udostępnienia posiadanych już właściwych zasobów, by przedmiotowy wniosek mógł wejść w życie.

  Fernand Le Rachinel (NI). – (FR) Panie przewodniczący, panie komisarzu! Polityka regionalna w latach 2007-2013 będzie główną pozycją w budżecie Unii Europejskiej, z kwotą 347 miliardów euro przyznaną na fundusze strukturalne.

Czy, zgodnie z zapewnieniem Komisji, taka zmiana pomoże ochronić nasze gospodarki przed efektami globalnego kryzysu gospodarczego? Proszę mi wybaczyć, ale mam pewne wątpliwości.

Po pierwsze, dla niektórych państw członkowskich, szczególne zaś dla Francji, wzrost wydatków regionalnych jest krzywdzący, ponieważ odbywa się kosztem wspólnej polityki rolnej (WPR), a tym samym kosztem francuskiego rolnictwa, które aż do ostatnich lat było głównym beneficjentem WPR.

Ponadto nieustannie maleje odsetek środków z funduszy strukturalnych wypłacany regionom francuskim, jako że znaczna większość środków trafia do zniszczonej ponadczterdziestoletnim okresem panowania komunizmu Europy Wschodniej.

Tym samym Francja, która przyczynia się do 16% wpływów budżetowych UE, przekazuje Brukseli coraz więcej pieniędzy, ale w zamian dostaje ich coraz mniej. Na dodatek europejska polityka regionalna nie dość, że wcale nie chroni swoich beneficjentów przed kryzysem gospodarczym, to wręcz pogarsza sytuację, ponieważ jest częścią reprezentowanej przez strategię lizbońską logiki skrajnie wolnego rynku.

W związku z powyższym zaproponowane przez Komisję zmiany do systemu zarządzania funduszami strukturalnymi nie umożliwią nam walki z kryzysem, który nastąpił w wyniku nieprzemyślanego otwarcia granic i deregulacji rynków finansowych.

Bardziej niż kiedykolwiek potrzebujemy dziś zbudować nową Europę; Europę zbudowaną z suwerennych państw w oparciu o trzy zasady: patriotyzm gospodarczy i społeczny, protekcjonizm europejski oraz preferencję wspólnotową.

  Richard Howitt (PSE). – Panie przewodniczący! Światowe spowolnienie gospodarcze uderza w każdy kraj i w każdy region. To bardzo dobrze, że dziś uzgadniamy działania awaryjne mające na celu przyspieszenie przepływu funduszy europejskich do ludzi w potrzebie, w momencie gdy potrzebują pomocy. Ze szczególnym zadowoleniem przyjmuję ideę ograniczenia prac papierkowych poprzez dopuszczenie płatności opartych na stawkach i kwotach ryczałtowych, zezwolenie na wydatki w zakresie efektywności energetycznej w budownictwie mieszkaniowym, zapewnienie w tym roku około 6 miliardów funtów szterlingów na wydatki oraz ułatwienie obsługi pożyczek Europejskiego Banku Inwestycyjnego. Na przykład, gdy w moim okręgu wyborczym w Hertfordshire biuro informacji kasy oszczędnościowo-mieszkaniowej zmniejszyło ilość etatów, mogliśmy przed upływem 24 godzin zapewnić finansowaną z funduszy europejskich pomoc dla zwolnionych z pracy, pokazując tym samym, że Europa potrafi rzeczywiście pomagać swoim lokalnym społecznościom.

Jeśli chodzi o zmiany, nad którymi dziś debatujemy, Agencja Rozwoju Wschodniej Anglii z zadowoleniem przyjmuje wiadomość, że w przyszłości dopuszczalna będzie większa rezerwa na szkolenia prowadzone przez firmy, na mniejszą skalę i dopasowane do potrzeb. Zdaniem Agencji dzięki temu będziemy mogli szybciej spełnić zobowiązanie naszego regionu do udzielenia, jedynie poprzez europejskie finansowanie społeczne, pomocy 124 tysiącom ludzi.

Na zakończenie chciałbym dodać, że byłem bardzo dumny z pani komisarz Hübner, która osobiście odwiedziła Lowestoft w moim okręgu wyborczym, by wypromować działanie naszego europejskiego programu rozwoju regionalnego, obejmującego kwotę 100 milionów funtów szterlingów i nacisk, jaki w tym programie jest położony na pomaganie naszym lokalnym firmom w procesie przystosowania się do mniejszej emisji dwutlenku węgla. Nie możemy pozwolić, by kryzys gospodarczy odwrócił naszą uwagę od długoterminowego wyzwania związanego ze zmianami klimatu. W rzeczywistości inwestycje w technologie związane z ochroną środowiska i zarządzaniem powinny być głównym narzędziem w dążeniu do odbudowy. Wschodnia Anglia będzie zdecydowanie opowiadała się za tym celem.

  Marian Harkin (ALDE). – Panie przewodniczący! Ja również z zadowoleniem przyjmuję przedmiotowy wniosek, ponieważ stanowi on bezpośrednią i rzeczywistą odpowiedź UE na bieżący kryzys gospodarczy. Reagujemy poprzez wykorzystanie dostępnych nam instrumentów, ale zdecydowanie zgadzam się z panem posłem Beaupuy, gdy mówi, że musimy działać razem i szybko na rzecz rodzin i społeczności.

Po drugie, z radością przyjmuję propozycje uproszczenia i elastyczności przedstawione w przedmiotowym wniosku, ponieważ są one bezwzględnie konieczne. Wielokrotnie dobiegają mnie zażalenia z grup mających dostęp do finansowania odnośnie do formalności administracyjnych i biurokracji. Nawet jeśli przedmiotowy pakiet nie rozwiąże wszystkich problemów, to przynajmniej pomoże w ich rozwiązaniu.

Po trzecie, jestem szczególnie zadowolona, że wkłady niepieniężne będą uznawane za wydatki kwalifikowalne. Wzywałam do wdrożenia tego środka już w przygotowanym przeze mnie i zatwierdzonym przez Parlament sprawozdaniu w sprawie wkładu wolontariatu w spójność gospodarczą i społeczną. Oznacza to, że wkłady od wolontariuszy i innych osób będą teraz uznawane za wkład w rozmaite projekty. I mimo, że do takiej decyzji doprowadził nas dopiero bieżący kryzys gospodarczy, jest ona bardzo potrzebna.

Dzięki zaproponowanemu środkowi możliwe będzie praktyczne uznanie pracy wolontariuszy i czasu poświęcanego na wolontariat za część naszej reakcji na bieżący kryzys. W ten sposób będziemy współpracować z naszymi obywatelami jak z partnerami. Z opublikowanych przez poszczególne państwa członkowskie rachunków satelitarnych wiemy, że sektor nienastawiony na zysk stanowi około 5-7% całego PKB. Teraz nareszcie zaczynamy to dostrzegać i doceniać, mówiąc naszym obywatelom: wasze wysiłki, wasz czas, wasze zaangażowanie mają znaczenie i pracujemy razem z wami.

  Guntars Krasts (UEN). – (LV) Panie przewodniczący! Dziękuję! Popieram zmiany zaproponowane przez komisję odpowiedzialną za wniosek Komisji w sprawie efektywności energetycznej i inwestycji w energię odnawialną w budownictwie mieszkaniowym. Przedmiotowy wniosek zachęci do zwiększenia popytu oraz do szybszych przepływów pieniężnych przeznaczonych na środki mające zwiększać efektywność energetyczną. Państwa członkowskie mają teraz możliwość takiego pokierowania zasobami, by osiągnąć jak największy wzrost efektywności energetycznej. Przeznaczenie zasobów na cele, które dają wolną rękę inicjatywom konsumenckim dążącym do zwiększenia efektywności energetycznej przyniesie najbardziej wszechstronne rezultaty. A najbardziej zachęcająco podziałają środki, które zmniejszają ryzyko ponoszone przez podmioty chcące inwestować w efektywność energetyczną. Uważam, że odpowiedzialna komisja powinna jednak dać w tej kwestii pewne wytyczne odnośnie do dalszej działalności państw członkowskich. Takie podejście nie tylko przyniesie efekt mnożnikowy w stymulowaniu gospodarki, ale także będzie sprzyjać szybszemu rozpowszechnieniu w państwach członkowskich zrozumienia zagadnień związanych z oszczędzaniem energii. Wielkość dostępnych zasobów będzie jednak wymagała od państw członkowskich przestrzegania ograniczonej liczby odbiorców pomocy i pod tym względem należałoby postępować zgodnie z zaleceniami przedstawionymi we wniosku Komisji, czyli przeznaczać zasoby najpierw na pomoc gospodarstwom domowym o niskim dochodzie. Dziękuję.

  Jan Olbrycht (PPE-DE). – (PL) Panie Przewodniczący! Dyskutujemy dzisiaj na temat zmian niezwykle ważnych nie tylko ze względu na reakcję na kłopoty związane z kryzysem finansowym, ale dyskutujemy de facto nad zmianami, które mogą wpłynąć na kształt polityki spójności w okresie 2013+. Oczywiście wprowadzenie zmian o tak poważnym znaczeniu nie może mieć charakteru tylko i wyłącznie tymczasowego.

Po raz pierwszy jesteśmy świadkami, w jaki sposób Komisja Europejska w porozumieniu z Radą i z Parlamentem dokonuje działań, o których mówiło się już od dawna, a które wydawały się bardzo trudne. Mianowicie jesteśmy świadkami faktycznych uproszczeń, faktycznych przyspieszeń i oczywiście zmiany strategii poprzez objęcie działaniami inwestycji w zakresie działań energooszczędnych. To jest bardzo pozytywny sygnał, że jesteśmy w stanie w czasie okresu programowania reagować na sytuację i nie trzymać się dogmatycznie określonych wcześniej zasad.

Parlament Europejski, pomimo iż jest traktowany w sposób dosyć dodatkowy w stosunku do Komisji i Rady, postanawia w swoich działaniach potwierdzić gotowość do współpracy w dynamicznym reagowaniu na nowe wyzwania.

  Gábor Harangozó (PSE). – (HU) Moim zdaniem powinniśmy dziś świętować. Od wielu lat Parlament przekonywał, że nie możemy ograniczać się jedynie do finansowania fikcyjnych środków w dziedzinie budownictwa mieszkaniowego, ale powinniśmy wprowadzić środki realne.

Znaczny odsetek ludności UE żyje w wielomieszkaniowych wieżowcach. Poprzez rozwój omawianych projektów mieszkaniowych możemy faktycznie polepszyć sytuację materialną mieszkańców tych budynków i zmniejszyć w nich zużycie energii, a także tworzyć i utrzymywać miejsca pracy. W moim kraju obecne zmiany umożliwią przeprowadzenie renowacji 90% wieżowców i stanowi to pod każdym względem ogromny postęp.

Ponieważ jednak środki z funduszy w dalszym ciągu będą finansować renowacje jedynie w obszarach miejskich, nasza radość nie może być pełna. Raz jeszcze zubożała ludność z obszarów wiejskich, która najbardziej potrzebuje pomocy finansowej, została pozostawiona sama sobie. Ponieważ nie chcemy w żaden sposób narażać programu dotyczącego wieżowców, który jest ważny dla nas wszystkich, uzgodniliśmy, że tym razem nie będziemy składać żadnych poprawek. W zamian oczekujemy jednak, że Komisja jeszcze przed przerwą letnią uwzględni w swoim pakiecie nasze zalecenia.

Definitywna likwidacja raz na zawsze wszelkich form wykluczenia i gett to pierwszy i najważniejszy krok w kierunku efektywnej i zrównoważonej integracji społecznej obszarów najbardziej poszkodowanych. Nie ma sensu przeprowadzanie renowacji osiedli, które zostały rozdzielone. W takim wypadku rozwiązaniem nie jest renowacja, ale odbudowa połączona z kompleksowymi programami, stwarzającymi możliwości zatrudnienia.

Szanowne koleżanki i koledzy! Prawdziwy powód do świętowania będziemy mieć wtedy, gdy w miejsce wysiedlonych miejskich gett stworzymy środowisko, gdzie ludzie pracujący w nowo wybudowanych spółdzielniach, po powrocie z pracy do nowych mieszkań będą mówić swoim dzieciom, by poświęciły się nauce i dążeniu do celu, ponieważ mogą być, kim tylko chcą.

  Samuli Pohjamo (ALDE). – (FI) Panie przewodniczący, panie komisarzu, panie i panowie! W pierwszym rzędzie chciałbym podziękować sprawozdawcom za ich ogromny wkład w prace przygotowawcze. Złożone poprawki do rozporządzeń w sprawie funduszy strukturalnych pozwolą przyspieszyć wykorzystanie funduszy i uprościć zasady, dlatego też warto je poprzeć. W ten sposób zagwarantujemy, że pieniądze z funduszu strukturalnego zostaną wydane na działania naprawcze i powstrzymamy szkodliwy wpływ recesji na gospodarkę i zatrudnienie. Będzie to także dobry wstęp do reformy polityki strukturalnej i regionalnej w UE; reformy, która powinna dążyć do uproszczenia i przyspieszenia procedur oraz do stymulowania elastyczności i osiągania rezultatów.

Dążąc do ograniczenia biurokracji w odniesieniu do rozporządzeń Unii Europejskiej i skupiając się na osiąganiu lepszych wyników, musimy mieć pewność, że państwa członkowskie również zmierzają w tym samym kierunku. Regiony i podmioty lokalne muszą otrzymać większą władzę, a rząd centralny musi poluzować swoją surową kontrolę.

PRZEWODNICZYEN: MARTINE ROURE
Wiceprzewodnicząca

  Ewa Tomaszewska (UEN). – (PL) Pani Przewodnicząca! Sytuacja kryzysowa wymaga stymulowania aktywności gospodarczej, wspierania ochrony miejsc pracy i ochrony osób tracących pracę. Dlatego wniosek Komisji, by poszerzyć koszty obejmowane finansowaniem z EFS, jest wnioskiem idącym w dobrym kierunku.

Objęcie finansowaniem stawek ryczałtowych, także kosztów bezpośrednich i mieszanych, nieustalanie górnej granicy stawek to istotna pomoc w lepszym spożytkowaniu środków z EFS. Wprowadzenie płatności ryczałtowych zarówno do kosztów bezpośrednich, jak i pośrednich do wysokości 50 tys. euro uprości procedury administracyjne. Dzięki temu zniwelowane zostaną opóźnienia w realizacji celów funduszu. Ze względu na pilność wprowadzenia tych rozwiązań popieram przyjęcie wniosku bez poprawek. Dziękuję pani Harkin za zwrócenie uwagi na uwzględnienie wartości pracy wolontariatu.

  Maria Petre (PPE-DE). – (RO) Na początku chciałabym wyrazić swoje zadowolenie z pomysłu wdrożenia skoordynowanych środków oraz podziękować sprawozdawcom za wykonaną pracę.

Wszyscy wiemy, jakie są skutki kryzysu w każdym z naszych państw, począwszy od spadku wzrostu gospodarczego i perspektyw w zakresie zatrudnienia aż po zwiększenie deficytu budżetowego i recesję. Równie wiarygodnym narzędziem w tym kontekście może być także polityka spójności prowadzona przez UE. Ponieważ wszyscy zdajemy sobie sprawę z tego, że obecny kryzys znacząco wpłynął na Europę, umiejętność UE szybkiego reagowania i znajdowania rozwiązań podnosi na duchu.

Decyzja o zmodyfikowaniu rozporządzeń dotyczących istniejących funduszy, których efektywność została już udowodniona, jest bez wątpienia najwłaściwsza. Procedura tworzenia specjalnego funduszu kryzysowego trwałaby zdecydowanie zbyt długo. Mam nadzieję, że uproszczenie kryteriów kwalifikowalności kosztów, zwiększenie płatności zaliczkowych z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) i Europejskiego Funduszu Społecznego oraz przyspieszenie wydatków na duże projekty to środki, które pomogą państwom członkowskim w wydostaniu się z kryzysu gospodarczego i finansowego.

Mamy świadomość, że Europa dotknięta bieżącym kryzysem gospodarczym przeżywa również kryzys energetyczny. Moim zdaniem podstawowe znaczenie powinno mieć wprowadzenie środka pozwalającego na wykorzystanie EFRR na inwestycje w zakresie efektywności energetycznej i zastosowania energii odnawialnej w budownictwie mieszkaniowym. W Rumunii, podobnie jak w innych krajach w Europie Środkowej i Wschodniej, liczne problemy powstają w wielopiętrowych blokach mieszkalnych. Stare budynki są bardzo źle ocieplone, a znacznej części mieszkańców nie stać na opłacenie ocieplenia budynków z własnej kieszeni.

Mamy nadzieję, że dzięki temu środkowi obywatele Europy będą mogli oszczędzać energię i w ten sposób nie tylko osiągną oszczędności pieniężne, ale i przyczynią się do walki z globalnym ociepleniem. Obecny rząd Rumunii uznał, że ten środek nie ma znaczenia priorytetowego, a przyjęte już ułatwienia oznaczają jego zagwarantowanie.

  Stavros Arnaoutakis (PSE). - (EL) Pani przewodnicząca, panie i panowie! Przedstawiony dziś pakiet zmian do przepisów rozporządzeń o funduszu strukturalnym stanowi istotny krok w kierunku uproszczenia i bezpośredniego uruchomienia zasobów, na szczeblu zarówno europejskim, jak i krajowym oraz lokalnym.

Jest to ważne narzędzie wzmacniające gospodarkę europejską, która znajduje się w centrum bezprecedensowego kryzysu, wyrządzającego coraz więcej szkód w realnej gospodarce na wszystkich szczeblach. Jest to odpowiedź na wyrażaną od dawna przez Parlament potrzebę uproszczenia procedur i zwiększenia elastyczności w odniesieniu do wdrażania zasad dotyczących funduszy strukturalnych.

Jak reagują obecni przywódcy na ten ogromny kryzys? Gdzie są polityki europejskie? Państwa członkowskie muszą zareagować na pojawiające się okoliczności, by zagwarantować odbiorcom wymaganą płynność i natychmiastowe uruchomienie projektów. Należy natychmiast, bezzwłocznie udostępnić zasoby polityki spójności rzeczywistym beneficjentom na szczeblu regionalnym i lokalnym. Uruchomienie programów operacyjnych powinno mieć na celu ochronę miejsc pracy, przedsiębiorczości i konkurencyjności, a także wykorzystanie zasobów naturalnych, kulturowych i ludzkich z każdego regionu.

Jedynie natychmiastowe uruchomienie programów przyczyni się do ochrony spójności i zapobiegnie powstawaniu kolejnych rozbieżności.

Potraktujmy bieżący kryzys jako okazję do zjednoczenia się, tak by Europa podczas rozwiązywania problemów, wobec których staje, mówiła jednym głosem.

  Toomas Savi (ALDE). - Pani przewodnicząca! Przystąpienie do UE zapewniło nam dostęp do unijnych funduszy strukturalnych i funduszy spójności, z których Republika Estonii w latach 2004-2006 otrzymała około 800 milionów euro, a kolejne 3,4 miliarda euro zostało jej przyznane w ramach perspektywy finansowej na lata 2007-2013.

Pomimo powagi kryzysu gospodarczego jesteśmy coraz bliżej osiągnięcia celu funduszy unijnych, jakim jest wyrównanie różnic w rozwoju na obszarze Unii.

Z zadowoleniem przyjmuję wniosek Komisji złożony w Radzie, dotyczący przyznania dodatkowej kwoty 6,3 miliarda euro na działania zwalczające negatywne skutki kryzysu gospodarczego, czyli na przyspieszenie wdrożenia funduszy z korzyścią dla realnej gospodarki.

Zgadzam się jednak ze sprawozdawczynią, panią Garcią Pérez, że aby uniknąć rosnących na terytorium Unii Europejskiej rozbieżności i złego wykorzystywania pieniędzy europejskich podatników, niezbędne jest jednolite podejście we wszystkich państwach członkowskich.

  Rolf Berend (PPE-DE). – (DE) Pani przewodnicząca, panie i panowie! Istnieje wiele sposobów radzenia sobie z długotrwałymi skutkami nieprzewidzianego kryzysu finansowego i gospodarczego. Ten pakiet zmian, środek legislacyjny w ramach europejskiego planu naprawy gospodarczej, został stworzony jako dobra, aczkolwiek niewystarczająca, odpowiedź na obecną – tymczasową, choć wyjątkowo krytyczną – sytuację.

Przedmiotowy środek jest między innymi odpowiedzią na zgłaszane wielokrotnie od lat żądanie Parlamentu Europejskiego dotyczące większego uproszczenia procedur i zwiększonej elastyczności wdrażania istniejących zasad w ramach rozporządzenia o funduszach strukturalnych. Chciałbym podkreślić, że należy także pochwalić poprawkę do artykułu 7 – „Kwalifikowalność wydatków” – mającą na celu umożliwienie państwom członkowskim i regionom UE inwestowanie, przy wsparciu unijnych funduszy strukturalnych, w efektywność energetyczną i energię odnawialną w budownictwie mieszkaniowym oraz podkreślającą, że zaproponowany środek nie jest przeznaczony jedynie dla gospodarstw domowych o niskich dochodach. W przedmiotowej poprawce słusznie usunięto odniesienie do „gospodarstw domowych o niskich dochodach” i zaproponowano nałożenie górnej granicy wynoszącej 4% całkowitych środków z EFRR przeznaczonych dla każdego państwa członkowskiego na tego typu wydatki. Jest to tylko jedno z wielu zaproponowanych ulepszeń.

Krótko mówiąc, zrealizowanie tego pakietu przyspieszyłoby wydatki na wdrożenie niezbędnych założeń – i tym samym umożliwiło większą płynność środków z EFRR, Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS), Funduszu Spójności i funduszy strukturalnych – oraz uprościłoby zasady pozwalające na szybkie wdrożenie programów.

Moim zdaniem jest to skuteczny, jakkolwiek wciąż niewystarczający, wkład w walkę z bieżącym kryzysem.

  Lidia Geringer de Oedenberg (PSE). – (PL) Pani Przewodnicząca! Unia Europejska staje wobec rozległego kryzysu, którego skutki są na razie niemożliwe do przewidzenia. Obserwujemy obniżenie tempa wzrostu, zwiększenie deficytów budżetowych i lawinowy wzrost bezrobocia. Jednym z najbardziej skutecznych instrumentów umożliwiających pobudzenie inwestycji i zapewnienie gospodarkom krajowym dodatkowych środków publicznych wydaje się być europejska polityka spójności z budżetem 347 mld euro na lata 2007-13.

Komisja przyjęła już szereg wniosków w celu wprowadzenia zmian do istniejącego pakietu rozporządzeń dotyczących funduszów strukturalnych: zmian mających przyspieszyć wydatki, zwiększyć płynność w związku z realizacją projektów oraz uprościć przepisy umożliwiające szybką ich realizację w regionach. Główne obszary interwencji dotyczą zwiększenia wsparcia z EBI, EFI i uproszczenia kwalifikowalności wydatków, zwiększenia płatności zaliczkowych oraz przyspieszenia wydatków na duże projekty.

Cieszy szybkie działanie Komisji Europejskiej i zaproponowane zmiany legislacyjne. Niemniej jednak należałoby wprowadzić jeszcze jedną ważną zmianę, której obecnie zabrakło: stworzyć system zarządzania i kontroli gwarantujący realną płynność całego systemu gospodarczego Unii.

  Oldřich Vlasák (PPE-DE). – (CS) Pani przewodnicząca, panie i panowie! Wniosek Komisji Europejskiej dał wszystkim państwom członkowskim możliwość inwestowania zasobów z funduszu strukturalnego w adaptację i naprawę wieżowców mieszkalnych i innych budynków. Ma to szczególne znaczenie dla Republiki Czeskiej z tego względu, że aż 26% czeskich obywateli mieszka w starzejących się wieżowcach. Jeśli jutro wniosek przejdzie i w kwietniu zostanie oficjalnie przyjęty przez Radę Ministrów, umożliwi to zainwestowanie, nie tylko w Republice Czeskiej, dodatkowej kwoty 16 miliardów koron czeskich w systemy grzewcze dla mieszkań i domów. Z zadowoleniem przyjmuję również zlikwidowanie wymogu dotyczącego wykorzystywania funduszy jedynie w odniesieniu do gospodarstw domowych o niskim dochodzie, który moim zdaniem był problematyczny, ponieważ wewnętrzne przepisy krajowe różnie definiują takie gospodarstwa.

Uważam, że państwa członkowskie powinny mieć możliwość decydowania, które kategorie budynków kwalifikują się do finansowania zgodnie z obowiązującymi zasadami, i określenia własnych kryteriów zgodnych z ich potrzebami. Musimy zapewnić tańsze i lepsze jakościowo mieszkania każdemu obywatelowi, a nie jedynie mieszkańcom socjalnego budownictwa mieszkaniowego. Szkoda, że do podjęcia decyzji o wsparciu dla większych inwestycji w budownictwo mieszkaniowe i wprowadzeniu właściwych środków w całej UE potrzebny był nam kryzys finansowy. Z całego serca jednak cieszę się z takiej decyzji, ponieważ obecnie ludzie muszą uważnie wydawać pieniądze, a w ten sposób pomożemy im oszczędzić na rachunkach za ogrzewanie i gorącą wodę, a co za tym idzie – także zmniejszyć koszty utrzymania mieszkań. Z obliczeń organizacji CECODHAS wynika, że europejskie gospodarstwa domowe mogą na tych wydatkach zaoszczędzić rocznie około 450 euro, a to stanowi znaczące wsparcie.

  James Nicholson (PPE-DE). – Pani Przewodnicząca! Po pierwsze chciałbym pogratulować sprawozdawcom dobrze przygotowanych sprawozdań, które zdecydowanie mogę zarekomendować Izbie. Moim zdaniem należy z zadowoleniem przyjąć to poparcie.

Jeśli państwa członkowskie wykorzystają szansę przeznaczenia 4% środków z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) na ułatwienie inwestowania w efektywność energetyczną w sektorze budownictwa mieszkaniowego, przyniesie to korzyści zarówno naszym gospodarkom, jak i środowisku. To bardzo dobrze, że Komisja przedstawia taki wniosek, który jednocześnie porusza i problem kryzysu gospodarczego, i kwestie środowiska naturalnego.

Przedmiotowe sprawozdanie ma szczególnie duże znaczenie dla wielu starych państw członkowskich i cieszę się, że państwa te będą teraz mogły wykorzystać pewną część środków z EFRR na interwencje wspierające efektywność energetyczną w sektorze budownictwa mieszkaniowego. Cieszę się również z rozszerzenia kryteriów kwalifikowalności, które nie będą już ograniczone do gospodarstw domowych o niskim dochodzie.

Musimy mieć jednak również świadomość, że nie oznacza to zwiększenia funduszy. Od organów krajowych i regionalnych zależy teraz to, czy wykorzystają możliwość przekierowania części swoich środków z EFRR na finansowanie tych projektów. Może to pociągnąć za sobą zmianę priorytetów w ramach programów operacyjnych. Uważam, że w perspektywie długoterminowej takie działanie będzie tego warte.

  Luca Romagnoli (NI). – (IT) Pani przewodnicząca, panie i panowie! Wydaje się, że środki zaproponowane przez Komisję są całkiem rozsądne. Wygląda również na to, że słusznym pomysłem jest bezpośrednie przyznawanie kontraktów Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu i Europejskiemu Funduszowi Inwestycyjnemu, podobnie jak uproszczenie procedur i przyspieszenie płatności.

Jednak nadrzędne jest tu jedno podstawowe zalecenie: utrzymanie krajowej i regionalnej przejrzystości w odniesieniu do korzystania z funduszy, której moim zdaniem w niektórych przypadkach brakuje. Zarówno kontrole, jak i płatności powinny być natychmiastowe. W niektórych regionach Włoch, jak np. w Lacjum, fundusze dla rolników są wypłacane po miesiącach, a w niektórych przypadkach nawet po latach, od przekazania ich przez Unię Europejską. Nie mam w tej chwili więcej czasu, by przedstawiać więcej przykładów. Załagodźmy zatem kryzys nie tylko poprzez rozważenie różnych rodzajów interwencji, ale także poprzez szybkie i efektywne wykorzystanie funduszy.

  Zita Pleštinská (PPE-DE). – (SK) Fundusze strukturalne pomagają nam także w sprostaniu nowej rzeczywistości gospodarczej. Umożliwiają państwom członkowskim optymalizację inwestycji UE, co stanowi skuteczny środek zaradczy w walce z bieżącym kryzysem gospodarczym.

Za pośrednictwem Komisji Rozwoju Regionalnego Parlament Europejski nieustannie nawołuje do uproszczenia przepisów administracyjnych. Cieszę się, że Komisja w końcu uwzględniła tę prośbę i doszła do porozumienia z Radą.

Kosztowna administracja, opóźnione płatności i skomplikowany proces weryfikacji kwalifikowalności płatności stwarzają końcowym odbiorcom finansowe trudności. W mojej rodzinnej Słowacji wielu urzędników często obwinia Brukselę za nadmierną biurokrację i wielokrotne sprawdzanie rachunków. Zapomina się, że istotną sprawą jest wybór odpowiedniego działania, zawartości i jakości projektu, efektywnego wdrożenia i korzyści płynących z projektu.

Osoby wchodzące w skład grup projektowych, zamiast godzinami przesiadywać w biurach rachunkowych i trwonić cenny czas i energię, nie wspominając już o górach papierów niezbędnych do przygotowania sprawozdań, muszą skoncentrować się na projektach wysokiej jakości, które przynoszą korzyści pod względem tworzenia konkurencyjnego otoczenia. Sprawdzanie nieistotnych rzeczy często kosztuje znacznie więcej niż one same.

Dlatego też popieram zwiększenie wykorzystania w ramach rozporządzeń o Europejskim Funduszu Rozwoju Regionalnego kwot jednorazowych i stawek ryczałtowych oraz wprowadzenie trzech nowych form płatności kwalifikowalnych: kosztów pośrednich do 20% wysokości kosztów bezpośrednich, kwot jednorazowych do 50 tysięcy euro oraz standardowych taryf ryczałtowych stawek kosztów jednostkowych.

Z tego powodu uważam, że pakiet decyzji przyjęty przez Komisję Europejską, mający na celu zwiększenie elastyczności środków z funduszy strukturalnych otrzymywanych przez państwa członkowskie, stanowi pozytywną reakcję na bieżący kryzys gospodarczy.

Wierzę, że uproszczenie zasad i elastyczne finansowanie pomoże państwom członkowskim w przygotowaniu dobrych projektów zaadresowanych do sektorów, które przyniosą duży zwrot. Musimy ukierunkować inwestycje na efektywność energetyczną i energię odnawialną w sektorze budownictwa mieszkaniowego, tak by możliwe było tworzenie miejsc pracy i oszczędzanie energii. Poprzez wspieranie czystych technologii możemy przyczynić się do ponownego ożywienia przemysłu motoryzacyjnego i budowlanego.

  Avril Doyle (PPE-DE). – Pani przewodnicząca! Z zadowoleniem przyjmuję wniosek w sprawie poprawki do rozporządzenia o Europejskim Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) dotyczącej uznania środków z EFRR na efektywność energetyczną i inwestycje w zakresie energii odnawialnej w sektorze budownictwa mieszkaniowego. Chciałabym także pochwalić poprawkę złożoną do pierwotnego wniosku Komisji, w której zaproponowano usunięcie ograniczenia kwalifikowalności do gospodarstw domowych o niskich dochodach, jednocześnie proponując ograniczenie kwalifikowalności do interwencji wspierających spójność społeczną i pozostawiając w gestii państw członkowskich określenie dokładnych kategorii kwalifikowalnych budynków.

Jednakże, jeśli mogę, chciałabym zadać Komisji jedno pytanie. Co rozumiemy pod pojęciem efektywności energetycznej (a mówimy o niej w ramach finansowania z EFRR)? Czy przyjmiemy zharmonizowany sposób obliczania efektywności energetycznej we wszystkich 27 państwach UE, czy też w poszczególnych państwach członkowskich przyjmiemy różnorodne sposoby jej obliczania i uwzględnimy różne warunki? Czy mówiąc na przykład o efektywności energetycznej i inwestowaniu w nią w odniesieniu do budownictwa mieszkaniowego, mamy na myśli to samo znaczenie, które zostało opisane w dyrektywie w sprawie charakterystyki energetycznej budynków, nad którą obecnie trwa debata? I czy tam, gdzie trwa debata nad potrzebą wprowadzenia zharmonizowanej – lub opartej na jednolitej podstawie – metody obliczania, liczb dotyczących efektywności energetycznej, mamy pewność, że inwestycje są przeznaczone na rzeczywistą efektywność energetyczną, czy też na zwiększenie efektywności energetycznej lub zmniejszenie emisji dwutlenku węgla?

Tych kwestii dotyczyła część debaty, jaką przeprowadziliśmy dziś rano podczas wspólnego śniadania Związku Małych i Średnich Przedsiębiorstw (MŚP), na które zaprosił nas mój kolega, pan poseł Rübig. Powiedziano nam bardzo wyraźnie, że w odniesieniu do niektórych budynków występują wąskie gardła w wydawaniu środków na efektywność energetyczną – wąskie gardła finansowe wynikające z zapaści kredytowej i trudności z pożyczkami. Musimy przyjrzeć się dotacjom i różnorodnym zachętom podatkowym. Potrzebujemy prostej administracji, dlatego zachęcamy do tego, aby przeciętne gospodarstwa domowe korzystały z funduszy, zarówno z EFRR, jak i funduszy państw członkowskich. Muszę podać do oficjalnej wiadomości, że nasz rząd ostatnio uruchomił plan dotacji „Modernizacja Oszczędzania Energii w Domach”.

Potrzebujemy jednak prostej administracji. Potrzebujemy wsparcia, aby inwestowanie nie tylko zmniejszyło przywóz paliw kopalnych i zmniejszyło emisję dwutlenku węgla, ale także umożliwiło gospodarstwom domowym zmniejszenie kosztów energetycznych.

  Ljudmila Novak (PPE-DE). – (SL) W pełni popieram zaproponowane poprawki do rozporządzenia, które pozwolą zwiększyć finansowanie według stawek ryczałtowych i umożliwią stosowanie systemu płatności opartego na stawkach ryczałtowych. Jest to właściwy środek, który przy uwzględnieniu stosownych okoliczności gospodarczych mógłby zmniejszyć trudności, przed jakimi stoją bezrobotni.

Zanim przyjmiemy przedmiotowe poprawki, chciałabym zauważyć, że zdaniem 75% obywateli Unii Europejskiej Parlament odgrywa istotną rolę we wspólnym kształtowaniu europejskich polityk. Z tej samej ankiety wynika, że Parlament wzbudza największe zaufanie wśród ankietowanych: 51% ankietowanych odpowiedziało, że mają zaufanie do Parlamentu Europejskiego, podczas gdy jedynie 47% wyraziło zaufanie do Komisji, a 42% do Rady. Ponadto nasza Izba wzbudza większe zaufanie niż Europejski Bank Centralny.

Czemu omawiam te dane statystyczne? Już w 2005 roku Parlament Europejski ustalił, że kluczowa jest konieczność uproszczenia wszystkich europejskich funduszy strukturalnych, a w szczególności Europejskiego Funduszu Społecznego. Komisja jednak rozpoczęła wdrażanie naszych zaleceń dotyczących poprawienia warunków, w jakich nasi obywatele i przedsiębiorstwa prowadzą działalność gospodarczą, dopiero w momencie nadejścia kryzysu.

Chociaż będę zadowolona nawet wtedy, gdy choć częściowo uda się zrealizować nasze wnioski i zalecenia, to jednak muszę ze smutkiem zauważyć, że w walce z tego typu trudnościami stosuje się podejście awaryjne. Mam jednak nadzieję, że to doświadczenie zachęci Komisję do szybszego działania w przyszłości i szybszego uwzględniania wielu poważnych i uzasadnionych komentarzy Parlamentu.

  Colm Burke (PPE-DE). – Pani przewodnicząca! Z zadowoleniem przyjmuję przedmiotowe wnioski. Obecnie żyjemy w sytuacji kryzysowej. Jesteśmy świadkami utraty miejsc pracy na ogromną skalę w całej UE.

Dziś w Irlandii podano najświeższe dane dotyczące bezrobocia. Obecnie stopa bezrobocia wynosi 11% –wzrosła z zeszłorocznego poziomu 5,4%; w rzeczywistości oznacza to, że wzrosła ponad dwukrotnie. Dane te są szokujące i zatrważające. Musimy jednak w obliczu tej ponurej perspektywy poszukać kreatywnych rozwiązań, by zapewnić bezrobotnym umiejętności, szanse i nadzieję na lepszą przyszłość.

W tym działaniu kluczową rolę mogą odegrać fundusze: Europejski Fundusz Socjalny (EFS), Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR) i Fundusz Spójności. Poprzez adresowanie tych środków finansowych możemy pomóc naszym gospodarkom w wyjściu z recesji. Obowiązkiem nas wszystkich – zarówno posłów do PE, jak i obywateli – jest zwrócenie uwagi zatrwożonej opinii publicznej na tę kwestię. Obowiązkiem nas wszystkich jest przekazanie naszym krajowym rządom następującego przesłania : środki z funduszy muszą zostać dopasowane i rozmieszczone najszybciej i najskuteczniej, jak to możliwe. Z zadowoleniem przyjmuję również ograniczenie pracy papierkowej, to krok w dobrym kierunku.

  Silvia-Adriana Ţicău (PSE). – (RO) Na rok 2010 przypada śródokresowy przegląd sposobu wykorzystywania funduszy strukturalnych i uważam, że kwestię efektywności energetycznej należy potraktować priorytetowo. Przykro mi, że nie zaakceptowano poprawek złożonych do przedmiotowych sprawozdań.

Zaproponowałam, jako sprawozdawczyni pracująca przy dyrektywie w sprawie charakterystyki energetycznej budynków, zwiększenie do 15% stawki Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR), która może zostać wykorzystana na poprawienie efektywności energetycznej budynków. W rzeczywistości chodzi o zapewnienie większej elastyczności, a do państw członkowskich należy decyzja, czy i jakie środki można przeznaczyć na dany obszar.

Rozumiem ten pośpiech. Piętnaście nowych państw UE musi mieć możliwość wykorzystania funduszy strukturalnych w zakresie efektywności energetycznej. Moim zdaniem pozwoli to na wymianę dobrych praktyk i umożliwi nowym państwom członkowskim otrzymanie wsparcia. Nalegam, by do 30 czerwca 2010 r. Komisja przedstawiła nowy wniosek legislacyjny, tak aby możliwe było podniesienie górnej granicy do poziomu 15% lub ustalenie progu minimalnego w wysokości 10% stawki EFRR na efektywność energetyczną w budownictwie mieszkaniowym.

  Fiona Hall (ALDE). – Pani przewodnicząca! Już wielokrotnie dyskusja w sprawie efektywności energetycznej skupiała się na tym, że można by osiągnąć znacznie więcej – i szybciej – gdyby tylko dostępne było finansowanie z płatności zaliczkowych. Dlatego właśnie tak ważne jest pozwolenie na wydawanie środków z Europejskiego Funduszu Rozwoju regionalnego (EFRR) na efektywność energetyczną, nie tylko w 12, ale we wszystkich 15 ostatnio przyjętych państwach członkowskich UE.

Pomimo znaczącego postępu minister budownictwa mieszkaniowego w Wielkiej Brytanii przyznał, że jedynie 1% obecnych budynków mieszkalnych ma poziom efektywności energetycznej wystarczający, by nie dopuścić do ubóstwa energetycznego. W mojej rodzinnej Anglii Północno-Wschodniej co dziesiąty dom został przypisany do kategorii najbardziej zagrażającej zdrowiu ze względu na panujące w nim zimno i przeciągi.

Dlatego też z zadowoleniem przyjmuję propozycje zmian i zachęcam państwa członkowskie, by w pełni wykorzystały nową elastyczność. W imię walki ze zmianami klimatu, ubóstwem energetycznym, bezrobociem oraz w imię bezpieczeństwa energetycznego nalegam, podobnie jak pani poseł Ţicău, by Komisja znacząco podniosła obecne limity procentowe, zgodnie z prośbą przegłosowaną we wtorek przez Komisję Przemysłu, Badań Naukowych i Energii.

  Catherine Stihler (PSE). – Pani przewodnicząca! Chciałabym podziękować sprawozdawcom! Jednym z wielu działań, jakie państwa członkowskie powinny podjąć, by pomóc osobom bezrobotnym w jak najszybszym powrocie na rynek pracy, jest sprawdzenie możliwości bardziej efektywnego wykorzystania europejskich funduszy strukturalnych w celu udzielenia pomocy tym, których dotknął kryzys gospodarczy.

To bardzo ciekawe, że omawiamy ten temat teraz, tuż przed szczytem G20. Grupa tych państw może rozpocząć proces tworzenia ogólnoświatowych zasad dotyczących finansów, które są niezbędne, jeśli mamy uniknąć ponownego wystąpienia tak wielkiej klęski gospodarczej.

W wyborach europejskich musimy położyć nacisk na tworzenie miejsc pracy i na zagadnienia społeczne. Podczas prac w tej Izbie powinniśmy skupić się na 25 milionach obywateli UE, którzy do końca roku stracą pracę; musimy ponownie rozruszać gospodarkę i pomóc ludziom w powrocie do pracy.

  Jacques Barrot, Wiceprzewodniczący Komisji. − (FR) Pani przewodnicząca! Przede wszystkim chciałbym podziękować paniom poseł Garcíi Pérez i Jöns oraz panu posłowi Angelakasowi za przygotowanie świetnych sprawozdań, a także wszystkim posłom, którzy zabrali dziś głos.

W znacznej większości wystąpień słychać było poparcie dla środków zaproponowanych przez Komisję. Posłowie podkreślali znaczenie tych środków dla efektywnej walki ze skutkami kryzysu w gospodarce europejskiej. W imieniu Komisji pragnę wszystkim podziękować za okazane wsparcie.

W wystąpieniach podkreślano chęć Parlamentu Europejskiego do zapewnienia Unii Europejskiej zasobów mających zwalczać skutki kryzysu w terenie. Posłowie nalegali na szybkie działania i taki jest właśnie nasz cel. Prezydencja czeska, której przy okazji chciałbym podziękować za wsparcie, jest również zaangażowana w dążenie do jak najszybszego zezwolenia na ostateczne przyjęcie rozporządzeń.

Jeśli przyjmiemy umiarkowanie optymistyczne założenie, to nowe rozporządzenia mogą wejść w życie w nadchodzących tygodniach i tym samym mogą wywrzeć szybki wpływ na programy operacyjne. Zwłaszcza zaliczki mogłyby zostać w pełni wypłacone już na początku maja.

Ponadto w niektórych wystąpieniach posłowie nalegali na wprowadzenie surowego monitorowania wdrażania tych środków i na przedstawienie w 2010 roku sprawozdań pokazujących osiągnięte wyniki. Komisja przyjęła stosowne zobowiązanie, które zostało uwzględnione w moim oświadczeniu złożonym Prezydencji.

Zatem przygotowanie i zaakceptowanie przedmiotowego pakietu legislacyjnego zajmie instytucjom europejskim jedynie cztery miesiące. Chciałbym wspomnieć jeszcze o kwestii efektywności energetycznej, którą poruszano w wielu wystąpieniach.

Chciałbym zawiadomić Parlament, że w czerwcu, w ramach seminarium z udziałem organów zarządzających z państw członkowskich, odbędzie się warsztat poświęcony temu zagadnieniu. Poprosiliśmy państwa członkowskie, aby w sprawozdaniach strategicznych, które muszą one przygotować przed końcem roku 2009, opisały swoje zamierzenia w odniesieniu do punktu zwrotnego.

Oczywiście, biorąc pod uwagę bieżący stan rzeczy, do państw członkowskich należy określenie kryteriów efektywności energetycznej i środków kwalifikowalności. Właśnie na tym polega pomocniczość. Jest jednak prawdą, że trwają rozważania nad dyrektywą w sprawie efektywności energetycznej i w momencie jej przyjęcia konieczne będzie zastosowanie jej przepisów w państwach członkowskich. Ponadto chętnie dołączę swój głos do wypowiedzi posłów, którzy podkreślali, że badania nad efektywnością energetyczną budynków przynoszą dwojakie korzyści: tworzą miejsca pracy i następnie pozwalają nam przygotować się na przyszłość, a także pomagają nam w rozwiązywaniu problemów związanych z globalnym ociepleniem.

Chciałbym także dodać, że pomijając kryzys, który w pewien sposób przyczynił się do bliskiej współpracy pomiędzy instytucjami, bez wątpienia coraz większe znaczenie ma umiejętność ustanowienia między Komisją a Parlamentem partnerstwa opartego na głębokim zaufaniu. Komisja usiłowała skutecznie sprostać wyzwaniu stworzonemu przez kryzys gospodarczy i finansowy, a jednocześnie chciała wykorzystać interaktywną dyskusję z państwami członkowskimi i Parlamentem Europejskim do zareagowania na wezwania do uproszczenia procedur i polityki.

Oczywiście w ramach planu naprawy można było uwzględnić dodatkowe wnioski. Nie wszystkie zostały uwzględnione, ale zostaną wykorzystane w dyskusji, którą Komisja chce rozpocząć w celu wzmocnienia efektów działania planu naprawy i zaoferowania dodatkowych ułatwień dla krajowych organów zarządzających projektami. W związku z tym w listopadzie Komisja powołała grupę roboczą ds. uproszczenia. W wyniku prac tej grupy możliwe było stworzenie projektu zmian do rozporządzenia wykonawczego Komisji. Być może powstaną także kolejne poprawki do rozporządzenia ogólnego i do szczegółowych rozporządzeń dotyczących każdego z funduszy.

Pani przewodnicząca, panie i panowie! Bez wątpienia wszystkie uwagi poczynione podczas przedmiotowej debaty będą bardzo pomocne, z radością przyjmiemy też wszelkie dodatkowe uwagi. Chciałabym szczególnie mocno podziękować Parlamentowi Europejskiemu za zaangażowanie w szybsze rozwiązania problemów spowodowanych przez kryzys.

Jeśli chodzi o poprawki do projektu rozporządzenia o Europejskim Funduszu Rozwoju Regionalnego złożone przez panią poseł Schroedter, to trzy z nich dotyczą poszczególnych punktów, a jedna dotyczy istoty sprawy. Jeśli chodzi o punkty – poprawka 8 i 10 – ich włączenie do tekstu nie zmieniłoby ogólnego wydźwięku wniosków przedstawionych przez Komisję, ale wydłużyłoby procedurę przyjęcia rozporządzenia.

Natomiast co się tyczy poprawki dotyczącej istoty, Komisja nie sprzeciwia się zasadzie. Poprawka ma jednak na celu przyjęcie mechanizmu, który nie był uwzględniony w tekście stanowiącym kompromis Rady, ponieważ ten tekst spowodował trudności z wdrożeniem w państwach członkowskich.

Musiałem podać te wyjaśnienia na zakończenie mojej wypowiedzi. Raz jeszcze pragnę podziękować Parlamentowi za umożliwienie szybszej reakcji zmierzającej do ograniczenia bolesnych skutków kryzysu, co niektórzy z państwa również wspominali i dokładnie opisali.

  Iratxe García Pérez, sprawozdawczyni. − (ES) Panie komisarzu! Chciałabym podziękować panu za wyjaśnienia dotyczące dzisiejszej debaty. Myślę, że ma pan świadomość, że prawie całkowita jednomyślność Izby w odniesieniu do właśnie omówionych wniosków nie była jedynie przypadkowa.

W rzeczywistości, jak powiedziała pani poseł Creţu, była to demonstracja politycznej woli, pokazująca, że możemy przyczynić się do poszukiwania rozwiązań w odniesieniu do bieżącego kryzysu, który naprawdę stwarza trudne sytuacje i powoduje ubóstwo europejskich obywateli.

Było to jednak także, jak sam pan zauważył, ćwiczenie z odpowiedzialności – mogę to teraz powtórzyć: ćwiczenie z odpowiedzialności – ponieważ wiedzieliśmy, że zaproponowany nam dzisiaj wniosek być może mógłby być lepszy. Mogliśmy dołączać do wniosku dodatkowe elementy mające na celu przyspieszenie lub uproszczenie procedur, ale mieliśmy świadomość, że aby umożliwić jak najszybsze wdrożenie zaproponowanych środków, konieczne było pozostawienie sprawozdań w niezmienionej formie.

Dlatego właśnie chciałabym zwrócić się z prośbą do Komisji: skoro, zgodnie z tym, co zostało powiedziane, przyjęliśmy zmieniony plan mający na celu uproszczenie formalności, mam nadzieję, że Parlament będzie odgrywał większą rolę w debacie i planowaniu nowych inicjatyw. Moją prośbę przekazuję w imieniu Izby i lokalnych administracji, które są zaangażowane w projekty u podstaw i rozumieją swoje indywidualne potrzeby w zakresie wdrażania różnorodnych inicjatyw.

  Emmanouil Angelakas, sprawozdawca. − (EL) Pani przewodnicząca, panie komisarzu! Dziękuję! Chciałbym skomentować kilka z poruszonych przed chwilą kwestii.

Panie komisarzu! Bardzo ucieszyła mnie przekazana przez pana informacja, że prawdopodobnie na początku maja rozpocznie się wypłacanie płatności zaliczkowych i w związku z tym zakładam, że przedmiotowe poprawki zostaną opublikowane w dzienniku urzędowym w rozsądnym czasie, czyli przed upływem dwóch, trzech czy czterech tygodni, licząc od jutra, tak by możliwe było zastosowanie ich postanowień w określonym przez pana czasie. To była moja pierwsza uwaga.

Po drugie, chciałbym zauważyć, że w nowej kadencji, jak już wspominali przede mną inni posłowie, należy szybko rozpocząć proces zgłaszania zmian i upraszczania pozostałych rozporządzeń. Pragnę również zauważyć, że Parlament Europejski chciałby mieć aktywny wkład w prowadzenie badań nad rozporządzeniami, w ich ocenę i prace przygotowawcze.

Muszę dodać, że mieliśmy do zgłoszenia liczne wnioski i przemyślenia, ale uwzględniając pilny charakter problemu, większość w komisji i w Parlamencie uznała, że wprowadzanie dalszych zmian nie jest dobrym pomysłem.

Ponieważ powiedziano nam, że wzrośnie wskaźnik absorpcji odnawialnych źródeł energii w mieszkaniach, muszę powiedzieć, że według dostępnych danych nowe państwa członkowskie wykorzystują obecnie jedynie 1% do 1,5% funduszy, co może oznaczać, że istnieją liczne trudności z ich wykorzystaniem. Moim zdaniem granica 4% reprezentująca kwotę maksymalną wyznaczoną przez Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR) jest wystarczająca i mam nadzieję, że sytuacja ulegnie poprawie.

Z zadowoleniem przyjąłem również informację, że w drugiej połowie 2010 roku przedstawi pan sprawozdanie dotyczące planów naprawy, przygotowane w oparciu o programy dostarczone przez państwa członkowskie.

Panie komisarzu! Na zakończenie chciałbym podkreślić, że dla państw członkowskich i regionów głównym problemem w stosowaniu procedur jest ich złożoność. Procedury muszą być natychmiast uproszczone. Wierzę, że pan także będzie do tego dążył, a Parlament Europejski wesprze pana w tych działaniach.

  Przewodniczący. – Wspólna debata została zamknięta.

Głosowanie odbędzie się jutro.

Oświadczenia pisemne (art. 142 Regulaminu)

  Šarūnas Birutis (ALDE), na piśmie. – (LT) Obecny kryzys finansowy i recesja gospodarcza wywierają negatywny wpływ na budżety publiczne. W większości państw członkowskich wzrost gospodarczy znacząco zmalał, a w niektórych nastąpiła wręcz stagnacja gospodarcza. Pogarszają się wskaźniki bezrobocia. W sytuacji, gdy pojawia się recesja gospodarcza, bardzo duże znaczenie ma rozsądne wykorzystywanie Europejskiego Funduszu Społecznego w celu rozwiązania problemów osób bezrobotnych, szczególnie tych najbardziej poszkodowanych.

Bardzo ważne jest, by cztery główne obszary działania Europejskiego Funduszu Społecznego pozostały niezmienione:

- zwiększenie zdolności adaptacji pracowników i przedsiębiorstw;

- tworzenie lepszych warunków zatrudnienia, zapobieganie bezrobociu, wydłużenie okresu zdolności do pracy i promowanie bardziej aktywnego udziału w rynku pracy;

- zwiększenie integracji społecznej poprzez promowanie integracji z pracą osób otrzymujących pomoc społeczną i poprzez walkę przeciwko dyskryminacji;

- promowanie partnerstwa we wdrażaniu reform w obszarze zatrudnienia i integracji.

  Sebastian Bodu (PPE-DE), na piśmie. – (RO) Rozszerzony europejski plan naprawy gospodarczej – a raczej, mówiąc dokładniej, zmiana do rozporządzenia w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) – daje państwom członkowskim liczne możliwości, tym bardziej w sytuacji, gdy globalny kryzys gospodarczy prowadzi do spowolnienia gospodarek krajowych. Nowy środek zaproponowany w sprawozdaniu w sprawie zmiany do rozporządzenia o EFRR, dotyczący inwestycji w efektywność energetyczną i wykorzystanie odnawialnych źródeł energii w budownictwie mieszkaniowym we wszystkich państwach członkowskich, sprzyja zarówno tworzeniu nowych miejsc pracy, jak i zwiększeniu efektywności energetycznej w budownictwie mieszkaniowym. Spełnianie zamierzeń wspólnotowej strategii energetycznej i klimatycznej jest bardzo poważną kwestią i nie powinno zależeć od kryzysu energetycznego ani innych czynników. W tym kontekście wnioski zawarte w przeglądzie EFRR efektywnie łączą środki do walki ze skutkami kryzysu gospodarczego (poprzez tworzenie nowych miejsc pracy, zwiększanie inwestycji itd.) ze środkami ochrony środowiska (poprzez ocieplanie budynków mieszkalnych i inwestycje w energię odnawialną). Dlatego też uważam, że sprawozdanie w sprawie inwestycji w efektywność energetyczną i energię odnawialną w budownictwie mieszkaniowym stanowi istotny krok podjęty przez UE i jestem przekonany, że państwa członkowskie będą potrafiły w pełni wykorzystać daną im szansę.

  Corina Creţu (PSE), na piśmie. – (RO) Bolesne konsekwencje społeczne kryzysu są coraz mocniej odczuwalne we wszystkich państwach członkowskich. Sytuacja w każdym państwie członkowskim ulega szybkiemu pogorszeniu przede wszystkim tam, gdzie w grę wchodzą miejsca pracy. Sekretarz Generalny Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju podkreśla, że szacowana stopa bezrobocia w UE i w USA może w obecnym roku osiągnąć 10%. Taki wzrost jest niepokojący w sytuacji, gdy średnia stopa bezrobocia w UE w styczniu wynosiła 8%.

W Rumunii, chociaż oficjalna stopa bezrobocia jest tu niższa niż średnia europejska, w ubiegłym roku odnotowano jednoprocentowy wzrost bezrobocia, do poziomu 5,3%. Oczekuje się jednak, że stopa bezrobocia będzie rosła szybciej, ponieważ coraz więcej firm będzie zmuszonych do przeprowadzenia zwolnień i nasi rodacy pracujący zagranicą zaczną wracać do domu w wyniku utraty pracy.

Jako że istnieje zagrożenie, iż wzrosną nierówności społeczne, których nie będziemy mogli dłużej kontrolować, chciałabym podkreślić potrzebę głębszego skupienia się na problemach osób bezrobotnych, które najmocniej odczuwają skutki kryzysu i są grupą najbardziej wrażliwą.

  Dragoş David (PPE-DE), na piśmie. – (RO) Z zadowoleniem przyjmuję wniosek Komisji o wprowadzenie zmiany do rozporządzenia w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR), tak by wszystkie państwa członkowskie i regiony w Unii Europejskiej mogły inwestować przy pomocy funduszy strukturalnych w środki dotyczące efektywności energetycznej i energii odnawialnej w budownictwie mieszkaniowym.

Na mocy obowiązującego rozporządzenia EFRR wspiera już interwencje prowadzone w sektorze budownictwa mieszkaniowego, które obejmują także efektywność energetyczną, ale jedynie w odniesieniu do 12 nowych państw członkowskich i na określonych warunkach.

Dla państw członkowskich ważna jest możliwość zmiany priorytetów i harmonogramu programów operacyjnych w celu sfinansowania środków z tego obszaru, jeśli będą chciały takie zmiany wprowadzać.

Górna granica, ustalona na poziomie 4% całkowitej kwoty w ramach EFRR, przyznana każdemu państwu członkowskiemu na pokrycie kosztów związanych ze zwiększeniem efektywności energetycznej i wykorzystanie energii odnawialnej w istniejącym budownictwie mieszkaniowym musi zostać podniesiona do poziomu 15%, tak aby inwestycje w tym obszarze miały największy możliwy wpływ na obywateli Unii Europejskiej.

Na zakończenie chciałbym pogratulować sprawozdawcy, panu Angelakasowi, za jego wkład w przygotowanie sprawozdania.

  Rumiana Jeleva (PPE-DE), na piśmie. – (BG) Wszyscy znaleźliśmy się w obecnej sytuacji kryzysowej i musimy wspólnie sobie z nią poradzić. Oznacza to, że musimy ze sobą współpracować zarówno w Europie, jak i na szczeblu światowym. Musimy jednak najpierw skończyć nasze prace tu w Unii Europejskiej, dokładniej mówiąc w Parlamencie Europejskim, gdzie reprezentowane są interesy wszystkich europejskich obywateli.

Wnioski Komisji Europejskiej, które dziś oceniamy, mają na celu nadanie rozpędu gospodarkom europejskim oraz pomoc w wyjściu z recesji. Zmiany do rozporządzenia o funduszach strukturalnych, uwzględniające politykę spójności, umożliwią nam ożywienie inwestycji i pomogą odzyskać zaufanie do gospodarki.

Przedmiotowe poprawki są szczególnie właściwe z punktu widzenia państw o niskim wskaźniku wykorzystania zasobów europejskich. Zastosowanie ich będzie jednak możliwe dopiero wtedy, gdy właściwe krajowe organy administracyjne wprowadzą także ogólne normy z zakresu dobrego zarządzania i partnerstwa. Musimy skończyć ze stosowaniem nieefektywnych metod pracy i praktyk korupcyjnych, które niestety wciąż się zdarzają.

Musimy wspólnie zareagować już teraz. Jako sprawozdawca z ramienia grupy PPE-DE wzywam państwa do poparcia wniosku Komisji Europejskiej dotyczącego zmiany do rozporządzenia w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego i Funduszu Spójności, zmiany w odniesieniu do określonych przepisów związanych z zarządzaniem finansowym.

  Zbigniew Krzysztof Kuźmiuk (UEN), na piśmie. – W debacie poświęconej funduszom europejskim chcę zwrócić uwagę na cztery propozycje Komisji Europejskiej które mają przyspieszyć wykorzystanie środków finansowych z funduszy strukturalnych przez beneficjentów.

1. Zwiększenie wsparcia ze strony Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) i Europejskiego Funduszu Inwestycyjnego (EFI) dla projektów współfinansowanych z funduszy strukturalnych

2. Uproszczenie procedur związanych z kwalifikowalnością wydatków i to z datą wsteczną od 1 sierpnia 2006 (np. zaliczanie wkładów niepieniężnych beneficjenta do wydatków kwalifikowanych)

3. Zwiększenie płatności zaliczanych z funduszy strukturalnych o 2% co pozwala na wpłatę dodatkowych zaliczek w kwocie 6,25 mld euro w 2009 roku.

4. Przyspieszenie wydatków na duże projekty polegające między innymi na możliwości składania wniosków o płatność przez beneficjentów przed zatwierdzeniem projektu przez Komisję Europejską.

Wszystkie przedstawione wyżej zmiany polegające na zwiększeniu płynności beneficjentów a także upraszczające przepisy zasługują na zdecydowane poparcie i powinny możliwie jak najszybciej wejść w życie.

  Adrian Manole (PPE-DE), na piśmie. – (RO) Z przeprowadzonych badań wynika, że Rumunia ma najwyższy wskaźnik zużycia energii elektrycznej w Europie Środkowej i Wschodniej. Polepszenie zarządzania energią mogłoby stanowić bezpośredni czynnik mający wpływ na wzrost gospodarczy, zmniejszenie zanieczyszczenia i oszczędzanie zasobów, tak by możliwe było bardziej produktywne ich wykorzystywanie.

Jeśli chcemy osiągnąć w Rumunii ten cel, musimy informować społeczeństwo o ekonomicznych korzyściach płynących ze stosowania praktyk zarządzania efektywnością energetyczną, a także – pamiętając wciąż o tym głównym celu – zapewniać konsultacje wszystkim podmiotom zainteresowanym dostępem do środków z EFRR przeznaczonych na wdrażanie najnowszych metod oszczędzania energii.

Dzięki temu możliwe będzie ułatwienie życia konsumentów krajowych przy jednoczesnym obniżeniu rachunków za energię, zwiększeniu efektywnego wykorzystania energii w całym łańcuchu energetycznym, a także zatwierdzeniu zgodności z bieżącym prawodawstwem dotyczącym efektywności energetycznej. Znacząco wpłynie to na zmianę polityki energetycznej opartej na produkcji w kierunku aktywnej polityki opartej na oszczędzaniu energii, dążącej do oszczędzania zasobów poprzez przechowywanie energii.

  Alexandru Nazare (PPE-DE), na piśmie. – (RO) Cieszę się, że nareszcie podejmujemy konkretne kroki mające na celu zmniejszenie biurokracji w zakresie dostępu do funduszy europejskich. Szkoda jednak, że wnioski w sprawie wprowadzenia uproszczonych i bardziej elastycznych rozporządzeń dotyczących funduszy europejskich są zgłaszane dopiero w sytuacji kryzysowej.

Chciałbym podkreślić jeden ważny aspekt przedmiotowych rozporządzeń: zwiększenie progu dla inwestycji w efektywność energetyczną budynków. W krajach, które przeszły proces systematycznej urbanizacji i przymusowego uprzemysłowienia problem efektywności energetycznej budynków dotyczy milionów obywateli. Jak na razie wykorzystana została niewielka część funduszy, ale moim zdaniem po jedynie dwóch latach od rozpoczęcia bieżącego okresu programowania finansowego jest za wcześnie, mówić o dokładnym wskaźniku absorpcji. Z tego powodu podniesienie progu było konieczne, jeśli weźmie się pod uwagę dużą liczbę beneficjentów oraz możliwość tworzenia miejsc pracy. Dla Rumunii będzie to problemem tak długo, jak długo – na prośbę Komisji – tego typu działania dostępne będą jedynie dla miast wybranych jako bieguny wzrostu. Mam nadzieję, że Komisja dotrzyma obietnicy ponownego wynegocjowania dostępu do określonych, już zaakceptowanych, programów operacyjnych, tak by możliwe było ponowne przyznanie funduszy na te środki, które zapewnią większy potencjalny wzrost gospodarczy.

  Rareş-Lucian Niculescu (PPE-DE), na piśmie. – (RO) Wniosek w sprawie rozporządzenia, który jest tematem przedmiotowego sprawozdania to przykład sposobu, jak sprawić, by europejskie pieniądze „pracowały” przynosząc większe korzyści obywatelom Europy.

W ten sposób – czyli, inaczej mówiąc, po prostu dzięki ulepszeniu zasad gry – można osiągnąć znaczące wyniki bez zwiększania przyznawanych kwot lub bez podejmowania środków, które wpływają na budżet Wspólnoty.

Chciałbym podkreślić, że w przypadku reprezentowanej przeze mnie Rumunii przedmiotowe poprawki pomogą w podwojeniu funduszy wspólnotowych, które mogą być zainwestowane w renowację systemów grzewczych w blokach mieszkalnych.

Fundusze te uzupełnią bardzo ambitny program uruchomiony przez rumuński rząd, dotyczący renowacji systemów grzewczych w blokach mieszkalnych.

Co to wszystko oznacza? Po pierwsze zmniejszenie ilości marnowanej energii. Po drugie, poprzez skojarzenie, zmniejszenie skali przywozu energii. I wreszcie – także poprzez skojarzenie – zmniejszenie kosztów ogrzewania budynków mieszkalnych ponoszonych przez obywateli.

Mam nadzieję, że to dopiero początek i Unia Europejska doprowadzi do pobudzenia jeszcze większej liczby inwestycji w efektywność energetyczną.

Od samego początku mojej kadencji posła do PE popierałem ten pomysł. Dlatego też jutro zagłosuję za sprawozdaniem posła Angelakasa i za wnioskiem w sprawie rozporządzenia złożonym przez Komisję.

  Nicolae Popa (PPE-DE), na piśmie. – (RO) W sprawozdaniu posła Angelakasa przedstawiono propozycję potrzebnego uproszczenia warunków kwalifikowalności w zakresie inwestycji w efektywność energetyczną i energię odnawialną w budownictwie mieszkaniowym. Rozszerzenie stosowania stawek i kwot ryczałtowych będzie miało korzystny wpływ na wszystkie państwa członkowskie UE pod względem codziennego zarządzania funduszami strukturalnymi.

Potrzebnym krokiem, nie tylko w sytuacji obecnego kryzysu gospodarczego, jest propozycja zawarta w poprawce 7 do rozporządzenia w sprawie EFRR, która umożliwia wszystkim państwom UE inwestowanie, przy pomocy funduszy strukturalnych, w środki związane z efektywnością energetyczną i energią odnawialną w budownictwie mieszkaniowym. Ułatwienie dostępu do EFRR wszystkim 27 państwom członkowskim oznacza kolejny krok do celu, jakim jest wytwarzanie, przed 2020 rokiem, 20% energii ze źródeł odnawialnych.

Od momentu przystąpienia do UE energia odnawialna i efektywność energetyczna stały się obowiązkowymi celami także w Rumunii. W związku z tym zmianie ulegnie ustawodawstwo dotyczące renowacji systemów grzewczych w budownictwie mieszkaniowym, tak aby 50% wymaganych środków pochodziło od państwa, jedynie 20% od właścicieli budynków, a 30% od lokalnych władz. Mogę podać kilka danych liczbowych: do końca 2008 roku odnowiono systemy grzewcze w 1900 mieszkaniach. Rumuńskie ministerstwo rozwoju regionalnego i budownictwa mieszkaniowego w roku 2009 przeznacza na renowację systemów grzewczych kwotę 130 milionów euro, a na liście beneficjentów znajdują się między innymi żłobki, szkoły i domy starców.

  Theodor Stolojan (PPE-DE), na piśmie. – (RO) Z zadowoleniem przyjmuję inicjatywę Komisji Europejskiej mającą na celu zmianę niektórych warunków finansowych dotyczących funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności, która pozwoli na szybszy przepływ większej gotówki do państw członkowskich. Moim zdaniem wysiłki Komisji muszą być kontynuowane także w kierunku zwiększenia zasobów finansowych przyznanych następującym programom: wspólna inicjatywa wsparcia projektów w regionach europejskich (JASPER), wspólne europejskie zasoby dla mikro-, małych i średnich przedsiębiorstw (JEREMIE), wspólne europejskie wsparcie na rzecz trwałych inwestycji w obszarach miejskich (JESSICA) i wspólne działania na rzecz wspierania instytucji mikrokredytowych w Europie (JASMINE), które skutecznie sprawdzają się w przyspieszaniu dostępu państw członkowskich do funduszy europejskich.

  Margie Sudre (PPE-DE), na piśmie. – (FR) Zmiana trzech rozporządzeń dotyczących funduszy strukturalnych pozwoli regionom Unii Europejskiej na większą elastyczność w zarządzaniu i planowaniu budżetów dostarczanych im w ramach europejskiej polityki spójności gospodarczej i społecznej.

Te przepisy, nie zwiększając oferowanej regionom zdolności finansowania, pozwolą im na zmianę priorytetów w celu skoncentrowania wkładów europejskich na projektach o największym potencjale z punktu widzenia wzrostu gospodarczego i zatrudnienia.

W przyszłości regiony będą mogły wykorzystać współfinansowanie z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) na inwestycje w efektywność energetyczną we wszystkich kategoriach budynków, by stworzyć programy dostarczające ocieplenie lub kolektory słoneczne do domów.

W obliczu spowolnienia europejskiej gospodarki z zadowoleniem przyjmuję nową możliwość przyspieszenia płatności regionalnych funduszy pomocowych i uproszczenia zasad ich wykorzystania, co zmierza do zwiększenia płynności pozwalającej na szybkie wdrożenie nowych projektów w realnej gospodarce.

États généraux de l’Outre-mer, który jest odpowiedzialny za odkrywanie nowych krajowych możliwości rozwoju we francuskich oddziałach zagranicznych (DOM), musi koniecznie zachęcać lokalne władze w najodleglejszych regionach do wykorzystania tych możliwości w celu bezzwłocznego zmaksymalizowania wpływu na te obszary polityki prowadzonej przez Wspólnotę.

  Csaba Tabajdi (PSE), na piśmie. – (HU) W wyniku kryzysu gospodarczego pracę straciło kilkaset tysięcy osób w Unii Europejskiej, a na samych tylko Węgrzech ponad dwadzieścia tysięcy. Bezrobocie wzrosło błyskawicznie we wszystkich państwach w Europie. Kryzys gospodarczy coraz bardziej przekształca się w kryzys zatrudnienia, a z badań wynika, że zagrożenie utraty pracy jest obecnie największym zmartwieniem Europejczyków. Najskuteczniejszym narzędziem Unii Europejskiej do walki z bezrobociem jest Europejski Fundusz Społeczny, którego zasady obecnie znacznie upraszczamy, by przyspieszyć płatności.

Poprawki zaproponowane przez Komisję Europejską pozwalają zmniejszyć biurokrację związaną z tym źródłem finansowania i ułatwić oraz przyspieszyć płatności. Możliwość występowania nadużyć zostaje ograniczona do minimum dzięki nałożeniu górnej granicy 50 tysięcy euro, poprzednio uzgodnionym płatnościom opartym na stawkach ryczałtowych i rygorystycznej weryfikacji ex-post. Poprzez ten środek Komisja Europejska raz jeszcze pokazała, że pomimo ograniczonych zasobów finansowych potrafi działać kreatywnie.